သူများနဲ့ညားတဲ့ ငါ့ရည်းစား (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ – အမည်မသိ
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ကျေးရွာဓလေ့ ပျော်မွေ့စရာ အလွန်ကောင်းတယ်။ ကျုပ်နာမည်က လင်းထင်ပါ။ ရွာအခေါ်အဝေါ်ကတော့ ငလင်းပေါ့။ ကျုပ်မှာမိဘတွေ မရှိတော့ဘူး။ ညီမတစ်ဝမ်းကွဲလေး တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။ ကျုပ်မိဘတွေနဲ့ ကျုပ်ညီမဝမ်းကွဲလေး မိဘတွေက ခရီးသွားရင်း ကားမှောက်ပြီး ဆုံးပါးသွားကြတယ်ဗျာ။
ကျုပ်မှာ ငယ်ငယ်ကလေးတည်းက မိခြူးလေးရဲ့ အဖေဆိုလည်းကျုပ် အမေဆိုလည်းကျုပ် ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ကတော့ ရွာမှာ သူများခိုင်းရာအလုပ်ကို လုပ်နေရတဲ့သူပေါ့။ ကျုပ်က ကျောင်းမနေဘူး ဒါပေမယ့် ညီမလေးကိုတော့ ပညာတတ်ကြီး ဖြစ်စေချင်တာ။ အဲဒီတော့ မိဘတွေပိုင်တဲ့ လယ်ငါးဧကကို မောင်နှမနှစ်ယောက် လုပ်ကိုင်ရင်း စီးပွားရှာရတာပေါ့။ သီးနှံအထွက်တိုးတဲ့ နှစ်တွေဆို ပျော်ရတာပေါ့ဗျာ။ မဟုတ်ရင် ကျုပ်မှာ ကြိုးစားရတယ် ပိုပြီးတော့လေ။
ဒီလိုနဲ့ နေလာခဲ့ကြတာ ညီမလေးလည်း ဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့မှာ တက္ကသိုလ် သွားတက်ရတော့ ကျုပ်မှာ နှစ်ဆကြိုးစားရတော့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ရွာရဲ့မျက်နှာဖုံး ဦးကြီးရဲ့ သမီးတော်ကို ကျုပ်စွဲလမ်းမိပါလေရော။ သူ့နာမည်က မေနှင်း တဲ့။ ကျုပ်မှာ မရမကလိုက်ရင်း ကာလကြာတော့ သူမဆီကနေ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ အဖြေလေးကို ရပါလေရော။ ချစ်သူဖြစ်ခါ စတော့ မိုးမမြင်လေမမြင်ပဲ ပျော်လိုက်ရတာလေ။
ကျုပ်က သိပ်ကောင်းတဲ့လူတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ရွာမှာ တိတ်တိတ်ပုန်း ဖာခေါင်းလို ဖြစ်နေတာ။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ ကျုပ်ရေထမ်းပေးရတဲ့ အိမ်၊ ထင်းရှာပေးရတဲ့ အိမ်တွေ၊ အခြားအလုပ်တွေလုပ်ရတဲ့ အိမ်တွေတစ်ချို့မှာ ကျုပ်ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အရာတစ်ချို့ကို ပြောပြမယ်ဗျ။
ကျုပ်စစချင်း လူပျိုပေါက်အရွယ်မှာ မခင်ကြည်ဆိုတဲ့ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးနဲ့ စဖြစ်တယ် ဗျာ။ ဘယ်လိုစဖြစ်လည်းဆိုတော့ တစ်နေ့ ကျုပ်လည်းရွာထဲမှာ အလုပ်ကလေးရလိုရငြား လမ်းလျှောက်ရင်း မခင်ကြည်တို့အိမ်ရှေ့ရောက်ရော မခင်ကြည်က လှမ်းခေါ်တယ်ဗျ။ ကျုပ်လည်း သွားတာပေါ့။
မခင်ကြည်ပုံစံ ပြောရမယ်ဆိုရင် ခါးသေးသေး ရင်ချီချီ ဖင်လုံးလုံးနဲ့ အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်ပါ။ ဒါပေမယ့် သူ့အမျိုးသား ကိုဖိုးခင်ကတော့ အရက်သမားတစ်ယောက်။ မိန်းမကို လိုးဖို့ရယ် ကလေးယူဖို့ရယ်ကိုပဲ ဂရုစိုက်တဲ့သူမျိုးကိုးဗျ။ အဲဒီတော့ သူပြီးရင် ပြီးတာပဲဆိုတဲ့ သူမျိုးပဲလေ။ လီးကလည်း ငါးလက်မသာသာလောက်ပဲ ရှိတယ်တဲ့။ နောက်မှ မခင်ကြည် ပြောလို့ သိရတာ။
ထားပါ ဆက်ရမယ်ဆိုလို့ရှိရင် မခင်ကြည်ခေါ်လို့ သွားတော့ သူက ရေထမ်းခိုင်းတယ်လေ။ ကျုပ်လည်း အင်္ကျီတွေချွတ်ပြီး ရေထမ်းပေးတာပေါ့။ အလုပ်ကြမ်းသမားဆိုတော့ ဘော်ဒီတောင့်တောင့်ကြီးကိုး။
မခင်ကြည်က ကျုပ်ကို သေချာကြည့်နေတယ်ဗျာ။ သိပ်တော့ မထူးဆန်းပါဘူး။ ရွာထဲမှာ ကျုပ်က အဲလိုတွေ လိုက်လုပ်ပေးနေရတာကိုး။ ကျုပ်လည်း နောက်ဆုံးတစ်ထမ်း ထမ်းပြီးတဲ့အချိန် မောတာနဲ့ ပုဆိုးနဲ့ ယပ်ခပ်နေတာ မခင်ကြည် ကြည့်နေတာကို သတိမထားမိဘူးလေ။ အောက်ခံမဝတ်တတ်တော့ အောက်က ရှစ်လက်မနီးပါးရှည်ပြီး တုတ်တဲ့ လီးကိုကြည့်ပြီး မခင်ကြည်မှာ မရိုးမယွဖြစ်နေတာပေါ့။ ကျုပ်က သတိကို မထားမိဘူး။
ခဏကြာတော့ မခင်ကြည်က
“ငလင်းရေ မမကို တစ်ခုကူညီပါဦး။ ကြောင်အိမ်ပေါ်က ဘူးလေး ယူပေးပါလား”
တဲ့။ ကျုပ်ကလည်း
“ဟုတ်မမ ကျွန်တော်လာပြီ”
ဆိုပြီး အိမ်ပေါ်တက်ယူပေးတယ်။ ကျုပ်ကြောင်အိမ်ပေါ် လက်လှမ်းနေတဲ့အချိန် မခင်ကြည်က ကျုပ်နောက်ကနေ ပုဆိုးဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ် လိုက်ဖမ်းပေမယ့် မမှီတော့ဘူးလေ။
“ဟာ မမခင်ကြည် ဘာလုပ်တာလဲဗျ”
လို့ပြောလိုက်တော့ မခင်ကြည်က ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးထဲထည့်ပြီး စုပ်ပါလေရော။
“မမခင်ကြည် ဘာလုပ်တာလဲဗျ။ ကိုဖိုးခင်သိရင် မကောင်းဘူးလေဗျာ။ မလုပ်ပါနဲ့ မမရယ်”
“အသာနေပါ ငလင်းရယ်။ မမလေ မင်းဟာကြီးကို မြင်ပြီး မနေနိုင်လို့ပါ။ မမကို သနားပါကွာ။ မင်းအစ်ကို ဖိုးခင်က မမကို မလိုးပေးနိုင်တော့ဘူး အရက်ကျွန် ဖြစ်နေပြီ။ မမလေ တအားအလိုးခံချင်နေပြီ မခံရတာကြာပြီ။ မမ မင်းကို မုန့်ဖိုးပေးပါ့မယ်ကွာ။ မမကို ချစ်ပေးပါနော်… နော် မောင်လေး”
ကျုပ်လည်း စဉ်းစားရပြီလေ။ တစ်ခါမှလည်း မလိုးဖူးတာရယ်၊ လိုးကြည့်ချင်တာရယ်၊ ပိုက်ဆံလည်း လိုတာရယ်ကြောင့် စာတွေ့နဲ့ အကြီးတွေ ပြောတာပဲ ကြားဖူးတဲ့ လိုးတယ်ဆိုတာကြီးကို အခွင့်ရတုန်း လုပ်မယ်ဆိုပြီး
“ဒါဆိုလည်း မမရယ် ဘယ်သူမှတော့ မပြောနဲ့ဗျာ။ ကျုပ်ကို ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက်ပေးမှာတုန်း”
“ဟဲ့ ဒါမျိုးက ပြောစရာလားဟဲ့။ နင့်ကိုငါ ငါးထောင်ပေးမယ်ဟာ။ ငါ့ကိုသာ ချစ်ပေး။ ငါကြိုက်ရင် နောက်လည်း တစ်ခါငါးထောင်နှုန်းနဲ့ နင့်ကို လိုးခိုင်းမယ်”
“အင်း ဒါဆိုလည်း ပြီးရော။ ကျုပ်ကို တကယ်ပေးရမှာနော်”
“အင်းပါ… နင်သာလျှောက်မပြောနဲ့”
“အင်းပါ မပြောပါဘူး”
အဲလိုပြောပြီး မမခင်ကြည်က ကျုပ်လီးကို ဆက်စုပ်ပေးတယ်ဗျာ။ ကျုပ်မှာ ကောင်းလိုက်တာ။ ကျုပ်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လိုးမယ်လုပ်တော့ သူက
“ဟေ့ဟေ့ ဒီလိုတော့ မရဘူးလေ။ မမကိုလည်း ပြန်လုပ်ပေးလေ”
“ကျွန်တော်က ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ”
“လာ မမ ပက်လက်လှန်ပေးမယ်။ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လျက်ပေး”
ကျုပ်လည်း မလျက်တက်ဘဲနဲ့ သူပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်ပြီး လျက်ပေးတယ်လေ။ လျက်ပေးရင်း ခဏကြာတော့ သူကရပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်ကိုကားပေးတယ်။ ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဆွဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်ကို ဖြေးဖြေးချင်းပဲ လိုးခိုင်းတယ်။ ကျုပ်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း လိုးပေးတာပေါ့။ ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုတော့ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတာပဲလေ။ ဒါပေမယ် ဆက်လိုးခိုင်းလို့ နောက်တစ်ကြိမ် ဆက်လိုးပေးရသေးတယ်။
ကျုပ်လည်း မခင်ကြည်နဲ့ အကြိမ်များစွာ လိုးပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း လိုးတဲ့နေရာမှာ ဆရာတစ်ဆူ ဖြစ်လာတယ်။ မခင်ကြည်နဲ့ လိုးရတာ အားမရတော နောက်ထပ် သားကောင် ထပ်ရှာတယ်။ ကျုပ်လိုးရင် လွယ်မဲ့သူကိုပေါ့။ အဲဒီမှာပဲ ဒေါ်ခင်ချိုသက်နဲ့ တွေ့ပါလေရော။ သူက ကျုပ်ကို အထာပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက မခင်ကြည်လို မရဲဘူး။ ဒီတော့ ကျုပ်မှာ ကြံရတော့တာပေါ့။
တစ်နေ့တော့ သူက ကျုပ်ကို ထင်းခွဲခိုင်းတယ်ဗျ။ သူ့ယောကျာ်း ကိုဝေလင်းကလည်း တောထဲသွားတာကိုး။ သူတောထဲသွားရင် အနည်းဆုံး နှစ်ရက်တော့ ကြာတယ်ဗျ။ ထားပါ ကျုပ်ကို ထင်းခွဲခိုင်းတော့ ကျုပ်လည်း ထင်းခွဲပေးတာပေါ့။
ချွေတရွှဲရွှဲနဲ့ ထင်းခွဲပြီးတော့ သူက ကျုပ်ကို ထမင်းခူခပ်ပေးတယ်။ သူအိုက်လို့ ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး နောက်ဖေး ရေကန်မှာ ရေချိုးနေတယ်။ ကျုပ်နဲ့ဆိုရင် တန်းနေတာပဲ မြင်နေရတယ်လေ။ ဖင်ကြီးလှုပ်လှုပ်နဲ့ ရေချိုးနေတာ။
ကျုပ်မှာ ထမင်းမစားနိုင်ဘဲ သူ့ကိုကြည့်ရင်း လီးက တောင်နေတော့ ပုဆိုးအောက်ကနေ လီးကို ဂွင်းထုနေရတယ်။ သူလည်း ရေချိုးပြီးတော့ ထဘီရင်လျားနဲ့ပဲ သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ အင်္ကျီကတော့ ထင်းခွဲကတည်းက ချွတ်ထားတာကိုး။ အဲဒီတော့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတာပေါ့ဗျာ။
ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ သူဝင်သွားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ဝင်လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ မချောက ထဘီချွတ်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ထဘီဝတ်ဖို့ ရွေးနေတုန်းရှိသေးတယ်။ ကျုပ်လီးအတောင်သားနဲ့ ဝင်လာတာ မြင်တော့
“ဟင်… ကိုလင်း နင်ဘာလုပ်မလို့တုန်း ထွက်သွား ငါ့ အခန်းထဲကနေ။ ငါအော်မှာနော်”
“အော်လေ ခင်ဗျားကျုပ်ရှေ့မှာ အနေအထိုင်မှ မဆင်ခြင်တာ။ လူပျိုလေးရှေ့ကို ထဘီရင်လျားနဲ့ နေတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ကြီးလှုပ်ပြီး လမ်းလျှောက်တော့ ကျုပ်မှာ လီးတောင်တာ ဘောတွေအောင့်လှပြီ။ ဒီနေ့တော့ ခင်ဗျားကို လိုးမှ အဆင်ပြေမယ် လာခဲ့”
ကျုပ်လည်း သူ့ကိုပွေ့ဖက်ပြီး သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို ထပ်လျက် လှဲချလိုက်တယ်။ ကစ်ဆင်တွေဆွဲတော့ သူကရုန်းတယ်။ ကျုပ်လည်း သူရုန်းနေတဲ့ ကြားထဲက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ရအောင်စုပ်… ပြီးတော့ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်တာလေ။ သူလည်း ရုန်းမရမှန်းသိတော့ ငြိမ်သွားတယ်။
ကျုပ်လည်း သူငြိမ်တော့ နောက်တစ်ဆင့် ထပ်တက်တာပေါ့။ သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှယ်ဂျာပေးတာ သူ့မှာ ကော့ပြန်နေတာပဲ။ ကျုပ်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်က အရည်တွေထွက်ပြီး တစ်ချီပြီးအောင်ကို ဂျာပေးလိုက်တာ။ သူတစ်ချီပြီး တော့ ကျုပ်လည်း သူ့ခေါင်းကိုဆွဲပြီး လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လိုးနေမိတယ်။
ကျုပ်အရှိန်တက်လာတော့ သူ့ကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းလေး လိုးထည့်လိုက်တယ်။ အရည်တွေ ထွက်ထားတာဆိုတော့ ရှောရှောရှူရှူပါပဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုက် ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်လိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံး အရသာတွေ့အောင် လိုးနေလိုက်တယ်။
တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ သူလည်း နှစ်ချီပြီးနေတော့ ကျုပ်လည်း စိတ်လျှော့ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးလိုက်တာ ပြီးဆုံးချင်း ပန်းတိုင်ကို ရောက်သွားတယ်။ ပြီးလည်းပြီးရော
“ကဲ ဘယ်လိုလဲ မခင်ချိုသက်။ ကျုပ်က ဆက်လိုးပေးရမှာလား ပြန်ရတော့မှာလား”
လို့ မေးတော့
“ဘာပြန်မှာတုန်း..။ သူများကို လိုးတုန်းကလိုးပြီး တော့…။ ဒီမှာကောင်းတုန်းရှိသေး ဆက်လိုးပေးဦး”
“အစ်မယောကျာ်းနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ဘယ်သူပိုကောင်း လဲ လိုးတာ”
“မင်းက ပိုကောင်းတာပေါ့။ ဟိုငနာက သူပြီးရင် ဖုတ်ဖက်ခါပြီး ပြီးသွားတာ။ ငါ့မှာ ဆန့်တငင်ငင်နဲ့လေ”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ။ ကျုပ် ဆက်လိုးပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် မုန့်ဖိုးတော့ ပိုပေးရမယ်နော်”
“ကဲပါ ကျွန်တော်မျိုးမကြီး ပေးပါမယ်နော်။ ထပ်လိုးပေးပါ လိုးပါတော့”
ကျုပ်လည်း အဲဒီနေ့က တစ်နေ့ကုန်လိုးရတာ ညနေစောင်းမှ ပြန်ရတယ်။ မပြန်လို့လည်း မဖြစ်ဘူးလေ။ အိမ်မှာ ညီမလေးက ထမင်းစားဖို့ စောင့်နေပြီ။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း မခင်ချိုသက်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်…။ နောက်နေ့တွေလည်း သူယောကျာ်းလစ်ရင် ခေါ်မယ် လာလိုးပေးဦးတဲ့။
ကျုပ်လည်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ လူလည်း နှုံးချိနေပြီ။ အမောတော့ ပြေပါတယ်။ ညီမလေးက ထမင်းဟင်းတွေ ခူးခပ်ပြီး စောင့်နေတာ။ ထမင်းစားပြီးတော့ ညီမလေးက
“ကိုကို ညီမလေးနင်း ပေးမယ်”
တဲ့။ ကျုပ်ကလည်း
“အေး… ကောင်းတာပေါ့။ ကိုကိုလည်း ညောင်းကိုက်နေတာ အတော်ပဲ လာနင်းလှည့်”
ကျုပ်လည်း ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ခြေထောက်တွေကို စပြီးနင်းပေးတာပေါ့။ ကျုပ်လည်း မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ယူရင်း မခင်ကြည်ရယ် မခင်ချိုသက်ရယ်ကို လိုးတဲ့ပုံရိပ်တွေ မြင်လာတော့ အောက်ကလီးက တောင်လာတယ်။ ကျုပ်လည်း အမြန် ပေါင်ကြားထဲ ညှပ်ထားလိုက်ရတယ်။ ညီမလေး မြင်သွားလား မသိပါဘူး။ မမြင်လောက်ပါဘူးလို့ စိတ်ကဖြေသိမ့်ရင်း ညီမလေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက ဟိုဘက်လှည့်ရင်း နင်းနေတာ….။
သေချာကြည့်မိတော့မှ တဏှာစိတ်လေး ဖြစ်လာ တယ်။ ကြည့်လေ ပေါင်ကို နင်းနေတာ။ စကပ်က ဒူးအထက်နားမှာ။ ရှပ်အင်္ကျီဝတ်ပြီး ဘော်လီဝတ်မထားတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင် တခါတခါ မြင်ရတယ်။ ကျုပ်လည်း အဲမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး လီးက တော်တော်လေးကို တောင်လာတာ ဘောတောင် အောင့်တယ်။
ကျုပ်လည်း အကြံနဲ့ ညီမလေးကို ပေါင်ရင်းနင်းခိုင်းတယ်။ ပေါင်ကြားညှပ်ထားတဲ့ လီးကို ထုတ်ချလိုက်တယ်…။ ထုတ်ချလိုက်တော့ လီးက တော်တော်ရှည်တာဆိုတော့ သေချာတာတစ်ခုက ညီမလေးမှာ ပေါင်ရင်းကို နင်းရင်း နင်းရင်း ကျုပ်လီကြီးပေါ်ကို တစ်ခါတစ်ခါ နင်းမိတယ်။ အပျိုမလေးလည်း ဖိန်းရှိန်းရှိန်းနေမှာပေါ့။
ကျုပ်လည်း ပေါင်နင်းခိုင်းတာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး လက်မောင်းရင်းကို နင်းခိုင်းတယ်။ သူလက်မောင်းရင်းကို လာနင်းတော့ စကပ်က ကျုပ်မျက်နှာပေါ်မှာလေ။ တစ်ချက်နင်းလိုက်တိုင်း စကပ်က မျက်နှာ ပေါ် ဝေ့ဝေ့လာတယ်။ အောက်က စောက်ဖုတ်လေးကို လှပ်ခနဲ့ လှပ်ခနဲပဲ မြင်လိုက်ရတယ်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထားဘူး။
ကျုပ်လည်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့တာနဲ့ ပုဆိုးကို အောက်ကန်ချလိုက်တယ်။ လီးက မိုးပေါ်ထောင်နေတာပဲ။ ပုဆိုးမရှိတော့ ညီမလေးကို ကျုပ်လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ခွနင်းခိုင်းတယ်။ သူစပြီး ခွနင်းတော့ စောက်ဖုတ်လေးက ကျုပ်မျက်နှာတည့်တည့်မှာလေ။ ကျုပ်လည်း စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ အဲဒါနဲ့
“ညီမလေးရေ”
လို့ ခေါ်လိုက်တော့
“ရှင် ကိုကို”
“ညီမလေး အဲပုံစံအတိုင်း ကိုကို့မျက်နှာပေါ် ထိုင်ပေး စမ်းကွာ”
“ဘာလုပ်မို့လဲ ကိုကို…။ ညီမလေး ငရဲကြီးမှာပေါ့။ ကိုကို့မျက်နှာပေါ်ကြီးလေ”
“မကြီးပါဘူးကွာ။ ကိုကိုက ခွင့်ပြုထားတာပဲဟာ….။ လာလာလာ ထိုင်တော့”
သူလည်း ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ထိုင်ချပေးတယ်။ ကျုပ်လည်း မျက်နှာတစ်ခုလုံး စကပ်ကြီးအုပ်လို့…။ စောက်ဖုတ်လေးက ကျုပ်ရှေ့တည့်တည့်မှာ။ ဒီ ၁၄ နှစ် သမီးလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်က ကျုပ်လီးကြီးကို သွင်းရင် ဝင်ပါ့မလား ကျုပ်တွေးနေမိတယ်။ မဝင်တော့ မဝင်လောက်ဘူးပေါ့။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်ရှေ့က စောက်ဖုတ်လေးထဲ လျှာကြီးထိုးထည့်ပြီး ဂျာပေး တာပေါ့။
ဂျာပေးရင် ကောင်မလေးမှာ ထွန့်ထွန့်ကိုလူးလို့ ကောင်းနေရှာတာ။ တော်တော်လေးကြာတော့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ အချစ်ရည်တွေ စီးကျလာပါလေရော။ အဲဒီတော့မှ ကျုပ်က သူ့ကို လီးစုပ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ကို စုပ်တတ်အောင် သင်ပေးရတာပေါ့။
သူစုပ်ရင်းစုပ်ရင်း ကျုပ်လည်း ပြီးသွားတော့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးထည့်ဖို့ လုပ်တာပေါ့။ သူက မောင်နှမချင်း မသင့်ဘူး ပြောပေမယ့် ကျုပ်က ဘာ မှမဖြစ်ပါဘူး ညီမလေးရယ် ဗိုက်မထွက်အောင် ကိုကို လိုးမှာပါဆိုတော့… ကိုကို့သဘောပါတဲ့။
ကျုပ်လည်း အရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝလေးကို လီးထည့်ကြည့်တော့ ဒစ်ပဲထည့်လို့ရတယ်။ ကျုပ်လည်း ဆက်သွင်းကြည့်တယ်။ ညီမလေးမှာ မခံနိုင်တာနဲ့ ဒစ်မြုပ်ရုံပဲ လိုးရတယ်။
အဲဒီလိုနဲ့ နေ့တိုင်းနေလာတာ မနက်ပိုင်းဆိုရင် ရွာထဲက မိန်းမတွေကို သွားလိုး။ ညပိုင်းဆိုရင် ညီမလေး စောက်ဖုတ်ကိုဂျာပေး။ သူက ကိုယ့်လီးစုပ်ပေး။ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဒစ်ကလေးမြုပ်ရုံ လိုးပေးရင်းနဲ့ ညီမလေး ဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့ကျောင်းကို သွားတက်ပြီလေ။
ကျုပ်လည်း ရွာမှာ ဆာနေတဲ့ မိန်းမတွေကို သွားလိုးပေးလိုက်… ပိုက်ဆံရှာပြီး ညီမလေးဆီ ပို့လိုက်နဲ့ သူ မျက်နှာမငယ် အောင်ထားပေးပါတယ်…။ အဲအချိန်မှာပဲ ကျုပ်အချစ်ကို တွေ့တယ်။ သူက မေနှင်း တဲ့။ ရွာမျက်နှာဖုံးရဲ့ သမီးပေါ့။
ကျုပ် သူ့ကို လိုက်တုန်းကဆို တော်တော်ခက်တာ။ နည်းမျိုးစုံနဲ့လိုက်တယ် မရဘူး။ နောက်ဆုံး သူ့ဘေးနားက သူ့သူငယ်ချင်းမလေး ဖူးဖူးကို ကပ်ပြီးတော့မှ အကူညီတောင်းတယ်။ ကိုယ်က ဖူးဖူးကနေတဆင့် မေနှင်းဆီကို စာပေးခိုင်းတယ်။ ဖူးဖူးက စာကို ယူသွားပေးတယ်။ နောက်ဆုံး တစ်ခုသော မနက်ခင်းမှာ ဖူးဖူးနဲ့တွေ့တော့
“ဟဲ့ ကိုလင်း”
“အေး ဖူးဖူး ပြောလေ”
“ညနေကြရင် ရွာပြင်တောစပ်နားက စောင့်နေ။ မေနှင်းက နင့်ကို ပြန်စာပေးလိမ့်မယ်တဲ့…။ ဒါပေမယ့် နင် ဒီအတိုင်းတော့ မရဘူးနော်…။ ဟင်းဟင်း..”
“အေးပါ နင်ကြိုက်တာပြော ငါလုပ်ပေးမယ်”
“နင်ကတိနော် ကိုလင်း”
“အေးပါဟ ကတိကတိ”
ကျုပ်လည်း ရင်ခုန်ရင်း စောင့်နေတာ တစ်နေကုန် ဘာအလုပ်မှလည်း မလုပ်နိုင်၊ ရွာထဲက ဟာမကြီးတွေကိုလည်း သွားမလိုးနိုင်နဲ့၊ ကြာလိုက်တာ ဒီနေ့က အကြာဆုံးလို့တောင် ထင်မိတယ်လေ။
ညနေခင်းရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး တောစပ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ တော်တော်နဲ့ ပေါ်မလားဘူး။ မိဖူးဖူးက ဟောဗျာ ပြောရင်းဆိုရင်း လာပါပြီ။ အခုမှ သေချာကြည့်မိတယ်။ ဖူးဖူးလည်း တစ်မျိုးလှတာပဲ။ မြန်မာဆန်ဆန် အဝတ်အစားလေးနဲ့။ ကျုပ်နားရောက်တော့ သူ့လက်ထဲက စာလေးကို ကျုပ်ကိုပေးတယ်။
“ကိုလင်း… မြန်မြန်ဖတ်စမ်းပါဟာ။ ငါလည်း ရင်ခုန် တယ်ဟ”
“အေးပါဟ။ ငါလည်း ဖတ်နေတာပဲ ဟာ”
ဆိုတော့ ဖူးဖူးက
“ဘာလဲဟ ဘာတဲ့လဲ မေနှင်းက”
“ငါ့ကိုချစ်တယ်တဲ့ဟ ပျော်လိုက်တာ”
ကျုပ်လည်း စိတ်လွတ်ပြီး ဖူးဖူးကို ဖက်ပျော်နေမိတယ်။
“ဟဲ့ ကိုလင်း နင်ပျော်တာလည်း ပျော်ပေါ့ဟ။ ငါ့ကိုလွှတ်ဦး မသာလေး”
“ဆော.. ဆောတီးပါဟာ။ ငါအပျော်လွန်သွားတာ။ ဟီး ဆောတီး ဆောတီး”
“ကဲ အဖြေလည်း ရပြီဆိုတော့ နင့်ကတိအတိုင်းပဲနော်”
“အေးပါ.. နင်ဘာလိုချင်လဲပြော”
“အင်း ငါဘာလိုချင်လဲဆိုတော့… ပြီးမှ ပြောပါ့မယ်ဟာ”
ကျုပ်လည်း ပျော်ပြီး သူ့ကိုဖက်လိုက်တယ်။
“မရဘူးဟာ… အခုပြော အခုပြော”
ဆိုပြီး သူ့ကိုဖက်ရင်း ရမ်းလိုက်တာ နှစ်ယောက်သား အရှိန်လွန်ပြီး ဖူးဖူးကအောက်က ကျုပ်ကအပေါ်က လဲကျသွားတယ်။ ရိုးရိုးလဲရင် ကိစ္စမရှိပေမယ့် ဖူးဖူးထဘီကလန်ပြီး ကျုပ်ပုဆိုးက ခြေထောက်အောက် ရောက်သွားတယ်လေ။
စဉ်းစားကြည့်ပေါ့။ ကျုပ်က အောက်ခံမဝတ်တတ်တော့ ကျုပ်လီးကြီးက ဖူးဖူး အောက်ခံဘောင်းဘီအပေါ် သွားထောက်မိတယ်။ လီးကလည်း ချက်ခြင်း တောင်လာတာ။ ဖူးဖူး အောက်ခံဘောင်းဘီတာ မဝတ်ထားရင် စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးနဲ့က မိတ်ဆက်နေပြီ။
ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်သား ခဏတော့ ကြောင်သွားတယ်။ စပြီး သတိဝင်တာက ဖူးဖူး။ သူက ရုန်းထွက်မယ် လုပ်တော့ ကျုပ်က အလွတ်မပေးပဲ ချုပ်ထားပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲတော့တာပဲ။ ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း အင်္ကျီအောက်က နို့တွေကို ဆုတ်နယ်ပေးလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်က စောက်ဖုတ်ထဲ နှိုက်နေတာ။
ဖူးဖူးက မလုပ်ဖို့တားပေမယ် အားမပါဘူး သူတားတဲ့ပုံက။ ကျုပ်လည်း အောက်ခံကို ဆွဲချွတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး ဂျာတော့တာပဲ။ ဂျာပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ဝကို လီးတေ့ပြီး လိုးတော့တာပဲ။ အဲနေ့က ဖူးဖူးကိုလိုးတော့ ဖူးဖူးလည်း ကျုပ်ကို စွဲသွားတယ်။
နောက်တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ မေနှင်းကို အပြင်ဘက် ခေါ်ထုတ်ပေးတယ်။ တောထဲမှာပဲ ဖူးဖူးက ကင်းစောင့်ပေးတယ်။ အဲနေ့မှာပဲ မေနှင်းရဲ့ ပန်းဦးလေးကို ခက်ခက်ခဲခဲ ချွေလိုက်တယ်လေ။
နောက်ပိုင်းတော့ မေနှင်းနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို လိုးဆော်လိုက်၊ မေနှင်းလစ်ရင် ဖူးဖူးကို ခေါ်လိုးလိုက်၊ ရွာထဲက ဟာမကြီးတွေကို လိုးလိုက်နဲ့ အဆင်ပြေနေလေရဲ့။
အဲလို နေလာရင်း နေလာရင်းနဲ့ ညီမလေး တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်ကိုရောက်တော့ ဝမ်းနည်းစိတ်ပျက်စရာ ကြုံလာရတယ်။ ရွာကိုပြောင်းလာတဲ့ ဘခက်ဆိုတဲ့ သူဌေးသားက မေနှင်းကို မျက်စေ့ကျနေတယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိလိုက်ရတယ်လေ။
ကျုပ်က ဆင်းရဲသား။ ဟိုကောင်က သူဌေးသား။ ဘဝတွေက ကွာခြားပါတယ်။ ကျုပ်နဲ့ မေနှင်းရဲ့ ဆက်ဆံရေးကလည်း အက်ကြောင်းထပ်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ မေနှင်းက ဘခက်ဆိုတဲ့ သူဌေးသားနဲ့ပဲ ယူလိုက်တယ်။ ကျုပ်မှာတော့ စားလည်းဒီစိတ်၊ သွားလည်း ဒီစိတ်နဲ့ ယစ်ထုတ်ကြီး ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လာတယ်လေ။
ရွာထဲက သီချင်းလေးဖွင့်တယ်။ မေရယ်.. မေရယ် ကျော်တော့ လှေသူကြီးပါကွယ်၊ ညားတော့လည်း လှေထိုးသားနဲ့ရယ်၊ ဂုဏ်ငွေကို သူခင်တွယ် အဆောင်ယောင်ကို သူမင်တယ်။ အဲသီချင်းလေးကြားတိုင်း ကျုပ်မှာ ပိုခံစားရတာပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ ညီမလေး ကျောင်းပြီးလို့ ရွာကိုပြန်ရောက်တဲ့ အချိန်ကို ရောက်လာတယ်။ ကျုပ်ကိုတွေ့တော့ ငိုပါလေရောဗျာ….။ ကြည့်လေ ကျုပ်ဆံပင်က အရှည်ကြီး ညှင်းသိုးသိုးနဲ့ တကယ့်ကို သူရူးတစ်ယောက်ပုံ ဖြစ်နေတာကိုး။
သူလည်း ဖူးဖူးဆီမေးတော့ အကြောင်းစုံကို သိသွားတယ်။ ကျုပ်ကို အားပေးတယ်။ သူ့ရှေ့ရေးကို မကြည့်ပေးတော့ဘူးလား ဘာလားပေါ့။ အဲဒီတော့မှ ကျုပ်လည်း အမြင်မှန်ရလာတာပေါ့။ ဟုတ်တယ်လေ ကျုပ်ချစ်တဲ့ ညီမလေး ရှေ့ရေးက ရှိသေးတာကိုး။
ညီမလေးက အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး။ အပျိုကြီး ဖားဖားတောင် ဖြစ်နေပြီ။ ရွှေမှုံရတီလို ပုံစံမျိုးပဲ။ ညီမလေးက ကျုပ်ကို ဖူးဖူးနဲ့ သဘောတူတယ်။ သူက ဖူးဖူးကို သဘောကျနေတာ။ ကျုပ်လည်း ဖူးဖူးကို လက်ထပ်ပါမယ်လို့ ကတိပေးလိုက်တယ်။ ဖူးဖူး ရှေ့မှာပဲ ဖူးဖူးခင်မျာ ရှက်သွေးလေးဖျာလို့။ ကျုပ်လည်း အလုပ်ကို ကြိုးစားလုပ်တယ်။ အဆင်ပြေလာတာပေါ့။
တစ်ရက် ကျုပ်အလုပ် သွားမယ်ဆိုပြီး ထွက်လာတယ် လယ်ထဲကိုပေါ့။ ဒါပေမယ့် နေသိပ်မကောင်းချင်တာနဲ့ မထူးပါဘူး တစ်ရက်တော့ နားမယ်ဆိုပြီး လှည့်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ထင်မှတ်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းက ဆီးကြိုနေတယ်။
ရွာထဲက စမ်းကိုဆိုတဲ့ ချာတိတ်က ညီမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျက်နေလေရဲ့။ ကျုပ်လည်း မမြင်ကွယ်ရာမှာ ကပ်ပြီး သူတို့ကို အကဲခတ်ကြည့်တယ်။ ကောင်လေးက မိကောင်းဖခင် သားသမီးပါ။ ကျုပ်ဆက်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကောင်လေးက စောက်ဖုတ်လျက်နေတာကို ရပ်ပြီး သူ့လီးကို ညီမ လေးကို စုပ်ခိုင်းတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ လီးစုပ်တာရပ်ပြီး ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲကို လိုးထည့်လိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ တစ်ကြိမ်မကတော့ဘူးနေမှာ သူတို့တွေ။
ကောင်လေးက ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ ဖတ် ဖတ် ဖတ်နဲ့ နေတာပဲ။ သိပ်မကြာပါဘူး ကောင်လေး ပြီးသွားတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးက ကိုကို့အတွက် ထမင်းပို့ဖို့ ချက်ရဦးမယ်ဆိုပြီး ကောင်လေးကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကောင်လေးက ပြန်ချင်ပုံမရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ညီမလေးကို ချစ်ပုံရတော့ စကားနားထောင်ပြီး ပြန်ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လည်း လယ်ထဲသွားရင် ယူသွားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ကောက်ချိန်မရဘဲ မြန်မြန် ဆင်းပုန်းလိုက်ရတယ်။
ကောင်လေးနဲ့ ညီမလေး အိမ်ပြင်ရောက်တော့ ကောင်လေးက နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးပြီး ထွက်သွားတယ်။ ညီမလေးက အိမ်ထဲပြန်ဝင်ဖို့ အလှည့်မှာ ကျုပ်မေ့နေတဲ့ လယ်ထဲသွားရင် ယူသွားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို တွေ့တော့ မျက်နှာပျက်ပြီး ဘေးဘီကို လိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကောင်လေးက ဝေးဝေး ရောက်သွားပါပြီ။ အဲဒီတော့မှ ကျုပ်ထွက်လာတယ်။
ညီမလေးက ကျုပ်ကိုတွေ့တော့ အပြစ်ရှိသူလို ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း သူ့ခေါင်းလေးကို ကြင်နာစွာကိုင်ပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ထဲခေါ်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့
“ညီမလေးရေ”
“ရှင်.. ကိုကို”
“ညီမလေး သူ့ကို တကယ်ချစ်လား”
“အင်း… ညီမလေးချစ်တယ် ကိုကို”
“အင်းပါ ကိုကို မကန့်ကွက်ပါဘူး”
ဆိုတော့ ညီမလေး ဝမ်းသာပြီး ကျုပ်ကို ဖက်ထားတယ်…။ ကျုပ်လည်း သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ထားမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ကျုပ်က
“ညီမလေးရေ”
“ရှင်.. ကိုကို”
“စောနက ကောင်လေး ညီမလေးကိုလိုးတာ ညီမလေး အားမရဘူးမို့လား”
“အင်း ကိုကို”
“ဒါဆို… ငယ်ငယ်ကလို ကိုကို ညီမလေးကို လိုးပေးမယ်နော်။ အခုတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်လောက်ပါပြီ..။ ညီမလေး လက်မထပ်ခင် ကိုကို ညီမလေးကို ငယ်ငယ်ကလို လိုးမယ်နော်”
ညီမလေး တစ်ချက်တော့ တွေသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ချက်ခြင်းပဲ
“အင်း ကိုကို… ကိုကို့သဘောပါ”
တဲ့။ ကျုပ်လည်း ညီမလေးကို ကျုပ်အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် ခေါ်လာခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးကို နမ်းတယ်။ သူကလည်း ပြန်နမ်းတယ်။ နမ်းရင်း နမ်းရင်း ကာမစိတ်တွေ တက်လာတော့ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်က ညီမလေးစောက်ဖုတ်ကို ဂျာပေး၊ သူက ကျုပ်လီးကို စုပ်ပေးနဲ့ 69 ပုံစံလေး လုပ်ကြတယ်။
ခဏကြာတော့ ညီမလေးပေါင်နှလုံးကြားထဲ လက်ထောက်ပြီး စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ ညီမလေး စောက်ဖုတ်ဝကို လီးတေ့ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ချလိုက်တယ်။
“ကိုကို နာလိုက်တာ ကိုကိုရယ်။ ညီမလေးစောက်ဖုတ် ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး။ ဖြေးဖြေးလုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ကိုကိုကလဲ”
ကျုပ်လည်း မညှာတော့ဘူး။ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။
ဒီလိုနဲ့ ညီမလေးနဲ့ လိုးရင်း လိုးရင်း နေလာလိုက်တာ အချိန်တွေ ကြာလာတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ကို ဖူးဖူးနဲ့ အရင် မင်္ဂလာဆောင်ခိုင်းတယ်။ သူက နောက်မှဆောင်မယ်ပေါ့။ အစ်ကိုကို ဦးစားပေးတာလေ။
ကျုပ်နဲ့ ဖူးဖူး မင်္ဂလာဆောင်တော့ မေနှင်းတို့ လင်မယားလည်း လာတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း မချိပြုံးလေးတွေနဲ့ပေါ့ဗျာ။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment