Monday, September 20, 2021

အိမ်ထောင်ရှင် သမီးကြီး (စ/ဆုံး)

အိမ်ထောင်ရှင် သမီးကြီး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျုပ်မှာ သားသမီးသုံးယောက်ရှိတယ်။ သမီးတယောက်နဲ့ သားနှစ်ယောက်။ ကျုပ်အသက်က ငါးဆယ်ကျော်ပါပြီ။ သားနှစ်ယောက်က ရပ်ဝေးမှာ အလုပ်လုပ်ကြတယ်။ ကျုပ်က မုဆိုးဖိုပါ။ စကောဇက အရွယ်လေ။ ဒီအရွယ်က နောက်မိန်းမပဲ ယူရမလို ၊ စိတ်ပုတီးနဲ့ ရိပ်ကြီးပဲခိုရတော့မလိုလို။ မုဆိုးဖို ဆိုတော့ သမီးကြီးတို့ လင်မယားက ကျုပ်အိမ်မှာပဲ အတူတူ နေကြတယ်။

သမီးကြီးနာမည်က လဲ့လဲ့။ သမီးက လင်မရခင်က သိပ်မဝပေမယ့် လင်ရပြီးမှ ဝလာတယ်။ ကျုပ်သားမက်က အလုပ်ကြိုးစားပါတယ်။

ကျုပ်သမီးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့် ကြည့်နေမိတယ်။

နောက်ကို ကောက်ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးနဲ့ ရှေ့ကို စူထွက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေက လိုးချင်စရာကြီးပေါ့ဗျာ။ ညတိုင်ကျရင်လည်း သူတို့သမီးကြီးတို့လင်မယား လိုးတာကို အပေါ်ကနေ နားစွင့်ထောင်နေမိတယ်။

တဖွတ်ဖွတ် အသံထွက်ပေမယ့် သမီးကြီးအသံကတော့ တချက်တချက်မှ အင့်ကနဲ၊အွတ်ကနဲ့ အသံထွက်တယ်။ဒါကိုပဲ ဖီးတက်ရတာပေါ့ဗျာ။တဏှာလို အိုသည် မရှိတဲ့။ကျုပ်လည်း မအိုသေးပါဘူးဗျာ။

သမီးကြီးက ကျုပ်ဆို သိပ်ဂရုစိုက်တာ။ ဒီအဖေ တစ်ယောက်တည်း ရှိတော့လို့တဲ့။ ကျုပ်လည်းအဲလို ဂရုစိုက်မှုတွေကိုအသိအမှတ်ပြုရင်း ကိုယ့်သမီးကိုယ် ပြန်လိုးချင်လာတယ်။

ထမင်းပွဲပြင်နေတဲ့ သမီးကြီးရဲ့ ဖင်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း လီးက တောင်လာတယ်။ ဒါကို သတိထားမိပေမယ့် ဒီအတိုင်း ထားလိုက်တယ်။ သမီးက ကျုပ်ဘက်လှည့်လိုက်တော့ ပုဆိုးထဲက ငေါထွက်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို မြင်သွားတယ်။

" အဖေကလည်း ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ခ်ခ်" 

" ငါ့သမီးက လင်ယူပြီးမှ ပိုဝပိုလှ လာတယ်"

" အဖေက သမီးဖင်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ဗျင်းနေတာမို့လား" 

သမီးက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပဲ မေးတယ်။ ကဲ ဘယ်လောက် အဖေ့အပေါ် ဂရုတစိုက်  အလိုက်သိသလဲ။

" အေးပါ သမီးဖင်ကြီးက ကောက်ထွက်နေတာကိုး"

သမီးကြီးက ကျုပ်ကိုကျောပြန်ပေးပြီး ထဘီကို ပေါင်လယ်ထိ ချွတ်ချလိုက်တယ်။ သမီးကြီးရဲ့ ဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ စောက်ဖုတ်ညိုညိုကြီးက ပြုထွက်နေတယ်။ နဲနဲလေးကုန်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်က ထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာတယ်။ တောသူပဲဗျာ။ ဘယ်အသားဖြူလိမ့်မလဲ။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်စိတ်ထဲတော့ လိုးချင်စရာကြီးပေါ့ဗျာ။ ဖင်ကြီးကို နောက်ကုန်းလာပြီး လီးနဲ့ ပွတ်သပ်တယ်။ကျုပ်မှာသမီးရဲ့ ဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ရင်း ဖီးတက်နေတာပေါ့ဗျာ။

" ဒီလောက်ပဲ အဖေရာ"

" ဟာ သမီးကြီးကလည်း အခုမှ ဖီးလာနေတုန်း ရှိသေးတယ်" 

" ခိ..ခိ..အဖေကို တန်းလန်းကြီး ပစ်ထားချင်လို့ ..ကဲပါ အဖေရယ် ..ထမင်းစားလိုက်နော် ပြီးရင် ပြုစုပေးမယ်"

ကျုပ်လည်း ထမင်းကို မြန်မြန်စားလိုက်တယ်။ သားမက်က နေ့ခင်းမှာ အလုပ်သွားတတ်တာမို့ အိမ်မှာမရှိဘူး။ထမင်းစားပြီး နာရီဝက်လောက်နေတော့ သမီးကြီးကအိမ်ပေါ်ကနေ လှမ်းခေါ်တယ်။ ကျုပ်လည်းအိမ်ပေါ်တက်သွားရတာပေါ့။

" ဒီလောက်ပူတာကို သမီးရယ်" 

" မတတ်နိုင်ဘူးလုံခြုံတဲ့ နေရာဆိုလို့ဒီ နေရာပဲရှိတာ အဖေက အိပ်လိုက်"  

" ဘာလုပ်မလို့လဲ"

" အဖေကအသက်ရပြီဆိုတော့ ဒီတိုင်းပဲနေတော့ သမီးအဖေကို ပြုစုပေးမလို့"

ကျုပ် ကြမ်းပေါ်လှဲလိုက်ပါတယ်။ သမီးကြီးက ကျုပ်ခြေရင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး အင်္ကျီတွေချွတ်နေပါတယ်။နို့လုံးညိုညိုကြီးတွေနဲ့ နို့သီးခေါင်းမဲမဲကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျုပ်လီးကအလိုလိုတောင်လာပါတယ်။ အင်္ကျီကိုဘေးလွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး ထဘီကိုဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ လက်ခလယ်ကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ကာ စောက်စေ့ကိုချေနေပါတယ်

ကျုပ်လည်းထပြီး အင်္ကျီချွတ်ကာ ပြန်လှဲလိုက်သည်။ သမီးက ကျုပ်ဘေး လာထိုင်ပြီး ပုဆိုးပေါ်ကနေ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်နေပါတယ်။ ကျုပ်လဲ သမီးကြီးရဲ့ ဖင်ကို ပြန်ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ပုဆိုးကို အောက်လျှောချလိုက်တော့ လီးက ဆက်ကနဲ့ ထောင်ထွက်လာပါတယ်။

" ဟယ် အဖေလီးကြီးက လည်း အသက်ကြီးတာတောင် အစွယ်ထနေတုန်းပဲ ခ်ခ်" 

" အဲဒါ လပေါင်းများ စွာချုပ်တည်းထားခဲ့လို့ပေါ့"

သမီးကြီးက ဘာမှမပြောဘဲ လီးပေါ်ကို တံတွေး ထွေးချကာလီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ လီးထိပ်ကအရည် ကြည်လေးထွက်လာတော့ လီးကပြောင်ပြီး ချောလာတယ်။ဒီတော့မှ သမီးကြီးက

" သမီး တက်ဆောင့်တော့မယ်နော် အဖေလီးက တုတ်လိုက်တာ"

သမီးကြီးက ကျုပ်ကိုခွကာ စောက်ပတ်နဲ့ လီးတေ့၍ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။

" ဘွတ်..ဘလွတ်..အား..အား..ဗလစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အား.."

သမီးကြီးက ကျုပ်လက်နှစ်ချောင်းကို ယူကာ နို့ ပေါ်တင်ပေးသဖြင့် ကျုပ်လည်းနို့နှစ်လုံးကို ဆွဲဆုပ်နေတယ်။ သမီးကြီးကတော့ အရှိန်မပြတ်ဆောင့်နေတယ်။ ကျုပ်ကတော့ စောက်ပတ်နဲ့ ကင်းကွာနေတာကြာလို့လား မသိ။

အောက်က ငြိမ်ခံနေရတာကိုပင် ကောင်းနေလှပြီ။ သမီးကြီးရဲ့စောက်ဖုတ် ကပဲ သေးလို့လား၊ကျုပ်လီးကပဲကြီးလို့လား၊သားမက်ကများလီးသေးလို့ လားမသိ ကျပ်နေပြီးပူနွေးကာ ကောင်းလွန်းလှတယ်။

အိမ်ထောင်ကျဖူးပြီး အတွေ့အကြုံများစွာ ရှိနေတဲ့ သမီးရဲ့ စိတ်ပါလက်ပါပြုစုမှုက တကယ့်စည်းစိမ်းပါပဲ။

" ဗလစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အား...အား...အား...ဘွတ်..ဘလွတ်..အား...အား...အင်း"

" အဖေ့လီးနဲ့ သမီးယောက်ျားလီး ဘယ်လီးပိုကြီးလဲ" 

" အား...အား...သိပ်မကွာပါဘူး အဖေ့လီးက နဲနဲ ပိုတုတ်ရုံပါ..အား...အား... "

သမီးကြီး ကလီးကိုအရင်းထိသွင်းလိုက်ပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ကာ သူ့စိတ်ကြိုက်မွှေနေပါတယ်။

" အား...အား...ကောင်းတာ အဖေရယ်...အား...အား."

ကျုပ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကို ဖြဲ ကာ အောက်က နေပင့်လိုးပါတယ်။

" ဖုတ်..ဖုတ်..ဘွတ်..ဘွတ်...အား. အား...ဗလစ်...အား..ဖုတ်...ဖုတ်...အား...အား..."

" အား........"

သံရှည်ဆွဲညည်းကာ လီးကိုနုတ်လိုက်တော့ သုတ်ရည်တွေက ပူကနဲ လီး တလျှောက်စီးကျသွားပါတယ်။ကျုပ်လည်း သမီးကြီးရဲ့ ကျောပြင်ကို ဖတ်ကာ မှေးနေပါသည်။ ပြီးမှ

" သမီး နောက်တချီ ထပ်လိုးရအောင်"

" အဖေ့  သဘောလေ သမီးကတော့ မငြင်းပါဘူး"

နောက်တချီလိုးရန်ပြင်ဆင် လိုက်တော့သည်။နွေအခါနေပူပူထဲမှာ ချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျအောင် လိုးနေကြသူမှာအိမ်ထောင်သည် သမီးကြီးနဲ့ မုဆိုးဖို အဖေတို့ ဖြစ်ကြတယ်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




Tuesday, September 14, 2021

ချစ်တဲ့ ဖေဖေလေး (စ/ဆုံး)

ချစ်တဲ့ ဖေဖေလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - တိမ်ပြိုမိုး

“ ဟူး.... ” 

မျက်စိကို စုံမှိတ်လည်း အိပ်လို့မပျော်တာမို့ လေပူတွေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်။ အရင်ကဆို အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်နေကြ ဖြစ်သည်။ အခုလို တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ခဲ့ဖူးတာမို့ ဘယ်ပြောင်းညာပြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ မကျေမနပ် ဖြစ်နေမိသည်။

တကယ်တော့ နုကို အခုလိုဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့သူက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်သည်။ နုတို့သားအမိ ကမ္ဘာထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့အပြစ် ဖြစ်သည်။ နု နာမည်က နုနုသွယ် ပါ။ မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ခင်လေးသွယ်၊ ဖေဖေက ဦးလှထွန်း။ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှတော့ နု ခြောက်တန်းတက်တဲ့ နှစ်မှာဘဲ ဖေဖေတစ်ယောက် သူချစ်တဲ့ မေမေနဲ့ နုကို ထားလို့ တမလွန်ကို ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်။ ဖေဖေ မရှိတော့ပေမယ့် မေမေနဲ့ နုတို့ သားအမိ လောကကြီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။

ဖေဖေရှိကတည်းက မေမေက ရပ်ကွက်ထဲမှာ အိမ်အရောင်းအဝယ် အငှားကအစ ငွေတိုးပေးတာလေးတွေပါ လုပ်နေတာမို့ ဖေဖေမရှိပေမယ့် အခြေအနေမပျက် ရပ်တည်နိုင်ကြလေသည်။ ဒီနေရာမှာ မေမေနဲ့ နုက သားအမိသာ ပြောတာ ရုပ်ရည်က တခြားစီ။ မေမေက အညာသူမို့ အသားညိုတယ်၊ အရပ်အမောင်းက ငါးပေနှစ်လက်မမို့ မပုမမြင့်ပေမယ့် ရင်သားငယ်သလို တင်ကလည်း မထွားဘူး။ ပြောရရင် မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့်တဲ့ အနေအထားထက်တောင်မှ လျော့နေသေးသည်။ မျက်နှာလေးကတော့ မျက်ခုံးမျက်လုံးလှသလို နှုတ်ခမ်းလေးက လေးကိုင်းလေးလိုမို့ လှတစ်မျက်နှာလို့ ပြောရမလိုဘဲ။

နုကြတော့ ဖေဖေနဲ့တူတာ၊ အသားလည်း အဖြူကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ဝင်းနေသည်။ အရပ်ကတော့ မေမေ့လိုဘဲ။ မတူတာက ရင်တွေ တင်တွေဘဲ။ နု နို့တွေက အပျိုဆိုပေမယ့် မေမေနို့တွေရဲ့ နှစ်ဆလောက်ကို ရှိနေတာ။ အဲ့ဒါကလည်း အပျိုဖြစ်စက ကိုယ့်နို့တွေကို ကိုယ်ပြန်ပြီး ကိုင်ကိုင်ပေးလို့များလား မသိပါဘူး။ နို့က ကိုင်ပေးလို့ဆို ထားပါတော့၊ တင်ပါးကြီးတွေက ထွားတာက ဘယ်လိုပြောရမလဲ မသိဘူး။ အပျိုဖော်ဝင်ပြီးကတည်းက ထွားလာလိုက်တာ သူငယ်ချင်းတွေကတောင် တင်ထွားလို့ စကြပြောင်ကြတဲ့အထိ။ အဲ့ဒါကြောင့် လမ်းထွက်ရင် ပုရိသတွေ မျက်လုံးစားပွဲထိုင်တာ ခံနေရသည်လေ။

နု မျက်နှာကတော့ မေမေ့အမွေကို အပြည့်အဝ ဆက်ခံထားရလေတော့ ကျောင်းမှာရော ရပ်ကွက်ထဲမှာပါ ရည်းစားစကား အပြောခံရ၊ စာပေးခံရတာကတော့ နုအတွက် မဆန်းတော့ဘူး။ သူတို့ဘယ်လောက်ဘဲ စာပေးပေး စကားလိုက်ပြောပြော နုကတော့ မတုန်မလှုပ်ပါဘူး။ မေမေနဲ့ နှစ်ယောက်သား စားစားသွားသွား ကျေနပ်နေသည်။ မေမေကလည်း နုကို လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ဖေဖေဆိုလည်းဟုတ် မေမေဆိုလည်းဟုတ်။

သာယာအေးချမ်းနေတဲ့ နုကမ္ဘာလေးကို လေပြင်းမုန်တိုင်း ထန်ခဲ့တာကတော့….. တစ်နေ့ ကျောင်းကအပြန် အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းမှာ လူကြီးတစ်ယောက်နဲ့ မေမေကို ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

“ လာ သမီးလေး ဒီနားလာထိုင်ဦး ” 

မေမေခေါ်တာကို စူးစမ်းအကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး

“ ဟုတ် ခဏလေး လွယ်အိတ်ချိတ်လိုက်ဦးမယ် ” 

ဆိုပြီး ချိတ်နေကြ ဂျိတ်လေးမှာ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ချိတ်ပြီး မေမေဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့

“ ကိုမြင့်အောင် ဒါခင်လေးရဲ့သမီးလေး နုနုသွယ်လေ ” 

မေမေ့စကားဆုံးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးက နုတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပြီး

“ ခင်လေးသမီးက အချောလေးဘဲ ” 

သူအပြောကြောင့် နု ကျေနပ်သလိုလို ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေပေမယ့် သူ့ကို သေချာကြည့် အကဲခတ်လိုက်သည်။ ထိုင်နေပေမယ့် အရပ်မြင့်မယ်ဆိုတာ သိသာနေသည်။ အသားအရေကတော့ လတ်လတ်ပါဘဲ။ စပို့ရှပ်ဝတ်ထားပေမယ့် ရင်အုပ်ထွားထွားကြီးတွေက အထင်းသား မြင်နေသလို၊ စူးရှတဲ့မျက်လုံး ပေါ်လွင်တဲ့ နှာတံအောက်မှာ ထူထဲတဲ့ နှုတ်ခမ်း ခပ်ရေးရေး နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ရည်ကို သတိပြုမိလိုက်လေသည်။

“ သမီး ဒါက ဦးမြင့်အောင်တဲ့ မှတ်ထားနော် ” 

မေမေ့စကားကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့နားကထလို့ အိပ်ခန်းထဲဝင် ကျောင်းဝတ်စုံလေးလဲပြီး ထမိန်ရင်လျားလို့ ရေချိုးဖို့ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး သူတို့ရှေ့ကဖြတ်လို့ အိမ်အပြင်က ရေချိုးအိမ်လေးဆီကို အသွား၊ နုရဲ့ လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားတွေဆီကို ဦးမြင့်အောင် အကြည့်ရောက်နေတာ တွေ့ရလို့ ရင်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

ညစာစားပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ရာဝင်မှ မေမေက သူနဲ့ဦးမြင့်အောင် လက်ဆက်တော့မည့်အကြောင်း ပြောလာတော့ နု ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး ငိုမိလေသည်။ မေမေက နုကိုဖက် ကျောကလေးကိုပွတ်ပြီး ချော့ရင်း၊ မိန်းမသားတွေချည်း မတင့်တယ်တာတွေ၊ သူပွဲစားအလုပ်နဲ့ ဦးမြင့်မောင်ရဲ့ အငှားကားလေး အသုံးပြုရင်းက ရင်းနှီးလာတဲ့အကြောင်း၊ စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်းရှိကြောင်း၊ နုတို့သားအမိကို တကယ့်မေတ္တာနဲ့ ချစ်တဲ့အကြောင်း၊ နားလည်မှုပေးကြောင်းတွေ တွင်တွင်ပြောနေပေမယ့်၊ နု သိတာကတော့ မေမေတစ်ယောက် နုအပြင် သူစိမ်းတစ်ယောက်ကိုချစ်လို့ နုကို အချစ်တွေ လျော့သွားမှာကို စိုးလေသည်။ အဲ့ဒါကို ဖွင့်ပြောတော့ မေမေက

“ အမလေး သမီးရယ်၊ အစက အမေတစ်ယောက်ပဲချစ်တာ၊ အခုဆို ကိုမြင့်အောင်ပါတိုးပြီး သမီးလေးကို နှစ်‌ယောက်ဝိုင်းချစ်မှာပါ ” 

တဲ့။ ဘာဘဲပြောပြော အခုတော့ ဦးမြင့်အောင်နဲ့ မေမေတို့ တရားဝင်လက်ထပ်လို့ အိမ်ပေါ် ရောက်လာလေတော့ အရင်က သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းကို အလယ်က အထပ်သားနဲ့ကာလို့ နှစ်ခန်းခွဲလိုက်သလို အခု နုတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရာဝင်ရတော့ အိပ်လို့မပျော်နိုင် ဖြစ်နေလေသည်။

အိပ်ပျော်အောင် ဇွတ်မှိတ်အိပ်နေတုန်းမှာ မေမေတို့ အခန်းဖက်က စကားပြောသံတွေ ကြားရတော့ နေ့လည်က မင်္ဂလာပွဲအပြီး ပစ္စည်းတွေသိမ်းရင်း သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စကားကို ပြန်ကြားယောင်မိသည်။ မေမေတို့က အပျိုလူပျိုမဟုတ်တာမို့… ဪ ပြောစရာ တစ်ခုကျန်သွားတယ်၊ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း လူပျိုမဟုတ်ဘူး၊ သူ့အရင်မယားက နောက်ယောက်ျား ယူသွားလို့ တစ်ခုလပ်ပေါ့။ အဲ့ဒါကြာင့် မင်္ဂလာပွဲကို အိမ်မှာဘဲ ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ မိတ်ဆွေအနည်းအကျဉ်းနဲ့ လုပ်လိုက်ကြလေသည်။ အဲ့အချိန်က နုက ကိုးတန်းတက်နေပြီ။ အသက်က ၁၅ နှစ်ပေါ့။ သူငယ်ချင်းတွေက တနင်္ဂနွေဆိုတော့ လာကူပေးလေသည်။ ပွဲပြီးတော့ စားကြသောက်ကြ ပစ္စည်းတွေသိမ်းကြရင်း ဖြူဖြူဝင်းက

“ ညကြရင် နုနုတို့အိမ်မှာ ငလျှင်လှုပ်လိမ့်မယ် ” 

ဆိုတော့ အားလုံး ဝိုင်းရယ်ကြလေသည်။

“ နင် စောစောအိပ်နော်၊ တော်ကြာ ကြောက်နေလိမ့်မယ် ” 

ဌေးဌေးကပါ ဝင်ပြောပြီး ပွဲကြနေကြသည်။ နုလည်း ကိုးတန်းကျောင်းသူ ဖြစ်နေပြီဘဲ။ သူတို့ ဘာပြောတယ်ဆိုတာ နားလည်တာပေါ့။ နားလည်တော့ မျက်နှာပူပြီး

“ ဟာ ကောင်မတွေ မိန်းကလေးတွေ ပြောရမယ့်စကားလား ” 

ဆိုတော့

“ အေးပါ အေးပါ ပြီးမှ ဗီဒီယိုကောင်းတာ လာမပြောနဲ့ ” 

ဆိုတော့ သူတို့ကို ရှက်ရှက်နဲ့ လိုက်ရိုက်မိသည်။ အခု သူတို့ပြောသလို ငလျှင်လှုပ်ဖို့ အစပျိုးတာများလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုမိနေသည်။

နု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိမပြုမိခင်မှာဘဲ အမေတို့အိပ်ခန်းကို ကြည့်ဖို့ အပေါက်ရှာနေမိသည်။ ကံကကောင်းတာလား ဆိုးတာလား မသိဘူး။ ပေါင်လယ်ခန့်အမြင့်မှာ ကာထားတဲ့ အထပ်သားက ခဲတန်လုံးလောက် အပေါက်လေးတွေ့လို့ ဒူးထောက်ပြီး တစ်ဖက်ခန်းကို ကြည့်မိလိုက်သည်။

ဖြူဖြူဝင်းပြောသလိုပဲ အပေါက်နဲ့ အမေတို့ ကုတင်က ရေပြင်ညီဖြစ်နေတာရယ် ထွန်းထားတဲ့ မီးရောင်ရယ်က video လို ပြတ်ပြတ်သားသား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။ မင်းသမီးက အမေ။ မင်းသားကတော့ ဦးမြင့်အောင်ကြီးပေါ့။ အမေ့ခါးမှာ ထမိန်မရှိတော့ပဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အရှိကိုအရှိအတိုင်း ပြထားသလိုမို့ အမေ့ပေါင်ကြားက စောက်မွှေးတွေနဲ့ မဲနေပြီး ဘာမှမမြင်ရဘူး။ အပေါ်ဖက်မှာက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ထားပြီး ဘော်လီကိုလည်း နောက်ကချိတ် ဖြုတ်ထားတယ်ထင်သည်။ အမေ့ဘော်လီကို အပေါ်ပင့်တင်ပြီး အမေ့နို့တွေကို အားရပါးရ စို့နေတာများ (တပြွတ်ပြွတ်) အသံတွေ ထွက်နေသည်။

အမေကလည်း ဦးမြင့်‌အောင်ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးပြီး နို့စို့နေပုံကို သေချာကြည့်နေလေသည်။ အမေ့နို့ကိုစို့တာမြင်ပြီး နုနို့တွေလည်း တင်းလာသလိုဘဲ။ အမေ့ကို နို့စို့နေရင်းက ဦးမြင့်အောင် လက်တစ်ဖက်က အမေ့ပေါင်ကြားတလျှောက် ပွတ်ပေးနေသည်။ နောက်တော့ စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ အပြားလိုက် ဖိပြီးပွတ်တော့ အမေ ခါးကော့ကော့ပြီး

“ တအင်းး အင်းး ” 

အသံတွေ ထွက်နေလေသည်။ ခဏနေတော့ ဦးမြင့်အောင်က စောက်ပတ်ထဲကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

“ အ အ ” 

လို့ အမေ့ပါးစပ်က အသံနဲ့အတူ နို့စို့နေတဲ့ ဦးမြင့်အောင်ရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဆုပ်လို့ မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထားပေးသည်။

သူတို့ကိုမြင်ပြီး နုစောက်ပတ်လေးကလည်း တစ်ခါမှ မဖြစ်ဘူးတဲ့ ခံစားမှုဖြစ်လာရသည်။ လက်က အလိုလိုပဲ စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်မိတော့ စိုစိစိနဲ့မို့ သေးထွက်ကျပြီလို့ ထင်မိလေသည်။ ဒါပေမယ့် စမ်းကြည့်တော့ ချွဲကျိကျိနဲ့။ နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး ရှူကြည့်တော့ တမာရွက်ပြုတ်နံ့လိုလို၊ ဪ စောက်ရည်ထွက်တာ ဒါထင်တယ်လို့ သုံးသပ်မိသေးသည်။ တစ်ခါ အစိလေးကို ထိမိတော့ ကျဉ်သလိုလိုနဲ့ မပြောတတ်ဘူး။ ပြောတတ်တာကတော့ အဲ့လို အရသာလေးက ကောင်းနေလေသည်။

အမေတို့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမြင့်အောင်က လက်နဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် လိုးပေးနေသလို အမေကလည်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းလို့ ဖင်ကို အပေါ်မြှောက်လိုက် ဝှိုက်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း အသံစုံတွေထွက်လို့

“ မောင်ရယ် မောင် ” 

အမေ့ရဲ့ငြီးသံလား တမ်းတသံလားမသိ ထွက်လာလို့

“ ပြောလေ ခင်လေး ဘာဖြစ် ” 

“ ဟင့် ဟင့် ဟင့် ” 

အမေက ဘာမှမပြောဘဲ တဟင့်ဟင့် လုပ်နေတာမို့

“ ဘာလဲ မနေနိုင်တော့ဘူးလား ” 

ဦးမြင့်အောင်အမေးကို ပါးစပ်က မဖြေဘဲ ခေါင်းငြိမ့်နေတာမို့ ဦးမြင့်အောင်က

“ အာ့ဆို ကုန်းလိုက် ” 

အမေများ လိမ်မာနေလိုက်တာ ဦးမြင့်အောင် တစ်ခါပြောလိုက်တာနဲ့ ကမန်းကတမ်းထပြီး လေးဖက် ထောက်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပေးထားသည်။ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ပေါင်ကြားက လီးကြီးက မြွေဟောက်ကြီး ပါးပြင်ထောင်နေသလိုဘဲ။

နုဘဝမှာ ယောကျ်ားလေးလီးကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးတာ ဒါပထမဆုံးဘဲ။ ဓါတ်ပုံတွေထဲမှာတော့ မြင်ဖူးတာပေါ့။ အဲ့ဒါကလည်း သူငယ်ချင်းအယွမတွေ ကျေးဇူးလေ။ အခု ဦးလီးကြီးကို မြင်တော့ နုကို သူတို့မမြင်မှန်း သိနေပေမယ့် ရှက်နေမိသည်။ ပြီးတော့ ကြည့်လည်းကြည့်ချင်တယ်ပေါ့။ ဦးလီးကြီးက လူက အာ့လောက်မမဲဘဲ လီးကြမှ မဲနေတာ၊ ထိပ်ကလည်း တောင်ပို့မှို အငုံကြီးလိုဘဲ၊ ဒစ်ဆိုတာကြီးကလည်း ကားနေသည်။ နု ကြည့်ရင်း ရင်ဖိုနေသလို အာခေါင်တွေခြောက်ပြီး တံထွေးတွေ မြိုနေရသည်။ အာခေါင်ခြောက်သလောက် အောက်က စောက်ပတ်ကတော့ ရွှဲရွှဲစိုလို့ စီးတောင်ကျနေသည်။ ဦးက အမေ့နောက်ကနေပြီး အမေ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီးကြည့်နေလို့

“ ဟာ...မောင်ကလဲကွာ ” 

အမေရဲ့ ရှက်ပြီးပြောနေသံကြောင့် ဦးစိတ်ပိုထန်လာပြီး သူလီးကို စောက်ပတ်အပေါက်ဝမှာ တေ့နေတော့ အမေကလည်း တည့်အောင် ဖင်ကြီးကို ရမ်းပြီး တေ့ပေးသည်။ နောက်တော့ အမေ့ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တော့

“ အမလေး မောင်ရယ် သေပါပြီ ” 

အမေ့အော်သံကို ဦးက ဂရုစိုက်မနေဘူး။ အမေ့ခါးကိုကိုင်ပြီး တဖောင်းဖောင်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။

အဲ့ညက အမေတို့လိုးပြီး အိပ်မောကျသွားပေမယ့် နုကတော့ အိပ်မရဘူး။ ဦးရဲ့လီးကြီးကို မျက်စိထဲကနေ ထုတ်မရဘူး။ အမေ့ကို ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ပုံရိပ်က မပျောက်သလို နုကို ဆောင့်လိုးရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုရတဲ့ အရသာကလည်း ဘဝမှာ တစ်ခါမှမကြုံဖူးလို့ ခံစားချက်အသစ်တွေနဲ့ ဘယ်လူးညာလူး နုရဲ့အဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ပျော်သွားတာ မနက်ကြတော့ အမေလာနိုးမှ ထဖြစ်သည်။

ကျောင်းမသွားခင် အမေကြော်ပေးတဲ့ ထမင်းကြော်နဲ့ လက်ဖက်ရည်သောက်တော့ အမေရော ဦးရော နုနဲ့ တူတူပေါ့။ သူတို့မျက်နှာတွေကြည့်တော့ ဘာမှမထူးခြားသလိုပေမယ့် နုမှာတော့ သူတို့ညက လိုးနေတာကို မြင်ယောင်ပြီး ရှက်သလိုလို ကြောက်သလိုလို။ နုအတွေးလွန်ပြီး ထမင်းကြော်မစားဘဲ တွေတွေကြီး ဖြစ်နေတာကို ဦး‌မြင့်အောင်တွေ့တော့

“ သမီးလေး စားလေ ဘာလဲ ထမင်းကြော် မကြိုက်လို့လား ” 

“ ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ကြိုက်ပါတယ် ဖေဖေလေး ” 

အမှတ်မထင် နုပါးစပ်က ဦးမြင့်အောင်ကို ဖေဖေလေးလို့ ခေါ်လိုက်မိသည်။

“ ဟာ ခင်လေးရေ သမီးက မောင့်ကို ဖေဖေလေးတဲ့ ” 

အမေဖက်ကြည့်ပြီး ပြောတော့

“ မောင်က မကြိုက်လို့လား ” 

အမေက ရယ်ရင်းမေးတော့

“ ကြိုက်ပါတယ်ကွာ မောင့်ကို ဖေဖေလေးခေါ်လို့ ဝမ်းသာတာပါ ” 

သူတို့ပြောနေတာတွေကြောင့် နု ရှက်ရှက်နဲ့ ထမင်းစားပွဲကထပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ကျောင်းဝတ်စုံ လဲနေလိုက်သည်။

“ ဟော သမီးက သူ့ဖေဖေလေးကို ရှက်သွားပြီ ” 

အမေ့ရဲ့ ရယ်မောနေရင်း ပြောတဲ့အသံက အခန်းထဲထိကို ရောက်လာခဲ့သည်။ နုလည်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ အစက အမေနဲ့ နုတို့ကြား ဝင်လာလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်ရာက ညကအမေ့ကို လိုးနေတာမြင်ပြီးမှ မကျေနပ်တာတွေ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိတဲ့အပြင် ‌တွယ်တာချင်သလို ချွဲချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ဖေဖေလေးလို့ အလိုလို နှုတ်က ထွက်သွားလေသည်။

အဲ့နေ့က ဖေဖေလေးလို့ စခေါ်လိုက်မိလို့ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း သူ့ကိုယ်သူ ဖေဖေလေးလို့ သုံးစွဲသလို နုကလည်း ဖေဖေလေးလို့ ဆက်ခေါ်လိုက်လေသည်။ အခုဆို နု ညည စောစောအိပ်ရာ ဝင်ကျင့်ရနေပြီ။ တကယ်အိပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ရှင်တို့သိတယ် မဟုတ်လား။ အမေတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်တာလေ။ တစ်ခါတစ်လေ အမေက

“ မောင်ရယ် ဒီနေ့ ခင်လေးအလုပ်ပန်းလို့ နားရအောင်နော် ” 

ဆိုရင် ဖေဖေလေးကလည်း အလိုလိုက်ရှာပါတယ်။ အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တာဘဲ။ နုကသာ ဖေဖေလေးကို သနားနေတာ။ မသနားဘဲ နေမလား။ ဖေဖေလေးက တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အမေရှေ့ပြလို့

“ တွေ့လား မောင့်ကောင်ကြီးက မာန်ထနေတာ၊ ခင်လေးကို သနားလို့ ခွင့်ပေးလိုက်ရတာ ” 

ဆိုတော့ အမေက

“ မောင့်ကို ခင်လေးက အာ့ကြောင့်ပိုချစ်တာ ” 

ဆိုပြီး ဖေဖေလေးပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့ ဖေဖေလေးကလည်း ကျေနပ်ပြီး အမေ့ကို ဖက်အိပ်ပါလေရော။ နုလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မဖြစ်သင့်လို့ တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းတာပါဘဲ။ ထိန်းတဲ့ကြားက ဖေဖေလေး ရေချိုးတဲ့အခါ ရေလဲပုဆိုး ပါးပါးလေးကြောင့် လီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်နေတဲ့အခါမျိုး ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ဖေဖေလေးမသိအောင် ကြည့်မိပြန်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ နု အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စာကြည့်နေတုန်း ဖေဖေလေးက တံခါးဝရပ်တော့ ပုဆိုးကိုဖောက်ပြီး အလင်းရောင်ကြောင့် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ခိုးကြည့်ရတာလည်း အရသာတမျိုးပေါ့။ ဖေဖေလေးကတော့ မသိရှာဘူး၊ သူချစ်တဲ့မိန်းမက ပါလာတဲ့သမီး သူ့သမီးလို့သတ်မှတ်ပြီး အစစအရာရာ အလိုလည်း လိုက်ရှာပါတယ်။ အမေကလည်း နုနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ အဆင်ပြေနေတာကို ဝမ်းသာနေရှာသည်။ နုလည်း တစ်နေ့တစ်ခြား ဖေဖေလေးနဲ့ ရင်းနှီးလာသလို ဆိုးနွဲ့လာတယ်။ ဒါကလည်း ဖေဖေလေးက အလိုလိုက်တာကိုး။ အမေကတောင်

“ သမီးနော် ဖေဖေလေးကို တအားမဆိုးရဘူး ” 

လို့ ပြောယူရသည်။

“ ခင်လေးကလည်း ဆိုးပါစေ။ မောင်တို့မှာ ဒီသမီးလေး တစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ သူမဆိုးလို့ ဘယ်သူဆိုးမလဲ။ ဟုတ်လား အဆိုးမလေး ” 

ပြောပြောဆိုဆို အမေ့ရှေ့မှာဘဲ နုကိုဖက်ပြီး နုပါးကို ရွှတ်ဆိုနမ်းလိုက်တော့

“ အို ” 

ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားရော။ ဟုတ်တယ်လေ ဒီအရွယ်ထိ အမေကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မနမ်းဘူးတဲ့ပါး။ အခု အဖေအရင်းမဟုတ်တဲ့ ယောကျ်ားကြီးက နမ်းလိုက်တော့၊ နု ရှက်ရှက်နဲ့ ပါးလေးပွတ်ပြီး အိပ်ခန်းဆီပြေးတော့ အမေတို့လင်မယားက တဟားဟား သဘောကျရင်း

“ အဆိုးမလေး ရှက်သွားပြီဟေ့ ” 

တဲ့။ နုရင်ထဲတော့ ရထားကြီး ခုတ်မောင်းနေသလိုပါဘဲ။

နောက်နေ့ ညစာစားပြီး နုက မီးဖိုထဲမှာ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ကျန်နေခဲ့ပြီး အားလုံးပြီးမှ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာတော့ အမေနဲ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်က နှစ်ယောက်ထိုင် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ပူးထိုင်ရင်း TV ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့ကို မြင်တော့ နုရင်ထဲမှာ အလိုလို မနာလိုဝန်တိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာတာနဲ့

“ အမယ် သမီးကြတော့ အလုပ်လုပ်ခိုင်းပြီး အမေတို့က ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ ဘယ်ရမလဲ ” 

ပြောပြောဆိုဆို အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်ကြားကို အတင်းတိုးပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အမေရော ဖေဖေလေးပါ နုကို သဘောကျပြီး

“ သမီးကတော့လေ တကယ့်ကလေးလေးကြနေတာပဲ ” 

လို့ အမေက ပြောနေပေမယ့် နုကတော့ အတင်းတိုးထိုင်နေတော့ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံမှာ သုံးယောက်ထိုင်တော့ နုတင်ပါးတွေက အမေနဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ တစ်ခြမ်းစီး တင်နေတာပေါ့။

“ ဘာဖြစ်လဲ သမီးက ကလေးပဲ ” 

ဆိုပြီး အမေ့ပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းလေတော့ အမေက သဘောတွေကျလို့။ ဖေဖေလေးက

“ သမီးက မျက်နှာလိုက်တယ်ကွာ။ သူ့အမေကြနမ်းပြီး ဖေဖေလေးကြတော့ မနမ်းဘူး ” 

လို့ ပြောလာတော့

“ အမယ် မလိုက်ပါဘူးနော် ဖေဖေလေးကိုလည်း ချစ်ပါတယ်နော် ” 

ပြောပြောဆိုဆို ဖေဖေလေးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုအနမ်းမှာ ဖေဖေလေးက မျက်နှာအလွဲနဲ့ကြုံတော့ ပါးကချော်ပြီး နှုတ်ခမ်းစပ်ကို နမ်းမိတော့ ဖေဖေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေ စူးတာမို့ ရင်ထဲမှာဖိုလို့ နှလုံးတွေက တအားခုန်တာ နုပဲသိတယ်။ အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ကတော့ တဟားဟားနဲ့ နုကို ကလေးလို သဘောထားပြီး စနေကြသည်။

နုက ဖေဖေလေးဖက်က တင်ပါးကို ပိုပြီး ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်ရောက်အောင် ရွေ့လိုက်ရင်း အမေ့ဖက်လှည့်လို့ အမေ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလေတော့ နုရဲ့ဖင်ကြီးက ဖေဖေလေးကို ပစ်ပေးထားသလိုပေါ့။ အမေ့ကို ကယုကယ ချွဲသလိုလိုနဲ့ နုဖင်ကြီးကို ဖေဖေလေးပေါင်ပေါ် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အမှတ်မဲ့ပုံဖမ်းပြီး ဖေဖေလေးပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်လိုက်တော့

“ အဟိ ” 

ဖေဖေလေးလီးကြီးက မာမာကြီးဖြစ်နေပြီ။ နုလည်း မသိချင်ယာင်ဆောင်ပြီး အိပ်တော့မယ်ဆိုပြီး အိပ်ရာထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ အိပ်ရာပေါ်ရောက်မှ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးပြီး တစ်ယောက်ထဲ သဘောကျနေသလို လက်နဲ့စမ်းမိတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ပြန်တွေးပြီး ရင်ခုန်ရာကနေ နုရဲ့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်မိပြန်ပါရော။

အဲ့လိုနဲ့ဘဲ တန်ဆောင်တိုင်ရောက်လာတော့ လမ်းထိပ်မှာ လမ်းထဲက လူငယ်တွေက စတိတ်ရှိုးလုပ်ကြလို့ ညကြတော့ သွားကြည့်ချင်တယ်လို့ အမေ့ကိုပူဆာလို့ အမေက

“ ဟဲ့ နင့်က ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး တစ်ယောက်ထဲသွားလို့ မရဘူး ” 

“ အာ့ဆို အမေလိုက်‌ပို့ ” 

“ အမလေး ကျေးဇူးရှင်ရယ်။ ကျုပ်တစ်နေ့လုံး သွားရလာရလို့ ပန်းနေပြီ။ နင့်ဖေဖေလေးသာပို့ခိုင်း ” 

အာ့နဲ့ နုလည်း သတင်းစာဖတ်နေတဲ့ ဖေဖေလေးကို

“ ဖေဖေလေး သမီးကို စတိတ်ရှိုးလိုက်ပို့ပေး ” 

ဖေဖေလေးက နုကို သေချာကြည့်ပြီး

“ သမီးကလည်းကွာ ” 

ဆိုတာနဲ့ နုလည်း ဖေဖေလေးလက်မောင်းကို ဆွဲရမ်းပြီး

“ မရဘူးနော် လိုက်ပို့နော် နော် ဖေဖေလေး ” 

အမေက မနေနိုင်တော့တာနဲ့

“ ကဲ မောင်ရေ လိုက်သာပို့လိုက်၊ မပို့မချင်း ဂျီကျနေမှာ ” 

ဆိုတာနဲ့ ဖေဖေလေးလည်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ နုကို လိုက်ပို့ရတော့တာပေါ့။ ရပ်ကွက်စတိတ်ရှိုးပေမယ့် လူတော့အများသား။ နုတို့လည်း မတ်တပ်ရပ် ကြည့်ကြတာပေါ့။ ဖေဖေလေးက ကာလသားတွေ အနားတိုးလာတာနဲ့ နုကို သူ့ရှေ့မှာထားပြီး နုကို လူမတိုးနိုင်အောင် သူက နောက်ကနေ ကာထားပေးသည်။ သီချင်းနားထောင်ရင်း တီးနေဆိုနေတာကို ရှေ့ကကွယ်နေလို့ နုက ခြေဖျားထောက်ထောက် ကြည့်နေရသည်။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ပြီးလို့ နောက်တစ်ပုဒ်ဆိုချိန်မှာ နု ခြေဖျားထောက်ကြည့်ရင်း ညောင်းလို့ ခြေအချမှာ လူကယိုင်ပြီး နောက်လန်သွားတော့ ဖေဖေလေးရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားတာမို့ ဖေဖေလေးက ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဖမ်းပြီး ကိုင်ထိန်းလိုက်ရသည်။ အဲ့အချိန်ပဲ နုဖင်ကြားကို မာမာကြီးနဲ့ ထိနေတာ သတိပြုလိုက်မိသည်။

“ ရလား သမီး ” 

ဖေဖေလေးအမေးကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်ပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာက မလွှတ်တော့ဘဲ ထိန်းကိုင်ထားသလို ကိုင်ထားလေသည်။ နုလည်း သီချင်းမှာ စိတ်မရောက်တော့ဘဲ နုဖင်နဲ့ လာလာထိနေတဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ လီးမာမာကြီး အထိအတွေ့မှာဘဲ စိတ်ကရောက်နေတော့သည်။ နု အရဲစွန့်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပြီး ဖေဖေလေးလီးနဲ့ ထိအောင်လုပ်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေက အားပါပါဆုပ်ပြီး လီးကိုကော့ပြီး နုဖင်ကြားကို ထိုးသွင်းလေတော့ ပုဆိုးပါး ထမိန်ပါး ခံနေလျက်က ဖေဖေလေးလီးက နုစောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းနားကို လာထိလေတော့ နု သေးပေါက်ချင်သလိုလို အဖုတ်ထဲက ကျဉ်ခနဲ့ ကျဉ်ခနဲ့မို့ လူလည်း တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလို့ ရှေ့ကိုရွေ့မယ်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးက ပခုံးကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့လီးရှေ့ ဆွဲကပ်ထားတော့ နုလည်း မရုန်းသာတော့ဘူး။ နုဖင်ကြားမှာ ပူပူနွေးနွေးလီးကြီး ညှပ်ထားရတဲ့ အရသာမျိုး တစ်ခါမှမခံစားဘူးဘူး။ အဲ့အသိကြောင့် ထင်ပါတယ် နုစောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာကို ခံစားမိလိုက်သည်။

စတိတ်ရှိုးက တီးလုံးနဲ့အပြိုင် ဖေဖေလေးက သူလီးကို ဆောင့်ပွတ်ပေးနေတာကို နု ခေါင်းငုံ့ပြီး ငြိမ်ခံနေမိတယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေလေး ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် နုကို အတင်း သူ့လီးနားဆွဲကပ်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။

အဲ့ညကပြန်လာတော့ လမ်းမှာ နုရော ဖေဖေလေးရော တစ်ခွန်းမှမပြောကြဘဲ နှုတ်ဆိတ်လို့နေကြပေမယ့် အိပ်ယာထဲရောက်တော့ နုအဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း ဖေဖေလေးလီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးတာကို ပြန်တွေးရင်း ခံစားမိတာတော့ ဝန်ခံပါသည်။

နု ဖေဖေလေးကို မကျေနပ်ဘူး။ ဘာလို့လဲ သိလား။ အဲ့စတိတ်ရှိုးကြည့်တဲ့ညပြီးလို့ နောက်နေ့ကြတော့ သူမဟုတ်သလိုလိုနဲ့ ရုပ်တည်ကြီး လုပ်နေလေသည်။ နုကို အစလုပ်ပြီး လီးနဲ့ဆွသွားပြီးမှ အခုတော့ သူက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို လုပ်နေတော့ အသဲတွေ တအားယားတာပဲ။

နုက ထမင်းစားခန်းတို့ TV ကြည့်တဲ့အခါတို့ ဖေဖေလေးနားကပ်ပြီး မထိတထိလုပ်တာတောင် သူက အသာရှောင်ရှောင်သွားသည်။ အမေရှိနေတော့ နု ရုပ်မပျက်အောင် ထိန်းနေရပေမယ့် စိတ်ရှိတိုင်း ထုပစ် ကုတ်ပစ်ချင်တာမှ အရမ်းပဲ။ ညညဆို သူတို့လိုးတာကြည့်ပြီး အဲ့လီးကြီးနဲ့ နုဖင်ကို ညောင့်သွားတာပါလားလို့ အသိဝင်တိုင်း အလိုမပြည့်မှု ဝေဒနာတွေက ပိုပိုကဲလာသည်။ ဒါပေမယ့် နုက မိန်းကလေးပဲ၊ မိန်းမမာယာတဲ့ သိရစေမယ်လို့ ကျိန်းနေမိသည်။ ကျိန်းသာကျိန်းနေရတယ် ဘယ်ကစရမလဲ မသိဘူး။

နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြတော့ နု ရေချိုးနေရင်း အကြံရလိုက်သည်။ အဲ့ဒါကလည်း ရေစိုနေတဲ့ နုရဲ့ကိုယ်လုံးကို ပြန်မြင်လို့ အတွေးပေါက်သွားတာ။ ရေလဲထမိန်က နွမ်းလွန်းပါးလွန်းတော့ ရေစိုပြီး ကိုယ်မှာကပ်နေရင် အရှိကိုအရှိအတိုင်းပဲ။ ဘယ်လောက်ထိလဲဆို နုရဲ့စောက်မွှေးနုနုလေးတွေကိုတောင် ဖောက်မြင်နေရသလိုပဲ။

နုတို့ရေချိုးတာက အိမ်နဲ့ ဆယ်ငါးပေလောက်အကွာမှာ ကျောက်စည်ကို အဝီစိတွင်း ရေထည့်ပြီး သမံတလင်း ခင်းထားသည်။ အကာကသွပ်ကို သုံးဖက်ကာ တစ်ဖက်လွှတ်ပေါ့။ ကျောက်ရေစည်က နုရင်ညွှန့်လောက် မရှိတရှိပေါ့။ ရေတစ်ဝက်လောက်အကျန်မှာ နု ဒန်ရေဖလားလေးကို ရေထဲနှစ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာမွှေးတွေကို တစ်ကိုယ်လုံး တိုက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ

“ ဖေဖေလေးရေ လာပါဦး ဖေဖေလေးရေ ” 

လို့ အော်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးလည်း စိုးရိမ်သံနဲ့

“ ဘာဖြစ်တာလဲ သမီး ဘာဖြစ်လို့လဲ ” 

ဆိုပြီး အိမ်ထဲကနေ နုရေချိုးတဲ့ဆီ အပြေးလာရော။ နုလည်း မျက်နှာကိုပါ ဆပ်ပြာတိုက်ထားပြီး

“ ရေခွက်ကျသွားလို့ ဖေဖေလေး။ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း တန်းလန်းကြီး မျက်လုံးထဲ ဆပ်ပြာတွေဝင်လို့ စပ်နေပြီ။ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဖေဖေလေးရဲ့ ” 

နုအပြောကိုယုံပြီး ဖေဖေလေးက ကျောက်စည်ထဲက ရေခွက်ကို ကုန်းဆယ်ပြီး နုလက်ထဲထည့်ရင်း

“ ရော့ သမီးရပြီ ရပြီ ” 

နုက မယူပါဘူး။

“ ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ဆပ်ပြာတွေနဲ့လက်က။ ဖေဖေ‌လေး လောင်းပေးလေ ” 

နုကလည်း အကြံနဲ့လေ။ ဖေဖေလေးက မသိရှာဘူး။

“ ဪ အေးအေး ဖေဖေလေး လောင်းပေးမယ် ” 

ဆိုပြီး သူကရေခွက်နဲ့ ရေတွေခပ်ခပ်ပြီး နုလက်ထဲကို လောင်းလောင်းပေးတော့ နုကလည်း ယုတ္တိရှိရှိ လက်နဲ့ခံပြီး မျက်နှာသစ်တာပေါ့။ ဖလူးး ရှုးး ဖူးး နဲ့ ရေတွေကို ပလုတ်ကျင်း မှုတ်ထုတ်ရင်းက

“ အခုမှ မျက်စိစပ်တာ သက်သာတော့တယ် ” 

လို့ပြောရင်းက အမှတ်တမဲ့ပုံနဲ့ ထမိန်ရင်လျှားကိုဖြေပြီး သုံးလေးခါ တဖြန်းဖြန်းခါပြီး ရင်လျှားတော့ တွေးကြည့်ပေါ့ ခါးလေးကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်ရာက ရင်လျှားတော့ ရေလောင်းပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးကို နို့တွေပြသလိုဖြစ်တဲ့အပြင် အဖုတ်ကိုတောင် တစ်စွန်းတစ်စ လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေတော့ ရေအလောင်းရပ်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ ဖေဖေလေး မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက်နေသည်။ ပြီးတော့ ဖေဖေလေးက အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ပုဆိုးကလည်း ပါးပါးလေးဆိုတော့ သူ့လီးတောင်လာတော့ ရှေ့ကိုငေါထွက်နေသည်။

နုလေ အဲ့ဒါကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ ဟိဟိ။ ကဲဘာတတ်နိုင်သေးလဲ သူ့ကိုယ်သူ လူရိုးလိုလို လုပ်နေတာ။

“ ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ရေမလောင်းပေးဘဲနဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ ” 

နု ပြောလိုက်မှ

“ အော် အင်းး အဲ  ” 

ဆိုပြီး ဂယောင်ဂတမ်းနဲ့

“ ရော့ရော့ သမီး ရပြီဟုတ် ” 

ဆိုပြီး နုလက်ထဲ ရေခွက်အတင်းထည့်ပြီး အိမ်ဖက်ကို ပြန်သွားတဲ့ ဖေဖေလေးကို နု နောက်ကနေ ကြည့်ရင်း အခုတော့ ဖေဖေလေး ဘာတတ်နိုင်သေးလဲလို့ ရင်ထဲက ကျိန်းလိုက်မိပါသည်။

နု အဲ့လိုလုပ်လိုက်တဲ့ နေ့ကစပြီး ဖေဖေလေးတစ်ယောက် နုကိုကြည့်ရင် မျက်လုံးမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့။ နု မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေပေမဲ့ ဖေဖေလေး နုနို့တွေ ဖင်တွေကို ကြည့်တာကို သိရင်မြင်ရင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ထမင်းစားကြလို့ ဟင်းထခူးတဲ့အခါမျိုးဆို ဖေဖေလေးပုခုံးကို နုနို့နဲ့ မတိုက်တိုက်မိအောင်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲက ကြိတ်ရယ်နေမိသည်။

တနင်္ဂနွေနေ့ပေါ့ နုကလည်း ကျောင်းပိတ်လို့ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့ကားစက်ပြင်စရာရှိလို့ ဝပ်ရှော့အပ်ထားပြီး၊ အမေကတော့ အိမ်ငှားကိစ္စနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတော့ နုနဲ့ ဖေဖေလေးပဲ ကျန်ခဲ့သည်။ ဖေဖေလေးက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ TVထိုင်ကြည့်နေသည်။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို စချင်တာနဲ့ ရေလဲထမိန်ဝတ်ပြီး ကြမ်းတိုက်တာပေါ့။ ဖေဖေလေးရှေ့မှာ ကြမ်းကို ကုန်းတိုက်နေတော့ ဖေဖေလေးကို ဖင်ကုန်းပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။ နု မသိမသာလေး ဖေဖေလေးကို ခိုးကြည့်တော့ နုဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတာများ မျက်လုံးက အရောင်တွေတောင် ထွက်နေသည်။

ဖေဖေလေး စိတ်တွေထနေတာ တကယ်တမ်း သိလိုက်ရတော့ နု ကြောက်လာမိသည်။ အဲ့ဒါနဲ့ကြမ်းတိုက်တာရပ်ပြီး ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး နု အခန်းထဲဝင်ပြီး အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာလေးကိုပါချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျှားတော့ အပေါက်ဝက လူရိပ်မြင်လို့ ကြည့်လိုက်တာ ဖေဖေလေးရယ် နုကို စူးစူးကြီးကြည့်နေတာ။ နုလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖေဖေလေးကို ပြန်ငေးကြည့်မိနေသည်။ ဖေဖေလေးက နုဆီကိုလာပြီး နုပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နုမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်နေလို့ နုလက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ပေါ်အုပ်ထားရင်း

“ ဖေဖေလေးး ဘာလုပ်တာလဲ ” 

နှုတ်ကလည်း မေးမိမေးရာ ထွက်သွားရော ဖေဖေလေးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ နုမေးစေ့ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပင့်လိုက်သည်။ မဟတဟ ဖြစ်နေတဲ့ နုရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနဲ့ ငုံခဲလို့စုပ်လိုက်တာမို့ လန့်လည်းလန့်သွားသလို ခံလည်းခံစားကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက လွန်ဆွဲနေသည်။ နုကသာ လွန်ဆွဲနေတာ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့ခါးလေးကို ပိုက်ပွေ့လို့ သူ့ရင်ခွင်ဆွဲကပ်ပြီး နုနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေတာ ပြွတ်ပြွတ်ဆိုတဲ့ အသံတွေတောင် ထွက်လို့။

နုက ဖေဖေလေး ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံတွန်းပြီး ကိုယ်ကိုနောက်လှန်ထားတော့ နုစောက်ပတ်က ဖေဖေလေးလီးကို ကော့ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ပုဆိုးရဲ့အောက်က လီးကြီးကငေါပြီး နုစောက်ပတ်လေးကို ထိုးနေသလိုမို့ ရင်ဖိုလို့ အသက်ရှူလည်း မမှန်ချင်ဘူး။ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးတွေက ပေါက်ထွက်မလား ထင်ရလေသည်။

“ အာ ဖေဖေလေး မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အမေသိရင် သတ်လိမ့်မယ်)

နုပါးစပ်ကလည်း ဘာတွေပြောလို့ပြောမိမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ဖေဖေလေးကလည်း နု အပြောတွေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်ရာတွေဘဲ ဇွတ်လုပ်နေတော့တာ။ နုရင်လျှားထားတဲ့ ထမိန်ကိုဖြေအချ နုအတင်းပြန်ပြီး ထမိန်ကို ဆွဲပေမယ့် ယောကျ်ားကြီးအားကို ဘယ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ထမိန်ပြေအကျ ပေါ်လာတဲ့ နုရဲ့ နို့သီးပန်းနုရောင်လေးကို မညှာမတာ ငုံခဲစုပ်လိုက်တာမို့ နု လေထဲကိုပဲ လွင့်မြောသွားလေသလားလို့ ခံစားမိသလို နှုတ်ကလည်း

“ အားး ဖေဖေလေးရယ် အဟင့် ” 

လို့ ထွက်သွားခိုက် ကျန်တဲ့ နုနို့လေးကို ဖေဖေလေးရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်တာမို့

“ ဟင့် ” 

နာသလိုလို ကောင်းသလိုလို ဘာဆိုဘာမှ မပြောတတ်တာမို့ ဖေဖေလေးခေါင်းကိုဘဲ နုဆုပ်ကိုင်လို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်နေမိသည်။ ဖေဖေလေးရယ်လေ နုနို့တွေကို ဘယ်ပြောင်းစို့ ညာပြောင်းစို့နေတော့ နုစောက်ပတ်လေးထဲက ယွစိယွစိ ဖြစ်လာတာပေါ့။

“ အားး ဖေဖေလေး သမီးမနေတတ်တော့ဘူး။ မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ” 

နု ဘယ်လိုတောင်းပန်တောင်းပန် ဖေဖေလေးက ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်တာကိုဘဲ လုပ်နေတော့သည်။ နုလည်း ဒူးတွေမခိုင်ချင်ဘဲ ညွတ်လာတာမို့ ဖေဖေလေးက နုကို ကုတင်ဆီတွန်းလိုက်တာမို့ နုကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လျက်သားဖြစ်သွားတော့ နု ခြေထောက်တွေကို ကိုင်မြှောက်ပြီး ခါးရောက်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်နေတာမို့ နုလည်း အတင်းပြန်ဆွဲပြီး

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းး မလုပ်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးရယ် ” 

မရပါဘူး။ ဖေဖေလေး အတင်းချွတ်လိုက်တာမို့ နုမှာ အကာအကွယ်မဲ့မို့ ရှက်လိုက်တာ နုစောက်ပတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ထားရသည်။ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့စောက်ပတ်ကို ကြည့်ချင်လို့ နုလက်တွေကို အတင်းဆွဲဖယ်နေတာ။ နုကလည်း အတင်းပြန်အုပ်ထားတာပေါ့။ ဖယ်လိုက် အုပ်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး ဖေဖေလေးက မဖယ်တော့ဘဲ နုကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး နုအပေါ်ကနေ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ပေးနေတော့ နုလည်း ဖေဖေလေးအလိုကိုလိုက်ပြီး ဖေဖေလေးအနမ်းကို ပြန်ပြီးတုန့်ပြန်နေမိသည်။

နုရဲ့အခြေအနေကို သိတဲ့ ဖေဖေလေးက နုနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ နုရဲ့နို့သီးတွေက တင်းလာပြီး ဖေဖေလေးလုပ်ပေးတာကို ကျေနပ်နေမိရော။ ဖေဖေလေးရဲ့လက်တွေက နို့ကတစ်ဆင့် နုဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း အောက်ဖက်ကို ရွေ့လာပြီး နောက်ဆုံး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးတော့ နု ပေါင်လေးကားပေးချင်မိပေမယ့် စိတ်တင်းပြီး ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက လက်ကိုအပေါ်ဖက်တက်လာပြီး နုရဲ့စောက်ပတ်လေးအုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကို အသာချော့ပြီး ဖယ်နေတော့ နုလည်း မငြင်းသာပဲ ဖေဖေလေးဖယ်ရာကို အလိုလိုပါသွားခဲ့သည်။ လက်အုပ်ထားတာ လွတ်သွားတဲ့ နုစောက်ပတ်လေးကို ဖေဖေလေးက သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့

“ ဟင့် ဟင့် ” 

နု အလိုလို ဖင်ကော့မိသွားသလို ပေါင်သားတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတာ သတိထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက အုပ်ထားရာကနေ နု စောက်ပတ်လေးကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ဖြဲတော့ နု ရင်ထဲမှာ ချောက်ကမ်းပါးပေါ်က ပြုတ်ကျသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရတာမို့

“ အာ ဖေဖေလေးရယ် ” 

ဖေဖေလေးက နု စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေပြီး ရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတော့ နု ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်လို့ ဖေဖေလေး ပုခုံးကို ကိုက်ဆွဲမိရော ဖေဖေလေးက မနာသလိုပါဘဲ။ သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နုပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တော့ အမွှေးနုလေးတွေနဲ့ နုစောက်ပတ်လေးက ဖေဖေလေးလိုးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေရော။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး နုစောက်ပတ်ဝကို ထိုးမြှပ်နေတော့ နုအသက်တောင် မရှူနိုင်တော့ဘူး။ ကြောက်လည်းကြောက်တာမို့ ဖေဖေလေးရင်ဘတ်ကို အတင်းတွန်းရင်း

“ ဖေဖေလေး သမီးကြောက်တယ် ကြောက်တယ်လို့ ” 

“ မကြောက်ပါနဲ့ ဖေဖေလေး မနာအောင် လိုးပေးမယ် ” 

“ ဟင့် အင်းး ဟင့် အင်း ” 

နု ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေပေမယ့် အောက်ကတော့ ဖေဖေလေးလိုးကောင်းအောင် ပေါင်ကို ကားပေးနေမိသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့လီးနဲ့ အပေါက်တည့်တာနဲ့ လီးကို ဖိသွင်းတာမို့ နုစောက်ပတ်ကို သပ်လျိုခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ တစ်စို့စို့ကြီး ခံစားလိုက်ရလို့

“ ဖေဖေလေးး နာတယ် နာတယ် ” 

“ အေးပါ ခဏလေး ခဏလေး လိမ်မာပါတယ် ” 

ပြောပြောဆိုဆို လီးကို ဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့

“ ဗြဲ ဗျိ ဗျိ ” 

“ အားး သေပါပြီ ဖေဖေလေးရယ် ” 

နာလိုက်တာရှင် မီးစနဲ့ ထိုးခံလိုက်ရသလိုဘဲ။ နဖူးက ချွေးတွေတောင် ထွက်လာသလို နုပေါင်လေးတွေဆို တုန်နေတာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ဘဲ။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို လက်သီးနဲ့ တအုန်းအုန်း ထုပစ်လိုက်သည်။ ဖေဖေလေးကတော့ သူ့လီးကို နု စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထည့်ထားပြီး လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို တစ်သားတည်းကျအောင် ကပ်ထားပြီး ငြိမ်နေသည်။ နုလည်း အနာနည်းနည်း သက်သာလာသည်။

“ ဖေဖေလေး သမီးကိုမသနားဘူး၊ နာလိုက်တာ ပြဲသွားပြီထင်တယ် ” 

ဆိုတော့ ဖေဖေလေးက နုနဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း

“ နာသွားလားး ဆောရီးနော် သမီးလေး ” 

“ မနာပဲနေမလား၊ ဖေဖေလေးလီးကြီးက အာ့လောက်ကြီးနေတာကို ” 

မျက်စောင်းထိုးရင်းပြောတဲ့ နုကို ဖေဖေလေးက ကြည့်ပြီး သဘောကျလို့ရယ်ရင်း

“ ကြီးတော့ မကောင်းဘူးလား ” 

“ ကောင်းဘူး နာတယ် ” 

နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးပြောနေတဲ့ နုကိုကြည့်ပြီး ဖေဖေလေး အသဲယားတယ်ထင်တယ်။ နုပါးကို ဘယ်ညာနမ်းပြီး

“ ချစ်လိုက်တာ သမီးရယ် ” 

“ ဟင့် ဘာချစ်တာလဲ သူများကိုလုပ်နေပြီး ” 

“ ချစ်လို့ လိုးတာလေ သမီးကလည်း ” 

“ အာ ရှက်တယ် မပြောနဲ့ ” 

စကားပြောနေတာမို့ စောစောက နာတာလည်း ပျောက်သွားသလိုပဲ။

“ ချစ်တယ် သမီးလေးရယ် တအားချစ်တယ် ” 

ဖေဖေလေးက နု ခံနိုင်ပြီဆိုတာ သိတာမို့ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပြန်တော့ ကောင်းလိုက်တာ မပြောတတ်အောင်ပဲ။ လိုးပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း နု နမ်းချင်လာလို့ ဖေဖေလေးပါးကို နမ်းတော့ ဖေဖေလေးက

“ ဖေဖေလေးကို ချစ်လား ” 

“ မချစ်ပဲ မယားအလုပ်ခံမလားး ” 

“ ဟာ အာ့ဆို သမီးက ဖေဖေလေးရဲ့ မယားလေးနော် ” 

“ သွားပါ သူများကို အတင်းလုပ်ပြီးတော့ ” 

“ မသွားနိုင်သေးဘူး၊ ဒီစောက်ဖုတ်လေးကို ဗွက်ပေါက်အောင် လိုးဦးမယ် ” 

ပြောပြောဆိုဆို နုကို အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ နုကလည်း ဖေဖေလေးဆောင့်ရင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတော့ ဖေဖေလေးအကြိုက်ပေါ့။ နုရဲ့အပျိုစောက်ပတ်ကို လိုးရလို့လား မသိဘူး ဖေဖေလေးက အမေ့ကို လိုးသလောက် မကြာဘဲ နုစောက်ပတ်လေးထဲ သူ့လီးရည်တွေ ပန်းထည့်တော့ စောက်ပတ်လေးထဲမှာ ရေနွေးပူစီးသလို ခံစားရသလို နုထဲကလည်း အရည်တွေပြန်ထွက်သလို ဖေဖေလေးလီးကို စောက်ပတ်က ညှစ်ဖမ်းထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကို အဆုံးသွင်းထားပြီး နုပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ရင်းက

“ ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ် ” 

တဲ့။ ဖေဖေလေးက ကောင်းတယ်ဆိုတော့ နု ဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါပဲရှင်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, September 1, 2021

လက်ဆွဲတော် (စ/ဆုံး)

လက်ဆွဲတော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ဘိုတောက်သည် ဘကြီးဘုန်းကြီးကြောင့် တောမှ မြို့ရောက်ခဲ့ရသလို ဘကြီးဘုန်းကြီရဲ့ ရပ်ဆွေရပ်မျိုး ဦးလွန်းမောင်နဲ့ ဒေါ်တင်တင်မြင့်တို့ဆီမှာ နေခွင့် အလုပ်လုပ်ခွင့်ရရှိခဲ့ပြီး လူတလုံးသူတလုံး ဖြစ်လာခဲ့ပေသည် ။ မိဘမဲ့တကောင်ကြွက် ဘိုတောက်သည် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်။ ဘကြီးဘုန်းကြီးက စာသင်ပေး သည် ။ ဘိုတောက်သည် ဉာဏ်ကောင်းသည် ။ တထွာပြရင် တတောင်မြင်သည် ။ ပါးနပ်သည် ။

ထို့ကြောင့် ဘကြီးဘုန်းကြီးက ဒီကလေးကို ရွာမှာဘဲ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာဘဲ မထားလို ။ တိုးတက်ကြီးပွားမဲ့ ကလေးဆိုပြီး မြို့ကိုခေါ်သွားခဲ့သည် ။ ဘကြီးဘုန်းကြီး ခေါ်လို့ ရန်ကုန်မြို့က ဦးလွန်းမောင်အိမ်ကိုရောက်တော့ ဘိုတောက်သည် သူဌေးအိမ်က ဧည့်ခန်းကြီးက သားရေဆိုဖါကြီးတွေမှာ မထိုင်ရဲ ။ ကြမ်းပြင်မှာဘဲ ထိုင်သည် ။ ဦးလွန်းမောင်က ရိုးအပြီးတောကျသော ဘိုတောက်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျသည် ။

" ဘိုတောက်ကို.. မင်းဇာတိက.. ဘယ်ကလဲ" 

လို့ ဦးလွန်းမောင်ကမေးတော့.. ဘိုတောက်က သူဟာ မြင်းခြံခရိုင် နွားထိုးကြီးမြို့နယ် ဝက်လူးရွာကလို့ဖြေတာကို ဦးလွန်းမောင်က.. မင်းဇာတိမြို့တွေရွာတွေက မြင်းတွေ နွားတွေ ဝက်တွေစုံလို့ဘဲ  ဆိုပြီး သဘောကျခဲ့ပေသည် ။ ဘိုတောက်သည် အကင်းပါးဖျတ်လပ်ပြီး တထွာပြရင် တတောင်မြင်သော လူငယ်တယောက်ဆိုတာ ဦးလွန်းမောင် သိလာသောအခါ သဘောကျလာသည် ။

ဘိုတောက်လဲ ဘကြီးဘုန်းကြီး သင်ပေးလို့ မြန်မာစာ ရေးတတ်ဖတ်တတ်ရုံမက အင်္ဂလိပ်စာကိုပါ တော်တော်လေး တီးမိခေါက်မိသည် ။ ဦးလွန်းမောင်အိမ်မှာ တော်တော်ကြာကြာနေပြီး ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ပွဲရုံမှာ အလုပ်သမားအဖြစ် လုပ်ခဲ့ရပြီး ဘိုတောက်သည် ပွဲရုံက ဆန်ဆီ ဆား ငရုပ် ကြက်သွန်တွေကို ဝယ်နေကျဖေါက်သည်တွေကို အပတ်စဉ် လစဉ်လိုက်ပို့ပေးတဲ့ အလုပ်ကိုလုပ်ရသည် ။ ဘိုတောက်သည် ရပ်ကွက်ဈေးများမှာရှိတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်တွေကိုပို့ပေးရသလို နံမည်ကြီးမြန်မာ ကုလား တရုပ် ထမင်းဆိုင် စားသောက်ဆိုင်ကြီးတွေကိုလဲ ပုံမှန်ပို့ပေးရလေသည် ။

ဘိုတောက် တောကရောက်ခါစ ကားမမောင်းတတ်ခင်က သူဌေးဦးလွန်းမောင်ရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာဦးစက ကားမောင်းပြီး ဘိုတောက်က ကုန်တွေကို ထမ်းသယ် ချပေးပို့ပေးခဲ့သည်။ ဘိုတောက် ကားမောင်းလိုင်စင်ရပြီး  ကားမောင်းနိုင်လာသောအခါ ဘိုတောက်တယောက်ထဲဘဲ ကားမောင်းပြီး လိုက်ပို့လေသည် ။ ချမ်းသာနေပေမဲ့ စေ့စပ်သေချာပြီး အလုပ်ကို အမြဲဂရုစိုက်တဲ့ ဦးလွန်းမောင်သည် တခါတခါ သူကိုယ်တိုင် ဘိုတောက်နဲ့လိုက်ပါလေ့ရှိပြီး သူ့ဆီက အမြဲဝယ်ယူနေတဲ့ ဖေါက်သည်ဆိုင်တွေနဲ့တွေ့ဆုံကာ သူတို့ဘာလိုလဲ ဘာဖြစ်စေချင်လဲအဆင်ပြေရဲလား မေးလေ့ရှိသည် ။   ဦးလွန်းမောင်သည် လူချစ်လူခင်ပေါပြီး ကုန်သည်များက ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ ရိုးသားဖြောင့် မတ်မှုကြောင့် ယုံကြည်လေးစားကြသည်။

တနေ့ ဦးလွန်းမောင်လိုက်ပါလာပြီး ပို့နေကျ ကရာချီဆိုတဲ့ ကုလားစားသောက်ဆိုင်ကို ရောက်သောအခါ ဆိုင်ရှင်သူဌေး ချောက်ဒရီရှိနေတာကြောင့် ဦးလွန်းမောင်နဲ့ ချောက်ဒရီတို့ တွေ့ကြသည် ။ ကုလားသူဌေး ချောက်ဒရီသည် ကရာချီလို စားသောက်ဆိုင်မျိုး ၃ ဆိုင်ကိုပိုင်သူ သူဌေးတယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့ဆိုင်တွေကို ဘိုတောက်က အပတ်စဉ် ကုန်တွေ ပို့ပေးနေရသည်။ ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ပွဲရုံကနေ အများဆုံးဝယ်ယူနေတဲ့ ဖေါက်သည်လဲ ဖြစ်လို့ ဦးလွန်းမောင်နဲ့ ရင်းနှီး ခင်မင်နေတာကြာပြီ ။

ချောက်ဒရီက ဦးလွန်းမောင်ကို ချပါတီ အာလူးဟင်း လဘက်ရည်နဲ့ ဧည့်ခံပြီး သူ့အတွက် အလုပ်သမားကောင်းတယောက်လိုချင်လို့ ဘိုတောက်လို လူငယ်တယောက်လောက် ရှာပေးဖို့ပြောလေသည် ။ ဦးလွန်းမောင်လဲ .. ရှာပေးပါမယ်လို့ ချောက်ဒရီကိုပြောခဲ့သည် ။ ထိုစဉ်က ဦးလွန်းမောင်သည် ကုလားကြီးကိုအားနာလို့သာ ရှာပေးမယ်ပြောပေမဲ့ သူ့မှာ ဘာအကြံမှမရှိ ။ လူကောင်းရဖို့ကလဲ မလွယ်ဘူး ..။

နောက် သုံးလခန့်အကြာမှာ ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ဇနီး ဒေါ်တင်တင်မြင့်ဖက်ကတော်တဲ့ သိန်းထွန်းဆိုတဲ့တူတယောက် ဦးလွန်းမောင်အိမ်ကို ရောက်လာသည် ။ ဒေါ်တင်တင်မြင့်က သိန်းထွန်းကို လုပ်ငန်းနားလည်ဖို့ ပွဲရုံမှာအလုပ်ကူခိုင်းသည် ။ ဘိုတောက် ကုန်တွေလိုက်ပို့ရင်လဲ သိန်းထွန်းပါသည် ။ သိန်းထွန်း အလုပ်တွေ နားလည်လာတဲ့အခါ ဒေါ်တင်တင်မြင့်က သိန်းထွန်းက သွေးတော်စပ်တဲ့တူမို့ ပိုစိတ်ချရတာကြောင့် ဘိုတောက်ကို လူလိုချင်နေတဲ့ ချောက်ဒရီဆီကို ပေးလိုက်ဖို့ပြောသည် ။ ဦးလွန်းမောင်လဲဘိုတောက်ကိုကြိုက်ပေမဲ့ မိန်းမကိုမလွန်ဆန်နိုင်တာနဲ့ ချောက်ဒရီကို ဘိုတောက်ကို လိုချင်လားမေးသည် ။

ချောက်ဒရီကလဲ သူ့မှာလူလိုနေတာနဲ့ ဘိုတောက်ကို ဝမ်းသာအားရလက်ခံသည် ။ ဘိုတောက်သည် ဆိုင် ၃ ဆိုင် အတွက် လိုအပ်တာတွေမှာဖို့ တာဝန်ခံ ဖြစ်လာသည်။ ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ ပွဲရုံမှသာမက အခြားသားငါးတွေလဲ မှာရ ဝယ်ခြမ်းရသည်။ ဒေါ်တင်တင်မြင့်ရဲ့တူ သိန်းထွန်းရောက်လာခြင်းဟာ ဘိုတောက်အတွက် ကောင်းဖို့ဖြစ်လာရသည်။ ကုလားကြီး ချောက်ဒရီဆီမှာ ဘိုတောက်သည် လက်ထောက်မန်နေဂျာဖြစ်လာရသည်။ ကုလားကြီးက ကြာကြာလုပ်လာလေ သူ့ကိုစိတ်ချလာလေဘဲ။ ချောက်ဒရီမှာ မြန်မာ နံမည်ရှိသည်။ ဦးခင်မောင်စိန် ။ လူတွေက သူ့ကို ချောက်ဒရီဘဲခေါ်ကြတာ များသည်။

ဘိုတောက်သည် ကုလားများနဲ့ အလုပ်လုပ်ရတာ ဘာမှအခက်အခဲမရှိ။ ဘာမှလဲ စိတ်အနှောက်အယှက်မရှိ ..။ သို့ပေမဲ့ သူ့ရင်ထဲမှာချောက်ဒရီရဲ့တဦးတည်းသောသမီး ဆိုဖီယာဆိုတဲ့ကုလားမချောလေးကြောင့် ဝေဒနာတရပ်ကိုခံစားရသည်။ ချောက်ဒရီတို့ သည် အသားဖွေးဖွေးဖြူတဲ့ မဂိုကုလားလို့ မြန်မာများကခေါ်ကြတဲ့ လက်ရှိ ပါကစ္စတန်နိုင်ငံမှာနေကြတဲ့ ပထန်ကုလား အမျိုးအနွယ်ဖြစ်သည်။

ချောက်ဒရီရဲ့သမီး ဆိုဖီယာသည် ကုလားရုပ်ရှင်တွေထဲက မင်းသမီးချော ပရီတီးဇင်တာလို ရုပ်မျိုး ။ ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရည် တောက်ပြောင်ဝိုင်းစက်တဲ့မျက်လုံး နှာတံပေါ်ပေါ် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးနဲ့မို့ ဘိုတောက် သည် မြင်ဘူးစအချိန်ထဲက ရင်ထဲစွဲညိ မေတ္တာသက်ဝင်နေပေသည် ။ ဆိုဖီယာကိုမြင်တာနဲ့ သူ့ရင်တွေက ကုလားရုပ်ရှင်ထဲကဘုံသံတွေလို ဒိန်းတပ်တပ် ဒိန်းတပ်တပ်နဲ့ အခုံမြန်လာတော့သည် ။ ဆိုဖီယာ့အလှက ဘိုတောက်ကို ဖမ်းစားထားသည် ။ ဆိုဖီယာကို သူ ရေရေလည်လည်သဘောကျ စွဲလန်းနေရပြီ ။

ဆိုဖီယာ့ကို သူ စမြင်ဘူးတဲ့နေ့ကို သူမှတ်မိနေ သည် ။ ဆိုဖီယာ သည် သူ အလုပ်စဝင်နေတဲ့ ကရာချီစားသောက်ဆိုင်ကို သူ့အဖေပေးခိုင်းလိုက်တဲ့ ငွေထုပ်လာပို့တော့ သူက ကားအနားသွားယူသည်။ ဆိုဖီယာက

" ယူက ဒက်ဒီ့ တပည့်အသစ် ဘိုတောက်ဆိုတာလား ၊ ဒို့က ဆိုဖီယာဒီမှာ ဒက်ဒီပေးလိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံထုပ် "

ဆိုပြီး ငွေထုပ်လှမ်းပေးသည်။ အဲဒီတုံးက ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာ့အလှမှာ မိန်းမောနေသည်။ ငေးနေသည်။ အာပါး... လှလိုက်တဲ့ ကောင်မလေး ။ ချောက်ဒရီလို ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဘိုက်ပူပူ နွုတ်ခမ်းမွေးထူထူနဲ့ကုလားကြီးမှာ ဒီလောက်ချောလှတဲ့ သမီးရှိနေတာ အံ့ဩစရာဘဲ ။

" ဟိတ် ဘာငိုင်နေတာလဲ ကြောင်တောင်တောင် နဲ့ "

ဆိုဖီယာက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောသည် ။ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး စကားပြောနေပုံက ကုလားကားတွေ ထဲက မင်းသမီးလေးတွေရဲ့ အမူအရာနဲ့ တူနေသည် ။ ဆိုဖီယာ့အသားအရေ သည် နို့နှစ်ရောင်လို့ခေါ်မလား ။ ဖြူဝင်းပြီး နုချောနေသည် ။ လက်ဖျံနဲ့ လက်မောင်းမှာ အမွေးနုစိမ်းဖန့်ဖန့်လေးတွေကို တွေ့ရသည် ။ ဆိုဖီယာ သည် ကျန်းမာရေးကိုဂရုစိုက်ပြီး အားကစားလုပ်သူလေး ဖြစ်တာကြောင့် ဘိုတောက် သူတို့အိမ်မှ အလုပ်ရှိလို့ သွားတဲ့အခါတွေမှာ ဆိုဖီယာ့ကို အသားကပ်ဘောင်းဘီ ကျပ်ထုပ်နေတဲ့တီရှပ်တွေနဲ့ တွေ့ရတတ်လို့ ဆိုဖီယာရဲ့ကိုယ်လုံးအလှကို သူ တိတ်တခိုး စွဲလန်းနေမိရပေသည် ။

ဆိုဖီယာ လမ်းလျောက်ရင် အနောက်ဖက်ကနေမြင်ရတဲ့ ဆိုဖီယာရဲ့ တင်သားတွေ တုန်ခါလှုပ်ရမ်းတာကို ဘိုတောက်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေမရိုးမရွ ဖြစ်ရသည် ။ ဆိုဖီယာသည် ကော်ဇောပျံခေတ်က မဂိုမင်းသမီးလေးလိုဘဲ ချောသည် ။

ဘိုတောက်သည် တဏှာစိတ်ကြွသောအခါများမှာ သူ့လီးကို ကွင်းတိုက်ခါ စိတ်ဖြေလေ့ရှိသည် ။ မိန်းမပျက်များ ပြည့်တန်ဆာ ဖါများ ဆီကိုမသွား ။ ဆိုးဝါးလှသော အေအိုင်ဒီအက်စ်ရောဂါကို သူ အလွန်ကြောက်သည် ။ ထိုကဲ့သို့ ကွင်းတိုက်သောအခါ ဆိုဖီယာသည် သူ့စိတ်ကူးထဲက မင်းသမီးကလေးဖြစ်သည် ။ ဆိုဖီယာသည် မဂိုဘုရင်ကြီးရဲ့ သမီးတော်လေးဖြစ်ပြီး သူသည် သက်တော်စောင့် ကိုယ်ရံတော်ပေါ့ ။

ဘိုတောက်သည် ဂျီးများသူမဟုတ်တာကြောင့် အစားလဲ ဘာနဲ့ စားစားရသည်။ ဝက်သားမစားရလို့လဲ ဘာမှမဖြစ် ။ စားသောက်ဆိုင် လုပ်ငန်းမို့ သူသည် မနက် ည ဘာမှ စားဖို့သောက်ဖို့မပူရ။ ချောက်ဒရီပေးတဲ့ လစာသည် အသားတင်စုမိသည် ။ ဦးလွန်းမောင်ဆီမှာ နေရတုံးကထက် ပို အဆင်ပြေလေသည် ။ ဘိုတောက်သည် တောကလာတုံးကနဲ့ တခြားစီဖြစ်လာသည် ။ ရန်ကုန်ရည် လည်လာသည်သာမက အလကားမနေဘဲ ညတိုင်းလဲစာဖတ်၊ မသိတာ မတတ်တာ လေ့လာခဲ့တာမို့ ၊ ဘိုတောက်သည် အရင်တုံးကလို တောသား င,အ မဟုတ်တော့ ။ ကုလားစကားလဲ မွတ်နေအောင် ပြောဆိုလာနိုင်သည် ။

ဘိုတောက်သည် ချောက်ဒရီ ရဲ့အိမ်ကို အမြဲဝင်ထွက်နေရ သည် ။ ချောက်ဒရီရဲ့ စီးပွါးရေးလုပ်ငန်းများသာမက ချောက်ဒရီရဲဇနီးမယား ဒေါ်ဘီဘီနဲ့ ဆိုဖီယာတို့ကိုလဲ ကူညီရသည်။ ချောက်ဒရီ့အိမ်မှာ သူ့ ကားလဲဆေးပေးရ သလို အိမ်မှာဆေးသုတ်စရာလိုလဲသုတ်၊ မြက်ရိပ်စရာရှိလဲ ရိပ်ရသည် ။ အီစွတ်ဆိုသော ကားဒရိုင်ဘာရှိနေပေမဲ့ အီစွတ်ကို အဖိုးကြီး ခေါ်ခိုင်းထားသောအခါများမှာ ဘိုတောက်သည် ဘီဘီသွားလိုရာကို ကားမောင်းပို့ပေးရတတ်သည် ။

ဘီဘီသည် ဖင်ပေါ့သောဘိုတောက်ကို ခိုင်းရတာ သဘောကျသည် ။ ဘိုတောက်ကို ပဲဟင်း အာလူးဟင်း ဆိတ်သားဟင်း ချက်နည်းတွေသင်ပေးပြီး ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီ မရှိတဲ့ ရက်တွေဆိုရင် ဘိုတောက်ကို ချက်ခိုင်းတတ်သည်။ ဘီဘီ ရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ဖင်တွေကိုလဲ ဘိုတောက် ခိုးခိုးကြည့်မိရ သည် ။ ဘီဘီသည် ဘိုတောက်ရှေ့ ခဏခဏ ထမိန် ပြင်ဝတ်တတ်ရာ သူမသည် အိမ်မှာနေရင်းဆိုလျှင် အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်တတ်တာမို့ ဘီဘီရဲ့စောက်ဖုတ်မို့မို့ကြီးကို ဖျတ်ကနဲ ဖျတ်ကနဲ ဘိုတောက်မြင်တွေ့ရတတ်သည် ။ ဘီဘီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အမွေးရိပ်ထားပုံရသည် ။ ပြောင်ရှင်းနေသည် ။ ဝင်းဖြူလွန်းသော သူမအသားအရေကြောင့် သူမရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဘိုတောက် မြင်ရသောအခါ၊ ဒီဖင်ကြီးတွေကို ကောင်းကောင်း ကိုင်တွယ် ဆုတ်နယ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွါးဖွါးပေါ်ပေါက်ရပေသည် ။

ဘီဘီသည် ချောက်ဒရီထက် အသက်အများကြီးငယ်သည် ။ ဘီဘီသည်လဲ ရုပ်ချောချော ကိုယ်လုံးလှလှ မဂိုကုလားမတယောက်ဖြစ်သည် ။ ဘီဘီချောလို့ သူမသမီးဆိုဖီယာက အမေနဲ့တူပြီး ဒီလိုအလှပိုင်ရှင်လေး ဖြစ်ရသည်လို့ လူတွေကပြောဆိုကြသည် ။ ဘီဘီကြောင့် ဘိုတောက် ခဏခဏလီးတောင်ကာ စိတ်တွေထရသည်။ 

တခါတလေ ဘီဘီသည် မီးဖိုထဲ သူ့ကိုလာကူခိုင်းရာ သူမအောက်စလွတ်တာကို တွေ့ရသောအခါများမှာ အမွေးပြောင်အောင် ရှင်းထားတဲ့ ဘီဘီရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကြောင့် ဘိုတောက်ရဲ့စိတ်တွေဖေါက်ပြန်ကာ ဘီဘီ့ကို တက်လိုးပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေပေါ်ပေါက်ရလေသည်။ ကိုယ့်အလုပ်ရှင်ရဲ့ မိန်းမဖြစ်တာကြောင့် မကောင်းတတ်တာရယ် သဘောမတူဘဲအော်လိုက်ရင် ထောင်ထဲရောက်သွားနိုင်တာရယ်ကြောင့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာနေခဲ့ရပေသည် ။

ချောက်ဒရီနဲ့ ဦးလွန်းမောင် ထပ်တွေ့ကြတော့ ချောက်ဒရီ က ဘိုတောက်ကိုရတာ ကံကောင်းကြောင်း သဘောကျကြောင်း ဦးလွန်းမောင်ကိုပြောသည် ။ ဦးလွန်းမောင်က ဘိုတောက်သည် လူကောင်းဖြစ်ကြောင်းကြားရလို့ ဝမ်းသာကြောင်းပြောလေ သည် ။

ဘိုတောက်သည် ချောက်ဒရီရဲ့ ဆိုင်သုံးဆိုင်အနက်က တဆိုင်ဖြစ်တဲ့  လာဟောစားသောက်ဆိုင်မှာ စာရင်းအင်းများလုပ်နေခိုက် ချောက်ဒရီဆီက ဖုန်းလာသည် ။ ချောက်ဒရီနဲ့ ဖါတမာသည် ပဲခူးမှာရောက်နေလို့ သူတို့အိမ်ကိုပြန်ပြီး သမီးဆိုဖီယာ့ကို ကျူရှင်ပို့ခိုင်းသည် ။ ဒရိုင်ဘာအီစွတ်သည် ချောက်ဒရီတို့နဲ့ ပါသွားလို့ဖြစ်သည် ။ ချောက်ဒရီမိသားစုသည် ဘိုတောက်ကို ခိုင်းချင်ရာခိုင်း သည် ။ သူတို့ခိုင်းပိုင်သည်လို့ ထင်ကြသည် ။ 

ဘိုတောက်ကလဲ ဘာခိုင်းခိုင်းလုပ်သည်မို့ ကုလားမိသားစုနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဆိုဖီယာနဲ့တွေ့ရမှာမို့ အထူးဝမ်းသာသဘောကျပြီး ချောက်ဒရီရဲ့ လုပ်ငန်းသုံး တိုယိုတာဟိုင်းလပ်စ်ကားကြီးနဲ့ ချောက်ဒရီနေတဲ့ ဘောက်ထော်ကိုအမြန်ပြေးသည် ။ ချောက်ဒရီသည် ဘောက်ထော်မှာ ခြံကျယ်ကျယ်နဲ့ ကြီးမားတဲ့တိုက်ကြီးနဲ့နေသည် ။

သူ ရောက်သွားတော့ အိမ်ကြီးရဲ့ လူခေါ်ခေါင်းလောင်းကို နှိပ်ပေမဲ့ ဘယ်သူမှ တံခါးလာမဖွင့်လို့ သူ့ကိုပေးထားတဲ့အိမ်သော့အပိုနဲ့ ဖွင့်ဝင်လိုက်သည် ။ ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီလဲမတွေ့ ။ ဘိုတောက်က 'ဆိုဖီယာ.. ဆိုဖီယာ .. ' လို့ အော်ခေါ်ကြည့်တော့လဲ ဘာသံမှမကြားလို့ အိမ်အပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားလိုက်သည် ။ အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ဆိုဖီယာရဲ့ အခန်းဘက်က ရေကျသံတွေကြားရသည် ။

သူမအခန်းတံခါးက ခပ်ဟဟဖြစ်နေပြီး ပိတ်မထားလို့ အထဲကိုကြည့်မိလိုက်တော့ ဆိုဖီယာ့ရေချိုးခန်းသည် အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံတွေကြားရသည် ။ ဆိုဖီယာရေချိုးနေတာဘဲ ။ ဒါကြောင့် လူခေါျခေါငျးလောငျးကိုရောောျခေါျနတောကိုရော မကြားတာဖြစ်မည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကတော့ ပိတ်ထားသည် ။ 

ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာက ကိုယ်တုံးလုံးချိုးနေမှာ ၁၀၀ ရာခိုင်နှုံး သေချာသလောက် ဖြစ်နေတာကြောင့် ဖြူဝင်းတောင့်တင်းတဲ့ ဆိုဖီယာ့ကိုယ်လုံးလေးကို  အဝတ်မပါဘဲ မြင်ချင်တဲ့စိတ်တွေ တဖွါးဖွါး ပေါ်ပေါက်လာရသည် ။ အကယ်လို့ သွားချောင်းတာမိလိုက်ရင်လဲ အလုပ်လဲပြုတ် နံမည်လဲပျက်မည် ။ အခန့်မသင့်ရင် ထောင်နန်းစံရအုံးမည်။ ချီတုံချတုံဖြစ်ကာ ဆိုဖီယာ့ အခန်းပေါက်ဝမှာ တွေတွေကြီး ရပ်နေမိသည် ။ သည်အချိန်မှာ ဗြုံးကနဲ ဆိုဖီယာ့ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာသည် ..။

" အို . . . ဟယ် . . . "

ဆိုဖီယာသည် ရုတ်တရက် ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာသည် ။ သူမသည် မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ရေသုတ်ရင်းထွက်လာသည် ။ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်လို့ ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာရဲ့ ကိုယ်ရှေ့ခြမ်းတခုလုံးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဆိုဖီယာ့ရဲ့ ကော့ထောင်ဖီးထ ဝင်းမွတ်နေတဲ့နို့တွေက အပြေးကလေး ထွက်လာလို့ တုန်ခါနေကြသည် ။ ပေါင်တန်ရှည် ဖွေးဖွေးဖြူဖြူကြား ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ကြီးက အမွေးအမြင်မရှိ။ ရှင်းနေသည် ဖ။ ဖေါင်းဖေါင်းအိအိ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အလယ်ခေါင်မှာ နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးနဲ့ ။

ဆိုဖီယာလဲ ဘိုတောက်ကိုတွေ့တော့ ရှက်လန့်တကြား အနောက်ကိုပြန်လှည့်ကာ လာရာရေချိုးခန်းထဲ ပြန် ဝင်ပြေးသည် ။ တုန်ခါ လှုပ်ရမ်းသွားတဲ့ ဆိုဖီယာရဲ့ဖင်တုံးတွေက ဘိုတောက်စိတ်တွေကို ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားစေသည် ။ ဆိုဖီယာ့နောက်ကို ပြေးဝင်လိုက်သွားမိတော့သည် ။ ဆိုဖီယာသည် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အမြန်ပိတ်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ ဘိုတောက်က ဆိုဖီယာ့အနားကို ရောက်နေပြီ ။

" ဟိတ်.. ဘိုတောက်ွက်..ထွက် . .. ဘာလုပ်တာလဲ . ."

ဆိုဖီယာသည် ဘိုတောက်ရဲ့ပေါင်ကြား လုံချည်အောက်က ထောင်ထနေသော အတန်ကြီးကို တွေ့သွားသည် ။ ဘိုတောက်ရဲ့လီးကြီး မတ်မတ်တောင်နေသည် ။ ဆိုဖီယာက ဘိုတောက်ကို တွန်းထုတ်သည် ။

" နေပါအုံး.. ဆိုဖီယာ ရယ် . . နေပါအုံး . . "

"  သွား . . နင်..နင် မကောင်းဘူး . . . ခု ထွက်သွား . . "

ဘိုတောက်သည် ကာမဘီလူးစီးနေပြီ ။ မရတော့ ။ မုန်ယိုနေသော ဟိုင်းဆင်ကြီးတကောင်လို .ဆိုဖီယာ့ကို အတင်းဝင်ဖက်လေပြီ ။ ဆိုဖီယာ့ ကိုယ်ပေါ် လွမ်းထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါလေးကို ဘိုတောက် တအားဆွဲယူလိုက်သည် ။ ဆိုဖီယာ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာဆိုဘာမှမရှိတော့ ။ ဖြူဖွေးအချိုးကျသော ဆိုဖီယာရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေအားလုံးကို ဘိုတောက် မြင်ရတော့ စိတ်တွေမထိန်းနိုင်တော့ပါ ။ ဆိုဖယာရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဘိုတောက်ဆွဲဖက်ကာ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ငုံစုတ်လိုက်သလို သူ့လက်တွေက ဆိုဖီယာ့ ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေကို ကိုင်ညှစ်နေမိပြီ ။

" အို ဟင့်ဟင့် . . ဘိုတောက် . .. သိပ်ဆိုးတာဘဲ . . ပါပါနဲ့ တိုင်လိုက်ရမလား . ဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ "

" ဆိုဖီယာကို စွဲလန်းနေတာ ကြာပါပြီ ၊ ဆိုဖီယာကို ကျနော် သိပ်ချစ်မိနေတယ် . ."

" ချစ်တာ နဲ့ ဒီလိုလုပ် ရသလား . . "

ဘိုတောက်က ဘာမှ ပါးစပ်ကပြန်မပြောဘဲ အလုပ်နဲ့သက်သေပြတော့သည် ။ ဆိုဖီယာကို ရေချိုးခန်းထဲကနေ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်ဆောင်သွားလေသည် ။

" ဟဲ့.. ဘိုတောက် . . ငါ့ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ "

" ချစ်မလို့ . . ဆိုဖီယာ့ကို ချစ်မလို့"

ဆိုဖီယာ့နို့တွေက ဖွံ့ဖြိုးပြီးကော့နေသည် ။ နို့သီးလေးတွေက ပန်းနုရောင် ။

" အို.. ဟဲ့ . . . ဟာ အာ . . နို့တွေကို ဘာလို့ လာစို့နေပြန်တာလဲ . .. အို . . ဘိုတောက် . .. အင်. အင်အ. အ.. ရှီး အား. .ရှီး .. "

ဆိုဖီယာ့ နို့သီးနီညိုညိုလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့နေတော့ ဆိုဖီယာ ခါးလေးကော့ကာ မျက်တောင်တွေ စင်းကျသွားရသည် ။ သူမရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်နှစ်ဖက်ကို ဘိုတောက်က ဆွဲဖြဲကားလိုက်တာကိုလဲသိနေပေမဲ့ ဆိုဖီယာ မတားဆီးတော့ပေ ။ တအင်းအင်း နဲ့ဘဲ ညည်းနေသည်။

" ချစ်တယ် ဆိုဖီယာရယ် . . . အရမ်း ချစ်တယ် . . "

ဆိုဖီယာ မျက်လုံး စုံပိတ်ထားချိန် ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာရဲ့ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်ပြီး သူမရဲ့ အမွေးမရှိဘဲ ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အငမ်းမရဘဲ နမ်းပါတော့ သည် .။

" အို ဟင့်.. ဘို ဘိုတောက် ဘာ  ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ . . .

ဘိုတောက်က ဘာမှပြန်ဖြေမှာ မဟုတ် ။ သဲသဲမဲမဲ နမ်းရွုံ့နေသည် ။ ဆိုဖီယာ ထွန့်ထွန့်လူးနေသည် ။ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။ ဘိုတောက်ရဲ့ အနမ်းအယက်အစုတ်တွေကြောင့် ဆိုဖီယာ့ဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာရမ်းခါနေရပြီ ။ စောက်ပတ်ယက်နေစဉ် ဘိုတောက်လက်နှစ်ဖက်က ဆိုဖီယာ့ဖင်တုံးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက် နို့ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက်နဲ့ အလုပ်များနေသည်။ ဆိုဖီယာမှာ ဘိုတောက်ရဲ့ ဆွနေတာတွေကြောင့် စောက်ပတ်ထဲက ယားသထက်ယားလာရသည် ။

" ဘိုတောက် ရယ် . . ဘာတွေ နှိပ်စက်နေတာလဲဟာ . ."

" နှိပ်စက်တာ မဟုတ်ဘူး … ဆိုဖီယာ့ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ . ."

" အရမ်း အနေရ ခက်နေပြီ . . "

ဘိုတောက်လဲ ဆိုဖီယာ အရမ်းယားနေပြီဆိုတာ သဘောပေါက်သွားပြီး ဆိုဖီယာ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူမပေါင်တန်တွေကို ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းခွဲကာဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးကို သူမစောက်ပတ်အပေါက်မှာ တေ့လိုက်သည် ။ ဆိုဖီယာရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးမှာ စောက်ရေတွေနဲ့ စိုစိုရွဲနေသည်မို့ ဘိုတောက်က လီးထိုးသွင်းလိုက်သောအခါ တင်းကနဲ ဒစ်ခေါင်းမြုပ်ရုံဝင်သွားပေမဲ့ လီးအတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ ဆိုဖီယာကတော့ ကြောက်လန့်ပြီး ဘိုတောက်ရင်ဘတ်ကို တွန်းလိုက်သည် ။

" အား .ဖြေး ဖြေး . . ကြောက်တယ်. . . "

ဘိုတောက်ကတော့ ဆိုဖီယာ့နို့တွေကို ဟတ်ငုံလိုက်ပြီးစို့နေသည် ။ သူ့လီးမဲမဲကြီးသည် ဆိုဖီယာ့စောက်ပတ်ထဲ အတင်းကြီး တိုးဝင်နေသည် ။ တအင်အင်ညည်းငြူရင်း ဆိုဖီယာသည် ဒါကြီး သူမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးတာကိုလဲ ကျေနပ်သဘောကျနေပေသည် ။အပျိုပေါက်ဘဝထဲက စိတ်ကူးယဉ်ကာ စိတ်မှန်းနဲ့ လက်ဝါးစောင်းနဲ့ ပွတ်တိုက်လိုက် ၊ ခဲတံတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ထိုးထည့်လိုက် ၊ စောက်စေ့ကိုပွတ်ချေလိုက်နဲ့ တကိုယ်ရည် အာသာဖြေစဉ်က ယောင်္ကျားလီးကို လိုလားတောင့်တခဲ့ရသည်ဘဲ  ။

ဘိုတောက်ကိုလဲ ဆိုဖီယာသည် တိတ်တခိုး စိတ်ဝင်စားမိခဲ့ရတာက ဘိုတောက် သူတို့အိမ်မှာ မြက်ရိပ်  ကားရေဆေး အမေဖြစ်သူဘီဘီကို ဟင်းဝိုင်းချက်အပြီး ဘိုတောက်သည် ကားဂိုဒေါင်မှာရှိနေတဲ့ ရေချိုးခန်းလေးမှာ ရေချိုးတုံးက သူမသည် ဘိုတောက်ရေချိုးတာကို ချောင်းမြောင်းခဲ့ဘူးခဲ့ရာ ဘိုတောက်လီးကို တွေ့မြင်ဘူးခဲ့ပေသည်။ 

ထိုစဉ်အခါထဲက ဘိုတောက်ရဲ့ လီးမဲမဲကြီးကိုကြည့်ကာ စိတ်တွေထခဲ့ကြွခဲ့တာပါ ။ ဒီလီးမဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးကို ညတိုင်းမြင်ယောင်ပြီး ဒါကြီးနဲ့အသွင်းခံရရင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ကာ မိမိဖါသာပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေခဲ့ရတဲ့ ညတွေ များခဲ့လေသည် ။ အခုတော့ သည်လီးတုတ်တုတ်ကြီးသည် သူမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းထားနေမိရပြီ။ စောက်ပတ်ထဲက တစိမ့်စိမ့်ယားကာ အရေများက ထွက်ပြီးရင်း ထွက်ရင်းဖြစ်နေရသည် . .။ အို... လီးကြီး လှုပ်လာပြန်သည်။

ထိုးမဲ့ဆင် နောက်တလှမ်းဆုတ်ဆိုသလို လီးကြီးကို ဘိုတောက်က ဆုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်နေသည်။ ဘယ်ညာနှဲ့ကာနှဲ့ကာနဲ့ ဖပ်ကနဲ ထိုးထည့်ပြန်သည်။ လီးကြီးလှုပ်လိုက်တိုင်း သူမအဖို့ အရသာထူးကဲရသည်။ လီးကြီးက သူမရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်မိနေတာကြောင့်ပေါ့။ အရသာက ကောင်းကောင်းသွားတော့ ဆိုဖီယာ ကိုယ်တိုင်က လှူပ်ချင်လာသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဝင်သမျှလေး ထိုးလိုက်ဆုတ်လိုက်နဲ့ လိုးနေသည်။ ကြာလာတော့ ကျင့်သားရလာသည် ။ လိုးလို့ရလာသည် ။ ကောင်းသထက် ကောင်းလာသည် ။

" အား… အင့်အင့်… အို… အို ဟင်း . . ဟင့် . . ဖွတ်…ဖပ်..ဖွတ်.. ဖပ် ဖွတ် . ."

ဆိုဖီယာရဲ့ ညည်းညူသံတွေနဲ့အတူ စောက်ပတ်နဲ့လီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ချိန်မှာ ဖွတ်ဖွတ် ဖပ်ဖပ်အသံတွေထွက်သည်။ လိုးခြင်းရဲ့ ကောင်းခြင်း အရသာကို ဆိုဖီယာ ရရှိခံစားနေရပြီ။ အော် .. ဒါကြောင့် လူသားတွေ လိုးကြတာကိုးလို့ ဆိုဖီယာတွေးမိရသည်။ ဘိုတောက်ကတော့ ပန်းတိုင်ရောက်ရေး ဦးတည်နေသည်။ ဆိုဖီယာရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေက အိနေသည် ။ တင်းကျပ်တဲ့အရသာထူးကြောင့် ဘိုတောက် ခဏလေးနဲ့ ပြီးချင်လာရသည်။ 

ဆိုဖီယာ့ပေါင်တန်တွေကို အပေါ်ကို ထောင်တွန်းရင်း သူ့လီးကို ထိုးဆောင့်လေတော့ရာ မကြာခင်မှာဘဲ သုတ်တွေပန်းထွက်ခါ ပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်သွားရတော့သည် ။ ဘိုတောက်ရဲ့မျက်နှာက ချွေးစက်တွေသည် ဆိုဖီယာ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို တောက်ကနဲတောက်ကနဲ ကျလာသည်။ ဆိုဖီယာ သည် မျက်လုံးတွေပိတ်ခါ ငြိမ်နေသည်။ ဘိုတောက်က သူ့လီးကို ဆိုဖီယာ့စောက်ခေါင်းထဲက မထုတ်သေး။

==========================

ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာ့ကို မထင်မမှတ်ဘဲ လိုးခွင့်ရလိုက်ပြီး နောက်ထပ်ဘယ်တော့များ ထပ်ပြီး အခွင့်အရေးရမလဲ စောင့်မျှော်နေခဲ့ပေမဲ့ ထပ်ဆုံတွေ့ကာ လိုးနိုင်ခွင့်မရရှိသေးပေ။ ထိုနေ့က ဆိုဖိယာနဲ့သူ နောက်ထပ်တကြိမ် ထပ်ပြီးလိုးကြသေးသည်။ ဒီလို ဘိုတောက်က အခွင့်အရေး စောင့်ချောင်းနေသလိုဘဲ ဆိုဖီယာသည် ဘိုတောက်နဲ့ လိုးတဲ့ အရသာကို ပြန်လည်စဉ်းစား သတိရမြင်ယောင်ပြီး ဘိုတောက်ရဲ့အလိုးကို ထပ်ခံချင်နေမိရပေသည်။

ချောက်ဒရီရဲ့ညီမတဦးဖြစ်တဲ့ ဇိနပ် သည် ညောင်လေးပင်မြို့က လာလည်ပြီးအပြန်မှာ ဆိုဖီယာ့ကို ညောင်လေးပင်ကို အလည်ခေါ် သည်။ ဆိုဖီယာက မလိုက်ချင်လှပေမဲ့ အဖေနဲ့အမေက အတင်းတိုက်တွန်းလို့ အဒေါ်ဖြစ်သူ အန်တီဇိနပ်နဲ့ ပါသွားရသည်။ ချောင်ဒရီလဲ မေမြို့က သူ့အမျိုးတွေက မေမြို့မှာ စားသောက်ဆိုင်ဖွင့်ရန်အတွက် လာပြီးလေ့လာစေချင်ကြောင်း အတင်းခေါ်ကြတာနဲ့ မေမြို့ကိုသွားရသည်။

ဘီဘီပဲ လုပ်ငန်းတွေကို ဦးစီးဖို့ကျန်ခဲ့ သည်။ ဘီဘီသည် ဘိုတောက်ရှိနေတာကြောင့် ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး လုပ်စရာမလိုဘဲ အိမ်မှာဟင်းချက်လိုက် ရုပ်မြင်သံကြားကြည့်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ကျနေသည်။ ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီကိုလဲ ခင်ပွန်းသည်ချောက်ဒရီနဲ့ သမီးဆိုဖီယာတို့မရှိခိုက် အိမ်ပြန်ခွင့်ပေးလိုက် တာမို့ ထမင်းချက်ဒေါ်ဇီလဲ ဝမ်းသာအားရ သူမဇာတိ ပဲခူးမြို့ကိုပြန်သွားသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဆိုင်၃ဆိုင်နဲ့ အလုပ်များနေသည်။

သူ့ဘော့စ်အဟောင်း ဦးလွန်းမောင်ပွဲရုံက သူတို့ လိုအပ်တဲ့ကုန်တွေ မှာရသည်။ ဘိုတောက် ကရာချီဆိုင်မှာရှိနေတုံး လာပို့တာ ။ အရင် သူနဲ့အတူတူ ကုန်ပို့ဘူးတဲ့ ဒရိုင်ဘာဦးစဖြစ်နေသည်။ သိန်းထွန်း ဆိုတဲ့လူကို မတွေ့လို့ ဦးစကိုမေးကြည့်တော့ သိန်းထွန်းက ငွေတွေ အလွဲသုံးစားလုပ်တာမိတော့ ဦးလွန်းမောင် အလုပ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည် တဲ့။ ဦးလွန်းမောင်လဲ ဘိုတောက်လို လူကောင်းကို ကုလားကြီးချောက်ဒရီ ကို ပေးပစ်မိတာမှားပြီလို့ ညည်းညည်းနေသည်လို့ ဦးစကပြောပြသည်။  ဘိုတောက်လဲ ဦးလွန်းမောင်အတွက် စားစရာများ ဦးစနဲ့ ထည့်ပေးလိုက် သည်။

ညနေစောင်းမှာ ဘီဘီမှာထားတဲ့ ပစ္စည်းတချို့ သွားပို့သည်။ ချောက်ဒရီရဲ့ မာစီဒီးကားနက်ကြီး ဘီဘီစီးနေကျ တိုယိုတာ ခရက်စီဒါကားကြီးတွေ့သည် ။ တိုက်ကြီးရဲ့ ဆင်ဝင်အောက်မှာ ရပ်ထားကြလို့ ဘိုတောက် လဲ သူမောင်းလာတဲ့ ဟိုင်းလပ်စ်ကားကြီးကို ခပ်ဝေးဝေးမှာဘဲ ရပ်လိုက်ပြီး ဆင်းလျောက်သွားသည်။ သူ့မှာ အိမ်သော့အပိုပါလို့ တံခါးဘဲလ်တီးမနေတော့ဘဲ သူ့ဖါသာဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။

အထုပ်တွေပွေ့ပိုက်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ အပေါ်ထပ်မှ ထူးခြားတဲ့အသံတွေကို သူကြားလိုက်ရသည်။ တချို့က ခြင်ထောင်သံလို့ခေါ်တဲ့ လိင်ဆက်ဆံတဲ့အခါ ကြားရတဲ့အသံတွေ။ အတိအကျဆိုရရင် မိန်းမရဲ့ညည်းသံ ယောင်္ကျားရဲ့ တအင်းအင်း တရွူးရွူးနဲ့ အားယူသံ ဆောင့်တာညှောင့်တာတွေကြောင့် ကုတင်တကျိကျိ မြည်တဲ့အသံနဲ့ လီးနဲ့စောက်ပတ် အဝင်အထွက်မှာမြည်တဲ့ တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ်  အသံတွေပါဘဲ။

ဟိုက် ချောင်ဒရီလဲ မရှိ ..။ ချောင်ဒရီတို့ အိပ်ခန်းကြီးထဲက အသံတွေဖြစ်နေလို့ ဘိုတောက် အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားသည်။ အိပ်ခန်းထဲကို ဘိုတောက် ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ အိုး..  ဘီဘီနဲ့ ဒရိုင်ဘာအီစွတ်ပါလား။ ဘိုတောက် တကယ့်ကိုအံ့ဩသွားသည်။ ဘီဘီသည် ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ကြီးကုန်းလျက် အီစွတ်က ဘီဘီရဲ့ခါးကိုဆွဲဆွဲပြီး အနောက်မှ လိုးဆောင့်ပေးနေပါသည်။ ဘီဘီရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေသည် ဆောင့်လိုက်တိုင်းတုန်ခါနေသည်။

အီစွတ်ရဲ့လီးသည် တော်တော်ရှည်သည်။ ထူးဆန်းသည်မှာ ဘီဘီ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် သမီးဆိုဖီယာရဲ့ စောက်ဖုတ်လိုဘဲ အမွေးမရှိဘဲ ကတုံး ဖြစ်နေသည်။ ဘိုတောက်တို့တောမှာက စောက်ကတုံးလို့ခေါ်တဲ့ အမွေးမဲ့စောက်ဖုတ်ပေါ့။ ရိပ်ထားသလား နုတ်သလားတော့မသိ။

" ဆောင့်.. အီစွတ် ဆောင့်.. နာနာဆောင့် . .. ငါ ပြီးခါနီးပြီ  "

ဖွတ်.. ဘွတ်.. ဖပ်.. ဖွတ်.. ဖပ်

" အင်း အင်း.. အား ဆောင့် ဆောင့် "

အီစွတ်သည် လူပိန်သလောက် လီးကကြီးသည်။ အီစွတ်သည် ဒီလိုလုပ်မယ်လို့ မထင်ရ။ ကျိုးနွံသော အလုပ်သမားတယောက်ပုံစံနဲ့ အီစွတ်သည် သူ့ဘော့စ်ရဲ့မိန်းမကို ရေရေလည်လည်ကို လိုးနေသည်။

ဘိုတောက်သည် ဘီဘီနဲ့အီစွတ်တို့ အပီအပြင်လိုးနေကြတာကို ကြည့်ပြီး ကာမမီးတွေ တောက်လောင်လာပြီ။ သူ့လီးကြီးမှာ မတ်မတ်တောင်နေပြီ။ အီစွတ်သည် ဘီဘီ့စိတ်ကြိုက် အားသွန်ပြီးဆောင့်လေသည်။ အီစွတ်ရဲ့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ေ၈ှးစိ နှဈလုံးသညျ ဘီဘီ့ဖင်ကြားကို ဗျတ်ကနဲ ဗျတ်ကနဲ ဆီးချက်မှန်မှန် ရိုက်ခတ်နေ သည်။ အီစွတ်ရဲ့လီးမဲမဲကြီး ဘီဘီစောက်ပတ်ကြီးထဲ အဝင်အထွက်လုပ်နေတာကို မြင်ရတဲ့ ဘိုတောက်မှာ သူကိုယ်တိုင် အခန်းထဲဝင်သွားပြီး ဘီဘီ့ကို တက်လိုးပစ်ချင်လာရသည်။ 

နဂိုထဲကမှ ဘီဘီ့ကို သူလိုးချင်နေတာ။ ဘီဘီ သည် တောင့်တင်းစိုပြေဆဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးဖြစ်သည်။ အီစွတ် သည် ညစ်ပတ်စုတ်ပြတ်ကာ ပေပေတေတေ နံနံစော်စော်နေသော ကုလားတယောက်ဖြစ်သည်။ ဘီဘီသည် အရမ်းကိုဆာနေလိုသာ အီစွတ်လိုကုလားကို ကုန်းတာဖြစ်မည်။

ဒီအချိန်မှာ ဘီဘီသည် ပြီးချင်လာလို့ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြီးလေ့မရှိတာကြောင့် အီစွတ်ကို သူပက်လက်လှန်ပေးမည်။ သူ့ခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး လိုးပေးဖို့ ပြောလိုက်ပြီး ကုန်းနေရာ က ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်သည်။ သူမ ပေါင်တန်ဖြူကြီးတွေကို အစွမ်းကုန်ကားပေးလိုက်ပြီး ..

" လိုးစမ်း အီစွတ် . . ငါ ပြီးချင်နေပြီ . . တအား ဆောင့်ပေးစမ်းဟာ . ."

လို့ အီစွတ်ကို အမိန့်ပေးလေသည်။ အီစွတ်လဲ ချွေးတွေစီးကျနေအောင် လိုးဆောင့်ပေးခဲ့ပေမဲ့ ဘီဘီက ကာမလမ်းဆုံးကို မရောက်သေးလို့ ဟောဟဲ ဟောဟဲနဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီး နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး သူ့လီးမဲမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ဘီဘီ့အရေတွေနဲ့ စိုရွဲပြောင်လက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်။ စိုရွဲပြောင်လက်နေတဲ့ ဘီဘီ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဗျိဘွတ်ဆိုပြီး အီစွတ်ရဲ့လီးတန်ကြီး ဝင်သွားချိန် ဘီဘီ သည် အခန်းဝကို မျက်နှာပြုထားပြီမို့ ချောင်းနေသော ဘိုတောက်ကို တွေ့သွားလေသည်။ ဘိုတောက်ကလဲ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာပွတ်တိုက်နေရင်း ဘီဘီနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံမိသည်။ အီစွတ်ကတော့ အားကုန်လိုးဆောင့်ပေးနေသည်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို တဆုံးထိထိုးသွင်းကာ ဆောင့်လိုးပေးနေ သည်။

" အင်း . .. ထိတယ် ထိတယ် . . ပြီးတော့မယ် . . ဆောင့်ဆောင့်.. နင် ယောင်္ကျား မဟုတ်ဘူးလား.. လိုးလိုး .. ဆောင့်လိုး . .."

အီစွတ်မှာ ဘီဘီ တအားတောင်းဆိုနေတာကြောင့် .. ဘိဘီ့ပေါင်တန်တွေကိုထမ်းပြီး ဒလစပ် လိုးဆောင့်ပေးတော့ ဘီဘီလဲ ' အာ အာ အာ အာ ' ဆိုပြီး ကော့လန်သွားသည်။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ အကြာကြီးညည်းနေသည် ။ ဘီဘီသည် သူမပြီးသွားတာနဲ့ အီစွတ်ကို တွန်းပစ်လိုက်သည်။ အီစွတ်ရဲ့လီးတန်ကြီး ဗွက်ကနဲ ဘီဘီ့စောက်ခေါင်းထဲက ကျွတ်ထွက်လာသည်။ အီစွတ်က ' ငါမပြီးသေးဘူး.. ဘီဘီ ' လို့မကျေမနပ်ပြောရင်း မတ်မတ်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဘီဘီ့ကို ထပ်လိုးရန် ကပ်လာသည်။ ဘီဘီက အီစွတ်ကို ဆောင့်ကန်လိုက်သည်။ အီစွတ်လဲ ကြမ်းပေါ်ကို ပက်လက်လန်ကျသွားရသည်။

" ဘီဘီ .. နင်မကောင်းဘူးဟာ . . နင့်ကို ပြီးတဲ့အထိ ငါလိုးပေး "

" တိတ်စမ်း ခွေးကုလား နင်အခုထွက်သွား "

အီစွတ်သည် လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ကာ တွေတွေကြီးရပ်နေသည်။ ဒေါသထွက် နေတဲ့ မျက်နှာနီနီကြီးနဲ့  

" ငါ့ကို.. မရက်စက်ပါနဲ့ဟာ ''

လို့ တောင်းပန်သလို ပြောလိုက်သည်။ ဒီတော့မှ ဘီဘီလဲ 

'' ကဲ လာ .. လာ.. ငါကစောက်ပတ်ကြည့် ပြီး ကွင်းထုလိုက်'' 

ဆိုပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ထောင်ကုန်းလိုက်သည်။  အီစွတ်လဲ 

" ငါပြီးအောင်တော့ လိုးလိုက်ပါရစေဟာ ဆန့်တငန့်ငန့်ကြီးဟ " 

လို့ပြောရင်း ဖင်ကြားက ပြူးပြူးကြီးစူထွက်နေတဲ့ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သူ့ လီးကြီးကို သွင်းထည့်လေ သည်။ ဘီဘီလဲ တဗျစ်တောက်တောက် မကျေမချမ်းရေရွတ် ရင်း အီစွတ်ကို.. ပေးလိုးလိုက်လေသည်။

အီစွတ်လဲ ဘီဘီ့ဖင်တုံးကြီးတွေကို ကိုင်ဆုတ်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်။ မကြာခင်ဘဲ အီစွတ်ပြီးသွား သည်။ သူ့လီးကြီးကို တဆုံးထိုးနှစ်ထားရင်း သုတ်တွေကို ဘီဘီ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

" အား အင်း . . ကောင်းလိုက်တာ ဘီဘီ ရယ် . .. "

" တော်တော့ စောက်ကောင်. . ဇိမ်ခံမနေနဲ့ . . သွား .. ငါ့အတွက် ဆိုင်က .. ထမင်းဟင်း သွားယူပေး . . ငါ အိမ်မှာ မချက်နိုင်ဘူး .."

" ဘာဟင်းနဲ့ . . စားမှာလဲ . . "

" လျာမရှည်နဲ့အီစွတ် . . မန်နေဂျာ ကို ပြောလိုက် .. ငါ့အတွက်လို့ . သူသိတယ် "

အီစွတ်လည်း သူ့ဘောင်းဘီကောက်ဝတ်သည်။ ဘီဘီသည် အီစွတ် ကားမောင်းထွက်သွားသောအခါ အိပ်ရာက လူးလဲထသည်။ ဘိုတောက်ကို လိုက်ရှာသည်။ ဘိုတောက် မရှိတော့။ ဘီဘီ လဲ ဘိုတောက်က သူ့လင်ကြီးချောက်ဒရီ့ကို သူမနဲ့အီစွတ်အကြောင်း သွားတိုင်လိုက်မှာစိုးရိမ်နေပြီ။ ဘိုတောက် ကို နုတ်ပိတ်မှဖြစ်မည်။ ဘီဘီလဲ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီးနောက် အီစွတ်ယူလာပေးတဲ့ သူတို့ပိုင်သောဆိုင်တဆိုင်က ထောပတ်ထမင်းနဲ့ ကြက်သားဟင်းကိုစားသည် ။

" အီစွတ် . . ဘိုတောက် တွေ့ခဲ့လား . . မတွေ့ဘူး..ဘီဘီ . ."

" ဆိုင် ၃ ဆိုင်စလုံးကို ဖုန်းဆက်ကြည့်စမ်း . .ဘိုတောက် ဘယ်မှာလဲ သိချင်တယ် . . ငါ ခိုင်းစရာ ရှိလို့ . . "

" ကောင်းပြီ.. ဘီဘီ . . ဒါနဲ့ ငါနဲ့ ဘီဘီနဲ့ ဘယ်တော့ထပ် ဟိုဒင်း . . "

" လျာမရှည်နဲ့ အီစွတ် . .နင့် စောက်ပါးစပ်ပိတ်ထား . . "

==========================

" ဘိုတောက်. . .''

" ဗျာ.ဘီဘီ . .. "

" မင်း ဘီဘီ့ကို ရှောင်နေတာလား . . . "

" မရှောင်ပါဘူးဘီဘီ . ."

" မင်း . .ဘီဘီ အီစွတ်နဲ့ ဖြစ်တဲ့ကိစ္စ ဘယ်သူ့ကိုမှ လျောက် မပြောစေချင်ဘူး "

" ပြောမှာ မဟုတ်ပါဘူး .. "

" တကယ်လား . .မင်း နုတ်လုံမယ် ဆိုရင် ဘီဘီက မင်းကို ဆုချမှာ . . "

"  ဗျာ. တကယ်လား . . . ဘာဆုလဲ ဘီဘီ . . . "

" မင်းဘာလိုချင်လဲ ပြော .. မင်းလိုချင်တာ .. ဘီဘီ ပေးမှာပေါ့ . . "

" တကယ်ပေးမှာလား . . တကယ်ပေါ့ .. ဘာလိုချင်လဲ . ပြော.. . "

ဘိုတောက်က ဘီဘီ့ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး . . 

" ကျနော်လိုချင်တာ . . ဘီဘီ သိပါတယ်လေ . . " 

လို့ ပြောလိုက်ပါ သည် . . . ။ဘီဘီက ပြုံးစိစိ နဲ့ .. 

" မသိဘူး . .. ဘာလဲ . .ပြောမှ သိမှာပေါ့ . ." 

လို့ ပြောလေသည် . .။ ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ့ နို့ထွားထွားတွေကို စိုက်ကြည့်ပြီး .. 

" ဘီဘီ ..အီစွတ်ကို ကျွေးတာတွေပေါ့ . .ကျနော့်ကိုလဲ ကျွေးမလား . . " 

လို့ ပြောလိုက်သည်။ ဘီဘီလဲ .. 

" ဘာတွေလဲ.. ဆိတ်သားကဘတ်လား . . " 

လို့ စပ်ဖြဲဖြဲ နဲ့ပြောနေပြန် သည် . .။ဘိုတောက်လဲ 

" ဆိတ်သားကဘတ်မဟုတ်ဘူး ဆိတ်သား ကဘတ်ထက် အဆ ၁၀၀ လောက် ပိုကောင်းတဲ့ ဟောဒီ ဘီဘီ့ နို့ကြီးတွေကို စို့ချင်တာ " 

ဆိုပြီး ဘီဘီ့နို့တွေကို လက်ညှိုးနဲ့ထိကာပြသည်။ ဘီဘီလဲ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုဝင်ပြေးပါ သည်။ ဘီဘီ့ စွင့်ကားတဲ့ဖင်တွေဟာ တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားတာ ဘိုတောက် တွေ့လိုက်ရပါသည်။ ဘိုတောက်လဲ ရုတ်တရက်ကြောင်နေပြီးမှ ဘီဘီ့အနောက်က ပြေးလိုက်သွားပါသည်။ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဘီဘီသည် မှောက်ရက်အိပ်နေတာ ဘိုတောက်တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဘီဘီ . . . ဟိတ်ကောင်လေး . . အိပ်ခန်းတံခါးကို ဂျက်ချလိုက်ကွာ . . "

ဘိုတောက် တံခါးဆီကို ပြေးသွား သည်။ ဘီဘီ့ကို လိုးရတော့မည်ဆိုတာ သူ သိလိုက်ရတာနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်လီးတန်က ဘန်းကနဲ ထောင်ထလာလေသည်။ ဘီဘီ့အနားကို ပြန်ရောက်လာသောအခါ ဘီဘီက .. 

" ပြစမ်း . .မင်းလေးရဲ့ ဒုတ်ကို ကြည့်ချင်တယ် " 

ဆိုပြီး ဘိုတောက်ရဲ့ လုံချည်ကို ဖျတ်ကနဲဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါသည်။

" အို အာပါပါ . . " 

ဘီဘီ မျက်လုံးတွေဝိုင်းစက်ကာ အရောင်တောက်ပသွားကြသည်။ မြန်မာလီးလဲ ကုလားထက်မလျော့တာ ဘိဘီတွေ့သွားပြီ။ ဘိုတောက်ရဲ့လီးဟာ အီစွတ် ရဲ့လီးတန်ကြီးလိုဘဲ တုတ်လဲတုတ် .. ရှည်လဲရှည်နေတာ ဘီဘီတွေ့လိုက်ရပေသည်။ ဘိုတောက်လိုကောင်လေးမှာ ဒီလိုလက်နက်ကြီးတပ်ဆင်ထားနေတာ ဘိဘီမသိခဲ့။ အသိနောက်ကျလေ ခြင်း။

ဘီဘီက

"  လာစမ်း ဒီအနား . . " 

ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်းအိပ်ရင်းခေါ် သည်။ ဘိုတောက်က ဘီဘီ့မျက်နှာအနားထိ သူ့လီးတန်ကြီးကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည်။

" နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး . .ဘိုတောက်ရယ် . . "

ဘီဘီသည် ဘိုတောက်လီးကြီးကိုမြင်ရုံနဲ့ သူမစောက်ပတ်ထဲက တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရေတွေစိမ့်ထွက်နေတာ ခံစားလိုက်ရပြီး တအားဘဲယားလာရ သည် ။ သူမနှုတ်ခမ်းနား တိုးကပ်ပေးလာတဲ့ ဒစ်ပြဲကားကားကြီးကို စုတ်ချင်စိတ်တွေ တဖွါဖွါးပေါ်ပေါက်လာပေ သည်။ သို့ပေမဲ့ ဘီဘီသည် ဟန်လုပ်လိုက်သည်။

" ကြောက်တယ်ကွာ. . သူ့ဟာကြီးက အရမ်းကြီးလဲကြီး .. ရှည်လဲရှည်တယ် . .. "

ဘိုတောက်လဲ အီစွတ်ကို လိုးဆောင့်ခိုင်းနေတာ သူ့မျက်မြင်မို့ ဘီဘီဟန်လုပ်နေမှန်း သိလေသည်။ ဘီဘီ့လက်ကိုဆွဲယူကာ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဘီဘီလဲ လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်မိတော့ ကြက်သီးတွေတအားထရပြီး ခံချင်စိတ်တွေက ထိန်းလို့မရချင်တော့။

" ဘိုတောက် . . မင်း ဘီဘီ့ကို လိုးပေးကွာ . . ."

ဘီဘီလဲ ဘိုတောက်ရဲ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ အားမလိုအားမရ ဖျစ်ညှစ်ရင်း သူမထမိန်ကို ကျန်လက်တဖက်နဲ့ လှန်တင်လိုက်ပါသည်။ ဘီဘီရဲ့ဖြူဝင်းတဲ့ ပေါင်တန်ရှည်နှစ်ချောင်း နဲ့ ပေါင်ကြားတဲ့တဲ့က ဖေါင်းမို့တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘွားကနဲမြင်လိုက် တဲ့အခါ တဏှာစိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွရပြီး ဘီဘီ့ပေါင်တန်တွေအကြား ခေါင်းထိုးစိုက်ခါ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နှာခေါင်းနဲ့ထိုးဆွလိုက် ရှူလိုက်လုပ်နေသလို ၊ ပါးစပ်နဲ့လဲ နမ်းစုတ်လေသည်။

" အ.အ.အ.အို .. . .အာအာအာ "

ဘီဘီရဲ့အော်သံက ကျယ်လောင်လှသည်။ ဘိုတောက်သည် ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ယက်ပါတော့သည်။ ဘီဘီ့ဖင်တုံးကြီးတွေလဲကို ရေရေလည်လည် ဆုတ်နယ်ပစ်မိနေသည်။ သူ ဘီဘီ့ကိုကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေဖေါက်ပြန်ခဲ့တာ ကြာနေပြီ။ ဘိုတောက်သည် သူ့လျာထိပ်ချွန်ချွန် နဲ့ ဘီဘီ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်များကို ထိုးခွဲကာ စောက်ခေါင်းထဲ ကို လျာထိုးသွင်းတော့ ဘီဘီဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာရမ်းခါပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ လူးခါနေရသည်၊ လင်ဖြစ်သောချောက်ဒရီကော အီစွတ်ရော ဒီလိုတခါမှ စောက်ဖုတ်ကို မကလိပေးဘူးခဲ့။ ဘာဂျာမှာ မြန်မာကောင်လေး က ကုလားများထက်သာသွားပြီ။ အို . ပြောရင်းဆိုရင်စ ဘိုတောက် သူ.. သူ.. ဘီဘီ့စောက်စိကို လျာထိပ်ချွန်လေးနဲ့ ထိုးဆွကလိနေပြန်ပြီ . . 

" အာ.. ဟာဟာ အင်. " 

ဘီဘီ ကာမစိတ်တွေထကြွရတာ အခုဘဲ ဘိုတောက်ရဲ့ လီးအပေါ်မှာ တက်ထိုင်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာရသည်။

" တော်တော်ပြီကွယ် . . ဘီဘီ မခံနိုင်တော့ဘူး . .. ဘိုတောက် . ."

ဘိုတောက် သဘောပေါက်သည်။ ဘီဘီ အရမ်းခံချင်နေပြီ။ ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ဖြဲကားစေပြီး သူက ကုတင်အောက်မှ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနဲ့ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးချောင်းကို သွင်းလေသည်။ အရေတွေရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဗျိကနဲ လီးကြီးက သုံးပုံနှစ်ပုံခန့်ဝင်သွားရာ ဘီဘီလဲ  

" ဖြေးဖြေး ..ထိုးပါဟာ "

လို့ပြောရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ပိုပြီးကော့ပေးလိုဆက်ပါသည်။ 

" တော်တော်လီးတုတ်တဲ့ကောင်ဘဲ ငါ့စောက်ပတ်ထဲ တင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်ကြီး ဖြစ်နေရအောင်ကို တုတ်တယ် '' 

လို့ စိတ်ထဲက ဘီဘီ မှတ်ချက်ချနေဆဲ ၊ ဘိုတောက်လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်လာသည်။ ဘိုတောက်ရဲ့ လမွေးကောက်ကောက်တွေ သူမရဲ့ပြောင်နေတဲ့ဆီးခုံကြီးကို လာထိကပ်တဲ့အထိ လီးတန်အရင်းအထိ ဝင်နေမိသည်။

" ဘီဘီ . . ခံနိုင်တယ်မဟုတ်လား . . လိုးတော့မယ်နော် . . "

ဘိုတောက်သည် အီစွတ်က ဘီဘီ့ကို လိုးပေးတာကို မြင်ခဲ့သူဖြစ်တာကြောင့် ဘီဘီ ဘယ်လို ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ခိုင်းတတ်သလဲ သိနေသူမို့ ဘီဘီ့ကို ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးချက်တွေနဲ့ လိုးပေးဖို့ စဉ်းစားထားပေသည်။ ဘီဘီကခေါင်းညှိမ့်ပြပြီး 

" ရတယ် . . လိုး.. လိုး .. " 

လို့ ပြန်ဖြေသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ ခံနိုင်လို့ကတော့ လိုးပြီပဲ။ ဘီဘီ့နို့ကော့ကော့ကြီးတွေကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပါတော့သည်။  ဘီဘီလဲ ဘိုတောက်ရဲ့လိုးဆောင့်ချက်တွေဟာ အီစွတ်ထက် အားပါတာတွေ့ရသလို ဘိုတောက်သည် ငယ်ရွယ်သူမို့ ဆက်တိုက် ဒလစပ်လိုးနိုင်တာကိုလဲ တွေ့လာရသည်။ 

" အိုး. အိုးအား'' 

နဲ့ ဘီဘီ သဘောတွေကျနေပြီး သူမကလဲအားကျမခံ အောက်မှပင့်ပင့်ပေးနေ သည်။

" ကောင်းလား ဘီဘီ.. "

" ကောင်းတယ်.. အရမ်း ..ကောင်းတယ် . . "

ဘီဘီလဲ ကောင်းသထက်ကောင်းလာ သည်မို့ ပုံစံတွေဘာတွေပြောင်းမနေချင်တော့။ နောက်အချီတွေကျမှ သူမစိတ်ကြိုက်ပုံစံတွေနဲ့ လိုးတော့မည်လို့ ဘီဘီစဉ်စားလိုက်ပြီး ဘိုတောက်ကို အပီ ဆောင့်ခိုင်းလေသည်။ ဘိုတောက်လဲ အားသွန်ကာဆွဲလေပြီ။ တဖန်းဖန်း  အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေ ပေါ်လာ သည်။ ဖွတ် .. ဖွတ်..ဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီး ဒလစပ် ဆောင့်နေသည်။

" အို ဘိုတောက် . ဆက်တိုက် ဆောင့် .. နာနာလေး . . ပြီးတော့မယ် . .. ဆောင့် "

ဘီဘီ သဲသဲမဲမဲ အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်းမွေ့ရမ်းပေးနေသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဖြူဖွေး တောင့်တင်းတဲ့ပထန်မကို လိုးခွင့်ရတာမို့ အားရပါးရကို လိုးဆောင့်ပစ်လိုက် ရာ ဘီဘီမှာ အထွပ်အထိပ်ကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားရပြီး ကာမရဲ့ ကောင်းခြင်းအရသာကို ခံစားသွားရပါတော့သည်။

" ဆက်လိုး.. ဘိုတောက် . . မင်းပြီးအောင် ဆက် ဆောင့် . . မင်းလဲ ပြီးလိုက်ပါ .. ဘီဘီ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာဘဲ ပြီးလိုက်ပါကွယ် . .."

ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ ပြီးသွားပြီမို့ ထိန်းမနေတော့ဘဲ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် လိုးဆောင့်ရင်း သုတ်တွေ ကို ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဒလဟော ပန်းထုတ်ခါ ပြီးလိုက်လေသည်။



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။