မာယာ စံအိမ် (စ/ဆုံး)

မာယာ စံအိမ် (စ/ဆုံး)  

ရေးသားသူ - ထန်းတောထဲက သာဂိ

" နွေ"

" ရှင် ကိုကို"

" ကိုကိုတော့ အတူ နေခြင်ပြီ ကွာ"

" ကိုကိုရယ်၊ နွေ တက်ထားတဲ့ ပညာနဲ့ တစ်နှစ်လောက် အလုပ် လုပ်ပြီး ဖေဖေတို့ကို ကျေးဇူး စပ်ခြင်သေးတယ်ကွာ"

" ချစ်ကလည်းကွာ၊ ကိုကို ရမဲ့ လာစာ ချစ် မိဘတွေကို အကုန် အပ်လို့ ရတာဘဲ၊ ကိုကိုက ဝါသနာ အရ ရဲထဲ ဝင်တာလေ၊ ဖေဖေတို့ ရှာထားတဲ့ စည်းစိမ်က ဒီတစ်သက် သုံး မကုန်ပါဘူးကွ"

" ကိုကို့ မိဘတွေ ချမ်းသာတာ ချစ် သိပါတယ်။ ချစ် ဆိုလိုတာက အခု ချစ် ပညာသင်ထားတဲ့ သူနာပြု အလုပ်က ရတဲ့ ချွေးနဲစာလေးနဲ့ ဖေဖေတို့ကို တစ်နှစ်လောက် လုပ်ကျွေး ပြုစုခြင်လို့ပါကွာ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ သမီး အလိမ္မာလေးရယ်၊ ဒါကြောင့်လည်း နွေ့ကို ကိုယ့် မေမေတို့က ချစ်နေတာ၊ ဒါဆို ဒီလိုလုပ်၊ ကိုကိုလည်း ရာထူးတိုးနဲ့ နယ် ပြောင်းရမှာ၊ ဟိုမှာ အထိုင်ကျပြီး ချစ်ပြောတဲ့ တစ်နှစ် ပြည့်ရင် ကိုကိုနဲ့ အတူ နေတော့ ဟုတ်ပီလား"

" ဟင် ကိုကို နယ် ပြောင်းရမယ်"

" အင်းလေ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကိုက နယ် မပြောင်းခင် ချစ်နဲ့ ကိစ္စ စီစဉ်ခြင်တာ။ နွေ့ကို စိတ်မချနိုင်လို့လေ"

" ကိုရယ်၊ ချစ်လွန်းလို့ တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအပ်ထားပြီးပြီလေ၊ ဘာလည်း နွေ့ကို မယုံတာလား"

" ယုံပါတယ်ဗျာ၊ ယုံပါတယ်၊ ပို ယုံသွားအောင်လို့ အဟဲ"

" ဘာ အဟဲ လည်း၊ ကို နော် အ"

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်.. အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး နည်းနည်း လွှတ်ဦးကွာ အသက်ရှူ ကျပ်တယ်"

ကိုကို နွေဦးမေ အား ဖက်ထားရာမှ အနည်းငယ် လျှော့ ပေးလိုက်သည်။ ကိုကို့ ရင်ခွင်ထဲမှနေ၍ ခေါင်းမော့ ကြည့်နေသော နွေ့မျက်နှာလေးက ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ ပါးလေးများက မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေး။ မျက်ခုံးမွှေး ထူထူ၊ မျက်တောင် ကော့ကော့နှင့် နွေ့ မျက်နှာလေးက ဘာမှ လိမ်းချယ် မထားသည့် တိုင်အောင် လှလွန်းနေသည်။ နှာတန် ဆင်းဆင်းလေးများက နွေ့ အလှကို ပေါ်လွင်စေသည်။

လေ့ကျင့်ခန်း အစဉ်မပြတ် လုပ်သဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက လူတကာ ငေးလောက်အောင် သူနာပြု လုပ်ငန်းနှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ ကိုကို ဆိုသည်မှာလည်း မေးရိုး မကားတကား၊ ရင်အုပ်ကားကား၊ နှုတ်ခမ်းမွှေး၊ ပသိုင်းမွှေး ရေးတေးတေးဖြင့် အရပ်အမောင်း တောင့်တင်းသော ပျိုတိုင်း ကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်လေ။ သူတို့နှစ်ယောက်က လိုက်ဖက်ညီလှသည်။ မော့ကြည့်နေသော နွေ၏ ပန်းရောင် နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို ငုံ့ နမ်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်

" ပြွတ်....ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ် အင်း..ဟင်း...ဟင်း"

နွေ့ မျက်လုံးများ မှေးစင်းကာ ကိုကို လျှာကို ပြန် ကလိပေးလိုက်သည်။ နွေ့လျှာအား ပြန်လည် စုပ်လိုက်ရာ နွေ့ခါးလေး ကော့ကာ ကိုကို့ ကျောပြင်အား လက်သည်းဖြင့် ဖွဖွလေး ကုပ်ခြစ်နေမိသည်။ ကိုကို့ လက်များက နွေ့ ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ရင်း အင်္ကျ ှီလေးမှာ တဖြေးဖြေး အပေါ်သို့ လိတ်တက်လာသည်။ ကိုကို ဘော်လီ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ကာ နွေ့ အင်္ကျ ီနဲ့ ဘော်လီကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်သည်။ အသက် 23 နှစ်အရွယ် မိန်းမပျိုလေး၏ ဖွင့်ထား နုသစ်သော နို့အုံလေး ပေါ်လာသည်။

" ကိုကို ဘာကြည့်နေတာလည်း"

" နွေ့ နို့လေးတွေက ချစ်စရာလေးတွေမို့"

" အာ ကိုကိုနော် နွေ ရှက်တယ်"

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်းးဟင်းးဟင်းးး"

ကိုကို နွေ့ နို့တစ်ဖက်ကို စို့ရင်း ကျန် တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ခြေနေသည်။ မိမိ အကြိမ်ကြိမ် လိုးထားသော်လည်း နွေ့ နို့လေးက ပြော့ မနေဘဲ မာကျစ်ကျစ်လေး ရှိနေသည်။ လက်များက နို့အုံကို ပွတ်ခြေနေရင်း ခေါင်းမော့နေသော နွေ့ လည်တိုင်လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ကာ လျှာဖြင့် လျှက်နေသည်။ နွေ လက်သီးလေး စုပ်ကာ ညည်းတွားနေသည်။ ကိုကို လျှာက နွေ့ နားရွက်ထဲ ထိုးမွှေလာသည်။

" အိ ယားတယ် ကိုကိုရယ် အင်းဟင်းဟင်းးးးးး"

ကိုကို၏ အကိုင်အတွယ်များကြောင့် နွေ တစ်ယောက် ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ပွတ်လိန်နေရင်း စောက်ပတ်လေး ထဲမှ အရည် ချွဲချွဲလေးများ စိမ့် ထွက်လာသည်။ လျှက်လိန်ထားသော နွေ့ ပေါင် တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖယ်ကာ ထမိန်ထဲ လက်လျှို၍ စောက်ပတ် အကွဲလေးကို ပွတ်သပ်နေသည်။

" ဟာ အရည်တွေတောင် ထွက်နေပြီ"

" ကိုကိုနော် အ ကျွတ်စ်"

စောက်စိကို လက်မဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း လက်ညိုးက စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်သွားသည်။

" ဇွိဇွိ ပျစ်ပျစ် အအအအ ကိုရယ် အင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းးးဟင်းးးးးးး"

နွေ့ ကိုယ်လုံးလေး ကျင်စက်ဖြင့် တို့ခံရသလို တွန့်တွန့်သွားသည်။ စောပ်ပတ် ကြွက်သားများကလည်း ကိုကို့ လက်ညိုးကို ညှစ်ညှစ်နေသည်။ ကိုကို နွေ့ ပေါင်ကြား ခေါင်းတိုးကာ စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလတ် ပလတ် ဟားးးး ကိုကို အအအ ကျွတ်စ် ဟင်း.."

နွေဦးမေ တစ်ယောက် မိမိ နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖိပွတ်နေရင်း ကျန် တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားရှိ ကိုကို့ ဆံပင်များကို ထိုးဆွကာ နှုတ်ခမ်း တစ်ဖက် ကိုက်လျှက် စီးစိမ် တွေ့နေသည်။ စောက်ပတ် လျက်နေသော ကိုကို လျှာက သွပ်လာသည်။

" ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် အအအ ကိုကို ကိုကို အိ အိ အားးးးရှီးးးးဟားးးး"

နွေဦးမေ၏ ခါးလေး ကော့သွားကာ ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်သွားသည်။

" ကောင်းလားး နွေ"

" အွန်းးးး အဟွန်းးးး"

ကိုကို အဝတ်များ ချွတ်ကာ နွေဦးမေ၏ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ တချီ ပြီးကာစ နွေဦးမေ၏ စောက်စိလေးကို လီး ဒစ်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။

" အ အဟ ကိုကိုရယ် နွေ့ကို နှိပ်စက် နေတာလားကွယ် အ အ"

စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် လီးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရာ နွေဦးမေ ဖင်လေး ကော့ကော့ လာသည်။ လီးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နွေဦးမေ၏ ခါးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ကော့ သွင်းလိုက်သည်။

" ဗျိဗျိပျစ်ပျစ် အ ဟားးးးးး"

အရည်များ ဆိုရွှဲနေသော စောက်ပတ် လေးထဲ လီးဒစ်မှာ ရှောကနဲ ဝင်သွားသည်။ ကိုကို ခါးအား ပင့်ကာ ပင့်ကာဖြင့် လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ညှောင့်လိုး လိုးနေသည်။ လီး ဒစ်မှာ G-Sport အား ဖိပွတ်လေး ပွတ်နေရာ နွေဦးမေ တစ်ယောက် မွှေ့ယာခင်းအား လက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ ပေးနေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ် ပျစ်ပျစ် အအအအ ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အိုးးးး ကိုကိုရယ် ဟင်းးးးးး"

ကိုကို တစ်ယောက် နွေဦးမေ၏ နွေးထွေး နူးညံ့သော စောက်ပတ် အတွင်းသား အထိအတွေ့ကို လီး ဇိမ်ခံရင်း လိုးနေရာ နွေဦးမေ အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ကိုကို့ လက်မောင်းအား စုပ်ကိုင်၍ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုကို အားရပါးရ စောင့် လိုးတော့သည်။

" ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အင့်အင့် အအ ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အ ဟာ အားးးးး ရှီးးးးး ကိုကို ကိုကို အအအအ အားးးးဟားးးးးး ရှီးးးး ဟီးးးဟီးးးးး"

နွေဦးမေ၏ သားအိမ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နွေဦးမေ တစ်ယောက် ဒုတိယအချီ ပြီးသွားသည်။ သူမ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျလာသော ကိုကို့အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ကိုကို့ ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းမိုးတွေ ချွေနေမိသည်။

" ဟား ချစ်လိုက်တာ ကိုကို ရယ်

_______________

ကိုကိုတစ်ယောက် ရာထူးတိုးဖြင့် ရန်ကုန်တွင် 3 လ သင်တန်း တက်ရသည်။ နွေဦးမေ ကတော့ ဗဟို အထွေထွေကု ဆေးရုံကြီးတွင် field ဆင်းရသည်။ ဆေးရုံကြီးတွင် တာဝန် ထမ်းဆောင်ရင်း နန်းမွန်ဆိုသည့် သူနာပြု ရှမ်းမလေး တစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးသွားသည်။ 

နန်းမွန်က အရပ်ပုပု ဝဝလေးနှင့် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ဝသည်ဟု ဆိုသော်လည်း သူမ အရပ် 5' နှင့် လိုက်ဖက်ညီသည့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ အသားဖြူပြီး ဆံပင် ဂုတ်ဝဲလေးဖြင့် ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ နန်းမွန်က နွေ့ကို ညီအမ အရင်းလို ချစ်သည်။ နန်းမွန် ကလည်း သူနာပြု လုပ်ကိုင်ရင်း မိဘများကို ထောက်ပံ့နေသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူမ၏ ရည်ရွယ်ချက်က Private သူနာပြု လုပ်ကိုင်လိုသည်။ သို့မှသာ ဝင်ငွေ ပိုကောင်းမည် ဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့် ဆေးရုံအုပ်ကြီး Dr. အောင်မြင့်ကို အပီ ကပ်ပေါင်းနေသည်။ Dr. အောင်မြင့် ဆတ်သွယ်ပေး၍ သူနာပြု တော်တော် များများ အပြင်မှ လာအပ်သော အလုပ် ရှိသွားကြသည်။ တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ Dr. အောင်မြင့်က အလုပ် အစဉ်ပြေအောင် ရှာဖွေ ပေးသလို သူမတို့ ဘက်ကလည်း Dr. အောင်မြင့် အလိုကျ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးစပ်ရသည်။ ဒါတွေကို နန်းမွန် သိသော်လည်း ဘဝ တိုးတက်ရန်အတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိုးကြွေးဖို့ ဝန်မလေးပေ။ သို့သော် သူမက အခုအချိန်ထိ အပျိုစဉ် ဖြစ်သဖြင့် နည်းနည်းတော့ လန့်မိသည်။

" နန်းမွန်ရေ Dr. ခေါ်နေတယ်ဟေ့"

နန်းမွန် ဖင်လေး လှုပ်တုတ် လှုပ်တုတ် ဖြင့် Dr. အောင်မြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။

" ကဲ နန်းမွန်၊ မင်း လုပ်ခြင်တဲ့ private လာအပ်တယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

" မြို့မှာတော့ မဟုတ်ဘူးကွယ့်၊ မြစ်ဝ ကျွန်းပေါ်မှာ၊ Family ပုံစံပေါ့၊ အဲ့ဒီမှာ အိပ် အဲ့ဒီမှာ စားပေါ့"

" ဟို ဟို ဆရာ၊ လစာက"

" စားရိတ်ငြိမ်း တစ်လ သုံးသိန်း၊ contract တော့ 6 လ ထိုးရမယ်၊ contract ထိုးတာနဲ့ 6 လစာ ချက်ခြင်း ပေးမှာ၊ 6 လ ပြည့်လို့ နှစ်ဖက် အစဉ်ပြေရင် စာချုပ်သက်တန်း ထပ်တိုးပေါ့"

" Contract 6 လ ဆိုရင်တော့ အစဉ်ပြေပါတယ် ဆရာ၊ ဒါနဲ့ သမီး တစ်ယောက်ထဲ လား"

" ခေါ်ခိုင်းတာတော့ နှစ်ယောက်ကွယ့်၊ ဒါပေမယ့် ဆရာ့ကို ပြောထားတာ မင်း တစ်ယောက်ဘဲ ရှိသေးတယ်"

" ဟိုလေ နွေဦးမေ ကိုရော ခေါ်လို့ ရမလား ဆရာ"

" ရပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် သူက ဆရာနဲ့ အပေးအယူ တည့်ပါ့မလား"

" ဟိုလေ ဆရာ၊ နွေ့ ကိုယ်စား နန်းမွန် နန်းမွန်ကို"

နန်းမွန် စကား ဆတ်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းငုံ့ကာ လက်နှစ်ဖက် ပေါင်ကြား ညှပ်၍ ပွတ်နေတော့သည်။

" အဲ့ဒါ ဆို နန်းမွန်က နှစ်ယောက်စာ ပေးစပ်မယ် ပေါ့"

" ဟုတ် ဟုတ်"

" တစ်ကယ်လို့များ ဆရာ တစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ဘဲ ဧည့်သည်တစ်ယောက် ထပ်ပါမယ် ဆိုရင်ရော"

" ရှင် ဆရာ"

"န န်းမွန် သေခြာ စဉ်းစားပေါ့၊ ဆရာ ညှိနှိုင်းတာ လက်ခံရင် မနက်ဖန် ဆရာ Duty off ဆိုတော့ တိုက်ခန်းမှာ ရှိမယ်"

" ဟုတ်ဟုတ်"

................................................................

" နန်းမွန် ဆရာက ဘာတဲ့တုန်း"

" ဟိုလေ ငါ ငါ private တစ်ခု ရပြီနွေ၊ အဲ့ဒါ နင်ပါ လိုက်ရမှာ"

" ဟား...ပျော်စရာကြီး၊ ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ သီတင်းကို နင်မျက်နှာက ဘာလို့ ညှိုးနေရတာလည်း"

" ငါ နေ သိပ်မကောင်းလို့ပါ နွေ"

" ဒါဆို နင် ခဏ နားလိုက်၊ ဒါနဲ့ ဘယ်တော့ သွားရမှာလည်း"

" သွားရမယ့် အစီအစဉ်က မနက်ဖန်မှ သိရမှာ၊ နေရာ နဲ့ လစာ ကတော့...."

........................................

နန်းမွန် မနက်စောစော ရေချိုး အလှပြင်ကာ Dr.အောင်မြင့် တိုက်ခန်းသို့ taxi ငှား၍ ထွက်ခဲ့သည်။ တိုက်ခန်းရှေ့ ရောက်သော် လူခေါ် bell ကို နှိပ်သော လက်များက တုန်ယင်နေသည်။

" ကျွီ"

တံခါး ဖွင့်သံကိုပင် လန့်သွားသည်။

" ဝင်ခဲ့လေ နန်းမွန်"

ဦးအောင်မြင့် နောက်သို့ တုန့်နှေးသော ခြေလှမ်းများဖြင့် နန်းမွန် လိုက်သွားသည်။

" ထိုင်ဦး နန်းမွန် ခဏနေ ဧည့်သည် လာလိမ့်မယ်၊ သူက အသေးစိတ် ရှင်းပြပြီး contract တခါထဲထိုး၊ ငွေ တခါထဲ ချေလိမ့်မယ်၊ပြီးတော့မှ ဟဲဟဲ"

Dr.အော်မြင့်၏ ဟဲဟဲ ရီသံက နန်းမွန်ကို တုန်လှုပ်စေသည်။ ဆုံးဖြတ်ချက် ခိုင်မာ၍ လာခဲ့သည် ဘဲလေ။ နန်းမွန် အားတင်းကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

" ကလင် ကလင် ကလင်"

လူခေါ် Bell သံ မြည်လာသဖြင့် ဦးအောင်မြင့် တံခါး ထဖွင့်သည်။

" လာဗျာ ကိုမင်းဟန်"

ဦးမင်းဟန် ဆိုသည့် လူထွားကြီး နန်းမွန်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ဝင် ထိုင်သည်။ အသားညိုညို၊ ခန္ဓာကိုယ် တုတ်တုတ်၊ အရပ် ခပ်မြင့်မြင့်နှင့် အသက်က 40 ခန့် ရှိမည်။

" ဒီတစ်ယောက်လား Dr."

" ဟုတ်တယ် ကိုမင်းဟန်၊ လုပ်ရမယ့် ကိစ္စ သူ့ကို ပြောပြလိုက်"

" ထွေထွေ ထူးထူး လုပ်စရာတော့ မရှိဘူး၊ အဘိုးကြီး တစ်ယောက်ကို ကျမ္မာရေး ပြုစုပေးရုံဘဲ၊ ဟိုမှာက သခင်လေးရယ်၊ ကျပ်မပြည့်တဲ့ သူ့ အကို တစ်ယောက်၊ သခင်လေး တပည့် နှစ်ယောက်နဲ့ အိမ်တော်ထိန်း ဒေါ်ညို ရယ်၊ အဘိုးကြီးရယ် ဒါဘဲ အမြဲ နေတာ၊ ရံဖန် ရံခါ ဧည့်သည် လာတတ်တာက လွဲလို့ လူ မရှုပ်ဘူး၊ တစ်ခုတော့ မှာထားမယ်၊ သခင်လေးက စပ်စုတာ မကြိုက်ဘူး၊ ဘယ်လိုလည်း၊ လုပ်နိုင်ပါ့ မလား၊ နောက် နှစ်လလောက်နေရင် အကူ ထပ်ခေါ်ပေါ့"

" ဟုတ် ဟုတ် ကျွန်မ လုပ်နိုင်ပါတယ်"

" OK လေ၊ ဒါဆို စာချုပ် ချုပ်ကြစို့၊ ဒီမှာ 6 လစာ 18 သိန်း"

စာချုပ်လက်မှတ် ထိုးပြီးသော်

" ကဲ နန်းမွန်ရေ၊ ဒီဘက်ကတော့ ok ပီ၊ မင်းဘက်ကရော"

" ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

Dr.အောင်မြင့် ဘာ ဆိုလိုသည်ကို နန်းမွန် သဘောပေါက်သည်။ ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးမှ လာခဲ့သည် ဖြစ်၍ သူမ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်မိသည်။ ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လို့ပေါ့။

ဦးမင်းဟန် လွယ်အိပ်ထဲမှ ပုလင်း နှစ်လုံး ထုပ်လိုက်သည်။

" ကိုအောင်မြင့်ရေ၊ ခင်များ မှာလိုက်တာလေး ပါလာတယ်၊ တစ်ပုလင်းကတော့ အခု သောက်ကြတာပေါ့ ဟဲဟဲဟဲဟဲ"

ဦးမင်းဟန် နန်းမွန်အား ကြည့်၍ ပြောရင်း သဘောကျစွာ ရီနေသည်။

" ကျေးဇူး ကိုမင်းဟန် ရေ၊ ဒါလေးတွေ မှီဝဲနေလို့ ဒေါင်ဒေါင် မြည်နေရတာဗျို့၊ ဒါနဲ့ လိမ်းဆေးလေးရော ဟဲဟဲဟဲ"

" ပါခဲ့ပါတယ်ဗျာ၊ ဆရာ မှာတာ ဘယ်မေ့လို့ရမလည်း ဗျ"

ဦးမင်းဟန် လွယ်အိပ်ထဲမှ ဗူးတစ်ဗူး ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

"ဒါက ဝံဆီကို ဆေးမြစ်တွေနဲ့ ရောထားတာ ဆရာရေ၊ ညှိုးနေတာ ချက်ခြင်း ထောင်လာလိမ့်မယ်"

"အေးဗျာ ဒါမျိုးက ကျုပ်တို့ အနောက်တိုင်း ဆေးမှာ မရှိဘူးဗျ၊ ကဲဗျာ ဆေးစွမ်းကြောင်း ခဏနေ စမ်းရမှာပေါ့ ဟဲဟဲဟဲဟဲ"

ဦးမင်းဟန် ခွက်သုံးခွက်ထဲသို့ အရည် ညိုညိုများ ထဲ့ကာ ရေ ရောလိုက်ပြီး

" ကဲ ကောင်မလေးလည်း တစ်ခွက်လောက် မော့လိုက်၊ ဒါမှ ခံနိုင်ရည် ရှိမှာ ဟဲဟဲဟဲဟဲ"

နန်းမွန် တုန်ယင်သော လက်များဖြင့် ခွက်ကို ယူကာ မော့လိုက်သည်။

" ဂလွတ် ဂလွတ် ဟားးးးးးး"

ချိုသလိုလို ခါးသလိုလိုနှင့် လည်ချောင်းထဲ ပြင်းရှသော အရသာ စီးဝင်သွားသည်။ ဦးမင်းဟန်တို့လည်း တစ်ခွက်စီ သောက်လိုက်သည်။ နောက်တစ်ခွက် ထပ်ပေးသည်။ မော့ လိုက်ပြန်သည်။ ဦးမင်းဟန်က ဆေး အရက်၏ အာနိသင်နှင့် အသုံးပြုပုံကို ဦးအောင်မြင့်အား ရှင်းပြနေသည်။ အရက် အရှိန် တက်လာသဖြင့် ဦးမင်းဟန်တို့ ပုံရိပ်တွေ ဝေဝါးလာသည်။ ရင်ခုံနှုံးတွေ မြန်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ပိုးကောင်များ ပြေးလွှား နေသလို ယွစိ ယွစိ ဖြစ်နေသည်။ ဦးအောင့်မြင့် ဆေးဗူးကို ယူကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ 5 min ခန့် ကြာသော် ပြန်ထွက်လာသည်။ ပြီးနောက် နန်းမွန်ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်ကာ နန်းမွန်အား သိုင်း ဖက်လိုက်သည်။

" ဆေး လိမ်းပြီးပြီလား Dr."

ဦးအောင်မြင့် လက်မ ထောင်ပြကာ

" Good တယ် ကိုမင်းဟန်ရေ၊ အခုကို ပေါက်ကွဲမတက် တင်းမာနေပြီ"

" အဲ့ဒါဆိုလည်း စတော့ဗျာ"

" Ok Ok"

ဦးအောင်မြင့် နန်းမွန်မျက်နှာအား ဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်သည်။ အပျိုစင်လေး ပေမယ့် ခေတ် လူငယ် ဖြစ်သဖြင့် လက်တွေ့ မရှိသော်လည်း အမြင်ရှိသော နန်းမွန်က ဦးအောင်မြင့် ပါးစပ်အား ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

" ပြွတ်...ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ် အွန်းးးးဟွန်းးးးးး"

ကျောပြင်ပေါ် ပွတ်သပ်နေသော ဦးအောင်မြင့် လက်များ၏ အထိ အတွေ့ကြောင့် နန်းမွန် တကိုယ်လုံး တွန့်ကာနေသည်။ ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန်၏ လက်တစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ကြား ညှပ်လိုက်သည်။ ပုစိုး အောက်က မာတောင်နေသော အချောင်းကြီးကို ကိုင်မိသဖြင့် လီး ဆိုတာကို nurse တစ်ယောက် အတေဖြင့် သိသည်။ လူနာများအား တွေ့ဖူး ကိုင်ဖူးနေကြ ဖြစ်သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ထိတွေ့ရမှုကြောင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေသည်။

ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန် လက်အား အပေါ်မှာ ကိုင်ကာ သူ့ လီးကို စုပ်ကိုင် စေသည်။ ပုစိုးထဲမှ လီးကြီးမှာ လက်တစ်စုပ် မကပေ။ နန်းမွန်၏ လက်က လီးကို စုပ်ကိုင်ထားချိန် နန်းမွန် မျက်နှာအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုး မွှေနေသည်။ ဦးမင်းဟန်ကတော့ ဦးအောင်မြင့် လုပ်သမျှကို အရက် သောက်ရင်း ထိုင်ကြည့်နေသည်။ ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန် အင်္ကျ ီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီ ဂျိတ်တွေပါ ဖြုပ်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်း လုံးကျစ်နေသော ဟင်ချိုခွက် တစ်ခွက်စာရှိ နန်းမွန်၏ အပျိုစင် နို့အုံလေး ပေါ်လာသည်။ 

နန်းမွန် ယခုကဲ့သို့ ကြုံတွေ့ရမည်ကို သိသော်လည်း အပျိုစင်ပီပီ ရှက်စိတ်ကြောင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘက်တွင် ယှက်ကာလိုက်သည်။ ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်ကာ နို့သီးခေါင်း လေးကို စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ် အ!ဟာ!!ကျွတ်စ်" 

နန်းမွန် ခေါင်းမော့၊ ပါးစပ်ကလေး ဟသွားသည်။ နန်းမွန်၏ မာကျစ်သော နို့လေးများကို စို့ ကောင်းကောင်းဖြင့် စို့နေသည်။

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းးဟင်းး"

ဆေးစိမ် အရက် တန်းခိုးကြောင့် နန်းမွန်တယောက် ရှက်ကြောက်စိတ် ထက် ရမ္မက်စိတ်တွေ နိုးထနေသည်။

ဦးအောင်မြင့် နန်းမွန်၏ လည်တိုင်အား နမ်းစုပ်ရင်း ထမိန်ထဲ လက်လျှိုကာ စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်နေသည်။

" အင်းးဟင်းးဟင်းးး ကျွတ်စ်"

အောက်ခံဘောင်းဘီတွင် အရည်များ ရွှဲဆိုနေပြီ။ ထမိန်အား ချွတ်လိုက်ရာ ဖြူဖွေး ဖြောင်းစဉ်းသော ပေါင်တံများ ပေါ်လာသည်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကာ ဦးအောင်မြင့် နန်းမွန် ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်း လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲကာ နီရဲနေသော စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် အားးးးးရှီးးးးး ကျွတ်စ်!!!!! အင်းးးဟင်းးးဟင်းးးးး"

နန်းမွန်တယောက် ဆက်တီခုံ ပေါ်တွင် ကော့လန်နေသည်။ လက်ညိုးကို စောက်ပတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ထိုးမွှေကာ G-Sport နေရာကို ထိုးပွတ် ပေးရင်း စောက်စိအား ပါးစပ်ဖြင့် လိုက်နေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အအအအ အားးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်!!!!! ဟားးး ထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ!!! ရှီးးးးး အဟွန့်ဟွန့်ဟွန့်"

နန်းမွန် တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ခုံပေါ်တွင် တစ်ချီ ပြီးသွာသည်။

ဦးမင်းဟန် ငှဲ့ထားသော အရက်ခွက်ကို နန်းမွန်အား ထပ်တိုက်ကာ ဦးအောင်မြင့်က တစ်ခွက် သောက်သည်။ ပြီးနောက် နန်းမွန်ကို ကြမ်းပြင်တွင် အရံသင့် ခင်းထားသော မွှေ့ယာပေါ် ပွေ့ တင်လိုက်ပြီး ဦးအောင်မြင် အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ ပုဆိုး ကျွတ်သွားမှ ဦးအောင်မြင့်၏ တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို တွေ့ရသည်။

!!!!ဘုရား ဘုရား!! လီးကြီးမှာ နဲတာကြီး မဟုတ်ပေ။ သုံးလုံးထိုး ဓါတ်မီးခန့် တုပ်ကာ 6' လက်မကျော်ကျော် ရှည်လျှားသည်။ နန်းမွန် လန့်ကာ ပေါင်ကို စိမိသည်။ ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန် ဒူးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖြဲကာ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အကွဲလေးတွင့် တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။

" ဇွိ ပျိ အ"

နန်းမွန် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၊ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကာ အံကြိတ်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေသည်။ အပျိုစင် စောက်ပတ်လေးမှာ လီးဒစ်ပင် တင်းကျပ်နေသည်။ ဦးအောင်မြင့် ခါးကို ကော့သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် ဇွိ...ဗျိဗျိ..ဗျစ်...ဗျစ် အားးးးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

လီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ နန်းမွန်လည်း နာကျင်လွန်းသဖြင့် အော်ညည်းမိသည်။ ဦးအောင်မြင့်၏ လီးကြီးမှာ စောက်ပတ် ကြွက်သား နုနု လေးများ၏ တင်းကျပ်စွာ စုပ်ကိုင်ထား သကဲ့သို့ ရှိရာ အရသာ ရှိလှသည်။ ခါးကို နောက်တစ်ချက် အားပါပါ ကော့ သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် ဗျိ...ဗျိ..ဗျွိဗျစ် ဒုတ် အားးးးး အမလေးး နာတယ်!!! နာတယ် အမေရဲ့ အားးး ကွဲသွားပြီ ကွဲသွားပြီ အီးးး ဟီးးး ဟီးးးဟီးးးးးးး"

လီးဒစ်ကြီးက အပျိုမှေးကို ရက်စက်စွာ ထိုးခွဲရင်း သားအိမ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း စောင့်မိသဖြင့် နန်းမွန် ငယ်သံ ပါအောင် အော်ညည်းရင်း မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင် ကျလာသည်။

လီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံ စွဲထုပ်လိုက်ရာ စောက်ပတ်ထဲမှ သွေးများ ခြင်းခြင်းနီစွာ ထွက်လာသည်။ အပျိုမှေး ပေါက်ရုံမက စောက်ပတ်လေးလည်း အနည်းငယ် ကွဲသွားသည်။

" အင့် ဗျွတ်..ဗျွတ်ဗျိ ဒုတ် အူးးးး ဟူးးး ဟူးးး အမေရဲ့!!!! အင့် ဗျိဗျိဗျစ် ဒုတ် အီး  ဟီးးးးဟီးးး ဟီးးးး သေပါပြီတော့!!! အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးလားးး လားးး သေပါပြီ အမေရဲ့ ဟီးးဟီးးးဟီးးးးး"

တစ်ချက်ခြင်း အားပြင်းပြင်းဖြင့် လီးတစ်ဆုံး စောင့်သွင်းနေရာ နန်းမွန် တစ်ယောက် ဦးအောင်မြင့်၏ မညှာ မတာ လိုးသည့် ဒဏ်ကို မွှေ့ယာပေါ်တွင် လူးလှိမ့် ခံနေရသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အားးးးးး ဗျိဗျိ အီးးးဟီးး ဟီးးး ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အားးးး အမလေးး လေ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် အင့်အင့် အင့် အင့် ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ ဟားးး ရှီးးးးးးး ဟားးးးးးးး"

အချက် 40 ခန့် လိုးပြီးသော် ဦးအောင့်မြင့်လီးအား စောက်ပတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ သုပ်ရည်များကို နန်းမွန် ဗိုက်ပေါ် ပန်းလိုက်သည်။

" ဟားးးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ၊ တစ်ထုပ်ထုပ်နဲ့ အရိုးနုလေး ဝါးနေရသလိုဘဲ ဟားးး"

သူကသာ လိုး ကောင်းနေ၊ နန်းမွန်မှာ စောက်ပတ်လည်းကွဲ သားအိမ်လည်း အောင့်သဖြင့် ဗိုက်ကို ဖိရင်း မွှေ့ယာပေါ် တစ်သိမ့်သိမ့် ရှိုက် ငိုနေသည်။

ဦးမင်းဟန်တစ်ယောက် ဆေးဗူးထဲမှ အဆီများဖြင့် လီးကို အထက်အောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ ဆေး အစွမ်းကြောင့် လီးကြီးမှာ လက်ဖျန်ခန့် တုပ်ကာ 7' ခန့် ရှည်လာသည်။ ဦးအောင်မြင့် ပြီးသွားသဖြင့် မွှေ့ယာပေါ် တက်ခဲ့သည်။ ဗိုက်ကို နှိပ်ကာ ကွေးကွေးလေး ငိုရှိုက်နေသော နန်းမွန်အား ဆွဲ လှန်လိုက်သည်။

"ရော့ သောက်လိုက်ဦး"

နန်းမွန် အရက်ခွက်ကို အငမ်းမရ သောက်လိုက်သည်။ မူးနေမှသာ ဒီ လီးကြီးများ၏ အလိုးဒဏ်ကို ခံနိုင်မည် ဖြစ်သည်။ အရက် ကုန်သွားသော် ရီဝေဝေ ဖြစ်ကာ နာကျင်မှုဒဏ် အနည်းငယ် သက်သာသလို ဖြစ်သွားသည်။ ဦးမင်ဟန် နန်းမွန် ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ်ကာ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ဦးအောင်မြင့် လိုးထား၍ ကွဲသွားသော စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်တွေ ရွှဲနေသဖြင့် လီးဒစ်က လျောလျှူစွာ ဝင်သွားသည်။

" ဇွိ ပျိ အ"

လီး ဒစ် ဝင်သွားချိန် နန်းမွန်၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ကာ အားရပါးရ စောင့်ထဲ့ လိုက်သည်။

" အင့် ဗွတ်ဗွတ် ဗျွတ် ဒုတ် အီးးး ဟီးးး ဟီးးး နာတယ် နာတယ် အင့် ဗျွိဗျွိ ဗျစ်ဗျစ် အားးး လားးး လားးး လားးးး အင့် ဗျိဗျိ ဗျစ်ဗျစ် အူးးးး ဟူးးး ဟူးးးး အောင့်တယ် အားးးးးးး"

အရပ်ပုသဖြင့် သားအိမ်ခေါင်း တိန်နေရာ ဦးမင်းဟန်၏ စောင့်ချက်များက ထိမိ ပြင်းထန်လှသည်။ တစ်ချက် စောင့်လိုက်တိုင်း လီး ဒစ်ကြီးက သားအိမ်ခေါင်းကို အရှိန်ဖြင့် ဝင် တိုက်ရာ နန်းမွန် ကမ္ဘာပျက်မတက် အော်ဟစ်နေရသည်။ လီး အဝင် အထွက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများက လီးတွင် ကပ်ပါသွားလိုက် ကျုံ့ဝင်လာလိုက်ဖြင့် ပွန်းပဲ့ကုန်သည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အမလေးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အားးး လားး လားးး လားးး ဗျစ်ဗျစ် ဗျိဗျိ အူးးး ဟူးး ဟူးးးး ဟူးးး နာလိုက်တာ အားးးးးးး"

နန်းမွန် အော်လေ လိုးရတာ အား ပါလေ ဖြစ်ရာ နာရီဝက်ခန့် ကြာသော်

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု အားးဟားးးဟားးး ဗျိဗျိဇွိဇွိ အူးးး ဟူးးး ဟူးးး အမေရဲ့ ဗျစ်ဗျစ် ဇွစ်ဇွစ် အားးးးးး"

-------------------------------------------

ဦးမင်းဟန်နှင့် Dr.အောင်မြင့်တို့ နှစ်ယောက်သား နန်းမွန်အား လိုးလိုက် အရက် သောက်လိုက်ဖြင့် အားရပါးရ လိုးလိုက်ရာ နန်းမွန် ထ ပင် မထနိုင်တော့ပေ။

_______________

နွေဦးမေ အား နောက် နှစ်လနေလျှင် ခေါ်မည်ဟု ပြောကာ ဦးမင်းဟန် နောက်သို့ နန်းမွန် လိုက်ခဲ့သည်။

ကုန်းတစ်တန် ရေတစ်တန် သုံရက်ခန့် ခရီး ဆတ်ခဲ့ရာ ဝေးလန် ခေါင်သီသော မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ဒေသသို့ ရောက်ခဲ့သည်။ ကား တစ်စီး အစဉ်သင့် စောင့်ကြိုနေသည်။ ထို ကားဖြင့် တနေကုန် ခရီး ထပ်ဆက်ရာ မြို့နှင့် ဝေးကွာပြီး အသွာအလာ ပြက်သော တောစပ်ကြီးရှိ ခြံဝန်းကျယ် ကြီး တစ်ခုသို့ ရောက်ခဲ့သည်။

" မာယာ စံအိမ်"

လူထွားကြီး တစ်ယောက် ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးသဖြင့် ကားလေး ခြံထဲ မောင်းဝင်လာသည်။ ခန်းနားလှသော ရှေးဟောင်း နှစ်ဆောင်ပြိုင် နှစ်ထပ် အစောက်အအုံတစ်ခု ရှေ့တွင် အသက် 25 နှစ်ခန့်ရှိ ချောမော ခန့်ညားသော လူငယ် တစ်ဦးနှင့် အဖွါးအို တစ်ယောက် စောင့်ကြိုနေသည်။

" မာယာ စံအိမ် မိသားစုမှ လှိုက်လှဲစွာ ကြိုစိုပါတယ် ဆရာမလေး"

လူငယ်၏ ပြုံးချိုစွာ နှုတ်ဆတ်ပုံက နန်းမွန် ခရီးပန်းသမျှ အမောတွေ ပြေပြောက်စေခဲ့သည်။

သိုက်စိုး အိမ်ကြီးရှိ လူ အစုံနှင့် မိတ်ဆတ်ပေးပြီး ဒေါ်ညို စီစဉ်ပေးသော အခန်းတွင် ခေတ္တ အနားယူလိုက်သည်။ ညနေပိုင်း ရေချိုးပြီး မိမိ ပြုစုရမည့် အဖိုးအိုအား ဒေါ်ညိုနှင့် အတူ လိုက်ကြည့်သည်။ လူနာ အဖိုးကြီးမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် အောက်ပိုင်း သေနေသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ဦးမင်းဟန် ပြောသကဲ့သို့ပင် ဒေါ်ညို ဆိုသည့် အဖွါးကြီးက စကား အပို မပြောပေ။ ပြောလျှင်လည်း ကြိုက်မည့်ပုံ မပေါ်။ လူနာအား ပြုစု၍ အစာရေစာ ကျွေးမွေးပြီးနောက် ထမင်းစားဆောင်သို့ လာကာ ထမင်း စားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နန်းမွန် အခန်းသို့ ပြန်ကာ အနားယူလိုက်သည်။

အိပ်ယာပေါ်တွင် လှည်းနေစဉ် တစုံ တယောက်က မိမိအား ချောင်းကြည့်နေသကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့် အခန်းပေါက်သို့ ကြည့်မိရာ ဟနေသော တံခါးပေါက်တွင် စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်နေသော မျက်ဝန်း တစ်စုံကို တွေ့မိသဖြင့် နန်းမွန် လန့်သွားသည်။

" သိုက်မိုး မအိပ်သေးဘူးလား"

ဒေါ်ညို၏ အသံ ဟိန်း ထွက်လာသဖြင့် တံခါး ပြန်ပိတ်သွားကာ အခန်းပေါက်မှ ထွက်ခွါသွားသူမှာ ကိုသိုက်စိုးရဲ့ အကို ကိုသိုက်မိုး ဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ နန်းမွန် ကမန်းကတန်း တံခါးချက်ကို ချကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းမီးခြုံ၍ အိပ်တော့သည်။

................................................................

နန်းမွန် မာယာစံအိမ်ကြီးသို့ ရောက်ရှိသည်မှာ 2 ပတ်ခန့် ရှိပြီ။ နေ့စဉ် လူနာ အဖိုးအိုအား ပြုစုပေးလိုက်၊ အခန်းထဲ နားနေလိုက်ဖြင့် စကားပြောဖေါ်လည်း မရှိပေ။ အိမ်ကြီးမှာ နှစ်ဆောင်ပြိုင် ဖြစ်သဖြင့် ကြီးမားပြီး အခန်းဖွဲ့ များစွာ ရှိသည်။ တစ်ရက်က ပြင်းလာသဖြင့် အိမ်ကြီးအား လျှောက်ကြည့်စဉ် ဒေါ်ညိုနှင့် တိုးကာ မျက်ထောက်နီကြီးဖြင့် ကြည့်နေသောကြောင့် အခန်းထဲ ပြန်ခဲ့ရသည်။ အပြင်သို့လည်း ထွက်ခွင့် မပေးပေ။ 

မိမိ လိုအပ်သည့် အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းများ လိုခြင်၍ ဈေးသို့ သွားလိုကြောင်း ပြောရာ ဒေါ်ညိုက သူမ ဝယ်ပေးမည်၊ လိုခြင်တာ စာရေး၍ မှာရန် ပြောသဖြင့် စာရေးပြီး မှာရသည်။ အိမ်တံခါးသော့ အမြဲလိုလို ခပ်ထားပြီး တစ်ပတ်လျှင် နှစ်ရက်သာ အဖိုးအိုအား ခြံဝန်းထဲ လေကောင်းလေသန့် ရရန် ပို့ဆောင်ရင်း ဆင်းခွင့် ရသည်။ Telephone လည်း ဆတ်ခွင့် မပြုပေ။ ရံဖန်ရံခါ ကိုသိုက်စိုး စကားပြောမှသာ စကားပြောဖေါ် ရှိတော့သည်။ ကိုသိုက်စိုးကတော့ ဖေါ်ရွေသော သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး စကားပြော ညက်ညောသည်။

သို့သော် မိသားစု အကြောင်း စကားစပ်မိလျှင် ဘာမျှ မပြောတော့ဘဲ ထထွက်သွားတက်သဖြင့် မကြိုက်မှန်း သိ၍ မမေးတော့ပေ။ သုံးပတ်မြောက်သော နေ့တွင် နန်းမွန် telephone ပြောခွင့် ရှိသည်။ နွေဦးမေ အား မိဘများ အခြေအနေ မေးပြီး ဒီမှာ အစဉ်ပြေကြောင်းနှင့် နောက် တစ်လနေလျှင် လိုက်ခဲ့ရန် မှာကြားသည်။ နွေ လာမှ သူမ အဖေါ်ရမည်လေ။ ပြောပြီးနောက် telephone အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့သည်။ အခန်းပေါက်တွင် ဒေါ်ညို စောင့်နေသည်။ သူမ ပြောသမျှ နားထောင်နေမှန်း သိသဖြင့် စကား အပို မပြောခဲ့။ သူမ ထွက်လာသော် telephone အခန်းကို သော့ ခက်လိုက်သည်။

နန်းမွန် စိတ်မွန်းကျပ်လွန်းသဖြင့် ရေချိုးရန် အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့စဉ် တစ်စုံ တစ်ယောက်နှင့် တိုက်မိကာ လဲသွားသည်။

" အွက်စ် ဟာ စောရီး စောရီး"

သိုက်မိုး လဲကျသွားသော နန်းမွန်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ကိုင်ကာ တွဲထူလိုက်သည်။ သူ့အကြည့်တွေက ထမိန် ရင်လျှားအောက်မှ လျှံထွက်နေသော ရင်နှစ်မွှာပေါ်မှ မခွါပေ။

" အို လွှတ်ပါ"

နန်းမွန် လက်နှစ်ဖင်ကို ဖယ်ကာ ရေချိုးခန်းသို့ အပြေးတစ်ပိုင်းနှင့် ဝင်သွားသည်။ သိုက်မိုးကတော့ နန်းမွန်၏ ခါရမ်းသွားသော တင်ပါးမျာကို ကြည့်ရင်း တံတွေး မျိုခြနေသည်။ ဤသည်ကို နန်းမွန်အား မျက်ခြေမပြက် စောင့်ကြည့်နေသော ဒေါ်ညို အစအဆုံး မြင်သည်။

-------------------------------------------

" ကိုမိုး၊ ခင်များ အိန္ဒြေရရ နေစမ်းဗျာ၊ အချိန်တန်ရင် ကျွန်တော် စီစဉ်ပေးမယ် ခင်များ စိတ်လောနေရင် ဟိုတခါလို အလုပ်တွေ ရှုပ်ကုန်လိမ့်မယ်"

" အေးပါ ညီလေးရာ၊ ဟီးဟီးဟီး ဒီကောင်မလေးက ချစ်စရာလေး ဟီးဟီးဟီး"

" ခင်များ ဘယ်ကောင်မလေးတုန်းက ချစ်စရာ မကောင်းတာ ရှိလည်း၊ အရင် ဟာတွေတုန်းက ပိုက်စံ ပုံအောပေးလို့ ပြီးသွားကောပေမယ့်၊ နောက်ဆုံး တစ်ယောက်ကိစ္စ အစိုးရမှာ လူပြောက် ကြေငြာထားတယ်၊ ထောက်လှမ်းရေး ကလည်း လိုက်နေတယ်၊ ခင်များ သိလား၊ ခင်များ ကိစ္စကြောင့် ကျုပ် လုပ်ငန်းတွေပါ ရပ်ထားရတယ်၊ အဝယ်တော်တွေလည်း ဒီရက်ပိုင်း စံအိမ်ကို မလာရဲတော့ဘူး၊ အဖိုး နေကောင်းမှ ရတနာတွေ ဝှက်ထားတဲ့ နေရာသိမှာ၊ ဒါကြောင့် ကျုပ် nurse တွေ ခေါ်နေတာ၊ ရတနာတွေ ရရင် ခင်များကို ကျုပ် မိန်းမ ဆယ်ယောက် မကဘူး ပေးမယ် ဟုတ်ပီလား"

" တကယ်နော် ညီလေး ဟီးဟီး အဖိုး မြန်မြန် နေကောင်းပါစေ ဟီးဟီးဟီး"

" ကျားညီနောင် ကိုကို့ကို ဂရုစိုက်ကြ၊ မင်းတို့နှစ်ယောက်လည်း အလိုတူ အလိုပါ တဏှာရူးမနေနဲ့၊ အချိန်တန်ရင် စားရမယ် ဟုတ်ပီလား"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး"

ကျားညီနောင်နှင့် သိုက်မိုး ထွက်သွားမှ သိုက်စိုး သက်ပြင်းချနိုင်သည်။

" သခင်လေး ဘယ်လိုလုပ်မယ် စိတ်ကူးထားလည်း၊ ကိုမိုးက မိန်းမ မြင်ရင် ထိန်းရခက်တယ်"

" မသိတော့ပါဘူး ဒေါ်ညိုရာ၊ နောက်လ ထဲ အဝယ်တော်တွေ လာလိမ့်မယ်"

" ဒီလို လုပ်ပါလား သခင်လေး၊ ကိုမင်းဟန် ဟိုတလောက သုံးတဲ့နည်း နဲ့ ကောင်မလေးကို ဆေးခပ်ပီး ကိုမိုး စိတ်တိုင်းကျအောင် စီစဉ်လိုက်ရင်"

" အဖိုး ကျမ္မာရေးက"

" ကိုမင်းဟန် နောက်တစ်ယောက် ရှာထားပြီးသားပါ၊ ဒီတစ်ယောက်ကို ကိုမိုးအတွက် လုပ်ပေးပြီး၊ နောက်တယောက်က အဖိုးကြီး ကျမ္မာရေးအတွက် ထားလိုက်လေ၊ ကိုမိုးက တစ်ယောက် ရထားရင် နောက်တစ်ယောက်ဘက် မလှည့်ပါဘူး"

" ဒေါ်ညို အစဉ်ပြေသလို လုပ်ဗျာ၊ အဖိုး ကျမ္မာရေး ကောင်းလို့ စကား ပြောနိုင်မှ ရတနာတွေ ဘယ်မှာရှိတယ် ဆိုတာ သိရမှာ၊ အဲ့ အချိန်ကျမှ ကျုပ်တို့ ဒီကနေ တခြားသွားပြီး ဇာတ်မြှုပ်နေလို့ရမှာ၊ ကိုကို့ကြောင့် ဟိုကောင်မလေး ကိစ္စ ရဲက စုံစမ်းရင်း ကျုပ်တို့ လုပ်ငန်းပါ သိသွားရင် မလွယ်ဘူး"

_______________

နန်းမွန် စောစော ထကာ အဖိုးအိုကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးပြီး ရေချိုးလိုက်သည်။

" ကောင်မလေး၊ ပြီးရင် ထမင်းစားခန်းထဲ လာခဲ့၊ သခင်လေးက ထမင်းစားဖို့ စောင့်နေတယ်"

" ဟုတ်ဟုတ် ဒေါ်ညို"

နန်းမွန် အဝတ်အစား ကမန်းကတန်း ဝတ်ကာ ထမင်းစားခန်းဘက် လာခဲ့သည်။ တစ်ပတ် နှစ်ရက်ခန့် ကိုသိုက်စိုးနှင့် ထမင်း အတူတူ စားရသည်။ ထိုအချိန်မှ စကားပြောဖေါ် ရှိသည်လေ။

" ထိုင် နန်းမွန်"

ဒေါ်ညို စီစဉ်ပေးသော breakfast ကို စားသောက်ရင်း ကိုသိုက်စိုးနှင့် စကားများ ဖေါင်ဖွဲ့ ပြောဆိုနေသည်။

" ရော့ ကောင်မလေး၊ ဒါက တောင်ပေါ် ပျားရည်နဲ့ စပ်ထားတဲ့ ဝိုင်၊ ကျမ္မာရေး ကောင်းတယ် သောက်လိုက်"

ရနံ့က မွှေးနေသဖြင့် ဒေါ်ညို ပေးသော ဝိုင်ခွက်ကို မော့ သောက်လိုက်သည်။ လည်ချောင်းထဲ ချိုမြိန်ရှတစွာ ပူ ဆင်းသွားသည်။

နန်းမွန် သိုက်စိုးနှင့် စကား ပြောရင်း၊ အမြင်တွေ ဝေဝါးလာသည်။ နားထဲ အသံတွေ ဗလုံးပထွေး ကြားနေရသည်။ သူမ ခန္ဓာကိုယ်လည်း လေထဲ မြောက်သွားသလို ခံစားရသည်။ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး နွေးသွားလိုက်၊ အေးသွားလိုက် ဖြစ်နေသည်။ သူမ အဝတ်အစားတွေ ကိုယ်ပေါ်မှာ မရှိတော့မှန်း သိသည်။ သူမ ခြေထောက်တွေ လေပေါ် ဝဲသွားသည်။

သိုက်စိုး နန်းမွန်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက် ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းကာ စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးတွင် လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အားဖြင့် စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" ဗျိ..ဗျိ..ဇွိ အအအ အားးးးးးး"

သူမ စောက်ပတ်ထဲ မာကျောသော အရာတစ်ခု ကြမ်းတမ်းစွာ ဝင်လာမှန်း နန်းမွန် သိသည်။ အိပ်မက်လား၊ တစ်ကယ်လား မခွဲခြားနိုင်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အီးဟီးဟီးဟီး"

သားအိမ်ခေါင်းထဲ အောင့်သွားသည်။ သူမ အလိုးခံနေရပြီ။ သို့သော် လူက ရုံးရန် ခွန်အား မရှိ။

" အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားး အားးး အားးး အားးးး ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အူးးးဟူးးဟူးးး"

နန်းမွန် ခေါင်းများ ခါရမ်းနေသည်။ သူမ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်ထွက်နေသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အားရ ပါးရ လိုး စောင့် ခံရပြီး

" ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အအအအ ဗျစ်ဗျစ် ဗုဗု အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ အားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးး"

နန်းမွန်၏ ဗိုက်ပေါ်သို့ ပူနွေး ချွဲပျစ်သော အရည်များ ကျလာသည်။

" ဟားးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ"

" ညီလေး မင်းပီးရင် ကိုမိုးကို ပေးမယ်ဆို အဟီးးးး"

" အင်းပါ ကိုမိုးရယ်၊ ကဲ စိတ်ကြိုက်သာ လိုးတော့ ဟုတ်ပီလား"

" အေးအေး ဟီးဟီးဟီးဟီး"

အသံတွေ ဗလုံးပထွေး ကြားနေရသည်။ အိပ်မက်ဟု ထင်သော်လည်း သူမ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးတစ်ချောင်း ထပ်ဝင်လာပြန်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် ဒုတ် အားးး ဟားး ဟားးး နာတယ် နာတယ် ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အီးး ဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အူးးးဟူးးး ဟူးးး ဟူးးးး"

လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲ အဆတ်မပြက် ဝင်ထွက်နေရာ နန်းမွန် စောက်ပတ် တစ်ခုလုံး ကျိမ်းစပ်နေပြီ။ ပေါင်ခွစုံလည်း နာကျင်ကာ ဆီးခုံပါ အောင့်နေ၏။ သိုက်မိုး၏ နွားသိုး ကြိုးပျက် လိုးချက်များ အောက်တွင် နန်းမွန် ကိုယ်လုံးလေး လူးလှိမ့်နေရင်း နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေသည်။

" အင့်..အင့်..အင့်....အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးး ဟားးးး ရှီးးး ဟားးး"

သိုက်မိုးလီးကို နန်းမွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ မျက်နှာပေါ်သို့ သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။

" ဟားးးး တကယ် လိုးလို့ ကောင်းတဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ၊ ညီလေး မင်း လိုးဦးမှာလား၊ မင်း မလိုးသေးရင် ကျားကြီးတို့ကို လိုးခိုင်းမလို့၊ သူတို့ ကောင်မလေးကို လိုးတာ ငါ ကြည့်ခြင်တယ် ဟီးဟီးဟီး"

" ခဏ နားဦး ကိုမိုး၊ သူ သတိရမှ စိတ်ကြိုက် လိုးခိုင်း ဟုတ်ပီလား"

" အေး ဒါကောင်းတယ်၊ ဒါမှ ကောင်မလေး အော်နေသံကို ငါ အားရပါးရ ကြားရမှာ ဟီးဟီးဟီးဟီး"

ကုတင်ထက်တွင် ဆေး အရှိန်ကြောင့် မူးနေရင်း ဘာမှန်းမသိ ဖြစ်နေသော နန်းမွန်အား သိုက်စိုး ပွေ့ချီကာ ပါးစပ်ထဲ အရည်တချို့ လောင်းထဲ့လိုက်သည်။

နန်းမွန် သတိရလာချိန်တွင် ကုတင် တစ်လုံးပေါ် ရောက်နေသည်။ သူမ လူးလည်း ထသည်။ ခေါင်းများ နောက်ကျိ ရီဝေနေ၏။ သူမ ခန္ဓာကိုယ် ပေါ်တွင် အဝတ်အစားများ မရှိသလို သူမ စောက်ပတ်လည်း ကျိမ်းစပ်ကာ သားအိမ်ပါ အောင့်နေ၏။

" ကျားကြီးရေ ကောင်မလေး သတိရလာပြီ၊ လိုးတော့ဟ ဟီး..ဟီးဟီး"

နားထဲ သိုက်မိုး၏ အသံလိုလို ကြားလိုက်ရသည်။ ကုတင် ငြိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွား၍ နန်းမွန် ခေါင်းမော့ ကြည့်သည်။

" ဟင် ဟင် ရှင် ရှင်တို့၊ ကျွန်မကို ကျွန်မကို ဘာလုပ်မလို့လည်း!!!!!

ဖျန်းးး!!! ဖျန်းးး!!! ဖျန်းး!!! ဖျန်းးး အားးး"

ကျားကြီး၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်ကြောင့် နန်းမွန် လဲကျသွားသည်။ ကျားကြီး အဝတ်များ ချွတ်ကာ ကုတင် အောက်တွင် မတ်တပ်ရပ်ပြီး နန်းမွန် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်စွန်း ဘက် ဆွဲလိုက်သည်။ နန်းမွန် ရုံးရန် ခွန်အား မရှိပေ။ နန်းမွန်၏ တင်ပါးက ကုတင်စွန်းတွင် ရောက်ချိန် ပေါင်ကို ဖြဲကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။ လီးနှင့် စောက်ပတ် ကွက်တိပင် ဖြစ်သည်။

နန်းမွန် ကျားကြီး၏ လီးကို ကြည့်ကာ လန့်နေမိသည်။ လီးကြီးမှာ မိမိ လက်ဖျံ ခန့် တုတ်ကာ အရှည် 7" ခန့်ရှိပြီး လီး ပတ်လည်ရှိ ဘုထစ်များက အသည်းယားစရာပင်။ ကျားကြီးက လီးဒစ်ကို တံတွေးစွတ်ကာ စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နန်းမွန်၏ ခါးဘေးတွင် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်ရာ နန်းမွန်ဖင်လေး ကြွတက်လာသည်။ လီးဒစ်က စောက်ပတ်နှင့် ကွပ်တိ။

" အင့် ဗျိဗျိဗျစ် အားးးး အမလေး သေပါပြီ အမေရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"

လီးကြီးက မို့ဖေါင်းနေသော နန်းမွန် စောက်ပတ်လေးထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ လီး ပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများကို ကြမ်းတန်းစွာ ပွတ်တိုက်၍ တိုးဝင်သွားသည်။

" အင့် ဗျိ..ဗျိ...ဗျစ်ဗျစ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး နာလှချည်ရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"

ရှည်လျှား၍ တုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီး နန်းမွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲ အညှာ အတာ ကင်းစွာဖြင့် အဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွားသည်။ နန်းမွန်လည်း နာကျင်လွန်းသဖြင့် ခေါင်းများ ခါရမ်းကာ ငိုကျွေးနေသည်။

"အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အီးးဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အားးး ဟားး ဟားးး ဘွတ်ဘွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အူးးး ဟူးးးး ဟူးးး ဟူးးးးး"

လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားတိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနု လေးများမှာ ဂေါ်လီလုံးများ၏ ပွတ်တိုက်မှုကို ခံစားရပြီး၊ လီး ပြန်ထုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အမြုံလိုက် ကပ်ပါလာသည်။

ကျားကြီးမှာ နူးညံ့ ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ်လေးအား လိုးနေရသဖြင့် လီး အရသာ တွေ့နေသလောက် နန်းမွန်မှာ ကမ္ဘာပျက်မတက် ငိုကျွေး နေရသည်။

" အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဘွတ် အားး လားးး လားးး လားးး ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အူးးး အမေရေ အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အားးးးးးဗျွတ်ဗျွတ် ဗု ဘူ အားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးးးးး"

ကျားကြီး၏ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်သွားကာ နန်းမွန် ဗိုက်ပေါ်သို့ သုပ်ရည်များ ပန်း ကျလာသည်။ ထိုစဉ် ကျားငယ်၏ လီးကြီးက နန်းမွန်၏ စောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ထိုးချလိုက်ပြန်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗျစ်ဗျစ် အမေရဲ့ အားးးးးးး ဟားးဟားးးဟားးးး"

..........................................

တစ်ညလုံး ဝိုင်း အလိုးခံထားရ၍ ကုတင်ပေါ်တွင် မြော့မြော့လေး ဖြစ်နေသော နန်းမွန်အား ဒေါ်ညို ဆေး တစ်ခွက် တိုက်လိုက်သည်။ ကြီးမား ရှည်လျှားသော လီး လေးချောင်း၏ မညှာမတာ လိုးခြင်းကို တစ်ညလုံး လှိမ့်နေအောင် ခံခဲ့ရသဖြင့် နန်းမွန် တစ်ယောက် ပေါင်ခြံရော သားအိမ်ပါ အောင့်ကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ကျိမ်းစပ် နာကျင်နေပြီး မလှုပ်နိုင်တော့။ 

ဒေါ်ညို တိုက်သည့် ဆေး ခါးခါး အား သောက်လိုက်ပြီး နာရီဝက်ခန့် အကြာတွင် လူက ပြန်လည် လန်းဆန်းလာသလို ခံစားရသည်။ သို့သော် ပင်ပန်းထားသဖြင့် အိပ်ယာထက်တွင် မှိန်း အိပ်နေသည်။ သူမ လိုက်လာခဲ့တာ မှားပြီဟု တွေးမိသည်။ လူနာကို ပြုစုရန် အလုပ် လက်ခံခဲ့ပြီး ယခု အခါ စံအိမ်ထဲရှိ ယောက်ျားသားများ၏ အသုံးတော်ခံ ဘဝ ရောက်ခဲ့ရပြီလေ။ နန်းမွန် ခေါင်းဦးကို ဖက်ကာ ငိုနေမိ၏။

-------------------------------------------

" သခင်လေးရေ၊ မနက်ဖန် ဧည့်သည်တွေ လာလိမ့်မယ်၊ ပစ္စည်းတွေကတော့ အစဉ်သင့်ဘဲလို့ ပြောထားတယ်၊ သူတို့ စိုးရိမ်နေတာက အဖမ်းအစီးဘဲ"

" ရတယ် ဦးမင်းဟန်၊ ဒီဘက်က OK တယ်လို့သာ ပြောလိုက်ပါ"

" ဧည့်ခံဖို့က"

" စီစဉ်ပြီးသားပါ ဦးမင်းဟန်၊ ဒါနဲ့ နောက် တစ်ယောက်က ဘယ်တော့ လာမှာလည်း"

" ကျွန်တော်လည်း အဲ့ဒါ ပြောမလို့၊ အခု ဒီ ကောင်မလေးက အစဉ်ပြေတယ်လို့ ပြောရင် ရှေ့လထဲ ခေါ်လို့ရပြီ"

" OK လေ၊ မနက်ဖန် သူစီ ဖုန်းဆတ်ဖို့ စီစဉ်ခိုင်းလိုက်မယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး"

-------------------------------------------

နန်းမွန် နွေ့ထံ ဖုန်းဆတ်ခွင့် ရ၍ ဝမ်းသာမိသည်။ နွေ လိုက်မလာရန် ပြောမည်ဟု ဆုံးဖြက်ထားသော်လည်း ဒေါ်ညိုတိုက်သော ဆေးရည် သောက်ပြီးနောက် နွေဦးမေ နှင့် ဖုန်းပြောသောအခါ နံဘေးမှ ဒေါ်ညို ပြောနေသော စကားများကိုသာ ပြောဖြစ်သည်။

" အားလုံး အစဉ်ပြေတယ် နွေ၊ ရှေ့ လထဲ လိုက်ခဲ့လိုက်"

နန်းမွန် ဖုန်းခွက်ချလိုက်သော်လည်း သူမ ဘာပြောလိုက်မှန်း မသိပေ။

" ကဲ ကောင်မလေး၊ ဒီနေ့တော့ အဖိုးကြီး အစား တစ်ခြား သူတွေကို ပြုစုပေးရမယ်၊ ဒါလေး ထပ်သောက်လိုက်ဦး"

နန်းမွန်လည်း အိပ်မွေ့ချ ခံရသူကဲ့သို့ ဒေါ်ညို ပေးသော ခွက်ကို မော့ချလိုက်သည်။

" အစဉ်ပြေလား မညို"

" ပြေတယ် ကိုမင်းဟန်ရေ၊ သူ့ကိုသာ ကြည့်တော့၊ ဒီတစ်ခေါက် ရှင့် ဆေးက စွမ်းလှချည်လား"

" စွမ်း ဆို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စပ်ထားတာလေ၊ ဒါနဲ့ သူ့ကို ခေါ်သွားလို့ ရပြီလား၊ ဟိုမှာ ဧည့်သည်တွေ ရောက်နေပြီ"

" ရပြီလေ"

-------------------------------------------

နန်းမွန်တစ်ယောက် ဦးမင်းဟန် ခေါ်ဆောင်ရာသို့ အသိ ကင်းစွာ လိုက်သွားသည်။

ခန်းနားလှသော မြေအောက်ခန်းကြီး ထဲတွင် သိုက်စိုးနှင့် ဧည့်သည် နှစ်ယောက် စကားပြောနေသည်။

" ကဲ အားလုံး အစဉ်ပြေပြီ ဆိုတော့ မနက်ဖန် ကျုပ်က ခင်များတို့စီ အရောက် ပစ္စည်းတွေ ပို့ပေးမယ်၊ အဲ့ ရောက်မှ ငွေချေလိုက်တော့"

" OK လေ၊ ဒါနဲ့ ဒီနေ့ ကျုပ်တို့ကို ပြုစုပေးမယ်ဆို"

" လာပါပြီဗျာ"

" ဟာ ကိုမင်းဟန်၊ အလန်းလေးဘဲ၊ ဖြစ်ရဲ့လားဗျာ၊ ဟိုတစ်ခါလို သိုက်မိုး လုပ်လို့ ကျုပ်တို့ ပြေးပေါက် မှားနေဦးမယ်"

" ဒါလေးက စိတ်ချရပါတယ်၊ အခုတောင် သူ့ကိုယ်သူ ဘာမှန်း မသိဘူး"

" ဟားးးးး ကြိုက်ပြီလေ၊ အမုန်း ဆွဲ ပေါ့"

ဦးမင်းဟန် နန်းမွန်အား ဧည့်သည် နှစ်ယောက် အကြား တွန်း လွှတ်လိုက်သည်။ နန်းမွန် သူတို့ကြား ရောက်သည်နှင့် ဧည့်သည် နှစ်ယောက်ကလည်း နန်းမွန်၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို အငမ်းမရ ပွတ်သပ်နေသည်။ ဦးမင်းဟန်က ဆေးစိမ် အရက်ကို ငှဲ့ကာ သိုက်စိုးနှင့် ထိုင်သောက်ရင်း ကြည့်နေသည်။ ခဏအတွင်းပင် ဧည့်သည် နှစ်ယောက်နှင့် နန်းမွန်ပါ အဝတ်များ အရှိကြတော့။ တစ်ယောက်က နန်းမွန် ပါးစပ်အား နမ်းရှိုက်ရင်း နို့အုံများကို ပွတ်နေသလို၊ နောက်တစ်ယောက်က နန်းမွန်၏ လည်ပင်းကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း နန်းမွန် ပေါင်ကို ပွတ်နေသည်။ 

နန်းမွန်လည်း အိပ်မွေ့ချခံ ထားရသူ ပမာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်ရင်း လက်နှစ်ဖက် က ၎င်းတို့၏ လီးများ ကိုကိုင်တွယ်၍ အထက်အောက် ပွတ်စပ် ကွင်း တိုက်ပေးနေသည်။ လီး နှစ်ချောင်းစလုံး လက်တစ်စုပ်မက ကြီးမားလှသည်။ ပေါင်ကြားထဲရှိ လက်က စောက်ပတ်လေးအား ကြမ်းတမ်းစွာ ပွတ်သပ်ရင်း လက်ညှိုးကို အသွင်း အထုပ် လုပ်နေသည်။

" စွိ..စွိ...စွိ...စွိ အ.အ.အ...အ"

ပါးစပ်ကို နမ်းနေသူက နို့အုံများကို အလှည့်ကျ စုပ်နေသည်။ နန်းမွန်မှာ နို့စို့ ခံရရင်း စောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေနေသော လက်ကြောင့် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ဘဲ

" ပြွတ် ပြွတ်....ပြွတ်ပြွတ် အင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းးးး ဟင်းးးး စိစိဇွိဇွိ အအအအ အားးးးးးးး"

ဖင်လေး ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပန်း ထွက်လာသည်။ နန်းမွန် တစ်ချီ ပြီးသွားပြီ။ တစ်ယောက်က နန်းမွန် ပေါင်ကြားတွင် မတ်တပ် ရပ်လိုက်သည်။ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ပေါင် ကားထားသော နန်းမွန် စောက်ပတ်အား လီးဖြင့် တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် ဒုတ် အားးး ဟားးး ဟားးး အင့် ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားး လားးလားးး ဗွတ်ဗွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အူးးးး ဟူးးဟူးး အွတ်အွတ်အု"

တယောက်က အားရပါးရ စောင့်လိုးနေချိန် နောက် တစ်ယောက်၏ လီးကြီးက နန်းမွန် ပါးစပ်ဟချိန် ဝင်လာသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အူးးးး ဟူးးး ဟူးး ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အု အု အု အွတ် ဗျစ်ဗျစ် ဗျိဗျိ အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးးး"

အချက် 30 ခန့် အားရပါးရ လိုးပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကို ထုတ်ကာ နန်းမွန် ဗိုက်ပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်ပြီးသွားသည်နှင့် နန်းမွန် ပါးစပ်ထဲ လိုးနေသော လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ တန်း၍ ထိုးထဲ့လိုက်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ် အားးးးးးးးးး"

-------------------------------------------

ခုံပေါ်တွင် ဒူးတုတ်၍ လေးဘက် ကုန်းထားကာ သိုက်မိုး၏ လီးအား တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်နေသော နန်းမွန်၏ စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးထဲ သိုက်စိုး လီးကြီးကို ကော့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အူးးးး ဟူးး ဟူးးး ဟူးးး"

နန်းမွန် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ အရပ်ပု၍ သားအိမ်ခေါင်း တိုသောကြောင့် လီးကြီး၏ ဝင်ချက်က ထိမိလှသည်။ စောင့်ချက်ကလည်း သွက်လပ် ပြင်းထန်လှသဖြင့် ခေါင်း သွပ်သွပ်ခါကာ အော်ဟစ်နေရသည်။

" အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ပျစ်ပျစ် အုအုအွတ်အွတ် ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်....ဖတ် အ အ အ အ ကျွတ် စ် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗုဗု အု အု အု အားးးးဟားးး ရှီးးးးး အားးးးးး"

နန်းမွန်၏ ကျောပြင်ပေါ် သုပ်ရည် နွေးနွေးများ ကျလာသည်။ သိုက်စိုး လိုးပြီးသွားသော် နန်းမွန် သိုက်မိုး၏ လီးပေါ် ကားယားခွလျှက် စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

" ပြွတ် ဗျိဗျိဗျိ အ ဟားးးးးးး"

သိုက်မိုးလီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်နှင့် နန်းမွန် တက်စောင့်တော့သည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ပြွတ် ပလွတ် ပျစ်ပျစ် အ အ အ အ "

သိုက်မိုးသည် ခါးယမ်းနေသော နန်းမွန်၏ နို့အုံများကို လက်ဖြင့် စုပ်နယ်ရင်း လီးဖြင့် အောက်မှ ကော့ကော့ ထိုးပေးနေသည်။ နန်းမွန် စောင့်အချ အောက်မှ ကော့အပေးနှင့် စည်းချက် ညီလှရာ အချက် 20 ခန့် စောင့်ပြီးနောက် မြင်းစီး သကဲ့သို့ နှဲ့လိုး လိုးနေရင်း

" ဇွိ....ဇွိ ဗျွတ်ဗျွတ် အ အ အ အ အားးးး ရှီးးးးး အားးးးး အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးးးးးးးးးး"

နန်းမွန် သိုက်မိုးကိုယ်ပေါ်တွင် ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ သိုက်မိုးလည်း နန်းမွန်ခါးအား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း နို့စို့နေသည်။ ဦးမင်းဟန်သည် သိုက်မိုး၏ လီးကြီး တန်းလန်းဖြင့် ခွထားသော နန်းမွန်၏ စအိုပေါက်လေးကို တံတွေးစွတ်ကာ သူ့လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ဆေး အရှိန်ကြောင့် Feel တက်ကာ အလိုးခံနေသော နန်းမွန် လန့်သွားသည်။ သူမဖင်အား packing ဖွင့်တော့မည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး တန်းလန်းဖြင့် packing ဖွင့်ခံရမည့် အရေး တွေး ကြောက်ကာ ရုံးထရန် လုပ်သော်လည်း ခါးကို ဖက်ထားသော သိုက်မိုး၏ လက်များက သန်မာလှသည်။ စအိုပေါက်တွင် လီးဒစ် တေ့ပြီး ကော့ သွင်းလိုက်ရာ

" ဗျိဗျိ......ဇွိ အီးးးးးးးးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

လီးဒစ် ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးမင်းဟန် နန်းမွန်၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် ဗျိ အားးးးး နာတယ်!!! နာတယ်!!! အမလေး အမေရဲ့ ဖင်ကွဲပါပြီ အီးးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ဟီးးးးး"

လီးကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် တစ်စို့ကြီး ဝင်နေသည်။ နန်းမွန်လည်း နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့ မဲ့ ကာ အော်ညည်းနေသည်။ ဦးမင်းဟန် နောက်တစ်ချက် စောင့်သွင်းသည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် ဗု အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! အီးးးးးးးးးး"

ဖင်ခေါင်းထဲ အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်ကာ နာကျင်မှုက ခံရခက်လှသည်။ နန်းမွန်မှ နာကျင်နေသလောက် ဦးမင်းဟန်သည် နူးညံ့ ကျပ်သိပ်နေသော စအို ကြွက်သား များ၏ အထိအတွေ့ကို သဘောကျစွာ မညှာမတာ လိုးစောင့်တော့သည်။

"အင့် အင့် ဗျိဗျိဗျွတ် အူးးး ဟူးးးး ဟူးးး ဗွတ်ဗွတ် ဗျစ်ဗျစ် အီးးး ဟီးးးး ဟီးးး နာတယ်!!!! နာတယ်!!!!!!!!"

နန်းမွန်၏ ဖင်ပေါက်လည်း အသားနီ လန်နေပြီ။ သိုက်မိုးလည်း နန်းမွန်၏ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်နေသော မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း တဟီးဟီးဖြင့် သဘောကျကာ အောက်မှ ပင့်ပင့် လိုးနေသည်။ နန်းမွန်မှာ လီးကြီး နှစ်ချောင်း၏ ညှပ်လိုးခြင်းကို တအား အား ဖြင့် အော်ဟစ်ရင်း လှိမ့်ခံနေရသည်။

............................................................

သိုက်စိုး တစ်ယောက် နန်းမွန်အား ဧည့်သည်နှစ်ယောက်၊ သိုက်မိုးနှင့် ဦးမင်းဟန်တို့ မနားတန်း ညှပ်လိုး ဝိုင်းလိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဟိုတလောက အဖြစ်အပျက်ကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်နေမိသည်။

.........................................................

သိုက်စိုးတို့သည် ဘိုးဘွား စဉ်ဆတ် မူးယစ်ဆေးဝါး မှောင်ခိုလုပ်ရင်း စီးပွါး ရှာနေသည့် မိသားစု ဖြစ်သည်။ မကောင်းမှုဖြင့် စီးပွါးရေး လုပ်သူများ ပီပီ ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် အဆတ်အဆံ မလုပ်ဘဲ တောစပ်တွင် အိမ်ကြီး စောက်ကာ နေထိုင်ကြသည်။ သိုက်စိုး အဖိုးက အနေအထိုင် ပိရိသဖြင့် အစိုးရက သီတင်းရ၍ စစ်ဆေးရေး ဝင်တိုင်း မမိပေ။ 

သိုက်စိုးတို့ ဖခင်နှင့် မိခင်က တဖက်နိုင်ငံမှ မူးယစ်ဆေးဝါး ဝယ်ယူပြီး မြန်မာ နိုင်ငံအတွင်း ပြန် ဖြန့်သည်။ ဖေါက်သည်ကြီး သုံးဦး လောက်သာ ရောင်းပေးပြီး တခြား လာရောက် ဆတ်သွယ်သူများအား မရောင်းပေးပေ။ တဖက်နိုင်ငံသို့ ကုန် ဝယ်သွားရင်း အပြန်တွင် ကား accident ဖြင့် နှစ်ဦးစလုံး သေဆုံးသွားသည်။ ထို့ကြောင့် အဖိုးက သိုက်စိုးတို့ ညီအကို ကို စောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ သိုက်မိုးမှာ ကျပ် မပြည့်သူ ဖြစ်သဖြင့် အရွယ် ရောက်လာသည့် အခါတွင် သိုက်စိုးက ဦးဆောင်ကာ မှောင်ခို လုပ်ငန်းကို ဆတ်လုပ်သည်။ 

ဦးမင်းဟန်က ဝယ် လက်နှင့် Joint ပေးသူ ဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အစိုးရမှ မျက်ချေမပြက် စောင့်ကြည့်နေသဖြင့် အဖိုး စုစောင်းထားသော ရတနာ ပစ္စည်းများ ထုခွဲရောင်းချကာ တစ်ဖက် နိုင်ငံတွင် အခြေချရန် စီစဉ်နေချိန်တွင် အဖိုးမှာ ရုတ်တရက် လေဖြတ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် အဖိုး ကျမ္မာရေးအတွက် ပြုစုရန် လူငှား ခေါ်သည်။ ယခင်က ရွာနီးစပ်ချုပ်မှ မိန်းမပျိုလေးများကို ခေါ်သည်။ ခေါ်ပြီး တစ်လခန့် အကြာတွင် သိုက်မိုးက မုဒိန်းကျင့်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အိမ်ရှိ ယောက်ျားသားများ အားလုံး ဝိုင်း၍ မုဒိန်းကျင့်ကြသည်။ 

သိုက်မိုးက မိန်းခလေးများအား မုဒိန်းကျင့်ရာတွင် အဖွဲ့လိုက် ကျင့်ခြင်း၊ မိန်းခလေးများ၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသံ၊ ရှုံ့မဲ့ကာ ခံနေပုံများကို သဘောကျသည်။ အစက သိုက်မိုး အလိုကို လိုက်၍ သိုက်စိုးတို့ အဖွဲ့လိုက် မုဒိန်း ကျင့်ခြင်းကို လုပ်သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် တဖွဲ့လုံး ကြိုက်သွားကြသည်။ အိမ်ဖေါ်၊ အဖိုးအိုကို ပြုစုရန် စသည်ဖြင့် ခေါင်းစဉ် အမျိုးမျိုး တပ်ကာ ခေါ်သည်။ ခေါ်သည့် မိန်းခလေးတိုင်းလည်း မုဒိန်းကျင့် ခံရသည်။ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ကို နှစ်လမှ သုံးလ အထိသာ ကြိုက်သလို ဆတ်ဆံပြီး နောက်တစ်ယောက် ထပ်ခေါ်သည်။ ငွေကို ပုံအော၍ ပေးသဖြင့် ပြဿနာ မဖြစ်ပေ။

သို့သော် ယခင် သုံးလခန့်က....

နွဲ့ရီ ဆိုသည့် အပျိုပေါက်မလေး ပါလာသည်။ အသက်က 18 နှစ် ပြည့်ကာစ။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်က ခပ်ထွားထွားနှင့် အချိုးအစား ကျလှသည်။ ခပ်စွာစွာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ အဖိုးကြီးအား ပြုစုပြီးလျှင် စားစရာရှိတာ စားပြီး သူမ အခန်းထဲမှာပင် အောင်းနေတတ်သည်။ သိုက်မိုး သူမအား ကျားချောင်း ချောင်းနေသည်ကို သိသဖြင့် သတိနှင့် နေရသည်။ ဒေါ်ညိုနှင့်လည်း အရောတဝင် မဆတ်ဆံပေ။ တစ်နေ့တွင် သူမ အိမ်တွင်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေတုန်း သိုက်မိုး၏ အခန်းရှေ့ အရောက်၊ အခန်းတံခါး ဟ နေစဉ်

" အကိုရာ၊ ခဏလေး စောင့်ပါဗျာ၊ ကျွန်တော် စီစဉ်ပေးပါ့မယ်"

" မရဘူးကွာ၊ မရဘူးကွာ၊ အခု လုပ်ပေး၊ ငါ ဒီကောင်မလေးကို လိုခြင်တယ်"

" ကဲ ကိုမိုး၊ တော်တော့၊ ညီလေး ဒီနေ့ ဧည့်သည်တွေနဲ့ change ထားတယ်၊ ဒီတစ်ခေါက် သူတို့ကို ပြုစုမဲ့လူ မရှိလို့ စိတ်ညစ်နေရတဲ့အထဲ၊ ကိုမိုးက တစ်မှောင့်ဗျာ"

" အဲ့ဒါကြောင့် ကိုမိုး ပြောတာပေါ့ ညီညီ ရာ၊ ဒီည နွဲ့ရီကို ကိုမိုး လိုးပြီးရင် ဧည့်သည်တွေကို ပေး လိုးခိုင်းလိုက်၊ ဘယ်လောက် အစဉ်ပြေလဲ၊ ဟီးဟီး"

" အကို ပြောတော့သာ လွယ်တာ၊ အဲ့ ကောင်မလေးက ဂျွတ်ဆက်ဆက်နဲ့၊ အရင်ဟာတွေနဲ့ မတူဘူးဗျ၊ အကုန် ပြဿနာ တက်ကုန်လိမ့်မယ်"

နွဲ့ရီ ကိုသိုက်စိုးတို့ ပြောနေသော စကားများအား အမှတ်မထင် ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခေါင်းနပန်း ကြီးသွားသည်။ သူမ၏ ဘဝအတွက် လုံခြုံမှု မရှိတော့ပေ။ ဆုံးဖြက်ချက်ကို ချက်ခြင်း ချလိုက်သည်။ နွဲ့ရီ ဘာမှ မစဉ်းစားတော့ဘဲ အိမ်အပြင် ထွက်ကာ ခြံဝန်း တံခါးဘက် ပြေးထွက်ခဲ့သည်။

နွဲ့ရီ အိမ်ထဲမှ ပြေးထွက်သွားသည်ကို ဒေါ်ညို မြင်လိုက်သဖြင့်

" ဟိတ် ဒါ ဘယ်လည်း"

နွဲ့ရီ ဒေါ်ညို့အား လှည့်ကြည့်ကာ ဘာမှ မပြောဘဲ ခြံတံခါးဘက် အားကုန် ပြေးထွက်ခဲ့သည်။

" ကျားညီနောင် အဲ့ ကောင်မလေးကို တားလိုက်စမ်း"

ဒေါ်ညို့ အသံကြောင့် ခြံ သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသော ကျားညီနောင်မှာ နွဲ့ရီ အိမ်ထဲမှ ပြေးထွက်လာသည်ကို တွေ့သဖြင့် လမ်းမှ စီးကြိုကာ

" ခွက်!!!!!!! အူးးးးး"

ကျားကြီး၏ သန်မာသော လက်သီးချက်ကြောင့် ပြေးလာသော နွဲ့ရီတစ်ယောက် မြေကြီးပေါ် ခွေခွေလေး လည်းသွားသည်။

" ခေါ်ခဲ့စမ်း အဲ့ ကောင်မကို"

ကျားငယ်က ခွေခွေလေး သတိလစ်နေသော နွဲ့ရီအား ပုခုံးပေါ် ထမ်း တင်ခဲ့သည်။

.............................................

နွဲ့ရီ သတိရလာချိန်တွင် ကုတင်ပေါ်၌ လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်တိုင်တွင် ကြိုးချည်ခံထားရသည်။ အဝတ်အစား ဟူ၍ တစ်ခုမှ မရှိတော့။ သူမ လှုပ်လာသဖြင့် ဦးမင်းဟန်သည် ကုတင်ပေါ် တက်လာကာ သူမ၏ ပါးစပ်ထဲ ခါးသပ်သော အရည်များ လောင်းထဲ့လိုက်သည်။ ပါးစပ်အား လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ကာ လောင်းထဲ့သဖြင့် အရည်များ အကုန် ဝင်သွားသည်။

" ကိုသိုက်စိုးရေ၊ ဒီတစ်ခါ ခင်များ စီစဉ်ထားတာ တမျိုး ဆန်းနေသလားလို့"

" မဆန်းပါဘူးဗျာ၊ ဒါပေမယ့်၊ ဒီကောင်မလေးက ခင်များတို့ကို ပြုစုဖို့ နဲနဲ ခက်ခဲနေလို့ အကြမ်း ကိုင်ထားရတာ၊ အရိုင်းလေးဗျ"

" ဟားးး ကြိုက်ပြီလေ"

" ကျုပ် အကို ကို ဦးစားပေးပြီးရင် ခင်များတို့ စိတ်တိုင်းကျ နွှာတော့ဗျာ"

" OK OK, cheers!!!!!!!!"

သိုက်မိုး တဟီးဟီးဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်လာသည်။

" လွှတ် လွှတ် ရှင်တို့ ကျွန်မကို လွှတ်နော် လူယုတ်မာတွေ အ အ အ"

နွဲ့ရီတစ်ယောက် မူးယစ် ရီဝေစွာ ရုံးကန်ရင်း သိုက်မိုး၏ ကြမ်းတမ်းစွာ နို့အုံအား ဖျစ်ညှစ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်။

" ဟီးဟီးဟီး နို့လေးတွေက မာကျစ်ပြီး တင်းနေတာဘဲ ဟီးဟီးဟီး"

" အ...အ...အ နာတယ် နာတယ် လွှတ် လွှတ် အားးးးးးးး"

သိုက်မိုးတစ်ယောက် နွဲ့ရီ၏ အပျိုပေါက် နို့အုံများအား ကိုင် ကောင်းကောင်းဖြင့် ဖျစ်ညှစ်နေရာ နာကျင်မှုကြောင့် အော်ဟစ်ရင်း နွဲ့ရီ မျက်နှာ နီမြန်းနေသည်။ နွဲ့ရီ ခြေထောက်နှစ်ဖက်အား ကုတင်ပေါ် စောင့်ကာ စောင့်ကာ ရုံးနေသဖြင့်

" ဟီးဟီးဟီး ကောင်မလေးက အလိုးခံခြင်နေလို့တဲ့ ညီညီရ ဟီးဟီးဟီး"

သိုက်စိုးဘက်ကို လှည့် ပြောရင်း နွဲ့ရီ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်း တင်လိုက်သည်။ သိုက်မိုး သူ၏ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်၍ နွဲ့ရီ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက် လီးဒစ်ဖြင့် ပွတါသပ်ရင်း စောက်စိလေးကို စွစွ ပေးနေသည်။

" အ အ အီးဟီးဟီး ခွေးကြီးတွေ ငါ့ကို လွှတ်စမ်း အီးဟီးဟီးဟီး"

" ဘာာာာာ ငါ့ကို ခွေးလို့ ပြောတာလားး ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးးး အ အ အ အားးးးး"

သိုက်မိုး၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်များကြောင့် နွဲ့ရီ၏ ခေါင်းများ ဘယ်ညာ ရမ်းထွက်ကာ နှုတ်ခမ်း ဒေါင့်မှ သွေးပင် ကျလာသည်။

နွဲ့ရီ ခေတ္တ ငြိမ်သွားစဉ် သိုက်မိုးက လီးဒစ်အား စောက်ပတ် အကွဲလေးတွင် တေ့လိုက်ပြီး ပုခုံးပေါ် ထမ်းထားသော ပေါင် နှစ်ချောင်းကို နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာနှင့် ထိလုနီးပါ ဖိချလိုက်သည်။ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်သကဲ့သို့ ဖြစ်ကာ နွဲ့ရီ၏ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေး အပေါ်သို့ ကြွတက်လာသည်။ သိုက်မိုး ခါးကို အားထဲ့က လီးကြီးကို စောက်ပတ်လေးထဲ ထိုး ထဲ့လိုက်သည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျစ် အားးးးးး အမေရဲ့ အီးးးး ဟီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

နွဲ့ရီတစ်ယောက် နာကျင်လွန်းသဖြင့် အော်ဟစ်ရုံးကန်သော်လည်း လက်နှစ်ဖက်မှာ ကြိုးချည် ခံထားရ၍ အချည်းအနှီးပင် ဖြစ်နေသည်။ လီးကြီး မှာလည်း စောက်ပတ်လေးထဲ တစ်ဝက်ခန့် တစ်စို့ကြီး ဝင်နေသည်။ သိုက်မိုး နောက်တစ်ချက် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" အင့် ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် ဒုတ် အူးးးး ဟူးးးးး ဟူးးးး ဟူးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

သိုက်မိုး သူ၏ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ စွဲထုတ်ကာ ခေါင်းငုံ့ကြည့်သည်။

" ဟားးးး ညီညီရေ၊ ကောင်မလေး စောက်ပတ် ကွဲသွားပလား မသိဘူး၊ ကိုကို့ လီးမှာ သွေးတွေ ရဲနေတာဘဲ၊ စောက်ပတ်လေးကလည်း ကျပ်လို့၊ လုပ်လို့ ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟီးဟီးဟီး"

သိုက်မိုး ပြောသလိုပင် သူ၏ လီး၌ နွဲ့ရီ၏ အပျိုမှေး ပေါက်ကာ စောက်ပတ် အနည်းငယ် ကွဲသွားသဖြင့် သွေးများ ရဲတွတ်နေသည်။ သိုက်မိုး တဟီးဟီးဖြင့် သဘောကျကာ

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗျစ် အားးးးးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! နာတယ် နာတယ် အီးးဟီးးးဟီးးးး ဟီးးးးး"

သိုက်မိုးတစ်ယောက် လီးအား အဆုံးထိ ထုတ်လိုက်၊ အားဖြင့် စောင့်ချလိုက်ဖြင့် စိန်ပြေနပြေ လိုးနေရာ နွဲ့ရီခမျာ ကမ္ဘာပျက်မတက် အော်ဟစ်နေရသည်။

သိုက်မိုး ပြီးသွားသော် ဧည့်သည် တစ်ယောက်၏ လီးကြီးက နွဲ့ရီ စောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ဖြင့် ထိုးစောင့် လာသည်။

" အင့် ဗျိဗျိဗျိဗျစ် အားးးး ဟားး ဟားးး ဟားးးးး တောက်စ်!!! စောက်ပတ်လေးက စီးပိုင်ပြီး ကျပ်ထုပ်နေတာဘဲ!!!! အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဘွတ်ဘွတ် အမလေးး လေ!!! အားးးးး နာတယ်!!! နာတယ်!!! အီးဟီးးးး ဟီးးးးးးးးးးးးး"

ဧည့်သည်နှစ်ယောက် လိုးပြီးသော် သိုက်စိုး၊ ဦးမင်းဟန်၊ ကျားကြီးနှင့် ကျားငယ်တို့၏ လီးများ တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း နွဲ့ရီ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်လာသည်။ လီးသာ ပြောင်းသွားသည်။ နွဲ့ရီခမျာ စောက်ပတ် တစ်ခုလုံး ကျိမ်းစပ်ကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေပြီ။ စောက်ပတ် အတွင်းသားများ ပေါက်ပြဲကာ လူးလည်း မျော့မျော့လေး ကျန်တော့သည်။ အိပ်ယာခင်းပေါ်တွင် စောက်ပတ်မှ ထွက်သော သွေးများ ရဲတွတ်နေပြီ။

7 ယောက်လုံး အားရပါးရ လိုးပြီးသော် ဦးမင်းဟန် ဖေါ်စပ်ထားသော အားတိုးဆေး ပါသည့် အရက်ကို သောက်ရင်း ခေတ္တ နားကြသည်။

15 mins ခန့် နားပြီးသော်

သိုက်မိုး ကုတင်ပေါ် တက်ကာ

" ကဲ ကောင်မလေးရေ၊ နင်က ငါ့ကို ခွေးနဲ့ နှိုင်းတော့ ငါကလည်း နင့်ကို ခွေးမတစ်ကောင်လို သဘောထားပြီး နင့်ဖင်ကို လိုးမယ်ဟေ့ ဟီးဟီးဟီး"

ပြောပြောဆိုဆို နွဲ့ရီ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်း တင်ကာ လီး ဒစ်ကို တံတွေး စွပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နွဲ့ရီ၏ စအိုပေါက်ကိုလည်း တံတွေးစွပ်ကာ လီးဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။

" အ!!! မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ အီးးး ဟီးးး ဟီးးး နာလှပါပြီ အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဗျိဗျိဇွိ အားးးးးးးးးး မရဘူးးး မရဘူးးးး နာတယ် နာတယ် အီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ဟီးးးးးးး"

" ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း၊ ငါ့ လီးဒစ်ကြီး နင့်ဖင်ထဲ ဝင်နေပြီ အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် ဗျစ် အူးးးးးး ဟူးးးးး ဟူးးးးး အောင့်တယ် အောင့်တယ် မရဘူးးး မရဘူးးး အမလေးးးး အမေရဲ့ အင့် ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဗျိ အားးးးးးးးးးး"

နွဲ့ရီတစ်ယောက် ရုံးကန်နေသည့် ကြားမှပင် ဖင်ပေါက်ထဲ သိုက်မိုး၏ လီးကြီး တစ်ဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ စအို ကြွက်သားများ နာကျင်ကာ ဖင်ပေါက်လည်း ပြဲသွားသည်။ သိုက်မိုး လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် ဗု အူးးးးးးး ဟူးးး ဟူးးးး အမလေးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! ဖင်ကွဲပါပြီတော့၊ အင့်အင့်အင့်အင့် အားးးလားးး လားးး လားးး "

" ဟားးး ဖင်လေးက လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာကွာ အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျစ် အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး နာတယ် နာတယ် အင့် အင့် အင့် အင့် ဇွိဇွိ ဗျိ ဗျစ် အားးး ဟားးး ဟားး ဟားးးး"

သိုက်မိုးကသာ လိုး ကောင်းနေ၊ နွဲ့ရီ ခမျာ ငရဲ ခံနေရသကဲ့သို့ ရှိသည်။ သိုက်မိုး၏ စောင့်ချက်တွေ သွက်လာသည်။ နွဲ့ရီ ဖင်လည်း မီးပွင့်မတက် ထူပူနေပြီ။

" အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗျစ်ဗျစ် အားးး လားး လားး ဗျိဗျိဇွိဇွိ အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဗွတ်ဗွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးး"

သိုက်မိုး၏ သုပ်ရည်များ နွဲ့ရီ ဖင်ထဲ ပန်း ထဲ့လိုက်သည်။

" အားးးး ရှီးးးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟားးးးးးး"

သိုက်မိုး နွဲ့ရီ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျကာ နွဲ့ရီ၏ နား နား ကပ်ပြောလိုက်စဉ် နွဲ့ရီက ရုတ်တရက် ရှိသမျှ အားဖြင့် ခေါင်းထောင်ကာ သိုက်မိုး၏ ပါးအား ကိုက်လိုက်သည်။

" ခွေးကြီး!!!! ကဲဟာ!!!! အားးးး နာတယ် နာတယ်!!!!! ကောင်မ ငါ့ကို လွှတ်စမ်း လွှတ်စမ်းးး အားးးးးး"

သိုက်မိုး မနည်း ရုံးထွက်လိုက်ရသည်။ ပါး ပေါက်သွားကာ သွေးများ စီး ကြလာသည်။

" တောက်စ်!!!! ခွေးမ!!! ငါ့ကို ကိုက်တယ်!!!! နင် နင် သေပေတော့"

သိုက်မိုး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ အမြည်းအတွက် ပန်းသီးလှီးသော ဓါးကို ယူ၍ နွဲ့ရီရင်ဘက်အား အဆတ်မပြတ် ထိုးချလိုက်သည်။

" အင့်ဟာ အင့်ဟာ!!! ငါ့ကို ကိုက်တဲ့ ခွေးမ!!! သေစမ်း!! သေစမ်းး!!! ဟာာာာ ကိုမိုးးးး မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ အားးးးးးးးးးး"

ရုတ်တရက် သိုက်မိုး၏ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် သိုက်စိုးတို့ တဖွဲ့လုံး မတားလိုက်နိုင်ချိန်တွင် နွဲ့ရီတစ်ယောက် ကုတင်ထက်၌ သွေးသံ ရဲရဲဖြင့် အသက်မဲ့သွားသည်။

_______________

နွဲ့ရီ၏ အလောင်းကို ကျားညီနောင်က တောထဲတွင် မြှုပ်လိုက်သည်။ ဧည့်သည် နှစ်ယောက်လည်း လန်းဖြန့်ကာ ပြန်သွားသည်။

နွဲ့ရီ ပြောက်ဆုံးမှုကြောင့် ရွာမှ လူများက လူပြောက် တိုင်ကြားသဖြင့် စံအိမ်သို့ ရဲများ လာရောက် စစ်ဆေးသည်။ သိုက်မိုးအား စိတ်ငြိမ်ဆေး ကျွေးထားသဖြင့် အမှု ပေါ်မသွားပေ။ ထို အချိန်မှ စ၍ မာယာစံအိမ်ကြီးသည် ရဲများ၏ ဂရုတစိုက် စောင့်ကြည့်ခြင်း ခံရသဖြင့် မူးယစ်ဆေးဝါး ရောင်းဝယ်ခြင်းကို ခေတ္တ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ အဖိုးအား ပြုစုရန် အနီးအနား ပတ်ဝန်းကျင်မှ လူခေါ်ဖို့ရာ ခက်ခဲသွားသဖြင့် ဦးမင်းဟန်တစ်ယောက် မြို့သို့ တက်ကာ DR.အောင်မြင့်နှင့် ချိတ်ဆတ်ပြီး လူရှာသည်။ နန်းမွန် ဆိုသော Nurse မလေး ရခဲ့သည်။ ယခုအခါ ထို nurse မလေးသည် သိုက်စိုး ရှေ့တွင် စောက်ပတ်ထဲရော ဖင်ပါ လီးနှစ်ချောင်း ညှပ်လိုးခြင်းကို ခံနေရသည်။

နန်းမွန်၏ ဖင်ပေါက်ထဲမှ ကျားကြီး၏ လီးကြီး ဗျွတ်ကနဲ ထွက်လာချိန်တွင် ဖင်ပေါက်မှာ အာတာတာ ဖြစ်ကာ အသားနီပင် လန်နေပြီ။

အောက်မှ ပင့် လိုးနေသော ကျားငယ်၏ လီးကြီးမှာလည်း နန်းမွန် စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြင့်။ သိုက်စိုး ထိုင်ရာမှ ထကာ လီးဒစ်ကို တံတွေး စပ်ပြီး နန်းမွန်၏ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးထဲ့လိုက်သည်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဘွတ်ဘွတ် အားးးးးးး"

........................................................

 " တူ တူ တူ တူ "

" hello ကိုကို လားးးး"

" ပြောလေ နွေ"

" နွေ အခု private အလုပ်ရပြီ ကိုကို ရေ၊ 6 လ လုပ်ရမှာ၊ နေရာကတော့----------"

" ဟာ ဟန်ကျပြီ နွေ၊ ကိုကိုလည်း အဲ့ဒီဘက် တာဝန်ကျတယ်၊ ဒါဆို ကိုကိုတို့ တွေ့လို့ရပြီပေါ့"

" ဒီ 6 လအတွင်း တွေ့ဖို့တော့ အစဉ်မပြေလောက်ဘူး ကိုကိုရေ၊ အဲ့ အိမ်က စည်းကမ်းကြီးလောက်တယ်၊ ---------- အဲ့ဒါကြောင့်၊ စိတ်တော့ မပူပါနဲ့ ကိုကိုရယ်၊ နွေ့ သူငယ်ချင်း နန်းမွန်လည်း အဲ့ဒီမှာရှိတယ်"

" ဟားးးး ချစ်ရယ်၊ ကိုကိုတော့ နီးလျှက်နဲ့ ဝေးနေရဦးမှာပေါ့၊ ချစ် ဈေးဝယ်လေး ဘာလေး ထွက်ရင်း တွေ့လို့ မရဘူးလား ကွာ"

" မရလောက်ဘူး ကိုကိုရေ၊ နန်းမွန် ပြောစကားအရ သူ လိုခြင်တာလေး ရှိရင် အိမ်တော်ထိန်း အဖွါးကြီးကို စာနဲ့ ရေးပြီး မှာရတာ တဲ့၊ နွေ့ကိုတောင် လိုအပ်တာတွေ တခါတည်း ယူခဲ့ဖို့ မှာလိုက်တယ်"

" ဒါဆို ဒီလို လုပ်ကွာ၊ ချစ် အလှကုန် ပစ္စည်းတွေ အကုန် ယူမသွားနဲ့၊ တစ်လစာလောက်ဘဲ ယူသွား၊ ကိုကိုက ရှေ့လမှ ပြောင်းရမှာ ဆိုတော့ အဲ့ အချိန် အဖွါးကြီးကို အမှာစာရင်း ပေးရင်း ကိုကို့စီ လွမ်းကြောင်း ဘာကြောင်း ညာကြောင်း စာလေးပို့၊ ကိုကိုကလည်း ချစ် လိုတာလေးတွေ ဝယ်ပေးရင်း စာထဲ့ပေးမယ်"

" ဟွန့် ကိုကိုကလည်း ပြောတော့ လွယ်တယ်၊ ဒေါ်ညိုဆိုတာ နွေတောင် မမြင်ဘူးသေးဘူး၊ ပြီးတော့ ကိုကိုနဲ့ စာ အပေးအယူ ဘယ်လို လုပ်မလည်း"

" အာာာ ချစ်ကလည်းကွာ၊ ကိုကိုက ရဲ တစ်ယောက်လေ၊ minor case ပါကွ ဟဲဟဲဟဲ"

" ပြီးရော ပြီးရော ဒါဘဲ"

" Ok ok, I love u so much baby"

.............................

 နွေဦးမေ တစ်ယောက် မာယာ စံအိမ် သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီ။ ရောက်သည့် နေ့ကပင် နန်းမွန်နှင့် တွေ့ခွင့်၊ စကား ပြောခွင့် ရသော်လည်း တစ်ခန်းထဲ အိပ်ခွင့် မရှိပေ။ နန်းမွန်နှင့် စကားပြော နေချိန်တွင် ဒေါ်ညိုက စောင့်ကြည့်နေသည်။ နန်းမွန်သည် မိမိနှင့် စကား ပြောရာတွင် ပြုံးနေသော်လည်း သူမ မျက်နှာလေး အနည်းငယ် ချောင်ကျသွားမှန်း ရိပ်မိသည်။ နန်းမွန် တခါတခါ ဘာတွေ ပြောမှန်း မသိသော်လည်း ဒီအိမ်တွင် အလုပ် လုပ်ရတာ ပျော်ကြောင်း၊ အစဉ်ပြေကြောင်းသာ အပ်ကြောင်း ထပ်နေသည်။

(ဒေါ်ညို ဆေးတိုက်ကာ နှုတ်တိုက် သင်ထားသော စကားများ ဖြစ်၏)။

သူမ၏ မျက်လုံးတွေက ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေသလိုပင်။

နွေဦးမေအားမြင်စ ကတည်းကပင် သိုက်စိုးတစ်ယောက် ပြာယာ ခက်ခဲ့ရသည်။ ဘဝ တစ်လျှောက်တွင် သူ့ ရင်ကို ခုန်စေသည့် မိန်းခလေး ရှိမည် မဟုတ်ဟု ထင်ထားခဲ့သည်။ ယခုအခါတွင် nurse မလေး နွေဦးမေ ၏ ပြုံးချိုသော မျက်နှာ၊ စကားသံ လွင်လွင်လေးများက သိုက်စိုး ရင်ဘက်ထဲ မြင်း 7 ကောင်ခန့် ဒုန်းဆိုင်း ပြေးနေသလို ဖြစ်မိသည်။

" ကိုမိုးကို ကျွန်တော် ပြောစရာ ရှိတယ်"

" ဟားးး ရှီးးးး ခဏနေမှ ပြောကွာ ညီညီ အားးး စုပ်စုပ် ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် ကောင်းလိုက်တာကွာ"

နန်းမွန်က ကျားငယ်ပေါ် ခွလျှက် စောက်ပတ်ထဲ လီး တန်းလန်းဖြင့် အပေါ်မှ ညှောင့် လိုးနေရင်း သိုက်မိုး၏ လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စုပ်နေသည်။ လီး ဒစ်အား တစ်ချက် တစ်ချက် လျှာဖြင့် ဝိုက်၍ ကလိပြီး စုပ်လိုက်တိုင်း သိုက်မိုး ဇိမ်တွေ့နေသည်။ ကျားငယ်၏ လီးကြီးအား အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကြီး မြှောက်လိုက် စောင့်လိုက် လိုးပေးနေရာ နန်းမွန်၏ စအိုပေါက်လေး ပွစိ ပွစိ ဖြစ်နေသည်။ ကျားကြီး ထိုင်ရာမှ လီး တန်းလန်းဖြင့် ထလာကာ နန်းမွန်ကိုယ်ပေါ် ကားယား ခွလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီး ဒစ်ကို တံတွေး စွပ်ပြီး နန်းမွန်၏ စအို ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ကျားငယ် က အောက်မှ နေ၍ နန်းမွန်၏ ခါးကို ဖက်ကာ ထိန်းထားလိုက်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး"

လီးဒစ်ကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာသဖြင့် နာကျင်မှုကြောင့် အော်ညည်း လိုက်သော်လည်း အာခေါင်ထဲထိ ဝင်နေသော သိုက်မိုး၏ လီးကြီးကြောင့် အသံ သဲ့သဲ့သာ ထွက်လာသည်။ ကျားကြီးက နန်းမွန်၏ ခါးကို လက် ထောက်ကာ ဂေါ်လီ ဘုထစ်များ အပြည့် ဝန်းရံထားသော လီးကြီးကို စအိုပေါက်ထဲ စောင့် ထဲ့လိုက်သည်။

" အင့် အင့် ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ်ဗျစ်ဗျိ အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးးး အုအု အွတ် အွတ်"

နန်းမွန်၏ မျက်နှာလေး နီရဲကာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ကျားကြီး၏ လီးက နန်းမွန်၏ ဖင်ပေါက်ထဲ တဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် ကျားငယ်ကလည်း အပေါ်မှ စောင့်လိုးနေသော ကျားကြီးနှင့် အပြိုင် အောက်မှ ပင့်လိုးတော့သည်။

" အင့် အင့် ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အူးးးးးးး အုအု အွတ်အွတ် ဇွိဇွိ ဗျိဗျိ အုအု အဟုဟုဟု"

လီးကြီး နှစ်ချောင်းရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ်နှင့် စအို အတွင်းသား နံရံ နုနုများအား ကြမ်းတမ်းစွာ ပွတ်တိုက် နေသည့်ဒဏ်ကို လူးလှိမ့် ခံနေရ သကဲ့သို့ ပါးစပ်ထဲရှိ သိုက်မိုး၏ လီးကြီးက အာခေါင်အထိ တိုးစောင့် နေရာ နန်းမွန် အခံရခက်စွာ မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။

" ပြွတ်ပြွတ် အွတ်အွတ် အားးးးးး ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် စုပ်စုပ် အားးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးး"

သိုက်မိုး၏ ညှီစို့စို့ သုပ်ရည်များ နန်းမွန် ပါးစပ်ထဲ အပြည့် ပန်းထုပ်လိုက်သည်။

" မျိုချလိုက်စမ်း ငါ့ လရည်တွေ မျိုချလိုက် ဟီးဟီးဟီး"

သိုက်မိုး နန်းမွန်၏ ပါးစောင်အား လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ကာ ပြောသည်။ နန်းမွန်လည်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ မျိုချလိုက်ရသည်။

" အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အ အ အ အားးးးးးး"

သုပ်ရည်ရာ မျိုချအပြီးတွင် ကျားညီနောင်၏ စောက်ပတ်ရော ဖင်ပါ ညှပ် လိုးခြင်းကို အံကြိတ်ကာ ခံရပြန်သည်။ နန်းမွန်လည်း သိုက်မိုးတို့ ဝိုင်း လိုးနေခြင်းကို နေစဉ်နှင့်အမျှ ခံ နေရတော့ သဘောကျသလို ဖြသ်လာသည်။ နာကျင်စွာ ခံစားရင်း အကြိမ်ကြိမ် ပြီးသည့် အရသာကို ကြိုက်နှစ်သက် လာသည်။

" ပြော ညီလေး ဘာဒုန်း"

" ဒီလို ကိုကိုရာ၊ အခု ရောက်လာတဲ့ ကောင်မလေးကို ညီလေး ခွင့်ပြုချက် မရဘဲ ဘာမှ မလုပ်ရဘူး"

" သူ့ကို ပြန်မလွှတ်သေးဘူး မလား"

" အင်း ကိုကို သဘောကျရင် ပြန် မလွှတ်သေးဘူးလေ"

" ဒါဆိုလည်း ပြီးရော၊ ဟီးဟီး ကြည့်ပါလား ဒီကောင်မလေး မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့နေတာက ချစ်ဖို့ ကောင်းတယ် ဟီးဟီးဟီး"

သိုက်မိုး ပြောသဖြင့် သိုက်စိုး လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ကျားညီနောင်၏ မညှာမတာ ညှပ်လိုးနေသည့် ဒဏ်ကို ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ညည်းနေသော နန်းမွန်၏ မျက်နှာ တစ်ခုလုံး နီမြန်းပြီး ချစ်စရာ ကောင်းနေသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျိဗျိဇွိဇွိ အ အ အ အ အားးးးး ရှီးး"

ကျားကြီးက သူ့လီးကို နန်းမွန် ဖင်ပေါက်ထဲမှ ဆွဲထုပ်လိုက်ကာ ကျောပြင်ပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်း ထုပ်လိုက်သည်။ တပြိုင်ထဲမှာပင် ဦးမင်းဟန်၏ လီးကြီး နန်းမွန် ဖင်ထဲ ထိုးထဲ့လိုက်ပြန်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် အမလေးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!!!!!!!!"

-------------------------------------------

နွေဦးမေ တစ်ယောက် မာယာ စံအိမ် သို့ ရောက်ရှိကတည်းက သခင်လေး သိုက်စိုး၏ အထူးတလည် ဂရုစိုက်ခြင်း ကို ခံရသဖြင့် အစဉ်ပြေသော်လည်း နန်းမွန်၏ အမူအယာအား သံသရ ဖြစ်မိသည်။ သူမအား အင်မတန် ခင်တွယ်ခဲ့သော လုပ်ဖေါ် ကိုင်ဖက် သူငယ်ချင်းက ယခုအခါ အရောတဝင် ပြောဆိုခြင်း မရှိသည်ကို သဘောမကျပေ။ အရေးကြီးဆုံး အချက်က နန်းမွန်၏ မျက်လုံးများ ဖြစ်သည်။ Nurse တစ်ယောက် ဖြစ်သဖြင့် နန်းမွန်၏ မျက်လုံးအိမ်း အကျဉ်း အကျယ် ပုံမှန် မဟုတ်သည်ကို ဂရုစိုက်မိသည်။ တစ်ခါ တစ်ခါ နန်းမွန်၏ ပါးစပ်မှ ပြောသော စကားနှင့် နန်းမွန်၏ မျက်လုံး အကြည့်တို့ မညီညွတ်မှန်း သိသည်။ ထို့ကြောင့် နွေဦးမေ စံအိမ်ထဲတွင် သတိဖြင့် နေရသည်။

နွေဦးမေ တစ်ယောက် နန်းမွန် အကြောင်းတွေးရင်း ကိုကို ပြောသော စကားကို သတိရမိကာ စာအုပ်ထဲမှ စာရွက် တစ်ရွက်တွင် ကဗျာလိုလို စာ လိုလို စာသားများ ရေးကာ စာရွက်ကို လက်ဖြင့် လုံး ချေလိုက်သည်။ ပြီးနောက်

" ဒေါ်လေးညို"

" ပြော"

" မြို့ဈေးကို သွားရင် သမီး အလှကုန် ပစ္စည်းလေးတွေ မှာခြင်လို့"

" နင် ဒီကို လာကတည်းက တစ်ခါထဲ မယူခဲ့ဘူးလား"

" ဟို ဟို သမီးလေ"

နွေဦးမေ တစ်ယောက် မည်ကဲ့သို့ ဖြေဆိုရမည်ကို စဉ်းစားရ ကျပ်နေစဉ်

" ဝယ်ပေးလိုက်ပါ ဒေါ်ညိုရယ်၊ အပန်း မကြီးပါဘူး"

နွေဦးမေ၏ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း သိုက်စိုး ဝင်ပြောသဖြင့်

" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး!!!!!! ကဲ ဘာမှာ မှာလည်း!!! အမှာစာရင်း ပေးလိုက်"

" ဒီ ဒီဟာပါဘဲ ဒေါ်လေးညို၊ အဲ့ စာရွက်လေး ပေးလိုက်ရင် အလှကုန် ဆိုင်တွေ သိတယ်"

" ညည်းတို့တွေများ ရှုပ်ရှုပ် ရှပ်ရှပ် ကဲ ပေး ပေး ငါ ဝယ်ခဲ့မယ်"

ဒေါ်ညိုတစ်ယောက် သိုက်စိုး ကြောင့်သာ နွေဦးမေ ပေးလိုက်သော အမှာစာရင်း စာရွက်ကို ယူဆောင် ခဲ့သည်။ စိတ်ထဲတော့ မကြည်လင် လှပေ။

_______________

ကိုကို တစ်ယောက်ခမျာ မိမိ တာဝန် ထမ်းဆောင်ရသော မြစ်ဝ ကျွန်းပေါ် မြို့သို့ ရောက်ရှိ ကတည်းက ပထမဦးစွာ ရင်ဆိုင်ရသော အမှုမှာ လူပျောက်မှု။

လွန်ခဲ့သည့် 4 လခန့်က မြို့လေးနှင့် အနီးရှိ ရွာမှ နွဲ့ရီ ဆိုသော ကောင်မလေး ပျောက်ဆုံးနေသဖြင့် ဆွေမျိုးများက လူပျောက် တိုင်ထားသည်။ အမှုကို လေ့လာ ကြည့်ရင်း ကိုကို မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ ဇစ်မြစ်က သူ၏ ချစ်သူ အလုပ် လုပ်ရန် သွားခဲ့သော

" မာယာ စံအိမ်"

ထို စံအိမ်နှင့် ပတ်သတ်၍ အစဉ် အဆတ် စုံစမ်းမှုများ ပြုလုပ်ခဲ့ကြ သော်လည်း သဲလွန်စ မရှိခဲ့။ ကိုကို တစ်ယောက် ချက်ခြင်းပင် မြို့ထဲရှိ အလှကုန် ဆိုင်များသို့ စုံစမ်းရန် ထွက်ခဲ့သည်။

နွေဦးမေ တစ်ယောက် မာယာ စံအိမ်သို့ private nurse အဖြစ် အလုပ် လုပ်ရန် သွားကတည်းက သူနှင့် အဆတ်အသွယ် မရတော့ပေ။

................................................

မာယာစံအိမ်မှ အဖွါးကြီး ဈေးဝယ် လာသဖြင့် ကိုကို ဂရုတစိုက် လိုက်ကြည့်သည်။ သူ တွေး ထင်ထားသည့် အတိုင်း အဖွါးကြီး အလှကုန် ဆိုင်ထဲတွင် စာရွက် တစ်ရွက် ပြကာ မေးမြန်းနေ၏။ ကြိုတင်ကာ စီစဉ်ထားသဖြင့် အရောင်း စာရေးမလေး ပေးလိုက်သော ပစ္စည်းများအား ဝယ်ယူကာ အဖွါးကြီး ဆိုင်ထဲမှ ထွက်သွားသည်။

ကိုကို အရောင်း စာရေးမလေး အနား ကပ်ကာ အဖွါးကြီး ပေးခဲ့သော အမှာ စာရင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

( Lip liner ခပ်ရဲရဲလေး၊ မပြောရဲသူ အတွက်၊ eye showed တပါးသူ သတိထား မိသည့် အရောင်၊ Hair color မှောင်မိုက် မဲနက်သည့် အရောင်၊ လက်သည်းနီ ခပ်ဖြော့ဖြော့)

ကိုကို ဈေးဝယ် အမှာ စာရွက်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးမိသည်။ သူ တွေးထင်လိုက်တာ မှန်နေပြီ။ သို့သော် စာရွက်ပေါ်တွင် ရေးထားသော အဓိပ္ပါယ်ကို တွေးမိကာ နွေဦးမေ အတွက် စိတ်ပူမိသည်။

နွေဦးမေ ရေးထားသည့် အဓိပ္ပါယ်က

( Lip liner ခပ်ရဲရဲလေး၊ မပြောရဲသူ အတွက်)

တစ်ယောက်ယောက်က သိလျှက်နှင့် မပြော မဆိုရဲ ဖြစ်နေသည်။

(eye shadow တပါးသူ သတိထား မိသည့် အရောင်)

သူမအား အချိန်ပြည့် စောင့်ကြည့်နေ၏။

(Hair color မှောင်မိုက် မဲနက်သည့် အရောင်)

ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် အဆတ်အသွယ် ဖျက်ခံထားရသည်။

( လက်သည်းနီ ခပ်ဖြော့ဖြော့)

သူမ ကြောက်လန့်နေပြီ။

.......................

နွေဦးမေ တစ်ယောက် ဒေါ်ညို ပေးသော အလှကုန် ပစ္စည်းများကို ကြည့်ကာ ပျော်နေမိသည်။ ကိုကိုနှင့် သူမ အဆတ်အသွယ် ရပြီလေ။

နှုတ်ခမ်းနီ ရဲရဲလေး တစ်တောင့်၊

Eye Shadow အစိမ်းရောင် တစ်တောင့်နှင့် လက်သည်းနီ အဝါရောင် တစ်ဗူး၊

(ဝါ စိမ်း နီ)

နွေဦးမေ အလှကုန် ပစ္စည်းများအား ကြည့်ကာ အူမြူး၍ အခန်းထဲတွင် ခုန်ပေါက် နေမိ၏။

ဤသည်ကို နွေဦးမေအား မျက်ချည် မပျက် စောင့်ကြည့်နေသော ဒေါ်ညို တစ်ယောက် တွေ့ မြင်သွားသည်။

...................................

" မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ဒေါ်ညိုရာ၊ သူ လိုချင်တာ ရလို့ ပျော်သွားတာ နေမှာပါ"

" အဲ့ဒါတော့ ကျွန်မ မသိဘူး သခင်လေး၊ ဒါပေမယ့် သူကိုတော့ စောင့်ကြည့်ရမှာဘဲ"

" ဒါက ဒေါ်ညို့ အလုပ်ဘဲလေ"

" သခင်လေး ဘက်ကလည်း၊ လက်ဦးထားမှ ဖြစ်မယ်၊ ရှေ့တစ်ပတ်ထဲမှာ အဝယ်တော်တွေ လာဖို့ရာ ရှိတယ်၊ သူတို့ကို ပြုစုဖို့က"

" အဲ့ဒါ နန်းမွန်နဲ့ဘဲ ပေးတွေ့လိုက်မယ်၊ နွေဦးမေက ကျုပ်အတွက် သီးသန့်ဗျ"

-------------------------------------------

စံအိမ်သို့ ဧည့်သည်များ လာမည် ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ကိုယ်နဲ့ မဆိုင်သည့် ကိစ္စ မစပ်စုရန် ဒေါ်ညို ပြောထားသဖြင့် နွေဦးမေ တစ်ယောက် ကိုယ် လုပ်စရာ ရှိသည်ကို ပြုလုပ်နေသည်။ အဖိုးအို အား ရေပတ် တိုက်၊ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးပြီး dream bed ပေါ်သို့ ရွှေ့ကာ အိပ်ယာခင်းများ လဲလှယ်စဉ် မွှေ့ယာ အောက်မှ အံဝှက် တစ်ခုကို တွေ့လိုက်သည်။ ပထမတော့ အံဝှက် အဖုံးကို ဖွင့်ကြည့်ရန် စဉ်းစားသေးသည်။ သို့သော် မိမိနှင့် မဆိုင်လျှင် မစပ်စုနှင့် ဟု ပြောထားသော ဒေါ်ညို့ စကားကို ကြားယောင်ကာ မွှေ့ယာခင်းဖြင့် ပြန် ဖုံးထားခဲ့သည်။ အဖိုးအိုအား ကုတင်ပေါ် ပြန် တင်ထားခဲ့ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှ ဖြတ်လျှောက်စဉ်

" ကိုသိုက်စိုးရေ၊ ရှေ့တစ်ပတ်မှာ ကျုပ်တို့ ယူမယ့် ပစ္စည်းက များတယ် ဆိုတော့ နှစ်သုပ် ခွဲပြီး သယ်ချင်တယ်ဗျာ၊ ရဲ ကလည်း လမ်းကြောင်းတွေ ပိတ်ထားတော့ နည်းနည်း ခက်လို့"

" ရပါတယ်၊ ခင်များတို့ အစဉ်ပြေသလို လုပ်ပေါ့ဗျာ၊ ငွေက ဘယ်လို ချေမှာလည်း"

" တစ်ခါသယ်၊ တစ်ခေါက်ရှင်း ပေါ့ဗျာ၊ ဒါနဲ့ ကျုပ်တို့ကို ထုံးစံမပျက် ပြုစုဖို့က အသစ်တစ်ယောက် ရှိတယ်ဆို"

" ဟားးး အဲ့ဒါလေးက ကျုပ်အတွက်ဗျ၊ ခင်များတို့ အတွက် ဟို တစ်ယောက် ရှိတယ်လေ"

" ရှမ်းမလေး လား၊ ဒါလေးလည်း အပြုစု ကောင်းပါတယ်ဗျာ၊ သူ့ အိုးကြီးတွေက အားမနာတမ်း ဆွဲလို့ ကောင်းတယ်ဗျ"

" ကဲ ဒါဆိုလည်း အပေါ်ထပ်က အခန်းထဲကို သွားစို့ဗျာ ဟဲဟဲဟဲ"

ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသော စကားကြောင့် နွေဦးမွန် မျက်လုံးပြူးကာ အခန်းထဲသို့ ပြေး ဝင်ခဲ့သည်။ သိုက်စိုးတို့ ပြောစကား အရ သူတို့ လုပ်နေသော အရောင်း အဝယ်မှာ မူးယစ်ဆေးဝါး ဖြစ်ဖို့ များသည်။ ပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း ပြုစုဖို့ ဆိုတာက ဘာ အဓိပ္ပါယ်လည်း၊ ရှမ်းမလေး ဆိုသည်မှာ နန်းမွန်ကို ရည်ညွှန်းမှန်း ရိပ်မိသည်။ အသစ် တစ်ယောက် ဆိုတာ သူမ ဖြစ်မည်။

အိုးးးး ဒါဆိုလျှင် နန်းမွန်တစ်ယောက် အပေါ်ထပ်က အခန်းထဲမှာ သူတို့နှင့်၊ ပြီးလျှင် သူမရော ဘာတွေ ဖြစ်လာမလည်း။ နွေဦးမေ ဆတ် မတွေးရဲတော့။ ကြောက်စိတ်က လွှမ်းမိုးနေပြီ။ ထို့ကြောင့် ကိုကို သင်ပေးသည့် ဝှက်စာ ရေးနည်းဖြင့် စာ တစ်ဆောင် ရေးလိုက်သည်။ မနက်ဖန် ဒေါ်ညို ဈေးသွားလျှင် အလှကုန် ပစ္စည်း တစ်ခုခု မှာရမည်။

အပေါ်ထပ် အခန်းထဲတွင်တော့ နန်းမွန်ခမျာ ယောက်ျားကြီး ၇ ယောက်ကြား ငရဲ ကျနေသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အ အ အ အ အားးးးးးးးးးးးးးးးးး"

_______________

နွေဦးမေ မှာလိုက်သည့် စာရွက်အား အရောင်း စာရေးမလေးထံ ပေးလိုက်သည်။ စာရေးမလေးက စာရွက်ကို ကြည့်ကာ အလှကုန် ပစ္စည်း အချို့ကို ထုပ်ပေးသည်။ ပစ္စည်းများကို ယူကာ ဒေါ်ညို ဆိုင်ထဲမှ ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ ဒေါ်ညို ထွက်သွား သည်နှင့် အရောင်း ကောင်တာနား ကိုကို ရောက်သွားကာ စာရေးမ ပေးသော စာရွက်ကို ယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ ဤသည်ကို ဆိုင်အား ပြန်လည် စောင့်ကြည့်နေသော ဒေါ်ညို တွေ့သွားသည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

" သေခြာလား ဒေါ်ညို"

" သေခြာတယ် သခင်လေး၊ ဒီကောင် ဒါနဲ့ဆို သုံးကြိမ်ရှိပြီ၊ တိုက်ဆိုင်မှု မဟုတ်ဘူး၊ နွေဦးမေနဲ့ အဆတ်အသွယ် လုပ်နေတာ"

" ဟုတ်တယ် သခင်လေး၊ ကျုပ် စုံစမ်းပြီးပြီ၊ အဲ့ဒီ အကောင်က အသစ်ရောက်လာတဲ့ ရဲ အရာရှိ ကိုကို ဆိုတာဘဲ"

" တောက်စ်"

ဦးမင်းဟန်၏ ပြောစကားကြောင့် သိုက်စိုး ဒေါသ ထွက်သွားသည်။

.....................................

" ဝုန်း"

" အမေ့"

နွေဦးမေ အဖိုးအိုအား ဆေးတိုက်နေစဉ် တံခါး စောင့်ဖွင့်သံ ကြားသဖြင့် လန့်သွားသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အခန်းထဲသို့ ဒေါသတကြီး ဝင်လာသော သိုက်စိုးကို တွေ့လိုက်သည်။

" ကို ကိုသိုက်စိုး!!! ဘာ ဘာဖြစ်လို့ အ"

နွေဦးမေ၏ ဆံပင်ကို စောင့်ဆွဲကာ

" မင်း အပြင်က ရဲ တစ်ကောင်နဲ့ ဆတ်သွယ်တာ ဘာသဘောလည်း"

" ရှင် ဟို ဟို အ အ"

" တောက်စ်!!!! လာခဲ့စမ်း ကောင်မ၊ နင် ရဲသီတင်းပေး တစ်ယောက်ဘဲ၊ ငါတို့ စံအိမ်အကြောင်း စုံစမ်းဖို့ လာခဲ့တာ မလား၊ သေဖို့သာ ပြင်ပေတော့"

" အ အ ကိုသိုက်စိုး မဟုတ် မဟုတ်ဘူး အ နာတယ် နာတယ် လွှတ် လွှတ်"

နွေဦးမေအား ဆံပင်ဆွဲကာ အပေါ်ထပ် အခန်းထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သော် ရုံး ကန်နေသော နွေဦးမေ၏ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်လိုက်ရာ

" ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း အားးးး"

နွေဦးမေ ကြမ်းပြင်ပေါ် လဲသွားသည်။ သိုက်စိုး ခါးပတ်ကို ချွတ်၍ နွေဦးမေအား လေးငါးချက်ခန့် လွှဲ ရိုက်သည်။

" ရွှမ်း အားး ရွှမ်း အားးး ရွှမ်း အားးး ရွှမ်း အားးးးးးးးးး"

နွေဦးမေ တစ်ယောက် သိုက်စိုး၏ ခါးပတ်ဖြင့် ရိုက်ချက်ကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လူး လှိမ့်နေသည်။ခါးပတ်ဖြင့် ရိုက်၍ အားရသော် နွေဦးမေအား ကုတင်ပေါ် ပစ် တင်လိုက်သဖြင့် ခွေခွေလေး ကျသွားသည်။

မုဒိန်းကျင့်ခံရတော့မည်မှန်း နွေဦးမေ သဘောပေါက်လိုက်သည်။

" မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ အီးးး ဟီးးးဟီးးး"

သိုက်စိုး နွေဦးမေ၏ ကိုယ်ပေါ် ကားယား ခွကာ အဝတ်များကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။

" ဗျီးးး ဗျိ ဗျိ မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း အားးးးးး"

ပါးပြင်ပေါ် အဆတ်မပျက် ကျလာသော သိုက်စိုး၏ ရိုက်ချက်များကြောင့် နွေဦးမေ သတိ လစ်သွားသည်။

................................

နွေဦးမေတစ်ယောက် သတိရလာသော်

ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး ယိမ်းထိုး လှုပ်ခါ နေသည်။ မိမိ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက် မိုးပေါ် ထောင်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲလည်း မာကျောသော အရာတစ်ခု ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြင့်။ မျက်လုံးကို အားယူ၍ ဖွင့်ကြည့်သော် မိမိ မျက်နှာအား မိုးကြည့်နေသော သိုက်စိုးကို ဝေဝါးစွာ တွေ့ရသည်။

" အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအ အ အ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အ အ အ အ!!!!! ဟင် လူယုတ်မာ လွှတ် လွှတ် မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အ အ အ အ အားးးးးးးး"

နွေဦးမေ အော်ဟစ် ရုံးကန်သော်လည်း သိုက်စိုး၏ လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နှင့်။ အပျိုစင် မဟုတ်သော်လည်း သိုက်စိုး၏ စောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် သားအိမ် အောင့်ကာ နာကျင်လှသည်။

" ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အ အ အ အ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးးး အားးး အားး အားးး"

နွေဦးမေ၏ ယမ်းခါနေသော နို့အုံကို လက်ဖြင့် အားရပါးရ စုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စောင့် လိုးနေသည်။

" အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားး အားး အားးး အားးး ဗျိဗျိ ဗျစ်ဗျစ် အီးးး ဟီးးး ဟီးးး နာတယ် နာတယ် လူယုတ်မာကြီး လွှတ်လွှတ် အားးးးးး"

ခေါင်းအား ဘယ်ညာ ယမ်းခါရင်း ငိုကျွေးနေသော နွေဦးမေ၏ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ သိုက်စိုး၏ စောင့်လိုးချက်များ ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် ကုတင် တစ်ခုလုံး သိမ့်သိမ့်ခါနေသည်။ လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်းသို့ ရှုံ့ ဝင်သွားသလို ပြန်ထွက်သွားတိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အမြုံလိုက် ကပ် ပါသွားသည်။

" ဖတ် ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အားးး အားးး အားး အားးး ဇွိဇွိ ပျစ်ပျစ် အားးးးးး ရှီးးးးးး ဟင်းး ဟင်းးးး ဟင်းးးးး"

သားအိမ်ခေါင်းထဲသို့ နွေးထွေးသော သုပ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားသည်။

....................................

နွေဦးမေ ရေးလိုက်သော စာကို ကြည့်ကာ ကိုကို ဗျာ များနေသည်။

SOS (Save our self) တဲ့။ ဒါဆို နွေဦးမေတို့ ဒုက္ခ ရောက်နေပြီ။ ထို့ကြောင့် အထက်ကို သီတင်းပို့ကာ နွေဦးမေတို့ကို ကယ်တင်ရန် ပြင်စဉ်သည်။ ချစ်သူ ဘာတွေ ဖြစ်နေပြီလည်း မတွေးဝံ့တော့။

.........................................

သိုက်စိုး နွေဦးမေကို အားရအောင် လိုးပြီး တညလုံး အခန်းထဲတွင် သော့ ခပ်ထားခဲ့သည်။ မနက်လင်းမှ ဒေါ်ညို သော့ဖွင့်ပေးသဖြင့် ရေချိုးရသည်။ စားသောက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန် ပိတ်ထားသည်။

နံက် 9:00 am ခန့်တွင်

" ဂလောက် ကျွီအီအီ"

တံခါးဖွင့်သံ ကြားသဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲကာ ငိုနေသော နွေဦးမေ လန့်သွားသည်။ သိုက်စိုးတို့ တစ်ဖွဲ့လုံး အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။

နန်းမွန် နွေဦးမေအား တွေ့သဖြင့် ကုတင်ပေါ် ပြေးတက်ကာ ပွေ့ ဖက်လိုက်သည်။

" နန်း နန်းမွန် နွေ့ကို ကယ်ပါဦး အီးးး ဟီးးး ဟီးး ဟီးးး"

" နွေ နွေရယ်"

" ကဲ နန်းမွန် အလွမ်းသယ်မနေနဲ့ ရော့"

ဦးမင်းဟန် ပေးသော ခွက်ကို နန်းမွန် မော့ချလိုက်ပြီး နွေဦးမေအား တစ်ခွက် တိုက်သည်။ နွေဦးမေ နန်းမွန်ကို နားမလည်စွာ ကြောင် ကြည့်နေသည်။

" သောက်လိုက် နွေ၊ ဒါမှ ခံနိုင်ရည် ရှိမှာ"

နွေဦးမေ ဘာမှ မမေးတော့ဘဲ သောက်လိုက်သည်။ ခါးသတ်သတ် ပြင်းရှရှဖြင့် အာခေါင်ထဲ ပူ ဆင်းသွားသည်။ ခဏ အကြာတွင် ခေါင်းထဲ နောက်ကျိ ရီဝေလာသည်။

" ဟီးဟီးဟီး လှလိုက်တာ ကွာ ဟီးဟီး"

သိုက်မိုး တဟီးဟီး ရီကာ ကုတင်ပေါ် တက်လာသဖြင့် နွေဦးမေ ကြောက်လန့်စွာ နောက်သို့ ဆုတ်သည်။ သိုက်မိုးက နွေဦးမေ၏ ခြေထောက်ကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ

" အမေ့"

နွေဦးမေ ခြေကားယားဖြင့် ပါလာသည်။ သိုက်မိုး နွေဦးမေ၏ ထမိန်ကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်သည်။

" အို မလုပ် မလုပ်နဲ့ လူယုတ်မာကြီး လွှတ်၊ နန်းမွန်ရေ ကယ်ပါဦး အားးးးးးး"

နွေဦးမေ အော်ဟစ် ရုံးကန်ရင်း ထမိန် ကျွတ်သွားသည်။ ဦးမင်းဟန် တိုက်သော ဆေး အရှိန်ကြောင့် ရုံးကန် ရန် ခွန်အား မရှိပေ။

" ဗျိဗျိဗျီးးး မလုပ်ပါနဲ့ အားးးးးးး"

အောက်ခံ ဘောင်းဘီနှင့် အင်္ကျ ီများ ဆုတ်ဖြဲခြင်း ခံရသည်။ နန်းမွန်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်သဖြင့် ဒီအတိုင်း ထိုင် ကြည့်နေရသည်။ သိုက်မိုးက သူ၏ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်ရာ ရှည်လျား တောင်မက်နေသော လီးကြီး ပေါ်လာသည်။

" မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အီးး ဟီးဟီး အို အမေ့"

သိုက်မိုး နွေဦးမေ၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး မို့ ဖေါင်းနေသော စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးအား လီးဒစ်ဖြင့် ထိုးစွလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကိုယ်ကို ဖိ ကိုင်းလိုက်ရာ နွေဦးမေ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်မှာ သူမ မျက်နှာနှင့် တတန်းထဲ ဖြစ်သွားသည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျစ် အားးး ဟားး ဟားးးး"

ခါးကို အားစိုက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စောင့် ချလိုက်သဖြင့် လီးကြီး နွေဦးမေ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ တစ်စို့စွာ ဝင်သွားသည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် ဒုတ် အူးးးး ဟူးးး ဟူးးး နာတယ် နာတယ် အမေရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"

နွေဦးမေ သားအိမ် အောင့်သွားသဖြင့် မွှေ့ယာကို လက်ဖြင့် တဖုန်းဖုန်း ရိုက်ရင်း ခေါင်းများ ယမ်းခါကာ ငိုနေသည်။ နွေဦးမေ ငိုလေ သိုက်မိုး စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လေ ဖြစ်ရာ

" အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဇွိဇွိ အားးးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ ဗွတ်ဗွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးးးးးးး"

အချက် 30 ခန့် မနားတမ်း စောင့်ပြီးသော်

" ဟားးးးးး ဗလွတ် ဗျွတ် ဗု ဟားးးးး"

သိုက်မိုး သူ၏ လီးကြီးကို နွေဦးမေ စောက်ပတ်ထဲမှ ထုပ်ကာ နန်းမွန် ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်သဖြင့် နန်းမွန်လည်း အလိုက်သင့် ငုံ စုပ် ပေးလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်....ပြွတ်ပြွတ် ဟားးးးးးးး ရှီးးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ကွာ အအအအ အားးးးးးးးးးးးး"

လီးတန်တွင် ပေကျံနေသော နွေဦးမေ၏ စောက်ပတ်မှ အရည်များနှင့် သုပ်ရည်များပါ နန်းမွန် ခံတွင်းထဲ ရောက်သွားသည်။ သိုက်မိုး၏ လီးကြီး ကျွတ်သွားသည်နှင့် နွေဦးမေ၏ စောက်ပတ်ထဲ လီး တစ်ချောင်း တန်းဝင်လာသည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျစ်ဗျစ် အားးးးးးးးးးးးးး"

.................................

သိုက်မိုး၊ သိုက်စိုး၊ ကျားညီနောင်၊ ဦးမင်းဟန်နှင့် ဧည့်သည်နှစ်ယောက် စုစုပေါင်း လူ 7 ယောက် မနားတမ်း လိုးကြသဖြင့် နွေဦးမေ၏ စောက်ပတ်လေး ထူပူ ကြိမ်းစပ်ကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေပြီ။ လီး တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း အဆတ်မပြတ် လိုးသဖြင့် စောက်ပတ် အတွင်းသားနုနုများ ပွန်းပဲ့ကုန်၏။ အော်ဟစ် ငိုကျွေးရလွန်း၍ နွေဦးမေ တစ်ယောက် အသံပင် မထွက်နိုင်တော့ဘဲ မျော့မျော့လေး ဖြစ်နေပြီ။ နန်းမွန်ခမျာမှာလည်း သုပ်ရည်များ မျိုချရလွန်း၍ အာခေါင်ထဲ ညှီစို့စို့ အနံ့များ စွဲကျန်နေပြီ။

" နန်းမွန် လာ ငါ့တို့လီးကို စုပ်ပေးဦး၊ လိုးရတာ အားမရသေးဘူး"

သိုက်မိုး ခေါ်သဖြင့် နန်းမွန် သိုက်မိုး ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်ကာ လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်၍ တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဟားးးးးးးးးးးးးး"

သိုက်မိုး လီး ပြန်တောင်လာသဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ကာ နွေဦးမေ၏ စောက်ပတ်ထဲ လီးကို ဆောင့်ထိုးလိုက်သည်။

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျိဗျိ အီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

နွေဦးမေ၏ ကိုယ်လုံလေး သိမ့်သိမ့် တုန်အောင် ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လှသည်။ ဧည့်သည် တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်တွင် ပတ်လပ်လှန် အိပ်လိုက်ပြီး နန်းမွန်က အပေါ်မှ တက် လိုးသည်။ နောက်တစ်ယောက်က နန်းမွန် ဖင်ထဲ လီးထဲ့ကာ နှစ်ယောက် ညှပ်လိုးသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဇွိ ဇွိ အအအအ အားးးးးးးး"

သိုက်မိုး ပြီးသွားသော် သိုက်စိုး ကုတင်ပေါ် တက်လာကာ နွေဦးမေ ကိုယ်အား မှောက်လိုက်သည်။ နွေဦးမေ ခမျာ မလှုပ်နိုင်သဖြင့် အရုပ် တစ်ရုပ်ပမာ ဖြစ်နေပြီ။ သိုက်စိုး နွေဦးမေ ကိုယ်ပေါ် ကားယား ခွလိုက်သည်။ ဖင်နှစ်ခြမ်းအား လက်ဖြင့် ဖြဲပြီး စအိုပေါက်ပေါ် တံတွေး ထွေးချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီး ဒစ်ကို နွေဦးမေ၏ ဖင်ပေါက်တွင် တေ့ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" အဲ့ဒါတော့ မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ အင့် ဇွိဇွိ ဗျိ အားးးးးးးးးးးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး"

နွေဦးဖင်၏ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဒစ် ဝင်သွားသည်။ နွေဦးမေ နာကျင်လွန်း၍ ဖင်ကို ယမ်းကာ ရုံးသော်လည်း အပေါ်မှ ဖိထားသော သိုက်စိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကြောင့် လှုပ်မရ။

" အင့် ဗလစ် တစ်တစ် ဗျစ်ဗျစ် ဗျိ အူးးးးး ဟူးးးးး ဟူးးးးး ဟူးးးးး"

နွေဦးမေ မွှေ့ယာခင်းအား လက်သီးဖြင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်၊ ခေါင်းဦးအား ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက် ထားကာ မျက်နှာလည်း ရှုံ့မဲ့နေသည်။ သိုက်စိုး၏ ဖင် packing ဖွင့်ချက်က ရက်စက်လွန်းလှသည်။ သိုက်စိုး နွေဦးမေအား ဖင်လိုးနေပုံကို ကြည့်ရင်း နန်းမွန်အား ညှပ်လိုးနေသော ဧည့်သည်နှစ်ယောက် စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသည်။

" အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အအအအ ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အ ဟားးးးးးးး"

နွေဦးမေ၏ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးတစ်ဆုံး စောင့်စောင့် သွင်းနေရာ အချက် 20 ခန့် အကြာတွင် ကျဉ်းမြောင်းလှသော စအို ကြွက်သားများ၏ ညှစ်အားကို ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်ဘဲ

" အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု အားးးးး ဟားးးးးး ရှီးးးးးးးးး"

သိုက်စိုး နွေဦးမေ၏ ဖင်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုပ်ကာ နွေဦးမေ၏ ကျောပြင်ပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ သိုက်စိုး လီး ဖင်ထဲမှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဦးမင်းဟန်၏ လီးကြီး နွေဦးမေ ဖင်ပေါက်လေးထဲ တန်း ဝင်လာသည်။

" အင့် ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အူးးးးးး ဟူးးးး ဟူးးး ဟူးးးးးးးးးးးး"

နွေဦးမေရော နန်းမွန်ပါ လူ 7 ယောက်၏ ဝိုင်းလိုး၊ ညှပ်လိုးခြင်းကို လူးလှိမ့် ခံနေရသည်။ လိုးသမျှ လီး ထဲတွင် ကျားညီနောင်၏ ဂေါ်လီ လီးများက အနာကျင်ဆုံးပင်။ ညနေထိတိုင် တနေကုန် ဝက်ဝက်ကွဲအောင် လိုးပြီး အားရမှ လိုးပွဲကြီး ရပ်သွားသည်။ နွေဦးမေ ခမျာ ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ကွဲပြဲပြီး ယောင်ကိုင်းနေပြီ။

.....................................................          

ညပိုင်း တိမ်ဖုံးနေသော အမှောင်ထု အောက်တွင် နှစ်ဆောင်ပြိုင် မာယာ စံအိမ် တစ်ခုလုံး ဆီမီးတိုင် အလင်းဖျော့ဖျော့မှ လွဲ၍ တိပ်စိပ်နေသည်။ နွေဦးမေလည်း နန်းမွန် ဆေးလိမ်းပေး၍ စောက်ပတ်ရော ဖင်ပါ နာကျင်မှု အနည်းငယ် သက်သာပြီး အိပ်ပျော်သွားသည်။

တိပ်စိပ်နေသော စံအိမ် ခြံဝန်းထဲသို့ လူရိပ်အချို့ လျှို့ဝှက် ညှင်သာစွာ ချဉ်းကပ် ဝင်ရောက်လာသည်။ အိမ်ပေါက်တွင် ကင်းစောင့် အလှည့် ကျသော ကျားငယ် နေ့လည်က တစ်နေကုန် နွေဦးမေနှင့် နန်းမွန်ကို လိုးခဲ့သဖြင့် အားကုန်ကာ ငိုက်မြည်းနေသည်။ ဝတ်ရုံနက်နှင့် လူတစ်ဦး ငိုက်မြည်းနေသော ကျားငယ် အနီး ချဉ်းကပ်ကာ ဂုတ်ပိုးကို လက်ဝါးစောင်းဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်ချလိုက်သည်။

" ဒုတ် အ"

ကျားငယ် ခွေကျသွားသည်။ တစ်ရေးနိုး၍ အပေါ့သွားရန် ထလာသော ကျားကြီး အပြင်မှ အသံကြားသဖြင့် ထွက်ကြည့်ရာ

" ဟာ လူ!!!! လူ!!!!!"

" ယားးးးး ခွက် ခွက် အင့် ဖျောင်း အွတ်"

ကျားကြီးနှင့် ဝတ်ရုံနက်တို့ ဘတပြန် ကျားတစ်ပြန် တိုက်ခိုက်နေကြသည်။ ကျားကြီး၏ လက်သီးချက်များ ခြေ ကန်ချက်များ သန်မာသကဲ့သို့ တစ်ဖက်လူ၏ တိုက်ခိုက်ရေး စွမ်းရေကလည်း မသေးပေ။ တိုက်ခိုက် သံများကြောင့် အိပ်နေသူများ နိုးလာကာ ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်ကုန်သည်။ သိုက်စိုး အပေါ်ထပ်မှ နေ၍ သေနက်ဖြင့် လှမ်းပစ်သည်။

" ဒိုင်းး ဒိုင်းးး ဒိုင်းးး ဟာ ဗိုလ်လေး ဒီကောင်တွေမှာ လက်နက်ရှိတယ်"

အနောက်မှ ရဲတပ်သားလေး သတိပေးသဖြင့် ကိုကို လှိမ့်ရှောင်လိုက်သည်။ ကျည်စံများက သူ့ ခေါင်းပေါ်မှ ပြန်ဝဲသွားသည်။ ကျားကြီး အပြင်သို့ ပြေးထွက်ကာ ရဲတပ်သားလေးကို တိုက်ခိုက်သည်။ အပြင်မှ ရုတ်ရုတ်သဲသဲ အသံများကြောင့် နွေဦးမေနှင့် နန်းမွန် ကြောက်လန့်ကာ တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားသည်။ ဗိုလ်လေး ဟူသော အသံကြားသဖြင့်

" ဒါ ဒါ ကိုကိုဘဲ ဖြစ်ရမယ်"

နွေဦးမေ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ အခန်း တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။

" ဟာ နွေ နွေ မထွက်နဲ့"

ကိုကို့ကို နွေဦးမေ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အားတက်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်ကာ ကိုကို့ကို သေနက်ဖြင့် ပစ်နေသော သိုက်စိုးအား အနောက်ကနေ ကိုယ်လုံးဖြင့် ပစ်တိုက်သည်။

" အွတ်"

သိုက်စိုး လဲကျသွားကာ သေနက်မှာ အိမ်အောက်သို့ ကျသွားသည်။ နွေဦးမေ အိမ်အောက်ထပ်သို့ ဆင်းပြေးစဉ် သိုက်မိုး ခုန်အုပ်ရာ မမိဘဲ လှေခါးမှ အောက်သို့ ဒလိန့်ခေါက်ကွေး ပြုတ်ကျသည်။ နန်းမွန်လည်း ကြောက်လန့်ကာ နွေဦးမေ နောက် ပြေးလိုက်သည်။

" နွေ အပြင်ကို ပြေး ပြေး"

ကိုကို သိုက်စိုးနှင့် တိုက်ခိုက်နေရင်း အော်ပြောသဖြင့် အပြင်သို့ ထွက်ရန် တံခါးပေါက်သို့ ပြေးသွာစဉ်

" ဝုန်း"

တံခါးပေါက်ကို စောင့်ပိတ်ကာ နွေဦးမေ ထံသို့ ဓါးကိုင်၍ ပြေးလာသည်။ နန်းမွန်က နွေဦးမေ၏ လက်ကို ဆွဲကာ အဖိုးအို ထားသော အခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါး ပိတ်လိုက်သည်။

" ဒုန်းဒုန်းဒုန်းဒုန်း ဟိုကောင်မတွေ ထွက်ခဲ့စမ်း ဖျောင်း အွတ်"

အခန်း တံခါးကို ရိုက်ဖွင့်နေသော ဒေါ်ညို့အား ကိုကို စောင့်ကန်လိုက်သည်။ အိမ်အပြင် ဘက်တွင်လည်း ကျားညီနောင်နှင့် ဧည့်သည်နှစ်ဦးက ဓါးဖြင့် ခုခံသောကြောင့် ရဲတပ်သားနှင့် အပြင်တွင် စောင့်ကျန်ခဲ့သော ရဲများက သေနက်ဖြင့် ပစ်ခက်လိုက်ရာ ပွဲခြင်းပြီး သေဆုံးသွားသည်။

သိုက်မိုး သတိရလာကာ နာကျင်မှုကြောင့် ဒေါသ ထွက်ပြီး နံရံတွင် ထွန်းညှိထားသော ဆီမီးတိုင်ကို ဖြုတ်ကာ အိမ်ကြီးကို မီးရှို့တော့သည်။

" ဟာ ကိုမိုး မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ ဒေါ်ညို ကိုမိုးကို လိုက်ဖမ်း လိုက်ဖမ်း"

အိမ်လှေခါးအား မီးရှို့ပြီး အပေါ်တက်သွားသော သိုက်မိုး နောက်သို့ သိုက်စိုးနှင့် ဒေါ်ညို ပြေးလိုက်သွားသည်။ နွေဦးမေတို့ အခန်းထဲ မီးခိုးများ အူ နေပြီ။

" အဟွတ်ဟွတ်ဟွတ် ဝုန်းးးး နွေ ထွက် ထွက် အိမ်ကို မီးဆွဲနေပြီ"

" ကိုကိုရေ အဖိုးကို သယ်ပေးဦး"

အဖိုးအိုအား ပွေ့ချီစဉ် မီးခိုးများကြောင့် အဖိုးအိုမှာ အသက်ရှူ ရပ်သွားခဲ့ပြီ။

" သေသွားပြီ နွေရဲ့"

" ဒါဆို ခဏလေး"

နွေဦးမေ အဖိုးအိုအား အောက်ချခိုင်းကာ မွှေ့ယာအောက်ရှိ အံဝှက် အဖုံးကို လှပ်လိုက်ရာ

" ဟာ အထုပ် တစ်ထုပ်"

အထုပ်အား ယူ၍ နွေဦးမေတို့ အပြင်သို့ ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ရေနံဂျီး ဝ နေသော မာယာ စံအိမ်ကြီးမှာ မီးတွေ ဆွဲလို့။ သိုက်စိုး၊ သိုက်မိုးနှင့် ဒေါ်ညိုတို့ မီးထဲမှ မလွတ်မြောက်နိုင်တော့ပေ။ မာယာ စံအိမ်ကြီးမှာ မကောင်းမှု အားလုံး မီးလောင်တိုက် ကြားတွင် ပျောက်ကွယ် ပြာကျ သွားခဲ့ပြီ။

နွေဦးမေလည်း ကိုကို့ ရင်ခွင်ထဲတွင် တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသည်။ ကိုကို နွေဦးမေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း

" အရာအားလုံး ငြိမ်းချမ်းသွားပါပြီ အချစ်ရယ်"

ရရှိလာသော အထုပ်ကလေးအား ဖြည်လိုက်ရာ ရတနာပစ္စည်း အမြောက်အများ ဖြစ်နေသည်။ တစ်ဝက်ကို နန်းမွန်အား ပေးပြီး ကျန်တစ်ဝက်ကို နိုင်ငံတော်သို့ အပ်လိုက်သည်။ ရတနာ အပ်ပွဲနှင့်အပြိုင် နွေဦးမေနှင့် ကိုကို့ လက်ထပ်ပွဲလေး စည်ကားစွာ ကျင်းပခဲ့သည်။ နန်းမွန်ကတော့ ရရှိသော ရတနာပစ္စည်းများကို ထုခွဲ ရောင်းချရင်း သူမ နေရပ်သို့ ပြန်ကာ အရောင်းအဝယ် လုပ်ကိုင် စားသောက် တော့သည်။

The end (ငါ့လင် သာဂိ)

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။

ဒါလေးများရှင် (စ/ဆုံး)

ဒါလေးများရှင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – ကာမမင်းသား

အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန် ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတစ်ယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတစ်ခြံရှေ့သို့ ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတစ်လုံး ရှိနေသော်လည်း အိမ်ရှေ့တွင် ခြံစပ်ထိ စိုက်ပျိုးထားသည့် ရွက်လှပင်များ၊ ကိုရန်ကြီးပင်များ၊ ဖလံတောင်ဝှေးပင်များကြောင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးမှာ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်၏ လည်ပေါ်နေရာလောက်သာဖြစ်၍ နေရလေသည်။ ခြံစည်းရိုးမှာ မဒမတိုင်နှင့် ဝါးကပ်တိုင်များ ကာရံထားပြီး ခြံတံခါးမှာမူ ဖွင့်ထားသဖြင့် ထိုသူမှာ ခြံဝင်းအတွင်းသို့ လျှောက်ဝင်ခဲ့လေသည်။

“  တင်လှရေ.. ဟေ့ တင်လှ ”

ခြံထဲသို့ လှမ်းမျှော်၍ ခေါ်လိုက်ပြီး အတန်ငယ်မျှ နားစွင့်လိုက်သည်။ အထဲမှ အသံမကြားရသဖြင့် ထိုသူက ထပ်၍ ခေါ်ပြန်သည်။

“  တင်လှရေ.. တင်လှ မရှိဘူးလား ”

“  အစ်ကိုခင်ရွှေလား.. လာလေ ဝင်ခဲ့လေ.. ”

အထဲမှ မတင်လှ၏ အသံစာစာလေးကို ကြားလိုက်ရလျှင် ခင်ရွှေဆိုသူမှာ ခြံထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။

“  ကျမ အိမ်ဘေးမှာ အစ်ကိုရေ.. အိမ်ဘေးကိုလာ.. မြို့ဘာမှာလိုက်လို့လဲ.. ”

ခင်ရွှေမှာ မြို့နှင့် ပဲ့ထောင်ဆွဲနေသူဖြစ်ပြီး မတင်လှမှာ မြို့မှ အထည်များယူကာ ရွာတွင် ရောင်းနေသူဖြစ်လေသည်။

အိမ်ရှေ့မှနေ၍ ဘေးသို့ ကွေ့ဝင်လိုက်သည်နှင့် ခင်ရွှေ မတင်လှကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မတင်လှမှာ အိမ်ဘေးမှ ရေစင်တွင် ရေချိုးနေသည်။ ကိုခင်ရွှေ ဝင်လာရာဘက်ကို တစောင်းပေး၍ ရင်လျားထားသော ရေလဲထမီကို အပေါ်အထက်ဆင်နေရာမှ ကိုင်ကာ လည်းပင်းဘေးတို့ကို ဂျီးတွန်းနေသည်။ ခင်ရွှေဘက်မှ ကြည့်လျှင် မတင်လှ၏ နို့တစ်လုံးမှာ နို့သီးခေါင်းမှ လွဲ၍ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို မြင်နေရသည်။ ခင်ရွှေ ဘာမှ မပြောနိုင်သေး။ မတင်လှကို မျက်တောင်မခတ် ကြည့်နေမိသည်။

ကလေးတစ်ယောက်အမေ မတင်လှမှာ အပျိုရှူံးလောက်အောင် လှနေကြောင်း အခုမှ ခင်ရွှေ သတိထားမိသည်။ ရေစက်ရေပေါက်များနှင့် ဖြူဝင်းသော အသားအရည်လေးက ကလေးအမေမို့ ပျော့တွဲ၍မနေပဲ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေးနှင့် ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ်လေး ဖြစ်နေသည်။

မတင်လှ အသက်ကလည်း ငယ်သေးသည်။ အခုရှိလှမှ နှစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ထက် မပိုနိုင်ကြောင်း ခင်ရွှေ သိသည်။ ရေစိုထားသော ထမီက အသားနှင့် တသားတည်း ကပ်နေတော့ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။

မတင်လှ၏ ကိုယ်လုံးမှာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ဖောင်းဖောင်းကားကား လုံးလုံးတစ်တစ်ကြီး မဟုတ်ပဲ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေး ဖြစ်သည်။ ရေစက်ရေပေါက်များနှင့် ဖြူဝင်းသော အသားအရည်နှင့် အဆီပိုမရှိပဲ သူ့နေရာနှင့်သူ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ရှိသည်။ ဘေးတိုက်မြင်နေရသော နို့တစ်လုံးကပင် ကလေးအမေပေမဲ့ ပျော့အိ၍မနေပဲ ပဲပေါက်စီလေးနှယ် ဖွေးဖြူဥ၍ တင်းနေသည်။

ကိုခင်ရွှေ ရပ်ကြည့်နေသည်ကို သိပေမယ့် မတင်လှမှာ မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ ရေဆက်ချိုးနေသည်။ ဒါပေမယ့် သူမမျက်နှာကတော့ ပြုံးယောင်သန်းနေလေသည်။ ကိုခင်ရွှေ၏ အကြည့်တွေက သူမ၏ အောက်ပိုင်းကို ရောက်သွားပြန်သည်။ တစောင်းတွေ့ရသော တင်သားတွင် ရေစိုထမီမှာ လက်နှစ်လုံးလောက် ခေါက်တင်နေပြီး အောက်ဖက်မှ ဖင်သားကြီးတစ်ခုလုံးမှာ ရေစိုထမီနှင့်ကပ်လျှက် ပြန့်ပြန့်ကားကား ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ ပြောင်တင်း နေသည်။ ခင်ရွှေ စိတ်သာမက ပစ္စည်းကြီးပါ တောင်ထလာသည်။

“  ဟေ့.. အစ်ကိုခင်ရွှေ.. ဘာကြည့်နေတာလဲ.. ”

မတင်လှက ပြောင်စပ်စပ် မျက်နှာပေးနှင့် လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ခင်ရွှေ မျက်နှာကြီး နီရဲသွားသည်။

“  နင့်ကို ကြည့်နေတာလေ.. မမြင်ဘူးလား ”

“  အဟိ.. ဘာများကြည့်ကောင်းလို့လဲ.. ”

သူတို့တတွေက ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက်ကတည်းက တရွာတည်း နေလာကြသော ပြောမနာ ဆိုမနာများဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် မတင်လှမှာ ခင်ရွှေ့မိန်းမနှင့်လည်း သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည်။ ခင်ရွှေက မတင်လှကို စကားမပြန်သေးဘဲ အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းကြည့်သည်။

“  ဘယ်သူမှ မရှိဘူး.. ရှင့်သူငယ်ချင်းက ထုံးစံအတိုင်း ရွာရိုးကိုးပေါက်သွားတယ်..။ ငွေခဲက အမေတို့ လာခေါ်သွားတယ်..။ ကဲ.. ပြောစမ်းပါဦး.. ကျမက ဘာများကြည့်ကောင်းလို့လဲ.. ”

“  ကြည့်ကောင်း မကောင်းတော့ မသိဘူး.. ဒီမှာ ငါတော့ မနေတတ်တော့ဘူး ”

ကိုခင်ရွှေက ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထနေသော သူ့ဟာကြီးအား ပုဆိုးပေါ်မှ လက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်၍ လှုပ်ရမ်းပြလိုက်သည်။ မတင်လှမျက်နှာ ရဲကနဲဖြစ်သွားသည်။

“  ကဲ.. ကြည့်ကောင်းရင်လဲ.. ဒီမှာကြည့်.. ”

မတင်လှက ပြောလဲပြော သူမ ထမီကို စွန်တောင်ဆွဲ၍ သူမကိုယ်တခြမ်းကို လှပ်ပြလိုက်လေသည်။ သူမတကယ်ပင် အပျိုရှူံးကြောင်း ခင်ရွှေ ထပ်လောင်းသတိပြုလိုက်မိပြီး ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ ရှေ့သို့ တစ်စုံတစ်ခု လုပ်တော့မယ့်ဟန်နှင့် တစ်လှမ်းတိုးလိုက်သည်။

မတင်လှ သူမထမီကို ကပျာကယာ ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ” တော်ပြီ.. ဒီလောက်ဆို တော်ပြီ.. ” သူ့ကို အာရုံပြောင်းဦးမှဟု တွေးကာ မတင်လှ စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းလိုက်သည်။

“  အစ်ကိုခင်ရွှေ ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ.. ”

ပုံမှန်မျက်နှာထားနှင့် မေးလိုက်သည်။

“  ငါ အဖေတို့အိမ်သွားမလို့.. ပဲ့ထောင် နက်ဖြန်ထွက်မယ်.. ဘာမှာဦးမလဲလို့ ဝင်မေးတာ ”

“  ပဲ့ထောင်ထွက်ရက်က သဘက်ခါ မဟုတ်ဘူးလား.. ကျမအထည်ဖိုးတွေတောင် လိုက်မသိမ်းရသေးဘူး.. ”

“  မြို့က ပို့/ဆက်မှာ လိုင်စင်ဝင်ရမှာမို့ မနက်ဖြန်ထွက်ရမှာ ”

“  အစ်ကိုခင်ရွှေ အဘစံတို့အိမ် သွားမှာမို့လား.. သွားလေ.. အပြန်ကြဝင်ခဲ့ဦး.. ကျမမြို့က အထည်ဆိုင်က အပျိုကြီးတွေဆီ စာရေးပေးလိုက်မယ်.. ”

“  အေး အေး ”

ခင်ရွှေ လှည့်ထွက်ပြီးကာမှ မတင်လှဘက်သို့ သမင်လည်ပြန် လှည့်၍ ကြည့်မိသည်။ သူ့ကို ကြည့်နေသော မတင်လှနှင့် မျက်လုံးချင်း ဆိုင်မိသွားသည်။ မတင်လှက သူ့ကို ဘယ့်နှယ်လဲဟူသော မျက်နှာပေးနှင့် ပြုံးပြလေနေသည်။

ခင်ရွှေ ထွက်လာခဲ့ပြီး လမ်းမပေါ်ရောက်လာသည့်တိုင် သူ့ပေါင်ကြားထဲက ပစ္စည်းကြီးမှာ ပြန်မကျသွားခဲ့သေးချေ။ မတင်လှမှာလည်း စိတ်ထဲ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်၍ ကျန်ခဲ့သည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် ကိုခင်ရွှေမှာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်သွားရပြီ။ ဘယ်မိန်းမ မဆို ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ဖိုသတ္တဝါတွေ သဘောကျကြတာကို နှစ်ခြိုက်ကျေနပ်ကြသည်။

ထို့ထက်ပိုတာ ရှိသေးသည်။ ကိုခင်ရွှေ့မိန်းမက မတင်လှနှင့် သူငယ်ချင်းဆိုပေမဲ့ အပြောကြီးသည်။ သူ့ယောကျ်ား ဘယ်လောက်ရိုးကြောင်း၊ သူကလွဲလျှင် ကျန်တဲ့မိန်းမတွေ ဖွဲဆန်ကွဲဖြစ်ကြောင်း၊ ဒီလိုဖြစ်အောင်လည်း သူမက ကိုခင်ရွှေကို ထိန်းထားနိုင်ကြောင်း မကြာခဏ ကြွားဝါ ပြောဆိုနေကျဖြစ်သည်။

မတင်လှမှာမူ သူ့အကြောင်းနှင့်သူ ဖြစ်သည်။ မတင်လှယောက်ျားကတော့ ပွေသည် ရှုပ်သည်။ ဘယ်မိန်းမမှ မရှောင်သူလည်း ဖြစ်သည်။ ဒီတော့ မတင်လှခင်မျာ အနာပေါ် တုတ်ကျသလိုဖြစ်ကာ ကိုခင်ရွှေ့မိန်းမကို မကျေမချမ်း ဖြစ်နေရလေသည်။

အခုတော့ ပြုံးနိုင်လေပြီ။ ဆိတ်ကွယ်ရာတွင် ကိုခင်ရွှေနှင့် သူမနှစ်ယောက်ထဲတွေ့ပြီး အခုဆို ကိုခင်ရွှေစိတ်ထဲ သူမခန္ဓာကိုယ်အား မှန်းနေမည်မှာ အသေအချာဖြစ်ကြောင်း မတင်လှ တထစ်ချသိလိုက်ပြီ။

ကိုခင်ရွှေက သူ့ဟာကြီးကို ကိုင်၍ လှုပ်ရမ်းပြသည်ကို မတင်လှ စိတ်ကရောက်သွားသည်။ အပေါ်မှ ပုဆိုးဖုံးနေသော်လည်း ကိုခင်ရွှေ့ပစ္စည်းကြီးက သိပ်မသေးလှကြောင်း ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ ကိုခင်ရွှေ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ပြီး သူမကို အတင်းဆွဲလုပ် သွားရင် ဘယ့်နှယ်လုပ်မလဲလို့ စဉ်းစားမိသည်။ ထိုသို့ အတင်းကာရောလုပ်လဲ မတင်လှက လိုက်လျောလိုက်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ယောက်ျားဖြစ်တဲ့သူက မိန်းမပွေတော့ အိမ်ကမယားကို ချောင်ထိုးထားသလို ဖြစ်နေရသည်။ မိန်းမလုပ်တဲ့သူမှာလည်း သွေးနှင့် သားနှင့်ဖြစ်သည့်အပြင် အသက်ကလည်း အခုမှ သုံးဆယ်မကျော်သေးပဲ အရွယ်ကောင်းတုန်းဖြစ်ရာ ဆန္ဒဖြေဖျောက်ဖို့တော့ အာသီသရှိသည်ပင်ဖြစ်သည်။

............................................................................

သူ၏ အဖေအိမ်မှ အပြန်ခရီးတွင် ခင်ရွှေတစ်ယောက် လမ်းတလျှောက် ခြေထောက်နှင့် မြေကြီး ထိတယ်လို့ပင် မထင်။ အပြန်ဝင်ခဲ့ဖို့ မတင်လှက မှာထားသည် မဟုတ်ပါလား။ ခင်ရွှေ၏ အတွေးထဲတွင်လည်း မတင်လှ၏ ယောကျ်ားပြောဖူးသော ” ကလေးမွေးတုန်းက သူ့မိန်းမပစ္စည်းကို တစ်ချက် ပိုချုပ်ထားသဖြင့် အပျိုတုန်းကထက်ပင် ပိုကျဉ်းသွားကြောင်း ” စကားကို ကြားယောင်နေမိသည်။

မတင်လှ၏ ခြံရှေ့ရောက်တော့ ခင်ရွှေ ခေါ်မနေတော့ဘဲ ခြံထဲ တန်းဝင်သွားလေသည်။ အိမ်ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းလိုက်သည်နှင့်..

“  အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့.. ကိုခင်ရွှေ.. ”

ဟူသော မတင်လှ အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ ခင်ရွှေ လှေခါးထစ်တွင် ဖိနပ်ချွတ်၍ အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်လျှင် အိမ်အတွင်းဘက်မှ ထွက်လာသော မတင်လှကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပါတိတ်ပွင့်ရိုက် တပတ်နွမ်းထဘီလေးကို တင်းတင်းရင်းရင်းလေး ဝတ်ထားပြီး အပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုလေး တစ်ထည်ကို အပြင်ထုတ်ဝတ်ထားသည်။ မျက်နှာတွင် သနပ်ခါးရည်ကြဲလေးကို ပါးပါးလေး လိမ်းထားပြီး ဆံပင်လေးကို နောက်တွဲလေး ထုံးထားသည်။

ကုလားထိုင်ရှိရာသို့ လှမ်းတက်လာသော ကိုခင်ရွှေနှင့် အိမ်အတွင်းဘက်မှ ထွက်လာသော မတင်လှတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိကြသည်။

“  ထိုင်လေ.. ”

မတင်လှက ကုလားထိုင်ကော်ခုံကို မေးငေါ့၍ ရယ်ကြဲကြဲနှင့် အပြော၊ ကိုခင်ရွှေက သူမ၏ စကားကို မကြားဟန်နှင့် မတင်လှ၏ လက်တစ်ဖက်ကိုလှမ်း၍ဆွဲသည်။ မတင်လှက သူမ၏ လက်ကို ကိုယ်အနောက်သို့ ရုတ်လိုက်သည့်အပြင် ခြေတစ်လှမ်းကိုလည်း နောက်သို့ ဆုတ်လိုက်သည်။

“  ဘာ..လုပ်မလို့လဲ.. ”

အသံပြတ်နှင့် မေးလိုက်သော်လည်း မတင်လှ၏ မျက်နှာက ပြုံးယောင်သန်းနေကြောင်း ခင်ရွှေ တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ ဗြုံးကနဲ မတင်လှကို ဘာမှ ပြန်မပြောမိ။ ပထမဆုံးခြေလှမ်း မအောင်မြင်လိုက်သဖြင့် ရှုသိုးသိုးနှင့် ငေါင်ငေါင်ကြီး ဖြစ်သွားသော ကိုခင်ရွှေကို ကြည့်ကာ မတင်လှ သဘောတွေ့နေသည်။

“  မေးနေတယ်လေ.. ဘာလုပ်မလို့လဲ..လို့.. ”

ကျောင်းသားလေးတစ်ယောက်ကို ဆရာမကမေးသော လေသံမျိုးနှင့် အထက်စီးမှ မေးသည်။ မိန်းမတွေက ဒီလိုပါပဲ..။

“  ငါလေ.. နင့်.. နင့်ကို… ”

ကိုခင်ရွှေ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ပြောနေပုံကို ကြည့်ပြီး မတင်လှ ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ မျက်နှာထားကို ပြန်၍ တည်လိုက်သည်။

“  ရှင့်မှာ.. မိန်းမရှိတာပဲ.. ရှင့်မိန်းမဆီ ရှင် သွားပေါ့.. ”

အနီးကပ်တွေ့နေတော့ မတင်လှ၏ ရေချိုးပြီးစ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ကျော့ရှင်းသော အလှနှင့် စောစောက သူတွေ့ခဲ့ရသည့် ဝတ်လစ်စလစ်နီးပါး အလှတို့ ပေါင်းကာ သူ့ကို ဖမ်းစားထားလေပြီ။ သနပ်ခါးနံ့သင်းပျံ့ပျံ့လေးကလည်း ထပ်ဆင့်ကာ ခင်ရွှေ့ရင်တွေကို တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာစေသည်။

“  တင်လှရာ နင်ကလဲ..ဟာ ”

“  ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ရှင်းရှင်းပြောလေ.. ”

“  ငါ..ငါ.. ဟို..ဟို.. နမ်းချင်လို့ ”

“  ဟင်း.. ဟင်း.. ဒါများ.. ”

မတင်လှ၏ စကားမဆုံးလိုက်၊ ခင်ရွှေက သူမကို အတင်းဝင်ဖက်၍ နမ်းသည်။ မတင်လှမှာ မရုန်းကန်သည့်အပြင် အလိုက်သင့် ငြိမ်၍ခံသည်။ ကိုခင်ရွှေ၏ ကမူးရှူးထိုးအနမ်းတွေက သူမအပေါ် အသဲအသန် ဖြစ်နေသည်ကို ဖော်ပြသဖြင့် မတင်လှမှာ ကြည်နူး၍နေသည်။

အမှန်တော့ ခင်ရွှေမှာ သူ့မိန်းမကလွဲ၍ တခြားမိန်းမများနှင့် ကင်းကင်းရှင်းရှင်း နေခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဒါကို တစ်ရွာလုံးက သိသလို မတင်လှလည်း သိသည်။

သနပ်ခါးရေကြဲလေး လိမ်းထားသည့် မတင်လှ၏ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရုံမျှမက သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်း ဆွဲ၍ စုပ်သည်။ ဒီကြားထဲ ကိုခင်ရွှေ၏ လက်တွေက အငြိမ်မနေပဲ မတင်လှ တကိုယ်လုံးပေါ်တွင် လှုပ်ရှားပြေးလွှားနေသည်။ ရင်သားတွေပေါ် သူ့လက်က ရောက်သွားသော မတင်လှမှာ အတွင်းမှ ဘော်လီအင်္ကျီ ဝတ်မထားပဲ အပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုလေး တစ်ထည်ထဲ ဝတ်ထားကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ နို့အုံလေးတွေကို ညှစ်နယ်ရင်း နို့သီးလေးတွေကို စမ်းကာ ချေမွပေးသည်။ ထို့အပြင် လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ တင်သား ကျစ်ကျစ်ကားကားလေးကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်နေသည်။

ကိုခင်ရွှေ၏ ထောင်ထနေသော ပစ္စည်းကြီးက ပုဆိုးအတွင်းမှနေ၍ မတင်လှ ဝမ်းဗိုက်တဝိုက်ကို ဟိုဒီထိုးထောက်နေသည်။ ဒါကို မတင်လှက မတ်တပ်ရပ်လျှက်မှနေ၍ သူမ၏ ပေါင်လေးကို မသိမသာ မြောက်ကာ မြောက်ကာနှင့် ကိုခင်ရွှေ့ဟာကြီးကို ပုတ်ပုတ်ပေးသည်။

ကိုခင်ရွှေ တရှူးရှူး ဖြစ်လာသလို မတင်လှကိုလည်း အတင်းညှစ်၍ ဖက်ထားသည်။ မတင်လှမှာ ကိုခင်ရွှေတစ်ယောက် သွေးတွေ အစွမ်းကုန် ဆူပွက်လာပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။

“  တော်..တော်ပြီ.. ”

မတင်လှမှာ ကိုခင်ရွှေလက်ထဲက ရုန်းထွက်လိုက်သည်။ ကိုခင်ရွှေ မလွတ်ချင် လွတ်ချင်ဖြင့် သူမကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

“  ကဲ.. လုပ်ချင်ရာလုပ်ပြီးပြီ.. ပြန်တော့လေ.. ”

မျက်နှာတည်တည်လေးဖြင့် ပြောနေသော မတင်လှအား ကိုခင်ရွှေမှာ အားမလိုအားမရ ကြည့်နေရှာသည်။

“  ပြန်တော့လို့ ပြောနေတယ်လေ.. ”

“  တင်လှကလည်းဟာ.. ခုချိန်ကြမှတော့.. မထူးတော့ပါဘူး.. ငါ လုပ်ပါရစေဟာ ”

“  အို.. မရဘူး.. မရဘူး.. ကျမ စဉ်းစားဦးမယ်.. အခုတော့ ရှင့်မိန်းမ ရှင် ပြန်လုပ်ဦး.. ”

“  တင်လှကလည်းဟာ ”

“  အို.. အို.. မလုပ်နဲ့လေ.. ”

မထူးတော့ဘူးဆိုသည့် သဘောဖြင့် ကိုခင်ရွှေက လှမ်းဆွဲသည်။ မတင်လှက ကွေ့ပတ်ရှောင်ဖယ်ပြီး သူ့ကို တွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“  ကျမ စဉ်းစားလိုက်ဦးမယ်လို့ ပြောပြီးပြီနော်.. ဘယ်လိုလဲ.. အိမ်ပေါ်တက်ပြီး စော်ကားတာ ရှင့်မိန်းမကို ပြောလိုက်ရမလား.. ”

ကိုခင်ရွှေ ရှေ့ကိုမတိုးတော့ဘဲ မတင်လှ၏ တကိုယ်လုံကို မကျေမချမ်းနှင့် ကလေးဆိုးကြီးလို ကြည့်ကာ ငေါင်၍ ရပ်နေသည်။ သူမက သူ့ကို မျှော်လင့်ချက်ပေးထားပြီးပြီ။ မတင်လှမှာ သူ့ကို အရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် ကိုင်တွယ် ကစားနေချေပြီ။

“  ကဲ.. အစ်ကိုခင်ရွှေ ပြန်တော့.. တော်ကြာ ရှင့်သူငယ်ချင်းပြန်လာလို့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာ တွေ့သွားရင် မကောင်းဘူး.. ”

မတင်လှမှာ ပွယောင်းထသွားသော သူမ၏ဆံပင်ကို လက်နှင့် ပြုပြင်ရင်း ပြောသည်။ ကိုခင်ရွှေ သက်ပြင်းချပြီး လှည့်ထွက်သွားတော့ သူ့ကျောပြင်ကို ကြည့်ကာ မတင်လှ ပြုံးလိုက်သည်။ လှေခါးထစ်ကို ဆင်းပြီးကာမှ တစုံတခုကို သတိရသွားဟန်ဖြင့် ကိုခင်ရွှေ သူမဘက်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။

“  နင်မြို့ကို စာပေးလိုက်မယ်ဆို ”

“  မပေးတော့ဘူး.. ”

ပြောပြီး မတင်လှက အိမ်ထဲသို့ လှည့်ဝင်သွားသည်။ ခင်ရွှေက သူမ၏ ဖင်ကြီးကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်ပြီး ဖိနပ်စီး၍ ခြံထဲသို့ ဆင်းလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်..

“  မနက်ဖန်.. ကျမ မြို့ကို လိုက်ခဲ့မယ်.. ”

မတင်လှ၏ ခပ်တိုးတိုးအသံအား ခင်ရွှေ ကြားလိုက်ရလေသည်။

ရွာနှင့် မြို့မှာ တစ်နေကုန်သွားရသော ခရီးဖြစ်သည်။ ခင်ရွှေတို့ ပဲ့ထောင်မှာ မနက်(၇)နာရီလောက် ရွာကထွက်လျှင် ညနေ(၄)နာရီကျော်မှ မြို့ကို ရောက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်းဆိုလျှင် နောက်နေ့မြို့မှာနေပြီး နောက်တစ်ရက်မှ ရွာသို့ ပြန်ထွက်လေ့ရှိသည်။ သို့ရာတွင် ယခုတစ်ခေါက်တွင် ပို့ဆက်လိုင်စင် ဝင်ရမည်ဖြစ်ရာ ခင်ရွှေတို့ပဲ့ထောင်မှာ မြို့တွင် သုံးရက်ခန့်ကြာအောင် နေရမည် ဖြစ်လေသည်။

အများသူငါ ခရီးသည်များကြားတွင် မတင်လှမှာ ကိုခင်ရွှေကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ပုံမှန်ထက်ပို၍ မဆက်ဆံပေ။ ကိုခင်ရွှေကလည်း အခြေအနေကို သုံးသပ်၍၎င်း၊ မတင်လှ၏ အရိပ်အခြေကို ကြည့်၍၎င်း ခရီးသည်များကြားတွင် ပုံမှန်ထက်ပို၍ မတင်လှအား ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်း မပြုမိစေရန် သတိထားနေရလေသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုခင်ရွှေ၏ အကြည့်များကတော့ မတင်လှဆီသို့ မကြာခဏဆိုသလို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ရောက်သွားလေ့ရှိသည်။

ပဲ့ထောင် မြို့သို့ ဆိုက်သောအခါ မတင်လှမှာ သူ့အိတ်သူပိုက်ကာ တက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခင်ရွှေစိတ်ထဲတွင်တော့ မတင်လှ သွားရောက်တည်းခိုမည့် အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် အပျိုကြီးတွေအိမ်ကို သူ ကောင်းကောင်းသိသည်။ မတင်လှ အထည်ဖိုးရှင်းခိုင်းတိုင်း ရောက်နေကြဖြစ်သည်။ မနက်ဖန်ကြမှ ထိုအိမ်သို့ လိုက်သွားတော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။

မတင်လှမှာ သူတို့ပဲ့ထောင် ပြန်ထွက်မှသာ ရွာသို့ ပြန်လိုက်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ရွာတွင်က မြို့သို့ထွက်သော ရေယာဉ်မှာ ကိုခင်ရွှေတို့ ပဲ့ထောင်တစ်စင်းသာ ရှိလေသည်။ ပဲ့ထောင် မြို့သို့ ဆိုက်ပြီးသည်နှင့် ခင်ရွှေ ကုန်ပစ္စည်းကိစ္စများနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ တစ်နာရီလောက်အကြာတွင် မတင်လှမှာ သူမ၏ အထုပ်လေးကို ပိုက်၍ ပဲ့ထောင်ဆီသို့ ပြန်ရောက်လာလေသည်။

“  အစ်ကိုခင်ရွှေ.. အစ်ကိုခင်ရွှေ.. ”

“  ဟာ.. တင်လှ.. ဘာဖြစ်လို့လဲ ”

“  ဟို..လေ.. အပျိုကြီးတွေ မရှိကြဘူး.. ဘုရားဖူးထွက်သွားကြတယ်တဲ့.. ”

ခင်ရွှေ သဘောပေါက်သွားပြီ။ မတင်လှမှာ တည်းခိုစရာမရှိ ဖြစ်နေလေပြီ။ သူ့ရင်ထဲ ကုလားဘုရားပွဲလှည့်နေပြီ။

“  ပဲ့ထောင်ထဲ ဆင်းထိုင်နေဟာ.. နောက်ပြီးမှ ငါစီစဉ်ပေးမယ် ”

“  ဟုတ်ကဲ့.. ”

“  ဒါနဲ့ နင် ညစာ စားပြီးပြီလား ”

“  မစားရသေးဘူး.. ”

“  ဆာနေမှာပေါ့ ”

ကိုခင်ရွှေ၏ အကြင်နာစကားကြောင့် မတင်လှ မျက်ခုံးတစ်ဖက် မြင့်တက်သွားသည်။

“  အကြော်ဝယ်စားလာတယ်.. သိပ်ပြီး မဆာသေးပါဘူး.. ”

“  အော်.. အေး.. ပဲ့ထောင်ထဲ ဆင်းနေ.. ငါလာခဲ့မယ် ”

“  ဟုတ်ကဲ့.. ”

မတင်လှ ပဲ့ထောင်ထဲ ဆင်းသွားသည်။ ခင်ရွှေမှာ အလုပ်များနေရင်း စိတ်ကသိပ်ပြီး မဖြောင့်ချင်တော့ပေ။ လုပ်စရာများကို မြန်မြန်ဖြတ်ကာ ပဲ့ထောင်ထဲဆင်းသွားလိုက်သည်။

“  ကဲ.. လာ.. သွားမယ် ”

“  ဘယ်ကိုလဲ.. ”

“  နင် တည်းစရာအိမ် မရှိဘူးမို့လား.. တည်းခိုခန်းကို လိုက်ပို့မလို့ ”

“  ဟာ..ဖြစ်ပါ့မလား.. ကျမ အသိတစ်ယောက်ရှိတယ်.. အဲဒီကို လိုက်ပို့ပါလား.. ”

“  တည်းခိုခန်းက ကောင်းပါတယ်..ဟ.. ငါ့အသိတွေဘဲ.. ရှုပ်ရှုပ်ပွေပွေတွေလည်း မရှိဘူး.. ”

“  ကျမ တစ်ယောက်ထဲ တည်းရမှာ.. ”

မတင်လှ ဒီစကားကို တကယ်ပဲ ပြောတာလား၊ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းတာလားဆိုတာ ခင်ရွှေ မဆုံးဖြတ်နိုင်ပေ။ ဒီအချိန်က အရေးကြီးသည်။ မှားသွားလျှင် လွတ်သွားမည်။ ခင်ရွှေ ပါးစပ်နားရောက်မှတော့ အလွတ်မခံနိုင်ပေ။

“  နင် တစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.. နင်က တစ်ခန်း၊ ငါက တစ်ခန်း တည်းမှာလေ ”

မတင်လှ ဘာမှမပြော၊ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်လာခဲ့သည်။ တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ကိုခင်ရွှေက အိပ်ခန်းတစ်ခန်း၊ မတင်လှက တစ်ခန်း၊ ကပ်ရက် ငှားလိုက်ကြသည်။ တည်းခိုခန်းမှာ နှစ်ထပ်ဖြစ်ပြီး အပေါ်ထပ်မှာ အခန်းတွေရှိပြီး အောက်မှာတော့ ထမင်းဆိုင်နှင့် စားသောက်ဆိုင်ဖြစ်သည်။

“  ဟိုဖက်ထောင့်မှာ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာရှိတယ်.. ခဏနားပြီး ရေချိုးလိုက်ပေါ့.. ပြီးရင် ထမင်းစာကြတာပေါ့ ”

“  ဟုတ်ကဲ့.. ”

နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ဝင်သွားကြသည်။ ခဏအကြာ မတင်လှ၏ အခန်းတံခါး ဖွင့်သံ ပိတ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ ရေထွက်ချိုးတာဖြစ်ကြောင်း ခင်ရွှေ သိလိုက်သည်။ အတန်ငယ်မျှကြာလျှင် သူမအခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာ ပြန်ဝင်သွားတာ ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုအခါမှ သူထွက်ကာ ရေချိုးသည်။ ပြီးလျှင် နှစ်ယောက်သား အောက်ထပ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထမင်းစားကြသည်။

ထမင်းစားပြီး အပေါ်တက်လာသောအခါ ကိုခင်ရွှေက မတင်လှ အခန်းထဲသို့ လိုက်ဝင်လာလေသည်။

“  ဟင်.. ကိုယ့်အခန်း ကိုယ်သွားလေ.. ”

မတင်လှ မျက်နှာက ပြုံးစစနှင့် ဖြစ်သည်။

“  နင် ရွာမှာတုန်းက ပြောထားတဲ့ စဉ်းစားဦးမယ်ဆိုတာ စဉ်းစားပြီးပြီလား ”

မတင်လှက စဉ်းစားသလို လုပ်ပြီး ကုတင်စောင်း၌ ဝင်ထိုင်သည်။

“  ကျမ ဘာကို စဉ်းစားမယ်လို့ ပြောတာလဲ.. ကျမပြောမိလို့လား.. ဟုတ်လဲ ဟုတ်ပဲနဲ့.. ”

ပြီတီတီမျက်နှာပေးနှင့် ပြောနေသော မတင်လှမျက်နှာလေးမှာ ကိုခင်ရွှေစိတ်ထဲ အသဲယားစရာဖြစ်လို့နေသည်။ ကိုခင်ရွှေ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကြီးနှင့် တွေတွေကြီးရပ်ကာ သူမကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဘာစကားမှပြန်မပြော။

“  ဟွန်း.. ကြည့်လှချေလား.. ဘာများ ထူးခြားနေလို့လဲ.. ”

အတန်ကြာအောင် ခေါင်းလေးငုံ့၍ အကြည့်ခံနေပြီးမှ မတင်လှက ပြန်ပြောခြင်းဖြစ်သည်။

“  တင်လှ.. နင်က တကယ်လှတာပဲဟာ ”

“  ဟင်း.. ကျမက ကလေးတစ်ယောက် အမေရှင့်.. ကလေးမမွေးသေးတဲ့ ရှင့်မိန်းမလောက် လှပါ့မလား.. ”

“  တော်စမ်းပါဟာ.. ဒီကောင်မအကြောင်း မပြောစမ်းပါနဲ့.. နင်ကသူ့ထက် အပြန်တစ်ရာလှတယ် ”

ယောက်ျားတွေများ တော်တော်ကြောက်စရာကောင်းတာပဲဟု မတင်လှ တွေးလိုက်မိသည်။

“  ဟုတ်တယ်..ဟ နင်က တကယ်လှတာ ”

ပြောရင်း မတင်လှဘေးသို့ ကိုခင်ရွှေ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အသားချင်းထိသွားပေမယ့် မတင်လှက ရွှေ့မသွားချေ။ ကိုခင်ရွှေက သူမ၏ ပုခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်တော့လည်း မတင်လှ မရုန်းပေ။

“  ရှင်.. ရှင် ကျမကို ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ဟင်.. ”

သူ့ဖက်သို့ လှမ်း၍လိုက်သော မတင်လှမျက်နှာလေးက ကိုခင်ရွှေမျက်နှာနှင့် တစ်ထွာခန့်သာ ဝေးတော့သည်။

“  ဟို.. ငါ.. ငါ.. နင့်ကို..လုပ်ချင်တယ်..ဟာ ”

“  အိုး.. ဒါများ.. ရှင်ကလဲ.. ”

အိုး.. ဒါများ.. ရှင်ကလဲ.. ဟုဆိုကာ မတင်လှက သူမနှင့် ယှဉ်လျှက်သား ထိုင်နေသော ကိုခင်ရွှေ့ရင်ခွင်ထဲသို့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးသို့ယိုင်နဲ့၍ တိုးဝင်လိုက်လေသည်။ ကိုခင်ရွှေက သူမ၏ လည်ပင်းကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများကို ဆွဲ၍စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မတင်လှမှာ ရင်ဘတ်လေးကော့တက်သွားသည်။ ပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား တဖြေးဖြေး ကုတင်ပေါ်သို့ လဲပြိုကျလာလေသည်။

အိပ်ယာနှင့်ကျောထိမိသည်နှင့် ကိုခင်ရွှေက ကုတင်ဘေးတွင် တွဲလောင်းကျနေသော သူ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး မတင်လှ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို လွှတ်ပေးကာ ထထိုင်လိုက်သည်။ မတင်လှမှာ မောနေဟန်နှင့် မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ မှိန်းနေသည်။

ကိုခင်ရွှေက အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်ပြီးသည်နှင့် သူမခြေထောက်များကို ဒကောက်ကွေးမှ မကာ ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ပွေ့၍ ကုတင်ပေါ် နေရာချပေးလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ကိုခင်ရွှေက သူမဘေးတွင် ထိုင်လျှက် မတင်လှကို မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ မတင်လှက မှိတ်ထားသော မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ခပ်မှေးမှေးလေးဖွင့်၍ ကိုခင်ရွှေကို ကြည့်လိုက်သည်။

“  ဟင်.. ရှင်.. အင်္ကျီချွတ်ပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်လေ.. ”

မတင်လှ မျက်နှာက အတည်ပေါက်နှင့် ပြောနေသော်လည်း သူမ၏လေသံက သာယာညင်သာစွာဖြင့် ပြောနေသည်။

“  နင့်ကို လိုးတော့မလို့..သိလား.. လိုးတော့မလို့ ”

“  အို..မသိဘူး.. မသိဘူး.. ”

မတင်လှက သူမ၏ နားနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပိတ်ပြီး မျက်လုံးလေးများစုံမှိတ်ကာ ခေါင်းလေးတခါခါ ပြောနေလိုက်ပုံမှာ ကိုခင်ရွှေ့စိတ်တွေကို ပို မချင့်မရဲ ဖြစ်လာစေရန် တမင်လုပ်နေသည်နှင့် တူနေသည်။

ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေသော သူမ ကိုယ်ပေါ်သို့ ကိုခင်ရွှေက ဘေးမှ မှောက်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိစုပ်နမ်းလိုက်ရုံမျှမက ရွှေရင်အစုံကိုလည်း အင်္ကျီပေါ်မှပင် ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ကိုင်ပစ်လိုက်လေသည်။ မတင်လှမှာ ကိုခင်ရွှေလုပ်သမျှကို အလိုက်သင့်လေး ငြိမ်ခံနေသည်။

ကိုခင်ရွှေမှာ မတင်လှနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းနေရာမှ အားမရဖြစ်လာကာ သူမလည်တိုင်လေးကို ငုံခဲလိုက်ပြီး လက်တဖက်ကလည်း အောက်ထဲရွှေ့သွားကာ မတင်လှ ပေါင်ကြားကို ထမီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“  အို.. ဟင့်.. အစ်ကို.. ”

ဖောင်းဖောင်းကားကား စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်မိကာမှ မတင်လှက သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုညှပ်၍ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လိမ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ကိုခင်ရွှေ့လက်က ဆွဲထုတ်လို့မရတော့ဘဲ စောက်ဖုတ်ပေါ် အုပ်ကိုင်လျှက်သား သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြား ညှပ်နေတော့သည်။ လက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်လို့မရသော်လည်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖိလိုက်၊ လက်သန်းလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ အနည်းငယ် ညှစ်လိုက်နှင့် လုပ်လို့ရသလောက် လုပ်ပေးသည်။ မတင်လှက သူမပေါင်ကြားမှ ကိုခင်ရွှေ့လက်ကို ဆွဲဖယ်သည်။

“  ကဲ.. ဖယ်ဦး.. ”

“  တင်လှရယ်.. အစ်ကိုတော့ ရူးတော့မယ်ကွယ် ”

“  မီးသွားပိတ်..လို့ ပြောမလို့.. ကျမအဝတ်တွေ.. ချွတ်လိုက်ဦးမယ်.. ”

တုန်ရီနေသော အသံကို အတော်ထိန်း၍ ပြောနေရမှန်း သိသာလှသည်။ ကိုခင်ရွှေ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ မီးခလုတ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ မတင်လှက ကုတင်ပေါ်ထိုင်ကာ သူမ အင်္ကျီတွေကို ချွတ်လိုက်ပြီး ခါးမှထမီကို ဆွဲတင်၍ ရင်လျားကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။ မီးပိတ်လိုက်သော်လည်း လုံးဝတော့ မှောင်မသွားချေ။ အပြင်ဘက် လူသွားလမ်းတွင် ထွန်းထားသော မီးချောင်းအလင်းရောင်က အခန်းအပေါ်နား ကာထားသည့် ခြင်လုံဇကာမှတဆင့် အခန်းထဲဝင်နေသည်။ ဒီတော့ အခန်းထဲတွင် ထင်းထင်းလင်းလင်းကြီး မဟုတ်သည့်တိုင် သဲသဲကွဲကွဲတော့ မြင်နေရသည်။

ကိုခင်ရွှေ ကုတင်ပေါ်တက်လာတော့ မတင်လှ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။ လင်ယောကျ်ားမဟုတ်သည့် တခြားဘယ်သူနဲ့မှ မဖြစ်ဖူးသည့် မတင်လှမှာ အခု ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် တခြားယောက်ျားတစ်ယောက် လိုးတာကို ခံရတော့မည်ဆိုသည့် အသိဖြင့် ရင်တွေ ခုန်လာရုံမက ကာမစိတ်တွေကလည်း ပိုပြင်းပြလာတော့သည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါျပီ။

တူလေးတွက်တဲ့ ဘောင်အပြင်က ချစ်ခြင်းသီအိုရီ (စ/ဆုံး)

တူလေးတွက်တဲ့ ဘောင်အပြင်က ချစ်ခြင်းသီအိုရီ (စ/ဆုံး)

ကွီးသုည ရေးသည်။

အင်းစက် စာပေဖြစ်ပါသည်။

" သွားပြီ ကိုမင်းရေ…"

" အေး ဖြေးဖြေး ငါ့ကောင်…"

ကိုမင်းကိုနှုတ်ဆက်ကာ နေဝင်း ထွက်လာခဲ့သည်။ ထမင်းချိုင့်ကို နောက်ကယ်ရီယာမှာ ညှပ်ကာ စက်ဘီးကို လှည့်၍ နင်းလိုက်သည်။ နေဝင်းက တွင်ခုံမှာ ပညာသင်နေ့စားလုပ်သည်။ ဆယ်တန်းသုံးနှစ်ကျလို့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ လေးနှစ်ရှိပြီ။ အခုတော့ ပညာတတ်ကာ ဆရာတွေ မျက်နှာလွဲရသည်။ 

ကိုမင်းက လက်ထောက်တွင်ခုံဆရာ။ သူက ကိုမင်းအောက်က သူ့အောက်မှာ ပညာသင်ကလေး၃ယောက်ရှိသည်။ ပညာတတ်တော့ လခတိုးသည်။ ဝင်ဝင်ချင်း ၁သောင်းသာရပေမယ့် အခုတော့ တလ ၄ သောင်းခွဲရချေပြီ။

စက်ဘီးကို ခပ်သွက်သွက်နင်းရင်း စဉ်းစားနေမိသည်။ အိမ်ရောက်မှ ရေမိုးချိုးကာ ဂိမ်းဆိုင်သွားမည်။ ဒီနေ့လဲ ဟိုကောင်မျိုးသူတို့အုပ်စုနှင့် ချိန်းပွဲရှိသည်။ မနေ့ကလဲ နိုင်လိုက်သည်က ၃၀၀၀ ကျော်လောက်ရှိသည်။ PS2 ဘောလုံးမှာ သူ့လက်ကို မှီသူ ခပ်ရှားရှား။ မျိုးသူက တပွဲ ၅၀၀ ကြေးကန်တော့ သူက ပွတ်ကာသီကာ အနိုင်ကစားသည်။ ဒါကို သကောင့်သားက သွေးတက်ကာ တပွဲထဲ သုံးထောင် Lastခေါ်တော့ အချိုရှာသကာတွေ့ ဖြစ်သွားရတော့သည်။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စက်ဘီးဒေါက်ထောက်ကာ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ အန်တီငယ်က ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေရင်း ပြန်လာသောသူ့ကို လှမ်းပြောပါတော့သည်။

" ပြန်လာပြီလား နေဝင်း…"

" ဟုတ် အန်တီငယ်…"

" အေး ရေချိုးပြီးရင် ဟိုအဝတ်လှန်ကြိုးတန်းပြုတ်နေတာ လုပ်ပေးစမ်း…"

" ဟုတ် အန်တီငယ်…"

" မင်းဦးလေးကလည်း ရှိတာမဟုတ်ဖူး အပြင်ထွက်လဲ စောစောပြန်တအားမိုးမချုပ်နဲ့ ကြားလား…"

" ဟုတ် ကဲ့ပါ အန်တီ…"

ပွစိပွစိ ပြောနေသော အဒေါ်ဖြစ်သူကို ပြန်ပြောရင်း နေဝင်း အင်္ကျီချွတ်ကာ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဘာရယ်မဟုတ် ဒီနေ့ အန်တီငယ့်ကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက် တမျိုးထူးကာ လှနေသလို မြင်နေမိသည်။ 

တဆက်ထဲ လက်ပြတ်ဂါဝန်နက်ကို အောက် ဘာမှမခံပဲဝတ်ထားသော အန်တီငယ်သည် အသားအရေဝင်းလက်နေသည်။ ရင်ဘတ်ဆီက ဖုနေသော နို့သီးခေါင်းရာလေးများက သူ့ရင်ကို လှုပ်ရှားစေသည်။ အထူးသဖြင့် သူစိတ်အဝင်စားဆုံးက အန်တီငယ့် နှုတ်ခမ်းတွေ ပန်းနုရောင်သမ်းနေကာ စိုလဲ့နေသော နှုတ်ခမ်းထူထူ ပြဲပြဲလေးများကို စုပ်နမ်းချင်မိသည်။ ဒီနေ့ ထူးတာက အန်တီငယ့်နား ကပ်မိသည်နှင့် ကာမစိတ်ကြွလာခြင်းဖြစ်လေသည်။

ရေကန်ဘေးတန်းပေါ် ရေလဲပုဆိုးနှင့် တဘက်တင်ကာ အိမ်သာထဲဝင် သေးပေါက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ရေကန်ဘေးထိုင်ရင်း အန်တီငယ့်ကို မှန်းကာ ဂွင်းထုမိတော့သည်။ 

ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ဂွင်းထုတော့ ရိုးရိုးထုရတာထက်တော့ ပိုကောင်းသည်။ စောက်ဖုတ်အတုစွပ် ထုရတာလောက်မကောင်း။ ရေကန်က အိမ်နောက်ဖေးတွင်ရှိကာ အိမ်မကြီးနှင့် သီးခြားဖြစ်သည်။ ဘေးဝိုင်းများက ဂိုထောင်နှင့် အလုံပိတ်များဖြစ်လေရာ အိမ်ထဲကလွဲလျှင် ဘယ်သူမှ မမြင်ရပေ။ ထို့ကြောင့်ပင် နေဝင်းက စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အန်တီငယ့်အားမှန်းကာ ထုနေမိတော့သည်။

နေဝင်းက သူ ၈ တန်းနှစ်မှာ အဖေရောအမေပါ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားကြသည်။ အဖေက အသည်းရောဂါစီပိုးနှင့် ဆုံးသွားခြင်းဖြစ်သည်။ အမေကလည်း အဖေ့စိတ်နှင့်ရော အဖေဆေးဖိုးအတွက် ယူခဲ့သော အကြွေးတွေအတွက်ပါ စိတ်ထောင်းကိုယ်ကြေဖြစ်ကာ ဆုံးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အမေဆုံးတော့ နေဝင်းက ၈တန်း ဘာမှနားမလည်သော သူ့ကို အန်တီငယ်လို့ခေါ်သော အမေ့ညီမ နီနီသန်းနှင့် အန်တီငယ့်ခင်ပွန်း ဦးလေးထွန်းကြည်က စောင့်ရှောက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးထွန်းကြည်က အမျှော်အမြင်ရှိသည်။ သူ့အလုပ်က သီးနှံအဝယ်တော်။ ရာသီပေါ်သီးနှံများကို ဈေးဖြတ်ကာ ကုမ္မဏီအတွက် ဝယ်ယူပေးရခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းကြည်က ခယ်မ၏ အဖြစ်အပျက်ကို အစဆုံးသိသောအခါ အိမ်ကိုရောင်း၍ အကြွေးဆပ်သည်။ 

အိမ်ရောင်းရငွေ တဝက်ခန့်ကုန်သွားလေသည်။ ကျန်တဝက်ကို နေဝင်း နာမည်ဖြင့် စာရင်းသေအပ်ငွေအဖြစ် ဘဏ်အပ်ပေးထားသည်။ နေဝင်း အသက် ၁၈ နှစ် မပြည့်သေးခင်က နီနီသန်း နာမည်ဖြင့်ထားစေကာ နေဝင်းအသက်ပြည့်သောအခါ နေဝင်းနာမည်ပြောင်းစေသည်။

နေဝင်းက ကျောင်းစာ စိတ်မပါ။ ဆယ်တန်းတဖုန်းဖုန်းကျသည်။ နောက်ဆုံး အန်တီငယ်က ဦးလေးထွန်းနှင့် တိုင်ပင်ကာ သူဝါသနာပါသော စက်မှုလက်မှု လုပ်ငန်းကို လုပ်ရန် ပညာသင်စေသည်။ ဦးထွန်းကြည်က ခရီးထွက်နေတာများသည်။ အိမ်မှာ သူနှင့် အန်တီငယ်သာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်သည်။ အန်တီငယ်က ပစိပစပ်များကာ ရှာကြံခိုင်းတတ်သောကြောင့် သူနှင့် သိပ်မတည့်။ 

ဒါပေမယ့် အန်တီငယ်က လှပေ့ဆိုသော မိန်းမချောစာရင်းဝင်သည်။ မျက်နှာက မဝိုင်းတဝိုင်းဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေးက စိုလဲ့၍ ပန်းနုရောင်သမ်းနေကာ ထူထူပြဲပြဲလေးဖြစ်သည်။ အသားအရေက နုညက်ချောမွတ်နေကာ ဝင်းထွက်နေသည်။ အန်တီငယ်၏ အလှအပဆိုင်ရာ လက်နက်နောက်တခုက မျက်လုံးနှင့်အကြည့်ဖြစ်သည်။ 

အကြည့်များက သေချာလုပ်စရာမလိုပဲ ကြာဆန်သည်။ ယောက်ျားသားတို့ စိတ်ကို ကြွစေသည်။ အန်တီငယ်က အဲ့ဒါကို သိ၍ပဲလားမသိ အမြဲတန်း မျက်နှာကို ခက်ထန်ထားလေသည်။ ကိုယ်လုံးက သေးသေးကျစ်ကျစ်လေးဖြစ်ကာ ကောင်းကောင်းလိုးပေးပါက တက်လာမည့် ခန္ဓာကိုယ်မျိုးဖြစ်သည်။

အန်တီငယ်၏ ရုပ်သွင်ကို မြင်ယောင်ရင်း စိတ်ကူးထဲမှာ အိပ်ယာထဲဆွဲသွင်းလိုးနေမိတော့သည်။ ဆပ်ပြာဖြင့်ချောနေကာ တိုက်ချက်ထိသည်မို့ အသံထွက်၍ပင် မှန်းနေမိသည်။

" အန်တီငယ့်ကို သားလိုးနေပြီ လိုးနေပြီ အ လိုး လိုး လိုးနေပြီ အန်တီငယ့် စောက်ပတ်က လိုးလို့ကောင်း ကောင်း ကောင်း တယ် အ အ အ သားပြီး ပြီး ပြီး သား လရေတွေ အန်တီငယ့် ထဲ ထဲ့ ထဲ့ လိုက်ပြီ အ အ အ…"

အထိအတွေ့ကလည်းကောင်း စိတ်ကလဲထနေသောကြောင့် နေဝင်း ခနဖြင့် လရေများ ပန်းထုတ်လိုက်မိသည်။ ဂွင်းမထုတာလည်း ၅ရက်လောက်ရှိပြီ ဖြစ်သောကြောင့် လရေတွေကလည်းများကာ အခဲများဖြစ်နေသည်။ ပြီးနောက် လရေများက်ု ဆေးကာ ရေချိုးပြီး အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လေသည်။

နီနီသန်း ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ ကြည့်နေရင်း ရေသောက်ချင်သောကြောင့် နောက်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ရာသီလာတာ ဒီနေ့ ရက်ပြည့်သွားတာမို့ ခေါင်းလျှော်ရေချိုးကာ ပေါ့ပါး လန်းဆန်းနေသည်။ အမှတ်တမဲ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ရေချိုးကန်နား အကြည့်ရောက်တော့ နီနီသန်း ကာမသွေးများ ပွက်ပွက်ဆူလာလေသည်။ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထကာ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း ယားလာတော့သည်။ 

နေဝင်းက ကန်ဘေးတွင်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးအောက်လျောကာ ဂွင်းထုနေသည်။ နေဝင်းလီးကြီးက ခုနှစ်လက်မခွဲခန့်ရှိကာ ကျပ်လုံးလောက်တုတ်သည်။ သူမယောက်ျား ထွန်းကြည်လီးတောင် နေဝင်းလောက်မရှိ။ ခုနောက်ပိုင်းဆို ထွန်းကြည်က သူ့ကို သိပ်မလိုးတော့။ အပြင်မှာ ဝယ်စားတာနှင့် ဝနေတာ သူမရိပ်မိသည်။ သူမသဘောကလည်း ရှင်းသည်။ ထွန်းကြည်ဖာသာ အပြင်မှာ ဘယ်လောက်ရှုပ်ရှုပ် အိမ်သယ်မလာစေရန်နှင့် သူမတယောက်ထဲသာ တရားဝင်မယားဖြစ်ရန် အဓိကထားသည်။ တရားဝင် မယားငယ်ယူပါက အသေသတ်မည်ဟု ကြိမ်းထားလေသည်။

အခုတော့ လီးပြတ်နေတာ ကြာတာကတကြောင်း၊ ရာသီလာပြီးကာစအချိန်ဖြစ်တာတကြောင်း၊ နေဝင်း၏ စံချိန်မှီ လီးကြီးကို မြင်နေရတာတကြောင်း အကြောင်းကြောင်းတို့ကြောင့် စောက်ပတ်ယွကာ လီးဆာလာတော့သည်။ နေဝင်းက တတွတ်တွတ်ပြောကာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဂွင်းထုနေသည်။ နေဝင်း ဘာတွေပြောနေသလဲဟု နားစိုက်ထောင်မိသောအခါ စောက်ရေတစိမ့်စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။

" အန်တီငယ့်ကို သားလိုးနေပြီ လိုးနေပြီ အ လိုး လိုး လိုးနေပြီ အန်တီငယ့် စောက်ပတ်က လိုးလို့ကောင်း ကောင်း ကောင်း တယ် အ အ အ…"

နေဝင်း ကောင်စုတ်လေး သူမကိုမှန်းကာ ဂွင်းထုနေသည်။ နီနီသန်း သဘောကျစွာပြုံးမိတော့သည်။ ငယ်မူငယ်သွေးပြန်ကြွလာသည်။ နီနီသန်းဆိုတာ မလုပ်ပါနဲ့လို့ တားရင် ဖြစ်အောင်လုပ်သည်။ မသင့်တော်ပါဆိုလျှင် စမ်းကြည့်ချင်သော လူဆိုးမလေးဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ ယခုလည်း နေဝင်းနဲ့မှ လိုးချင်လာမိသည်။ 

ကောင်စုတ်လေးက ဘယ်ချိန်ကထဲက ပြစ်မှားနေသလဲမသိ။ တွေ့ဦးမည် ဟုကြိမ်းဝါးနေမိသည်။ ကြည့်နေဆဲမှာပင် နီရဲပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးထိပ်မှ လရေဖြူ ဖြူ ပြစ်ပြစ်များ ထွက်လာသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

ကောင်လေးပြီးသွားပြီဖြစ်သဖြင့် သူမလဲ အသာရှေ့သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ လမ်းလျှောက်ရတာတော့ ပေါင်ကြားမှ စိုစိစိုစိဖြင့် အေးခနဲ့အေးခနဲ့ ခံစားမိကာ ပြုံးမိလေသည်။

……………………………………………...................................................…

နေဝင်းရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီး အန်တီငယ့်ကိုမေးလိုက်သည်။ ကြိုးပြုတ်နေတာ လုပ်ပေးပြီး ဂိမ်းဆိုင်သွားရဦးမည်။

" အန်တီငယ် ဘယ်ဟာလုပ်ရမှာလဲ…"

" အေးသား တီလေး ပြမယ်…"

နေဝင်း အသက်ရူမှားသွားသည်။ အန်တီငယ်က ကြာကြည့်လေး ကြည့်ကာ သူ့ကိုယ်သူ တီလေးဟု  ချွဲချွဲပြစ်ပြစ်ပြောရင်း ထလာသည်။

" လာ သား တီလေးနောက်က လိုက်ခဲ့…"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အန် အန်တီငယ်…"

" သား တခါထဲမှာထားရဦးမယ် တီလေးကို အန်တီငယ်လို့ မခေါ်နဲ့ကွာ အခုချိန်ကစ တီလေးလို့ပြောင်းခေါ် ကြားလား…"

" ဟုတ် တီလေး…"

ပြောင်းလဲသွားသော အန်တီငယ့် အပြုအမူကို နေဝင်း နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်မိသည်။ တီလေးက ရှေ့ကနေသွားနေသည်။ တီလေးဖင်က တလုံးချင်းတုန်ခါနေသည်။ တောင့်လိုက်တဲ့ ဖင်တွေ ဦးလေးထွန်းကြည် ဖြိုနိုင်သေးဘူး ငါသာဖြိုလိုက်ရရင်ဆိုပြီး နေဝင်း ကသိုင်းရှုကာလိုက်၍ ပြစ်မှားရင်း လီးတောင်လာသည်။

နီနီသန်းက သေချာဖင်တုန်အောင်လုပ်ကာ လျှောက်နေသည်။ ကောင်စုတ်လေး သေချာကြည့်ပြီး ပြစ်မှားနေမှာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ။ အဝတ်လှမ်းကြိုးတန်းပြုတ်နေသော နေရာရောက်တော့ ဗြန်းစားကြီးရပ်လိုက်ရာ နေဝင်းမှာ သတိမရှိပဲ ဆက်လျှောက်လာသဖြင့် ဝင်တိုက်မိတော့သည်။ 

တိုက်မိတာမှ ဖင်ကြားလီးထောက်မိလျက်သား။ တီလေး ရှေ့ဟပ်ထိုးလဲမှာစိုးလို့ ဖမ်းထိန်းလိုက်မှ ပိုဆိုးသွာတော့သည်။ နေဝင်းက ဖမ်းထိန်းရန် ဆွဲမိဆွဲရာဆွဲသောအခါ နီနီသန်း နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းမိလျက်သား ဖြစ်နေသည်။ 

" အို ဟဲ့ ဒီကလေးဟာလေ အရမ်းပဲ…"

နီနီသန်းမှာ ဖြစ်လာသည့် အခြေအနေပေါ် သဘောကျသွားလေသည်။ နေဝင်းမှာ စက္ကန့် အနည်းငယ်မျှကြောင်နေပြီးမှ လန့်သွားကာ လက်ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။

" တီလေး ကန်တော့နော် ကန်တော့…"

" သားကလည်း ဘုန်းကြီးခေါင်းခေါက်ပြီးမှ ကန်တော့ကန်တော့တဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် ကိုင်လို့ကောင်းရဲ့လား ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်…"

နီနီသန်း မခွာချင် ခွာချင်ဖြင့် ခွာလိုက်ရသည်။ အတွေ့ထူးသည့် လီးကြီးပင် ဖြစ်သည်။ နေဝင်းကို ရဲတင်းလာစေရန် သေချာပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ နေဝင်းမှာ ရင်ထဲ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာလေသည်။ တီလေးက သူ့အပေါ် ရေလာမြောင်းပေးနေသလား ဟုသံသယဝင်လာသည်။

" ဒီကြိုးတန်းကို ချည်ပေး သံကိုသေချာရိုက် ဒါပဲ အဲ့ဒါပြီးရင် မင်းသွားချင်တဲ့ဆီသွားတော့…"

ပြောကာ တီလေးက သူ့ပါးလေးဆွဲလိမ်ကာ ထွက်သွားတော့သည်။ နေဝင်း လှုပ်ရှားနေသော စိတ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းကာ လုပ်စရာများ ပြီးအောင်လုပ်လိုက်သည်။ သိပ်လည်း မများပါ သံရိုက်ကာ ကြိုးတင်းနေအောင်ချည်ကာ သံအနည်းငယ်ကွေးပေးရုံဖြင့် ကိစ္စပြတ်ပါသည်။ အလုပ်ပြီးတော့ ဂိမ်းဆိုင် သွားချင်စိတ်မရှိတော့။ အိမ်ထဲဝင်လာပြီး ပစ္စည်းများကို သူ့နေရာသူ ပြန်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် တီဗွီရှေ့မှာ ထိုင်၍ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေသော တီလေး၏ဘေးတွင် ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" ဟဲ့ ဂိမ်းဆိုင် သွားမှာဆို…"

" မသွားတော့ပါဘူး တီလေးတယောက်ထဲ ဖြစ်နေမှာကို စိတ်မချပါဘူး…"

" အံမယ် မိုးတွေ ဘာတွေရွာကုန်ဦးမယ်…"

" မိုးရွာရင် ပိုကောင်းတာပေါ့ အိမ်မှာကွေးနေရုံပဲ…"

" တော်စမ်းပါ…"

နီနီသန်းက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် အခွေလဲရန် ဆိုဖာပေါ်မှ လျောဆင်းကာ ဒူးထာက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသာကုန်းကာ အခွေရှာနေလိုက်သည်။ တကယ်တော့ နေဝင်းကို သေချာ လေးဖက်ကုန်းပြခြင်းဖြစ်သည်။ ဖွင့်မယ့်ကားက တခါထဲ စဉ်းစားပြီးသားဖြစ်သည်။ အမေရိကန် အိမ်ထောင်ရေး ဒရာမာကား သစ္စာမဲ့ခြင်းလို့ အဓိပ္ပာယ်ရသော Unfaithful ဇာတ်ကားခွေယူကာ ဖွင့်လိုက်တော့သည်။

စာတန်းထိုးတော့ Unfaithful ဆိုသည်နှင့် နေဝင်းမှာ ထခုန်မိမတတ် ပျော်ရွှင်သွားလေသည်။ သူကြည့်ပြီးသား ကြိုက်လွန်းလို့ အထပ်ထပ်အခါခါ ပြန်ကြည့်ခဲ့သောကားဖြစ်သည်။ မင်းသမီး ဒိုရင်လိန်းက ယောက်ျားရှိလျက် သူမထက်ငယ်သော လူငယ်တယောက်နှင့် ဖောက်ပြန်သော ဇာတ်လမ်းဖြစ်သည်။ 

ဖူးကားမဟုတ်သော်လည်း အမ်စီ စာရင်းဝင်သောကြောင့် လိင်ဆက်ဆံသော အခန်းများ အများကြီး ပါသည်။ ကြည့်နေရင်းဖြင့် လိင်ဆက်ဆံသော အခန်းများရောက်လာသောအခါ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်များ နိုးကြွဖောက်ပြန်လာကြသည်။

နေဝင်းက မသိသလိုနှင့် တီလေးပေါင်ပေါ် လက်တင်လိုက်သည်။ တီလေးက ဘာမှမပြော ဇာတ်လမ်းကိုသာ သဲကြီးမဲကြီးကြည့်နေသည်။ နေဝင်းက နောက်တဆင့်တက်လာသည်။ တီလေးရဲ့ ပေါင်သားလေးများကို အသာပွတ်ခါပေးသည်။

ထိုအချိန်ဝယ် ဇာတ်လမ်းကလည်း စားသောက်ဆိုင် အနောက်ဖက် အိမ်သာထဲမှာ မတ်တပ်ဆော်တဲ့ အခန်းရောက်နေပြီး တဘန်းဘန်း နဲ့ ကြုံးလိုးနေသည်။ နီနီသန်းက သူမပေါင်ပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နေသော နေဝင်းလက်ကို ယူကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲသို့ ထဲ့ပေးလိုက်သည်။ 

သူကလည်း နေဝင်းပေါင်ကြားထဲမှ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေသည်။ နေဝင်းက တီလေးစောက်ပတ်ကို ဂါဝန်ပေါ်မှ ကိုင်ပေးနေရတာကို အားမရတော့။ တီလေး ဂါဝန်စကို အပေါ်ဆွဲတင်ကာ ပေါင်သားလေးများကို အသာပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။

အလိုက်သိသော တီလေးကလည်း ဆိုဖာပေါ် ရှေ့ဖက်သို့ အသာလျှောချရင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလေသည်။ နေဝင်းလက်တွေက တီလေး၏ စောက်ပတ်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ ပေါင်ခြံကြားကို အသာပွတ်သပ်ရင်း ဟလာသော တီလေး၏ ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးကို အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဖိကာ အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ တီလေး၏ နှုတ်ဖျားမှ အသံလေးများ အန်ကျလာတော့သည်။

" အ…အာ…သားလေး ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ…"

နေဝင်းမှာ တီလေးနှင့် အနီးဆုံးသို့တိုး၍ အလိုက်သင့်ကပ်ထိုင်လိုက်ကာ စောက်ရေစိမ့်ကျနေပြီ ဖြစ်သော စောက်ပတ်လေးကို အသာစောင်းတိုက်ပေးနေသည်။ အရေတွေရွှဲလာပြီဆိုမှ စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ်ထဲ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ ညှောင့်ပေးတော့သည်။

" အ…အာ…သား…လုပ်လုပ် ကောင်း…ကောင်းတယ် လုပ်…"

တီလေးမှာ သူ့လီးကို တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားရင်း အပြတ်ဟော့နေသည်။ သူက အမတန်ရူးခဲ့ရသော တီလေးနှုတ်ခမ်း ထူထူလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ပါသည်။ တီလေးက မထင်မှတ်လောက်အောင်ပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်နမ်းလာသည်။ နေဝင်းကလဲ စိတ်ကြွလာကာ တီလေးရဲ့ အထက်နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်ထွက်လုမတတ်စုတ်ပေး ပါတော့သည်။

စောက်ပတ်ကို ကလိရင်း နမ်းရတာ နေဝင်းအဖို့ ထန်စေသလို စောက်ပတ်အနှိုက်ခံရရင်း ကစ်ဆင်ဆွဲခံရသည်မှာ နီနီသန်းအဖို့ ပထမဆုံးဖြစ်ကာ အပြတ်ဟော့နေသည်။ နှုတ်ခမ်းတွေ ကျိမ်းလာလောက်အောင်နမ်းပီးမှ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကာ နေဝင်းက စောက်ပတ်ထဲမှ လက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် တီလေးနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံအောင်ကြည့်ကာ စောက်ပတ်နှိုက်ထားသော လက်ခလယ်ကို ပါးစပ်ထဲထဲ့ကာ စုပ်ပြလေသည်။ တီလေးမျက်လုံးများ အရောင်တဖိတ်ဖိတ်တောက်လာကာ နေဝင်း စုပ်ပြီးသား လက်ခလယ်ကို ဆွဲယူကာ ပြန်စုပ်ပြတော့ နေဝင်းမှာ ရင်ထဲနွေးခနဲ့ ဖြစ်သွားလေသည်။

နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ထားသည့်အလား ပြိုင်တူ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်ကြသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားသော တူဝရီးနှစ်ယောက်သည် ကြားလေသွေးမှာကို မလိုလားသည့်အလား တစ်ဦးကို တစ်ဦးတင်းကျပ်စွာဖက်ရင်း ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြသည်။နမ်းအားရတော့မှ နှစ်ဦးသားခွာလိုက်ကြကာ နေဝင်းက တီလေးကို ဆိုဖာပေါ် အသာတွန်းလှဲလိုက်သည်။

ဆိုဖာပေါ် ပက်လက်ဖြစ်နေသော တီလေး၏ ပေါင်းနှစ်ချောင်းကို အသာဟလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို တီလေး စောက်ပတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ နီနီသန်းမှာ စောက်ပတ်ကလိခံထားရသဖြင့် စောက်ရေရွှဲကာ နေဝင်းလီးက ဆစ်ခနဲ့ တိုးဝင်လာသည်။ နေဝင်းက ခါးလှုပ်ကာ ထပ်သွင်းတော့ လီးတဝက်ခန့်ဝင်သွားသည်။ ကျန်တဝက်ကို ဖြေးဖြေးချင်း နှဲ့ကာဖိသွင်းလိုက်သည်။ 

ဆီးစပ်နှစ်ခုထိကပ်မိသည်အထိ သူ့လီးက တီလေးစောက်ပတ်ထဲ နက်ရှိုင်းစွာဝင်ရောက်သွားသည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားတော့မှ  အသာလေး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ကာ ဖြေးဖြေးလေးလိုးနေသည်။ နီနီသန်းမှာ အယွကြီးယွနေချိန် လီးဝင်လာသောကြောင့် နေသာထိုင်သာရှိပေမယ့် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးနေသော နေဝင်းကို အားမလို အားမရဖြစ်လာသည်။

" သား မြန်မြန်လေးလိုး တီလေးလိုချင်နေပြီ…"

နေဝင်းမှာ တီလေးစကားကြားမိသည်နှင့် စိတ်ကြွကာ အသားကုန်ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ထိုသို့လိုးနေရင်း တီလေးကို

" တီလေး သားလိုးနေတာကို ခံရတာကောင်းလား…"

" ဘာတွေလာပြောနေတာလဲသားရယ်လိုးမှာဖြင့်လိုးစမ်းပါ…"

" မရဘူး တီလေး ပြောပါ သားလိုးတာခံရတာ ခံရတာကောင်းလား…"

ဟု ဇွတ်မေးလေသည်။ နီနီသန်းက စိတ်မရှည်တော့ဘဲ

" ကောင်းတယ်ဟေ့ ကောင်းတယ်မင်းလီးကြီးက မင်းဦးလေးထက်ကြီးတယ် တီလေး စောက်ပတ်တခုလုံး ပြည့်ကျပ်နေပြီး ခံလို့ကောင်းတယ် လိုးစမ်း မြန်မြန်လေးလိုးစမ်း…"

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ပြောလည်းပြော လိုးလည်းလိုးကြရင်း တီလေးကအောက်ကနေ ကော့ကော့ပြီး ခံပေးသည်။ နေဝင်းက အားကုန်ဆောင့်လိုးသောအခါ နီနီသန်းခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး တင်းကျပ်စွာဖက်လိုက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ တချိန်ထဲမှာပင် နေဝင်းလည်း လီးထဲက သုတ်ရေတွေကို တီလေးစောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် ပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် တီလေးရော သူပါ ငြိမ်သွားကြသည်။ ခန အမောဖြေပြီးနောက် နေဝင်းက

" အမြဲ လိုးပါရစေနော် တီလေး…"

" စကားနားမထောင် ကလန်ကဆန်လုပ်ရင် ပေးမလိုးဘူး ခစ် ခစ် ခစ်…"

" အဲ့လို ဘယ်ရမလဲ စကားနားထောင်ပါ့မယ် ပေးမလိုးရင် အတင်းတက်လိုးမှာပဲ…"

" သူတော်တော်ဆိုးနေ ဦးလေးထွန်းနဲ့ တိုင်ပြောမှာပေါ့ ဟိ ဟိ ဟိ…"

" တီလေး ပေးလိုးပါနော် တီလေး စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါ့မယ် နော် နော်…"

" အေးပါ ပေးလိုးမှာပေါ့ ဒါပေမယ့် မင်းဦးလေး ရှေ့ကျရင် ဆင်ခြင်နော်…"

" စိတ်ချပါ မမရဲ့ လူတွေရှေ့ တူဝရီး လူကွယ်ရာကျ လင်မယား ဟုတ်တယ်မို့လား…"

" အောင်မာ ဘယ်သူက သူ့မယားလုပ်မယ်ပြောနေလို့လဲ…"

" ကျနော့် သီအိုရီအရ မမက ကျနော့်မယားဖြစ်သွားပြီ…"

" ဟင်း တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ်…"

ဟု ပြောကာ နီနီသန်းက မျက်စောင်းထိုးလိုက်လေတော့သည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။