အချစ်က တခြားဆီမှာ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - Steven Law
လွန်ခဲ့သော၂၀၀၆ ခုနှစ်ကတော့ ကျမအသက်၂၃နှစ် အရွယ်လောက်ကပေါ့ရှင်။ ကျမကျောင်းပြီးပြီ အလုပ်အတွက်သင်တန်းတွေ ပြေးတက်ရင်းပေါ့..ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့တာလေး ပြောပါရစေ။ ဟီးဟီး ပြောချင်ဇောကများနေတော့ နာမည်ပြောဖို့မေ့နေတယ်။ ကျမကပန်းသဇင်တဲ့။ ပင်မြင့်မှာပွင့်တဲ့ ပန်းလေးလို့ ဖေဖေကနာမည်လေးပေးခဲ့တာ။ ကျမဘဝတိုးတက်မြင့်မားဖို့ရည်ရွယ်ပြီးပေးထားတဲ့နာမည်လေးပေါ့။
ဒါပေမယ့် ကျမကို အရမ်းလှသလားလို့ မေးရင်အရမ်းမလှပေမယ့် ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။ အသားဖြူတယ်။ မျက်နှာအကျကောင်းတယ်။ နှာခေါင်းစင်းတယ်။ မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းတယ်။ အင်း..ကိုယ်လုံးလားလှတယ်လို့ပဲ ပြောရမှာပေါ့။ ဖွင့်ထွားတဲ့ရင်သားနှင့်စွင့်ကားတဲ့ တင်ရှိတယ်။ ကိုယ်ရေးသွေးတာတော့ဟုတ်ပါဘူးရှင့်..
အင်းလိုရင်းပဲ ပြောပါ့မယ်။ ဒီလိုပါ ကျမသင်တန်းတစ်ခု တက်ရမယ်ဆိုတော့ အလုပ်ကနေ အပြေးအလွှားတက်တယ်။ DMLမှာပေါ့။ အလုပ်ထဲကလာရတော့ နောက်ကျသွားတယ်။ သင်တန်းရောက်တော့ ထိုင်စရာခုံလိုက်ရှာတယ်။ နောက်ဆုံးမှာခုံတန်းမှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့သူ အနားကျမသွားပြီး။
" ဟီး ...နောက်ကျသွားလို့..အကို..ထိုင်လို့ရလား"
" ဟာ ရပါတယ်ဗျ..ရပါတယ်..ထိုင်ပါ"
" ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးရှင့်"
ရည်ရည်မွန်မွန် ပြောနေပေမယ့်ကိုယ့်အာရုံက သင်တန်းနောက်ကျနေလို့သူ့ကိုဂရုမစိုက်မိဘူး။ ထိုင်ပြီးမှ သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ နေလောင်အသားအရည်မို့ညိုနေပုံ ရပေမယ့် မူလအသားဖြူပုံရတယ်။ယောက်ျားပီသတဲ့မျက်နှာပေါက်ပဲ။ ဝတယ်လို့ပြောစရာမရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်။ စပို့ရှပ်နှင့်စတိုင်ဘောင်းဘီကျကျနန ဝတ်ထားတယ်။ သင်တန်းမှာ စာတွေသင်ရတဲ့ အချိန်တော့ သူ့ကိုအာရုံမထားမိပေမယ့်ကိုယ့်အနားမှာ တစ်စိမ်းယောကျားလေးရှိတဲ့ဆိုတဲ့စိတ်က မလုံမလဲနှင့်ပေါ့။
ခဏခဏ ချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဟီး..ကျမကလည်းအချောင်း သူကလည်းအကြည့်မှာ နှစ်လိုဖွယ်အပြုံးနှင့်တချက်ပြုံးပြတယ်။
" အိုး .."
ကျမရင်ခုန်ပြီးရှက်သွားတယ်။ ကျမ အပျိုစင်လေးပါ။ တစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့အပြုံးမှာ အရည်ပျော်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ ကျမပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သင်တန်းဆရာပြတဲ့ဖက်ကို အာရုံစိုက်ပေမယ့် ခုန်နေတဲ့ရင်ကို မဖုံးဖိနိုင်ဘူးလေ။ သင်တန်းခဏနားချိန်မှာတော့ သူက ကျမဖက်လှည့်ပြီး
" ကျနော်.. ပြည့်ဖြိုးဦးပါ"
" ဟုတ်ကဲ့အကို..ကျမက ..ပန်းသဇင်ပါ"
" ဟုတ်ကဲ့..နာမည်လေးက..အရမ်းလှတယ်"
" ဟင်း..မုန့်ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်"
" ဟား..ကျနော်မုန့်စားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊နာမည်နဲ့လူနှင့်လည်းအရမ်းလိုက်ဖက်တယ်..အာ့ကြောင့်ပါ"
" ခစ်ခစ် ..အရမ်းအပြောကောင်းတယ်"
" အပြောမကောင်းရပါဘူးဗျာ..ကျနော်ကစစ်သားပါဗျာ"
" ခစ် ခစ် ကိုကိုစစ်သားကြီးက..အပြောကောင်းတယ်'"
" ဟား..ဟား..တကယ်လားဗျာ..ကျနော်တောင်မြောက်ချင်လာပြီ"
" အော..ဒါနှင့် ဘယ်တပ်ကလဲ"
" ကျနော် ၆၇၇၇၊ကလောတပ်နယ်မှာ..တာဝန်ကျပါတယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
" ဘာရာထူးလဲ..ရှင့်"
" ဗိုလ်ကြီးအဆင့်ပါပဲ"
" ဟုတ် ..ဗိုလ်ကြီး"
" ဟာ.. မပန်းသဇင်ကလည်းဗျာ"
" ဟုတ် ..ဗိုလ်ကြီး ပြောပါ"
" ဟား..ဟား..မပန်းသဇင်တော်တော်..နောက်တယ်ဗျာ..ကိုပြည့်လို့ပဲ..ခေါ်ပါ"
" ဟုတ် ..ဗိုလ်ကြီး..သဇင်လို့ခေါ်ပါ..ဟီးး"
သင်တန်း ပြီးဆုံးချိန်ကျတော့ ညဘက်ရောက်နေပြီ။
" သဇင်..ဘယ်ပြန်ရမလဲ"
" သဇင်က ယုဇန ကိုပြန်မှာပါ..ကိုပြည့်ကရော"
" ကျနော်လည်း..အဲဒီဘက်ပြန်မှာပါ"
" အော..လမ်းကြောင်းတူတယ်ပေါ့"
" ဟုတ်ကဲ့ လာ..အတူတူပြန်ကြရအောင်..သဇင်"
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
ယုဇနကားတွေကအရမ်းကြပ်တယ်။သူအရင်ဆုံးတက်ပြီးနေရာဦးတယ်။ကျမတက်လာတော့
" သဇင်..ဒီမှာနေရာရပြီ"
" ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးရှင့်"
" အာ..သဇင်ကလည်းဗျာ"
တလမ်းလုံးစကားတွေ ဟိုပြောဒီပြောပေါ့။ ကျမထင်ထားတာက စစ်သားဆိုတာစကားပြောပြတ်တယ်။သာမန်အရပ်သားတွေနှင့်မပြောတတ်ဘူးဆိုပြီးတော့ပေါ့။သူကဗဟုသုတလည်းစုံတယ်ရှင့်။ ယုဇနရောက်တော့
" သဇင် မှောင်နေပြီ..လာကြိုမယ့်သူ ရှိလား"
" မရှိဘူး..ကိုပြည့်"
" ကျနော်..လိုက်ပို့ပါရစေ"
" အားနာတယ်ရှင် ..ကျမနေတာ A..Block မှာဆိုတော့..ဝေးတယ်"
" ဟာ..သဇင်ကလည်းစစ်သား တစ်ယောက်..အနေနှင့်..ဒီဟာလေးက..နီးလွန်းနေတယ်"
" အားနာလို့ပါ"
" ကျနော်တို့ကတနေ့..လေးမိုင် အီကွေးမင့်..အပြည့်နဲ့ပြေးနေကျ..ထရိန်နင်ရပြီးသား"
" မလွယ်ဘူးနှော်..အဲလိုပြေးနိုင်ဖို့"
" အလေ့အကျင့်..ရနေပါပြီ"
" ဟုတ်ကဲ့ "
ဒီလိုနဲ့ကျမနေတဲ့တိုက်ခန်းရှေ့အထိလိုက်ပို့တယ်။ကျမလည်းတိုက်ရှေ့ရောက်တော့
" ကိုပြည့်..ပြန်တော့လေ သဇင်လည်း..အပေါ်တက်တော့မယ်"
ကျမလည်းကိုပြည့်ကို တော်တော်ခင်သွားတယ်။ နောက်ရက်တွေလည်း သင်တန်းတက်ရင်း ကိုပြည့်နဲ့ပဲအတူထိုင်ဖြစ်တာပေါ့။သူပဲ လိုက်ပို့တယ်။ကျမလည်း ကျေနပ်မိတယ်။ တနေ့တော့ ကိုပြည့်မျက်နှာမကောင်းဘူး
" ကိုပြည့်..ဘာဖြစ်လာလဲ"
" အိမ်နဲ့..အဆင်မပြေ..ဖြစ်နေတယ်"
" ဟင်..ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
" သဇင် ကိုပြည့်ကို..တစ်ခါမှမမေးဖူးဘူးနှော်"
" ဘာမေးရမှာလဲ..ကိုပြည့်"
" ကျနော်..အိမ်ထောင်..ရှိ..မရှိပေါ့"
" ကျမတို့ခင်တာ..အဲဒါတွေလိုလို့လား..ကိုပြည့်"
" ကျနော်..အရမ်းစိတ်ညစ်တယ်"
" အော ဘာဖြစ်လဲ..ကျမကူညီနိုင်ရင်..ကူညီပါ့မယ်"
" အင်း ဗျာ သဇင် ..ကျနော့်ကိုခွင့်လွတ်ပါ"
" ရှင်ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ကျနော်သဇင် နဲ့..အတွေ့နောက်ကျတယ်"
" ရှင် ..ဘယ်လို..ဘယ်လို"
" ကျနော်မှာအိမ်ထောင်ရှိတယ်"
" အော် ဟုတ်ကဲ့"
" ကျနော်ကစစ်ဗိုလ်၊ မိန်းမဘက်ကချမ်းသာတယ်..ရန်ကုန်မှာ သူတို့အိမ်လေ လမ်းမတော်က...... တိုက်ပဲ"
" ဟုတ်ကဲ့ "
" သူက..ကျနော့်ကိုချစ်လို့ယူတာမှ..မဟုတ်တာ"
" အာ..ကိုပြည့်ကလဲ"
" ကျနော့်ရှေ့ရေး..ကောင်းတယ်ဆိုပြီးယူတာလေ"
" အင်းး"
" စစ်သားကိုချစ်ရင်..စစ်သားမယားလို..နေနိုင်မှပေါ့..အခုသူကသူဌေးသမီးဆိုတော့..တပ်မှာလည်း..အဆင်မပြေဘူးဗျာ..ကျနော်စိတ်ညစ်တယ်"
" အော်..ကိုပြည့်ရယ်"
ကျမတို့မိန်းမသားဆိုတာ မိခင်စိတ်ရှိတယ်။ မူလကတည်းက သနားတတ်တဲ့ကျမကိုပြည့်အပေါ် စာနာမိတယ်။သူရင်ဖွင့်သမျှကို မျှဝေခံစားရင်းနှင့်ပဲသာယာမိတယ်။ သူ့အပြောချိုချိုမှာကျမ အရည်ပျော်တာပေါ့ရှင်။
" သဇင်.. "
" ရှင့် ..ပြော..ကိုပြည့်"
" ကျနော်..သဇင် ကို..ချစ်တယ်ဗျာ"
" အာ ...ကိုပြည့်ကလဲ"
" ကျနော်..သိပါတယ်။ကျနော်လူမှု့ရေး..ဖောက်ဖျက်တာကို..ကျနော်..သဇင်အပေါ်အမှန်တကယ်..ချစ်မိတာပါ"
" အော် ....ကိုပြည့်ရယ်"
" ကျနော့်ဘဝက သေမထူး..နေမထူးဘဝပါ..ကျနော်သဇင်နဲ့သာတွေ့ခွင့်ရမယ်မှန်း သိခဲ့မယ်ဆိုရင်..ကျနော်ဒီအိမ်ထောင်ရေးကို..ယူဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး..တကယ်ဆိုကျနော်ကမလိုက်ဖက်တဲ့..အိမ်ထောင်ရေးကို..ရွေးချယ်မိခဲ့တာပါ"
" အော်.. ကိုပြည့်ရယ်"
" သဇင် စဉ်းစားကြည့်လေ ကိုလို..ဗိုလ်ကြီးဘဝပဲရှိသေးတဲ့ လူကိုသူ့မိဘတွေက လူရာမသွင်းဘူး..တပ်ထဲမှာ အကောင်ဖြစ်ပေမယ့် အိမ်ရောက်ရင်..ကျနော့်အခန်းထဲဝင်ပြီးဘာမှမပြောတာ..ကျနော်အရမ်း..သိမ်ငယ်တယ်"
" အော ..ကိုပြည့်ရယ်"
" သဇင်နဲ့တွေ့မှ..စိတ်ချမ်းသာရတဲ့..ဘဝပါ"
" အာ.. ကိုပြည့်"
" ကျနော့်ကိုစာနာနားလည်ပေးနိုင်တဲ့ သဇင်ကို..ဒီရင်ဘတ်ကြီးထဲက..ချစ်မိတာဆန်းလားဗျာ"
" အင်း"
ကိုပြည့်လေ သဇင့်လက်ကိုကိုင်ပြီးသူ့ရင်ဘတ်မှာကပ်ထားတယ်။ အိမ်ထောင်ရှင်မို့လို့လားမသိဘူး ။လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်လွန်းတယ်။ဒီအပျျိစင့် ရင်မှာတဒိန်းဒိန်းခုန်နေပြီ။
" အာ ..ကိုပြည့် လွှတ်ပါ"
" ကျနော်..အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ..ကျနော့်ကိုစိတ်ချမ်းသာခွင့်လေးတော့ပေးပါ"
" သဇင်စဉ်းစားပါရစေ..ကိုပြည့်"
တကယ်တော့ သဇင်မစဉ်းစားမိပါဘူး။ ဒီလိုမျိုးကိုယ့်အပေါ်ကြင်နာတတ်တဲ့ လူမျိုးကို သဇင်မတွေ့ဖူးသေးတော့ရင်ခုန်ရင်အချစ်ပဲထင်ခဲ့တယ်။ တကယ်လည်းချစ်သွားတယ်လေ။ သင်တန်းရက်တွေ ဟိုလည်ဒီလည်အတူတူပေါ့၊ သဇင်လည်းပျော်နေတယ်၊ကိုပြည့်ကတကယ့်ကိုလက်ရဲဇက်ရဲပဲ ။ဖက်တာနမ်းတာအရမ်းကျွမ်း။သဇင်မှာရင်တဖိုဖိုနဲ့။
နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်တောင်သဇင်မှာကျောထဲစိမ့်နေအောင်ခံစားရတယ်။ အင်း..မရှက်မကြောက်ပြောရရင်ပိပိထဲအရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာ။ လည်တိုင်တွေနမ်းရင်တော့ အရည်တွေကပင်တီတောင်ဖောက်ထွက်တတ်လို့ သဇင့်မှာနေစဉ်အမျိုးသမီးသုံးအခုအခံတွေပါ ခံထားတယ်။ သူကလည်းအိမ်မပြန်ဘူးလေ။သဇင်ကိုအိမ်လိုက်ပို့တဲ့နေ့တွေဆိုသဇင်မှာရင်ထဲမောဟိုက်နေသလို ခံစားရတယ်။ သင်တန်းပြီးတဲ့ တနေ့မှာ
" သဇင် ...ကိုပြည့်..တပ်ထဲပြန်သွားရမယ်"
သဇင်ဝမ်းနဲသလိုဆွေးမြေ့သွားသလိုခံစားရပြီးကိုပြည့်ကိုဖက်ထားမိတယ်။
" အင်း ကို..အလွမ်းရတော့မှာပဲကွာ"
" တော်ပါ.. ဟိုရောက်ရင်..သဇင့်ကိုမေ့သွားမှာပဲ"
" ဘယ်လို့မှ..မမေ့ပါဘူး..သဇင်... ကိုတို့အတူတူနေရအောင်"
" ကိုပြည့်..သဇင်ကြောက်တယ်"
" မကြောက်ပါနှင့်..သဇင်ရယ်..ချစ်သူတို့ဘဝ..တစ်ခါတလေချစ်ကြတဲ့..ဥစ္စာ"
သဇင်ကိုပြည့်ကိုသနားလည်းသနားချစ်မိတယ်။
" အင်းပါ ..ကိုပြည့်ရယ်"
ကိုပြည့်.Taxi ငှားပြီး
" လာ သဇင်..ကိုတို့သွားကြမယ်.."
သဇင်.ကားပေါ်တက်ခဲ့ပေမယ့်..ရင်ထဲမှာချီတုံချတုံနဲ့..ကြောက်သလိုရွံသလိုခံစားရတယ်..ကိုပြည့်ကအလိုက်သိစွာပဲသဇင်ကိုရင်ခ့င်ထဲပွေ့ထားကာ
" အရမ်းချစ်တယ်..သဇင်ရယ်"
" သဇင်လည်း..အတူတူပါပဲကွယ်"
သဇင်ကိုပြည့်ခေါ်ရာနောက်ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။ကိုပြည့်ကဟိုတယ်တစ်ခုကို ပဲခေါ်တာပါ။ ဟိုတယ်ထဲဝင်ရမှာမျက်နှာတော့ပူတယ်။ဒါပေမယ့် ကားကဟိုတယ်ထဲအထိဝင်လို့ရတယ်။နောက်ကနေပြီးအပေါ်တက်ရတာမို့ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်ဘူး။
" လာ သဇင်..ကိုကိုနဲ့လိုက်ခဲ့"
ထူးဆန်းတာက ဟိုတယ် ကဝန်ထမ်းတွေနှင့်မတွေ့တာပဲ။
" ကိုပြည့်..ဘယ်သူမှလည်း..မတွေ့ဘူးနှော်"
" အင်း"
ကိုပြည့်က..သူ့ဘောင်းဘီအိပ်ထဲက သော့ထုတ်ပြီးအခန်းတံခါးဖွင့်မှ သတိထားမိတယ်။
" ကြည့်စမ်း..လူလည်ကြီး တစ်ခါတည်းအခန်းငှားထားတာပဲ"
" ဟုတ်တယ်..သဇင်..မဟုတ်ရင်အရှေ့က..Reception.ကို..ဖြတ်ရမှာလေ"
" ဟင်း တော်တော်လည်တယ်"
" ဟဲဟဲ ချစ်လို့ပါကွာ"
" ဟင်း သဇင်..ကြောက်နေတယ်..ကိုပြည့်"
" မကြောက်နဲ့..သဇင် ရယ်၊ဒီအထိတောင်..ရောက်ပြီ"
" ဟုတ်ကဲ့ ဒါပေမယ့်"
သဇင်စကားကရှေ့မရောက်တော့ဘူး ။ကိုပြည့်ကကျမကိုဖက်ပြီး နမ်းတော့တာပဲ။ သူ့အနမ်းကပိုပြီး ရင်ခုန်စေတယ်။ ကျမစိတ်ထဲမှာ ငါ့တော့..ကိုပြည့်နဲ့အတူနေရတော့မယ်..ဆိုတဲ့စိတ်ကကြီးစိုးပြီး ရင်ထဲ တသိမ့်သိမ်တုန်ကာပိပိထဲကတောင်လှုပ်လာတယ်။ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီး..
" အင်း..ဟင်း..ဟင်းကိုပြည့် ရယ် အဝတ်အစားတွေ..ကြေကုန်ပါ့မယ်"
" ကိုပြည့်..ချွတ်ပေးမယ်ကွာ"
" ဟင်း..ဟင်း..ရတယ် သဇင်ဘာသာ..ချွတ်ပါ့မယ်"
" အင်းပါ ..သဇင်ရယ်"
သဇင်ရေချိုးခန်းဖက်သွားပြီးအဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သေးတယ်။ပြီးမှသဘက်တထည်ပတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်တယ်။ ကိုပြည့်ကအဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီးပြီ။သူ့လီးကြီးက မတ်ထောင်နေတာ။ဒါပေမယ့် သူ့လီးကအကြီးကြီးမဟုတ်ဘူး။
" အာ ကိုပြည့်ကလည်းရှက်စရာကြီး"
" ဟဲ အဲဒါဆိုဟိုဘက်လှည့်နေ"
ကိုပြည့်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီးပြန်ထွက်လာတယ်။သဇင်ကတော့အိပ်ရမှာလား ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ကုတင်အောက်ခြေချရင်းထိုင်နေတာ။
" ချစ်တယ်..သဇင်ရယ်"
" ကိုပြည့်ရယ်..အတူတူပါပဲ"
ကိုပြည့်ကဘေးကထိုင်ကာကျမကိုဖက်နမ်းတော့ ကျမလည်းစိတ်လိုလက်ရပြန်ပြီး အနမ်းနှင့်တုန့်ပြန်လိုက်တာပေါ့။ ကိုပြည့်ကသဇင်လည်တိုင်တွေနမ်းရင်းနဲ့ သဘက်ကြီးခွာလိုက်တယ်။အသားစိုင်တွေကအဝတ်မရှိတော့ပူးကပ်သွားတဲ့အခါကျမစိတ်တွေပိုပြီးနိုးကြားလာတော့တယ်။
ကိုပြည့်လေ သဇင့်နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့တယ်။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့လက်ထဲမှာကျမအပျိုရိုင်းလေးတစ်ယောက်စိတ်တွေ အရမ်းထနေတယ်။ မိန်းမရဖူးသူဖြစ်လို့ မိန်းမကျမ်းကြေတယ်ပြောရမယ်။ သူနို့စို့ပေးရုံနှင့်ပိပိထဲက အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်လာပြီးနေရတာတမျိုးကြီး..ကျမစိတ်တွေရော ကိုယ်ရောလေထဲလွင့်မျောနေသလိုပါပဲ။ စိတ်တွေမရိုးမယွဖြစ်လာပြီးအသံတွေအလိုအလျောက်ထွက်မိတယ်။နို့စို့တာကလည်းကလေးတွေနို့စို့သလိုနဲ့မတူဘူး၊၊လျှာဖျားနှင့်မွှေတယ်။နို့အုံကြီးကိုငုံစို့တယ်။နို့သီးခေါင်းပတ်ဝန်းကျင်ကိုလျှာနှင့်ထိုးတယ်။
" အာ့.....အင့် ဟင့် ဟင့် အင်းးအင်း"
နို့တွေစို့ရင်းကျမပေါင်ကြားထဲ လက်ကြီးနှင့်နှိုက်ပြီးပိပိလေးကိုပွတ်တော့ သဇင်ကြ က်သီးမွေးညင်းတွေထလာတယ်။ အစေ့ကလေးကိုလက်နှင့်ထိမိတော့ ကျင်ကနဲတွေ့ပြီးတွန့်သွားသေးတယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့အထိအတွေ့မှာကျမနစ်မြောနေသလိုပါပဲ။ကိုပြည့်ကသဇင့်အစေ့ကလေးကိုဖြေးဖြေးလေးပွတ်တယ်။
" အာ့ ကိုပြည့် ကျင်တယ် အာ့..ဟင့်..အင့်"
အရည်တွေအရမ်းထွက်သွားတယ်။ကိုပြည့်ကအကွဲကြောင်းထဲလက်တစ်ချောင်းသွင်းပြီးမွှေသေးတယ်။
" အာ့ကိုပြည့် အာ့ရှီးရှီးးရှီးအိုးးး"
လူလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေသလိုခံစားရပြီးလေထဲလွင့်နေသလိုပါပဲ။ ကိုပြည့်ကနို့စို့ရပ်လိုက်တော့ကျမနို့သီးခေါင်းလေတွေထောင်ထနေသလိုပဲ။ သူရပ်ပြီးမှ ကျမပေါင်ကိုကားလိုက်တယ်။ သူလိုးတော့မယ်လို့ ကျမထင်မိပြီးမျက်လုံးလေးမှိတ်ကာနေလိုက်တယ်။
" ပြွတ်.. ပြွတ်...ပြွတ်"
" အာ့ အမလေးး အာ့ .."
လေထဲ မြောက်တက်သွားသလိုပါပဲ။ အိပ်ရာပေါ်ကခါးတောင် ကော့တက်သွားတယ်။ ဘယ်လိုခံစားချက်မှန်းမသိဘူး ။ တမျိုးကြီးမို့သဇင်အိပ်ရာခင်းတွေကိုတဖက်တချက်လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်မိတာပါ။ကျမထင်သလိုကျမပိပိထဲလီးဝင်တာမဟုတ်ပဲ ကျမအစေ့လေးကို ကိုပြည့်က တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေတာပါ။
" အာ့ ကိုပြည့်....ငရဲကြီးပါ့မယ် ကိုပြည့်ရယ်"
" မကြီးပါဘူး သဇင်ရယ်၊ငြိမ်ငြိမ်လေးသာနေပါ"
ကိုပြည့်လေကျမပိပိအကွဲကြောင်းတလျောက် လျှာအပြားလိုက်လုပ်ပြီးယက်လိုက်တာ။ အောက်ကနေအပေါ်ကိုပင့်တင်ပြီးယက်တော့အရည်တွေကသူ့လျှာမှာကပ်ပါလာတယ်။ လျှာသိမ်းပြီးမြိုချတာကို တွေ့ပြီးရင်ထဲသိမ့်ကနဲခံစားမိတယ်။
" ပလပ် ပလပ် ပလပ်"
" အား အင့်ဟင်းးဟင်းးအားးး"
ပိပိအကွဲကြောင်းထဲလျှကိုဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်စုချွန်ပြီး ထိုူတော့သဇင်ခါးကော့ပြီး
" အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းးး ...ကိုပြည့်...သဇင်...မနေနိုင်တော့ဘူး..အာ့ အင့်...ဟင့် တော်ပါတော့ ဟင့်အင့်အင်း"
မခံနိုင်တော့ဘူးလေကိုပြည့်ကိုတားယူရတယ်။
" သဇင်..ကို့ကို..လုပ်ပေးပါလား"
" ဟင့်အင်း..ကိုပြည့် သဇင်မလုပ်ရဲဘူး"
" လုပ်ပေးပါလား..သဇင်ရယ်"
" ဟင့်အင်း ကိုပြည့်...သဇင်အခုမလုပ်ရဲသေးဘူးကွာ"
" ဟုတ် နောက်အခေါက်ဆို..လုပ်ပေးနှော်"
" အင်းပါ..ကိုပြည့်ရယ်"
ကိုပြည့်လေ ဒူးထောက်ပြီး ကျမပေါင်ကြားထဲဝင်ကာပိပိအခေါင်းထဲလီးကိုတေ့ပြီးစလိုးတယ်။အပျိုစစ်စစ်မို့လီးဝင်လာမှာကြောက်ပြီးမျက်လုံးလေးမှိတ်
" ဗျစ် ဖျစ် ဖျစ် ဖောက်"
" အာ့ အမလေး..သေပြီ"
သဇင်သတိထားမိတာက လီးက အရမ်းမကြီးပေမယ့် အဖုတ်တင်းတင်းလေးဝင်သွားတော့ ကိုပြည့်လီးကြောင့်သဇင့်အပျိုအမှေးပါးပေါက်သွားရပြီဆိုတာပါပဲတင်းဆို့ဆို့အရသာရယ်နာကျင်မှု့တွေရယ်ပေါင်းပြီးခံစားရတယ်။
" အာ့...ကိုပြည့်...သဇင်နာတယ်"
" ခဏလေးပါ..သဇင်ရယ်..နှော်"
" အင်းပါ ကိုပြည့်ရယ်.. ဖြေးဖြေးလေးပဲ...လုပ်နှော်
" အင်းပါ..သဇင် တော်ကြာကောင်းသွားမှာပါ"
" ဟင့်အင်း အခုတော့..နာတာပဲ..သိတယ်"
ကိုပြည့်သဇင့်နို့ကိုပြန်ပြီးကုန်းစို့ပြီးသဇင်နာကျင်မှု့သက်သာစေပြီး ဖီလ်းရှိစေဖို့လုပ်လိုက်တယ်။
" ပြွတ် ..ပြွတ် ..ပြွတ်"
" အာ့..အင်းး..အင်းး..ဟင်းးးးးးးးး"
ကာမစိတ်ကနာကျင်မှု့ကြောင့် ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေတဲ့စိတ်က ပြန်နိုးထလာတယ်။
" အင့်...ဟင်းးးဟင်းးးး ကိုပြည့် "
သဇင်ကိုပြည့်ကျောကိုအတင်းဖက်ရင်းဖိချမိတယ်။အရမ်းလည်းကောင်းလာပြီလေ။
" အာ့ ကိုပြည့် "
ကိုပြည့်လည်း သဇင်ဖီးအပြည့်ရလာမှန်းသိတော့ တချက်ချင်းဆောင့်ရာကနေအရှိန်မြှင့်ပြီးဆောင့်လိုးတော့တယ်။
" ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဗျစ် ဗြစ် ဘွတ်...."
" အာ့အင့်ဟင်းးဟင်းးးးအင်းးး'
သဇင်လည်းအရမ်းကောင်းလာပြီ။ အခန်းထဲမှာလိုးသံ တဖွတ်ဖွတ်နှင့်ဥရိုက်သံတဖတ်ဖတ်မြည်နေပြီလေ။သဇင့်အော်ညည်းသံနှင့်ကိုပြည့်မာန်သွင်းသံကလည်းအခန်းထဲ ဆူနေပြီးရေမြုပ်မွေ့ရာကလည်းတချက်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အိကနဲအိကနဲနှင့်မို့ လိုးရတာလည်းအရမ်းကောင်းနေတယ်။တနေ့လေးမိုင်ပြေးပြီး၊ပါးနှင့်မြေကြီးကပ်နေအောင်ဒိုက်ထိုးတဲ့အလေ့အကျင့်ရှိသူမို့ကိုပြည့်ကသက်လုံကောင်းကောင်းနှင့်လိုးနိုင်တယ်။
ကြာကြာလေးလည်းလိုးနိုင်တာကြောင့်သဇင့်မှာပထမအကြိမ်မှာပဲ
" ဗျစ် ဗျစ် ဗြစ် ဗျိ ဗျိ ဘွတ် ဖန်းးဖန်းး"
" အာ့ အင်းးးဟင်းးရှီးရှီးး အိုးး အီးးးး"
" ကို့ပြည့် အားးဟားး ကို့ပြည့်အီး ..ဘယ်လိုကြီးမှန်းလည်းမသိဘူးး"
" သဇင် ပြီးတော့မလား"
" အားးမသိဘူးး အူးးအရည်တွေ ထွက်နေသလိုကြီး အားးရှီးရှီးးး"
သဇင်တကိုယ်လုံးအကြောတွေလှုပ်ရှားပြီးပိပိထဲကအရမ်းလှုပ်ရှားပြီးကိုပြည့်လီးကိုညှစ်ထားမိသလိုပါပဲ. လိုးဖူးတာဒီတကြိမ်ဆိုပေမယ့်တကြိမ်ဆိုသလောက်အရသာရှိလှတယ်။
သဇင်ပြီးပေမယ့်ကိုပြည့်ကတော့ဆက်လိုးနေတယ်။ သဇင်နို့ကို ဆက်စို့ပြီး သဇင့်ကာမစိတ်တွေပြန်ထလာဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။သဇင်မှာပထမအကြိမ်ကပြီးဆုံးသွားတော့အားကုန်သွားသလ်ုသဇင်ဖြစ်ပေမယ့်ကိုပြည့်ရဲ့နို့စို့မှု့နှင့်အဆက်မပြတ်လိုးမှု့ကြောင့်ဒုတိယအကြိမ် ကာမစိတ်ကကြွလာပြန်တယ်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဗြစ် ဗျိ ဗျိ ဘွတ် ဖန်းးဖန်းး"
" အာ့ အင်းးးဟင်းးရှီးရှီးး အိုးး အီးးးး"
သဇင်ဒီတကြိမ်မှာပထမထက်ပိုပြီးအော်ညည်းတယ်။အရသာလည်းပိုရှိတယ်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဗြစ် ဗျိ ဗျိ ဘွတ် ဖန်းးးးးးး"
" အာ့ အင်းးးဟင်းးရှီးရှီးး အိုးး "
ကို့ပြည့်ကအရမ်းကိုလိုးနိုင်တယ်။
" သဇင် ကုန်းပေးပါ လားကွာ"
ဒီတကြိမ်သဇင် မငြင်းတော့ဘူး။အရမ်းလည်းစိတ်ကြွနေပြီလေ။သဇင်မြန်မြန်ပဲ လူးလဲထပြီးကုန်းလိုက်တယ်။ကိုပြည့်လည်း သဇင့်နောက်ကနေဒူးကွေးပြီး သဇင့်နို့တွေကိုဆွဲကာ လိုးလိုက်တယ်။လူပျိုမဟုတ်တဲ့ကိုပြည့်ကအထာသိပ်ကျွမ်းကျင်တော့သဇင့်ကိုပြည့်လိုးချက်အောက်မှာအရမ်းကိုစိတ်ပါပြီးတအင့်အင့်တအားအားဖြစ်နေတော့တာပဲ။
" ဗျစ် ဗျစ် ဗြစ် ဗျိ ဗျိ ဘွတ် ဖန်းးးးးးး"
" အာ့ အင်းးးဟင်းးရှီးရှီးး အိုးး "
ဒုတိယအကြိမ်သဇင်ပြီးတော့မယ်
" အာ့းးးး ဖြစ်လာပြီ၊ဖြစ်လာပြီကိုပြည့်"
" သဇင်ပြီးတော့မလား"
" အင်းးးကိုပြည့်လည်းပြီးတော့မယ်"
" ဗျစ် ဗျစ် ဗြစ် ဗျိ ဗျိ ဘွတ် ဖန်းးးးးးး"
" အာ့ အင်းးးဟင်းးရှီးရှီးး အိုးး သဇင်ပြီးတော့မယ် အားးရှီးရှီး"
" ဗျစ် ဗျစ် ဗြစ် ဗျိ ဗျိ ဘွတ် ဖန်းးးးးးး"
" အာ့ အင်းးးဟင်းးရှီးရှီးး အိုးး ပြီးပြီး ၊ပြီးပြီအား"
သဇင်ပြီးဆုံးသလို ကိုပြည့်လည်းပြီးသွားတယ်။ပူနွေးနွေးသုတ်တွေ သဇင့်ပိပိအခေါင်းထဲဝင်လာပြီးသားအိမ်နံရံတွေကိုပန်းထည့်လိုက်တာကြောင့်သဇင့်မှာအရသာအရမ်းရှိသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။
" အားးးးကောင်းလိုက်တာ..သဇင်ရယ်"
" ဟင်းကိုပြည့်ကသာကောင်းနေတာ ဒီမှာ..ကျိမ်းစပ်နေတာပဲ၊လမ်းတောင်..ဘယ်လိုလျောက်ရမှန်း..မသိတော့ဘူး၊ပေါင်တွင်းကြောတွေလည်းအောင့်နေတာပဲ"
" ဟီး လိုးရတာအရမ်းကောင်းတယ်စေးပိုင်နေတာပဲသဇင်ရယ်"
" တော်ပြီနောက်မလုပ်နှင့်တော့၊ကိုပြည့်မှာလည်းအိမ်ထောင်ရှိတော့ကျေနပ်တော့နှော်"
" ဟာကွာ သဇင်ကလည်းကွာ"
" ကိုသဇင်ကိုမခွဲနိုင်ဘူး"
ကိုပြည့်ကသဇင်ကိုဖက်ပြီးဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးပြောတော့သဇင်ရင်ထဲလှိုက်ကနဲဖြစ်ပြီး ကိုပြည့်ကိုလည်းသနားမိပြန်တယ်။
" အာ ကိုပြည့်ရယ်"
နောက်တကြိမ်ထပြီးကိုပြည့်လိုးမယ်လုပ်တော့
" အာကိုပြည့်တော်ပြီကွာ သဇင် အခုတောင်..တော်တော်နာနေပြီ"
" သဇင်ကလည်းကွာ ကိုပြည့်အားမရသေးဘူး"
" နောက်တစ်ခေါက်မှ..လုပ်တော့နှော်..ကိုပြည့်"
" အင်းပါကွာ သဇင်..သဘောပါကွာ"
အဲနေ့ကပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ကိုပြည့်ကလမ်းမှာအကိုက်အခဲပျောက်ဆေးရယ်တားဆေးရယ်ဝင်ဝယ်ပေးတယ်။အိမ်ရှေ့မရောက်ခင်ပဲ
" ကိုပြည့်ဒီက..ဆင်းတော့ကွာ"
" အမ် ဘာဖြစ်လို့လဲ..သဇင်"
" ဒီပုံကြီးနှင့်အိမ်ပြန်ရင်လူတွေရိပ်မိမယ်။ဒီမှာလမ်းလျောက်ရတာတမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်"
" အင်းပါသဇင်ရယ်။ကိုပြည့် အိမ်နားမရောက်ခင်ကားပေါ်ကဆင်းသွားတယ်။ အိမ်ရှေ့အထိတက်စီကားကိုမောင်းခိုင်းပြီး။သဇင်ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီးတိုက်ပေါ်တက်တယ်။ဘယ်တုန်းကမှလက်ရန်းကိုင်မတက်ခဲ့တဲ့သဇင်အခုတော့လက်ရမ်းကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီးတက်ခဲ့ရတော့တယ်။
သဇင်လည်းအိမ်ရောက်တော့တကိုယ်လုံးနာကျင်ကိုက်ခဲနေလို့အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးလေးသောက်ပြီးအိပ်ရတော့တာပေါ။
သဇင်နှင့်သူသင်တန်းပြီးသွားတော့အဆက်အသွယ်မပြတ်ဘူး။ ခုခေတ်လိုဖုန်းမပေါတဲ့အတွက်VZOလေးနှင့်အဆက်အသွယ်လုပ်ရတာပေါ့။အခုဆိုအရင်ထက်ပိုပြီးရင်းနီးလာပြီ။အရှက်နည်းလာတယ်လည်းပြောလို့ရတယ်။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ လိုးပြီးကြပြီလေ။ တခါတလေလည်း chatting လေးလုပ်ရင်းအရင်လုပ်ခဲ့တာလေးသတိရတာပေါ့။တစ်ခုရှိတယ်သူကသူ့အိမ်ထောင်ရေးမသာယာတာပဲပြောတယ်။
သူဌေးသမီးယူထားလို့သူ့လိုချင်တာတွေမရဘူးပေါ့တဲ့။ သဇင်သိတာပေါ့ သူဘာလိုချင်နေလဲဆိုတာကိုလေ။ သူတပ်ကိုပြန်သွားပြီးသုံးလလောက်အကြာမှာ သူ့ဆီကအဆက်အသွယ်ရတယ်။သူရန်ကုန်လာမှာတဲ့။သဇင်အလိုလိုနေရင်းရင်ခုန်နေတာ။စဉ်းစားကြည့်ပေါ့သဇင်ရဲ့ချစ်ဦးသူပဲ။ သူ့မိန်းမရှိလဲ သဇင်သူ့ကိုချစ်မိနေပြီ။
မိန်းကလေးဆိုတာတကယ်ချစ်မိပြီဆိုရင်ကိုယ့်ဘက်ကပေးဆပ်ဖို့အသင့်ပဲလေ။ တစ်ခုတော့ရှိတာပေါ့ ။လင်မယားလိုနေပြီးပြီဆိုတော့ သဇင့်အတွက်သိပ်မထူးဆန်းတော့ဘူး၊လိုးဖူးပြီးပြီပဲနောက်ထပ်လိုးကြမှာတော့မဆန်းတော့ဘူးလေ။မလိုးဖူးခင်သာကြောက်တာပါ ။ လိုးဖူးပြီး လီးအရသာသိသွားတဲ့ ကျမလိုးရမှာကိုတကယ်မကြောက်တာ။ဘယ်လိုပြောရမလဲအဲအရသာကရင်ခုန်မှု့နှင့် အရမ်းကောင်းတာလေ။
သူရောက်လာတော့SE sloon ကားလေးနှင့်လာခေါ်တယ်။အခုတော့သူဗိုလ်မှူးဖြစ်နေပြီ။
" သဇင် ကို..အရမ်းလွမ်းတယ်"
" သဇင်လည်းလွမ်းနေတာပဲ..ကိုပြည့်ရယ်"
" သဇင်ကိုတို့..ဟိုတယ်သွားမယ်"
" အင်းလိုက်ခဲ့မှာပေါ့..ကိုပြည့်"
ကျမတို့ဟိုတယ်ပြန်ရောက်ခဲ့တယ်။ဒီတစ်ခါတော့ ကျမရှက်မနေတော့ဘူး။ရှက်စရာလည်းမလိုတော့ဘူးလေ။အဲဒါကြောင့်ပဲ အချိန်လေးရှိတုန်းမြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲစလိုက်တယ်။သူလည်းအဝတ်အစားတွေချွတ် ကိုယ်လည်းအဝတ်အစားတွေချွတ်ပဲ။
" အင်း"
သူ့လီက တဆတ်ဆတ်တောင်နေပြီ။ကျမသူ့လီးကိုကြည့်ပြီးအသဲတွေယားလာသလို အဖုတ်လည်းယားလာတယ်။အရည်တွေတောင်စို့နေပြီ။ ကိုပြည့်ကကျမကိုနမ်းပြီး နို့တွေကိုကိုင်တယ်။ ကျမလည်းသူ့လိးကိုကိုင်ပြီးဂွင်းထုသလိုလုပ်ပေးတယ်။ သူကနို့စို့ပြီးကျမအဖုတ်ကိုယက်တယ်။ဒီအရသာကလည်းကောင်းတယ်။ သူအရမ်းမှုတ်တတ်တယ်။ အရင်လိုကြောက်ရွံ့မနေတော့သူ့မှုတ်တာနဲ့တကြိမ်ပြီးတယ်။ကျမပြီးသွားတော့သူရပ်လိုက်ပြီးသဇင်ကိုဆွဲထူတယ်။
သဇင့်မျက်နှာရှေ့သူ့လီးကိုထားပေးတော့ သဇင်အလိုက်သိရပြီ။သူ့လီးညိုညိုကိုတချက်လေးကိုက်ပြီးသူ့မျက်နှာလေးကိုလှမ်းကြည့်တယ်။ သူမေးဆတ်ပြတယ်။စုပ်ပေးဆိုတဲ့သဘောပါ။ သဇင်မဝံ့အရဲလေးစုပ်ကြည့်တယ်။အနံ့မရဘူး၊သူကအရေခွံဖုံးနေတဲ့သူ့လီးကိုအရေခွံနောက်ဆုတ်ပြီးပါးစပ်ထဲထိုးထည့်တယ်။အရေကြည်ချွဲချွဲလေးတွေနှင့်စိုနေတဲ့လီးကို သဇင်ငုံစုပ်လိုက်တယ်။အရသာလေးကတစ်မျိုးကြီးပဲ။သာမန်အသားစုပ်သလိုမဟုတ်ဘူး။ထုံထုံလေးအရသာငံကျိကျိလေးပါ။
စုပ်ကြည့်တာအရသာကောင်းလို့တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ စုပ်လိုက်မှအရေကြည်တွေကပိုထွက်တယ်။ထွေးမထုတ်မိဘဲသဇင်မြိုချရင်းစုပ်ပေးတယ်။ကိုပြည့်လည်းတအားအားညည်းတယ်။သူညည်းလေစိတ်ပိုပါလေသဇင်ပိုစုပ်မိတယ်။
" သဇင်ဒစ်ကိုလျှာနှင့်ယက်ပေး"
ကျမလည်းသူ့လီးဒစ်ကိုလျှာနှင့်ယက်လိုက်လီးကိုစုပ်လိုက်လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။
" သဇင်ဂွေးဥလေးပါစုပ်ပေးလေ"
" အမ် ဂွေးဥလည်းစုပ်ရလား"
" အင်းအဲဒါလည်းကောင်းတယ်ပြောတယ်"
သဇင်လီးစုပ်ရင်းဂွေးဥတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်ကြည့်ပြီးသူ့ဂွေးဥတွေကိုတလှည့်စီစုပ်ပေးလိုက်တော့
"အားးးး ကောင်းလိုက်တာသဇင်ရာလိုးချင်ပြီ'"
" ဟုတ်..ကိုပြည့်လိုးလေ"
သဇင်တောင်လိုးဆိုတဲ့စကားပိုရဲရဲပြောထွက်မိတော့ရှက်မိတယ်။
" သဇင် ကုတင်ပေါ်ကုန်းကွာ"
သူ့အလိုလိုက်ချင်တဲ့အတွက် ကုတင်စောင်းပေါ်မှာဒူးထောက်ပြီး မျက်နှာအိပ်ရာပေါ်ကပ်ထားလိုက်တယ်။ကိုပြည့်ကကုတင်အောက်ကနေပြီးသဇင်ခါးကိုလက်တဖက်နဲ့ကိုင်ကာကျန်တဖက်ကလီးကိုကိုင်ပြီးသဇင့်အဖုတ်ကိုတော့ပြီးလိုးလိုက်တယ်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖွတ်"
" အာ့အင်းးးဟင်းးးဟင်းးးး.."
လီးနှင့်အဖုတ်တွေ့သံတဖွတ်ဖွတ်တဘွတ်ဘွတ်နဲ့အရမ်းကောင်းနေတယ်။သဇင့်အော်ညည်းသံကအလိုအလျောက်ပဲထွက်တယ်။
" ဗြစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ်ဖတ် ..ဖန်းဖန်းးဖန်း"
" အား!အိုး အာ့ အင်းဟင်း....းဟင်း"
သူ့လိုးချက်ကမြန်လေသဇင်အရမ်းကောင်းလေဖြစ်နေတာပေါ့။
" ဗြစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ်ဖတ် ..ဖန်းဖန်းးဖန်း"
" အားးးကောင်းနေပြီ ကိုပြည့် အားးးဟားး"
" ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖွတ်"
" အာ့အင်းးဟင်းးရှီး ရှီး အာ့ ဟားးဟားးးရှီး"
" ဗြစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ်ဖတ် ..ဖန်းဖန်းးဖန်း"
" အားးးအရမ်းကောင်းတယ် အားပြီးပြီ။ပြီးပြီ"
သဇင်ပြီးသွားတယ်။
" အားကောင်းလိုက်တာကိုပြည့်ရေ "
" သဇင် ကို..မပြီးသေးဘူးကွာ"
" အင်းပါကိုပြည့်..ခဏနားရအောင်လေ"
" အင်းပါ"
သဇင်ခါးညောင်းသွားတယ်။သူ့ဆောင့်လိုးအားကိုတောင့်ခံနေရလို့ပါ။ခဏတော့ခါးဆန့်ပြီးအညောင်းဖြေတယ်။ကိုပြည့်ကမတ်တပ်ကြီးရပ်လျက်ပေါ့။
" သဇင်ပြန်စရအောင်ကွာ"
" အင်းစချင်စလေ"
" သဇင် ကို့လီးကိုစုပ်ပေးဦးကွာ"
" အင်းပါ..ကိုပြည့်"
သူ့လီးမှာ သဇင့်အဖုတ်ကထွက်တဲ့အရည်တွေသူ့လီးကအရည်တွေနှင်ရွှဲစိုနေတဲ့လီးကို သဇင်တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စုပ်လိုက်ပြန်တယ်။ခဏနားနာချိန်ညိုးနေသလိုဖြစ်နေတဲ့ကိုပြည့်လီးကပြန်ပြီးမာတောင်လာပြန်တော့
" သဇင်ကို့အပေါ်ကတက်ပေးပါလား"
" အမ် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ"
" ကို့လီးအပေါ်ခွထိုင်လိုက်လေ"
" အင်းပါ ကိုပြည့်"
သဇင်ကိုပြည့်အပေါ်ခွထိုင်ပြီး ကိုပြည့်လီးကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ထဲတေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်။
" ဇွိ ဗျိ ဗြိ ဗျစ် ဗျစ်"
" အာ့ ..အိုးးး"
သဇင်အပေါ်ကနေပြီးဆောင့်လိုးချတယ်။အဖုတ်ကသူဆီးခုံထိပြီး တဖန်းဖန်းမြည်နေတာပေါ့
" ဗြစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ်ဖတ် ..ဖန်းဖန်းးဖန်း"
" အာ့အင်းဟင်းးဟင်းးးး"
အချက်လေးငါးခြောက်ဆယ်လောက်ဆောင့်ချပြီးဒူးကမခံနိုင်လို့လီးကို အဖုတ်ထဲမှာထားရင်းရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လိုးလိုက်တယ်။ဒီအကြိမ်တော့ကိုပြည့်ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ထောက်ပြီးလိုးလိုက်တယ်။အလေ့အကျင့်မရှိတဲ့အတွက်ကြာကြာမလိုးနိုင်ဘူးလေ။
" အားကိုပြည့်အရမ်းညောင်းတယ်ကွာ"
" အဲဒါဆိုရင် သဇင်ကုတင်စောင်းမှာဒူးကွေးပြီးစောင်းအိပ်ပေး"
သဇင်လည်းကုတင်စောင်းဖင်ပေးပြီး စောင်းလှဲကာ အိပ်လိုက်တယ်။ ကိုပြည့်ကုတင်အောက်ကနေပြီးတော့အဖုတ်ထဲလီးသွင်းပြီးလိုးတော့တာပဲ။ဒီအခါမှာတော့ တော်တော်အရသာရှိပါတယ်။သူ့လီးကသေးတယ်စောင်းအိပ်ပေးတော့ သူ့လီးကအရမ်းကြပ်နေသလိုဖြစ်ပြီးသဇင်အရမ်းကောင်းနေတယ်။"
" ဗြစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ်ဖတ် ..ဖန်းဖန်းးဖန်း"
" ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖွတ်"
" အားးးအရမ်းကောင်းနေပြီ ကိုပြည့် အားးး"
" ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖွတ်"
" အာ့အင်းးဟင်းးရှီး ရှီး အာ့ ဟားးဟားးးရှီး"
တကယ်ပဲလီးကြပ်ကြပ်ကလေးတိုးဝင်လိုက်တိုးထွက်လိုက်နဲ့အရမ်းကောင်းတယ်။
" အားကောင်းလိုက်တာကိုပြည့်ရာ"
" ဗစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ်ဖတ် ..ဖန်းဖန်းးဖန်း"
" အာ့အင်းးဟင်းးရှီး ရှီး အာ့ ဟားးဟားးးရှီး"
" အားပြီးတော့မယ် အားးဟားးပြီးပြီ မြန်မြန်လိုးပေး"
" ဗြစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ်ဖတ် ..ဖန်းဖန်းးဖန်း"
ကိုပြည့်လည်းအသံတရှူးရှူးတရှဲရှဲမြည်လာပြီး
" အား သဇင် ကိုလည်းပြီးတော့မယ်"
" အားပြီးတော့မယ် သဇင်လည်းအားးဟားးပြီးပြီ..အား"
သဇင်ပြီးသလိုကိုပြည့်လည်းသုတ်တွေပန်းထုတ်ရင်းနောက်ထပ်အချက်ငါးဆယ်လောက်ထပ်လိုးပြီး
" အားးကောင်းလိုက်တာသဇင်ရယ် အိုးးးဟားးး"
နှစ်ယောက်လုံးပြိုင်တူနီးပါးပြီးသွားလို့ကာမအရသာကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ အဲနေ့က သဇင်နှင့်ကိုပြည့်နောက်တကြိမ်ထပ်လိုးကြပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ကျမလိုးတဲ့အရသာကြိုက်ခဲ့ပြီလေ။နောက်ထပ်လည်းသုံးလတကြိမ်လောက်ကိုပြည့်နှင့်တွေ့ရင်းလိုးကြခဲ့သေးတယ်။
အနည်းဆုံးလေးကြိမ်လောက်လိုးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ကြာလာတော့ သူကသဇင့်ကိုလက်ထပ်မယ့် အရိပ် အယောင်တောင်မပြဘူး။သဇင်လည်းမတောင်းဆိုပါဘူး။သူသဇင်နဲ့လက်ထပ်ရင်သူလည်းအလုပ်ပြုတ်မယ်။သူ့မိန်းမကတိုင်ရင်ထောင်ကျမယ်။
သဇင်သူ့ဘဝကိုနားလည်ပေးတယ်။ သူ့နဲ့မတွေ့တဲ့အချိန်မှာသဇင်စာတွေဖတ်ရင်းသဘောပေါက်လာတာက။ငါအချစ်ကိုကိုးကွယ်နေရင်ငါတော့ ကီပင်ဘဝမှာပဲလူမသိသူမသိနေရတော့မယ်ဆိုပြီးသဘောပေါက်လာတယ်လေ။အဲဒါကြောင့် သဇင်သူ့ကိုမေ့ဖို့ကြိုးစားရင်းစင်္ကာပူမှာအလုပ်ထွက်ပြီးလုပ်ခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့်အခုထိမေ့မရဘူးလေ။
နောက်တော့မြန်မာပြည်ပြန်လာရင်း Seaman ဖြစ်တဲ့ ကိုကိုကျော်နဲ့တွေ့ပြီး၊လက်ထပ်ခဲ့တယ် ကိုကိုကျော်ဆိုတာကသင်္ဘောသားဝင်ငွေကောင်းတယ်ကိုယ့်အပေါ်လည်းအမြဲချစ်ပေးနိုင်မည့်သူမို့လို့သဇင်ရွေးခဲ့တယ်။သူကသဇင်ထက်အသက်ကရှစ်နှစ်ကြီးတယ်။ သူ့ကရိုးတယ်လေ။သူနှင့်လက်မထပ်ခင်တော့အတူမနေပါဘူး။မတော်လို့အပျိုမဟုတ်ဘူးဆိုတာသိသွားရင်သဇင်နောက်တစ်ယောက်နှင့်အလိုးခံပြီးကွဲရမယ့်အဖြစ်မျိုးလေ။
အဲဒါကြောင့် စကားပဲပြောဖြစ်တယ်။ မင်္ဂလာဆောင်မယ်ဆိုတော့ သဇင်ဖက်ကပြင်ဆင်စရာတွေပြင်ရတယ်လေ။ အဓိကက မင်္ဂလာဦးညက အရေးကြီးတယ်မဟုတ်လား။ အဲနေ့မတိုင်ခင်တပတ်လောက်မှာပဲ ကျောက်ချဉ်တွေဝယ်စိမ်ရတော့တာပေါ့။နောက်ပြီးမအင်္ဂါကျဉ်းဆေးတွေဝယ်ထားလိုက်တယ်။မင်္ဂလာဦးညမှာတော့ ကိုကိုကျော်သူ့အပေါင်းအသင်းတွေနှင့်စားသောက်ဆိုင်သွားတယ်။
အဲဒါကသဇင့်အတွက်အချိန်ရတယ်။မင်္ဂာကျဉ်းဆေးဆိုတာကပိပိထဲထိုးထည့်ပြီးပက်လက်လှန်ခြေတွေအပေါ်မြှောက်နေရတယ်။အချိန်ကနာရီဝက်လောက်ပေးရတယ်လေ။နာရီဝက်ကျော်သွားရင်ရေဆေးလိုက်ရုံပဲ။အဲဒါကြောင့်ကျမအတွက်အဆင်ပြေတယ်။တစ်ခုတော့သတိထားရတာပေါ့လေ။သူကကမ္ဘာပတ်နေတဲ့လူမလိုးဖူးဘူးကြိုက်သလိုပြောယုံရတာမှမဟုတ်တာ။
သူတို့ကမဆော့ဘူးဆိုရင်တောင်မျောက်လောက်တော့ရှိတယ်လို့ထင်ထားတာလေ။ဒါနှင့်ညကိုးနာရီလောက်ကိုကိုကျော်ရောက်လာပြီး
" ဒေါက် ..ဒေါက် သဇင်ရေ"
" ဟုတ်ကိုကို မူးလာပြီလား"
" အင်းနည်းနည်းတော့မူးသွားတယ်ချစ်"
" အင်းပါ နောက်အများကြီးမသောက်နှင့်နှော်"
" အင်းပါချစ်ကလည်း"
သူမူးနေရင်သဇင်အတွက်ပိုအဆင်ပြေတယ်လေ။သဇင်ပလီလို့ရတယ်။
" စားပြီးပြီးလားသဇင်"
" အင်း စားပြီးပြီလေ အချိန်လည်းကြည့်ဦး"
" အင်းအာဆိုလည်း..အိပ်ရအောင်"
" အမ်..ကိုကိုကလည်းအဝတ်အစားလဲဦးလေ"
" အင်းပါ ကွာ"
" ရော့ဒီမှာလဲရမယ့်..အဝတ်တွေ"
" အင်းပါကွာ"
သဇင်လည်း ရေချိုးခန်းထဲအရင်ဝင်ပြီးသန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာဦးညနံစော်နေလို့မှမဖြစ်တာ။ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ ကိုကိုကျော်အဝတ်အစားလဲပြီးကုတင်ပေါ်လှဲနေပြီ။သဇင်လည်းကိုကိုကျော့်အဝတ်တွေခေါက်သိမ်းပြီးမီးပိတ်လိုက်တယ်။
" ချစ် ဘာလို့မီးပိတ်တာလဲကွာ"
" သဇင်ရှက်လို့ပါ..ကိုကို"
အဓိကပြသနာကိုဖြေရှင်းရဖို့ကမီးပိတ်ထားဖို့လိုတယ်။သဇင်ကုတင်ပေါ်တက်ပြီးအိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်တယ်ဆိုရုံပဲကိုကိုကျော်ကလှမ်းဖက်တယ်။
" အင့် ကိုကို သဇင်တမျိူးကြီးပဲ"
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ"
" ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေသလိုမောနေသလိုကြီး"
ကိုကိုကျော်လေ သဇင်ရင်ဘတ်ကြီးကိုစမ်းတယ်။ သဇင်ရင်တွေတုန်နေတယ်။ ရင်တုန်တာကဒီလိုလေ သဇင်အဖြစ်တွေရိပ်မိမှာလည်းစိုးသလိုကိုကိုကျော်ဆီလည်းအလိုးခံရတော့မှာကြောင့်ပေါ့
" ဟဲဟဲ ကြောက်နေလားသဇင်"
" အင်းကြောက်တယ်အဲဒါကြီးကအရမ်းနာတယ်ဆို"
" မနာဘူးချစ်ကလဲ"
" အင်းပါ မနာအောင်လုပ်ပေး"
" အင်းပါကွာ"
ကိုကိုကျော်သဇင်နို့တွေကိုပွတ်နေတာ။သဇင်မှာဖီးလ်တမျိုးပေါ့ပြီးတော့အဖုတ်ထဲလက်သွင်းပြီးပွတ်တော့လူလည်းတုန်တက်သလိုဖြစ်သွားပြီး
" ဟင့်ယားတယ် ကိုကိုရဲ့"
ကိုကိုကျော်သဇင့်နိူ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့နေတယ်။
" အာ့ အင့်ယားတယ် အင့်ဟင့်အင်း"
တကယ့်အပျိုစင်တစ်ယောက်လိုပြုမူရတာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပိပိက အရည်တွေထွက်လာတယ်။ နို့ကိုစို့ပြီးပိပိကိုလာနမ်းတော့တာပဲ။
" အာ့ကိုကို မလုပ်နဲ့လေ သဇင်..ငရဲကြီးပါ့မယ်"
" ကြီးပါဘူး..သဇင်ကလည်း ကိုကိုကို့လည်းပြန်လုပ်ပေးလေ"
" အင်း ကိုကိုသဇင်..မလုပ်ရဲဘူး"
" လင်မယားဖြစ်နေပြီ ရွံ့လို့လားသဇင်"
" ဟင့်အင်း အခုလုပ်ရဲသေးဘူးကွာ"
" ဒါဆို..နောက်လုပ်ပေးလေ"
" ဟုတ်ကဲ့ ပါကိုကို"
ကိုကိုကျော်ပြောပြီးရော ပိပိကိုယက်တော့တာပါပဲ။
" ဟင့် အင်းးဟင်းးးဟင်းးဟီးး အာ့ ဟင့်အင့်"
သဇင်လည်းအယက်မခံရတာကြာပြီမို့ အရသာအရမ်းရှိနေတယ်။ သူကသိပ်ပြီးအကျွမ်းကျင်ကြီးမဟုတ်ဘူး၊ ဒီနေရာမှာကိုပြည့်ကပိုကျွမ်းကျင်တယ်လေ။သဇင်စိတ်ထဲကိုပြည့်ကိုသတိရမိတယ်။မေ့ထားချင်ပေမယ့်မေ့မရဘူးလေ။အချစ်ဦးမို့လားတော့သိပါဘူး။ရင်ထဲတနေရာမှာသူရှိနေတယ်။ကိုကိုကအစေ့ဖူးလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ်။
" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်"
" အားးးနေမရတော့ဘူး.အားး အင့်ဟင့်ဟင့်"
" အာ့ရှီးရှီး အားးကိုကို အိုးး"
" သဇင်ကိုကို့လီးကိုင်ပေးပါလား"
" အင်းကိုင်ပေးမယ်လေ"
သဇင်အတွေ့အကြုံမရှိသူလိုတွန့်တွန့်လုပ်ပြီးကိုင်လိုက်တယ်။စမ်းကြည့်တော့ ကိုပြည့်လီးထက်နှစ်ဆလောက်ရှိတယ်။
" အားကိုကို အကြီးကြီးပဲ"
" ဟင် သဇင်က..ဘယ်သူ့ဟာမြင်ဖူးလို့လဲ"
" ကလေးတွေဟာ"
" ဟားးးသဇင်ကလည်းကိုကိုကလူကြီးဖြစ်နေပြီလေ"
" လူကြီးတော့ အဲဒါကြီးလာတာလားဟင်"
" အင်းလေ"
" ကိုကိုသဇင်ခံနိုင်ပါ့မလားဟင်..ကြောက်တယ်"
အမှန်လည်းကြောက်မိတယ်။ဒီလီးနှင့်ဆိုသဇင်အဖုတ်တော့စုပ်ပြတ်သွားနိုင်တယ်။
" ဟင်းးးမတော်လို့ပြန်အမ်းရတာမရှိပါဘူးသဇင်ရယ်"
" ကိုကိုဖြေးဖြေးလုပ်နှော်"
" အင်းပါ သဇင်ရဲ့"
သဇင့်ပေါင်ကြားကို ..ကိုကိုကျော်ဒူးထောက်ဝင်လာပြီးပိပိကိုစမ်းကာလီးနှင့်တေ့ပြီးကိုကိုကျော်ဖိသွင်းလိုက်တယ်။
" ဗျစ် ဗြိ ဗြိ ဗျစ်"
" အာ့ အမလေး အိုးးးသေပါပြီ၊ကိုကိုအားးးး"
" ကိုကိုသဇင်ဟာကွဲပါပြီ အားးး"
" သွေးတွေများထွက်ကုန်ပြီလားမသိဘူး"
" ကိုကိုမီးထွန်းလိုက်မယ်"
" အာ မထွန်းနဲ့ရှက်တယ် ကွာ"
အမှန်လည်းနာတယ် သူ့လီးကကြီးတယ်လေ။ ဒါပေမယ့်ပိုအော်ပြတာလေ။သားအိမ်ကျဉ်းဆေးရဲ့ အာနိသင်ကအစွမ်းပြတယ်။အရမ်းလည်းကျပ်တယ်။ အပျိုစင်တစ်ယောက်ဒီလိုလီးကြီးနှင့်တွေ့တော့ အဲလောက်တော့အော်ပေးရမယ်မှန်းသဇင်သိတဲ့အတွက်ပိုအော်လိုက်တာပါ။
" ဗျစ် ဖြစ် ဖြစ်ဗြစ် ဘွတ် ဖတ်ဖတ်"
" အိုးအမလေးးအားးဟားးဟားး"
လီးကြီးကအဖုတ်ထဲတိုးဝင်လိုက်တိုးထွက်လိုက်နဲ့ခံရဆိုးတယ်။ကောင်းတာထက်နာကျင်နေတယ်။
" ဗျစ် ဖြစ် ဖြစ်ဗြစ် ဘွတ် ဖတ်ဖတ်ဖန်းဖန်း"
" အိုးအမလေးးအားးအင်းဟင်းဟင်း"
ငါးမိနစ်လောက်ကိုကိုကျော်လိုးတော့နာကျင်မှု့တွေပျောက်ပြီးဖီးကကောင်းလာတယ်။ကိုကိုကျော်ဆီကမောဟိုက်သံလည်းထွက်လာတယ်။
" ဗျစ် ဖြစ် ဖြစ်ဗြစ် ဘွတ် ဖတ်ဖတ်ဖန်းဖန်း"
" အင့်ဟင်းဟင်းးရှီးရှီးးး"
သိပ်မကြာပါဘူး ။ပူနွေးတဲ့သုတ်တွေ သားအိမ်ထဲပန်းထွက်လာတော့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက်ပြီးသွားပြီးသဇင်ဘေးမှာလှဲချလိုက်တယ်။သဇင်မှာမပြီးဘူး၊ကိုပြည့်နှင့်ဆိုသူတကြိမ်မှာသဇင်နှစ်ကြိမ်ပြီးတယ်၊ အခုတော့ ကိုကိုကျော်ကမလုပ်နိုင်ဘူးလေ။ အရသာသိဖူးနေတဲ့ သဇင် အခုလိုမျိုးမပြီးတော့စိတ်ထဲကိုကိုကျော်ကိုသတိရတယ်။
" သဇင်..ကိုကိုပြီးသွားပြီ"
" ဟုတ်ကိုကို အဲဒါဆိုအိပ်တော့နှော်ကိုကို"
" အင်း အိပ်ကြမယ်လေ"
ဒီလိုနှင့်မင်္ဂလာဦးညကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတယ်။ မင်္ဂလာဦးညပြီးဆုံးပြီးနောက်ရက်တွေမှာတော့ သဇင်နာကျင်မှု့ကိုမခံစားရဘူး။ ကိုကိုကပထဆုံးရက်မို့လို့ကြာကြာမလိုးနိုင်ဘူးထင်ခဲ့တာ။ နောက်ရက်တွေလည်းကြာကြာမလိုးနိုင်ဘူးလေ။ဒီတော့ကိုပြည့်နဲ့လိုးတိုင်းပြီးခဲ့တဲ့သဇင်အတွက်ကျေနပ်မှု့ကသိပ်မရဘူး။ကြာလေအဲဒုက္ခကကြီးမားလေပါပဲ။လီးကြီးရင်ကောင်းတယ်ဆိုတာအလကားပဲဆိုတာသဇင်သဘောပေါက်တယ်။တကယ်တန်းကျတော့ကြာကြာလိုးနိုင်လေအရသာရှိလေပါပဲလေ။
တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ အိမ်မှာလူတွေရှိလို့များ ဖြစ်နေလားပေါ့။ ခရီးထွက်ဟိုတယ်မှာလိုးလည်းထိုနည်းလည်းကောင်းပဲ။ဒီကြားထဲဖုန်းကဝင်လာတယ်။ကိုပြည့်ဖုန်းနံပါတ်မို့ကိုကိုမသိအောင်အပြင်ထွက်ပြီးစကားပြောရတယ်။
" ဟလို"
" သဇင်လားကိုပြည့်ပါ"
" ဟုတ်ကိုပြည့်"
" ဘယ်လိုလဲသဇင် ကိုပြည့်ကိုမေ့သွားပြီလား"
" အောကိုပြည့်ဒီအချိန်မှာ ဒီစကားမပြောသင့်ဘူးထင်တယ်"
" ကို အရမ်းလွမ်းလို့ပါကွာ"
" ကိုပြည့် သဇင်..အိမ်ထောင်ကျနေပြီ"
" ကိုသိပါတယ်..သဇင်"
" ဟုတ်ကဲ့ပါ"
" ကိုပြည့်..အိမ်ထောင်ရေးအဆင်မပြေဘူးကွာ"
" အဆင်ပြေအောင်ညှိပါ..ကိုပြည့်"
" အချစ်မပါတဲ့အိမ်ထောင်ရေးက အဆင်မပြေဘူးလေ"
" ဟုတ် ..ဒါပေမယ့်ကလေးတွေတောင်ရှစ်တန်းလောက်ရောက်ပြီမလား"
" အင်း အဲကိစ္စတွေလည်းစိတ်ညစ်နေတာပဲ"
" ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုပြည့်"
" ဒီကောင်အရမ်းဆိုးတယ် အိမ်က ကျနော်အပေါ်ဖုံးကွယ်ထားကြတယ်။ အခုစာမေးပွဲကျတယ်ဗျာ၊ကျနော့်ကိုမပြောဘူးလူရာမသွင်းကြဘူး၊အခုကျနော်တပ်ရင်းမှူးဖြစ်နေပြီ"
" အော်..ကိုပြည့်မိသားစုကိုလည်းဂရုစိုက်ပေးပါရှင်"
" ဟုတ်ကဲ့၊ဒါပေမယ့်ကျနော်စိတ်က..သဇင့်ဆီမှာပဲ ရောက်နေတယ်"
" အာ ကိုပြည့်တော်ပြီနှော် အိမ်မှာ..ကိုကိုရှိတယ်"
ကျမဖုန်းချလိုက်တယ်။
" မိန်းမရေ ဘယ်သူဆက်တာလဲ"
" အသိတစ်ယောက်ပါ ကိုကို"
" အော် အေးအေးမိန်းမ"
ကျမယောက်ကျားကိုကိုကျော်ကျမကိုချစ်တယ်။ကျမချစ်ဖူးတဲ့ကိုပြည့်ကိုမေ့မရပေမယ့်ကျမမေ့နိုင်အောင်လုပ်ရမယ်လေ။ကိုကိုလည်းသင်္ဘောမတက်ခင်ကြိုးစားလိုက်တာကျမကိုယ်ဝန်သာရသွားတယ်။လိုးတဲ့အချိန်တစ်ခါမှမပြီးဘူး။ကိုကိုသင်္ဘောတက်သွားတယ်။
သင်္ဘောပေါ်ကတော့ အင်တာနက်သုံးလို့ရတော့ စကားပြောလို့တော့ရတယ်။သူသင်္ဘောမဆင်းခင်မှာပဲ ကလေးမွေးတယ်။အိမ်မှာအဖော်ရအောင်မေမေ့ကိုခေါ်ထားလိုက်တယ်။ဒီကြားထဲမှာကိုပြည့်ဆီကဖုန်းခဏခဏလာတယ်။သူ့အကြောင်းတွေသူ့မိသားစုအကြောင်းတွေပဲပြောပြောနေတယ်။သူကအပြင်မှာတွေ့ဖို့ခေါ်တယ်။တစ်ခါတစ်ခါဖုန်းဆက်ပြီးဂစ်တာတွေတီးပြသေးတယ်။
အပြင်မှာတွေ့ချင်ကြောင်းလည်းလည်းပြောတယ်။ ကျမမသွားဘူး ။ ကျမမိသားစုအတွက် မိသားစုနဲ့ခွဲပြီးကိုကိုကျော်အလုပ်လုပ်နေရတယ်။ ကျမသစ္စာရှိသင့်တယ်။ကျမဘဝမှာလင်ယောက်ျားအပေါ်တစ်ခါလိမ်ညာပြီးပြီ။ အပျိုစင်မဟုတ်ပဲအပျိုစင်လို့လိမ်ခဲ့တယ်။ယောက်ကျားရပြီးကျမမဖောက်ပြန်သင့်ဘူးလေ။အခုလဲကိုကိုကျော်သင်္ဘောကဆင်းပြီးပြန်လာတယ်။ကျမသွားကြိုတယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မလိုးရတာ
ကြာပြီဖြစ်တဲ့ကျမစိတ်တွေထတယ်။ကိုကိုလည်းအဲအတိုင်းပါပဲ။အခုတော့ကိုကိုကျော်လီးကိုကျမ အားရပါးရစုပ်တတ်နေပြီ။သူ့လီးကကြီးတော့စုပ်ရတာသိပ်အဆင်မပြေဘူး။အသံမထွက်အောင်ပဲယက်ပေးရတယ်။အိမ်မှာလည်းမေမေရှိတော့မေမေကြားမှာစိုးရသေးသလိုကလေးနိုးမှာလည်းစိုးရိမ်ရတယ်။အာ့မိုအသံမထွက်အောင်အသာလေးကြိတ်ရတယ်။ ကိုကိုလည်းကျမအဖုတ်ယက်ပေးတယ်။ အရမ်းစိတ်ကြွနေလို့အော်ရမှာကို တောင် ကြိတ်အော်ညည်းမိတယ်။
" ကဲ မိန်းမ လိုးချင်ပြီ"
" လိုးလေကိုကိုဘယ်လိုနေပေးရမလဲ"
" ကုန်းပေးကွာ"
" ဟုတ်ကဲ့ "
ကုန်းပေးတော့နောက်ကနေပြီးကိုကိုကျော်ဒူးထောက်လိုးတယ်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဗြစ် ဘွတ်"
" အာ့ အိုး နာလိုက်တာ ကိုကို"
မလိုးရတာ ကိုးလလောက်မှာသဇင့်အဖုတ်ပြန်ကျဉ်းသလိုဖြစ်ပြီး အရမ်းနာတယ်။ အဖုတ်ထဲကလည်းအရမ်းညှစ်ထားသလိုဖြစ်တော့ အရမ်းလည်းကြပ်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေလည်းပြဲကုန်သလိုတောင်ဖြစ်တယ်
" ဇွိ ဗျိ ဗြိ ဗြစ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ်ဖန်းဖန်း"
" အာ့အင်းဟင်းးဟင်း"
လိုးချက်ကအရမ်းကြီးမပြင်းထန်ဘူးကြိတ်လိုးနေရတာပါ။ဒါပေမယ့်ဖီးကတော့အရမ်းရှိနေတယ်။
" ဇွတ် ဖွတ်.. ဘွတ်ဖတ် ဖတ်ဖန်းဖန်း"
" အာ့ အိုး..အင်းဟင်းးဟင်းးး"
ကိုကိုကျော် ရှစ်မိနစ်လောက်ပဲဆောင့်နိုင်တယ်။
" အာ့ အိုး..အင်းဟင်းးဟင်းးးအာ့ရှီးရှီး"
ကျမပြီးတော့မယ်
" အားရှီးရှီးဖွတ်ဘွတ်ဖတ်ဖတ်"
ကိုကိုကျော်လိုးနေရင်းကရပ်လိုက်ပြီးကျမအဖုတ်ထဲသုတ်တွေပန်းထည့်တယ်။
" အားးမိန်းမရေကောင်းလိုက်တာကွာကိုကိုပြီးသွားပြီ"
ကိုကိုကျော်ပြီးပေမယ့် သဇင်မှာ့မှာ တို့လို့တန်းလန်းနှင့်ကျန်ခဲ့တယ်။သဇင်စိတ်ညစ်မိတယ်။ ပြီးတဲ့အရသာခံစားဖူးတဲ့သဇင်လေအခုလိုမျိုးဖြစ်နေရတော့ စိတ်ညစ်တယ်။ ကိုကိုကျော်သင်္ဘောတက်သွားပြီးပြန်လာရင်ပထမနေ့ကတော့အမြဲနာကျင်ရတယ်။
နောက်ရက်တွေတော့ပုံမှန်ပါပဲ။ ကိုကိုကျော်အိမ်မှာရောက်နေတုန်းကိုပြည့်ဆီက ဖုန်းခဏခဏ လာတယ်။လာတိုင်းလည်းအပြင်ထွက်ပြီးပြောနေရတော့ ကိုကိုကျော်ရိပ်မိလာပြီ။မပြောသာမပြောပေမယ့် သူသိတယ်ဆိုတဲ့မျက်နှာထားကပြနေပြီ။ကိုပြည့်ကလည်းသူ့အိမ်တွင်းရေးအဆင်မပြေကြောင်းပဲပြောနေတယ်။သဇင်ကိုလည်းချစ်နေဆဲဖြစ်ကြောင်းဖြစ်ကြောင်းအမြဲပြောတယ်။တနေ့တော့ကျမဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
" ဟလို သဇင်'"
" ပြောပါကိုပြည့်"
" သဇင်စိမ်းကားလှချည်လားကွာ၊ကိုပြည့်ရင်ထဲမချိအောင်"
" ကိုပြည့်..သဇင်တို့နောက်မဆက်သွယ်တာကောင်းလိမ့်မယ်"
" သဇင်ရယ် ကိုပြည့်သဇင့်ကိုချစ်နေဆဲပါ"
" ကိုပြည့်သဇင့်ကိုချစ်တယ်ဆိုရင်အရင်ကတည်းကလက်ထပ်ယူသင့်တယ်"
" ကို့.ဘဝကအဲလောက်မျက်နှာသာမပေးဘူးလေ"
" ဒီမှာ ကိုပြည့် ရှင်ကတော့ရှင့်ဘဝအတွက်မစွန့်စားရဲဘူး၊ကျမကတော့ရှင့်ကိုချစ်ခဲ့လို့ကျမဘဝအပျိုစင်ကိုပေးဆပ်ခဲ့တယ်ရှက့်စိတ်တိုင်းကျအသုံးတော်ခံခဲ့တယ်"
" ကို တကယ်ချစ်တာပါသဇင်"
" ရှင့်အချစ်ကြောင့်သဇင့်ဘဝကီပင်မဖြစ်အောင်ထိန်းသိမ်းခဲ့ရတယ်၊ရှင်တော်လောက်ပြီ"
" သဇင်ရယ်"
" ကိုပြည့် အရင်ကသဇင်ကအပျိုလေ ၊ကျမရှင့်ကိုချစ်လို့ရှင်ချိန်းသမျှကျမလာခဲ့တယ်။ကျမအခုအိမ်ထောင်ကျပြီးကလေးတောင်ရပြီ။ရှင်မပတ်သက်သင့်တော့ဘူး"
" ကိုအရမ်းသတိရလို့ပြောမိတာပါ"
" ဟင့်အင်း ကိုပြည့် ရှင် သဇင့်ကိုချစ်တယ်ဆိုရင်သဇင့်ဘဝကိုစာနာပေးလေ"
" သဇင်ရယ်မင်းလည်းကိုပြည့်နှင့်အတူပျော်ခဲ့ကြတာပဲလေ"အဲဒါတွေအတိတ်မှာထားခဲ့တော့ကိုပြည့်"
" အင်းပါ သဇင်ကိုအမြဲချစ်နေမှာပါ"
သဇင်ဖုန်းချလိုက်တယ်။စီးကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီးမိသားစုအတွက်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပေမယ့်။သဇင့်အချစ်ကတခြားဆီမှာပါ။သဇင်လိုအဖြစ်မျိုးရှောင်ရှားနိုင်စေဖို့။
အားလုံးကိုလေးစားလျက်
Steven law
ပြီးပါပြီ။
