Wednesday, June 27, 2018

တို့ရိုးရာ အရက်ဆိုင် (စ/ဆုံး)

တို့ရိုးရာ အရက်ဆိုင် (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )

ရန်ကုန်တိုင်း အုတ်ဖို့မြို့လေးမှာ ကုန်းလမ်း ရေလမ်း ပေါက်ရောက်သဖြင့် စည်ကားလျက်ရှိသည်။ အုတ်ဖို မြို့စွန် ရပ်ကွက်လေးထဲ ! ဒို့ရိုးရာ … အရက်ဆိုင် ! လေးမှာ အနီးနား ရပ်ကွက်တွေက အစ အကုန်သိနေကြ၏။ အရက်ဆိုင်အား ဦးစီး လုပ်ကိုင်သူမှာ အသက် ၃၄ နှစ်ခန့် သဲအိခိုင် ဆိုသော မိန်းမချောတယောက် ဖြစ်သည်။ အရက်ဖြူဆိုင် ဆိုပေမယ့်  ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုပ် ကြော်လှော်ထားသော အမြည်းစုံလင်စွာဖြင့် ဘီယာနှင့် ရွှမ်ပါ တွဲဖက်ရောင်းချ ပေး၏။

သဲအိခိုင်မှာ အိမ်ထောင်သည် တဦး ဖြစ်ပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ပါးနပ်သဖြင့် အရက်ဆိုင်လေးမှာ နေည မပြတ် အမြဲ စည်ကားနေတော့သည်။ အထူးသဖြင့် သဲအိခိုင်၏ လှိုင်းထနေသော နို့အုံများနှင့် လမ်းလျှောက် လိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများက ပုရိသ အပေါင်းအား ဖမ်းစားထားနိုင်၏။

" မသဲ … ဘီအီး ၁ လုံးနဲ့ အချိုရည် တစ်လုံး ထပ်ပေးဗျာ "

" အေးအေး … မောင်တိုး … အချိုရည်ကတော့ လိမ္မော်ပဲ ရမယ်နော် "

" မိသဲရေ … ငါတို့ မြင်းခွာရွတ် သုပ် တပွဲ … ပေးဦးဟေ့ "

" မြင်းခွာရွက်က … ဒီနေ့မရတာ ကိုမောင်တင့်ရေ … မုန်လာချဉ်သုပ်လေး … အားပေးလေ … ရှယ် သုပ်ပေးမှာပေါ့ "

" အေးပါဟာ … မရှိတော့လည်း ရှိတာသာ သုပ် … ငရုပ်သီး စပ်စပ်လေးနော် "

" အွန်းပါ … ကိုမောင်တင့်ရဲ့ … ဒီဘက်က ကိုသိန်းတို့ရော … အသုပ် မှာဦးမလား လက်စနဲ့ … တခါတည်း သုပ်မလို့ "

သဲအိခိုင် တယောက် ဆိုင်လေးထဲ လှည့်ပတ်သွားကာ ဖေါက်သည်များအား လိုက်မေးနေတော့သည်။ စားပွဲထိုး ငှားပြန်လျင် သားလောက် အရွယ်လေးများနှင့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှ သဝန်တိုကာ မူးရမ်းတတ်သဖြင့် ထပ်မခေါ်တော့ပေ။ ဆိုင်၏ အနောက်ဖက် ပိုက်ဆံရှင်းသော စားပွဲခုံလေးဘေးတွင် အကြော်အလှော်များနှင့် အသီးအရွတ်များ သုပ်ရန် ပြုလုပ်ထားသော ပန်းကန်စင်လေးပေါ် မှာထားသော အသုပ်များအား ဆက်တိုက်သုပ်ကာ ဆိုင်ထဲ သွားချပေးလိုက်ပြန်သည်။

ဆိုင်ထဲ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း သူမ နောက်ပိုင်းအလှအား ခိုးကြည့်ကာ မျက်စိအရသာ ခံရင်း စိတ်ကူးဖြင့် ပစ်မှားနေကြသူများ အများကြီးရှိကြ၏။သဲအိခိုင်အား နောက်မှကြည့်လျင် အပျို အရှုံးပေးရအောင်ပင် ခန္ဓာကိုယ်က ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိသည်။ ထိုသူများထဲတွင် တရပ်ကွက်ကျော်မှ ဦးလှမောင်မှာ အဆိုးဆုံး ဖြစ်၏။ ဦးလှမောင်မှာ အသားမဲမဲ ဆံပင်တိုတိုကောက်ကောက် လက်ပြင်ကိုင်းကိုင်းဖြင့် ငွေတိုးပေးစားသော လူတယောက် ဖြစ်သည်။

" သဲသဲ … အောင်ကြီးရော "

" မနက်ကတည်းက တနေကုန် သောက်ပြီး … အခန်းထဲ သေနေပြီလေ "

" ညကြ … အခြေနေရော "

" ဟင် … ဒီနေ့ည ဖဲဝိုင်း သွားမယ်ဆိုပြီး … သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ … ပြောသံတော့ ကြားထားတယ် … အိုးးး … လူတွေနဲ့ … မလုပ်နဲ့လေ … ကျွတ် "

ဦးလှမောင် မှာ နောက်ဖေး အိမ်သာဘက် သေးသွားပေါက်ပြီး ဆိုင်ထဲ ပြန်အလာ ခုံပေါ်ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် အိကားနေသော သဲအိခိုင် ဖင်သားကြီးအား ပွတ်သပ်နေ၏။ မို့မောက်သော နို့အုံကြီးမှာ စားပွဲခုံပေါ် လက်ကွေးထောက်ထားသဖြင့် လက်မောင်းသား နှစ်ဖက်ပေါ်တင်နေကာ စွင့်ကား နေသော ဖင်သားကြီးမှာ ထိုင်ခုံပေါ် အိကားထွက်နေရသည်။

" ခု … ငါ တအား ထနေပြီဟာ … ကြည့်ပါလား … နင့် လင် … ညပိုင်း ဖဲဝိုင်းသွားရင် … ကောင်းမှာပဲ "

ဦးလှမောင်မှာ တကယ်ပင် ရမ္မက်စိတ် ထကြွကာ ပုဆိုးပြင်ဝတ်သလိုနှင့် ခါးပုံစ ဖြည်ကာ ပုဆိုး ရှေ့ခြမ်းအား ပေါင်လယ် လျှောကာ ပြလိုက်ပြန်၏။

" အမလေး … ဦးတုတ်ကြီး ဟာကလည်း … ခိခိ … မနက်ကမှ … သဲသဲ … ဂွင်းထုပေးထားတာကို … ပုဆိုး ပြန်ဝတ်ပါဦး … ဆိုင်ထဲ လူတွေနဲ့လေ "

ပထမ တကြိမ် အလိုးခံပြီးကတည်းက စံချိန်မှီ လီးပိုင်ရှင် ဦးလှမောင်အား သဲအိခိုင်မှ နှစ်ဦးထဲရှိချိန် ဦးတုတ်ကြီးဟုသာ ခေါ်တော့သည်။ ငွေသိမ်း စားပွဲခုံလေးမှာ ဆိုင်အနောက်ဖက်ခြမ်းတွင် ရှိကာ ရုတ်တရက် ဆိုင်ထဲမှ ကြည့်လျင် စားပွဲအောက်ပိုင်းအား ဆေးလိပ်ကြေငြာ ဗင်ဒိုင်းများဖြင့် ကာထားသဖြင့် ခါးတဝက်လောက်ထိ မမြင်ရပေ။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမောင်မှာ အတင့်ရဲနေတော့သည်။ မနက်ပိုင်း အမြည်း ချက်ပြုတ်ရန် အကူငှားထားသော မာမာဆိုသည့် ကောင်မလေး ပြန်သွားသည်နှင့် သဲအိချိုမှာ ရေချိုးပြီးချိန် ဦးလှမောင် တခေါက် ရောက်လာသေး၏။

မာမာ မှာလည်း အရက်ဆိုင်တွင် မနေပေ အမြည်းများ ကူညီချက်ပြုတ်ပြီးသည်နှင့် နေ့တွက်ယူကား သူ့အိမ်သူ ပြန်လေ့ရှိသည်။ ဦးလှမောင် ရောက်လာစဉ် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှာ မူးအိပ်နေသဖြင့် နောက်ဖေး ရေဘုံပိုင်နှင့် ရေချိုးနေသော သဲအိခိုင်အား လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် ထိုင်ကြည့်နေ၏။ ဦးလှမောင် ထိုင်ကြည့်နေသည်ကို မပြောသာသည့် အကြောင်းတရားကလည်း ရှိနေပြန်သည်။ သဲအိခိုင်မှာ အရက်ဆိုင်ဝင်ငွေနှင့် လင်မယား ၂ ယောက် မပူမပင် စားနိုင်သော်လည်း ချမ်းသာချင်စိတ် များကာ ဖြတ်လမ်းမှ လိုက်တော့သည်။ ၂လုံး ၃လုံး လောင်းကစားလုပ်ရာ တဖြည်းဖြည်း အကြွေးတင်လာ၏။

ကြွေးပူများ များလာရာ အရက်ထဲ လှည့်ပတ်ချေးကာ ပေးရင်း မနိုင်းမနင်း ဖြစ်လာတော့သည်။ နောက်ပိုင်း ဦးလှမောင်ဆီ ချေးရာ အလွတ်ချေးမရခဲ့ပေ။ လိုအပ်နေသော ငွေ၁၂သိန်းအား ယစ်မျိုးလိုင်စင်အား အပေါင်ထားကာ ၁၅ ကျပ်တိုးဖြင့် ချေးယူလိုက်၏။ ၅ လ ထိ အတိုး မသတ်နိုင်ပဲ အတိုးအရင်းပေါင်းကာ သိန်း၂၀ ကျော်လာစဉ် ဦးလှမောင် ဘက်မှ လိုင်စင်အား အပြီးသိမ်းရန်ထိ အသံထွက်လာ တော့သည်။ သဲအိခိုင် တယောက် ကျင်းထဲကြပ်ထဲ ရောက်ကာ နောက်ပိုင်း ဦးလှမောင် အလိုကျ လိုက်လျောခဲ့ရ၏။

ပထမဆုံး အကြိမ်မှာပင် မျော့နေအောင် ခံခဲ့ရာ လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်ပြီး ဂေါ်လီ၃လုံးပါသော လီးမဲကြီးအောက် သတိလစ်မတတ် ငယ်သံပါအောင် အော်ကာ အလိုးခံလိုက်ရ၏။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများ ကွဲကာ ၃ရက်ခန့် ကွတ ကွတဖြင့် ကျိန်းစပ်နေသည်။ ခုလည်း သူမ နောက်ကျောဘက်မှ ထိုင်ကြည့်နေသော ဦးလှမောင်ကြောင့် ရေအမြန်ချိုးကာ ရေလဲထမိန်လေး လဲလိုက်တော့၏။

ထမိန်ရင်လျားနှင့် သဲအိခိုင် နောက်မှ ကပ်လိုက်သွားရာ အိပ်ခန်းထဲတွင် တခူးခူးဖြင့် ဟောက်သံများ ထွက်ကာ အိပ်မော ကျနေသော အောင်ကြီးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော် ဦးလှမောင် တယောက် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသဖြင့် အိပ်ခန်းပေါက်မှ သဲအိခိုင် ခန္ဓာကိုယ်အား ကြည့်ကာ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေ၏။

" ကောင်တာနားက စောင့်လေ … ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ … ကိုအောင်ကြီး အိပ်နေတာ ဟိုမှာ "

သဲအိခိုင်မှာ လင်တော်မောင် အိပ်နေသည်ကို ခပ်တိုးတိုး ပြောပြကာ နဖူးမှ ရေစက်လေးများ တဘက်အဟောင်းဖြင့် သုတ်ရင်း လှမ်းပြောနေသည်။ သဲအိခိုင် ဆံနွယ်များက နောက်ကျောဘက် ဖြည်ချလိုက်သဖြင့် ခါးလာက်ထိ စင်းကျနေသည်။ မျက်နှာနှင့် ရင်ညွှန့်မှ ရေစက်လေးများ တဘက်ဖြင့် အရင်သုတ်ပစ်လိုက်၏။ အစိမ်းရောင် အင်္ကျီလက်ပြတ်လေး ဝတ်နေစဉ် လက်မောင်းအိုး ဖွေးဖွေးလေးကြားမှ လက်နှစ်ဖက် တိုးထွက်လာကာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေခံလိုက်ရသည်။

" အိုး  … ဟာကွာ … အဲလောက်တောင် မစောင့်နိုင်ရင် … လာလာ … ကောင်တာနား သွားစို့ "

သဲအိခိုင်မှာ လင်ဖြစ်သူ နိုးလာလျင် မိုးမီလောင်မှာ စိုးသဖြင့် ဦးလှမောင် ကျေနပ်စေရန် ဂွင်းထု ပေးလိုက်ရတော့သည်။

.......................................................................................................

" ဝေါ   ဝေါ  …  ဝုန်းးးး    ဂျိန်းးးးး   ဒလိန်းးးး  ဝေါ    ဝုန်းးးးး   ဂျိန်းးးး  ……  ဝုန်းးးးး   အုံးးးး   ဒလိန်းးးး ……အမလေး "

သဲအိခိုင် တယောက် ဆိုင်တံခါး ပိတ်ရင်း စူးစူးဝါးဝါးအော်ဟစ်ကာ အခန်းလေးထဲ  ပြေးဝင်လိုက်သည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှာ ညနေကတည်းက ပိုက်ဆံ ၂သောင်း မရမက တောင်းကာ ဖဲဝိုင်း ထွက်သွားတော့၏။ သို့သော် ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်ကားထိုင်ကာ ပုဆိုးအား ပေါင်လယ်ထိလျှောချရင်း လီးကြီးအား ပွတ်သပ်နေသော ဦးလှမောင် ရောက်ရှိနေသည်။ မနက်ပိုင်းမှ ဂွင်းထုခိုင်းကာ အာသာမပြေသဖြင့် ညပိုင်း လိုးရန် ရောက်ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။

" မိုးကြိုးတွေ ပစ်နေတာ … အရမ်းကြောက်တာပဲ ဦးတုတ်ကြီးရယ် "

" မကြောက်ပါနဲ့ … သဲသဲရာ … ဦးလေး ရှိနေတာကို … လာထိုင် "

စကားဆုံးသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း ဦးလှမောင် ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ ပေါင်ကြားမှာ လီးကြီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ နီညိုရောင်သန်းနေပြီး တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းလွန်၏။ ထိပ်ဖျားမှ ဒစ်ကြီးကော့နေကာ ဒစ်ဖူး နောက်ဖက်နှင့် ဘေးတဖက် တချက်စီတွင် လီးအရည်ပြားအောက် ဖုထစ်နေသော အလုံးလေးများ မြင်နေရသည်။ သဲအိခိုင်တယောက် လီးကြီးအား ငုံ့ကြည့်ရင်း တင်ပလွဲထိုင်နေရာမှ ခြေနှစ်ဖက်လုံး ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ဦးလှမောင် ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လိုက်ပြန်၏။

ဦးလှမောင် မှာ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသော သဲအိခိုင် ကိုယ်လုံး ထွားထွားအား ပွေ့ဖက်ကာ မျက်နှာလေး ဆွဲမော့လိုက်သည်။ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ပါးဖေါင်းဖေါင်း လေးနင့် မျက်နှာဝိုင်းလေး ပေါ်မှ မျက်ဝန်းနက်ကြီးက တစုံတခုအား တောင်းဆိုနေသည်ကို တွေ့မြင်ရ၏။ ပါးပြင်လေးအား နမ်းရာ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလှမောင် ကျောပြင်အား တင်းကျပ်စွာ ပြန်လည်ဖက်တွယ်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ထမိန်ပေါ်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ပေးရင်း ကုတင်ပေါ် အသာလှဲချပစ်၏။ ကိုယ်လုံးချင်း ထပ်ကာ အနမ်းမပျက်ပဲ သဲအိခိုင် အင်္ကျီကြယ်သီးများအား တလုံးချင်း ဆွဲဖြုတ်နေသည်။

" အင်းဟင်း … ပြွတ် … ပလပ်  ပလပ် "

အင်္ကျီချွတ်ပြီးသည်နှင့် ပုခုံးသား ဖွေးဖွေးအောက် မို့မောက် ထွက်ကာ နို့အုံကြီးအား မနိုင်တနိုင် ထိန်းထားသော အသားရောင် ဘော်လီကိုပါ ထပ်မန်ချွတ်ပစ်လိုက်၏။အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံကြီးထိပ်မှ နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေး ၂ ခုက ခေါင်းထောင်နေသည်။

" အားပါး … လှလိုက်တာ … သဲသဲရာ … ပြွတ် ပြွတ် "

ဦးလှမောင်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးစို့ရင်း လက်တဖက်က ဗိုက်သားလေးပွတ်ကာ ထမိန်အား ဖြည်ချပြီး ခြေရင်းဘက် တွန်းချွတ်ရာ သဲအိခိုင်မှာ တင်းကော့နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား တခြမ်းဆီ ကြွပေးလိုက်၏။  ဖြူဝင်းသော ဗိုက်သားလေးအောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးလေးကြားမှ စောက်မွှေးလေးများ ထိုးထွက်နေကာ အထဲမှ စောက်ဖုတ်အုံမှာ ဖေါင်းကြွနေသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ထပ်ချွတ်ရာ  အမွှေးပါးပါးလေးနှင့် အခေါင်းပေါက်အထက်နား နီညိုရောင် အဖတ်လေး ၂ဖတ် လန်နေပြီး အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း အပေါ်၌ စောက်စိထိပ် အဆံလေးမှာ ပြူးထွက်နေ၏။

ဦးလှမောင် ညာလက်က စောက်ပတ်အုံအား လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်ကိုင်ကာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်ကွေးပြီး ပွတ်ဆွဲကာ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိအား ဖိကုတ်လိုက်ပြန်သည်။

" အ    ……  အဟင့်   ရှီးးးး းးးး "

နို့သီးခေါင်းလေး စို့လိုက် စောက်ဖုတ်ကလိလိုက်နှင့်  သဲအိခိုင် တယောက် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေချိန်မို့  ဘေးနား ကိုယ်တစောင်း လှဲနေသော ဦးလှမောင် လီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ဦးလှမောင်မှာ နို့စို့ရင်း ကွမ်းစားထားသော ပါးစပ်မှာ အောက်ဘက် တဖြည်းဖြည်း ရွေ့သွားနေ၏။ဗိုက်သားလေးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ ချက်ပေါက်လေးထဲ လျှာထိပ်ထိုးသွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ဟူးးးး  ရှီးးးး …… ဦးတုတ်ကြီးရာ … အင်းဟင်း "

ချက်ပေါက်လေးအား ဘေးမှ ကန်လန့်ဖျက် ထိုးစွပေးရင်း သဲအိခိုင် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲ ဒူးထောင်နေရာယူကာ ပေါင်ခြံအား ဆွဲဖြဲပစ်၏။ ပေါင်ဂွတည့်တည့် ဆီးခုံးမှာစ၍ ဖင်ကြားထိ အမွှေးများ ထိစပ်နေသော စောက်ပတ်အုံကြီးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်တော့သည်။

" အို့ …  အာ  …… ဟာ …  ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ … ဦးတုတ်ကြီးရယ် … အီးးးး   အ   အ …… ငရဲတွေ ကြီးကုန်တော့မှာပဲ … အဟင့်  … မလုပ်ပါနဲ့လို့ဆို … ဟာ့ ရှီးးးးးးးး  … အို့      အ    အားးးး "

အဖုတ်တပြင်လုံး ပင့်ယက်ရင်း ပြူးထွက်နေသော စောက်စိအား လျှာထိပ်ဖြင့် ကလော်လိုက်ရာ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီး ကော့တက်သွားရ၏။ တနေကုန် အရက်ရောင်းနေသည်မို့ ဆိုင်းသိမ်းချိန် မိုးရွာလာသဖြင့် ရေမချိုးရသေးပေ။ ဦးလှမောင်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်ကြားမှ ချွေးနံ့ သေးနံ့များအား မက်မက်မောမော ရှုကာ အဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်ပေးနေသည်။ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီးကော့ကာ လူးလိမ့်နေရင်း အိပ်ယာခင်းများ ဆွဲလိုက် နို့အုံ့အား ညှစ်လိုက် နှင့် အသံထွက် ညည်းနေတော့၏။

ခဏအကြာ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာကာ ဖင်ကြီး မြောက်တက်နေပြီးမှ အောက်ကို ပြန်ကျလာသည်။ အသက်းမျှင်းရှုကာ ထထိုင်ပြီး ဦးလှမောင် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားပြန်၏။

" ဟင့် ဟင့် … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ … အရမ်းချစ်တယ်ကွာ … ရှီးးးး  းးးး … အရမ်းချစ်တယ် "

တတွတ်တွတ်ပြောရင်း ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ဦးလှမောင် ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် လေးဖက်ကုန်း၍ လီးကြီးအား ကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဂေါ်လီ ၃လုံးနှင့် လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးကြီးမှာ သဲအိခိုင်ပါးစပ်ထဲ တဆက်ဆက် တုန်နေရှာ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ခေါင်းငုံ့ရင်း ဒစ်ဖူး အောက်ဖက် မေးသိုင်းကြိုး နေရာလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးကလိကာ လီးထိပ်အား သွားဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပေးလိုက်သည်။

" အားဟား … တော်ပြီ တော်ပြီ … သဲသဲရယ် … ရှီးးးး   ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် … ထုတ်တော့ … အီးးးးးး  အင်းဟင်း "

ဦးလှမောင်မှာ လေးဖက်ထောက် လီးစုပ်ပေးနေသော သဲအိခိုင် ပုခုံးအား ဆွဲထူပြီး  ကိုယ်တပတ် လှည့်ကာ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ကုန်းခိုင်း ပြန်၏။လေးဖက်ထောက် အနေထားနှင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်၂ခြမ်းအား ဖြဲလိုက်ရာ ဖင်ဝ နီညိုလေးက စူပွစူပွလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေးထွေးချကာ လက်မနှင့် ဖိထိုးလိုက်ပြန်၏။

" အ  … အဟင့်  …  ဘာလုပ်နေတာလဲလို့ …  သိပ်အဆန်းထွင်တာပဲကွာ … ရှီးးးးး းးးးး အင်းဟင်းးးးး "

ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မဖိသွင်းရင်း စောက်ခေါင်းဝထဲ ဒစ်ဖူး တေ့သွင်းရာ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာ တော့သည်။

" အမလေးးးး ……  ဖြည်းဖြည်း …  နာတယ် … အ ကျွတ်ကျွတ် "

စောက်ရည်စိမ့်နေလို့ တရစ်ချင်း ဝင်သွားပေမယ့် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ ကြပ်နေတော့၏။လီးအရင်းထိ သွင်းကာ ခဏရပ်ပြီး ဖင်ဝလေးအား ညာဘက် လက်မလေးမြုတ်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အို့ …… အ  …  အားဟား … အ ဟင့် … ရှီးးးးး "

ညည်းသံလေးများ ပေးလာသဖြင့် လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်အတွင်းသားများ လိပ်ပါလာ၏။သဲအိခိုင် ခါးလေး ခွက်ကာ စုပ်သပ်နေပြန်သည်။ တချက်းချင်း လိုးကာ ဖင်ပေါက်လေးအား ထိုးစွရင်း လီးအရင်းထိ ဇပ်ကနဲ့ ဆောင့်ပစ်လိုက်စဉ် လီးအရည်ပြားအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက ခပ်စီးစီး ညှစ်ပေးနေ၏။ တချက်တချက် နာတယ် ပြောနေပေမယ့် ဦးလှမောင်မှာ မရပ်တော့ပေ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

လေသံမိုးသံနှင့် အတူ အခန်းလေးထဲ လီးဝင်လီးထွက် သံများ ညည်းသံများ ဆူညံနေတော့၏။ မနားတမ်းလိုးရင်း ဦးလှမောင် လီးကြီးမှာ စောင်ခေါင်းထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးလာရသည်။ သဲအိခိုင်မှာလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီးမှ ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက အလိုလျောက် ညှစ်ပေးနေမိသည်။ဦးလှမောင်မှာ ဖင်ဝထဲ ထည့်ထားသော လက်မလေးအား ထုတ်ကာ သဲအိခိုင် ခါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ရင်း အားရှိသလောက် ဆွဲလိုးလိုက်၏။

" အမလေးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးတုတ်ကြီးရယ် … ဟုတ်တယ် …… လိုးလိုး … အဟင့် ဟင့် … မညှာနဲ့ … သဲသဲ … ပြီးတော့မှာ … အို့    အ    အားးးး … အဟင့်  … ထွက်   ထွက်    …  ထွက်ကုန်ပါပြီ  …… အားးးး  အားးးးး "

သဲအိခိုင် တယောက် အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ဦးလှမောင် လီးအား စောက်ပတ်လေးဖြင့် ညှစ်ထားလိုက်သည်။ လီးအရည်ပြား ညှစ်ခံရသဖြင့် ဦးလှမောင် မှာလည်း အချက်၂၀ခန့် တရစပ် ဆွဲလိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့၏။ နောက်ဆုံးတချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးကာ စောက်ပတ်အုံနှင့် ဆီးခုံး ကပ်ထားရင်း သဲအိခိုင် ကျောပေါ်  မှောက်ချ ပစ်လိုက်သည်။ သဲအိခိုင်မှာလည်း လေးဖက်ကုန်းနေရာမှ ဝမ်းလျားမှောက်ကာ တအီးအီး ညည်းရင်း အနားယူနေတော့၏။

ထို့နောက့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အဝတ်ဟောင်း တခုနှင့် ဦးလှမောင် လီးကြီးအား သန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ထမိန်နှင့် သူမပေါင်ခြံအား သုတ်ကာ  အခန်းပြင်သို့ ထွက်ရင်း သေးသွားပေါက်ကာ ခဏအကြာမှ ပြန်ဝင်လာ၏။ ဦးလှမောင်လည်း နောက်ဖေး အိမ်သာဖက် သေးသွားပေါက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာရာ သဲအိခိုင်မှာ ကုတင်ပေါ် မှေးနေတော့သည်။နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း ဦးလှမောင်မှာ နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွား၏။ ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားသည် မသိလိုက်ပဲ မနက်လင်းသည်နှင့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီး အိမ်ပြန်လာကာ သူမ ဘေးနား အိပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အိပ်ယာထရာ နို့အုံများ ကျိန်းနေတော့၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း ဦးလှမောင် လီးဒဏ်ကြောင့် နာကျင်နေသေးသည်။ အိပ်ခန်း ကြိုးတန်းပေါ်မှ ဘော်လီတထည် လှမ်းယူပြီး မဝတ်တော့ပဲ အင်္ကျီအပွတထည်အား ဝတ်ကာ မျက်နှာသစ်ရန် ထွက်ခဲ့လိုက်၏။ ရေဘုံပိုင် နား အရောက် မနေ့က နောက်ကျောမှာ ကြည့်နေသည့် ဦးလှမောင် အကြောင်း ပြန်သတိရကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိလိုက်ပြန်သည်။ မျက်နှာသစ်ပြီး နာရီကြည့်တော့ ဈေးဝယ်ရန် စောနေသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ လင်ဖြစ်သူ ဘေးနား ခဏပြန်လှဲလိုက်၏။ ခဏအကြာ အကူခေါ်ထားသော မာမာဆိုသည့် ကောင်မလေး လာမှ ဈေးဝယ် ထွက်ခဲ့တော့သည်။

ဈေးသို့ အသွား နောက်ကျောဘက်မှ ကြည့်နေသလို ခံစားရသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ လင်ဖြစ်သူ၏ ထော်လာဂျီ ကားအုံနာအား တွေ့လိုက်ရ၏။

" အောင်ကြီးရော … သဲသဲ "

" အိပ်တုန်း ဦးစံ … သမီးက ဈေးလာဝယ်တာ "

သဲအိခိုင် လှည့်ကြည့်သည်နှင့် အောင်ကြီး ဆရာ ဦးအိုက်စံမှာ ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်နေရာမှ အကြည့်ရွေ့ကာ စကားပြန်ပြောနေသည်။

" အေးအေး … ကုန်ပို့ရမှာ ၂ညအိပ် ၃ရက် ကြာမယ် … အောင်ကြီး ဂေါက်ကြေးတွေ လာထုတ်ရင်း …  အိမ်လာခဲ့ဦး … ဒီနေ့နော် "

" ဟုတ် … ဆရာ "

ဦးအိုက်ဆံအား နူတ်ဆက်ကာ ဈေးဝယ်ပြီး ဈေးက ပြန်လာတော့ လင်တော်မောင် အောင်ကြီးအား ထွေလာဂျီ ကုန်ရကြောင်း ပြောပြလိုက်၏။ အောင်းကြီးမှာ မယားဖြစ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် ရေမိုးချိုးကာ ထော်လာဂျီ မောင်းရန် ထွက်သွားတော့သည်။ မာမာနှင့် အမြည်းအတွက် ချက်ပြုတ် ပြီးစီးကာ ရေချိုးဖို့ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်တပိုင်း မှန်ချပ်ထဲ သူမကိုယ်သူမ ကြည်ရင်း ခ်ခ်ကနဲ့ ရယ်မိတော့၏။ မနက်က ဈေးဝယ်ရာ ဘော်လီ မပါသဖြင့့်အင်္ကျ ီချွတ်လိုက်သည်နှင့် နို့သီးခေါင်းလေးမှာ ကျိန်းနေပြီး အရင်ထက် မို့မောက်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ထမိန်ရင်လျားရင် အောက်ငုံ့ကြည့်ရာ စောက်မွှေးအုံအား မြင်သည်နှင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်ပေါ်လာရ၏။

မနေ့က ၅ကြိမ်မြှောက် အလိုးခံခဲ့ရာ ဦးလှမောင်မှာ နို့အုံ နှစ်ဖက်အား ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ညှစ်ချေကာ ဆောင့် လိုးသဖြင့် ခုထိ ဆီးစပ်လေး အောင့်နေတုန်းပင်။ ရေချိုး ပြီးသည်နှင့် အသားရောင် ဘော်လီလေး ဝတ်ရာ စူထွက်နေသော နို့အုံအား အကုန် မဖုံးနိုင်ပေ။ ဗီဒို အောက်ထပ်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ပြီးသည်နှင့် ထမိန် အနက်ရောင် ဗြောင်လေးနှင့် အင်္ကျ ီ ကိုယ်ကြပ် အဝါရောင် လက်ပြတ်လေး တွဲဝတ်လိုက်သည်။ 

ဆံနွယ်များ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးနှင့် စုချည်ကာ နောက်ကျောဘက် ပို့ထားလိုက်ပြန်၏။ ဆိုင်မဖွင့်သေးပဲ အိမ်ရှေ့ တံခါးဖွင့်ကာ လင်ဖြစ်သူ ဆရာ ဦးအိုက်စံ နေအိမ်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ လမ်းမပေါ်မှ မသွားပဲ လမ်းကြိုလမ်းကြားမှ လျှောက်ရင်း ဦးအိုက်စံ၏ ခြံရှေ့ ရောက်လာခဲ့၏။ လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ကာ ခြံတံခါးဖွင့် ဝင်လာလိုက်သည်။

" ဟော … သဲသဲ … အောင်ကြီး ပိုက်ဆံ လာထုတ်တာ ထင်တယ် … နောင်ဖေးခန်းမှာ ဆရာအိုက်စံ ရှိတယ် … ဝင်သွားလိုက် "

" ဟုတ် … ဦးလေးမြိုင် … ကားထွက်ပြီပေါ့ "

" အေးလေ … အောင်ကြီးတို့ အုပ်စုက … သွားတာ ၁နာရီလောက်ရှိပြီ … ငါက ဘရိတ်လေး ပြင်နေလို့ဟေ့ "

တခြံလုံး တိတ်ဆိတ်နေကာ အင်ဂျင်ချထားသော ထော်လာဂျီ ၂စီးသား ကျန်တော့၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဦးမြိုင်အား နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်မကြီးထဲ မဝင်ပဲ ဘေးမှ ကပ်လျှောက်လာကာ နောက်ဖေး အခန်းလေးရှေ့ အရောက် တံခါးကစေ့ထားတာသဖြင့် တွန်းဝင်ပြီး တံခါးဂျက်ထိုးလိုက်သည်။ အထဲရောက်တော့ ဦးအိုက်စံမှာစားပွဲခုံ ဘေးမှ ခုံတလုံးပေါ် ထိုင်ရင်း ဘီယာသောက်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရ၏။

သဲအိခိုင် ဝင်လာသည်နှင့် ဦးအိုက်စံမှာ ထလာပြီး ခါးသေးကျဉ်လေးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ပါးပြင်နှစ်ဖက်အား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းရှိုက်လိုက်၏။

" စောင့်နေရတာကြာပြီ … သဲသဲရယ် "

" ဟင် … ဆိုင်အတွက် အမြည်းတွေ ချက်ပြုပ်နေရသေးတာလေ … ဦးစံကလည်း … ပြီးတာနဲ့ ရေမိုးချိုး ထွက်လာခဲ့တာ "

စကားပြောပြီး ဦးအိုက်စံ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

" တရက်ပြီးတရက် ပိုလှလာပြီး … ဖင်ကြီးက ကော့ထွက်နေတာ … အောင်ကြီးက မလိုးနိုင်ဘူး ထင်တယ် "

" အိုးးး … ဦးစံနော် … တွေ့လိုက်ရင် လူကို လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာ … ဟွန့် … ဆိုင်ပြန်ဖွင့်ရ ဦးမှာနော် … အချိန်မရဘူး … ကိုအောင်ကြီး ခေါက်ကြေးတွေ အကုန်ထုတ်ပြီး အကြွေးတွေ ဆပ်ရဦးမှာ "

" အင်းပါ … အောင်ကြီး ခေါက်ကြေး … ၁သိန်း၂သောင်းရယ် … ဟောဒီက သဲသဲဖို့ ၅ သောင်းရယ် … အားလုံး ၁ သိန်း ၇ သောင်း ထုတ်ထားပြီးသားပါ … ခုံပေါ်မှာလေ … လာလာ "

စကားပြောရင်း ဦးအိုက်စံမှာ ဘီယာသောက်နေသော စားပွဲခုံနား ခေါ်လာလိုက်၏။ စားပွဲခုံပေါ်တွင် ၁ထောင်တန် အထပ်လိုက်လေးအား သရေပင်နှင့် စီးထားသည်ကို မြင်နေရသည်။ ပိုက်ဆံထုတ်အား မြင်သည်နှင့် သဲအိခိုင် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာတော့၏။

" အာ့မို့ … ဦးစံကို ချစ်နေရတာ … သိလား ခိခိ … လုပ်မှာဖြင့် လုပ် … သဲသဲ တကယ်အချိန် မရလို့ "

" ဘာလုပ်ရမှာလည်း … သဲသဲရယ် "

" အာ … လိုးဖို့   … လိုးဖို့ပြောတာလေ … ဦးစံရဲ့ … သိသားနဲ့ … ဟွန့် "

သဲအိခိုင်မှာ စကားပြောရင်း စားပွဲခုံ နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း အခန်းဒေါင့်ရှိ ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။။ကိုယ်ကျပ် အင်္ကျီလေးချွတ်ကာ အသားရောင် ဘော်လီချိတ်အား လက်နောက်ပြန် ဖြုတ်ချလိုက်ပြန်၏။ ထမိန် အထက်ဆင်အား ဖြည်ချရင်း ပက်လက်လှန် လှဲရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအောက် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံမှာ ပေါင်ဂွလေးထဲ ပြူးထွက်နေသည်။ ဦးအိုက်စံမှာ စားပွဲခုံပေါ်မှ သောက်လက်စ ဘီယာခွက်အား အကုန်မော့ချကာ ကုတင်နား တိုးကပ်လာရင်း သဲအိခိုင်၏ ကိုယ်လုံးအလှအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

" ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ … ဟင့် … ဦးစံလည်း ချွတ်လေ "

" အားပါး … တကယ်ကို လှတယ် … သဲသဲရယ် "

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးအိုက်စံမှာ ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ရာ လီးကြီး ပေါင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ရမ်းခါနေကာ လဥ၂လုံးက တွဲလောင်းကျနေတော့သည်။ အမွှေးမျှင်ထူသူမို့ ချက်အောက်နားမှ ဆီးခုံးပေါ်ထိ အမွှေးများ ထိစပ်နေရာ လမွှေးများမှာ လဥများဘေးနာထိ ပေါက်ရောက်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ ဦးအိုက်စံ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်သည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ ကုတင်အောက် ဆင်းပြီး ပေါင်ကြားရှေ့ တည့်တည့် ဒူထောက်နေရာယူလိုက်ပြန်သည်။ လီးကြီးအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဟကာ ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။

ဦးအိုက်စံ လီးကြီးမှာ သဲအိခိုင် ပါးစပ်ထဲ ခဏလေးနှင့် မာထင်လာတော့သည်။ ဦးအိုက်စံ လီးကြီးကလည်း လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးလီးနှင့် ဘာမှမဆိုင်ပေ။ ဦးလှမောင် လီးလောက် မတုတ်ပေမယ့် အရှည်မှာ ၈ လက်မ ကျော်ကျော်လောက် ရှိ၏။ ရသလောက် ပါးစပ်ထဲ မျိုကာ လျှာဖျားလေးဖြင့် ယက်လိုက် ဆွလိုက် လုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အမလေး … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရာ … အီစိမ့်နေပြီ … ခဏထုတ်ဦး … သဲသဲ စောက်ပတ်လေး ယက်မလို့ "

ဦးအိုက်စံနှင့် သဲအိခိုင်မှာလည်း ၅ ခါ လောက် လိုးဖူးထားသဖြင့် တယောက်အကြိုက် တယောက် သိနေကြ၏။ ညစ်တီးညစ်ပတ် တစ်တစ်ခွခွ  ပြောဆိုလိုးခြင်းကို သဲအိခိုင် နှစ်ခြိုက်လှသည်။ ဦးလှမောင်နှင့် ဦးအိုက်စံ မတူသည့်အချက်ပင် ဖြစ်သည်။

" အင်း … စောက်ပတ်ကြီးက … ဖေါင်းကားနေတာ … ဘယ်လာက်တောင် အလိုးခံချင်နေလဲ … သဲသဲရယ် … ဦးစံ ယက်ပြီးတာနဲ့ … လိုးပေးမှာပါ "

ဦးအိုက်စံမှာ လီးမကြီးပဲ လီးတန်အရှည်နှင့် ရမ္မက်သွေး ကြွစေသော စကားလုံးများဖြင့်  အချိန်ကြာကြာ ဆွဲလိုးနိုင်သည်မို့ သဲအိခိုင် စွဲနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ငွေကြေး ပေးကမ်းသည့်အပြင် အလိုးသန်သူမို့ လင်မသိအောင် ခံနေမိ၏။ ဦးအိုက်စံကလည်း အပျို အအို မရွေးပဲ ငွေနှင့် မျှားကာ သူလီးအား စွဲလမ်းသွားအောင် လိုးပေးတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် လင်ရှိမယားများအား အများဆုံး ခေါ်လိုးတတ်၏။ သဲအိခိုင်အား အောင်ကြီး မလိုးနိုင်မှန်း သိ၍ ပိုက်ဆံလာထုတ်တိုင်း လီးအား မမြင် မြင်အောင် ပြကာ လမ်းကြောင်းခင်းထားပြီး လူချင်းရင်းနှီးလာမှ အပိုင် ချုပ်လိုးတော့သည်။

ဦးအိုက်စံ အားသာချက်မှာ သူ၏ ထော်လာဂျီ ယဉ်မောင်း သမားများအား အရက်ဖိုးမှ လွဲ၍ ပိုက်ဆံထုတ်မပေးချေ။ ယဉ်မောင်းသမားများ၏ မယားများကို အိမ်ခေါ်ပိုက်ဆံရှင်း ပေးကာ အခွင့်ရေး ရသည်နှင့် တက်လိုးပစ်၏။ ယဉ်မောင်းသမား အများစုမှာလည်း လမ်းတွင် အချိန်ကုန်ကာ မယားဖြစ်သူများ၏ အိမ်ထောင်ရေး သုခအား ရက်ခြားသာ ပေးနိုင်သည်။ လစ်လပ်နေသော ရက်များအား ဦးအိုက်စံထံ လာကုန်းနေကြရ၏။

ခုလည်း လင်မရှိချိန် လီးစုပ်ပေးနေသော သဲအိခိုင်အား ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ကာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက်တော့သည်။ သဲအိခိုင် စောက်ပတ်မှာ နှုတ်ခမ်းသားများ ဖေါင်းကြွနေပြီး ရေချိုးပြီးကာစ အနံ့သက်ကင်းနေသည်မို့ ဦးအိုက်စံ တယောက် တပြတ်ပြတ်နှင့် အားရပါးရ ယက်ပေးနေ၏။ စောက်ရည်များ ရွှဲလာသည်နှင့် တအုံလုံး လျှာအပြားလိုက် သိမ်းယက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိပ်လေးအား စုချွန်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

လျှာဖြင့်  ထိုးမွှေလိုက် စောက်စိအား ဆွဲစုက်လိုက်မို့ သဲအိခိုင်ဖင်ကြီး လေထဲ မြှောက်တက်လာကာ ပေါင်တန်များ တဇပ်ဇပ် တုန်ခါလာရ၏။ စောက်စိထိပ်လေးအား ဖိကိုက်ကာ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်ခလယ်သွင်းပြီး အရည်များ ထွက်ကျလာသည်အထိ လက်နှင့် လိုးပေးနေပြန်သည်။

" အားးး … အဟင့် ဟင့် …  မခံနိုင်တော့ဘူး … ဦးစံရယ် … အမလေးးးး   ရှီးးးးး းးးး …… ကျွတ် …… အ   အားးးး   အဟင့် "

" ဘယ်လိုနေလဲ သဲသဲရယ် … ကောင်းလားဟင် "

စောက်စိလေးအား ဖိကိုက်ထားရာမှ လွတ်ကာ ကော့ပျံနေသော သဲအိခိုင်အား မေးနေတော့၏။

" အင်း  အင်း …  ကောင်းတယ် … ကောင်းလွန်းလို့ … တက်လိုးပေးပါတော့ … ဦးစံရဲ့ … ဟင့်  ဟင့် "

" လိုးပေးမှာပေါ့ … သဲသဲရယ် … စောက်ပတ်က ယွနေပြီလား "

" လိုးပါတော့ဆို … ဦးစံရယ် … အ   အမလေး … ဟုတ်တယ် … စောက်ဖုတ်က ယားနေပါပြီ … လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးပါတော့ နော်နော် … အင်းဟင်း … ဟင့် ဟင့် "

သဲအိခိုင် ငိုသံပါလေးဖြင့် တောင်းဆိုမှ ပေါင်ကြားထဲ စောက်ရည်များ ရွှဲကာ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးထိပ် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

" ဗျစ် …… ဗွပ် … အားးးး  …… အဟင့်  … စွပ် ဘွတ်ဘွတ် … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစံရယ် … ကျွတ် … လိုးလိုး "

" စောက်ပတ်ကို ဖြဲထား သဲသဲ … ဦးစံ ပေါင်ထမ်းပြီး လိုးမယ် "

ဦးအိုက်စံ စကားဆုံးသည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း မြှောက်ကာ ပုခုံးပေါ် ချိတ်တင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အား ဖြဲပေးလိုက်၏။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်ပေါင်နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ စောက်ခေါင်းလေးထဲ အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာရာ လီးကရှည်သဖြင့် ဒစ်ဖူးမှာ သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိတော့၏။ လီးအရင်းထိ ပစ်လိုးတိုင်း သားအိမ်ကွဲမတတ် ခံစားရသဖြင့် သဲအိခိုင်တယောက် ခေါင်းလေးမော့ကာ အံကြိတ်ခံနေရသည်။ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်မှာ ဦးအိုက်စံ ဆောင့်လိုးတိုင်း လှုပ်ခါယမ်းကာ ကုတင်ပေါ် အိကားသွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ဖူးက ချိတ်ဆွဲနေရာ သဲအိခိုင်တယောက် လီးအရသာ တွေ့လာတော့၏။

" ဆောင့် ဆောင့် … အင်း  ဟုတ်တယ် …… အ   အားးးးး   ရှီးးးးး …  မြန်မြန် လိုး …… အမလေးးးး  အင်းဟင်း …… လိုးစမ်းပါ ဦးစံရဲ့ …… အဟင့်  ဟင့်် … သဲသဲ ပြီးချင်နေပါပြီဆို … အားးးး  ရှီးးးးး "

" သဲသဲ ယာက်ျားလိုးတာနဲ့ တူလား … အင့်   …… ဘွတ်ဘွတ် … ဦးစံလိုးပေးတာ ကောင်းလား "

" ဟင့်အင် … ဘယ်တူမှာလဲ … ဦးစံလီးက ရှည်ပြီး အလိုးလည်း သန်တယ် … ကောင်း … ကောင်း တယ် … ကြိုက်တယ် … ဦးစံရဲ့ လိုးစမ်းပါ … အမလေးးး  … ထွက်  ထွက်  …… အ   အားးး …… ထွက်ပြီရှင့် … အီးဟီး  ကောင်းလိုက်တာ  …… အင့်   အင့်  … အားးး  အားးးး "

ဦးအိုက်စံမှာ  စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေသော သဲအိခိုင်အား ကုတင်ပေါ်တွင် ဆွဲမှောက် လိုက်ပြန်သည်။ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲဖြဲကာ ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး တချက်ထွေးချကာ လီးထိအား ဖိထည့်ပစ်၏။

" အို့ … အမေ့ …… ဗြိ … ဗျစ်    … အ   အ "

မှောက်ယက်ဖြစ်သွားသော သဲအိခိုင်၏ နောက်ကျောပေါ် ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချကာ ပုခုံးသားလေးအား နမ်းရင်း လီးအရင်းထိ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ လီးအရည်ပြား တလျှောက် စောက်ရည်များ ရွှဲနေသဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ဗျစ်ကနဲ့ တိုးဝင်သွားတော့၏။ အိကားကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား တဘတ်ဘတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးရာ သဲအိခိုင်တယောက် တအားအား ညည်းကာ ကုတင်ကြမ်းပြင်အား လက်နှစ်ဖက်က တဘုံးဘုံး ထုရိုက်နေပြန်သည်။

" အမလေးးးး …… အ    အ  … သေပြီ သေပြီ … ဖြည်းဖြည်းနော် …… အားးး းးးး  းးးး "

ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် မခံနိုင်ပဲ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေသည်ကို အရသာခံကြည့်ကာ မနားတမ်း ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်၏။ ကျေနပ် အားရသည်အထိ လိုးပြီးမှ လီးအား ဖင်ထဲမှ ထုတ်ကာ သဲအိခိုင်အား ပက်လက်ပြန်လှန် လိုက်တော့သည်။ မျက်ရည်ဝဲနေသော သဲအိခိုင် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ မျက်စိတဖက် မိတ်ပြနေ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဘာလုပ်ရမလဲ ရိပ်မိလိုက်သည်။ဦးအိုက်စံ မျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် တက်ခွရင်း စောက်ပတ်နှင့် မျက်နာ ကပ်ပေးလိုက်၏။

ဦးအိုက်စံ စောက်ပတ်အုံအား ယက်ပေးနေစဉ် မျက်နှာရှေ့ထောင်မတ်နေသော လီးအား ညာလက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ လီးတန်ပတ်ပတ်လည်း လျှာအပြားလိုက် ယက်ကာ ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ခပ်ကြာကြာလေး စိမ်လိုးနိုင်သည့် လီးကြီးမို့ မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေမိ၏။ ခဏအကြာ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်အား လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်တလှည့် အဖုတ်တလှည့်  ခုတင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါလာအောင် မီးပွင့်မတတ် နောက်မှ ဆွဲလိုးတော့သည်။ သဲအိခိုင် တယောက် မြန်သလောက် အားပါသော လိုးချက်များအား တအားအား ညည်းရင်း လီးအရသာ ခံနေလိုက်၏။

ဖင်ပေါက်ထဲ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးစဉ် ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရပြန်သည်။ ဦးအိုက်စံမှာ စောက်ရည် ပန်းထွက်နေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ  ပြောင်းလိုးရာ ထိထိမိမိနှင့် တရစပ် လိုးနေသဖြင့် သဲအိခိုင် တယောက် ကော့ပျံရင်း အံအောနေတော့၏။ အချက် ၅၀ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပြီးမှ အံကြိတ်သံနှင်အတူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လရည်များပန်းထည့်၍ ဦးအိုက်စံ တယောက် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားရသည်။

..........................................................................................

၅ ရက်ခန့် အကြာ တဖျောက်ဖျောက်နှင့် မိုးဖွဲလေး ရွာနေစဉ် သဲအိချို တယောက် လင်ဖြစ်သူ ကားထွက်သွားရာ ပြန်မလာသဖြင့် ညပိုင်း ဆိုင်သိမ်းလျင် ဦးအိုက်စံ ဆီ သွားမေးရန် စဉ်းစားနေသည်။

"  ရွှမ်တစ်လုံးနဲ့  … လက်ဖက်သုပ် … ချဉ်ငံစပ်လေး တစ်ပွဲ … ဟေ့ "

သဲအိခိုင် တယောက် ဆိုင်ထဲက အော်သံကြောင့် အတွေးစလေး ပျက်ကာ ငွေးသိမ်း စားပွဲခုံနား ထိုင်နေရမှ လက်ဖက်သုပ်ရန် ထရပ်လိုက်၏။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် မလာစဖူး အလာထူးနေသူမှာ ဦးအိုက်စံ ဖြစ်နေတော့သည်။ တယောက်ထဲတော့ မဟုတ် အသက် ၅၀ခန့် ရုပ်ရည် သန့်သန့် တောင့်တောင့်တင်းတင်း လူတယောက် အဖေါ်ပါလာခဲ့၏။  လက်ဖက်သုပ် တစ်ပွဲနှင့် အရက်တစ်လုံး ချပေးရင်း လင်ဖြစ်သူ သတင်း မေးကြည့်လိုက်သည်။

" ဦးစံ လာတာနဲ့ … အတော်ပဲ … ညပိုင်း လာမေးမလို့ဟာ … ကိုအောင်ကြီးတို့ ပြန်မလာ ကြသေးဘူးလား "

" နောက် ၃ရက်လောက်မှ ရောက်မယ် ထင်တယ် … ကုန်တွေပို့ပြီး အပြန် … မိုး တအားရွာလို့ … ကားလမ်းတွေ ပြက်နေတာဟ "

အရက်ပုလင်းနှင် အမြည်း ရောက်တာနဲ့ ဦးအိုက်စံနှင့် ပါလာသူမှာ ဖန်ခွက်ထဲ အရက် ငှဲ့ကာ တရှိန်ထိုး မော့ချပစ်၏။

" အော် … ဟုတ် ဟုတ် … ဒါနဲ့ … ဦးစံဖို့ … ဘီယာ ချပေးရမလား "

" ငါ မသောက်ပါဘူး ဟာ … ငါ့ မိတ်ဆွေကို … လိုက်ပြုစု ပေးတာ … နင်နဲ့လည်း … မိတ်ဆက်ပေးမလို့ … သူက ရန်ကုန်က ဟ … ကာစီနို့ရုံ ဖွင့်မလို့  … ငါတို့ မြို့မှာ … နေရာ ရှာတော့ … ဒီရပ်ကွက် လေးကို သဘောကျတယ် ပြောလို့ "

" သဲသဲ … နေရာ ရှာပေးရမလား … ပွဲခတော့ … များများလေး ပေးရမှာနော် … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" သူနာမည်က … လောဟုန်တဲ့ … လောင်းကစားပဲ လုပ်တတ်တာ … ဒီမြို့မှာ လူခံ မရှိဘူး … နင်က လောင်းကစား ဝါသနာပါတော့ … မိတ်ဆက်ပေးတာ … နင်လည်း အကျိုးမယုတ်စေရပါဘူးဟာ "

" အံမယ် … အာမခံရဲနေလိုက်တာ … ဦးစံနဲ့ … အမျိုးလား "

" ညီအကိုတွေ လိုပါပဲ … တူမကြီးရယ် … ဦးကို ကူညီနိုင်မယ် မဟုတ်လား "

ဦးအိုက်စံနှင့် သဲအိခိုင် စကားပြောနေစဉ် ဦးလောဟုန်က ဝင်ပြောလိုက်၏။ ဘောစိမှန်း သိသည်နှင့် သဲအိခိုင် တယောက် အမူယာ ပြောင်းသွားရသည်။ ဒါမျိုးက ခြွေတတ်ရင် သေချာပေါက် ကြွေမှန်း အတွေ့ကြုံရ သိရှိနေ၏။

" ဆိုင်က လူပါးတယ်နော် … ရပ်ကွက်က လူစည်ရဲ့လား "

" အိုရ် … ဦးကလည်း … နေ့ခင်း ဘက်မို့ပါ … ညနေစောင်းတာနဲ့ … လာကြည့်လိုက် … ခ်ခ် ခ်ခ် "

သဲအိခိုင် မှာ မျက်ဝန်းရွဲကြီးများနှင့် ကြာပစ်ကာ ကြည့်ရင်း ဟန်လုပ် ရယ်နေတော့သည်။  အင်္ကျ ီအပါးလေးထဲမှ နို့အုံကြီး တုန်ခါလာအောင် ပုခုံးကစားကာ လုပ်ပြလိုက်၏။ ခုံပုလေးပေါ် ပေါင်ကား ထိုင်နေသော ဦးလောဟုန် ပုဆိုး ထဲမှ တွဲကျနေသော လီးကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရာ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလှမောင်ကလည်း ဒီရက် အလာကျဲနေသည်မို့ ၅ရက်ခန့် အလိုးမခံရသဖြင့်  သွေးသားဆန္ဒတို့ တောင့်တနေပြန်သည်။ စကားပြောရင်း ဦးလောဟုန် လီးအား ခိုးကြည့်ကာ ကာမစိတ်များ သိသိသာသာကြီး ထကြွနေရ၏။

မနက်ပိုင်းက ဈေးဝယ်ဖို့ မာမာ ရောက်လာတော့ ပိုဆိုးသွားသည်။ ဆိုင်အတွက် အမြည်းဟင်းလျာများ ကြော်လှော်ရင်း နှစ်ယောက်သား လင်ကြောင်း သားကြောင်း ပြောမိကြ၏။ မာမာကလည်း လူကြည့်တော့ အေးတိအေးစက်နဲ့ လင်ကြောင်းသားကြောင်း ပြောပြီဟေ့ဆို တစ်တစ်ခွခွ ပြောပြတတ်သည်။ ဝက်အူချောင်းများ ကြော်ပြီးသည်နှင့်  အိပ်ခန်းဘက် မျက်လုံး ကစားကာ သဲအိခိုင်အား အောင်ကြီး မမြင်ကြောင်း စမေးလိုက်တော့၏။

" မမသဲ … ကိုအောင်ကြီးရော … မမြင်ပါလား "

" အေးဟာ … ၂ ညအိပ် ဆိုပြီး … ၅ ရက် ရှိပြီ "

" ဒါဆို … မမသဲ … ဆာနေရောပေါ့ … ခိခိ "

မာမာ တယောက်  ပြုံးစစမျက်နှာလေးဖြင့် သဲအိခိုင် ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်ကာ ပြောဆိုနေသည်။

" အမလေး ငါ့ကိုများ … နင့်လို မှတ်နေလား … နင်သာ …  စမ်းနိုင် ရှိနေလျက်နဲ့ … မျိုးကြီး ကုန်းနေလို့ … မနှစ်က လင်မယား ကွဲမလို ဖြစ်တာ … ငါရှင်း ပေးလို့ ကောင်မ … ဟွန့် "

" ကိုမျိုးကြီး လီးက ကြီးတဲ့ အပြင် … မာမာ့ ဖင်ရော အဖုတ်ရော ယက်ပေးပြီးမှ လိုးတော့ … စွဲတာပေါ့ … ခိခိ … မမသဲ လူ … စမ်းနိုင်က အရက်စွဲသွားတော့ … လိုးရင်း အီးတပေါက်ပဲ … အားကို မရတာ "

မာမာကလည်း မဲ့ကာရွဲ့ကာဖြင့် သဲအိခိုင်အား ပြန်ပြောနေ၏။ အမှန်တကယ်လည်း မာမာ တယောက် လေထိုးကျွတ်ဖါ လုပ်သော မျိုးကြီး အိမ်သို့ လစ်ရင် လစ်သလို သွားသွား ကုန်းရာ လင်တော်မောင် စမ်းနိုင် မှာ သတင်းရသည်နှင့် မူးရမ်းကာ လင်မယား ကွဲဖို့ထိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုချိန် သဲအိခိုင်မှာ စမ်းနိုင် ကြားသည့် သတင်းများမှာ မဟုတ်ကြောင်း အတင်း အာမခံကာ မာမာကိုလည်း မျိုးကြီးနှင့် ထပ်မပက်သက်ဖို့ ကူညီပြောဆို ပေးခဲ့၏။

" အံမယ် … ခုလည်း … စမ်းနိုင် ကားထွက်ရင် … နင် ဘယ်သွား ကုန်းနေလည်း ဆိုတာ ငါမသိဘူး မထင်နဲ့နော် "

" ဘယ်မှသွားမကုန်းပါဘူးဟ … မမသဲကလည်း "

" ဟင် … အဲတာဆို … ညည်းစောက်ပတ် …  လီးငတ်နေမှာပေါ့ … ခိခိ "

" လင်တော်မောင် ခရီးထွက်ရင် … ဗိုက်က ထမင်းသာ ငတ်ချင်ငတ်မယ် … စောက်ဖုတ်တော့ လီးအငတ် မခံဘူး … လာထား အာဘွားပေါ့ … ခ်ခ် "

" အံမယ် … နင် ခုလည်း … ကုန်းနေတာပေါ့ … တော်ပါအေ … ဆိုင်တောင် မဖွင့်သေးဘူး … ကျက်သရေ ယုတ်တယ် "

သဲအိခိုင် ဟန်လုပ်ပြောနေသော်လည်း စိတ်ထဲက ကြည်နုူးနေမိတော့၏။ ဒီလို လီးနှင့် ဝေးနေသော  အချိန်မျိုးတွင် လီးကြောင်း အဖုတ်ကြောင်း မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောတာမျိုး အကြားချင်ဆုံးပင်ဖြစ်သည်။

" ဟာ … ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ … သဲသဲရ ……ငါ မေးနေတာကို … ပြန်မဖြေဘူး "

" ဟမ် … ဘာကိုလဲ … ဦးစံရဲ့ "

သဲအိခိုင်တယောက် မနက်က မာမာနှင့် ပြောစကားများ ပြန်တွေးနေရင်း ဦးအိုက်စံမှ သူမပေါင်တန်ကြီးအား ညှစ်ကာ မေးလိုက်မှ သတိပြန်ကပ်လာ၏။

" ဆိုင် ခဏ ပိတ်လိုက်ဟာ … ကိုလောဟုန်က …ခဏ အနားယူချင်လို့တဲ့ … ပြီးတော့ လူစီတဲ့ နေရာ ခြံဝင်း ကျယ်တာမျိုး ရှာပေးထားတဲ့ … ရော့ ၁သိန်း ဒါက … မုန့်ဖိုး သူပေးထားတာ "

" အို့ … ဦးစံက … သဲသဲကို အထင်သေးတာလား … ငွေမျက်နာ တခုတည်းနဲ့တော့ … မခံဘူးနော် "

" ဟာ … သဲသဲကလည်း … အထင်သေးရင် သူပါသာ … တခြား သွားလည်း ရသားပဲ … ၁သိန်းဆို ငယ်ငယ်ချောချော လေးတွေ … အများကြီးပဲ "

ဦးအိုက်စံ၏ ထိထိမိမိ စကားလုံးများ ကြောင့် သဲအိခိုင် တယောက် ငြိမ်ကျသွားရသည်။

" ခု … အဲဒီ လူကြီးကရော "

" နောက်ဖေး သေးသွားပေါက်တယ် … ဆိုင်ပိတ်လိုက်ဟာ … ငါလည်း ဘေးက ရှိနေမှာပါ … နင် ကြောက်နေ မဆိုးလို့ "

သဲအိခိုင် တယောက် ဦးအိုက်စံ စကားနှင့် ရမ္မက်ဆန္ဒ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲက ယားသလိုလို ရွသလိုလို ဖြစ်လာကာ ရှက်ပြုံးပြုံး လိုက်တော့၏။ ဆိုင်တခါး ပိတ်ကာ အိမ်ရှေ့ တံခါးပါ သော့ခတ်ပစ်သည်။

သဲအိခိုင် တယောက် လက်တွေ့တွင် အတော် ကြိုးစားနေရရှာ၏။ ဦးလောဟုန် ဘယ်လိုလူမျိုးလဲ  သိချင်တာမို့ ဦးအိုက်စံ ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်ပြီး ဦးလောဟုန်ဘက် ဖင်သားကြီး  ကော့ပြလိုက်သည်။ ဦးလောဟုန်မှာ ရွှမ်ပုလင်း ထဲမှ လက်ကျန် အရက်များအား ဖန်ခွက်ထဲ  လက်၂ဆစ်ခန့် ငှဲ့သောက်ကာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် ကြည့်နေပြန်သည်။ သဲအိခိုင် တယောက် စိတ်ထဲ ဒေါသလေးထွက်ကာ ဦးအိုက်စံ ပေါင်တန်ပေါ် ခွထိုင်ရင်း  ဖင်ကြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ပွတ်ပြလိုက်၏။

ဦးအိုက်စံမှာ သူ့ညာဘက် ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်ပွတ်နေသော သဲအိခိုင် အင်္ကျ ီ အောက်နားစလေးမှ လက်ထိုးသွင်းကာ ဘော်လီပေါ်မှ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေနေသည်။ ဦးလောဟုန်မှာ လိုက်ကြည့်နေစဉ် ဦးအိုက်စံ လက်မှာ အင်္ကျ ီအောက်နားစမှ ပြန်ထွက်လာကာ သဲအိခိုင် ပေါင်တန် တုတ်တုတ်အားပွတ်သတ်ပေးနေပြန်၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဘယ်လက်ဖြင့် ဦးအိုက်စံ ပေါင်ကြားထဲ ဦးလောဟုန် မြင်ရန် ပွတ်သပ်ပေးပြလိုက်သည်။ ထိုစဉ် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်နေသော ဦးလောဟုန် ပုဆိုးကြားမှ ဆက်ကနဲ့ လီးကြီး ထောင်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏။

သဲအိခိုင်မှာ ခုလို လုပ်နေမိတာ မိန်းမပျက်တယောက်လို့ ဖြစ်နေပြီလား တွေးရင်း ရပ်လိုက်ရ ကောင်းမလား တွေးမိနေသည်။ ဆန္ဒတွေကလည်း ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်နှင့် တပြိုင်ထဲ အလိုးခံချင်သည့် စိတ်က ထက်သန် နေပြန်၏။ အလကားတော့ မဖြစ်ချေ ခု သူစိမ်း ယောင်္ကျား ၂ယောက်လုံးမှာ သူမအတွက် ငွေတွင်းတေမို့ စောက်ဖုတ်အား အရင်းနှီး သဖွယ် သဘောထားလိုက်တော့သည်။ အဓိက မှာ ဦးလှမောင် ထံ ပေါင်ထားသော ယစ်မျိုးလိုင်စင်အား ပြန်ရွေးယူရန် ဖြစ်၏။

မာထင်နေသည့် ဦးအိုက်စံ လီးအား ကိုင်ရင်း ပေါင်တန်ပေါ် ထိုင်ပွတ်ရသည် အရသာမှာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးနှင့် ဘေးမှာ ထိုင်ကြည့် နေသော ဦးလောဟုန် ဘာများ ထလုပ်လိုက်မလဲဟု မျှော်လင့်ချက်က စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေပြန်သည်။

ဦးအိုက်စံ လက်တဖက် ထမိန်အောက်နားစလေး မကာ ပေါင်ဂွထဲ ရောက်လာစဉ် ဖမ်းတားပြီး အိပ်ခန်းထဲ သွားရန် ခပ်တိုးတိုး ပြောပြလိုက်၏။

" ဆိုင်ထဲလိုးလို့ … လူမိကုန်မှာ …  ဟွန့် "

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သဲအိခိုင်တယောက် ဆံပင်များအား ခေါင်းစည်းကြိုး တကြိုးဖြင့် စုချည်လိုက်၏။ ထမိန် ချွတ်ချလိုက်သည်နှင့် ဘော်လီ အသားရောင်ဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော နို့အုံများနှင့် ဖင်သားစိုင်ကြီးအား မနိုင်တနိုင် ထိန်းထားသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ပေါ်လာတော့သည်။

ဦးအိုက်စံရော ဦးလောဟုန်ပါ ၂ယောက်သား ငေးကြည့်နေကြ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဖင်ကြီးလှုပ်ကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဘော်လီချိတ် ဖြုတ်ရာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံကြီး ဘွားကနဲ့ ထွက်ကျလာသည်။ အတွင်းခံမချွတ်ခင် ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရာ လီးကြီးအား ညာလက်ဖြင့် ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်၏။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် နူတ်ခမ်းအား တေ့နမ်းကာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား လက်နှင့် အုပ်ပြီး ညှစ်ပေးနေသည်။ သဲအိခိုင် တယောက် ဘေးတိုက်အနေထားနှင့် ဦးအိုက်စံအား လွတ်နေသော ဘယ်လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်နမ်းနေ၏။

ထိုစဉ် သဲအိခိုင် ဘယ်ဘက်ခြမ်းအား ဦးလောဟုန် ဝင်ထိုင်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်။ လက်ချောင်းလေးများက ပေါင်အတွင်းသားလေးအား ပွတ်သပ်နေရင်း စောက်ဖုတ်ပေါ် ရောက်လာတော့၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှ အဆွခံရကာ စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်လာရသည်။ ဦးအိုက်စံမှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပေးနေရာမှ သဲအိခိုင်အား ပက်လက်လေး လှန်ချပစ်၏။ သဲအိခိုင် ပက်လက်လေး ဖြစ်သည်နှင့် အဖုတ်နိုက်နေသော ဦးလောဟုန်မှ အတွင်းခံအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး နှစ်ဖက်ကြား စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်လဲ့နေ၏။

" အင်း … စောက်ပတ်က ဖေါင်းကားနေတာ ယက် ပစ်ချင်စရာကြီး "

ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်ခွကြားက အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ပြောနေလိုက်၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလောဟန် စကားကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား လာရ၏။ ခုမှ မြင်ဖူးသော သူစိမ်းယောင်္ကျားမှာ သူမ အဖုတ်အား ယက်ပေးချင်သည်ဟု ပြောနေသည်ကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် အားရကျေနပ် နေပြန်သည်။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် နို့နှစ်လုံးအား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်နယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ်နေ၏။ ခဏအကြာ သဲအိခိုင် နို့သီးခေါင်းလေး တဖက်အား စုပ်စဉ် ဦးလောဟုန် မှာလည်း အဖုတ်အား ငုံ့ယက်တော့သည်။

သဲအိခိုင်တယောက် သူစိမ်းယောင်္ကျား ၂ ယောက်မှ နို့အုံနှင့် အဖုတ်အား ပြိုင်တူ စုပ်ယက်ပေးနေရာ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်မတတ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားတော့သည်။ တခါမှ မရဘူးသော ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူရင်း ခဏအကြာတွင် မထိန်းနိုင်ပဲ စောက်ရည်များ ကော့ပန်းလိုက်၏။ 

ကာမအရသာလေး အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားသဖြင့် မျက်လုံးလေး မိတ် ခဏ အနားယူကာ မျက်လုံး ပြန်ပွင့်သည်နှင့် ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်နှစ်ဖက် ဆွဲမြှောက်ကာ ဒူးထောက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ဦးလောဟုန် ဆောင့်ချက်များအား ခါးကော့ထိုးကာ ပြန်ဆောင့်ရင်း တအားအား ညည်းနေရပြန်၏။

ဦးလောဟုန်မှာ မနားတမ်း  ဆောင့်လိုးရင်း စောက်ခေါင်းထဲက လီးအား ထုတ်ကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် သဲအိခိုင် မျက်နှာဘေးနားမှ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ပေါ် တင်ပေးလိုက်၏။ သဲအိခိုင် မှာ ဦးအိုက်စံ လီးထက် တုတ်သော ဦးလောဟုန် လီးအား နူတ်ခမ်းဟကာ ဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။ ပက်လက်အနေထားဖြင့် စုပ်နေရာမှ လေးဖက်ထောက်စုပ်ပေးပြန်၏။

ဦးလောဟုန် လီးအား လေးဖက်ထောက်  ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်၍ စုပ်လိုက်သည်နှင့် ဖင်ကြီးများမှာ ဦးအိုက်စံ ရှေ့ ကော့ထွက်နေတော့၏။ ဦးအိုက်စံမှာ ကြည့်နေရင်း သဲအိခိုင် နောက်မှ နေရာယူကာ တချက်ထည်းဖြင့် လီးအဆုံးထိ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

အားပါပါဖြင့် ပစ်လိုးသဖြင့် သဲအိခိုင် တယောက် လေးဘက်ထောက် အနေထားနှင့် ရှေ့ကပ်သွားရာ စုပ်နေသော ဦးလောဟုန်လီးက သူမပါးစပ်ထဲ အရင်းထိ ဝင်သွားတော့၏။ ဦးလောဟုန်မှာ လီးအရည်ပြား တလျှောက် လည်ပင်း ကြွက်သားများနှင့် ပွတ်တိုက်ကာ ထူးကဲသော အရသာလေး ရရှိလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးအရင်ထိ ဝင်လာသဖြင့် အခံရခက်သော်လည်း  အဖုတ်ရော ပါးစပ်ပါ တပြိုင်ထဲ အလိုးခံနေရသဖြင့် သဲအိခိုင်မှာ အရသာ ၂မျိုး ဒွန်တွဲ ခံစားနေရ၏။ ပါးစပ်ထဲ တင်းပြောင်နေသော လီးကြီးမှာလည်း စချိန်မှီလှသည်။ သဲအိခိုင် လျှာဖျားလေးနှင့် ဒစ်ဖူးအား ကလိကာ  လီးအား ပါးစပ်ဟပြီး မက်မက် မောမော စုပ်ပေးနေသည်။

" အာဟား … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရယ် "

သဲအိခိုင်မှာ ပါးစပ်ထဲရှိ လီးထပ်အား  လျှာလေးဖြင့်မနားတမ်း ကလိပေးရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ကာ စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဦးလောဟုန်မှာ တရှီးရှီး စုပ်သပ်ရင်း သဲအိခိုင် နောက်စိလေးကို ကိုင်ကာ လီးအား ပါးစပ်ထဲ ဖိသွင်းပစ်၏။ သဲအိခိုင် တချက်ပျို့တက် လာသဖြင့် ဦးလောဟုန်မှာ လီးကြီးအား ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်ကာ လီးတန်နှင့် ပါးပြင်လေးအား တဘတ်ဘတ် ရိုက်ပေးနေသည်။

ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်း ကြားမှ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လဲ့နေသော စောက်ဖုတ်အား ဦးအိုက်စံ  အဖုတ် အကွဲကြောင်း လေးအတိုင်း လီးထိပ်ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲ ပြီးမှ ဗျစ်ကနဲ့ ဆွဲလိုးပစ်သည်။ သဲအိခိုင်မှာ ရှေ့မှ ဦးလောဟုန် လီးကြီးအား မျက်နှာ အနှံ့ အပွတ်ခံရင်း ဖင်ကြီးကော့ကာ ဦးအိုက်စံ လီးကြီးအား အလိုးခံနေတော့၏။

" ဗျစ် ဗျစ် … အ    အမေ့ …… ဘွတ်  … အု  ဝု … ဖူး   ဖလူး … ဝူး "

သဲအိခိုင် တယောက် ပါးစပ်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရသဖြင့် ညည်းရာ အသံမထွက်နိုင်ပဲ တဝုဝု တဝူးဝူးနှင့် ပါးစပ်လေးဖောင်းသွားပြီး အသက်မှန်အောင် ရှုနေရသည်။။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဦးအိုက်စံ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပါးစပ်အား လိုးရင်း နို့သီးခေါင်းများအား ချေပေးနေလိုက်၏။

ဖင်ကြီး ရမ်းကာ ဦးအိုက်စံ လီးအား စောက်ပတ် အတွင်းသားဖြင့် ညှစ်ကာ ခါးလေး ကော့ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဦးလောဟုန်မှာ တဟွတ်ဟွတ် သီးနေသော သဲအိခိုင်၏ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ခဏ အနားပေးထား၏။ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားရင်း မနားတမ်း လိုးနေသော ဦးအိုက်စံ၏ လီးအရသာအား ခံစားနေတော့သည်။ ခဏအကြာ ဖင်ကြီး ထောင်တက်လာရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။

" ထွက် ထွက် … ထွက်ပြန်ပြီ … ဟင့် ဟင့် "

ဦးအိုက်စံမှာ  လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်သလို ဦးလောဟုန်အား မျက်စပစ် အချက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပြီးသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးအား ပွတ်သပ်နေရာမှ ဦးအိုက်စံနေရာအား ဝင်ယူကာ ဖင်ဝလေး လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ထားလိုက်၏။

" ဟင် … ဖင်ကို လိုးမလို့လား "

" မဟုတ်ပါဘူး သဲသဲရဲ့ … စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးမှာပါ "

စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးအိုက်စံ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော သဲအိခိုင် ဖင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်အား ဆောင့်လိုးတော့သည်။

" ဗျစ် …  ဘွတ် ဘွတ် … ဇွိ ဇွိ   … ဖွပ်  ဘွတ် …… အ  အားးးး "

စောက်ရည်ထွက်ပြီးကာစ မနားပဲ ထပ်လိုးခံရသဖြင့် သဲအိခိုင် စောက်ဖုတ်မှာ လီးဝင်သွားတိုင်း တဇွိဇွိဖြင့် မြည်နေပြန်၏။ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီးအား လမွှေးအုံ ဖိကပ်ပွတ်တိုက်ရင်း တွဲကျနေသော ဦးလောဟုန် လဥနှစ်လုံးက စောက်ဖုတ်အား ဆောင့်လိုးတိုင်း ရိုက်မိသဖြင့် အရသာ ထူးကဲစွာ ခံစားနေရသည်။

" ရှီးးးးး  အ   အားးးး …ကောင်းလာပြန်ပြီ … အိုး ဒုက္ခပဲ … ထပ် ထွက် တော့မယ် "

တအားအား ညည်းရင်း နောက်ပြန် ဆောင့်နေလိုက်ရာ ဦးလောဟုန် လီးမှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲ လီးအရည်ပြား ယားယံလာပြီး  သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်၏။ သဲအိခိုင် မှာလည်း ဒုတိယအကြိမ်  စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့သည်။

" ရှီးးးးးး အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရယ် "

ဦးလောဟုန်မှာ လီးအား မချွတ်ပဲ သဲအိခိုင် ဂုတ်သားလေးအား ကုန်းနမ်းရင်း တွဲကျနေသော နို့အုံအား အောက်မှနှိုက်ကာ သုံးလေးချက် ဆွဲဆောင့်ပစ်ရာ ဖင်သားစိုင် ကြီးများ တုန်ခါ သွား၏။ သဲအိခိုင်မှာလည်း နုံးချိပျော့ခွေရင်း ဟင်းကနဲ့ သက်ပြင်းချကာ မျက်တောင်လေးများ စင်းကျသွားတော့သည်။



မောင်ခြိမ့်

စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူး တင်ရှိပါသည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Saturday, June 23, 2018

ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၂ )

ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၂ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ကျနော့်ဦးကြီး ဘကြီးဆီ အလည်အပတ်သွားဖို့ အစီအစဉ် ဆွဲလိုက်တယ်။ အထုပ်အပိုးတွေ ကားပေါ်တင်ပြီး ကားမောင်းထွက်လာခဲ့တယ်။ ပါးစပ်ပါရွာရောက်ဆိုသော်ငြား မရောက်တာကြာပြီမို့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ အနေအထားတွေအရ သူစိမ်းပြင်ပြင်ပါပဲ ။

မြို့ကလေးထဲ ဝင်လာတော့ အတော်ဖွံဖြိုးနေတဲ့ တောမြို့ကလေးကို တအံတသြကို ဖြစ်လို့ အမှတ် ၅ ရပ်ကွက် ပတ္တမြားငမောက်လမ်းကို မေးပြီးမောင်းလာခဲ့တယ်။ အဓိကကတော့ နိုင်ဝင်းအောင် အိမ်ပဲ။  ဒီကောင်မိန်းမနဲ့ခလေးနဲ့ ဘကြီးတို့နဲ့ ခွဲနေတာ။

နိုင်ဝင်းအောင်အိမ်က လမ်းခြင်းကပ်လျက်တစ်ဖက် လမ်းတစ်ဝက်လောက် မောင်းလာတော့ နိုင်ဝင်းအောင်အိမ်ကို လူတစ်ယောက်ညွှန်ပြတဲ့ အတိုင်း ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးရှေ့ ကားရပ်လိုက်ပြီး ဟွန်းတစ်ချက်ခြင်း တီးလိုက်တော့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ထွက်လာတယ်။ ကားမှန်ချလိုက်ရင်း

" ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ခြင်လို့လဲ"

" ဒါ နိုင်ဝင်းအောင် အိမ်လား"

" ဟုတ်ပါတယ်"

" သူရှိလား"

" ဟုတ်ကဲ့ အထဲမှာ ခေါ်ပေးရမလား"

" ရတယ် နေပါစေ"

ကျနော် ကားတံခါးဖွင့်ပြီး အမျိုးသမီးနောက်က လိုက်ဝင်တယ် ။ အိမ်ထဲ ရောက်တော့ ကြမ်းပြင်မှာ ပါဆယ်ထုပ်တွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ နိုင်ဝင်းအောင်။ သူ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ နောက်လှည့်ကာ ကြောင်အမ်းအမ်း မျက်နှာနဲ့။ ပြုံးပြရမလိုမဲ့ပြရမလို ဖြစ်နေရှာတယ်။နေကာမျက်မှန်ချွတ်လိုက်ပြီး ခပ်တည်တည်နေလိုက်တယ်။

" ဟာ....ဟေ့ရောင် ငမိုး..ခွီးတဲ့မှပဲ ထင်မထားဘူး ငါ့မှာ မနည်းစဉ်းစားရတယ်"

မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးကို

" မိန်းမ ဒါငါနဲ့ညီအကို ရန်ကုန်က ဦးလေးရဲ့သား ငါပြောပြောနေတဲ့ မိုးဇော်ဆိုတဲ့ သပွတ်ပေါ့"

အဲ့ကျမှ သူ့မိန်းမလည်း သွားဖြဲပြနုတ်ဆက်တယ်။

" မိုးဇော် ဒါကတော့ ငါ့မိန်းမ အေးနွယ်"

" သြော် ဟုတ်ကဲ့"

" လာဟေ့ရောင် အိမ်ရှေ့သွားရအောင် ဒါနဲ့မင်းအထုပ်အပိုးတွေရော ဘာနဲ့လာတာလဲ တစ်ယောက်တည်းလား"

မေးခွန်းတွေ တရစပ်မေးနေလို့ နေပါဦးကွာ ဖြေးဖြေးခြင်း ဖြေပါရစေ လို့ ပြောရတယ်။ သူ့မိန်းမက ဟုတ်သားပဲ အစ်ကိုကလည်း နားပါစေအုံး ဝင်ပြောရတယ်။ နိုင်ဝင်းအောင်သူ့ခလေး ၃ ယောက်ခေါ်ပြတယ်။ သူ့ခယ်မတွေ ယောက္ခမအမကြီး အကုန်မိတ်ဆက်တော့တယ်။

ဒီတစ်ထပ်အိမ်နဲ့ ဒီလူတွေ ဘယ်လိုနေကြလဲ စဉ်းစားရတဲ့အထိ နိုင်ဝင်းအောင်က ရိပ်စားမိတယ်။ ဘကြီးတို့အိမ်မှာ နေဖို့ ပြောတယ်။ ညနေစောင်းတော့ ဘကြီးတို့ အိမ်ဘက်ကားမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ဘကြီးတို့ အိမ်ကတော့ရှေးတုန်းက သစ်သား၂ထပ်အိမ်။ သူ့ခေတ်သူ့အခါအရတော့ ခမ်းနားထည်ဝါတာပေါ့။

ခြံကလည်း ၂ ဧက လောက်ကိုရှိမယ်။ ခြံထဲ ကားမောင်းဝင်တော့ အိမ်ရှေ့တန်းလျားမှာ ယပ်တောင်ကလေးနဲ့ခြင်ယမ်းနေတဲ့ ဘကြီး။ အသက် ၇၀ ရှိပြီဆိုတော့ အဘိုးကြီးဖြစ်နေပြီလေ။

နိုင်ဝင်းအောင်က သူ့အဖေကို ပြေးပြောတယ်။ အဖေ ဒါဘယ်သူလဲ သိလား။ ရန်ကုန်က ရုပ်ရှင်မင်းသား အဖေတို့ဆီ လာတည်းတာလို့ ကြပ်တယ်။ ဘကြီးက မျက်မှောကုတ်ပြီး ကျနော့်ကို ကြည့်နေတယ်။ ဘကြီးပေါင်ကို အသာပုတ်လိုက်ပြီး ကပ်ထိုင်ခါ ဘကြီး ကျနော် မိုးဇော် လို့ပြောမှ

" ဟ ..ငါ့တူ မင်းအိပ်မက်မက်ပြီးရောက်လာတာလား"

" ဘကြီး..ကိုသတိရလို့ပါဗျ"

" အေး ...ဟိုခွေးသားက ငါ့ကို အတည်မပြောဘူး"

နိုင်ဝင်းအောင် သူ့အဖေကို အမြဲစနောက်နေတဲ့ ကောင် အဆဲအဆိုခံပြီးကို စတာ ငယ်ငယ်ကတည်းကအကျင့်။ သူ့အမေ ဒေါ်စန်းမော်ကို ကြီးလာတော့ ဘယ်လိုဆက်ဆံရေးလည်း မသိ ။ ငယ်ငယ်ကတော့ သူ့အမေကို မချစ်သလို သူ့အမေကလည်း ဂရုမစိုက်။ နိုင်ဝင်းအောင် ကျနော်နေဖို့ အခန်းရှင်းနေတယ်။ ဒီကောင် လူပျိုဘဝထိ နေခဲ့တဲ့အခန်း။ ဒေါ်စန်းမော်ကို ရိပ်ခနဲတော့ တွေ့လိုက်တယ်။ နိုင်ဝင်းအောင် သူ့အမေဆီက အိပ်ယာခေါင်းအုံး စတာတွေ တောင်းနေသံ ကြားရတယ်။

ကျနော့်ကို ငယ်ငယ်ကတည်းက ကြည့်မရတာ။ အခုလည်းကြည့်ရပုံ မပေါ်။ သို့သော် သူမကို ပဲခူးတည်းခိုခန်းမှာ လိုးခဲ့ဖူးသူ ဆိုတာ။ သူမတန်းတန်းစွဲ ဖြစ်ခဲ့သူ ကိုလူချောဟာ သူမယောကျ်ားရဲ့ တူအရင်း သူမနှင့်မျက်နှာကြောမတည့် ကြည့်မရသူဆိုတာ မသိရှာ။

ခပ်ရှောင်ရှောင်နေလေ ကျနော့်အတွက် ပိုကောင်းလေ မဟုတ်ပါလား။ နိုင်ဝင်းအောင် ကျနော့်ကို ရေမိုးချိုးပြီး စောင့်နေဖို့ သူလာခေါ်မယ် သောက်ကြမယ်။

အိမ်နောက်ဖေး အုတ်ရေတွင်းကြီးထဲမှ ရေကို မော်တာဖြင့် အုတ်ရေကန်ဆီ သွယ်တန်းကာ သုံးရေချိုးရေအဖြစ်ထားတယ် ။ ခြံကလည်းကျယ် သစ်ပင်တွေ သစ်သားဂိုဒေါင်အမည်းကြီးတွေ ကာစည်းထားတော့ အိမ်သားမှလွဲ၍ ပတ်ဝန်းကျင်က မြင်တွေ့ဖို့ မလွယ်။

ရန်ကုန်အိမ်မှာလိုပင် ချွတ်ခြိုးပစ်ခြင်တယ်။ အိမ်အတွင်းဘက် ခပ်မှောင်မှောင် လူသွားလမ်းကျဉ်းမှာ ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ ပုခုံးခြင်းကပ်လျက်မျက်နှာခြင်းဆိုင် ကပ်လျှောက်ဆုံမိတယ်။  ကိုယ်သုတ်ပဝါကြီးကို ခေါင်းမြှီးခြုံထားတာကတကြောင်း ဒေါ်စန်းမော်က မျက်နှာခြင်းမဆိုင်လိုပဲ လွှဲဖယ်နေတာကတကြောင်းကြောင့် မမှတ်မိ။

သို့သော် ကျနော့် နောက်ကျောရောက်မှ ဆပ်ပြာခွက် ရေလဲပုဆိုးမျက်နှာသုတ်ပဝါ ရေကန်ပေါ်မှာနော် လို့ သူ့ဘာသာပြောသလိုလိုနဲ့ ကျနော့်ကို ပြောတယ်။ နိုင်ဝင်းအောင်လာခေါ်တော့ သူ့ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ သူတို့မြို့ကအကောင်းဆုံးဆိုင်မှာ သောက်ကြစားကြတယ်။

ငယ်ငယ်တုန်းက အကြောင်း ယခုလက်ရှိအကြောင်း ကွဲကွာသွားစဉ်ကာလက အကြောင်းတွေ ၂ ယောက်သားပြောကြ သောက်ကောင်းကောင်းနဲ့ သောက်ကြတာ။ နိုင်ဝင်းအောင်လည်း သူ့အိမ်မပြန်နိုင်တော့ဘဲ ဘကြီးတို့အိမ် လိုက်အိပ်ရတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အဖေကို မူးပြီး စတယ်။

ဟေ့ ငမြင့် အဖေ့သားအိပ်ပြီလား လုပ်သေးတယ်။ ခွေးမသား လူကြီးကို ဆိုပြီး တုတ်ကောက်နဲ့ ရွယ်မှ အခန်းထဲ ထွက်ပြေးတယ်။ ငါ့မိထွေးကြီး အိပ်ပြီလား လို့ သူ့အမေ ဒေါ်စန်းမော်ကို အော်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော်က ပြန်အော်တယ်။ ငနိုင် ငါကတော့ နင့်အဖေလို သည်းခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ ရဲဖုန်းဆက်ခေါ်ပြီး အချုပ်ထဲ ထည့်ပစ်မှာ လို့ ကျိန်းတယ်။

ငနိုင်က လည်းသောက်ဂရုမစိုက်ဘူး။ မိထွေးကြီးလို့ပြန်အော်တာ ပါးစပ် မနည်းပိတ်ထားရတယ်။ ဒါတင်မက လဒကောင် ကျနော့်ပါ ပြဿနာထဲ ဆွဲသွင်းသေး။ ငမိုး မင်းမပြန်ခင် ဒီအဘွားကြီးကို ကောင်းကောင်းဆုံးမသွားစမ်း လုပ်သေး။ ဒေါ်စန်းမော် တတွတ်တွတ် ပြောနေသံတော့ကြားတယ်။

၂ ယောက်သား တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ခါ ခါးတင်းခွ အိပ်မောကြသွားတော့တယ်။ အံမယ် မနက်လင်းတော့ လဒ မရှိတော့ဘူး။

ဒေါ်စန်းမော် အရင်က ရန်ငြိုးက ဇာတိပြန်ပြလာတယ်။ မနက်စာ မလုပ်ထားပေးဘူး။ မျက်နှာသစ်စရာ ခွက်ကအစ ဖွက်ထားတော့ အသင့်ယူလာတဲ့ ကိုယ့်ဟာနဲ့ကို သစ်ရတာပေါ့။ ဘကြီးဥယျာဉ်ခြံရှိရာကို သူ့စူပါကတ်ဆိုင်ကယ်ကလေးနဲ့ ထွက်သွားတော့ ကျနော့်အတွက် ဘာမှလုပ်မထားလဲ ဘကြီးသိမှာ မဟုတ်။

ဒါ့ကြောင့် ဆူမှာမဟုတ်။ ဆူလည်းသောက်ဂရုတော့ ဒေါ်စန်းမော်စိုက်မဲ့ဟာမဟုတ်။ ကွကိုယ် အနီးအနားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကလေးမှာ ဝမ်းရေးဖြေရှင်းရတယ်။ ခေါင်းကလည်းကိုက်နေဆဲ။ ဒရင်းဘက်တစ်ခုဆွဲပြီး ခြံနောက်ဘက် ဂိုထောင်တွေကြား အေးအေးလူလူရှိတဲ့နေရာမှာ မှိန်းနေလိုက်တယ်။

ဟမ်းဖုန်းမြည်သံကြားလို့ ဖွင့်ကြည့်တော့ ဘကြီးတို့အိမ်ကြိုးဖုန်း ။ ဘာလို့ပါလိမ့်။ တည်းခိုခန်းမှာ ဒေါ်စန်းမော် ကျနော့်ဖုန်းတောင်းခဲ့တာ သတိပြန်ရတယ်။  ရင်းတုန်းကိုတိုးလိုက်တယ်။ ဘကြီးမရှိခိုက် ကျနော်လည်းအပြင်ကပြန်မလာတာသိလို့ ဖုန်းဆက်နေတာ။

" ဟလို "  အသံကို နှိမ့်ပြောရတယ်။

" ဟလို" အသံကတော့ ပျားရည်ဆမ်းထားတဲ့အတိုင်း

" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမိုးပါလား"

" ဟုတ်ပါတယ် ခုပြောနေတာဘယ်သူပါလဲ ခင်ဗျာ"

" မမှတ်မိတော့ဘူးလား ကိုလူချောရဲ့ရ ည်းစားတွေများတော့..."

ကျနော်လည်းရီခြင်ပေမဲ့ ဇာတ်ကားရိုက်သတိထားပြောနေရတယ်။

" အင်း...ဟုတ်ကဲ့ "

" တောသူမလေး စန်းလေ မစန်းမော်လေ မမှတ်မိတော့ဘူးလား"

" ဟာ...တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ အခုပဲ မစန်းမော်အကြောင်းတွေးနေတာ"

" ယုံရမှာလား"

" တကယ်ပါဗျာ"

" စန်းအကြောင်း ဘာတွေးနေတာလဲ"

" စန်းအလှတွေအကြောင်း ပြီးတော့ကိုယ်တို့ အတူတူ ဟိုဟာဖြစ်တဲ့ အကြောင်းတွေ"

" အို ...ဘာတွေပြောမှန်းမသိဘူး"

" အချစ်ကလည်း ကိုယ် တကယ်သတိရနေတာ"

" အင်းဒီကလည်း သတိရနေတာ"

" ကိုယ်ဒီညတောင် စန်းအိပ်နေတဲ့ အခန်းထဲ ရောက်အောင်လာမလို့ "

" အံ့မယ် စန်းနေတဲ့မြို့တောင် မလာတတ်ဘဲနဲ့ အာရွှီး"

" ကိုယ်ဒီညတောင် စန်းအိပ်နေတဲ့အခန်းထဲ ရောက်အောင်လာမလို့ "

" အံ့မယ် စန်းနေတဲ့မြို့တောင် မလာတတ်ဘဲနဲ့အာရွှီး"

" တကယ်ပြောတာ ကိုယ်ရောက်လာကြောင်း အထောက်အထား သက်သေပြခဲ့မယ် ကိုယ့်ဓာတ်ပုံတစ်ပုံထားခဲ့မယ်"

" ဟား မယုံဘူး"

" တကယ်ကိုယ်လုပ်နိုင်ရင် စန်းကိုယ်တို အိပ်ခဲ့တဲ့ဆီ လာမလား"

" မနက်ဖြန်ကိုနော် လောင်းရဲလား"

" လောင်းရဲပ"

" ဒါဆို ဖုန်းချတော့မယ် ကတိနော်"

" ကတိပါ"

" ချစ်တယ် ပြွတ်"

ဖုန်းချလိုက်တယ်။

" ရီ...ရီ...တူ..တူ..."

ဖုန်းကိုကြည့်တော့ ဒေါ်စန်းမော်ပြန်ခေါ်နေတာ။

" ဟလို"

" အင်း ပြောစရာကျန်သွားလို့"

" အင်းပြောလေ"

" သူ့ဘက်ကပြောတဲ့ အတိုင်းမဖြစ်ဘဲရှုံးခဲ့ရင် ဘာပြန်လုပ်ပေးမလဲ"

" စန်းကြိုက်တာ တောင်းဆို"

" တကယ်နော်"

" အဟုတ်ပါဆို"

" သိပ်တော့မတောင်းဆိုပါဘူး ရှုံးခဲ့ရင် ကိုယ် စန်းနေတဲ့ဆီ မနက်ဖြန်လာတွေ့ရမယ် ဘယ်လိုလဲ"

" အိုကေ စိတ်ချ:"

" အာ့ပြောခြင်လို့ ဒါပဲနော် ကိုအာရွှီး"

ဘကြီးနဲ့ တနေကုန်နေလို့ စကားတစ်ခွန်းပြောဖို့ ခဲယင်းတဲ့ မယ်မင်းကြီးမ ကြက်တူရွေးမကျနေတာပဲ...တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ဒီည...။ ။

………………………………………………

လူတွေများ မဟုတ်တာ လုပ်ထားတာ သိပ်သိသာတယ်။ ညနေစောင်းတော့ ကျနော့်အခန်းရှေ့ဒေါ်စန်းမော်လာရပ်တယ် ။ ရေချိုးဖို့ အသင့်လုပ်ထားကြောင်း ထမင်းဟင်းချက်ထားကြောင်း အပြင်မှာ မစားဖို့ အကြောင်း ပြောတယ်။ ကျနော် အသံခပ်အုပ်အုပ်လုပ်ပြီး ဟုတ်ကဲ့လို့ အဖြေပေးလိုက်တယ်။ ပူလည်းပူအိုက်လည်းအိုက်တာမို့ ရေချိုးတော့မယ်ဆိုပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။ အိမ်သွားလမ်းမဆုံးခင် ရေကန်ဘက်ဆီက ရေချိုးသံကြားတော့ ရပ်လိုက်တယ်။

အမှောင်ရိပ် အစပ်ကနေ အလင်းဘက်ကြည့်တော့ ဒေါ်စန်းမော် ရေချိုးနေတာ။ ရေဆင်းငါးကြီးလို ခြေသလုံးတုတ်တုတ်ဖွေးဖွေး လက်မောင်းသား တောင့်တောင့် ထမီရင်လျားထားတဲ့ နို့အုံအသားတွေက ရဲနေတယ်။ခြေဖဝါးခြင်းထပ်ပြီး ချေးတွန်းတော့ ထမီအသားက တင်နှစ်လုံးကြားက ဖင်ထဲ ညပ်ဝင်နေတယ်။

ရေစိုနဲ့ ပြောင်လက်ခါတင်းနေတော့ ကိုယ်ချဖူးတဲ့ ဆော်ကြီးလို့မမြင်ဘဲ ဦးကြီးမိန်းမ။ လက်လှမ်းမမှီဘယ်တော့မှ မချူဆွတ်နိုင်မဲ့ ပန်းတစ်ပွင့် စိတ်ကူးဖြင့်သာ.ပစ်မှားယုံ။ သို့သော် အလိုချင်ဆုံး အခူးခြင်ဆုံးအဖြစ် အဲ့လိုခံစားမှုက လီးကိုတောင်လာစေတယ်။ ဆော်ကြီးကို လိုးခြင်နေတယ်။

..............................................

ဘကြီး ဥယျာဉ်ခြံက ပြန်ရောက်လာပြီး ညစာကို ဒေါ်စန်းမော် ကျနော် ဘကြီးတို့ လက်ဆုံစားခြင်တယ် လို့ ပြောလာတော့ အခက်တွေ့သွားရတယ်။ ဒေါ်စန်းမော်ကို အရူးလုပ်ခြင်သေးတယ် ။ ဒီည အစီအစဉ်ကလည်းရှိနေတော့ နိုင်ဝင်းအောင်ကို လာခေါ်ဖို့ အကူအညီတောင်းရတယ် ။

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထားခဲ့ခိုင်းပြီး ၈နာရီထိုးလောက်မှ အိမ်ပြန်ပို့ပေးဖို့မှာ ထားရတယ်။ အဲဒါမှ ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ မျက်နှာခြင်း မဆိုင်ရမှာ ဒေါ်စန်းမော်ကလည်း ကျနော့်မျက်နှာ မကြည့်ခြင်အောင်ကို ရေစက်က ဖြစ်နေသလားမသိ။

တစ်ဖက်မှာတော့ ကျနော့်မှကျနော်စွဲလမ်းနေပြန်တယ်။ ညစာကို ရှမ်းခေါက်ဆွဲ တစ်ပွဲနဲ့ အပြီးသတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်ပြန်ရောက်တော့ ဘကြီးဘုရားဝတ်တက်နေပြီ။ သိပ်စိတ်ကောင်းရှိတဲ့ ဘကြီးကတော့ သူ့မိန်းမကို ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည်းခံခြင်းဖြင့် နှလုံးသွင်းထားပေမဲ့ သည်အပေါ် အခွင့်အရေးယူ.လင်ငယ်နေ အိမ်ထောင့်တာဝန်မယား ဝတ္တရားမသိမရှိ ။ လူပါးဝနေတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကြည့်မရ ။

ပညာပေးခြင်ပြန်။ အဲ့လိုပညာပေးတဲ့အနေနဲ့ ဒေါ်စန်းမော် လင်ငယ်နေတာကို ဗီဒီယိုဖိုင် သက်သေရိုက်ယူထားရုံမျှမက ကျနော်ကိုယ်တိုင် ကာယကံမြောက် ဒေါ်စန်းမော်ကို ပညာပေးတဲ့ အနေနဲ့ မြူဆွယ်ဆွဲဆောင်ခါ လိုးပစ်ခဲ့တယ်။ ဘကြီးအပေါ် စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိတော့ ဘာမှကလဲ့စားလည်း မခြေခြင် ။ ဒေါ်စန်းမော်ကိုလည်း ဘာမှမလုပ်ခြင်တော့ပြန်။

ဒေါ်စန်းမော်ခမျာ အသက်ကြီးကြီးယောကျ်ားကို အလိုမတူဘဲ ပေါင်းသင်းခဲ့ရသလိုဖြစ်ပြီး ကာမဆန္ဒ လိင်မှု ခွန်အား မျှတသော စွမ်းဆောင်ရည် အသိ မရှိသဖြင့် ဒေါ်စန်းမော် လိုအပ်သေ ာကာမကွက်လပ်အတွက်လင်ငယ်ထားခြင်းဖြင့် ဖြည့်ရသော်လည်းမပြည့် အရှက်ကွဲမှာ လူသိမှာလည်းကြောက်ရ။

လင်ငယ်ကိုလည်း ငွေနဲ့သိမ်းသွင်းရပြီးတော့ တဖန်ခြောက်ကပ်မြဲအတိုင်းခြောက်ကပ်ခါ အမှောင်ထဲမှာအကျဉ်းကျနေရသလိုပဲ။ အဲ့တော့ သူ့အာရုံနောက်စေတဲ့ ကျနော့်ကို အမြင်ကတ်ခဲ့ဟန် တူတယ် ဟု တွေးမိပြန်တော့ သနားစိတ်ဖြင့်ဖြည့်စွက်ပေးခြင်မိပြန်။ အိပ်ယာထဲ အဖန်ဖန်တွေးရင်း လမ်းတစ်လမ်းတွေ့သလိုဖြစ်ပြီး အသိညဏ်လည်းပွင့်သွားတယ်

" ချောက် ကျွီ ကျွီ ဒန်း....."

ဒေါ်စန်းမော် အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သံ။ နာရီကြည့်တော့ ၁၀ နာရီခွဲ။ ဒေါ်စန်းမော် အိမ်သာသွားနေကြ။ ဘကြီးနဲ့အတူ မအိပ်တာအတော်ကြာပြီ ခွဲအိပ်တာတဲ့။ ကျနော့်ကို ဧကရီမကြာခင်က ရိုက်ပေးထားတဲ့ ဓာတ်ပုံ ထုတ်လိုက်ပြီး ကျောဘက်မှာ ချစ်သောစန်းအတွက်လို့ ရေးခါ ဆိုင်းထိုးလိုက်တယ်။ အိမ်သာသွားတုန်း ဒေါ်စန်းမော်အခန်းထဲ အမြန်ဝင် ခေါင်းအုန်းအောက်ဘက် ခေါင်းအုံးနဲ့အစွပ်ကြားထဲ ဓာတ်ပုံထိုးထည့်ထားလိုက်တယ်။

အလောင်းအစားမှာ ဘယ်လို တွေးတွေး ကိုမိုးဆိုသူ မလာနိုင် အိမ်လိပ်စာမသိ။  နေရပ်မသိ သိသည်ဆိုထားအုံး။ မွေးထားတဲ့ ခွေးတစ်အုပ်ကို ညဘက်ကျော်ဖြတ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်။ သူခိုးဆိုပြီး အချုပ်ထဲတောင် ရောက်သွားနိုင်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော် အပျော်လွန်ပြီး အိပ်မပျော်တာလည်းဖြစ်နိုင်တယ်။ ကျနော့်အခန်းရှေ့က ခြေသံတလှပ်လှပ်ဟာ ဒေါ်စန်းမော် အိပ်ပျော်ခြင်ယောင်ဆောင်နေရတော့ သေးတောင်ထွက်မပေါက်နိုင်။၁၁ နာရီထိုးခါနီးပြီ။ ဖုန်းမြည်လာတယ်။

တူ တူ တူ

မစ်ကော ၄ ကောလောက်ဝင်ထားပါလား။ အရေးကြီးလို့ဖြစ်မယ် ကိုင်လိုက်တယ်။

" ဟလို"

ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူပါလိမ့်။

" ဟလို..အကို..ညီမပါ"

" ဧကရီ ဒီအချိန်ကြီး..ဘာဖြစ်လို့လဲ ဧကရီဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဧကရီအကို့ကို ဆက်သွယ်မရတာကြာပြီ အကိုကလည်း မဆက်သွယ်တော့ ညီမအရမ်းဝမ်းနည်းတယ် ထားခဲ့ပြီလားလို့"

ဧကရီပြောရင်း ငိုသံကြားနေရတယ်။ ကျနော်ဧကရီကို ဘာအကြောင်းမှ မကြားဘဲ မဆက်သွယ်ဘဲ နေခဲ့တာ ၁ လတောင်ပြည့်တော့မှာပဲ ။ ဒီမှာတင် ၁၀ ရက်လောက်ရှိပြီ။ ၁ ရက်၂ ရက်လို့ ထင်နေတာ။

" ဧကရီ အကို တောင်းပန်ပါတယ် နယ်မှာအလုပ် ကိစ္စအရေးကြီးနေလို့ပါ အကို ဧကရီကို ဒီလောက်ချစ်တာကို"

" မငိုနဲ့တော့ အခုဘယ်က ဆက်တာလဲ"

" သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ အဖော်လာအိပ်ပေးရင်း ဆက်တာ"

" သြော်...ကိုယ်မနက်စောစောပြန်ဆက်မယ် ဧကရီ ချစ်တယ် ဧကရီ"

" အကို့ကိုလည်း ဧကရီသိပ်ချစ်တယ်"

ဟမ်းဖုန်းကို ရင်ဘတ်ပေါ် တင်ထားရင်း ဧကရီ့ကို အားနာပြီး စိတ်မကောင်းလည်းဖြစ်နေတယ်။ ဒေါ်စန်းမော် သံချက်လွတ် ကြွတက်နေတဲ့ ပျဉ်ပြားကို နင်းမိသွားပုံရတယ် ။

" ကျွိ ဒေါက် "

ကျနော် ဖုန်းပြောနေတာ ရပ်ပြီး နားထောင်နေတာ ခြေသံမကြားပါအောင် နင်းခါမှ အသံမြည်သွားရတယ်။သေးပေါက်ခြင်တာနဲ့ အတော်ပဲ။ ကျနော် ခြေသံပေးနင်းလိုက်တယ်။ တံခါးဖွင့် အခန်းပြင်ရောက်တော့ ဒေါ်စန်းမော် အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။

အခန်းတံခါးပိတ်ချိန်တောင် မရဘဲ အိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေရှာတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ပိရိပုံများမနက် ၆ နာရီလောက်ဆို ဘကြီးနဲ့ကျနော်တို့စားဖို့ မနက်စာ ဒေါ်စန်းမော် ချက်ရတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျနော့် ဘကြီးဦးကြီးက မနက်စာစောစေ ာစားတတ်တာ။ နေ့လည်စာ ညစာတောင် သိပ်အလေးထားမစားတာရယ်ကြောင့်ပါ ။မချက်မဖြစ်စာလေးတစ်စောင်ရေးလိုက်တယ်။

ဒီလို

သို့/

စန်း

ကိုယ့်ကတိအတိုင်း ဓာတ်ပုံခေါင်းအုံးအောက်ထားခဲ့တယ်။ ရှုံးတဲ့အတွက်လည်း လာစရာမလိုပါဘူး။

စန်းအခြေအနေပေးတဲ့အခါမှ ချိန်းလိုက်ပါ။ ဖင်ပေါ်နေတာ ပြန်ဖုံးပေးခဲ့တယ်နော်

ချစ်တဲ့  

ကိုမိုး 


ထမင်းချက်ရင်း သီချင်းတောင်ညည်းနေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ချက်ပြုတ်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ စာကိုတွေ့သွားပုံရတယ်။ ကျနော်လည်း ပူလောင်အိုက်စပ်တာ မခံနိုင်လို့ ရေကန်မှာ ရေသွားချိုးလိုက်တယ်။ တော်သေးတယ်။ ကျနော်ခေါင်းကို တံဘက်ခြုံပြီးပြန်လာတာနဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ထမီရင်လျားထွက်လာတာ ဆုံတော့ ခေါင်းငုံပြီး ရပ်နေတယ်။ ယှဉ်လျက်ဆုံတော့ ခေါင်းငုံ့ရပ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ကို စခြင်သလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ကျနော်ရပ်လိုက်ပြီး

" ပူတယ်နော် ရင်ထဲပူတာက ပိုဆိုးတယ်။ ရေချိုးတာလည်းပျောက်မှာ မဟုတ်ဘူး"

ထိသွားပုံရတယ်။ ရှေ့၃-၄လှမ်းလျှောက်ပြီး နောက်ပြန်ကြည့်တယ်။ ကျနော် လက်နောက်ပြန်ပြလိုက်တယ်။မနက်စာစားရင်း ဒေါ်စန်းမော်ကို မသင့်မြတ်သူ အနေနဲ့ပဲ ရင်ဆိုင်ခြင်တာမို့ လျှာထိုးဦးထုပ်ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ဦးကြီး စားပြီးထွက်သွားပြီ။ ထမင်းခူးပြီး ကျနော့်ရှေ့ညင်သာစွာ ပန်းကန်ကိုချတယ်။

" စားခြင်တာတွေ ပြောထားလေ "တဲ့။

" ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူး"

နိုင်ဝင်းအောင် အိမ်ဘက်ထွက်လာမိတာ အမှား ဒီကောင် ယောက္ခမကြောက်ရတာ သိသွားတာပဲ။ သူ့ ယောက္ခမကလည်း ကျနော့်ကို နားကပ်နဲ့ ဘိုဆန်ဆန်ဝတ်တာ ကြည့်မရတဲ့ ၁၉ ရာစုအလယ်က အဘွားကြီးမျက်လုံးနဲ့ ကြည့်မရဘူး ဆိုတာ နိုင်ဝင်းအောင်ကို ကြိမ်းမောင်းနေတဲ့ အဘွားကြီး စကားလုံးထဲမှာ ပါလာတယ်။ ကျနော်ရှိနေမှန်းသိလျက် ပြောနေတဲ့ ယဉ်ကျေးမှုကို မပတ်သက်ခြင်တော့ဘူး။

ကျနော်နဲ့ ခင်စပြုနေတဲ့ ဆိုင်မှာ သောက်ရင်းနိုင်ဝင်းအောင်ကို ဆဲဖို့ခေါ်မယ်ပေါ့။ မသာကောင်က ဆဲတောင်မဆဲရသေး လာတောင်းပန်တယ်။ အရက်ပြင်းသောက်စမရှိတဲ့ ကျနော်လည်း အတော်လွတ်သွားတယ် ။ နိုင်ဝင်းအောင် အခန်းထဲထိ ထမ်းပို့ရှာတယ်။ ကျနော် ယောက္ခမကြောက်တဲ့ ကောင် ငကြောက်သောကသုံးမကျတဲ့ကောင်ဆိုပြီး ဆဲတယ်ဆိုတာတော့သတိရတယ်။

ကျနော့် ဖုန်းပိတ်ထားလို့ ဒေါ်စန်းမော် ဖုန်း ခေါ်မရ။ ဒါ့ကြောင့်လက်လျှော့ပြီး စိတ်ပြောင်းသွားပုံရတယ် လို့ယူဆရမလားမသိ။အရက်နာကျနေတဲ့ ကျနော်ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာပေါ်ဖိထားရင်း..

" မောင်မိုးဇော် မင်းပြောတာတွေ ဒေါ်ဒေါ်လက်ခံတယ် ငနိုင်ဟာ နွားလုံးလုံး ဖြစ်နေပြီ "

အမှန်တော့ အဲ့လောက်တော့ မဆိုးလှပေမဲ့

" ဟုတ်တယ်"

လို့ပဲ ထောက်ခံလိုက်တယ်။ အခန်းဝမှာရပ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ဝင်သင့် မဝင်သင့် ဖြစ်နေပုံရတယ်။

" ဒေါ်ဒေါ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ နှိပ်ပေးရမလား .. အင်း သံပုရာရည်လေးအရင်သောက်လိုက် ခေါင်းနှိပ်ပေးလိုက်ရင် သက်သာသွားမယ် ထင်တယ်"

သူမဘာသာပြော သူမဘာသာ လုပ်နေတော့တယ်။ ဆံပင်ရှည်လာတာရယ် နုတ်ခမ်းမွှေးမုတ်ဆိတ်မွှေးမရိတ်တာရယ်က ဒေါ်စန်းမော် သိပ်မမှတ်မိနိုင်ဘူး။ ရုပ်ခြင်းဆင်တာလို့ပဲ ထင်နေမှာလို့ တွေးမိတော့ဆက်ဆံရေး တိုးတက်လာမှုအတွက် အနှောင့်အယှက်မပေးခြင်တော့။ တကယ်ဖြစ်တာထက် ပိုအောင်သရုပ်ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။ ပထမတော့ ကျနော့်ကို သံပုရည်သောက်လိုက်ဆိုပြီး ခွက်ကို ကမ်းပေးတယ်။ ကျနော် မထနိုင်တဲ့ပုံမြင်တော့ တွဲထူလာတယ်။

သံပုရာရည်သောက်နေတဲ့ ကျနော့်ကို သေသေချာချာကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ခေါင်းကို သူမပုခုံးပေါ်မှီထားစေပြီး နှိပ်နယ်ပေးတယ်။ ငြင်သာတဲ့ အနုအရွ အပြုအစုကြောင့် ကျနော်အိပ်ခြင်သလိုလို နိုးနေသလိုလို ဖြစ်နေတယ်။

" ကိုမိုးနဲ့ တူလိုက်တာ"တဲ့။

လောကမှ ာနာမည်တူမရှား လူတူမရှားဆိုတဲ့ အယူ ဒေါ်စန်းမော်မှာလည်းရှိသလို လူတိုင်းမှာရှိတယ်။ နုတ်ခမ်းမွှေးမုတ်ဆိတ်မွှေးရိတ် ဆံပင်ညှပ်ပြီး ရေချိုးပြီးစ ကျနော်အဝတ်တန်းတွေဘက်က ခေါင်းလေးငုံ့ကာထွက်လာတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် အကြည့်ခြင်းဆုံမိကြတယ်။ ကျနော်ကတော့ သာမန်မထူးဆန်းသလို ပြန်ကြည့်ရင်း..

" ညက အတော်မူးသွားတယ် နိုင်ဝင်းအောင်ကို ဒေါသထွက်ပြီး သောက်လိုက်တာ ဘာအမှားတွေ လုပ်မိလဲမသိဘူး အားနာလိုက်တာ"

ဒေါ်စန်းမော် သူ့ကို စွဲအောင် လုပ်ခဲ့တဲ့ ကိုမိုးဆိုသူနဲ့ ခွဲမရအောင်တူနေတဲ့ ကျနော့်ကို အံ့အားသင့်နေရှာတယ်။ ကျနော့်အခန်းထဲအထိ ပြုစားခံရသူလို လိုက်လာတယ်။ လုံခြည်လဲမှ အခန်းပြင် ထွက်ရပ်နေတယ်။သတိဝင်ပြီး ထိန်းသွားပုံရတယ်။ ကျနော့်အတွက် ထမင်းပွဲ ပြင်နေတယ်။

ခါတိုင်းက ခူးခပ်ပေးပြီး ထွက်သွားပေမဲ့ ကျနော့်ဘေးမှာထိုင်နေတယ်။ ကျနော်ဟာ အတိတ်မေ့သူတစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ ချစ်ကြိုက်သွေးသွားခြင်းဆက်ရှက်ခဲ့တဲ့ ကိုမိုးဆိုသူမဟုတ် ဆိုတာကို မိမိကိုယ်မိမိအခါမလပ်ကို ပြောဆိုသတိပေးလာနေရပြီ။ ကျနော် ဒီလိုတိတ်ဆိတ်ဆွံ့အမှုကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့်ပြောမိပြောရာပြောချလိုက်တယ်။

" ဒေါ်ဒေါ် ကျနော်ရောက်တာလည်း ရက်၂၀ လောက်ရှိပြီ ၁ ရက် ၂ ရက်နေရင် ပြန်တော့မလို့"

ငြိမ်သက်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်လှုပ်ရှားလာတယ်။

" ငါ့မောင်ရယ် အဲ ငါ့တူရယ် နေပါအုံးလား ဒေါ်ဒေါ် တာဝန်မကျေတာ သိပါတယ် နောက်ထပ်နေမဲ့ရက်ကလေးတော့ ဧည့်ဝတ်ပြုပါရစေ.နေပါအုံးကွယ်"

" ဟာ မဟုတ်တာ ဒေါ်ဒေါ့်အတွက် ကျနော်ကသာ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးလို နေရာမှားရောက်လာတာပါ ဒေါ်ဒေါ့်တာဝန်ယူနိုင်သလောက်ယူတာ ကျနော်သိနေတာပဲ:"

" မဟုတ်ပါဘူးကွယ်။ မင်းကသာ သဘောထားကြီးပြီး နားလည်ပေးနေတာပါကွယ်"

ဒေါ်စန်းမော် ရှိုက်ကြီးတငင်ငင် ငိုလာတယ်။ သူမချစ်တဲ့ ကိုမိုးမဟုတ်မှန်းလည်း သိနေတယ်။ ကိုမိုးဖုန်းကလည်းဆက်မရ ။ အမှောင်ထဲ အကျဉ်းကျမယ်။ မျက်ရည်သည်မလေး စန်းစန်းမော်ဟာ ကျနော့်ကို ရေနစ်တုန်း ကောက်ရိုးတမျှင်အဖြစ် ဆွဲဖို့ အစပြုနေပြီဆိုတာ။ ကျနော့်မှာလည်း စရိုက်၂မျိုးရဲ့ ခံစားချက် ၂မျိုးကြားလူးလာခေါက်တုန့် နေရတာ ပင်ပန်းလှပြီ။

မိန်းမတစ်ယောက် ကိုယ့်ဘေးမှ ာငိုနေပြီဆို ခပ်ညံညံ့ မြန်မာဗီဒီယိုဇာတ်ကားထဲမှာတောင် ဖက်ပေးရတာပဲ။ ကျနော် စားပွဲပေါ်ခေါင်းငုံ့ခါငိုနေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ကို ဂျိုင်းအောက်ကနေ ဆွဲမထူပြီး ကျောကုန်းလေးကို ပွတ် လက်မောင်းလေးကို ပွတ်ခါ အငိုတိတ်အောင် ချော့တယ်။ ကျနော်ချော့ကာမှ ပိုတောင်ငိုလာတော့ ဖက်ထားရတော့တာပေါ့။ ဒေါ်စန်းမော်ရဲ့ နသယ်ဆံနွယ်စကို ဆွဲယူပြီး လက်ညိုးကလေးနဲ့ ရစ်ပတ်လိုက်တယ်။

ဆွဲယူတော့ နာတာပေါ့ မငိုနဲ့ ငိုရင် နာအောင်ဆွဲမှာ လို့ နူးညံ့ချိုသာစွာပြောတော့ အရောင်လက်လာတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကိုမိုးတစ်ဖြစ်လဲ ကျနော် ဒေါ်စန်းမော်ကို လုပ်ပြီးတိုင်း ကျီဆယ်နေကြအပြုအမူလေ။ အထက်တန်း ကျောင်းသားစကားနဲ့ ပြောရရင် မေးခွန်းပေးလိုက်တာပါပဲ။

" ရှင်မလား ....သိပ်ဆိုးတယ်"

" ဘယ်က ရှင်လဲ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကြည့်မရတဲ့ ယောကျ်ားဘက်က တူပါ"

" မောင်မိုး မဟုတ်ဘူး ကိုမိုး ...ဟာကွာ မပြောတတ်တော့ဘူး ရှင့်ကို မုန်းတယ် ကြည့်မရဘူး ချစ်တယ်"

ထမင်းစားထိုင်ခုံကနေ ရှက်ရွံ့စွာ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ကြည်နူးမှူတွေနဲ့ ပြေးထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ရုပ်ရှင်အရဆို မင်းသားပြေးလိုက်ရမဲ့ အခန်းပေါ့။ သီအိုရီပေါ့။ နာခံလိုက်ပါတယ်။

" ဒေါ်ဒေါ် "

" ဘာဒေါ်ဒေါ်လဲ မင်းအရာရာ အားလုံးသိနေခဲ့တာပေါ့"

" ဘာကိုလဲ"

" တည်းခိုခန်းမှာကတည်းက ငါ မင်းကြည့်မရတဲ့ ဦးလေးမိန်းမဆိုတာ။ ဒါ့ကြောင့် မင်းဂလဲ့စားခြေလိုက်တာပေါ့"

" အမှန်အတိုင်းပြောရရင် လှပပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ဒေါ်ဒေါ့်ကို မမကို ကျနော်သဘောကျပြီး ချည်းကပ်ခဲ့တာပါ။ တညအိပ်ပြီးတော့ ကျနော် လက်ထပ်ခြင်လာတဲ့အထိ အချစ်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော့်ကိုကျနော် သေချာသလား တဒဂ် သာယာတာလား။၂ ပတ်လောက်စစ်ဆေးခဲ့ပေမဲ့ နေ့တိုင်းသတိရလွမ်းတဲ့ဝေဒနာဟာ ပိုပြီးအစိုင်အခဲဖြစ်လာတယ်...

စန်းပေးခဲ့တဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကလေးကို သတိရပြီးရှာတော့ ရင်းနှီးနေတဲ့ နံပါတ်လို့ ထင်နေတာနဲ့ အိမ်က ဖုန်းစာအုပ်ထဲ တိုက်ကြည့်တော့ ထူးဆန်းစွာ ဘကြီးရဲ့ အိမ်ဖုန်းဖြစ်နေမှ ကျနော်သိပ်ချစ်တဲ့ စန်းဟာ ဒေါ်ဒေါ်ဖြစ်နေမှန်းသိရတယ်။ ကျနော့်မှာ အချစ်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နေခဲ့ရတယ်။ ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ တအိမ်ထဲနေရပြီး သူစိမ်းလိုနေခဲ့ရတာ"

မုသားခပ်များများကို စိတ်ပါလက်ပါ သရုပ်ပါပြောတော့ အမှန်တွေဖြစ်သွားတာပေါ့။ ပုခုံးလေးကို ဖက်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး

" ဒါဆို မင်းက ဦးလေးရဲ့ မိန်းမ မသင့်မြတ်သူအဖြစ် တူတော်စပ်သူအဖြစ်နဲ့ကရော ဘယ်လိုသဘောထားလဲ"

ထပ်ပြီးပိပိရိရိလိမ်ရတာပေါ့။

" အမှန်ပြောရမယ်ဆို ကိုမိုးအပေါ် ဒေါ်စန်းစန်းမော် ချစ်နေတာကို မနာလို ဖြစ်မိတယ်။ တူတော်စပ်သူ.မောင်မိုးလေးအပေါ်သာ.အချစ်တွေ ပုံအောပေးအပ်ဖို့ ကိုမိုးဆိုသူကို သတ်ပစ်ခဲ့တာ မမ စဉ်းစားကြည့်ရင် သိပါတယ်။ တူအဖြစ်အနေနဲ့ ဒေါ်စန်းစန်းမော်ကို ချစ်နေတာပါပဲ"

" ဘယ်လိုမှ မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး မသိတော့ဘူးကွာ"

လို့ ရှက်မူပိုတယ်။

" မအောင့်နိုင်တော့ဘူး.ချစ်မရယ်"

ပြောပြောဆိုဆို အိပ်ယာထဲ တွန်းလှဲလိုက်တာလား ဒေါ်စန်းမော်ကပဲ ကျနော့်ကို ဆွဲဖက်ခေါ်သွားတာလားလက်ခုပ်ဆိုတာ ၂ ဘက်တီးမှမြည်တာတဲ့။ အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စတော့ ခင်ဗျားတို့ တွေးကြည့်နိုင်အောင် ပညာလုံလောက်ပြီးသားလူတွေပါ။။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၁ )

ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၁ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ကျနော့် အကြောင်းပြောရရင် နာမည်က မိုးမိုးဇော် ။ မိန်းမနာမည်နဲ့ တူလို့ ဆယ်တန်းရောက်မှာ မိုးဇော်ဇော် လို့ ပြောင်းလိုက်တယ်။ အားလုံးက မိုးဇော်လို့ ခေါ်တယ်ပေါ့ဗျာ။

အသက်လား ၃၃ ကျော်လို့ ၃၄ ထဲမှာ လူပျိုကြီးပေါ့ဗျာ ။ အလုပ်ကတော့ one two three အခြေအနေမကောင်းဘူး ထင်လို့ နားထားတယ်ပေါ့ဗျာ။ ရုပ်ရှိရေလျှံလို့ ပြောရင် ခင်ဗျားတို့ ကြွားတယ် ထင်ကြမယ်။ ရည်းစားမရှိ long long ago ချာတိတ်တုန်းကတော့ ထားဖူးတယ်ပေါ့။

မိန်းမဘာလို့ မယူသလဲဆိုတော့ ဝယ်စားဖန်စားပေါ့ဗျာ။ နေတာကတော့ သမိုင်းမှာ အိမ်နဲ့ခြံနဲ့ မွေးခြင်း ၃ ယောက်မှာ ကျနော်ကအကြီးဆုံး ။ အားလုံး အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ ကျကုန်ပြီ။ အဖေအမေတို့နဲ့ နေတယ်ပေါ့ဗျာ။ မိန်းမပေးစားပေမဲ့ ကျနော်ငြင်းလွန်းတဲ့ အဆုံးလက်လျော့ထားရတာပေါ့။ ဆေးလိပ်မသောက် ကွမ်းမစား အရက်မသောက်။ မူးယစ်ဆေးမသုံး (လုံးဝမလုပ်ဘူးပြောတာ မဟုတ်ဘူး။တခါတလေတော့) အားကစားတော့ အမြဲလုပ်တယ်။ ကျနော် ဝါသနာအပါဆုံးက မိန်းမအမျိုးမျိုး ပုံစံအမျိုးအသားအရောင် အဆင့်အတန်း အနိမ့်အဆင့်နဲ့ အိပ်ကြည့်တာပေါ့။

အခုကျနော် ပြောမှာက အင်းတကော်ဘက်က မိုတယ်ပြောမရ တည်းခိုခန်းပြောမရ အခန်းတစ်ခုမှာ ဆော်ဖိုက်ပြီးလို့ စီးကရက်သောက်နေတာဗျ အကြံထုတ်နေတယ်ဆိုပါစို့။

အဲ..ဆော်ကတော့ ကျနော်တို့လမ်းထဲကပဲ ဆော်က၂၅ ၀မ်းလပ် ဝမ်းဇီး ဧကရီတဲ့ ခလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်။

ကျနော် စပွန်ဆာပေးထားတာ မကြာသေးဘူး အိပ်နေပြီ။ စကားပြန်ဆက်ရရင် စဉ်းစားခန်းဝင်တဲ့အကြောင်းပါ။ ဧကရီနဲ့ ကျနော်အခန်းကို ညနေဝင်ရီတရောမှာ ရောက်တာ ရေချိုးစားစရာနဲ့ ဘီယာလေးသောက်နှပ်နေတုန်း တစ်ဖက်အခန်းက အသံကြားရတာပဲ။ ဆော်အော်တဲ့ အသံ။ တော်တော်အော်တာဗျာ။

တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ဆောင့်ချက်ပြင်းလာတော့ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရလို့ အော်နေသလိုမျိုး သုံးထပ်သားကို ဝက်အူလှည့်နဲ့ ဖောက်ပြီး ခြောင်းခြင်စိတ်တောင် ဖြစ်လာတယ်။ ဆော်ငယ်ငယ်လေးကို ဘဲကြီးတစ်ဗွေ ကြီးဆေးထိုးတဲ့ဟာကြီးနဲ့ ဆော်နေတာဖြစ်မယ်။

အဲ့အခန်းဘက်က တံခါးဖွင့်သံကြားရပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာဘက်သွားတာ ဖြစ်မယ်ဆိုတာမှန်းမိလို့ ကျနော်အခန်းတံခါး ဟလိုက်ပြီး ခြောင်းကြည့်နေတယ်။ အထင်နဲ့အမြင် တက်တက်စင် လွဲတာပဲ။ ပုဆိုးစထွက်လာပြီး အခန်းရှေ့ရပ်နေတာ။ ထမိန်စထွက်လာတဲ့အတွက် ဘဲကမြင်ကွင်းထဲရောက်အောင် တိုးလာတယ်။

ပိန်ပိန်သေးသေးပုပု ။ အသက်က ကျနော့်ထက်ကြီးလှ ၃/ ၄ နစ်ပဲ ။ ဘဲရှေ့ကနေ ထွက်သွားပြီး ဆော်မြင်ကွင်းထဲဝင်လာတယ်။ တင်ကြီးတွေက ဟဲဗီးကြီး။ နှိုင်းမပြတတ်လို့ ထမိန်ပြင်ဝတ်နေတာ။ ပထမတော့ နုထွားကြီးလို့ထင်တာ လမ်းလျှောက်သွားတော့မှ တံခါးအပြင်ထွက်ပြီးကြည့်တာ ။ ဝတ်စားပုံ ဘီးစပတ်ကြီးနဲ့နယ်ဘက်က အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်။

ကျနော် တစ်ယေကာ်တည်း တဟားဟားနဲ့ ရီနေရတယ်။ စုံထောက်ဦးရှံစားပေါ့။ ဦးထုပ်ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းခါကောင်တာမှာ ဘီယာဝယ်ပေးဖို့သွားပြောရင်း ထိုင်နေလိုက်တုန်း စောစောကအတွဲ ဘဲက အရင်ဝင်သွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ခဏကြာ.ဆော်ကြီးအဒေါ်ကြီးအခန်းဘက်လာနေတာ တွေ့ရတယ်။

အဝေးကဆိုတော့ အသက်ကြီးပေမဲ့မပျက်စီးသေးဘူးဟ အဲ့မှာ အံ့သြစရာ မယုံနိုင်စရာ ဖြစ်လာတာပဲ။ကောင်တာတစ်ဝက်က လျှောက်လမ်းမှာဆိုတော့ မြင်ကွင်းနဲ့နီးတယ် ပြောရမယ်။ ရုပ်လည်းမဆိုးဘူး ။ ခန့်ချောကြီးဟ။ အင်းမြင်ဖူးသလိုလိုပဲ ဖြစ်တာနဲ့ သေသေချာချာကြည့်မိတယ်။ ရုပ်ခြင်းတူတာလား မဟုတ်ဘူး။အသေအချာကို မှတ်မိတာ။ နယ်က ကျနော့်ဦးလေး အကြီးဆုံး ဘကြီးမြင့် မိန်းမ ဒေါ်စန်းမော်။ ကဲဗျာ ကျနော် စဉ်းစားခန်းဝင်နေရတဲ့ အကြောင်းပေါ့။ ။

………………………………………………

ဘီယာပုလင်း ၂ ပုလင်းဆွဲ တည်းခိုခန်းကဂျာကြီးကောင်တာဘက် ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဂျာကြီးနာမည်ကကိုမိုး ၁၀ ခါထက်မနည်း ဤတည်းခိုခန်းမှာ တည်းဖူးတော့ ဖောက်သယ်ရင်း မိတ်ဆွေရင်းတွေ ဖြစ်လို့ပေါ့ဗျာ ။ နောက်တစ်ခုက ဒီက ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးက ဧည့်သည်နဲ့ ပတ်သက်ရင် မစပ်စုတတ်ကြဘူး။ နောက်ပြီး cctv တို့ ချောင်းရိုက်တာတို့ မလုပ်ကြဘူး။

" ဂျာကြီး ပါးပါးလောက်ပုတ်ရအောင်ဗျာ ဧည့်သည်ပါးပြီမို့လား "

" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမိုးဇော်ကောင်တာထဲလာ:"

ဖန်ခွက် ၂ ခွက်ကို ခွေးခြေအမြင့်ဖင် ထိုင်ခုံပေါ်အလယ်ကချထားပြီး ဘီယာငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။

" ကိုမိုးဇော်မနက်ပြန်မှာမလား"

" အင်း အခြေအနေရပဲ"

ခွက်ခြင်းတိုက်လိုက်ကြတယ်။

" ချီးယားစ်"

" ဂျာကြီးသမီးလေးဆယ်တန်းဆို အခြေအနေဘယ်လိုလဲ"

" ဝိုင်းကျူရှင်ထားဖို့ ဘောစိဆီက အတိုးပေးရပေးရဆိုပြီး ချေးမယ်လုပ်ထားတယ် ..ဘောစိက ငြီးပြနေတော့ ချေးရခက်နေတယ်၊ စာသင်နှစ်တစ်ဝက်တောင် ရောက်တော့မယ် ခလေးကစာကြိုးစားတော့ မရှာနိုင်တဲ့ ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် အပြစ်တင်ရတာပေါ့"

" အေးဗျာ စိတ်မကောင်းစရာမတွေးနဲ့ ခင်ဗျားစိတ်ကောင်းရှိတဲ့လူပဲ အဆင်ပြေသွားမှာပါ နောက်တစ်ခွက်ချီးယားစ်"

ဂျာကြီးကောင်တာ အံထဲမှာ ဝက်အူလှည့်တွေ့တာနဲ့ အကြံရသွားတယ် ။ မီးစမ်းဝက်အူခါးကြားအသာထိုးလိုက်ပြီး

" ဂျာကြီးခဏဗျာ အခန်းခဏသွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်"

ဧကရီအိပ်မောကျနေပြီ တစ်ဖက်ခန်းက ဘာသံမှမကြားရ ။ အိပ်ပျော်သွားကြပြီထင်တယ်။ အခန်းမီးပိတ်လိုက်ပြီး အိတ်ထဲက ငါးထောင်တန်တစ်အုပ် ယူလိုက်တယ်။

" ဂျာကြီးကုန်ပြီလား ထပ်ထည့်လေ လုပ်စမ်းပါကိုယ့်လူရ"

" ခင်ဗျားအတွက်ရော ရပါတယ်ခင်ဗျား တပည့်တစ်ယောက်ထွက်ဝယ်ခိုင်းမှာပေါ့"

ဂျာကြီးကအလိုက်သိတယ်။

" ဟေ့ တစ်ယောက်လောက်"လှမ်းအော်တယ်။ တပည့်ရောက်လာတော့ သူ့အိတ်ထဲက ထောင်တန်လေးတွေ ဆွဲထုတ်တယ်။

" ဟာ ဟေ့လူဘာလုပ်တာလဲ .ညီလေးဒီဘက်လာ "

ငါးထောင်အုပ်ထဲက ၄ ရွက်လောက်ဆွဲထုတ်ပြီး ညေး.မင်းတစ်ရွက်ယူလိုက် ။ ကျန်တာ ဘီယာနဲ့ အမြည်းဝယ်ခဲ့ ဂျာကြီးခမျာအားနာနေရှာတယ်။

" ကဲဂျာကြီးခေါ်ကိုမိုး ခင်ဗျားသမီးဝိုင်းကျူရှင်က ဘယ်လောက်လဲ"

" ၃ သိန်းခွဲ ကိုမိုးဇော်:"

" ခင်ဗျားစိတ်ညစ်တာတွေ ဖယ်လိုက်တော့ ရော့ ဒီမှာ ၅ သိန်းအုပ်ထဲက စောစောက ၄ရွက်ဖယ် ဝိုင်းကျူရှင်ကပိုတာ ခလေးမလေးစားရိတ်ပေါ့"

ဂျာကြီးအတော်အံသြပြီးကြောင်ကြည့်နေတယ်။

" ရော့ယူပါ...ကျနော်လှူတာပါ ပညာဒါနပေါ့"

" ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူးဗျာ ။ ဘယ်လိုကျေးဇူးပြန်ဆပ်ရမလဲမသိတော့ဘူး"

တုန်ရင်နေတဲ့ ဂျာကြီးလက်ထဲ ပိုက်ဆံထည့်ပေးလိုက်တယ်။ တက်ကြွရွှင်ပြလာတဲ့ ဂျာကြီးမျက်နှာမြင်ရတာ ကျနော်စိတ်ချမ်းသာတယ်။ ဘီယာတွေလည်း ကုန်အောင် သောက်လိုက်ကြတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ မီးတစ်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်က ခလေးတစ်ယောက် အမေ တစ်ခုလပ်မလေး ဧကရီကို နှိုးပြီးဆော်လိုက်မလား အားနာတာကြောင့် မနှိုးတော့ပါဘူး။ ထိုင်နေတုန်း

" ကျွိ ကျွိ ကျွိ"

တစ်ဖက်အခန်းက အသံကြားရတာပဲ ။ အသံကတော့ အိပဲ့ အိပဲ့ပဲ။ ဝက်အူလှဲ့ယူပြီး သုံးထပ်သားကို ဖောက်ဖို့စဉ်းစားထားတာ ဖောက်ဖို့ နေရာချိန်ရတယ်။

အဆင်ပြေခြင်တော့ ဆေးသုတ်ထားတဲ့ သုံးထပ်သား အဖြူပေါ်မှာ ပုံဆွဲစက္ကူအထူနဲ့ အပေါက်ကို ဖုံးထားတာ ။ ၁ လက်မ ပတ်လည်လောက်အပေါက် မီးပြေးပိတ်လိုက်တယ်။ စက္ကူ အသာခွာလိုက်ပြီး ခြောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အကောင်သေးသေး ငနဲက ပက်လက်ကလေး ဆော်ကြီးက အပေါ်က ဒူးကွေးထိုင်ပြီး ပွတ်နေတာ ထမိန်တောင် မချွတ်ဘူး။

သတိရသွားတယ်။ ဖုန်းယူလိုက်ပြီး မြင်ကွင်းကို ချိတ် video record ကို နှိပ်လိုက်တယ် ။ ရုပ်ပီပြင်တယ်။ အိုကေပဲ။ ဘကြီးဦးမြင့်မိန်းမ ဒေါ်စန်းမော် ဖီးတက်လာပြီး ထမိန်ကို ခေါင်းပေါ်ကနေဆွဲလှန်ချွတ်။ ငနဲရင်ဘတ်ကိုလက်ထောက်ခါဆောင့်တယ်။

ကျွိ ကျွိ ဘတ်ဘတ် ဟင်း အဟင်း

အသံတွေ ကျယ်လာတယ်။ ကောင်ကို သူ့နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး ညှစ်ခိုင်းတယ်။ အကျီလှန်ပြီးနို့ကြီးတွေ ထုတ်ပေးတယ်။ အားရပုံ မရဘူး။ ဆော်ကြီး ပက်လက်လှန်ပေးတယ်။ ပေါင်ကားပေးထားတာ အမွှေးတွေနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမိအရရိုက်ယူထားရသေး။ ငနဲသေးသေးက ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး တန်းစွပ်တယ်။ ဆင်မကို ခွေးပိန်တက်လုပ်နေတဲ့ အတိုင်းပဲ ။ ဆော်ကြီးကတော့...

" အား အား အား နဲ့အော်နေတော့တာ။

ဒီကောင့် အားမရှိတဲ့ ဆောင့်ချက်က ခပ်ညံ့ညံ့ ဖူးကားလို ဖြစ်နေတယ် ရီနေရတယ်။ မကြာဘူး ငနဲလေး ပြီးသွားရှာတယ်။ ဆော်ကြီးဘေးလှဲချပြီး အမောဖြေနေတယ်။ ဆော်ကြီးမျက်နှာကြက်ကို ကြည့်ခါ အာသာမပြေ။ သက်ပြင်းတွေချ။ အဖုတ်ကြီးကို ဖြဲကြည့်နေသေးတယ်။

ကင်မရာရပ်လိုက်ပြီး အပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်ပြန်ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းအိမ်သာဘက် အသာလစ်ထွက်လာပြီး အဝင်အထွက်မှာ ရပ်စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဆော်ကြီးအိမ်သာထဲမှာ အဖုတ်ဆေးမလို့ အကြည့်ခြင်းဆုံတော့ သေသေချာချာကို မျက်လုံးခြင်းဆုံအောင် စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အိမ်သာကပြန်အထွက် နောက်ကနေလိုက်တယ်။

လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ ဆော်ကြီးကျနော့်ကို မမှတ်မိရှာဘူး။ ဘယ်မှတ်မိပါ့မလဲ။ ကျနော် ၈တန်းကျောင်းသားကျောင်းပိတ်ရက် ဘကြီးနဲ့ လိုက်သွားခဲ့တုန်းက ဒေါ်စန်းမော်က ၃၀ တောင် မပြည့်တတ်သေး။

သူ့သားနိုင်ဝင်းအောင်နဲ့ ကျနော်ရွယ်တူဆိုတော့ အဖော်ရပြီးပျော်ရတယ်။ ဘကြီးက နိုင်ဝင်းအောင်ကို မွေးစကတည်းက အမေလို ထမင်းခွံ့ရေချိုးကျောင်းပို့လုပ်ပေးခဲ့တယ် လို့ ဆိုတယ်။ သူ့အမေ ဒေါ်စန်းမော်က သူ့ကို ဂရုမစိုက်သလို သူကလည်းအမေကို မချစ်ဘူးတဲ့။ ဘကြီးတို့ အဖေ ကျနော့်အဘိုးကချမ်းသာတော့ အသက် ၄၀ လူပျိုကြီးသားကြီးကို မိန်းမပေးစားခြင်တယ်။ ဒီတော့ ၁၆ နှစ်မ ငယ်ငယ်ချောချော မစန်းမော်ကို ငွေပုံဖိပြီး ပစ်ပေါက်ပေးစားခဲ့တယ်။

မယားငယ်ကလေးကို အလိုလိုက်အလုပ်ကို ဖိလုပ်တဲ့ လူရိုးလူအေး ဘကြီးမြင့် နိုင်ဝင်းအောင် ၄ နှစ်သားလောက်မှာ တပည့်လုပ်သူ မောင်ထွန်းနဲ့ စိတ်အလိုလိုက်မိုက်မှားပြီး လင်ငယ်နောက်လိုက်မဲ့ မစန်းမော်ကို မိသွားတော့ ခွင့်လွှတ်သည်းခံကာ ပေါင်းတာပါပဲ။ သူ့အမှားနဲ့သူဆိုတော့ ငြိမ်သွားတာပေါ့။

အဲ့နောက် ဘာသံမှမကြားရ။ လာလည်တဲ့ ကျနော့်ကိုလည်း မစန်းမော်က ကြည့်မရဘူး။ ဟောက်လိုက်မာန်လိုက်နဲ့ နိုင်ဝင်းအောင်ကို ဆဲသလိုနဲ့ ကျနော့်ကိုပါ ရောဆဲတယ်။ ကြာတော့ ကျနော်နဲ့ မတည့်တော့ဘူး။ ဘကြီးက ဒါကိုသိတော့ သူ့မိန်းမကို မဆူစဖူးဆူတယ်လေ။ အဲ့မှာ နိုင်ဝင်းအောင်နဲ့ ဆော့ကစားပျော်ရွှင်နေတဲ့ ကျနော် မပြန်ခြင်ဘဲပြန်ခဲ့ရတယ်လေ။ ဘဝမှာဘယ်သူ့မှ မမုန်းဖူးဘူး။ အမုန်းဆုံးလူပြပါဆို ဒေါ်စန်းမော်ပဲ။

အဲ့ကတည်းက ဘကြီးဆီမသွားတာ အခုထိဆိုပါတော့ ။ အခုတော့ဖောက်ပြားတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ကို နိုင်ကွက်မထင်မှတ်ဘဲရယူထားနိုင်ပြီလေ။

………………………………………………

ဧကရီနိုးနေတယ်။

" ကိုကို ဘယ်သွားနေတာလဲ"

အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ရင်း

" ကိုကို ကောင်တာမှာ ဘီယာထိုင်သောက်နေတာ"

" မီး..ရေချိုးခန်းသွားအုံးမယ်"

" သွားလေ"

ဧကရီက သိပ်သန့်တာ ဒါ့ကြောင့် ကျနော် ဆက်တွဲတာပေါ့ ။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး ဒေါ်စန်းမော်အကြောင်းပဲ စဉ်းစားနေမိတယ်။ ဧကရီကျနော့်ဘေးလာလှဲပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို မျက်နှာအပ်ထားတယ်။ကျနော့်ဗိုက်ကြွက်သားတွေကို ပွတ်နေတယ်။

" ကိုကို...ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ပြောပြလို့ရရင် ပြောပြ မီးကို.."

" ဟင်း ...ကောင်မလေးတစ်ယောက် အကြောင်းပါကွာ"

" ဘယ်ကလဲ ချောလား"

" ဧကရီဆိုတဲ့ ကောင်မလေးပေါ့"

" အပြုအစု သိပ်ကောင်းသိပ်လှ သိပ်ချစ်စရာကောင်းတာ."

" အကောင်းမှတ်လို့"

" အခုလည်း အပြုအစုခံဖို့ စောင့်နေတာ:"

ဧကရီကို အပြုအစု ကျွမ်းဖို့ ကိုယ့်အကြိုက်သူ့အကြိုက် ညှိယူခဲ့ရတာ ဆယ်ခါလောက် အိပ်မှ အပေးအယူ မျှသွားတယ်။ ဒါ့ကြောင့်လည်း အသစ်ထပ်မရှာဘဲ လက်တွဲနေတာပေါ့။ အသစ်တွဲရင် သင်ရတာ အာရုံနောက်လို့ အာရုံနောက်လည်း မခံနိုင်ဘူးလေ။ ဧကရီလက်သည်းရှည်တွေနဲ့ ဗိုက်သားကို ရွရွကလေးထောက်ခါ ဂဏန်းလျှောက်သလို လျှောက်နေတယ်။ ပုဆိုးအောက်ထဲ တိုးဝင်ပြီး ဆီးခုံအမွှေးတွေကို ပွတ်ပေးတယ်။

ပြီးတော့ ကျနော့်ကို ကစ်ဆင်ဆွဲတယ်။ သူလုပ်သမျှ အလိုက်သင့် နေပေးပြီး ဖီးခံနေလိုက်တယ်။ နို့တွေစို့ပေးခါ ဗိုက်သားအတိုင်း လျှာဖျားလေးထိ ဆွဲခါ ခေါင်းကို အောက်ဆင်းသွားတော့ ဆံနွယ်စတွေ ရင်ဘတ်ပေါ်ကနေလိုက်ပါသွားတာ။

ကျနော် ခေါင်းအုံးကိုခုတင်မှာ ထောင်လိုက်ပြီး ကျောမှီလိုက်တယ်။ ဧကရီ အဝတ်အစားတွေ တစ်ဆင့်ခြင်းချွတ်သွားရင်းက ကျနော့် လိင်တံကို အဆွမပျက် ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ အဝတ်အစားမဲ့သွားတော့မှ ကျနော့်လိင်တံကို စုပ်တယ် ။ လဥတွေကို မကိုင်ပေးတယ်။ စုပ်တယ်။

သူမဆံပင်ကို ဆုပ်ခါ စည်းကိုင်ထားရင်း ကျနော် ကောင်းနေပြီ။ ကျနော့် မျက်နှာအပေါ်ခွလိုက်ပြီ း69 ပေါ့။ အပြန်အလှန် ကျနော် ဧကရီ့ စက်ပတ်ကို ယက်ပေးတယ်။ ဧကရီက ကျနော့်လိင်တံကို စုပ်လိုက် ထုလိုက် အလိုးခံခြင်ပြီဆို ဆင်းသွားပြီး ပက်လက်ကလေးနေပေးတယ်။ မှတ်မိသေးတယ် ။ ဧကရီနဲ့ ကျနော်ပထမဆုံးအကြိမ် ကျနော့်လိင်တံကို စကိုင်ခိုင်းတော့ လက်ကလေး မဝံ့မရဲနဲ့..

" အကြီးကြီးပဲ ကြောက်တယ် မကိုင်ရဲဘူးတဲ့"

၄ ကြိမ်မြောက် အိပ်တော့မှ ခံနိုင်လာတယ် ။ ခုတော့ စွပ်ကျယ်ဖြစ်သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ မဧကရီ တစ်ဖက်ခန်းမှာ ဒေါ်စန်းမော် အာသာမပြေဘဲ အိပ်သေးပုံမရ ။ မျက်နှာကြက်ကြားက အလင်းရောင်သဲ့သဲ့ ။ ဧကရီ့ကို ခြေနှစ်ဖက်ဆွဲယူပြီး ခါးကနေ မခါ ဆောင့်ကြည့်တယ်။ ဒီပုံစံမျိုးမခံဘူးတော့ ဧကရီ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ ပိန်ပိန်သေးသေး ဧကရီကိုယ်လုံးကလေးဟာ ကျနော့် အတွက်တော့ တစ်ကိုင်စာလေး တစ်ဖက်ခန်းက မမကြားအောင် ကျနော် လိုးလိုက်တော့ တဒုန်းဒုန်းတကျွိကျွိပေါ့။

ဧကရီက ငြီးသံထွက် အော်တဲ့ အမျိုးအစားမဟုတ် ငြိမ်ခံတဲ့ မိန်းမထဲမှာ ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့လိုးတာ ရပ်မှ သူပြောခြင်တာခံစားရတာဖွင့်ဟတာ ခုလည်းကြည့်။

" ကိုကို သိပ်ကြမ်းတာပဲ အရိုးတွေ ကျိုးကုန်တော့မယ်"

" ဧကရီမကြိုက်ဘူးလား"

" ကြိုက်ပါတယ် ကိုကိုပင်ပန်းတာပေါ့ ။ ကိုကို ဘာလုပ်လုပ်ဧကရီခံလို့ကောင်းနေတာပဲ"

အဲ့လို အပြောတွေကြောင့် အတွဲမဖြုတ်ရက်တာကြည့်တော့။ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြစ်ဆောင့်လိုက်တယ်။ အသံက ပိုကျယ်ပိုကြမ်းပေါ့။ ဧကရီခမျာ ကြိတ်မှိတ်ခံနေရရှာတယ်။ သနားသွားတာနဲ့ ကုတင်အောက် ဆင်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဧကရီ့ခြေနှစ်ချောင်းဆွဲယူခါ ကုတင်စွန်းမှာ ဒူးညွှတ်ခါ ထည့်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ဧကရီကိုယ်လေးကိုဆွဲမခါ ချီလိုက်တယ် ။ ဧကရီ့ကို လည်ပင်းဖက်ထားဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဧကရီ့အတွက် မတ်တပ်ရပ်ခွချီလိုးတယ်ဆိုတာ ။ ပထမအကြိမ်ပါ ။ ရင်ခုန်နေပြီး..

" ကိုကို...တမျိုးပဲ .."တဲ့။

ပလပ် ပလပ် ဖတ်ဖတ်

ကုတင်သံမကြားရတော့ ဧကရီက လည်ပင်းဖတ်ခါ ပြီးခြင်လာသလိုပဲ ကိုကို တဲ့။ ကုတင်ပေါ်ကျနော်ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ဧကရီအပေါ်က ဆောင့်တော့မယ်လေ သူပြီးကိုယ်ပြီးပေါ့။

"ကျွိ ကျွိ ကျွိ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်"

ဧကရီပြီးခါနီးဆို မြန်လာပြီး

" ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ကိုကို ဖက်ထားပေး အင်း"

ဧကရီ့ကို ခြေဆင်းထိုင်ခါ ဖက်ထားပေးတဲ့အခါ ကျနော့်ပုခုံးကိုင်ခါ ဆောင့်ရတာ ဧကရီ ပိုပြီးစေတယ်ဆိုတာ ကော့ပြန်တက်လာပြီး ကျနော့်လီးကို အဖုတ်နဲ့ ကန့်လန့်တိုက်ဆွဲပြီဆိုရင်တော့ အောက်ကနေ ကျနော်သူမတင်ပါးကို မ ပြီးဆောင့်လိုက်ရတယ်။

ကျနော်ပြီးအောင်လို့ လျင်မြန်စွာပဲ ကျနော့်လိင်ထိပ်က အောင့်လာရင်း ဧကရီတင်ပါးကို ချပေးလိုက်တယ် ။ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်ပြီ။

" ကိုကိုရယ် ချစ်လိုက်တာ"

………………………………………………

အပေါ်မှာ ဖက်ခါ ဇိမ်ယူနေသော ဧကရီ့ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးရင်း အမောဖြေတယ်။ တဖက်အခန်းတံခါးကလစ်ဆိုတဲ့ အသံကြားရတယ် ။ အသံတွေ နားထောင်ရင်း ဖီးတက်နေရှာမှာပေါ့။ ဧကရီ့ကို အိပ်ယာပေါ်ချလိုက်ပြီး လုံချည်ဝတ်လိုက်တယ်။

ကျွီခနဲ တံခါးလေးတွဲ့စွာဖွင့်လိုက်သံ ချွေးတွေထွက်နေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို မြင်စေခြင်လို့လေ။ တံခါးကို အမှီဖွင့်အခန်းပြင် ထွက်တော့ ဒေါ်စန်းမော် တံခါးပြန်ပိတ်ရင်း ကျနော့်ဘက် ခိုးကြည့်နေတယ်။ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတဲ့ ပုံစံပေါ့။ တံခါးကို သေချာမပိတ်ဘဲ ရှေ့က အရင်ဖြတ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော် မာဆယ်ကစားထားတော့ ချွေးပြန်ပြောင်လက်နေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းနဲ့ ခွန်အားကိုပြလို့ ကောင်းတယ်လေ။

ဒေါ်စန်းမော် တံခါးကိုမှီထားလိုက်ရတယ်။ ကျနော် သိပ်ကျေနပ်တယ်လေ ။ သူစိမ်းယောကျ်ား သန်သန်မာမာရဲ့ အားမာန်အပြည့်နဲ့ လိုးပေးခြင်းခံရပြီး ကာမအထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားရတာ။ အသံကြားပြီး လိုခြင်တပ်မက်နေရှာတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။

ကျားသေးပေါက်တဲ့ အဝင်မှာ မှန်နဲ့မျက်နှာသစ်ဘေစဉ် မသေးပေါက်အဝင်ကကြည့်ရင် တည့်တည့်ပဲ မျက်နှာသစ်ရင်း စောင့်နေလိုက်တယ် ။ တည်းခိုခန်း တစ်ခုလုံး အိပ်မောကျချိန် ၂ ယောက်တည်းအနေအထားဆိုတော့ ဒေါ်စန်းမော် အဲဒိနေရာမှာ ဝေ့လည်ဝေ့လည် ပြီးတော့ ကျနော့်ကို မှောင်တဲ့ နေရာမှာရပ်ခါကြည့်နေတယ်။

ကျနော်လည်း ဘေစဉ်ပေါ်ခြေတင်ခါ အကြောလျှော့ပြနေတယ် ။ အားရှိသေးတယ် ထပ်ဆွဲလို့ ရတယ်ပေါ့။ရေချိုးခန်းမဝင်ဘဲ လီးကို အိမ်သာရေနဲ့ အမြန်ဆေးထွက်တယ် ဒေါ်စန်းမော်လည်း ထွက်လာပြီ ။ လမ်းဆုံမှာဆုံအောင် ကျနော် တမင်လုပ်ရတယ်။ အဲဒီနေရာက အနည်းငယ်မှောင်သလိုဆိုတော့ အဝေးကကြည့်ရင်သိပ်မမြင်ရနိုင်ဘူးလေ။ ကျနော်မမြင်ဘဲတိုက်မိချင်ဟန်နဲ့

" ဟာ..စောရီး "

ပုခုံးကို ဖက်လိုက်တယ်။

" ရပါတယ်"

" မတော်လို့ပါနော် "

" ဟုတ်ကဲ့"

" မအိပ်သေးဘူးလား"

" အင်း အိပ်တော့မလို့"

ပုခုံးကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုဖြုတ်လိုက်ရင်း

" ဆောရီး...ဘယ်မှာနေတာလဲ"

" ဒီဘက်အခန်း"

" မဟုတ်ဘူးနေရပ်ကိုပြောတာ"

" ပဲခူးနယ်ထဲက တောမြို့လေးမှာ"

" ဒီလောက်လှတဲ့ အမကြီးတစ်ယောက်တည်းလားလို့"

" အင်း.အဖော်တော့ ပါပါတယ် မောင်လေးလေ"

မရီမိအောင် နေရတယ်။

" သွားတော့မယ်နော် "

" ဟုတ်..ကဲ့"

................................................

မနက်နိုးလာတော့ အပေါက်ကခြောင်းကြည့်မိတယ် ။ ဟိုဘဲတော့ မတွေ့ဘူး။ ဒေါ်စန်းမော် ထိုင်နေတာတော့တွေ့တယ်။ ဧကရီရေချိုးသန့်စင်ပြီး တရေးပြန်မှေးနေတယ်။

ကျနော် ရေသွားချိုးလိုက်ပြီး ဧကရီ့ကို ပြန်ပို့ခြင်ပို့မပို့ခြင်နေမပို့ရင် ထပ်ဆွဲပေါ့။ ရေမိုးချိုးပြီးတည်းခိုခန်းရှေ့ထွက်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော် ဘဲအထုပ်ဆွဲပြီး ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားတယ်။ သူတို့ လူသိမခံခြင်လို့ ဒီအထိလာ ပြီးတော့ အတူမပြန်ကြဘဲ အချိန်ခွဲပြန်တဲ့ သဘောပဲ။ ဒီဘဲဟာ ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ နီးစပ်တဲ့အဝိုင်းအဝန်းထဲက သြဇာမကင်းသူ ဖြစ်ရမယ်လို့ သုံးသပ်ရတယ်။ လုပ်တာလုပ်ရတယ် စိတ်ပါပုံလည်း မရဘူး။

ဒေါ်စန်းမော် ဘက်ကသာ စိတ်ထန်နေတာ။ ကျနော့်ဘေး လူရိပ်တွေ့လို့ကြည့်တော့ ဒေါ်စန်းမော်က တကယ့် မြန်မာအမျိုးသမီးကြီးပုံစံ။ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ခြေချိပ်ထိုင်နေတဲ့ ကျနော် ပြင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ခုံတန်းလျားအစွန်းတစ်ဖက်ကနေ ခေါင်းငြိမ့်ရင်း နုတ်ဆက်တယ်။

" စောစောက တွေ့လိုက်တယ် မောင်လေးဆိုတာလား"

" ဟုတ်တယ် အမဝယ်စရာတွေ များလို့ နောက်ချန်နေခဲ့တာ"

" သြော် "

" ဒီက အကိုရော ဘယ်ပြန်ရမှာလဲ"

ကြည့်စမ်း သူ့အရွယ်ကြီးက

" ကျနော်က ရန်ကုန်မှာနေတာ"

" သြော် ဟုတ်ကဲ့"

ကျနော့်ကို အတင်းရောခြင်နေမှန်း သိသာတယ်။

" နေ့လည်ဘက်တော့ ပဲခူးသွားစရာရှိတယ်..အလုပ်ကလေးမပြတ်လို့လေ"

" လမ်းကြုံလို့ ပြန်ချိန်နဲ့ကိုက်ရင်လိုက်ခဲ့လေ"

" အင်း လမ်းတော့ကြုံတယ် ဒီက အစ်ကိုအပန်းမကြီးရင်တော့ လိုက်ခြင်တယ်"

မူတောင်မမူတော့ဘူး ။ ခေါင်းထဲ အစီအစဉ်တစ်ခု ပေါ်လာတယ်။ အဲဒါကတော့ ဧကရီ့ကို ဘက်စကားလမ်းကြောင်းအထိ လိုက်ပို့ပြီး အလုပ်အကြောင်းပြပြန်လှည့်ရမယ်။ အိမ်ကိုတော့ စိတ်မပူအောင် ဖုန်းဆက်ရမယ်။ ဒေါ်စန်းမော်ကို နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး ကားကို တည်းခိုခန်းအပြင်ဘက် ပြောင်းရပ်လိုက်တယ်။ ဧကရီကိုနိုးပြီး.ကားဆီအရင်သွားထားဖို့ပြောလိုက်တယ်။

" ကိုမိုးဇော်ပြန်မလို့လား"

" သြော်ဂျာကြီး...ကျနော့်အထုပ်တွေ အခန်းထဲထားခဲ့တယ်။ ကျနော် အလုပ်ပေါ်လာလို့ ပဲခူးဘက်သွားရမှာမလို့"

" ရတယ် ရတယ် ညအိပ်မယ်ဆိုရင်တော့ ကျနော်ပြုစုပါရစေ:"

" ကြုံမှာပါဗျာ အေးဆေး စိတ်ထဲမထားနဲ့"

ဧကရီနဲ့အတူ ဒေါ်စန်းမော် ရှေ့တွဲမထွက်ခြင်လို့လေ။ ဒေါ်စန်းမော်ကို မမြင်ဟန်ဆောင်ပြီး ကားဆီသွားရတယ်။ ကားမောင်းရင်း

" ဧကရီ ကိုကို ငွေရစရာ လူတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ဆုံးမလိုဖြစ်နေတာ သူပေးခြင်တုန်းသွားယူမှ ဖြစ်မယ်။ အဲဒါ ဧကရီ တက်စီနဲ့ဖြစ်ဖြစ်ပြန်လိုက်တော့နော်"

" ဟုတ် ရပါတယ် "

" ကိုကို့ အချစ်လေး ဘာလိုသေးလဲ"

" ဘာမှ မလိုတော့ပါဘူး.."

" ဧကရီ့ပိုက်ဆံအိတ်ပေး ကိုကိုကြည့်ခြင်လို့"

၅ ထောင်တန် ၂ ရွက်ထောင်တန် ၃ ရွက်နဲ့ အကြွေတချို့ ဧကရီက ငွေသက်သက်လည်း မဟုတ်။ တခါတလေ ပေးတာတောင်မယူဘူး။ သွယ်ဝိုက်ပြီး တစ်ဖက်လှည့်စီစဉ်ရတယ်။ သူ့အိမ်မှာ သူကမှီခို ကလေးတစ်ယောက်စားရိတ်နဲ့ ပထမတော့ ဧကရီနဲ့တွဲခါစ သဘောထား အပေးအယူကို ကော်မရှင်ရောင်းတဲ့ မသီတာအကူအညီနဲ့စညှိတော့ ငွေပေးရင်ရတဲ့ မိန်းမပျက်သာသာလို့ ထင်ဆက်ဆံခဲ့မိတယ် ။ 

တဖြည်းဖြည်း ဧကရီဘဝဖြစ်တည် ရှင်သန်ရင်ဆိုင်ရမှုတွေ နှလုံးသားဖြူစင်တာတွေ သိလာရတော့ ကျနော့်သဘောထားဆက်ဆံမှုကို ပြောင်းလဲလိုက်ရတယ်။

" ဧကရီ...ညီမ ကိုကို့ကို တစ်ခုခုဝယ်ကြွေးပါလား"

" ဘာစားမလဲ ဝယ်ကြွေးမယ်လေ.."

" နောက်တာပါကွာ အချိန်မရလို့"

ဧကရီ့ကို အာရုံလွှဲဖို့

" ဧကရီ ညာဘက်ခြမ်းကို သေသေချာချာကြည့်ကိုယ်တို့ လည်ဖူးတဲ့ နေရာရှိတယ်"

ဧကရီတစ်ဖက်သို့ ခေါင်းလေး ငဲ့ရှာနေတယ်။ တစ်သောင်းတန် ၁၀ ရွက်ကို ၅ထောင်တန်နဲ့ ညှပ်ပြီး ဧကရီမသိအောင် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ထည့်ထားလိုက်ပြီး ဧကရီနားချထားလိုက်တယ်။

" တွေ့လား ဧကရီ"

" မမှတ်မိတာလား.မတွေ့တာလား."

တခါတလေတော့ ဧကရီ ဘဝလေးကို လက်ထပ်ပြီး သားမယားအဖြစ် စောင့်ရှောက်ခြင်မိလာတယ်။ ချစ်လားဆိုပြန်တော့လဲ...ဦးနှောက်ထက် နှလုံးသားကြီးတယ်ဆိုတာမှာ ကျနော်ပါတယ်။ ဧကရီ ဘက်စ်ကားပေါ်တက်သွားပြီး ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်တဲ့အကြည့်။ နှလုံးသားကို ထိနေတယ်.။ တခုလပ်မလေး ဧကရီကို ကျနော်ချစ်နေပြီလား မသိ။

အထုပ်အပိုးတွေယူပြီး ကျနော်အိမ်ပြန်ခြင်နေပြီ ဒေါ်စန်းမော် အပေါ် ဘာအာဃာတ အမုန်းမျှမရှိတော့။ တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ကျနော့်အထုပ်အပိုးတွေ ကားပေါ်တင်ဖို့ ဂျာကြီးကို အကူအညီတောင်းတော့ သူ့တပည့်တွေ တင်ပေးကြတယ်။ ဒေါ်စန်းမော်ကို ကျောခိုင်းလိုက်ပြီ ။ ဟိုတယ်ကနေ ပြန်ထွက်ဖို့ ကားစက်နှိုးလိုက်တယ် အဲကွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး မှန်တွေပြန်တင်ဖို့

" ဟိုလေ..သွားတော့မှာလား"

ဒေါ်စန်းမော် က

" ဟုတ်ကဲ့ အရေးကြီးလို့ ခုပဲသွားတော့မှာ"

အားနာပြီး မလိုက်အောင် ပြောလိုက်တယ်။

" တော်သေးပါရဲ့ ကျမစောင့်နေတာ မှန်သွားတယ်:"

လက်ထဲမှာ အိတ်ကို အဆင်သင့်ဆွဲထားတယ်။

" ဒီလိုလေ...ကျနော်"

ရီဆင်ပေးမလို့

" ရပါတယ် ...ဒီလိုပဲပေါ့ ကျမနားလည်ပါတယ်"

ဇွတ်ဗျာ.။ ကားတံခါးဖွင့်နေတော့ လော့ချပေးလိုက်ရတယ်။ တံခါးဖွင့်ဝင်ထိုင်ခါ ပေါင်ပေါ်မှာ အထုပ်ကို တင်ပြီး ကားရှေ့ကို ကြည့်နေတယ် ။ ကျနော်လည်း ကားမောင်းထွက်လိုက်တော့တယ်။ ပဲခူးကို မကြာဘူးရောက်သွားတယ်။ နေ့လည် ဆယ့်နှစ်နာရီ ထမင်းဆိုင်ကောင်းကောင်းရှိတယ် ကြွေးပါရစေ တဲ့။ ဗိုက်ကလည်းဆာနေတော့ ပြောတဲ့ ထမင်းဆိုင်ရှေ့ကားထိုးပေးလိုက်တယ်။ အိမ်အောက်ထပ်မှာ ထမင်းဆိုင်ဖွင့်ထားတာပဲ။

အကဲခတ်ရင်း ထိုင်လိုက်တယ်။ ဘီယာတွေ သောက်တတ်လား အားမနာနဲ့ ကျမမှာမယ်လေ။ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ ပြန်မပြောမိဘူး။ ဘီယာငှဲ့ပြီး ကျနော့်ရှေ့ရောက်မှ ငြင်းမလို့ဘဲ ။သောက်ခြင်စိတ်ကလည်းရှိနေတော့ပြောမနေတော့ဘူး။

မြေပဲကြော် ငါးလေးဟင်း ချဉ်ပေါင်ရွက်ကြော် ဟင်းအရံဟင်းလေးတွေချပေးတော့ ကျနော်ကြိုက်တာချည်းဆိုတော့ မြည်းလိုက်သောက်လိုက် ဆိတ်သား ငါးသလောက်ပေါင်း.အမဲနှပ် ဟင်းငါးမျိုးလောက်မှာနေတာကြားတယ်။ ဘီယာ၂လုံးလောက် သောက်ကောင်းကောင်းနဲ့သောက်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျွံသွားပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အနေအထားအတွက် ကျနော်ရှက်သွားတယ် ။ဒီတော့

" အမ လည်းသောက်လေ..ကျနော်ကျတော့သောက်ခိုင်းပြီး"

" ဘီယာ မသောက်ဖူးဘူး:"

အံမယ် လာပြီးအပို ဟန်လုပ်နေတယ်။ အတူလိုးတဲ့ ကောင်တောင် ကျမမောင်လေးပါ တဲ့။ ဟာမက မခံခြင်စိတ်က.ပေါက်လာတယ်။ မာယာများရတော့တာပေါ့။ ကျနော် သောက်ခြင်သေးတယ်။ အမက မသောက်တတ်တော့ ကျနော် မသောက်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်စန်းမော် လှုပ်ရှားသွားပြီး..

" သောက်ပါ လိုက်သောက်ပေးပါ့မယ်..တစ်ခွက်တော့ သောက်ပါ့မယ်:"

အံမယ် ဘီယာတစ်ခွက်များ ဘာထူးမှာလဲ စောက်ပို ဘီယာတစ်လုံးမှာပြီး နှစ်ခွက်မျှထည့်လိုက်တယ်။ ငှဲ့ထားတဲ့ ဘီယာခွက်ကို တစ်ဝက်ကုန်အောင် မော့သောက်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်မှာ ဘီယာအနည်းငယ် စီးကျပေနေတာကို ခေါင်းငုံပြီးတစ်သျူးနဲ့ သုတ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် အရံဟင်းကို အမြည်းအဖြစ်မြည်းကြတယ်။

" စားကောင်းတယ်နော်"

" ကျမ ဒီရောက်တိုင်းဒီမှာပဲ စားနေကြလေ..စားကောင်းလို့ ဒီကအစ်ကိုကို ခေါ်လာတာ"

ဘီယာခွက်ကို အပြတ်မော့ချလိုက်တယ်။

" မောင်လေးရေ ဘီယာတစ်လုံးလောက်ချပေးပါအုံး"

ဘီယာတစ်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်ခွက်စီ ထပ်ငှဲ့လိုက်ရင်း

" ဒီက အကိုနာမည်က"

" ကျနော့်နာမည် မိုးဇော်ပါ"

" ကျမ နာမည်က စန်းမော်"

" သြော်ဟုတ်ကဲ့ အခုမှပဲ မိတ်ဆက်ရတော့တယ်"

စကားပြောရင်း သောက်ရင်း ဘီယာ ၄ လုံးလောက်ကုန်တော့ ထမင်းစားကြတယ်။ ထမင်းလည်း သိပ်မစားနိုင်ကြပါဘူး။ ထမင်းဆိုင်ကထွက်တော့ ၁နာရီခွဲပြီ။ ဘီယာမူးသလို ဖြစ်နေပြီး နားထင်ကို လက်ကလေးနဲ့ နှိပ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ဘက်ကြည့်ရင်း

" အမ ကျနော် ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲ"

" ကားဂိတ်က ဒီနားတင်ပါ ဘယ်နှစ်နာရီရှိပြီလဲ"

" ၁ နာရီ ခွဲ အမ"

" ဟယ်...အဲ့ဒါမှ ဒုက္ခပဲ ကားတွေ ဒီအချိန်မရှိတော့ဘူး..ဘယ်လိုတောင် လုပ်ရပ်"

လမ်းဘေး လူရှင်းတဲ့ နေရာ ကားထိုးရပ်လိုက်တယ်။ လက်ထဲမှာ ရွှေငွေလက်ဝတ်လက်စားတွေနဲ့

" ဒီမှာ အသိရှိသလား "

" ရှိတော့ရှိတယ် သူတို့ ခရီးသွားနေကြတယ်"

" အင်း တစ်ခုတော့ရှိတယ် ကျနော့်သူငယ်ချင်း ဟိုတယ်ရှိတယ်။ လုံခြုံစိတ်ချရတယ် ညအိပ်ပြီး မနက်မှထသွားပေါ့"

ခေါင်းကုတ်ရင်း ဒေါ်စန်းမော် က

" အင်းလေ အဲ့လိုပဲ လုပ်ရမှာပေါ့"

ဟိုတည်အခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်ပြီး ဒေါ်စန်းမော် အတွက် စီစဉ်ပေးလိုက်တယ်။

" ဒီက အကိုရော "

" ကျနော်လား သူငယ်ချင်းနဲ့ တွေ့စရာရှိတာလေး တွေ့မယ်။ အဲ့ဒါပြီးရင်တော့ ပြီးပြီပေါ့..ကျနော်မပြန်သေးပါဘူး အပြင်လိုက်ခြင်လိုက်ခဲ့လေ"

" ဟုတ်ကဲ့ အားနာလိုက်တယ် အဝတ်အစား လဲအုံးမယ်နော်"

အခန်းပြင် ရီဆက်ရှင်က စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော် ထွက်လာတယ်။ တီရှပ်ခပ်ပွပွ ထမီအနက်နဲ့ ဆံပင်ကို ခပ်ဖွဖွချထားတော့ အရွယ်နုနေပြီး တောပုံပျောက်သွားတယ်။ အဒေါ်ကြီးပုံစံ မဟုတ်တော့ဘူး။ နဂိုကလည်းအလုပ်မလုပ်ရဘဲ နေရောင်မခံတဲ့ အသားအရည်ဆိုတော့ ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။ သူငယ်ချင်းရှိရာ ကားမောင်း ထွက်ခဲ့တယ်။ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းပါ.။ ဘာငွေစာရင်းမှ မဟုတ်ဘူး။ 

ဒေါ်စန်းမော်ကို ရွှီးထားတာ ယုံကြည်ရအောင် လုပ်ရတာ ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားပေါ်ထားခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းအိမ်ထဲ နာရီဝက်လောက်အချိန်ဖြုန်းလိုက်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ ညနေစောင်းလုပြီ ဘုရားသွားမလားပို့ပေးမယ်ဆိုတော့ ဘုရားသွားဖူးကြတယ်။

ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ စင်တင်ဂီတလည်း ရှိတာမို့ သောက်ရင်းစားရင်း ကောင်မလေးတွေကို ထိုင်ကြည့်ကြပေါ့။ ဒေါ်စန်းမော် အတော်ကြည်နူးနေတယ်။ ကျနော့်မျက်နှာကို ခိုးကြည့်တယ်။ ကျနော့်လက်မောင်းတွေကိုင်ပြီး စကားပြောတယ်။ ဆူညံနေတော့ကပ်ပြောရတာပေါ့။

ကျနော့်မှာ အကျင့်တစ်ခုရှိတယ်လို့ပြောခဲ့တယ်။ မိန်းမတွေကို အစုံစမ်းခြင်တာ။ အဲဒိထဲမှာ အသက်ကြီးကြီးအန်တီကြီးတွေကို မစမ်းဘူးတာ။ နောက်တစ်ခုက ဒေါ်စန်းမော်အပေါ် အာဃာတကလည်း သိပ်မရှိတော့ ရှိခဲ့ရင်လည်း အဲဒိစိတ်က စမ်းခြင်စိတ်ကို နိုးဆွလို့ ဖြစ်မယ် ။ သီချင်းသံ ငြိမ်သွားတော့

" အမ တစ်ယောက်တည်း အိပ်လို့ဖြစ်လား"

ကျနော့်လက်မောင်းကို ကိုင်လာရင်း

" ဖြစ်တော့ဖြစ်တယ် ဒီက ကိုမိုးဇော်က ဘယ်သွားမှာမို့လဲ ကောင်မလေး ချောချောဆီ သွားအိပ်မလို့လား"

" မဟုတ်ပါဘူး"

" ဟုတ်ပါတယ် လူကလည်း ချောတော့ ကောင်မငယ်ငယ်ချောချောတွေကလည်း အဆင်သင့် ကျမတို့အရွယ်ကို"

ပါးစပ်ကို လက်ညိူးနဲ့ထိုးပိတ်လိုက်တယ်။

" အခန်းပြန်ကြမယ်လေ "

………………………………………………

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းဝင် ကျနော် ရေချိုးရင်း ပြင်ဆင်သင့်တာ ကျနော်ပြင်ဆင်ထားလိုက်တယ်။ စွပ်ကျယ်လက်ရှည်အဖြူနဲ့ ပုဆိုးကြမ်းလဲဝတ်ရင်းခေါင်းက ဆံပင်တွေ တံဘက်နဲ့ သုတ် နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေါ် တင်ပါးလွှဲထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် လက်နှစ်ဖက်ကို စုကိုင်ပြီး ပွတ်နေတယ်။ ဘေးမှာကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ တံဘက်နဲ့ရေသုတ်ရင်း

" မအိပ်သေးဘူးလား:"

" မအိပ်ခြင်သေးဘူး"

" ဘာလို့ ဟောဒိက မင်းသားနဲ့ အတူတူဆိုတော့"

" လုပ်ပြီ မင်းသား မဟုတ်ပါဘူး"

ခေါင်းငုံပြီး လက်တွေပွတ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ထမိန်အနက် ပြူထွက်နေတဲ့ တင်သားကို တီရှပ်က မဖုံးနိုင်ရှာဘူး.။ ထူထဲတဲ့ ဆံပင်အုံကို ဘေးတစ်ဖက် ဆွဲသိမ်းထားတော့ နားကပ်အရောင်နဲ့ လည်တိုင်က အသားအရေ မပျော့တွဲ။

" အမက မှ မင်းသမီးပါ"

" ပိုပြီ ကိုယ့်အကြောင်းကိုသိပါတယ် မမြှောက်နဲ့"

" တကယ် နုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးရွနေတာပဲ..နှင်းဆီပန်းနဲ့တူတယ်"

တကယ်လည်းနုတ်ခမ်းနီနဲ့ လှနေတယ်။

" ဟုတ်ရဲ့လား"

" အဟုတ် အဲ့ဒိနှင်းဆီဖူးလေးကို ခူးခြင်နေမိတယ်"

" ခူးပေါ့:"

" တကယ်"

တံဘက်ကို ဘေးချပြီး ကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ နွေးအိတဲ့ တင်ပါးက ဖောဋ္ဌပ အာရုံပေးနေတယ်။ လက် မောင်းကနေ သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကို မေးစေ့ကနေ ညင်သာစွာ ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော်အသက်ရှူ မြန်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ခလေးဘဝက ရင်းနှီးဖူးသော.ဒေါ်စန်းမော်၏ ပုံရိပ်။ ယခုအခါ ဘယ်လိုမှ အိပ်မက်မထားဘဲ လက်တွေ့ လိင်ဆက်ဆံရတော့မည်ဆိုတော့ သူ့လီးကလည်း ကြွတက်လာသည်။ အဓိပ္ပါယ်တွေ ရွေ့လျားပြောင်းလဲ သွားခဲ့ချေပြီ။

တီရှပ်ကိုလှန် လက်လျိုဝင်တော့သပ်ရပ်စွာ ဝတ်ထားသော ထမိန်လွှ ာအပေါ်ကနေ ဆီးခုံနှင့်ဗိုက်သားကို စမ်းမိတယ်။ သာသာယာယာ ပွတ်ရင်း နုတ်ခမ်းကို စုပ်နေမိတယ်။ ပါးစပ်လေး ဟပေးလာတော့ လျှာခြင်းထိခါမွှေလိုက်တယ်။

" ဟင်း ဟင်း အင်း ကိုရယ်"

တီရှပ်ကြားကနေ နို့ကို ဘလာစီယာ အပေါ်ကနေ ကိုင်မိတယ် ။ ထင်သလို မကြီးပါလား။ အေးလေ ခလေးတောင် နို့တိုက်ခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ ဒေါ်စန်းမော် နောက်မီးလင်းတဲ့ ကောင်တွေကလည်း သိပ်ကိုင်ဖူးပုံ မရ။ ဒေါ်စန်းမော်က အလိုက်သိသည်။

ဘလာစီယာကို အသင့်ဖြုတ်လိုက်တာ ဂရုမပြုဟန်ဆောင်ရင်း တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်တော့ ကူညီရှာလေတယ်။ကျနော်ကုတင်ပေါ် ဖိလှဲလိုက်ပြီး ကင်ဆင်ဆွဲရင်းနို့တွေကို နယ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မေးစေ့ကို စုပ်လိုက်တယ်။လည်ပင်းတွေနမ်းတယ်။အတော်ဖီးတက်လာနေတယ်။

" အင်း.ဟင်း"

နို့အုံကိုရွရွကလေးကိုင်ပြီး တချက်ခြင်းနို့သီးခေါင်းကို စို့တာခေါင်းအုံးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး လူးနေတယ်။ ထမိန်လှန်တင်ပြီးပုဆိုးကြားက လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့တော့ အတော်စိုရွှဲနေတယ်။ နောက်တချီမှ ဘာဂျာပေးတော့မယ်။ လိုးခြင်နေပြီ။ အဖုတ်ထဲလီးကို ထိုးပွတ်လိုက်တော့

" အား အ"

ကျနော်လည်း မခံစားနိင်တော့ဘူး။ ဗြွတ်ခနဲ သွင်းလိုက်တော့ ရင်ဘတ်တွေနိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဧကရီက ငယ်တော့ တမျိုးဒေါ်စန်းမြင့်က ဘော်ဒီတောင့်တော့ လိုးရတာ အိခါ.စီးနေတယ်။

အပေါ်ကနေ ကျနော်ထိန်းလိုးပေးပေမဲ့ တချီပြီးတော့မှာ မထိန်းနိုင်ဘူး။ သုတ်တွေ ထွက်သွားတယ်။အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပစ်တော့ မသိရှာဘူး။ အော်တာတော့ သူ့ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့။ အရှိန်ပြန်ရပြီး လီးပြန်မာလာတယ်။ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လေးဘက်ထောက် လိုးတယ်။ ခါးကနေကိုင်ခါ အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တယ်။

" အ အား အောင့်တယ် ကို..ဖြေး ဖြေး"

ဒီလို အောင့်တာကိုပဲ ခါးကိုဖိ ဆံပင်ကို နောက်က အသာဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တာ ဆော်ကြီး လက်တွေပြုတ်ကျနာလို့ အော်လိုက် ကောင်းလို့ အော်လိုက်ပေါ့။ ဒါကိုပဲ သိပ်ကြိုက်သွားတယ်လို့ ပြောပြတယ်။ ဒုတိယ အချီသုတ်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး။ ဒေါ်စန်းမော် အပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်တော့တယ်။ အမောပြေတော့ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကြပြီး ဘီယာတစ်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်ကြိုက်မော့ကြတယ်။

" ကိုယ်ရယ် သိပ်ကြမ်းတာပဲ"

" စန်းမကြိုက်ရင် မလုပ်တော့ဘူး"

" မကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဟာကြီးက ရှည်တော့ သားအိမ်ထောက်လို့ အောင့်တာ ခံရတာကောင်းလည်းကောင်းတယ် အောင့်လည်း အောင့်တယ် ဒူးတွေတောင် ခြောင်တယ်"

" နောက်တခါ ဖြည်းဖြည်းလေး လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်လား"

" အင်း .."

" စန်းကို ကိုယ်စွဲသွားပြီး မခွဲနိုင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" အံမယ် ဒီကပြောရမှာ:"

နုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်ရင်း

" စန်းတကယ်ပြောမယ် အထင်သေးမှာလား"

" ဟင့်အင်း"

" တကယ်နော်"

" တကယ်"

" စန်းကြုံဖူးတဲ့အထဲမှာ ကိုယ်ဟာစန်းရဲ့ အဖော်မွန်အစစ်ပဲ စန်းဝန်ခံတယ်"

" အထင်မသေးတဲ့ အပြင် အထင်တောင်ကြီးသေး အဲ့လိုဟန်မဆောင်တာကို ချစ်တာ"

ဒေါ်စန်းမော် ဟက်ထိသွားတယ်။ ဘီယာလည်းကုန်ပြီမို့..

" စန်းကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်ကိုယ်စန်းအဖုတ်ကို ကြည့်ခြင်လို့:"

" ဘာထူးဆန်းတာမှတ်လို့"

" သြော်ကိုယ့်ချစ်သူအဖုတ်လေးကို မကြည့်ရဘဲမနေနိုင်လို့:"

" ပြီးရော"

မီးရောင်နဲ့မြင်သာအောင် ပေါင်ဖြဲလိုက်တယ်။ အမွှေးထူထူ ကောက်ကောက်တွေကြားကပြဲ လန်နေတဲ့ အဖုတ်ပြူးနေတဲ့ အစိက ညိုတိုတိုလျှာလေးနဲ့ ပင့်ယက်ပေးလိုက်တယ်။

" ရှလွတ် ပတ် ပလပ်"

" အိုး အင့်"

" ကိုယ်ဘာလုပ်တာလဲ"

" ကိုယ်စန်းကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ"

" အသဲတွေယားလိုက်တာ"

" ပလပ်ပလပ်"

စောက်ခေါင်းတဝိုက် လျှာနဲ့သိမ်းကြုံး တံပျက်လှည်းသလိုလှဲပစ်တယ်။

" ရှီး အိုး."

" ကောင်းလား"

" အင်း ခံလို့ကောင်းတယ်"

ဘာဂျာအစွမ်းမခံစားဖူးတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်အတွက် စပါယ်ရှယ်ဘာဂျာ။

" ရှလွတ် လယပလပ်ပလပ်ပြွတ်"

အစိကြီးကို စုပ်လိုက်တယ်

" အား အို ကိုရယ် အိုး"

စောက်ခေါင်းယက်လိုက် အစိယက်လိုက်နဲ့။ ဆော်ကြီးလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လုံးခြေပွတ်နေတယ်။ လျှာနဲ့ အပေါ်အောက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲပစ်တယ်။

ပြီးတော့ လက်ညိုးလက်ခလယ် ထိုးထည့်လိုးပေးတယ်။ အစိကို ယက်ပေးရင်း တစ်ဖက်က လက်နဲ့ လိုးရင်းပေါ့။ ကုတင်အောက် ဒူးထောက် ယက်နေတဲ့ ကျနော့ပါးစပ်ကို စောက်ရည်တွေနဲ့ ပန်းတော့တယ်။ အရည်ကျဲကျဲတွေ သေးတွေမှတ်လို့ ငန်ကျိကျိနဲ့ဆော်ကြီးအရမ်းကောင်းနေပြီ။

" ကိုယ်ရယ် ကျမ အပေါ်က တက်ခြင်တယ် "

ကု တင်ပေါ်တက်ြ ပီး ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ထမိန်ချွတ်ပြီး ကျနော့်အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်မှာ တေ့ထားတယ်။

ပလွတ် 

ချော်ထွက်သွားတယ်။

" အင်း ဟင်း ရှီး "

စိတ်ထန်နေတော့ လွဲနေတယ်။ နောက်တခါ ဖင်ကြီးကြွပြီး လီးကိုင်တေ့ပြီး လက်ကိုထောက်ဆောင့်တယ်။

ပလွတ်

ချော် ထွက်သွားပြန်တော့

" အင်း ဟင်း ဟင်း"

ကျနော် အောက်ကနေလီးကို ကိုင်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ သေချာ.အောင့် လီးဒစ်မြုပ်အောင်ဖိချပြီးမှကျနော့်ရင်ဘတ်အပေါ် လက်ထောက်လိုက်တယ်။

" အ အ အ"

အရသာခံပြီးဖိထိုင်ချလိုက်တယ်/

" ဗြစ် ဗြစ် စွိ အ အား"

အဆုံးထိဝင်နေတဲ့ လီးကို တပ်လျက်ရှေ့နောက်ပွတ် ဆွဲနေတော့တယ်။

" အား..အ"

ဖင်ကြီးကို ဝိုင်းခါ.မွှေ့ယမ်းရင်း ဖီးတက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ ဆံပင်တွေကို ခါရမ်းကာအော်တယ်။ ဆီးခုံကိုပွတ်သက်ရင်းခါးကို ထိန်းပေးထားရတယ်။ ဖင်ကြွလိုက်ပြီး ဆုံထောင်းသလို ဆောင့်တော့ ကျနော်လည်း ကောင်းလာတယ်။ အပြန်အလှန်အော်ပေးမိတယ်။

" အ အ ဟ အာ.းကောင်းလိုက်တာကွာ.အချစ်ရယ် အား"

ဆော်ကြီးကျနော့်ကို ဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ဖက်ခါ ဆောင့်တော့တယ်။ ကျနော်ဖင်ကြီးကို မပေးပြီး အောက်ကပြန်လိုးပေးတယ်။

" အား အ"

ပါးစပ်ကြီး ဟပြီး ကော့တက်လာတယ်။ လီးနဲ့အဖုတ်ကျွတ်လုလု အကြောတွေဆွဲပြီး တောင့်တောင့်ကြီး အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ လီးချောင်းပေါ်ညှစ်ချတော့ပြီးပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ ဖင်ကြီးကို ထိန်းမပြီး ကျနော်  ဆက်ခါဆက်ခါ ပင့်လိုးရင်း သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီ။

" အား.အ"

ဆော်ကြီး ဖိကပ်ထိုင်ချပြီးဖင်နဲ့ ပွတ်ယမ်းကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ငြိမ်သွားတယ်။ ကျနော့်လီးလည်း ခါတိုင်းနဲ့မတူ သုတ်ရည်တွေ ပန်းပြီး တဒုတ်ဒုတ် လှုပ်နေတယ်။

" ကိုယ်ရယ် ဘယ်လိုလူကြီးလဲ ချစ်တယ်ကိုယ်ရယ်"

ကျနော်နဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ဖက်ခါအိပ်ယာထဲ လှဲရင်းအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ နိုးတော့ မနက် ၈ နာရီပြုံးပြီးကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။

" နိုးပြီလား ကိုမိုး"

" အင်း:"

ကုတင်ပေါ်က လူးလဲထခါရေချိုးလိုက်တယ်။ အဝတ်အစားထုတ်လဲပြီး ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့မယ်။

" ကိုမိုး ကျမ ကိုမိုးဖုန်းနံပါတ်လိုခြင်တယ် .. အချိန်တိုင်းမဆက်ပါဘူး ဘယ်သွားမလဲ မသိတဲ့ မင်းသားကို"

" ရပါတယ်"

ဖုန်းနံပါတ်ရေးပေးလိုက်တယ်။ ကားဂိတ်ရောက်တော့ ပြန်ဆုံနိုင်အုံးမှာလားဟင် တဲ့။

ကိုမိုး ကတိပေးတယ်.ပြန်ဆုံစေရမယ်။ ဘယ်လိုပြန်ဆုံမှာလဲ။ မျှော်လင့်ချက်အပြည့်နဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။စန်းရဲ့အိမ်ထဲအထိကိုယ်လာခဲ့မယ်။

………………………………………………

ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီး.ကျနော် ရန်ကုန် ပြန်လာခဲ့တယ်။ ပုံမှန်ဖြတ်သန်းနေကြ အတိုင်း မနက်ဘက်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင် ညနေဘောလုံးကန် ဂျင်ဆော့။ ဧကရီတို့ အိမ်ဘက်က ပြန်လာတိုင်း ဧကရီကိုကြည့်မိတယ်။ ကျနော်ပြန်လာချိန်သူသိတယ်။ဧကရီမရှိဘူး။

တစ်ရက်တော့ သူ့အမေ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အိမ်ရှေ့မှာထိုင်နေတာ တွေ့တာပဲ။ ဧကရီ့အကြောင်း သိခြင်တာနဲ့။ အန်တီ နေကောင်းလား နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ အင်း လူကတော့ ကောင်းပါတယ်ကွယ် တဲ့။ စကားပြောခြင်နေတဲ့ လမ်းကြောင်းခင်းတော့..ဟုတ်ကဲ့ပေါ့။

" ငါ့တူရယ် အန်တီ့အိမ်ထဲ မီးသီးကျွမ်းနေလို့အဲ့ဒါ.ကြည့်ပေးပါလား"

ကူညီသင့်တဲ့ အကူအညီမို့ကျနော်ကြည့်ပြီး မီးလုံးကျွမ်းနေကြောင်း လဲလိုက်ရင် အဆင်ပြေကြောင်း ပြောလိုက်တယ်။ ၅ ထောင်တန် တစ်ရွက် ထုတ်ပေးတယ်။ ရတယ်အန်တီ ကျနော်ဝယ်လာခဲ့မယ်။ အိမ်ပြန်ရေချိုးပြီးမတော်ရတဲ့ ယောက္ခမအတွက် လုပ်ပေးဖို့ ဝယ်ခြမ်းကာလာခဲ့တယ်။

မီးလုံးတွေဆင်ပြီး အိမ်ထဲအကဲခေတ်တော့ လူသံမကြားရတာနဲ့

" အန်တီအိမ်သားတွေ ဘယ်သွားကြလဲ"

" အကုန်လုံး ကျိုက်ထီးရိုးတဲ့လေ"

" သြော်:"

အန်တီ အားလုံးပြီးပြီ။ ကျနော်ပြန်တော့မယ်...။ အဘွားကြီးက မပြန်ပါနဲ့အုံးလား။ အန်တီ တစ်ယောက် တည်းမို့ပါ တဲ့ ဧကရီလိုပဲ ခပ်ပိန်ပိန်အဘွားကြီးကို ကျနော်စိတ်ပျက်နေတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာမအိပ်ရဲရင် အစီအစဉ်ဆွဲပေါ့။

နောက်တစ်ခုက ဧကရီ ပြန်ပြောပြတာ။ ကျနော့်ကို အမိဖမ်းဖို့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က ပြော သတဲ့။ ဧကရီက လက်မခံ နားမထောင်တော့ ကျနော့်ကို စားနေကြ ကြောင်ပါး ဘယ်မိန်းမမှ အတည်ယူမှာ မဟုတ်ဘူး။ အိပ်ဖို့ တွဲတာ လီး အတော်သရမ်းတဲ့ ကောင် ။ ဧကရီ့ကို ကျနော် ယူမယ်ပြောတာတောင် သဘောမတူဘူး တဲ့ လုပ်ပြန်ရော။

ဧကရီ့ အမေ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ကလည်း ပိန်ပိန်ပဲ ။ ဧကရီ့ထက် လူကောင်နည်းနည်းကြီးတာက လွဲလို့ ဧကရီအကြီးစားပဲ။ ကျနော်သူတို့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဖုန်းဝင်လာလို့ကြည့်လိုက်တော့ ဖားသားကြီးဆက်တာ။

" သားအိမ်ပြန်အိပ်မှာလား" မေးတာ

" အင်း အခြေအနေရပဲ ၉ နာရီလောက် ကျနော်ပြန်မရောက်ရင် မစောင့်နဲ့တော့"

လို့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လက်ဖက်သုပ်လိုက်အုံးမယ် ဆိုပြီး နောက်ဖေးဝင်သွားတယ်။ ဒီအိမ်ရောက်ဖူးတာ ဒါပထမအကြိမ်ပဲ။ ရေအိမ်ဝင်လိုက်ရင်း ဧကရီပြောတာ သတိရတယ်။ အမေက နင်နဲ့ငါသာ နေရာခြင်းလဲလိုက်ခြင်တယ်။ မိုးဇော် ငါ့ယောကျ်ားဖြစ်နေလောက်ပြီ တဲ့။

အာ့တာဆို အမေလည်း အရိုးပဲ ကျန်မှာ ကိုမိုးဇော်က အမေ့ကို ပေးတောင် အိပ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ တအားသန်တာ ။ အမေတော့ ခဏလေးနဲ့ အသက်ထွက်မှာ။ အံမာ မိုးမိုးခိုင်အေ့ နင်တို့ ငါ့ဟာထဲက ထွက်လို့လူ့လောက ရောက်လာတာ။ နင့်ထက် အရာရာ သာတယ်။ နင့်ကောင်လောက်တော့ လိမ်ချိုးပြစ်လိုက်လို့။ဆိုသတဲ့ ။ ကျနော် ရီမိတယ်။ တယ်မလွယ်တဲ့ အဘွားကြီး။

ရေအိမ်က ထွက်လာတော့ လက်ဖက်သုတ် သုပ်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ။ ဖင်တော့ ကျန်သေးသား။ မုဆိုးမပဲ ကျန်မှာပေါ့။ ဖြစ်ခြင်တော့ အဘွားကြီးနားက အဖြတ် ကျနော့်ကိုလှည့်ပြီး ပြီးခါနီးပါပြီကွဲ့ လို့ လှည့်အပြော မီးက ဖျတ်ခနဲ ပျက်သွားတော့ မှောင်ကျသွားတယ်။

" အမလေး "

လက်က ကျနော့် ပုခုံးလာကိုင်တယ်။ လင်းရာက မှောင်သွားတော့ ဘာမှ မမြင်ရဘူး။ မျက်လုံးကျင့်သားရအောင် ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ဟောဗျာ အဘွားကြီးက ကျနော့ရင်ခွင်ထဲ အပ်ထားတာ။ ကျနော့် လက်က အဘွားကြီး ခါးမှာ ဘယ်ကဘယ်လို ဖင်ကို ကိုင်ကြည့်မိရက်သား..

" အန်တီဘယ်လို လုပ်မလဲ.အင်ဗက်တာရှိလား"

" ဟင့်အင်း မီးမပျက်တာကြာတော့ မသုံးဖြစ်တော့ ဖွင့်မရတော့ဘူး"

" အာ့ဆို ဖယောင်းတိုင်နဲ့ မီးခြစ်ရော"

" အပေါ်ထပ်မှာ အန်တီ ရှေ့ကသွားမယ် မင်းနောက်က လိုက်ပေးနော် "

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က ရှေ့ကသွားပြီး ကျနော့ကို လက်ဆွဲထားတယ်။ တဒဂ် အတွေ့ကြောင့် ကျနော့် ငပဲ မာသလိုလိုပဲ သာယာခြင်နေပြီ။ လှေကားအတက်မှာ ရှေ့ကသွားနေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ရပ်လိုက်ရင် ကျနော်က ခြေလှမ်းကျွံသွားပြီး ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ဖင်ကို သွားထောက်မိနေတယ်။

လှေကား အထစ် အတော်များများ အကြိမ်စိပ်လာတော့ လီးက သိသိသာသာ တောင်နေပြီး သိသိသာသာကိုထောက်မိနေတယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဖင်ကို ကော့ထားပြီး ကျနော်နဲ့ ထောက်မိအောင်ကို လုပ်နေတာ သိသာတော့ ကျနော်လည်း ရဲတင်းလာတာပေါ့။

အမှန်တော့ ဖယောင်းတိုင်မီးခြစ်ဆိုတာ ဘုရားစင်မှာ အလွယ်တကူ ရှိတတ်တာ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က လာဒီဘက် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းဘက် ဆွဲခေါ်လာတယ်။ အိပ်ခန်းကို သိပ်ဖွင့်မရတဲ့ ပုံနဲ့ ကုံးလိုက်ရပ်လိုက် ဖွင့်နေတော့ ကျနော်ကလည်း နောက်ကက ပ်ထောက်တာပေါ့။ အခန်းထဲက ပိုမှောင်တယ်။

" အန်တီ ဘာမှမမြင်ရဘူး"

" ဟုတ်တယ် ရှေ့က ကုတင်မှာ ခဏ ထိုင်ရအောင်"

တကယ်လည်း မမြင်ရတော့ရှေ့ကို လက်ကလေးနဲ့ စမ်းခါစမ်းခါ ဖင်ကလေး ကုံးတဲ့နောက် ကျနော် ကပ်လိုက်ရတာပေါ့။

" ရပြီ "

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အရင်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကို စမ်းရင်းထိုင်ခိုင်းတာ လီးနဲ့ လက်နဲ့ ထိမိတော့ ထူပူသွားရှာတယ်။ အသံတွေတုန်လို့ ။ လာ ဒီမှာထိုင် တဲ့ ။ ပြောစရာစကားမရှိတာနဲ့...

" ဒါဘယ်သူ့ အခန်းလဲ"

" အန်တီ တစ်ယောက်တည်းအိပ်တဲ့ အခန်းလေ"

" သြော်..မင်းပြန်ရင် ဒီအခန်းထဲတောင်မအိပ်ရဲဘူး။ မီးကလည်းဘယ်အထိပျက်အုံးမလဲ မသိစိတ်ညစ်တယ်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လက်ဖဝါး နွေးနွေးက ကျနော့်ပေါင်ပေါ် တင်ထားတော့ တမျိုးပဲ။ အမှောင်ထဲ မျက်လုံးကျင့်သားရပြီး ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဘက်စောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း နားသယ်စပ်နားတိုးခါ လေရှူနေမိတယ်။ ကျနော့်နှာခေါင်းကရှူထုတ်တဲ့လေ သူ့ကို တိုးနေတာ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်မျက်နှာလှည့်လိုက်တော့ မျက်နှာနှစ်ခုနီးကပ်သွားတယ်။ ဘာပြောရမလဲ စဉ်းစား စဉ်းစား...

" အန်တီ တစ်ယောက်တည်း ပစ်မထားရက်ဘူး ကျနော်အိပ်ပေးပါ့မယ်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အာခေါင်သံနဲ့

" တကယ်ပြောတာနော် ပြီးမှ ထွက်မပြေးနဲ့"

" ဘာဖြစ်လို့ ထွက်ပြေးရမှာလဲ"

" သြော် အဘွားကြီးနဲ့ တအိမ်ထဲ အိပ်တော့ လန့်ပြီးပြေးသွားမှာ ပြောတာ"

" မလန့်ပါဘူး.အန်တီက အဘွားကြီးမှ မဟုတ်တာ...ဧကရီထက်တောင် နုသေးတာကို"

" ဘာကိုကြည့်ပြောတာလဲ"

" မျက်နှာနဲ့ကိုယ်လုံးကြည့်ပြောတာ"

" မျက်နှာက ပါးရည်တွန့်နေပြီ"

" မတွန့်ပါဘူး"

" ဒီမှာလေ နားထင်တွေ မျက်ရစ်တွေ တွန့်နေပြီ"

ကျနော် အလိုက်တသိ ကိုင်စမ်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာ မော့ပေးထားတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ပါးကို.လက်ဖဝါးနဲ့ တစ်ဖက်က ထိမ်းအုပ်ကိုင် တစ်ဖက်က အသာအယာပွတ်စမ်းရင်း...

" မတွန့်ပါဘူး ထင်လို့ပါ  အသားအရည်နူးညံ့တော့ တွန့်တယ်လို့ထင်ရတာ"

ကျနော့်လက်ဖဝါးကို သူ့လက်ဖဝါးအုပ်ပြီး ပါးကိုပွတ်လာတယ်။ ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ကျနော်အနားတိုးလိုက်တယ်။

" အန်တီ့မျက်နှာက ရှင်းပြီးလှတယ် ဧကရီ့အရွယ်လောက်ကဆို ယောကျ်ားတွေ ဝိုင်းနေမှာပဲ"

" ယောကျ်ားတွေ ဝိုင်းမဝိုင်းတော့ မသိဘူး။ ယောကျ်ား အသက်ငယ်ငယ်နဲ့ ယူရပြီး ခလေး ၃ ယောက်တောင်မွေးပြီးတဲ့ မိန်းမ ယောကျ်ားကြီးနဲ့ကို ဘယ်က ဝိုင်းမှာလဲ"

" လှချိန်ပချိန်တောင် မရှိလိုက်ပါဘူး အချစ်ဆိုတာတောင် မသိလိုက်ရဘူး ဧကရီတို့ အဖေကို ပိုက်ဆံရှိလို့ ကိုယ့်ထက် အသက်ကြီးပေမဲ့ ယူခဲ့ရတာလေ:"

" သြော် အန်တီ့မှာ ချစ်ရတဲ့သူ မရှိခဲ့ဘူးလား"

" လင်ရတော့ ဆယ့်ခြောက်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူးလေ"

" သြော်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ပြောတာ အလိုက်သင့်နားထောင်နေလိုက်တယ်။ မျက်နှာကနေ ပုခုံးကို မရဲတရဲ ခပ်ဖွဖွဖက်ကိုင်ထားရတယ်။

" ဧကရီ့ကို နောက်ပိုင်း နားလည်လာပြီး ဘာမှ မပြောတော့တာ ကိုယ့်ဘဝကို ပြန်သုံးသပ်မိလို့လေ"

" အင်း"

" အန်တီလည်း အရွယ်ရှိသေးတာပဲ သင့်တော်တဲ့သူနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုပါလား"

" အို ...ဒီခေတ်က စမောလေးတွေ ခေတ်လေ ဒို့အရွယ်ကို ဘယ်သူက မြင်တော့မှာလဲ"

" အန်တီ ထင်လို့ပါ။အန်တီ အများကြီးကျန်သေးတာကို"

" ဘာတွေ ကျန်တာလဲ"

" ဟိုဟာ ...အတောင့်ကြီးကျန်သေးတာကို"

" ဘယ်ဟာ တောင့်တာလဲ"

" ဟာ..မပြောရဲဘူး"

" အံမယ် သူကပဲ ပြောရရှိသေး"

" အန်တီတောင့်တာ ကျနော် တကယ်ပြောတာ"

" မင်းက အမေနဲ့သမီးမှားပြောတာပါ"

" မမှားပါဘူး အန်တီက ဧကရီ့ထက် ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်"

" လူလည် မြှောက်ပြောနေပြီ"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရယ်တယ်။

" မမြှောက်ဘူး အန်တီအရမ်းလှတယ်"

" အမှောင်ထဲမှာမို့ပါ"

" မမှောင်ပါဘူး အကုန်မြင်ရတာကို"

ကျနော်ပုခုံးကို ဆွဲလှည့်ပြီး မျက်နှာခြင်းဆိုင်လိုက်တယ်။

" အဲ့လို မကြည့်နဲ့ မနေတတ်ဘူးကွယ်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် နွဲ့နေပြီ။

" မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားပေါ့"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်မျက်နှာကို အသာဆွဲယူလိုက်တယ် ။ တံတွေးမြိုချလိုက်တာ သတိထားမိတယ်။

" သိပ်လှတဲ့ နုတ်ခမ်းလေး အနမ်းပေးမယ်နော်"

မဖြေဘူး။ နုတ်ခမ်းပါးပါးအစုံကို ကျနော့် နုတ်ခမ်းနဲ့ ထိထားရင်း လက်ဖဝါးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ပေးတယ်။နုတ်ခမ် းခပ်ဟဟပွင့်လာတယ်။ ကျနော်အသာ.စုပ်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်လေး ပိုဟလာပြီး ငြိမ်ခံနေတယ်။နုတ်ခမ်းစုပ်ပေးတာနဲ့ တင် ဖီးတွေတက်နေတာ သိရတော့ နို့အုံကို အသာစုပ်ကိုင်ရင်း အိပ်ယာထဲ တဖြည်းဖြည်းလှဲချလိုက်တယ်။

" ဖျတ်"

မီးပြန်လာပြီ။

အခန်းထဲ လင်းခြင်းသွားတော့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ရှက်ပြီး " မီးလာပြီ ဖယ်ပါအုံး" ရုန်းထွက်တယ်။ မီးက အဖျက်သမားလုပ်သွားတော့ ခက်ပြီ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လူးလဲထ ။ အကျီတွေ ပြန်သပ်သပ်ရပ်ရပ်လုပ်ပြီး..

" အိမ်အောက်သွားရအောင်" တဲ့။

အိမ်အောက်ရောက်တော့ ဆက်တီစားပွဲမှာ ကျနော်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ လက်ဖက်သုပ်နဲ့ ရေနွေးလာချပေးပြီး တံခါးတွေလိုက်ပိတ်နေတယ်။ ကျနော့်ဆီလှမ်းလာပြီး..

" တကယ် အိပ်မှာနော်"

" အင်း တကယ်အိပ်မှာ"

" အာ့ဆို ဒို့ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်"

" မချိုးလည်း လှတာပဲ ကို"

ညုလိုက်တော့ ပြုံးပြီး လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ရေမိုးချိုးပြီး။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဘေးမှာလာထိုင်တယ်။ မွှေးကြိုင်နေတာပဲ။

" လက်ဖက်သုပ် ကောင်းရဲ့လား"

" ကောင်းပါတယ်"

" ဘာမှလည်း မကြွေးရဘူး"

" ရပါတယ်"

" မင်းကို အိပ်ယာ ပြင်ပေးမယ်လေ"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အိမ်ပေါ်တက်သွားပြီး မကြာ ကျနော်လိုက်တက်သွားတယ်။ ဘုရားစင်ရှေ့မှာ.ခြင်ထောင်ထောင်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်။ တက်လာတဲ့ ကျနော့်ကို

" အဆင်ပြေရဲ့လား"

" ပြေပါတယ် မီးပျက်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" အင်း အဲ့ကျရင် မင်းဆီလာမှာပေါ့"

" မီးကလည်းမပျက်ဘူးကွာ"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် သဘောကျပြီး ရီတယ်။ သူမအခန်းထဲ လှစ်ဝင်တော့ ကျနော်လိုက်ဝင်ပြီး အခန်းမီးနောက်ကနေ ပိတ်လိုက်တယ်။

" အို အမလေး"

ကျနော် ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နုတ်ခမ်း ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။

" အခုကတည်းက အတူအိပ်တာ ပိုကောင်းတယ်"

" အို ...မဖြစ်ဘူး"

" ဘာမှမဖြစ်တာလဲ မမရယ် ချစ်တယ်"

" အို..မင်းကွယ်"

မတ်တပ်ရပ် နမ်းရင်း ကုတင်ဆီ တွန်းလာခဲ့တယ်။ ကုတင်ဆီရောက်တော့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တဲ့ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးလှဲချလိုက်တယ်။ ကုတင်အောက် ကျနေတဲ့ ခြေနှစ်ဖက်ကို ဒူးနဲ့ ဖြဲကားပြီးနုတ်ခမ်းစုပ်ရင်းမှ ပုဆိုးထဲက လီးကို ဆွဲထုပ်ရင်း အဖုတ်ဆီ တိုးကပ်လိုက်တယ်။ အဖုတ်အမွှေးတွေကြားကနေ အဖုတ်ဝကို လီးနဲ့ ပွတ်စမ်းရင်း စိုရွှဲရွှဲ အထိအတွေ့ကြောင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲ လီးတံကို ထိုးသွင်းချလိုက်တယ်။

" ဗြိ ဗြိ ဗြိ ပလွတ် ဗြွတ်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အသံရှည်ဆွဲခါ.

" အ ...အား:..........."

အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ ခနငြိမ်နေလိုက်ပြီး အကျီဆွဲလှန်ခါ နို့ပိန်ပိန်တွေကို စို့လိုက်တယ်။ ခေါင်းမော့ပါးစပ်ဟခါ ဖီးတက်နေရှာတယ်။ ပြောမယ်ဆို ဧကရီ့လောက်တောင် အတွေ့အကြုံမရှိ။ မုဆိုးမ ဆာလောင်မှုကြောင့်သာ။ ကျနော် သိပ်မပြုစုပေးတာ။ ပြောရမယ်ဆို သူ့ယောကျ်ားအသက်ကြီးကြီးရဲ့ အလိုးခံတာ တစ်ခုတည်း နောက်ပြီးငတ်နေတာကြာပြီ မဟုတ်လား။

ပထမအချီတော့ အူရိုင်းလေးကို ဒီအတိုင်းလေး သွားပေးရမယ်လေ။ ကုတင်ပေါ် ပေါင်ကားစေပြီးလှေကြီးထိုး ရိုးရိုးနဲ့ ဆောင့်ချက်ကို ကြမ်းလိုက်နုလိုက် လိုးပေးတယ်။ ဧကရီ စောက်ဖုတ်ထက် လိုးလို့ကောင်းတော့ စိမ်ပြီး လိုးနေလိုက်တယ်။ အဘွားကြီးကတော့ ကျနော့်ကို လွတ်ထွက်သွားမှာကြောက်နေဘိအလား အတင်းဖက်ထားတယ်။ မကြာဘူးအောက်က ကော့ပြန်တက်လာပြီး

" ဟင်း ဟင်း အင်း အင်း အားစီး..."

ပြီးမဲ့ အရိပ်အယောင် ပြလာတယ်။ ကျနော် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးတယ်။ စိတ်ကို ဖြေလွှတ်လိုက်တော့လိုးကောင်းတဲ့ အဖုတ်ကို ကျနော့် လီးတံကြီးနဲ့ မညှာမတာကို ဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်တယ်။ လီးရည်တွေက မိန်းမတဖြစ်လဲ ဧကရီ အမေအရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်နေတာဆိုတဲ့ အသိက လိင်တံအောက်က အကြောကြီးအောင့်ပြီး..ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်လည်း အချိန်အတော်ကြာတဲ့ အထိ ဖက်ခါ ဇိမ်ယူနေတယ်။ ပြီးမှ

" ရေသွားဆေးအုံးမယ် ညစ်ပတ်ကုန်ပြီတဲ့"

အိမ်အောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျနော့်လီးကို ဆေးကြောတယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က အိမ်သာထဲ ဝင်တယ်။ အချိန်ကြည့်တော့ ည ၁၀ နာရီ။ ကျနော်လည်း ဘုရားစင်ရှေ့က ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လှဲနေလိုက်တယ်။ နောက်ထပ် မလုပ်ရလည်း ကျေနပ်ပြီလေ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ မီးရောင်က အပြင်ထွက်နေတယ်။

တစ်နာရီလောက် ကြာတဲ့အထိ လှုပ်ရှားသံမကြားရ။ ကံက မျက်နှာသာ ပေးခြင်တော့ မီးကပျက်သွားတယ်။ကျနော့်လီးက ပြန်မာလာပြန်တယ်။ ဆွကြည့်တယ်။ ဘုရားစင်ကိုသတိရပြီး ပြန်ငြိမ်နေရတယ်။ အခန်းတံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီးခြေသံက ကျနော့်ဆီလျှောက်လာတယ်။ ခြင်ထောင် လှပ်လိုက်တယ်။ ဒူးကလေးထောက်ခါ ကျနော့်ကို စမ်းတယ်။

"မောင်မိုး...အမ မအိပ်ရဲဘူး"

" အင်း..သြော်.."

ကျနော့်ဘေးထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ကျနော်ထထိုင်လိုက်ပြီး

" မီးပျက်သွားတာလား" မသိဟန်ဖြင့်

" ဟုတ်တယ်"

ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။

" မမခိုင် ..ကြောက်နေလား"

" အင်း...ကြောက်တယ်"

" မောင်...ရှိနေပြီပဲ ထ ထသွားရအောင်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်လည်း ရင်တုန်ခုန်နေပြီ။

ဒုတိယ အချီအတွက် ကျနော့်ပညာအစုံထုတ် သုံးခါ အူရိုင်းလေးကို ကာမ အာရုံ အထူးထူးတွေ ပေးလိုက်တော့တယ်။ ၂ ချီလောက်ဆက်တိုက်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။

" မောင် ..ဧကရီ့လိုပဲ ခိုင့်ကို အခွင့်အရေးပေးပါနော်။ ခိုင်မောင့်ကို မတွေ့ရ မနေနိုင်တော့ဘူး"တဲ့။

မနက်လင်းဆွဲ ကပ်လိုးလေးလိုးပြီး ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေမရိပ်မိအောင်.အသာထွက်ခဲ့တယ်။ နေ့လည် လာခဲ့ဖို့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ချိန်းတယ်။

………………………………………………

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ချိန်းထားတဲ့ နေ့လည်ဘက် သူ့အိမ်သွားလိုက်တယ် ။ အိမ်သားတွေ ညနေပြန်ရောက်မယ် တဲ့။နောက်တွေ့ရင်ဘယ်လိုတွေ့မလဲ စိုးရိမ်နေရှာတယ်။ ကျနော်ဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ခန်းက အင်းစိန်မှာ အဲ့မှာတွေ့ဖို့ အစီအစဉ်ပြောမှ စိတ်အေးသွားရှာတယ်။

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ ကျနော့်အပေါ် သဘောထား အဓိပ္ပါယ်တွေ ရွေ့လျားသွားကြပြီလေ။ နောက်မှ အသေးစိတ်ပြောပြတော့မယ်။ 



အပိုင်း ( ၂ )  ဆက်ရန် >>>>