Friday, September 15, 2017

လိုင်းသွင်းခံရသူလေး (စ/ဆုံး)

လိုင်းသွင်းခံရသူလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဗလဂျူနီယာ

“ ပြွတ်ပြွတ် ... အား..ပြွတ်ဗြစ် ဒုတ် ...အမလေး ကိုရယ် .. အင့် .. အား.. ကောင်းလိုက်တာ ..အ..အ..”

“ ကိုလည်း ကောင်းနေပြီ .. ပြီးတော့မယ်”

အထည်ချုပ်သမလေး ဟေမာကျော် တစ်ယောက် ချစ်သူမင်းမောင်၏ ရင်ခွင်အောက်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကားပေးထားပြီး အလိုးခံရင်း အရသာ တွေ့နေသည်။ နယ်မှတက်လာကာ အဆောင်မှာနေပြီး အထည်ချုပ်စက်ရုံဆင်းနေသော ဟေမာကျော်သည် ငယ်ရွယ်သူတို့သဘာဝ ချစ်သူထားမိရာမှ ချစ်သက်တမ်း တစ်လကျော်ကျော်လောက်မှာပင် ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရသည်။

အသက် ၁၈ နှစ် ပြည့်ပြီးစ ခန္ဓာကိုယ် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော်လည်း အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ မင်းမောင်၏ ငါးလက်မခန့်သာရှိသော လီးဒဏ်ကိုပင် မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် ခံခဲ့ရသည်။ အခုတော့ ၂ လအတွင်းမှာ ဆယ်ကြိမ်ခန့် အလိုးခံပြီးချိန်မှာတော့ လီးအရသာကို သိနေပေပြီ။

စက်ရုံဟောင်းကြီးတစ်ခု၏ဘေး ချုံကွယ်အမှောင်ရိပ်က မြက်ခင်းပြင်မှာ အလိုးခံရင်း အရှိန်တက်လာခိုက် ပြီးကာနီးပြီဖြစ်သော မင်းမောင်က တရစပ် လိုးလေတော့သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် သူမတို့နှစ်ဦးအပေါ် လက်နှိပ်ဓာတ်မီးရောင်များ ဖြာကျလာသည်။ မျက်စေ့လေးမှိတ်ပြီး အလိုးခံနေသော ဟေမာကျော်က မသိ။ မင်းမောင်က သိသော်လည်း အလိုးကိုမရပ်ပဲ ဆက်လိုးနေသည်။

“ ဟေမာ .. ကိုလိုးတာ ခံလို့ကောင်းလားဟင်”

“ ကောင်းတယ် ကိုရယ် အရမ်း ကောင်းတယ် .. လိုး .. အ .. လိုးစမ်းပါ...ကိုရယ်..အားရပါးရ...လိုးစမ်းပါ.. ဟင်..ဟင်.. အို.. ကို...လွှတ်...လွှတ်တော့.. လူ.. လူ”

မျက်လုံးလေးဖွင့်လိုက်ချိန်မှာ ဓါတ်မီးရောင်များကို မြင်လိုက်ရသော ဟေမာကျော်က အလန့်တကြား ထဖို့ပြင်သော်လည်း မင်းမောင်က မလွှတ်ပဲ အတင်းဖက်၍ ချုပ်ထားပြီး အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ထပ်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးမှ ဟေမာကျော်၏ စောက်ဖုတ်ထဲကို လရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ 

လူချင်းကွာသွားသည်နှင့် ဟေမာကျော်က ခေါင်းမမော့ရဲပဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အတင်းပြန်ဝတ် ခါးအထိလှန်တင်ထားသော စကပ်လေးကို ပြန်ဆွဲဖုံးဖြင့် အလုပ်များနေခိုက်မှာ သူမ လှုပ်ရှားမှုတွေအားလုံးက ဓါတ်မီးရောင်များ ဖြာကျလာစဉ်ကတည်းက ဗီဒီယိုမှတ်တမ်း အတင်ခံလိုက်ရပြီ ဖြစ်သည်။ သူမ လူးလဲထပြီး မတ်တပ်ရပ်တော့မှ ဓါတ်မီးရောင်များ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး နှစ်ယောက်သား ဓါးဖြင့် အထောက်ခံလိုက်ရသည်။

“ ဟိုကောင်...ရုတ်ရုတ်မလုပ်နဲ့နော် နှစ်ယောက်လုံး အသက်ပျောက်သွားမယ်”

“ မလုပ်ကြပါနဲ့ရှင်.. မလုပ်ကြပါနဲ့.. ညီမတို့ လူကောင်းတွေပါ ညီမတို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးပါနော်”

“ ကောင်မ.. နင့်ပါးစပ်ပိတ်ထား အသံထွက်တာနဲ ဓါးစာမိမယ်”

ဟေမာကျော်ခင်မျာ ကြောက်စိတ်ကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မျက်ရည်တွေ ကျလာသည်။ သူမ၏ မျက်စေ့နှင့် ပါးစပ်ကို အဝတ်စည်းခံလိုက်ရပြီး

“ ဟေ့ကောင်တွေ.. ဒီကောင့်ကိုပါ အဝတ်စည်းလိုက်”

ဟူသော ပြောသံကြားလိုက်ရပြီး

“ အသက်မသေချင်ရင် ကောင်းကောင်းလိုက်ခဲ့”

ဟု ဆိုကာ ဆွဲခေါ်ရာသို့ လိုက်လာခဲ့ရသော ဟေမာကျော်ခင်မျာ သူမလို မျက်စေ့အဝတ်စည်းမခံရပဲ စီးကရက်သောက်လာသော မင်းမောင်ကို မြင်ခွင့်မရရှာ။ ကြံရာပါများ၏ လက်တွင်းသို့ ကျဆင်းသွားရပြီ ဖြစ်ကြောင်းလည်း သူမကိုယ်သူမ မရိပ်မိသေး။

စက်ရုံဟောင်းကြီး၏ ခြံစည်းရိုး ဘေးတံခါးကိုဖွင့်ကာ ခြံထဲမှာ ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာအောင် ဟိုဒီလှည့်ပတ် လျှောက်ခေါ်သွားနေစဉ် မင်းမောင်ကတော့ ကြိုတင်စီစဉ်ထားရာ အခန်းထဲရောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့နောက်မှ ဟေမာကျော်ကို ထိုအခန်းထဲခေါ်လာပြီး မင်းမောင်၏ လက်နှစ်ဘက်ကို ကြိုးတုပ်ပြီးမှ ဟေမာကျော်ကို စည်းထားသော အဝတ်များ ဖြည်ပေးလိုက်သည်။

မီးရောင်တွေ ထိန်နေသော အခန်းထဲမှာ ဟေမာကျော် ရုတ်တရက် ဘာမှမမြင်ရပဲ မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ပြီးမှ ကြည့်လိုက်သောအခါ ချစ်သူမင်းမောင်မှာ အခန်းထောင့်တွင် ကြိုးတုပ်လျက်သားဖြင့် ထိုင်နေပြီး မြန်မာနှစ်ယောက် ကုလားတစ်ယောက်တို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်အရွယ် ကွပ်ပျစ်ကြီးတစ်လုံးကိုလည်း တွေ့ရသည်။ သူမ ဘာဖြစ်တော့မည် ဘယ်လိုတွေ ကြုံရတော့မည်ဆိုတာ သိလိုက်ပြီမို့ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့စွာနှင့်ပင် သူမတို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ရင်း ကွပ်ပျစ်ကြီးဆီကို ဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရသည်။

“ မလုပ်ကြပါနဲ့ အစ်ကိုတို့ရယ်..ညီမ တောင်းပန်ပါတယ်.. အဟင့်ဟင့် .. ညီမ မိန်းမကောင်းပါရှင် မလုပ်ကြပါနဲ့ အီးဟီးဟီး”

“ မိန်းမကောင်းလေးမို့ လိုးချင်တာဟ”

“ အို”

“ ငါတို့လိုးတာ အေးအေးဆေးဆေး အလိုးမခံရင် ဟောဒီမှာ နင်တို့နှစ်ယောက် လိုးနေတဲ့ပုံတွေ နင်တို့စက်ရုံရှေ့မှာ သွားဖြန့်ပစ်လိုက်ရမလား”

ဟေမာကျော် ရှက်စိတ်တွေနှင့်အတူ ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားရသည်။

“ အဲ့လို.. အဟင့်ဟင့်.. အဲ့လိုတော့ မလုပ်ကြပါနဲ့.. အို..အို .. လွှတ်.. လွှတ်ပါရှင်.. နှမချင်းစာနာကြပါ အစ်ကိုတို့ရယ်.. အို...”

သူမ တောင်းပန်သော်လည်း ယောက်ျားသုံးယောက်၏ ဝိုင်းဝန်းချုပ်နှောင်ဆွဲခေါ်ခြင်းကို မရုန်းကန်နိုင်တော့ပဲ ကွပ်ပျစ်ကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားရသည်။ နှစ်ယောက်က သူမလက်နှစ်ဘက်ကို ဖိထားပြီး ကျန်တစ်ယောက်က ဟေမာကျော်၏ ခါးမှ စကပ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ 

ခြေနှစ်ချောင်း ရမ်းခါရုံမှလွဲ၍ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပဲ ထမီဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရသည်။ သူမကို ဝိုင်းလိုးကြတော့မည်ဟူသော အသိက ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ခြင်းနှင့်အတူ ရှက်စိတ်တွေပါ ဝင်လာသော်လည်း ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပြီ။

ပြည့်တင်းသော ပေါင်တံရှည်ကြီးများအတိုင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးက လျှောကျသွားပြန်ခြေပြီ။ ဖောင်းမို့စေ့ကပ်ပြီး အမွေးပါးပါးလေး ဖုံးလွှမ်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်တွေ့သွားကြတော့ သူတို့လက်တွေ ပို၍ သန်မာလာကြသည်။ မင်းမောင်နှင့် သူတို့သုံးယောက်က မိမိတို့ဖန်၍ရလာသော ကောင်မလေးတွေကို ဒီလိုပင် ဝိုင်းဝန်းဖျက်ဆီးနေကြသော လူယုတ်မာတွေ ဖြစ်သည်။ ဒီကွပ်ပျစ်ကြီးပေါ်မှာ မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် ဘဝပျက်ခဲ့ရသော မိန်းမကောင်းလေးတွေ မနည်းတော့ပြီ။

ဘဂျမ်းက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးခဲ့သည့် လတုန်းက သူ့ကောင်မလေး ယုယုနွယ်ကို ဝိုင်း၍ အမဲဖျက်ခဲ့ကြသည်မို့ ယခု အသစ်တစ်ယောက်ကို သူအရင် လိုးခွင့်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်အသစ်တစ်ယောက် ဆိုလျင်တော့ မင်းမောင်က စလိုးခွင့်ရမည်။ ဒါက သူတို့ သဘောတူပြီးသား။

ဘဂျမ်း၏ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို မြင်လိုက်ရသော ဟေမာကျော်ခင်မျာ ရင်ထဲမှာ ဒိန်းကနဲပင် ဖြစ်သွားရသည်။ အရှည်က ခုနစ်လက်မနီးပါးရှိပြီး သူမ လက်ကောက်ဝတ်ခန့်တုတ်သည့် လီးချောင်းကြီးဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းခံရပေတော့မည်။

“ လက်တွေချုပ်ထားတာ လွှတ်ပေးလိုက်ပါကွာ.. မုဒိမ်းကျင့်သလိုတော့ မလိုးချင်ပါဘူး.. ကဲ..အလိုးခံဖို့ နင်သဘောမတူရင် အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး ထွက်သွားလို့ရတယ်နော်.. ဘယ်လိုလဲ”

ရှေ့တိုးထမ်းပိုး နောက်ဆုတ်လှည်းတုတ် ဖြစ်နေသော ဟေမာကျော်ခင်မျာ မျက်ရည်များ စီးကျလာရုံကလွဲ၍ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပေ။ အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေသော ပေါင်ကြီးနစ်လုံးကိုစေ့ကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးကလေးဖြင့်အုပ်၍ ငိုရှိုက်နေရုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။

“ ကဲ.. အလိုးခံဖို့ သဘောတူတယ်ဆိုရင် ငါတက်လိုးတော့မယ်နော်”

ကြမ်းတမ်းလွန်းလှသော တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးများသည် ဟေမာကျော်၏ နားအတွင်းသို့ သံရည်ပူများ စီးဝင်လာသလိုပင်။ ဘဂျမ်းက ဟေမာကျော်၏ အင်္ကျီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်သည်။ သူတို့အလိုကျ လိုက်လျောရတော့မည်မို့ အချွတ်ခံလိုက်ရသည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝတ်လစ်စားလစ် မြင်သွားကြချေပြီ။ ရှက်လွန်းလှသော်လည်း ဘာမှမတတ်နိုင်။

နို့အုံကြီးတွေကို စပြီး အနယ်ခံလိုက်ရတော့ ဟေမာကျော် တွန့်လိမ်သွားရသည်။ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်ချေမွပြီးမှ ဟေမာကျော်၏ ဖြူဖွေးပြည့်တင်းသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုကားကာ စောက်ဖုတ်ကို လီးဖြင့်တေ့လိုက်ရာ သူမခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ သူမ အလိုးခံရပေတော့မည်ဟူသော အတွေးမဆုံးခင် ဘဂျမ်း၏ လီးကြီးက ဟေမာကျော်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဝင်လာချေပြီ။

“ ဗြစ်.. အ.. ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ်.. အားအား.. ဗြစ်ပြွတ်ပြွတ်ဗြစ်..  ”

“ အား.. သေပါပြီ.. နာတယ်.. အရမ်းနာတယ်.. အဟင့်ဟင့်.. ဖြေးဖြေးသွင်းပါရှင်.. သေပြီ.. အား ”

သူမစကားကို ဂရုမစိုက်ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးသွင်းပစ်လိုက်သည်။ ကျဉ်းမြောင်းနေဆဲ စောက်ဖုတ်က လီးအသွင်းကြမ်းတာကို မခံနိုင်။ ကွဲထွက်လုမတတ် တင်းကျပ်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတဆုံး သွင်းပြီးသည်နှင့် ဘဂျမ်းက အနားပင်မပေးတော့ပဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။

လီးဒစ်ကြီး ကျန်ရုံမျှအထိ ဆွဲထုတ်ကာ အရှိန်ဖြင့် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ကာ ပြွတ်ကနဲ အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်ဝင်လာသော လီးချောင်းကြီးသည် သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်၍ အောင့်သွားပြီး ဟေမာကျော်ခင်မျာ အင့်ကနဲပင် ငြီးလိုက်မိသည်။ မေးကလေးမော့ ရင်ကလေးကော့သွားသော ဟေမာကျော်ကိုကြည့်ကာ ဘဂျမ်းက ပို၍ ရမ္မက်ထန်လာပြီး ဆက်တိုက်ပင် ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေတော့သည်။

ကျန်တဲ့သူတွေကလည်း ဟေမာကျော်ကို လိုးဖို့ လီးတပြင်ပြင်နှင့် အသင့်ဖြစ်နေကြပြီမို့ ဘဂျမ်းက အချိန်မဆွဲပဲ အားရပါးရ လိုးနေတော့သည်။

“ ဘွတ်ပြွတ်ဒုတ်.. အား.. အင့်.. ဗြစ်ဒုတ်... အား သေပါပြီ.. အင့် ဖြေးဖြေး.. ပြွတ်ပြွတ်ဗြစ်.. အား– အား”

ကြီးထွားရှည်လျားသော လီးချောင်းကြီးဖြင့် အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေလေရာ မတတ်သာ၍ လိုက်လျောကာ အလိုးခံနေရခြင်း ဖြစ်သော်လည်း စောက်ဖုတ်ကတော့ သူ့သဘာဝအတိုင်း အရသာတွေ့နေသည်။ ခုနက မင်းမောင်နှင့် အလိုးခံစဉ်တုန်းက မပြီးသေးသော အရသာက အရှိန်ပြန်တက်လာသည်။ လီးကြီးကြီးဖြင့် အလိုးကြမ်းတာက အရသာပိုရှိကြောင်း သူမသိလာသည်။

စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ခံစားနေရသော အရသာက တကိုယ်လုံးသို့ ပျံ့နှံ့သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ဟေမာကျော် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားခိုက်မှာပင် ဘဂျမ်းကလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးရင်း ဟေမာကျော့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ လီးကျွတ်ထွက်သွားပြီးနောက် အာသာလည်းပြေ ဆန္ဒလည်း ပြည့်သွားပြီ ဖြစ်သော ဟေမာကျော်ခင်မျာ ဝမ်းနည်းစိတ် ရှက်စိတ်တွေ ဝင်လာပြန်တော့သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် သူမခန္ဓာကိုပေါ် နောက်တစ်ယောက်က တက်ခွလာပြန်သည်။

သုက်ရည်တွေ ရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ထဲကို မင်းဒင်၏ လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်းပြန်ချေပြီ။ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံး စေ့ထားတာကို တက်ခွပြီး မရမက ထိုးသွင်းခံလိုက်ရတော့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ကွဲမတတ် ခံစားလိုင်ရသည်။ ဘဂျမ်း၏ လီးလောက် မတုတ်သော်လည်း စူးကနဲ ခံစားလိုက်ရတာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ လီးအသွင်းအထုတ်တိုင်းမှာ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက် ကြိတ်ချေနေမှုက နားထဲမှာ တထစ်ထစ် တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ ကြားနေရသည်ဟု ထင်မိသည်။ ရမ္မက်စိတ် အရှိန်ကျသွားပြီမို့ အရသာမရှိပဲ နာကျင်မှုကိုသာ ခံစားရသဖြင့် ဟေမာကျော် ငြီးငြူရှိုက်ငိုရင်း အလိုးခံနေရသည်။

မင်းဒင်လိုးတာကို အလိုးခံပေးနေရင်း ထူးဆန်းသော အထိအတွေ့နောက်ကို စောက်ဖုတ်က လိုက်ပါလာမိစဉ်

“ အား..အား..ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး.. အား”

ဟု အော်ဟစ်ရင်း မင်းဒင်က ကြမ်းတမ်းစွာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်ကာ လရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြန်သည်။ မင်းဒင်ဆင်းသွားတော့ ဟေမာကျော်ခင်မျာ ဆံ့တငံ့ငံ့ဖြင့် ဟာတာတာ ဖြစ်နေခိုက် မာမွတ်က ဟေမာကျော်၏ ခြေသလုံးလေးတွေကို သူ့ပုခုန်းနှစ်ဘက်ပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးပြဲလန်နေသည့် လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးကို ဟေမာကျော်၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ရာ

“ အမလေး.. အားအား.. အီး.. အင့်အင့်”

ကုလားတစ်ယောက်က တက်လိုးတာကို ခံရလိမ့်မည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ မထင်ခဲ့သော ဟေမာကျော်တစ်ယောက် ကုလားလီးကြီး၏ အလိုးကို ခံရလေတော့သည်။ သို့သော် မင်းဒင်နှင့် မပြီးခဲ့သော ရမ္မက်စိတ်အရှိန်ကြောင့် ကုလားလီးရယ် ဘာရယ် စဉ်းစားမနေအား။ စောက်ဖုတ်နှင့်လီး ပွတ်တိုက်ဝင်ထွက်နေတာကိုသာ အာရုံရောက်သွားပြန်သည်။ မာမွတ်နှင့်သူမ လိုးနေခိုက်မှာ မင်းဒင်က ဟေမာကျော်၏ ဖုန်းကိုဖွင့်ကာ ဖုန်းနံပါတ် အချို့ကို ကူးယူနေသည်။

ဖေဖေ–09 ——–၊ မေမေ–09 ———– ဟူသော ဖုန်းနံပါတ်တွေလည်း ပါသွားသည်။ မာမွတ်လိုးတာကို အလိုးခံရင်း ဟေမာကျော် နောက်တချီ ထပ်ပြီးသွားသော်လည်း မာမွတ်က မပြီးသေးပဲ ဆက်လိုးနေပြန်သည်။ မာမွတ်လရေတွေ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပြီး လူချင်းကွာသွားသည်နှင့် ဘဂျမ်းက နောက်တစ်ကြိမ် တက်လိုးပြန်သည်။

ဘဂျမ်းပြီးတော့ မင်းဒင်၊ မင်းဒင်ပြီးပြန်တော့ မာမွတ်၊ သူတို့သုံးယောက်၏ ခြောက်ချီဆက်တိုက် မညှာမတာ လိုးတာကို ခံလိုက်ရသော ဟေမာကျော်ခင်မျာ ဘေးတစောင်း ကွေးကွေးလေးလှဲကာ တအိအိ ငိုရှိုက်နေမိသည်။ စောက်ဖုတ်မှာလည်း လီးဒဏ်တွေကြောင့် ကြိမ်းစပ်နေသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း အကိုင်ခံရ အနယ်ခံရလွန်းသဖြင့် နီရဲကာ ပူထူနေလေပြီ။ လူလည်း တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလိုဖြစ်ကာ မလှုပ်နိုင်တော့ပြီ။

ယောက်ျားလေး လေးယောက်ဘက်ကို ကျောပေးကာ တစောင်းကွေးကွေးလေး လှဲနေခြင်းကြောင့် ဝိုင်းစက်ဖွံ့ထွား တင်းကားနေသော တင်ပါးကြီးများ၏ တပ်မက်ဖွယ် အလှကြောင့် မင်းမောင် အလှည့်ကျလာသည်။ သူတို့အချင်းချင်း မျက်ရိပ်ပြလိုက်ပြီးနောက် မင်းဒင်က ဓါးမြှောင်ကိုင်ကာ ဟေမာကျော်၏ မျက်နှာကို ချိန်ရွယ်လိုက်ပြီး

“ ဟိုကောင်.. ဒီကို လာစမ်း.. မင်းကောင်မလေးကို ဖင်လိုးစမ်း..ဖင်မလိုးရင် မင်းကောင်မလေး မျက်နှာကို ဓါးစာကျွေးလိုက်မယ်နော်”

“ ဟာဗျာ.. ခင်ဗျားတို့ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြီးပြီပဲ.. ကျေနပ်ပါတော့ဗျာ.. ကျွန်တော်တို့ ပြန်ပါရစေ”

“ ဒီကောင် စောက်စကားများနေပြန်ပြီ”

ပြောရင်းနှင့် မင်းဒင်လက်တစ်ဖက်က ဟေမာကျော်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်လာပြီး စောက်မွေး လေးငါးပင်ခန့် ဆတ်ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ စူးကနဲ နာကျင်မှုကြောင့် ဟေမာကျော် အော်သံလေး ထွက်လာသည်။ စောက်မွေးကို နှုတ်မှတော့ မနာပဲနေပါ့မလား။ သုံးလေးကြိမ်ခန့် ဆက်တိုက် အနှုတ်ခံလိုက်ရပြီးသည့် နောက်မှာတော့ ဟေမာကျော် မခံနိုင်တော့ပြီမို့

“ ကို..လာပါတော့ ကိုရယ်.. ဟေမာ နာလှပြီ.. အား.. တော်ပါတော့.. လုပ်ပြပါ့မယ်ရှင်.. အား ..လာပါတော့ ကိုရယ်.. အ”

ဒီတော့မှ မင်းမောင်က

“ ဟေ့လူတွေ .. တော်တော့ဗျာ.. ခင်ဗျားတို့ ပြောသလို လုပ်ပေးမယ်”

“ ဒီလိုမှပေါ့ကွ.. ကဲ ဒီကောင့်ကို ကြိုးဖြည်ပေးလိုက်ကွာ”

ထို့နောက်တော့ မလှုပ်နိုင်တော့ပြီဖြစ်သော ဟေမာကျော်ခင်မျာ သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ဝမ်းလျားမှောက်ပေးလိုက်ရတာကိုလည်း အလိုက်သင့်ပါသွားရသည်။ သူမ တင်ပါးကြီးတွေအပေါ် မင်းမောင်က တက်ခွလိုက်ပြီး စွင့်ကားနေသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကို ဖြဲလိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြန်စီးကျလာသော သုတ်ရည်တွေဖြင့် စိုရွှဲနေသည့် စအိုဝလေးကို လီးဒစ်ကြီးဖြင့် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ အ.. အီး ဟီးဟီး.. အားအား”

ဟေမာကျော်ခင်မျာ နာသည်ဟု ပင် မအော်နိုင်တော့ပဲ ငိုလေတော့သည်။ ဖင်ဝမှာ မီးစဖြင့် ထိုးလိုက်သလို ပူကနဲ စူးကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ဖင်ထဲကို လီးဒစ်ကြီး ဝင်လာသည်။ အင်တာနက်က အပြာကားတွေမှာ ကြည့်ခဲ့ဖူးသော ဖင်လိုးခြင်းကို လက်တွေ့ခံရလေပြီ။

မင်းမောင်က ဝင်သွားသော လီးဒစ်ကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ စအိုဝလေးနှင့် လီးဒစ်ကြီးပေါ်သို့ တံတွေးထွေးချကာ ဖင်ထဲ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ စီးကနဲ အိကနဲ လီးတဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီးနောက် ပြန်မထုတ်တော့ပဲ ဆက်၍ ဖိသွင်းလိုက်ရာ

“ အီး.. အစ်အစ်.. အာ့.. အီးဟီးဟီး.. ဟီး”

မချိမဆံ့ နာကျင်မှုကြောင့် ဟေမာကျော် ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုလေတော့သည်။ နူးညံ့ အိစက်နွေးထွေး ကျဉ်းမြောင်းလှသော စအိုလေးထဲကို လီးတစ်ချောင်းလုံး တဆုံးသွင်းပြီးနောက် မင်းမောင်က ဟေမာကျော်၏ တင်ပါးကြီးပေါ် ခွထိုင်ထားရာမှ သူမ၏ ကျောပြင်ဖွေးဖွေးလေးပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်တွေကိုလည်း ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ ထပ်လျက်သားခွမိသွားပြီး ဖင်ထဲမှာ လီးချောင်းကြီး တစ်လစ်ကြီး အသွင်းခံထားသဖြင့် နာကျင်မှုနှင့်အတူ နေရထိုင်ရခက်နေသော ဟေမာကျော်ခင်မျာ ဝမ်းလျားမှောက် အနေအထား ဖြစ်နေသော သူမရင်ဘတ်အောက်ကို မင်းမောင်၏ လက်နှစ်ဖက် ဝင်လာပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ကာ စ၍ လိုးလေတော့သည်။

ကျဉ်းမြောင်းကျပ်သိပ်နေသော စအိုလေးကို ပါကင်ဖွင့်ပြီး ဖင်လိုးနေရသော အရသာကို မင်းမောင်က နှစ်သက်နေသလောက် ဟေမာကျော်ခင်မျာမှာတော့ နာတာရော အောင့်တာရော တင်းကျပ်နေတာရော ခံစားနေရသဖြင့် ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်ပဲ ငိုရှိုက်နေရလေတော့သည်။ 

စအိုလေးကလည်းကျပ် စိတ်ကလည်း ထနေသဖြင့် ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဟေမာကျော်၏ ဖင်ထဲသို့ လရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။

ဖင်လိုးခံပြီးသွားသော်လည်း ဟေမာကျော် မလှုပ်နိုင်သေးပဲ မှောက်လျက်သားလေးဖြင့် တအင်အင် ငြီးငြူနေဆဲ။ စအိုထဲမှ ပြန်ထွက်လာသော သုတ်ရည်တို့ကလည်း စီးကျနေဆဲ။ ဘဂျမ်း စလိုးကတည်းက ဗီဒီယိုရိုက်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့နောက်မှ အားတင်းကာ ထထိုင်ပြီး အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ရသည်။ ပေကျံနေတာတွေကိုပင် ရေသွားမဆေးနိုင်။

ဟေမာကျော်၏ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံတွေကို မင်းဒင်က ယူလိုက်သဖြင့် အဆောင်လခနှင့် ထမင်းဖိုး ပေးရမည့် ငွေဖြစ်၍ ပြန်ပေးပါရန် တောင်းတော့မှ သူမလက်ထဲ ငွေတွေ ထည့်ပေးသည်။ ဒါလည်း တမင်လုပ်ခြင်းသာ ဖြစ်လေရာ သူမကို ပိုက်ဆံပေး၍ လိုးခြင်းဖြစ်ကြောင်း အကွက်ဆင်တာကို နောက်မှ သိလိုက်ရသည်။ မတတ်နိုင်တော့ပြီ။

ထို့နောက်ပိုင်းမှာတော့ တနင်္ဂနွေနေ့တိုင်း ဟေမာကျော် အလိုးသွားခံပေးရတော့သည်။ သူတို့က အလကားတော့ မလိုးပါ။ မုန့်ဖိုးဟုဆိုကာ ငွေအချို့ကို ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ကြသည်။ ဗီဒီယိုလည်း မရိုက်တော့။

ဟေမာကျော်လည်း တစ်လမပြည့်မှီ အပေါက်စုံ အကုန်အလိုးခံခဲ့ရပြီ။ ငါးပတ်မြောက်မှာတော့ သူတို့မလိုးပဲ အသက်လေးဆယ်ခန့် လူတစ်ယောက်နှင့် လွှတ်ပေးသည်။ သူမ၏ အရှက်တရားသည် သူတို့လက်ထဲမှာမို့ မငြင်းသာပဲ အလိုးခံပေးခဲ့ရသည်။ ထိုအခါမျိုးမှာတော့ သူမကိုလည်း မုန့်ဖိုး ပိုပေးပါသည်။

နောက်ထပ် နောက်ထပ်တွေလည်း လူသစ်တွေ ကြုံလာရသည်။ မထူးတော့ပြီမို့ ဟေမာကျော်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းရင်း ပြည့်တန်ဆာဘဝသို့ မသိမသာမှ သိသိသာသာ ကျရောက်သွားရလေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



Saturday, September 2, 2017

အချစ်စစ် (စ/ဆုံး)

အချစ်စစ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - steven job

" မသစ္စာ"

" ရှင်...ကိုအေး"

" ကျနော်..မသစ္စာ..ကို.ချစ်တယ်"

" သိပါတယ်..ကိုအေး...ဒါပေမယ့်သစ္စာအကြောင်း ကိုအေး ဘယ်လောက်သိလို့လဲဟင်"

" ကျနော် သိသင့်သလောက်သိပါတယ်၊မသစ္စာကအပျိုမဟုတ်ဘူး..တစ်ခုလပ်ဆိုတာလေ"

" ဟုတ်တယ်..ကိုအေးအဲဒါတွေကအမှန်ပဲ"

" နောက်ပြီးမသစ္စာယောက်ျားကိုကျနော်မြင်ဖူးပါတယ်"

" အော်..ဟုတ်လား"

" ဟုတ်တယ် မသစ္စာ၊ဒီလူက.လူယုတ်မာပဲ"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" မသစ္စာတို့အကြောင်းတွေ လူတကာကိုလည်ပြောနေတာ၊အဲဒါမသစ္စာသိလား"

" သိပါတယ်"

" ဗျာ"

" ဘာလဲကိုအေး..သစ္စာကိုစိတ်ပျက်သွားပြီမဟုတ်လား"

" အဲလိုမဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ကျနော်မသစ္စာကိုလက်ထပ်ပါရစေ"

" ကိုအေး..သေချာစဉ်းစားပြီးမှ ကျမဘဝကိုဝင်ခဲ့ပါ၊ရှင်ပြန်ရုတ်သိမ်းချင်လဲဖြစ်ပါတယ်"

" မဟုတ်ဘူး..မသစ္စာကျနော်မသစ္စာကိုချစ်တယ်၊အဲဒါတွေ သိနေတာကြာပါပြီ၊ ကျနော်သေသေချာချာစဉ်းစားပြီးမှကိချစ်ရေးဆိုခဲ့တာ၊အခုလက်ထပ်မယ်"

" သေချာလေးစဉ်းစားပါ.၊သစ္စာ..ဘဝကတခုလပ်ကနေနှစ်ခုလပ်နှစ်လင်ကွာဘဝမဖြစ်ချင်ဘူး"

" မသစ္စာ..ကျနော်လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းမှာပါ"

" မဟုတ်ဘူး ကိုအေး သစ္စာလည်း ကိုအေးကိုသဘောကျပါတယ်၊ဒါပေမယ့် သစ္စာအကြောင်းကိုသစ္စာသေချာရှင်းပြမယ်၊ငိုအေးဆုံးဖြတ်ပါ"

" ဟုတ်ကဲ့"

" တစ်ခုတော့ မေးမယ်.ကိုအေးသစ္စာယောက်ျားဟောင်းကဘာတွေပြောလဲအရင်ပြောပါ"

" ပြောရမှာအားနာပါတယ်"

" အားမနာနှင့်ပြောပါ၊ဒါမှသစ္စာအကြောင်းကိုအေးနားလည်မယ်"

" ပြောပါ့မယ်၊နားနှင့်မနာဖဝါးနှင့်နာပါဗျာ"

" ရပါတယ်ပြောပါ"

" ဒီလိုပါ..မသစ္စာနှင့်သူနှင့်ဘယ်လိုလုပ်တဲ့ အကြောင်းနားမခံသာအောင်ပြောတာပါ၊မျိုးစုံပါတယ်၊ကျနော်ကမသစ္စာဟာသူပြောသလိုလူမဟုတ်ဘူးလို့ထင်ပါတယ်"

" မှန်တယ်..ကိုအေး..မသစ္စာဟာ တဏှာရာဂကြီးသူတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့်မယားဝတ္တရားနှင့်အညီသူလုပ်သမျှကိုပေးခဲ့ရပါတယ်"

" ဟင်..သူပြောတာတွေ အမှန်ပေါ့"

" မှန်မှာပါ"

" ဗျာ"

" စိတ်ပျက်သွားပြီလားကိုအေး"

" မဟုတ်ပါဘူး၊မသစ္စာလိုလှတဲ့သူတစ်ယောက်၊ယဉ်ကျေးတဲ့သူတစ်ယောက်အနေနှင့်အဲလိုဆိုတော့"

" ကျမတို့လင်မယားဖြစ်ခဲ့တယ်လေ၊လင်မယားဆိုတည အရှက်ကုန်ခဲ့တယ်"

" အော်...အဲဒါဆိုလည်းပြောပြပါဗျာ၊ကျနော်နားထောင်မယ်၊ပြီးတော့ စိတ်ရှင်းးရှင်းနှင့်လက်ထပ်မယ်"

" ဒီလိုကိုအေး"

မသစ္စာ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်ချိန်မှာ ကိုထွန်းနှင့်တွေ့ခဲ့တယ်။ ကိုထွန်းနှင့်တွေ့ချိန်မှာ လူငယ်သဘာဝရင်ခုန်ခဲ့တာပေါ့။ကိုထွန်းကချစ်ရေးဆိုချိန်မှာရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်တယ်လေ၊ဒါကိုအချစ်ပဲမှတ်ခဲ့တယ်။

" သစ္စာ"

" ရှင်"

" သစ္စာ..ကိုကျနော်ချစ်တယ်"

" ဟင်..ကိုထွန်းကလည်း"

" ကို့.ကိုအဖြေပေးပါ"

" အော်..ကိုထွန်း..သစ္စာကမိန်းမသားပါ၊အခုချက်ချင်းဘယ်အဖြေပေးနိုင်ပါ့မလဲ"

" အချစ်ကအချိန်ဆွဲလို့ မဖြစ်ဘူးသစ္စာ၊လက်ဦးမှု့အမြဲယူမှဖြစ်မယ်လေ၊အဲဒါကြောင့်အခုပဲ အဖြေပေးပါ"

" အာ..ကိုထွန်း..တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သေချာလေ့လာရမယ်မဟုတ်လား"

" အဲဒါက အချစ်မဟုတ်ဘူးသစ္စာ၊အဲဒါဦးနှောက်နှင့်ဆုံးဖြတ်တာ၊နှလုံးသားနှင့်ဆုံးဖြတ်တာမှမဟုတ်ပဲ"

သစ္စာလည်းအဲသလိုပြောတော့သူပြောတာအမှန်ပဲလို့ထင်ခဲ့မိတယ်၊ကိုကလဲချစ်နေပြီဆိုတော့

" ပြီးရော.ကိုထွန်း နောက်တပတ်အဖြေပေးပါ့မယ်"

" ဟေး..ပျော်တယ် သစ္စာရာ"

"ရွှတ်"

" အာ......ဘယ်လိုလုပ်တာလဲကိုထွန်းရာအဖြေတောင်မပေးရသေးဘူးလူကို လာနမ်းနေတယ်"

ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်သစ္စာတစ်ယောက်စဉ်းစားစရာတွေပျောက်ပြီး ရင်တွေအရမ်းခုန်သွားတော့တယ်။

......................................................................

နောက်တပတ်မှာတော့

" သစ္စာ..ကို့ကိုအဖြေပေးလေကွာ"

" ပြောနေစရာလိုသေးသလား၊ဟိုနေ့ကလည်းနမ်းသွားပြီးပြီ"

" ပြောပါကွာ..သစ္စာ"

" ချစ်ပါသတဲ့ရှင်"

" ဟေး.."ကိုထွန်းသစ္စာကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ပြီးသစ္စာအပေါ်အနမ်းမိုးတွေရွာချလိုက်တယ်"

" အာ..ကိ..လွှတ်ကွာ..သစ္စာရှက်တယ်"

" မလွတ်ဘူး.."

ဆိုပြီးသစ္စာနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တယ်"

" အာ့..အွန်းး"

သစ္စာရုန်းချိန်တောင်မရတော့ဘူး၊ ရုန်းလည်းမရုန်းနိုင်တော့ဘူး၊ကြင်နာတဲ့ အနမ်းတွေမှာရစ်မူးသွားခဲ့ပြီလေ၊ရင်ထဲမှာကုလားဘုရားပွဲလှည့်သလို ဒိန်းတပ်တပ်နှင့်ပေါ့။ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့ပထမဆုံးအထိအတွေ့မှာသစ္စာမရှောင်နိုင်တော့ဘူး၊ကိုထွန်းရင်ခွင်ထဲမှာပဲပျော့ခွေခဲ့ရပြီလေ။ဒါကိုပဲအချစ်လို့ထင်ခဲ့မိပြီလေ..။

နောက်တပတ်ချိန်းတွေ့ကြရင်းကိုထွန်းအတင်းခေါ်လို့သစ္စာလည်းမစဉ်းစားမဆင်ခြင်နိုင်ဘဲကိုထွန်းနောက်ခိုးရာလိုက်ခဲ့တော့တာပေါ့။

" သစ္စာ..ကြောက်နေလား"

" အင်း"

" ဘာမှကြောက်မနေနဲ့၊လင်မယားဖြစ်နေပြီ"

" အာ..ရှက်တယ်၊မပြောနှဲ့"

" ပြွတ်..ပြွတ်"

" အာ..ကို.."

" အင်း...ဟင့်..ဟင့်"

" သိပ်ချစ်တယ်သစ္စာရယ်"

" အင့်..ဟင့်..ဟင့်"

ရင်ခုန်ကြည်နူးမှု့တွေနှင့်အတူ.သစ္စာတစ်ယောက်အရှက်တွေကင်းကွာလို့ရင်ခုန်သံနောက်ကောက်ကောက်ပါခဲ့တော့တယ်..ကိုထွန်း..တစ်ယောက်သစ္စာနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပြီးနောက်မှာသစ္စာအကျီၤကိုပါချွတ်လိုက်တော့တယ်..။

" အင်းးဟင်းးူး"

သစ္စာရဲ့နို့ချိုချိုကိုကိုထွန်းစပြီးစို့လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်"

သစ္စာတစ်ယောက်မကြုံဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံကြောင့် ကာမသိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပြီးရင်ထဲမှာတသိမ့်သိမ့်ခုန်တဲ့ခံစားမှု့တွေနှင့်အတူကိုထွန်းဆွဲဆောင်ရာကိုလိုက်ရပါတော့တယ်..။

" အာ့..အင်းးဟင်းးး"

ကိုထွန်းလည်းနုထွားဖြူဖွေးတဲ့သစ္စာနို့တစ်စုံကိုတလှည့်စီစို့ရင်းသစ္စာရဲ့ကာမစိတ်ကိုနိုးဆွလိုက်တယ်၊ခွက်ဝင်နေတဲ့နို့သီးခေါသွးတွေချွန်ထွက်လာတဲ့အထိနိုးဆွရင်းရင်းသစ္စာပိပိကိုထမီပေါ်ကအုပ်ကိုင်ပြီးပွတ်ပေးလိုက်တော့

" အာ့..အင်းးဟင်းးးးးးးကိုထွန်းရယ်"

သစ္စာမှာပိပိအပွတ်ခံရတဲ့အတွက် တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အရေကြည်ကလေးတွေထွက်လာလို့ ပိပိမှာစိုရွှဲလာမှန်းသိလိုင်တယ်။ အဲဒီအသိကလည်း ကာမစိတ်ကိုပိုပြီးကြွလာတော့တယ်။ကိုထွန်းကလည်းနို့စို့ရင်းပဲလုံချည်ကိုဖြေလျှော့ပြီးပိပိအထဲကိုလက်နှိုက်ပြီးမွှေလိုက်တယ်၊ပိပိထဲလက်ဝင်လာတော့သစ္စာလည်းပေါင်ကိုစေ့ထားရာကခပ်ဟဟလေးကားလိုက်တော့တာပေါ့။

ကိုထွန်းကသစ္စာပိပိမှာအရည်တွေစိုပြီးချွဲနေတော့.လုပ်ရန်အချိန်ကျရောက်ပြီဆိုပြီးလုံချည်ကို ဆွဲချွတ်တော့သစ္စာလည်းခါးလေးကို အသာလေးကြွလိုက်တာပေါ့၊၊သစစာပေါင်ကြားကိုကိုထွန်းဝင်လာတာကြောင့်သစ္စာရှက်စိတ်ကလေးဝင်ပြီးမျက်လုံးလေးမှိတ်ထားလိုက်တယ်လေ၊ကိုထွန်းငါ့ကိုလိုးတော့မယ်ဆိုပြီးရင်တွေကအရမ်းခုန်မိတာလေ၊

" ပြွတ်.ပလပ်"

" အို့"

တကယ်တမ်းကျတော့ကိုထွန်းဟာ..သစ္စာပိပိပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးပိပိကိုယက်လိုက်တယ်။

" အာကိုထွန်းဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲဟင်၊ဘုန်းကံတွေနိမ့်မယ်ကွယ်"

ကြားဖူးပေမယ့်လက်တွေ့မှာအဲလိုမလုပ်လောက်ဘူးလို့တွေးခဲ့မိတယ်။

...............................................................................

" သစ္စာမတားနှင့်ကွာ၊လင်မယားတွေဖြစ်လာပြီပဲကွာ"

" ကိုထွန်းကလည်းအဲလိုတွေလုပ်စရာလား"

" လင်မယားဆိုတာအရှက်ကုန်ပဲလေ"

" အားလုံးလုပ်မှာပေါ့"

" အဲဒါဆိုလည်း.အဲလိုကြီးမလုပ်ပါနှင့်၊ရွံစရာကြီး"

" ကိုလည်းလုပ်မယ်၊သစ္စာလည်းပြန်လုပ်ပေး"

" ဟင်..သစ္စာကဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ"

" ကိုထွန်းက သစ္စာအဖုတ်ကိုယက်သလိုကိုထွန်းလီးကိုလည်းစုပ်ပေး"

" အာ..ရွံစရာကြီး"

" လင်မယားပဲ..ရွံစရာလားကွာ"

" အာ..မလုပ်ရဲဘူး"

" ရော့.စုပ်ကြည့်လိုက်ပြီးရင်သစ္စာအဖုတ်ကိုယက်ပေးမယ်"

" အွန်.ဖူးဖူး"

ကိုထွန်းလီးကသစ္စာပါးစပ်ထဲဝင်လာတယ်။အရည်တွေထွက်နေလို့ငံပျပျအရသာကြီးပါ။ အရည်တွေထွေးထုတ်ရင်း

" အာကိုထွန်းကလည်း"

" ချစ်ရင်လုပ်ပေးကွာ"

မလုပ်ပေးပြန်လည်းမချစ်လို့ထင်အုံးမှာမို့ရွံသော်လည်းလုပ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတယ်။

" ပြွတ်.ပြွတ်"

ဘယ်လိုစုပ်ရမှန်းမသိလို့ ထုတ်ထိုးသကြားလုံးစုပ်သလိုပဲ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုထွန်းကအရပြားကိုနောက်ဆွဲလိုက်တော့ထိပ်ဖူးနီနီကြီးကပေါ်လာတယ်လေ၊၊စုပ်ပြီးမှတော့ဒါလည်းစုပ်ရတာပေါ့။ အရည်တွေကစိမ့်ထွက်လာတော့လည်းအရသာက ငံပြပြလေးလေ၊ နောက်တော့လည်း မရွံတော့ဘူး၊စုပ်ရတာအရသာရှိလာတယ်။တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်လေအရည်တွေထွက်လေပေါ့။ကိုထွန်းကသစ္စာခေါင်းကိုင်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တယ်။ထွေးရတာအဆင်မပြောတော့မြိုချမိတယ်။

" သစ္စာကောင်းလား"

" အင်းးးးအင်းးး"

ဗလုံးဗထွေးပြောမိတာလေ..

" ရပြီသစ္စာ၊ကိုယ့်အလှည့်လေ"

" မလုပ်ပါနှင့်ကိုထွန်းရယ်"

" လုပ်မှာပဲ၊ကိုယ်လုပ်သလိုပြန်လုပ်ပေးရမယ်"

" အာ..မလုပ်ပါနှင့်ဆို"

" အိပ်လိုက်ကွာ"

သစ္စာလည်းအိပ်ပစ်လိုက်တယ်..ကိုထွန်းကသစ္စာပေါင်ကြားဝင်ပြီးပေါင်ကိုတွန်းတင်ပြီးအဖုတ်ကိုပေါ်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။အဖုတ်ကြီးကဖောင်းပြီးဇောင်းကြွနေတာပေါ့ဗျာ။ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရေကြောင့်အဖုတ်ကြီးကလည်းဖွေးနေတယ်လေ..။

" ချစ်တယ်သစ္စာရယ်၊ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ"

" ပလပ်..ပလပ်"

" အာ့...ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်"

" အာ့.ကိုထွန်းဘယ်လို.လုပ်တာလဲ၊"

ကိုထွန်းကဖင်အဝကိုပါတစ်ခါတည်းပါအောင် ယက်လိုက်တာ၊သစ္စညမှာဖင်ကြောတလျောက်အီဆိမ့်သွားတယ်၊အားလည်းနာသွားတယ်။

" ကိုထွန်း..ဖင်ကိုမယက်နှင့်လေ"

ကိုထွန်းကတမင်ပင်ဖငဝကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်တယ်။သစ္စာဖင်ဝကိုချုံ့ထားလိုက်တယ်။ကိုထွန်းကအဆက်မပြတ်ယက်လိုက်တော့သစ္စာမှာကြာကြာမရှုံထားနိုင်ပဲပြန်ပြီးလျော့လိုက်ရတယ်၊၊ပေါင်ကိုအပေါ်တွန်းပြီးကားထာူလို့ဖင်ဝကစူစူကလေးပွတတလေးဖြစ်နေတာလေ။သစ္စာမှာမနေနိုင်လို့အော်ညည်းမိတယ်။အယက်ခံရတဲ့အရသာကဇိမ်ရှိလို့သစ္စာတောင်ကြိုက်လာတယ်လေ။

" ပလပ်..ပလပ်"

" အားးးးး"

ကိုထွန်းကသစ္စာအဖုတ်တလျောက်လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်တာ သစ္စာမှာအရည်တွေစိမ့်ထွက်သွားလောက်အောင်ခံစားလိုက်ရတယ်လေ၊ ကိုထွန်းကသစ္စာအဖုတ်ထဲလျှာဝင်နိုင်သလောက်ဝင်အောင်လုပ်ပြီးအစေ့ကိုကလော်သွားတော့သစ္စာမှာမခံစားဖူးသေးတဲ့စိတ်ခံစားမှုကဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ အရမ်းကိုကာမစိတ်ကမြင့်တက်လာပြီးအော်ညည်းမိတယ်၊၊

ကိုထွန်းလည်းအစေ့ကိုထပ်ပြီးသကြားလုံးစုပ်သလိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တဲ့အတွက်ဘယ်လိုမှတောင့်မခံနိုင်ဘူး၊ခါးလေးကော့ပြီးသာညည်းနေမိတော့တယ်။ စိတ်ကလွင့်ထွက်မတတ်ခံစားရပြီးတော့ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေထွက်လာမှသာလူကငြိမ်ကျသွားတယ်။သစ္စာမှမခံစားဖူးသောကာမအရသာကိုခံစားမိပြီးအဖုတ်ယက်တာရောဖင်ယက်ခံတာပါအရမ်းကြိုက်သွားတော့တယ်။

" ကောင်းလားသစ္စာ"

" အင်း"

" ကြိုက်သွားပြီလား"

" အာ..အဲလိုမမေးနှင့်ကွာ၊ရှက်တယ်"

......................................................

ကိုထွန်းကသစ္စာတစ်ယောက်သူ့အပြုအစုကိုကြိုက်သွားပြီဆိုတာသိသွားတယ်လေ။သူ့အလိုလိုက်ရင်ကိုယ့်အကြိုက်လည်းရရမယ်လေ။

ကိုထွန်းသစ္စာကိုလိုးဖို့လုပ်တယ်၊၊ ထိပ်ဖူးကြီးကို အဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ အရည်တွေထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကဖောင်းကားနေတာ လီးဒစ်လေးဝင်အောင်သွင်းလိုက်တယ်။ လီးကဗျစ်ဆိုတဲ့အသံနှင့်အတူနှစ်လက်မလောက်ဝင်သွားတယ်။ အာ့..ဆိုပြီးသစ္စာတစ်ယောက်အော်လိုက်မိတယ်။

ကိုထွန်းကပါကင်ဖောက်တာကြည့်ချင်တာမို့၊ သစ္စာနာမှာသိပေမယ့် အနာသက်သာအောင်နို့မစို့ပေးပါဘူး။ နို့စို့နေရင်အောက်မှဖြစ်နေတာမမြင်ရဘူးလေ၊ ဒီတော့အေးဆေးလေးလုပ်ရင်းမျက်လုံးဇိမ်ခံတာပေါ့။ ဝင်သလောက်လှုပ်ရှားလိုင်သေးတယ်။ဖြေးဖြေးထိန်းပြီးလှုပ်ရှားတာလေ။ သစ္စာမအော်တော့ပဲငြိမ်နေမှတချက်ကလေးရှေ့တိုးလိုးလိုက်တယ်၊ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်အသံနှင့်အတူလီးကလေးလက်မလောက်ဝင်သွားတယ်

" အာ..အမလေး..ကိုထွန်းနာတယ်"

ကိုထွန်းက ဆက်မလိုးပဲ ရပ်လိုက်တယ်။သစ္စာမှာ  ပူစပ်စ်နှင့်သပ်ရိုက်ထည့်သလိုခံစားလိုက်ရတယ်၊၊ ကိုထွန်းခဏနားပြီးမှလီးကိုအပြင်ကိုထုတ်ကြည့်တယ်။ သွေးစသွေးနတွေပေပြီးလီးကအပြင်ဘက်ထွက်လာတယ်လေ။ကိုထွန်းသဘောတော်တော်ကျလိုက်ပြီးပြုံးလိုက်တယ်။

" အာ..ကိုထွန်း.ရှင်ကတော့ပြုံးနိုင်တယ်၊ကျမမှာတော့"

" အစမို့ပါသစ္စာ၊နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပါကွယ်။ဆိုပြီးလီးကိုဖြေးဖြေးချင်းထပ်သွင်းတယ်။လီးကလည်းတဗြိ..ဗြိနှင့်ဝင်သွားတော့တယ်။

.............................................................

လီးကတိုးလို့သာဝင်လာတယ်။နာကျင်မှု့တွေကို သည်းခံပြီးကောင်းလာမယ့်အရာကိုသာ သစ္စာတစ်ယောက်မျှော်လင့်မိပါတော့တယ်။အခုမနာလည်းနောက်နာလာမှာပဲလေ။ အခုတစ်ခါပဲ နာလိုက်ရင်နောင်ဆိုကောင်းလာမှာပဲလို့စိတ်ဒုံးဒုံးချပြီးနေလိုက်တယ်။လိုးတာကမှုတ်ပေးတာနှင့်မတူတာကိုအခုတောသစ္စာတစ်ယောက်သိသွားတာလေ။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဖတ်"

အာ့..လီးကအဆုံးထိဝင်စွားတာအစမှာသာနာနေပေမယ့်အထဲရောက်တော့လည်းသိပ်မနာတော့ဘူးလေ။ကိုထွန်းက  တရစ်ချင်းပဲဖြေးဖြေးလေးလိုးလိုက်တယ်။ အရမ်းဆောင့်နေရင်သစ္စာတစ်ယောက်နာနေမှာစိုးရိမ်လို့ပေါ့။ဒါပေမယ့်စေးကျပ်နေတဲ့အဖုတ်ကြောင်မြန်မြန်လိုးရင်ပြီးသွားနိုင်တယ်။ အချိန်အကြာကြီးလိုးမှသစ္စာဇိမ်ရှိအှာ၊တစ်ခါလိုးယုံနှင့်စွဲသွားအောင်အာရုံလွှပြီးလုပ်ရင်းသစ္စာညည်းသံလေးပါနားထောင်မိတယ်။

ခဏကြာတော့လီးကတဗြင်းးဗြင်းမည်လာသလိုသစ္စာဆီကလည်းအသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ ဒါကြောင့်အရှိန်နှုန်းလေးတင်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်တယ်။ ကိုထွန်းကမြန်မြန်လိုးလေသစ္စာမှာ အရသာတွေ့လာလေမို့ပိုညည်းလေ။ညည်းသံကြားလေကိုထွန်းအားရလေ။

နောက်တော့သစ္စာမှာနာနေတာပျောက်ပြီးလိုးခံရတဲ့ အရသာကို ကောင်းမှန်းသိလာတယ်။ တဖြေးဖြေးကာမစိတ် အရှိန်တက်လေအော်ညည်းမိလေ၊ကိုထွန်းပိုဆောင့်လေပိုကောင်းလေ။ လီးဝင်သံ တဗျိဗျိကြားရလေ၊သစ္စာစိတ်ခံစားမှု့ကအထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်လာပြီးြပြီးသွားရတယ်လေ။ သစ္စာအခြေအနေကိုကြည့်ပြီးကိုထွန်းလည်းစိတ်လျှော့လိုက်တော့သုတ်တွေလည်းထွက်သွားပါတော့တယ်။

ခဏလောက်အမောဖြေပြီးတော့

" သစ္စာ."

" ပြောလေကိုထွန်း"

" ထပ်လိုးချင်တယ်ကွာ"

အလိုးခံရတာအရသာသိပြီးဖြစ်လို့

" လိုးလေ ကိုထွန်း"

" မှုတ်ပေးဦးလေ"

" ဒါတော့တော်တော်ကြိုက်တယ်ဟုတ်လား"

" အင်း"

သစ္စာလည်းကိုထွန်းလီးကိုစုပ်ပေးတော့ သုတ်လက်ကျန်တွေက ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတယ်။ စေးပျစ်ပျစ်နှင့်ရှတတငံပျပျအရသာနှင့်အတူညီစို့စို့အနံပါရတယ်။သစ္စာလည်းပြန်ထွေးမထုတ်ပဲမြိုချလိုက်တယ်။

" သစ္စာကို့ဥလေးပါ ယက်ပေးပါလား"

ကိုယ့်အလှည့်တုန်းကအဖုတ်သာမကဖင်ကိုပါထိုးမွှေပြီးယက်ပေးခဲ့လို့ သူ့ကိုလည်း ပြန်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဂွေးဥလေးကိုယက်လိုက်တာဂွေးဥလေးကကျစ်ပြီးမာကျောလာတယ်လေ။ကြည့်ရတာချစ်စရာတောင်ကောင်းသေးတယ်။

" သစ္စာ ကို ဖင်ပါယက်ပေးကွာ"

" အာ..မလုပ်ချင်ပါဘူး"

" လုပ်ပေးပါကွာ၊ကိုယ်လည်းဇိမ်ရှိချင်လို့ပါ။"

" ဟင့်အင်း"

" လုပ်ပေးပါချစ်ရယ်နှော်"

" ဟင်း ကဲလုပ်ပေးမယ် လုပ်ပေးလို့ရအောင်နေပေး"

ကိုထွန်းလည်းပေါင်ကားပြီးဖင်ကိုမြှောက်လိုက်တယ်။သစ္စာလည်းဂွေးဥအောက်ခြေလေးကိုယက်ပြီးဖင်ဝကိုမရဲတရဲလေးစယက်တယ်

" အားကောင်းလိုက်တာသစ္စာရယ်။များများယက်ပေး"

သစ္စာလည်းမထူးတော့ပြီမို့ ကိုထွန်းကျေနပ်အောင်သေသေချာချာ..ထိုးမွှေလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာငါ့တုန်းကလည်းအရမ်းကောင်းခဲ့တယ်။သူ့အလှည့်လည်းကောင်းစေချင်တဲ့စေတနာကပါတော့ကြာကြာလေးယက်မွှေပေးလိုက်တယ်။ခေါင်းမော့ပြီးလီးကိုကြည့်တော့လီးကမိုးပေါ်မျှော်နေပြီလေ

.............................................................

" တော်ပြီကိုထွန်းရာ.သစ္စာညောင်းလှပြီ"

" ရပါပြီ.သစ္စာ"

" ကိုထွန်းလိုးတော့မယ်"

" နားရှက်စရာသိပ်ပြောတာပဲ"

ပြောသာပြောရတယ်၊အဲဒီလိုကြီးကြားရင်ရင်တွေခုန်တယ်

" သစ္စာကုံးပေးပါလား"

" အင်းကုံးပေးမယ်"

သစ္စာကုံးပေးတော့ ကိုထွန်းလည်း နောက်ကနေမတ်တပ်ရပ်ပြီးဒူးကွေးကာ နောက်ကနေလိုးတော့တယ်။ကိုထွန်းက သစ္စာခါးကော့အောင်ပြုပြင်ပြီးမှတချက်ချင်းလိုးပြီးနောက်သစ္စာဖင်တုံးကြီးနှစ်လုံးအားဆုပ်ကိုင်ပြီးအားရပါးရလိုးတော့တယ်။သစ္စာလည်းလီးဝင်ချက်တွေကပိုမြန်လေအရသာရှိလေမို့တအာ့အာ့ညည်းရင်းခါးကိုကော့ပေးနေလိုက်တယ်။

ကိုထွန်းလည်း ဖင်တုံးနှစ်တုံးကိုကိုင်ပြီး အားပါးတရလုပ်နေရာက ဖင်တုံးနှစ်တုံးကိုဖြဲ.ပြီးလိုးတဲ့အခါမှာတော့အထဲကအနီရောင်ပြေးနေသောစအိုကြီးကိုမြင်ရတာကြောင့် စိတ်ပိုကြွလာတယ်။လိုးချက်ကလည်းမြန်မြန်ဆန်ဆန်ဖြစ်လာတယ်၊ အသံတွေကလည်းတဗွတ်..ဘွတ်တဖွတ်ဖွတ်နှင့်ညံနေတယ်လေ။ သစ္စာလည်းအော်ညည်းလိုက်တယ်..။ ကိုထွန်းကသစ္စာဖီးတွေကြွနေမှန်းသိတယ်၊၊တအာ့အာ့နှင့်အော်ညည်းနေတာလေ၊နောက်တော့ကိုထွန်းကဖင်ထဲတံတွေးထွေးထည့်လိုက်တယ်။

" ထွီ" 

သစ္စာမှာဖင်ထဲစိုစိုစိစိဖြစ်သွားကာ

" အာ့....ကိုထွန်း"

ကိုထွန်းက ဘာမှမပြောပဲလိုးရင်းနှင့်ဖင်သားကို ဖြဲရသ်းလက်မနှင့် စအိုဝကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ်။လိုးရင်းနှင့်ဖင်ပွတ်ခံရလေပိုပြီးအရသာတွေ့လေနှင့်ကာမရေစီးမှာမျောပါနေရတော့တယ်။ကိုထွန်းကဖင်ဝကိုတံတွေးထပ်ထွေးပြီးလက်မတဖက်ကိုတဖြည်းဖြည်းထိုးထည့်တယ်။

" အာ့.ကိုထွန်း သစ္စာနာတယ်"

" အင်းးးကိုထွန်းလည်းပြီးတော့မယ်"

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် အားရပါးရလိုးပြီးသောအခါ ကိုထွန်လည်းသုတ်တွေပန်းထွက်သွားတော့တယ်။ကိုထွန်းလည်းသစ္စာအနားကပ်လှဲလိုက်ကာသစ္စာအားဖက်ပြီးအမောဖြေလိုက်တယ်။

သစ္စာနှင့်ကိုထွန်းဟာမင်္ဂလာမဆောင်မှီဆယ့်ငါးရက်လောက်မှာပုံစံမျိုးစုံနှင့်လိုးဖြစ်ကြပြီး. မင်္ဂလာ ဆောင်ကြတယ်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးနှစ်နှစ်လောက်မှခလေးယူမယ်ဆုံးဖြတ်ပြီးဆေးသောက်ရင်းပဲတားထားကြတာပေါ့။

မင်္ဂလာဆောင်ပြီးနှစ်ရက်လောက်မှာသစ္စာမှာရာသီလာနေတယ်။အဲဒါကြောင့် မလုပ်ချင်ဘူး။ဒါပေမယ့် ကိုထွန်းကတော့မရဘူး။လိုးချင်နေတာပေါ့။

" သစ္စာ..ကိုလိုးချင်တယ်ကွာ"

" ကိုထွန်းကလည်းဒီမှာအဝှာဖြစ်နေတာကို"

" ဖြစ်..ဖြစ်ကွာ"

" မလုပ်ပါနှင့်ကိုရယ်၊သစ္စာစုပ်ပေးမယ်နှော်'"

" အင်း...."

သစ္စာလည်းယောက်ျားအာသာပြေအောင်စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ စေတနာပိုပြီးဖင်ကအစ ယက်ပေးလိုက်ပေမယ့်လိုးရမှပြီးတဲ့လီးကတောင်မြဲတောင်လျက်ရှိတယ်။

" သစ္စာမရဘူးကွာ၊သစ္စာအိပ်လိုက်"

" ဘာလုပ်မလို့လဲကို"

" သစ္စာပါးစပ်ထဲထည့်မယ်လေ"

" အင်းး"

သစ္စာလဲအိပ်လိုက်တယ်။ ကိုထွန်းက သစ္စာအပေါ်ခွပြီးပါးစပ်ထဲလီးသွင်းပြီးတဖြေးဖြေးလိုးတယ်။တချက်တချက်လီးကအာခေါင်ကိုထိတာကြောင့်သစ္စာကတွန်းထားရတယ်။ အာညောင်လောက်အောင်ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟပေးထားတယ်။

ကိုထွန်းလည်းအာခေါင်မထိအောင်လိုးရင်းက.သုတ်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။သစ္စာထွေးမထုတ်နိုင်အောင် လီးကိုပါးစပ်ထဲကမထုတ်ပဲစိမ်ထားတာကြောင့်သစ္စာမှာမျိုချလိုက်ရတော့တယ်။ သစ္စာသုတ်တွေမြိုချမှန်းသိတော့မှအပေါ်ကဖယ်ပေးလိုက်တယ်

" သွား..အရမ်းညစ်ပတ်တာပဲ"

" ညစ်ပတ်တာမဟုတ်ဘူး၊အားရှိတဲ့ဟာတွေပါကွာ"

" အမ်.."

" အဲဒါအားရှိတာမကအသားအရေပါလှတယ်"

" ဟုတ်လို့လား"

" အော်..ဟုတ်ပါတယ်ဆို"

" အရသာဘယ်လိုရှိလဲ"

" ငံပျပျ.ချွဲပစ်ပစ်နှင်မြိုချရင်ရှတတနေပြီးလည်ချောင်းမှာကပ်နေတာလေ၊အခုရေခပ်ပေးအုံး"

ကိုထွန်းလည်းရေခပ်ပြီးပေးလိုက်ရတယ်။သစ္စာလည်းပလုတ်ကျင်းပြီးရေသောက်ကာလည်ချောင်းရှင်းလိုက်ရတယ်။

............................................

သစ္စာနှင့်ကိုထွန်းတို့ဟာ တစ်လကျော်လောက်အထိပျော်ပျော်ရွှင်နေရပါတယ်။အိမ်ကလည်းကျွေးမွေးထားနိုင်တဲ့အခြေအနေမို့လို့ပြသနာတစ်စုံတရာမှမရှိပါဘူး။

သစ္စာမှာကိုထွန်းနှင့်ကာမဆက်ဆံတဲ့အခါမှာတော့..ကိုထွန်းအလိုကျဖြစ်အောင်နေပေးပါတယ်။ပုံစံအမျိုးမျိုးလိုးကြယုံမကသုတ်ရည်လည်းသောက်ရပါတယ်။နောက်ရက်များမှာတော့ကိုထွန်းကအထူးအဆန်းတောင်းဆိုတယ်။

" သစ္စာ.ချစ်လေး"

" ခေါ်ပုံကတော့ထူးခြားတယ်၊ဘာလိုချင်လိုလဲကို"

" ကို.ဖင်လိုးချင်တယ်"

" ဖြစ်ပါ့မလား ကိုရယ်"

" မဖြစ်စရာမရှိပါဘူးကွာ"

" သစ္စာနာမှာကြောက်တယ် ကို"

" သစ္စာနာအောင်လုပ်ပါ့မလားကွာ"

" မနာရင်တော့ လုပ်ပေါ့"

" အင်းလုပ်ရအောင်"

လိုးနေကျပုံစံအတိုင်းတစ်ဦးကို တစ်ဦးအပြန်အလှန်မှုတ်ပေးကြပြီး ကိုထွန်းကတော့ သစ္စာကို ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်ကိုများများယက်လိုက်တယ်။ဖင်ထဲကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်ပြီးသစ္စာတစ်ယောက် စိတ်ကြွလာစေဖို့ လုပ်လိုက်တယ်။သစ္စာမှာဖင်လိုးခံရမှာဆိုတော့စိုးရိမ်မှု့နှင့်ရင်ခုန်မှု့တွေကစိုးမိုးလို့ထားနေတယ်လေ။

" သစ္စာကိုလိုးတော့မယ်နှော်"

" လိုးလေ ကို"

သစ္စာမှာ အခုလိုမျိုးပက်ပက်စက်စက်တွေပြောတတ်လာပြီလေ၊ အပျိုတုန်းကရှက်ခဲ့သမျှ အိမ်ထောင်ကျတော့အရှက်ကုန်လောက်အောင်ဖြစ်ခဲ့ပြီ..ကိုထွန်းလည်းသစ္စာဖင်ကိုလိုးဖို့အတွက်တံတွေးလေးထွေးလိုက်ကာလက်နှင့်စိုရွဲနေအောင်လုပ်လိုက်တယ်။

" ထွီ"

တံထွေးထွေးခံလိုက်ရတာနှင့်သစ္စာရင်ထဲမှာ အေးစက်စက်ကြီးနှင့်ကြောက်သလိုခံစားလိုက်ရတယ်။ကိုထွန်းကတော့ီးကိုဖင်ထဲတိုက်ရိုက်မလိုးသေးဘဲအဖုတ်ထဲထည့်ကာလိုးရင်းလက်ဖြင့်တင်သားနှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကာလက်မထည့်ရင်းအဖုတ်ဆီမှချောဆီတွေထွက်လာအောင်လုပ်လိုက်တယ်လေ

စိုးရိမ်နေတဲ့သစ္စာမှာ..ဖင်ထဲလီးဝင်လာမဟုတ်ပဲ အဖုတ်ထဲသာလီးဝင်လာတဲ့အတွက် အံ့ဩသွားသေးတယ်။ ကိုထွန်းနှုးဆွထားလို့ကြွနေတဲ့ကာမစိတ်ကဟုန်းကနဲထတောက်လာပြီးညည်းညူလိုက်တော့တယ်။ကိုထွန်းကလီးကိုအရှိန်နှင့်လိုးပြီးပိပိထဲက အရည်တွေထွက်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။ဗျစ်ဗျစ်နှင့်ဝင်နေရာကနေဘွတ်..ဗွတ်..ဆိုတဲ့အသံတွေထွက်လာမှလီးကိုဆွဲထုတ်ရင်းသစ္စာဖင်ထဲကိုထပ်ထွေးလိုက်ပြီးလီးကိုသွင်းတယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်"

" အားးးးနာတယ်..ကို"

" အားးးးးး"

ကိုထွန်းကရလောက်ကြီဆိုပြီးအဆုံးထိသွင်းလိုက်တယ်။စအိုဝအထဲထိကျွံဝင်သလိုမြင်လိုက်ရတယ်

" ဗျစ်..ဗြိ...ဗျိ"

" အားးးးးးးဟားးးးးးးသေပါပြီ.ကိုထွန်းးးအားပြနထုတ်ပေးပါ"

သစ္စာအလန့်တကြားအော်သံကြောင့် ကိုထွန်းလည်းလန်ဖြတ်ပြီးထုတ်လိုက်တယ်။ စအိုဝမှာသွေးစတွေတွေ့လိုက်ရလို့လန့်ဖြတ်သွားတယ်

" အားးကိုထွန်းသစ္စာသေပြီ.အီးးးဟီးးးးးဟီးး"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

" ဘာလို့ဘာမှမဖြစ်ရတာလဲသွေးတွေ အဲလောက်ထွက်တာ"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

" ဒီမှာအောင့်လဲအောင့်နာလည်းနာနှင့်အီး..ဟီးးဟီးးး"

" မငိုပါနှင့်သစ္စာရယ်၊ဆေးခန်းပြရအောင်"

" ဒီဟာကို ဘယ်လိုမျက်နှာနှင့်ဆေးခန်းပြရမှာလဲ.အီးးးဟီးးးဟီး"

" ကိုဆေးထည့်ပေးမယ်နှော်သစ္စာ"

" အီး..ဟီးးးစပ်မှာပေါ့"

" မစပ်ပါဘူးကွာ.ကိုယ်ဆေးသွားဝယ်လိုက်မယ်"

ကိုထွန်း ဆေးဆိုင်ကိုအမြန်သွားပြီး ဂွမ်းထုတ်နှင့်ဘီတာဒိုင်းညှစ်ဆေးဝယ်လာလိုက်တယ်..။ သစ္စာမှာကိုထွန်းဆေးဝယ်သွားချိန် အိမ်သာတက်ချင်လို့အိမ်သာထိုင်တယ်။ ဝမ်းသွားရာမှာလည်း သွေးစတွေပါလာလို့အရမ်းကြောက်သွားမိတယ်။ရေဆေးတော့လည်းစပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဒဏ်ကိုတော်တော်လည်းခံစားရလိုက်တယ်လေ။အဲဒီကစလို့သစ္စာမှာဖင်လိုးခံရမှာအရမ်းပဲကြောက်သွားတော့တယ်။

ကိုထွန်းလည်း ပြန်ရောက်လာပြီး ဆေးလိမ်းပေးရတယ်။ သုံးလေးရက်နေမှ အနာပျောက်သွားပြီးကိုထွန်းလည်းနောက်ဖင်လိုးဖို့ မတောင်းတော့ပါဘူး၊လုပ်နေကျပုံစံအတိုင်းပဲ လုပ်နေရတော့တယ်။

............................................................................

ကိုအေးမှာမသစ္စာပြောတဲ့စကားတွေကိုကြားပြီးလီးကတင်းမာလွန်းလို့ အောင့်နေတယ်။စိတ်တွေလှုပ်ရှားလို့အာခေါင်တွေခြောက်ပြီးရင်ထဲမှာလဲတစ်ဒိန်းဒိန်းခုန်နေတော့တယ်။

လီးကလည်းအရည်တွေတောင် စိမ့်ထွက်နေတယ်။ စာအုပ်ဖတ်ရတာမျိုးခံစားချက်မဟုတ်ပဲ ကိုချစ်ရသူရဲ့အဖြစ်အပျက်ကို လူကိုယ်တိုင်နားထောင်ရလို့ပါပဲ။ ကိုထွန်းသားပုတ်လေလွင့်ပြောထားသမျှကို မသစ္စာကအမှန်အတိုင်းရှင်းပြတဲ့အတွက်မသစ္စာအပေါ်မှာလေးစားမှု့တွေထပ်မံတိုးပွားလာခဲ့တယ်။

ထိုနည်းတူမသစ္စာလည်းကိုယ့်အပေါ်ချစ်ခင်ပြီးလက်ထပ်မဲ့သူအပေါ်အမှန်တရားတွေပြောပြလို့စိတ်ထဲမှာပေါ့ပါးသွားတယ်။ခင်ပွန်းဟောင်းနှင့်ကွာရှင်းလိုက်တော့ခင်ပွန်းဟောင်းကတွေတဲ့လူတိုင်းပြောတာကိုလည်းကြားဖူးပါတယ်။စိတ်နာလို့မှဆက်လက်မပေါင်းတော့ပဲတရားဝင်ကွာရှင်းခဲ့တာပါ

" မသစ္စာ  အဲလောက်တောင်ချစ်ခဲ့ကြပြီးမှဘာလို့ကွာရှင်းခဲ့တာလဲ"

" ကိုအေး..သစ္စာလော်မာလို့တော့မထင်ပါနှင့်ကျမနှင့်သူနှင့်ယူခဲ့တုန်းကကျမသူ့အလိုကျနေခဲ့တယ်၊နောက်ပိုင်းအလုပ်လုပ်တော့အရက်ကလေးသောက်တာကစပြီးကိုယ်ထိလက်ရောင်ရိုက်လားပုတ်လားလုပ်လာပါတယ်၊နောက်ပြီးဟိုဘက်မိသားစုအခြေအနေကဆက်ဆံရေးတင်းမာလာကြတယ်၊၊

သူ့အမတွေရဲ့ သွေးထိုးမှု့တွေကြောင့်လဲပါတယ်လေ။ အကျဉ်းချုံပြောရရင် မယူခင်ကတည်းကတစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်လေ့လာခဲ့ရမှာ၊ကျမလည်းငယ်သေးတော့ အဲဒါတွေကိုမစဉ်းစားခဲ့ပါဘူး၊ငယ်ရွယ်တဲ့အရွယ်ဖြစ်လို့ရင်ခုန်တာအချစ်လို့ထင်ခဲ့တာလေ၊အချစ်ကိုကိုးကွယ်မိလို့ဖြစ်ရတဲ့ပြသနာတွေပါ။ကျမမှားခဲ့တာပေါ့၊ကဲကိုအေးစဉ်းစားပါကျမအကြောင်းပြည့်ပြည့်စုံစုံသိသွားပြီပဲ"

" မသစ္စာ ငျနော့်အချစ်ကမယိုင်လဲပါဘူး၊ဖူးစာရေးနတ်ကြောင့်နောက်ကျမှသိရတယ်၊နောက်ကျမှ ချစ်ခွင့်ရတယ်လို့သဘောထားပါတယ်"

" ဝမ်းသာပါတယ်ကိုအေး၊ကျမကိုအချစ်မပြယ်တဲ့အတွက်ပါ"

" ကျနော့်အချစ်ကိုလက်ခံတယ်မဟုတ်လားမသစ္စာ"

" ကျမအရှက်ကုန်ပြောပြီးပဲလေ၊အဲဒါကိုအေးကိုလက်ခံလို့ပေါ့"

" ဝမ်းသာလိုက်တာမသစ္စာရယ်"

" ကျမနှင့်လက်ထပ်မယ်ဆိုလူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းပါကိုအေး၊သစ္စာပြောချင်တာကသစ္စာကတခုလပ်လေ၊လူပြောခံရမှာကြောက်လို့ပါ၊ခဲမှန်ဖူးတဲ့စာသူငယ်လိုဖြစ်နေလို့ပါရှင်"

" ဟုတ်ကျေးဇူးပါဗျာ၊ကျနော်လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းပါ့မယ်"

..........................................................................

ကိုအေးဟာ တကယ်တမ်းမသစ္စာတောင်းရမ်းလက်ထပ်မယ်ဆိုတဲ့အခါပြသနာများစွာ တွေ့ရတယ်။မိဘတွေကလည်းမကြည်ဖြူပါဘူး၊ညီအကိုမောင်နှမတွေကလည်းတားမြစ်ကြတယ်။

" ကိုအေး"

" မင်း..မသစ္စာကိုမယူပါနဲ့ကွာ"

" ဘာဖြစ်လို့လည်းအဖေ"

" မသစ္စာကတစ်ခုလပ် တလင်ကွာလေ"

" ဖေဖေ.ရာအခုသူ့မှာအိမ်ထောင်ရှိတာမှမဟုတ်ပဲလေ၊တရားဝင်ကွာရှင်းထားတာပါဖေဖေ"

" ငါသိတယ်ကွ"

" မင်း.ကလူပျို၊ဟိုကတစ်ခုလပ်ကွ"

" အဲဒါတွေလိုလို့လားဖေဖေ"

" လိုတာပေါ့ကွာ၊မင်းရောငါတို့ပါလူတွေဆီအပြောခံရမှာ"

" အာ..အဖေ...ကျနော်ယူမှာလေ၊အဖေတို့နှင့်ယူမှာမှမဟုတ်တာ"

" ဘာကွ.."

"ငါကအပျိုမဟုတ်လို့တားနေတာလေ"

" အဲဒါတွေကအရေးကြီးလို့လားဖေဖေ"

" အေးအရေးကြီတယ်ကွ."

" ဒီမှာဖေဖေ.ကျနော်သစ္စာကိုချစ်တာ၊အပျိုအအိုဆိုတဲ့အရာတွေမလိုပါဘူးဖေဖေ"

" တောက်ကွာ..မင်းဟာကလည်းသစ္စာမှသစ္စာပဲဖြစ်နေတာလား"

" အဖေ..တောင်းရမ်းပေးပါ"

" အေးပေါ့ကွာ.ငါပြောမယ်၊မင်းသေချာစဉ်းစားပေါ့သူကတစ်ခုလပ်၊သူ့အကြောင်းမင်းသိတယ်၊သိရဲ့နှင့်မင်းယူတယ်၊နောက်မှပြသနာပေါ်ရင်မင်းဘာလုပ်မလဲ၊ကွာမှာလား၊အေးမင်းကပါ အဲလိုလုပ်ရင်မသစ္စာဘဝဟာပျက်စီးရမယ်၊မင်းလည်းအိမ်ထောင်ပျက်မယ်နားလည်လား"

" ဟုတ်နားလည်ပါတယ်ဖေဖေ"

" အေးမင်းဘာသာတာဝန်ယူနိုင်ရင်ငါတောင်းရမ်းပေးမယ်"

" ကျနော်တာဝန်ယူတယ်"

ကိုအေးပျော်သွားပြီးမသစ္စာဆီသို့သွားကာ

" မသစ္စာအဖေကလာရောက်တောင်းရမ်းပေးမယ်တဲ့"

" တကယ်လား ကိုအေး"

" အင်းပေါ့မသစ္စာရယ်"

" ကိုအေးတော်တော်ပြောလိုက်ရတယ်ထင်တယ်"

" အင်းပြောလိုက်ရတယ်မသစ္စာ"

" ကျမနားလည်ပါတယ်..ကိုအေးရယ်၊ကျမကအပျိုစင်မှမဟုတ်တာဘယ်မိဘမောင်နှမတွေကမှသဘောတူမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ"

" ဟုတ်တယ် မသစ္စာ၊ကျနော်ကကျနော့်အိမ်ထောင်မြဲဖို့ကျနော်တာဝန်ယူပါတယ်လို့ အာမခံမှလက်ခံခဲ့ကြတာ"

" အော်..ကိုအေးရယ်၊သစ္စာကိုအဲလောက်တောင်ချစ်လား"

" ချစ်တယ်မသစ္စာဘဝတစ်ခုလုံးနှင့်ယှဉ်ပြီးချစ်တာ"

" ကျေးဇူးလည်းတင်တယ်အရမ်းလည်းဝမ်းသာတယ်"

" မသစ္စာကျနော်ကိုချစ်တယ်မလား"

" ချစ်ပါသတဲ့ရှင်.ချစ်ပါသတဲ့"

ဒီလိုနှင့်မသစ္စာကိုတောင်းရမ်းပြီးလက်မှတ်ရေးထိုးပြီးမင်္ဂလာဆွမ်းကျွေးလေးလုပ်လိုက်တယ်။

..................................................

" မသစ္စာ.."

" ရှင်..."

" ကျနော်ချစ်ချင်ပြီ"

" အို..ကိုအေးကလည်း"

" လင်မယားဖြစ်နေပြီပဲခွင့်တောင်းဖို့လိုသေးလားရှင်"

" ကျနော်ရင်ခုန်လွန်းလို့ပါ"

" ဟင်းးးးးဟင်းးးး"

" ဘာရယ်တာလဲ မသစ္စာ"

" ကျမလည်းကိုအေးလိုပါပဲလေ"

" ချစ်တယ်သစ္စာရယ်"

ကိုအေးသစ္စာကိုကြင်နာစွာဖက်လိုက်ပြီးသစ္စာရဲ့နှစ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုငုံနမ်းလိုက်တော့တယ်

" ပြွတ်."

" အင်းးဟင်းးးး"

သစ္စာမှာယောက်ျားရဖူးပြီးကာမအရသာလည်းခံစားဖူးတယ်။သိုသော်မလုပ်ရတာလည်းကြာပြီဆိုတော့ကာမစိတ်တွေကအလိုလိုဖြစ်လာတယ်။ချစ်ရတဲ့ကိုအေးကလည်းသူ့အပေါ်တကယ်ချစ်တော့သူ့မှာခံစားမှု့ကလည်းပြင်းထန်နေတော့တယ်။

ကိုအေးလည်းလူပျိုသိုးပီပီ ရမက်စိတ်က ဆူဝေလာပြီး သစ္စာအကျီၤပါချွတ်တော့သစ္စာလည်းအလိုက်တသိချွတ်ပေးလိုက်တော့။ကိုအေးမှာသစ္စာဘရာကိုပါ တွန်းတင်ရင်းသစ္စာနို့တွေကိုပါစို့လိုက်တယ်။သစ္စာနို့မှာအပျိုတုန်းကလိုမဟုတ်တော့တဲ့အတွက်ချိုင့်ဝင်ခြင်းမရှိတော့ပဲအပြင်သို့ချွန်ထွက်နေလေပြီ။

ကိုအေးလည်းသစ္စာနို့ကိုမက်မောစွာပင်စို့ပြီးလျှာဖျားနှင့်ထိုးကလော်လိုက်တယ်။ နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးကိုငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ရာသစ္စာစိတ်မှာခံချင်စိတ်တွေတမြှင်းမြှင်းတောက်လောင်လာကာအလိုးခံချင်စိတ်ကပြင်းပြလာလေသည်။ကိုအေးကနို့စို့တာရပ်ပြီးသစ္စာအဖုတ်ကိုဆင်းပြီးလျက်ရန်ပြင်ရာ။သစ္စာမှာအားတုံ့အားနာဖြစ်ပြီး

" မလုပ်ပါနှင့်လားကိုအေးရယ်၊သစ္စာအားနာလို့ပါ"

" ဘာအားနာစရာရှိလို့လဲသစ္စာရယ်၊အရင်ကလည်းလုပ်ခံဖူးတ်မဟုတ်လား"

" အဲဒါကြောင့်ပါကိုအေး၊ဟိုလူလုပ်သွားတာလေ၊အဲဒါကိုအေးကယက်ရင်..အားနာလို့ပါ"

" သစ္စာကလည်း..သူကအခုလုပ်သွားတာမှမဟုတ်ပဲ၊သူ့ဟာတွေကျန်နေမှမဟုတ်တာလေ"

" သစ္စာပဲလုပ်ပေးပါ့မယ်နှော်ကိုအေး၊ကိုအေးစိတ်တိုင်းကျသာပြောပါ၊သစ္စာလုပ်ပေးမယ်"

" ဟားးးးးဟားးးမသစ္စာရယ်၊အဲဒါတွေကိုတွေးပြီးသားပါဗျာ၊အဲဒါတွေကိုလက်ခံနိုင်လို့သစ္စာကိုလက်ထပ်ခဲ့တာပါ"

" အော်..ချစ်လိုက်တာကိုရယ်"

သစ္စာမှစိတ်ထင့်နေတာတွေပျောက်သွားပြီးနားလည်မှု့အပြည့်ပေးနိုင်သောကိုအေးကိုအရမ်းလည်းကျေးဇူးတင်ကာပိုချစ်သွားတယ်။

" ကို..လုပ်လိုက်တော့မယ်သစ္စာ"

" ဟင့်.အင်းသစ္စာအရင်လုပ်ပေးမယ်၊အိပ်ပါကို၊ကိုကြိုက်တာပြောသစ္စာအကုန်လုပ်ပေးပါ့မယ်"

..............................................................

သစ္စာ.ကိုအေးကိုအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီးပုဆိုးကိုချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှကိုအေးအပေါ်မှောက်လိုက်ပြီးးကိုအေးကိုနမ်းလိုက်ကာ နားရွက်ကလေးတွေပါလျှာနှင့်ယက်ပေးလိုက်တယ်၊၊ကိုအေးမှာမသစ္စာရဲ့အပြုအစုကိုသဘောကျသွားပြီးစိတ်ကထန်လာတယ်။

မသစ္စာကနားရွက်ကလေးကို လျှာဖျားနှင့်ထိုးမွှေလိုက်ပြီးနောက်မှာလည်ပင်းကို စုပ်ဆွဲလိုက်သေးတယ်။ကိုအေးရဲ့လီးကြီးကဖုဖောင်းလာပြီးအလွန်တင်းမာလာတယ်။လူပျိုဖြစ်တဲ့အတွက်အခုလိုမျိုးကိုလည်းမခံစားခဲ့ရတဲ့အတွက်စိတ်ကထိန်းမရလောက်အောင်ဖြစ်လာတယ်။

မသစ္စာလည်းကိုအေးရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ပြီးကိုအေးနို့သီးခေါင်းလေးကိုစုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်ပေးရာကိုအေးစိတ်ထဲအလွန်ပင်တင်းလာလေသဖြင့်ပြီးချင်သလိုပင်ဖြစ်လာသည်။သစ္စာလည်းတဖြေးဖြေးအောက်ကိုဆင်းလာပြီး၊ဗိုက်သားပြင်ကိုလျှာလေးနှင့်ယက်လိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာမာတင်းနေတဲ့ကိုအေးလီးကိုယုယစွာကိုင်လိုက်ပြီးအာခေါင်ထဲသွင်းပြီးအာငွေ့လေးပေးလိုက်တယ်။

ပြီးတော့မှအပေါ်မှမိုးပြီးလီးကိုပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက်တယ်။ပါစပ်ထဲဝင်လို့ရသလောက်သွင်းပြီစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ကိုအေးမှာအရမ်းကိုဖီးတွေတက်လာပြီးပြီးချင်လာတယ်။

" သစ္စာ ကိုပြီးသွားလိမ့်မယ်"

" ပြီးသွားပါစေကို.သစ္စာပါးစပ်ထဲပြီးလိုက်ပါ"

" အား.နာပါတယ်သစ္စာရယ်ပြီးသွားလို့မလုပ်ရပဲနေမယ်လေ"

" သစ္စာတာဝန်ထားပါကို၊သစ္စာလုပ်တတ်ပါတယ်"

သစ္စာပြောပြီး ထပ်ပြီးမြန်မြန်လေးစုပ်လိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်လိုက်တဲ့အခါ ကိုအေးရဲ့လီးက တဆတ်ဆတ် တုန်လာပြီးသုတ်တွေပန်းထွက်သွားတယ်။သုတ်အချို့ကသစ္စာပါးစပ်ထဲကို ဝင်သွားလို့သစ္စာကမြိုချလိုက်ပြီးလီးမှာပေနေတဲ့သုတ်တွေကိုလျှာလေးနှင့်ယက်ပေးလိုက်တော့တယ်။

" ကိုအေးကောင်းလားဟင်"

" ကောင်းလိုက်တာ သစ္စာရယ်၊ အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ"

" ခစ်..ခစ်..ခစ်"

" ကို့ကိုလုပ်ပေးတဲ့အတွက်ကိုကလည်းြပ်လုပ်ပေးပါ့မယ်..သစ္စာကမပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား"

" အင်းးလေကို့လီးကမတောင်သေးဘူးမလား"

" ခဏနေပြန်တောင်လာမှာပါ"

" သစ္စာလုပ်ပေးမှာပေါ့"

................................................

ကိုအေးဟာ..မိမိအပေါ်အကောင်းဆုံးအြုစုပေးသောသစ္စာအားပြန်လညိးပြုစုလိုက်တယ်။

" ပလပ်..ပလပ်"

" အင်းးးးဟင်းးးးးကိုအေးးးကောင်းတယ်ကွာ"

ကိုအေး..မသစ္စာအဖုတ်ကိုယက်လိုက်တာပါ၊ ယက်ရင်ူနှင့်အဖုတ်ထဲလက်နှင့်ထိုးမွှေးရင်းသစ္စာကာမစိတ်ကိုနှိုးဆွဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်လေ။ကာမအရှိန်တက်နေတဲ့သစ္စာလည်း..တဖြေးဖြေး.စိတ်ခံစားမှု့ကို ရလာတော့တယ်။

" အစေ့ကလေးကိုစုပ်ရင်းပိပိထဲလက်နှင့်ထိုးမွှေတောွသစ္စာဆီကအရညိအချို့ထွက်လာတော့တယ်။

" အာ့.အင့်..ဟင်းးးးး"

သစ္စာလည်းညည်းညူမိလာတယ်။အဖုတ်ယက်ရင်းနှင့်သစ္စာပြောခဲ့တဲ့စကားတွေသတိရတော့သစ္စာရဲဖင်ပေါက်ဝပါကိုပါယက်ပေးလိုက်တယ်

" အားး.ကိုအေးးးးးးး"

" ပလပ်..ပလပ်....."

သစ္စာဖင်ကို စူထွက်လာအောင်လုပ်ရင်းယက်ရုံသာမက စအိုဝကိုပါစုပ်ယူလိုက်တယ်။ သစ္စာလည်းအရမ်းကို အလိုးခံချင်လာတယ်။ ကိုအေးလီးကလည်းေတောင်စပြုနေပြီလေ။ အဲဒါကြောင့် သစ္စာက ကိုအေးကိုပက်လက်အိပ်စေပြီးပေါင်နှစ်ချောင်းကိုကွေးတင်ပြီးဖင်ဝကို ကိုအေးလုပ်သလို ယက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်လိုက်တယ်။

ကိုအေးလီးက မိုးပေါထောင်နေတော့တယ်။ မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ လီးကိုသုံးလေးချက်မျှစုပ်ပြီး အပေါ်ကနေ ခွကာ လိုးသည့်အလုပ်ကို ဦးဆောင်လိုက်တယ်။အဖုတ်ထဲကိုလီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်နဲ့တေ့လိုက်ပြီးဖိထိုင်လိုက်တယ်။

ဗျစ်....ဗျစ်..ဗျစ်..

အသံနှင့်အတူလီးကအဆုံးနီးပါးဝင်လာတယ်၊သစ္စာလည်းပြန်ကြွပြီး ထပ်လုပ်လိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ပြီးမှကိုအေးအပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီးတချက်နှစ်ချက်ခန့်စုပ်ပေးလိုက်ပြီး၊

" ကိုအေး.သစ္စာဘယ်လိုနေပေးရမလဲ"

" ကုန်းပေးပါလား"

" အင်းးးးကုန်းပေးမယ်"

ကိုအေး..မသစ္စာနောက်ကနေဒူးထောက်ဝင်ပြီးလိုးလိုက်တယ်၊ အပျိုမဟုတ်တဲ့အတွက် ညှာတာစရာလည်းမလိုဘူးလေ၊ အားရပါးရသာဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။ လီးကလည်းဒုတိယအကြိမ်မို့လားမသိဘူး။တော်တော်နင့်မကျဘူး။ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးလိုက်တယ်       

" ဘွတ်..ဗျိ...ဗြစ်......ဘွတ်...ဘွတ်"

" အာ့......အင့်....အာ့..ရှီး...အာ့ရှီးး"

" အာ့.....ကိုအေး   သစ္စာပြီးတော့မယ့် ဆောင့်ပေးပါ"

" ဗျစ်....ဗျစ်...ဗျစ်..ဗျစ်.......ဘွတ်..ဖန်းးဖန်းး"

" အာ့..ပြီးပြီ.....ကိုအေးးးးးအားးးး"

ကိုအေးလည်းပြီးချင်လာလို့အားနှစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီးသူတ်ကိုပန်းထုတ်လိုက်တယ်။

" အားးးးးးးးကိုအေးလည်းပြီးပြီသစ္စာ"

သစ္စာရော ကိုအေးရောအိပ်ရာပေါ်ကို မှောက်ကျသွားကြတယ်။ဒါပေမယ့်..လီးကတော့ ကျွတ်မထွက်ပဲ ကျန်နေတယ်။

" ကိုအေးဆင်းလေကွာ လေးတယ်"

" စိမ်ထားချင်တာ"

" လူဆိုး.ကိုအေးးး"

" ဟင်းးးးဟင်းးးးးးး"

" သစ္စာကိုချစ်လားကိုအေး"

" ချစ်တယ်သစ္စာ"

" အမြဲပဲပြောပေးနှော်ကိုအေး"

" ပြောပေးမှာပေါ့ကွာ၊သစ္စာရောကိုအေးကိုချစ်လား"

" ချစ်တယ်ကိုအေး"

" ကိုအေး..သစ္စာလေ ကိုအေးကိုအားနာတယ်သိလား"

" ဘာလို့"

" ကိုအေးကိုအပျိုစင်ဘဝကိုမပေးနိုင်လို့လေ"

" အာ..သစ္စာရယ်တကယ်ချစ်ရင်အဲဒါကအရေးမကြီးဘူးလေ၊တယောက်နှင့်တယောက်နားလည်ဖို့ပဲလိုတာ၊ပြီးတော့အမှေးပါးလေးတစ်ခုကိုပဲတန်ဘိုးထားကိုးကွယ်တဲ့လူမျိုးထဲမှာကိုအေးမပါဘူးလေ၊"

" ကျေးဇူးပါပဲကိုအေးရယ်"

" ရပါတယ်.သစ္စာရယ်၊ကိုအေးလည်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

" ဟင် ဘာလို့"

" သစစာကအတွေ့အကြုံရှိပြီးသားပဲ အိမ်ထောင်တစ်ခုကိုဘယ်လိုတည်ဆောက်ရမယ်ဆိုတာသိပြီးသားပဲလေ၊ကိုအေးကိုချစ်ရင်ကိုအေးအသိုင်းအဝိုင်းပါနားလည်ပေးပါ၊သည်းခံပေးပါကွယ်"

" သစ္စာနားလည်ပါတယ်ကိုအေးသစ္စာကြိုးစားပါ့မယ်"

" အဲဒါတွေကြောင့်လည်းကျေးဇူးတင်သလိုကိုအေးအလိုကျလုပ်ပေးနိုင်တဲ့အတွက်လည်းကျေးဇူးတင်တယ်"

" ကိုအေးလိုတာသာပြောပါသစ္စာလုပ်ပေးပါ့မယ်"

အိမ်ထောင်ကျသည်မှစ၍ သစ္စာ ကိုအေးအလိုကိုလိုက်သလို ကိုအေးမိဘနှင့်မောင်နှမများကိုလည်းနားလည်သည်းခံပေါင်းသင်းတဲ့အတွက် သစ္စာကိုကိုအေးတို့တအိမ်လုံးကလည်း ချစ်ကြတယ်၊၊ အခုဆိုရင်ကိုအေးနှင့်သစ္စာမှာသားတစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်မွေးဖွားပြီး သားအကြီးဟာဆယ်တန်းကိုဖြေဆိုပြီးလေပြီ၊သမီးငယ်လည်းခြောက်တန်းအထိ ရောက်နေပြီလေ၊ ဒါပေမယ့် အခုထိရန်ဖြစ်စကားများတာမရှိပဲ ချစ်မြဲချစ်လျက်ရှိနေဆဲပါ။



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



အချစ်ကပေးတဲ့ လျှပ်စစ် စွမ်းအင် (စ/ဆုံး)

အချစ်ကပေးတဲ့ လျှပ်စစ် စွမ်းအင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - SilverMoon

 ရွှီ..… ရွှီ....

ဟော.. ရေနွေးအိုး ဆူ ပြီ။ သင်လက်စ ကန်ဇွန်းရွက်လေးတွေကို ဇကာထဲ ပစ်ထည့်လိုက်တယ်။ မီးဖိုချောင်ထဲ မြန်မြန် ပြေးဝင်ပြီး ဟော့ထ်ပလိပ် ကို ပိတ်၊ ဓာတ်ဗူးလေး ယူပြီး ရေနွေးဖြည့်လိုက်တယ်။ မောင့် အကြိုက် ကောက်ညှင်းမွှေး လက်ဘက်ခြောက်ကတော့ ဓာတ်ဗူးထဲမှာ အစောကတည်းက ထည့်ထားနှင့်ပြီးသား။ အိုးထဲမှာ နည်းနည်း ကျန်နေတဲ့ ရေနွေးက ညအိပ်ခါနီး သောက်ဘို့ ကွေကာ နှစ်ခွက်စာ ကွက်တိပဲ။ ခုမှ ညနေစောင်းရုံ ဆိုတော့ အေးမသွားအောင် ဓာတ်ဗူး အသေးထဲ ထည့်ထားရတယ်။ မီတာခတွေက ဈေးကြီးလွန်းတော့လည်း ရေနွေးကို ခဏခဏ နွှေးမနေနိုင်ဘူးလေ။

ကျမနဲ့ မောင်က လက်ထပ်ကြတာ တစ်လ မပြည့်သေးဘူး။ နှစ်ဘက်မိဘတွေကို အပူမပေးချင်တာရယ်၊ နှစ်ယောက်တည်း သီးသန့် နေချင်တာရယ်ကြောင့် မင်္ဂလာပွဲ မတိုင်ခင်ကတည်းက တိုက်ခန်းလေး တစ်ခန်းလောက် ငှားနေနိုင်အောင် ကြိုတင် စုဆောင်းထားရတာ။ 

ရန်ကုန်မြို့ကြီးရဲ့ လူနေမှု စားရိတ်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်းလေ။ ဆယ့်နှစ်ပေ၊ ပေလေးဆယ် တိုက်ခန်းလေး တစ်ခန်းကို စပေါ်ပျောက် ငှားတာ တစ်လကို နှစ်သိန်း။ ဒါတောင် ခြောက်လွှာမှာမို့နော်။ အောက်ထပ်တွေဆို ပိုဈေးကြီးတာရယ်။ ခြောက်လစာ အိမ်ငှားနေဘို့ ပိုက်ဆံ ဆယ့်နှစ်သိန်း ဆိုတာ ဟိုတုန်းကဆို မြေတစ်ကွက်စာလို့ ပြောကြတာပဲ။ မုန့်ဟင်းခါး တစ်ပွဲ ၃၀၀ ခေတ်မှာ လူလာဖြစ်တဲ့ ကျမတို့ လင်မယားကတော့ ဒါတွေ မသိဘူးပေါ့ရှင်။

တကယ်တော့လည်း မသိတာကမှ ခပ်ကောင်းရယ်ပါ။ သိနေရင် ပြန်တမ်းတနေရဦးမယ် မဟုတ်လား။ ကျမတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်ပေါင်း ဝင်ငွေက တစ်လကို ငါးသိန်း စွန်းစွန်း။ အိမ်ခန်းခကို နှစ်သိန်း ဖယ်တော့ သုံးစရာ ဘယ်လောက်မှ မကျန်တော့ဘူးလေ။ ဒါတောင် မောင်က ကျမကို အလုပ် ထွက်ခိုင်းနေသေးတာ။ ဘယ်ဖြစ်မလဲ မောင်ရယ်လို့ မနည်း နားချရတယ်။ နောက်တစ်ခုက ကလေး ကိစ္စပေါ့။ မောင်က လက်မထပ်ခင်ကတည်းက သမီးရူး ရူးနေတာ။ သူ့အတွက် သမီးလေး တစ်ယောက် အမြန်ဆုံး မွေးပေးဘို့ ကျမကို ပူဆာထားတယ်။ အချိန် နည်းနည်းယူဘို့ နားချပေမယ့် လက်မခံဘူးလေ။ 

နောက်ဆုံးတော့ ကျမလည်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ပေးတဲ့အကြံအတိုင်း မောင် မသိအောင် သုံးလခံဆေး ဆိုတဲ့ ကိုယ်ဝန်တားဆေး သွားထိုးထားလိုက်တယ်။ ဘဏ်စာအုပ်လေး တစ်အုပ် တိတ်တိတ် လုပ်ထားပြီး ပိုက်ဆံလည်း စုရသေးတာ။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်တော်ချောက ဟိုဟာဝယ်ချင် ဒီဟာဝယ်ချင်။ ခေတ်ကာလကလည်း သိတဲ့အတိုင်း။ ပေါ်လိုက်တဲ့ ပစ္စည်းသစ်တွေဆိုတာ၊ ဘယ်ဟာမဆို ကိုယ့်လက်ထဲ ရောက်တဲ့နေ့ မော်ဒယ် အောက်ပြီသာ အောက်မေ့။

မောင့်မှာ သူငယ်ချင်းကောင်းတွေ ဆရာကောင်း သမားကောင်းတွေတော့ ပေါပါတယ်။ ငွေကြေး အကူညီလိုရင် အချိန်မရွေး ရနိုင်တဲ့သူတွေပေါ့။ ဒါပေမယ့် ချေးသုံးတဲ့ ပိုက်ဆံဆိုတာ အချိန်တန်ရင် ပြန်ပေးရတာပဲလေ။ ကျမ အကြောက်ဆုံးက သူများ အကြွေး ကိုယ့်အပေါ် တင်သွားမှာကိုပဲ။ ဒီတော့ တတ်နိုင်သလောက် စိစိကုပ်ကုပ် နေရတယ်ရှင်။ လင်တော်မောင်ကတော့ ချွေတာသုံးတာ ကျမ အလုပ်၊ လောက်အောင်ရှာဘို့က သူ့အလုပ်တဲ့လေ။ ဘယ်လိုပဲ ပြောပြော ကျမကတော့ ပိုက်ဆံကို မောင့်လောက်နီးနီး ချစ်တယ်ရှင့်။ အိတ်ထဲရောက်လာသမျှ တတ်နိုင်သလောက် ပြန်မထွက်အောင် နည်းမျိုးစုံနဲ့ ထိန်းရတာပါပဲ။ 

တစ်ခုကောင်းတာ မောင်တို့အလုပ်က နေ့လည်စာ ထမင်းကျွေးတယ်။ ကျမ အလုပ်ကတော့ ကိုယ့်ထမင်းဗူးနဲ့ ကိုယ်ပေါ့လေ။ မိန်းမ ဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်း လက်ဘက်လေး သုတ် ထည့်သွားလိုက်လည်း တစ်နပ်စာ ပြီးတာပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေဆို လမ်းထိပ်က အသုတ်လေးဝယ်ပြီး ထမင်းချည့်ပဲ ထည့်သွား၊ နေ့လည်ကျမှ အသုတ်လေးနဲ့ ထမင်းနဲ့စားပေါ့။ သူများ သရော်မှာလည်း ကျမ ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ ကိုယ့် မရှိရင် ဘယ်သူ လာ အလကားကျွေးတာမှတ်လို့။

ညနေစာလေးတွေကိုတော့ မောင့်အကြိုက်ဖြစ်အောင် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ စီစဉ်တယ်။ အသားဟင်းလေး တစ်ခွက်ရယ်။ အရွက်ကြော်လေး ဖြစ်ဖြစ်၊ အရည်သောက်လေး ဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုနဲ့ပေါ့။ ဒါကလည်း နေ့တိုင်း မဟုတ်ဘူးရှင့်။ ကုသိုလ်လည်းရ၊ စားရိတ်လည်း သက်သာအောင် စည်းကမ်းလေး တစ်ခု လုပ်ထားတယ်။ အပတ်စဉ် မောင့်မွေးနေ့ နဲ့ ကျမ မွေးနေ့ရယ်၊ မြတ်စွာဘုရား ဖွားမြင်တော်မူတဲ့ သောကြာနေ့ရယ်ကို အသားသတ်လွတ် စားခိုင်းတာလေ။ 

ဒီတော့ တစ်ပတ်မှာ သုံးရက်က အရွက်ကြော် တစ်ခုခုနဲ့ ငရုတ်သီးဆားထောင်း ပါရင် ပြီးတယ်။ ကျန်တဲ့ လေးရက်မှာလည်း တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်ဆို မောင့်မိဘအိမ်နဲ့ ကျမ မိဘအိမ်ကို တလှည့်စီ သွားကြတာဆိုတော့ တစ်ရက်စာ လျှော့တွက်လို့ ရပြန်ရော။ မောင့်ထက်အရင် အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ကျမက ညနေဆို အလုပ်က အပြန်ဈေးဝင်၊ ဝယ်ခြမ်း ချက်ပြုတ်ပေါ့လေ။ ဒီနေရာမှာ တစ်ခုကောင်းပြန်တာ ညနေခင်းဈေးက မနက်ပိုင်းထက် သက်သာတာ များတယ်ရှင့်။

ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်လို့ ပြီးတော့ ရေမိုးချိုး အလှပြင်၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ မောင့် ပြန်ချိန် ခြောက်နာရီခွဲကို သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းပြီး စောင့်ရတာပေါ့။ အခုလည်း ကန်ဇွန်းရွက်လေး ရေဆေးပြီး ဇကာနဲ့ စစ်ထားလိုက်တယ်။ စားခါနီးမှ ကြော်မယ်လေ။ ရေလဲ ထမီလေး ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်း ဝင်တော့ ငါးနာရီ လေးဆယ့်ငါး။ လေးဆယ့်ငါးမိနစ် ဆိုတဲ့အချိန်က ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး မောင့်စိတ်ကြိုက် သနပ်ခါးလူးဘို့ ကောင်းကောင်း လုံလောက်ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ အုတ်ကန်ထဲမှာ ရေက တစ်ဝက်ကျိုးနေပြီ။ ကိစ္စ မရှိဘူး ကုန်းခတ်လိုက် ရတာပဲ။ အလကားနေ ရေတင်နေရင် မီတာ ကုန်မယ်။ 

တစ်ခါတစ်လေ အိမ်လာတတ်တဲ့ ကျမ ယောက္ခမကြီးကတော့ ပြောသား။ ရေအိုးရေကန် ဆိုတာ မလျော့စကောင်းတဲ့။ အမြဲ ပြည့်နေမှ လာဘ်ကောင်း သတဲ့။ ကျမ အယူအဆကတော့ အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံ သိပ် မလျော့ဘို့ အဓိကပဲ။ ဒါတောင် အမြဲ ပြည့်နေဘို့ မတတ်နိုင်သေးလို့ရယ်။ လူကြီးတွေ ပြောသမျှ သူတို့ရှေ့တော့ ဟုတ်ကဲ့မေမေ ပေါ့ရှင်။

ခြေသည်းလေးတွေ အရင် တိုက်ချွတ်ဆေးကြော လုပ်ချင်တာနဲ့ ထမီ မချွတ်သေးပဲ ခြေထောက်အရင် တိုက်မယ်ပေါ့။ ဘရပ်ရှ်လေး ယူပြီး အုတ်ကန်ထဲက ရေကို ကုန်း ခပ်တုန်း ပြဲလက်စ ထမီရေလဲက ဗျိ ကနဲ ကွဲသွားသေး။ အော် ငါ့ နှယ်.. ပြဲပြန်ပေါ့ နောက်တစ်နေရာ၊ လှည့်ဝတ်စရာတောင် မကျန်ပါလားလို့တွေးရင်း ပြုံးမိတယ်။ ပြဲဆို ကိုးတန်း ဆယ်တန်းတုန်းက ဝတ်ခဲ့တဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမီလေ။ 

လက်ရှိ ကျမ အသက်နဲ့ တွက်ရင် သူ့ခမျာ ဆယ်နှစ်သမီး ဖြစ်နေပြီပဲ မပြဲ ခံနိုင်မလား။ မောင်ကတော့ ပြောသား။ သူ့ရှေ့ ထမီ ပတ်လည်ကွဲနဲ့ လာနေပြရင် ဆက်ဆီ ကျတယ် ဆိုပဲ။ ဒါကြောင့်လည်း ကျမ မဖာဖြစ်တာရှင့်။ ဘယ်လောက်ပဲ ကိုယ့်လင် ဆိုပေမယ့် အဲ့လိုလေး မလုံ့တလုံ နေပြရတာ ပျော်စရာလေ။ သူ့အမြင်မှာ ကျမကို ဘယ်တော့မှ ရိုးမသွားစေချင်ဘူး။

ခြေသည်းလေးတွေ ဖွေးဖြူသွားတော့မှ ဆက်ဆီ ထမီ ပတ်လည်ပြဲကို အသက်အောင့်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ တန်းပေါ်ကို တယုတယ တင်ပြီး ရေတစ်ခွက် ကုန်း ခပ်။ ကိုယ်ပေါ်ကို စိုယုံ ဆွတ်ပေါ့လေ။ ဆပ်ပြာတိုက်လို့ ရ တော်ရောပေါ့နော့။ ဆပ်ပြာ တိုက်ပြီးရင်တော့ ငါးခွက်လောက် ချိုးမှပါ။ သိပ်ချွေတာနေလွန်းတော့လည်း ကိုယ်နံ့ ဘာညာ မပြောင်ရင် ရေမွှေးဘိုး ကုန်နေဦးမယ်။ ချိုင်းနဲ့ ပေါင်ကြားတွေကို အဓိကထားပြီး သန့်အောင် ပွတ်လိုက်တယ်။ သပွတ်အူဖတ်လေးနဲ့လေ။ သပွတ်အူ တစ်ခု ဝယ်လိုက်ရင် ပန်းကန်ဆေးတာနဲ့ ချေးတွန်းတာ နှစ်ပိုင်း သုံးလို့ ရတယ်ကော။ ဟို ရောင်စုံ ဖော့တုံးတွေထက် အများကြီး အသုံးခံတယ်။ နို့နှစ်ဘက်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင် နေအောင် ဆွဲပေးရသေးတယ်။ ကလေးမွေးရင် အဆင်သင့်ဖြစ်ဘို့ မဟုတ်ပါဘူး။ 

ခုလည်း ကျမ ရဲ့ မောင်က ညတိုင်း နို့စို့ရမှ အိပ်ပျော်တာလေ။ အဖုတ်ကလေး ကိုလည်း အတွင်းထိ ဂျိုဂျိုဂျောင်ဂျောင် ဆေးရသေး။ ကိုယ့်ကို ညတိုင်း လျှာကျွေးနေတဲ့ လင် မငြူစူအောင်ပေါ့ရှင်။ နောက်ဆုံးလုပ်ရတဲ့ သန့်ရှင်းရေးက စအိုဝ။ ကျမလင် ချစ်တတ်ပုံများ ချီးပါတဲ့ ဖင်ပေါက်တောင် နှာခေါင်း ထိုးထည့်တတ်တာလေ။ ဒီတော့ ကျမမှာ ဖင်ကိုတောင် ယဉ်ဖိုအောင် သ ,ရ ပါလေရော။

ဒီလိုနဲ့ မွှေနှောက် နှိုက် ပွတ်နေလိုက်တာ လူက ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာတယ်ရှင့်။ ပထမအစီစဉ်ထက် မြန်မြန် အပြီးသတ်လိုက်တယ်ရှင်။ ဗွမ်းးး… ဗွမ်းးး… ဗွမ်းးး.. ပြီး ပြီ ရေချိုးလို့။ ကိုင်း အခုတော့ ရေ နှစ်ခွက်စာ သက်သာ သွားပြန်တယ် မဟုတ်လား။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်မိတော့ ကြားလိုက်ပြန်တယ် ဗျိ ကနဲ။ ဖြစ်သေးပါဘူး။ နဲနဲတော့ ဖာသင့် ဖာဦးမှ။ မတော် ကိုယ့်အိမ် လာတဲ့ဧည့်သည်သောင်သည်တွေ မြင်သွား ဘယ့်နှယ် လုပ်မတုန်း။ ခုခေတ်က လွယ်တာ ဟုတ်ဘူးရှင့် အတွင်းခံတောင် ဟောင်းပေ့ ဆိုတာကိုမှ အမြတ်တနိုး ခိုးကြ ဖွက်ကြတာ။ ကျမ ဆက်ဆီ ထမီလေး လူမြင်ခံလို့ မဖြစ်ဘူးရယ်။ (ခင်လို့ စ တာနော် ပင်တီချစ်သူ ကိုကိုတို့ ၊ စိတ်ဆိုးကြရင် ချိန်မရွေး လာဝင်ပြောပါ။ ပြန်ဖျက်ပေးမယ်)

အပွေး မရှိတော့တဲ့ သနပ်ခါးတုံးလေး ကျောက်ပျဉ်ပေါ် တင်။ သွက်သွက်လေး သွေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တကိုယ်လုံး အနှံ့ လိမ်းတယ်ပေါ့ရှင်။ အမှန်တော့ ခဏနေရင် ကျမလင် သနပ်ခါးဖျက်စက်ကြီး လျှာနဲ့ လျှက်လို့ ကုန်မှာပါပဲ။ ဒါပေမယ့်လည်း ပျက်ကာမှ ပျက်ရော၊ လိမ်းဘို့က ကိုယ့်အလုပ် ဆိုတော့ကာ။ ကျောက်ပျဉ်ပေါ် တင်ကျန်နေတဲ့ သနပ်ခါး အကပ်လေး လက်နဲ့သပ်၊ လျှာပေါ် လျှက်လိုက်တယ်။ လင်မယား နှစ်ယောက် ပါးစပ်ချင်း ပလူးရင် မွှေးနေအောင်လေ။ 

ပြင်လို့ဆင်လို့ ပြီးတော့ ကိုယ်တိုင် ချုပ်တဲ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေး ကောက် စွပ်လိုက်တယ်။ ပိတ်ဖိုးထက် ချုပ်ခက ဈေးကြီး၊ ဝယ်ဝတ်တော့လည်း ဒီပုံက ဒီပုံပဲလေ။ လင်တော်မောင့် ပုဆိုးအဟောင်းလေးတွေ မပစ်ရက်တာလည်း ပါတယ်ပေါ့ရှင်။ ပုဆိုးဟောင်းနဲ့ ချုပ်တဲ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေး။ ဆက်ဆီ ကျအောင် ကြိုးလေး နှစ်ချောင်း ပုခုံးပေါ် ချည်ရတဲ့ပုံ ပေါ့။ ပုံကျတဲ့ နေရာမှာ ဖဲပြားကြိုးလေးသာ ဖြည်လိုက်။ တစ်စက္ကန့် မပြည့်ခင် ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလိုက်လေး။ ချုပ်ရတာလည်း မခက်ဘူးရှင့် ပုဆိုးကွင်းကို ကျဉ်းအောင် ညှပ်ချပြီး ပိုသွားတဲ့အစနဲ့ လက်ကိုင်း လုပ်ယုံပဲ။

ဟော ပြောရင်း ဆိုရင်း ကြားရပါပြီ အောက်က တက်လာတဲ့ လင်တော်မောင့် ခြေသံ။ တံခါးလေး အပြေးဖွင့်၊ သူ့ရုံးအိတ် လက်လွှဲယူပြီး အသင့်လုပ်ထားတဲ့ သံပုရာရည်ခွက်လေး ကမ်းပေးလိုက်တယ်။ သိကြလား၊ သဲအိုးထဲက သောက်ရေအေးလေး တစ်ဖန်ခွက်ထဲကို သံပုရာသီး အလုံးလိုက် လေး ထည့်ပေးထားတာလေ။ ဆား၊ သကြား မလိုတဲ့ သံပုရာရည်။ အမယ် သောက်ကြည့်ကြဦး။ မွှေးမွှေးလေးနဲ့ ရင်တကယ် အေးတာနော်။ ကျမ ချစ်တဲ့ လင်တော်မောင်ကတော့ အရမ်းကြိုက် ဆိုပဲ။ ဖန်ခွက်လေး ကမ်းယူ။ ရေ တစ်ကျိုက် မော့။ ပြီးတော့ ကျမ ပါးကို ရှူး...ကနဲ ဖိနမ်း။ ခုလေးတင် လျှာပေါ်လိမ်းထားတဲ့ သနပ်ခါး၊ ပြွတ် ပြတ် ပလပ် နဲ့ စုပ်လိုက် လျှက်လိုက်တာ ကျမ လျှာ ကျွတ်ထွက်သွားမတတ်ပါပဲ။ အိမ်ထဲကို ဝင်ပုံလည်း ကြည့်၊ အီကြာကွေး ရှုံးအောင် ပူးလို့ ကပ်လို့။ 

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျမ ကိုယ်ပေါ် ရှာဖွေရေး လုပ်တယ်။ အတွင်းခံ ဝတ်မဝတ် စစ်တာလေ။ အကျီပေါ်ကနေ စမ်းလိုက် ပွတ်လိုက် နှိုက်လိုက်တာ စမ်းပေါက်က တောက်တောက် ယိုလာတဲ့အထိပဲ။ သူ့စိတ်ကြိုက် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် အောက်က ဟောင်းလောင်း အထက်လည်း ဗလာပါ ဆိုတာ သိမှ အပွတ်အနှိုက် ရပ်ပေးတာ။

အကျီလဲလေ မောင့်.. ဆိုပြီး နှာသံလေးနဲ့ ခပ်ချွဲချွဲ ပြောရင်း ကျယ်သီးတွေ ချွတ်ပေးရတယ်။ လင်တော်မောင် ငြိမ်ငြိမ် မနေပေါင်။ ကျမ ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စုံ ကိုင်ပြီး ပုဆိုးအောက်က အတံနဲ့ ဂါဝန်အောက်က ကမူ ဖောင်းဖောင်းကို ပွတ်ရင်း ဂူအောင်းဘို့ ကျင်းရှာနေတယ်လေ။ သူ့ကိုယ်သူ တန်ဂို က နေသလိုလို ဖင်စကောဝိုင်းလှည့်ပြီး ကော့ပက်ကော့ပက်နဲ့။ ကျမလည်း အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့ ဗလာဖြစ်သွားတဲ့ ရင်အုပ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်က မူလီ ခေါင်း နှစ်ခုကို တလှည့်စီ ခပ်ဖွဖွ ကိုက်ပစ်လိုက်တယ် မှတ်ကရောပဲ။ 

သူလည်း အပွတ်ရပ်၊ ကျမ ပါးစပ်ထဲတော့ ဘတ်စ်ကား ပေါ်က လူပေါင်းစုံ အနံ့နဲ့ ချွေးစေးတွေက ငံကျိကျိ။ ချွေးလောက်တော့ မရွံတော့ပါဘူးလေ။ သေးပေါက်တဲ့ အတံကြီးတောင် (ဒေါ်ချို့ အလုံး ခဏ ငှားသုံးသည်။ ခွက်ဒစ် ယူလော့ သူငယ်ချင်း) အားရပါးရ စုပ်ပြီး ပျစ်တိ ပျစ်ချွဲအရည်တွေ မြိုချပစ်သေးတာ။ (အနံ့တော့ မသေချာလို့ ထည့်မရေးတော့ဘူး၊ ညှီမယ်လို့ ယူဆတယ်၊ ဟုတ်တယ်ဆို ပေးနော် တစ်မှတ်..)

လာ ကလိ နေတယ်.. နာ ချင်လို့.. ဆိုပြီး ကျမ ဝတ်ထားတဲ့ ဆက်ဆီ ဂါဝန်ကို ကြိုး ဖြည်မယ် လုပ်ပါလေရော။ ရေချိုးဦးလေ မောင်ရဲ့ လို့ ညုချွဲချွဲလေး ပြောရတယ် တကယ်။ ကိုယ့်မှာတော့ ဖြီးလိမ်း ချယ်သ ထားတာလေ။ သူ့ကိုယ်က မ တစ်ထောင် ညှီစော်နံ နဲ့။ ပြောရရင် အတံထဲက ထုံးနှစ်ရည်ကမှ တစ်ဦးတည်း အနံ့၊ ညှီရင်တောင် နည်းနည်းတော့ သက်သာလိမ့်ဦးမယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ အတင်း တွန်းလွှတ်၊ အပြင်ကနေ တဘက်လေး ကိုင်ပြီး စောင့်ပေး၊ ထွက်လာတော့ ရေ သုတ်၊ လင့် ဝေယျာ ဝတ်စ ကျေအောင် လုပ်ပေးတဲ့ မိန်းမ နောက်ဘဝကျ ယောင်္ကျားလေး ဖြစ်တတ်သတဲ့။ (ကြားဖူးတာ ပြောတာ၊ ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ)။ 

အပေါ်ပိုင်း ရေခြောက်တော့ အောက်ကို ကြည့်မိတယ်။ ဘယ့်နှယ့်တော့် မောင်သံချောင်းက တင်းနေ တောင့်နေလိုက်တာများ။ ပေတံသာဆို ရေပြင်ညီ မျဉ်းတစ်ကြောင်း ဆွဲလို့ ရလောက်တယ် အဟုတ်။ ဟွန်းနော် ဟွန်းနော်.. ဆိုပြီး ငယ်ထိပ်ကို ခပ်ဆဆ ပုတ်လိုက်တယ်။ ကျမကို ရန် ပြန်စောင်၊ ပါးပြင်းထောင်ပြနေတဲ့ ဒစ်ပြဲကြီး၊ အကွဲထိပ်မှာ သွားရည်က အသီးလိုက် ယို လို့။

ကျမလည်း ပါးစောင်ထဲ ရွှဲလာတဲ့ သွားရည်တွေ မြိုချပြီး ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၊ ပေါင်နှစ်ဘက် လက်နဲ့ ဖက် ကိုင်ပြီး ငေါက်တောက်ကြီးကို ငုံ ပစ်လိုက်တာ တစ်ချက်တည်း လည်ချောင်း၀ ရောက်ကရော။ ရှလူး...ပြွတ် ...ဂလု (ဘယ်အသံ မှန်လဲ ကွကိုယ်သာ တွေးတော့)။ တအားစုပ် ပြီး မြိုချ ပစ်တာ ကျမပါးစောင်ထဲက သွားရည်တွေလား၊ ငေါက်တောက်ကြီးရဲ့ မလိုင်ရည်တွေလား မသိတော့ဘူး။ သေချာတာတော့ ကျမ ဒီလောက် အားကုန် စုပ် ပြီး အထဲကဟာတွေ မြိုချပစ်တာတောင် ဒင်းက ပိန်ရှုံ့ မသွားတဲ့ပြင် ပို ထွားလာသလိုပဲ။ လင်တော်မောင့် လက်တွေက ကျမ ဆံပင်ကို လာ ထိုးဖွနေတယ်။ သူ မတ်မတ် မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ်ကလည်း တအူးအူးနဲ့။ ကျမလည်း ငေါက်တောက်ကြီးကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် ပွဲတော်တည်ပစ်လိုက်တာ အာတွေ ညောင်းလာတဲ့ အထိပဲ။

မွန်း.. မောင်.. လုပ်မှ ဖြစ်တော့မယ်.. မလုပ်လို့ မဖြစ်တော့ဘူး.. ပြောပုံက ရှင်းရောပဲ။ အပတ်မရှိဘဲ အပတ် လည်နေတဲ့ ကျမ လင်လေ။ ကျမလည်း သူ့ အထူ မစောင့်ဘဲ မြန်မြန် ထ ပေးလိုက်တယ်။ မတော်လို့ မောင်မင်းကြီးသား မလိုင်တွေ အန်ကုန်ရင် ဒုက္ခ။ မြိုချရမှာ ရွံလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့နေရာနဲ့သူ မရောက်ရင် နှမြောစရာ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား။ ကျမ ပုခုံးပေါ်က ဆက်ဆီ ဖဲပြားကို ဆွဲ ဖြုတ်တယ်။ အရေးထဲ အထုံးနဲ့ အဖြည် မှားဆွဲလို့ ဖြုတ်မရ ဖြစ်နေရော။ ကျမလင် စိတ်ကြီးချက်လေ။ ထုံးသွားတာကို ရအောင် မဖြည်ဘဲ ဆောင့်ဆွဲပစ်တာ ကျမ ဆက်ဆီဂါဝန်လေး ကြိုးပြုတ်သွားပါလေရော။ ကျမလည်း ပုံမှန် ဆိုရင်တော့ နှမြော မိမှာပဲ။ 

ဒါပေမယ့် ခုချိန်မှာတော့ အဲ့လို ပွဲကြမ်း ခံရတာလေးကိုက ပိုပိုပြီး ဆက်ဆီကျနေသလိုပဲ။ အင်ဂျလီနာဂျိုလီလို စတိုင်လေးနဲ့ ဆက်ဆီကျကျ ဟန်ရေးပြပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်၊ ပေါင်းရင်းကို လက်နဲ့ ဆွဲဟပြီး စိန်ခေါ်ပေးလိုက်တယ်။ သတ္တိရှိရင် ဝင်အောင်းပေါ့။ သွေးဆာနဲ့ ကျမ ရဲ့ ဗီးနပ်စ်ဖလိုင်းထရပ် အပွင့်လေးက ပါးပြင်းထောင်နေတဲ့ မြွေဘုရင်ကြီးကို ဝါးဘို့ စားဘို့ ပါးစပ် တပြင်ပြင်နဲ့။

လင်တော်မောင် မြန်ချက်က အလင်းရဲ့ မြန်နှုန်းနဲ့ နင်လားငါလားပဲ။ ဒီလောက် ဖြဲဟ ပေးထားတာတောင် ပေါင်ရင်းနှစ်ဘက်ကို လက်ဖျံရိုးနဲ့ ဆွဲချိတ်ပြီး မ တင်လိုက်သေးတာ။ ဒီလို ပြင်လိုက်ပြီဆိုရင် သူ အရမ်း ကြမ်းတော့မယ်မှန်း ကျမ သိတာပေါ့။ ဖြည်းဖြည်းနော် မောင့်.. ပြောမလို့ လှည့်ကြည့်တုန်း ရှိသေး၊ တစ်ချက်တည်း ဆောင့်သွင်းပစ်တာလေ။ ကျမလည်း သူ့လက်ထဲမှာ ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်၊ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေလတွေ မြင်ကုန်ပါလေရော။ ငေါက်တောက်ကြီး ရှည်ချက်၊ ထွားချက်၊ အောက်ပေါက်က ဝင်ပြီး ပါးစပ်က ပြန်ထွက်မလား အောက်မေ့ရတယ်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း။ ဝုန်းကနဲ ဆောင့်လိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့၊ ကလီစာတွေပါ ကျွမ်းပြန်ကုန်တော့တယ်။

ကျမလည်း အားရှိသလောက် အလိုလို ညှစ်ထားမိတာ ကျမ အဝှာလေးထဲ သူ့ ဟိုဒင်းကြီး အတောင့်လိုက် အတစ်လိုက် အဝင်အထွက် လုပ်နေပုံများ မြင်သာထင်သာအောင် အိမ်ရှင်မ ပီပီ နီးစပ်ရာနဲ့ တင်စားရရင် ဆုံထဲငါးဖယ် ထည့်ထောင်းနေသလိုပေါ့။ ဇွိဇွိဇွပ်ဇွပ် မြည်သံတွေ ထွက်ရုံတင် ဘယ်ကမလဲ၊ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ၊ အနူးညံ့ဆုံး အသားဆိုင်လေးနဲ့အတူ ကျွတ်ပါသွားမလား တောင် စိုးရိမ်စရာ။ မီးပွင့်မတတ် ချစ်တဲ့ ပွဲပေါ့ရှင်။ 

အပြီးသတ် ဆောင့်ချက် အဝင်အထွက် လုပ်ပြီး ချိန်မှာ ကျမ သိလိုက်တာ ငေါက်တောက်ကြီး တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်လိုက်တဲ့ အချစ်ရည်တွေ။ ကျမ ကိုယ်ထဲ၊ အသွေးအသား အနှံ့ကို ချက်ချင်း ပျံ့နှံ့သွားတဲ့ အချစ်ရည်တွေ။ ပွက်ပွက်ဆူနေတဲ့ ကျမ သွေးသားတွေနဲ့ အဲဒီအရည်တွေ လှိုဏ်ခေါင်းထဲမှာ ဓာတ်ပြုပြီး ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကနေ ထုတ်လွှတ်လိုက်တဲ့ အပူရှိန်တွေဆိုတာ ဖျင်းးးကနဲ ဖျင်းးး ကနဲ။ လင်တော်မောင်လည်း ကြက်သီး အပိန့်ပိန့်ထ နေတဲ့ ကျမ အိုးပြည့်ပြည့်ကြီးကို သူ့ အဝှာနဲ့ အတင်း ဖိကပ်ထားရင်း ဓာတ်လိုက်သလို အကြောတွေဆွဲပြီး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ တုန်နေလေရဲ့။

ကိစ္စဝိစ္စတွေ အားလုံး ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား လက်ပန်း ကျ ပြီး ရေတောင် ထ မဆေးဘဲ အိပ်ပျော် သွားကြတော့တယ်။ တရေးနိုးလို့ နာရီ ကြည့်မိတော့ ည သန်းခေါင်ကျော်လို့ တစ်ချက် ထိုးတော့မယ်။ ကျမလည်း မထချင်ထချင်နဲ့ ထ၊ ချက်ထားပြုတ်ထားတဲ့ ဟင်းတွေ သိမ်းပေါ့လေ။ မကြော်ဖြစ်လိုက်တဲ့ ကန်ဇွန်းရွက်လေးက ဆန်ကာထဲမှာ စိုစိုစိမ်းစိမ်း။ ကန်ဇွန်းရွက်ဆန်ကာလေးနဲ့ အသားဟင်းလေး နှစ်ဖတ်ကို ရေခဲသေတ္တာလေးထဲ အမြန် ထည့်သိမ်းလိုက်တယ်။ 

မနက် ကျမ ထမင်းချိုင့်ကို လမ်းထိပ်က အသုတ်နဲ့ ဖြေရှင်းလိုက်ရင် ဒါလေးနှစ်ခုက မနက်ဖြန် ညစာ ဖြစ်သွားတယ်လေ။ သိမ်းလို့ဆည်းလို့ ပြီးတော့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ လင်တော်မောင်နား အသာ ပြန်ဝင်လှဲ။ ညစာ မစာဘဲ အိပ်သွားရှာတဲ့ ကျမ ချစ်လင်ကို ဖွဖွလေး နမ်းမိသေးတယ်။ စောင်ပါးလေးအောက်မှာ တုံးလုံးလှဲနေတဲ့ ငေါက်တောက်ကြီးကို ကြည့်ပြီး အစောက ဖီးလ်က ပြန်တက်လာသေး။

ကိုယ်ထဲ ရှိန်းဖိန်းထူပူလာတော့ ကျမ ပြုံးမိတယ်။ ညစာ အငတ် ခံနိုင်တဲ့စွမ်းအင်၊ သွေးသားတွေကို တောက်လောင်ပူပြင်းစေတဲ့ စွမ်းအင်၊ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေ လတွေလို တဖျပ်ဖျပ် လင်းစေတဲ့ စွမ်းအင်။ ဘတ်ဒ်ဆွစ်ရှ် ကလေး နှိပ်ပြီး အိပ်ခန်းမီး ပိတ်လိုက်ပေမယ့် ကျမ ကိုယ်ထဲက အချစ်ရဲ့ စွမ်းအင်တွေက လင်းနေဆဲ၊ ပူနေဆဲပဲ။ 

ရှာရှာကြံကြံ တွေးတယ်ပဲ ဆိုဆို၊ ကျမ ခေါင်းထဲ တွေးမိသွားတာက ဒီစွမ်းအင်တွေကိုသာ လျှပ်စစ် အဖြစ် ပြောင်းနိုင်ရင်။ ခစ် ခစ် ခစ်.. ကိုယ့် အတွေးကိုယ် အသံ ထွက် ရယ်မိသွားတယ်။ ဒီလိုသာဆိုရင် ငါ့အိမ်မှာ မီတာခ ဘယ် ကုန်တော့မလဲလို့လေ..။


........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။



Friday, September 1, 2017

The Art of Incezt အပိုင်း ( ၃ )

The Art of Incezt အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - theartofincest

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ထက်ထက်ရင်တွင် လှုပ်ရှားနေ၏။ ထက်ထက်ကို မင်းထက်က ရဲရဲကြီးကို တောင်းပန်နေသည်။ “သူ့ကို ချစ်ရင် လိုက်လျောပေးပါတဲ့” ဟု တတွတ်တွတ်ပြောနေသည်။ သူမက မင်းထက်ကို နားလည်ပါသည်။ သူမက လိုက်လျောဖို့လည်း အချိန်ရောက်ပြီဟု ပြောသည်။ မင်းထက်နှင့်ရည်းစားသက်တမ်းက ကြာခဲ့ပြီ။ ထို့ကြောင့် သူမက အစပထမတွင် အင်တင်တင်ဟန်လုပ်ရင်း ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းကို ညိမ့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထက်ထက်က မင်းထက်ဦးဆောင်ရာနောက်ကို လက်ခဲ့သည်။ ဟိုတယ်ကိုဖြစ်သည်။

မင်းထက်က အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးသားဖြစ်သည်။ အခန်းလည်း ငှားပြီးသားဖြစ်သည်။ အသင့်ဝင်သွားရုံသာ ဖြစ်သည်။ သူတို့ကို လိုက်ပို့သော ဟိုတယ်ကဝန်းထမ်းက ပြုံးစိစိမဖြစ်စေရန် တင်းထားသည်ကို ထက်ထက် အကဲခတ်မိသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်က အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ အဲကွန်း..နှင့် မွေ့ယာစသည်တို့က အဆင်ပြေသည်။ အခန်းက ဈေးအထိုက်လျောက်ရှိမည့် အခန်းဖြစ်သည်ကို ထက်ထက်သိသည်။

 “ကို.. ဗိုက်ဆာတယ်” ဟု ထက်ထက်က ခပ်ချွဲချွဲဆိုသည်။ မင်းထက်က အပြင်ထွက်သွားပြီး ပြန်ဝင်လာသည်။ ထက်ထက်ကပြုံးနေမိသည်။ “ဦးသန့်ဇင်နဲ့များကွာပါ့” ဟု စိတ်ကရေရွတ်မိသေးသည်။ ဦးသန့်ဇင်ဆို ဘာမှ ကိုယ်တိုင်လုပ်စရာမလို။ မိမိကိုလည်း အရမ်းဂရုစိုက်သည်။ သူ့တပည့်က အလွန်အလိုက်သိပြီး စိတ်ချရသည်။ လိုလေသေးမရှိ အကုန်လုပ်ပေးတတ်သည်။ ဝန်ထမ်းများကိုပင် ခိုင်းစရာမလို။ ဦးသန့်ဇင်တပည့်က အကုန်လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ချီလောက်ပြီးသွားရင် ထက်ထက် သန့်စင်ခန်းဝင်နေလျှင် သူက ဝင်လာပြီး စားစရာ ၊ အမောပြေသောက်စရာ စသည်တို့ကို အသင့်လာပြင်ပေးတတ်သည်။

 “အ.လိုက်တာ” ဟု အပြစ်တင်မိသေးသည်။ ဟော်တယ်မှာလာပြီး လိုးခါနီး စားစရာသွားမှာနေတယ်။ ဒီထဲ စားလို့အဆင်ပြေပါ့မလားလည်းမသိ။ ပြာယာသာခတ်နေသည်။ ထက်ထက်က လိုးပြီးမှ သွားစားရအောင်ကို ဆိုလိုသည်။ အခုသူက ဘာတွေလုပ်နေလဲမသိ။ ထက်ထက်က အပြာနုရောင်ချိပ်ထမီလေးနှင့် ပန်းနုရောင် ဆွယ်တာအပါးလေးဖြင့် ကျက်သရေရှိနေသည်။ ရင်သားတို့ကလည်း အပြင်ကို ကန်ထွက်တော့မည်အလား တင်းရင်းလှသည်။ ဦးသန့်ဇင်၏လက်ရာများကို မင်းထက်တော့ မသိရှာ။

 “ပြီးမှာ ကိုယ်တို့ စားရအောင်လေး.. ထက်ကိုသာ အရင်ချစ်ပါရစေဦး” ဟု ရီရီဝေေ၀ပြောရင်း မင်းထက် အနားတိုးလာသည်။ ထက်ထက်က ကြည်ကြည်လေးပြုံးနေမိသည်။ ထက်ထက်စိတ်တွင် “ဘယ်သူ့များ လှမ်းပြီးဖုန်းဆက်အကူညီတောင်းလိုက်သလဲ” ဟု တွေးမိသည်။ “ ဒီလောက်တော့ ပါးနပ်မှပေါ့” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးကို စူပြီးစိတ်ထဲကပြောသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်က ထက်ထက်ကို နမ်းနေသည်။

ထို့နောက် နေရာအနှံ့လိုက်နမ်းသည်။ ထို့နောက် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပစ်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကို အတင်းထည့်သည်။ ထက်ထက်က နားလည်ပေးပါသည်။ ပေါင်ကို အလိုက်သင့်လေး ဖြဲပေးသည်။ မင်းထက်က ထည့်သော ဟန်ဆောင်လေး နာချင်ယောင် ဆောင်လိုက်သေးသည်။ 

ကိုယ်တော်ချောက နာသွားမှာစိုးပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်တော်မူပြီး အဖျားလေးသာထည့်နေပြန်သည်။ ထက်ထက်စိတ်ညစ်သွားသည်။ လိုးသည့်နေရာတွင် ထိုသို့ အနူးအဆွကို ထက်ထက်မကြိုက်။ ဦးသန့်ဇင်ဆိုလျှင် လိုးတိုင်း ထက်ထက်ကို ပြီးအောင် လိုးပေးတတ်သည်။ ယခုမင်းထက်လိုးပုံသည် ထက်ထက်ပီးရန် လမ်းမမြင်။ သူက ခြေနှစ်ချောင်းကို နောက်သို့ဆန့်စေပြီး တဆက်ဆက်လိုးစေချင်သည်။ သို့သော် မင်းထက်က ဒူးပေါင်နေရာယူပုံက မှားနေသည်။

 “ဟင့် အင်.. အာ ”

စသဖြင့် ငြီးပေးရသည်။ ကောင်းလို့တော့မဟုတ် မင်းထက် စိတ်ပါလာပြီး နာနာဆောင့်လိုးစေရန်ဖြစ်သည်။ ထိုငြီးသံကအလုပ်ဖြစ်သည်။ မင်းထက်အားစိုက်လိုးလာသည်။ ထိုမှ ထက်ထက်က နေသာထိုင်သာရှိလာသည်။

 “ပြီးတော့မယ်..ထက်..ကိုယ်ပြီး.”

သုတ်ရည်များက ပန်းထွက်ကုန်သည်။ ထက်ထက်စောက်ဖုတ်ထဲ မပန်းမိစေရန် သတိရသောကြောင့် ဖြစ်လိမ့်မည်။ သို့သော် တစ်ဝက်လောက် စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းမိသည်။ ရီတော့ ရီချင်မိသည်။ “အတော် အ တဲ့ ကို” ဟု စိတ်က ဆိုမိသေးသည်။

 “ထက်ကို ကိုယ်..သိပ်ချစ်တယ် သိရဲ့လား ဟင်”

ထက်ထက်က ခေါင်းကို ညိမ့်ပြသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်ကို နမ်းစုပ်နေသည်။ မင်းထက်က ထက်ထက်ရဲ့ ဖွေးဖွေးအသားတွင် နုနယ်လှသည့် ခါးသွယ်လေးကို ဖက်ထားသည်။ သူတို့ ကြာကြာနမ်းနေကြတော့ မင်းထက် လီးက ပြန်မာလာသည်။ ထို့နောက် ဒုတိယအချီကို စတင်ရသည်။ ထိုအခါ ထက်ထက်က အပေါ်ကနေ တတ်ပြီးဆောင့်ပေးသည်။ မင်းထက်ခဗျာ.. အရူးမူးဖြစ်ရင်း ထက်ထက်၏ အရင်းကြီးပြီး အသီးသေးလှသည့် နို့်တွေကိုက ဆော့ကစားနေသည်။ ထို့နောက် လေးဘက်ထောက်ပြီး doggy ခေါ်သည့် ခွေးလိုးလိုးရပြန်သည်။ မင်းထက်မှာ နုထွားလှသော တင်ပဆုံတို့ လှိုင်းတွန့်နေသည်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်ရင်း တွန်းဆောင့်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးလေတော့သည်။ ထက်ထက်က စိတ်တိုရပြန်။ ဘယ်လိုကြာကြာထိန်းရမလဲဆိုတာ မသိရကောင်းလာဟု ဒေါသကလေးထွက်ရသည်။ သူမ တစ်ချီမှကို မပြီးလိုက်ရ။ စိတ်ထဲ အလိုမကျ ဖြစ်နေရသည်။

 “ထက်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ” ဟု မင်းထက်က ငြီးနေသည်။ ထိုအသံကြားရပြန်တော့လည်း သနားချစ်စိတ်ကလေးက ဝင်လာရပြန်သည်။ ထို့နောက် မင်းထက်ကို တင်းတင်းဖက်ထားသည်။ သူမ ချစ်သော ယောက်ျားထဲတွင် မင်းထက်ပါနေသည်။ မင်းထက်ကို အလိုဆန္ဒများ ပြည့်အောင် အမြဲဖြည့်စီးပေးတော့မည်ဟုလည်း စိတ်ထဲက ရေရွတ်နေမိသည်။ မင်းထက်က သူ့ကို ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီ။ ထက်ထက်က မင်းထက်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိသည်။ သူမက အိပ်မပျော်နိုင်ချေ။ 

သူမ စိတ်က အလိုမပြည့်ခဲ့။ ထို့ကြောင့် စောက်စိလေးကိုသာ အသာချေရင်း အာသာဖြေနေမိသည်။ မင်းထက်ကိုလည်း နမ်းနေမိသည်။ အာသာဖြေနေပြန်တော့လည်း စိတ်က ဟိုရောက်ဒီရောက်နှင့်…။ တစ်ခါတစ်ခါ မင်းထက်ဆီ ရောက်သော်လည်း တစ်ခါတစ်ခါ ကိုထက်ဆီ ရောက်သွားပြန်သည်။ နောက်ဆုံး ပြီးခါနီးတော့ကျ ဦးသန့်ဇင်ဆီ ရောက်သည်။ ဦးသန့်ဇင်နဲ့လိုးရင် သူမကချည်း ပြီးရသည်။ အလိုးကောင်းပြီး အပြုစုကလည်း ကောင်းလှသောကြောင့် ဦးသန့်ဇင်ထံတွင် သူမ ပြီးလို့ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရင် မရှက်တော့။ 

ဒါကိုပြန်သတိရသည်။ သူမပြီးသွားသည်။ ထိုမှ အိပ်ပျော်တော့လေသည်။ အိမ်မက်ထဲတွင် သူမက ဦးသန့်ဇင်နှင့် လိုးနေသည်။ မင်းထက်ကဘေးကနေ မယုံနိုင်စွာ ငေးကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် ကိုထက်ရောက်လာပြီး ဦးသန့်ဇင်ကို ထိုးကြိတ်ပြီး သူမကို ကျုံးလိုးသည်။ ကိုထက်၏လီးမှာ အလွန်တုတ်ခိုင်လှသောကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ပြဲသွားမတတ်ခံစားရသည်ဟု မက်နေလေတော့သည်။

“သမီးလေး ချိုချဉ်စုပ်တမ်း ပြိုင်မလား”

မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းကို အခါခါညိမ့်သည်။ ချိုချဉ်စုပ်ရသည်မှာ ပျော်စရာကောင်းသည်။ ချိုချဉ်အလုံးလေးကို ချောအောင်လုပ်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ရသည်။ ထို့နောက် မလတ်က စောက်ဖုတ် ကြွက်သားများဖြင့် ညစ်ပြီးညှပ်ထားသည့် ချိုချဉ်လေးကို လျက်ရသည်။ ထို့သို့လျှာဖြင့် လျက်ချိန်တွင် မလတ်က ဖီးလ်တတ်ပြီး သတိလွတ်လို့ ချိုချဉ်ပြုတ်ကျလျှင် မလတ်ကရှုံးသည်။ ပြုတ်မကျဘဲ ချိုချဉ်သာ ကုန်သွားလျှင် မလတ်နိုင်သည်။ မပွင့်သွယ်ကလေးက ခနခနရှုံးလေ့ရှိသည်။ နိုင်တဲ့လူက ငထက်၏လီးကို အရင်စုပ်ခွင့်ရကြသည်။ ထို့ကြောင့် မပွင့်သွယ်လေးက နိုင်ချင်ရှာသည်။ ပထမဆုံးထွက်သည့် သုတ်ရည်တို့သည် များ၏။ ထိုသုတ်ရည်တို့ကို မျိုချကြည့်ချင်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ကလေးပီပီ ပွဲကို ရိုးရိုးသားသားပြိုင်တာက များသည်။

“မေကြီး.. ဒီကနေ့တော့ သမီးက နိုင်မယ်ထင်တယ်”

မလတ်က ချိုချဉ်ကို ချောပြီး လုံးအောင် အရင်စုပ်နေသည်။ သမီးငယ်စကားကြောင့် မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြုံးကြည့်သည်။

“အမယ်.. နိုင်မယ်ထင်နေတယ်ပေါ့လေ။ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အထင်သေးပြီပေါ့”

ဟု ခပ်ချေချေပြောတော့။ “သမီးနိုင်မှာပါ” ဟု အသေချာပြောသည်။ မလတ်က ရယ်ရင်း မပွင့်သွယ်၏ခေါင်းလေးကို ပွတ်သည်။

“ကြည့်ရသေးတာပေါ့ကွယ်” ဟု ပြောရင်း ထမီကို ချွတ်၏။ ပက်လက်လှန်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ချိုချဉ်လေး ညှပ်၏။ ထို့နောက် “ကဲ.. စိန်ပေတော့” ဟု မပွင့်သွယ်လေးကို စိန်ခေါ်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ပြုံးသာ ပြုံးနေသည်။ ထို့နောက် သေးငယ်လှသော လျှာလေးနှင့် ချိုချဉ်ကို စလျက်သည်။ မလတ်က မမှုပါ။ ဒီလောက်တော့ ခံနိုင်သည်။ တနည်းအားဖြင့်ဆိုလျှင် သူမက သားလေးအတွက် လေ့ကျင့်နေခြင်းမျိုးလည်းဖြစ်သည်။ သူမကြွက်သားများက နာနာညှစ်နိုင်မှာ သားလေးလိုးရတာ ကောင်းမှာကို သူမသိသည်။ သူမ အားစိုက်ညှစ်ပေးလျှင် ငထက်က ပိုပြီး ဖီးလ်တတ်သည်ကို သူမ လိုးခဲ့သော နှစ်ထမ်းကြာလာတော့ သူမ သိခဲ့ပြီးပြီ။ ထို့ကြောင့် သမီးငယ်လေးပေမယ့် သူမ အရှုံးမပေးခဲ့ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့်သာ အမြဲ သူမကချည်း အနိုင်ရလေ့ရှိခြင်း ဖြစ်သည်။

တစ်ဝက်လောက် ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ချိုချဉ်၏အရွယ်က သေးလာသောကြောင့် သူမ သတိထားပြီး အားစိုက်ညှပ်ယူရသည်။ “အမေလေး” ဟု မလတ် ယောင်အော်မိသည်။ သူမ အံ့သြသွားသည်။ မပွင့်သွယ်၏ လက်သေးသေးလေးက သူမ စောက်စိကို လာချေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူမ ချက်ချင်းသတိထားရသည်။ “သမီးလေး.. ဒါ ဘယ်ကတတ်သလဲ ပြောစမ်း” ဟု မေးယူရသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ပြုံးပြုံးကလေး ဆက်လျက်နေသည်။ နောက်ပြီး သေးငယ်နုထွတ်လှသော လက်ကလေးက စောက်စိကို အမျိုးမျိုးချေပေးနေသည်။ မလတ် သမီးငယ်လေး၏ အချေတော်မှုကြောင့် သတိက လွတ်လွတ်သွားမိသည်။ စောက်ဖုတ်ကို တုန်နေအောင် ကောင်းလာသည်။ “တော်လိုက်တဲ့ အမေ့သမီးလေး” ဟု စိတ်က ချီးကျူးနေမိသည်။ စောက်စိကို ချေသည့် ဒဏ်ကို ကြာကြာမခံနိုင်ပါ။ ချိုချဉ်က သေးသထက်သေးလာပြီ။ ညှပ်ရခက်နေပြီ။ သို့သော် မလတ်က ပြီးတော့မည်။

 “အမေလေး.. အမလေး သမီးရေ”

ဟု ရောင်ရမ်းအော်နေမိသည်။ ထို့နောက် မလတ် ပြီးချေပြီ။ စအိုဝများ တကျုံ့ကျုံ့ဖြင့် ရှိလှသည်။ အသားများ တုန်လာသည်။ သမီးလေး၏ စောက်စိကို ချေနေသော လက်ကလေးကို လှမ်းဖမ်းရသည်။ ချိုချဉ်က အောက်ကျသွားချေပြီ။

“ဝေး.. မေကြီး သမီးနိုင်ပြီ”

ဟု မပွင့်သွယ်လေးက ထအော်သည်။ မလတ်က မျက်ရည်များပင် ကျလုမတတ် ဝမ်းသာနေသည်။

“ပြောစမ်း ဘယ်လိုတတ်လာသလဲ မေမေ့အစိကို ချေရမယ်လို့”

မပွင့်သွယ်လေးက ရဲပြီးဖူးငုံနေသော နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်တွင် လက်ညှိုးကလေး ထောင်ပြီး “ကိုကို့ကို ပြန်မပြောနဲ့ ၊ နောက်ပြီး နိုင်တာက နိုင်တာပဲနော်” ဟု  မျက်စောင်းလေး ထိုးပြောသည်။ မလတ်က သမီးငယ်လေးမပွင့်သွယ်အား ဖက်က နမ်းရှုံ့နေရင်း “သမီးလေး နိုင်ပါတယ်” ဟု ပြောမှ

“ကိုကိုပြောပြတာ.. သမီးကမေးလို့။ မေကြီးကို နိုင်ချင်တယ်လို့ပြောတော့ မေကြီးရဲ့ စောက်စိကို သာသာလေးနဲ့ မြန်မြန်ချေပြီး လျက်တဲ့”

မလတ်က ရင်တွေခုန်နေသည်။ “အော်… ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သားနဲ့သမီးပါလား” ဟု နှုတ်က ထွက်ရင်း ရေရွက်မိသည်။ ညနေရောက်တော့ ငထက်ပြန်လာသည်။

“ကဲ… ချိုချဉ်လျက်ပြိုင်ပွဲ ဘယ်သူနိုင်လဲ” ဟု ဆီးမေးသည်။

မလတ်က ပြုံးပြီး မပွင့်သွယ်လေး၏ ခေါင်းကို ပွတ်ရင်း “သမီးလေး နိုင်တာ” ဟု ပြောသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်လေးကို ချီပြီး နမ်းလိုက်သည်။ “ဒါမှ ချစ်ညီမလေးကွ..”ဟု ဆိုသည်။

“ကိုကို ရေချိူးပြီးရင် ညီမလေးကို စုပ်ခိုင်းမယ်” ဟု ရဲပြီးသေးငယ်ဖူးငုံလှသော နှုတ်လမ်းလေး တယုတယ နမ်းရင် ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းကိုရမ်းရင်း “အခု စုပ်မယ် ကိုကို” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးစူရင်းပြောသည်။ မလတ်က “သမီးလေးကလည်း ကိုကိုက အခုမှ အလုပ်ပြန်လာတာလေ သေချာမဆေးရသေးတော့ မေ့သမီးလေး နံ့မှာပေါ့” ဟု မျက်စောင်းကလေးထိုးပြောသည်။

“ရတယ် ကိုကို့လီးကို နံ့မှ စုပ်ချင်တာ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က မပွင့်သွယ်လေးကို ပြေးနမ်းရသည်။ ထိုလောက် ချစ်စရာကောင်းသော သမီးလေးကိုမှ မိမိမွေးမိရခြင်းဟု စိတ်တွင် အပျော်ကြီးပျော်နေမိသည်။ ဒါကို ကြားတော့ ငထက်က မပွင့်သွယ်လေးကို အောက်ကို ချပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပေးရသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး မလတ်အား ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ဒူးလေးပဆစ်တုတ်ကာ လီးကို ကလေးလက်ကလေးဖြင့် ယုယစွာ ထုပေးနေရှာသည်။ ငထက်လီးက တောင်လာပြီ။ ထိုမှ မပွင့်သွယ်လေးက ပါးစပ်သေးသေးလေးဖြင့် စတင်စုပ်ပေးတော့သည်။ ပါးစပ်ကလေးက ကျဉ်းတော့ ငထက် အတော်ခံစားရသည်။

“အမေ.. သားစားဖို့ ထမင်းသွားပြင်လိုက်ဦးမယ်။ သမီးလေး.. သေချာစုပ်ပေးထားနော်” ဟု ပြောရင်း နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ငထက်မှာ လောကကြီးမေ့နေသည်။

ချစ်စရာကောင်းလှသော သမီးလေးက သူ့လီးကို တပ်မက်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။ သူ့ညီမလေး.. သူ့မယားလောင်းလေး။ သူက ခပ်လေးလေး ညီးနေရသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက လျှာကလေးလည်း ကောင်းကောင်း သုံးတတ်နေပြီ။ ကြည့်ပါဦး စုပ်နေပုံလေးကို။ ဒူးလေးတုတ်ပြီး စာမေးပွဲဖြေနေသလား အောက်မေ့ယူရတယ်။ ဂရုတစိုက်လေး။ ကြာကြာမခံနိုင်ပါ။ ငထက် တစ်ဆက်ဆက်တုန်ရင်း မပွင့်သွယ်လေး၏ပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးသွားရလေသည်။

 “အမေလေး ပွင့်လေး.. ကိုကို ပြီးသွားပြီ..ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်တော့မှာပဲ” ဟု ပြာပြာသလဲဖြင့် ပြောတော့ မပွင့်သွယ်လေးက သုတ်တွေကို အကုန်မြိုချပြီးပြီ။ “ပွင့်လေး.. ညီမလေး မျိုချလိုက်တာလား ရောဂါတွေ ရကုန်တော့မှာပဲ”

ဟု ပြောတော့ မပွင့်သွယ်လေးက စာမေးပွဲဖြေနိုင်သော အပြုံးလေးဖြင့် ရယ်နေသည်။

 “နောက်မျိူမချရဘူး ကြားရဲ့လား” ဟု ငထက်က ဒေါသစေတနာဖြင့် ငေါက်နေတော့ မျက်နှာငယ်လေးနှင့် မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြသည်။

ငထက်ရေချိုးပြီးတော့ သားမိသုံးယောက်လုံး မလတ်ပြင်ထားသော ထမင်းကို အတူတူ စားကြသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ချစ်စဖွယ် ၊ ဟိုဟာ ထည့်မယ် ဒီဟာ စားမယ်ဟု တောင်းနေသမျှ မလတ်က မငြီးမငြူ ထည့်ပေးနေသည်။ ငထက်က ဒါကိုကြည့်ရင်း ပီတိဖြာနေသည်။

 “သားလေး ဒီည လိုးဖြစ်ဦးမလား…သား ပင်ပန်းနေမှာဆိုးလို့။ မနေ့ကလည်း အမေတို့လိုးထားတာဆိုတော့ သားလေး မလိုးချင်ရင် စောစောအိပ်သလား”

ငထက်က ထမင်းကို အားရပါးရစားရင်းမှ “လိုးမှာ လိုးမှာ မလိုးလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က ပျော်သွားရပြန်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက မျက်နှာငယ်လေးနှင့် “ကိုကိုက ညီမလေးကိုကျ ဘယ်တော့မှ လိုးမှာလဲ” ဟု မေးရှာသည်။ ငထက်က ပြုံးကြည့်ပြီး “ပွင့်လေး နာတယ်လို့ မခံစားရဘဲ အရမ်းကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ အရွယ်ရောက်မှ လိုးမှာ” ဟု ဖြေတော့ မပွင့်သွယ်လေးက မျက်တောင်လေး ပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့် မိခင်ကို ကြည့်ကာ

 “မေမေ အဲဒါ  ဘယ်တော့လဲဟင်” ဟုမေးသည်။

 “သမီးလေး ၇တန်း ၈ တန်းရောက်လို့ ရာသီလာပြီးရင် လိုးရပြီ” ဟု ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက “ဟင့် အကြာကြီးပဲ” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောသည်။

 “သမီးလေးက မေကြီးအလိုးခံတာ ကြည့်ပြီး အရမ်းကောင်းမယ်ထင်နေတာ သမီးလေး တကယ်ခံရင် အရမ်းနာတာပဲ ဖြစ်မှာကွယ် သမီးလေးရဲ့ သေးပေါက်တဲ့ဖုတ်ဖုတ်က မခံနိုင်အောင်နာပြီး သွေးတွေထွက် ၊ အနာတွေဖြစ်ပြီး ပေါက်ပြဲကုန်မှာ။ ကလေးဆိုတာ လိုးလို့မရသေးဘူးကွယ့်” ဟု သေချာရှင်းပြသည်။ မပွင့်သွယ်လေး နားလည်စေရန်လည်း အကြာကြီးပြောပြနေသေးသည်။ ကလေးဆိုတာ လိုးလည်း ဆရာမရိုက်သလို ခံရတဲ့အကြောင်း ၊ ဆရာအရိုက်ကို သမီးလေးမခံချင်သလို သမီးလေးကလည်း မေကြီးက အလိုးခံလို့ရပြီလို့မပြောမချင်း နာနေဦးမှာဖြစ်ကြောင့် ခြောက်သလိုလို ရှင်းပြတော့သည်။

ညအခါတွင် သားမိသုံးဦး အလုပ်ရှုပ်ရတော့သည်။ လိုးသူကလိုး စာအော်ကျက်သူက ကျက်။ ငထက်က တစ်ခါတလေ မပွင့်သွယ်လေး စာပြန်လျှင် လိုးရင်းက ကြည့်ပေးရသေးသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက စာကျက်ရင်း ထလာပြီး ငထက်လီးကို ဝင်စုပ်လိုက် စာသွားကျက်လိုက်နှင့် သားမိသုံးဦး အမှန်တကယ်ကို အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ ငထက်မှာ လိုးအား ကျသွားသည်မရှိ။ သန်သထက်သာ သန်လာခဲ့သည်။ သုတ်ကို အကြာကြီးအောင့်နိုင်သည်။ ချွေးများ ပြန်နေအောင် လိုးသည်။ မောသည်မရှိ။ မပွင့်သွယ်လေး ဘေးတွင် အိပ်မောကျသည်အထိ သူတို့ အလိုးမရပ်သေး။

 “သားလေး မနက်အလုပ်မှာ ပင်ပန်းလိမ့်ဦးမယ်ကွယ် နားပါတော့လား” ဟု မလတ်က ပြောယူရအောင် ငထက်ကလိုးနိုင်သူဖြစ်သည်။ လီးကလည်း ကြီးသည် ရှည်သည်။ ထို့ကြောင့် သမီးငယ်လေးကို ပေကပ်ပြီး မလိုးခြင်းဖြစသည်။ တစ်ခါတလေ ကလေးမုဒိန်းကျင့်သူများကို အံ့သြသည်။ ကလေးသည် လိုးစရာ မဟုတ်။ ကလေးကို ချစ်လို့ ကျန်တာခိုင်းချင်ခိုင်း။ 

အရပ်ထဲ အရှက်ကွဲအောင် ကလေးကို တစ်ဘဝလုံး ပျက်စီးသွားအောင် မတရားလိုကြသည်ကို မုန်းသည်။ တစ်ခါတလေကျ သူတို့လို ငထက် ခံစားရသည်။ သို့သော် သူက သူ့သမီးလေးကို ချစ်သောအချစ်ကြောင့် လိုးရမည်ကို လိပ်ပြာလုံသည်။ သမီးလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်အရွယ်ရောက်လာလျှင် အလိုးခံချင်ရှာမည်။ မိမိ၏မိခင်ကဲ့သို့ ရက်စက်သော ယောက်ျားကို .ယူမိလျှင် တစ်ဘဝလုံး နှိပ်စက်ခံရမည်။ နေ့တိုင်း မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေမည်။ ဒါကြောင့် သူ့သမီးလေးကို သူသာ လိုးရင်း စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားမည်ဟု သူက ကြံဆသည်။

ထို့ကြောင့် အလုပ်ကို ဖိကြိုးစားသည်။ ငွေရှိမှ သမီးလေး အနာဂတ်ကောင်းမည်။ ပညာတတ်အောင်သင်ပေးမည်။ သူ့အချစ်ကို ခံယူခိုင်းမည်။ သမီးလေး၏အလိုရမက်ဆန္ဒများကို အမြဲဖြည့်စီးပေးမည်။ ထို့နောက် ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းတစ်ခုထောင်မည်။ သမီးလေးနဲ့ တိတ်တိတ်ကလေး ကလေးများယူမည်။ ကလေးများကိုလည်း သူများကလေးများ အလွန်သနားပြီး မွေးစားမိသည့် ပုံစံဟန်ဆောင်ရမည်။သူ့တွင် စိတ်ကူးများစွာ ရှိနေသည်။ ထိုစိတ်ကူးများကို ပုံဖော်ရန်ပဲလိုသည်။

အကယ်လို့ သမီးလေးပွင့်သွယ်မှာ သားလေးမွေးခဲ့ရင် ပိုလို့အဆင်ပြေသည်။ သူအသက်ကြီးချိန်တွင် ပွင့်လေးကို ဆက်လိုးပေးလိမ့်မည်။ ထိုအစီစဉ်များကို သူအသေချာချရမည်။ သမီးလေးမွေးရင်တော့ ခက်တော့ခက်မည်။ သို့သော် သူဆက်လိုးမည်။ ယောက်ျားလေး မမွေးမချင်း ဆက်လိုးပေးရမည်ဖြစ်သည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ကျန်းမာရေးကို အထူးသတိပြုရသည်။ သူ့ဘဝတွင် သူ့သွေးသားအရင်းများသာ အမြဲလိုလို ပျော်ရွှင်နေရမည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသည်။ ထိုရည်ရွယ်ချက်ကိုလည်း သူအကောင်ထည်ဖော်နိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ထားလေတော့သတည်း။

ထက်ထက်တွင် သားဦးလေးမွေးခဲ့သည်။ သားလေးကလည်း ၈ နှစ်သားအရွယ်ရောက်လာပြီ။ တီတီတာတာ စကားလေးများ ပြောနေတတ်သည်။ မင်းထက်ကမူ ပျော်မဆုံးရှိနေခဲ့သည်။ သားလေးကို အရမ်းချစ်သည်။ အမြဲအလိုလိုက်လွန်းသည်။ အမြဲတစေ သားလေးကိုအချိန်ပေးတော့ ထက်ထက်အတွက် လစ်ဟာလာခဲ့သည်။ မင်းထက်ကို ချစ်သောကြောင့်သာ ထက်ထက်ခဗျာ သည်းခံခဲ့ရသည်။ မင်းထက်က သူမ၏ဆန္ဒပြည့်အောင် လိုးပေးနိုင်စွမ်းမျိုးမရှိတာ။ သူမကို အရမ်းချစ်တာကို သူမသိသည်။ သို့သော် မိန်းမတို့၏လိုအင်ကလည်း ရှိသေးသည်။ အိပ်ယာထဲလိုးတိုင်း သူမ ပူဆွေးပြီး အလိုမကျ ဖြစ်ဖြစ်ပြီးကျန်ခဲ့ရသည်က များသည်။

ထိုအကြောင်းတို့မှာ သူမကို အရမ်းကောင်းအောင် ပြုစုပြီးလိုးပေးခဲ့သော ဦးသန့်ဇင်ကြောင့်သာဖြစ်သည်။ သူမက ဦးသန့်ဇင်နှင့် လိုးတာမျိုးများ မလုပ်တော့။ ပိုက်ဆံလည်း ရိုးရိုးသားသားသာရှာတော့သည်။ ဦးသန့်ဇင်က ထက်ထက်ကို ချစ်တာ သိသာသည်။ သူမကို မလိုးရသော်လည်း သူမကို အလုပ်မထုတ်ပစ်ခဲ့ပါ။ ဒီအတိုင်းသာ မသိဘာသာနေခဲ့သည်။ တစ်ခါတလေ ထက်ထက်ကို တောင်းဆိုသည်က ရှိသည်။ ထက်ထက်က လက်မခံသောကြောင့် နှစ်တွေအကြာကြီး စောင့်ထိန်းပေးခဲ့ရှာသည်။

“ထက်လေး…ကိုကြီးလေ”

ထက်ထက်က ဘေးသို့ မျက်နှာကို လွှဲပစ်လိုက်သည်။

 “ကျမကို ထက်လေးလို့မခေါ်ပါနဲ့လား ဦးသန့်ဇင်..ကျမ ကလေးအမေဖြစ်နေတာ ကြာလှပြီ ရှင်ဘယ်တော့မှ လက်လျော့မလဲဟင်..” ဟု တုန်တုန်ယင်ယင်ပြောရင်း ဆိုတော့ ဦးသန့်ဇင်က မျက်ရည်ဝေ့နေသော အကြည့်များဖြင့် ကြည့်နေရှာသည်။

 “ထက်လေးကို..ကိုကြီးအခုချိန်ထိ တမ်းတမ်းစွဲစွဲချစ်နေရတာ အဲဒါကြောင့်ပဲ။ ထက်လေးက လက်တွေ့ဘဝကို လက်တွေ့ဆန်ဆန်ဆုံးဖြတ်လေ့ရှိတယ်”

ထို့နောက် ချစ်စကားများ တဖွဖွပြောပြန်တော့လည်း ထက်ထက်က ရင်တွေဖိုရပြန်သည်။ မင်းထက်နှင့် မရခင်ကဆို သူမကပင် ပြေးနမ်းမိလိမ့်မည်။ ဦးသန့်ဇင်သည် သူမကို တုန်နေအောင်ချစ်သည်။ ဂရုစိုက်သည်။ မင်းထက်နှင့် ယှဉ်ကြည့်လျှင် သူတို့သူမကို ချစ်သော အချစ်သည်အတူတူဖြစ်နေလိမ့်မည်ကို သူမသိသည်။ သူမ ကိုယ်ကျင့်တရားကိုစောင့်လျောက်ရဦးမည်။ သားလေးအပေါ်လည်း သူမက သစ္စာမဖောက်ချင်ပါ။ ဒီကြားထဲ ကိုထက်ကိုလည်း သူမက မေ့မရသေးပေ။ အမြွှာလေးတွေတောင် မွေးစားထားသေးသည်။ သူမအနေဖြင့် ခုချက်ချင်းမင်းထက်ကို ကွာပြီး ကိုထက်ကိုပြေးယူချင်စိတ်တောင် ဖြစ်မိသည်။

ဦးသန့်ဇင်ကျတော့လည်း တမျိုးရင်ခုန်ရပြန်သည်။ လင်ယောက်ျားအဖြစ်တော့ ရည်ရွယ်ထားခြင်းမရှိ။ လိုးဖော်လိုးဖက်အဖြစ် သဘောထားသည်။ sex partner အဖြစ်သက်မှတ်သည်။ သို့သော် မင်းထက်ကို ယူပြီး သူစောင့်ထိန်းခဲ့သည်။ သို့သော် မင်းထက်၏ sex pleasure မှာ အနုတ်လက္ခဏာဖြစ်သည်။ ဦးသန့်ဇင်ကို သူမ လွမ်းသည်။ ယခုလည်း ဦးသန့်ဇင်က တောင်းဆိုတော့ သူမ လိုက်လျောချင်သည်။ ဆန္ဒကို သိက္ခာနှင့် ထိန်းနေရသည်။ ဦးသန့်ဇင် ဒီထက်ဆက် ငြုနေလျှင် သူမပျော့တော့မည်ကို သူမသိနေသည်။ ထို့ကြောင့်

 “ကျမကို ခိုင်းစရာမရှိတော့ရင် ခွင့်ပြုပါဦး ဦးသန့်ဇင်” ဟု ခပ်မာမာပြောပြီး ထွက်လာခဲ့ရသည်။ စိတ်တော့မကောင်း။ တံခါးဝရောက်တော့ ဦးသန့်ဇင်က “ထက်လေးရဲ့နှလုံးသားထဲ ကိုကြီးတစ်နေရာရာမှာ ကျန်နေသေးရင် မနက်ဖြန်ကိုကြီး တစ်နေကုန် အရင်က ကိုကြီးတို့လိုးနေကျ ဟိုတယ်မှာ စောင့်နေမယ်” ဟုပြောသည်။ သူမ ရင်တွေက တဒုန်းဒုန်းခုန်နေရသည်။

ထိုနေ့ညသည် ထက်ထက် အိပ်မပျော်နိုင်။ မင်းထက်က သူပေါ်တတ်ပြီး လိုးပေးရှာသည်။ ထုံးစံအတိုင်း သက်လုံမရှိ။ နှစ်ချီလောက် ချပေးပေမယ့်လည်း ထက်ထက်ကို ပြီးအောင်မချနိုင်။ အမှန်မှာ ထက်ထက်က အကြာကြီး နူးနပ်ကာ သူမ နှစ်ချီလောက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်ကြီး စိုစွတ်နေပြီဆိုမှ စတင်လိုးရတာကို ကြိုက်သည်။ ထိုအကျင့်ကိုလည်း ဦးသန့်ဇင်က ဖျက်စီးထားသည်။ နှစ်တွေကြာတော့ ထိုအရသာက မေ့လုလုဖြစ်သွားပြီ။ တစ်ခါတရံတွင် စိတ်ကူးယဉ်ပုံဖော်နေမိရုံမှတပါး သူမ ဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့။ မင်းထက်က ဘေးတွင် ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ ထက်ထက်မှာ မင်းထက်လိုးမှာကိုပင် ကြောက်နေရသည်။ လိုးပြီးတိုင်း သူမနှစ်နှစ်ကြိုက်ကြိုက် အိပ်ရသည်မရှိ။ ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့်နှင့် ရင်ထဲ တစ်နုပ်နုပ်ခံစားရမြဲသာဖြစ်သည်။

“ဟင် ထက်လေး..ထက်လေးရောက်လာတယ်”

ထက်ထက်က ပြုံးပြသည်။ “ထက်လေးလေ ကိုကြီးကို မမေ့ပါဘူး.. ဒါပေမယ့် ကိုကြီးထက်လေးကို နားလည်ပေးပါနော်..ထက်လေးကလေ ကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ်နေပြီ။ ဒါကြောင့် ကိုကြီးနဲ့ဘယ်လောက် ချစ်ချင်ပါစေ ထက်လေးထိန်းသိမ်းခဲ့ရတယ်”

ထက်ထက်စကားလုံးများကို ဦးသန့်ဇင်က သေချာနားထောင်နေရှာသည်။

 “ထက်လေး.. ဒီတစ်ကြိမ် ကိုကြီးကို လိုက်လျောမယ်နော်.. နောက်ဆို ကိုကြီးက ထက်လေးကို ဒီကိစ္စမတောင်းဆိုနဲ့တော့” ဟု ပြောတော့ ဦးသန့်ဇင်က ရင်ဖိုစွာ ထက်ထက်အနားတိုးလာသည်။

“အိုကွယ်.. ထက်လေးက ကိုကြီးကိုရက်စက်ပေမယ့် ကိုကြီးက ထက်လေးအပေါ်မရက်စက်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ထက်လေးကို မတောင်းဆိုတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ထက်လေးလိုအပ်လာတိုင်း ကိုကြီးကို အချိန်မရွေး အသုံးချနိုင်တယ်ဆိုတာ သိထားပေးပါ။ ကိုကြီးလီးက ထက်လေးရဲ့ဟောဒီက ဖုတ်လေးအတွက်ဆို အမြဲတောင်နေမယ်ဆိုတာ သိထား” ဟုပြောရင်း နက်ပြာပေါ်တွင် အဖြူပွင့်များ ရိုက်ထားသည့် ထမီမှ ထက်ထက်၏မောက်မို့နေသော ဖင်တုံးလေးကို ရိုက်ပြီးပြောသည်။

“အို..”

ထက်ထက်ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဖင်ကိုရိုက်သော်လည်း စောက်ဖုတ်ကို ထိမိသည်။ သို့သော် စကေးကောင်းလှသော ဦးသန့်ဇင်ကို သူမ ချစ်သည်ဟု ဝန်ခံရပါမည်။

သူမ စိတ်တွေ အရမ်းနိုးကြွနေသည်။ ညကလည်း တစ်ညလုံးစိတ်ကူးတွေယဉ်နေမိသည်။ ဒါကြောင့် သူမက တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် လဲနေမိသည်။ ကြံခိုင်နုထွားသော ရင်သားများက မီးရောင်အောက်တွင် ဝင်းဝင်းလဲ့လို့နေသည်။ ပိတုန်းရောင်စောက်မွှေးလေးအောက်က အကွဲကြောင်းကလေးကလည်း ဟနေလျက် လောကကြီးကို စိန်ခေါ်နေသည်။

တချိန်က ဦးသန့်ဇင်အတိုင်းပင် သူမကို အရင်လျှာဖြင့် မွှေနောက်ပေးသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး အနှံ့ကြင်နာစွာ အနမ်းတွေပေးသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းသည်။ လျှာများကို စုပ်ယူသည်။ ထက်ထက်ခဗျာ နှစ်ပေါင်းများစွာ လွမ်းခဲ့ရသော အထိအတွေ့ကြောင့် “တဟင်းဟင်း” နှင့်သာ ငြီးရင်း စောက်ဖုတ်ကလေး တုန်နေအောင် ခံစားရသည်။

 “အ…ကိုကြီး ပြီးတော့မယ် .. ထက်လေး ပြီးတော့မယ် သိလား”

ဟု အော်တော့ ဦးသန့်ဇင်က အသေအချာကို ကလိပေးရသည်။ ထက်ထက်မှာ တွန့်လိမ်ခေါက်ကွေးသွားရသည်။ ဒီလိုမပြီးတာ ကြာလှပြီ။ သူမ သတိလက်လွတ်တွေကို ဖြစ်ကုန်ရသည်။ နှုတ်ကလည်း “ကိုကြီးနဲ့ နေ့တိုင်းလိုးမယ်” “ကိုကြီးကို ထက်လေး အရမ်းချစ်တယ်” တွေ တရတ်ဆက်ပြောနေမိသည်။

နောက်တစ်ချီကိုလည်း ဦးသန့်ဇင်ကပင် အသေချာ စပေးရှာသည်။ ရွှဲနစ်နေသော ထက်ထက်စောက်ဖုတ်ကို မရွံ့မရှာ ထပ်လျက်ပေးသည်။ ဆေးကြောရန် ခွင့်မပြု။ ဆက်တိုက် လုပ်ပေးသည်။ ထက်ထက်မှာ မျက်ရည်လေးများပင် ဝဲလျက် ချစ်စိတ်တွေသာ တဖွားဖွားတိုးနေရတော့သည်။

 “ထက်လေးတို့ တစ်နေကုန် လိုးကြမလားဟင် ကိုကြီး”

ဟု ပြောတော့ ဦးသန့်ဇင်က ခေါင်းကိုညိမ့်ပြသည်။ “ထက်လေး စောက်ဖုတ်ထဲကိုလေ..ကိုကြီးလီးကို ထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ရူးမိုက်စွာ လိုးပစ်ပါတော့နော..” ဟု ထက်ထက်ကပြောတော့ ဦးသန့်ဇင် စတင်လိုးတော့သည်။

ထက်ထက်မှာ အိမ်က သားလေးကို မေ့သည်။ ကိုမင်းထက်ကို မေ့သည်။ ကိုထက်ကတော့ ရှိသေးသည်။ ထို့နောက် doggy ဆွဲသည်။ ရင်ထဲကို ပွင့်ထွက်နေအောင် ကောင်းလှသည်။ သူမ၏တင်ပဆုံအသားစိုင်တို့က ဦးသန့်ဇင်ဆီးခုံတို့ကို တိုက်သော အရသာသည် လောကကြီးကို မေ့စေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း ပြောမိပြောရာတွေ ပြောနေသေးသည်။

 “တဖြန်းဖြန်း” လိုးပြီးတော့ သုတ်တွေကို ရွဲနစ်နေလေသည်။ ထက်ထက်က ဘေးတွင် ချစ်စကားများ တိုးတိုးလေးကပ်ပြောနေသည်။ ဦးသန့်ဇင်က တရက်ဆက် နမ်းနေသည်။ လီးကို စုပ်ပေးသည်။ ပြန်တောင်လာသည် လိုးရပြန်သည်။ ထက်ထက်၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကျင်ပြီး ခါနေအောင်ပင် လိုးရသည်။ ခါးညောင်းသွားလိုက် ၊ ပေါင်ကြီးတောင့်ပြီးနင်သွားလိုက်နှင့် ဝေဒနာတွေကို အမျိုးမျိုးခံစားရင် လိုးခြင်းဆိုသော အရသာကို အနှစ်သက်ကြီး နှစ်သက်နေမိတော့သည်။

ငထက်တို့ မိသားစုကလေးတို့ကလည်း လောကကြီးတွင် စားသောက်ခြင်း ၊ အလုပ်လုပ်ခြင်းနှင့် လိုးခြင်းတို့ဖြင့်သာ သာယာနေကြသည်။ တစ်ခါတလေ လိုးတာကို ဆော့ကစားနေကြသည်။ အပြိုင်အဆိုင်လုပ်နေတတ်ကြသည်။ တစ်ရက်ဆိုလျှင် မပွင့်သွယ်လေးကို လိုးရာတွင် ရိုးရိုးမလိုးပေ။ မပွင့်သွယ်လေးက ဖင်ဗူးထောင် ကုံးပေးထားသည်။ ငထက်က ခြေသုံးလှမ်းလောက် နောက်ဆုတ်ပြီး တည့်တည့်ထိုးရသည်။ စောက်ပတ်ထဲမဝင်လျှင် ငထက်ကရှုံးသည်။ ဒါမျိုးဖြစ်သည်။ ငထက်က ရှုံးလျှင် မပွင့်သွယ်လေး စားချင်သမျှ လိုက်ကျွေးရသည်။

သူတို့အိမ်တွင် ကြီးမားသော ကုန်စုံဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက စာတော်သော ကျောင်းသူဖြစ်သောကြောင့် ငွေကြေးနိုင်နင်းသည်။ မလတ်က ဆိုင်တွင် ထိုင်ရောင်းချသည်။ ကုန်စုံဆိုင်ကြီးသည် ရပ်ကွက်၏အထင်ကရဖြစ်သည်။ စိတ်ထားကောင်းသော မလတ်တို့မိသားစုကို ပိုပြီးအားပေးသည်။ မလတ်တို့ ချမ်းသာလာသည်ဟု ဆိုရမည်။ အလုပ်ပျင်းသူကလည်း မရှိ။ အမြဲလိုလို မိသားစုက တတ်ကြွနေတတ်သည်။ တခါတလေ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ခရီးထွက်ခြင်းများ ၊ အိမ်တွင် အေးအေးဆေးဆေး အနားယူခြင်းများ ပြုလုပ်သည့်အခါ တစ်နေကုန် လိုးနေတတ်ကြသည်။

အိမ်က တိုက်ငယ်လေးဖြစ်လာသည်။ အဲကွန်းနှင့် သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် ဖြစ်လာသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ဆယ်တန်းရောက်တော့ အဆောင်ကိုမသွားဘဲ အိမ်တွင် ဂိုက်ခေါ်သင်သည်။ မပွင့်သွယ်က စာအလွန်တော်သည်။ ဂုဏ်ထူးထွက်လိမ့်မည်ဟု ဆရာမက ပြောသည်။ စာကျက်လိုက် ဖခင်နှင့်လိုးလိုက်။ မိခင်နှင့်လိုးလိုက်နှင့် အတော်အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သည်။ မပွင့်သွယ် ၁၀ တန်းရောက်တော့ ကလေးလေးတွေက နှစ်နှစ်သားရောက်နေပြီ။ မလတ်က ဆိုင်စောင့်ရင်း ကလေးထိန်းတတ်သည်။ တစ်ခါတလေ မပွင့်သွယ်က ထိန်းပြီး နို့်တိုက်လေ့ရှိသည်။

နံနက်ခင်းတိုင်းတွင့် မပွင့်သွယ်၏နို့ကို စို့ပြီးမှ အလုပ်လုပ်ကြသည်။ မပွင့်သွယ်လေး စောက်ပတ်ကို လျက်ပြီးမှ ထမင်းစားလေ့ရှိကြသည်။ သူတို့ဘဝတွင် လိုးခြင်းများ အသစ်ထွင်ခြင်း ၊ လီးစုပ်နည်းများ အသစ်ထွင်ခြင်း စသည်တို့ကို လုပ်ရင်း ပျော်ပျော်နေကြတော့သည်။ မပွင့်သွယ်က သားအိမ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အသက်အလွန်ငယ်သေးသော်လည်း သူမက မနှမြောခဲ့ပါ။ သူမ အိမ်ထောင်မပြုပါ။ သူမက တစ်သက်လုံး ဖခင်ကိုလိုးပါမည်။ တစ်သက်လုံး သားလေးနှင့်သမီးလေးကို ပြုစုစောင့်ရှောက်မည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသည်။

မပွင့်သွယ် ၂၇ နှစ်ယောက်တော့ ပိုးသူပန်းသူများ များလှသည်။ မပွင့်သွယ်ကို အပျိုကြီးလုပ်မှာပါဟုသာ ကြွေးကြော်ထားတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က ချီးကျူးကြရပြန်သေးသည်။ မပွင့်သွယ်က ဈေးရောင်းနေလျှင် အိမ်ထဲတွင် မိခင်နှင့်သားက လိုးသည်။ မလတ်က ဈေးရောင်းရင်တော့ မပွင့်သွယ်က ဖခင်နှင့်ဝင်လိုးသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် အမြွှာလေးနှစ်ယောက်နှင့် မပွင့်သွယ်လိုးရပြန်သေးသည်။

 “ဟဲ့ မဆုရယ်… ကိုယ့်မောင်လေးကိုယ် သေချာလိုးစမ်းပါကွယ် ကိုယ့်မောင်လေး မချစ်ဘူးလား”

 “မေမေကလည်း သူကမှ ငြိမ်ငြိမ်လိုးမနေတာ။ မေမေ့သားက လျောက်ဆော့နေတာ။ ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ ဖေကြီးနဲ့ပဲ လိုးချင်တာ ငယ်လေးနဲ့များ မလိုးချင်ပါဘူး”

မပွင့်သွယ်က အငယ်ဖြစ်သူ ငယ်လေး မျက်စောင်းထိုးသည်။ “ကဲ.. သား လီးကို သေချာတည်တည်တန့်တန်းလိုးစမ်းကွယ် မေမေနဲ့လိုးသလို” ဟု ငေါက်တော့ ငယ်လေးက မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် “ဟုတ်ကဲ့မေမေ” ဟု ပြောရှာသည်။ ငထက်ကတော့ ဖခင်ပီပီ ပြုံးနေရှာသည်။

ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သောကြောင့် ဆိုင်လည်း ပိတ်ထားလိုက်သည်။ မိသားစုတတွေ အေးအေးဆေးဆေးပင် လိုးကြရသည်။ မလတ်က အသက်ကြီးပြီဖြစ်သောကြောင့် သားတွေမြေးတွေလိုးတာကိုသား ကြည့်ရင်း ပီတိဖြာနေရတော့သည်။ တစ်ခါတလေ ငထက်လီးနှင့် မြေးဖြစ်သူငယ်လေးလီးကိုတော့ စုပ်ပေးတတ်ရှာသည်။

“အမေလေးကွယ်.. ငယ်လေးရယ် ဖင်ကနေ တွန်းဆောင့်ပြီး သေချာလိုးစမ်းပါ ကိုယ့်အမကို..” ဟု သွန်သင်ရင်း ငေါက်နေရသည်။ ငယ်လေးက ကလေးပီပီ အဆော့သန်သည်။ သိပ်မလိုးချင်သေး။ ငယ်လေးလိုးချင်သည်က မပွင့်သွယ်ကိုသာ ဖြစ်သည်။ ကလေးပီပီ အမေကိုသိပ်ချစ်သည်။ အဖေကိုလည်း သိပ်ချစ်သည်။ ငထက်မှာ သားလည်းဖြစ် ၊ မြေးလည်းဖြစ်သူ ငယ်လေးကို သိပ်ချစ်သည်။ အရမ်းအလိုလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်ငယ်လေးက တစ်ခါတလေဆိုးသည်။ တစ်ရက်ထဲမွေးသော အမဖြစ်သူ မဆုကလေးကတော့ အရမ်းတည်ငြိမ်သည်။

အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကို တည်ငြိမ်သည်။ တစ်ခါတလေ ငထက်ကို ချစ်စဖွယ် စကားတွေ ပြောရင်း လာလာလိုးတတ်သည်။ မပွင့်သွယ်က သမီးလေးကို လိမ္မာလို့ သိပ်ချစ်သည်။ သို့သော် အဖေနှင့်ယောက်ျားဖြစ်သူ ငထက်အသက်ကြီးသွားရင် သက်လုံခိုင်ပြီး လိုးနိုင်မယ့် ငယ်လေးကို အားကိုးရသည်။ သူတို့က လူသူမရှိသည့် နေရာမျိုးကို သွားကာ ကလေးမွေး ၊ မျိုးဆက်လိုက်ကြီး လိုးနေချင်ကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိနေသရွေ့တော့ သူတို့ဒါမျိုးလုပ်လို့မရသည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေရင်း လိုးကြရသည်။

 “မေကြီး ၊ သားလီးကို စုပ်ပေးဦး” ဟု ငယ်လေးက ပူဆာသည်။ မပွင့်သွယ်က မျက်စောင်းထိုးသည်။ အကြောင်းမှာ ငထက်လီးကို စုပ်ပေးနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ မဆုကလေးက ရေခဲသေတ္တာထဲက မုန့်တွေကို အအေးနှင့်သောက်ကာ အားရပါးရစားနေသည်။ “သားလေးကလည်း ဒီမယ် မေကြီး ၊ ဖေကြီးလီးကို စုပ်နေတယ်လေကွယ် ခနနေမှ စုပ်ပေးမယ်နော် သိလား။ လာ လာ မေကြီးစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေ” ဟု ဆိုရသည်။

 “အမေလေး သမီးရယ်.. ငယ်လေးက စုပ်ပေးဆိုတော့ စုပ်ပေးလိုက်စမ်းပါ…ဖေကြီးက နောက်မှ အေးဆေးစုပ်လည်းရပါတယ်”

ထိုအခါ အသက်(၅၀) နားကပ်နေသော မလတ်က ရီတော့သည်။ “ကြည့်ပါဦး အဝေမတည့်ဖြစ်လေလိုက်ကြတာ.. လာ..လာ မြေးလေး ဖွားဆီလာ ဖွားဖွားစုပ်ပေးမှာပေါ့” ဟု ချော့ရသည်။ ထိုအခါမှ ငယ်လေးက လီးတန်းလန်းနှင့် သူ့ဖွားအေဆီ ပြေးအစုပ်ခံသည်။

မပွင့်သွယ်က ရယ်နေသေးသည်။ “ဖေကြီး. ငယ်လေးကို အတော်အလိုလိုက် အရမ်းဆိုးတယ်သိရဲ့လား” ဟု မျက်စောင်းကလေးထိုး ပြောတော့ ငထက်က “တဟဲဟဲ”  နှင့် ရယ်နေတော့သည်။ မပွင့်သွယ်က ဖခင်ဖြစ်သူ ငထက်ကို စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောရင်း အပေါ်ကလိုးပေးနေုတုန်း “ဖွားဖွားကို လိုးမယ်” ဟု ငယ်လေးက ထအော်သည်။

 “ဟဲ့..အော်..ဒီသားနဲ့ ခက်ပါပြီ။ မေကြီးက အသက်ကြီးပြီကွယ့်။ ပင်ပန်းကုန်မှာပေါ့” ဟု သတိပေးတော့ မလတ်က ရီရင်း “ရပါတယ်ကွယ်” ဟု ပြောရသည်။ ထို့နောက် စားပွဲခုံပေါ်တွင် ဖွားအေကို စလိုးသည်။ မလတ်မှာ အချစ်တုံးလေး မြေးသားလိုးတာကို ရယ်ရင်း ပျော်နေရှာသည်။ ကလေးက မလတ်၏ဖင်တွေဘာတွေ တဖြန်းဖြန်းနှင့်က ရိုက်သေးသည်။ “ကြည့်ပါလား ဖေကြီးရယ်.. ဒီကောင် အရမ်းဆိုးပါတယ်လို့ မပြောဘူးလား”

မလတ်ကတော့ ခပ်ညီးညီးလေး အော်ရင်း ဖီးလ်တွေ တတ်နေသေးသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်ကို အားစိုက်လိုးနေမိသည်။ မပွင့်သွယ်လေးသည် အလွန်လှသည်။ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးကလည်းက ငထက် အလွန်လှလာသည်ဟု ထင်သည်။ အမှန်လည်း မပွင့်သွယ်က တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်လာကာ အလွန်လှလာသည်။ ပါးလေးများ ပါးအို့လေးတွေရဲနေအောင် အသားဖွေးသည်။ နို့နှစ်လုံးကလည်း ရှားမှရှား နုဝင်းနေလျက် အသီးလေးတွေကလည်း ကလေးဖြစ်သော်လည်း သေးနေသေးသည်။ စောက်ပက်ကတော့ တစ်စက်မှ မပျက်စီးသေးပါ။ လိုးလိုက်တာနဲ့ မပွင့်သွယ်စပက်က ပြန်ကိုမထုတ်ချင်။

မဆုလေးက ဗိုက်ပြည့်တော့ ငထက်နား လာရပ်သည်။ ထို့နောက် ဖအေဖြစ်သူကို အကြင်နာအနမ်းတွေ ပေးနေသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ထုတ်လိုက်  သမီးငယ်လေးမဆုကို ပေးစုပ်ခိုင်းလိုက် မပွင့်သွယ်ကို ထပ်လိုးလိုက်နှင့် ဟန်ကျနေသည်။ ဟိုဖက်မှာလည်း ဖွားအေနှင့် မြေးသားက ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးနေသည်။ ခနနေတော့ မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ငယ်လေး၏သုတ်များ ပန်းထွက်လာသည်။ ငယ်လေးမှာ မောပြီး နားနေရတော့သည်။

  “အမေ.. သားဆီလာပါဦး” ဟု ငထက်က ခေါ်တော့ မလတ်က သူ့သားနား ကပ်လာပြန်သည်။ “မေကြီး ဒီမယ်ကြည့်ပါဦး သားတို့လိုးထားတဲ့ သားလေးသမီးလေးတွေ.. ဘယ်လောက်စည်းလုံးပြီး ပျော်ဖို့ကောင်းလဲ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်ကျရှာသည်။ မဆုလေးက ဖွားအေကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားသည်။ ထိုအခြေနေကို မြင်တော့ ငယ်လေးကလည်း ဖွားအေကို လာဖက်ရှာသည်။

“ဖေကြီး.. မေကြီးကို လိုးလိုက်ပါဦး။ သမီး အရင်ချိန်တွေ အရမ်းလွမ်းတာပဲ” ဟု မပွင့်သွယ်က ပြောတော့ ငထက်က ခေါင်းကို အကြိမ်ကြိမ် ငြိမ့်မိသည်။

 “လာ အမေ.. သားတို့ ကလေးဘဝကလို အားရပါးရ လိုးလိုက်ရအောင်နော်” ဟုပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်လေး ကလယ်ကလယ်နှင့် ပက်လက်လေး ငထက်ရှေ့လာလှန်ပေးရှာသည်။ ငထက်လီးက မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ နှစ်ဦးသား “ဟင်း” ကနဲ သက်ပြင်းအရှည်ကြီး ချလိုက်မိကြသည်။ ထို့နောက် မလတ်က “ငါ့သားလေးကို လိုးရတာများ အမေ..ဘယ်တော့မှ မရိုးဘူး” ဟုဆိုသည်။

ငထက်က ဖြေးဖြေးလေးဆောင့်ပေးနေသည်။ ငယ်လေးကလည်း သုံးချီမြောက်ကို သူ့အမေနှင့် စလိုးနေပြီ။ မဆုလေးကို မပွင့်သွယ်က လျှာဖြင့် ပြုစုပေးနေသည်။ ညနေစောင်းသွားပြီ။ သူတို့ အဲကွန်းခန်းထဲက မထွက်သေးဘဲ မမောနိုင် မပမ်းနိုင် လိုးနေကြဆဲဖြစ်သည်။ ယခုငထက်လိုးနေသည်က မဆုလေးကိုဖြစ်သည်။ မဆုလေးက အလွန်လှသည်။ ငယ်သေးပေမယ့် အရမ်းထွားသည်။ တင်ပဆုံသားကြီးတွေက အရမ်းထွားသည်။ အရပ်ရှည်သည်။ ရင်သားတွေကြီးသည်။ 

ပတ်ဝန်းကျင်က မဆုလေး ဝလိုက်လှလိုက်တာဟုပင် ချီးကျူးရလောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းသည်။ မဆုလေးကို လိုးရပြန် ငထက်ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူနေရသည်။ ဒီကလေးစောက်ပတ်ကွဲလေး ကလည်း မှော်ဆန်သည်။ သူ့အမေ စောက်ဖတ်နဲ့တူသည်။ သူ့လီးကိုဆွဲဆွဲ ညှစ်ထားသလို ခံစားရသည်။ ခွေးလိုးလိုးရာတွင် အထူးအရသာရှိလှသည်။ ဝိုင်းအိလှသော ဖင်တုံးလေးတွေက လှိုင်းတွန့်နေသည်။ အငယ်ဆုံးလေးက အမဖြစ်သူ မဆုလေးကို ဘာကြောင့် မလိုးချင်လည်း ငထက်စဉ်းစားမရနိုင်။

“ဖေဖေရယ်.. ဖေကြီး” ဟု မဆုလေးက ငြီးနေရှာသည်။ ငယ်လေးကလည်း မအေတစ်လှည့် ၊ ဖွားအေ တစ်လှည့်လိုးနေရသည်။ သူတို့က ညနေစောင်းတော့ ရေမိုးချိုး ၊ ထမင်းစား နားကြသည်။ အပြင်ထွက်ပြီး မုန့်တွေဘာတွေ သွားထွက်စားသည်။ ကလေးတွေကို ပျော်အောင် ကားပတ်မောင်းပေးသည်။ ကားပေါ်တွင် လီးစုပ်ပြိုင်ပွဲက ဆော့ကြသေးသည်။

“မေကြီး ရှုံးတော့မယ်….သားမပြီးသေးဘူးနော်” ဟု ငယ်လေးက ထအော်သည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်အချိန်က ပြည့်တော့မည်ဖြစ်သည်။ မပွင့်သွယ်ကလည်း အစွမ်းကုန် စုပ်ပေးနေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်အတွင်း သုတ်ထွက်အောင် စုပ်ပေးရမည့် ကစားပွဲလည်းဖြစ်သည်။ ရှုံးသွားရင် အိမ်ရောက်ပါက ငယ်လေးစိတ်ကျ ခိုင်းတာကို မငြီးမငြူလုပ်ပေးရမည်။ ကြိုးုတုတ်လျှင် တုတ်မည်။ ရိုက်လျှင်ရိုက်မည်။ ငယ်လေးက bdsm ခေါ်သည့် အကြမ်းနှိပ်စက်ရတာတွေ သိပ်ကြိုက်သည်။ သို့သော် မဆုဖြစ်ဖြစ် ၊ မပွင့်သွယ်မိခင်ဖြစ်ဖြစ် ခွင့်ပြုမှ လုပ်ရှာသည်။ တခါတလေ ဖခင်ခွင့်မပြုရင်လည်း မလုပ်။ ထိုကတော့ အားကိုးရသည်။ ငယ်လေးက အတင်းကို တောင့်ခံရှာသည်။ အကြောင်းမှာ ညတွင် စိတ်ကြိုက် နှိပ်စက်ရမည်ဖြစ်နေသည်။ ဘာမှပြန်မပြောရ။ သူမ ရှုံးပါက သူပြုသမျှကို နုပေးမည်ဟု ရဲရဲကြီး မပွင့်သွယ်က စိန်ခေါ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ မဆုလေးက အချိန်မှတ်ပေးထားသည်။ ငထက်ကတော့ ကားကို ဂရုတစိုက်မောင်းသည်။ မလတ်က လက်ခုတ်တီးရင်း အားပေးနေသည်။

“နှစ်မိနစ်ပဲကျန်တော့တယ် မေကြီး.. ကြိုးစားထား” ဟု မဆုလေးက အားပေးရှာသည်။ မပွင့်လတ်က ကြိုးစားစုပ်သည်။ ဥတွေကို ပွတ်သည်။ အကောင်းဆုံးနည်းများကို သုံးသည်။ သို့သော် ရှုံးခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ ငယ်လေးက ကြာဆေးသောက်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ထိုအကြံကို ဖခင်က ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ငထက်က ငယ်လေးကို သိပ်အလိုလိုက်သည်။ ငယ်လေးက “မေကြီးစုပ်ရင် နိုင်ချင်တယ်” ဟု မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ပြောတော့ “သားလေး ဆေးသောက်မှရမှာ ဖေကြီးတောင် မခံနိုင်ဘူး သားအမေက အစုပ်အရမ်းတော်။ ပွင့်လေးက ကလေးကတည်းက လီးစုပ်သိပ်တော်တယ်” လို့ပြောတော့ သိပ်လည်သော အငယ်လေးက ဆေးကို သောက်ပြီးမှာ မိခင်စိန်ခေါ်ချင်အောင် အမျိုးမျိုးသွေးဆောင်ရတော့သည်။

“ကဲ မေကြီး.. ရှုံးတယ်နော.. သားနိုင်တယ်။ ညကျ မေကြီး မခံနိုင်အောင်ကို နှိပ်စက်ပစ်မယ်” ဟု ကြုံးဝါးတော့ ငထက်က “သား.. မေကြီးလျော့ပါဦးကွယ်” ဟုသာ သတိပေးသည်။ ရယ်တော့နေသည်။ မဆုလေးက နှုတ်ခမ်းလေး စူနေသည်။ သူ့အမေရှုံးတာကို သိပ်သဘောမကျ။ ခါတိုင်းအမြဲရှုံးသည်တွင် ယခုအကြိမ်နိုင်တော့ သံသယတော့ရှိသည်။ မပွင့်သွယ်ကတော့ ငယ်လေးကို မွှေးကြူနေရင်း “သားလေး သိပ်တော်တယ်” ဟု တဖွဖွပြောနေသည်။ သူတို့အားလုံး အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်ကို မျှော်လင့်နေကြတော့လေသတည်း။

..............................................................................................................................................                        

 The Art of Incezt ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

မပွင့်သွယ်မှာ မွေ့ယာပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေး လှန်ပြီးအမောဖြေနေရသည်။ အငယ်လေးက သုံးချီတိတိလိုးပေးသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူငထက်က နှစ်ချီလိုးပေးထားသည်။ မဆုလေးက ဘေးကနေ မအေဖြစ်သူကို အားပေးနေရှာသည်။ ငထက်နှစ်ချီက သူမကို အတော်ခိုက်သည်။ အရမ်းဆောင့်နိုင်သည်။ လူကို တဆက်ဆက်တုန်နေအောင်ကို လိုးသည်။ သူတို့သားဖနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ပြီးရင် တစ်ယောက် မနားလိုးကြသည်။ မပွင့်သွယ်က ရင်တွေဖိုပြီး အရမ်းပင်ပန်းနေရှာသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖခင်ကြီးလိုးလိုးချင်းပင် အတော်စောက်ပတ်ကို အထိနာသည်။ အကြောင်းမှ နေ့ခင်းကလည်း ကျုံးလိုးထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

 “အမလေး သေပါပြီ..”

ဖြန်းကနဲ မပွင့်သွယ်၏စောက်ပတ်ကို အငယ်လေးက ခပ်စပ်စပ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ လန့်ပြီး အော်မိသည်။ သူမမေ့နေသည်။ အငယ်လေးကို သူမရှုံးထားမိသည်။ သူမ သတိရမိတော့ ပြုံးမိပြန်သည်။ “ဒီကလေးက အတော်ဆိုးတယ်” ဟု တိုးတိုးလေးပြောသည်။ သူမ၏အဖေ ငထက်ကိုကြည့်တော့ ငထက်ကလည်း ပြုံးကြည့်နေသည်။

 “ကဲ.. သား မေကြီးကို နှိပ်စက်စမ်း။ သားလေးစိတ်ကြိုက်” ဟု ခပ်ချေချေလေး ပြောတော့ အငယ်လေးမျက်နှာသာ တည်ငြိမ်မှိုင်းပျသွားသည်။ “အမေ့ကို သားချစ်လွန်းလို့ လုပ်တယ်ဆိုတာ အမေအမြဲသတိရနော်” ဟု ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်က သားလေး၏နဖူးကို နမ်းပြီး “သားလေး စိတ်ကျေနပ်ဖို့သာ အဓိကပါကွယ်” ဟု ပြောရှာသည်။

“ဖြန်း”

စောက်ပတ်ကို အပေါ်က လက်ဝါးဖြင့် အငယ်လေးက မိုးရိုက်သည်။ တခြားနေရာထက် စောက်ပတ်က အလွန်နုတော့ အလွန်နာပြီး စပ်သည်။ လှသော မျက်နှာသွယ်သွယ်ကလေးက ရှံ့တွနေအောင် ခံစားရသည်။ တစ်ချက်ရိုက်တိုင်း အော်ပြီး တွန့်တွန့်သွားသည်။ ထို့နောက် အငယ်လေးက မိခင်၏စောက်မွှေးနက်နက်ကလေးတွေကို ရိပ်ပေးနေပြန်သည်။ ကတုံးပြောင်ဖြစ်သွားသော စောက်ပတ်အုံလေးက ရဲနေရှာသည်။ ဒါကို အငယ်လေးက လျှာနှင့် ပြန်သပ်ပြန်သည်။ ဒီတော့လည်း “တဟင်းဟင်း” နှင့် မပွင့်သွယ်က ငြီးရပြန်သည်။

ထို့နောက် နို့်အုံကို အတင်းနာအောင် ညှစ်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ နာလွန်းလို့ မျက်ရည်များပင် စီးကျနေရှာသည်။ အငယ်လေးက ပီတိတွေဖြာနေသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ချစ်မိခင် သူ့အပေါ်ဘယ်လောက် ချစ်နိုင်စွမ်း ၊ သည်းခံနိုင်စွမ်းကို သိချင်သောကြောင့်သာဖြစ်သည်။ သူက နောက်နောင် ဘယ်တော့မှ လုပ်လိမ့်မည်မဟုတ်။ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ်နှင့် နောက်ဆုံးအကြိမ် အမေ့ကိုအချစ်စမ်းခြင်းဖြစ်သည်။

“ဖာသည်မကြီး.. ငါ့ကိုချစ်ရဲ့လား ဟင်” ဟုလည်း ဆဲသည်။ မပွင့်သွယ်က ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ “အရမ်းချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ်” ဟု အတွင်တွင်ပြောလေ အငယ်လေးက ပိုပိုလုပ်လေဖြစ်သည်။ ငယ်လေးက အရမ်းပီတိတွေ ဖြာနေရှာသည်။ မိခင်၏အချစ်စစ်ကို သူ တနံ့နုံ့ခံစားရင်း သူ့အမေကိုသူ အရမ်းချစ်လှပြီ။

“ဒီနို့်တွေနဲ့ နို့တိုက်တာလား ဟင်.. နောက် တိုက်ရဲသေးလား တိုက်ဦးမလား ဖာသည်မ” ဟု ဆဲရင် နို့အုံကို ရဲတွက်နေအောင် ရိုက်သည်။ မဆုလေးက မျက်ရည်လေးဝဲနေသည်။ မပွင့်သွယ်ကတော့ မျက်ရည်ကလေးများ ကျနေလျက်က သားကိုအချစ်မပျက်ရှာ။ “တိုက်မယ်သား။ အမေ့ရဲ့နို့ဟာ သားလေးတစ်သက်လုံး စို့စေရမယ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ် ရေရွက်ငြီးငြူနေရှာသည်။

ထို့နောက် ငထက်က မိခင်၏စောက်ပတ်ကို တစ်ချက်လိုးလိုက် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်နှင့် “ဟော ဒီလီးကိုရော မငြိုငြင်ဘဲ တစ်သက်လုံးအလိုးခံရဲသေးရဲ့လား ဟင် ဖေလိုးမရဲ့” ဟု ဆဲရင် နှိပ်စက်သည်။ ငထက်က မျက်ရည်များပင် ကျနေပြီး သနားလွန်းသဖြင့် ကြည့်နေရှာသည်။ သူ့စိတ်ထဲကလည်း အငယ်လေးက သူ့အမေကို အချစ်စမ်းနေသည်ကို သိတော့ တမျိုးတဖုံ ရင်ထဲ ပျော်နေရပြန်သည်။ သို့သော် သူမကြည့်ရက်တော့။

“လာအမေ.. သားတို့ ငယ်ငယ်ကလိုးခဲ့သလို လောကကြီးမေ့သွားအောင် လိုးကြစို့” ဟု မလတ်ကို ပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်တွေစီးကျလိုက် ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ ထို့နောက် ငထက်က သူ့အမေမလတ်၏စောက်ဖုတ်ကို သူ့ဘဝတွင် နောက်ဆုံးလိုးခြင်းဟု သဘောထားကာ လိုးခွဲနေရတော့သည်။

“ဟဲ့.. နင်လွန်မယ်နော်.. မေကြီးမခံနိုင်တော့ဘူူး” ဟု မဆုလေးက အငယ်လေးကို တောင်းပန်ရှာတော့ မပွင့်လတ်က မခံနိုင်အောင် နာနေသည့်ကြား သမီးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းသည်။ “သားလေး စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေကွယ်” ဟု မဆုလေးကို နှစ်သိမ့်ရှာသည်။ မဆုလေးမှာ မိခင်လက်ကို ကိုင်နေလျက် ဘေးက တတွတ်တွတ် အားပေးနေရှာသည်။ မငယ်လေးက တစ်စက်မှ အားမလျော့။ နာနာလုပ်လေ သူ့အမေကို ပိုအချစ်တွေတိုးသည့်အတွက် သူပျော်နေရသည်။

ယခု ပါးတွေကို လိုးရင်းရိုက်ပြန်သည်။ ဖွေးနုနေသော ပါးတွေကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ ဝမ်းပင်နည်းလာသည်။ သူမ အရမ်းနာကျင်နေပြီ။ မိခင်ဟူသော အချစ်ဖြင့် ထိုနာကျင်မှုကို တွန်းလှန်နေရှာသည်။ စောက်ပတ်ကလည်း ကျင်ပြီး သားလေး၏လီးကို တွန်းလွှတ်ချင်လှပြီ။ သို့သော် သားလေးလီးသည် ဓါးသွားဖြစ်နေပါစေ သူမ ဘယ်တော့မှ လွှတ်လိမ့်မည်မဟုတ်။

“ဒီပါးတွေ နှုတ်ခမ်းတွေက ငါ့ကို နမ်းမှာလား။ ငါနမ်းရင်ရော ဒီပါးတွေ ခံရဲကဲ့လား ဟမ် ဖေလိုးမ ဖာသည်မကြီး ငါ့ကို သခင်ကြီးလို့ ခေါ်စမ်း ဖာသည်မ .. ဖာသည်မရဲ့”

မပွင့်သွယ်က “အမေ့ကို သနားပါကွယ် သားရယ်” ဟု တောင်းပန်ရှာသည်။ အငယ်လေးက စောက်ပတ်ကို အတင်း ရိုက်နက်နေပြန်သည်။

မဆုကမူ အငိုကြီးငိုနေရှာသည်။ သို့သော် မပွင့်သွယ်က “သခင်ကြီးကို အရမ်းချစ်တယ်… သခင်ကြီးရဲ့ ဆန္ဒတွေ အသက်သေပါစေ အမေ လိုက်လျောပေးမယ်” ဟု ခပ်မိုက်မိုက်ပြောသည်။ ထို့အခါတွင် မငယ်လေး၏ လီးတွင် သုတ်များ ပန်းထွက်လာသည်။ ထို့နောက် မျက်ရည်များစီးကျလျက် “အမေ.. အမေ” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်နေသည်။

“မေကြီးကို သား.. အရမ်းချစ်တယ်”

ဟု ပြောရင် ကြင်နာစွာ ဖွဖွလေးနမ်းရင် ပြောနေသည်။ မဆုလေးကလည်း “မေကြီးကို သိပ်ချစ်တယ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ပြောနေသည်။

“မေမေက သားတို့ရောသမီးတို့ရော ဖေဖေရောမေမေရော မရှိရင် အသက်တောင်မရှင်ချင်အောင် အရမ်းချစ်တယ်ကွယ်” ဟု တိုးတိုးလေး ငြီးရှာသည်။

အငယ်လေးက မအေကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း သိပ်ချစ်ကြောင်း တဖွဖွပြောခြင်းကို တစ်စက်မှ မရပ်ပေ။ မပွင့်သွယ်က မျက်ရည်များပင် ကျနေပြီ။ ပီတိမျက်ရည်တွေဖြစ်သည်။ ညနေက လီးစုပ်ပြိုင်ပွဲတွင်မူ သားကို ရှုံးနိမ့်ခဲ့သော်လည်း မိခင်နှင့်သား အချစ်စမ်းပြိုင်ပွဲတွင်မူ သားငယ်၏နှလုံးသားကို အနိုင်ရခဲ့လေပြီ။ မဆုလေးက ဒဏ်ရာတွေကို ကြပ်ထုပ် ထိုးပေးနေရှာသည်။ အငယ်လေးကမူ မိခင်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ခဏခဏ သတိရတိုင်း နမ်းရှိုက်နေသည်။

“မမ..”

မဆုက မကြည့်သေး။ မဆုက စိတ်ဆိုးနေပါသည်။ မိခင်ကို ထိုသို့လုပ်ရကောင်းလားဆိုပြီး အရမ်းစိတ်ဆိုးနေပါသည်။ သူ့မောင်ကို နှုတ်ခမ်းကလေးစူထားပြီး စကားမပြော။

 “မမ..ကိုလည်း ချစ်တယ် သိလား”

ဟုပြောတော့လည်း မဆုက ရင်ဖိုရသေးသည်။ နောက် “မယုံဘူး မင်းလေးက နာတာကို ချစ်တာ လူကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူး” ဟု ဆိုသည်။ ထိုစကားကို အငယ်လေးက ခေါင်းအခါခါရမ်းပြီး ငြင်းရှာသည်။

 “မောင်လေးက မေကြီးကို ချစ်လွန်းလို့ လုပ်ရတာ။ မမကိုရော မေကြီးကိုရော.. ဘယ်တော့မှ မလုပ်တော့ဘူးလို့ မောင်လေးကတိပေးတယ်”

ဟု ချော့တော့လည်း မဆုလေးက မျက်စောင်းထိုးသည်။

“သွားပါကွာ မင်းလေးက အပိုတွေ ပြောနေတယ်” ဟု လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် နာနာထုပစ်သည်။ သည့်ထက် ပိုနာအောင် ထုချင်သည်။ သို့သော် တစ်ဝမ်းထဲမွေး ၊ အတူတူကြီးပြီး ၊ အတူတူလိုးခဲ့ရသည့် မောင်လေးကို သိပ်နာအောင် မလုပ်ရက်။ ထိုက အကြီးဖြစ်သူ၏အချစ်မျိုးဖြစ်သည်။

 “လာ.. မမ .. မမကို ဗိုက်ကြီးအောင်ကို လိုးပစ်စမ်းမယ် သိရဲ့လား” ဟု ပြောတော့ မဆုလေးက ရင်တွေခုန်ရသည်။ သူမရယ် ၊ သူမအဖေရယ် ၊ မောင်လေးရယ် အတူတူလိုးလို့ ရတဲ့ ကလေးတွေကို သူမ ရင်ခုန်နေမိသည်။

 “အို..ကွာ မင်းလေးက သိပ်လိုးနိုင်တာပဲ အခုပဲ အရမ်းပင်ပန်းနေပြီကို နားပါတော့လား မမ မင်းလေးကြိုက်တဲ့ နန်းကြီးသုပ်ကို ကိုယ်တိုင်လုပ်ကျွေးမယ်”

“တစ်ချီလောက်တော့ မမကို လိုးခွင့်ပေးပါလား မမရယ်” ဟု တောင်းပန်တော့လည်း သူ့စောက်ပတ် လှလှလေးကို ကော့ပေးရပြန်သည်။ သူ့မောင်လီးကို သူမဘဝတွင် ပထမဆုံးအကြိမ် ကျေနပ်စွာ စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက် သာယာမိသည်။ မောင်လေး၏လီးကို တယုတယ စုပ်လိုက်။ စောက်ပတ်လေးထဲ အလိုးခံလိုက်နှင့် လောကကြီးကို မေ့ပစ်လိုက်ချင်တော့သည်။

“ဖွားဖွားနဲ့ ဖေဖေများ လိုးနိုင်လိုက်တာနော်.. ဟိုမယ် မမတို့ရှိသလားတောင် သိမယ်မထင်ဘူး ချစ်လိုက်ကြတာ” ဟု မဆု ကြည်ကြည်နူးနူးပြောတော့ အငယ်လေးနှင့် မပွင့်သွယ်က ရယ်သည်။

“လောကကြီးမှာ ကိုယ့်သွေးရင်းသားရင်တွေကိုမှ မချစ်ရင် ဘယ်သူ့ကို ချစ်ရလဲကွယ်” ဟု မပွင့်သွယ်က ဆိုသည်။

ထို့နောက် အငယ်လေးနှင့် မဆုတို့ နောက်တစ်ချီထပ်လိုးကြပြန်သည်။ မဆုလေးကို မပွင့်သွယ်က ကြည့်ရင်း အားရနေသည်။ “အင်မတန်လှသော သမီးလေး” ဟု စိတ်က အကြိမ်ကြိမ်ပြောနေမိသည်။ ဆံနွယ်လေးများက မဲနက်အိစက်နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေးက မြင်ရုံနှင့် အတင်းဖက်ထားခြင်လောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းသည်။ သားငယ်လေးကလည်း ဒါကို သိသည်ထင်သည်။ မဆုကလေး၏ ခါးသွယ်သွယ်ကလေးကို ညှစ်ပြီး အတင်းလိုးသည်။

ထို့နောက် မပွင့်သွယ်က ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးလိမ်းနေသည်။ ဖေကြီးသည် တကယ်ကို လောကကြီးကို မေ့နေသည်ကို သတိပြုမိသည်။ မေကြီးကို စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောနေရင်း လိုးနေသည်။ မပွင့်သွယ် ကျေနပ်နေသည်။ သေမင်းနဲ့အားမတန်လို့ ရှုံးပြီးသေရရင်တော့ မိသားစုနှင့်လိုးရင်းပင် သေပစ်မည်ဟု အတွေးဝင်လာသည်။ မဆုလေးက စကားတွေ လျောက်ပြောနေသည်။ ပေါက်တတ်ကရတွေ အခြေအမြစ်မရှိတာတွေ လျောက်ပြောနေရင်း ခနခန ပြီးနေရှာသည်။

သူတို့ ထိုညက ကောင်းကောင်းကြီးကို လိုးပစ်ရင်း လောကကြီးကို မေ့ထားကြသည်။ နောက်နေ့တွင် လောကကြီးသည် သာယာလှပနေသည်။ သူတို့ အိမ်တွင်း ၇ ရက်လောက် အောင်းပြီး ချစ်ပြီးရင်းချစ် လိုးပြီးရင်း လိုးကာ နေကြတော့သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ မဆုလေးတွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ တောကျသော ရွာတစ်ရွာသို့ပြောင်းသည်။ ကလေးကို မွေးသည်။ မိန်းကလေးမွေးသည်။ သူတို့အားလုံး ပျော်ကြရပြန်သည်။ အောင်ပွဲခံရင်း လိုးကြပြန်သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ခြာပြီး မိန်းကလေးပင် ထပ်မွေးပြန်သည်။ တစ်ယောက်မွေးတိုင်း တစ်ရွာပြောင်းကာ သူတို့ဘဝကို အသစ်ကပြန်စကြသည်။

သမီးလေးတွေ သားလေးတွေသည် ငထက်သားလားသမီးလားမသိ။ ငယ်လေး၏သားလား သမီးလားမသိ။ မသိသော်လည်း သိရန်မလိုအပ်။ သူတို့ကအတူတူမျှဝေချစ်ကြသည်။ နောက်သုံးနှစ်ကြာတော့ ယောက်ျားလေးမွေးပြန်သည်။ သူတို့ တစ်ရွာထပ်ပြောင်းကြပြန်သည်။ အချိန်ကာလက တိုက်စားပြီး.. မလတ်တစ်ယောက် နောက်ဆံုံးအချိန်များ ရောက်လာသည်။ ကျန်းမာရေးထိပြီး အိပ်ယာထဲလဲနေရှာသည်။ သေမည့်အချိန်ကို ကလေးများ ၊ မြေးများ မြစ်များ လိုးတာကို ကြည့်ရင် စောင့်နေရှာသည်။

နောက်ဆုံးအချိန်တွင် ..”သားလေးတို့ မြေးလေးတို့ ဖွားဖွားကြီးကို ဝိုင်းလိုးပေးကွယ် အလိုးခံရင် အသက်ထွက်ချင်တယ်” ဟု ပြောသည်။ အကြီးဆုံးဖြစ်သူ ငထက်က ဦးစွာလိုးပေးသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်သာ ဆောင့်ပြီး တစ်ယောက်ပြောင်းပေးသည်။ ငယ်လေးက လိုးပေးရှာသည်။ အိပ်ယာထဲ သေခါနီး ဝေဒနာကို ခံစားရင် မလတ်က ဖီးလ်နေသေးသည်။ နောက်ဆုံး မြေးလေးအလှည့်တွင် မြေးလေးက ၅ နှစ်သာရှိသေးသည်။ သို့သော် ငထက်တို့က သေးပေါက်ချင်အောင် ချက်တိုင်ကို ကလိပေးသည်။ လီးသေးသေးလေးကို တောင်အောင်ဆွပေးပြီး မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးကြသည်။ မလတ်သည် ထိုမြစ်ကလေး၏လီးကို “အမလေး နာလိုက်တာတော်” ဟု နောက်ပြောင်ရင်း အသက်ထွက်သွားရှာသည်။

“မေကြီး ဆုံးပြီ” ဟု ငထက်ပြောချိန်တွင် ကျန်သူအားလုံး ငိုနေကြတော့သည်။ သူတို့၏ သောကများကို လိုးခြင်းဖြင့် ဖြေဖျောက်ခဲ့ကြသည်။ ငထက်မှာ ငမြင့်စခဲ့သော လီးနှင့်စောက်ဖုတ် ဇာတ်လမ်းကို အဆုံးမသတ်ဘဲ လှပစွာ ဆက်ရေးခဲ့သည်။ လောကကြီးတွင် သေရမှာချင်းအတူတူ ထိုသို့ မိမိတို့ပျော်ရွင်ရာကို ရှာဖွေရင်း သေရသည်က ပိုကောင်းသည်ဟု အသိရလာသည်။

လိုးနိုင်ချိန်တွင် သမီးလေး မပွင့်သွယ်ကို နာနာလိုးကာ သူ၏မိခင်မလတ်ကို အလွမ်းဖြေတတ်သည်။ မလတ်ကလည်း နားလည်ပေးရှာသည်။ တခါတရံ ဖျားနေတာတောင် အလိုးခံပေးရှာသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ သားငယ် မြေးငယ်များကို အလိုးသင်ပေးတတ်သည်။ မလတ်သင်ပေးခဲ့သလို မောင် ၊ အကိုများ ၊ အဖေများကို မိန်းကလေးများ လီးစုပ်နည်းများ ပို့ချပေးသည်။

သူတို့အိမ်ကြီးတွင် မည်သည့်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်ကတော့ လိုးနေကြသည်။ အမေကို သားကလိုးသည်။ အဖေကို အမေကလိုးသည်။ ညီမကို မောင်ကလိုးသည်။ အမက အဖေကိုလိုးသည်။ လိုးခြင်းဖြင့် လောကကြီးကို သူတို့ သာယာလှပအောင် ပြုလုပ်ကြတော့လေသည်။



ဖျော်ဖြေရေးသက်သက်သာ

http://theartofincest.blogspot.com/



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။