သမုဒယနယ်အလွန် (စ/ဆုံး)

 ၂၀၀၂ သမုဒယနယ်အလွန်  (စ/ဆုံး)

ကာမလူဆိုး -  ရေးသည်။ 

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ဆေးအရှိဖြင့်မှိန်းနေသည့် အမေ့ဘးမှာသူ ထိုင်လိုက်ပြီး အမေ့ကိုယ်ပေါ်သို့ စောင်အပါးလေးခြုံပေးလိုက်သည်။ သူ့နာမည်က စည်သူမိုး အသက် ၁၇ နှစ်။ အမေက ဒေါ်နွယ်နီမိုး အသက် ၃၆ နှစ်ဖြစ်ပါသည်။ အမေက လေးဘက်နာ ရောဂါအခံရှိသဖြင့် ဒီရောဂါမျိုးက သုံးလေးနှစ်နေလျှင် တခါပြန်ပြန်ဖြစ်တတ်သည်။

တခါဖြစ်လျှင်အနည်းဆုံး တပတ် ဆယ်ရက်လောက် အမေ အိပ်ယာထဲမှမထနိုင်ပါ။ ခြေဆစ်လက်ဆစ်လေးတွေကိုက်ခဲတတ်ပြီး အပေါ့အပါးသွားလျှင်ပင်ဆီးအိုးနဲ့သွားရတတ်သည်။ သူတို့က အမေတခုသားတခုဖြစ်ပြီးအဖက လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ကျော်ကဆုံးပါးသွားခဲ့ပါသည်။

အတော်ကြာတော့ အမေနိုးလာပြီး အမေ အပေါ့သွားချင်တယ်သားဟု ပြောသဖြင့် အမေ့ကိုထူကာခြေရင်းအခန်းဒေါင့်သို့တွဲလာခဲ့ပြီးဆီးအိုးအဖုံးကိုဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ အမေက ထမီကို မကာအိုးပေါ်ထိုင်ချ၍ ဆီးသွားနေလေသည်။ 

သူလူပျိုမဖြစ်ခင် အမေ လေးဘက်နာဖြစရင် ဒီလိုပဲပြုစုပေးနေကျဖြစ်ပါသည်။ အမေဆီးသွား၍ပြီးတော့ သူမကို တွဲကာ အိပ်ယာနားခေါ်လာခဲ့သည်။ ခဏနေသူတို့မိသားစုဆရာဝန်လာခါနီးပြီမို့ အမေ့ကိုရေဘတ်တိုက်ပေးရန်အတွက်

ရေချိုးခန်းဖက်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူကဆယ်တန်းမအောင်သေး ဒီနှစ်နဲ့ဆို ၂နှစ်ရှိပြီ။ သူတို့စီးပွားရေးကတော့ အိမ်အောက်ထပ်မှာ အချိုရည်နဲ့ မုန့်ရောင်းတဲ့ ဆိုင်ဖွင့်ထားပြီး စျေးနဲ့နီးသဖြင့် ရောင်းအားကောင်းသည်ဟုဆိုရမည်။ 

ဆိုင်အကူ မိန်းခလေးနှစ်ယောက် ခေါ်ထားရသည်။ သူကစာမေးပွဲဖြေဆိုပြီးထား၍ အမေနဲ့အတူရောင်းကူသည်။အမေ မကျန်းမာတော့ အမေ့ကို ပြုစုလိုက် ဆိုင်ထိုင်လိုက်နဲ့ဖြစ်ပါသည်။ ဇလုံထဲရေထည့်ကာအခန်းထဲယူလာပြီးတန်းပေါ်မှသဘက်လေးကိုယူ၍အမေ့ဘေးတွင်ထိုင်လိုက်သည်။

" ရေဘတ်တိုက်ရအောင် အမေ"

လှဲနေရာမှ အမေငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး အင်းကျီကြယ်သီးဖြုတ်နေစဉ် သားဖြုတ်ပေးပါ့မယ် အမေဟု သူပြောလိုက်သည့်အခါ အမေက သူ့ကိုပြုံး၍ခေါင်းညိတ်ပြလေသည်။ ကြယ်သီးများကိုဖြုတ်ပြီး အမေ့ အင်းကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီးဒါလဲမယ်လေအမေ ဟု ပြော၍ ဘရာစီယာကိုသူပြတော့ အင်း လဲမယ် သား ဟုပြောကာ အမေကထမီကိုရင်ဘတ်နားသို့ယူ၍ ကိုင်ထားလေသည်။အမေ့နောက်ကျောဘက်သွားပြီး ဂျိပ်ဖြုတ်၍ ဘရာစီယာကိုချွတ်လိုက်သည်။

အမေကထမီကို ရင်လျားလိုက်သည်။ ရေဇလုံထဲသို့ သဘက်လေးကို နှစ်လိုက်ပြီး ရေစင်အောင်ညှစ်ကာ အမေ့ရဲ့လှပချောမွေ့တဲ့မျက်နှာလေးကိုရေဘတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်တိုင်နဲ့ ရင်ဘတ်သားဝင်းဝင်းလေးကိုပါရေဘတ်တိုက်ပေးပြီးသည်နှင့်အမေ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုတိုက်ပေးပြီး အမေ့ကိုခြေဆန့်ထားစေလိုက်သည်။

စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့မွေးပွသဘက်သေးလေးကိုသူထယူလိုက်သည်။ အမေလေးဘက်နာရောဂါဖြစ်တိုင်း သူမကိုပြုစုပေးနေကျဖြစ်၍ကျွမ်းကျင်နေလေသည်။ 

အမေ့ဘေးမှာထိုင်လိုက်ပြီး သူမထမီကိုအပေါ်သို့လှန်တင်ကာ မွေးပွသဘက်သေးသေးလေးကိုဇလုံထဲထည့်၍ရေစင်အောင်ညှစ်လိုက်ပြီးခြေသလုံးသားဖွေးဖွေးလေးမှစကာရွှေဘိုမင်းကြိုက်ပေါင်တံအစုံ ထိုမှအမွေးနက်နက်ပါးပါးလေးများနဲ့ဖုံးအုပ်ထားတဲ့စောက်ပတ်ဖောင်းကြီးကြီးကို ညင်သာစွာဖြင့်ရေဘတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ 

" ရပြီသား"

အမေ့ ထမီကို အောက်ပြန်ချပေးလိုက်သည်။ 

" သားလည်းအမေဖြစ်တဲ့နေ့ထဲကစပြီးပင်ပန်းနေရှာပြီကွယ်"

" အမေရယ် သားတို့မှာပြေးကြည့်မှဒီသားအမိနှစ်ယောက်ပဲရှိတာ သားမပင်ပန်းပါဘူး"

မေက သူ့ခေါင်းမှဆံပင်ကိုချစ်စနိုးနဲ့ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ဗီရိုထဲမှ မိန်းမဝတ်တီရှပ်အပွနဲ့ထမီဘရာစီယာတို့ကိုထယူလိုက်ပြီး အမေ့ကို ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ဝတ်ပေး၍ပြီးတော့ သနပ်ခါးသွားသွေးကာ ကျောက်ပျဉ်ကိုအိပ်ယာနံဘေးယူခဲ့လိုက်သည်။အမေ့ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုသနပ်ခါးလူးပေးပြီး ပါးကွက်လေးပါကွက်ပေးလိုက်သည်။ 

" အမေလည်းခုမှခလေး ပြန်ဖြစ်သွားပြီ"

အမေကကျေနပ်ပီတိဖြစ်စွာသူ့ကိုပြောသည်။အုံးဆီယူကာလက်ဝါးထဲထည့်ပြီး ပခုံးကျော်ရုံ အမေ့ရဲ့ပိတုန်းရောင်ဆံပင်များကိုလူး၍ခေါင်းဖြီးပေးလိုက်သည်။ခဏအကြာမှာ ဆရာဝန်ရောက်လာပြီးအမေ့ကိုစမ်းသပ်စစ်ဆေးကာစားဆေးပေးသွားလေသည်။ 

" ဆိုင်ခဏသွားထိုင်လိုက်အုံးမယ် အမေ"

အမေ့ကိုပြောပြီး အောက်ထပ်ရှိသူတို့ဖွင့်ထားတဲ့ဆိုင်ကိုိုဆင်းလာခဲ့သည်။ခုနက အမေ့စောက်ပတ်ကိုိုရေဘတ်နဲ့သန့်စင်ပေးစဉ်ကသူ့စိတ်တွေလှုပ်ရှားမိသလို ပုဆိုးထဲမှလီးတံမှာခုထိတောင်မတ်နေတုန်းပင်ရှိသေးသည်။

တမိုးထဲအောက်အခန်းတခန်းထဲမှာခုအရွယ်ထိ အမေနဲ့တအိပ်ယာထဲအတူအိပ် လက်ပွန်းတတီးနေထိုင်ထိတွေ့ဆက်ဆံနေရတော့ အမေ့ကို သူ့ရင်မှာတိတ်တခိုးချစ်ခင်စွဲလန်းနေခဲ့မိလေပြီ။သူမနှစ်ကမှစပြီးအမေ့ကို ၅၂၈ ထက်ကျော်လွန်တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေနဲ့ ချစ်မိနေခဲ့တာဖြစ်ပါသည်။

တအိပ်ယာထဲအတူအိပ်ရသဖြင့် အမေ့ရဲ့စွင့်ကားတဲ့တင် ပေါင်တို့နဲ့ တခါတလေ သူ့လီးကထောက်ရက် သူက ညအိပ်ရင်အမေ့ကိုခွအိပ်တတ်သည်။ 

ထိုအခါမျိုးတွေဆို သူလီးတောင်ကာ အမေ့ကိုလိုးချင်ခဲ့မိသည်။သို့ပေမယ့်သူ့စိတ်ဆင်ရိုင်းကိုအတတ်နိုင်ဆုံးချွန်းအုပ်ထားခဲ့သည်။အမေ့ကိုသူလိုးချင်ယုံသက်သက်မဟုတ် သူ့ဘဝလက်တွဲဖော်ဇနီးမယားအဖြစ် သူခဏ ခဏစိတ်ကူးယဉ်မိခဲ့ဖူးပါသည်။ 

အမေကသူ့ရဲ့အိပ်မက်နတ်သမီးလေးဖြစ်သလိုသူ့ရဲ့သတို့သမီးလေးလည်းဖြစ်ခဲ့ပြီး စိတ်ကူးထဲမှာအမေ့ကိုအကြိမ်ကြိမ်လိုးဆော်ခဲ့သည်။မဖြစ်နိုင်မှန်းသိသော်လည်း အမေ့ထံမှ ၁၅၀၀ ချစ်ခြင်းကို သူလိုချင်ခဲ့မိသည်။ညနေစောင်းတော့ဆိုင်ပိတ်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့သည်။

ထမင်းဟင်းနဲ့အမေ့အတွက်ဆန်ပြုတ်ကတော့ ဆိုင်အကူကောင်မလေးက အမေနေမကောင်းဖြစ်တဲ့နေ့မှစပြီး ည မနက်ဆာကိုချက်ပြုတ်ပေးတတ်သည်။ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီးဆန်ပြုတ်ကိုနွှေးကာ အခန်းထဲယူလာခဲ့သည်။အမေ ခဏမှေးနေသဖြင့် ခုံပေါ်တင်ထားပြီးသူမနားမှာထိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာသွယ်ပြီးထိစပ်နေတဲ့မျက်ခုံးတန်းထူထူနှစ်ဖက်အောက်က မျက်နက်ဝန်း နှာတံစင်းစင်းလေးအောက်မှနှင်းဆီဖူးငုံလို အမေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကစုပ်နမ်းချင်စဖွယ်။

နာတာရှည်လူမမာမဟုတ်၍အမေကမျက်တွင်းတော့မချောင်ပိန်လည်းမပိန်သွားပါ။အသက်ရှူတိုင်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ရဲ့  ၃၈ ဆိုဒ် ရင်နှစ်မွှာကျော့ရှင်းတဲ့ ၂၉ ဆိုဒ်ခါးလေးအောက်က ဂစ်တာရှိတ်ပုံကားစွင့့်သော ၃၉ ဆိုဒ် တင်တို့ကို အမေကပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်ပြီးအရပ်အမြင့်ကလည်း ၅ ပေ ၈ လက်မမြန်မာမိန်းခလေးများထဲတွင်စံချိန်မှီတဲ့အပြင်ပိုပင်ပိုသေးသည်။

အမေကအရပ်နဲ့အညီ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားပြေပြစ်လှပကျော့ရှင်းသူဖြစ်ပါသည်။ အမေ့ အင်းကျီထမီဘရာစီယာနဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကအစ အမေခုလိုဖြစ်ရင် သူလျှော်ဖွတ်ပေးနေကျဖြစ်၍သိခြင်းဖြစ်ပါသည်။အမေနဲ့တူ၍သူကလည်း ခုမှ ၁၇ နှစ်သာရှိသေးသော်လည်း အရပ်အမြင့် ၅ပေ၁၀ ခန္ဓာကိုယ်ထွားကျိုင်းသူဖြစ်ပါသည်။

အမေ့ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကိုသူနမ်းကာခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုသွားယူလိုက်သည်။ပန်းကန်ကိုင်ပြီးအမေ့နားလျှောက်လာတော့ အမေကနိုးနေလေပြီ။

" သားဆိုင်သိမ်းခဲ့ပြီလား "

" သိမ်းခဲ့ပြီ အမေ"

အမေ့ကိုထူကာ ဆန်ပြုတ်တိုက် တိုက်၍ပြီးတော့ ဆေးတိုက်လိုက်သည်။နောက်၈ရက်လောက်နေတော့ အမေ သက်သာသွားပြီး ယခင်လို ဆိုင်ထိုင်နိုင်လာခဲ့သည်။ သူတို့ကဆိုင်ကို ဥပုသ်နေ့တိုင်းပိတ်တတ်သည်။ဒီနေ့ဥပုသ်နေ့ဖြစ်၍ အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ အမေအိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။

သူလည်းအမေနဲ့အတူလုပ်ကူပေးနေလိုက်သည်။အမေကလေးဘက်နာရောဂါဖြစ်မှသာအိပ်ယာထဲမှာလှဲနေတတ်ပြီး မဖြစ်ရင်အငြိမ်နေတတ်တာမဟုတ် ဆိုင်နားရက်လည်း အိမ်အလုပ်ကို တခုမဟုတ်တခုလုပ်တတ်သူဖြစ်ပါသည်။

သူကဧည့်ခန်းဆက်တီကုလားထိုင်နဲ့စားပွဲခုံတို့ကိုသန့့််ရှင်းရေးလုပ်နေပြီးရှိုးကေ့စ်ဗီရိုအောက်ထပ်နဲ့ အပေါ်ဆုံးထပ်ကို အမေကခြေဖျားထောက်၍ဖုံခါနေလေသည်။ခြေဖျားလေးထောက်ထားသဖြင့် အမေ့၏စွင့်ကားသည့် တင်စိုင်ကြီးကအူယားစဖွယ်ဖြစ်နေသည်။စည်သူမိုး လုပ်သင့် မလုပ်သင့်ကို မဝေခွဲတော့ပဲ အမေ့နောက်သို့လျှောက်သွားပြီး အမေ့ခါးလေးကိုနောက်မှသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ 

" ဖယ်အုံးလေသားရဲ့ အမေသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတယ်ဖိုးပုလေးရဲ့ ကိုကိုရဲ့"

အမေသူ့ကိုငယ်စဉ်ထဲကချစ်စနိုးနဲ့ခုထိတခါတရံထိုသို့ခေါ်တတ်ပါသည်။အမေ့ရဲ့ချပ်ရပ်တဲ့ဗိုက်သားလေးကို အင်းကျီပေါ်မှ ပွတ်လိုက်ပြီး အမေ့ကိုသားချစ်တယ် အမေရယ် ဟု သူတုန်ရီလှိုက်မောစွာဖြင့်ပြောကာ လည်တိုင်လေးကိုနမ်းလိုက်သည်။

အမေသန့်ရှင်းလုပ်နေရာမှ သူ့ဘက်ကိုလှည့်လာသည်။

" ဖယ်စမ်း စည်သူမိုး  အမေကို ဒီလိုအပြုအမူမျိုး မလုပ်ရဘူးဆိုတာမင်းမသိဘူးလား"

စိတ်တိုစွာနဲ့ အမေကပြောသည်။ ခုမှသတိဝင်လာသူလို အမေ့ကိုဖက်ထားရာမှလွှတ်လိုက်ပြီး ခုမှနောင်တရနေမိလေသည်။အမေအပြစ်ပေးတော့မည်ဆိုတာသိ၍လက်ပိုက်ထားပြီးရပ်နေလိုက်သည်။

" ဖြန်းး ဖတ် ဖတ်"

သူ့ဖင်ကို အမေကြက်မွေးနဲ့ရိုက်လိုက်လိုက်သည်။မျက်ရည်စီးကြောင်းနှစ်ဖက်ကသူ့ပါးပြင်ထက်သို့စီးကျလာခဲ့လေသည်။ အမေရိုက်တာနာ၍မဟုတ်ပါ သူ့ကိုအမေတခါမှ မင်းလို့မပြောဖူးခဲ့ အမေမုန်းသွားမှာသူအရမ်းကြောက်သည်။အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုရိုက်ပြီးမှ စိတ်မကောင်း၍ထင်။အမေကြက်မွေးကို အောက်ချလိုက်သည်။

" သားကိုရိုက်မိတယ်ကွယ် အီးးဟီးး ဟင့်ဟင့်"

အမေရှိုက်ငိုနေလေသည်။ အမေသူ့ကိုလှမ်းဖက်ပြီးသူမရင်ခွင်ထဲသွင်း၍ဖက်ထားသည်။ 

" အမေ သားကိုမမုန်းပါနဲ့နော်"

" မမုန်းပါဘူးသားရယ်အမေ့သားလေးနာသွားလား အမေရိုက်တာ"

" မနာပါဘူး အမေ"

သူပြောပြီးအမေ့ကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။ခုနကဝမ်းနည်းမှုတွေက အခုအဝေးသို့လွင့်စင်သွားပြီးသူ့ကိုရင်ခုန်သံများအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားစေခဲ့သည်။ အမေ့ရဲ့စူဖြိုးတဲ့ရင်နှစ်မွှာပေါ်သူ့မျက်နှာအပ်ထားလိုက်သည်။ အမေ့ရင်ခုန်သံတွေကသူ့ပါးကတဆင့် သူ့နှလုံးသားထဲထိစီးဝင်လာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

အမေ့ကိုသား ၁၅၀၀ ချစ်ခြင်းနဲ့ချစ်နေမိတာတစ်နှစ်ရှိခဲ့ပါပြီ သူစိတ်ထဲမှပြောနေမိခြင်းဖြစ်သည်။သား အမေ့ကို ချစ်ခင်စုံမက်နေမှန်း အမေသိပါတယ်ကွယ်။ အမေလည်းငယ်ရာကကြီးလာသူပဲသိတာပေါ့ သားကိုလည်းအမေက သားချစ်သလိုချစ်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် သားအမိဆိုတဲ့တံတိုင်းကြီးကခြားထားလေတော့ မသိဟန်ဆောင်နေခဲ့တာပါ ချစ်တယ် သားရယ် ဒေါ်နွယ်နီမိုး စိတ်ထဲကပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ချစ်တယ်အမေရယ် သားရဲ့ဇနီးမယားသာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့လား ဟု စည်သူမိုး စိတ်ထဲကပြောပြီး အမေ့ရင်သားအစုံကိုမျက်နှာနဲ့ ဖိသထက်ဖိထားလိုက်သည်။ အမေနဲ့သူ့ကြားမှာတိတ်ဆိတ်မှုကြီးက ၄ မိနစ်ကျော်လောက်စိုးမိုးသွားခဲ့သည်။

" ရေမိုးချိုးပြီး တို့သားအမိထမင်းစားကြမယ် သား"

ထိုတိတ်ဆိတ်မှုကြီးကိုအမေကဖြိုခွင်းလိုက်သည်။အမေ့ရင်ခွင်ထဲမှသူထွက်လိုက်သည်။

..............................................................................................................................

ထိုသို့ဖြင့်နေလာခဲ့တာ ၂ ပတ်ကျော်ကြာခဲ့သည်။သူတို့ဆိုင်မှာစျေးရောင်းနေချိန်နေ့လည်လောက်တွင်စာပို့သမားရောက်လာပြီးသံကြိုးစာတစောင်လာပို့သွားသည်။ ထိုစဉ်အချိန်က ခုလိုဟန်းဆက်တွေမပေါ်သေး ကြိုးဖုံးတောင် အိမ်တိုင်းမရှိပါ။အမေကသံကြိုးစာဖတ်၍ပြီးတော့ မနက်ကျရင်အမေတို့ သားအဖွားဆီသွားကြရမယ်။နေမကောင်းဖြစ်လို့လာခဲ့ဖို့ခေါ်တာ ဟုသူ့ကိုပြောလေသည်။အမေ့ရဲ့ အဒေါ် သူ့အဖွားဖြစ်ပါသည်။

နောက်နေ့မနက်ရောက်တော့ ဆိုင်ပိတ်ကာ အဖွားတို့နေတဲ့မြို့သို့ သွားရန်ကားဂိတ်ကိုဆင်းခဲ့သည်။ခရီးသည်ပို့ဆောင်ရေးကားဖြင့် ထိုမြို့ကိုလာခဲ့ကြပြီး နေ့လည် နှစ်နာရီလောက်မှာ ဟိုကိုရောက်သည်။အဖွားတို့အိမ်ရောက်တော့ အဖွားကိုကျန်းကျန်းမာမာတွေ့ရသည်။အမေကမေးသည့်အခါသတိရလို့ညာခေါ်လိုက်တာဟု အဖွားကပြောသည်။ အမေလည်းအဖွားတို့နဲ့အလာပသလာပပြောနေလေသည်။

အဖွားတို့က မိသားစုသုံးယောက် သူမသမီးနှစ်ယောက်နဲ့ အဖွားနဲ့ဖြစ်ပါသည်။ညရောက်တော့ အမေက သူမညီမနှစ်ယောက်နဲ့သွားအိပ်ပြီးသူကအိမ်ရှေ့ခန်းမှာအိပ်ရသည်။အဲဒါမှအခက် ဒီအရွယ်ထိ အမေနဲ့ခွဲမအိပ်ဖူးသဖြင့် တော်တော်နဲ့အိပ်မရ ထို့ကြောင့်ခြင်ထောင်အပြင်မှာ ထွက်ထိုင်နေလိုက်သည်။အဖွားတို့က အောက်ထပ်မှာမအိပ် အပေါ်ထပ်မှာသာအိပ်ကြသည်။

" သားမအိပ်သေးဘူးလား"

အိမ်ခန်းထဲမှထွက်လာပြီးသူ့ဘေးမှာထိုင်၍အမေကမေးလေသည်။

" ဘယ်လိုအိပ်လို့ရမှာလဲ အမေရာ အမေနဲ့အတူအိပ်နေကျဆိုတော့ တစ်ယောက်ထဲကျမအိပ်တတ်ဘူး"

" အမေသိပါတယ်ဖိုးပုလေးရယ် အမေတို့ ဒီမှာခဏပဲနေမှာပါ မေ့သားက ခလေးကျနေတာပဲ"

" လာ အမေအပေါ့သွားမို့လိုက်ခဲ့ပေးအုံး"

သူတို့သားအမိ အပေါ်လှေကားမှအိမ်အောက်သို့ ဆင်းပြီးနာက်ဖေးအိမ်သာခန်းကိုလာခဲ့ကြသည်။အမေအိမ်သာထဲဝင်သွားတော့အခါသူမလှမ်းမကမ်းမှစောင့်ပေးနေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ အမေအိမ်သာထဲကထွက်လာသည်။ 

တရေးနိုးဆံပင်ဖရိုဖရဲလေနဲ့ အမေကလှနေသလို ဖောရိန်းရှပ်အင်းကျီ အပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးပြုတ်နေ၍ညအိပ်ချိန် ဘရာစီယာမဝတ်ထားသဖြင့်အမေ့ရဲ့ရင်နှစ်မွှာကို တစွန်းတစမြင်နေရလေသည်။အမေလက်ဆေးရန်ဘေးမှရေချိန်းထဲဝင်သွားသည်။

သူလည်းရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ အမေ့ဘေးမှာရပ်လိုက်ပြီး ဒီတခါတော့ အမေ့ဆီကအချစ်ကိုရယူမယ်။ သူ့ကို အမေသတ်လည်းခံမယ် အမေ့ကိုချစ်တာတခုပဲသိတယ်။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပါစေတော့ပြီးမှ အမေပေးတဲ့အပြစ်ကိုခံယူမယ် ဟုဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

အမေ့ကိုဖက်လိုက်ပြီး အမေ့ကိုယ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ကာ အမေ့ပါးပြင်အနှံ့ကို သူ့နှာခေါင်းရာစွဲထင်မတတ် တရွှတ်ရွှတ်နဲ့နမ်းလိုက်သည်။အမေကလည်း သူ့ကိုိုပြန်လည်ပွေ့ဖက်ထားလေသည် အမေကခြေဖျားလေးထောက်ကာ အမေရိုက်မှာသားမကြောက်ဘူးလား ဟု ပြုံး၍ပြောပြီး သူမရဲ့ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့တဲ့မျက်နက်ဝန်းလေး နဲ့ သူ့ကိုကြည့်နေလေသည်။

" မကြောက်ပါဘူး အမေ သားက အမေ့ကိုချစ်နေသူဆိုတော့ ရိုက်ရုံမကလို့အမေသတ်လည်းသားသေဝံ့ပါတယ်သားနှလုံးခုန်သံတွေရပ်တန့်သွားတဲ့ထိ အမေ့ကိုချစ်နေမယ်ဆိုတာ ယုံပါနော်"

" မေ့သားကစကားတွေသိပ်တတ် အမေကလည်း သားကိုချစ်တယ်သားကိုမရိုက်ဘူး အမေ့ကိုရည်းစားစကားပြောတဲ့ ကောင်လေးကို အပြစ်ပေးရမယ်"

ပြောပြီးအမေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက သူ့ပါးစပ်ပေါ်ရောက်လာသည်။စည်သူမိုးတစ်ယောက် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်သွားရပြီး အမေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ အမေကသူမလျှာလေးကိုထိုးသွင်းသည်။

အမေ့လျှာနွေးနွေးလေးကိုသူ့လျှာနဲ့ယစ်ပတ်ထိုးမွှေ့လိုက်သည်။အမေ့၏စူဖြိုးမို့မောက်သည့်ရင်သားအစုံက သူ့ရင်ဘတ်မှာဖိမိနေလေသည်။သူ့လက်ကိုအမေက သူမလက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ရင်သားအစုံပေါ်တင်ပေးထားလေသည်။ 

အင်းကျီပေါ်မှပင်အမေ့ရဲ့ရင်သားကိုသူဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။ပုဆိုးထဲမှသူ့လီးတံကတောင်မတ်နေပြီးရှေ့ငေါထွက်ကာအမေ့ရဲ့ဆီးခုံမှာထောက်မိနေလေသည်။သူနဲ့အမေ ၅ မိနစ်ကျော်လောက်အနမ်းရွှေဂဟေဆက်၍ပြီးတော့အမေကစုပ်နမ်းရာမှခွာလိုက်ပြီးသွားအိပ်ကြမယ် သားဟု သူ့ကိုပြောသည်။

" နေပါအုံးအမေရယ် သား အမေ့ကိုချစ်ပါရစေ ခွင့်ပြုပါနော်"

ပြောပြီး လင်းမြွေကြီးပတ်သလိုအမေ့ကိုဖက်ထားလိုက်သည်။ 

" အမေတို့အိမ်ရောက်မှချစ်ကြမယ် ဒီမှာ တယောက်ယောက်မြင်သွားမယ်သွားအိပ်ကြမယ်သား"

" အမေ့စကားနားမထောင်ပဲ သားဇွတ်လုပ်မယ်ဆိုရင်တော့ ဒီတခါ နောက်ဆုံးအကြိမ်ပဲ"

" အမေ့စကားကို သားနားထောင်ပါ့မယ်"

ပြောပြီး အမေ့ပါးပြင်လေးကိုရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။ မေ့သားဖိုးပုလေးက လိမ်မာတယ် ဟုပြောပြီးခြေဖျားလေးထောက်၍ သူ့နဖူးပြင်ကိုနမ်းကာ သူ့ပါးကိုနမ်းလေသည်။ သူနဲ့အမေ ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်ပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်ခဲ့ကြသည်။

သူတို့သားအမိအိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့ကြသည်။အမေလည်းအိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။စည်သူမိုးအိပ်ယာထဲတွင်လှဲပြီးခုနကအမေ့၏နူးညံ့အိစက်သော အသားအစိုင်အထိအတွေ့လေးများကိုတွေးပြီးအိမ်ရောက်လျှင်အမေနှင့်ချစ်စခန်းဖွင့်ကြရမည်အားတွေး၍ရင်တွေခုန်နေမိလေသည်။ခဏကြာတော့သူအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

သူတို့သားအမိအဖွားးတို့အိမ်မှာနောက် ၂ ရက်နေပြီးသူတို့မြို့သို့ပြန်ရန်ကားဂိတ်သို့ဆင်းလာကြသည်။ကားဂိတ်ရောက်ပြီးခဏကြာတော့သူတိုိ့စီးရမည့်ကားရောက်လာ၍ ကားပေါ်တက်ကာထိုင်ရမည့်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ကားထွက်ပြီးခဏကြာတော့အမေကသူ့ပခုံးပေါ်သို့ခေါင်းလေးတင်၍ ငိုက်နေလေသည်။အမေ့ကိုဖက်ထားလိုက်သည်။သူ့ရင်ခုန်သံစည်းချက်များကမြန်ဆန်နေလေ၏။

တစ်နာရီလောက်အိပ်ငိုက်ပြီးအမေနိုးလာသည်။သားကမအိပ်ဘူးလားဟု သူ့ကိုမေးပြီး လာအိပ်ဆိုပြီးသူမပခုံးပေါ်ခေါင်းတင်၍အိပ်စေလေသည်အမေ့ပခုံးပေါ်သူခေါင်းတင်လိုက်သညိ့အခါအမေကသူ့လက်မောင်းကိုပုတ်ပေးနေလေသည်။

သူတစ်နာရီခွဲကျော်ကျော်လောက်အိပ်ငိုက်သွားခဲ့သည်။

" သားထတော့ ကားဆိုက်ပြီဆင်းကြမယ်"

အမေနှိုးမှသူနိုးလာသည်သူတို့သားအမိကားပေါ်မှဆင်းပြီးအိမ်သို့ပြန်ခဲ့ကြသည်အိမ်ထဲရောက်တော့သူတို့ခရီးဆောင်အိတ်ကိုချလိုက်သည်။

" ပူလိုက်တာ သားရယ်"

ပြောပြီးအမေဆက်တီမှာထိုင်လိုက်သည်။အမေ့ဘေးမှာထိုင်ပြီး အမေ့ကိုယက်ခတ်ပေးပြီး အမေ့မျက်နှာပေါ်ကချွေးလေးများစို့နေတာကိုကြင်နာယုယစွာဖြင့်သူလက်နှင့်သုတ်ပေးလိုက်သည်။

" အိမ်ရောက်ရင်သားတို့ ချစ်ကြမယ်ဆို အမေ"

အမေ့လက်ခုံလေးကို သူ့နှာခေါင်းနားတေ့၍နမ်းပြီးပြောလိုက်သည်။

" ဘယ်သူပြောလဲချစ်မယ်လို့ ချစ်ပါဘူး"

" ဟောဒီကသားရဲ့ချစ်သူအမေကပြောတာလေ"

အမေ့မျက်နှာအနှံ့ကိုတရွှတ်ရွှတ်နှင့်နမ်းလိုက်သည်။

" ချွေးစော်မနံဘူးလားသားရယ်"

" မနံပါဘူးအမေ မွှေးနေတာပဲ"

" သားချစ်တော့မယ်နော်အမေ"

" ချစ်ပါသားရယ်အမေကလည်း သားလေးအချစ်ကို ဟိုမှာထဲကခံချင်နေတာမဖြစ်သာလို့ ခုအိမ်ရောက်ပြီအမေ့ကိုချစ်ပေးတော့"

" ပြွတ်စ်"

အမေ့ကိုကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်ပြီးအမေ့ကိုယ်လေးကိုစွေ့ခနဲပွေ့မကာသူတို့သားအမိအိပ်သောအိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။ကုတင်နားတွင်အမေ့ကိုအောက်သို့ညင်သာစွာချပေးလိုက်ပြီးပခုံးကျော်ရုံအုံထူနက်မှောင်သောဆံပင်များကိုသူလက်နှင့်အပေါ်သို့မကာအမေ့ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးကိုနမ်း၍လည်တိုင်လေးအားပြွတ်ခနဲစုပ်နမ်းလိုက်သည် ။အမေကခြေဖျားလေးထောက်၍သူ့ပါးစပ်နားသူမနှုတ်ခမ်းလေးတေ့ပြီးစုပ်နမ်းလေသည်အမေ့လျှာနွေးနွေးလေးကသူ့ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်လာသည်သူတို့လျှာချင်းထိုးကလိနေလိုက်ကြသည်။

စုပ်နမ်းနေရာမှအမေ့အင်းကျီနောက်ကျောမှဇစ်ကိုအောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်။အမေစုပ်နမ်းရာမှခွာ၍သူမအင်းကျီကိုချွတ်ကာသူ့အင်းကျီကိုပါချွတ်လိုက်သည်။ဘရာစီယာအဖြူရောင်ပေါ်မှအပြင်ဖက်သို့လျှံကျမလို ဖြစ်နေသည့် အမေ့ရင်သားအစုံဘရာစီယာပေါ်မှနမ်းပြီ းဘရာစီယာကိုအပေါ်သို့မတင်လိုက်သည့်အခါ မေ့သားဖိုးပုလေးကချိုစို့ချင်ပြီပဲဟုပြောကာကျောနောက်သို့လက်လျှိုသွင်း၍ဂျိပ်ဖြုတ်ချွတ်လိုက်သည်။

ဖွံ့ထွားစူဖြိုးလှသည့်နို့နှစ်လုံးကဖွေးခနဲပေါ်ထွက်လာသည်။ သူငယ်စဉ်ကစို့ခဲ့ရသည့်အမေ့နို့ကိုအငမ်းမရစို့နေလိုက်သည် သူနို့စို့နေစဉ်အမေက သူ့ကျောကိုပုတ်ပေးပြီးတီးတိုးလေးငြီးတွားနေလေသည်။

" အားးးးးး ဟင်းး"

ခဏအကြာစို့၍ပြီးတော့ဒီဖက်လည်းစို့လေမေ့သားလေးရဲ့ဟုပြောပြီးအမေကသူ့ခေါင်းကိုမ၍မစို့ရသေးသည့်နို့တလုံးပေါ်သို့ရွှေ့ပေးလေသည်။အမေ့နို့ကိုစို့နေလိုက်သည်။ အတန်ကြာစို့၍ပြီးတော့ချပ်ရပ်ဖြူဖွေးသည့် အမေ့ဗိုက်သားလေးကိုနမ်းပြီးချက်ပေါက်လေးထဲလျှာထည့်ကာထိုးကလိလိုက် သုံးမိနစ်ကျော်လောက်နှူးနပ်၍ပြီးတော့အမကကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာအိပ်ယာထက်တွင်လှဲလိုက်သည်။

သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီးအမေ့ခြေရင်းတွင်ထိုင်၍ ထမီကိုအမေ့ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်လိုက်သည့်အခါအမေကသူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကားပေးထားလေသည် ။ဇာအနားကွတ်အဖြူရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုအောက်သို့ဆွဲချပြီးချွတ်လိုက်သည်။ အမေ့ပေါင်ခွဆုံထံသို့သူမျက်နှာအပ်လိုက်ပြီးစောက်မွေးနက်ပါးပါးလေးများဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားထားသောအမေ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလျှာနှင့်ယက်လိုက်သည်။

" အားးးးးးးးး သားး မေ့သားလေးး အားးးးးးးးးးး"

သူ့ခေါင်းကိုအမေကျစ်နေအောင်ကိုင်ထားပြီးတီးတိုးလေးငြီးတွားနေလေ၏။လွန်ခဲ့သည့်၁၇နှစ်ကဒီစောက်ပတ်ကြီးမှသူထွက်ခဲ့ရပြီးယခုသူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့သောအမေ့စောက်ပတ်ကြီးကိုစိမ်ပြေနပြေစည်သူမိုးယက်ပေးနေလိုက်သည်။

" မွေးရကျိုးနပ်လိုက်တာကွယ် အားးးးးးးးးးးးးးး ဟင်းးးးးးးးးးးးး"

အမေ့အစိလေးကိုဖူးခနဲပါးစပ်ထဲထည့်၍ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

" အားးးးးးးး"

" အမေမရတော့ဘူးသား လိုချင်ပြီကွယ်"

အမေကပြောသည်အမေ့စောက်ရည်ကြည်လေးများကစိမ့်ထွက်နေလေသည် ။သူယက်ရာ တော်ကာအမေ့ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုက်လိုက်သည် ။တဇတ်ဇတ်တောင်မတ်နေသည့်သူ့လီးတံကြီးကို စည်သူမိုးဆုပ်ကိုင်၍အမေ့စောက်ပတ်ဝမှာတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည် ။စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုထိုးခွဲ၍သူ့လီးတံကြီးကအမေဒေါ်နွယ်နီမိုး၏အိစက်နူးအိသည့် စောက်ခေါင်းထဲသို့တအိအိနှင့်ဝင်ရောက်သွားခဲ့လေသည်။

" အားးးးးး အားးးးးးးး"

အမေငြီးတွားကာသူမစောက်ပတ်ကြီးကိုကော့ပင့်ပေးနေလေ၏။နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ပြီးသူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့သည့်အမေ့စောက်ပတ်ကြီးအားတဖုံးဖုံးနှင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးး

အချက်လေးငါးဆယ်ကျော်လောက်ရောက်တော့ သူ့လီးတစ်ခုလုံးယားတက်ကာပြီးချင်လာသည် ။ဆီးခုံချင်းထိကပ်ထားလိုက်ပြီးသူ့သုတ်ရည်ပူများကိုအမေ့စောက်ပတ်ထဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။

" အားးးးးးးးးးးးးး"

ငြီးတွားကာအမေခါးလေးကော့တက်သွားသည်။

" လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ အမေရာ"

အမေကသူ့ပါးကိုချစ်စနိုးဖြင့်ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။

" အမေ့ကိုအဲလိုပဲပြောရလား ကိုကို ဖိုးပုလေးရဲ့"

အမေကတီးတိုးလေးပြောပြီး သူ့ကိုချစ်မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ချစ်ရည်ရွှန်းသည့်မျက်နက်နက်ဝန်းလေးနှင့်ကြည့်ကာ အမေ့စောက်ပတ်ကမေ့သားလေးအတွက်ပါကွယ် တစ်သက်လုံးအမေ့ကို လိုးပေးရမယ်နော်သား ဟုပြောပြီးသူ့ကိုဖက်၍သူမရင်ဘတ်ပေါ်အမေကဆွဲချလိုက်သည်။

" သားကအမေ့ကိုခုလည်းလိုးမယ်တစ်သက်လုံးလိုးမယ် အမေ"

အမေ့စောက်ပတ်ထဲမှသူ့လီးမှာနောက်တခါထပ်လိုးဖို့အသင့်ဖြစ်နေလေပြီ ။သူလီးကိုနောက်သို့ဆွဲထုတ်ပြီးအမေ့စောက်ပတ်ထဲသို့ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။ အမေ့ ခါးလေးကော့တက်သွားပြီး အမေ့ လင်လေးရယ်ကောင်းလိုက်တာကွယ် ။သူ့ကိုအမေကျစ်နေအောင်ဖက်ထားလေသည်။

" ဖွတ် ဖတ်"

" အားးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးးးး အမေ့လင်လေး"

ဆက်လက်ကြိုးစားပါဦးမည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မွေးပြီးစားသော တီလတ် (စ/ဆုံး)

မွေးပြီးစားသော တီလတ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ခြံထဲကားဝင်လာသံကြားတော့ ဘုရားရှိခိုးနေတာ ကမန်ကတန်း ရပ်ပြီး ဘုရားခန်းထဲကထွက် လှေကားထိပ်ကနေ တိတ်တိတ်လေး သွားချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဆင်ဝင်အောက်မှာကတည်းက ပျင်းရိပျင်းတွဲ အသံနဲ့ စကားပြောလာတာဆိုတော့ မင်းစိုးမှန်း တန်းသိတယ်။ 

သူသိချင်တာက မင်းစိုးနဲ့ပါလာမယ့်သူ။ ခေါင်းကို ဒီထက်ပိုငုံ့မရတော့ လက်ရန်းမှာ ကိုယ်ကို ဒီထက်ပို ကိုင်းလိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကတော့ တင်းနေတဲ့ ထမီသားအောက်က ပြူးပြီး ထွက်နေမှာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့ ၊ အနောက်က ချောင်းတဲ့သူမရှိလို့။ သိချင်စိတ်က ရင်တွေတောင် တဒိတ်ဒိတ်ခုန်တယ်။ စကားပြောသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း နီးလာပြီ။ 

“ ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုမင်းစိုးရဲ့၊ အဓိကအချက်က ဦးစီးဦးဆောင်မယ့်သူ မရှိသေးတာ။ ကျနော်တို့ သမဂ္ဂလည်း ဒီကိစ္စကို သေချာကြိုးစားနေကြပါတယ်” 

အသံနုနုအေးအေးလေးကို ကြားလိုက်ရမှ ရင်ထဲက အပူလုံးကြီးကျပြီး ရင်တစ်ခုလုံး အေးမြစိမ့်ဆင်းသွားတယ်။

အမယ်လေး ဒီအသံလေးကြားရဖို့ကို ရင်ခုန်လိုက်ရတာ။ 

“ တီလတ် ဘာချက်လဲ” 

ကျက်သရေရှိတဲ့ အသံလေးကို ဖီးလ်တက်လို့မှ မဆုံးခင် မင်းစိုးရဲ့ ကျက်သရေမရှိ အသံပြဲကြီးက နားထဲလာဆောင့်တယ်။ သေနာကောင်။ ချက်ချင်း ပြန်ဖြေလိုက်ရင် သူချောင်းနေမှန်း သိမှာစိုးလို့ ခနလေး စောင့်လိုက်ပြီးမှ 

“ ဟဲ့ ဘယ်သူလဲ၊ မင်းစိုးလား” 

လှေကားက အသာလေး ဆင်းလိုက်ပြီး 

“ တီလတ် ဘုရားရှိခိုးနေတာဟဲ့၊ မင်းတို့က အော်ကြီး ဟစ်ကျယ်နဲ့၊ ဟယ် သားဖိုးချစ် လည်း ပါလာတာကိုး၊ လာ..လာ..သား ထိုင်၊ မင်းစိုးနဲ့အတူ တခါတည်းစားသွား၊ ဒီနေ့ ပုစွန်တုပ်ချက်တာကွ” 

သူ့ကိုတွေ့တာနဲ့ အံ့ဩဟန်ပြုပြီး ထမင်းစားခေါ်လိုက်ပုံက အင်မတန်ပီပြင်တဲ့ ဝါရင့်မင်းသမီးအိုက်တင်ပဲ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်လတ်ဟာ ဆရာဝန်မလုပ်ဘဲ မင်းသမီးလုပ်ခဲ့ဖို့ ကောင်းတာ။ 

“ နေပါစေ တီလတ်၊ သားစားခဲ့ပြီးပါပြီ။ ခု ကိုမင်းစိုးကို စာရှင်းပြဖို့ လိုက်လာတာ၊ ပြီးရင် သွားစရာလေးလည်း ရှိသေးလို့၊ အဲဒါကြောင့်”

အားနာပါးနာ အသံလွင်လွင်လေးကို ထပ်ကြားရပြန်တယ်။ သူက မင်းစိုးခေါ်သလို တီလတ်ပဲခေါ်တယ်။ ငယ်ငယ်တည်းက အိမ်ချင်းက ကပ်ရက်ကိုး။ ဘာကျွေးကျွေး အမြဲတမ်း ငြင်းနေကျ။ ဟင်းဟင်း။ ဒီက ခိုင်ခိုင်လတ် တကယ်ကျွေးမယ့်ဟာကျရင်တော့ မင်းငြင်းနိုင်မလား ကြည့်သေးတာပေါ့လေ။ 

“ တီလတ် ဘာတွေသဘောကျပြီး ပြုံးနေတာလဲ။ သားမစားသေးဘူး။ ဖိုးချစ်နဲ့ စာလုပ်လိုက်ဦးမယ်၊ လာ ဖိုးချစ် ငါ့အခန်းထဲသွားမယ်။” 

ကြည်နူးနေတဲ့ အတွေးလေးကို မင်းစိုး အစုတ်ပလုတ် ဝင်နှောင့်ယှက်သွားတယ်။ နှောင့်ယှက်ရုံအားမရလို့ သူ့ကိုပါ လက်ကဆွဲပြီး ခေါ်ချသွားတာ ယက်ကန်ယက်ကန်လေးနဲ့ ပါသွားရှာတယ်။ သေနာကောင် မင်းစိုး။ ဒီနှစ်မှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီး စာမေးပွဲ အသေအလဲ အောင်ချင်နေရလဲ မသိဘူး။ စာလုပ်မယ်ဆိုတာချည်းပဲ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်။ ဒီကောင် 2nd MB မှာတင် တဖုန်းဖုန်းကျနေတာဆိုတော့ ကလေးတွေနဲ့ ကျောင်းပြန်တက်နေရတာ ရှက်မှာပေါ့။

ဒီကောင့်ကို တစ်ဦးတည်းသော တူလေးဆိုပြီး ကိုယ့်ခြေရာနင်းအောင် ဆေးကျောင်းတက်ခိုင်းကာမှ ပထမနှစ်မှာတင် ကဗျာလိုလို စာလိုလို ဂိမ်းလိုလို ရူးပြီး ဝေလေလေဖြစ်သွားတာပဲ။ အခု ချစ်လွန်းသူဆိုတဲ့ ဖိုးချစ်လေးနဲ့ ပေါင်းမိမှ စာတွေဘာတွေ ပြန်လုပ်လာတာ။ ဖိုးချစ်လေးက ဖရက်ရှာဆိုတော့ မင်းစိုးထက် ငယ်ပေမယ့် ပိုရင့်ကျက်တယ်၊ အနေအထိုင် သိမ်မွေ့တယ်။ နူးညံ့တယ်။ အို ပြောလို့ဖြင့် မကုန်ပါဘူး။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ခိုင်ခိုင်လတ်က ဆွဲစားချင်နေတာပေါ့။ 

ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ မိဘတွေက ဆုံးပါးသွားကြပြီ။ ရှိတာမှ ညီအစ်မနှစ်ယောက်တည်း။ အစ်မလုပ်သူတို့ လင်မယားကလည်း မင်းစိုးလေး တစ်တန်းလောက်မှာ သူ့ကို ထားခဲ့ကြပြန်ပြီ။ အဲဒီတုန်းက သူက ဆရာဝန်မပေါက်စပေါ့။ ခု မင်းစိုး အသက်တောင် ၂၂ လောက်ရှိနေပြီ။ သူကတော့ ၄၀ စွန်းစွန်းလို့ပဲ ပြောထားပေမယ့် လူတွေက မဟုတ်နိုင်ပါဘူး မခိုင်လတ်ရယ် ရှိလှ ၃၅ ပေါ့ဆိုတာချည်းပဲ။ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ အရွယ်တင်ပုံလေ။

အံမယ် ဆုံးသွားတဲ့ မင်းစိုးအမေ ခိုင်ခိုင်မြတ်က သူ့ထက်ပိုလှတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အစ်မ မရှိတဲ့နောက် အစ်မက သူ့အလှတွေ အမွေပေးသွားသလားထင်ရတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ် တို့ အသားကုန်လှလာတယ်။ ဇာတိက ပေါင်မြို့သူဆိုတော့လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လေးက ပေါင်သူပီပီသသ လုံးထွားပြည့်ဖြိုးနေတာပေါ့။ မွန်အမျိုးသမီးဆိုတော့ အသားအရေကလည်း ဝင်းဝါစိုပြေနေတာ၊ တကယ့် သုဝဏ္ဏဘူမိအနွယ် အစစ်ပဲ။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ သွားလေး နည်းနည်း ယောင်ယောင်လေး ရှေ့ထွက်နေတာ (ခေါတာမဟုတ်ဘူးနော်) လေးက ပိုစွဲဆောင်မှုရှိတယ်ထင်ရတယ်။ 

ညနေဘက် ဆေးခန်းများသွားထိုင်လိုက်ရင် တစ်ရပ်ကွက်လုံး မငေးတဲ့လူကို မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ကားကို ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာထားခဲ့ပြီး ရပ်ကွက်ထဲမှာ ပတ်ပြီးကို လျှောက်ပစ်တာ။ ဝတ်လိုက်ရင်တော့ ရင်ဖုံးနဲ့ ပိုး၊ချိတ် ထဘီတွေနဲ့ ဆံထုံးအုပ်အုပ်ကြီးနဲ့၊ အတွင်းထဲမှာ ရွချက်ကတော့ ခိုင်ခိုင်လတ်ကို မီတဲ့လူ ရှားသလောက်ပဲ။

ကျောင်းပထမနှစ်ကနေ ဒီအရွယ်ထိ ဘဲချည်းပဲ ငါးယောက်ထားဖူးတယ်။ အဲ့ထဲက သုံးယောက်နဲ့က ငြိဖူးတယ်။ ရိုင်းရိုင်းပြောရင် လိုးဖူးတယ်။ ပထမဆုံးတယောက်နဲ့တုန်းကတော့ သူရော ကိုယ်ရော ငယ်သေးလို့ ထားပါတော့။ တခါတလေမှ။ ဒုတိယတစ်ယောက်ကတော့ တကယ်အထန်လိုင်း။ အဲ့ချိန် ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဆရာဝန်မပေါက်စ။ အားတဲအချိန်ကို အားသလိုကို လိုးတာ။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိသမျှအပေါက်တွေလည်း သူ့လီးကြီး မထည့်ဖူးတာ မရှိသလောက်ပဲ။ ဖင်စအိုဝဆိုတာ လိုးလွန်းလို့ ရိုးတောင်ရိုးတယ်။ သူလိုးအားကြီးတာ မပြောနဲ့လေ။ 

ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဖင်ခံပက်စက်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိသမျှအပေါက် အကုန်အထည့်ခံချင်တာ။ နားရွက်တို့ နှာခေါင်းတို့တောင် လီးနဲ့ မဆံ့လို့ ဆံ့ရင် ထည့်ခိုင်းမှာ။ မဆံ့ဆို ဟိုလူ့လီးကလည်း တကယ်စံချိန်မီ လုံးတုတ်နေတာ။ လိုးဖူးတဲ့ ၃ယောက်ထဲမှာ အကြီးဆုံးပဲ။ တတိယတစ်ယောက်ကတော့ ပထမတစ်ယောက်လိုပါပဲ။

လူပျိုကြီးကို သွားကြိုက်မိတာ ရှက်သလို ကြောက်သလိုနဲ့ လိင်ကိစ္စလည်း အားကမရှိ။ လီးကလည်း သေး။ သူနဲ့တော့ သုံးလေးခါပဲ လိုးဖြစ်တယ်။ အဲ့တယောက်က နောက်ဆုံးလိုးဖူးတဲ့သူဖြစ်သလို နောက်ဆုံးထားတဲ့ ရည်းစားလည်းဖြစ်တယ်။ ဘာလို့ဆို အသက်တွေက မငယ်တော့ဘူး တည်ငြိမ်ရတော့မယ် ဘာညာနဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ ဂေါက်ပြီး ဖြတ်လိုက်တာပဲ။ အဲထိတော့ ဘာမှမဖြစ်သေးဘူး။ နှစ်နှစ်လောက် လီးနဲ့ကင်းဝေး ကျန်းမာရေး လုပ်နေလိုက်သေးတယ်။ နှစ်နှစ်လည်း ကျော်ရော ရောဂါထတော့ပဲ။ 

အဲ့ဖိုးချစ်လေးကို မြင်ပြီးတော့လေ။ ကောင်လေးက အရင်ကလည်း အိမ်ကို ဝင်ထွက်နေကျပါ။ အဲ့တုန်းက ဖာသိဖာသာပဲ။ သူလည်းသူ့ဟာသူ။ ကိုယ်လည်း အဖုတ်ကြားတောင် ညှပ်ထားမဟုတ်ဘူး။ နောက်ကျမှ ဘာထဖြစ်လဲဆိုတော့ အိမ်မှာနေ့ခင်း နေ့လယ်လာပြီး အဝတ်လျှော် မီးပူတိုက် လုပ်တဲ့ကလေးမက ရော့ အန်တီလတ်ကြည့်ဖို့ဆိုပြီး ကိုရီးယားကားတွေ တစ်ထပ်ကြီး ပေးသွားတာ။

သူကြည့်ပြီးပြီ ကောင်းတယ်တဲ့။ အဲဒါနဲ့ ညဘက်တွေ ဆေးခန်းက ပြန်လာတော့ စကားပြောဖော်၊ ရန်ဖြစ်ဖော် မင်းစိုးကလည်း မရှိတာနဲ့ အဲ့ကားတွေကြည့်ရင်းနဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ်တစ်ယောက် ထန်တာ ထန်တာလေ၊ အရည်ကို တောက်တောက် တောက်တောက်နဲ့ကျတယ်။ အမယ်လေး ငါ ဂုဏ်သရေရှိ ဒေါက်တာမကြီးဖြစ်ပြီး ဒီကနွဲ့ကလျ ကိုရီးယားမင်းသားလေးတွေကျမှ ဒီလောက်ဖြစ်ရလားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကျိန်ဆဲလည်း မရပါဘူး။ 

ကိုနိုင့်လီးကြီးနဲ့တုန်းက ကြမ်းတာတွေ၊ ကိုနိုင့်ဗလကြီးတွေနဲ့တုန်းကတောင် ဒီလောက် မထန်ခဲ့ဖူးဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ အရင်က ဖာသိဖာသာနေမိတဲ့ ဖိုးချစ်လေးက မျက်စိရှေ့မှာတင် အရွယ်ရောက်ပြီး ခုနက ကိုရီးယားမင်းသား ကနွဲ့ကလျလေးနဲ့ တူလာပါလေရော။ အမယ်လေးဟဲ့ ဖိုးချစ်ရဲ့၊ ငါ့မျက်စိရှေ့တင် လေးဘက်ထောက်သွားနေတဲ့ ကလေးလေးက ငါ့ကို အရည်စက်လက်ဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်သတဲ့လား။

ဖိုးချစ်ကို မြင်တာနဲ့ တကိုယ်လုံး ထူပူ ရေတွေငတ်၊ ရင်တွေတုန်၊ ကောင်လေး ပေါင်ကြားထဲပြေးဝင်ပြီး လီးကြီးရော ဥတွေရော ပြေးစုပ် လျက်ချင်လိုက်တာ၊ သူ့ဂွကြားကို ခိုင်ခိုင်လတ်ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ပွတ်ပြီး အယားဖြေချင်လိုက်တာ လွန်ရော။ အဲဒါနဲ့ပဲ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ကိုယ့်တူ ကိုယ့်သားလောက်လေးကို ကြံရတော့တာပဲ။ အစ်မသာ ရှိသေးရင် ဆဲလိုက်မယ့်ဖြစ်ချင်း။ မိဘတွေကရော အစ်မတို့လင်မယားကရော ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ တူဝရီးအတွက် အမွေတွေ တပုံကြီးထားခဲ့လို့ တစ်သက်စားမကုန်ပါဘူး။ တူဝရီး ၂ယောက် အကြိုက်သုံးလို့ ရပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ခိုင်ခိုင်လတ်က ဘယ်တော့မှ လိုတာထက် ပိုမသုံးခဲ့ဘူး။ မင်းစိုးကလည်း ဒီအသက်အရွယ်အထိ သူ့ကိုပေးထားတဲ့ မုန့်ဖိုးထက်ပိုပြီး ဘယ်တုန်းကမှ မတောင်းခဲ့ဘူး၊ ဒီကောင် ဒီတစ်ချက်တော့ ချီးကျူးရမယ်။ ခုတော့ တူဝရီးနှစ်ယောက်အသုံးအစွဲ ညီလာရာက ခိုင်ခိုင်လတ်က စပြီး သစ္စာဖောက်ရတော့တယ်။

ဖိုးချစ်လေး အိမ်လာရင် နာရီ၊ ရေမွှေး၊ ခါးပတ်၊ အားဆေး အကုန် ရရင် ရသလို ပေးနေတာ။ ကောင်လေးကတော့ အကြောက်အကန်ငြင်းတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်က ခိုးပြီးပေးပေမယ့် မင်းစိုးက ရိပ်မိပုံပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အံ့ဩဖို့ ကောင်းတာက ဘာမှမပြောတာပဲ။ တခြားကိစ္စဆို မောင်မင်းစိုးတို့ အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက်ကို နပမ်းသတ်လုံးရလည်း လုံးမယ့် အထာမျိုး။ ခုကျ ငြိမ်နေတယ်။ မသင်္ကာလို့ သွားကြည့်မှ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ဖိုးချစ်က ပေးသမျှတွေ တခုမှ မယူဘူး။ မင်းစိုးဆီ ပြန်ပေးခဲ့တာချည်းပဲ။ ဒီတော့ မောင်မင်းကြီးသားက အဲဒီပစ္စည်းတွေနဲ့ သာယာနေတာပေါ့။ သေနာကောင်လေး။ ငါကျွေးတဲ့ အားဆေးတွေစားပြီး အကောင်ကြီးက တုတ်ခဲနေတာ။ ဒါပေမယ့် ပေါ်သွားမှာစိုးလို့ ဘာမှတော့ ပြဿနာမရှာဘူး။ ဒင်းကိုတော့ စိတ်ထဲ တော်တော်လေး အခဲမကြေဘူး။ ဒါနဲ့ ကြာတော့ မြင်ရတာတောင် အကုသိုလ်ဖြစ်တယ်ဆိုပြီး ရှောင်နေတာ။ သူကလည်း ဖာသိဖာသာပဲ။

အဲလိုနဲ့ အဒေါ်နဲ့ တူဝရီး နည်းနည်းစိမ်းသလို ဖြစ်နေရာက ဒီနေ့ကျမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိ တီလတ် ဘာချက်လဲဘာညာနဲ့ လာရောနေတာ။ ဖိုးချစ်ကိုလည်း ခေါ်လာတယ်ဆိုတော့ မျောက်ပြဆန်တောင်းဦးမလို့ပဲ နေမှာပေါ့။ အယ် ဟုတ်ပါဘူး။ အဲလိုဆို ငါ့ဖိုးချစ်လေး မျောက်ဖြစ်သွားမှာပေါ့။ သေနာကောင် မင်းစိုး။ ဒင်းကို ဖိုးချစ်လေး စာရှင်းပြနေတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားပြီလဲ မသိ ခိုင်ခိုင်လတ်တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ရင်း စာဖတ်သလိုလိုနဲ့ ထိုင်စောင့်နေတာ တော်တော် ကြာသွားပြီ။ စောင့်ရင်း စောင့်ရင်း တချက်မှေးခနဲ ဖြစ်သွားတာ ဘေးကနေ 

“ တီလတ်.. တီလတ်” ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေး ကြားမှပဲ ပြန်သတိဝင်လာတယ်။ 

“ သြော်.. ဖိုးချစ်လေး ပြီးပြီလား၊ အေးကွာ၊ တီလတ်လည်း အိပ်ရေးပျက်တာများတော့ ခေါင်းတွေကနောက်.. အဲမှာ မှေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ” 

“ အိပ်လိုက်ပါလား တီလတ်ရဲ့ ရှစ်နာရီလည်း ထိုးနေပြီ ကိုမင်းစိုးတောင် အိပ်သွားပြီ”

“ အို ပြောမနေနဲ့ အဲ့ကာလနဂါးကတော့” 

သူရယ်သံလွင်လွင်လေးပေါ်လာတယ်။ 

“ ဖိုးချစ်လေး .. တီလတ်ခေါင်းနောက်နေလို့ကွာ၊ အပေါ်ထပ်တက်ရမှာလေ နည်းနည်း…” 

“ သား လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ အန်တီလတ်ရဲ့” 

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လက်မောင်း ချိုင်းကြားအောက်နေ သူ့ခေါင်းကို လျှိုဝင်လိုက်ပြီးတော့ တွဲခေါ်သွားတယ်။ နူးညံလိုက်တာ အထိအတွေ့က။ အိပ်ခန်းထဲလည်းရောက်ရော ခိုင်ခိုင်လတ်တို့မြန်တယ်။ လက်က တံခါးချက်ကို ချပြီးသားပဲ။ အမေတို့ အဖေတို့ အမြော်အမြင်ကြီးကြီးနဲ့ ဆောက်ခဲ့တော့ အပေါ်ထပ်အခန်းတွေက အသံလုံတယ်။ လျှောက်ခုန်နေရင်တောင် အသံ က အောက်ကို သိပ်မရောက်ဘူး။ ခုတင်နားလည်း ရောက်ရော မူးသလို မော်သလိုနဲ့ ခုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်တယ်။ မရတော့ဘူး၊ ဒီနေ့အပိုင်ကြံမှ။ နို့မိုဆို အမ်းရတဲ့ ပစ္စည်းတွေက မင်းစိုးဆီရောက်တာနဲ့တင် သူ့ထိုင်အမ်းနေရသလို ဖြစ်နေမယ်။ ကောင်လေးက လဲသွားတော့ ခိုင်ခိုင်လတ်က သူ့အပေါ် ဖိလှဲချလိုက်တယ်။

သူ့ဂွကြားနဲ့ ကိုယ့်ဂွကြား ကွက်တိ။ ခိုင်ခိုင်လတ်က နဂိုတည်းက အကြံနဲ့ ဆိုတော့ ဘရာ ပင်တီ ဘာမှ မဝတ်ထား။ အထဲမှာ မိမွေးတိုင်းပဲ။ အင်္ကျီနဲ့ ထဘီကလည်း အပျော့သားကိုမှ တော်တော်ပါးတာ။ အလုံး အဖု အထစ်ကြီးတွေက သေချာမကြည့်ရင်တောင် ဒီတိုင်းကြီး ထင်းနေတာ။ ဖိုးချစ်လေးက အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတိုအပါးလေးနဲ့။ သူ့ဂွကြားက ခိုင်ခိုင်လတ်က သူ့အဖုတ်ကြီးနဲ့ ပွတ်တယ်။ ထဘီနဲ့ ဘောင်းဘီ ခံနေပေမယ့် အသိသာကြီးလေ။ သူ့လီးကြီးကို ပွတ်မိတာပေါ့။ 

ဟယ် ဒါပေမယ့် အံ့ဩစရာ ဖိုးချစ်လီးက လုံးဝ တောင်မလာဘူးတော့။ မာဆတ်ဆတ်လေးတောင် ဖြစ်မလာဘူး။ တခုခုတော့ လွဲနေပြီ၊ ပြီးတော့ ဖိုးချစ် အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားလို့ထက် ကြောက်လို့ မြန်တဲ့ ပုံစံကြီး။ ခိုင်ခိုင်လတ် ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ အဲလိုပွတ်တာ ခံရရင် တော်ရုံ ယောကျာ်းလေးကတော့ နေရာမှာတင် သုတ်နှစ်ခါလောက် ထွက်သွားမယ်။

ဒီကောင်လေးကတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ဘာမှထူးမလာဘူး။ ဒါနဲ့ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးပါဘူး ကိုယ်ကပဲ စလိုက်မယ်ဆိုပြီး နှင်းဆီရောင် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းမယ်အလုပ်မှာ 

“ တီလတ် ဘာလုပ်တာလဲ… ဖယ်.. ဖယ်” 

ဆိုပြီး ခိုင်ခိုင်လတ်ကိုယ်လုံးကြီးကို သူ့ကိုယ်လုံး ကနွဲ့ကလျလေးနဲ့ တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်း တံခါးဆီပြေးသွားပြီး ကယောင်ကတမ်းနဲ့ ဖွင့်နေပေမယ့် လက်ကချော်နေတော့ တံခါးက မပွင့်ဘူး။ ခိုင်ခိုင်လတ် ဒေါသထွက်သွားပြီ။ သူဖင်သရမ်းတာမှန်တယ်၊ ဒါပေမယ့် နွှဲခဲ့တဲ့ ပွဲတိုင်းမှာ ခိုင်ခိုင်လတ်ဘက်က စခဲ့ရတယ်ဆိုတာ တစ်ခါမှ မရှိဘူး။ ယောကျာ်းတွေကိုယ်တိုင်က လိုချင် ခယပြီး လာတောင်းယူရတာချည်းပဲ။ နောက်ဆုံး အရှက်ကြီးတဲ့ ကိုဝင်းအောင်ကြီးတောင် သူ့ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေး လှစ်ပြလိုက်တာနဲ့ အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်သွားတာ။ ခုဟာက လွန်လွန်းပြီ။

“ ဟေ့ ဖိုးချစ်” 

ခိုင်ခိုင်လတ် အသံက ပီသတယ်၊ ဟိန်းတယ်။ ဝါ့ဒ်ထဲမှာတုန်းက ဂျူနီယာတွေကို ဟောက်တဲ့ အသံမျိုး။ ဖိုးချစ် တန့်သွားတယ်။ 

“ မင်းက မလွန်လွန်းဘူးလား။ ငါမိန်းမတန်မဲ့နဲ့ ငါ့ဘက်က စရတာကိုတောင် သရဲသဘက်တွေ့သလို အတင်းထွက်ပြေးတယ်။ ငါက ရွံစရာကောင်းနေလို့လား။ ဘာ ချွတ်ယွင်းချက် ရှိနေလဲ။ မင်းအမေအရွယ်မို့လို့လား။ ပြောစမ်း ဖိုးချစ်” 

ခိုင်ခိုင်လတ် အသံကို အသားကုန်မြင့်အော်ပြောတယ်။ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ဖိုးချစ်က တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ 

“ တီ..တီလတ်မှာ ချွတ်ယွင်းချက် မရှိပါဘူး။ တီလတ်က ကျနော် တွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ ကျက်သရေအရှိဆုံး၊ အလှဆုံး မိန်းမပါ။ ဒါပေမယ့် ကျနော်က…” 

“ ဘာဖြစ်လဲ မင်းက” 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

စကားမဆုံးခင် ဂျောက်ခနဲ တံခါးပွင့်သွားတော့ ဖိုးချစ် ဆင်းပြေးသွားတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်တော့ နေရာမှာတင် ပုံရက်သား လဲကျသွားတယ်။ လောကကြီး တစ်ခုလုံး ချာချာလည်နေပြီ။

သူ့နားထဲမှာ ဖိုးချစ်ရဲ့ အသံက ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်နေတယ်။ 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

အား ခိုင်ခိုင်လတ် ငိုချလိုက်တယ်။ ငါ့အဖြစ်က ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ။ အခြောက်ကိုမှ ကြံမိတယ်။ ငါ့သိက္ခာတွေ အကုန် အကျခံပြီးတော့ကို မြုဆွယ်ခဲ့တာ။ ခုအဲဒီအခြောက်သာ နုတ်မလုံဘဲ ဖွရင် ဒီမြို့မှာ ငါ့သိက္ခာတော့ သွားပါပြီ။ အီး …အစ်မရေ .. ညီမလေးအဖြစ်ကို ကြည့်လှည့်ပါဦး။ အဲဒီအခြောက်လေးက အစ်မသားကို … အစ်မသားကို…. ဟုတ်တယ်။ ဒီကိစ္စတွေအားလုံး မင်းစိုးကြောင့်ဖြစ်တာ။ ဒင်းကြောင့်ဖြစ်တာ။ ဒင်းသာ အဲဒီအခြောက်နဲ့ မပတ်သက်ရင်…ငါ ခုလိုဖြစ်စရာမရှိဘူး။ သတ်မယ်.. ဒင်းကို.. ငါသတ်မယ်။ မင်းစိုး.. နင်သေဖို့သာ ပြင်ထား။ ခိုင်ခိုင်လတ် မိန်းမကြမ်းကြီးတစ်ယောက်လို အိမ်ပေါ်က တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ပြေးဆင်းလာတယ်။ မင်းစိုး အခန်းနားရောက်တော့ ခလူး ခလောနဲ့ ဟောက်သံလေးများတောင် ကြားရသေး။

သတောင်းစား… ဒင်းက ဇိမ်လေးနဲ့ ဟောက်တောင်ဟောက်နေတယ်။ ငါကတော့ ခွေးလုံးလုံး ဖြစ်သွားပြီ။ ဒင်းတော့လား တွေ့မယ်။ မင်းစိုးအခန်းတံခါးက ဘယ်တော့မှ ပိတ်မထားဘူး။ စေ့ရုံစေ့ထားတာ။ ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဝင်လေ့မရှိဘူး။ မင်းစိုးလည်း ခိုင်ခိုင်လတ်အခန်းကို တစ်နှစ်နေလို့ တစ်ခါမရောက်ဘူး။ အခန်းထဲမှာ မီးပိတ်ထားတော့ တရုတ်ကပ်က လရောင်လေးပဲ ဖြာကျနေတယ်။ ခြင်ထောင်ထဲမှာတော့ မင်းစိုးက ခဘူး ခလောနဲ့။ ခိုင်ခိုင်လတ် ဒေါသပိုထွက်သွားတယ်။ သေနာကျလေး သေအောင်သတ်ပစ်မယ်။ ခြင်ထောင်ကို ဗြုန်းဆို ဆွဲမလိုက်တော့ 

“ ဟယ်”

ခိုင်ခိုင်လတ် ကြက်သေသေသွားရပြီ။ လရောင်အောက်မှာ မင်းစိုးရဲ့ လီးကြီးက ထောင်တန်းနေတာပဲ။ အကြောတွေက အပြိုင်းပြိုင်းထလို့။ ကြီးတာကလည်း သူ့ဘဲတွေထဲမှာ အကြီးဆုံး ကိုနိုင်ကြီးလီးထက်တောင် ကြီးသေးတယ်။ လုံးပတ်ကြီးက တုတ်ခဲနေတာပဲ။ ထိပ်ဖူးကြီးက နီရဲပြောင်လက်လို့၊ ဥနှစ်လုံးကလည်း နေရာတကျ။

အမွှေးတွေက မည်းလိမ်ကောက်လို့။ ခိုင်ခိုင်လတ် အပြင်မှာ တွေ့ဖူးသမျှ လီးတွေထဲမှာ အရိုင်းဆန်ဆုံးနဲ့ အလှဆုံး လီးကြီးပဲ။ ဒီကောင်လေး ဆေးတွေဘာတွေများ လျှောက်ထိုးထားသလားလို့ တွေးနေတုန်း ကိုယ်ထဲက သွေးတွေ ပွက်ပွက်ဆူလာတယ်။ မင်းစိုးကို သတ်ချင်တဲ့ ဒေါသသွေးတွေတော့ မဟုတ်ဘူး။ မင်းစိုး လီးကြီးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ချင်တဲ့ ကာမသွေး၊ တဏှာသွေး၊ ရမ္မက်သွေးတွေ။ စိတ်က ကိုင်ကြည့်ချင်တယ်လို့ပဲ ရှိသေး ကိုယ်က ထိုင်ချလိုက်ပြီး၊ မင်းစိုးလီးကြီးကို ဖယောင်းလက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ ဆုပ်မိသွားပြီ။ ထိပ်ဖူးကြီးကို သေချာမြင်ရအောင် အရေခွံကို အောက်ဆွဲချလိုက်တော့ လီးနံ့ ညှီစို့စို့ကြီးက ထောင်းခနဲ တက်လာတယ်။ မင်းစိုးက ဒီရက်ပိုင်း အေးတယ်ဆိုပြီး ရေမချိုးဘဲ နေတာ ၂ရက်ရှိပြီ၊ ခိုင်ခိုင်လတ်တောင် ဆူလိုက်သေးတယ်။ ခုလည်း လီးကို သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ထားလို့ ထင်တယ်။ လီနံ့ကြီးက နှာခေါင်းထဲ မွှန်သွားတယ်။

ဒါပေမယ့် အဲ့လီးနံ့ ညှီစို့စို့ကြီးက ခိုင်ခိုင်လတ်အတွက်တော့ နတ်သုဒ္ဓါရဲ့ အနံ့ပဲ။ ဒီအနံ့ကြီးက ကိုယ်တွင်းက အကြောပေါင်းတစ်ထောင်ကို နိုးကြားလာစေတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ် ရေငတ်လာပြီ။ အာခေါင်တွေခြောက်။ ကိုယ်တွေပူ။ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာလို့ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးပြီး နှင်းဆီဖူးရောင် နှုတ်ခမ်းလေးကို အဝိုင်းပုံဖြစ်အောင် ဟ၊ စတော်ဘယ်ရီရောင် ခံတွင်းလေးထဲ အုခနဲ ငုံချလိုက်တယ်၊ အစက စုပ်ရုံ စုပ်ပေးမလို့။ လောဘကြီးပြီး ငုံလိုက်တာ လည်ချောင်းထဲထိ ရောက်သွားပြီး ဒိသရုတ်ဖြစ်သွားတယ်၊ အွတ်ခနဲ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လီးကြီးမှာ ခိုင်ခိုင်လတ် သွားရည်တွေ တံတွေးတွေ ရွှဲပြီး ချွဲပြစ်နေတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်လည်း လီးကြီးကို တစ်ချက် နှစ်ချက် လက်နဲ့တိုက်ပြီး မင်းစိုးပေါ် တက်ခွလိုက်တယ်။ ခုနတည်းက ဘာမှ ဝတ်မထားတော့ လီးကြီးရဲ့ အေးစက်ပူနွေးတဲ့ အထိအတွေ့က အဖုတ်ကို ကျင်ခနဲ လာထိတယ်။

ထိပ်ဖူးကြီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး 

“ သား.. မင်းစိုး… တီလတ်ကို.. ခွင့်လွှတ်ပါ. တီလတ် အရမ်းထန်နေလို့ပါ သားရယ်”

ဆိုပြီး ရှိုက်သံတဝက်နဲ့ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ရင်း ထိုင်ချလိုက်တာ ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို သွားဆောင့်တယ်။ 

“ အား… ကောင်းလိုက်တာ..သားရယ်.တီလတ်ဖြင့် ဦးနိုင်နဲ့ ပြီးတည်းက ဒီလောက် စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတဲ့ အရသာ မခံစားရတာ ကြာပြီ…” 

“ သား… မင်းစိုး… တီလတ်… လိုးပြီနော်… သားကို ..လိုးပြီ” 

ခိုင်ခိုင်လတ် ကောင်းလွန်းတော့ ပါးစပ်က ကယောင်ကတမ်းတွေပြောပြီး လီးကြီးအပေါ်က နေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဆောင့်ချနေတယ်။ မင်းစိုး ဆီးစပ်နဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ် ဖင်ကြီး ရိုက်ခတ်သံကလည်း တဖုန်းဖုန်းနဲ့။ အဲ့လောက်လုပ်နေမှတော့ မောင်မင်းစိုးလည်း ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမှတ်လို့။ နိုးပြီပေါ့ဗျာ။ မနိုးဘဲနေရအောင် ဂျပန်ကားမှ မဟုတ်တာ။ မင်းစိုးကလည်း အိပ်မက်ထဲမှာ ဥစ္စာစောင့်မ သူ့ကို အမှန်အကန် ကျုံးနေတယ်လို့မက်တာ။

နိုးလာတော့ ဆံပင်ရှည်ရှည် အဝါဝမ်းဆက်နဲ့ မိန်းမက သူ့ပေါ်တက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်နေတာတွေ့တယ်။ လရောင်ပဲရှိတော့ မျက်နှာကို သေချာမမြင်ရဘူး။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ဆိုတော့ ဥစ္စာစောင့်မထင်ပြီး အဲ့မိန်းမဖင်ကို လက်ကြီးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ပြီး အောက်က ပင့်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ ၃ချက်လောက်ကျ အားမရတော့ ဖင်ကနေကိုင်ပြီး လီးလည်း အဖုတ်ထဲက ကျွတ်မသွားအောင်ထိန်းရင်း ဥစ္စာစောင့်မကို လှဲသိပ်လိုက်တယ်။ အဲ့ကျမှ သူ့အောက်က မျက်နှာက ထင်းခနဲ။ 

“ ဟာ…. တီလတ်” 

မင်းစိုး ခေါင်းနပန်းကြီးသွားတယ်။ တီလတ်က သူ့ကို ဒီရက်ပိုင်း ဟိုပစ္စည်းတွေကိစ္စနဲ့ စိတ်ကောက်နေတာ၊ သိပ်ကြည်တာမဟုတ်ဘူး။ ခုကျ သူ့အပေါ် တက်ဆောင့်နေပါလား။ 

“ တီလတ် လုပ်မနေနဲ့ မင်းစိုး.. ဆောင့်စမ်း..” 

“ တီ … တီလတ်” 

မင်းစိုး ထစ်ငေါ့ ထစ်ငေါ့ ဖြစ်နေတာကို ခိုင်ခိုင်လတ် စိတ်မရှည်လို့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်နဲ့ မင်းစိုး တင်ပါးကို ညှပ်ပြီး သူအောက်က ကော့ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။

အဲ့ကျမှ မင်းစိုးလည်း အယောင်ကန်ကန်းနဲ့ ခါးလှုပ်ပြီး အသားကုန်ကျုံးဆောင့်တော့တယ်။ 

“ အား မင်းစိုး.. ဆောင့်. ဟုတ်တယ်… အဲလိုလေး… နာနာဆောင့်” 

တီလတ် အရင်ကနဲ့ တခြားစီပဲ ပွင့်လင်းလှချည်လားလို့ မင်းစိုး တွေးနေတယ်။ တွေးရင်း ဆောင့်တာလည်း ရပ်မသွားဘူး။ မင်းစိုးလီးကြီးက တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ တီလတ်အဖုတ်ထဲ ဝင်နေတယ်။ 

“ မင်းစိုး… ငါ့ကိုလိုး…ငါ့ကို သေအောင်လိုး.. နင့်အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက် ငါ့ကို အဖုတ်ကြီးပြဲသွားအောင်လိုး.. ငါ နင့်လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်ဟာ.. ငါ့အဖုတ်ကြီးကို လိုးဟာ”

တီလတ် ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းခါပြီး စကားလုံး အကြမ်းကြီးတွေ ပြောနေတော့ မင်းစိုး ဖီးလ်တော်တော်ရှိလာတယ်။ သူလည်း ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီ စော်တော့ လိုးဖူးတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်အခုဟာက ကိုယ်တစ်သက်လုံး ချစ်ကြောက်ရိုသေလာတဲ့ တီလတ်။ အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက်။ စိတ်ထဲမှာ အဒေါ်ဆိုတာထက် အမေလို့တောင် သတ်မှတ်ထားတာ။

အဲလိုမိန်းမကို ပြန်လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ ဖီလင်က လည်းဖြစ်သလို pleasure လည်း အကြီးအကျယ်ရစေတယ်။ 

“ တီလတ်..” 

“ ဘာလဲ” 

“ ဒေါ့ဂီဆွဲကြမလား” မင်းစိုး အရဲစမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ 

“ အေး ကောင်းသားပဲ၊ ဒေါ့ဂီဆို နောက်ကနေ ဆောင့်လို့ရတယ်” 

ဒီတခေါက်လည်း လီးမကျွတ်အောင် ဂရုတစိုက်လှည့်လိုက်ကြပြီးတော့ တီလတ်က ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လို့ မွေ့ရာကို မျက်နှာအပ် လက်ထောက်၊ မင်းစိုးက တီလတ်ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်နေတာ။ 

“ အား မင်းစိုး. ကောင်းတယ်… အဲ့လိုဆောင့်… နာနာလိုး. အရမ်းကောင်းတယ်… အဖုတ်တော့ ပြဲပါပြီ. လိုးစမ်း.. လိုးရင်းနဲ့ ရိုက်.. တီလတ်ဖင်ကို ရိုက်… သား အားရှိပါးရှိ ရိုက်.. သားငယ်ငယ်က တီလတ် ခဏခဏရိုက်ဆုံးမဖူးတယ်လေ.. အဲဒါကို လက်စားချေတယ်လို့ သဘောထားပြီး ရိုက်” 

မင်းစိုးလည်း အမိန့်လိုက်နာတဲ့ အနေနဲ့ ဖျန်းခနဲ ရိုက်ချလိုက်တယ်။

နို့နှစ်ရောင် ဖင်တုံးကြီးမှာ လက်ဝါးရာကြီး နီထင်းသွားတယ်။

“ ဖျန်း ”

“ ဖျန်း” 

“ ဖျန်း” 

မင်းစိုး ဆက်တိုက်ရိုက်ချလိုက်တယ်။ 

“ တီလတ်” 

“ ဟင်.. သား” 

“ သားလိုးတာ ကောင်းလား” 

“ အရမ်းကောင်းတယ်” 

“ ရိုက်တာရော” 

“ အင်း အသေကြိုက်တယ်” 

“ တီလတ်ကို သားနေ့တိုင်း ဒီလိုလိုးမှာနော်” 

“ အင်း သားဆန္ဒရှိတဲ့အချိန် တီလတ်ထဘီကို လှန်ပြီး ကြိုက်သလိုသာ လိုးတော့ သားရယ်.. အရမ်းကောင်းတာပဲ” 

“ တီလတ် သားဂေါ်လီထည့်ရင်ရော ခံမှာလား” 

“ ဘာထည့်ထည့်ကွာ… ငါ့သားလိုးရင် တီလတ်ခံဖို့ အသင့်ပဲ” 

“ ဟုတ်ပြီ”

မင်းစိုးက မပြောမဆိုနဲ့ လီးကြီးကို ဘွတ်ခနဲ ခိုင်ခိုင်လတ် အဖုတ်ထဲက ထုတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်က ဘာလုပ်တာလဲလို့ အော်မလို့ ပါးစပ်ဟတုန်းရှိသေး ဟထားတဲ့ ပါးစပ်လေး ပြဲသွားတယ်။ 

“ ဇွိ… ဗြိ…” 

မင်းစိုးက လီးကြီးကို ခိုင်ခိုင်လတ် ဖင်စအိုဝထဲ ဗြွတ်ဆို ထိုးထည့် လိုက်တာကိုး။ အဲ့လောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးကို ဖင်ကို အလိုးခံရတော့ ခိုင်ခိုင်လတ် ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ်။

“ အစ်မရေ… ညီမလေးကို ခွင့်လွှတ်ပါတော့. အစ်မသား…ညီမလေးလည်း သားလိုချစ်ရတဲ့ မင်းစိုးက ဖင်လိုးပေးတာကို ညီမလေး အသေအလဲကြိုက်နေပြီ အစ်မရေ” 

တီလတ် အဲ့လို အော်တဲ့အသံကြားတော့ မင်းစိုးလည်း အတွင်းသားတွေ စုတ်ပြဲမှာ ဘာညာမတွေးတော့ဘူး ကျားတစ်ကောင်လို အရှိန်အဟုန်နဲ့ ဆောင့်လိုက်တာ 

“ အ .. အ တီလတ် သားပြီးတော့မယ်” 

“ တီ… တီလတ်လည်း.. ပြီးတော့မယ်.. တီလတ်က ဖင်ရော အဖုတ်ရော နှစ်ခုလုံး… တ.. တပြိုင်တည်း.. ပြီး… ပြီး… အား.. မင်းစိုး… မင်းစိုး… သား… ချစ်တယ်ကွာ… အဒေါ်အရင်းကို ဖင်ရောအဖုတ်ပါလိုးပေး.တယ်…. ချစ်… ချစ်တယ်ကွာ..မင်းစိုး.. အား.. တီလတ်ပြီးပြီ.. မင်းစိုး …” 

တီလတ်ကယောင်ကတမ်းတွေ ပြောပြီး ဖင်ရော အဖုတ်ရော စူပွစူပွလုပ်ပြီး ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ်။ မင်းစိုးလည်း ပြီးသွားလိူ့ တီလတ်ရဲ့ မှောက်ရက် ကိုယ်ပေါ် လိုက်မှောက်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဖင်ထဲ စိမ်ထားရင်း အမောဖြေလိုက်တယ်။ တီလတ်က မျော့နေတဲ့ကြားက ဖျော့တော့တဲ့ လေသံလေးနဲ့ 

“ သား ..မင်းစိုး… သားကို တီလတ် တသက်လုံး မွေးလာတာ.. ဒီညတစ်ညတည်းနဲ့ကို တန်ပါတယ်ကွာ” 

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မွေးစား ကိုကို (စ/ဆုံး)

မွေးစား ကိုကို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ကျမ ငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေ ဆုံးသွားလို့ အဒေါ်နဲ့ ရင်းနီးတဲ့ ရန်ကုန်က ချမ်သာတဲ့ မိသားစုတစ်ခုက မွေးစားထားလို့ ရန်ကုန်ရောက်နေတာ…။ မွေးစားတယ် ဆိုပေမယ့် တစ်ကယ့်မိသားစုလိုဘဲ ငယ်ငယ်လေးထဲက ပြုစု စေါင့်ရှောက်လာကြတာပါ. ဘဝမှာ ဘာမှ လိုလေသေးမရှိဘူး…။

မွေးစားအကိုဆိုလဲ ကျမကို ညီမလေး အရင်းလိုကို ချစ်တာ…။အမှားတစ်ခုကို မလုပ်မိခင်အထိပေါ့… အဲဒီနောက်တော့ ၅၂၈ ကနေ ၁၅၀၀ ဖြစ်လာရတာပေါ့ ရှင့်……။

ဆယ့်ရှစ်နှစ် အရွယ်ထိ ကျမ ဖိုမဆက်ဆံရေးကို တစ်လုံးတစ်ပါဒမျှ နားမလည်ခဲ့ပါ..။ အချိန်ရှိသ၍ ကျောင်းစာနှင့် အားလျင် ခြံထဲဆင်း၍ အားကစားလုပ်နေခဲ့သည်က များသည်..။ ကိုကိုနှင့် ကျမ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မထင်မှတ်ပဲ ဆုံတွေ့မိကြရာမှ ကာမနွံထဲမှ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်..။

ကိုကိုရဲ့ တယုတယ နမ်းရှိုက် ယက်စုပ်ပေးခဲ့မှုက ကျမစိတ်တွေ ကပြောင်းကပြန် ဖြစ်သွားစေခဲ့ပါသည်..။ ကြီးထွားရှည်လျားလှတဲ့ ကိုကို့ဟာကြီးကို အနီးကပ် ကိုင်တွယ်လိုက်မိကတည်းက ကျမ...ကျမ....။

တွေးသာကြည့်ကြပါတော့ ရှင်..။ အဲဒီ စောစောပိုင်းက အဖြစ်အပျက်တွေဟာ မတိုင်ပင်ရ ၊ မစီစဉ်ထားရပဲနှင့် အချိန်ကိုက် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရတာပါ..။ နောက်ပိုင်းမှ သိရတာက ကိုကိုတစ်ယောက် ရေချိုးကန်ဘေးနားက သူ့နားနေခန်းလေးထဲမှာ ကြီးထွားစေသော ဆေးများလူးလိမ်းကာ သူ့စိတ်တွေ တအားဖောက်ပြန်နေသည်ကို ကျမ လုံးဝမသိခဲ့ရပါ..။ 

ကျမ မထင်မှတ်ပဲ ကိုကို့ကို လိုက်ရှာရင်း သူ့နားနေခန်းလေးထဲကို ရုတ်တရက်ရောက်သွားခဲ့မိရာက ကိုကိုဟာ သူ့ဟာကြီးကို ဆုတ်ကိုင်လျက် တအားငြီးငြူနေတာကို မြင်တွေ့လိုက်ရလို့ ကျမ စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ သူ့အနားကို ကပ်ပြီး လက်လွတ်စပယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်လေ..။ 

အဲဒီရဲ့ နောက်မှာတော့ ကိုကိုနဲ့ ကျမငယ်ငယ်တို့ ကာမပင်လယ်ကြီးထဲကို မမောနိုင်မပန်းနိုင် ကူးခတ်နေခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်တွေထဲ သက်ဆင်းခဲ့ရတော့တာပါ ရှင်..။

ကိုကို့ရဲ့ အစုပ်အယက်သန်မှုကြောင့် ကျမဟာလေး ရွသထက် ရွ ၊ ဖောင်းသထက် ဖောင်းကာ လာခဲ့ရပါသည်.။ အတွင်းသားတွေလည်း တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်ခါလာပြီး အရည်တွေဟာ အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ မြင်မကောင်းအောင်ပင် စိုရွှဲကာနေပြီး ကျမမှာလည်း အသက်ရှူမမှန်နိုင်အောင်ပင် မောနေရသည်..။ 

ကျောင်းအားကစားပွဲမှာ မမောမပန်းတမ်း သက်လုံကောင်းစွာနဲ့ ပြေးလွှားခဲ့ဖူးတဲ့ ကျမ အခုတော့ အိပ်ယာလေးပေါ်မှာ မောနေပြီး ရင်ထဲမှာလည်း တလှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားနေရသည်..။

ကိုကို အားပါးတရ ယက်စုပ်ပေးမှုကို ခံနေရတဲ့ ကျမ ခါးလေးကော့ကော့ပြီး တွန့်လိမ်ကော့ပျံလို့နေရသည်..။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကုတင်ဘောင်ကို တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရသည်..။

အံကြိတ်ထားပေမယ့် ငြီးငြူသံတွေက မထိန်းနိုင်ပဲ တိုးတိတ်စွာ ထွက်ပေါ်လို့နေသည်..။ ဆီဆွတ်ထားတဲ့ ကိုကိုဟာကြီးက အဖျားမြုပ်အောင် ကျမဟာလေးထဲသို့ ဝင်လာသည်..။

“ အ..အ.......ဝင်...ဝင်.....ဝင်သွားပြီ....ကိုကိုရဲ့...အိ..အ....”

ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ကျမစောက်ဖုတ်လေးမှာ ဖြူဝင်းတင်းကားပြီး စူထွက်လာတယ်...။ အဲဒီအခါကျမှ ကိုကို့ရဲ့ နီတာရဲကြီးဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဟာကြီးကို ကျမအဖုတ်လေး အဝမှာ တေ့ပြီး ဖိချလိုက်သည်..။ 

ပထမ ဗြစ်...ပလွတ်....ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်ဟာ ကိုကို့ရဲ့ ဟိုဟာကြီးနဲ့ အတူ အထဲကို လိပ်ဝင်သွားပြီးမှ ဒုတိယ ပလွတ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ အထဲဝင်သွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေဟာ ပြန်ကန်ထွက်လာပါတယ်..။ တတိယ ကျမစောက်ပတ်လေး တင်းကြပ်စွာနဲ့ ကိုကို့အချောင်းကြီးကို ညှစ်ထားလိုက်မိပါတယ်..။

“ အိ...အီး....ဟင့်....ဝင်..ဝင် သွားပြီ...ကိုကိုရဲ့...အင်း...အင်း....”

ကိုကို့ လက်တွေက ကျမရဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေပေါ်ကနေ တဖြည်းဖြည်း ပွတ်သပ်ရင်း အထက်ကို တက်လာပြီး လုံးဝန်းဆူဖြိုးနေတဲ့ ကျမ နို့တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ဆုတ်ကိုင် ဖြစ်ညှစ်ပေးလာပြန်တယ်..။ 

ပြီးတော့မှ ဖူးဖူးရွရွ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို အငမ်းမရ ဖိကပ်စုတ်ယူလိုက်ကာ လက်နှစ်ဖက်က ဂျိုင်းအောက်ကနေ လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်မလိုက်သည်..။ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်ထွက်သွားမတတ် စုပ်ယူလိုက်ရင်းမှ ဖိဆောင့်ချလိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်..။

“ ဗြစ်...ဗြစ်......အင့်...အား.....နာတယ်....ကိုကို.....နာတယ်.....အမလေး

လေး.....အီး...ဟီး ဟီး....”

ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ဖြတ်ဖြတ်လူးနေအောင် ခံစားလိုက်ရပါတယ်..။ ကြီးထွားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ ကိုကို့ဟာကြီးက ကျမစောက်ပတ်လေးထဲကို ထိုးထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ပြည့်သိပ်တင်းကြပ်စွာ ဝင်ရောက်လို့ ခေါင်းကိုရမ်းခါပြီး အော်ဟစ်လိုက်မိတယ်..။

“ ဟိတ်.....သိပ်မအော်နဲ့လေ.....ညီမလေး...ရဲ့...”

“ ရှီး.....အား...ဟား......ကျွတ် ကျွတ်....နာတယ်....ကိုကို....ပြန်...ပြန်နှုတ်ပေးပါ...ကိုကိုရယ်....အင်း..ဟင်းဟင်း....”

“ ခဏလေးပါ.....ညီမလေး ရဲ့...နော်.....”

ကိုကိုက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမ နို့လေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ငုံပြီး စို့လိုက်ပြန်ပါတယ်..။ လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေပါ...။ ကျန်တဲ့ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်နေပြန်ပါတယ်..ရှင်..။

နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားများနဲ့ ဖွဖွလေးကိုက်ထားပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ လိမ့်ပတ်ကလိပြန်သလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျန်တဲ့ နို့သီးခေါင်းတစ်ခုကို လက်ချောင်းလေးတွေကြားမှာ ညှစ်ပြီး ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်တော့..။ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားသလို အစောက နာကျင်မှုတွေလည်း ကွယ်ပျောက်ကုန်ကြသည်..။ အံ့တော့ အလွန် အံသြစရာပါပဲ...ရှင်..။

တကယ်ပါပဲ...တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ခံစားလာရသည်..။ အစောက နာကျင်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲကလည်း တရွရွနဲ့ သိပ်ကို အရသာ ရှိနေပြန်ပါတယ်..။ 

ဒါနဲ့ ကျမ ခါးလေး မသိမသာ တွန့်လိမ်လိုက်မိသည်..။ ခုနကလိုပဲ ကိုကို ကျမ ပုခုံးကလေးကို စုံဆွဲကိုင်ပြီး တစ်ချက် ဖိဆောင့် လိုက်သည်..။

“ ဗြစ်....ဘွတ်.....”

“ အား...အာ့.....ရှီး....ကျွတ်...ကျွတ်....နာတယ်.....”

တစ်ချက်ဆို တစ်ချက် သိသိသာသာကြီး နစ်ဝင်လာတဲ့ ကိုကို့ဟာကြီးက အထဲမှာ ဘာနဲ့ ထောက်မိနေသည် မသိ...။ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်နေတာကို သတိထားမိလိုက်ပြန်ပါသည်..။ ကြီးထွားသလောက် အဖုအထစ်ထစ်နဲ့ အကြောကြီးများ ယှက်ဖြာနေတဲ့ ကိုကို့ရဲ့ ဟာကြီးမှာလည်း အဆုံးမရောက်တရောက် ထိဝင်နေပါပြီ..။ 

အဲဒါကိုလည်း ယောင်ရမ်းပြီး လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်မိလိုက်လို့ သိရပြန်ပါတယ်..။ ကြွက်တွင်းကလေးထဲကို မြွေကြီးတစ်ကောင် ဝင်အောင်းနေသလို ဖင်မလှဲ့သာ ၊ ခေါင်းမလှဲ့သာ အနေအထားမျိုး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖြစ်နေပါတယ်..။

ဆီးစပ်နှစ်ခုစလုံးရဲ့ ထိကပ်နေတာမို့ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတာကိုလည်း သိသာစွာ နှစ်ဦးစလုံး ကြားသိနေရပါသည်..။ ကိုကို ဆက်မဖိသွင်းသေးပဲ အသာရပ်ပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ဆုပ် ချေပေးပြီး ကျမရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ပါ လက်ချောင်းများနဲ့ ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးပြန်သည်..။ 

လက်တစ်ဖက်က ကျောဖက်ကနေ ပွေ့ပိုက်ထားပြီး တော့ ကော့တက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ တောင်ပူစာလေးနှစ်ခုသဖွယ် မောက်ကြွဆူဖြိုးနေတဲ့ နို့လေးတွေကို မျက်နှာနဲ့ လျှောက်ပွတ်သပ်ကာ အငမ်းမရ စို့လိုက်ပြန်သည်..။

လက်တစ်ဖက်က နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေရာက မဆွဲသာဆွဲသာ အကွဲကြောင်းလေးထိပ် အစေ့လေးကို လက်ချောင်းနဲ့ ကလော်ထုတ်ပြီး ဖွဖွလေး ဖိပွတ်နေသည်..။ နို့ကို စို့နေတဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့နေရာက အတန်ကြာတော့ အထက်အောက် ပြိုင်တူ နို့သီးခေါင်းလေး ဖိကိုက်တာရယ်..၊ စောက်စေ့ကလေးကို ပွတ်ချေတာရယ် အချိန်ကိုက် ပွတ်သပ်လှိမ့်ချေလိုက်ပြန်ရာ..။

“ အား....ဟင်း..ဟင်း....အာ့....ယား....ကျွတ်..ကျွတ်....”

ကျမ အဆက်မပြတ် ငြီးတွားရင် ကိုကို့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ပစ်လိုက်သလို ကားထောင်ထားတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကလည်း ကိုကိုရဲ့ ခါးပေါ်ကျော်ခွပြီး လိမ်ကျစ်ပစ်လိုက်မိရပြန်သည်..။

ကိုကို ဆက်မဖိသေးပဲ အသာရပ်ပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ဆုပ် ချေပေးနေပြီး ကျမရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုပါ လက်ချောင်းကလေးတွေ နဲ့ ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးပြန်သည်..။ 

လက်တစ်ဖက်က ကျောဖက်ကနေ ပွေ့ပိုက်ထားပြီး ကော့ကြွတက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ တောင်ပူစာလေးနှစ်ခုသဖွယ် မောက်ကြွဆူဖြိုးနေတဲ့ နို့လေးတွေကို မျက်နှာကြီးနဲ့ လျှောက်ပွတ်သပ်ခါ အငမ်းမရ စို့လိုက်ပြန်သည်..။

လက်တစ်ဖက်က နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေရာက မဆွဲသာဆွဲသာ အကွဲကြောင်းထိပ် အစေ့လေးကို လက်ချောင်းနဲ့ ကလော်ထုတ်ပြီး ဖွဖွလေး ဖိပွတ်နေသည်..။ နို့ကိုစို့နေတဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေရာက အတန်ကြာတော့ အထက်အောက် ပြိုင်တူ နို့သီးခေါင်းလေး ဖိကိုက်တာရယ် ၊ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ချေတာရယ် အချိန်ကိုက် ပွတ်သပ်လှိမ့်ချေ ပေးလိုက်ပြန်ရာ…

“ ဟင်းဟင်း…..အင့်..အား….အ…….ယား…….ကျွတ်ကျွတ်….”

ကျမ အတောမသတ် ငြီးတွားရင်း ကိုကို့ရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ပစ်လိုက်သလို ကားထောင်ထားတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကလည်း ကိုကိုရဲ့ ခါးပေါ် ကျော်ခွပြီး လိမ်ကျစ်ပစ်လိုက်မိရပြန်ပါသည်..။

အတန်ကြာ လှိမ့်ချေ ပွတ်သပ်ပေးနေမှုကို ကျမ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ်လာရပြန်ပါသည်..။

“ ဟင်းဟင်း…..အင်း…….အ…..အ…..တ..တစ်မျိုးကြီး…ကိုကိုရယ်….ညီမလေး မနေတတ်တော့ဘူး……ဟင်းဟင်း……….”

ဘယ်လိုမှ အောင့်အီးမထားနိုင်တော့တဲ့ အဆုံး ဖွင့်ဟ လမ်းကြောင်း ထုပ်ပြောလိုက်မိပါတော့သည်..။ ကိုကိုဟာ ကျမ စကားအဆုံးမှာ သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ကျောအောက်မှာ လျှိုသွင်းလိုက်သလို နို့တွေစို့နေတဲ့ ကိုကို့မျက်နှာဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ ဗိုက်သားဆီကို ဖိပွတ်နမ်းရှိုက်သွားပြန်သည်..။ ဒီလို နမ်းရှိုက်မှုကလည်း ကျမအဖို့ တစ်မျိုးအရသာ ရှိလွန်းလှပါတယ်..။

ကိုကိုဟာ ကျမဗိုက်သားကို နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုထောင်မတ်၍ ကျမကိုလှမ်းကြည့်ပြန်ရာ ကိုကို့မျက်နှာမှာ ချွေးတွေစို့ထွက်ပြီး နေတာ တွေ့ရပြန်တော့ ဘာကြောင့်မှန်း မသိပါဘူး..။ ကျမလေ ကိုကို့ကို တအားသနားသွားမိပြီး ကျမလက်တွေနဲ့ ကိုကို့မျက်နှာက ချွေးတွေကို သုတ်ပေးလိုက်သည်.။ ကိုကို ကျမကို တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး…

“ တက်လိုးတော့မယ် နော်……ညီမလေး…..”

“ အင့်….အင်း…..သဘောပဲ…ကိုကို….သိပ်များ နာအုံးမလား…ကိုကို….”

“ နဲနဲတော့ နာအုံးမှာ…..အောင့်ခံလိုက်ပါအုံး…ညီမလေးရယ်….နောက်ဆို တအားကောင်းလာမှာ….ပါ….”

ကိုကို ကျမကို စကားပြောရင်းက ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး နို့တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းကြီး အုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်တယ်…။ ဆုတ်ချေပြီးပြန်တော့ နို့နှစ်လုံးစလုံးဟာ ထူပူနေပါတယ်…။ ကိုကို နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ချေရင်းက အောက်ဖိပွတ်သွားပြီး ကျမ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ကာ ဆတ်ခနဲ ဖိဆောင့်လိုက်ပါတယ်..။

“ ဗြစ်……ဖောက်……..ဒုတ်……..အား…….”

စူးစူးနင့်နင့်ကြီး တိုးဝင်လာတဲ့ ကိုကို့ဟာကြီးကြောင့် ကျမ စောက်ပတ်အောက်မှာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်ပြီး နာကျင်သွားသလို စောက်ပတ်အတွင်းထဲမှာလည်း သူဟာကြီးရဲ့ ထိပ်က ဘာကိုထိုးဖောက်သွားမှန်း မသိ…၊ ရင်ထဲကို လှိုက်တက်သွားရပါတယ်..။ ကျမ စောက်ပတ်လေးတော့ ကွာပြဲသွားပြီ ထင်ပါရဲ့ ရှင်….။

ကိုကို ကျမခါးလေးကို ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို တဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်နေပြန်ရာ အထဲ လက်နှင့်လျှိုသွင်းပြီး အသဲတွေအူတွေ ဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရပါသည်.။ အဝင်နာသလောက် ပြန်အထွက်မှာလည်း နာတာပါပဲ….။ အဲသလို ဆွဲချွတ်နေတဲ့ အခိုက်ကလေးမှာပဲ ကိုကို့လက်တစ်ဖက်က ကျမ နို့တစ်ဖက်ကို ဖမ်းကိုင် ဖျစ်ညှစ်လှိမ့်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်..။

အောက်ပိုင်းက နာကျင်နေသလောက် အပေါ်ပိုင်းကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးနေမှုက ကောင်းနေပြန်သည်..။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ တင်းထောင်ထလာစေတဲ့အထိ ပါပဲ..။ တင်းထောင်စပြုနေတဲ့ အဲဒီ နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကို ကိုကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့ပြန်သည်..။ ကိုကို့ရဲ့ ထုံးစံထင်ပါရဲ့…။ ပါးစပ်ရော လက်ရော နို့သီးခေါင်းကို ပြိုင်တူ ကြိတ်ချေပေးတဲ့အခါ ကျမ တွန့်လိမ်သွားရပြန်သည်..။

အံမယ်လေး……အသံတွေတောင် ထွက်နေအောင်ပဲ နို့တွေကို စို့ပေးနေလိုက်ပြန်သည်..။ နို့ကိုစို့ပြီး အထက် ရင်ညွန့််သားလေးတွေကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။ အထူးသဖြင့် ရင်ပတ်အလယ် အထက်တဲ့တဲ့ လည်ပင်းရဲ့ အောက်ခြေကလေးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ယူလိုက်တော့ ကျမလဲ သိပ်ကို ခံစားလိုက်ရပါသည်…။ 

နာလို့ မဟုတ် …၊ ယားသလိုလိုဖြစ်ပြီး အမည်မဖော်ပြနိုင်တဲ့ ဝေဒနာတစ်ရပ် ပြိုင်တူ ခံစားလိုက်ရပြီး ခါးလေးကို ဘယ်ညာ ရမ်းခါပစ်လိုက်မိပါသည်…။

ကိုကို့ဟာကြီး အဖျား ရောက်သွားတဲ့အထိ ဆွဲချွတ်သွားပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလာပြန်ပါသည်..။ ကျမ စောက်ပတ်လေးမျာ တနင့်တပိုးကြီး ဝင်လာတဲ့ ကိုကိုရဲ့ လီးကြီး…( ကန်တော့နော်…ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောပါရစေတော့…) တစ်ရစ်ပြီး တစ်ရစ် တင်းကြပ်လာသည်..။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်….ဖွတ်……ဖွတ်….ဖြစ်……”

“ အင့်…..အင်း…အင်း….ကျွတ်……….ကျွတ်……အီး………”

ကျမ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရပြန်သည်..။ ကြီးထွားလွန်းတဲ့ ကိုကို့လီးကြီးက ရှည်လျားလဲ ရှည်လျားလွန်းပါသည်..။ အဲသည် လီးရှည်ရှည်ကြီးထိပ်က စောက်ပတ်ထဲက သားအိမ်ကို ထိုးထောက်မိလာသည်..။ ရုတ်တရက် ကျမ ကျင်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ပါးစပ်မှ အသံထွက် ငြီးငြူရင်း ကိုကို့ရဲ့ ဂုတ်ပိုးကို မမှီမကမ်း ဖိချ ဆွဲဖက်လိုက်ရသည်..။

“ နာလို့လား….ဟင်…ညီမလေး…..”

“ ဟင့်အင်း…ကျပ်တီးကျပ်တောင့်ကြီး….အောင့်လည်း အောင့်တယ်….ကိုကိုရဲ့……”

ကျမ ငြီးသံကြောင့် ကိုကိုဆက်မဖိသေးပဲ…မျက်နှာလေးကို ပွတ်သပ် ၊ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကို ဖယ်ရှားရင်းမှ ပြောရှာပါသည်..။

“ သားအိမ်ကို ထောက်မိလို့နဲ့ တူတယ်….”

“ ဟင်…ဟုတ်လား….ဒါ…ဒါဆိုရင်..ခ…ခလေး…..မွေး…..မွေး……..”

“ အော်…ညီမလေးရယ်…..လိုးတိုင်း ခလေးမွေးကြမယ်ဆိုရင်….လူတွေ တစ်ယောက်ပေါ် တစ်ယောက် ထပ်ကုန်ကြတော့မှာပေါ့…”

“ ညီ…….ညီ…..ညီမလေး…..ဗိုက်….ဗိုက်ကြီးမှာ ကြောက်….ကြောက်…….ရှက်…….ရှက်လဲ…..”

“ မကြောက်ပါနဲ့…ညီမလေးရယ်…..ဗိုက်မကြီးအောင် လုပ်တဲ့ ခေတ်မှီဆေးဝါးတွေ ရှိတယ်…ဟ…..”

“ ဟုတ်လား…ကိုကို…….”

“ ဟုတ်တယ်…တစ်ခါလုပ်ထားရင် ငါးနှစ်လောက်ကတော့ ဗိုက်မကြီးဘူး….စိတ်ချ….”

“ ဒီလိုဆို…….တော်ပါသေးရဲ့…..ကိုကိုရယ်…….”

“ ခု…ကိုကို ညီမလေးကို လိုးတာ လူကြီးတွေ မသိစေနဲ့နော်…..ဟုတ်လား….”

“ အင်း……..”

ကိုကို ကျမကို တယုတယ နမ်းရှိုက်နေရင်းမှ စကားတွေ အမျှင်မပြတ် ပြောဆိုနေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့တွေရော ဗိုက်သားလေးတွေရော ပေါင်တွင်းသားလေးတွေပါ မကျန် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးပြန်တော့ နာကျင်ခံခက်တာတွေ ပြေပျောက်သွားရပြန်သည်..။

ကိုကို ကျမစကားအဆုံးမှာတော့ ဖင်ကြီးကို ကြွပြီး စောက်ပတ်လေးထဲ နစ်ဝင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲချွတ်သွားပြန်သည်.။ တဝက်လောက် အရောက်မှာ ဆတ်ခနဲ ဖိဆောင့်လိုက်သည်…။

“ ဗြစ်….စွပ်…….ဖွတ်…ဖတ်…..စွပ်…..”

“ အင့် အင့်….အင့်…….ဟင်း.ဟင်း……အီး…..”

“ ခုတော့ …ကိုကို ကျမငြီးသံလေးကို လျစ်လျူရှုပစ်လိုက်ပြီး အဆက်မပြတ် ဖိဖိဆောင့်ချပါတော့သည်…။ ကိုကိုရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်အစုံနဲ့ ကျမ တွန်းထားမိသည်..။ မရပါ..။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သလောက် အဖုအထစ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းကြီးများ ထနေတဲ့ လီးကြီးဟာ အဆုံးထိ နစ်ဝင်လာလိုက် အဖျားထိ ဆွဲချွတ်လိုက် ဖိသိပ်ကပ်ဆောင့်လိုက်နဲ့ မြန်မြန်ကြီး ကိုလိုးဆောင့်နေပြန်သည်..။

“ ဗြစ်……..ဗြစ်…..စွပ်….ဖတ်…….ဖွတ်…..စွိ.စွိ……..”

“ အင့်…………ဟင့်…အား…..အိုး……ဟင်းဟင်း……..”

အရည်များ စိုရွှဲနေလို့ ထင်ပါရဲ့…။ ကိုကို့လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း စောက်ပတ်လေးထဲက အသံတွေ ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်လို့နေပါတယ်..။ လီးထိပ်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲရှိတဲ့ အသားဆိုင်တွေကို ပွတ်တိုက် တွန်းထိုး မွှေနှောက်ပါများလို့ ထင်တယ်…။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပူထူပြီး တင်းကျစ်လာသည်..။ ကောင်းလည်း တအားခံ ကောင်းလာသည်..။

တစ်ချက်တစ်ချက် အရှိန်လွန်ပြီး လီးထိပ်ကြီးက ကျမရဲ့ သားအိမ်ခေါင်းကို လာလာထောက်မိပြန်ရာ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး နာကောင်းကြီးမို့ ကျမ ကိုကို့ ကို အတင်းပဲ မလွတ်တမ်း ဖက်တွယ်ထားလိုက်သည်..။ နောက်ထပ် ဒုတ်ခနဲ မြည်သံလေးနဲ့အတူ ကျင်ခနဲဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်စက်နဲ့ အတို့ခံလိုက်ရသလို တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး သွားရသည်..။

“ ဟင့်…..အင့်….ဖြေး……ဖြေး……ကိုကို….ဟင့်….အီး…….”

ကျမ နှုတ်ဖျားလေး စုချွန် တအင့်အင့်…အော်ဟစ်ငြီးငြူရင်း ကိုကို့ရင်ဘတ်ကို ဆီးတွန်းထားလိုက်ရပြန်ပါသည်..။ ဒါပေမယ့် ကိုကို လက်တွေနဲ ဖယ်ချပြီး ကုန်းကြလာတဲ့ ကျမရဲ့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းဖိထားပြီး လက်တစ်ဖက်က ကျမ ခါးကို တင်းတင်းဆွဲပြီး ဖိဆောင့်ပစ်နေသည်မှာ အဆတ်မပြတ်တော့ပါ….။

လီးကြီး ဝင်တိုင်း တင်းကြပ်နေတဲ့ ကျမ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများ အနားတွေ စုတ်ကုန်ပြီလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ကိုကို့ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းလှသည်.။

“ ဗြစ်…ဗြစ်….ဖတ်ဖတ်………စွပ်စွပ်….ဗြစ်…..”

“ အာ….အင့်…အင့်…….ဟင့်………လုပ်…လုပ်ပြန်ပြီ…..ဖြေးဖြေး……ကိုကို……ဟွန့်ဟွန့်…..ဟင်း…..”

“ အ…ခ….ခနလေး…အေး……..ခန…ကောင်းလာပြီ….ညီမလေးရဲ့…..”

“ ဗြစ်…ဘွတ်…..ဘွတ်….စွပ်…..စွပ်……..”

ကိုကိုမောဟိုက်သံနဲ့ အသက်ရှူပြင်းပြင်းကြီး ရှူရှိုက်ရင်း ပြောလျက်မှ မနားတမ်း လိုးသွင်းနေရာ ကျမမှာ နာကောင်းကြီး အီဆိမ့်သော အရသာကို တဖြေးဖြေး ခံစားလာရပါတယ်..။

“ အား……..ကိုကို…..ကို..ညီမလေး….အိုး…ဟီး……..အီး….”

ကျမ စကားကို ဆုံးအောင် မပြောနိုင်တော့ပါ…။ ဖင်စအိုဝလေး ကြုံ့ဝင်သွားပြီး ကျင်တက်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခတ်လာပြီး ရင်ထဲမှာ လှိုက်ခနဲဖြစ်ပြီး စောက်ပတ်လေးထဲမှ တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရေတွေ ဒလဟော ထွက်ကျကုန်ကာ ကျမ……..ကျမ ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိရတော့ပါဘူး….ရှင်…။

ကိုကိုရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုကြမ်း ပိုပြင်းလာပါတယ်…။ ရင်ဘတ်ကို ဖိထောက်ထားတဲ့ လက်က နို့တွေကို ဖြစ်ညှစ် ဆုတ်ချေရင်း ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီး တအား ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။

“ ကောင်း…….အင့် ဟင့်……ကောင်းလိုက်တာ….ကို…..အင့်အင့်….ကိုကိုရယ်…….ဟူး……..”

ကျမ ဗလုံးဗထွေး ရေရွတ်လိုက်မိပြီး …နာကျင်ပေမယ့် ကျမ တင်ပါးကြီးတွေကို ဘယ်လူးညာလိမ့် တသိမ့်သိမ့် ခံစားရင်း ဖင်ကို ကော့မြှောက်ပေးမိရတဲ့အထိ ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေတော့တာပါပဲ…။

“ ပြွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….စွတ်….ဖွတ်……”

“ ဟင့်….အင့်….အိုး……ဟင့်.အီး……ရှီး….အား…..”

အရည်များ စိုရွှဲနေတဲ့ လီးနဲ့ စောက်ပတ်ဟာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးမိလိုက်တဲ့အခါတိုင်း အရေများ ပန်းထွက်ကုန်ရပြန်သည်..။ 

ဒီလို အဆက်မပြတ် ဆောင့်နေရင်းက ကိုကို့ရဲ့ လီးကြီးထိပ်က ပူနွေးတဲ့ အရည်များ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ပန်းထုတ်ပေးခြင်း ခံလိုက်ရတဲ့ တခဏအတွင်းမှာ ကျမ ကြက်သီးများထ ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုသွားသလို တစ်ကိုယ်လုံး အီဆိမ့်အောင် ကောင်းလွန်းလှသည်မှာ အိပ်ယာထဲက ထပြီး ခုန်ပေါက်ထွက်ပြေးလိုက်ချင်တော့တာပါပဲ…။

ဒါပေမယ့် ကိုကိုက ကျမရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖိထားလို့ ထမပြေးနိုင်တော့ပါဘူး ရှင်….။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။