သံယောဇဉ် ရှိဖူးခဲ့သော ကျွန်တော့်ကောင်မလေးများ အပိုင်း ( ၃ )

သံယောဇဉ် ရှိဖူးခဲ့သော ကျွန်တော့်ကောင်မလေးများ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ထွန်းတောက်နေ

စီးလာသော (၁၂၄) ကားနံပါတ်က ပင်နီစူလာ တစ်ဖက်ခြမ်းမှာ ရပ်သည်။ ကားပေါ်က ဆင်းပြီး မြန်မာထုံးစံအတိုင်း မီးပွိုင့်မှမကူးပဲ ကားရှင်းသည်နှင့် အပြေးကလေး ဖြတ်ကူးကြသည်။ Traffic Police ကိုလည်း ကြည့်ရသေးသည်။ တခါတလေ ဒီနားမှာ လာပြီး စောင့်ဖမ်းတတ်သည်။ ဖမ်းလည်း ကူးနေကြသူများက များလှသည်။ Bata ဖိနပ်ဆိုင်ဒေါင့်အရောက်မှာတင် ကျောင်းက သူငယ်ချင်း အပေအတေ တစ်ယောက်ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။ 

ပုံစံကတော့ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည့် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ပြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ဘေးက တစ်ယောက်ကိုပင် လက်တို့ပြီး ပြလိုက်သေးသည်။ ဘယ်ယုံမလဲလေ။ အရင်က စော်တောင် မရှိခဲ့ဘူးတဲ့ ကျွန်တော်က ဘေးမှာ မိန်းမချောလေးနှစ်ယောက်နဲ့ အတူတူ ပြုံးရယ်ရင်း သူတို့ရှေ့က ဖြတ်သွားသည်မှာ အခု ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ဖြစ်သည်။

မကြာမီ အချိန်လေးတွင် နောက်ကနေ လက်တစ်ဖက် လှမ်းဆွဲလာသည်။ သီရိတို့က ရှေ့မှာဆိုတော့ မမြင်လိုက်ပဲ ဆက်ထွက်သွားကြသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်မှ နောက်က မပါမှန်းသိပြီး ရပ်စောင့်နေကြသည်။

“ ဟေ့ကောင် သားကြီး.. မင်းမှ ဟုတ်ရဲ့လားကွ။ ကိုယ့်မျက်လုံးတောင် ကိုယ်မယုံနိုင်စရာပဲ.. ” 

“ အေး မယုံလည်း လဲသေပေါ့ကွာ။ လခွမ်းမှပဲ။ ငါက မပိုင်ရင် ခြင်တောင် မရိုက်ဘူး။ မယုံရင် လိုက်လာခဲ့လေ။ ကိုယ့်ကောင်မလေးတွေကို ထမင်းလိုက်ကျွေးတာကွ ” 

“ ဘာ…. အေးပေါ့ကွာ.. လုပ်ကြပေါ့… မင်းတို့ ခေတ်ပဲဟာ… မနှောင့်ယှက်တော့ပါဘူးကွာ.. .. ဒါပေမယ့် မတွေ့အောင်တော့ရှောင်နော်။ တွေ့ရင်တော့ အကြပ်ခံရမှာ အသေအချာပဲ... ” 

“ ဟာဟ… ကြပ်ပေါ့ကွ..ငါက ဘာကိုကြောက်ရမှာလဲ… ကိုဖြိုး အကြောင်း သိတယ်မလား မပိုင်ရင် ခြင်တောင်ရိုက်တာမဟုတ်ဘူး….ဘိုင့်ဘိုင်ကွာ…  ” ဆိုပြီး ရှေ့မှာစောင့်နေကြသော သီရိတို့ နှစ်ယောက်နောက်ဆီနားကို ဆက်သွားရသည်။

သီရိက .. 

“ ကိုဖြိုးကလည်းကွာ ဘယ်သူတွေနဲ့ ပြောနေတာလဲ မသိဘူး။ ပုံစံတွေက ဘာပုံစံတွေလည်း မသိဘူး။ ပါးစပ်မှာလည်း ကွမ်းတွေချည်းပဲ ပုံစံကလည်း အလုပ်ကြမ်းသမားရုပ်တွေနဲ့… အဲလိုတွေနဲ့ အပေါင်းအသင်းမလုပ်ပါနဲ့…. ” 

“ အယ်… အဲလိုကြီးတော့ မဟုတ်ဘူးလေကွာ… ယောက်ျားလေးတွေပဲဟာ…. တချို့က စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်နေကြတာလေကွာ… ကွမ်းကတော့ သူတို့ ကြိုက်လို့ နေမှာပေါ့ကွ…. သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးတွေတော့ မဟုတ်ပါဘူးကွာ… ဒီလိုပဲ ကြုံရင် နှုတ်ဆက်လိုက်တာပေါ့။ အမြဲတမ်း တွဲဖြစ်တာမှမဟုတ်တာကွာ….. တခါတလေပါ…. ” 

“ ထားပါတော့.. ကဲ အခု ဘယ်မှာ စားကြမတုန်း… မြနန္ဒာမှာ စားမလား အပေါ်က ဝင်းမြန်မာမှာစားမလား.. ဒါမှမဟုတ် Basement ထဲက Oriental House တို့ ဧရာဝတီတို့မှာ စားမလား…. ဘယ်နေရာ ရွေးမလဲ... ” 

“ မြန်မာစာ ကောင်းကောင်းစားချင်တယ်… ဝင်းမြန်မာမှာ သွားစားမယ်။ အဲဒီမှာ ယိုးဒယားသင်္ဘောသီးထောင်းလည်း စားကောင်းတယ်။ မငယ်… အဲဒီပဲ သွားမယ်နော်… ”  ဆိုပြီး သီရိက ပြောလာသည်။

“ စားလေ သီရိရဲ့ ကောင်းသားပဲ။ အဲဒီဆိုင်က ဟင်းချက်မဆိုးဘူးဟ.. တခြားဆိုင်ထက်သာတယ်… အဲဒီကိုပဲ သွားကြမယ်.. ” 

ဒီလိုနှင့် ကျွန်တော်တို့ Pennisula Plaza 4th Floor မှာရှိသော ဝင်းမြန်မာ ထမင်းဆိုင်သို့ တက်ခဲ့ကြသည်။မှာပြီးတော့ ထိုင်စားဖို့ စားပွဲကိုလည်း တော်တော်လေး ရှာလိုက်ရသည်။ နေရာတိုင်းမှာ လူက ပြည့်နေသည်။ Sunday ပိတ်ရက်လည်း ဖြစ်နေတော့ Pennisula ဘယ်နေရာမှာမဆို လူတွေ ပုံနေသည်။စားပွဲလွတ် တစ်ခုကိုတွေ့တော့ ကမန်းကတန်း နေရာဦးလိုက်ရသည်။ သုံးယောက်ထိုင်ပြီး စားနေကြတုန်း ကျွန်တော့်မျက်စိက ရှေ့ဘက်စားပွဲ အောက်ကို မတော်တဆ သွားကြည့်မိသည်။ 

ဟိုက်… ရှေ့ကစားပွဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက်က အောက်စလွတ်နေသည်ပဲ။ သူဝတ်ထားသော အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို အထင်းသားမြင်နေရသည်။ မြင်နေရသည့်နေရာက သီရိနှင့် မငယ်တို့ နှစ်ယောက် ထိုင်နေသည့်ကြားက ဆိုတော့ ဟိုဘက်ကလည်း မရိပ်မိပေ။ 

ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ကြည့်လိုက်စားလိုက် ဖြင့် တော်တော်လေး စားလို့ဝင်သွားသည်။ ထမင်းကို ပေါင်ဖြူဖြူဟင်းဖြင့် စားနေရသည့်နှင့်တူသည်။ ဗိုက်လည်း၀ မျက်စိလည်း၀ ဖြစ်သွားသည်။ မြန်မာမိန်းကလေးတွေ တော်တော်များများ အဝတ်အစားကို နိုင်ငံတကာနှင့် တန်းတူရင်ဘောင်တန်း ဝတ်နိုင်သော်လည်း စလုံးသူတွေလို မထိုင်တတ်သေးပေ။ ထိုင်လိုက်လျှင် အောက်က လွတ်မြဲပင်။ 

ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ ဘာမှမသိရှာ ဝယ်လာသော အသုတ်နှစ်ပွဲကို ငရုတ်သီးစပ်စပ်ဖြင့် တရှုးရှုး တရှဲရှဲ စားနေကြသည်။ စားပြီးသည်နှင့် မြန်မြန်ပဲ ဆိုင်အပြင် ပြန်ထွက်ခဲ့ကြသည်။ နောက်မှာကလည်း ထမင်ဟင်းထည့်လာသော ဘန်းလေးတွေကိုင်ပြီး နေရာရှာနေကြသူများက တန်းစီနေသည်။

“ သီရိတို့ ဘာလုပ်ဖို့ ရှိသေးလဲဟင်… ” 

“ အင်း…… ဖုံးကတ်ဝယ်မယ်.. ရန်ကုန်က ပိုက်ဆံရောက်ပြီလား သွားမေးဦးမယ်။ ပြီးရင် မငယ်က ငွေလွှဲဦးမယ်ပြောတယ်။ ပြီးတော့ ငွေဇင်ယော်ဆိုင်က ငါးရယ် ပုဇွန်ရယ် ပဲပြုတ်ရယ် ဝယ်ဖို့ ရှိတယ်။ ကိုဖြိုးကော ဘာလုပ်ဖို့ရှိလဲ… ” 

“ ဘာမှ မရှိပါဘူး။ ရပါတယ် သွားလေ နောက်ကပဲ လိုက်ခဲ့မယ် ” 

“ မငယ်က ငွေလွဲပြီးရင် လေယာဉ်လက်မှတ် တချက်စုံစမ်းချင်သေးတယ်။ နောက်လ ရန်ကုန်ပြန်မှာဆိုတော့ Booking ကြိုလုပ်ခဲ့ချင်လို့… ” 

“ အင်း.. ဖြစ်ပါတယ်…. ” 

ဒီလိုနဲ့ သူတို့နောက်ကနေ တဆိုင်ဝင် တဆိုင်ထွက် လိုက်ခဲ့သည်။

“ မငယ်က ရန်ကုန်ပြန်မှာဆိုတော့ မငယ်အမကြီးကကော… အတူတူပဲလား.. ” 

“ အင်း… သူလည်းပြန်မှာလေ.. ခွင့် နှစ်ပတ်ရတယ်လေ။ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်တုန်းကတော့ မပြန်ဖြစ်လိုက်ဘူး။ ဒီနှစ်တော့ နှစ်ကူးလွတ်ပြီပေါ့။ ရန်ကုန်မှာပဲ ကူးတော့မယ်။ ကိုဖြိုးကော မပြန်ဘူးလား… ” 

“ ကျွန်တော်က လာမယ့် သင်္ကြန်ကျမှပြန်မလားလို့… ဒီနှစ်တော့ ရန်ကုန်သင်္ကြန်သွားကဲမယ်ဗျာ..ဟားဟား… ” 

“ အယ်.. ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း အင်းလျားလမ်းမှာ သွားကဲမယ်ထင်တယ်… ” 

“ ဗေဒင်မမေးနဲ့ လွဲနေဦးမယ်.. အသေအချာပဲဗျား…. ” 

“ အင်းပါ အင်းပါ.. ပြန်ကြပါ ပြန်ကြပါ.. သီရိက ရောက်တာ မကြာသေးတော့ ပြန်ဖြစ်ဦးမှာမဟုတ်ပါဘူး.. ရပါတယ်.. သူတို့ပဲ သွားကြပါ… ”  ဟု သီရိက နှုတ်ခမ်းစူပြီး ပြောလာသည်။

“ ဟာကွာ.. သီရိကလည်း သီရိ ကျောင်းပိတ်ရင် ပြန်လို့ရမှာပေါ့ကွ… ခုတော့ ခဏအောင့်ထားဦးပေါ့…ရောက်တာ တစ်နှစ်တောင်မပြည့်သေးဘူး ပြန်ချင်နေပြီလားကွ.. ” 

“ အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး… ဒါပေမယ့် သူများတွေပြန်တော့ သီရိလည်း ပြန်ချင်တာပေါ့.. ” 

“ နောက်တော့ ပြန်ပေါ့ကွာ… ” 

မငယ်က လေယာဉ်လက်မှတ် Booking လုပ်ဖို့ ဆိုင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က အလယ်က Corridor မှာ ရပ်နေရင်း သီရိ ကျွန်တော့်ကို ရစ်ရင်းဖြင့် ကျန်ခဲ့သည်။ 

ကျွန်တော်တို့က သုံးထပ်က အလည်ခေါင် Void နားမှာ ရပ်နေတာဖြစ်လို့ အောက်က သကောင့်သားတော်တော်များများ အပေါ်ကို ရစ်သီရစ်သီဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့ ကြည့်နေကြသည်က သီရိကိုဖြစ်သည်။ စကတ်တိုနံ့နံ့ ဆိုတော့ အောက်ကနေ ပေါ်လာမလားဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ဝရံတာနားကပ်ကာ မော့တော့မော့တော့ ဖြစ်နေကြသည်။ သူတို့ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးမိတော့ သီရိက ဘာလို့ ပြုံးတာလဲဟုမေးလာသည်။

“ အောက်ကို မသိမသာ ကြည့်ကြည့်လေကွာ.. အောက်ကကောင်တွေ သီရိ စကတ်တိုတော့ အသားကုန်ရှိုးနေကြတယ်။ တခုခုများ ထွက်ကျလာမလားဆိုပြီး မျှော်လင့်နေကြတယ်ထင်တယ်…. ” 

“ ဟာဟ… ကိုဖြိုးကတော့ တကယ်ပါပဲ။ သီရိ ပေါင်မသိမသာ ကားပြလိုက်ရမလား… ” 

“ ဟဲ့..ဟဲ့ … မလုပ်နဲ့လေ.. နင်ကတော့ တကယ်မလွယ်ဘူးပဲ… ” 

“ ဟီး.. အလကားစတာပါ.. သူတို့ ပြစရာလား.. ပြချင်းပြ ကိုဖြိုးကိုပဲ ပြမှာပေါ့.. ဟုတ်တယ်မလား… ” 

“ ဟားဟားဟား.. ကြည့်ဦးမှာ… ” 

မငယ်ကိစ္စ ပြီးသွားသဖြင့် စကားစ ပြတ်သွားကြသည်။ အချိန်ကလည်း လင့်ပြီလေ။ ဟိုဝင်ဒီထွက်ဖြင့် ခုနစ်နာရီခွဲခန့် ရှိပေပြီ။ ဒီလိုနှင့် သုံးယောက်သား အိမ်ပြန်ဖို့အတွက် MRT ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ရှစ်နာရီခွဲလောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်ကြသည်။

ဓါတ်လှေကားထဲမှာ သီရိက ..

“ မငယ်.. ဟိုဒင်းကြီးကို မငယ်အရင်ယူသွားမလား.. ” 

“ အဲ… ဟဲ့…ဟဲ့…. ဟုတ်သား.. မေ့တော့မလို့… တော်သေးတယ်.. မကြီး တွေ့သွားရင်.. မလွယ်ဘူး… သီရိသတိရလို့ တော်သေးတာပေါ့..  ”  ဆိုပြီး ဝယ်လာသော လိင်တံအတုကြီးကို သီရိဆီ လွှဲပြောင်းပေးလိုက်သည်။

“ ကိုဖြိုး မြည်းကြည့်ဦးမလား..

“ အာ… ဒီကောင်မလေး.. ငါက မြည်းစရာလား… ငါကသာ နင်တို့ကို မြည်းပစ်မှာ..ဟွန်း… ” 

“ ဟာဟ… ဒီညတော့ သီရိ မြည်းကြည့်လိုက်ဦးမယ်… နောက်နေ့ကျရင် မငယ်ကို ပြောပြမယ်နော်.. ခစ်ခစ်…. ” 

“ မြည်းမြည်း… ကြိုက်သလိုသာမြည်း.. ကြိုက်လွန်းလို့ ပြန်မထုတ်ပဲလည်း မထားနဲ့ဦးနော်.. ” 

“ အိုး.. ထားသင့်ရင် ထားမှာပဲ… ဟီး… ” 

“ မငယ်တော့ မမြည်းနဲ့ဦးနော်… ကျွန်တော် အရင်မြည်းချင်လို့ပါ…ဟီးဟီး.. ” 

“ အို…. ကိုဖြိုးကလည်း ဘာတွေ ပြောနေမှန်းမသိပါဘူး… ” 

“ ဟုတ်တယ်လေ… ကိုဖြိုး… မငယ်ကို…အင်း….ဟိုဒင်း…မလုပ်ရသေးဘူးလေ… ဒီတစ်ခါတော့ လုပ်မှာနော်… ” 

မငယ် ရယ်ဖြဲဖြဲဖြင့် မျက်စောင်းထိုးလာသည်။ သဘောတူသည့်မျက်စောင်းပင်။

.................................................

အိမ်ထဲရောက်ပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ဝင်ပြီး နှပ်လိုက်ကြသည်။ တနေကုန်လျှောက်နေကြသည်ဆိုတော့ ညောင်းညာနေသည်။ ကျွန်တော်က ရေတခါတော့ ထွက်ချိုးလိုက်သေးသည်။ သီရိတော့ အခန်းထဲက ထွက်လာသည်ကို မတွေ့ရ။ သူ့အခန်းနားကို ခြေဖျားထောက်ပြီး မသိမသာ ကပ်နားထောင်ကြည့်တော့ မော်တာသံလိုလို ခပ်တိုးတိုး အသံသဲ့သဲ့ ကြားရသည်။

ဧကန်တ ဟိုဒင်းဖြင့် ဟိုဟာပြုနေခြင်းပင်ဖြစ်ရမည်။ ဝါသနာရှင် ကောင်မလေးပါလားနော်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ချက်ချင်းမအိပ်သေးပဲ ထုံးစံအတိုင်း ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး မြန်မာဇာတ်လမ်းများထဲမှ မြန်မာ အော ဇာတ်လမ်းများကို လိုက်ဖတ်ကြည်နေပြီး ငိုက်လာတော့မှ ကွန်ပြူတာလေး ပိတ်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။နောက်တစ်ရက် အကျော် အင်္ဂါနေ့ ညနေပိုင်း မငယ်ကိုတွေ့တော့ ဘယ်လိုလဲ နှုတ်ဆက်ရင်းဖြင့်

“ မငယ်… ကျွန်တော် စောင့်နေတာ နှစ်ရက်ရှိပြီနော်… ဘယ်လိုလဲ… ” ဆိုတော့…

“ အင်း…. နက်ဖြန်ည မမကြီး အလုပ်နောက်ကျလိမ့်မယ်… အဲဒီကျမှ…. ဟီဟိ….  ”  ဆိုပြီး အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မနက်ဖြန်ညကျ မငယ်ကို စိတ်ကူးကြည့်ပြီး ရင်ထဲက အူမြူးနေမိသည်။ နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်မှာ ထမင်းစားနေတော့ သီရိ ပြန်ရောက်လာသည်။

“ ကိုဖြိုး တစ်ယောက်တည်း စားနေတာလား.. သီရိကျတော့ မကျွေးဘူး…ဟင့်…ရပါတယ်.. စိတ်ဓါတ်လေးတွေ သိရတာပေါ့နော့်… ” 

“ နင်ကတော့ လုပ်ပြီ… ခုမှ ရောက်လို့ဖြင့် အဝတ်အစားတောင် မလဲရသေးဘူး.. အဝတ်အစားလဲပြီး လာမယ့်သာလာပါ.. နင့်အကြောင်းငါသိလို့ ပိုချက်ထားပါတယ်… ထမင်းတွေကော ဟင်းတွေကော အများကြီးပဲ… မြန်မြန်သာ အဝတ်အစားလဲပြီး လာခဲ့.. ငါနင့်ဖို့ပါ ပြင်ထားလိုက်မယ်… ” 

“ ဟီး… ဒါမှ ဒို့ ကိုဖြိုးကွ..  ”  ဆိုကာ အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်။ ခဏနေမှ အဝတ်အစားလဲပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။ ထမီဝတ်ထားသည်က ဘိုသီဘတ်သီဖြစ်သည်။ 

တဖက်တို တဖက်ရှည်ဖြင့် ပုံစံက ဖြစ်နေသည်။ အဲဒီလောက် မိန်းကလေး ပီသသည်။ ကမန်းကတန်း လက်ဆေးပြီး ထမင်းစားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်သည်။

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟာ.. နင်ကလည်း အီသီယိုးပီးယားက လာတာကျနေတာပဲ… ” 

“ မရတော့ဘူးရှင့်… နေ့လည်က ထမင်းစားတာ စောသွားတော့ အခု ဗိုက်ထဲမှာ တဂွီဂွီမြည်နေပြီ.. မြန်မြန်ဖြည့်မှဖြစ်မယ်… အား….ဟင်းတွေကလည်း မိုက်တယ်ကွာ… ကိုဖြိုးချက်ထားတာရှယ်ပဲ…  ” 

ဆိုပြီး ပလုပ်ပလောင်းဖြင့် စားပါလေတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုစောင့်ရင်း ဆက်စားနေမိသည်။

တစ်ပန်းကန် ကုန်ခါနီးလောက်ကျမှ စကားသံ ထွက်လာသည်။

“ ဟီး.. ကိုဖြိုး.. ” 

“ ဘာတုန်း… ” 

“ ဟိုနေ့ညက အကြောင်း ပြောပြမလို့… ” 

“ ဘာလဲ.. ဟို အတုအကြောင်းမလား… ” 

“ အင်း… ” 

“ အဲဒါ… ဘာဖြစ်လဲ.. ” 

“ ကောင်းတယ် ကိုဖြိုးရဲ့ …စိမ့်နေတာပဲ… သီရိ နှစ်ခါလောက်တောင် ပြီးသွားတယ်… ” 

“ အော်… ကောင်းပါတယ်..ကောင်းပါတယ်… နင်ပဲ ကောင်းပါ.. ငါက ဒီမှာ ဘာမှ မလုပ်ရဘူး.. ငေါက်တောက်လေး ထောင်ပြီး အင်တာနက်ထဲက ဟာတွေပဲ ထိုင်ကြည့်နေရတယ်…. ” 

“ အဲလိုဟုတ်ပါဘူးတော်.. လုပ်ပေးပါမယ်တော့…  ”  ဆိုပြီး ထမင်းစားနေရင်း နောက်လက်တဖက်က ကျွန်တော့်ပုဆိုးထဲက ညီလေးကို လာနှိုက်သည်။ ကျွန်တော်က ထမင်းစားစားပွဲက ထိုင်ခုံမှာ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုထောင်ပြီး အပေါ်တင်စားတော့ ပုဆိုးက အောက်က အလွယ်တကူ နှိုက်လို့ရနေသည်။ 

သီရိက တစ်ဘက်က စားနေရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်က Hand Play လုပ်ပေးနေသည်။ လက်ရဲဇက်ရဲ နိုင်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်ပါ့။ ကျွန်တော်ကလည်း အပေါ်က စားလက်စဖြင့် အောက်က ငေါက်တောက် ထောင်လာသည်။

“ ရပါတယ်.. ဒီညတော့ ငါနားလိုက်မလားလို့… ” 

“ ဟင်.. ကိုဖြိုး အဲလိုမလုပ်နဲ့လေ… သီရိလုပ်ပေးပါမယ်ဆိုမှ… ” 

“ ဒါဆိုရင် ဒီလိုလုပ်… ငါ နင့်ကို အဲဒီအတုနဲ့ လုပ်ပေးမယ်.. ငါ့ကို ပြန်မှုတ်ပေးပေါ့… ဖြစ်လား အဲဒီလို… ” 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ.. ” 

“ မနက်ဖြန် ချိန်းပွဲရှိတယ်ဟ.. ” 

“ ဟယ်တော့ အဝေးကွင်းတွေဘာတွေ ကန်နေပြီလား…

“ လုပ်ပြီ… နင်ကတော့ တွေးလိုက်ရင် တလွဲချည်းပဲ.. အဝေးကွင်းမဟုတ်ဘူးဟေ့.. အိမ်ကွင်းကန်မှာ အိမ်ကွင်းကန်မှာ… ငါ့မှာက အိမ်ကွင်းနောက်တစ်ကွင်းရှိသေးတယ်.. မငယ်နဲ့ ချိန်းထားတာဟေ့.. သိပြီလား.. ” 

“ ဟီး… အဲလိုလား.. ဒါဆိုလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီညတော့ အားနည်းနည်းချန်ထားပေါ့.. နက်ဖြန်ညကျမှ ဗုံးကျဲပေါ့… ဟီး…. ” 

“ အေး.. ဒ့ါကြောင့်ပြောတာ…  ”  ဆိုပြီး စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ စုထပ်ပြီး ဆေးဖို့အတွက် ဘေစင်ကို ယူလာခဲ့သည်။

ခုနတုန်းက သီရိက လက်ဖြင့် Hand Play လုပ်ထားသည့်အတွက် ပုဆိုးထဲက ညီလေးက ငေါက်တောက်လေးထောင်နေတော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ပုဆိုးထဲမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေသည်။ သီရိက ဒီပုံစံကိုကြည့်ပြီး အားရပါးရ ရယ်နေသည်။

“ အေးပါ နင်ရယ်ထားပေါ့.. ပြီးမှ တွေ့မယ်…. ” 

“ အိုး…….. သီရိတို့က ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်… ဒါလောက်တော့ ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်… ”  ဆိုကာ ဖင်လှုပ်ပြီး တွံတေးသိန်းတန်သီချင်း အလိုက်ကို အော်ဆိုနေသည်။

“ ကဲ ကဲ… ထားခဲ့တော့ ထားခဲ့တော့… ကိုဖြိုး… သီရိပဲ အကုန်ဆေးလိုက်ပါမယ်… သွားတော့.. အဆင်သင့်ပြင်ထား… ” 

“ နေဦးလေ.. အခုမှ ထမင်းစားပြီးတာ.. စောပါသေးတယ်… ” 

“ ဒါဖြင့်လည်း သီရိအခန်းထဲက စောင့်တော့.. အားလုံးဆေးပြီး လာခဲ့မယ်.. ကိုဖြိုးကွန်ပြူတာကြီး အခန်းထဲယူလာခဲ့ဦး… သီရိ တစ်ခု ကြည့်ချင်လို့… ” 

“ အင်း.. အင်း.. ပြီးရော.. အခန်းထဲက စောင့်နေမယ်…. ” 

ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင် လက်ကို သေချာဆေးပြီး ညီလေးကိုပါ သေချာ တိုက်ချွတ်ဆေးကြောပေးလိုက်သည်။ အရေခွံလှန်ပြီး သေချာ ပြောင်နေအောင် ဆေးပေးလိုက်သည်။ ဒါမှ အနံ့အသက်ကင်းမှာလေ။

ပြီးတော့ သူပြောသလို ကျွန်တော့် Laptop ကြီးကို ပလပ်ကြိုးပါ ဖြုတ်ယူပြီး သူ့အခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့သည်။ သူ့အခန်းက ကျွန်တော့် အခန်းလောက် သိပ်မကျယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်စာအတွက်တော့ ကျယ်ပါသည်။ အခုမှ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အခန်းထဲကို သေချာဝင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ 

သူ့ဟာနဲ့သူ သပ်သပ်ရပ်ရပ်တော့ ရှိပါသည်။ စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာ စာအုပ်တွေလည်း တန်းစီထားသည်။ အိပ်ရာဘေးဘက် ခြေရင်းနားမှာတော့ အဝတ်လှန်းသည့် စင်လေးဖြင့် သူ့အဝတ်များ ချိတ်ထားသည်။ သူဝတ်နေကျ ပင်တီလေးတွေလည်း တန်းစီပြီး လှန်းထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။ စိတ်ထဲက ဘာရယ်လို့ မဟုတ်ပဲ သေချာလိုက်ကြည့်နေမိသည်။ တချို့ဟာလေးတွေဆို ပေါက်တောင်ပေါက်နေပြီ။ 

ထပ်မဝယ်သေးဘူး ထင်သည်။ နောက်တစ်ခေါက်ကြုံရင်တော့ ဝယ်ပေးဦးမှပါပဲ။ သူဝတ်တတ်တာလေးတွေက တချို့ဟာလေးတွေက ဇာလေးတွေပါသည်။ တချို့ကတော့ ဖဲသားလို ခပ်ပြောင်ပြောင်လေးတွေရယ်။အိပ်ရာဘေးဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုနေ့က ဝယ်လာသော လိင်တံအတုကြီးကို တွေ့ရသည်။ ဘေးမှာ ဘူးခွံနဲ့ အညွှန်းစာရွက်ပါတွေ့သည်။ ဓါတ်ခဲထည့်ပုံထည့်နည်း၊ အသုံးပြုပုံပြုနည်း ပြထားသည်။ 

လိင်ဆက်ဆံနေသော ပုံတွေပါသည့် အင်္ဂလိပ် အပြာစာအုပ်တစ်အုပ်ပါ တွေ့ရသည်။ ဒီကောင်မလေး ဒါမျိုးတွေ ဘယ်နေရာက ရှာထားလည်း မသိပေ။ သူ ညည ဒါတွေနှင့် အပန်းဖြေပုံရသည်။ လိင်တံအတုကို တချက်ယူကြည့်ရင်း ခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး ဖွင့်လိုက်တော့ ဝီ….. ဝီ……. ဆိုပြီး ထမြည်လာကာ အထဲက လှုပ်စိလှုပ်စိဖြင့် မဆိုသလောက် တွန့်လိမ်နေသည်။

ကိုယ့်ဖာကိုယ် အဲဒါကြီး ကိုင်ကြည့်ပြီး ကြက်သီးထမိသဖြင့် ပုခုံးတွန့်မိသည်။ မိန်းကလေးတွေအတွက်တော့ သီရိပြောသလိုဆို အာသာပြေမည့်ပုံ ဖြစ်သည်။ အပျိုကြီးတွေ ဒါတွေနဲ့များ အာသာဖြေကြသလားမသိဆိုပြီး မဆီမဆိုင် လျှောက်စဉ်းစားမိပြန်သည်။

ဂျလောက်ဆိုပြီး တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ လှည့်ကြည့်မိတော့ သီရိ ဝင်လာသည်ကိုတွေ့ရသည်။ တံခါးကို ချက်ချပိတ်ပြီး ကျွန်တော့်ဘေးနားလာထိုင်သည်။ လက်က ညီလေးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ ကျွန်တော့်ကွန်ပြူတာကို သူ့စာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်ထားသည်ကို တွေ့သွားပြီးမှ..

“ ကိုဖြိုး ဟိုဒင်း ဝက်ဘ်ဆိုက်ဖွင့်ပြ .. သီရိ ကြည့်ချင်လို့ …. တိုက်ရိုက်ကြည့်လို့ ရတာ ရှိတယ်လို့ သီရိသူငယ်ချင်းတွေ ပြောဖူးတယ်.. ဟိုဒင်း မိုးကျရွှေကိုယ်ဆိုတဲ့ ဆိုက် ရှိတယ်ပြောတယ်.. သီရိ သူတို့ဆီမှာ တခါကြည့်ဖူးတယ်.. အခု အဲဒါဖွင့်ပြလေ… ကြည့်ချင်လို့….. ” 

“ မိုးကျရွှေကိုယ်ဆိုက်က ပိတ်သွားပြီကွ… မရှိတော့ဘူး.. တခြားဆိုက်တွေ ရှိပါတယ်ဟ.. ငါပြမယ် ခဏနေဦး..  ”  ဆိုပြီး စာကြည့်စားပွဲက ထိုင်ခုံလေးမှာထိုင်ပြီး ဖွင့်ထားပြီးသာ Laptop က Bookmark လုပ်ထားတဲ့ တခြားနိုင်ငံခြားက ဆိုက်တစ်ခုကို ဖွင့်လိုက်သည်။

“ အသံထွက်နေဦးမယ်  ”  ဆိုပြီး နားကြပ်လေးကို တပ်လိုက်သည်။ သီရိက ဘေးက ရပ်နေရင်းဖြင့် ကြည့်နေသည်။ အရေးထဲ ကော်နက်ရှင်က ချက်ချင်းမတက်။ ခဏနေကြာမှ တက်လာသည်။ အင်္ဂလိပ်တွေ ဆိုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်။ဒါပေမယ့် ဒီလိုဆိုက်တွေက Free ပြသော မူဗွီတွေက ခပ်ကြာကြာ ပြလေ့မရှိ။ အမြည်းအဖြစ်သာ ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်ခန့် ပြလေ့ရှိသည်။ နားကြပ်ကို သီရိကို ပေးတပ်ထားလိုက်သည်။ 

ဘေးနားကနေ စားပွဲကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပြီး ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်လည်း လက်တဖက်က သူ့ ဖင်ကြားလေးထဲကို စမ်းပြီး လက်ခလယ်လေးဖြင့် ကစားပေးလိုက်သည်။

နားကြပ်ထဲက အော်သံဆူဆူညံညံ တရှီးရှီးသံတွေကို ဘေးကနေ ခပ်တိုးတိုးကြားနေရသည်။ နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့နို့တွေကို စမ်းကြည့်တော့ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖြစ်နေပေပြီ။ ကောင်မလေး စိတ်ပါနေသည့် သဘောဖြစ်သည်။

“ ကိုဖြိုး.. ပြီးသွားပြီ.. နောက်တခုဖွင့်ပေးဦး…  ” 

ကြည့်လိုက်တော့ ခုန ဖွင့်ပေးထားသည့် မူဗွီဖိုင်က ပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ ဒါနဲ့ နောက်တစ်ခုဖွင့်မလို့ ကြည့်တော့ Japan Oil Message တွေ့သည်နှင့် ကလစ်နှိပ်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

“ သီရိ ညောင်းနေပြီထင်တယ်။ လာ ကိုဖြိုးပေါ်မှာ ထိုင် ”  ဆိုပြီး ခုံနည်းနည်းနောက်ဆုတ် ပေးလိုက်သည်။ သီရိက စွပ်ကနဲ ဝင်ထိုင်သည်။ ညီလေးက အောက်ကနေ ထောင်းကနဲ ဖြစ်လာသည်။ သီရိကလည်း သူ့ညီမလေးဖြင့် ညီလေးကို ဖိပြီး ထိုင်လာသည်။ 

မူဗွီထဲက ဂျပန်မက လေသွင်းထားသော မွေ့ယာပေါ်တွင် ဆီတွေသုတ်ပြီး ဘဲကို သူ့ခန္ဒာကိုယ်ဖြင့် အားရပါးရ ပွတ်ပေးလာသည်။ သီရိကလည်း မူဗွီကြည့်နေရင်း အငြိမ်မနေတော့ပဲ ကျွန်တော့် အပေါ်မှာ ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၊ ဘေးကို ဝိုက်လိုက်ဖြင့် ဆီဆုံလှည့်သလို မွှေပေးလာသည်။ 

ကျွန်တော့်လက်နှစ်ဘက်ကလည်း အငြိမ်မနေတော့ပဲ သူ့ နို့နှစ်လုံးကို နောက်မှ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆုပ်နယ်ပေးလျက်ရှိနေသည်။ သီရိက စားပွဲကို တံတောင်ဆစ်ဖြင့် မှေးထောက်ပြီး ကြည့်နေရင်းဖြင့် ဖင်က ညီလေးကို ကလူ၏သို့ မြှူ၏သို့ လုပ်လျက်ရှိနေသည်။

ကျွန်တော့် ပထမအစီအစဉ်က နောက်နေ့ကျမှ မငယ်နဲ့ လမ်းကြောင်းသွားဖို့ အားချန်ထားဖို့ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုပုံစံ ဒီအခြေအနေမှာ အစ်ကိုတို့ဆိုရင်ကော မအားလို့ အကြောင်းပြနေဦးမှာလား။ ယောက်ျားလေး ဖြစ်ကြောင်းတော့ ပြရဦးမှာပေါ့။ 

ပြီးမှ OrminG သောက်ပြီး အိပ်မယ်ကွလို့ စိတ်ထဲက ကြုံးဝါးလိုက်တယ်။ သီရိဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ကို အပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ သီရိက အောက်ခံ ဘာမှဝတ်မထားတော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ဖင်လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးပေါ်လာတယ်။ 

ဂါဝန်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နောက်ကနေ ကြည့်ရတဲ့ ဖီးလ်က ဘယ်လိုအရသာရှိမှန်းမသိဘူး။ သီရိလည်း တော်တော် ဖီလင်တက်နေပုံပဲ။ ကျွန်တော်သူ့ကို ကျွန်တော်ဒေါင်းလုပ်လုပ်ပြီးသား အင်္ဂလိပ်ကားတစ်ကား ဖွင့်ပြလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။ သီရိက ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ အစွမ်းကုန်ထောင်နေတဲ့ ညီလေးကို လက်နဲ့ အားရပါးရဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲကို အတင်းထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နားကြပ်ကြီးကတော့ တပ်လျက်ပါပဲ။

သူ့မှာရှိတဲ့ ပညာစွမ်းတွေ အကုန်ပြပြီး ညီလေးကို အသားကုန် မှုတ်နေပါတော့တယ်။ လျှာနဲ့ ကလိလိုက် ဂွေးဥလေးနှစ်လုံးကို ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ စုပ်လိုက် လုပ်နေပါတယ်။ 

လက်တစ်ဖက်က ညီလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက် နောက်တစ်ဖက်က ဥလေးနှစ်လုံးကို ပင့်ပင့်ပြီး ဆွနေတယ်။ ပါးစပ်က ညီလေး ထိပ်ဖျားလေးကို အသာစုပ်ပေးလိုက် လျှာလေးနဲ့ မွှေလိုက်လုပ်ရင်း ကျွန်တော့်ကို အောက်ကနေ အခိုးတွေဝေနေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ မော့ကြည့်နေတယ်။

သူ့ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်းနဲ့ လူကို မရိုးမရွဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနေတယ်။ လူက စိတ်တော်တော်ပါနေတာကြောင့် သူ့ကိုထိုင်ခုံကနေ ထခိုင်းလိုက်ပြီး ခုံကို ဘေးဖယ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စားပွဲပေါ်ကို လက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်လေးပဲ နောက်ကနေ ပြူထွက်ဖောင်းမို့နေတဲ့ ညီမလေးထဲကို ညီလေးခေါင်းလေး ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ 

တေ့ရုံလေး တေ့ထားသလောက်ပါပဲ။ ပြီးတော့ သူ့ကို ပုံစံကျအောင် ကုန်းခိုင်းထားလိုက်ပြီး အဲဒီပုံစံအတိုင်းလေး နောက်ကနေ ဆောင့်ပြီး ဖြည့်ဖြည်းချင်း သွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။သီရိ မျက်စိကြီးမှိတ် နားကြပ်ကြီး တပ်ထားပြီး စားပွဲခုံပေါ် လက်လေးထောက်ပြီး အရသာခံနေပါတယ်။

“ အား.. အား.. ကောင်းလိုက်တာ…ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်…. အမယ်လေး…လေး…. ” 

“ ရှုးတိုးတိုးအော်လေ… သီရိ နားကြပ်ကြီးတပ်ထားတာ သတိထားဦး….အသံအကျယ်ကြီး ထွက်လာတယ်.. အပြင်က ကြားသွားဦးမယ်… ” 

“ အင်း…အင်း…. လုပ်လုပ်ပေး… ရတယ်…  ”  ဆိုပြီး နားကြပ်ကြီး ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ သူက ရှေ့က စားပွဲကို လက်ထောက်ပြီး တောင့်ထားပေးတော့ နောက်က လုပ်ရတဲ့သူအတွက်လည်း အားရတာပေါ့။တဖြောင်းဖြောင်းကို မြည်နေအောင် ဆောင့်နေမိပါတယ်။ အပြင်က အသံကြားမှာစိုးလို့ နည်းနည်း အရှိန်ပြန်လျှော့ရတယ်။

“ ကိုဖြိုးရယ်… ဒီပုံစံလေးက.. ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ.. စောစောက မသိဘူး.. လုပ်လုပ်.. နာနာလုပ်…. ကောင်းတယ်…အဟ…ဟ…ဟား… ” 

အောက်ကနေ တောင့်ခံထားရင်း အသံစုံထွက်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးလေးကို နောက်ကနေ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ထားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ပစ်သွင်းပြီးကို ဆောင့်ပေးနေမိပါတယ်။

“ သီရိ ဟိုပြုတင်းပေါက်နားသွားရအောင်… အဲဒီမှာ သံတန်းလေးတွေ မှီပြီး လုပ်မယ်လေ.. မီးမှိတ်လိုက်မယ်နော်… ” 

“ အင်း….အင်း… ဟုတ်.. ဟုတ်… သွားလေ… ” 

အဲဒီအတိုင်း စွပ်ရက်သားကြီး နှစ်ယောက်သား မီးခလုပ်ရှိရာဘက်ကို ဘေးတိုက်ကြီးသွား ခလုပ်အရင်ပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပြတင်းပေါက်က လိုက်ကာလေးကို လှပ်တင်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။

“ သီရိ ရှေ့က သေချာကိုင်ထားပြီး တောင့်ထားနော်။ နောက်ကနေ အသားကုန်ဗြုန်းတော့မှာနော်… ” 

“ အင်း.. အားမနာနဲ့ ချသာချ… သီရိရတယ်… ကိုဖြိုးသာ နာနာလုပ်ပေး… ” 

“ အိုကေ… လုပ်ပြီကွာ… ”  ဆိုပြီး နောက်ကနေ တဖုံးဖုံး အသားကုန် ကျုံးပေးလိုက်ပါတယ်။ သီရိက သံပန်းလေးကို လက်နဲ့ တွန်းထားပြီး ဖင်ကို နောက်ဘက်ကို ကောက်ထားပြီး ကုန်းကုန်းလေး ခံနေပါတယ်။ 

ဒီလို မတ်တပ်လေး လုပ်ရတဲ့အရသာကို အခုမှ နှစ်ယောက်သားခံစားဖူးတာဆိုတော့ ကောင်းကောင်းနဲ့ အကြာကြီး လုပ်နေမိပါတော့တယ်။

နည်းနည်းလေး ကြာတော့မှ…

“ သီရိ ညောင်းပြီလား.. ” 

“ အင်း.. နည်းနည်းတော့ ညောင်းသလိုပဲ.. အိပ်ရာပေါ် သွားမယ်လေ… ” 

“ သွားမယ်… ”  ဆိုပြီး ခုနလိုပဲ စွပ်ရက် တန်းလန်းကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်သား သူ့အိပ်ရာဘက်ကို လှမ်းကြပါတယ်။

အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့လည်း ဒီပုံစံအတိုင်းကြီးပဲ သီရိက ဒူးထောက်ပြီး အိပ်ရာပေါ် မှောက်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ရပ်လျှက်ပဲ Doggy Style ဆက်လုပ်ကြပါတယ်။ 

အားရပါးရစောင့်လို့ အကောင်းဆုံးပါပဲ။ နည်းနည်းကြာလာတော့ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာပါတယ်။ ဒါနဲ့ သီရိကို အိပ်ရာပေါ် ရှေ့နည်းနည်း တိုးခိုင်းလိုက်ပြီး အပေါ်တက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူကအောက်ကနေပဲ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားပါတယ်။ 

ကျွန်တော်က သူ့ဖင်ကြီးကို အပေါ်ကနေ ဖိကပ်ထားပြီး သူ့အပေါ်ကို ကုန်းပြီး ထပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီပုံစံအတိုင်း အောက်ဘက်ကို စိုက်စိုက်ချပြီး အားရပါးရဆောင့်ရင်းနဲ့ အရှိန်ရလာပြီး အချက်သုံးဆယ်လောက်လည်း စောင့်ပြီးရော ပြီးသွားပါတယ်။

သူ့အထဲကိုပဲ ညီလေးထဲက သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ညီလေးကို သူ့ညီမလေးထဲကနေပြီးတော့လည်း ညှစ်ညှစ်ပြီး အထဲကို စုပ်ယူနေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီပုံစံကြီးနဲ့ပဲ မချွတ်သေးပဲ အပေါ်ကနေ မှောက်ချပြီး မောမောနဲ့ နှစ်ယောက်သား ခဏ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

နောက်တော့ သီရိ နှိုးလာတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ထလာကြပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး အပြင်ထွက်ဖို့အတွက် တံခါးလေး ဟပြီး တချက်ချောင်းကြည့် ရပါသေးတယ်။ဟိုညီအမနှစ်ယောက်တော့ အိပ်ပျော်နေလောက်ကြပါပြီ။ အချိန်ကလည်း ညသန်းခေါင်ယံ ၁၂နာရီကျော်ပြီလေ။ ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်စင်ဖို့ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကြပါတယ်။ အထဲရောက်တော့ သီရိက ကျွန်တော့် ညီလေးကို သေချာ ဆေးပေးပါတယ်။

ဆပ်ပြာရည်ကို အမြှုပ်တဖွားဖွားထအောင် လုပ်ပြီး ညီလေးကို ဥပါမကျန် သေချာ ဆေးပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ အောက်က လိပ်ခုံးသဏ္ဍာန် အမွှေးမရှိတဲ့ ဖြူဝင်းဝင်းအဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာပြန်တိုက်ပြီး ရေပန်းနဲ့ သေချာပြန်ဆေးပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား ကိုယ့်အခန်းကိုယ်စီဝင်ပြီး အိပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အားကုန်ထားကာစဖြစ်တာကြောင့် ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

နောက်နေ့ကျတော့ အလုပ်မှာ စောစောပြန်ချင်လို့ နေမကောင်းချင်ယောင်ဆောင်နေရတယ်။ စင်္ကာပူ ဒီလောက်ပူပူကြီးမှာ အင်္ကျ ီလက်ရှည်ကြီး ဝတ်ပြီး အလုပ်ကို သွားတယ်။ 

အဲကွန်းခန်းထဲရောက်မှ နေသာထိုင်သာရှိသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်ပြီး နေမကောင်းချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ မန်နေဂျာ မမက လာမေးရှာတယ်။ ဖြိုးတဲ့.. နေမကောင်းဘူးထင်တယ်.. မရရင်လည်း နေ့တဝက်ပြန်ချင်ပြန်လေဆိုပြီး ပြောလာတယ်။ 

ကိုယ်က အဲဒီအခွင့်အရေး စောင့်နေတာဆိုတော့ ခေါင်းမြန်မြန်ငြိမ့်လိုက်မိတယ်။ ခွင့်သပ်သပ်လည်း မယူချင်ဘူးလေ။ စင်္ကာပူမှာ လုပ်နေကြတဲ့သူတွေက ခွင့်ကို ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ သီးသန့် စုထားကြတာဆိုတော့ ဒီလို ကြားပေါက်ရတဲ့ အခွင့်အရေးလေးတွေကိုပဲ ရသလို အသုံးချရတာပေါ့။ 

ကိုယ့်ဘေးက စားပွဲက မလေးလူမျိုး သူငယ်ချင်းကို လက်မထောင်ပြလိုက်တယ်။ စောစောက ဒီကောင့်ကို ကြိုပြောထားတာဆိုတော့ သူက ကိုယ်နေ့တဝက်ပြန်မယ်ဆိုတာ သိနေတယ်လေ။ 

Bye Bye ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ မှတ်တိုင်မရောက်ခင်အထိ လမ်းလျှောက်တာတောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်ပြီး အလုပ်ထဲကနေ ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကားမှတ်တိုင်နားရောက်မှ ပုံမှန်ပြန်လျှောက်လာခဲ့တယ်။လိုင်းကားပေါ်က ဆင်းပြီး မှတ်တိုင်ဘေးက Food Court မှာဝင်ပြီး သတိတရနဲ့ ကြက်ဥ နှစ်လုံးဝင်သောက်ခဲ့သေးတယ်လေ။ ညကျရင် ပွဲဆက်ရမှာဆိုတော့ ကြိုပြီး အားတွေ ဖြည့်ထားရတယ်။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နှစ်နာရီခွဲလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ဒါနဲ့ တရေးတမော အိပ်ပစ်လိုက်သေးတယ်။ ဒါလောက်ဆို ညပွဲ ကောင်းကောင်းနွှဲနိုင်ပြီပေါ့။ ညကျရင် အစားကောင်းစားရမှာမို့လို့ ထင်ပါရဲ့။ လူက နှိုးစက်မလိုပဲ နိုးနေတယ်။ ဒါနဲ့ ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ညစာစောစော စားပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်မှာပဲ ပြန်ပြီး မငယ် ပြန်အလာကို ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗွီ ကြည့်ရင်းနဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်။

ညနေခြောက်နာရီခွဲမှ တံခါးဖွင့်သံ ကြားပါတယ်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မငယ် ပြန်လာတာပါ။

“ ပြန်လာပြီလား မငယ်.. လို့ မေးတော့…  ” 

“ အင်း… ဆိုပြီး ရယ်ကျဲကျဲ လုပ်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်မလို့ လုပ်ပါတယ်။

“ အထဲမှာချည်း မနေနဲ့ဦးနော်။ ပြန်ထွက်လာဦး… ဒီမှာ နေ့လည်ကတည်းက စောင့်နေတာ.. ဆိုတော့.. ” 

“ အောင်မယ်… ဝီရိယက ဒါမျိုးကျတော့ ကောင်းနေလိုက်တာ… မပြောချင်ဘူး.. တကတည်းမှ… ဟွန်း… မထွက်ပါဘူး။ ဘာကိစ္စ ထွက်ရမှာလဲ.. ” 

ဆိုပြီး လျှာထုတ်ပြပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ အခန်းတံခါးနားလိုက်သွားပြီးတော့ ပြန်ထွက်မလာရင်တော့ အော်ခေါ်မှာနော်..အသေအချာပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာခဲ့ ဒါပဲ.. ဆိုပြီး အော်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ပြန်ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့မှ တံခါးဖွင့်သံ ချက်ကနဲဆိုပြီး ကြားလိုက်ပါတယ်။ လှည့်ကြည့်တော့ သူ့တံခါးဝမှာ ခေါင်းလေး ပြူပြီး ထွက်လာတာတွေ့ရပါတယ်။ မျက်နှာပေါ်မှာ သနပ်ခါးလေး လူးထားတာတွေ့တယ်။ထွက်မလာသေးပဲ ပြီတီတီနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်မရှည်တော့ပဲ သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျွန်တော့်အခန်းထဲကို သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ.. နာတယ်တော့… ” 

“ အိုး… ဘာမှလည်း မလုပ်ရသေးဘူး.. ဘာလို့ နာနေတာလဲ… ” 

“ ဟုတ်ဘူးလေကွာ.. လက်ကိုဆွဲတာကိုပြောတာ…. ” 

“ ဥုံဖွ .. ဥုံဖွ…. ဆောရီးကွာ… ခု ဖြည်းဖြည်းလေး လုပ်မယ်… ပြီးရင်တော့ .. ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပဲနော်.. ဟင်းဟင်း… ” 

“ သွား.. သိဘူး… နားရှက်စရာတွေ လာပြောမနေနဲ့… ခစ်ခစ်… ” 

“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ.. ဟိုနေ့ကတည်းက မငယ်ကို လုပ်ချင်နေတာ.. လူက စိတ်ပဲပါတာ ညီလေးက လိုက်မလာလို့ ရပ်လိုက်ရတာ… ” 

“ ညီလေးဆိုတာ ဘယ်သူ့ကိုပြောတာလဲဟင်.. ကိုဖြိုးမှာ ညီအစ်ကိုရှိလို့လား..  ”  ဆိုပြီး အူကြောင်ကြောင်မေးလာသည်။

“ ရှိတာပေါ့.. ရှိတာမှ ညီအစ်ကို အရင်းကြီးဗျား… ဖွားဖက်တော်လို့ ခေါ်ရင်လည်း မမှားဘူး… ဒီမှာ ကြည့် ကိုဖြိုး ညီလေး… မလှဘူးလား…  ” 

ဆိုပြီး ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ သရီးကွာတား ဘောင်းဘီတိုကြီးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်…..။

“ ဟယ်… ဟယ်… ကြည့်စမ်း… ဘာများလဲလို့… ဒါကို ညီလေးလို့ ခေါ်တာကိုး..  ”  ဆိုပြီး ရယ်ပါလေတော့တယ်။

“ သွား.. ဒီညီလေး မကောင်းဘူး.. ဟိုနေ့က အတင်းကြီး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လာတယ်… ဟိုနေ့က ညီလေးက နည်းနည်းနံသလိုပဲ…ရေသေချာမချိုးထားဘူးလားမသိဘူး… ” 

“ အောင်မယ်လေးဗျာ.. တညနေလုံး သေချာ သထားပါတယ်ဗျာ.. မယုံရင် နမ်းကြည့်ဗျာ.. နမ်းကြည့် အပိုမပြောဘူး.. နော်.. ဟွန်း…  ” 

ဆိုပြီး သူ့နားကပ်သွားလိုက်ပါတယ်….။ သူက လက်နဲ့ ကျွန်တော့်ညီလေးကို မထိတထိ ကိုင်ရင်း ထိပ်လေးကို လက်ချောင်းလေးနဲ့ တို့ပြီး သူ့နှာခေါင်းနားမှာတေ့ပြီး အရင်ရှုကြည့်ပါတယ်။ 

ပြီးတော့ ညီလေးကို သေချာကိုင်ပြီး ထိပ်လေးကို နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ပြီး ရှုကြည့်ပါတယ်။ ကျွန်တော် မသိမသာ ရှေ့ကို တိုးထည့်လိုက်တော့ သူ့နှာခေါင်းက ညီလေးကို နမ်းသလို ဖြစ်သွားပါတယ်။

“ အမယ်လေးတော့.. နှာခေါင်းပေါက်ထဲတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့.. တော်ကြာ နှာခေါင်းပေါက်ကြီး ကျယ်လွန်းအားကြီးနေလို့ ခက်နေပါဦးမယ်တော့…. မလုပ်ပါနဲ့.. ကြောက်ပါတယ်ရှင့်.. ” 

“ နှာခေါင်းကို မလုပ်စေချင်ရင် လုပ်ဖို့ တစ်ခုခုပေးမှပေါ့။ မပေးရင်တော့ တွေ့တဲ့ အပေါက်ထဲ ထည့်မှာပဲနော်.. ဟွန်း… ” 

“ ကြောက်ပါတယ်ရှင့်..ကြောက်လှချည်ရဲ့တော့…. ပေါင်သာရဲ.. ကျမ မတရား အထိုးခံနေရပါတယ်ရှင့်.. နှာခေါင်းပေါက်ထဲကို သူ့ဟာကြီး.. အဲ.. ဟိုဒင်း.. သူ့ညီလေးနဲ့ အတင်းထိုးထည့်နေပါတယ်ရှင့်.. ကျန်ကျောင်းကယ်ပါ… ပေါင်သာရဲကယ်ပါ… ” 

“ ကျန်ကျောင်းတော့ မကယ်နိုင်ဘူး… ဟောဒီ ကျင်ချောင်းပဲ ကယ်နိုင်လိမ့်မယ်.. လာခဲ့..  ” 

ဆိုပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တဆက်တည်း အောက်က စကတ်ကိုပါ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ အပေါ်က တီရှပ်ဝတ်ထားရုံပဲ ဝတ်ထားတာပါ။ အောက်ခံ ချွတ်ထားပြီးသားပါ။ အောက်က စကတ်ကလည်း ရှုံ့ကြိုးနဲ့လို ဆိုတော့ ဆွဲချလိုက်တာနဲ့ အလိုက်သင့်လေး အောက်ကို လျှောပါလာပါတယ်။ 

အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မလာပါဘူး။ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အားလုံးအဆင်သင့်ပဲပေါ့……ဗျာ….။

(စကားမစပ်….. ကြည့်ရသလောက်တော့ မငယ်က ဒီလိုမျိုး ပါးစပ်အရသာခံပြီး ပြောရတာ တော်တော်သဘောကျပုံရတယ်ဗျ။ )

“ ကဲ မငယ် လာ… ဆိုပြီး သူ့ကို ကျွန်တော့် ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ဘေးလေးမှာ ဝင်လှဲပြီး နို့လေးတွေကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး အပေါ်ကနေပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ကလေးတစ်ယောက်ကို အိပ်ခါနီးချော့သိပ်နေသလိုမျိုးပေါ့နော်။ သူ့လက်တဖက်က ကျွန်တော့်ညီလေးကို ပြန်ချော့နေပါတယ်။

“ မငယ်… ယောက်ျားလေး ပစ္စည်းကို မြင်ဖူးလားဟင်… ” 

“ အင်း… မြင်ဖူးတယ်… ရန်ကုန်မှာတုန်းက တယောက်တွေ့ဘူးတယ်… ဒီအိမ်မှာ နှစ်ယောက်တွေ့ဖူးတယ်… ” 

“ ဟိုက်…ဟိုတခါပြောတုန်းက တခါတည်းတွေ့ဖူးတာဆို.. ခုသုံးယောက်တိတိတောင် တွေ့ဖူးတယ်ဆိုတော့.. မလွယ်ကြောပါလား… လုပ်ပါဦး.. ဘယ်လိုတွေ့ဖူးတာလဲ…စိတ်ဝင်စားလာပြီ.. ” 

“ ရန်ကုန်တုန်းက ဟီဟိ… ပြောရတာ မျက်နှာပူလာပြီ… ” 

“ ကဲ..ပါ… တကိုယ်လုံးတောင် ချွတ်ပြထားပြီးနေမှ ဒီမျက်နှာက လာရှက်နေရသေးတယ်….ပြောပါဆိုမှ.. ” 

“ ဟိုဒင်း ဘယ်လိုခေါ်မလဲပေါ့နော်… အိမ်က နှစ်ထပ်မှာနေတာလေ.. ညနေပိုင်းမှာ ဝရံတာက ထွက်ပြီး အောက်ကို ကြည့်နေတုန်း အောက်က အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်က ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တာ အောက်က ဘာမှမဝတ်ထားဘူး.. မဲမဲကြီးနဲ့ ဟိုလေ… အဟီး… ပါးစပ်မရဲဘူးတော့… ဟီဟိ… ” 

“ လုပ်ပြီ အရေးထဲ ဈေးကိုင်နေပြန်ပြီ.. လာ ပါးစပ်မရဲရင် အောက်ကဟာကြီးနဲ့ နှုတ်ခမ်းနီ ဆိုးပေးလိုက်မယ်… ” 

“ အောင်မယ်လေး မလုပ်ပါနဲ့ ပြောပါမယ်ရှင့်… ဟိုလေ.. ဟို…. အမွှေးတွေက မဲတူးနေပြီးတော့ … အချောင်းမဲမဲကြီးကလည်း ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့ အောက်ကို စိုက်ကျနေတာတွေ့တယ်… ” 

“ ဟုတ်လား… ဒါဆို မငယ် ရင်ခုန်သွားမှာပေါ့နော်… ” 

“ အမလေး.. ခုန်တာပေါ့… လူ့ကို လန့်ဖြန့်သွားတာပဲ… အပျိုလေး ရှိသေးတဲ့ဟာကို အဲလိုဟာကြီးမြင်ပြီး မျက်စိထဲမှာ ဘယ်လိုမှ ဖျောက်မရဘူး… ” 

“ ဒါဆို တော်တော် သဘောကျသွားတာပေါ့… ဟားဟားဟား… ” 

“ ဟုတ်ပါဘူး… လန့်တာပေါ့… ယောကျ်ားလေးတွေ မိန်းကလေးတွေကို အဲလိုဟာကြီးနဲ့ လုပ်ကြတာဆိုတော့ နည်းတာကြီးမှမဟုတ်တာ… တော်ကြာ မဆံ့မပြဲဖြစ်နေရင် ကွဲမှာပေါ့… ” 

“ ဗျာ… ကွဲမှာစိုးလို့လား… မပူပါနဲ့ မပူနဲ့ .. ကျွန်တော် မငယ်ကို ကော်နဲ့ ပြန်ကပ်ပေးမယ်.. ဟားဟားဟား…. ” 

“ အောင်မယ်လေး အဲဒီဟာသ သိပါတယ်နော်… လာပြောမနေနဲ့ ကုမုဒြာဖတ်ပြီးသားနော်….. ” 

“ ဟားဟား ခုတော့ အတွေ့အကြုံတွေ တော်တော်ရနေပြီပေါ့လေ… နေပါဦး… စင်္ကာပူမှာ နှစ်ယောက်ဆိုတော့ ကျွန်တော့်အပြင် တခြားတယောက် ရှိသေးလို့လား…ဘယ်သူလဲ ပြောပြဦးလေ.. ” 

“ ဟီး… ကိုဖြိုးအရင် နေသွားတဲ့ ဦးလေးကြီးလေ… သူရေချိုးတာကို တွေ့တာ… ” 

“ ဟောဗျ… ဒါဆို ရေချိုးခန်းက အပေါက်က မငယ်ဖောက်တာလား… ” 

“ ဟုတ်ပါဘူးတော်… လူကိုများ ဘယ်လိုအမျိုးအစားထင်နေလဲ မသိဘူး.. ဟွန်း… ” 

“ မထင်ပါဘူးဗျာ… ဒါဆို အရင်လူတွေ ဖောက်သွားတာပေါ့…. ” 

“ အင်း.. အဲလိုထင်တာပဲ.. .အရင်တုန်းကလည်း ဒီအိမ်မှာ ကျောင်းသားတွေ နေသွားကြတာလေ…. နောက်မှ မငယ်တို့ ညီအမက သူတို့ဆီက ဆက်ငှားလိုက်တာ… သူတို့ လက်ကမြင်းထားတာနေမှာပေါ့… ” 

“ ဒီတော့ မငယ်ချောင်းဖို့ ဖြစ်သွားရောပေါ့… ” 

“ အင်းပေါ့… အဟီး…. အဲဒီဦးလေးကြီးက ရေချိုးခါနီးဆိုရင် ဟိုဒင်း.. သူ့ဟာကြီးကို ရေသေချာဆေးပြီးတော့ ဟိုလေ… အင်း… ဂွင်းထုတာလို့ ခေါ်လား.. အဲလို အမြဲတမ်းလုပ်တာတွေ့တယ်…. ” 

“ ဟိုက်…. ငါတော့ လူပေါင်းမှားပြီထင်တယ်… မငယ်က ဒါဆို အကုန်တွေ့ဘူးတာပေါ့…. ” 

“ အင်း… ” 

“ ဘယ်နှစ်ခါများချောင်းလဲ…. ” 

“ တွေ့တိုင်းချောင်းတယ်… ” 

“ ဟိုက်… ကျုပ်တုန်းကကောဗျ.. ” 

“ ခစ်ခစ်… ပြောဘူး….. ” 

“ မပြောဘူးလား ပြောမလား….. ” 

“ အီး……..မပြောဘူး…….  ” ဆိုပြီး လုပ်နေတာနဲ့ ကျွန်တော် ကလိထိုးတော့ အတင်းအောက်ကနေ ရုန်းကန်ပြီး နေပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် သူ့အပေါ်ကနေ သူ့ကို တက်ဖိထားပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျွန်တော် ချုပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ နှစ်ယောက်က ရင်ချင်းအပ်လျှက်ပေါ့။ အောက်ကနေ မခို့တရို့ မျက်နှာပေးနဲ့ ပြန်ကြည့်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အသည်းယားလာတာနဲ့ သူ့ပါးတွေကို အတင်းမွှေးပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ပြီးမှ ပြန်မေးပါတယ်။

“ ပြောမှာလား… မပြောဘူးလား.. ကျုပ်ကို ဘယ်နှစ်ခါချောင်းလဲဆို… ” 

“ အိ……. ဟီးဟီး…ခစ်ခစ်ခစ်…. ယားတယ်… အောင်မယ်လေး… ယားပါတယ်ဆိုမှ…. ပြောမယ်…ပြောမယ်…. တော်တော့… ဒီမှာ ရှုရှုးတွေ ထွက်ကျတော့မယ်… ” 

သူပြောလည်းပြောချင်စရာလေ။ ကျွန်တော် သူ့ နားအဖျားလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ လိုက်ကလိလိုက်.. သွားလေးနဲ့ ကိုက်ပေးလိုက် လုပ်နေတော့ ကြက်သီးပါ ထလာတာတွေ့ရတယ်။ နောက်ပြီး သူ့ လည်ပင်းကို ကျွန်တော်လျှောက်နမ်းနေတော့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းမွှေး တိုစစက သူ့ကို သွားထိုးနေတော့ အောက်ကနေ လူးပျံနေပြီး အော်နေပါတယ်။

“ ဒါဖြင့်ပြော… ” 

“ အင်း..အဟီး..ဟီး..ဟီး… သုံးခါ…. ” 

“ အောင်မယ်လေး သုံးခါကြီးများတောင်… ရှက်လိုက်တာ…. ဘယ်တုန်းကလဲ….. ” 

“ ရောက်ခါစတုန်းက တခါ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ လက နှစ်ခါ… ” 

“ ဖြေပြီးပြီ လွှတ်တော့ လွှတ်တော့ ဒီမှာ ရှုးထွက်ကျတော့မယ်…. ” 

ကျွန်တော် သူ့မျက်နှာကို အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးပြီး သေချာ စိုက်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ မငယ်ကလည်း ချောတာပါပဲ။ သီရိက တမျိုးချောတယ်။ မငယ်က မြန်မာဆန်ဆန်ချောတဲ့ ပုံမျိုးပေါ့။ သူကလည်း အောက်ကနေ ရွှန်းရွှန်းစိုပြီး အရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ တခုခုကို တောင့်တမျှော်လင့်သလို ပြန်ကြည့်နေပါတယ်။ 

ကျွန်တော် အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စပြီး စုပ်လိုက်ပါတယ်။ မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းသွားပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မရပ်ပစ်ပဲ အတင်းကို စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အတန်ကြာမှ ခွာလိုက်တော့ အောက်ကနေ မငယ်အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းနေပါတယ်။ အရသာ တွေ့သွားပါပြီ။

“ ကောင်းလား မငယ်… ” 

“ အင်း… အဟင်း….. မောလိုက်တာ… လူတစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားတာပဲ… သွား လူဆိုး…. ဟင့်… ” 

“ အို… မောင်မောင်လူဆိုးမဟုတ်ပါဘူးကွယ်… လူကောင်းလေးပါ… မယုံရင် စမ်းကြည့်… ” 

“ မစမ်းရဲပါဘူး။ သူ့ဟာကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ အောက်ကနေ ထောက်နေတယ်တော့… ပေါက်သွားရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်မလဲ… ” 

“ ဟယ်… ဟုတ်လား….. ပြစမ်းပြစမ်း ဘယ်နေရာ ပေါက်သွားတာလဲ… ”  ဆိုပြီး ကျွန်တော် လူးလဲထပြီး သူ့ညီမလေးကို သေချာကြည့်သလိုပုံစံ လုပ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဟီဟိ… မကြည့်နဲ့ လေ ရှက်စရာကြီး.. ”   ဆိုပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စိထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အဆင့်မကျော်ချင်သေးတာနဲ့ အပေါ်ဘက်ကို အရင်ပြန်တက်လိုက်ပါတယ်။

သူ့လည်ပင်းလေးတွေကို ခုနလိုပဲ ပြန်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ အောက်ကနေ သူက ကျွန်တော့်ကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ကျောကုန်းကို ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ဒီကနေမှ ကျွန်တော် အောက်တဆင့် ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ နို့လေး နှစ်လုံးဆီကိုပါ။ တစ်လုံးကို လက်တဖက်နဲ့ ပင့်ပြီး ချေပေးနေလိုက်တယ်။ နောက်တစ်ဖက်ကိုတော့ ကျွန်တော့် လျှာလေးနဲ့ ခရုပတ်ပုံ မွှေပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ နို့ထိပ်လေးကို သွားလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်တယ်။ ဇတ်ကနဲ သူ့ခန္ဒာကိုယ်လေး တချက် တွန့်သွားတယ်။

နာလို့လားလို့ မေးတော့ မဟုတ်ဘူးတဲ့ ယား လို့ တဲ့.. ။ နို့အုံလေးကို လျှာနဲ့ ချာလပတ်လှည့်ပေးတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ အဖျားတက်သံတွေ ထွက်လာတယ်။ သူဖီးလ်တက်နေမှန်းသိတော့ ကျွန်တော်လည်း ပိုလုပ်ပေးနေမိတယ်။ နို့လေးကို နှုတ်ခမ်းမွှေး ခပ်စစနဲ့ မသိမသာလေး ထိုးလိုက်ရင် အ.. ဆိုပြီး အသံပါထွက်လာတယ်။ အောက်ကို မသိမသာလေး ဆင်းလိုက်တယ်။ 

မငယ်ရဲ့ ဗိုက်သားလေးကို လျှာလေးနဲ့ လိုက်ပြီး တို့ထိပေးလိုက်တယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ သူ့နို့အုံပေါ်မှာပဲ ခဏနေကျန်ရစ်တယ်။မငယ်က ခုန စုထားတဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီး ကျွန်တော်က အဲဒီကြားထဲကို ရောက်သွားတာပေါ့။ ကျွန်တော်တဆင့်ခြင်းဆင်းလာမယ်ဆိုတာ သိလို့ ကြိုတင် တံခါးဖွင်ပေးလိုက်တဲ့ သဘောပါပဲ။ ဗိုက်သားလေးကနေမှတဆင့် သူ့ရဲ့ ချိုင့်နေတဲ့ ချက်ပတ်လည်ကို လျှာလေးနဲ့ ကစားပေးလိုက်တယ်။ 

ဗိုက်လေးက ရှပ်ရှပ်သွားပြီး ယားယံမှုကို ကျိတ်ခံနေသလိုပါပဲ။ အပေါ်ကို တချက် လှမ်းကြည့်တော့ မျက်စိ စုံမှိတ် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားပြီး ကျိတ်ခံနေတဲ့ သဘောပဲ။ သူ့ပုံစံကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် ရယ်ချင်သွားမိတယ်။ ဒီကနေမှ သူ့ရဲ့ အဓိက သော့ချက်နေရာနားကို ကပ်လာမိတယ်။ သူကတော့ တော်တော်မျှော်လင့်နေတဲ့ သဘောပဲ။

ညီမလေးဆီက စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မွှေးတယ်လို့ ပြောလို့ မရတဲ့ အနံ့လေးတစ်ခုကို ရှုရှိုက်မိတယ်။ အဓိကနေရာကို ချက်ချင်းကြီး မသွားသေးပဲနဲ့ သီရိတုန်းကလိုပဲ ဘေးသားလေးတွေကို လိုက်ပြီး လျှာလေးနဲ့ တို့ထိပေးနေမိတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်ပေးနေမိတယ်။ဒီကနေ ပေါင်သားလေးဆီကို ဝေ့ပြီး ဆင်းသွားတော့ သက်ပြင်းတချက်ချသံကြားတယ်။ သူဖြစ်ချင်နေတာက ဟိုနေရာကို ရောက်စေချင်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ အဆင့်မကျော်တတ်ဘူးလေ။ စီနီယာအတိုင်းပဲ လာရမှာပေါ့။

ညာဘက်ပေါင်တွင်းသား ဖြူဖြူလေးတွေကနေမှ ဘယ်ဘက် ပေါင်တွင်းသားဆီကို အလယ်က ညီမလေးကို ရှောင်ပြီး ကျွန်တော့်လျှာလေး ခုန်ကူးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လျှာ ရှိရာ ဘက်ဆီကို ညီမလေးက လိုက်ပြီး လှည့်ကြည့်နေပြီ။ မသိမသာလေး လိုက်စောင်းပေးနေပြီ။

အဲဒီကနေမှ ညီမလေးရဲ့ အပေါ်အစပ်ကို ပြန်အတက်မှာတော့ မငယ် မအောင့်နိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့် ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး သူ့ညီမလေးရှိရာ နေရာကို အတင်းကြီး ထိုးပေးပါတော့တယ်။ ဒီတော့မှ ကျွန်တော်လည်း ထိထိမိမိနဲ့ စုပ်ယူပေးလိုက်ပါတယ်။

ဘေးဘက် အသားလေးတွေ၊ ထိပ်က မိန်းကလေးတွေရဲ့ (အစိ) ရှိတဲ့နေရာ အဲဒီကနေမှ ရှေ့ဘက်က အပေါက်နဲ့ နောက်ဘက်က စအိုနဲ့ ဆက်ထားတဲ့ နေရာလေးတွေ စုံနေအောင် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်က ဆွဲထားတာ လွတ်သွားမှာ တော်တော်စိုးနေတဲ့ သဘောပဲ။ ခုချိန်ထိ မလွှတ်သေးဘူး။

အတင်းဆွဲထားပြီး အောက်က ညီမလေးက အပေါ်ကို ကော့တက်နေတယ်။ ကျွန်တော် အသက်ရှုရ ကြပ်လာလို့ ခဏလောက် အနားတောင်းလိုက်ရတယ်။ မလွယ်ပါ့လားနော်။

“ မငယ်… 69 ပုံစံ သိလား… ” 

“ အင်း.. သိတယ်……. ” 

“ အဲလိုလုပ်ရအောင်ဗျာ… ”  ဆိုပြီး ကျွန်တော် က ခုတင်ပေါ်ကို လဲှလိုက်ပါတယ်။ သူက ကျွန်တော့်အပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပြီး မျက်နှာနားရှိရာကို သူ့ဖင်ကြီး ထိုးပေးလာပါတယ်။ အောက်ဘက်က ညီလေးကို လည်း လက်နဲ့ တချက်နှစ်ချက်လောက် ထုပေးလိုက်တာ ခံစားမိလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ညီလေးကလည်း အခြေအနေအရ အရည်ပါ ထွက်နေပြီပေါ့။

သူတစ်ရှုးလေးတစ်ခုယူပြီး တချက်သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ သူစားနေကျ အစာတစ်ခုလို ပါးစပ်ထဲကို စွပ်ကနဲ သွင်းချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ကျေအောင် လုပ်ပေးရတာပေါ့။ အပေါ်ကနေ သူ့ဖင်ကြီးက တွန့်လိမ်နေတယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ညီလေးကို စုပ်ပေးနေရင်းနဲ့ အသံစုံထွက်နေတယ်။

နောက်တော့ သူ့ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ တချက်ညှစ်လိုက်ပြီး သူ့ကို အောက်ဆင်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ နွှဲဖို့ အချိန်ကျပြီပဲ။ ဒီလိုနဲ့ သူ့ ညီမလေးရှိရာကို ကျွန်တော့်ညီလေးက သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ပဲ ထိတွေ့လိုက်ပါတယ်။ အခုမှ ထိဖူးတာဆိုတော့ အထဲကို ဝင်သွားမှာ တခုခု စိုးရိမ်နေသလိုပုံစံပါပဲ။ လက်နှစ်ဖက် ထောက်ပြီး ကျွန်တော်တေ့တာကို သေချာ ကြည့်နေတယ်။ အထဲကို ထိပ်လေး တချက်တွန်းထည့်တော့ အရည်တွေ ရှိနေတာကြောင့် မဆိုသလောက်ဝင်သွားပြီး အထဲက တစ်ခုခု ခံနေပါတယ်။

“ မငယ်.. အပျိုရည် မပျက်သေးဘူး… ကျွန်တော် ဖျက်လိုက်မယ်နော်… ” 

“ ဟင့်… နာမှာထင်တယ်နော်… ခုတောင် တစ်ဆို့ကြီး ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး… ရင်တွေ တုန်နေတယ်…. ” 

“ ဟောဗျ… ဒါဆိုလည်း မလုပ်တော့ပါဘူး… နာနေမှာစိုးလို့… ရပ်လိုက်မယ်နော်…… ” 

“ အဟင့် .. ဟင့်.. အဲလိုလည်း မလုပ်နဲ့လေ… ” 

“ ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ… နည်းနည်းအောင့်ခံလေ… ခဏလေးပါ.. တချက်လေးပဲ… နောက်တော့ အဆင်ပြေသွားမှာ… သီရိတောင် မကြောက်ဘူး…မငယ်က ဘာလို့ကြောက်နေတာလဲ…. ” 

“ ဒါဖြင့်ရင်လည်း လုပ်… မြန်မြန်နော်….. မျက်စိမှိတ်ထားမှာ.. ” 

“ အင်း…. မြန်မြန်ဆိုလည်း မြန်မြန်ပေါ့ဗျာ….. ချက်ချင်းကြီးတေ့ာ မြန်လို့မဖြစ်သေးဘူးလေ။ လာမှာပေါ့…  ” 

ဆိုပြီး သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း အားရပါးရစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တချိန်တည်းမှာပဲ ညီလေးကလည်း အပေါက်ဝမှာ အဆင်သင့်အထဲဝင်ဖို့ ဖြစ်နေပြီ။ တာလွှတ်မယ့် အချိန်အခါလေးကို စောင့်နေပါတယ်။ 

အပေါ်ဘက်က နှုတ်ခမ်းချင်းစုတ်ပြီး အောက်က ဖီးလ်တက်လာပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ အခိုက်အတံ့လေးမှာ ညီလေးကို တချက်လေး အရှိန်ယူလိုက်ပြီး မငယ်ရဲ့ အပျိုမှေးလေးကို အနိုင်ယူလိုက်ပါတယ်။ နာတာနဲ့ ကောင်းတာနဲ့ နှစ်မျိုးပြိုင်တူခံစားလိုက်ရလို့ ထင်တယ်။ အ… ဆိုပြီး အသံထွက်လာလို့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူတာကို မရပ်ရဲဘူး။ 

ဒီတိုင်းလေး ဆက်နေပြီး အောက်က ညီလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ နည်းနည်းကြာသွားမှ ကျွန်တော့်ကို အတင်းညှပ်ထားတဲ့ သူ့ခြေနှစ်ချောင်းက အားပျော့သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် တိုက်ပွဲအောင်သွားပြီပဲ။ဒီတော့မှ မဆိုသလောက် တဖြည်းဖြည်း မြန်လာအောင် လုပ်ပေးမိပါတယ်။ မငယ်က ကျွန်တော့်ကို အတင်းဖက်ထားပြီး တဟင်းဟင်းအော်နေတယ်။

“ ကောင်းလားဟင်…. ”  လို့ .. နားနားကပ်ပြီးမေးတော့…

“ ခုနတော့ တချက် တော်တော်လေး နာတယ်… သွေးထွက်သွားတယ်ထင်တယ်… နည်းနည်းတော့ စပ်တယ်… ” 

“ ဒါဖြင့် မကောင်းဘူးပေါ့… ” 

“ အင်းးးးးး အဲလိုလည်း ဟုတ်ဘူး… ဟို… သူ့ဟာကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လုပ်နေတာ ယားကျိကျိနဲ့ ခံလို့တော့ ကောင်းတယ်… ” 

“ ပြီးရင် ဒါ့ထက်တောင် ကောင်းဦးမှာ… ဆွေမျိုးတွေဘာတွေတောင် မေ့သွားဦးမှာ… ” 

“ အင်း မေ့ချင် မေ့ပလေ့စေပေါ့… အဟင်း… ” 

ကျွန်တော်လည်း သူနာနေတာကို မေ့သွားအောင် စကားပြောရင်းနဲ့ လုပ်နေမိပါတယ်။ ခုမှ အပျိုရည်စပျက်တာဆိုတော့ ပုံစံအမျိုးမျိုး မလုပ်ချင်တာ ကျွန်တော့်ဆန္ဒပါပဲ။ ကျွန်တော်ကပဲ အပေါ်ကနေ လှုပ်ရှားပေးနေမိတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ သူ့ကို Doggy Style မျိုး ပြောင်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်က အပေါ်ကနေ သူ့အပေါ်ကို ထပ်မှောက်လိုက်ပြီး ညီလေးကို နောက်ကနေ ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။

အဲဒီပုံစံကြီးနဲ့ လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီပုံစံက ကျွန်တော့်အတွက် အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်စေတာမို့ မျက်စိမှိတ်ပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အားကုန် ကြုံးလိုက်ပါတယ်။သူကလည်း သိပ်မနာတော့တဲ့ အတွက် အောက်ကနေ နောက်ဖက်ကို အတင်းကန်ပြီး တွန်းထားပေးပါတယ်။ ဖင်ကိုလည်း အစွမ်းကုန် ကောက်ထားပေးတာပေါ့။

“ အား… အား….. ရှီး… အား.. ဟားဟား…… ပြီးတော့မယ်… မငယ်….ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်…. ကောင်းလိုက်တာမငယ်ရယ်…….. အား……ကောင်းလိုက်တာ… ” 

“ အင်း..ဟင်း…..မငယ်လည်း ကောင်းတယ်……လုပ် လုပ်…..လုပ်.. နာနာလုပ်…..မရပ်နဲ့……အား……….. မငယ်လည်း ပြီးတော့မယ်……. ” 

“ အား… ပြီးပြီ……. ပြီးပြီ… ” 

“ အီးးးးး……. ထွက်ပြီ……ထွက်ပြီ…….ထွက်ပြီ…..အား………. ဆိုပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ဆန့်ငင်ဆန့်င့င်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံး အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားပါတော့တယ်………. ” 

အဲဒီအချိန်မှာပဲ အခန်းတံခါးက ဂျလောက်ဆိုပြီး ပွင့်သွားပြီး မငယ်အမကြီး အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဟယ်…………မငယ်……. ကိုဖြိုး……… ဟယ့်တော့ ……..နင်တို့.. နင်တို့တွေ…… ” 

“ နင်တို့.. နင်တို့… နင်တို့တွေ မကောင်းကြဘူး… ငါ့ကွယ်ရာမှာ လုပ်ချင်ရာတွေ လုပ်နေကြတယ်… အီးဟီး… ဟီး.. အမေရဲ့ လာကြည့်ပါဦး အမေ့သမီး အငယ်မကို …. ” 

မငယ်ကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော့်စောင်ကြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖုံးထားပြီး ငိုနေပါတယ်။ သူ့အမ မကြီးကလည်း ကျွန်တော့်အခန်း အဝင်ဝမှာ အထုပ်လေးဆွဲပြီး မတ်တပ်ကြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေပါတယ်။ကျွန်တော်က ကုတင်ချောင်လေးမှာ စောင့်စောင့်လေးထိုင်ရင်း ညီလေးကို မရမက ဖုံးကွယ်ပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိလောက်အောင် အကြံအိုက်နေပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးကတော့ အပြိုင်ငိုနေကြတာပါပဲ။

“ အီး..ဟီး… င့ါမှာတော့ ငါ့ညီမလေး ကြိုက်တတ်တာလေးတွေကို ဝယ်လာရတာ… ဟီး..ဟီး ရွှတ်… ငါကောင်းကောင်းစားရရင် ငါ့ညီမလေးပါ စားပါစေတော့ဆိုပြီး တကူးတက ဝက်သားပေါင်းလေး ဝယ်လာတာ… အဝတ်အစားဆိုလည်း ငါဝတ်ရင် သူလည်း ဝတ်ချင်ရှာမှာပဲ ဆိုပြီး အမြဲတမ်း သူ့အတွက်ပါ ထည့်ထည့်ဝယ်လာတယ်...ဘာလုပ်လုပ် အတူတူပဲဆိုပြီး… သူ့အလှည့်ကျတော့ ငါ့ကိုတောင် မပြောဘူးတော့… အမေရေ အမေ့သမီးအငယ်မ လုပ်ပုံ ကောင်းသေးရဲ့လားတော့… ” 

“ သူ့အစားကောင်းစားရတော့ သမီးကိုတောင် မသိတော့ဘူးတော့… သမီးအဖြစ်က ဆိုးပါတယ်…ဟီး.. ဟီး… ” 

သူငိုပြီး ပြောနေပုံက တမျိုးကြီးပဲ။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း တချက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သေးတယ်။ ကြက်သီးထလိုက်တာနော်။

“ ဟိုကောင်လေးလည်း မကောင်းဘူး… နင်တို့တွေ ငါ့ကို ဖုံးထားကြတယ်… တစ်ယောက်မှမကောင်းဘူး…. ” 

ဆိုပြီး ဆက်ငိုနေပါတယ်။ လက်ထဲက အထုပ်လေး ကြည့်လိုက် ငိုလိုက် ကျွန်တော့်ကို တချက်ကြည့်လိုက် ငိုလိုက်.. သူ့ ညီမကို ကြည့်လိုက် ငိုလိုက်နဲ့ တော်တော့်ကို ငိုကြောရှည်နေတာပါပဲ။ မငယ်က နောက်ဆုံးကျတော့ ခုနပုံစံအတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ သူ့အမဆီကို ပြေးသွားပြီး ညီအမနှစ်ယောက် ဖက်ငိုကြပါတော့တယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ တော်တော်လေးကို ကြာနေတာနဲ့ ချမ်းသလိုလို ရှိလာတာကြောင့် ဘေးက ခုံပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ တီရှပ်လေးကို ကမန်းကတန်း ကောက်စွပ်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မငယ်က

“ ကိုဖြိုး….  ” လို့ ခေါ်တာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့.

“ မကြီးကိုလည်း မငယ်ကို လုပ်သလို လုပ်ပေးလိုက်…… ” 

“ ဗျာ ........ ဟို.. အဲ.. ဘာလုပ်ပေးစေချင်တာလဲ… ” 

“ မငယ်ကို ခုန ကိုဖြိုးလုပ်သလိုမျိုး မကြီးကို လုပ်ပေးလိုက်လို့ ပြောနေတာ… ခုလုပ်ပေးလိုက်  ”  ဆိုပြီး မကြီးကို အခန်းထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေမှန်းမသိတဲ့ သီရိကို အခန်းဝက သူတို့နောက်မှာ လာချောင်းနေတာတွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“ သူ့ .. သူ့ကိုပါ လုပ်ပေးရမယ်… ဟို..အဲ.. မငယ်ကလည်း… အဝှာ.. ဟိုဥစ္စာဗျာ…ဟိုဒင်း… ” 

“ ဘာလဲ မလုပ်ပေးချင်ဘူးလား… ရတယ်…ဒါဆို မငယ်ကိုလည်း နောက်မလုပ်ရတော့ဘူးမှတ်… သီရိနဲ့ကိစ္စကိုလည်း… အကုန်လုံးသိအောင် …. ” 

“ အဲ.. အဲ.. အဲလိုကြီးတော့ မလုပ်နဲ့လေဗျာ  ”  ဆိုပြီး ကျွန်တော် တော်တော် အကြပ်ရိုက်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်ထင်ထားတာက အိမ်ပေါ်ကခေါင်းနဲ့ ဆင်းရပြီး ရဲစခန်းရောက်တော့မယ် ထင်ထားတာလေ။ 

ခုဖြစ်ချင်တော့ သူ့အမကိုပါ သူက ဇာတ်သွင်းလာတယ်။ ချောက်ကျတာက ကျွန်တော်ပါပဲ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးမှ မစဉ်းစားဖူးခဲ့တဲ့ ခပ်၀၀ အမကြီးတစ်ယောက်ကို ခုလို လုပ်ပေးရမယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်ပါ။ရယ်ရမလို ငိုရမလို ဆိုတာ ကျွန်တော့် အဖြစ်ပါပဲ။ မလုပ်ပေးပြန်ရင်လည်း အခက် လုပ်ပေးတော့လည်း .. အို… မထူးတော့ပါဘူး ဝက်ဖြစ်မှတော့ မစင်ကြောက်နေလို့မှ မဖြစ်တာ မထူးပါဘူး ဆက်စားရတော့မှာပဲ။

“ အဲ.. အင်း… လုပ်ဆိုလည်း လုပ်ပေးပါမယ်… ”  လို့ပြောတော့ မငယ်က

“ မကြီးလာ ဒီမှာထိုင်  ”  ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကုတင်ပေါ်ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့အမ ပုံစံကလည်း သိပ်မလုပ်ချင်ရှာပါဘူး။ တရွေ့ရွေ့နဲ့ ပါလာပါတယ်။ ခေါင်းကြီး အောက်ငုံ့ပြီး ရှက်သလိုလို ရွံ့သလိုလိုနဲ့ ထိုင်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဘယ်ကစလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိဖြစ်နေပါတယ်။

မငယ်က မပြောမဆိုနဲ့ သူ့အမ အင်္ကျီတွေကို တခုချင်း ချွတ်ပစ်ပါတယ်။ ဘော်လီအင်္ကျီ၊ စကတ်၊ အကုန်ချွတ်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီလေးပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်ကံက ထူးတော့ထူးသား။ လက်ရှိ ကျွန်တော့် အခန်းထဲမှာ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ဖြစ်နေတယ်။ ညီမကို ခုနလေးတင် လုပ်ထားပြီးပြီ။ အခု အမကိုပါ လုပ်ပေးဖို့ ညီမက တောင်းဆိုလာတယ်။

“ ကိုဖြိုး ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ .. လာလေ.. ဒီမှာ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ….. ” 

လှမ်းကြည့်တော့ မကြီးလည်း ပြောင်နေပြီ။ နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ လူကလည်း ခပ်၀၀။ နို့တွေကလည်း အကြီးကြီးနဲ့ နို့သီးခေါင်းကြီးတွေက အယ်နေတာပဲ။

“ အင်း အင်း လာပြီ… ”  ဆိုပြီး သူတို့နားကပ်သွားလိုက်ပါတယ်။ မကြီးကလည်း အလာသားနော်။ ကျွန်တော့်အောက်ပိုင်းက ဘာမှဝတ်မထားတော့ ဖွားဘက်တော်က တန်းလန်းတန်းလန်း ဖြစ်နေတာကို သူက ခေါင်းငုံ့နေသလိုလိုနဲ့ တချက်တချက် ခိုးခိုးကြည့်နေတာ ကျွန်တော် မြင်နေရတယ်။ 

သူတို့ရှေ့ရောက်သွားပြီး ရပ်နေတော့ မငယ်က သူ့အမလက်ကို ယူပြီး ကျွန်တော့်ညီလေးဆီကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သိပ်မကိုင်ချင်ရှာဘူးထင်ပါတယ်။ တအားဆုပ်ကိုင်လိုက်လို့ အားကနဲ အော်လိုက်မိတယ်။ ဒီတော့မှ ဆောရီးတဲ့ ခေါင်းကတော့ မော့မလာသေးဘူး။ ဒါပေမယ့်ညီလေးကိုတော့ သေချာ ရှိုးနေတာပဲ။ ပြီးတော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေး တိုက်ပေးလာတယ်။ ကျွန်တော်လည်းလက်နှစ်ဖက်နဲ့ မငယ်နို့ကို တဖက် မကြီးရဲ့ နို့ကြီးကြီးကို တဖက် ပွတ်ပေးနေမိတယ်။

အဝမှာ ရပ်နေတဲ့ သီရိကို မငယ်က လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။

“ သီရိ လာခဲ့တော့… မထူးတော့ဘူး…. ” 

သီရိကလည်း ပြုံးစိစိနဲ့ ဝင်လာပါတယ်။ ကျွန်တော် ချောက်ကျတာကို ရယ်ချင်နေတဲ့ ပုံပါပဲ။ ကျွန်တော့်မှာသာ ဘယ်သူ့ကို အားကိုးရမှန်းမသိပဲ မျက်နှာပျက်နေရတာပါ။ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။သူ့ဆန်စားတော့ ရဲရတော့မှာပေါ့ ဆိုသလို သူ့ညီမနဲ့ အတူနေပြီးပြီဆိုတော့ သူ့လို မမ၀၀ကြီးနဲ့လည်း အတူတူနေရတော့မှာပေါ့။ တသက်နဲ့တကိုယ် ဘယ်လိုမှ စိတ်ကူးမယဉ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံစံကြီးဗျာ။ 

ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး ဆူမိုနဘမ်းသမားကြီးတွေ မျက်စိထဲ သွားမြင်နေမိတယ်။ အဲလောက်ကြီးတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့လေ။ ဒါပေမယ့် ပုံမှန် ဆလင်းဘော်ဒီမှမဟုတ်တာဗျာ။ သီရိကလည်း မကြီးဘေးနားမှာ လာထိုင်ပါတယ်။

မငယ်က

“ သီရိ နင် နည်းနည်း သင်ပေးလိုက် ငါဘယ်လို သင်ပေးရမှန်း မသိဘူး။ လုပ်ဦး…. ” 

“ အင်း…လုပ်ပေးရမှာပေါ့… ကိုယ့်အမတွေပဲဟာ… သေချာ့ကို သင်ပေးဦးမှာ…  ”  ဆိုပြီး စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာနဲ့ ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်သည်။ ကျွန်တော့်အဖြစ်က ရယ်စရာတော့ အကောင်းသားပါ။ 

တခါမှလည်း မစဉ်းစားကြည်ဖူးပါဘူး။ မိန်းကလေး သုံးယောက်နဲ့ အခုလိုမျိုး တခန်းထဲမှာ Sex ကိစ္စတွေ လုပ်ရမယ်လို့ ယောင်လို့တောင် မတွေးမိပါဘူး။ 

အင်္ဂလိပ်ကားတွေမှာသာ Group Sex ဆိုပြီး မြင်ဖူးတာ ခုတော့ ကိုယ်တိုင် ကြုံရပြီပေါ့။ မတ်တပ်ကြီးရပ်ပြီး စိတ်က ဟိုရောက်သွားလိုက် ဒီရောက်သွားလိုက် ဖြစ်နေမိတယ်။ အောက်က သီရိက ပြောတယ်။

“ ကိုဖြိုး ဘာတွေ စဉ်းစားခန်း ဝင်နေတာတုန်း… ဒီမှာ ဒီလောက် ကိုင်ပေးနေတာတောင် ညီလေးက တောင်မလာဘူး….. စိတ်ကို ဒီထဲထည့်ထားစမ်းပါ…. တကတည်းမှပဲ… ” 

“ အော်… အင်း…အင်း.. မဟုတ်ပါဘူး.. အတွေးတစ်ခု ဝင်သွားလို့ပါ… ” 

ကျွန်တော့်ညီလေးရဲ့ လိင်တံကို မကြီးက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေသလို သီရိက တွဲကျနေတဲ့ ကျွန်တော့်ဥနှစ်လုံးကို အောက်ကနေ မ လိုက် ချေလိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်။ လုပ်နေရင်းက

“ မကြီးကလည်း ကိုဖြိုးကို Karaoke ဆိုပေးလိုက်လေ… ” 

“ ဟယ်.. ရှက်စရာကြီး… မလုပ်ချင်ပါဘူး.. ” 

“ လုပ်ပါဆို.. ကောင်းတယ်နော်… နောက်မှ လုပ်ချင်လှပါချည်ရဲ့ မလုပ်နဲ့… ” 

“ ဟီဟိ… နံမလားမသိဘူး…. ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး… ကြောက်စရာကြီး… ” 

မကြီးက ပြောသာ ပြောနေတာပါ မျက်စိက ကျွန်တော့်ဟာက မခွာဘူး။ တသက်လုံး မကြည့်ူဖူးတာကို အတိုးချပြီး ကြည့်နေလားမှတ်ရတယ်။

မကြီးကလည်း .. 

“ ဒီမှာကြည့် သီရိ လုပ်ပြမယ် ဒီလိုလေး လုပ်ပေးရတယ်… ” 

ဆိုပြီး မကြီးလက်ထဲက ကျွန်တော့် ညီလေးကို သူ့ဆီ ခဏလွှဲယူလိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့် လိင်တံထိပ်က အရည်ခွံ ကို လှန်လိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့် ညီလေးကို သူ့ပါးစပ်မှာတေ့ပြီး လျှာထိပ်လေးနဲ့ အရင်ဆုံး တို့ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ ဘယ်လို စုပ်ရတယ်။ ဘယ်နားလေးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးရတယ် စသည်ဖြင့် တမျိုးပြီး တမျိုး လုပ်ပြနေပါတယ်။

“ မကြီး သေချာကြည့်ထားနော် နောက်တခါ ထပ်မလုပ်ပြဘူး… နောက်တခါဆို ကိုယ်တိုင်ပဲ လုပ်ပေးလိုက်တော့မှာ… မလုပ်ချင်ရင်လည်းနေနော်.. မူမနေနဲ့.. ဒါပဲ… ”

“ အင်း..အင်းပါ… ကြည့်နေပါတယ်တော်….ဂလု….  ” ဆိုပြီး တံတွေးမျိုချသံကြီး ထွက်လာပါတယ်။

“ ဟားဟားဟား.. ခစ်ခစ်ခစ်… ခိခိခိ.. မကြီးကလည်း မကြိုက်ရှာဘူးထင်တယ်နော်….တံတွေးမျိုချသံကြီးကလည်း အကျယ်ကြီးပဲ.. ဂလုတဲ့.  ”

ဆိုပြီး သီရိက ပြောပြောရယ်ရယ် ရယ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့လည်း မတိုင်ပင်ထားပဲ လိုက်ရယ်မိကြတယ်။ မငယ်လည်း အခုမှ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြစ်လာပါတယ်။

“ နင်တို့ကလည်း နင်တို့ကျတော့ လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်နေကြပြီးတော့ ငါ့ကျတော့ ပစ်ထားကြတာကိုး… ဘယ်လောက်တောင် ကြာနေပြီလဲ မသိဘူး။ သွား သီရိလည်း မကောင်းဘူး.. မငယ်လည်း အတူတူပဲ… ”

“ အာ.. မကြီးကလည်း ကဲပါ ကဲပါ ကိုဖြိုး မကြီးကို သီရိတို့ကို လုပ်ပေးသလိုမျိုး အားရပါးရ အမုန်းဆွဲပြီး ဗုံးကြဲပစ်လိုက်စမ်းပါ။ ကိုဖြိုးကို သူက စိမ်ခေါ်နေတယ်… ချသာချပစ် အားမနာနဲ့ သိလား.. ကိုဖြိုး မလုပ်ရင် သီရိနဲ့ မငယ်နဲ့ ကိုဖြိုးကို ဒဏ်ပေးမယ်… ”

“ အေးပါ အေးပါ လုပ်ကြပါ နင်တို့က သုံးယောက်ဆိုတော့ ငါ့မှာသာ တစ်ယောက်တည်း အားကိုးမရှိ ဘာမရှိနဲ့ နင်တို့ ပြုသမျှ နုရမယ့်ဘဝရောက်နေတာ.. ”

“ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း မငယ် ပြောနေပုံက … မငယ် သမီးတို့ သုံးယောက် သူ့ကို ပညာဝိုင်းပေးမှ ဖြစ်တော့မယ်…  ” ဆိုပြီး သီရိက မငယ်ကို မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲပြပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကုတင်ပေါ်ကို အတင်းဆွဲပြီး ပက်လက်လှန် လှဲခိုင်းလိုက်ပါတယ်။

မကြီးကလည်း ချုပ်ထားပေးတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တန်းလန်းလေးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ အဖိခံနေရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မထူးတော့တာမို့ ပေါက်တတ်ကရတွေပဲ ထအော်မိပါတော့တယ်။

“ အောင်မယ်လေးဗျ… လူသတ်နေကြပါတယ်ဗျ… ကျွန်တော့်ကို သူတို့ မုဒိန်းကျင့်နေကြပါတယ်… ကယ်ကြပါဦး… ”

အောက်က တစ်ယောက်က

“ အင်းဟယ် အင်းဟယ်… နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး  ” ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ညီလေးကို လက်နဲ့ ချလိုချ…

ကျွန်တော့် အပေါ်မှာ မငယ်က ရင်ဘတ်နားလောက်ကို ခွထိုင်ထားပါတယ်။ သီရိက ခြေထောက်နှစ်ခြောင်းကို ချုပ်ထားပါတယ်။ မကြီးက အလယ်ပိုင်းကို ဖိထားပြီး ညီလေးကို တခုခုလုပ်ဖို့ကြံနေပါတယ်။

“ မကြီး စုပ်စုပ် မြန်မြန်စုပ်ပေးလိုက်… ခုန သီရိလုပ်ပြသလိုမျိုး… လုပ်လေ… ”

သီရိက ပါးစပ်ကပြောနေတယ် ကျွန်တော့်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ခွပြီးညှပ်ထားတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ အပေါ်တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်နေတယ်။ စဉ်းစားကြည့်ရင် ပျော်ဖို့တော့ အကောင်းသားပါ။ မငယ်က ကျွန်တော့်ကို တက်ခွထားပြီး မျက်နှာက စားတော့ဝါးတော့မလိုပုံနဲ့ သူ့ညီမလေးကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်နားကို ဆွဲခေါ်လာပါတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း လျှာလေးကို အသင့်ပြင်ပြီး စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။ အောက်မှာတော့ ညီလေးကို ပွဲကြမ်းနေကြပြီ။ မကြီးက ညီလေးကို အရင်းကနေ သေချာကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲကို ဆွဲထည့်ပါတယ်။

“ ဝေါ့…. အမယ်လေး… ဝေါ့…. ”

သူ့ပါးစပ်ထဲကို အတင်းထိုးထည့်တော့ အာခေါင်မှာ သွားထောက်ပြီး ပျို့မလို အန်မလို ဖြစ်တာပေါ့။

“ မကြီးကတော့ လုပ်ပြီ… ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ… ဘယ့်နှယ့်ကြောင့်အရင်လိုနေတာလဲ… ”

“ အင်း… အင်း… မေ့သွားလို့…. ရပြီ… အဟင်း… ”

အပျိုကြီးတွေများ လုပ်ချင်ဇောသာ များနေတာ ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူး။ သီရိက အကုန်ချွတ်ပြီးသွားတာနဲ့ အောက်ဘက်ပိုင်းမှာ မကြီးကို Karaoke ဆိုနည်း ကို လက်တွေ့ ပို့ချနေပါတယ်။ အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့ မငယ်ညီမလေးနဲ့ မိတ်ဆက်တမ်း ကစားနေကြပါပြီ။ မငယ်ကလည်း သူကြည့်ဖူးတဲ့ ရုပ်ရှင်ကားတွေကအတိုင်း အပေါ်ကနေ ကော့ကော့ပြီး ထိုးပေးနေပါတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း အောက်ကနေ သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး သူ့ အလိုအတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။သီရိက မကြီးကို တတ်သမျှ သင်တန်းပို့ချပေးနေတော့တာပါပဲ။ မကြီးကလည်း နှစ်အတော်ကြာ ငတ်လာခဲ့တဲ့ အစာတစ်ခုကို ခုမှပြန်စားရသလိုမျိုး အငမ်းမရပဲ ဖြစ်နေတယ်။ 

အောက်ကို ငုံ့ကြည့်စရာမလိုပဲ အသံတွေကြားနေရတယ်။ မငယ်ကလည်း အပေါ်မှာ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကို သူ့ညီမလေး ရောက်အောင် အတင်းကပ်ထားတယ်။ လွတ်သွားမှာ စိုးနေသလိုပဲ။ နည်းနည်းကြာတော့မကြီးကို သီရိက ကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ ခွထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညီလေးကို သူ့ပစ္စည်းထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်ပြီး ထိုင်ချနေတယ်။ သီရိက ဘေးက အသေအချာကို သင်ပေးနေတာ။ မငယ်က ကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ ဘေးဘက်ကို ဆင်းလိုက်တယ်။

ကြည့်ရတာ စိတ်မသက်မသာပါပဲ။ ၀၀တုတ်တုတ် အမကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ခုလိုမျိုး လိင်ဆက်ဆံရတာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပါပဲ။ စိတ်ထဲကတော့ နောက်ဆုံးအကြိမ်လည်း ဖြစ်ချင်နေမိတယ်။ သူ့မျက်နှာကြီးကတော့ နီရဲနေပြီး တော်တော်လေး စိတ်ပါနေပုံရတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ အပျိုစစ်မယ်တော့ မထင်ဘူးဗျ။ သီရိသင်ပေးလို့ နောက်က လိုက်လုပ်ရတယ်ဆိုပေမယ့် ခုလိုမျိုး အပေါ်က တက်ထိုင်ပြီးစောင့်တာကျတော့ ဟုတ်နေသား။ ပြောလို့မှ မဆုံးသေးခင်ပဲ…

“ ဖြောင်း…. ဖြောင်း……. ဖောင်း…..ဖြောင်း…….ဗလွတ်……… ”

“ အား ……. နာလိုက်တာ…….. ကျွတ်ကျွတ်….ကျွတ်……. ”

အတင်းကြီးခွာပြီး ပြန်ထိုင်အချမှာ ကျွန်တော့်ညီလေးက ကျွတ်ထွက်သွားပြီး သူ့ပေါင်ခြံကို သွားထောက်လိုက်မိတော့ ထအော်လိုက်တာ အကျယ်ကြီးပဲ။ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းတော့ အောင့်သွားတာပေါ့။ နာသွားတဲ့အတွက် ညီလေးက ချက်ချင်း ပျော့ချင်သွားတယ်။ ဒါကိုရိပ်မိတဲ့သီရိက ညီလေးကို လှမ်းကိုင်ပြီး လက်နဲ့ ပြန်ဆွပေးတော့မှပဲ ပြန်ထောင်လာတော့တယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းရစ်ချင်လာတာနဲ့ စိတ်တိုတိုနဲ့ အော်ထည့်လိုက်တယ်။ ခုအခြေအနေက ကျွန်တော့်ကိုသူတို့ ပြန်ချော့ရမယ့်အခြေအနေဖြစ်သွားပြီလေ။

“ တော်ပြီဗျာ……. မလုပ်တော့ဘူး……… နာတယ်…………. ”

“ မကြီးကလည်း ဘာမှန်းမသိဘူး…….. စွတ်ပြီးထိုင်ချတာပဲ…….. ဖြည်းဖြည်းမလုပ်ဘူး………. ”

“ လူကို ဘာများမှတ်နေလဲ မသိဘူး…… တခါတည်း အညွန့် တုံးအောင် လုပ်နေတာလား မသိဘူး……. လုပ်မပေးတော့ဘူးဗျာ…….တော်ပြီ ”

“ ဟဲ့…ဟဲ့…. ကိုဖြိုးကလည်းကွယ်…… မကြီးလည်း ဟိုဒင်း….. အဟဲ……. အရသာတွေ့သွားတော့ သဘောကျပြီး လုပ်မိတာပါ.. စိတ်မဆိုးနဲ့နော်မောင်လေး မကြီး ပြန်လုပ်ပေးမယ်…… ”

“  ဥုံဖွ ဥုံဖွ.. ” ဆိုပြီး ညီလေးကို အသာအယာကိုင်ပြီး ပါးစပ်နားကပ်ကာ အာငွေ့ပေးနေပါတယ်။ နောက်မှာတော့ သီရိက ပါးစပ်လေး လက်နဲ့ပိတ်ပြီး တခွိခွိနဲ့ ရယ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်နေမိတယ်။

“ ကဲ..ကဲ… မထူးပါဘူး…. လာလာ….. ကုတင်ပေါ်မှာပဲ မှောက်ပေးတော့… ကျွန်တော် နာသွားတော့ ကြာကြာလုပ်ပေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ Doggy Style နဲ့လုပ်မယ်  ”

ဆိုတော့ မကြီးက သူ့ခန္ဓာကိုယ် ဝတုတ်ကြီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက် လက်လေးထောက်ပြီး ကုန်းပေးပါတယ်။ 

ကျွန်တော့်မျက်စိထဲမှာတော့ ဝက်မကြီးတစ်ကောင် ကျွန်တော့်ကုတင်ပေါ်တက်နေတာပဲ ပြေးမြင်မိတယ်။ မထူးပါဘူး ခွေးဖြစ်မှတော့ မစင်ကြောက်နေလို့မှမရတာ။သူ့အပေါ်ကို တက်ခွပြီး ညီလေးကို သူ့ပစ္စည်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး တဖောင်းဖောင်းနဲ့ အပေါ်ကနေ တက်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သီရိနဲ့ မငယ်တို့ ဘာလုပ်နေလဲ ဆိုပြီး လှည့်ကြည့်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်က ဖုံးယူပြီး ဗီဒီယို ရိုက်နေကြတယ်ဗျာ။

ကျွန်တော်နဲ့ မကြီးနဲ့ လုပ်နေကြတာကို ဗီဒီယို ရိုက်လိုက် ရယ်လိုက်နဲ့။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက်လည်း လုပ်ပြီးရော ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ ခုနပုံစံနဲ့ပဲ လုပ်ပေးရင်းနဲ့ပဲ ပြီးသွားပါတယ်။ မကြီးလည်း အခုမှ ရှက်ရှာတယ်ထင်တယ်။ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ တခန်းတည်းမှာ သုံးယောက်သားဆိုတော့ ကမန်းကတန်း သူ့ အဝတ်အစားလေး ယူပြီး ဟိုကွယ်ဒီကွယ်လုပ်ပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်ပြေးပါတော့တယ်။ မငယ်လည်း နောက်ကနေ လိုက်သွားပါတယ်။

သီရိကတော့ အခန်းထဲမှာပဲ ကျွန်တော်နဲ့ စကားပြောရင်းနဲ့ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ သူကတော့ အရှက်မရှိ သရက်စိပါပဲ။ နှစ်ယောက်သား ဘာအဝတ်အစားမှမပါပဲ ထိုင်စကားပြောနေကြတယ်။ ပြီးတော့ မငယ်က တံခါးကို ခေါက်ပြီး အပြင်ကနေ လှမ်းခေါ်ပါတယ်။

“ ဟိုနှစ်ယောက် ထမင်းစားမယ် လာတော့…. ”

“ ကြည့်ဦး အဝတ်အစားလည်း တစ်ယောက်မှ ပြန်မဝတ်ကြသေးဘူး…. နောက်တပွဲနွှဲနေကြတာလားဟင်…… ဟီဟိ…. ”

“ မဟုတ်ပါဘူးမငယ်ရဲ့….. စကားပြောနေကြတာပါ…. ”

ဒီတော့မှ သီရိလည်း သူ့အဝတ်အစားလေးတွေ ပြန်ကောက်ဝတ် …။ ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးလေး ကောက်စွပ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေကမန်းကတန်း ချိုးလိုက်ပါတယ်။ တကိုယ်လုံးလည်း ကပ်စီးစီး ဖြစ်နေတယ်လေ။အဝတ်အစားဝတ်ပြီး နောက်တခေါက်ပြန်ထွက်လာတော့ ထမင်းစားပွဲမှာ သုံးယောက်က ရောက်နှင့်နေကြပြီ။ ကျွန်တော့်အတွက် တစ်ပန်းကန်ဦးချထားတယ်။

လက်ဆေးပြီး တခါတည်းဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ သီရိကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ။ ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး ထမင်းပဲ အတင်းစားနေကြတယ်။ စားနေရင်းနဲ့မှ…….မငယ်ဆီကနေ….. ခွီး……ဆိုပြီး ရယ်သံထွက်လာတယ်……..။

“ မကြီးကလည်း ဟီးဟီး….ဟီး……… မငယ်နော်……… မရယ်နဲ့ ”

အဲလိုပြောမှ သီရိက တဟားဟားနဲ့…အော်ပြီးတော့ကို ရယ်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘာရယ်တော့မဟုတ်ဘူး… အဟီး……. ဆိုပြီး ထမင်းစားရင်းနဲ့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီးရယ်နေကြတယ်။ အော် ကျွန်တော့်အဖြစ်က တအိမ်ထဲမှာနေပြီး မိန်းမသုံးယောက် တပြိုင်ထဲ ရသလိုပါပဲလားလေ…..။

အဲဒီညကတော့ ကျွန်တော့်ဘဝထဲက အမှတ်တရ ညတညပါပဲ။

နောက်ရက်ပိုင်းမှာတော့ အရင်လိုပဲ ပုံမှန် ပြန်နေဖြစ်သွားကြပါတယ်။ ကြုံတဲ့သူနဲ့ ကြုံသလို သွားတဲ့ အခိုက်လေးတွေလည်း ရှိသပေါ့နော်။ ဟိုညီအမနှစ်ယောက်လည်း ရန်ကုန်ကို အလည်ပြန်ဖို့ လက်မှတ်ဝယ်ရ လက်ဆောင်ပစ္စည်းဝယ်ရနဲ့ ရှုပ်နေတာနဲ့ ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး သိပ်မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး။

နောက်လဆို ဒီဇင်ဘာရောက်ပြီလေ။ ခွင့်ရတုန်း ညီအမနှစ်ယောက်စလုံး အတူတူပြန်ကြမယ့်သဘောပဲ။ အမကြီးကတော့ မသွားခင် မှာသွားသေးတယ်။ အိမ်ကိုတော့ ဗြောင်းဆန်အောင် မလုပ်ထားကြပါနဲ့တဲ့။ ကျန်တာ နင်တို့ အပိုင်းပေါ့တဲ့လေ။

ကျွန်တော်လည်း အင်းလို့ပဲ ကတိပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီဇင်ဘာ လဝက်လောက်လည်း ကျရော နှစ်ယောက်လုံးပြန်သွားကြပါလေရော။ မြန်မာပြည်မှာ တလနေမှာတဲ့လေ။ သူတို့ကို ကျွန်တော်နဲ့ သီရိတို့ပဲ လေဆိပ်လိုက်ပို့ပေးလိုက်ရတယ်။

နောက်နေ့မှာပဲ သီရိက စကားဆိုလာတယ်။

“ ကိုဖြိုး လာမယ့် ဒီဇင်ဘာ ၃၁ ရက်နေ့ညကျရင် အိမ်မှာ ပါတီလုပ်ရအောင် …. ”

“ သူငယ်ချင်းတွေ စုလာခဲ့မယ်….. ကိုဖြိုး သူငယ်ချင်းတွေ ရှိရင်လည်း ခေါ်လေ…. ” တဲ့ဗျ။

“ အန်….. အဲလိုလား…. နင်က ဘယ်လိုအထိ ပါတီကို လုပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတာလဲ…. ဟိုဒင်း ဟိုဟာတွေပါ ပါမှာလား……. ”

“ အဟီး…. ဒါကတော့ ဖြစ်ချင် ဖြစ်သွားမှာပေါ့။ သီရိသူငယ်ချင်းတွေကလည်း ခေသူမဟုတ်တွေချည်းပဲလေ……. မိန်းကလေးချည်းပဲ မ လာမှာနော်…….. ”

“ အိုကေ… ဒါဆို ကိုယ်သဘောတူတယ်…. ဘော်ဘော် အများကြီးတော့ မခေါ်တော့ဘူးကွာ ပြဿနာရှိတယ်… တစ်ယောက်တော့ စဉ်းစားမိတယ်… သူ့ကို စည်းရုံးပြီး ခေါ်လာခဲ့မယ်လေ….. ”

“ အိုကေ ကိုဖြိုး…. မနက်ဖြန် သူငယ်ချင်းတွေကို အိုကေတယ် ပြောလိုက်တော့မယ်…… သူတို့ က အဲလို သောင်းကျန်းဖို့နေရာ ရှာနေတာ။ ကျောင်းထဲမှာဆိုတော့ သောင်းကျန်းလို့မကောင်းလို့တဲ့လေ…. ခု ဒါဆို အဆင်ပြေသွားပြီပေါ့……….. ”

“ အင်း…  ”

နောက်ရက်တော့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း မင်းလွင်ကို ဖုံးနဲ့ လှမ်းခေါ်ပြီး ပါတီကိစ္စပြောပြလိုက်ပါတယ်။

..........................................

“ တူ…..တူ…….တူ……….တူ…….. ”

“ ဟဲလို ဟေ့ကောင် မင်းလွင်လား……. ”

“ အေး… သူငယ်ချင်း ……. ဘယ်ပျောက်နေလဲကွ…… ငါတို့တောင် မင်းကိုမေးနေသေးတယ်….. ငါမင်းသတင်းတွေ ကြားတယ်နော် ဟေ့ကောင်….. ငါတို့လည်း နည်းနည်းပါးပါး မျှပါဦးကွာ…… ”

“ ဟားဟား…ဟား…….. မင်း ဘယ်သူပြောလဲကွ…… ”

“ ဟိုကောင်တွေလေကွာ…. မင်းကို Pennisula မှာ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ တွေ့လိုက်တယ်လို့ ပြောတယ်။ ကောင်မလေးတွေ အားနာလို့ အဲဒီနေ့က မနှောင့်ယှက်လိုက်တာလို့ပြောတယ်…… မလျှိုနဲ့လေကွာ……… ငါ့လည်း တစ်ယောက်လောက် ရှာပေးလေကွာ။ သူတို့သူငယ်ချင်းတွေ ဘာတွေဖြစ်ဖြစ်ပေါ့.. မင်းကောင်ကြီး မသနားဘူးလားကွာ……. ”

“ ဟိတ်ကောင် လျှောက်ပြောမနေနဲ့ ခုဖုံးဆက်တာကလည်း မင်းကောင်းစားဖို့အရေး ဆက်တာ…. ငါစိတ်တိုလာအောင်မလုပ်နဲ့နော်…… စိတ်တိုလာရင်တော့ ခုပြောမယ့်ကိစ္စ တခြားတစ်ယောက်ကို အစားထိုးပစ်လိုက်မှာ…… ”

“ အေးပါကွာ……အေးပါ…. ဆောရီး…… ဆောရီး…….. အဟီး…….. ပြောပြော မင်းကိစ္စ …… ”

“ ဒီလိုကွ…… လာမယ့် ဒီဇင်ဘာ ၃၁ရက်နေ့ကျရင် ငါတို့အိမ်မှာ ပါတီလုပ်မလို့ကွ… ”

“ ဟင်….. ငါက ကလပ်သွားတက်မလား စိတ်ကူးနေတာကွ။ Saint Jame မှာ မြန်မာတွေမှ တအားပဲဆိုလို့ မြန်မာမလေးတွေ တစ်ယောက်ယောက်များ ချိတ်မိမလားလို့ သွားကြည့်မလို့ဟ… ”.

“ ဟေ့ကောင်….. မလာချင်လည်းနေ…… ဟိုမှာက ရန်ပွဲတွေ ဘာတွေလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ လူများတယ်……. မင်းသဘောပဲ……. ”

“ ငါ့ဆီမှာက လက်ရှိ ငါတစ်ယောက်တည်းနဲ့……. မိန်းကလေးတွေချည်းပဲ လေးငါးဆယ်ယောက်လာမှာ……မင်းမလာချင်နေ………. ငါ့ဖာသာငါပဲ ကဲတော့မယ်……..ဒါပဲ…….. ”

“ ဟေ့… ဟေ့ …. ဟေ့ရောင်…… နေပါဦးဟ……. အဲလိုဆိုရင်လည်း ငါ့အစီအစဉ်ပြောင်းပါ့မယ်ကွာ…… ဟီး……. မင်းနဲ့ပဲ တူတူကဲမယ်…… ”

“ အေး….. အဲလိုလုပ်စမ်းပါ……. ငါက ကိုယ့်သူငယ်ချင်း ကောင်းစားပါစေဆိုပြီးတော့ လှမ်းခေါ်တာ… မဟုတ်ရင် ငါ့ဟာငါပဲ ကျိတ်လုပ်မှာပေါ့ကွ…… ”

“ အေး  မင်းမဆိုးဘူး…… ကောင်းကောင်းပြုစုပါ့မယ်ကွာ……. သူငယ်ချင်းကောင်းကြီးရယ်……. ”

“ ဘာကွ …..ငါ့ကို ခေါင်း လို့ပြောတာလား…… ”

“ မဟုတ်ပါဘူးကွာ…… မဟုတ်ပါဘူးဟ…….. င့ါသူငယ်ချင်းကောင်း…. သူငယ်ချင်းမြတ်ကြီးလို့ ပြောတာ….. အာဘွား…… အာဘွား…… ”

“ တော်ပြီတော်ပြီ မင်း အသံ အာပြဲကြီးနဲ့ အော်မနေနဲ့ဦး…….. ဘေးက ကြားကုန်ဦးမယ်…….. အေး… မင်းကတိမင်း မမေ့နဲ့နော်… ဒါပဲ ဒါပဲ…..ဟေ့ကောင်…… ”

“ အော် အေးအေး…..ဘိုင့်ဘိုင်……. သူငယ်ချင်း….. ”

လမကုန်ခင် တစ်ပတ်အလိုမှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ သီရိတို့ ပါတီလုပ်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ အစားအသောက်တွေ ပစ္စည်းတွေ လိုက်ဝယ်နေတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေကြပါတယ်။ ခရစ်စမတ်ပိတ်ရက်တောင် မအားလိုက်ရပါဘူး။ ဟိုဝယ် ဒီခြမ်းနဲ့ပဲ အချိန်ကုန်သွားပါတယ်။

 

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>