သုံးဖက်မြင် အပိုင်း ( ၄ )
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
မောင်ဇော်ဦး ရေးသည်။
ထူးတော့ ထူးဆန်းသား အဲဒီနာနေတဲ့ နေရာက ခဏနေတော့ ပြန်ထူပူလာတာ၊ နာတာဘဲ ပျောက်သွားတာလား၊ ထူပူပြီး မသိတော့တာလား၊ အထဲမှာလဲ ခိုးလုခုလုနဲ့၊ ဝင်နေတာ၊ သူ့ဟာကြီး ငါ့ထဲဝင်နေတာ၊ သူငြိမ်ငြိမ်လေး နေနေတာလား မသိဘူး။
နာသလိုလို မနာသလိုလိုနဲ့ သူက မလှုပ်တော့ စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ပြန်ဖြစ်လာသလိုဘဲ၊ ငါတွေ့ဖူးတဲ့ မမညွန့်တို့ လုပ်တာကတော့ ထိုးနေတာများ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ အားရစရာကြီး၊ သူဘာဖြစ်လို့ ငြိမ်နေလဲ မသိဘူး၊ ငြိမ်နေရာကနေ ဟာကနဲ ပြန်ဖြစ်သွားတယ်၊ သူ့ဟာကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တာ။
အာ... ဘာလို့ ပြန်ထုတ်လိုက်မှန်း မသိဘူး၊ စိတ်ထဲမှာ အားမရဘူး၊ ပြန်သွင်း ပြန်သွင်း၊ ဟော...ပြန်သွင်းပြန်ပြီ၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် သွင်းသွင်း၊ အား... နာတယ် နာတယ် နာပြန်ပြီ၊ ရတယ် ရတယ်၊ စောစောကလောက်တော့ မနာဘူး၊ ခံနိုင်တယ်၊ ခံနိုင်တယ်၊ သွင်းထား သွင်းထား။
အာ...အဆုံးထိ ပြန်မထုတ်နဲ့လေ၊ ပြန်သွင်းရင် နာတယ်၊ အယ်... သူသိတယ် ထင်တယ်၊ ငါ့စိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ၊ အဆုံးထိ မထုတ်ဘူး၊ နဲနဲလေးပဲ ဆွဲပြီးထုတ် ပြန်ထိုးတာ၊ အိုး... ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး။လုပ်လုပ် အဲလိုပဲ ထုတ်လိုက်သွင်း လိုက်လုပ်၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အိုး... နာတာတွေ မရှိတော့ဘူး၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်၊ သူ့ဟာကြီး အဆုံးထိ ဝင်နေပြီလား၊ မဝင်သေးဘူး ထင်တယ်၊ ငါ့စိတ်ထဲ အထဲကို တဝက်လောက်ပဲ ရောက်နေသလိုပဲ။
ဟုတ်တယ် မဝင်သေးဘူး၊ သိသာတယ်၊ ခဏလေးဘဲ တိုးဝင်လာပြီး ရပ်သွားတာ၊ ထိုးလေ ထပ်ထိုး အဆုံးထိ ထိုး၊ မနာတော့ဘူး၊ ထိုးပါ ထိုးပါ၊ အဆုံးထိ တစ်ခါတည်း ထိုးချလိုက်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် ထိုးထိုး၊ ထိုးတော့မယ် ထင်တယ်၊ အဆုံးထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အရှိန်နဲ့ ထိုးချမယ်ထင်တယ်။ ဟော... ဟော... ဝင်လာပြီ၊ အား... သေပါပြီ သေပါပြီ ဗိုက်ထဲထိ သူ့ဟာကြီး ဝင်သွားပြီလားမသိဘူး၊ နာလိုက်တာ၊ အထဲမှာ အောင့်နေတာပဲ။
စောစောက လို စူးကနဲ နာတာမဟုတ်ဘူး အထဲက အောင့်ပြီးတော့ကို နာတာ၊ အစာအိမ်ကို သွားထောက်နေပြီ ထင်တယ်၊ သူ့ဟာ ဘယ်လောက်တောင် ရှည်လဲ မသိဘူး၊ ခုမှ အဆုံးထိဝင်သွားတာ သေချာတယ်၊ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး လန့်ပြီး ပိတ်ထားတာတွေ အကုန်ပွင့်သွားတယ်။
အားကနဲ... အော်လို့ ပါးစပ်ကြီးဟလို့ မျက်စိ ၂ လုံး ပြူးပြီး ပွင့်လာတဲ့ ငါ့ကို သူက ပြုံးကြည့်တယ်၊ ပြီးတော့ ငါ့ပါးကို သူ့လက်ဝါးနဲ့ အသာအုပ်လို့ လက်မလေးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်း ခုမှ အဆုံးထိ ဝင်သွားတာ၊ မကြောက်နဲ့နော်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးတဲ့၊ ပြောလည်းပြောရင်း သူက ငါ့ပေါ် အသာလေး လှဲချလိုက်တယ်။အောက်က ဒီအတိုင်း တန်းလန်း၊ သူ့ဟာကြီးစိုက်လို့၊ သူမလှုပ်ဘူး၊ မလှုပ်နဲ့ မလှုပ်နဲ့၊ ငါမခံနိုင်ဘူး၊ ဗိုက်ထဲထိ လာထောက်နေတာ၊ ပြီးတော့ ငါ့ပါးကို လာနမ်းတယ်၊ ငါ့နှုတ်ခမ်းကိုလဲ လာစုတ်တယ်။
စောစောကလို လျှာကိုလဲ ဆွဲဆွဲစုတ်လို့ တစ်ခုပြီးတစ်ခု၊ ငါ့နို့ကိုလဲ ပွတ်လိုက်၊ နို့သီးလေးကို ကစားလိုက်နဲ့၊ အောက်က စိုက်လျှက်တန်းလန်း လူကို စောစောကလို ရွလာအောင် လာလုပ်နေပြန်ပြီ၊ ဒီတော့မှ မျက်စိက သူ့အလိုလို ပြန်မှိတ်သွားတယ်။
သူအဲလို ရွအောင်လုပ်နေတာနဲ့ စောစောက နာပြီး အောင့်နေတာကြီးက တဖြေးဖြေးနဲ့ သက်သာလာသလိုပဲ၊ ဟုတ်တယ် တော်တော်လေးကို သက်သာလာတာ၊ ခုလု ခုလု လောက်ပဲ ရှိတော့တယ်၊ ငါသက်သာလာတာ၊ သူဘယ်လိုသိလဲ မသိဘူး၊ ငါ့ကိုယ်ပေါ် ကနေ ပြန်ထပြီး စောစောကလို ပြန်ထိုင်တယ်။သူဆက်လုပ်တော့မယ် ထင်တယ်၊ အဆုံးထိ ဝင်ထားပြီးပြီပဲ ဒီထက်တော့ ထပ်ဝင်စရာ မရှိတော့ပါဘူး၊ လုပ်လုပ်၊ ရပြီ လုပ်၊ ကြမ်းကြမ်း မလုပ်နဲ့နော်၊ ကြောက်တယ်၊ ဖြေးဖြေးပဲလုပ်၊ တော်ကြာ အဲလိုပြန်နာရင် မခံနိုင်ဘူး၊ သူသိတယ် ထင်တယ်။
တကယ့်ကို ဖြေးဖြေးလေး လုပ်တာ၊ တဝက်လောက် ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ဖြေးဖြေးလေး အဆုံးနီးနီး ထိုးလိုက်၊ အိုး... ထိုးလိုက်တိုင်း တဖြစ်ဖြစ်နဲ့ တိုးတိုးဝင်လာတာ ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ။
စောစောကလို အစာအိမ်ကြီးကို ထိတဲ့အထိ အောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားအောင်တော့ အတင်းမထိုးတော့ဘူး၊ အဲဒီနေရာ မထိခင်လေး ရပ်ရပ်လိုက်တာ၊ ငါသိနေတယ်၊ နဲနဲထပ်ထိုးရင် ထိတော့မယ်ဆိုတာ၊ ထိပြီလားဆိုပြီး လူက တွန့်တွန့်သွားတာ၊ မထိဘူး သူရပ်လိုက်တယ်။
ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်၊ အဲလို ရပ်လိုက်တာ၊ နာမှာ ကြောက်တယ်၊ တစ်ခါတစ်ခါ အဆုံးထိ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ ပြန်ထိုးလေ၊ အဲလိုခံချင်တာ၊ အယ်... တကယ် ငါထင်တဲ့အတိုင်း လုပ်တယ်၊ လျှောကနဲ ဖြေးဖြေးလေး ထွက်သွားတာမှ အဆုံးထိ။
ပလွတ်ကနဲတောင် ကျွတ်သွားသေး၊ ပြီးမှ အစကနေ ပြန်ဝင်လာတာ၊ တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးတိုးပြီး ဝင်လာတာ၊ အိုး... လူးနေတာပဲ ကောင်းချက်က၊ အထဲမှာ တင်းကြပ်ပြီး စေးပိုင်နေတာဘဲ၊ သူထောက်ထားတဲ့ လက်ကို အတင်းဆုတ်ထားတာတောင် စိတ်ထဲက မနေနိုင်ဘူး။
လုပ်စမ်းပါ အဲလိုလေး ကြာကြာလေး လုပ်စမ်းပါ၊ အထဲမှာလဲ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ ဘာတွေ ဆင်းဆင်းနေလဲ မသိဘူး၊ ပူကနဲ အေးကနဲနဲ့ အရည်တွေ အပူတွေရော အအေးတွေပါ စီးဆင်းသွားတာလား မသိဘူး။
အ... အရှိန်လွန်ပြီး အစာအိမ်ကို ထိသွားပြန်ပြီ ထင်တယ်၊ စောစောကလို မနာဘူး၊ အောင့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ အစာအိမ် မဟုတ်ဘူးနေမှာ၊ တစ်ခုခုပဲ၊ စောစောက တိုးဝင်တဲ့ အရသာထက် အဲဒါကို ထိတာ ပိုခံလို့ ကောင်းသလိုပဲ၊ ထိကြည့် ထိကြည့် နောက်တခေါက်လောက်။
အဲ... ထိပြီ၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ကောင်းတယ်၊ နေဦး နေဦး ပြန်မထုတ်နဲ့ ထိထား ထိထား၊ တကယ် ထိထားတယ်ဟ၊ ဟုတ်တယ် သေချာတာပေါ့၊ အဲလို ထိထားတာ အထဲမှာ ကျင်ပြီးတော့ကို ကောင်းနေတာ၊ အား... မရဘူး အကြာကြီး ထိထားတာ မခံနိုင်ဘူး၊ ကျင်တာ ကျင်တာ၊ အတွင်းက လှိုက်လှိုက်ပြီးတော့ကို ကျင်တာ။
ကြည့်... ညစ်တယ်၊ ဒီလိုထိတာ ခံချင်ပါတယ်ဆိုမှ ထိအောင် မလုပ်ဘူး၊ စောစောကလို မထိခင် ရပ်ရပ်လိုက်တာ၊ ဒီမှာ မရတော့ဘူး၊ လူက မိုးပေါ်ရောက်နေပြီ၊ အကုန်ပွင့်ထွက်ချင်နေပြီ၊ တစ်ခါတည်း အားလုံး ဗုန်းကနဲ ဒိုင်းကနဲ ပွင့်ထွက်သွားတာ ခံချင်ပြီ။
အဲဒါကို ဆက်တိုက်လေးထိရင် ပွင့်ထွက်တော့မှာ သိနေတယ်၊ မအောင့်နိုင်ဘူး၊ ပွင့်ထွက်ချင်ပြီ။ ထိအောင်လုပ်ဟာ၊ မထိဘူး၊ ညစ်တာ ညစ်တာ၊ သိတယ်၊ ဒီလောက်ဖြစ်တာ ကဲ.. ထိဟာဆိုပြီး သူဝင်လာတဲ့အချိန် လှမ်းကော့ပေးလိုက်တယ်။
ကဲ... ထိ၊ အား... ထိတယ်၊ ထိတယ်၊ ကျင်တာ ကျင်တာ၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ လာစမ်း လာစမ်း သိပြီ ဝင်လာစမ်း ကော့ပေးလိုက်တယ်၊ အိုး... ကောင်းလိုက်တာ၊ ကျင်ပြီးတော့ကို နစ်ဝင်သွားတာ၊ လုပ်စမ်းပါဟာ မြန်မြန်လေး သွက်သွက်လေး၊ မရတော့ဘူး၊ ကော့ထား တာတောင် ပြန်ချလို့မရတော့ဘူး၊ ထိုးစမ်း၊ ထိုးစမ်း၊ ထိုးထိုး။
ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ထိနေတာ၊ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲနဲ့ တက်လာပြီ တက်လာပြီ၊ ပွင့်ထွက်တော့မယ် ပွင့်ထွက်တော့မယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လာပြီ မရတော့ဘူး၊ အား... သွားပြီ သွားပြီ ပွင့်ထွက်သွားပြီ၊ ဆင်းကုန်ပြီ ဆင်းကုန်ပြီ။ဘာတွေဆင်းကုန်လဲ မသိဘူး တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူပြီး အကြောလိုက်သလို တုန်တုန်ပြီး ဆင်းသွားတာ၊ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ အထဲက ဝေါကနဲ အကုန်ဆင်းပြီး လူက အမှောင်ထဲကျသွားတယ်၊ တကယ့်ကို ဘာမှမသိတော့။
အကိုရေ ဒါမျိုးတွေက မိဗျိုင်း အိမ်ထောင်ကျကတည်းက ခံနေကျ၊ မိဗျိုင်းအတွက်တော့ ရိုးနေပြီ၊ နောက်ပိုင်း ဒါတွေက မိဗျိုင်းအတွက် သမရိုးကျ အလုပ်လိုပဲ ဖြစ်လာတာ၊ နောက်ပိုင်း ဘယ်သူနဲ့ ဆက်ဆံ ဆက်ဆံ စိတ်ထဲကတောင် နှစ်နှစ်ကာကာ သိပ်ပါတော့တာ မဟုတ်ဘူး။အကိုနဲ့ကျမှ အဲဒီလို ပြန်ဖြစ်ချင်တာ၊ ပထမ အကိုနဲ့ စအိပ်ကတည်းက မိဗျိုင်းကိုယ်ထဲ အကို့ဟာကြီး တိုးဝင်လာတာကို အပျိုစင်လေး တစ်ယောက် စခံရသလို အရသာမျိုးနဲ့ ခံချင်တာ။
မိဗျိုင်း အရမ်းအံ့သြသွားတယ်၊ မိဗျိုင်း တစ်သက်လုံး ကြုံခဲ့တဲ့ ယောက်ျား နည်းမှ မနည်းပဲ၊ မိဗျိုင်း ထိလိုက်တာနဲ့ ထကြွ လာကြတာချည်း၊ ပထမနေ့ အကို့ဟာကို မိဗျိုင်း ထိလိုက်တာနဲ့ မိဗျိုင်း သိလိုက်တယ်။ အကို့ဟာက ဘယ်လိုမှ မမာနိုင်ဘူးဆိုတာ၊ ဒီလိုယောက်ျားမျိုး ရှိတယ်ဆိုတာ မိဗျိုင်းကြားသာ ကြားဘူးတာ၊ ခုမှ ကိုယ်တွေ့ သိရတာ၊ အော်... အကိုရယ်၊ မိဗျိုင်းလေ အကို့ကို သာမန်ယောက်ျားတွေလို ဖြစ်စေချင်တာ။
အကိုဟာက မာသာမမာတာ အကို့စိတ်ထဲ ခံစားတတ်တာဘဲ၊ မိဗျိုင်း ကိုင်ပေးတာ အကို့စိတ်ထဲက ကြေနပ်နေတယ်ဆိုတာ မိဗျိုင်းသိတယ်၊ ပြီးတော့ အကိုက မိဗျိုင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်ပါလက်ပါ ချစ်တတ်တယ်၊ ကြမ်းတာတော့ အကိုက အရမ်းကြမ်းတာ။
ကမူးရှူးထိုးကြီးကို ကြမ်းတာ၊ ဒီလိုပန်းသေနေတဲ့ လူတွေက ဒီလိုဘဲ ကြမ်းတတ်တာလား မသိဘူး၊ မိဗျိုင်း ခံနိုင်ပါတယ်၊ ကြမ်းချင်သလောက် ကြမ်း၊ အကို စိတ်ထဲမှာ ကြေနပ်သွားတယ်ဆိုရင် မိဗျိုင်းအနာခံရကျိုး နပ်ပါပြီ။
ပြီးတော့ အကိုက မိဗျိုင်း ကိုယ်ပေါ်တက်ဖိပြီး ဆောင့်ဆောင့်တတ်တာလဲ အကို့ ဆန္ဒတစ်မျိုးပဲ နေမှာ၊ ဆောင့်အကို ဆောင့်၊ မိဗျိုင်း စိတ်ထဲမှာ အကို အပေါ်က တက်တက်ဆောင့်တာ အကို့ဟာကြီး အထဲရောက်နေသလို စိတ်မျိုးနဲ့ ခံနေတာ၊ အကိုမောပြီး အကို စိတ်ကြေနပ်သွားရင် မိဗျိုင်းလဲ စိတ်ကြေနပ်သွားတာပေါ့၊ ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို နေတာထိုင်တာ မိဗျိုင်း ဒီအတိုင်းဘဲ ကြည့်နေတာပေါ့၊ အကိုက ကိုယ်ဟာကိုယ် မမာတာ ပုံမှန်လို့ပဲ ထင်နေတာမှတ်လား၊ အကို့မှာ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ဒါမျိုးတွေမှ မသိခဲ့တာ။
အကို့အကြောင်း တစ်ခါတလေ အကိုပြောပြလို့ မိဗျိုင်း သိပါတယ်၊ အကိုက လူရိုး၊ အပေါင်းအသင်းမရှိ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ နေတတ်တဲ့သူ၊ ပြီးတော့ အကိုက ဒါကို ဘယ်တုန်းကမှလဲ စိတ်ဝင်စားခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ဒါလဲ ကောင်းပါတယ် အကိုရယ်၊ တော်ကြာ သိရင် အကိုပဲ စိတ်ဆင်းရဲရမှာ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပျော်နေရင် ပြီးတာပါပဲ။
ဒါကြောင့် သမီးကိုလဲ ဒါမျိုးတွေ အသိမပေးတာ၊ သမီးကသာ သူ့ဖာသာသူ စိတ်ဝင်စားလို့ အကို့ဟာကို ကိုင်တာ၊ အဲဒါ ဘယ်လို အသုံးချလဲ သူသိတာမှ မဟုတ်တာ၊ ကစားစရာ တစ်ခုလိုပေါ့၊ ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို့ကို စိတ်ချတာ။
မိဗျိုင်းနဲ့ သမီးက အကို့လက်အောက် က ဘယ်ကိုမှ ထွက်ပြေးမှာမှ မဟုတ်တာ၊ သမီးကိုလဲ ဘယ်ယောက်ျားမှ ယူမှာမှ မဟုတ်တာ၊ ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို ဘယ်လိုပဲနေနေ၊ မိဗျိုင်းကကြေနပ်ပြီးသား၊ မိဗျိုင်းကသာ အကုန်သိနေလို့ ခက်တာအကိုရေ့။
ဦးဦးက ပြောတယ်၊ သမီး အင်္ဂလိပ် စကားပြောတာ မပီဘူးတဲ့၊ အင်္ဂလိပ်စကားဆိုတာ ပီအောင် ပြောမှ နားလည်တာတဲ့၊ သမီးပြောတာပဲဟာ၊ သူ့ဟာသူမှ မပီတာ၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ဦးဦးက သမီး အင်္ဂလိပ် ရုပ်ရှင်တွေ ကြည့်တဲ့၊ သူတို့ပြောတာ သေသေချာချာ နားထောင်တဲ့၊ သမီး နားလည်လာရင် သမီးပြောတတ်လာမယ်၊ စကားလဲ ပီလာမယ်တဲ့၊ ဒါကြောင့် မေမေ့ကို အခု အင်္ဂလိပ်ကားချည်း ငှားခိုင်းတာ။
အင်္ဂလိပ်ကားတွေကလဲ ချစ်တာကို သေသေချာချာ ပြတာဘဲ၊ ဗမာကားတွေကျတော့ ချစ်တာ တချိန်လုံး ချစ်တယ် ချစ်တယ် ပြောလိုက် ပန်းခြံတွေထဲ လျှောက်လည်လိုက်ပဲ လုပ်နေတာ။
အင်္ဂလိပ်ကားမှ သေချာ ချစ်တာကိုပြတာ၊ ဟိုး... အရင် မေမေပြောဖူးတဲ့ ချစ်ရင် အပေါ်က တက်ဖိတယ်ဆိုတာ အင်္ဂလိပ်ကားမှာ မိန်းမလဲ တက်ဖိတာပဲ၊ ယောက်ျား ချည်းဖိတာမှ မဟုတ်တာ။ဟုတ်သားပဲ ကြောက်စရာမှ မကောင်းတာ မိန်းမက အပေါ်က နေ တက်ခွလို့ ရှက်ရှက်ချင်း ထိပြီး ပွတ်ကြတာ၊ သမီး ခုမှသိတယ်၊ ဒီအင်္ဂလိပ်ကား တွေကလဲ ရှက်ရှက်ကျတော့ သေချာမပြဘူး၊ ပွတ်တာချည်းပြတာ။
ရှက်ရှက်သာမပြတာ နို့တွေလဲပြတယ်၊ နမ်းတာလဲပြတယ်၊ နမ်းတာတော့ သေချာပြတာ၊ တစ်ခါတည်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ပြီး စုတ်ကြတာ၊ လျှာအချင်းချင်းထိတာတောင် ပါသေး၊ ဒီလိုပဲ နမ်းရတာနေမှာ။ဦးဦးနှုတ်ခမ်းကိုလဲ အဲလို နမ်းကြည့်အုံးမယ်၊ ချစ်ကြပြီဆိုရင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ပြီး နမ်းကြ၊ ဟိုပွတ်ဒီပွတ် ပွတ်ကြ၊ တစ်ကိုယ်လုံးပါဘဲ၊ နို့ကိုလဲ ကိုင်လိုက် စို့လိုက်နဲ့၊ တစ်ခါတစ်ခါများ ရှက်ရှက်ကိုတောင် သွားနမ်းလားမသိ။
သူတို့ခေါင်းက အောက်ထိ ဆင်းသွားတာ၊ သူတို့က ရှက်ရှက်ကို မပြတော့ နမ်းတာ ဘယ်ပြမလဲ၊ နမ်းတာနေမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ ဟိုနေ့ကကြည့်တဲ့ထဲမှာ အပေါ်အောက် ပြောင်းပြန်အိပ်ပြီး နမ်းနေကြတာ၊ ပြတာက ခြေထောက်တစ်ဖက် ထောင်ထားတော့ ရှက်ရှက်ကို မမြင်ဘူး၊ ခေါင်းက ပေါင်ကြားထဲမှာ နမ်းနေတာ။ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့၊ အသဲယားစရာကြီး။
ခုမှ ချစ်တာ သမီးက သေချာသိတာ၊ ဦးဦးကို အဲလို ချစ်ကြည့်ချင်လိုက်တာ၊ ဦးဦးက သမီးကို အင်္ဂလိပ်ကားထဲကလို ချစ်ရင် အရမ်းကောင်းမှာ၊ သမီးနဲ့ ဦးဦး အဲဒီလို ချစ်လို့ရတာပဲ၊ သမီးလဲ အပျိုဖြစ်ပြီပဲဟာ။မေမေလဲ ပြောတယ်၊ ငါ့ကိုယ်ငါလဲ သိတာပေါ့၊ ငါ့နို့ကလဲ ခုတော်တော်တောင် ထွက်နေပြီ၊ အရင်ကလို ပြားပြားကြီး မဟုတ်တော့ဘူး။
ဘရာစီယာတောင် ဝတ်လို့ရနေပြီပဲဟာ၊ ရှက်ရှက်မှာတောင် မေမေ့ကို အမွေးမဲမဲကြီးတွေ မပေါက်သေးပေမဲ့ ပါးပါးနုနုလေးတွေ ထွက်နေပြီ။ ဦးဦးက ဒါတောင် ငါ့ကို လာမချစ်သေးဘူး၊ မေမေပြောတော့ ကြီးလာရင် ချစ်မယ်ဆိုပြီး။ သူမေ့နေတာလား မသိဘူး။ငါကတော့ မမေ့ပါဘူး၊ ငါက အချစ်ခံချင်တာ၊ ငါ့ကို ဘယ်သူကမှ,မှ မချစ်တာ၊ ဦးဦးတစ်ယောက်ပဲ ငါ့ကိုချစ်တာ၊ မေမေလဲ ငါ့ကိုချစ်တော့ ချစ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဦးဦးချစ်တာပဲ ခံချင်တာ၊ ဦးဦး ဖက်ထားရင် ငါပျော်တယ်။
ဟုတ်မယ် ခုတလော ဦးဦးက ငါ့ကိုလာဖက်ရင် ငါ့နို့တွေ ရှက်ရှက်တွေ လာလာကိုင်တတ်တယ်၊ အရင်ကဆို အကိုင်ခံချင်ရင် ငါက သူ့လက်ကို ဆွဲဆွဲပြီး ကိုင်ခိုင်းရတာ၊ ဦးဦး ငါ့ကို ချစ်ချင်နေတာလား မသိဘူး။ဒါ ငါအပျိုဖြစ်လာလို့ပေါ့၊ ငါ့ကို ဦးဦး ချစ်လာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိဘူး၊ အို... မေမေ့နားမှာ အဲလို မချစ်ချင်ပါဘူး၊ မေမေ့ကို ပိုနေတဲ့ အခန်းမှာ ခဏသွားအိပ်ခိုင်းရင် ကောင်းမလား မသိဘူး။
ဒီတစ်ခေါက် ဦးဦးနဲ့ မေမေ အိပ်ပျော်နေရင် ဦးဦးမသိအောင် ဦးဦးရှက်ရှက်ကို နမ်းကြည့်အုံးမယ်၊ ပါးကို နမ်းသလို ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းရတာလား မသိဘူး၊ မဟုတ်ဘူးနေမှာ ဦးဦးရှက်ရှက်က အချောင်းလေးဆိုတော့ ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ရတာနေမှာ။
ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်၊ ငါသိတယ် ကိုရီးယားကားထဲမှာ ပါတယ်၊ ဟိုမိန်းမက ဇာတ်လိုက်မကို သင်ပေးတာ၊ လက်ချောင်းကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပြီး ဒီလို ဒီလို ရှက်ရှက်ကို စုတ်ရတယ်ဆိုပြီး လျှာနဲ့တောင် ရက်ပြလိုက်သေး။ ဟုတ်တယ် အဲဒါမျိုးလုပ်ရမှာ။
ငါ့ကျတော့ ဦးဦးက ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မသိဘူး၊ စုတ်စရာမှ မရှိတာ၊ အို... သူသိမှာပေါ့၊ သူက လူကြီးပဲ၊ ငါဦးဦးကို တက်ခွပြီး ရုပ်ရှင်ထဲကလို ပွတ်ချင်တာ၊ မေမေ ရှိနေရင် ဒီလိုလုပ်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ တိတ်တိတ်လေး ခိုးလုပ်ရမှာ၊ မေမေ အိပ်ပျော်နေတုန်း ငါ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို စုတ်ကြည့်အုံးမယ်။မေမေ မမြင်အောင် စောင်ကြီးနဲ့ အုပ်ပြီး စုတ်လိုက်အုံးမယ်။ နောက် ဦးဦးက ငါ့ဟာ ပြန်စုတ်ချင်ရင် အရမ်းကောင်းမှာ ဟိုကားထဲ လုပ်သလို ပြောင်းပြန်ပေါ့၊ အဲလို လုပ်ရင်တော့ မေမေနိုးမှာဘဲ၊ မေမေနိုးလို့ မဖြစ်ဘူး။
အော်... ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ဦးဦးက ပြန်လုပ်ချင်ရင် တိတ်တိတ်လေး ဦးဦးကို ခေါ်ပြီး ပိုနေတဲ့ အခန်းထဲကို သွားလိုက်မယ်။ အဲဒါဆို မေမေ မသိနိုင်တော့ဘူး။သမီးက အပျိုဖြစ်လာမှ အတတ်ဆန်းလာပြီ၊ သူ့အမေ မသိသေးဘူး ထင်တယ်၊ ညည ငါ့ဟာကို တိတ်တိတ်လေး လာလာစုတ်တာ၊ ပြောလို့လဲမဖြစ်၊ လူက စိတ်ရိုင်းထ,ထ ချင်လာတာ၊ မနည်း ထိန်းထိန်းထားရတာ။
မိဗျိုင်းသာ အဲလိုလာလုပ်လို့ကတော့ စိတ်ရိုင်း က ထပြီပေါ့၊ ခု အနားမှာကလဲ မိဗျိုင်းကလဲ အိပ်နေတော့ အတင်းဘဲ စိတ်ရိုင်းကို မထ အောင် ထိမ်းနေရတာ၊ မလွယ်ဘူး။တော်ကြာ မပေးလုပ်ရင် သူ့ကို မချစ်တော့ဘူးလေး ဘာလေးနဲ့ဆိုမှ၊ သမီးကလဲ တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ချစ်စရာကောင်းလာတာ၊ မိဗျိုင်းသာ အနားမှာ မရှိလို့ကတော့ ငါ့စိတ်ရိုင်း ထပြီပေါ့။
ဘယ်နှနှစ်ရှိပြီလဲ အကို့စိတ်တိုင်းကျ ငါနေလာတာ၊ ငါ အကိုလုပ်သမျှကို ခံခဲ့တာ၊ သမီးတောင် အခု အပျိုဖြစ်နေပြီ၊ ငါခုထိ အကိုနဲ့ ယူပြီးကတည်းက အကိုကလွဲလို့ ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှ အထိမခံခဲ့တော့တာ၊ အမြဲတမ်း အကိုက ဒီလို မစို့မပို့ချည်း လုပ်တာ ငါလဲ ထိထိမိမိ ဖြစ်ချင်လာတာပေါ့။
အရင်ကတော့ အကို့ကို ငါသစ္စာရှိရမယ်ဆိုပြီး ငါဘယ်လောက် စိတ်ထထ ငါ့ကိုငါ ဒါမျိုးတွေရိုးနေပြီ ဆိုပြီး စိတ်ဖြေခဲ့တာ၊ ငါသာ တကယ်လိုချင်လို့ကတော့ အပြင်ခဏသွားပြီး ကြိုက်တဲ့လူ မျက်စပစ်ပြလိုက်တာနဲ့ လိုချင်တာရမှာ အသေချာပေါ့။
အို စပြီးရင် ဇယားရှုပ်တတ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပဲ အောင့်အီးနေခဲ့တာ။ ကြာတော့ ငါလဲ လူပဲ၊ သွေးနဲ့ သားနဲ့ မနေနိုင်ဘူး။ဦးဦးကသိတယ်၊ ငါညည သူ့ရှက်ရှက်ကို စုတ်တာ၊ သူ့လက်နဲ့ ငါ့ခေါင်းကို လာလာကိုင်တယ်၊ ငါလဲခံချင်တာ၊ မေမေက အနားမှာ အိပ်နေလို့၊ မေမေ မသိအောင်လဲ လုပ်ရသေးတယ်။
အသံထွက်ချင်တာတောင် မထွက်ရဲဘူး၊ အတင်းအောင့်ထားရတယ်။ ငါလဲ ဦးဦးလုပ်ပေးတာ ပြန်ခံချင်လိုက်တာ၊ ဦးဦးက မေမေသိမှာ ကြောက်လို့နဲ့ တူတယ် သိပ်မလှုပ်ဘူး၊ ငါလုပ်ပေးတာ နည်းနည်းကြာရင် တစ်ခါတည်း ငါ့ကို ဆွဲပြီး သူတအား ဖက်ထားတာ၊ လှုပ်လို့တောင် မရဘူး၊
ဒီတပတ် အပြင်ထွက်ပြီး ဆံပင်သွားညှပ်အုံးမယ်၊ ဆံပင်ညှပ်မယ်ဆို သမီးနဲ့ အကိုက ဘယ်တော့မှ မလိုက်ချင်ဘူး၊ သူတို့ဆိုင်မှာ ငုတ်တုတ်ကြီးမှ မစောင့်ချင်တာ၊ ငါ့ဖာသာငါပဲ သွားရတာ၊ ဒီတခါတော့ အရဲစွန့်ပြီး ဟိုဆိုင်မှာ သွားညှပ်မယ်။
အဲဒီဆိုင်အကြောင်း ငါသိထားတာကြာပြီ၊ ငါခုထိ အဆက်အသွယ်ရှိတာ မစန်း တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်၊ သူ့ဆီက ကြားတဲ့ သတင်းပေါ့၊ ဒီလိုပဲ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း သူ့နဲ့ တစ်ခါတစ်ခါ တွေ့တွေ့ပြီးပြောရတာ၊ ငါ့အကြောင်းတော့ ဂဂနန သူ့မပြောပါဘူး။ သူကတော့ ငါယောက်ျားရ ကံကောင်းတယ် ပြောတာပေါ့၊ ငါကလဲ သူ့ကို ပိတ်ထားရတယ်၊ ငါကြီးပွားနေတဲ့အကြောင်း ဘယ်သူမှ မပြောဖို့၊ သူလဲ မပြောပါဘူး။
ဘယ်ပြောမလဲ သူငွေလိုတိုင်း ငါ့ဆီကဆွဲနေတဲ့ဟာ၊ ငါကလဲ တခါမှ,မှ ပြန်မတောင်းတာ၊ သူ့ကျေးဇူးကလဲ ရှိထားတယ်မို့လား၊ ကိုယ်က တတ်နိုင်တုန်း ကူညီရတာ။သူကပြောတယ် အဲဒီဆိုင်က အပျိုကြီးတွေ မုဆိုးမတွေ အကြိုက်တဲ့၊ ငါအရင်ကလုပ်ခဲ့တဲ့ မာဆတ် သဘောမျိုး၊ ကွာတာက ဒီဆိုင်ကိုလာတာ မိန်းမချည်း၊ ခုတော့ သွားကြည့်အုံးမယ်။
ငါ့ဘဝလဲ မုဆိုးမ သာသာပဲဟာ၊ ဆိုင်ကတော့ ရှိသေးတယ် ဒီနာမည်နဲ့ပဲ ဖွင့်ထားတာ၊ ဟိုနေ့က လမ်းကြုံလို့ အဲဒီလမ်းထဲ ကားနဲ့ပတ်ကြည့်ခဲ့တာ၊ ငါမနေနိုင်တော့ဘူး၊ ဒီကိစ္စ ဘယ်လောက်ပဲ ငါ့စိတ်ထဲ ရိုးနေပြီလို့ ထင်ရပေမဲ့၊ မလုပ်တာ ကြာလာတော့ အလိုလို မီးကတောက်လာတာ၊ ဒီထက်ပိုပြီး မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။
လိုချင်လာတာ၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ တောက်နေတဲ့ အရာကို ပိုက်ဆံနဲ့ပဲ ငြိမ်းလိုက်တော့မယ်၊ ငါ့မှာ ပိုက်ဆံတွေ အများကြီးရှိတာပဲ၊ ခုမှ ငါသဘောပေါက်တယ်၊ ငါအရင် မာဆတ်မှာ လုပ်တုန်းက လာတဲ့သူတွေလဲ သူတို့မီးတွေ လာငြိမ်းတယ်ဆိုတာ။
သမီးလဲ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေပြီထင်တယ်၊ အပျိုဖြစ်ပြီဆိုတော့ ဝင်ပြီနေမှာ၊ သူ့ဟာ ငါ့ကို လာပွတ်ခိုင်းတယ်၊ အရင်ကလို ထိရုံလေးနဲ့မရတော့ဘူး၊ ဒါ ရိုးရိုးမဟုတ်တော့ဘူး၊ ငါကလဲ ခု သမီးကို စိတ်ဝင်စားနေပြီ၊ သမီးကလဲ ငါ့နဲ့ဆို အသစ်အဆန်းလိုပဲ။သမီးက ပိုပွင့်လင်းတယ်၊ မိဗျိုင်းက ငါ့ကိုသာ ပြုစုတတ်တာ၊ သူ့ကို ဟိုဟာလုပ် ဒီဟာလုပ်ဆိုပြီး ပြန်မလုပ်ခိုင်းတတ်ဘူး၊ ငါ့သဘောပဲ၊ ငါ့ဟာငါ သူ့ကိုလုပ်ချင်သလိုလုပ်၊ သူခံတယ်။
သမီးကတော့ သူလိုချင်တာ သူသိတယ်။ သူငါ့ကို လုပ်လုပ်ခိုင်းတတ်တယ်၊ ငါလဲ မိဗျိုင်းနဲ့ သမီးကြား ဒုက္ခရောက်ပြီနဲ့ တူတယ်၊ မိဗျိုင်းသိရင်တော့ ငါ့ကို စိတ်ဆိုးမလား မသိဘူး၊ မိဗျိုင်းနဲ့လဲ ငါမခွဲချင်ဘူး၊ သမီးနဲ့လဲ မခွဲချင်ဘူး။
ဟိုတနေ့ထဲက ဖုန်းကြိုဆက်ပြီး သေချာချိန်းထားတာ၊ ဒီနေ့ ၁၀ နာရီလာမယ် ဆက်ရှင်ပါယူမယ် ဆိုပြီး၊ ဆက်ရှင်ဆို သူတို့ သဘောပေါက်ပြီးသား၊ ဒါနဲ့ ၁၀ နာရီအရောက် သွားလိုက်တယ်၊ နာမည်ကို ပြောလိုက်တာနဲ့ သူတို့သိပြီ၊ အပေါက်ဝက ငါ့အရွယ်လောက် အမျိုးသမီးက ငါ့ကို အတွင်းခန်းထဲ ခေါ်သွားတယ်။
အပြင်မှာတော့ ဆံပင်ညှပ်တဲ့ ခုံ ၄-၅ လုံးလောက်နဲ့ ကောင်မလေးတွေ ညှပ်ပေးနေတာ၊ အညှပ်ခံနေတာလဲ အမျိုးသမီးကြီးတွေချည်း၊ ဆိုင်းဘုတ်က အမျိုးသမီး အလှပြင်ဆိုင်လို့ ရေးထားတာ၊ ယောက်ျားတွေတော့ တစ်ယောက်မှ မတွေ့ဘူး၊ အတွင်းခန်းထဲရောက်တော့ သူက ဘယ်သူနဲ့ သွားမှာလဲတဲ့။
မသိဘူးလေ၊ ကောင်းတဲ့ တစ်ယောက်ပေါ့လို့ ပြောတော့ သူက အင်း... အားလုံး သုံးသောင်း ကျမယ်နော်၊ ခေါင်းလျှော်၊ ဆံပင်ညှပ်ပါ ပါမယ် ဆိုတော့၊ ဒါနဲ့ ငါက အင်း... ဆိုပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက တစ်သောင်းခေါက် ၃ ခေါက်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပေးလိုက်တယ်။ပိုက်ဆံယူပြီး သူက လာဆိုပြီး ဘေးနားက လှေခါး ကျဉ်းကျဉ်းလေးအတိုင်း အထပ်ခိုးပေါ် တက်သွားတော့ နောက်က လိုက်တက်လိုက် တယ်။
အထပ်ခိုးပေါ်မှာ အခန်းလေးတွေ ဖွဲ့ထားတာကိုး၊ တဖက်ကို ၃ ခန်းလား မသိ၊ အပြင်က ဆံပင်ညှပ်တဲ့ အခန်းမှာတော့ အပေါ်မှာ အထပ်ခိုးမရှိပါဘူး၊ အတွင်းခန်းကိုဘဲ အထပ်ခိုး ထည့်ပြီး ၂ ထပ်လုပ်ထားတာ၊ အောက်မှာလဲ နောက်မှာ တစ်ပိုင်း ရှိသေးတဲ့ပုံ။အစွန်ဆုံး က အခန်းကို ဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ အထဲမှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်၊ ၃၀ ဝန်းကျင်လောက် ထင်တာဘဲ၊ ငါ့ထက်တော့ငယ်တာပေါ့၊ လူပုံကတော့ တောင့်တောင့်တင်းတင်းပဲ၊ ကြည့်ရ တာ မဆိုးပါဘူး။
ရုပ်ရည်လဲ ခန့်သန့်သန့်ပါဘဲ၊ ခေါ်လာတဲ့ အမျိုးသမီးက ကြိုက်လားလို့ မေးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်၊ ဘာရွေးစရာရှိလဲ ဒီကိစ္စ လာတာပဲဟာ၊ အားလုံး အတူတူပဲ နေမှာပေါ့၊ ခေါင်းညိမ့်ပြတာ တွေ့တော့ အမျိုးသမီးက အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး တံခါး ဆွဲပိတ်သွားပေးတယ်၊အထဲကလူက ထောက်ကနဲ အဲယားကွန်းကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဝူးဝူးဝူးဝူးနဲ့ အဲယားကွန်းက စလည်တယ်။ ပြီးတော့ သူက မမ ပူနေမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး သူ့အဝတ်တွေကို စချွတ်တယ်။
ကိုင်လာတဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်ကို အခန်းဒေါင့်က ရေသန့်ဘူးတွေ တင်ထားတဲ့ စာပွဲသေးသေး လေးပေါ် လှမ်းတင်လိုက်ပြီး သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ သူက တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီးနေပြီ၊ အစကတည်းက အောက်က ဘာမှခံဝတ်ထားပုံမရ။ပေါင်ကြားကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဟာက တော်တော်လေးကို ကြီးနေပြီ၊ ကြည့်ရတာ ဒီလိုကြီးနေအောင် လေ့ကျင့်ထား ပုံပဲ၊ ထောင်လာရင် ဘယ်လောက်တောင် ကြီးမလဲမသိဘူး။ ခံမှခံနိုင်ပါ့မလားပဲ။
ဟော မေမေ အပြင်သွားတယ်၊ ဆံပင်သွားညှပ်တာတဲ့၊ ပြီးရင် ဖုံးခေါ်လိုက်မယ် အသင့် လုပ်ထားတဲ့ အပြင်မှာ နေ့လည်စာ သွားစားမယ်ဆိုတဲ့။ အတော်ပဲ ဦးဦးနဲ့ ငါ ၂ ယောက်တည်း၊ မေမေ မသိအောင် တိတ်တိတ်ကလေး လုပ်နေတာ မဝဘူး။
ခုမှ ဦးဦးနဲ့ ၂ ယောက်တည်း၊ ဦးဦး... ဦးဦး ဆိုပြီး အခန်းထဲ ပြေးဝင်လိုက်တယ်၊ ဦးဦးက စာကြည့် စားပွဲမှာ ထိုင်ပြီး အလုပ်နဲ့ ဆိုင်တာတွေ လုပ်နေတာ၊ သမီးက ပြေးဝင်လာပြီး ဦးဦး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး ပြောလိုက်တာပေါ့။မေမေ ဆံပင်သွားညှပ်တယ် ဦးဦးသိလားဆိုတော့၊ အင်းတဲ့။ အင်... ဦးဦးကလဲ မပျော်ဘူးလား၊ ခု ဦးဦးနဲ့ သမီး ၂ ယောက်ထဲ အိမ်မှာလေဆိုမှ ဦးဦးကသိတယ်။
လာ ဆိုပြီး သမီးက ထိုင်နေရာက ငါ့ကိုဆွဲခေါ်ပြီး ကုတင်ပေါ် တွန်းချလိုက်တယ်။ သူကတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ ချွတ်လို့၊ မျက်မှန်က တပ်ထားတာဆိုတော့ သမီးကို သေချာ မြင်နေရတာ၊ သမီးကိုယ်လုံးလေးက လှလိုက်တာ။
ကြည့်လို့တောင် မဝ၊ ရင်သားလေးများ လုံးနေတာပဲ၊ ကြည့်နေတုန်း သမီးက ငါ့ကိုယ်ပေါ် တက်ခွပြီး ငါ့အင်္ကျီလုံချည်တွေ ဆွဲချွတ်တော့တာပဲ။ ငါလဲ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတော့ သမီးကို အရင်နမ်းပေး။ဦးဦးနမ်းတာ ခံချင်နေတာကြာပြီ ဆိုပြီး ငါ့ကိုယ်ပေါ်က ခွရက်တန်းလန်း ဒူးထောက်ပြီး မျက်နှာနား လျှောက်လာတယ်၊ သမီးပေါင်ကြားထဲကဟာက ဖွေးပြီး လှလိုက်တာ၊ အနီးကပ်ကြည့်မှ သိတယ်။
သမီးက ငါကြည့်နေတာ သိလို့ထင်တယ် မျက်နှာနား ခွထားပြီး သူ့ဟာကို သေချာပြတာ၊ ပြီးတော့မှ ငါ့မျက်မှန်ကို သူဆွဲချွတ်ပြီး ငါ့ပါးစပ်နဲ့ သူ့ဟာကို သေသေချာချာ ကပ်ပေးတယ်။သူကအနားကပ်လာပြီး အင်္ကျီချွတ်ပေးမယ် လုပ်တော့၊ အို အင်္ကျီမချွတ်နဲ့ ဆိုပြီးပြော လိုက်တယ်၊ သူက နားမလည်သလို ကြည့်တယ်၊ မချွတ်ဘဲ ဘယ်လိုလုပ်မလဲပေါ့၊ ဒီတော့ ဒါပဲချွတ်ဆိုပြီး မျက်ရိပ်နဲ့ အောက်ကိုပြတော့ သူ သဘောပေါက်သွားတယ်။
ဝတ်ထားတဲ့ ကိုရီးယား ထမီစကပ်က ဘေးဇစ်ကို သူဆွဲချရင်း အကျႌတွေ ကြေကုန်မှာပေါ့တဲ့၊ ကိစ္စမရှိဘူးလို့ ပြန်ပြောရင်း သူချွတ်လို့ လွယ်အောင် ဗိုက်သားကို နဲနဲရှပ်ပေးလိုက်တယ်၊ ငါတောင် ဗိုက်သား ခပ်စူစူ ဖြစ်နေပြီပဲ။
ခုမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိထားမိလိုက်တယ်။ သူက ချွတ်ချလိုက်တဲ့ ထမီစကပ်ကို ကောက်ယူလို့ အခန်းဒေါင့်မှာရှိတဲ့ တန်းက ချိတ်မှာ သွားချိတ်တယ်၊ ပြီးမှ ပြန်လာပြီး အောက်က ခံထားတဲ့ အတွင်းခံကို အသာလိပ် ချွတ်လိုက်တယ်။
ကျွတ်သွားတဲ့ အတွင်းခံကို ကောက်ယူပြီး ပြန့်သွားအောင် ခါရင်း စောစောကတန်းမှာပဲ ချိတ်နဲ့ သွားချိတ်တယ်၊ ပြီးမှ ဂျာပေးရမလား မမတဲ့။ ခဏ စဉ်းစားပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်။
ဘောက်ဆူးကောင်းကောင်း ပေးရမယ်နော် လို့ပြောရင်း အင်္ကျီတန်းအောက် သူ့အိတ် ထဲက ယိုးဒယားလုပ် တာဝါထုပ်ကို သွားယူလာပြီး အလုံပိတ်ထားတဲ့ ပလပ်စတစ်စကို ဗျိကနဲ ဆွဲဖြဲလိုက်တယ်။ဒီမှာထိုင် မမ ဆိုပြီး အခန်းလယ်က ခါးစောင်းလောက်ရှိတဲ့ စပါယ်ရှယ် ကုတင်ကို လက်နဲ့ပုတ်ပြတယ်၊ အမလေးဟဲ့ ကုတင်ကလဲ ငါခြေဖျားထောက် ပြီးတောင် တက်ထိုင်ရတယ်၊ စားပွဲလောက်နီးနီး မြင့်တာဘဲ။
လှဲအိပ်လိုက်လေ မမ ဆိုပြီး သူက ခေါင်းအုံးကို အသင့်ပြင်ပေးတယ်။ ခေါင်းအုံးစွပ်ကလဲ ကြည့်ရတာ အသစ်၊ အိပ်ယာခင်းလဲ အသစ်ပဲ၊ မဆိုးဘူး၊ သန့်ပုံတော့ရသား၊ လှဲချလိုက်တော့ သူက ခြေရင်းဘက်လျှောက်လာပြီး ခြေ ၂ ဘက်ကို အသာဆွဲထောင်လို့ ပေါင်ကို ကားလိုက် တယ်။
ပြီးတော့ လက်ထဲက တာဝါနဲ့ ပေါင်ကြားကဟာကို သေသေချာချာ ဖွဖွလေး သုတ်ပေးတယ်၊ တကယ့်ကို အသေးစိတ်၊ နှုတ်ခမ်း ၂ ဖက်ကို လက်နဲ့ အသာဖြဲလို့ ကြားထဲထိ သေချာသုတ်တာ၊ ဖင်ပေါက်ထိ သုတ်တော့ လူက တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲတောင် ဖြစ်သွားတယ်။
သေချာသုတ်ပြီး တာဝါကို အခန်းဒေါင့်က အမှိုက်ပုန်းထဲ ဘက်စ်ကက် ဘော သွင်းသလို လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။ လက်ဆကလဲ တည့်လိုက်တာ တန်းဝင်တာဘဲ၊ တနေ့ဘယ်နှစ်ခု ဒီလိုပစ်သွင်းနေလဲ မသိဘူး၊ ပြီးတော့မှ ထောင်နေတဲ့ ပေါင် ၂ လုံးကို လှမ်းကိုင်ပြီး သူ့ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ငုံ့ချလိုက်တယ်။
တခါမှ ဒီလိုမနမ်းဘူး၊ နမ်းရကောင်းမှန်းတောင် မသိ၊ သမီးက အတတ်ဆန်းတွေ ဘယ်လို တတ်နေတာလဲ၊ မိဗျိုင်းတောင် မစုပ်ပေးတဲ့ ငါ့ဟာကိုလဲ စုပ်လိုစုပ်၊ သမီးစိတ်ရိုင်း ထတာကလဲ ကြောက်စရာ။
ပါးစပ်ဝမှာ လာတေ့ထားတဲ့ သမီးဟာကို ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ သမီးက အပေါ်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ၊ သူ့ဟာနဲ့ ပါးစပ်ကို လာပွတ်နေတာ၊ တော်ကြာ သွားနဲ့ ထိမိလို့ သမီးဟာ နုနုလေး အနာဖြစ်သွားမှာ စိုးတာနဲ့ နှုတ်ခမ်း ၂ ခုကို စုပြီး ထော်လို့ သွားနဲ့ မထိအောင် အတင်းကာထား ရတယ်။
တကယ့်ကို ပရို ပီသပါပေတယ်၊ အရသာက အလိမ့်လိုက် အလိမ့်လိုက် တက်လာတာ၊ လျှာစွမ်း ထိချက်က ကြက်သီးတောင် ဖျဉ်းဖျဉ်း ထတယ်၊ နှုတ်ခမ်း ၂ ဖက်ကို အသာဖြဲလို့ အတွင်းသားတွေကို ကလိသွားတာများ အထဲက ကလီစာတွေတောင် ဗျောင်းဆန်သွား သလား ထင်ရတယ်။ခံဖူးသမျှထဲက ဟိုကောင် ဝင်းလတ် ဆေးမူးမူးနဲ့ င့ါဟာ စိမ်ပြေနပြေ ရက်တာ အကောင်းဆုံးလို့ ထင်ခဲ့တာ ခု ဒီပရိုနဲ့ကျမှ ဝင်းလတ် ဒေါင့် ရောက်သွားတယ်၊ ဘယ်လို ကျင့်ထားတယ်မသိ၊ သန်လိုက်တဲ့လျှာ။
အပေါက်ဝကို တစွပ်စွပ်ထိုးတာများ ဟိုဟာနဲ့ ထိုးနေသလား မှတ်ရတယ်၊ ဟော... ပျော့ပြောင်းပြန်တော့လဲ သူ့အပြင်မရှိ၊ ဆိတ်များ သစ်ရွက်စားသလို အစေ့ကို လျှာနဲ့လိမ်ပတ်ပြီး ဆွဲယူသွားတယ် ထင်ရအောင်ကို သူစွမ်းနိုင်တယ်။
ကောင်းလွန်းလို့ လက်က ကုတင်ဘေး ၂ ဘက်ကို တင်းတင်းဆုတ်ပြီး ကော့နေတဲ့ ဖင်တောင်အောက် ပြန်မကျတော့ဘူး။ မောလိုက်တာ မောလိုက်တာ၊ အထဲက ပူကနဲ ပူကနဲနဲ့ လှိမ်လှိမ့်ဆင်းဆင်းသွားတာ ဘယ်နှစ်ခါ ရှိမှန်းတောင် မသိတော့။
ဦးဦးနမ်းပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ နှုတ်ခမ်းက အထဲက ဟာလေးကို သွားသွား ထိနေတာ နေလို့ အရမ်းကောင်း၊ ဒါကြောင့် ဒီလိုလုပ်ကြတာကိုး၊ ရပ်ကိုမရပ်ချင်ဘူး၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ငါက ဒီလိုလှုပ်ပေးမှ ရတာ။ ဦးဦးခေါင်းကြီးက လှုပ်လို့မှ မရတာ၊ ငါတက်ဖိထားတာကိုး၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ ငါ့ကိုယ်ထဲက အရည်တွေ ထွက်ကျနေသလိုပဲ၊ ဦးဦးပါးစပ်မှာ ပေကုန်ပြီထင်တယ်၊ ဦးဦးသိမှာပေါ့။
ဒီလိုအရည်တွေ ထွက်တယ်ဆိုတာ၊ ပေပစေ၊ ငါကမှ ခွာလို့မရတာ၊ ခွာကို မခွာချင်တာ၊ ရင်ထဲမှာလဲ လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ၊ မောသလိုလို၊ ဦးဦးက အရမ်းချစ်တတ်တာပဲ။ သမီးကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်၊ ဒါကြောင့် သမီးကလဲ ဦးဦးကို အရမ်းချစ်တာပေါ့။
လူကလဲ မောနေပြီ၊ အင်း... အသက် ကြီးလာလို့လား မသိဘူး၊ သက်လုံက သိပ်မကောင်းချင်တော့ဘူး၊ တော်တော်မောတော့ သူက လှမ်းမေးတယ် လုပ်ရတော့ မလားတဲ့၊ အတော်ပဲ၊ သူ့ဟာကြီး စိမ်ပြီး အမောဖြေရမယ်။ချက်ခြင်းပဲ အင်း... လို့ ပြောလိုက်တာ အသံက လေသံလောက်နဲ့ပဲ ထွက်တော့တယ်။ သူကထရပ်ပြီး စောစောက အိတ်ကို သွားနှိုက်ပြန်တယ်၊ ဘာနှိုက်တာလဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်စိက သူ့ဟာကို သွားမြင်တယ်။အင်း... သူ့ဟာက စောစောကလောက် အတိုင်းပါဘဲလား၊ ပိုလဲမကြီး လာဘူး၊ တအားကြီးလဲ မထောင်နေဘူး၊ အမြဲတမ်း ဒါချည်းလုပ်နေလို့ ဒေါင်ဒေါင်မြည် မထောင်တော့တာလား။
ဒီလို ငိုက်စိုက်ကျနေတဲ့ ဟာတောင် တော်ရုံလူ ဒေါင်ဒေါင်မြည် နေတဲ့ ဟာလောက်ရှိနေတာ၊ ကြည့်နေမှန်းသိတော့ သူက ကွန်ဒုံစွပ်မလို့လေ မမ ဆိုပြီး။လက်ထဲက ကွန်ဒုံကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဖေါက်လို့ သူ့ထိပ်မှာ ကပ်ပြီး စွပ်လိုက်တယ်၊ ဟုတ်တယ် သေချာတယ်၊ သူ့ဟာ ဒီလိုပဲနေမှာ၊ ပျော့နေရင် ကွန်ဒုံကို အဲလိုစွပ်လို့မရဘူး၊ ငါသိတာပေါ့၊ အရင်က ငါစွပ်ပေးနေကျ။
အနောက်ကို ပြန်လျှောက်လာပြီး ပေါင် ၂ လုံးကို လက်နဲ့ ပင့်လို့ ကုတင်စောင်း ထိရောက်အောင် ဆွဲချလိုက်တယ်၊ ကိုယ်က လျှောကနဲ အောက်ဘက်ဆင်းသွားလို့ လိပ်တက်သွားတဲ့ အင်္ကျီကို ကိုယ်ကို ဟိုဘက် ဒီဖက်လှည့်ပြီး ပြန်ဆွဲချတော့ သူက ကူပြီး ဆွဲချပေးတယ်။
ဒီတော့ သူ့ဟာ ငါ့ပေါင်နဲ့ ထိမိတာပေါ့၊ သူ့ဟာက အရမ်းပျော့နေတာ မဟုတ်သလို အရမ်းအမာကြီးလဲ မဟုတ်ဘူး၊ မမာတမာ အနေတော်မျိုး၊ အိုး စောက်ကောင် ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ထိုးလိုက်တယ်၊ ပါးစပ်က အ... လို့ အသံတောင် ထွက်သွားတယ်၊ နာလို့မဟုတ်ဘူး။ဘယ်နှနှစ်ရှိပြီလဲ ဒါမျိုးမခံတာ၊ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားတာပေါ့၊ ငါ့ဆီက အသံထွက်လာလို့ ထင်တယ်၊ သူဆက်မထိုးပဲ ငါ့ကိုလှမ်းကြည့်တယ်၊ ငါက ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆက်လုပ်ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ခေါင်းညိမ့်ပြမှ သူက ဆက်တိုးတယ်။
တိုးဝင်လာတာ အရသာ ရှိလိုက်တာ၊ ဒါမျိုး ငါခံချင်တာ၊ အကိုနဲ့ဆို ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲ၊ ထောက်ကနဲ တစ်ခါတည်း ချက်ကောင်းကို ထိတာဘဲ၊ အလိုအလျောက်ပဲ ငါ့လက်တစ်ဖက်ထောင်ပြီး ခဏ ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။သူသိတယ် ထင်တယ် အဲဒီနေရာကို ထောက်ပြီး ရပ်နေတာ၊ ငါ မျက်စိမှိတ်ပြီး အဲဒီအရသာ ခံစားနေလိုက်တယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ အကို အကိုပဲ ဖြစ်လိုက်ပါတော့။
သမီးမောပြီ ဦးဦးရယ်၊ မရတော့ဘူး၊ ခြေပစ်လက်ပစ်ပဲ ဦးဦးပေါ်ကနေ ဘေးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ပစ်လဲသွားတယ်၊ အားကို မရှိတော့တာ၊ ဦးဦးက ပေပွနေတဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို သူ့ဖာသာသူ လက်နဲ့ ပွတ်သုတ်ပြီး၊ သူ့နားထိရောက်အောင် ငါ့ကိုဆွဲပြီးလာဖက်တယ်။
ငါလဲ ဦးဦးကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ နေနေလိုက်တယ်၊ ဘာမှကို လုပ်ချင်စိတ် မရှိတော့ဘူး ဦးဦးရယ်၊ ဒါကြောင့် ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ၂ ယောက် အတူတူ နမ်းကြတာပေါ့။
တစ်ယောက်က မောသွားရင် နောက်တစ်ယောက်က အနမ်းမခံရမှာ စိုးလို့နေမှာ၊ ဦးဦးကို ခဏခဏ မေမေ မသိအောင် နမ်းပေးနေတာဘဲ၊ ဒီတစ်ခါတော့ အနမ်းမခံနဲ့တော့နော်၊ သမီး မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး၊အဲဒီအရသာက တစိမ့်စိမ့်တက်လာတာ၊ ဒီလိုရပ်နေရုံနဲ့ မရတော့ဘူး၊ ဒါကြောင့် ထောင်ပြီး ခဏရပ်ထားခိုင်းတဲ့ လက်ကို အောက်ချလိုက်တော့ သူက ပေါင်ကို သူ့ဘက် အရှိန်ရအောင် ဆွဲယူပြီး စထိုးတော့တာပဲ၊ တော်လိုက်တာ ထိုးချက်တိုင်း ချက်ကောင်းကို ထိတာ။
ဘမောင်တို့က ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ လူကို မရွ ရွအောင် ကစားတာ၊ ထိသလိုလုပ်လိုက် မထိသလို လုပ်လိုက်နဲ့၊ ငါကထိအောင် လိုက်လိုက်ကော့ပြီး ခံရတာ၊ ဒီပရိုကတော့ တချက်မှ ချက်ကောင်း မလွတ်ဘူး အီဆိမ့်နေတာပဲ၊ အဲဒါမှ တန်တာ၊ ဒီလောက် ထိချက်များတော့ ဘယ်ခံနိုင်မှာဘဲ ခဏလေး ပွင့်ထွက်တာပေါ့၊ ငုတ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ မသိဘူး၊ ပွင့်ထွက်ချက်ကတော့ ရေလည်ပြင်းတယ်။ လူကို မျောသွားတာပဲ။
ဦးဦးဘေး ခဏလှဲနေလိုက်တာ အမောတော်တော် ပြေသွားတယ်၊ ငါ ရှက်ရှက်ခြင်း ပွတ်ကြည့်ချင်သေးတယ်၊ ခု အခွင့်အရေးရတုန်း တခါတည်း မလုပ်ဖူးတာ အကုန်လုပ် ရမယ်၊ ကုန်းထပြီး ဦးဦးကို ထပ်ခွလိုက်တယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့ ဦးဦးရှက်ရှက်ပေါ်မှာ၊ ငါသိသွားပြီ ။
ဘယ်နေရာထိရင် အရသာရှိတယ်ဆိုတာ အဲဒီနေရာကို သေသေချာချာ ထိအောင် ဖိလိုက်တယ်၊ ဦးဦးရှက်ရှက်က ပျော့ပျော့လေးဆိုတော့ ဟိုရွေ့ဒီရွေ့၊ မရွေ့ အောင် သေချာလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး နေရာမှန်ပေါ် ဖိချလိုက်တာပေါ့။ ပထမတော့ အကြမ်းကြီး မလုပ်ရဲဘူး၊ ဖြေးဖြေးလေး စမ်းကြည့်တာပေါ့။
အိုး... ဒါပဲပေါ့၊ ကောင်းတာပဲ၊ နည်းနည်းအရှိန်ရလာတော့ ဦးဦးလဲ ကောင်းလာတယ် ထင်တယ်၊ ဘေးမှာ ထောက်ထားတဲ့ ငါ့ပေါင်ကို လာညှစ်တာ အရမ်းပဲ နာလိုက်တာ၊ မခံနိုင်ဘူး၊ ဦးဦးလက်ကို အတင်းဖယ်ပြီး လှုပ်လို့မရအောင် ဘေးမှာ ငါ့လက်နဲ့ အတင်းဖိထားလိုက်တယ်။
အဲဒီတော့မှ ဦးဦးငြိမ်သွားတာ၊ ဒါတောင် ပါးစပ်က တအင်းအင်းနဲ့၊ ငါလဲ ကောင်းလာတော့ တအင်းအင်း ဆိုတာ အလိုလို ထွက်လာတာဘဲ၊ စောစောကလို ဖြစ်ပြန်ပြီ၊ ရင်ထဲမှာ လှပ်ကနဲ လှပ်ကနဲနဲ့ မောဆင်းသွားတာ။အလိုလိုနေရင်း ဦးဦး ကိုယ်ပေါ်က ပြုတ်ကျသွားတယ်၊ ဦးဦးကတော့ ငြိမ်နေပြီ၊ ငါ့ကိုတောင် ဆွဲမဖက်နိုင်တော့ဘူး၊ အစောကြီးကတည်းက ငါ့လိုဖြစ်သွားတာလား မသိ။
စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ချင်တာတွေ ပွင့်ထွက်ကုန်လို့လားတော့ မသိ၊ အမောပြေတာနဲ့ နုံးမနေဘဲ လူက လန်းလာတယ်၊ အားသစ်တွေ ချက်ခြင်းပြန်ဝင်လာသလိုဘဲ၊ သူ့ကိုကြည့်တော့ ကွန်ဒုံတောင် ချွတ်ပြီးပြီ။ငါမျက်စိပွင့်လာတာ မြင်တော့ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တော့မလား မမလို့ လှမ်းမေးတယ်၊ ပြန်မဖြေအားဘူး၊ သူ့ဟာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ဇဝေဇဝါနဲ့ ခု ပြီးသွားလဲ သူ့ဟာက ဒီအတိုင်းပါပဲလား။
ခဏဆိုပြီး လှမ်းခေါ်လိုက်တော့ သူအနား တိုးလာတယ် ကိုယ်ကို သူ့ဘက်စောင်းရင်း ဒါက အမြဲဒီအတိုင်းပဲလားလို့ စိတ်ထဲ မအောင့်နိုင်တာနဲ့ မေးလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ် မမ ဆေးထိုးထားတာလေ၊ အံ့သြသွား တယ်၊ ဒီလိုဖြစ်အောင် ဆေးထိုးလို့ရတာကိုး၊ ငါက လေ့ကျင့်ထားတယ် ထင်တာ၊ လက်က အလို အလျောက် အနားရောက်သွားတော့ သူက လိုလိုလားလား ရတယ်မမ ကိုင်ကြည့် လေတဲ့။
အောက်ကိုသာ စိုက်နေပေမဲ့ အပျော့ကြီး မဟုတ်ဘူး၊ တတ်ထားတဲ့ ပညာနဲ့ နည်းနည်းပါးပါး စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်တယ်၊ ပုံမှန်လူဆို တဆတ်ဆတ် တောင်ရောပေါ့၊ သူက ဒီလိုမဟုတ် ဒီအတိုင်းပဲ၊ ဘယ်လိုမှ မခံစားရဘူးလားလို့ မေးကြည့်တော့ ဟင်အင်း မမ ထုံနေတာ။ထိတာ သိပ်မသိဘူးတဲ့၊ ခု မမကိုင်ထားတာရော သိလား ဆိုတော့ သိတော့သိတယ် မမ၊ ဟင် သိပြီး ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆိုပြီး အံ့သြသင့်သလိုပြောတော့ သူက ဟုတ်တယ်၊ သိတော့သိတယ်၊ ဟိုးအရင် ဆေးမထိုးခင်ကလို ဖီလင်တွေတော့ မရှိတော့ဘူးတဲ့။
ဒီအလုပ်က ဒီလိုမှ ကိုက်တာ မမရ၊ လုပ်တိုင်းသာ ပီးနေရင် ကျနော့် တနေ့ ၂ ဆက်ရှင် ဝင်နိုင်ရင် ကံကောင်းပေါ့တဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ စပ်စုလိုက်တယ် ဆေးဘယ်မှာ ထိုးလဲပေါ့၊ xxxx လမ်း အောက်ဘလောက်မှာ ကုလားဆရာဝန် တစ်ယောက်ရှိတယ် မမ။
သူ့နာမည်က ဒေါက်တာ ဘာဘူ.....၊ အင်း... ဘယ်သူ... တစ်ခုခုပဲ၊ ကျနော် သေချာ နာမည်ကို အကုန် မမှတ်မိဘူး၊ ဘာဘူပဲ မှတ်မိတာ၊ သူ့အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်းဘုတ်သေးသေး လေး တစ်ခုရှိတယ်၊ ဒေါက်တာ ဘာဘူဘယ်သူဘယ်သူ၊ အမ်ဘီဘီအက်စ် ကာလကတ္တား ဘုံဘေ ဆိုလားပဲ၊ သူ့ဆီထိုးတာ ။
သူက ဒါမျိုးတွေပဲ လုပ်စားတာ၊ အိနိ္ဒယက ဆေးနဲ့ဆိုပဲ၊ ဘယ်ဆိုဒ်လိုချင်လဲ ရတယ်၊ အကုန်ရတယ်၊ ကျနော်ကတော့ ပုံမှန်ဆိုက်ပဲ၊ တချို့ကတော့ ဒီလောက်ကြီး မမ ဆိုပြီး လက်နဲ့ပြတယ်၊ မမ ကြီးကြီးကြိုက်လို့လာ။ ဒီမှာ တစ်ယောက် ရှိတယ် ဆိုတော့ အိုး... မကြိုက်ပါဘူးလို့ ကမန်းကတန်းပြောရင်း ငါကသိချင်လို့ မေးတာ လို့ ပြောလိုက်တယ်။
မမ အဝတ်ပြန်ဝတ်တော့မလား၊ နောက် တစ်ဆက်ရှင် ဝင်အုံးမလား သူကမေးတယ်၊ သူ့ဟာကိုင်ပြီး စပ်စုနေတာ စိတ်ပါပြန်ပြီ ထင်နေလားမသိ၊ နောက်တစ်ဆက်ရှင် အတွက် တောင် လှမ်းဆွယ်လိုက်သေး၊ တော်ပြီ၊ တော်ပြီ။
ဝတ်တော့မယ် ဆိုတော့ သူက စောစော ကလို တာဝါအသစ်တစ်ခုနဲ့ သေချာသန့်ရှင်းရေး ပြန်လုပ်ပေးပြီး၊ တန်းမှာချိတ်ထားတဲ့ ထမီစကပ်နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ သွားပြန်ယူလာတယ်၊ ဘောင်းဘီဝတ်ဖို့ ထမလို့ လုပ်လိုက်တော့ သူက ခဏ ဆိုပြီး လက်ပြပြီး အိပ်နေရင်းတန်းလန်း ဘောင်းဘီကို ပြန်စွပ်ပေးတယ်။ဆားဗစ်ကတော့ တကယ့်ကိုရှယ်။ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့ သူက ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ထမီစကပ်ကို ဝတ်လို့ရအောင် အသင့် လုပ်ပေးသေးတယ်။ ဘောက်ဆူး မချချင်ပဲ နေမလား။
ပြန်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်တော့ ပိုက်ဆံအိတ်သွားယူပြီး ထောင်တန် ၅ ရွက် ဆွဲထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျေးဇူးတင်တယ် မမ၊ လှေခါးက ဆင်းသွားရင် နောက်တဲ့တဲ့မှာ ရေအိမ် ရှိတယ်နော်တဲ့။ ရေအိမ်ခဏထိုင်ပြီး အပြင်ထွက် လာတော့ ခေါင်းလျှော်၊ ဆံပင်ညှပ်ပေးမဲ့ မိန်းခလေးက အသင့်စောင့်နေပြီ။
ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်က ထွက်လာတော့ အိမ်ကို လက်ကိုင်ဖုန်းနဲ့ လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်၊ ဆံပင်ညှပ်လို့ ပြီးပြီပေါ့၊ ခုအိမ်ပြန်လာပြီ၊ နေ့လည်စာသွားစားဖို့ အဆင်သင့်လုပ်ထားဖို့၊ လာကိုင်တာက သမီး...
“ သမီးလား မေမေပြီးပြီ၊ ခု လာနေပြီနော်”
“ သမီးလဲ ပြီးပြီ” တဲ့၊ ပျော်နေတဲ့အသံနဲ့ နောက်တောက်တောက် ပြန်ဖြေတယ်။
“ သမီးဦးဦးရော”
“ ဦးဦးလဲ ပြီးပြီ”
သမီးက မလွယ်တော့ဘူး၊ ဒီကိစ္စမှာ စိတ်ပါတာကတော့ ငါ့လိုပဲ၊ သမီးသာ လူတောထဲ တိုးလို့ ကတော့ ခုချိန်ယောက်ျားရနေလောက်ပြီ၊ သူ့ကို ဒီအကြောင်း ဘာမှမပြောတာ တောင် သူ့ဖာသာသူ လိုက်စမ်းနေတာ၊ ငါ့လိုမျိုး သိလို့ကတော့ ဒုက္ခပဲ။
ဘယ်လို လုပ်ရမလဲမသိ၊ ခု အကို့ဟာကိုတောင် စုပ်ကစားနေပြီ၊ ပြီးတော့ အကို့ဟာနဲ့ သူ့ဟာ တေ့ပွတ် ပွတ်နေပြီ၊ ငါသိတာပေါ့၊ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေတာ၊ သမီးက ငါမသိဘူး ထင်နေတာ၊ ငါက မသိ ချင်ယောင် ဆောင်ထားတာ။တားရင် ပိုဆိုးမယ်ဆိုတာ သိလို့၊ ခုလို သူ့အထင်နဲ့ သူစမ်းနေတာ ကောင်းတယ်၊ သူက စမ်းသာစမ်းနေတာ ယောက်ျား ပစ္စည်းဆိုတာ ထောင်တတ်မှန်း မသိသေးလို့၊ သိများသိရင် ငါဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းတောင် မသိဘူး။
သမီးကလဲ သူ့ဦးဦးမှ သူ့ဦးဦး ဖြစ်နေတာ၊ ခုတော့ ဖြစ်မှာပေါ့၊ ယောက်ျားဆို အကို့ တယောက်နဲ့ပဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေခဲ့တဲ့ဟာ၊ အကို့ဟာကိုပဲ အကောင်းထင်နေတာ။ယောက်ျားပစ္စည်းအကြောင်းမှ သေချာမသိသေးတာ၊ မကြာခင် သိမှာကတော့ သေချာ တယ်၊ သိတာနဲ့ မာထောင်တာကို ကြိုက်မှာပဲ၊ ယောက်ျားပေါပေမဲ့ သမီးကို တွေ့ကရာနဲ့ ပေးတွေ့လို့ မဖြစ်ဘူး။
သမီးကို ဘယ်သူကမှ ယူမှာမဟုတ်ဘူး၊ အပျော်လာလုပ်ရုံပဲ လုပ်သွားမှာ၊ အပျော်လာလုပ်ပေမဲ့ သမီးဘက်တော့ အပျော်လို့ သဘောထားမှာ မဟုတ်ဘူး၊ သမီးက စွဲနေမှာ၊ ဟိုကမလာတော့ရင် သမီးကတော့ ရူးမှာ သေချာတယ်။
ငါသိတယ် အကိုကလဲ သမီးကို တခြားသူနောက် အပါခံမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါကိုရော သမီးကိုရော အကိုက ချစ်လိုက်တာမှ တုန်လို့၊ ဘယ်တစိမ်းမှ အဝင်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါ သွားသလို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင် သမီးကို ခေါ်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး။သမီး ဒါတွေ နားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ခေါ်လဲ မခေါ်သွားနိုင်ဘူး၊ တစ်ခါသွား ၃-၄ သောင်း ကြာရင် ဘယ်တတ်နိုင် မလဲ၊ သမီးတို့အရွယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကြိုက်ရင် ခဏခဏ လုပ်တတ်တာ။
ဘမောင်နဲ့ ငါရခါစက တနေ့တနေ့ ၄-၅ ကြိမ်၊ တစ်ခါတလေ ကတောင်မကဘူး ထင်တာဘဲ။သမီးသာ ယောက်ျားဆိုတာ မာထောင်တတ်မှန်း သိသွားရင် အို... အကိုသာ ယောက်ျား ပီပီသသ ဖြစ်လို့ကတော့ သမီးနဲ့ဖြစ်လဲ ငါသဘောတူပါတယ်။
ငါ တကယ်ပြောတာ၊ ငါတို့ မိသားစုလေး မကွဲချင်ဘူး၊ တစိမ်းလဲအဝင်မခံချင်ဘူး၊ တသက်လုံး သေတဲ့အထိ ဒီလို ၃ ယောက်ပဲ နေသွားချင်တာ၊ ဒါဆို သမီးလဲ ကြိုက်မှာပဲ၊ ခွဲတော့မှာ မဟုတ်ဘူး၊အာ... ဟုတ်သားပဲ ဟို... ကုလားဆရာဝန်ဆီ အကို့ကို ခေါ်သွားပြီး ဆွေးနွေးကြည့်ရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကိုက သူ့ကိုသူ အကောင်းလို့ ထင်နေတာ၊ ဆရာဝန်နဲ့ တွေ့ပါ့မလား မသိဘူး။
ဟို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်က ပရိုလို အကို ဆေးထိုးခံရင် ကောင်းမယ်၊ အဲဒါဆို အကို့ဟာက အမြဲတန်း ဒီလိုဖြစ်နေတော့ ငါရော သမီးရော၊ အို... သမီး အကို့ကို အပိုင်သိမ်းချင် သိမ်းလိုက်ပစေ၊ ငါမရ နေပစေ၊ သမီးဆီက မလုပါဘူး။ဟုတ်ပြီ၊ ငါ ကုလားဆရာဝန်ကြီးဆီ အရင်သွားပြီး ဆွေးနွေးကြည့်မယ်၊ အဆင်ပြေရင် အကို့ကို ဆေးစစ်ရအောင် ဆိုပြီး အကြောင်းပြပြီး ပေးတွေ့လိုက်မယ်။
ဆရာဝန်ကြီးက လုပ်လို့ရတယ် ဆိုလို့ကတော့ တခါတည်း မေ့ဆေးပေးပြီး လုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်။ ဘာဖြစ်ဖြစ်၊ သူသတိရလာလို့ သူ့ဟာကြီး ကြီးနေတာ တွေ့ရင် သူ ဘာပြောမလဲ။နားမလည်ရင် အောကား တစ်ကား ခွေဆိုင်ကငှားပြီး အကိုရော သမီးပါ ပေးကြည့်လိုက်မယ်။
ဟင်း ငါထင်သလိုဖြစ်လာလိုကတော့... ... ... ... ...။
နားပါအုံးမယ်။
မောင်ဇော်ဦး မတ်လ၊ ၂၀၁၃။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment