Saturday, August 30, 2008

မောင့်အကြိုက် လိုက်လျောမယ် (စ/ဆုံး)

မောင့်အကြိုက် လိုက်လျောမယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - သန်မြန်ရွာပြန် မောင်တုတ်စံ

ကျမနာမည်က ဇင်ဇင်ပြုံးပါ..။ 

သိတဲ့အတိုင်းပါဘဲ..။ ရင်အုံကြီးကြီး ၊ တင်သားထွားထွား နဲ့ မြင်ရတဲ့သူ ဘဝင်ဆူသွားရစေတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့သူပါ..။  ကျမအသားက ခပ်ညိုညိုနဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ခပ်တောင့်တောင့်ပါ..။ 

သူများတွေက ပြောကြတယ်လေ..။ ကျမကိုယ်ခန္ဓာက ဆူဖြိုးကျစ်လစ်လို့ ဖုထစ်မို့မောက်နေရမယ့်နေရာတွေက ဖုထစ်မို့မောက်နေသတဲ့ ရှင်ရယ်..။  ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားက ပြောရရင်တော့ အရပ်က ၅ ပေ မပြည့်တတ်ပေမဲ့ ရင်က ၃၉ ၊ ခါးက ၃၀ ၊ တင်က ၄၀ ရှိတယ်ရှင့်..။ ကျမရဲ့ ဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေက ထွားထွားပြည့်ပြည့် တင်းတင်းကားကား ဖြိုးဖြိုးအိအိကြီးတွေပါ..။  

ကျမ လမ်းလျှောက်သွားရင် ကျမဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေ အချက်ကျကျနဲ့ အနိမ့်အမြင့် လှုပ်ရှားနေပုံတွေက မြင်ရသူ ပုရိသယောက်ျားတွေရဲ့ စိတ်ထဲ မရိုးမရွ ဖြစ်စေတာပေါ့ ရှင်..။  သူတို့ရဲ့ ကိလေသာ ရာဂမီး ရမ္မက်တွေကို ပိုပိုပြီး ထကြွစေတာပေါ့ ရှင်..။ 

ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကလည်း  ဝိုင်းဝန်းမို့မောက်ပြီး တင်းတင်းရင်းရင်း ဝင်းဝင်းအိအိ ရှိနေတယ်..လေ..။  ဒီတော့ ကျမကို တွေ့တဲ့သူတိုင်းက စိတ်မထပဲ နေပါ့မလား ရှင်..။  ကျမ လမ်လျှောက်သွားရင် ကျမကို ကြည့်ပြီး အားရကျေနပ်ကြတဲ့ မျက်နှာတွေ စိတ်ထဲမှာ ကာမမီးတောက် တောက်လောင်နေတဲ့ မျက်နှာတွေ ၊ ကျမကို ကစ်ချင်ကြတဲ့ မျက်နှာတွေနဲ့ အမြဲ ကြုံတွေ့နေရပါတော့တယ်…ရှင်..။

ကျမက အခု အသက် ၂၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေတဲ့ အပျိုလေးပေါ့ ရှင်..။  အပျိုပေမယ့်လည်း  ရည်းစားသုံးယောက် ပြောင်းခဲ့ပြီးပါပြီ..။ ပထမ ရည်းစားက အသားခပ်လတ်လတ်နဲ့ ချောမောတဲ့ သူပါ..။  မောင်ကျော်လို့ ခေါ်ပါတယ်..။ သူနဲ့ ရည်းစားဖြစ်တာ ကျမ အထက်တန်း ကျောင်းသူဘဝတုန်းကပါ..။  စိတ်ကစားပြီး ရည်းစားထားမိတာပါ…။ ဒါပေမယ့် ဆယ်တန်း ပထမ နှစ်ဝက်လောက်ပဲ ခံပါတယ်..ရှင်..။  နှစ်ယောက်သား ပြတ်စဲခဲ့ရပါတယ်..။  ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ကျမရဲ့ ရှက်တတ် ကြောက်တတ်တဲ့ အကျင့်တွေကြောင့်ပေါ့..။  

ကျမဆယ်တန်းစတက်တဲ့နှစ်မှာ သူနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး ရင်ခုန်ခဲ့ကြတာပေါ့…။  ကျမရဲ့ ကျောင်းသွား၊ ကျောင်းပြန် ကို လမ်းထိပ်မှာ စောင့်စောင့်ပြီး ကြည့်တတ်တယ်လေ..။ နောက်တော့ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီး ကျမကို စာပေးပါတယ်..။ တစ်လလောက်ကြာတော့  ကျမလည်း  စာပြန်လိုက်တော့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားရတာပေါ့ ရှင်..။  ချစ်သူဖြစ်တယ်ဆိုပေမယ့် ဘယ်သူမှ မရိပ်မိပါဘူး ရှင်..။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ စာပေးစာယူလုပ်တဲ့အခါ ကျမရဲ့ ကျောင်းစာသင်ခုံထဲမှာ ထည့်ထည့်ပြီး ပေးလိုက် ယူလိုက် လုပ်တာမို့ ဘယ်သူမှ မသိဘူးလေ..။ 

တစ်နေ့တော့ ကျောင်းကို အစောကြီးလာခဲ့ပါဆိုတာနဲ့ ကျမ အခန်းထဲရောက်သွားတော့ သူကကြိုပြီး စောင့်နေတယ်လေ..။  ကျမမှာ သူနဲ့ စကားပြောရမှာ ရှက်ကြောက်နေတာပေါ့..။ သူက ကျမနားကပ်ပြီး လက်ကလေးကို ကိုင်တယ်..။  ကျမက ရုန်းတယ်..။  သူက မရဘူး…ကျမကို ဖက်ပြီး ကျမပါးပြင်ကို  နမ်းတယ်..။  ကျမမှာ ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်တွေကြောင့် စိတ်ဆိုးမိတယ်..။  သူ့ကိုတွန်းပြီး အခန်းအပြင်ထွက်လို့ အိမ်ပြန်လာခဲ့မိတယ်..။  နောက်တော့ သူ့ရဲ့ တောင်းပန်စာတွေ ရပေမယ့်လည်း ကျမ အနမ်းခံရမှာ ကြောက်သွားတယ်လေ..။  သူနဲ့ ပြန်မဆက်သွယ်ဖြစ်တော့ဘူး..။ ဒါနဲ့ သူလည်း နောက်ဆုတ်သွားရတယ်…။  အဲဒါက ကျမရဲ့ ပထမဆုံး ရည်းစား အတွေ့အကြုံပေါ့ ရှင်..။ 

နောက်တစ်ယောက်ကတော့ တက္ကသိုလ်ရောက်မှ တွေ့တာပါ..။ သူ့နာမည်က ကိုမြင့်သန်းတဲ့ ..။  သူနဲ့လည်း ရည်းစားဖြစ်တာ သိပ်မကြာပါဘူး ..။  ကျမ တက္ကသိုလ်တက်ပြီး မောင်မယ်သစ်လွင်ကြိုဆိုပွဲမှာ တွေ့ခဲ့ရတာ..။  ကိုမြင့်သန်းက လူပုံသန့်သန့် ၊ အရပ်ရှည်ရှည် နဲ့ အဝတ်အစားကိုလည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်တတ်တယ်…။ ကျမနဲ့ ကိုမြင့်သန်းတို့ မောင်မယ်သစ်လွင်ကြိုဆိုပွဲမှာ တွေ့ပြီးတော့ မျက်မှန်းတန်းမိလို့ ခင်မင်ခဲ့ကြပါတယ်..။  လမ်းမှာတွေ့တိုင်း နှုတ်ဆက်ပြုံးပြကြတယ်..။  နောက်တစ်ဆင့်တက်ပြီး ကျမကို ရည်းစားစကား ပြောတယ်..။ ကျမကလည်း တက္ကသိုလ် ရောက်ပြီဆိုတော့ ဝတ္ထုတွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးတဲ့ အတိုင်း ရည်းစားလေးထားပြီး နေကြည့်ချင်တာနဲ့ ကိုမြင့်သန်း အချစ်ကို လက်ခံလိုက်ပါတယ်..။ 

တက္ကသိုလ်မှာ ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ကျမ ယှဉ်တွဲလျှောက်ပြီး ကျောင်းသွားကျောင်းပြန် လုပ်တယ်..။  နှစ်ယောက်သား အတူတူ ကင်တင်းထိုင်တယ်..။  ရည်းစားသက်တမ်း တစ်လလောက်ကြာတော့ သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်ဖို့ ပြောတယ်..။  ပထမရည်းစားနဲ့ အတွေ့အကြုံအရ ရှက်ရွံ့မိပေမယ့် ကိုမြင့်သန်း နမ်းလာရင် တော့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲ ခံလိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားမိပါတယ်..။  သစ်ပင်အောက် ထိုင်တဲ့ စုံတွဲတွေကို တွေ့မြင်ရတာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ပြီး လက်ကလေးကိုင်လို့  နမ်းရှုံ့နေကြတာပဲ တွေ့နေရတာမဟုတ်လား..။ 

ဒီတော့ သမီးရည်းစားဆိုတာ ဒီလိုဘဲ နမ်းရှုံ့တာပဲလို့ ဖြေတွေးလေး တွေးပြီး သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်ဖို့ သဘောတူလိုက်ပါတယ်..။  ပထမတော့ ကျမနဲ့ ကိုမြင့်သန်းတို့နှစ်ယောက် သစ်ပင်အောက်မှာ စာရွက်လေးတွေ ကိုယ်စီခင်းပြီး ထိုင်ကြတယ်..။  ကိုမြင့်သန်းက ကျမလက်ကို ကိုင်ထားပြီး စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ပြောကြတယ်..။  စကားပြောရင်းနဲ့ ကိုမြင့်သန်းက ကျမပုခုံးပေါ် လက်တင်ပြီး ဖက်လာတယ်..။  နောက် ကျမရဲ့ ပါးပြင်ပေါ်ကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာချလိုက်တယ်..။  ကျမရှက်ရွံ့ပေမယ့်လည်း လိုက်လျောပါတယ်..။ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ပါးပြင်ကိုတောင် ကျမ ပြန်နမ်းလိုက်ပါတယ်..။ 

ဒါပေမယ့် ကိုမြင့်သန်းက ကျမပါးပြင်ကို နမ်းရုံတင် မဟုတ်တော့ဘူး..။ ကျမနှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့  နမ်းစုတ်လိုက်တယ်..။  ကျမမှာက နိုင်ငံခြားခွေထဲမှာ မြင်ဖူးနေပြီဆိုတော့ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နမ်းတာကို လက်ခံလိုက်ပါတယ်..။ ဘာဓါတ်လဲတော့ မသိပါဘူး ရှင်..။ အဲဒီလို ကိုမြင့်သန်းက ကျမကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပြီး သူ့ရဲ့ လျှာဖျားလေးကို ကျမပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကလိတော့ ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးထဲက တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်သွားရပါတယ်..ရှင်..။  အဖုတ်ကလေး ယားကျိကျိ ဖြစ်သွားပါတယ်…။

ကိုမြင့်သန်းက သူ့ရဲ့အနမ်းမှာ ကျမ မျောသွားပြီဆိုတာ သိလို့နဲ့ တူတယ်..။ ကျမကိုယ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်က ဖက်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ နို့အုံလေးကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရွစိရွစိ လုပ်ပေးတယ်..။  ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးထဲမှာ စစ်ခနဲ စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်..။  ကျမမှာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလောက်တော့ လိုက်လျောသင့်တယ်လို့ ထင်တယ်..လေ……။

ဒါကြောင့်မို့ ကျမ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ကျောပြင်ကို ပြန်ဖက်ပြီး သူ့ရဲ့ အနမ်းနဲ့ နို့တွေကို ကိုင်ဆုပ်နေတာတွေကို  ခံစားနေမိတယ်..။  အဲဒီလို ကျမလက်က သူ့ကျောကို ဖက်ထားရာကပြန်ဖြုတ်လိုက်တော့ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို လက်နဲ့ တိုက်မိသွားပါတယ်..။ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက ထောင်ထနေတဲ့ မာမာအချောင်းကြီးကို လက်နဲ့ ထိလိုက်မိတော့ လန့်ပြီး ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ကျောကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိပါတယ်..။  

အဲဒီအချိန်မှာ ကိုမြင့်သန်းရယ်လေ…ကျမရဲ့ နို့အုံကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို လက်ရွှေ့ပြီး နှိုက်လိုက်ပါတယ်..။  ကွက်တိပါပဲ ရှင်..။  ကျမရဲ့ တရွရွနဲ့ ဖောင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်အုံလေးကို လက်နဲ့ စမ်းမိသွားတော့တယ်..။  

ကျမမှာ နဂိုက ရှက်ရွံ့စိတ်ကလေး ပြန်ပေါ်လာတယ်..။ ဒီလောက်တောင် ကျမဖက်က အခွင့်အရေးပေးထားရက်သားနဲ့ မကျေနပ်ပဲ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ နယ်ချဲ့လာတာကို စိတ်ဆိုးမိတယ်..လေ…။ နို့ကလေး ကိုင်ရုံ ၊ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရုံဆိုရင် တော်ပြီပေါ့..။ ကျမရဲ့ ရှက်ရွံ့စိတ်ကနေ ဒေါသစိတ်ဖြစ်လို့ သွားပါတယ်..။  ကိုမြင့်သန်း ရင်ခွင်ထဲကနေ ကျမ လူးလဲထပြီး ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်..။ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်လို့ နောက်ကို  ကိုမြင့်သန်း အနားကပ်လာရင်တောင် လက်မခံချင်တော့ပါဘူး..။ 

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ကျမ လမ်းခွဲခဲ့တာပါပဲ..ရှင် ။ ကိုမြင့်သန်းကတော့ အမျိုးမျိုး လိုက်ချော့ပါတယ်..။ ကျမကတော့ ရှက်ရွံ့တဲ့စိတ် ၊ ကြောက်တဲ့စိတ် ၊ ဒေါသဖြစ်တဲ့စိတ်တွေနဲ့ လုံးဝ လက်မခံတော့ပါဘူး..။ နောက်တော့ ကိုမြင့်သန်းလည်း ယောက်ျားသိက္ခာ ကျသလို ဖြစ်လို့လား မသိဘူး..။ အခြားမေဂျာက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ထပ်တွဲနေတာ တွေ့ရပါတယ်..။  ကျမရှေ့မှာတင် တစ်ယောက်ပုခုံး တစ်ယောက်ဖက်လို့ လျှောက်သွားနေတယ်လေ..။ ကျမကတော့ ကျိတ်ပြီး ဒေါသဖြစ်ရတာပေါ့ ရှင်..။  တော်ပါပြီဆိုပြီး ကျောင်းစာကိုပဲ လေ့လာကျက်မှတ်ခဲ့ပါတယ်..။ 

အဲဒါက ဒုတိယ ရည်းစား ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ဖြစ်ပျက်ပြီး ကွဲသွားရတဲ့ အဖြစ်တွေပါ…။ ကျမကိုတော့ အပြစ်မတင်နဲ့နော်..။ ကျမအနေနဲ့ အဲဒီအချိန်က ဘာဆို ဘာမှ မသိသေးတဲ့ အချိန်ဖြစ်တော့လည်း  ရှက်ကြောက်စိတ်တွေကြောင့် ဖြစ်သွားရတာ မဟုတ်လား..။  ကျမကိုယ်၌ကလည်း ကိုမြင့်သန်းကို နှစ်နှစ်ကာကာ မချစ်တာလဲ ဖြစ်မှာပါလေ လို့ စိတ်ထဲမှာ ဖြေတွေးမိပါတယ်..။  ကိုမြင့်သန်းအနေနဲ့ တခြားမိန်းခလေးနဲ့ တွဲသွားနေတာကို ကျမစိတ်ထဲ မနာလိုဝန်တိုစိတ်ကလေးတောင် ဖြစ်ခဲ့တာမှာ မဟုတ်ပဲလေ…။ 

အဲဒီလိုနဲ့ ကျမ တက္ကသိုလ် စတက်တဲ့ နှစ်မှာပဲ ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ချစ်ပြီး ခွာပြဲခဲ့တဲ့ အချိန်ကစလို့ ကျမဟာ စာကိုပဲ  ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်…။  ကျမကို စိတ်ဝင်စားပြီး ချစ်လို့ စကားလိုက်ပြောတဲ့သူတွေကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ပဲ ငြင်းဆန်ခဲ့ပါတယ်..။ 

အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပဲ နေပြီး စာကို ဘဲ အားထုတ်ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်..။ ကျမ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်လာတဲ့ သီတာတို့ ၊ မေလဲ့တို့နဲ့ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလို ပြောမနာ ဆိုမနာ သူငယ်ချင်းတွေလို ပေါင်းသင်းခဲ့ပါတယ်..။  သူတို့အိမ်တွေကို ကျမလိုက်လည်လို့ ကျမရဲ့ အိမ်ကိုလည်း သူတို့က လိုက်လည်ရင်း စားအိမ်သောက်အိမ်တွေ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်..။ 

ကျမအနေနဲ့ ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာသူငယ်လို ရည်းစားထပ်ပြီး ထားရမှာ ထိတ်လန့်နေတဲ့ အချိန်မှာ သီတာတို့ မေလဲ့တို့ကတော့ အတွဲတွေ ကိုယ်စီနဲ့ပေါ့ ရှင်..။  ကျမနဲ့ ကိုမြင့်သန်းတို့ သမီးရည်းစားဖြစ်ပြီး ကွဲသွားကြတာကိုတော့ သူတို့ သိထားကြတယ်..။  အကြောင်းရင်းကိုတော့ ကျမ မပြောပြတော့ သူတို့ မသိကြပါဘူး..။ စိတ်သဘောထားချင်း မတိုက်ဆိုင်လို့ပဲ ဆိုပြီး ပြောထားရတာပေါ့..။ 

သီတာတို့ မေလဲ့တို့ကတော့ ကျမလို မဟုတ်ပါဘူးရှင်..။ ဘွင်းဘွင်းနဲ့ ရှင်းရှင်းသမားတွေ..။ သူတို့ရည်းစားနဲ့ ဘာတွေ ဘယ်လို ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကအစ ပြောပြကြတယ်…ရှင့်..။  ကျမမှာ သူတို့ပြောစကား ကြားရတာ နားရှက်လိုက်တာ ရှင်..။  ဒါပေမယ့် နားမထောင်လို့က မရတော့ နားရှက်တာတွေကို အသာဘေးချိတ်ပြီး  သူတို့ပြောသမျှ နားထောင်ရတာပေါ့..။ အဲဒီတော့မှ ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ကျမ ကွဲကွာသွားရတာ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတာ ကျမသိလာရတယ်..။  သိလာရပေမယ့်လည်း ကျမကိုယ် ကျမ ထိမ်းသိမ်းတတ်တယ်လို့ ဂုဏ်ယူရပါတယ်..ရှင်..။

သူတို့ကျတော့ ဒီလို မဟုတ်ဘူး..။ သူ့တို့ရည်းစားတွေနဲ့ သစ်ပင်အောက်မှာထိုင်ရင်း ဘယ်လိုတွေ့ကြုံရတယ်ဆိုတာ အချင်းချင်း ပြောတဲ့စကားဝိုင်းမှာပေါ့ပေါ့လေးပဲ ပြောနေတတ်တယ်လေ…။  သူတို့ပြောနေကြတာကို အရင်းအတိုင်းပဲ ကျမ ဖောက်သည်ချရမှာပဲ..။ ဒါမှ ကျမ ဘယ်လောက်နားရှက်ရသလဲ ဆိုတာပေါ့…။ 

အဲဒီနေ့ စကားဝိုင်းမှာ သီတာက အရင်စပြောတယ်..။  

“ မေလဲ့…ငါလေ…ငါ…နင်တို့ကို ပြောရအုံးမယ်…သိလား…၊ ဟိုနေ့က ကိုကိုလေ ငါ့ကို သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်ဖို့ခေါ်တာ ငါသွားတယ်…သိလား….”

“ ဒီတော့ ..နင့်ကို ..ကိုကိုက ဘာလုပ်လွှတ်လိုက်သလဲ…...”

“ မေလဲကလည်း…နင့်..မောင်လို မဟုတ်ဘူးနော်…ကိုကိုက ငါ့ကို ကိုင်ရုံ ကိုင်တာပါ….”

“ ဘယ်လို ကိုင်တာလဲ…ပြောပြပါအုံး…ငါ့မောင်ကကော ဘာလုပ်လို့လဲ…...”

“ အောင်မာ….မေလဲ့ရာ…ငါမသိဘူးများ အောက်မေ့လို့လား….နင်တို့ ပန်းခြံထဲမှာလေ..ညမိုးချုပ်မှ ပြန်လာတာ….အဲဒီနေ့က ဆရာဆီ သွားမယ်ဆိုပြီး ထွက်လာတာ မဟုတ်လား…..”

“ သီတာနော်….အဲ့နေ့က ကိုင်ရုံ ၊ နှိုက်ရုံပဲ လုပ်တာပါ…. ၊ တည်းခိုခန်းကျမ…ကဲတာ…..”

“ ဟယ်…ပေါ်ပြီ…ပေါ်ပြီ….မေလဲ့တို့ ရိုးတယ် ရိုးတယ်..နဲ့ တည်းခိုခန်းတောင် ရောက်ဖူးသွားပြီ…..”

“ နင်ကလဲ…တစ်ခါတည်းပါဟယ်…...”

“ အဲဒီ တစ်ခါတည်းက ဘာတွေ လုပ်တာလဲ…ငါ့ကိုပြောပြရမယ်…နော်….”

“ အင်းပါ….နင်ကလဲ နင့်ကိုကို ဘာတွေလုပ်သလဲ  အရင် ပြောပြ…ဟာ….”

“ အင်းပါ….ငါပြောပြီးရင် နင့်အလှည့်နော်….မေလဲ့….”

“ အေး….ပါ…အင်း…ပြောပြပါ့မယ်…..”

“ နင်တို့တစ်တွေကလည်းဟယ်….ငါတစ်ယောက်လုံး ရှိနေတယ်လို့ တောင် မထင်တော့ဘူးလား….ငါ စိတ်ဆိုးလိုက်မယ်…နော်….”

ဟုတ်ပါတယ်..ရှင်…၊ ကျမ မှာ သူတို့နှစ်ယောက် စကားနိုင်လုပြီးပြောနေကြတာကို  ကြားရပြီးကထဲက နားရှက်လာပါတယ်..။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ကျမရှိသည်ဟုပင် မထင်ပဲ ပြောချင်ရာ ပြော နေကြတာမဟုတ်လား..။  ကျမ မနေနိုင်တော့ပဲ ရပ်ဖို့ ပြောရပါတော့တယ်..။  ကျမ စိတ်ထဲမှာတော့ သူတို့ပြောစကားကို ဆက်ြ်ပီး  နားထောင်ချင်နေတာပေါ့…။  ဒါပေမယ့် ရင်ထဲမှာ ရှက်စိတ်ကလေး ဝင်လာလို့ အသာနေရတာပါ..။ 

“ သီတာ တွေ့လား…ဇင်ဇင်တစ်ယောက် ငါတို့လို မခံစားဖူးတော့ စိတ်ဆိုးမယ် လုပ်နေပြီ….”

“ ဟုတ်တယ်….မေလဲ့ရေ..၊ ငါတို့တစ်တွေ ဇင်ဇင့်ကို ဇာတ်သွင်းပေးရမယ်…..”

“ မဟုတ်က ဟုတ်က ဟယ်…..”

“ ဟုတ်ပါတယ်…ဇင်ဇင်ရဲ့…၊ ငါအရင် စပြောမယ် သိလား..။ ဒါက အချင်းချင်းတွေပဲ သိထားရမယ့် ကိစ္စပဲ…။ ဒါမှ နင် ရည်းစားလိုချင်စိတ် ပေါ်လာမှာ….”

“ အေးပါ…သီတာမ ရယ်….ပြောမှာသာ ပြောစမ်းပါ…၊ ဇင်ဇင်တစ်ယောက် ငါတို့အပြောနဲ့တင် ရည်းစားထားချင်စိတ် ပေါ်လာမှာ….”

အဲဒီလိုကစလို့ သီတာပြောပြသည်မှာ သူနှင့် သူ့ကိုကို တို့ သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ကိုကိုနှင့်  သူတို့ အနမ်းတွေ ပေးကြကြောင်း ၊ အနမ်းတွေ ပေးပြီးနောက် သူ၏ နို့တွေကို  သူ့ကိုကို က ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်မွှေကြောင်း..။ သူမလည်း အားကျမခံ သူ့ကိုကိုရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုတ်ပေးပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတဲ့အကြောင်း..၊  သူ့ကိုကိုက သူ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်မွှေတော့  သူ့မှာ အရမ်းဖီလင်တွေ တက်ပြီး နှစ်ခါတောင် ပြီးသွားရကြောင်း..၊ သူ့ကိုကိုမှာလည်း သူက လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလို့ သူ့ကိုကိုလီးတန်ကြီးမှ အရည်များ ထွက်သွားကြောင်း စသည်ဖြင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှတွေကို စီကာပတ်ကုံး အကုန်ပြောပြပါတယ်..။ 

သီတာက အဲဒီလိုပြောပြအပြီးမှာ မေလဲ့ကလည်း အားကျမခံပင် ပြောပြသည်မှာ သူနှင့် သူ၏ မောင်တို့ ပန်းခြံထဲမှာ တွေ့ကြစဉ်က  သီတာပြောသလို နို့ကိုင်၍ စောက်ဖုတ်အနှိုက်ခံရကြောင်း ၊ သူ့မှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များလျှံထွက်အောင် ကောင်းရကြောင်း ၊ သူ၏ မောင်ကိုလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးရာ သူ့မောင်ရဲ့လီးကြီးမှ သုတ်ရည်များ ထွက်၍ ပြီးသွားရကြောင်းများ ၊ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ဤမျှနှင့် အားမရသဖြင့် နောက်နေ့တွင် ကျောင်းလစ်ပြီး တည်းခိုခန်းသို့ သွားကြကြောင်း ၊ တည်းခိုခန်းတွင် သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ သူ့မောင်မှ လီးတန်ကြီး ထိုးထည့်ပြီး လိုးရာတွင် အရမ်းအရသာရှိကြောင်း ၊ဘယ်လောက်တောင်ကောင်းလိုက်သလဲဆိုတာ ဘာနှင့်မျှ မလဲနိုင်အောင်ပင် ဖြစ်မိကြောင်း နောက်ထပ်တစ်ခါတွေ့ဖို့လည်း ချိန်းလာခဲ့ကြောင်း များ ကို အားရပါးရပင် ဖောက်သည်ချ ပြောပြပါတယ်..။ 

“ ဒါနဲ့ နင့်မောင်ရဲ့ လီးကြီးက ဘယ်လောက်တောင် ရှိသလဲ...”

“ ရှိတာပေါ့...ငါ့ရဲ့ လက်တစ်ကိုင်ဆုတ်လို့တောင် မရဘူးဟဲ့...သိလား..၊ ငါ့မှာ ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ ငါ့စောက်ဖုတ်လေးလည်း ကွဲတောင်သွားတယ်...၊ အခုမှ အနာသက်သာသွားတာ..၊ နင့်ကိုကိုရဲ့ လီးကကော ဘယ်လောက်ကြီးသလဲ....”

“ ငါ့ကိုကိုရဲ့ လီးက တော်တော်တော့ ကြီးတယ်..၊ နင့်လိုပဲ...ငါ့လက်နဲ့ မဆုတ်မိဘူး....”

“ နင်တို့ကလဲ....တော်ကြပါတော့ဟယ်.....ငါ့မှာ နားထောင်ရင်းနဲ့ ကျောထဲစိမ့်ပြီး ကြောက်လာပြီ...တော်ပါတော့...ငါပြန်တော့မယ်....”

“  အဲဒီလိုမလုပ်နဲ့....ဇင်ဇင်ရယ်...ငါတို့လဲ ပြန်မှာပါ....”

ကျမမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ပြောနေသံကြားရတာနဲ့တင် ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကရင်ကြီး ဖြစ်လာရပါတယ်..။  အာခေါင်တွေလည်း ခြောက်လာတယ်..။  ဆက်ပြီးတော့ နားမထောင်ရဲတော့ဘူး...။ ဒါနဲ့ စကားပြတ်အောင် မနည်းလုပ်ပြီး ပြန်လာခဲ့ရပါတယ်..။ 

ကျမကသာ အဲ့လို စကားမဖြတ်ရင် ဘယ်လောက်ထိများ ပြောနေအုံးမလဲ မသိပါဘူး ရှင်..။ အဲဒီညက ကျမမှာ အိပ်လို့မရအောင် ဖြစ်နေရပြီး စောက်ပတ်လေးကို ကိုင်မိပါတယ်..။  ပြီးတော့ လက်ညှိုးလေးနဲ့ အခေါင်းထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်မိတော့မှ ကောင်းတဲ့အရသာ ဆိုတာဘယ်လိုလည်း သိလိုက်ရပါတယ်...။ 

ကျမဟာ သီတာနဲ့ မေလဲ့တို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံရှင်းလင်းပွဲတွေကြောင့် ကျမမှာရှိတဲ့ ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းတွေ ထကြွလာခဲ့ရပါတယ်...ရှင်..။

သီတာနဲ့ မေလဲ့တို့လို အတွေ့အကြုံရဖို့ ရည်းစားတစ်ယောက်လောက် လိုချင်နေမိတာတော့ အမှန်ပါပဲ ရှင်..။အဲဒီလိုနဲ့ သီတာတို့ ပြောစကားကို ကြားရပြီးတဲ့နောက် ကျမ ရည်းစားတစ်ယောက် လိုချင်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ  ကိုကျော်စိုး နဲ့ တွေ့ခဲ့ရတာပါ ရှင်...။

ကိုကျော်စိုးက ကျမတို့အိမ်နဲ့ တစ်အိမ်ကျော်မှာ နေတာပါ..။ ကျမတက္ကသိုလ် တက်စနှစ်တွေမှာ ကိုကျော်စိုးရဲ့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ အသွားအပြန် လုပ်ခဲ့ရတာပေါ့..။  ကိုကျော်စိုးက ဆိုင်ကယ်ဖယ်ရီ ဆွဲတယ်လေ..။ ဘွဲ့ရပြီးကတည်းက သူများတွေလို အစိုးရလခစား ဝင်မလုပ်ပဲ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဝယ်ထားပြီး ခရီးသည် အပို့အကြို လုပ်တယ်လေ..။  အဲဒါကြောင့် ကျောင်းတက်နောက်ကျတဲ့ အခါမျိုး ၊ ကျောင်းပိတ်တဲ့ အခါမျိုးတွေမှာ ကိုကျော်စိုးပဲ အပို့အကြို လုပ်ခိုင်းရတာပါ..။ 

ကိုကျော်စိုးနဲ့ ဆိုင်ကယ်စီးရတဲ့ အချိန်တုန်းကတော့ ရင်ခုန်းခဲ့မိတာတွေ ရှိတာပေါ့ရှင်..။ တက္ကသိုလ် သွားတဲ့ လမ်းတစ်လျှောက်မှာ ဆိုင်ကယ်တွေဘာတွေ ရှောင်တဲ့အခါမျိုးမှာ ကျမက သူ့ကျောကို ဖိကပ်ပြီး ကြောက်ရွံ့စိတ်ကို ဖယ်ထုတ်မိပါတယ်..။ ကျမ ဆိုင်ကယ်စီးတဲ့အခါ တင်ပါးလွှဲထိုင်ပြီး စီးပေမယ့် တစ်ခါတစ်ခါ သူ့ပုခုံးကိုတော့ ကိုင်ရတယ်..။ အဲဒီတော့ ကျမနို့အုံကြီးတွေနဲ့ ကိုကျော်စိုးရဲ့ နောက်ကျောကို ထိမိဖိမိတာတွေလည်း ခဏခဏ ဖြစ်တယ်..။

ကိုကျော်စိုးကတော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး..။ ကျမရင်ထဲမှာတော့ ကြည်နူးစိတ်တွေ ခဏခဏ ဖြစ်ရတယ်..။  အဲ...တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်မှာ ကိုကျော်စိုးက ကျမကို ချစ်ပါတယ်လို့ဖွင့်ပြောလာပါတယ်..။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျမအနေနဲ့ တက္ကသိုလ်မှာ အနေကြာခဲ့ပြီဖြစ်လို့ရယ် သီတာတို့မေလဲ့တို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကြားရလို့နားရည်ဝနေပြီးဖြစ်တာရယ် ဆိုတော့ ကျမလည်း ကာမဆန္ဒတွေဖြေဖျောက်ချင်တာကြောင့် ကိုကျော်စိုးရဲ့ အချစ်ကို လက်ခံလိုက်တယ်..။ ကျမ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုကျော်စိုးကို ရင်ထဲအသည်းထဲက ချစ်နေမိတာလည်း ပါတာပေါ့ရှင်..။ 

ကိုကျော်စိုးအတွက်ဆိုရင် ကျမဘာမဆို လိုက်လျောဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီလေ...။ အချစ်စိတ်က တကယ်ပဲ ဆန်းပါတယ်..ရှင်..။ ကိုကျော်စိုးနဲ့ ကျမတို့ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက စည်းကမ်းတော့ ရှိတယ်ရှင့်..။  ကျမကို လက်ကလေးကိုင် ၊ ပါးလေးနမ်းရုံကလွဲပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းလဲ မနမ်းဘူး ။ ဒီပြင် ကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေကိုလည်း မထိမကိုင်ဘူး..။  အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်ကို အလှကြည့်ထားသလိုမျိုး ကျမကို ဆက်ဆံပါတယ်...။

ဒါပေမယ့် ကျမကတော့ မရပါဘူး..။ ဆိုင်ကယ်စီးတဲ့အခါမှာ ကိုကျော်စိုးခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖက်ပြီး ကိုကျော်စိုးရဲ့ ကျောကို မှီပြီး စီးတယ်လေ..။  အဲဒီလိုဆိုတော့ ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက သူ့ရဲ့ ကျောမှာ အိပြီး ထိတွေ့မိနေတာပေါ့..။  ကျမမှာသာ အဲ့လို ထိတွေ့လို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေပေမယ့် သူကတော့ ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုပါပဲ ခံစားမှု မရှိတဲ့ အတိုင်း မသိသလို လုပ်နေတယ်..။  ကျမမှာ တစ်ခါတစ်လေ ကိုကျော်စိုးဆိုတဲ့လူဟာ ယောက်ျားတစ်ယောက်မှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့တောင် တွေးထင်မိပါရဲ့…။ အရင်ကထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရည်းစားတွေနဲ့တော့ ကွာလိုက်တာရှင်..။ 

ကျမကိုယ် ကျမလည်း အံ့သြမိတယ် ရှင့်..။ ကျမရဲ့ ရှက်ကြောက်စိတ်တွေဟာ ဘယ်ရောက်ကုန်သလဲလို့တောင် တစ်ခါတစ်ခါတော့ ပြန်တွေးမိတယ်ရှင့်..။ ဒါပေမယ့် အခုဆို ကျမမှာ အတွေ့အကြုံ သစ်တွေ တော်တော်ကိုမှ တိုးနေပြီလေ…။ 

သီတာနဲ့ မေလဲ့တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သူတို့ရည်းစားတွေနဲ့ ဆုံပြိး ကဲခဲ့ကြတာတွေ ကျမရှေ့မှာ ပြောပြခဲ့တာကြောင့် နားရည်ဝလာတာလည်း ပါတယ်..။ နောက်ပြီးတော့ သူတို့ဘဲတွေက သူတို့ကို ပေးဖတ်တဲ့ ကာမဆက်ဆံပုံတွေကို တစ်တစ်ခွခွ ရေးထားတဲ့ စာအုပ်တွေလည်း ဖတ်ခဲ့ဖူးတယ်လေ..။ 

နောက်ပြီး သီတာတို့အိမ်မှာ စာသွားကျက်ရင်းနဲ့ နိုင်ငံခြား အပြာကားအခွေတွေလည်း ကြည့်ဖူးနေပြီ..။ အဲဒီအခွေတွေထဲမှာ လူမည်းကောင်ကြီးတွေနဲ့ လူဖြူမတွေ ပက်ပက်စက်စက် လိုးကြတာတွေကို အရှင်းသား ရိုက်ပြထားတာလေ..။ အဲဒါတွေကြည့်ရတော့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ စစ်ခနဲစစ်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တွေ အတောမသတ်အောင် ထွက်ထွက်ကျလာရတာကလည်း အခါခါပါပဲ ရှင်..။  အဲဒီလိုဖြစ်တဲ့အခါ ကျမဟာ အိမ်သာထဲ ကမန်းကတန်းပြေးပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီး လက်ညှိုးနဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း စိတ်ဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်ရတော့တာပေါ့..။ 

ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြထက်သန်လာရတာကို ကျမကိုယ် ကျမ အသိဆုံးပါပဲ..။ စိတ်ထဲက ကိုကျော်စိုးရဲ့ အလိုးကို တောင့်တနေမိရတာကလည်း ခဏခဏပါပဲ..။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုကျော်စိုးရဲ့ အလိုဆန္ဒမှန်သမျှကို လိုက်လျောတော့မယ်လို့လည်း ဆုံးဖြတ်ထားမိတဲ့အထိပါ ရှင်..။ ရွာမဲ့မိုးနဲ့ တိုင်းယက်တဲ့ ကပ်ပလာ အတော်ပါပဲလို့ ဆိုရမယ် ရှင်..။ 

ကျမခံစားချင်တဲ့ ကာမအရသာကို မြိုးမြိုးမြက်မြက်လေး ခံစားလိုက်ရပါတယ်..။ ဘယ်လိုခံစားလိုက်ရခဲ့တယ်ဆိုတာကို ရှင်တို့ သိချင်ကြမှာပေါ့..နော်..။ 

ဒီလိုပါရှင်…။ 

အဲဒီနေ့က ကျမကျောင်းသွားတက်ပေမယ့် နေ့တစ်ဝက်နဲ့ ပြန်လာခဲ့ရတယ်..။ ကျမတို့ အိမ်က နေ့ခင်းဘက်ဆိုရင် ဈေးထွက်ကြတာဆိုတော့ အိမ်တံခါး သော့ခတ်ပိတ်ထားခဲ့ကြတာများတယ်..။  ကျမကလည်း ဒီနေ့မှ  အိမ်သော့ကို ယူမလာခဲ့မိဘူး..။  ကျမက နေ့တိုင်း ကျောင်းတက်နေတာဆိုတော့ ကျောင်းချိန်က ညနေ သုံးနာရီခွဲထိ ရှိတယ်လေ..။  ကျောင်းကပြန်အလာ မေမေတို့က စျေးပြန်ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ အိမ်သော့ ယူစရာ မလိုဘူးပေါ့..။ 

ဒီနေ့တော့ ကျောင်းမှာ စာတမ်းဖတ်ပွဲ ရှိလို့ ကျန်တဲ့ အတန်းချိန်တွေကို မတက်ဖြစ်တော့ဘူး..။  ဒါနဲ့ ကျမလည်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်..။ အိမ်ရောက်မှ သော့ခတ်ထားတာမို့ ကိုကျော်စိုးတ်ို့အိမ်ဖက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်..။  

ကိုကျော်စိုးတစ်ယောက် ဒီအချိန်မှာဆို ထမင်းစားပြန်နားတတ်တာကို ကျမ သိထားတယ်လေ..။ ကျမရောက်သွားတော့ ကိုကျော်စိုးက ဧည့်ခန်းထဲမှာ စာဖတ်နေတယ် ..။ အခုလိုအချိန်မှာ ကိုကျော်စိုးတို့အိမ်မှာလည်း သူတစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိတဲ့ အချိန်လေ..။ အိမ်တံခါးက ဖွင့်ထားတာဆိုတော့ ကျမလည်း အသာလေးဝင်ပြီး ကိုကျော်စိုး စာဖတ်နေတဲ့အနားကို ခြေသံမကြားအောင် အသာလေး ကပ်သွားလိုက်ပါတယ်..။  အနားရောက်မှ သူဖတ်နေတဲ့ စာအုပ်လေးကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲယူလိုက်ပါတယ်..။ 

“ ဟင်….ဇင်ဇင်…..“

“ ဘာတွေ ဖတ်နေတာလဲ ကိုစိုးရဲ့ …သူများလာတာတောင် မသိရအောင်…”

“ ဇင်ဇင်ရယ်…ကိုစိုးကို စာအုပ်ပြန်ပေးစမ်းပါကွာ…”

“ ဟင့်အင်း….မပေးဘူး…ဘယ်လိုစာအုပ်မို့ ဒါလောက်တောင် သဲကြီးမဲကြီး ဖတ်နေတာလဲ…ပြောပြ…”

“ ပေးပါကွ…ကောင်းခန်းရောက်နေပြီ….ပြီးမှ ပြောပြမယ်…”

“ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း…ဘယ်လိုကောင်းခန်းရောက်နေလဲ အရင်ပြောပြ…..ပြောပြမှ ပေးမယ်…”

ကိုကျော်စိုးဖတ်နေတာက ဘာစာအုပ်မှန်း မသိပေမယ့် ကျမက စာအုပ်ကို နောက်ဖက်မှာ ဖွက်ထားလိုက်တယ်…။  ကိုကျော်စိုးကို စချင်တာကြောင့် ကျမက အမူပိုပိုနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်..။  ကိုကျော်စိုးရဲ့ မျက်နှာကြီးက နီရဲနေပြီးတော့ တံတွေးတွေလဲ ခဏခဏ မြိုချနေလို့ သူ့ရဲ့ လည်ဇလုပ်ကြီး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ လှုပ်ရှားနေတာကို တွေ့နေရတယ်…။

ကိုကျော်စိုးက ထိုင်နေရာက ထရပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ စာအုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လှမ်းဆွဲပါတယ်..။  ကျမက သူယူလို့မရအောင် လက်ကို နောက်ကျောဖက် ပို့ထားလိုက်ပါတယ်..။ သူကလည်း အတင်းပဲ စာအုပ်ကို လုယူပါတယ်..။ ကျမက ကိုယ်လုံးကို လှည့်ပတ်ပြီး ရှောင်လိုက်ချိန်မှာ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ လက်မောင်းကို သူ့ရဲ့ ဘယ်ဖက်လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲပြီး ညာဖက်လက်နဲ့ ကျမ ကိုင်ထားတဲ့ စာအုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်ပါတယ်..။ 

အဲဒီတော့ ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ လုံးလုံးလျားလျား ရောက်သွားရပါတော့တယ်..။  ကျမက စာအုပ်ကို ယူလို့မရအောင် ရှောင်တိမ်းလိုက်ပေမယ့် သူက လက်မောင်းကို အသေကိုင်ထားလိုက်ပြီး မရရအောင် ယူမယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ အမိအရ လိုက်လုယူပါတယ်..။ အဲဒီတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက် ရင်ချင်းလဲ အပြတ်ကို ထိမိအပ်မိသွားရတော့တာပေါ့..။ 

ကိုကျော်စိုးရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးတွေက အိခနဲ ဖိမိသွားရသလို ကိုကျော်စိုးရဲ့ ပုဆိုးထဲက ထောင်ထနေတဲ့ အရာကြီးဟာလည်း ကျမရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကို ထိုးမိထောက်မိသွားတော့တာပါပဲ..။  ကျမဟာ သတိဝင်လာမိပေမယ့် ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးထဲ့ တစစ်စစ်နဲ့ ရွထလာတာကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရတော့ပါဘူး..။  ကိုကျော်စိုးကလည်း စာအုပ်ကို ဇွတ်ယူဖို့ မကြိုးစားတော့ပါဘူး..။  ကျမကိုပဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားပါးတရ ပွေ့ဖက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းတော့တာပါပဲ..ရှင်..။ 

အို…သူ့ရဲ့ အသက်ရှူသံကြီးကလည်း တရှူးရှူးနဲ့ ပြင်းလိုက်တာရှင်..။  နောက်တော့ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆတ်ခနဲ ဖိကပ်ပြီး စုပ်ယူလိုက်ပါတယ်…။  ကျမတော့ ဘယ်လိုမှ ရုန်းကန်လို့ မရတော့ပါဘူး..။  သူက တအားနဲ့ စုပ်ယူထားတဲ့ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ညင်သာစွာ ပွတ်ပေးလိုက်တော့  ကျမ ကြက်သီးတွေ ရှိန်းခနဲထသွားရပြီး သူ့ကိုလည်း ပြန်ဖက်လိုက်မိပါတယ်..။  ကျမရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေပေါ်မှာ ဟိုထိုးသည်ထောက်ဖြစ်နေတဲ့ မာတောင့်တောင့် ရှည်မျောမျော အချောင်းကြီးကလည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ မာသထက် မာလာပြီး ကြီးလာတာကိုလည်း ကျမ ခံစားသိရှိနေရပါတယ်..။ 

အဲဒီအချိန်မှာ ကျမရဲ့ နူးညံ့အိထွေးတဲ့ ဆီးခုံမို့မို့လေးကလည်း ဖောင်းကာကြွရွလာရပါတယ်..။ ကျမရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ တွန်းဖွင့်လိုက်လို့ ကျမရဲ့ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာရပါပြီ ရှင်..။  ဒါနဲ့ ကျမလည်း အားကျမခံ ကိုကျော်စိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကို ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်တွေနဲ့ ပြန်ပြီး စုပ်ယူပေးမိပါတော့တယ်..။ 

ကျမရဲ့ သွေးသားတွေ ဆူပွက်နေတာကို  ခဏတာငြိမ်သက်သွားစေဖို့အတွက် ကျမမရှက်နိုင်တော့ပဲ ပြန်တုံ့ပြန်လိုက်တာပါ..။  ကိုကျော်စိုးက နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်နေရင်းနဲ့ပဲ လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ နို့အုံးထွားထွားကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်လာပါတယ်..။  ကျမလေး ရင်ထဲမှာ အသည်းတွေ အူတွေ တယားယားနဲ့ ဖြစ်လာရပါတယ်..။ သူက နမ်းစုတ်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်တည့်တည့်ကို မာတောင်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ အချောင်းကြီးနဲ့ တေ့ထောက်လိုက်ပါတယ်..။ ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးဟာလည်း မာတင်းလာပြီး သူရဲ့ ထောက်ထားတဲ့ လီးတန်ကြီးကို တုံ့ပြန်နေပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးက ရင်ဘတ်ချင်း ခွာလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ နို့ထွားကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျကျနန ဆုပ်ကိုင် ချေမွပါတယ်..။ 

“ ကိုစိုးရယ်….အင်း….ဟင်း…..အင်း….ဟင်း…ဟင်…

ကျမသည်အတိုင်း မနေနိုင်တော့ပါဘူးရှင်..။ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပြီး ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီး ပေါင်ကြားထဲ ဝင်သထက် ပိုပြီး ဝင်လာအောင် လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်..။ ပုဆိုးနဲ့ ထမီနှစ်ထပ်ခံထားပေမယ့် သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီး ပူနွေးမှု ၊ သန်မာမှု အတွေ့တွေက ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ထွက်ကျလာစေပါတယ်..။ 

ကျမ ရှက်ကြောက်မနေအားတော့ပါဘူး..။ ထကြွလာတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့တယ်..။  ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ ကျမအဖုတ်လေးထဲထိုးထည့်ပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား…။  ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ နို့အုံတွေကို ကိုင်တွယ်ဆုတ်နုယ်နေရာက ရပ်လိုက်ပြီး ကျမပုခုံးကို အသာဖက်လို့ အိပ်ခန်းထဲ တွဲ၍ ခေါ်သွားပါတယ်..။ 

ကျမ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေတယ်ဆိုတာကို ရိပ်မိသွားပြီနဲ့ တူတယ်.။  နောက်မှ သိရတာကတော့ ကိုကျော်စိုးဖတ်နေတဲ့ စာအုပ်က လိင်ဆက်ဆံမှုတွေအကြောင်းရေးထားတဲ့ အပြာစာအုပ်တဲ့လေ..။  အဲဒီတော့ စာအုပ်ဖတ်ပြီး စိတ်ထဲ ကြွရွနေတဲ့အချိန်မှာ ကျမကို မထင်မှတ်ပဲ ဗြုံးခနဲ တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်တွေ မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားတယ် ထင်တာပဲ ရှင့်..။ 

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကိုကျော်စိုးက ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူနမ်းပါတယ်..။ ကျမရဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးအိအိကြီးတွေကို လည် တအားပဲ ဆုပ်နယ်ချေမွပြန်ပါတယ်..။  သူရဲ့ လျှာကြီးကလည်း ကျမရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ထိုးသွင်းပြီး မွှေနေပါတယ်..။ 

ကျမဟာ ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာပြီဖြစ်တဲ့အတွက် သူ့ရဲ့ စုတ်နမ်းမှုအောက်မှာ မှိန်းမော သာယာမိနေပါတယ်..။  အထိအတွေ့အာရုံကလည်း ကာမအရသာကို ပေးစွမ်းနိုင်တဲ့အတွက် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ထက်သန်ပြင်းပြစွာနဲ့ပဲ တုံ့ပြန်နေမိပါတယ်..။ 

ခဏကြာအောင် နမ်းစုတ်နေပြီးမှ ကိုကျော်စိုးဟာ ကျမရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ အသာလေး ထိုင်စေပါတယ်..။ ပြီးတော့ ကျမဘေးမှာ ယှဉ်ထိုင်ချပြီး  ကျမကိုဖက်ကာ ပါးပြင်တွေကို ညင်သာစွာ နမ်းပါတယ်..။  ပြီးတော့ မှ နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုတ်နမ်းပြိး ကျမကို အိပ်ယာထက် သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ဖိကာ အသာလှဲချလိုက်ပါတယ်..။ 

နှုတ်ခမ်းကို စုတ်နေရင်းနဲ့ ကျမရဲ့ နို့အုံးထွားထွားကြီးတွေကို  အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်ဖြစ်ညှစ်ပစ်နေပါတယ်..။  ကျမမှာတော့ အလိုးခံချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ အလိုလိုနေရင်း ကြွသထက် ကြွနေပါတယ်..။ 

ကိုကျော်စိုးက ကျမနို့အုံကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်ရတာ အားမရတော့ အင်္ကျီကျယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်နေပါတယ်..။  ဘရာစီယာအောက်မှာ  ရုန်းကြွနေတဲ့ နို့အုံထွားထွားညိုညိုကြီးတွေ ပေါ်လာပါတယ်..။  ကျမရဲ့ နို့တွေက ဘရာစီယာ ခံထားပေမယ့် ကြီးထွားလွန်းတာမို့ အသားဆိုင်တွေက ဘေးမှာ လျှံထွက်အစ်ထွက်နေပါတယ်..။  ကိုကျော်စိုးက ဘရာစီယာချိတ်တွေကို မဖြုတ်ပဲ ဘရာစီယာကို အပေါ်လှန်ဆွဲတင်လိုက်တော့ နို့ထွားထွားကြီးတွေက  တုန်ခါပြီး ထွက်ပေါ်လာပါတယ်..။

“ အင်း..ဟင်…….ခဏနေအုံး ….ကိုစိုးရယ်…”

ကျမရဲ့ ရင်သားဆိုင်တွေနှစ်ခုကြားတည့်တည့်ကို ကိုကျော်စိုးဟာ မျက်နှာအပ်ချလိုက်ပြီး တအားနဲ့ပဲ နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်..။ ပြီးတော့မှ နို့တွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ကျကျနန စို့ပါတော့တယ်..။  ကျမရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေ ဆူညံမြည်ဟီးလို့ သွေးသားတွေလည်း ဆူဝေလာပါတယ်..။ 

ဘရာစီယာ ချိတ်မဖြုတ်ပဲ ထားတော့ တင်းကြပ်လာတာနဲ့ ကိုကျော်စိုးကို ခဏနေအုံးလို့ ပြောလိုက်တော့ သူက နို့စို့နေတာ ခဏရပ်လိုက်ပါတယ်..။  ပြောရရင်တော့  ကျမနို့စို့ခံနေရတဲ့အချိန်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ယားလာတဲ့အတွက် အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတဲ့အထိ ဖြစ်လာပါတယ်..။ ကျမ ရှက်မနေတော့ပဲ အင်္ကျီတွေကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကိုလည်း ဆွဲခွာလိုက်ပါတယ်..။ 

“ အိုး….အယ်နေတာပဲ ဇင်ဇင်ရယ်…နို့ကြီးတွေက ကိုစိုးအားရလိုက်တာ….ချစ်စရာကြီးကွယ်….”

“ အို…….ရှက်စရာ….ဘာတွေပြောနေတာလဲ…..ကိုစိုးကလည်း…”

ကျမဘရာစီယာပါ ချွတ်လိုက်လို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေက ညိုပြီးစိုဝင်းနေကာ တုန်ခါလို့ နေပါတယ်..။ အဲဒါကြီးတွေကို မြင်တော့ သူမအောင့်နိုင်ပဲ ပါးစပ်ကထုပ်ပြောလိုက်လို့ ကျမရှက်သွားရပြီး..နို့တွေပေါ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တောင် ကြက်ခြေခတ်ပြီး ယှက်ကွယ်လိုက်မိတယ်…။ တကယ်ပဲ သူပြောလိုက်မှ ကျမ ကိုယ်နို့တွေကိုယ်ပြန်ငုံ့ကြည့်ပြီး ရှက်နေမိပါတယ်..ရှင်..။

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်..။ ကျမနို့ကြီးတွေက တကယ့်ကိုပဲ ကြီးမားထွားကြိုင်းလွန်းပါတယ်..။ ဒါပေမယ့် ကျမဟာ အရင်ရည်းစားတွေနဲ့ လူမြင်ကွင်းမှာပဲ အသွားအလာ အချိန်းအပြု လုပ်ခဲ့တော့ သူတို့ဟာ ကျမနို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ဖို့အခွင့်အရေးတွေ ၊ ခုလို ဗလာကျင်းနေတာမျိုးတွေ မမြင်ခဲ့ရဖူးဘူးရှင့်..။  

ကျမရဲ့ လက်တွေနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် ကွယ်ကာမိပေမယ့်  ရင်သားတွေက အရမ်းကြီးထွားနေတာမို့ ဘယ်လုံပါ့မလဲ ရှင်..။ ရှက်မိလာလို့သာ ကာထားလိုက်ရတာလေ..။ 

ကိုကျော်စိုးက ကျမလက်တွေကို ဆွဲဖယ်လိုက်လို့ ကျမရဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေးပါတော့တယ်..။  ကျမရဲ့ တုန်ခါနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ပါးစပ်ကြီးနဲ့ အပြည့်ငုံလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်း ရဲရဲလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိပေးနေပါတယ်..။ အဲဒီနောက်တော့ ကိုကျော်စိုးက သူ့ရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ကျမပေါင်ကြားထဲ စမ်းပြီးတော့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးကို ထမီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်..။  

ကိုကျော်စိုး အုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်က ဖောင်းကြွလာတာမို့ သူ့ရဲ့လက်ကြီးက အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုလည်း လက်ဝါးစောင်းနဲ့ စုန်ဆန် ပွတ်သပ်ပေးနေပါတယ်…။  ပါးစပ်ကလည်း အနားမနေပါဘူး ရှင်..။ ကျမရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ ညှပ်ပြီး ဆွဲယူလို့ လျှာဖျားလေးနဲ့ တရစပ် ကလိပေးနေပါတယ်…။  ကျမမှာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာရပါတယ်..။ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ထောင်ပြီး စုလိုက်ကားလိုက် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်…။ 

ကျမလေ ကျမ အရမ်းကိုပဲ အလိုးခံချင်နေပြီ..လေ…။ ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကာမစိတ်တွေက တက်ပြီး ဖုံးလွှမ်းနေပါပြီ ရှင်..။

“ အို…………မချွတ်ပါနဲ့…”

ကိုကျော်စိုးက ဗြုံးဆို ကျမရဲ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်..။ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ပေါင်သားတွေဟာ အေးကနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်..။  ကျမမှာ တစ်စိမ်းယောက်ျားလေး မပြောနဲ့..။ ကိုယ်ဖာသာကိုယ်တောင် ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး တစ်ခါမှ မနေဖူးတာကြောင့်  ရှက်စိတ်တွေ ဝေရပြီး ထမီကို ကမန်းကတန်း လိုက်ဆွဲမိပါတယ်…။ 

မရပါဘူး..ရှင်..။ ဒူးတွေ ထောင်ထားမိတဲ့အတွက်  ထမီကို ဒူးပေါ်ကနေ လှန်ပြီး ချွတ်လိုက်တော့  ကျမရဲ့ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်သွားရပါတယ်..။ ကျမလည်း ကျမရဲ့ ပေါ်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်များနဲ့ အုပ်လိုက်မိပါတယ်..။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကိုကျော်စိုး ဘာတွေလုပ်နေလဲဆိုပြီး မျက်စိလေး အသာဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ သူရဲ့ အင်္ကျီတွေကို ချွတ်နေတာ တွေ့ရတယ်…။ ကျမလက်နဲ့ ကျမ အုပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အသာကြည့်ပြီး ကျမပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ထိုင်လိုက်ပါတယ်..။ ကျမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ပြီး ပွတ်ပေးသလို ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပေါင်တန်ကြီးတွေကို လျှောပွတ်ပေးနေပါတယ်..။ 

“ အင်း…ဟင်း……ဟင်း….ယားတယ်….ကိုစိုးရယ်……ဇင်…မနေတတ်တော့ဘူး….ကွယ်….“

ကျမမှာ ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်း ထပြီး ယားလိုက်တာကလည်း လွန်ပါရော ရှင်…။ စောက်ဖုတ်ထဲ ကလည်း တစစ်စစ်နဲ့ နေအောင် အခံရခက်လိုက်တာလေ…။ သက်သာလို သက်သာညား ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ညှစ်ထုတ်လိုက်လို့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလဲ စိုစွတ်နေတာပဲ ရှင်..။  

ကိုကျော်စိုးက ကျမ အလွန်ယားပါတယ် ဆိုပေမယ့် သူ့လုပ်ရပ်တွေကိုတော့ လုံးဝ မရပ်ပါဘူး ရှင်..။  ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရာကနေ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဖြဲလိုက်ပြီး  စောက်ဖုတ်ထိပ်က နီတာရဲနေတဲ့  စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ မထိတထိ ကလိပေးနေပြန်ပါတယ်..။  ကျမ မနေနိုင်တော့ပါဘူး…။ ငြိမ်ငြိမ် နေလို့မရတော့တာနဲ့ ကျမရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ထောက်ပြီး တင်ပါကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးနေမိတော့တယ်..။ 

“ အို..အို့….အိ…..ကျွတ်…ကျွတ်….အား…အား……….”

ကိုကျော်စိုးက သူ့ရဲ့ လက်ညှိုးကို ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်..။ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေလို့  သူ့ရဲ့ လက်ညှိုးဟာ ချောချော ချူချူပဲ ဝင်သွားပါတယ်…။ 

ကိုကျော်စိုးက လက်ညှိုးကို ထိုးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ အဖုတ်ထဲမှာ  ယားယံမှုကို မချိမဆန့် ခံစားနေရပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးဟာ လက်ညှိုးတင် မကတော့ပဲ လက်ခလယ်ကို ပါ နှစ်ချောင်းပူးလိုက်ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ပါတယ်..။ 

ကျမမှာ အသဲတလှပ်လှပ်  ၊ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ပဲ ကျမရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ပေးနေရပါတော့တယ်..။  ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားယံတဲ့ ဝေဒနာ သက်သာလိုသက်သာညားဆိုပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပူးလိုက်ခွာလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေမိပါတယ်..။ 

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မရပါဘူး..။ ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ပိုလို့ ပြင်းပြလာပြီး လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးသွင်းတာထက် ပိုတဲ့ ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီး နဲ့ အလိုးကို ခံချင်လာပါပြီ….။ ကိုကျော်စိုးကတော့ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အသွင်းအထုတ်ကိုပဲ တွင်တွင်ကြီး လုပ်နေပါတယ်..။ ဒီလူနဲ့တော့ ခက်နေပါပြီ ရှင်..။ ကျမဟာ နှုတ်ကလည်း ဖွင့်ဟလို့ မပြောရဲပါဘူး..။ အို…ရှင်..စဉ်းစားကြည့်ရုံနဲ့တင် ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဟာ…ကျမ မျက်နှာတွေ ရှက်သွေးတွေနဲ့ ရဲတက်သွားရပါတယ်..။  

အခုဆိုရင် ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်ကျနေတဲ့ အရည်တွေကြောင့် သူ့မှာတော့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရတာ ပိုပြီး သွက်လက်မြန်ဆန်နေပါတယ်..။  ကျမရင်ထဲက ကောင်းလွန်းလှတဲ့ ခံစားမှုတွေကို ပြောတောင် မပြတတ်ပါဘူး…ရှင်…။  ကျမဟာ တင်ပါးကြီးတွေကိုကော့ကော့ပေးရင်း…သွင်းထားတဲ့ လက်ချောင်းတွေကို စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ဆွဲရင်း ကျမစောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေကို ညှစ်ထုပ်ချပစ်လိုက်မိပါတော့တယ်…။

“  အား…အင်း……အမလေး…..ကောင်း…ကောင်း…….အင်း…ကိုစိုး…..ရယ်….ကောင်း…အား…ကောင်းလိုက်…တာ….”

ကျမဟာ ခဏတာ ကျေနပ်မှု ဖြစ်သွားရပြီး တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့မထုတ်နိုင်တော့ပဲ ငြိမ်သက်စွာနဲ့ မောဟိုက်နေရပါတယ်…။  ကိုကျော်စိုးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းလိုက်ပါတယ်…။ သူ့ရဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံချထားလိုက်ပါတယ်..။ အဲဒီမှာ မာတောင်ပြီး ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ  ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ထွက်ပေါ်လာပါတယ်..။ ကျမလေ..မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်ပြီး သူ့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်လိုက်မိပါတယ်..။ 

ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးက ကျမလက်နဲ့ တစ်ထွာကျော်ကျော်လောက်တော့ ရှည်မှာပါပဲ..။ အလုံးအထည်ကလဲ ကျမလက်တစ်ကိုင်တောင် မကလောက်ပါဘူး..။  သီတာတို့ မေလဲ့တို့ ကြုံခဲ့ဖူးတဲ့ လီးတွေလောက်တော့ ရှိမယ်လို့ထင်တယ်…။  မဆီမဆိုင် သွားတွေးမိလိုက်တာပါ..။  လီးတန်ကြီးရဲ့ ထပ်ဖျားက ထစ်နေတဲ့ ဒစ်လုံးချောချောကြီးက  ငါးရှဉ့်ခေါင်းကြီးလို ညိုမဲနေပါတယ်..။  လီးတန်ကြီး ထိပ်ဝလေးမှာတော့ အရည်လေးတွေ သီးပြီး စို့နေပါတယ်..။ 

ကျမမှာ အလိုးခံချင်ပေမယ့်လည်း ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးကိုတွေ့တော့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်မှ ဝင်ပါ့မလားလို့ တွေးပြီး ကြောက်မိပါသေးတယ်…။ ကျမက အခုမှ စပြီး အလိုးခံရမှာ မို့လား…ရှင်..။ ကျမကသာ ကြောက်နေတာပါ…။ သူကတော့ သူ့အလုပ်ကို စဉ်ဆက်မပြတ် ဆက်လုပ်နေပါတယ်…။  

ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားလေး ဆွဲထောင်လိုက်လို့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်..။  စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို ပူနွေးနွေး လီးထိပ်ကြီးနဲ့ တေ့ထောက်လိုက်ပါတယ်..။  

ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ဖြဲလို့ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ကြီး ဝင်သွားအောင် ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်..။  အဲဒီက စလို့ ကျမလေ ကျမ ချစ်သူဖြစ်တဲ့ ကိုကျော်စိုးဆိုတဲ့ လူကြီးရဲ့ အကြိုက်ကို လိုက်လျောပြီး အလိုးခံနေရပါတော့တယ်….ရှင်တို့ရယ်…..။

“ အား….နာတယ်…ကိုစိုးရယ်……ကျွတ် ကျွတ်….အား…..နာ….နာတယ်…အ…အား…”

ကိုကျော်စိုးက စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်အဝကို ပူနွေးနေတဲ့ လီးထိပ်ကြီးနဲ့ တေ့ထောက်ပြီး  ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ဖြဲလို့ စောက်ခေါင်းထဲကို လီးဒစ်ကြီး ဝင်သွားအောင် ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်…။ 

ကျမရဲ့ အပျိုစောက်ဖုတ်ကလေးထဲကို ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံး တိုးဝင်သွားခဲ့ပါတယ်..။  ကျမတစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်လာရပြီး အာခေါင်တွေ ခြောက်လာပါတယ်..။  ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးကြောင့် မချိမဆန့် နာကျင်သွားရပါတယ်..။ 

ဒါပေမယ့် ကျမကိုယ်နှိုက်ကိုက ကိုကျော်စိုးရဲ့ အလိုးကို မျှော်လင့်ထားပြီး ဖြစ်တာမို့ လီးတန်ကြီး ထပ်ပြီး ထိုးသွင်းလာတာကို မျှော်လင့်နေမိပါတယ်..။  ဒါကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲ နာသွားရပေမယ့်လည်း  လီးတန်ကြီး ထပ်ပြီး ဝင်သွားစေဖို့ ကျမရဲ့ ထောင်ထားတဲ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ထပ်ပြီး ကားပေးလိုက်ပါတယ်..။ 

ကိုကျော်စိုးကလည်း ဒစ်ကြီးဝင်ရုံလောက်နဲ့တင် အားမရပဲ ထပ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တာ နောက်ထပ် လီးကြီး လက်နှစ်လုံးလောက် ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားပါတယ်..။ ကျမမှာလေး အတော်ကြီးကို နာတာပါပဲ ရှင်..။ ဒါပေမယ့် အံကလေးကြိတ်လို့ အသက်အောင့်ထားပြီး ကိုကျော်စိုး လီးတန်ကြီး ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာတာကို ခံနေပါတယ်..။ 

ကိုကျော်စိုးက ကျမတော်တော်နာနေမှန်း သိတာနဲ့ လီးတန်ကြီး ဝင်သလောက်ကို ခဏငြိမ်ထားပြီး  ကျမရဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကို မနာအောင် ဆုပ်နယ်ပေးလို့ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကိုလည်း လက်ညှိုးလက်မ ညှပ်ပြီး ပွတ်သပ်ချေမွပေးနေပါတယ်..။ 

အံ့သြစရာပါပဲ ရှင်….။  ကျမအဖုတ်ထဲမှာ နာကျင်တာတွေ ပျောက်ပြီး ကောင်းလာပါတယ်..။  အဲဒီလို ကောင်းလာတာနဲ့အမျှပဲ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တွေလည်း ထပ်ပြီး စိမ့်ထွက်လာပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်လာတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို နောက်ဖက် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ရှေ့ကို ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်..။  ဝင်သလောက်လေးကိုပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်…ရှင်…။ 

“ အင်း…..ဟင်း..ဟင်း….အင်း……ဟင်း…..”

ကိုကျော်စိုးက လီးတန်ကြီးကို ဝင်သလောက်လေး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာကို ကျမ အားမရနိုင်တော့ပါဘူး..။  ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတန်ကြီး ဒီထက်မက ဆက်ပြီး ဝင်လာစေချင်ပြီ..ရှင့်…။

“ အင်း…..ကိုစိုးရယ်….ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲ ရှင်….အင့်ဟင်း…ဟင်း…အင်း…..”

ဒါကြောင့် ကျမရဲ့ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ပြီး အောက်ကနေ ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးဆီကို ဖိကပ်ပေးနေမိပါတယ်..။  ကျမရင်ထဲမှာတော့  ကိုကျော်စိုးရဲ့ အလိုးခံနေရတာကို သိပ်ကို သာယာကျေနပ်နေမိပါတယ်..။  ကိုကျော်စိုးက လီးတန်ကြီး ဝင်သလောက် ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်းကနေ ကျမ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ငုံပြီး စို့ပေးလိုက်ပါတယ်..။ တစ်ဖက်ကိုစို့ပြီး  နောက်တစ်ဖက်ကို ထပ်ပြီး ပြောင်းစို့ပေးပြန်ပါတယ်..။ 

အဲဒီလို ကိုကျော်စိုးက လုပ်ပေးလေလေ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတန်ကြီး ပိုပြီး ဝင်လာစေချင်လေလေ နဲ့ ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ အရမ်းဖြစ်ပေါ်လာနေရပါတယ်..။  အဲဒီလိုအချိန်မှာပဲ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ကြီးပေါ်အောင် ဆွဲထုတ်ပြီး သူ့ရဲ့ဖင်အားနဲ့ သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်…။ 

“ ဖွတ်…..ပလွတ်….ဗြစ်…ဖောက်……ဒုတ်……”

“ အ…..ရှီး….ကိုစိုး…နာတယ်….အ…အ..အား…..ဇင် မခံနိုင်တော့ဘူး…ရှီး…အား.ကျွတ်..ကျွတ်……နာတယ်…..အား…..အီး….”

အသံမျိုးစုံတို့က တစ်ဆက်တည်း ဖြစ်ပေါ်လာပါတယ်…။ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးတဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့  ကျမရဲ့ စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေတော့  

“ ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….”    

ဆိုပြီး ဝင်သွားတဲ့ အသံနဲ့အတူပဲ ….ဖောက်ခနဲပဲ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အပျိုအမှေးပါးလေး ပေါက်သွားကာ ကျမရဲ့ သားအိမ်အဝကို ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ဒစ်ကြီး တိုးမိတဲ့အတွက် ဒုတ် ခနဲ့ အသံတို့က ဆက်တိုက် ပေါ်ထွက်လာတာ ဖြစ်ပါသည်..။ 

ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ခံရခက်တဲ့ နာကျင်မှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာလို့ ကိုကျော်စိုး ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းထားမိပါတော့တယ်..။ ကျမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အောင့်သွားအောင် ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးကြီးက အပြည့်အသိပ် ဝင်သွားပါတယ်…။ 




...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Friday, August 29, 2008

မုစလိန္ဒာ တောသာယာ (စ/ဆုံး)

မုစလိန္ဒာ တောသာယာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည့်အတွက် သားအိမ်ခေါင်း နှင့် ဒစ်ထိပ်ဖူးတို့ ဒုတ်ကနဲ ဝင်ဆောင့်ရာ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် အီဆိမ့်ဖိန်းရှိန်းသွားသည်။

မကြည်ရှိန်ကမူ အလွန်ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးတန်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဝင်လာသော အရသာကို တနှင့်တပိုးကြီးခံစားရင်း မျက်လုံးအစုံ မှေးစင်းလျှက်ရှိသည်။

“ ဖွိ…ဖွိ….ဖွစ်..ဖွစ်…ဖွိ..ဖွိ…ဖွစ်….ဖွိ….ဖွစ်….”

လီးတန်ကြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်တိုင်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးမှာ ကြွတက်လာလိုက် ချိုင့်ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေပါတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ယားကြွ လိုက်တက်လာပြီး မကြည်ရှိန် သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ ထွန်းထွန်းက လီးတန်ကြီးကို တဆုံးထိ ခပ်မြှင်းမြှင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်သည်။ ပြန်မနှုတ်တော့ဘဲ အဆုံးထိ ဖိကပ်ကပ်ထားလိုက်ပြီး မကြည်ရှိန်၏ နို့ကြီးနှစ်မွှာပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်လျှက် လှိမ့်လှိမ့်နမ်းသည်။ စူမောက်တင်းတောင့်နေသော နို့သီးဖျားနုနုလေးတွေကို လျှာဖြင့် ယက်ပေးသည်။

“ ပြတ်…..ပြတ်… ပလပ်…ပလပ်…ပြတ်….”

“ ပလပ်…ပျလပ်….ပြတ်….ပလပ်…ပြတ်…”

“ အ…အား…အမလေး….အား… အား… ကျွတ်…. ကျွတ်…”

နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာဖြင့် ပွတ်ဆွယက်ပေးတိုင်း စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၏ အတွင်းသားတွေမှာ တဆတ်ဆတ်လှုပ်လျှက် ကျဉ်ဆိမ့်ယားတက်နေသည်။ လီးအချောင်းပေါင်းများစွာ အလိုးခံဖူးသော်လည်း ဤကဲ့သို့ ထူးခြားအီဆိမ့်လှသော ကာမအရသာထူးကြီးကို မခံစားခဲ့ဖူးတာ အမှန်။

ထွန်းထွန်းက နို့သီးခေါင်းနုနုလေးတွေကို ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လို့ အားရသောအခါ လျှာဖျားထိပ်ဖြင့် တို့ကာ ထိကာ ကလိဆွပေးပြန်သည်။

“ အီး…အီး…အင်း.. ဟင်း… ဟား.. ကျွတ်…. ကျွတ်…. အမလေး… အမေ့.. အီး..…. အား…. လိုး… လိုး… ပါတော့.. ကွာ… အမေ့…. အား…”

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်စကားကို မသိဟန်ပြုကာ ဆက်ဆွနေသည်။

“ အိုး…ဟိုး…. အမေ့… လိုး…. လိုးတော့လို့…. အမေ့…. မနေနိုင်တော့ဘူး….”

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးတန်ကို ကိုင်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးကို တင်းကနဲ တင်းကနဲ ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။ ကာမဓာတ်အား အလွန်ကောင်းပြီး သန်မာနူးညံ့သော အကြောတွေဖြင့် အညှစ်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထွန်းထွန်းလည်း အီဆိမ့်ယားတက်သွားသည်။

တစ်လအတွင်း အထူးဂရုစိုက် လေ့ကျင့်ထားသော စပါယ်ရှယ်လီးကြီးကို အားပါပါဖြင့် ဖျစ်ညှစ်နိုင်သော စွမ်းအားမှာ ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ကြောင်း ထွန်းထွန်း ကိုယ်တွေ့သိလိုက်သည်။

သျှတ္တရကျမ်းတစ်စောင်အလိုအရ စောက်ဖုတ်ညှစ်အား သန်မာခြင်းသည် မိန်းမတို့၏ ထူးခြားမှု ၁၀ ပါးတွင် ၁ ပါး အပါအဝင်ဖြစ်၏။ ဂရုတစိုက်သာ လေ့ကျင့်မထားပါမူ ဤညှစ်အားကြောင့် သူ့လရေတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်လောက်သည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်….ဖပ် …ဖပ်…”

အရက်အရှိန်ကြောင့် မကြည်ရှိန်၏ ရမ္မက်စိတ်မှာ အပြင်းအထန် ထကြွလာပါတော့သည်။ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း စီးချက်ကျကျကော့၍ ကော့၍ ပစ်ပစ်ခံနေပါတော့သည်။

လူပျိုသိုးထွန်းထွန်း၏ ဆောင့်ချက်တွေက အင်ဂျင်စက် အရှိန်မြင့်တက်လာသလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဒလစပ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ အချက်ပေါင်း ၅၀ လောက် အရောက်တွင် မကြည်ရှိန်စောက်ဖုတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံး ပွင့်ထွက်မတတ် ယားတက်လာပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်လှုပ်ကာ စောက်ရေပူတွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

“ ပြိ…. ပြိ…… ပျစ်… ပျစ်…. ပလွတ်…. ပလပ်…. ပြိ…. ပြိ….”

စောက်ရေပူတွေ ပြည့်လျှံအိုင်ထွန်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ခပ်သွက်သွက် အသွင်းအနှုတ်ကြောင့် သံစဉ်တမျိုး ပြောင်းလာပါတော့သည်။ သုတ်ရေတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်သွားပြီမို့ မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် အားမာန်အပြည့်ဖြင့် မလှုပ်ရှားနိုင်တော့ဘဲ ခပ်မှန်မှန် ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်လျှက်ရှိသော ထွန်းထွန်းလီးကြီး၏ အရသာကို မှိန်းလျက်သာ ခံနေရပါတော့သည်။

ကြာလာတော့ ထွန်းထွန်း ဒူးခေါင်းတွေ ကျိန်းစပ်ပူထူလာ၏။ ထို့ကြောင့် ပုံစံတမျိုးဖြင့် ပြောင်းလိုးရန် သူ့လီးကြီးကို ပြန်နှုတ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသောအခါ မကြည်ရှိန်စောက်ဖုတ်ကြီးမှ စောက်ရေပျစ်ပျစ်တွေ ယိုစီးကျလာ၏။ ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ကို မထူလိုက်ပြီး အနီးရှိ ကုတင်စောင်းပေါ် ပွေ့တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲသိပ်လိုက်၏။

မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် ဘာစကားမှ မပြောနိုင်တော့ဘဲ ထွန်းထွန်းပြုသမျှ အသာငြိမ်နေရတော့သည်။ လူငယ်သလောက် လီးကြီး အလိုးသန် အဆွကောင်းလှသော ထွန်းထွန်းကို အံ့သြကျေနပ်လျှက် နောက်ရက်တွေအတွက်ပါ ဆက်ဆက် အလိုးခံဖို့ စိတ်ကူးယဉ်လျှက်ရှိသည်။

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်၏ ဖင်ဆုံကြီးကို အနည်းငယ်မလျှက် ကုတင်စောင်းနှင့် အံကျဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒူးနှစ်ချောင်းကို ပင့်ထောင်၍ ရင်ဘတ်ဆီသို့ တွန်းကပ်လိုက်၏။ မကြည်ရှိန်၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ ပြူးအာလျှက် အညိုရောင်သမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်လွှာက ဘေးသို့ ပြဲလန်နေသည်။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက နီရောင်သမ်းကာ စိုလက်ဖူးရွနေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထိပ်တွင် ငေါက်တောက်လေး ပြူးထွက်နေသော စောက်စိကြီးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။

ပထမတွင် အသာငြိမ်၍ ခံနေသော်လည်း တော်တော်လေး ကြာလာသောအခါ မကြည်ရှိန်တကိုယ်လုံး လူးလွန့်ကော့ပြန်လာတော့၏။ မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ရှုံ့မဲ့လျက် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားသည်။

“ အား… အား…. အမေ့…. အား…. အမလေး…. အမေ့…. အီး…. အင့်… အား…”

တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက် စောက်ဖုတ်ကြီး ကော့ကော့ပေးလာသည်။ ထွန်းထွန်းက စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ပွတ်ချေပေးနေရာမှ ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်ရှိ ရွှေလိမ္မော်ပုလင်းကို ပါးစပ်နှင့်တေ့၍ ၃ ခွက်လောက် မော့ချလိုက်သည်။ ခံကောင်းနေစဉ် ဗြုံးကနဲ ရပ်လိုက်သောကြောင့် မကြည်ရှိန်က မျက်စိကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ရွှေလိမ္မော်ပုလင်းမော့နေသော ထွန်းထွန်းကို တွေ့လိုက်၏။

“ မမကိုလည်း …ပေးဦးလေ…”

မကြည်ရှိန်က ပက်လက်အိပ်နေရာမှ လူးလဲထရင်း ပြော၏။ ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ထံ အရက်ပုလင်းပေးလိုက်၏။ မကြည်ရှိန်ကလည်း ထွန်းထွန်းနည်းတူ မော့သောက်လိုက်သည်။

ပုလင်းထားပြီး ပြန်လာသော ထွန်းထွန်းကို သူ့ဘေးနားသို့ ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး ယှဉ်တွဲထိုင်စေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို တယုတယ ဆုပ်ကိုင်ရင်း……..

“ မမတော့… မင်းလီးကြီးကို…. စွဲသွားပြီကွယ်…. မကြာ.. မကြာ.. လိုးပေးနော်.…… မောင်လေး… .နော်…”

“ လိုးပေးမှာပေါ့…. မမ.. ရဲ့… ကျွန်တော့်မှာ လက်ဖွဲ့တွေ လုပ်စရာရှိသေးတယ်…”

“ အလိုးကလည်းသန်…. ကြာလည်းကြာလိုက်တာ… တကယ့်အံ့မခန်းပါဘဲ… ဘာလဲ.. ဆေးတွေလိမ်းထားလို့လား….”

မကြည်ရှိန်က မန္တလေးနေဖူးသူဆိုတော့ အကြားအမြင် အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ မေးလိုက်၏။

“ ဟုတ်ကဲ့… လိမ်းထားတယ်… ကျနော့်ဖာသာ ကျနော်ဖော်တဲ့ လိမ်းဆေးလေ….. ကြီးလည်းကြီးတယ်… ကြာကြာလည်း လိုးနိုင်တယ်… လူထွက်ပြီးကတည်းက ပီယသိဒ္ဓိ အတွက် လေ့ကျင့်ထားတာ မမရ… ဟဲဟဲ…”

မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းလီးကြီးကို ဖြဲလိုက်လှန်လိုက် လုပ်ရင်း ဆော့ကစားပေး၏။ အချင်းပတ်လည် နှစ်လက်မနီးနီးရှိသည်။ အရှည်ကလည်း တစ်ထွာ ကျော်ကျော် လောက်ရှိ၏။ ဒစ်ကြီးကလည်း လှန်ဖြဲမှသာ ပြဲသည်။ မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် မထင်မှတ်ဘဲ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ညမှာ ပံ့သကူလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံရသဖြင့် အံ့သြကျေနပ်နေသည်။

မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးကို ဖွဖွရွရွကလေး ဆွပေးနေသလို ထွန်းထွန်းကလည်း မို့မောက်တင်းအိနေသော မကြည်ရှိန်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးစီ လှည့်ပြောင်း၍ ဖွဖွမွမွကလေး ဆုပ်ချေပေးနေသည်။

“ မမအပြင်… ဘယ်မိန်းမကို လိုးဖူးသေးလဲဟင်…”

စကားသံက ညင်သာပျော့ပြောင်းသော်လည်း မနာလိုဟန်လေးတွေ ခပ်ရေးရေးပါနေ၏။

“ ဟင့်အင်း…. ဟောဒီ.. မမစောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော် ပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့ ပံ့သကူ စောက်ဖုတ်ကြီးပါ မမ…. ရာ…”

“ ဟင့်….အင်း…… ယုံပါဘူး…”

“ အော်….တကယ်ပါဆို… ကြိမ်ပြရမှာလား…”

“ အို…မကြိမ်ပါနဲ့… ကြိမ်တယ်ဆိုတာ လိမ်ညာတဲ့ အလုပ်ပါ… ဒါဖြင့် ဘာလို့ ကြာကြာလိုးနိုင်တာလဲ… ဟင်… မမ… တောင်…. တစ်ချီပြီးသွားပြီ…”

“ လေ့ကျင့်ထားတာ … မမ..ရ… ကျနော့်လီးက ဆေးမလိမ်းခင်ကတည်းက ကြီးနေတာပါ… ဆေးလိမ်းတိုင်း ဂွင်းတိုက်တယ်… လရေထွက်ခါနီးမှာ ရပ်ပစ်တယ်.. တခါထပ်တိုက်တယ်….. ထွက်ခါနီးရင် ပြန်ရပ်ပစ်တယ်… အဲဒီလိုရက်ပေါင်း ၂၀ လောက် ဆက်တိုက်လေ့ကျင့်လာတာ…. ဒါမို့ ကြာကြာလိုးနိုင်တာပေါ့…. ဒါပေမဲ့ စိတ်လျှော့လိုက်ရင် ပြီးပါတယ်….”

ထွန်းထွန်းက နံရံတွင် ချိတ်ထားသော နာရီကို မော့ကြည့်လိုက်ရာ ၁၂ နာရီ တိတိရှိနေပြီကို တွေ့ရ၏။

“ ကဲ…မမ…တချီလောက်… သိဒ္ဓိထပ်တင်ကြဦးစို့နော်…”

“ သဘော…. သဘော…. ပြောလေ…. ဘယ်လိုပုံစံနဲ့…. ခံရမှာလဲ…”

ထွန်းထွန်းကို အထင်မသေးရဲတော့။ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးသောလီး။ သူ့လို လီးအတွေ့အကြုံ အံခွက်နေသူမျိုးတောင် ဦးကျိုးအောင် လိုးနိုင်စွမ်းရှိသည့် အရည်အချင်းတို့က ပေါ့သေးသေးမဟုတ်ကြောင်း သက်သေပြနေ၏။ ပြီးတော့ ဂမ္ဘီရသမား။

ယောကျာ်းတကာကို အနိုင်ယူ လှည့်စားခဲ့သော မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် ထွန်းထွန်းကို အလိုလို ဦးကျိုးပြီးသား ဖြစ်နေပါတော့သည်။ သူမ၏မာယာတသိန်း အပလိန်းအနန္တဖြင့် လှည့်စားသော်လည်း ထွန်းထွန်းက ဖြုံလိမ့်မည်မဟုတ်။ မတစ်ထောင် တစ်ကောင်ဘွား ဆိုသူမှာ ထွန်းထွန်းလိုလူသား ဖြစ်ကြောင်း အကြွင်းမဲ့ လက်ခံလိုက်တော့သည်။

ကံကောင်းထောက်မသောကြောင့် တွေ့ကြုံခဲလှသော ဤလိုအခွင့်အရေးမျိုးကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်။ ဈေးကိုင်နေလို့လည်း ဘာမှ ထူးခြားတော့မည် မဟုတ်။ တဒင်္ဂအတွင်း အတွေးဝင်္ကဘာကြော နစ်မျောနေစဉ်……။

“ မမ….. စောစောကလိုပဲ….. ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ် ပုံစံနဲ့ လိုးမယ်နော်…”

“ အင်းပါ…လို့…ဆိုနေ…”

ဒီတခါတော့ မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းပြင်ပေးစရာ မလိုဘဲ သူ့ဖာသာ ဒူးနှစ်ချောင်း ထောင်ပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို အဆင်သင့် ကားပေးထားသည်။

“ မမ.. ပါးစပ်ထဲ လက်ဖွဲ့ရှိတယ်နော်….”

ထွန်းထွန်းက သေချာအောင် မေးလိုက်ရသေး၏။ လက်ဖွဲ့နှစ်လုံး ဖလှယ်ရမှသာ ဖိုဓာတ်+မဓာတ် အတိုက်အခံ အကြောင်းအကျိုး ဆက်စပ်ပြီး သိဒ္ဓိဝင်မည်ဖြစ်၏။

မကြည်ရှိန်က စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ပါးစောင်ထဲမှ လက်ဖွဲ့ကို လက်ညှိုးနှင့် ကလော်ထုတ်ရင်း

“ ဟောဒီမယ်… လက်ဖွဲ့တွေ့လား.. စောက်စကားများလွန်းအားကြီးတယ်… လိုးမဲ့ဟာကို… အရစ်က ရှည်နေသေးတယ်…. ဒီက စောက်ဖုတ်က ရွလှပြီ သိရဲ့လား..”

“ ဟွန်း…ကျေးဇူးရှင်မကြီးကလဲ…. ဒေါချည်းဘဲ…”

“ ဖတ်…ဖတ်….ဖတ်…ဖတ်ဖတ်….”

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လက်ဝါးနှင့် ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း အထက်သို့ကော့ထောင်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို အောက်သို့နှိမ့်၍ ပြူးအာဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးထဲသို့ သူ့လီးတန်ကြီးကို နှစ်သွင်းလိုက်လေသည်။

“ ဇွိ…ဇိ….ဗျိ…ဗျစ်…. ဇွစ်…ဇွိ…”

စောက်ရေကြည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေပြီမို့ လီးတန်ကြီးက အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ တိုးဝင်သွားသည်။ သို့သော် ရှော်ရှော်ရွှတ်ရွှတ် ဝင်ခြင်းမျိုးကားမဟုတ်။ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း စီးစီးပိုင်ပိုင် ဝင်သွားခြင်းမျိုးဖြစ်၏။ ဒီတစ်ချီက မန္တာန်ရွတ်ရတော့မည့် အချီဖြစ်၏။ စောက်ဖုတ်အရသာနောက်သို့ မေ့မျောစွာ လိုက်ပါ၍ မဖြစ်တော့။ ရွတ်ရမည့် မန္တာန် ၃ ပုဒ် ဖြစ်သည်။

တစ်ပုဒ်ကို ၃၇ ခေါက်စီ ရွတ်ရမည်ဖြစ်ရာ တစ်ပုဒ်လျှင် တစ်ချက်ဆောင့်နှုန်းဖြင့် အချက်ပေါင်း ၁၁၁ ချက် ဖြစ်သည်။ ပထမဆုံး ရွတ်ရမည့် မန္တာန်မှာ…

“ ဥုံ မုစလိန္ဒာ တောသာယာက လာသည့်မုဆိုး ငါ့ကိုလိုး…. လိုးသည်ကိုလည်း ငါမသိ…… ဝင်လေ တစိစိ…”

ဖြစ်လေ၏။ ဒုတိယရွတ်ရမည့် မန္တာန်မှာ …

“ ဥုံ ရိရိ ရက် ရက် အက် အက် အာ အာ .”

ဖြစ်၏။ တတိယ ရွတ်ရမည့် မန္တာန်မှာ …

“ ဥုံ ဣတ္ထိစိတ္တံ ပီယံ မမ … ဣတ္ထိ စိတ္တံ မှိုင်းမှိုင်း သွားဟျကပ်…”

ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းက ပထမမန္တာန်ကို စိတ်ထဲက ရွတ်ဆိုကာ မန္တာန်ရွတ်အပြီးတွင် တစ်ချက် ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲသွင်းထည့်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၍ မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် မရိုးမရွဖြစ်လျှက်နေစဉ် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်လိုက်သော ဆောင့်ချက်ကြောင့် အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

ထို့နောက် မှန်မှန်ကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသော အရသာကို ဇိမ်နှင့်ခံကာ မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် မျက်စိစုံမှိတ် အံကိုကြိတ်ထားရပါတော့သည်။ မန္တာန်အစီရင် များပါသည်ဆို၍ နှုတ်က ဘာတစ်ခွန်းမျှ မဆိုမိတော့။

ဒုတိယပိုင်းတွင် ဆောင့်ချက်တွေက ခပ်စိပ်စိပ်ဖြစ်လာပြီး အရသာ ပိုတွေ့လာသည်။ ကာမအရသာက တကိုယ်လုံး လွှမ်းခြုံစိမ့်ထုံနေသည်။ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ကော့၍ကော့၍ ပေးနေသည်။

တတိယပိုင်းတွင် ဆောင့်ချက်တွေက စောစောကထက် ပိုသွက် ပိုထန်လာ၏။ မကြည်ရှိန်ကလည်း ခပ်သွက်သွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ကော့ကော့ခံသည်။

ပုတီးနှင့်မှတ်၍ မန္တာန်ရွတ်ခြင်း။ အသွင်းအနှုတ် ပြုလုပ်နေခြင်းဖြစ်ရာ တစ်ရာတစ်ဆယ့်တစ်ခေါက် ပြည့်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုအတောအတွင်း မကြည်ရှိန် တစ်ယောက် ၂ ချီ တိတိ ပြီးသွားခဲ့ပြီ။ ဤကမ္ဘာ လောကမြေတခွင်တွင် သူ့ကိုယ်သူ ကံအကောင်းဆုံးဖြစ်သော ကာမဘုရင်မဟု စိတ်ကူးယဉ်လျှက် ရှိသည်။

“ မမ … မန္တာန်ကိစ္စတော့ ပြီးဆုံးအောင်မြင်သွားပြီ…. အခု အသားကုန် ကြုံးလုပ်တော့မယ်နော်…….”

မကြည်ရှိန် တစ်ယောက် ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလျှက်…

“ မောင် …. မောင်လေး သဘော…”

နွမ်းလျသော အသံသဲ့သဲ့ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ မန္တာန်ကိစ္စ ပြီးဆုံးအောင်မြင်သွားပြီမို့ ထွန်းထွန်းစိတ်တွေ ပေါ့ပါးသွား၏။

ထို့ကြောင့် ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ကုန်းလိုက်ပြီး မကြည်ရှိန်လက်မောင်းနှစ်ဖက် အကြား လက်လျှိုလျှက် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းနေအောင် ဖက်ကာ ကိုယ်ကိုနောက်သို့ ဆုတ်၍ လီးတန်ကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်း ချင်း ပြန်သွင်းသည်။ စောစောကမူ မန္တာန်ကိစ္စအတွက် အရေးပါလွှမ်းမိုးနေသဖြင့် စောက်ဖုတ်အရသာကို အပြည့်အဝ မခံစားနိုင်ခဲ့။ မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ကြီး ကောင်းမှန်းတော့ သိ၏။ သို့သော် ရွတ်ရ ဖတ်ရ အခေါက်ရေမှတ်ရနှင့် ကာမကိစ္စ ကာမအရသာကို ခံစားဖို့က နောက်တန်းသို့ ရောက်နေခဲ့သည်။

ယခုတော့ တာဝန်တွေ ပြီးဆုံးသွားပြီ။ စိတ်လက်ပေါ့ပါးခြင်းနှင့်အတူ ရွှေလိမ္မော်အရက်ရှိန်လေးကလည်း ပါနေသဖြင့် ထွန်းထွန်းစိတ်တွေ အလွန်တက်ကြွနေသည်။ တစ်ချက်ခြင်း မှန်မှန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှ၏။ မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အုံထွားသလောက် အတွင်းသား နုနုတွေကလည်း ပြည့်တင်းလှသည်။

ထွန်းထွန်း၏ ကာမရာဂ စိတ်တွေကလည်း စောစောကနှင့် မတူတော့။ ပို၍ ပြင်းထန် တက်ကြွလာ၏။ နွားသိုးကြိုးပြတ်ဟု ဆိုရလောက်အောင် ကြမ်းချင် ရမ်းချင်လာ၏။ ထို့ကြောင့် မကြည်ရှိန်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အပီအပြင် ထိထိမိမိ ဆုပ်ကိုင်ထား၍ အသားကုန် ကြုံးကြုံးပြီး ဆောင့်ပါတော့သည်။

“ ဘွတ်…ဖွတ်…ဘွတ်….ဖွတ်… ဘွတ်… ဖွတ်…. ဖွစ်… ဖွတ်…ဖွပ်… ဖွစ်.. ဖွတ်….. ဖွစ်… ဖွတ်… ဖွပ်….”

“ အင့်… အမေ့… အမလေး…. မောင်…. မောင်လေး… ရယ်… အီး… အင့်… အမေ့… အားလားလား…. ရှီး… အမေ့… အမယ်လေး… အင့်… အား… အမေ… အမေ..ရေ … အင့်….. အား….. အမလေးနော်….”

လီးနှင့်စောက်ဖုတ်တို့ တွေ့ထိသံနှင့် မကြည်ရှိန်၏ရမ္မက် ညီးသံတို့မှာ တစ်ခန်းလုံး ဆူညံလျှက်ရှိပါတော့၏။ မကြည်ရှိန် လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ထွန်းထွန်း၏ခါးကို တင်းနေအောင်ဖက်လျှက် ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ကော့ကော့ခံသည်။ တခါတခါ ဖင်ကြောကြီးနှစ်ဖက်ကို ရှုံ့ခွက်၍ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ညှစ်ညှစ် ပေးလိုက်စဉ် ထွန်းထွန်းလချောင်းတစ်ခုလုံး ကျဉ်ကနဲ ဆိမ့်ကနဲ ယားယားတက်သွား၏။

တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်မို့သာ တော်တော့သည်။ အလွန်အိုမင်းမစွမ်းရှိသော အဖိုးကြီး အဖွားကြီးများမှအပ တစ်ရွာလုံးလိုလို စာသင်ကျောင်းဝင်းထဲမှာ ရောက်နေကြ၍သာ သူတို့နှစ်ယောက် ကြမ်းချင်းတိုင်းကြမ်း ရမ်းချင်တိုင်းရမ်းနေကြသည်ကို မကြားမသိ မရိပ်မကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ကုတင်ပါ မနေရ တကျွီကျွီ အသံမြည်ကာ ရမ်းခါလျှက် ရှိနေပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်း ဆောင့်ချက်တွေက အလွန်ထိမိ၏။ လီးထိပ်နှင့် သားအိမ်ဝကို ဆောင့်မိတိုင်း မူးမေ့မတတ် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ကျွမ်းလိုက်သည့် အလိုးကလည်း စာဖွဲ့လောက်သည်။ ဒီလိုလီးမျိုးနှင့် ဒီပုံစံ အလိုးခံရသော မိန်းမတိုင်း တသက်စာ စွဲလောက်အောင် ထိမိလွန်းလှသည်။

ထို့အပြင် ထွန်းထွန်းလီးကြီးသည် သူမစောက်ဖုတ်ကိုလိုးပြီး လူပျိုဘဝ နိဂုံးချုပ်ရသည်မို့ မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် ရင်တသိမ့်သိမ့်တုန်မျှ ရာဂပီတိတွေ တဖွားဖွား ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ကြုံရခဲသော အခွင့်အရေးကို အပီအပြင် အသုံးချသည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ပက်ပက်စက်စက်ခံသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ဖူးယောင်ယားကြွလာသည်။ တကိုယ်လုံးလည်း ဓာတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ် တုန်လှုပ်လာသည်။

ထွန်းထွန်းလည်း ထို့အတူပင် လီးတန်ချောင်းကြီး တစ်ခုလုံး အီဆိမ့်ယားတက်လာ၏။

“ မမ……ကောင်းလား ဟင်….”

“ အင်း… အား… အ…. ကောင်း… ကောင်းတယ်…. အီး..ရှီး… နာ.. နာနာ… လေး.. ဆောင့်…. အင့်… ဟုတ်ပီ… ဆောင့်… အား… အမလေး… အမလေး….အ… ဟုတ်ပီ… အမေ့….. အင့်…. ကျွတ်….. ကျွတ်….”

တကိုယ်လုံး ချွေးတွေစို့ထွက်လာသည်အထိ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် အားကြိုးမာန်တက် ကုန်းကုန်းဆောင့်သည်။ မကြည်ရှိန်စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖူးယောင် ခုံးကြွနေပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေက သူ့လီးကြီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေသည်ဖြစ်ရာ ကြာကြာထိန်းချုပ် မထားနိုင်တော့။ သို့သော် အားတင်း၍ကား ဆောင့်နေပါသည်။

“ ဖွစ်…ဖွတ်… ဘွတ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်…. ဖွစ်…ဇွတ်…. ဇွတ်… ဘွပ်… ဘွပ်… ဖွပ်.. ဖွတ်.. ပလွတ်…ဗြစ်.. ဗြစ်… ဒုတ်… ဒုတ်…”

“ အ…. အမေ့… အင့်… အ… အင့်… အမေ့… အင်…အီး…ဟင်း…အင့်… အ…အား… အမလေး…. အား….. မ.. မ…. မမ….. ပြီး… ပြီး…. ပြီး…ဟင်း.. ဟင်း… ဟင်း…”

မျက်စိစုံမှိတ် အံကိုကြိတ်ပြီး မကြည်ရှိန်အားနှင့်ကော့အပေး ထွန်းထွန်း လီးတန်ကြီးကလည်း အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်လုံး သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်၍ ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြတော့သည်။

ထွန်းထွန်းက သုတ်ရေပူတွေ တပျစ်ပျစ် ထွက်နေလျှက်ကပင် ၁၅ ချက်ခန့် ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ မကြည်ရှိန်တကိုယ်လုံး လေထဲမြောက်တက်သွားသလား အောင့်မေ့ရအောင် အလွန့်အလွန် ကောင်းလှသည့် ကာမအရသာကြီးကို တဝတအီ ကြီး ခံစားလိုက်ရပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်းကလည်း ပင်ပန်းမောဟိုက်ကာ မကြည်ရှိန်၏ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ကျသွားတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာကြာ ဇိမ်နှင့် မှိန်းနေကြသည်။ မတ်တပ်ရပ်ကြီးဖြစ်၍ ထွန်းထွန်း ခြေသလုံး ကြွက်သားတွေ တင်းတောင့်လာသည်။ ဒီတော့မှ မကြည်ရှိန်ကိုယ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်ပြီး သူ့အပေါ်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ မကြည်ရှိန်ကတော့ မည်သည့်စကားမှ မပြောနိုင်လောက်အောင် နွမ်းလျကောင်းအီကြီးဖြစ်ကာ မှိန်းနေသည်။

အံ့သြစရာကောင်းသည်က သုတ်ရေတွေ တော်တော်များများ ပန်းထွက်သွားသည့်တိုင် လီးတန်ကြီးမှာ ပျော့ခွေမသွားသေးဘဲ မာကျောမြဲ မာကျောလျက် ဆက်ရှိနေသေးသည်။ ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားပြီဖြစ်၍ အားရကျေနပ်စွား မှိန်းလျက်ရှိသော မကြည်ရှိန်၏ မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ထွန်းထွန်းစိတ်တွေ ပြန်လည်ထကြွလာပြန်၏။

အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် သွေးသားဆူးဖြိုးပြီး အကြောတွေ သန်စွမ်းလျှက်ရှိကာ အပေးကောင်းလှသော မကြည်ရှိန်ကို သဘောကျနေ၏။ တပ်မက်နှစ်သက်နေ၏။ ဘတ္ထရီမီးရောင်အောက်တွင် တင်းရင်းမို့မောက် စူကော့နေသော နုနုထွတ်ထွတ် နို့အုံကြီးနှစ်မွှာကလည်း ထွန်းထွန်း၏ ကာမရာဂစိတ်ကို အရှိန်တက်အောင် မြူဆွယ်နေပြန်၏။

စောစောက မန္တာန်ကိစ္စကြောင့် ရှေ့သို့မတိုးသာသော ကိလေသာ ရာဂစိတ်မှာ ယခုအခါ တကိုယ်လုံးသို့ ပြန့်နှံ့သွားပြီဖြစ်၍ ရမ္မက်သွေးတို့ကလည်း အခိုးအလျှံထွက်မတတ် ဆူပွက်လာပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ဟိုဟိုဒီဒီ စိတ်ကူးရင်း မကြည်ရှိန်၏ တင်းရင်းနုရွနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနှင့် ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်။ ဘေးသို့ကားထွက်နေသော မကြည်ရှိန်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ်သို့ မတင်လိုက်သည်။ ဒီတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပိုကြပ်သွား၏။

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေမှ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လျှက် လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိသွင်းမဆောင့်ဘဲ တဝက်ကျော်ကျော်လောက်သာ မြှုပ်သွင်းကာ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ညှောင့်လိုး လိုးပေးသည်။

“ ပြိ…. ပြိ… ပြိ… ပလပ်…. ပလွတ်…. ပြိ… ဇွိ… ဇွိ…. ဇွစ်…. ပြိ.. ပြိ…. ပလွတ်…”

စောက်ဖုတ်နှင့်လီးတန်ကြီးက ဟာပေါက်မရှိအောင် ပြည့်ကြပ်နေသည် ဖြစ်ရာ စောစောက ပြီးထားသော နှစ်ယောက်လုံး၏ အရေတွေက စောက်ခေါင်းထဲတွင် ခိုအောင်းနေသေးသည့်အတွက် သံစဉ်က တမျိုးဖြစ်နေ သည်။ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် လည်းမဟုတ်။ ညင်ညင်သာသာလေး ထွက်ပေါ်နေသည်။

ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေးတင်ထားသည့်အတွက် ဖင်ဆုံကြီး က ကုတင်ကြမ်းနှင့် လွတ်လွတ်နေ၏။ တခါတခါ လီးတန်အရေပြားတွေက စောက်စိပြူးပြူးကြီးနှင့် ထိထိမိမိကြီး ပွတ်တိုက်မိသည်။ ထိုအခါ ကျဉ်စက်နှင့် အတို့ခံလိုက်ရသလို မကြည်ရှိန် တကိုယ်လုံး လှုပ်ခါသွားသည်။ စောစောက ငြိမ်သက်စပြုနေသော ရမ္မက်သွေးများမှာ ယခုတဖန် ပူနွေးလှုပ်ထစပြုလာသည်။ ထိုစဉ်…..

“ ကြည်ရှိန်…ရေ…. ဟေ့ … ကြည်ရှိန်… အောက်တံခါး… လာဖွင့်စမ်း…”

မကြည်ရှိန်ယောကျာ်း ကိုပေါစိန်အသံကြောင့် ခပ်မှန်မှန်ညှောင့်ရင်း ကာမအရသာယူနေသော ထွန်းထွန်းခင်မျာ ကြက်သီးတွေ ဖျင်းကနဲထပြီး ခေါင်းနပန်းကြီးသွား၏။ မကြည်ရှိန်လည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်လျှက် ဇိမ်နှင့်မှိန်းခံနေရာမှ မျက်လုံးအစုံ ပြူးကျယ်ကာ တုန်လှုပ်ချောက်ချားသွားသည်။

ဤကဲ့သို့သော အခြေအနေမျိုးတွင် မိန်းမတွေက ယောကျာ်းတွေထက် တပန်းသာ၏။ မာယာကြွယ်၏။ ညဏ်နီညဏ်နက်များ၏။ မကြည်ရှိန်က အသာနေဆိုသည့် သဘောနှင့် ထွန်းထွန်းကို လက်ကာပြသည်။

“ ဟေ့…. ကြည်ရှိန်…. ကြည်ရှိန်… ရေ… မနိုးသေးဘူးလား.. ဟ..”

ကိုပေါစိန်အသံက ထပ်ပေါ်လာပြန်၏။ တံခါးကိုလည်း သုံးလေးချက် ပုတ်လိုက်သည်။

“ အင်… အင်း…. တော်… ကို….. ကိုပေါစိန်လား….”

မကြည်ရှိန်က အိပ်ချင်မူးတူးသံနှင့် လုပ်ကြံပြီး ထူးသံပြု၏။

“ အင်း… ဟုတ်တယ်ဟ…. တံခါးဖွင့်စမ်း… အတော် စောက်အိပ်ကြီးတဲ့ မိန်းမ… ငါက ပြန်လာမလားလို့ စောင့်နေတာ…”

“ အင်း….အင်း…လာပြီ…လာပြီ….”

ကိုပေါစိန်အသံကြားကတည်းက ထွန်းထွန်းက သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။ မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းကို ကုတင်အောက်ဝင်ပုန်းရန် ဟန်အမူအယာ ပြလိုက်၏။ ထွန်းထွန်းလည်း ကုတင်အောက် ဝင်ပုန်းလိုက်လေသည်။

မကြည်ရှိန်က ထမီတစ်ထည် ကောက်စွပ်လိုက်ပြီး အပေါ်အင်္ကျီဝတ်ကာ အောက်ထပ်ဆင်းသွားသည်။ တံခါးဖွင့်ပေးပြီး အပြင်ဖက် သေးထွက်ပေါက်နေစဉ် ကိုပေါစိန် အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာသည်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲ တန်းဝင်သွား၏။

ကိုပေါစိန် ဝင်လာသည့်အတွက် ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် နှလုံးခုန်မြန်ကာ ဇောချွေးတွေ ပြန်နေ သည်။ ကိုပေါစိန်က ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချထိုင်ကာ ခါးပိုက်ထဲက ပိုက်ဆံတွေကို ရေတွက်နေ၏။ အားလုံး စုစုပေါင်း ငါးထောင်ကျော်နိုင်ခဲ့၏။ ပိုက်ဆံတွေကို စားပွဲပေါ်လှမ်းအတင် ရွှေလိမ္မော်အရက်ပုလင်းကို တွေ့သွား၏။

ဦးပေါစိန်က အရက်ပုလင်းကို ပါးစပ်နှင့်တေ့လျှက် ဘိလပ်ရေသောက်သလို သောက်ချသည်။ အချိုပန်းကန် နှစ်လုံးစာလောက် ဝင်သွားသည်။ ထိုစဉ် မကြည်ရှိန် ရောက်လာ၏။ အရက်ပုလင်းကို စားပွဲပေါ်ပြန်ထားရင်း ……

“ ဒီ…. အရက်ပုလင်းက ဘာလုပ်ထားတာလဲ….”

“ တော်ပြန်လာရင် သောက်ဖို့လေ…. တကထဲ … ဖဲက မိန်းမထက် ကောင်းနေလိုက်တာ….. အခုမှ… ပေါ်လာတယ် … ဟွန်း.. မပြောလိုက်ချင်ဘူး…”

မကြည်ရှိန်က မျက်စောင်းထိုးကာ မကျေနပ်သော အမူအယာနှင့် ကိုပေါစိန်ကိုပင် ပြန်ဟောက်လိုက်သည်။ မကြည်ရှိန် ဘာကိုဆိုလိုမှန်း ကိုပေါစိန် သိလိုက်သည်။ ခါတိုင်းလည်း လင်မယား မလိုးခင် အရက်သောက်နေကျဖြစ်၏။

“ မသိဘူး….ရော့…….”

မကြည်ရှိန်က ဖျာအောက်တွင် ထိုးထားသော ပိုက်ဆံအလိပ်ကို ကိုပေါစိန်လက်ထဲ ခပ်ဆောင့်ဆောင့် ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပေါစိန် ရေတွက်ကြည့်ရာ ၂၅၀၀ိ/ ဖြစ်၏။

“ ဟား …. ၇၅၀၀ိ/ တောင်ရှိနေပြီ.. ဟေ့… မင်းအတွက် ဆွဲကြိုးတစ်ကုံး ဝယ်ပေးမယ် … သိလား….”

(မှတ်ချက်။ ထိုခေတ်က ရွှေဘိုမနောဆံ အကောင်းစား အသန့်တစ်ပြည်မှ ၈ိ ၅၀ ပြား ခေတ်ဖြစ်၏။)

မကြည်ရှိန်က မကျေနပ်ဟန်ဖြင့် မျက်နှာကို စူပုပ်ထားလိုက်၏။ မျက်နှာက ပုတ်သိုးနေသော်လည်း ရင်ထဲတွင်မူ သူ့ယောကျာ်းနိုင်လာသော ငွေတွေကိုကြည့်၍ ဘုရားပွဲလှည့်နေသည်။ ကိုပေါစိန်မျက်နှာက ငွေလောဘတွေတက်ကာ ပြုံးရွှင်နေ၏။ မကြည်ရှိန် မျက်နှာကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး……

“ မိန်းမကလည်းကွာ….. တစ်ညတလေလေး မလုပ်ရတာများ.. ဖြစ်နေလိုက်တာ… မနက်ဖြန် ညကျမှ… မင်းကျေနပ်အောင်… လုပ်ပေးမယ်.. သိလား… ကဲ… ကဲ… မင်းစောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးမယ်ကွာ…. ကျေနပ်ပလား…”

ကိုပေါစိန်က စောက်ဖုတ်ယက်ပေးမည် ဆိုသဖြင့် ထွန်းထွန်း ပြုံးလိုက်မိသည်။ မကြည်ရှိန်က အလိုမကျဟန်ဖြင့် မျက်နှာကို ဆတ်ကနဲ လွှဲပစ်လိုက်သည်။ ငွေအပေါ် စူးစိုက်နေသော တဏှာလောဘက မိန်းမစောက်ဖုတ်အပေါ် သက်ရောက်မှု အားနည်းနေသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုပေါစိန် အသဲအသန် ချော့နေရသည်။ ဒီနေ့အဖို့ ကိုပေါစိန်တစ်ယောက် လက်တွေ့ လာဘ်တွေ ပွင့်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ဖဲဝိုင်းကို ပြန်သွားရမည်။

“ ကဲပါ…. မိန်းမရာ…. စိတ်ကောက်မနေပါနဲ့ကွာ…. နက်ဖန်ည…. စိတ်ချ… နိုင်စရှိရင် …ဆက်နိုင်ဦးမှာ…. အဲဒီတော့.. ပြေးလိုက်ဦးမယ်နော်…”

ကိုပေါစိန်က ဘယ်လိုချော့ချော့ မကြည်ရှိန်က မကျေနပ်တဲ့ အမူအယာဖြင့် မျက်နှာကြော တင်းထားသည်။

“ ကဲ..ကဲ…မင်း..ကျေနပ်အောင်…”

ကိုပေါစိန်က ကုတင်အောက်ဆင်းလျှက် ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မကြည်ရှိန်၏ ထမီကို ပင့်လှန်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်၏။ ထို့နောက် သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးနား တိုးကပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲကာ လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် ယက်ပါတော့၏။

“ ပလပ်…ပြတ်….. ပလပ်… ပြတ်…. ပြတ်…. ပလပ်…”

လျှာကြမ်းကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နီနုနုတွေကို ပွတ်တိုက်လျှက် အကွဲကြောင်း ထိပ်ရှိ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ပွတ်ထိုးမိသွားရာ မကြည်ရှိန်ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့ကော့တက်သွား၏။

ကိုပေါစိန် ကုတင်အောက်ဆင်းပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကတည်းက ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ကြောက်ဒူးတုန်လျှက်ရှိ၏။ ဘုရားတနေရသည်။ စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ် ယက်နေသော အသံကိုလည်း အနီးကပ်ကြားနေရသည်ဖြစ်ရာ သူ့စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ခံစားနေရ၏။ ကြောက်စိတ်မှ မခံချင်စိတ် အသွင် ပြောင်းသွားသည်။ ကိုပေါစိန်ကို ထထိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေသည်။ သူ့စိတ်ကို မနည်းကြီး ချုပ်တည်းထားရ၏။ တစ်မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်ရှိသောအခါ ကိုပေါစိန် ထရပ်လိုက်သည်။

“ ကဲ… မိန်းမ ကျေနပ်တော့နော်…. မင်းစောက်ဖုတ်က အရေတွေ… တော်တော်တောင် ထွက်နေတာဘဲ… ငါသဘောပေါက်တယ်သိလား… မင်းကိုချစ်လွန်းလို့ စောက်ရေတွေကို ငါ အကုန်ယက်ပြီး… မြိုချလိုက်တယ်…. အဟင်းဟင်း.. ကျေနပ်တယ်မဟုတ်လား… သွားမယ်…. နော်…… တံခါးပိတ်လှည့်ဦး…”

ကိုပေါစိန် အခန်းထဲမှ ထွက်သွား၏။ လှေကားပေါ် ရောက်သောအခါ ….

“ ဟာ…. အခုမှ သတိရတယ်… မိန်းမရေ… မနက်စောစော ထနော်.. ထွန်းထွန်းက … ပံ့သကူပစ်မှာတဲ့ဟ…..”

“ ဘယ်က…. ထွန်းထွန်း..လဲ…”

“ ဟောဗျာ…. အ… ပါ့.. ကွာ…. အခု အကျွေးအမွေး… စတုဒီသာလုပ်တဲ့ အိမ်က… ထွန်းထွန်းလေ…. ကောင်လေးက… လူထူးလေးဟ… ကိုရင်ဘဝမြဲပြီ အောက်မေ့နေတာ…. အဟင်းဟင်း…. မိန်းမလိုချင်လို့… ထွက်လာပုံရတယ်…”

“ လိုချင်ယုံတင်မကဘူးဗျို့…. အခု… ခင်များ… မိန်းမကိုတောင် လိုးနေပြီ…”

ဟု ထွန်းထွန်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ အော်ထည့်လိုက်ချင်သည်။ စောစောက ကိုပေါစိန် သူ့မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေတာကို ထွန်းထွန်း မနာလို မကျေနပ်ဖြစ်နေ၏။ သူနှစ်နှစ်ကာကာကြီး လိုးပေးနေသော မကြည်ရှိန်အပေါ် သူ့မသိစိတ်က စွဲလန်းတွယ်တာနေပြီဖြစ်ရာ သူ့ပိုင်မယားဟု မှတ်ယူထားလိုက်ပုံရ၏။

အောက်ထပ် တံခါးဆင်းပိတ်ပြီး မကြည်ရှိန် အပေါ်ထပ် ပြန်တက်လာသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ အခန်းတံခါးကိုပါ ဂျက်ချထားလိုက်သည်။

“ မောင်လေး….လာတော့လေ…”

ထွန်းထွန်းက မကျေနပ်စိတ်ကြောင့် ကုတင်အောက်တွင် ပေကပ်နေ၏။

“ ဟောတော့…လာပါလို့ဆိုနေ…”

ထွန်းထွန်းက ပေကပ်မြဲ ပေကပ်နေ၏။ မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်း ကြောက်နေသည်ဟုထင်ကာ ကုတင်အောက်ငုံ့ဝင်ကာ လက်ဆွဲခေါ်သည်။ ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ မကြည်ရှိန်ကလည်း ဇွတ်ကိုဆွဲခေါ်သည်။ ဒီတော့မှ နှစ်ယောက်သား အပြင်ရောက်လာ၏။

ထွန်းထွန်းက ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့်ပင် မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကမူ တောင်မြဲတောင်နေသည်။ မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ရင်း…

“ ကြည့်စမ်း…… ထွားလိုက်တာလွန်ရော…. အလိုးသန်… အပျိုးမှန်… အဖိုးတန်တဲ့ … ချစ်စရာလီးကြီးပါလားနော်….”

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန် စကားကို လုံးဝဂရုမစိုက်ဘဲ ကုတင်အောက်ရှိ သူ့ပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီကို ကောက်ဝတ်မည်ပြုသည်။ မျက်နှာကလည်း စူပုတ်နေ၏။ ထွန်းထွန်း အပြုအမူအကြောင့် မကြည်ရှိန် ပျာယာခတ်သွားသည်။

“ ဒါ..ဒါက… ဘာ… ဘာလုပ်တာလဲ.. ဟင်… မောင်လေး…”

မကြည်ရှိန်အသံက ငိုသံပါနေသည်။

“ ပြန်မလို့…. ခင်များယောကျာ်းကို ဆက်လိုးခိုင်းတော့…”

ထွန်းထွန်းက မာကျောကျော ခပ်ဆတ်ဆတ် ပြောလိုက်သည်။ မကြည်ရှိန် အခုမှ သဘောပေါက်သွားတော့ သည်။ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူ့ယောကျာ်းကို မနာလို ဖြစ်နေပုံရသည်။ မကြည်ရှိန် ပို၍ ကြည်နူးသွားသည်။

လူပျိုစစ်စစ်၏ လီးကိုလည်း အလိုးခံရသေးသည်။ ထိုလူပျိုလေးကလည်း သူမကို စွဲလမ်းနေသည်။ စွဲလမ်းစိတ်ကြောင့်သာ မနာလိုစိတ် ဖြစ်ပေါ်ရသည် မဟုတ်ပါလော။ သို့သော် လျှပ်တပြက် ဉာဏ်အရာတွင် မိန်းမတွေကို လိုက်မမှီ။ ကျေနပ်တာကို မကျေနပ်ချင် ယောင်ဆောင်၍………

“ အမလေး.. ဟဲ့… ဖြစ်နေလိုက်တာနော်… ကိုယ်ချင်းစာစိတ်လေးလည်း ထားပါဦးရှင်ရဲ့…. ရှင်ကျမဆီလာတာ လက်ဖွဲ့စီရင်ဖို့လာတာ မဟုတ်လား… ဖာသည်လို သဘောထားပြီး ပိုက်ဆံပေးလိုက်တာ… မဟုတ်လား… ဟင်…. ဒါနဲ့များ…”

ထွန်းထွန်း နားလည်သွားသည်။ သူ့ကို ကာကွယ်ဖို့ မကြည်ရှိန် မာယာပရိယာယ် သုံးရပုံကို သဘောပေါက်သွား၏။ မကြည်ရှိန်၏ လျှပ်တပြက် မာယာဉာဏ်ကိုလည်း စိတ်ထဲက လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ချီးကျူးမိသည်။

“ တောင်းပန်ပါတယ်… မမရာ… သည်းခံပါနော်… မ.. မမ.. ကျေးဇူးကြောင့် လက်ဖွဲ့ အစီအရင်.. အောင်မြင်ရတာပါ ..နောက်လဲ… ကူညီနော်… မ… မ..”

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ချော့၏။ မကြည်ရှိန်က မျက်နှာကြော တင်းထားဆဲ ဖြစ်သည်။

“ တော်ပြီ…..မကူညီတော့ဘူး…”

“ ကူညီပါ…မမ..ရာ…နော်…နော်…လို့…”

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ပါးကို ဆွဲယူလျှက် အားရပါးရ နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းအစုံကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်လိုက်သည်။ မကြည်ရှိန် လက်အစုံကလည်း သူ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ဖိထောက်ထားသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လို့ အားရတော့မှ။

“ ကဲ..မ..မ…..နှုတ်ဆက်ပွဲအဖြစ်… တစ်ချီလောက် လုပ်ရအောင်နော်…”

“ ဟင့်..အင်း…”

“ လုပ်ပါ…မမ..ရာ…တကယ်ချစ်လို့ပါနော်…”

“ ဟင့်အင်း…”

“ မမ…က… တကယ်… မချစ်ဖူးပေါ့.. ဟုတ်လား…”

“ ဟင့်အင်း…”

“ ကဲ…စိတ်မရှည်တော့ဘူး..ဗျာ…ကဲ…”

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ကို ကုတင်ဘက်လှည့်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းပေါ် လက်ထောက်စေသည်။ မကြည်ရှိန်က တောင့်တောင့်ကုန်းကုန်းကြီး လုပ်နေ၏။ ထွန်းထွန်းက တောင့်ထားသော ခါးကို အောက်သို့ဖိချသည်။

ခါးအညွှတ်တွင် ဖင်အိုးဝင်းဝင်းကြီးနှစ်လုံးက အက်ကွဲ စွင့်ကားလာသည်။ ထွန်းထွန်းစိတ်တွေ နွားသိုးကဲ့သို့ တရှူးရှူး ဖြစ်လာသည်။ မကြည်ရှိန်၏ ဖင်အိုးကြီးနောက်တည့်တည့်တွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ ခါးသွယ်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။

အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထကာ တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ မှန်းထိုးသည်။ လက်နှင့် အသေအချာ မကိုင်ဘဲ အရမ်းကာရော စွတ်ထိုး၏။ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်အထိုးတွင် စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး အောင့်တက်သွားသည်။ မကြည်ရှိန် ခါးကို ဆတ်ကနဲညွှတ်ကာ ဖင်ဆုံကြီးကို ပင့်မြှောက်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက်ဝယ် ဆောင့်သွင်းလိုက်သော လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်အဝနှင့် ချိန်သားတည့်ကာ တရှိန်ထိုး တိုးဝင်သွားသည်။

“ ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျစ်… ဗြစ်… ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဇွတ်… ဇွိ…….. ဖွစ်….”

“ အ..အား…အ..အ… အင့်… အင်း… အင့်… အား… ကျွတ်… အင့်… အင့်… အမေ့… အား…. ရှီး… ကျွတ်…. ကျွတ်….”

မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် ကုတင်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားသည်။ ဖွင့်ဖွင့်ထွားထွား စွင့်စွင့်ကားကား ဖင်အိုးဝင်းဝင်းကြီးက ပို၍ မြောက်ကြွလာသည်။ ထွန်းထွန်းစိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

“ ဖွတ်… ဖွတ်… ဖွတ်… ဘွပ်…. ဖွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…. ဖျစ်… ဇွတ်…. ဖွတ်… ဘွပ်…”

“ အ.. အမလေး… ကျွတ်… ကျွတ်…. အင့်.. အမေ့… အင့်… အင့်… အ…. ရှီး… အမလေး…. …. ကောင်းလိုက်တာ…. အား… လား… လား…. ကျွတ်… ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ… မောင်လေးရယ်…. ရှီး… ထိ… ထိ… လိုက်တာကွယ်… အင့်…. ဘွတ်.. ဆောင့်…ဆောင့်…… ဟုတ်ပြီ…. အင့်… အမေ့….. နာ…နာ… နာနာလေး ဆောင့်စမ်းပါ… အင့်… အား..”

မကြည်ရှိန်က သူ့ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ခံသလို ထွန်းထွန်းကလည်း နွားသိုးဆောင့် ဆောင့်သည်။ အချက်ပေါင်း ၅၀ ကျော်လောက်တွင် စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံး ပွင့်ကန်ထွက်မတတ် ယားကြွတင်းတက်လာသည်။

စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးကို အားရပါးရ ညှစ်ထည့်လိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းတကိုယ်လုံး တုန်ခါကျဉ်တက်သွားပြီး လရေပူတွေ ဒလေဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ မကြည်ရှိန်မှာလည်း ဓာတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက် ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးတွေဆွဲကာ စောက်ရေပူပျစ်ပျစ်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါ၏။

ထွန်းထွန်းမျက်နှာက မကြည်ရှိန်၏ ကျောပြင် ဖွေးဖွေးကြီးပေါ် မှောက်ကျသွားသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက တဆတ်ဆတ်လှုပ်လျှက် ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေသည်။ ညှစ်ချက်တိုင်းတွင် လရေပူတွေက ဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ ထွက်နေဆဲဖြစ်သည်။

နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာကြာ မှိန်းနေလိုက်ကြ၏။ ကာမအရသာထူးကြီးကို အတူတကွ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားနေကြသည်။ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်ပြီး မန္တာန်ကို စိတ်ထဲက ရွတ်လိုက်သည်။

“ ဥုံ မုစလိန္ဒာ တောသာယာ လာသည့်မုဆိုး.. ငါ့ကို လိုး… လိုးသည်ကိုလည်း ငါမသိ… ဝင်လေ တစိစိ…”

၃၇ ခေါက် စိတ်ကမှန်းရွတ်အပြီး သူ့လီးတန်ကြီး ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။

“ ဗလွတ်…ဘွတ်…ဘွတ်…”

ဟူသော အသံကို ဖြစ်စေလျှက် လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာ၏။ ကိုရွှေလီးခင်မျာ ဒီတခါတော့ မာန်ဟုန်လျော့ကျသွား၏။ ထွားဆဲ ကြီးဆဲ သန်မာဆဲ ဖြစ်သော်လည်း စောစောကလို မာန်အဟုန်ထကာ မတောင်ရှာနိုင်တော့ပေ။ တရားသူကြီးရှေ့ရောက်နေသော တရားခံပမာ ငေါင်ငေါင်ကြီး ငိုက်ဆင်းလျှက် ရှိပါတော့သည်။

——————————————

နံနက် ၅ နာရီခွဲအချိန်တွင် မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် သူ့ယောကျာ်းဘေးတွင် ထိုင်လျှက် ယောကျာ်းပုခုံးပေါ် ခေါင်းမှေးတင်ကာ ဖဲစဉ်ထားပုံကို ကြည့်နေ၏။ ဘာလာလာ သူ့ယောကျာ်း ဒေါင်းတော့မည်။ ထိုစဉ် ပစ်ဖဲကို မကောက်ဘဲ တစ်ချပ်ဆွဲ၍ လက်ဝါးနှင့် အသာအုပ်ပြီး ပွတ်ဆွဲကြည့်လိုက်ရာ……

“ ဟား…ဂျိုကာ…ဒေါင်းပြီဟေ့…”

မကြည်ရှိန်က ငွေပုံတွေ လိုက်သိမ်းလိုက်သည်။ ထိုစဉ်

“ ကဲ….ကဲ…ဖဲဝိုင်းတွေ သိမ်းတော့ဟေ့…. ကာလသားတွေက… ထမင်းကျွေးဖို့ ပြင်ဆင်ကြတော့…”

ထွန်းထွန်းအဖေက ဝိုင်းတွေ ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းက သူ့အဖေနောက်မှ ကပ်ပါလာရင်း မကြည်ရှိန်တို့ဝိုင်းဆီ ရောက်လာသည်။ ကိုပေါစိန်က လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းရင်း အကြောဆန့်နေရာမှ ထွန်းထွန်းကို မြင်သွားသည်။

“ ဟေ့…ထွန်းထွန်း… ပံ့သကူ ဖွက်ပြီးပလားကွ…”

“ ဟုတ်ကဲ့…ဖွက်ပြီးပါပြီ….ဦးလေးစိန်…”

“ ငွေ…ဘယ်လောက်ပါလဲ..ဟ…”

“ ထောင့်ငါးရာ…”

မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းကို မသိမသာ ခိုးကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအကြည့်မျက်ဝန်းထဲတွင် အဓိပ္ပါယ်ပေါင်းများစွာပါ၏။ ထိုအဓိပ္ပါယ်ကို ထွန်းထွန်းသာ သိလိုက်၏။ “….ည ၁၁ နာရီ..” ဟု ဖြစ်သတည်း….။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


ကိလေသာအရှုပ် အဘယ်သို့ထွင်ခုတ်ရပါ့ (စ/ဆုံး)

ကိလေသာအရှုပ် အဘယ်သို့ထွင်ခုတ်ရပါ့  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ 

မယုံတော့မရှိနဲ့ ဟင်းတခွက်ပေးရုံ ၊ လ္ဘက်ရည်တခွက် တိုက်ရုံနဲ့ သူနဲ့အိပ်ခွင့်ရတဲ့ မိန်းမတယောက် သီဟတို့ရွာမှာ တကယ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမက သီဟတို့ ရွာသူ စစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကိုစိန်ထွားက ဒီရွာသား။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ညားတော့ သူလည်း ဒီရွာသူ ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။

သူ့အသားရေက ဖြူဝင်းနေသည့်အတွက် သူ့နာမည်က မဖြူဝင်း။ မဖြူဝင်း ဒီရွာကို ရောက်စက အ သက် ၂၀ ကျော်ရုံရှိအုံးမှာပါ။ 

သူ့ယောက်ျား စိန်ထွားက နယ်လှည့်ပြီး လက်သမားအလုပ် လုပ်သူဆို တော့ အဲဒီလို နယ်လှည့်အလုပ်လုပ်ရင်း မဖြူဝင်းနဲ့ ညားခဲ့တာပါ။ ကိုစိတ်ထွားအသက်က ၃၀ ပေါ့။

မဖြူဝင်းက အချောအလှကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပလီပလာ ခရာတတ်တဲ့ အမူအယာ ၊ ညှို့အားကောင်းပြီး ကြည်လင်တဲ့ မျက်လုံး ၊ ဆေးမဆိုးရပဲ အလိုလို နီမြန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူ တွဲတွဲ။ ရီလိုက်လျှင် အနည်း ငယ်ချိုင့်ခွက်သွားတဲ့ ပါးချိုင့်လေး။ ကြည့်လိုက်လျှင် ညှို့အားပြင်းတဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေ။ အရပ် အ မောင်း ခေါင်ကောင်းပြီး အများပြောတဲ့ ရွှေဘိုမင်းကြီးကြိုက် လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်။ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး စွင့်စွင့်ကားကား ထွားထွားအိအိ တင်သား။ တင်းရင်းမို့မောက်နေတဲ့ ရင်သားအစုံ။ အားလုံးခြုံလိုက်တဲ့အခါ မဖြူဝင်းရဲ့ ရူပါရုံဓါတ်က ယောက်ျားတွေကို ဖမ်းစားနိင်စွမ်း ရှိလှပါတယ် ။ 

သူ့ ပုံကိုကြည့်ပြီး လူကြီးပိုင်း လူငယ်ပိုင်းတွေဟာ စိတ်နဲ့ပြစ်မှားဖေါက်ပြန်မိတတ်ကြတာချည်းပဲ ။ ဒါပေ မဲ့ တောဆိုတော့ ဟိုငဲ့ဒီငဲ့ ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့  ကိုယ်ထိလက်ရောက် တော့ မစရဲကြပါဘူး။ဖေါက်ပြန် စိတ်ထဲမှာပဲ ဖေါက်ပြန်သောင်းကြမ်း နေကြတာပါ။

“ ကိုစိန်ထွား မိန်းမရလာလို့တဲ့”

“ ကောင်မလေးက ဖြူဖြူချောချောလေးတော့”

“ အံမယ် လူပျိုကြီးက ရမဲ့ရတော့ တကယ့်ချောချောလှလှ”

တရွာလုံးနီးပါး ကလေးလူကြီးတရုံးရုံးနဲ့ပေါ့။ အဲဒီနေ့က ကိုစိန်ထွားအိမ်မှာ စည်လိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်း။ ပေ တစ်ရာပတ်လည်လောက်ရှိတဲ့ အိမ်ဝင်းကြီးတစ်ခုလုံး ကလေးလူကြီးယောက်ျားမိန်းမ အပြည့်ပါဘဲ။

သီဟ အသက်က အဲဒီတုန်းက ၉ နစ်လောက်ပဲရှိအုံးမှာပါ။ ကိုစိန်ထွားတို့အိမ်နဲ့ သီဟတို့အိမ်က တောင်ဖက်မြောက်ဖက် ကပ်လျက်ဆိုတော့ သီဟက အစောဆုံးရောက်သွားတာပါပဲ။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ သီဟ အဖေက ညီကိုတဝမ်းကွဲဆိုတော့ သီဟက ကိုစိန်ထွားရဲ့အသဲပါပဲ။ ကိုစိန်ထွားတို့က သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲ နေကြတာ။ သူ့ညီမက အိမ်ထောင်ကျပြီး ယောက်ျားနဲ့ လိုက်နေတယ်။ ကိုစိန်ထွား အ ဖေကတော့ သီဟ မမွေးခင်ထဲက ဆုံးသွားတယ်။

ရှိတဲ့မြေယာတွေကို သူ့ညီမတို့လင်မယားက လုပ်ပေးကြတယ်။ တခါတရံမှသာ ကိုစိန်ထွားကိုယ် တိုင် တောလိုက်လေ့ရှိတယ်။ အများအားဖြင့်တော့ လက်သမားအလုပ်နဲ့ပဲ ရွာစဉ်လှည့်နေရတာ။ သူ က လက်သမားအဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ပါ။ ပညာလဲ တော်ပါတယ်။ ရိုးသားဖြောင့်မတ်မှုလည်း ရှိပါတယ်။

ကိုစိန်ထွားရဲ့ ရိုးအမှု မဖြူဝင်းရဲ့ သွက်လက်ချက်ချာမှုကို ကြည့်ပြီး တောအရပ်ထုံးစံအတိုင်း မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွားကို အပိုင်ဖမ်းလိုက်တာလို့ ကွယ်ရာမှာ အတင်းပြောလိုပြော။ တချို့ကတော့ တယ်စွံတဲ့ ကို စိန်ထွားလို့ မြှောက်လိုမြှောက်။ ကိုစိန်ထွား နေရာမှာနေပြီးမဖြူဝင်းရဲ့စွဲမက်စရာ အလှကို စိတ်ကူး ယဉ်လိုယဉ်။ အို.. တရွာလုံး လှုပ်ခတ်သွားတာတော့ အမှန်ပဲ။

အဆိုးဆုံးကတော့ ရွာတောင်ပိုင်းက ကိုတင်အုံးဟာ အဆိုးဆုံးပဲ။ ကိုတင်အုံးက အသက် ၄၅ နှစ် လောက်ရှိပြီ။ မိန်းမဆုံးတာလည်း ၃ နှစ်လောက်ရှိပြီဆိုတော့ ကာမ ငတ်ပြတ်နေတဲ့ မုဆိုးဖိုတယောက် ပေါ့။ရွာအနောက်ပိုင်းမှာ အရက်ဝိုင်းဖွဲ့မိရင်း… 

“ စိန်ထွားတို့ကတော့ တယ်ကော်တာပဲဟေ့…မိန်းမ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ချောချောတောင့်တောင့် အယ်ကယ် နေတာပဲ..မအေလိုးဘယ်လောက်ဆော်လိုက်မယ် မသိဘူး”

ဤသို့ ကိုတင်အုံးက အစဖေါ်ပေးလိုက်တော့…

“ အေးကွာ..မိန်းမကတော့ ခပ်မိုက်မိုက်ပဲ၊ စိန်လှမြိုင်ဇတ်ထဲက ပြဇတ်မင်းသမီးနဲ့ အတော်တူတာပဲ မောင်။ ဟင်း…တွယ်လိုက်ရရင်တော့ကွာ…ဖင်လုံးကြီးက အယ်နေတာပဲ .. ဟဲ…ဟဲ..”

ကိုတင်အုံး ခင်းပေးတဲ့ လမ်းပေါ်မှာ ကိုမြရှိန်က ဆက်လျှောက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုမြရှိန်မှာ အိမ် ထောင်ရှိတယ်။

“ အင်း..ချောလဲ ချောပါရဲ့ ဒါပေမယ့် စိန်ထွားထက် ၁၀ နှစ်လောက် ငယ်တယ်ကွ..ပြီးတော့ တဏှာ ရာ ဂလဲကြီးမဲ့ပုံပဲ။ ဒီလို ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့ မိန်းမကို ယူထားတဲ့ ယောက်ျားများ ဘယ်တော့မှ စိတ်ချလက် ချ မနေရဘူး.. အမြဲတမ်း စိတ်ပူနေရတယ်။ ဘယ်အချိန်များ လင်ငယ် နေမလဲနဲ့ အမြဲတမ်းတွေးပူနေ ရတတ်တယ်။ လှတာနဲ့ ညားတော့ သောကပွား..ဗျာများရတာပေါ့ကွာ”

ကိုမြရှိန် စကားကို ကိုတင်အုံးက ထောက်ခံတယ်။

“ အင်း… စိန်ထွားကြီး အတော့ကို ဖြိုရလိမ့်မယ်မောင်.. ဒီကောင့်ငပဲက ခပ်သေးသေးရယ်ကွ.. မစို့မပို့ လောက်ကလေး ဆော်နိင်လို့ကတော့ ၃ လတောင် ခံမယ်မထင်ဘူး။ နောက်မီးသေချာပေါက် လင်း မှာ”

သည်စကား ပြောလာသည်က ကိုကြည်စိုး။ သူလဲ အိမ်ထောင်နဲ့ပါ။ တော်သေးရဲ့လို့ ပြောရမှာပဲ။ သူ တို့ဝိုင်းက အရှေ့ဖျားက တမာပင်ကြီးအောက်မှာမို့ ဘယ်သူမှတော့ မကြားပါဘူး။ အရက်ရှိန်လေး နဲ့ ယောက်ျားသားတွေပီပီ ယောက်ျားစကားတွေကို အားပါးတရ ပြောနေကြတယ်။

တကယ်တော့ ကိုစိန်ထွားလဲ မဖြူဝင်းအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိတာ မဟုတ်ဘူး။ မဖြူဝင်းဟာ တဏှာရာဂအားကြီးပြီးသွေးသားသောင်းကြမ်းတာ အမှန်ပါ။ သူ့ရွာမှာ သူနဲ့ညိဖူးတဲ့လူတွေ အတော် များတယ်။ ဘယ်သူ့မှလဲ အတည်မယူဖူး။ သူ့စိတ်ကလဲ အတည်ယူဖို့ထက် အခုလို လူပေါင်းစုံနဲ့ ကမျင်းကြောထနေရတာကိုပဲ သဘောကျကျေနပ်နေတယ်။

ဒီလို ရမ်းချင်တိုင်း ရမ်းလို့ရနိင်တဲ့အခွင့်အရေးကလဲ ရထားတယ်ကိုး။ အဲဒါကတော့ မဖြူဝင်းဟာ သား သမီး မရနိင်တဲ့ အမြုံဓါတ်ပါနေတာပါပဲ။ စောစောကတော့ မသိဘူး။ တားဆေးမစားပါဘဲ ဟိုလူနဲ့ဖြစ် ဒီလူနဲ့ဖြစ် ထင်သလို သောင်းကြမ်းခဲ့ပေမယ့် ဗိုက်လုံးဝ မကြီးဘူး။ ဒါကို ကောင်းကောင်းကြီးသိတော့မဖြူဝင်း ပိုပြီး ရဲတင်းလာတယ်။ ဘယ်သူနဲ့လိုးလိုး ဗိုက်မှ မကြီးနိင်ဘဲကိုး။

အခု ကိုစိန်ထွားနဲ့ မဖြူဝင်းတို့ ဖူးစာ ဆုံးခဲ့တဲ့ရွာက မဖြူဝင်းရဲ့ အဒေါ်ရွာမှာပါ။ သူ့ရွာမှာ နာမည်က ပျက်လှပြီ။ တောဆိုတော့ မြို့အရပ်လိုမဟုတ်ဘူး။ ဘာလေးဖြစ်လိုက် ဖြစ်လိုက် တရွာလုံးသိတော့ တာပဲ။ ကလေးသိ ခွေးသိ ဆိုသလိုပေါ့။ဒီတော့ မဖြူဝင်းတစ်ယောက် ရွာမှာ အခြေမလှလို့ အဒေါ်ရွာကို ခေတ္တအလည်ရောက်လာခိုက် လက် သမားဆရာ ကိုစိန်ထွားနဲ့ ငြိခဲ့ကြတာပါ။ဒီလိုနဲ့ ရွာပါလာရောဆိုပါတော့။

သီဟဆိုတဲ့ ကောင်လေးက တကယ့်လူရှုပ်လေး။ အသက်က ၉ နှစ် တဏှာကြောကမသေးဘူး..ဘယ် ဘဝက တဏှာပါရမီတွေ ဖြည့်ဆည်းလာတယ်မသိဘူး..သူ့လဗြွတ်ကို ခွေးပေါက်စတွေ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး စို့ခိုင်းတဲ့ကောင်။ ခွေးဖင်ပူးတာကြည့်ပြီး သူ့အိမ်မှ မွေးထားတဲ့ နီမဆိုတဲ့ ခွေးမဝဝတုတ် တုတ်လေးကို လူကြီးတွေ အလစ်မှာ ခိုးခိုးလိုးတတ်တယ်။

ကောင်လေးက စာတော် ညဏ်ကောင်းလေး။ ဒီတဏှာ ရာဂ အတတ်ပညာတွေကိုလည်း အရွယ်နဲ့မ လိုက်အောင် ဝါသနာထုံတယ်။သီဟက ကိုစိန်ထွားရဲ့အသဲဆိုတော့ ကိုစိန်ထွား အိမ်ဟာ သီဟအတွက်တော့ တံခါးမရှိ ဓါးမရှိ အချိန် မရွေး ဝင်ထွက်လို့ရတဲ့အိမ်။

တနေ့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ကိုစိန်ထွားတို့အိမ်ဘက် သီဟ ရောက်သွားတယ်။ ကိုစိန်ထွား အ မေကလည်း နေ့ခင်းဘက်မှာ အိမ်လည်လေ့ ရှိတယ်။သီဟ အမှတ်တမဲ့နဲ့ အပေါ်ထပ်လှမ်းကြည့်မိတော့ အနောက်ခန်းအပေါ်ထပ်ဆီက ကျွိ…ကျွလိနဲ့ ချိုး ချိုးချွတ်ချွတ် အသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။ အိမ်ကလဲ ဝါးကြမ်းခင်းဆိုတော့ အလှုပ်လှုပ်နဲ့ပေါ့။

ဒါ…ဘာလဲ ဆိုတာ သီဟ ရိပ်မိလိုက်တယ်လေ။ ဦးလေးစိန်ထွားတစ်ယောက် မဖြူဝင်းကို လိုးနေတာ ကလွဲလို့ ဘာများဖြစ်ရအုံးမှာလဲ။ အသံတွေက တော်တော်လေးမြည်နေတယ်။ အသက်ကသာ၉ နှစ် ငယ်ပါက ပေါ့သေးသေးမဟုတ်။ အရှည် ၄ လက်မ အတုတ်က ၃ လက်မပတ်လည်ရှိတယ်။ လူကောင် ကလည်း ခပ်ထွားထွား။ ကိုစိန်ထွား သူ့အိမ်လှေကားက အတွင်းဘက်က တပ်ထားတာ။ အဲဒီလှေ ကားထိပ်ရဲ့ ညာဘက်ဘေး အခန်းမှာ အခု ကိုစိန်ထွားနဲ့ မဖြူဝင်းတို့ လိုးနေကြတယ်လေ။

သီဟတစ်ယောက် ခြေသံဖေါ့ပြီး အပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းကြမ်းပြင်နဲ့ သူ့မျက်နာတဲ့တဲ့အ ရောက်မှာ ထရံပေါက်ကနေ အထဲချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ 

အားလားလား ကိုစိန်ထွားနဲ့ မဖြူဝင်းတို့ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အားရပါးရ လိုးနေကြတာကို တွေ့ လိုက်ရတယ်။ မဖြူဝင်းက ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို အထက်မြှောက်ထားပြီး ကိုစိန်ထွားက ပေါင် ကြားထဲမှာ ဝင်ပြီး အထက်ကနေ ခွမှောက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတယ်။ မဖြူဝင်း ခါး အောက်မှာလည်း ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ခုထားတယ်။ ကိုစိန်ထွားက အသားညိုသူမို့ သူ့ဖင်ကြီးတွေက မဲ ပြောင်နေတယ်။ မီးကုန်ရမ်းကုန် ဆော်နေလို့နဲ့တူပါရဲ့ ကိုစိန်ထွား ဖင်မဲမဲကြီးဟာဆောင့်တိုင်းဆောင့် တိုင်း ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ခွက်နေတယ်။

မဖြူဝင်း ဆိုတဲ့အတိုင်း အသားအရေက ဖြူဝင်းနေတာ ဆိုတော့ ဖင်ဆုံ ပေါင်တံ ခြေသလုံးကစလို့ ဖြူ ဝင်းနေတာပေါ့လေ။ သီဟက ဘေးတိုက်အနေအထားကချောင်းကြည့် ရတာမို့ စောက်ဖုတ်တွေ လီ တွေတော့ မမြင်ရဘူး။ ဒါပေမယ့် နိ့အုံဖွေးဖွေး ဥဥကြီးကိုတော့ အထင်သား မြင်နေရတယ်။ ကိုစိန် ထွားက အဲဒီနိ့ကြီးတွေကို ကုန်းကုန်းစို့ပေးရင်း တအား ပစ်ပစ်ဆောင့်နေတယ်။

“ ဖွတ်…ဖွစ်… ဇွတ်… ဇွပ်..ဖွပ်…ရွတ်..ဖွတ်…ဖတ်..ဖတ်…အား…အင့်…အင်း…အား..”

မဖြူဝင်းက သူ့ဖင်ဆုံ ဖွေးဖွေးကြီးကို ကော့ကော့ခံရင်း ကိုစိန်ထွားကျောပြင် မဲမဲကြီးကို တင်းနေ အောင်ဖက်ထားတယ်။အချက်ပေါင်း ၃၀ ကျော်လောက်ရှိတော့ ကိုစိန်ထွား တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်ခါတက် သွားပြီး မဖြူဝင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ကျသွားတယ်။

သီဟလဲ ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတာပေါ့လေ။ သူ့လီးက ကလေးဆိုတော့ ဒစ်မ မပြဲသေးဘူး။ ဒီ တော့ ဒစ်အရေပြားကို သူ့လက်နဲ့ ပွတ်ချေပြီး အရသာ ယူနေတယ်။ အတော်လာတဲ့ ကောင်လေး။ ကြီးလာရင် အတော်ကြောက်စရာ ကောင်းမယ့်အကောင်။ကိုစိန်ထွား ဆက်မဆောင့်နိင်တော့ဘဲ မှောက်ရက်ကြီး မှိန်းနေတယ်။

“ အင်း…ဖယ်စမ်းပါဦး…လေးလိုက်တာ”

မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွား ကိုယ်လုံးကြီးကို တွန်းဖယ်လိုက်တယ်။ ကိုစိန်ထွားက သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို မ ဖြူဝင်းရဲ့တဖက်မှာ လှဲချလိုက်တယ်။ သီဟမျက်စိမြင်ကွင်းမှာ ကိုစိန်ထွားရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို မဖြူဝင်း ရဲ့ ကိုယ်လုံးက ကွယ်ထားတယ်။

“ ဟွန်း…ဒီအတိုင်းချည်းပဲ… ကြာကြာ လိုးပေးပါဆို ..ခဏလေးနဲ့ ပြီးပြီးသွားတာ အားကိုမရဘူး ”

မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွားဘက် တစ်စောင်းလှဲအိပ် လိုက်ရင်း ကိုစိန်ထွားရင်ဘတ်ကို လက်နှင့် ပွတ်ရင်း မကျေမနပ် ပြောလိုက်တယ်။

“ ကြည့်ပါဦး.. တခါလေး လိုးရုံနဲ့ လီးကလဲ ဖြစ်သွားလိုက်တာ”

မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွားပေါင်ကြားက ပျော့ခွေငိုက်ဆင်းနေတဲ့ လီးငုတ်တိုကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုတ်ကိုင် ရင်း မကျေမနပ် ပြောလိုက်တယ်။

“ လိုးပေးမှာပါကွာ… ခဏလေး စောင့်ပါအုံး..”

ကိုစိန်ထွားက မောဟိုက်သံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ သီဟ တစ်ယောက် သူ့မျက်စိတည့်တည့် အောက်မှာ မြင်နေရတဲ့ မဖြူဝင်းရဲ့ ခုံးထနေတဲ့ ဖင်အုံဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်ပြီး အာခေါင်တွေ ခြောက် လာတယ်။

ဖင်အုံကြီးက ဧရာမ ဖင်ဆုံကြီးကိုး။ ဒီရွာမှာတော့ မဖြူဝင်းဖင်ဆုံလောက်ရှိတဲ့ မိန်းမဆိုလို့ အယောက် ၂၀ ကျော်လောက်ပဲ ရှိတယ်။အအိုထဲကပြောတာနော်. ဒီအထဲ သီဟ အမေလဲပါတယ်လေ။ ဒါပေ မယ့် သီဟအမေက မဖြူဝင်းလောက် အသားမဖြူဘူး အသားဝါ အသားလတ်အမျိုးအစား။

အရပ်အမောင်းချင်းတော့ သိပ်မကွာဘူး။ ဒါပေမယ့် သီဟအမေက မဖြူဝင်းထက် သန်မာကျစ်လစ် တယ်။ တောင်သူ အလုပ်တွေကိုယောက်ျားနဲ့ ရင်ဘောင်တန်းပြီး လုပ်ရတာကိုး။သီဟ တစ်ယောက် ဖင်ဆုံစစ်တမ်း ပြုနေလေရဲ့။ မဖြူဝင်း လက်တွေက ကိုစိန်ထွား ပေါင်ကြားထဲက ပျော့ခွေနေတဲ့ လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာနဲ့ တူတယ်။ တလှုပ်လှုပ်နဲ့။

“ လီးကလဲ ဖျင်းလိုက်တာ… ခုထိ မတောင်သေးဘူး..ဒီက မပြီးသေးဘူး”

“ အေးပါ မိန်းမရာ… တောင်တော့မှာပါ”

“ ဘာတောင်တော့မှာလဲ.. ဒီမယ် ပျော့နေတုံး ”

မဖြူဝင်းအသံတွေက စိတ်မရှည်သံ မကျေနပ်သံတွေ ထွက်နေပါတယ်။ မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွားလီး ကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေသလို ဆွပေးနေရမှ…

“ အော်…နေဦး…မနေ့ညက တော်သောက်တဲ့ ကြက်ဥနဲ့စပ်ထားတဲ့ အရက် ယူလိုက်မယ်..”

“ အေး..ဟုတ်သားပဲ”

မဖြူဝင်းက တစောင်းအိပ်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ခြေရင်းအနောက်ဖက်ရှိ ဗွီရိုပေါ်တွင် တင်ထားသော အရက် ပုလင်းကို သွားယူလိုက်တယ်။ ဖင်ဆုံ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးကြီးက ထွားကားတင်းအိပြီး ဝင်းပြောင် နေတယ် ။အရက်ပုလင်းကို လှုပ်လိုက်တော့ နို့အုံမို့မို့ဝင်းကြီးကလဲ လှုပ်ရမ်းနေတယ်။ မဖြူဝင်းက အရက် ပု လင်းကိုယူပြီး ကိုစိန်ထွားရှိရာ ပြန်လာတော့ သီဟနဲ့မျက်နာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားတယ်။ ပေါင်တံရင်းက  စောက်ဖုတ်ကြီးက တင်းခုံးဖေါင်းကြွနေပြီးစောက်မွှေးတွေကလည်း မဲမှောင်ပြောင်လက်နေတယ်။

စောက်ဖုတ်ကြီးက အလိုးခံရတာ အားမရသေးတော့ ဟတတကြီးဖြစ်နေပြီး အတွင်းသားနုနုတွေက ဟစိဟစိဖြစ်နေတာကို ထင်ထင်ရှားရှားကြီး မြင်နေရတယ်။ သီဟတစ်ယောက် သူ့လီးတံလေးကို ခပ် တင်းတင်းလေးညှစ်ဆုတ်လိုက်မိတယ်။ကိုစိန်ထွားပေါင်ကြားက လီးတံက အခုတော့ ဆတ်ကနဲ တောင်နေပါပြီ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါ ရဲ့ သူ့လီးက သီဟလီးထက် နဲနဲပဲကြီးပုံရတယ်။

အရှည်က ၅ လက်မလောက်ပဲ ရှိမယ်ထင်တယ်။ ၉ နှစ်သာရှိသေးတဲ့ သူ့လီးတောင် လေးလက်မ လောက်ရှိတာကို သီဟက ရှာရှာဖွေဖွေ ပေတံနဲ့တိုင်းကြည့်ထားတယ်။ ဒါတောင် လီးတောင်လာရင် နည်းနည်းရှည်လာသေးတယ်။တဆက်တည်း သူ့အဖေလီးကြီးကို မျက်စိထဲ မြင်ယောင်လာတယ်။ သူ့အဖေလီးက ၈ လက်မကျော် ကျော်ရှိတယ်။ အတုတ်

ကလဲ အမေသောက်သောက်နေတဲ့ ရုပ်ပျိုဆေးဘူးလောက် ရှိတယ်။ ပြီး တော့ အကြောကြီးတွေကလဲ ပြိုင်းပြိုင်းထနေတယ်။ ဒစ်ကြီးကလဲ ပြဲလန်နေပြီး စစ်သားတွေ ဆောင်းတဲ့ သံ ခမောက်ကြီး စွပ်ထားသလို တင်းပြောင်နေတယ်။သီဟတစ်ယောက် သူ့အဖေလီးကြီးကို မဖြူဝင်းစောက်ဖုတ် ပြဲပြဲကြီးထဲ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းထည့်ကြည့်နေ တယ်။ အတော် လိုက်ဖက်ညီမှာပဲ။

အခု ဦးလေးစိန်ထွားလီးက စောက်ဖုတ်နဲ့ မလိုက်အောင် သေးနေလေရဲ့။ကိုစိန်ထွားက ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး အရက်ပုလင်းကို ဆွဲယူပြီးမော့သောက်လိုက် တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ မဖြူဝင်းက သီဟကို ကျောပေးပြီး ဆောင့်ကြောင့်ကြီး ထိုင်နေတယ်။

ကိုစိန်ထွား နောက်တခါ မော့သောက်လိုက်ပြန်တယ်။ မဖြူဝင်းက အရက်ပုလင်းကိုယူပြီး ဘီရိုပေါ် ပြန် ထားတယ်။သီဟ မဖြူဝင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကို နှစ်ခါမြင်ရပြန်ပြီ။ အခုမှ သေချာကြည့်မိတာက စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်း သား ညိုညိုကြီးတွေ။ နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်မွှာက အပြင်စွန်းထွက်နေပြီး ထူထူပွပွကြီး။ အသားဖြူသ လောက် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေက အညိုရောင်သမ်းနေတဲ့အတွက် သီဟစိတ်ထဲ အံ့သြော နေလေရဲ့။ သူထင်တာက အသားဖြူရင် စောက်ဖုတ်လဲ ဖြူရမယ်ပေါ့။ 

အခုတော့ မဖြူဝင်း စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေက သူ့အမေ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ထက်တောင် ညိုမဲနေသေးတယ်။ကိုစိန်ထွားက ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းထောင် ကားထားသော မဖြူဝင်းရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကြီးက ဗြွတ်က နဲ ဝင်သွားတယ်။ စောက်ဖုတ်ကကျယ်ပြီး လီးကသေးနေလို့အခုလို လျှောကနဲ ဝင်သွားတာနဲ့တူပါ ရဲ့။

ကိုစိန်ထွားလက်က မဖြူဝင်းကို ကျော်ခွပြီး ထောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တစ်ချက်ချင်း ခပ်မှန်မှန် ဆောင့်နေတယ်။

“ ဖွတ်…ရွှတ်…ဖွတ်…. ဖွတ်ရွှတ်ဖွပ်..ဖွတ် … ဖတ် ..ဖတ်…ဖတ် ..ဘွပ်…”

ဆောင့်ချက်တွေက တစတစနဲ့ ပြင်းထန်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မဖြူဝင်းခမျာ အားမရဘူးနဲ့တူတယ်။

“ ခဏ နေဦး ”

ကိုစိန်ထွား ဆောင့်နေတာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးကို သူ့ခါးအောက် ဆွဲခုလိုက်တယ်။ သည် တော့ ဖင်ကြီးက မြောက်ကော့တက်လာတယ်။ ကိုစိန်ထွားကလည်း အားရပါးရ ပစ်ပစ်ဆောင့်တယ်။ အရက်နဲ့ ကြက်ဥသတ္တိကြောင့်ထင်ပါရဲ့။ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက စောစောက တချီလိုးတုန်းကထက် ပိုပြီးပြင်းထန်လာတယ်။ မဖြူဝင်းကလည်း ကောင်းလာပြီနဲ့တူပါရဲ့။သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ကော့ ကော့ခံပါတယ်။

“ ဖွပ်.. ဖွပ်.. ဖွတ်…ဘွတ်…”

“ အ.. .အ.. .အင့်. .အင့်.. အ ….အင့်..”

မဖြူဝင်းနှုတ်သံက နာလို့ညီးသံမျိုးမဟုတ်ပဲ အားသိပ်မရလို့ ညှစ်ညှစ်ပြီးတော့ ကော့ခံရင်း ထွက်လာ တဲ့ အသံမျိုး။ဒီလို သီဟဘာလို့ သိနေတာလဲဆိုရင် သူ့အဖေနဲ့ သူ့အမေကို ညညလိုးရင် သူက မကြာမကြာ ချောင်းကြည့်ထားတာကိုး။ 

သူ့အမေဆိုရင် သူ့အဖေက အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စုတ် တသပ်သပ်နဲ့ အမလေး အလိုလေးတပြီး တွန့်လိမ်ကော့ထိုးအောင် ခံရတာကို သီဟက သိနေတာ  ကိုး။ဒါကြောင့် အခု မဖြူဝင်းရဲ့  အင့်…အ အသံတွေက နာလို့ထွက်လာတဲ့ အသံတွေမဟုတ်ဘဲ အား မရလို့ထွက်လာတဲ့ အသံတွေလို့ သိနေတာပေါ့။ကိုစိန်ထွား ဆောင့်ချက်တွေက ဇောကပ်ပြင်းထန်လာတယ်။ အခုတော့ မဖြူဝင်းလဲ ကောင်းလာပြီနဲ့ တူပါတယ်။ ကိုစိန်ထွားကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားရင်း ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကော့ခံတယ်။

“ အား…အီး… အင်း… ဟုတ်ပြီ… ဟုတ်ပြီ…ဆောင့်.. ဆောင့်… ဆောင့်… အား.. ကျွတ်…ရှီး…အား.. ကောင်း… ကောင်း....ကောင်းလာပြီ…အမေ့…အင့်…အင်း…ဟင်း..”

အရက်အရှိန် သတ္တိကလဲ ပြနေပြီမို့ ကိုစိန်ထွားရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ကျားရိုင်းတကောင်လို အ တင်း ပစ်ပစ်ဆောင့်ပါတော့တယ်။မဖြူဝင်းလဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆန့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြှောက်ကော့လိုက်ပြီး ဟီး ကနဲ ငြီးသံကြီးနဲ့အတူငြိမ်ကျသွားတယ်။

ကိုစိန်ထွားလည်း လေးငါးဆယ်ချက် ဆောင့်ပြီး မဖြူဝင်း ရင်ဘတ်လေးပေါ် မှောက်ကျသွားပါတယ်။ အဲဒီနောက် နှစ်ယောက်သားအတော်ကြာကြာ ဖက်မှိန်းနေကြတယ်။ဒါကို ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သီဟက သိတာပေါ့။ ဒီတော့ လှေကားပေါ်က အသာလေး ဆင်းလာခဲ့ပီး သူ့ အိမ်ဖက် လစ်ခဲ့တယ်။

“ ဟဲ့  ကောင်လေး… ထမင်း မစားသေးဘူးလား… ဟွန်း… တော်တော် အဆော့မက် ”

သူ့အမေက အဝတ်လှမ်းရင်း သီဟကို လှမ်းပြောတယ်။

“ ဟုတ်ကဲ့. ..အမေ ..”

နှုတ်က ဤသို့ပြောထွက်လိုက် သော်လည်း သီဟ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်သော စကားမှာ…

“ ဆော့တာ .. သားမဟုတ်ဘူး ..ဦးလေး စိန်ထွားနဲ့ မဖြူဝင်းတို့ရယ်…”

ကိုစိန်ထွား လက်သမားအလုပ်နဲ့ ခရီးထွက်သွားပြန်တယ်။ သီဟကတော့ ထုံးစံအတိုင်း မဖြူဝင်းတို့ အိမ်ဖက် အမြဲရောက်တယ်လေ။ သူကိုယ် နှိုက်ကလည်း မဖြူဝင်းကို ကြိုက်နေတာကိုး။ ကလေး ဆို ပေမယ့် ဏှာက မသေးတော့ သီဟမှာ မဖြူဝင်းကြီးကို သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။တနေ့ အိမ်အရှေ့ဖက်မှာ ဂွတလက်နဲ့ ငှက်ပြစ်နေတဲ့ သီဟကို မဖြူဝင်းက လှမ်းခေါ်တယ်။

“ သီဟေရ…သီဟ..ခဏ ”

မဖြူဝင်းက ထမီရင်လျားကြီးနဲ့ အဲဒီအချိန်မှာ ကိုစိန်ထွားအမေကလဲ မရှိဘူး။ အိမ်မှ သူတို့နှစ် ယောက်ထဲရယ်..အိမ်အောက်ထပ် ရောက်တော့..

“ လာစမ်း… မမ ကို ဆေးလိမ်းပေးစမ်း..”

မဖြူဝင်းက အိမ်အောက်ထပ် အနောက်ဖက်ခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး ပက်လက်လှန် အိပ်လျှက် သူ့နို့ ကြီး နှစ်လုံးကို ဖေါ်ထားတယ်။

“ အင့်… မမ နို့တွေကို ဆေးလိမ်းပေးစမ်း…ပြီးရင် မမ မုန့်ဖိုးပေးမယ်…”

သီဟက မဖြူဝင်းပေးမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး မဖြူဝင်းပေးသောဆေးကို လှမ်းယူလိုက်သည်။

“ အဲဒီ ပုလင်းထဲက ဆီတွေကို မင်း လက်ဖဝါးထဲထဲ့ပြီး လက်ဖဝါးချင်း ပွတ်လိုက်..ပြီးတော့မှ လိမ်းပေး မမ နို့တွေကိုက်ကိုက်နေလို့..”

သီဟကလဲ မဖြူဝင်း ခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်ပေးတယ်။ နုထွတ်တင်းအိနေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ပွတ်ရ ကိုင်ရတာ အရသာ ရှိလှပါတယ်။

ဆုတ်ဆုတ် ညှစ်လိုက် ဖိဖိပွတ်လိုက် ဆွဲဆွဲပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ မဖြူဝင်းတယောက် အရသာ တွေ့တွေ့လာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးတခုလုံး ကြွဖေါင်းလာသည်။ ငယ်သေးတဲ့ သီဟကိုတော့ ဘာမှ အသုံးချလို့ မရမှန်းသိနေတဲ့အတွက် နို့ကြီးတွေကိုဆေးလူးပြီး ပွတ်ခိုင်း ဆုတ်ခိုင်းရုံမှအပ ဘာမှ မ ခိုင်းပါ။တကယ်တော့ မဖြူဝင်း လိမ်းခိုင်းသည်မှာ ဆေးမဟုတ်ဘဲ အုန်းဆီတွေသာဖြစ်ကြောင်း သီဟကောင်း ကောင်းသိနေပါတယ်။ဒါပေမယ့် သူ့အဖို့လဲ အခုလို လုပ်ပေးနေရတာကိုက အရသာ တွေ့နေပါတယ်။

မဖြူဝင်းကလည်း သီဟက နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အုန်းဆီတွေနဲ့ ပွတ်ပွတ်လူးပြီး ဆုတ်ချေပေးနေတာ ကိုပဲ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လျှက် သူ့လက်မောင်းတဖက်ကို ပေါင်ကြားထဲသွင်းပြီး ခပ်ရွရွလေး ပွတ် ပေးနေမိပါတယ်။

စောက်ဖုတ်ကြီးက ရွကြွတက်လာပြီး ခုံးခုံးကြွကြွပြဲပြဲဟဟ ကြီးဖြစ်လာပါတယ်။ မဖြူဝင်းက အလက် ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးသွင်းပြီး ထိုးဆွ မွှေနှောက်နေပါတယ်။ စောက်ရေတွေကလည်း စို ရွှဲအိုင်ထွန်းနေပါတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထိပ်မှာရှိတဲ့ စောက်စိ ပြူးပြူးကြီးကို လက် ခလယ်ထိပ်နဲ့ ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်ချေပေးလိုက်ပါတယ်။

အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး တွန့်တွန့်သွားတာမို့..

“ မမ… .နာလို့လား ဟင်..“

သီဟက သူဆေးလိမ်းပေးတာကို နာလို့ တွန့်သွားတာထင်ပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်တယ်။

“ မ … မဟုတ်ဘူး...မောင်လေး… နာနာသာ ဆုတ်လိမ်းပေး..”

“ ဟုတ်ကဲ့ . . . .မမ ..”

သီဟက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုတ်ဆုတ်ညှစ်ပြီး ပွတ်လိမ်းပေးပါတယ်။ မဖြူဝင်းကလည်း သူ့စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ချေဖိဆွ နေပါတယ်။ စောက်ရေတွေ ကလည်း အဆက်မပြတ် စိမ့်ထွက်နေပါတယ်။ သူ့ခန္ခာကိုယ်ကလဲ တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်နေတာ တခါ တခါ ရင်ဘတ်ကြီးကို ကော့ကော့ထိုးပြီး အီးကနဲ အီးကနဲ အသံတွေ ထွက်နေပါတယ်။

နောက် မကြာခင်မှာပဲ ဟင့်ကနဲ ဟင့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ဆေးလိမ်းပေးနေတဲ့ သီဟလက်တွေကို တင်းနေ အောင်ဆုပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ဆုတ်ထားတဲ့ လက်တွေက ပြေလျော့သွားပြီ မဖြူဝင်းတယောက်ငြိမ် သက်သွားပါတယ်။

သီဟလည်း ဆက်မပွတ်တော့ပဲ သည်အတိုင်းကြီး သူ့လက်ဖဝါးကို နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးပေါ်အုပ် ထားရင်း ငြိမ်နေလိုက်တယ်…တော်တော်ကြာမှ မဖြူဝင်းက ခေါင်းအုံးထဲလက် လျှိုပြီး

“ ရော့ .. မင်းအတွက် မုန့်ဖိုး… နောက်လဲ လိမ်းပေးနော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့..မမဖြူ..”

သီဟ မဖြူဝင်းပေးသော မုန့်ဖိုးကိုယူပြီး အိမ်ပေါ်က ပျော်ရွင်စွာ ဆင်းပြေးလာခဲ့ပါတော့တယ်။

.......................................................................................................................................

သီဟဆိုတဲ့ ကောင်လေးက ရွာရိုးကိုးပေါက် အကုန်လျှောက်လည်ပတ်နေတဲ့ ကောင်လေး။သူ့လက်ထဲမှာ အမြဲတမ်း သားရေဂွတလက် ပါတယ်။ အဖိတ်-ဥပုသ် ကျောင်းပိတ်ရက် ၂ ရက်မှာ သူ့ လွတ်လပ်ရေးရက်ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့တော့ မဖြူဝင်းတို့ အိမ်ဖက် မရောက်တော့။ ရွာအနောက်ပိုင်းက တောခြုံတွေမှာ လှည့်ပတ်ပြီး ငှက်ပြစ်နေသည်။ စာ သုံးကောင်နှင့် ကျီးကန်းတကောင် ရထားပြီးဖြစ် သည်။

ဟိုး လွန်ခဲ့သော တပတ်လောက်က စာတကောင် ၂ ကျပ်ပေးမည်ဟု ဦးတင်အုံးက မှာထားသဖြင့် စာ လိုက်ပြစ်နေရာ အခု ၃ ကောင် ရပြီ။ ၆ ကျပ်ဖိုးရပြီမို့ သီဟ ပျော်ရွင်အူမြူးနေသည်။

သူ့အတွက် ကျီးကန်း တကောင် အပိုဆုပါရလိုက်သေးသည်။ ကျီးကန်းကိုတော့ မဖြူဝင်းကို ကြော် ခိုင်းမည်။ဦးတင်အုံးအိမ်က ရွာ တောင်ဖက်ဖျားမှာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရွာအပြင်ဘက်လမ်းကပတ်ပြီး ဦတင် အုံးအိမ်ရှိရာလာခဲ့သည်။ တောင်ဖက် စည်းရိုးက တိုးဝင်ခဲ့ပြီး အိမ်ဝင်းထဲ ဝင်လာသည်။

တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ သီဟ အတွေ့အကြုံအရ ယခုလို တိတ်ဆိတ်နေလျှင် တခုခုထူးခြား နေတတ်သည်ကို သဘောပေါက်ထားသည်။ ယခုလည်း ဦးတင်အုံးအိမ်မှာ လူမရှိသလို တိတ်ဆိတ် နေသည်။ ဦးတင်အုံးက သူ့အမေနှင့်မောင်နှမ တဝမ်းကွဲတော်သဖြင့် ဘကြီးတင်အုံးဟု သီဟက ခေါ် သည်။သူ့ဝါသနာအတိုင်း အိမ်အနောက်ခန်းဘက်က ပတ်ပြီးအတွင်း ချောင်းကြည့်သည်။

လားလား သူထင်သည့်အတိုင်း ဖြစ်နေတာ့၏။ ဦးတင်အုံးနှင့် မဖြူဝင်းတို့ အနောက်ခန်းထဲမှာ လိုးနေ ကြသည်။ အဝတ်အစားတော့ မချွတ်ကြ။ မဖြူဝင်းက ထမီကို ခါးအထိလှန်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် အောက်ကခံနေသလို ဦးတင်အုံးကလည်း သူ့ပုဆိုးကို ပင့်လှန်ပြီး အပေါ်က တက် ခွ၍ လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သီဟ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုရမည်။

ဦးတင်အုံးမှာ ဘကြီးဝမ်းကွဲတော် သော်လည်း အနေဝေးသဖြင့် ဦးစိန်ထွားလောက် မရင်းနှီး။ သံယော ဇဉ်မရှိ။ အခု ဦးစိန်ထွားမိန်းမက ဦးတင်အုံးကို အလိုးခံနေသောအခါ သီဟစိတ်ထဲ မကျေမနပ်ဖြစ်သွား သည်။ ယောက်ျားရှိပါလျှက် တခြား ယောက်ျားကို အလိုးခံလျှင် လင်ငယ်နေခြင်း နောက်မီးလင်းခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သီဟ ကောင်းကောင်းနားလည်ထား၏။ 

ရွာအရှေ့ပိုင်းကနေ ရွာတောင်ပိုင်းအထိ ရောက် လာပြီး အလိုးခံသည်ဆိုတော့ ဦးတင်အုံးထက် မဖြူဝင်းက ပိုအပြစ်ရှိသည်။ပြီးတော့ ဦးစိန်ထွားလည်း မရှိခိုက်ဖြစ်သည်။သီဟက အခြေအနေကို ဆက်ကြည့်သည်။ ဦးတင်အုံးက ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း.. မဖြူဝင်းကလည်း သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ခံေ၏။

“ ဖွတ်… ဖွတ်… ဖွပ်….ပြွတ်…ဖတ်…”

“ ဖွတ်…ပြွတ်…. .ဒုတ်….ပလွတ်…. ဖတ် .. ဖတ် …ဗြစ်…”

“ အင့်… အင့်… အ. ..အင့်.. . .အစ် . . .အီး … အ .. . အ .. . အင့်.. . အ. .”

မဖြူဝင်းအသံက ဦးစိန်ထွားနှင့်လိုးတုန်းကလို အားမရ၍ တအင့်အင့်နှင့် ကော့ကော့ခံနေသောအသံ ဖြစ်သည်။ သီဟ ချောင်းနေသည်မှာ အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ သူမရောက်ခင်ထဲက လိုးနေပုံထောက် တော့ ဦးတင်အုံးတယောက် အတော်ကြာကြာလိုးနိုင်ကြောင်း သတိပြုမိသည်။ သူချောင်းနေတာပင် မိနှစ် ၂၀ ကျော်လောက်ရှိပြီမို့ အနည်းဆုံး နာရီဝက်ကျော်လောက်ပြီ။

သည်တော့ ဦးစိန်ထွား ၂ ချီလိုးချိန်နှင့် ဦးတင်အုံး ၂ ချီလိုးချိန်မှာ တူမျှနေသည်။ သည်အချက်က ဦး စိန်ထွားထက် ဦးတင်အုံးက များစွာသာနေသည်။

ဦးတင်အုံးက မဖြူဝင်း၏ ချိုင်းနှစ်ဖက်အောက်တွင် သူ့လက်နှစ်ချောင်းကို လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားခြင်းဖြစ်၏။ ထိုသို့ဖက်ထားရင်းက အပေါ် အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်လှန် ပြီး အတွင်းခံ ဘရာစီယာကို အထက်သို့လိပ်တင်လျှက် ဖေါ်ထားသော ဖွေးဖွေးနုနုဝင်းဝင်းအိအိ နို့ ကြီးနှစ်လုံးကို ပါးစပ်ဖြင့် စို့၍ လိုးနေခြင်းဖြစ်ရာ ဤအချက်ကလည်း ဦးစိန်ထွားထက်သာသည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်… ပြွတ်…ပလွတ်..”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ဖွတ် … ပလွတ်…”

ဤသို့ နို့ကိုစို့ပေးရင်း လိုးနေသည်ဖြစ်ရာ မဖြူဝင်းအဖို့ အတော်လေးအရသာ တွေကနေပုံရသည်။ အောက်ကနေ ဖင်ဆုံကြီးတို့ ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ခံနေရာမှ သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေ သည်။ သည်တော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက အတော့ကိုကော့တက်လာပြီး ပိုမိုတင်းရင်းလာသည်။

ဦးတင်အုံးက နို့သီးဖျားလေးတွေကို လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်၍ လျှက်ပေးလိုက်ရာ

“ အား…ကျွတ် .. ကျွတ်…အားလားလား..ရှီး…အင့် ”

တကိုယ်လုံး ကော့ထိုးတက်သွားပြီး ဖျပ်ဖျပ်လူးသွား၏။ဦးတင်အုံး ဆောင့်ချက်တွေက ပိုမို၍ အရှိန်ပြင်းထန်လာသည်။ အလားတူ မဖြူဝင်း၏ အောက်ပေးက လဲ ကြမ်းရမ်းလာသည်။

“ ဖွတ်…ဗြစ်….ဖတ်…ဘွတ်..”

“ ကောင်းရဲ့လားဟ…”

“ ဖွတ်…အင့်… အမေ့….ကောင်း .. ကောင်းတယ်…အမေ့…ဆောင့်…အ .. ဆောင့်ပါ….အမေ့…”

“ ဖွတ်…ဘွတ်…..ဖတ် ..နင့်ယောက်ျားနဲ့ ဘယ်သူကကောင်းလဲ…ဖွတ်…ဗြစ်….ပလွတ်…”

“ တော်.. တော်က …ကောင်းတယ်….အမယ်လေး…အီး…ရှီး ..ကျွတ်..ကျွတ်.. ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပီ.. ဆောင့်.. အ…. အင့်.. . .ဆောင့်. .. . .အင့်.. အင့်. ..”

“ တော်.. တော်က …ကောင်းတယ်….အမယ်လေး…အီး…ရှီး ..ကျွတ်..ကျွတ်.. ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပီ.. ဆောင့်.. အ…. အင့်.. . .ဆောင့်. .. . .အင့်.. အင့်. ..”

မဖြူဝင်းက ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားမှ သူ့ခြေဖဝါးကို ကြမ်းပေါ်ထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီး ကို အတင်ကော့မြှောက်ထားပြီး ဦးတင်အုံး၏ ဆောင့်ချက်ကို ရင်ဆိုင်အံတု၍ ခံလိုက်သည်။

၃ - ၄ ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးသည့်နှင့် ဦးတင်အုံး ဖင်ကြောကြီးများ ရှုံ့ခွက်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်က နဲတုန်သွားပြီး မဖြူဝင်းကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျသွားသည်။ မဖြူဝင်းကလည်း ဦးတင်အုံးလည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထား၏။ ခေတ္တမျှ မှိန်းနေကြပြီးနောက် ဦးတင်အုံးက ဦးစွာ မဖြူဝင်း ကိုယ်ပေါ်က ခွါလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်၏။ လီးကြီးက အရှိန်သေသွားပြီး ပျော့ခွေ ငိုက်ဆင်း နေသည်။ လီးအရှည်က ဦးစိန်ထွားလီးနှင့် သိပ်မကွာပါ။ ယောင်ယောင်လေးပဲ ရှည်ပါသည်။ အတုတ် ကတော့ သိသိသာသာ တုတ်သည်။ သို့သော် သီဟ အဖေလီးမှီဖို့ အပုံကြီးလိုပါသေးသည်။ မဖြူဝင်း ကျေနပ်အားရသွားခြင်းမှာ ကြာကြာလိုးနိင်လို့ဟု သီးဟက မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်။

မဖြူဝင်းက သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အတွင်းခံ အင်းကျီနှင့် ဆွဲဖုံးလိုက်ပြီး အပေါ်ကြယ်သီးများကို အိပ်ရင်း တန်းလန်းမှ တပ်လိုက်သည်။ သူ့ထမီကို ဆွဲဖုံးလိုက်ပြီး လူးလဲထသည်။ ဦးတင်အုံးက သူ့အိပ်ထောင် ထဲမှ အစိတ်တန် တရွက်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။မဖြူဝင်းက အစိတ်တန်ကို လိပ်၍ သူ့ရင်ဘတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ နောက်လဲ …ခံဦးနော်…”

“ အင်းပါ…”

“ ကောင်းတယ်..မဟုတ်လား..”

“ ကောင်းသားပဲ… တော်ရော..ကောင်းလား..”

“ အေး..နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးက အသားထူတော့ လိုးရတာ အရသာ သိပ်ရှိတာပဲ…”

“ တော်ကလဲ ကြာကြာလိုးနိင်တာပဲ…အာဂလူကြီး..ဘာဆေးတွေများ..စားထားလို့လဲ..”

“ စာကလေးနဲ့ ပဒက်နဲ့ ဖေါ်ထားတဲ့ဆေးလေ..ဒီဆေးက အကြာကြီးစိမ်းလိုးနိင်တဲ့ဆေးဟ..”

“ ကျုပ်ကို ဆေးနည်း ပေးစမ်းပါ….အိမ်ကလူက မြန်လွန်းလို့ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ရုံနဲ့ လရေ ထွက်ပြီး လူက ဖလက်ပြသွားပြီ…”

“ အေးပါ… နောက်ရက် လာဦးလေ..ဆေးနည်း ရေးပေးထားမယ်…”

“ ဟုတ်ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့..”

မဖြူဝင်းက သူ့ထမီကို ပြင်ဝတ်သည်။ ထိုအခိုက်ကလေးမှာပင် သီဟက အိမ်အရှေ့ဖက် ဖောင်းတဲ အောက်ရှိ ခုံရှည်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန် အိပ်နေလိုက်သည်။ မဖြူဝင်း သီဟကို မြင်လိုက်တော့ မျက် လုံးပြူးသွားသည်။ စိတ်ထဲ ထူပူသွားသည်။ဦးတင်အုံးလည်း သီးဟကို တွေ့လိုက်ရာ အံ့သြသွားသည်။ သို့သော် ဟန်ဆောင်၍

“ ငါ့တူကြီး… ဘယ်အချိန်က ရောက်နေတာလဲ..”

“ တရေးတောင်ရပြီ… ဘကြီးရ…”

“ ဟေ… ဟုတ်လား.. ဘကြီးကို ခေါ်လိုက်ရောပေါ့…”

“ သိဘူးလေဗျာ… ဘကြီးက အိပ်နေတာ မှတ်လို့…”

သည်တော့မှ မဖြူဝင်း မျက်နာအနေရ သက်သာ သလိုဖြစ်သွား၏။

“ မမ..ဘာလာလုပ်တာလဲ…”

“ မန်ကျီးရွက် လာခူးတာပါကွာ…”

မဖြူဝင်းက ပုဆိုးနှင့်ထုတ်ထားသော မန်ကျီးရွက်များကို ပြလိုက်သည်။

“ ဒီမယ် .. စာ သုံးကောင်..”

သီဟက သူ့ခါးပိုက်ထဲက စာ သုံးကောင်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။

“ အော်…အေး အေး..”

ဦးတင်အုံးက သူ့အိပ်ထောင်ထဲမှ ငါးကျပ်တန်တရွက်နှင့် ကျပ်တန်တရွက် ထုတ်လိုက်ပြီး သီဟကို ပေးသည်။ သီဟက မယူ..

“ မရဘူး ဘကြီး… အခုချိန်ကစပြီး စာ ဈေးတက်သွားပြီ.. တကောင် တဆယ်ပဲ… မဝယ်ချင်နေ.. ကျုပ် က ဦးကြည်စိုး ရောင်းလိုက်မှာ…”

မဖြူဝင်းက သူ့တို့နှစ်ယောက် အရောင်းအဝယ် လုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း အတွေးမျိုးစုံတွေးနေ သည်။ ဘာကြောင့် သီဟ စာဈေးတက်သွားသနည်း။ သူတို့နှစ်ယောက် အခန်းထဲမှာ လိုးအပြီးတွင် စာကလေး အကြောင်းပြောမိကြသည်။ ဒါကိုသိ၍ ဈေးတက်လိုက်သလား။ ဒါပေမယ့် သီဟစကားအရ  ဦးကြည်စိုးကလည်း ကြိုက်ဈေးပေး၍ မှာထားလား။ ဇဝေဇဝါတော့ ဖြစ်သွားမိသည်။

ဦးတင်အုံးက သီဟ တောင်းဆိုသည့်အတိုင်း ဆယ်တန် ၃ ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ သီဟက ဘေး အိပ်ထဲ ကောက်ထည့်ပြီး

“ မမ. မပြန်သေးဘူးလား..”

“ အေး..ပြန်တော့မှာ..”

“ လာ.. သွားကြစို့…သြော် ..ဘကြီး..ဒီမှာ ကျီးကန်း တကောင် ရှိသေးတယ်. ဒါကတော့ ပိုက်ဆံမပေး ပါနဲ့ ကိုယ့်ဘကြီးမို့ အလကား ပေးခဲ့မယ်…ရော့…”

သီဟက ခါးပိုက်ထဲမှာ ရှိနေသော ကျီးကန်းအသေကို စားပွဲပေါ်တင်ထားခဲ့ပြီး မဖြူဝင်းနှင့်အတူ ပြန် လာခဲ့သည်။ စာကလေးတန်ဘိုးကို သူ ကောင်းကောင်းသိလိုက်၏။ ဒီလူကြီးတွေ သူ့ကို ဘာကြောင့် စာကလေးရှာခိုင်းတာ ဘာကြောင့်ဆိုတာ ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် သိလိုက်ပြီ။ သိကြသေးတာပေါ့ ကွာ သီဟတဲ့..ဟေ့..။သီဟနှင့် မဖြူဝင်းတို့ ဦးတင်အုံးခြံထဲက ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ရွာလယ်လောက် အရောက်တွင်

“ ကျွန်တော်က မမကြီးထက် ပိုနေ့တွက် ကိုက်တယ် ငါးကျပ် ပိုရတယ်လေ… ဟား..ဟား…ဟား…”

သီဟစကားကြောင့် မဖြူဝင်း ထိတ်လန့်အံ့သြသွားသည်။ သီဟကိုလည်း မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ကြည့်နေသည်။

“ မကြောက်ပါနဲ့ မမရ… ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး..တကယ်ပြောတာ…ဒါပေမယ့်…”

သီဟက စကားကို မဆက်ဘဲ ရပ်ထားလိုက်ရာ

“ ဘာ..ဘာလဲ….ပြောလေ  မောင်လေး..”

“ မမ… ဖေဖေ့ကို အလိုးခံရမယ်…”

အလွန်ထူးဆန်းသော တောင်းဆိုမှုဖြစ်သည့်အတွက် မဖြူဝင်း အံ့သြသွားသည်။ ပြီးတော့ ပြုံးသွား သည်။ ရင်ထဲက အလုံးကြီးလည်း ကျသွား၏။ သို့သော် သီဟ စိတ်ကူးကို သိချင်၍

“ ဘာလို့ မင်းအဖေအလိုးကို ခံစေချင်တာလဲ…”

“ တနေ့က မမနဲ့ ဦးကြီးစိန်ထွားတို့ လိုးနေကြတာ ချောင်းကြည့်နေတယ်လေ.. မမက ဘီရိုပေါ်က အရက်ပုလင်း ယူလာတော့ မမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အကြီးကြီး ပဲ အသနီကြီးကို ထွက်လို့..”

မဖြူဝင်းက သီဟ စကားကို သဘောကျသွား၏။

“ ဒီတော့ ဘာဖြစ်..”

“ ဘာဖြစ်ရမှာလဲ မမကြီးရ.. ဦးကြီးစိန်ထွားလီးက သေးနေတော့ မမကြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ ဘယ်လိုက်မှာ တုန်း..”

“ အဲဒီတော့…”

“ ဖေဖေ့လီးကြီးက အကြီးကြီး.. ဦးကြီးစိန်ထွားနဲ့ ဘကြီးတင်အုံးလီး ၂ ချောင်းစာ မကဘူး.. ပြီးတော့.. ဂလက်မလောက်ရှည်တယ်.. ကျူပ်က စိတ်နဲ့မှန်းပြီး ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို ပေးစား ကြည့်တယ်.. တကယ် လိုက်တာဗျ…”

“ ဟွန်း… ကိုယ့်ဖက်ကိုယက်တဲ့ လိပ်ကလေး..”

“ ဟာ.. ဘယ်ကယက်ရမှာလဲ မမအတွက် ဥစ္စာ..”

“ အလိုတော်…ဘာဆိုင်လဲ..”

“ ဆိုင်တာပေါ့ဗျ…မမက လီးသေးတော့ အားမရဘူးလေ.. ဖေဖေ့လီးမျိုးနဲ့မှ အားရမှာမို့ အကောင်းအ ကြံပေးတဲ့ဥစ္စာ..”

“ တော့..အဖေနဲ့ ကျုပ်နဲ့က ခင်မှ မခင်သေးဘဲ…”

“ အံမယ် ..မပူနဲ့ သီဟတစ်ယောက်လုံး ရှိတယ်… မမသာ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ထား..ဖေဖေ့ကို  ည လွတ် လိုက်မယ်..”

“ အမယ်.. ဘယ်သူက ခံမယ်ပြောလို့.. လွတ်ရမှာလဲ…ခစ်…ခစ်…ခစ်..”

မဖြူဝင်း သဘောတွေကျ၍ တခစ်ခစ် ရယ်နေသည်။

“ ခံလိုက်ပါ မမရာ…အဟုတ်ကိုပြောတာ ဖေဖေ့လီးကြီးက အကြီးကြီးဗျ…”

“ မမမှ မမြင်ဖူးသေးဘဲ မင်းပြောတာ ယုံရမှာလား..”

“ ရော့ ဟောဒီမယ် ပိုက်ဆံ ၃၀ ယူထား.. ကျုပ်ပြောတဲ့အတိုင်း မဟုတ်ရင် ပြန်မပေးနဲ့.. ဟုတ်ရင်တော့ ၆၀ ပြန်ပေးရမှာ.. ရော့…”

မဖြူဝင်းက သီဟကို မျက်စောင်းလေးထိုး ၍ 

“ တကယ် စိမ်ပြီနော်…”

“ အင်း…တကယ်..”

.....................................................................................................................................

“ တကယ်ပြောတာ…အဖေအဖေ… မဖြူဝင်းက ညလာခဲ့ပါတဲ့..”

သီဟအဖေ ကိုထွန်းတင် မျက်နာမှာ သကာရေတွေ လောင်းထားသလို ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးနှင့် ဖြစ်၏။ ကို ထွန်းတင်လည်း မဖြူဝင်းကို စိတ်ဝင်စားပါသည်။ အိမ်နီးချင်းမို့ အသာရှောင်နေ၏။ စိတ်ကူးနှင့် ပြစ် မှားခဲ့သော ညတွေ မနည်းတော့။ အိမ်က မိန်းမလိုးလျှင်တောင် မဖြူဝင်းအမှတ်နှင့် စိတ်ကူးယဉ် လိုး ခဲ့သည် မဟုတ်လား။

သီဟရွာထဲ လည်နေခိုက် လင်မယားနှစ်ယောက် ချစ်ဗျူဟာခင်းနေကြသည်။ ဒီကောင်က ၈ နာရီ ကျော်မှ ပြန်လာတတ်သည်မို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်စခန်းဖွင့်နေသည်။

ကိုထွန်းတင်က သူ့မိန်းမ စိတ်ကျေနပ်အောင် လိုးပေးပြီးသောအခါ ရေနွေးကြမ်းထဲ အိပ်ဆေးခတ် တိုက်လိုက်၏။ အင်အားစိုက်၍ ခံလိုက်ရသည်မို့ သီဟအမေ ပင်ပန်းသွားသည်။ ဒါ့အပြင် အိပ်ဆေးက သတ္တိပြလိုက်သောအခါ သီဟအမေ တချိုးထဲ အိပ်မောကျသွားပါတော့သည်။ ကိုးနာရီထိုးတော့ ကို ထွန်းတင် မဖြူဝင်းတို့အိမ်ဖက် ကူးခဲ့သည်။ ဦးရေနှင့် ကြက်ဥစပ်ထားသော အရက်တပိုင်းချခဲ့၏။

မဖြူဝင်းတယောက် ကိုထွန်းတင်ကို လည်တဆန့်ဆန့်နှင့် မျှော်နေမိ၏။ သီဟပြောစကားအရပင်  ကြက်သီးထစရာကြီးမို့ ကိုထွန်းတင်လီးကြီးကို စိတ်ကူးနှင့် မှန်းကြည့်ရင်း ရာဂ စိတ်တွေ ထကြွလာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာလည်း မို့မောက်တင်းအာလာသည်။ ကိုယ်တော်ချောက တော်တော်နှင့် ပေါ်မလာ သည်မို့ လူလည်း ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်နေသည်။ ရေမိုးချိုး ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ထားသည်။

မဖြူဝင်းအလှက သန့်ရှင်းဝင်းဖန့်နေပြီး လူကလည်း သမင်လေးလို မြူးကြွနေသည်။ လာခဲ လှသည်မို့ အိမ်နောက် ဖေးထွက် အမျှော် အမှောင်ထဲတွင် တရိပ်ရိပ်လှမ်းလာသော လူရိပ်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ကိုထွန်းတင်က လည်း အိမ်ဒေါင့်တွင် ရပ်နေသော အရိပ်ကို အမှောင်ထဲတွင် ခပ်ရေးရေးမြင်နေရပါ၏။

နှစ်ယောက်သား နီးကပ်လာ၏။ ကိုထွန်းတင်က မဖြူဝင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်း၏။ သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးက သူ့စိတ်ကို နှိုးဆွလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖူးရွနွေးထွေးသော နှုတ်ခမ်း အစုံကို စုပ်လိုက်သည်။ မဖြူဝင်း တကိုယ်လုံး ကျင်စက်နှင့်အတို့ခံရသလို တုန်သွားသည်။ ရင်တော့ ခါးကော့၍ ကိုထွန်းတင် ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော မဖြူဝင်းစိတ်ထဲတွင် နေ့လည်က သီဟစကားကို ကြားယောင်လာ၏။ 

“ ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို ပေးစားကြည့်တယ်.. ဟာ..တကယ်လိုက်တာဗျ…”

မဖြူဝင်း လက်တွေက တောင်စပြုနေသော လီးတန်ကြီးကိုစမ်းမိ၏။ နှလုံးသွေးတွေ ဒိန်းကနဲ ဆောင့် ခုန်သွားသည်။ အမယ်လေး မတမိရုံတမယ် တုတ်လိုက်သည့်လီးကြီးက လက်တဆုပ်မက။ လီးတန် အရင်းကနေ အောက်သို့ပွတ်ဆွဲကြည့်သည်။ သည်တခါ အမလေးတမိ၏။ သို့သော် စိတ်ထဲမှာမို့ ကိုထွန်းတင် မကြားပါ။ကိုထွန်းတင်က မဖြူဝင်းလက်ကိုဆွဲပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေးမေးလိုက်၏။

“ ဘယ်နေရာ လုပ်ကြမလဲ..”

“ အောက်ထပ် အနောက်ခန်းထဲလေ..”

“ အဖွားကြီးရော…”

“ သိုးနေတာ ကြာပေါ့..”

“ စိတ်ချရပါ့မလား…”

“ စိတ်ချရပါတယ်… သောက်နေကျဆေးထဲ အိပ်ဆေးထည့်ထားတာ သူ့ဘေးမှာ ကပ်လိုးနေရင်တောင် သိမှာ မဟုတ်ဘူး..အဟင်း…ဟင်း…”

ကိုထွန်းတင်က မြေကြီးပေါ် ဖင်ချထိုင်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို စင်းကာ ခပ်ကားကား လုပ်ထားရင်း ပုဆိုးကို မလှန်လိုက်ပြီး

“ ဖြူဝင်း ထမီလှန်လိုက်.. ပြီးတော့ အကိုကြီးလီးပေါ် ခွထိုင်ပြီး နှင့်စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိရောက် အောင်သွင်းလိုက်..”

မဖြူဝင်းက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ သူ့ထမီကို ခါးအလယ်အထိ ပင့်လှန်လိုက်သည်။ အမှောင် ထဲ မှာမို့ မျက်နာပူ ရှက်သွေးဖျန်းစရာမလိုဘူးလေ။ ထို့နောက် ကိုထွန်းတင်ပေါင်နှစ်လုံးပေါ် ခွထိုင်လိုက် ပြီး လီးကြီးကိုစမ်းကာ စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ထားလိုက်သည်။

ဒစ်နွေးနွေးကြီးက အဖုတ်ဝသို့ တိုးဝင်လာသည်။ ခံချင်စိတ်ကလည်းပြင်းပြ။ အဖုတ်ကြီးကလည်း အ လွန်အမင်းရွကြွ။ စောက်ရေတွေကလည်း ဗွက်ထနေသဖြင့် မဖြူဝင်းက တဖြေးဖြေးချင်း ဖိဖိထိုင်လိုက် ရာ လီးကြီးက တရစ်ခြင်း ဝင်နေသည်။

“ ဗြစ်…ဖွိ…ဖွတ်..ဗြစ်…ဗြစ်…ဖွိ…ဖွတ်..”

“ ကျွတ်…ကျွတ်…အား…အ…ကျွတ်…ရှီး…အ..”

ဤမျှကြီးမားသော လီးမျိုး သူ့တသက် မခံဘူးသေး… ကောင်းလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း.. တကိုယ်လုံး တ ဖြိုးဖြိုးတဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေသည်။ လီးကြီးအဆုံး ထိဝင်သွားသောအခါ..

“ ဖြူဝင်း…အကိုကြီးလည်ပင်းကို ဖက်ထား..မတ်တပ်ရပ်မှာနော်…ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ခါး ချိတ်ထားအုံး…”

မဖြူဝင်းက ကိုထွန်းတင် ပြောသည့်အတိုင်းလုပ်ပေးသည်။ ကိုထွန်းတင်က ဘယ်လက်နှင့်ညာခြေ ထောက်ကို အားယူထောက်ရင်း ဆတ်ကနဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ လီးတံကြီးမြုပ်လျှက်သားနှင့် မဖြူဝင်းတကိုယ်လုံး မြောက်ပါလာသည်။ ကိုထွန်းတင်က ထိုအတိုင်းပွေ့ချီ၍ အိမ်အောက်ထပ် အနောက်ခန်းဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်သွားသည်။ ဘယ်တုံးကမှ မကြုံဖူးသေးသော အရသာထူးကြီးကို ခံစားရင်း မဖြူဝင်း တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် ပါလာသည်။ အခန်းတွင်းရှိ ပုတ်ကြီးဘေးတွင် ဝပ်လျှက်ချောင်းနေ သော သီဟကို ဘယ်သူမှ မသိကြ။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။