မ‌အေး (စ/ဆုံး)

မ‌အေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်‌‌ကျော်‌

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

မိုးတစ်စိမ့်စိမ့် ရွာနေသည်။ နေ့စဉ်ရက်ဆက် ရွာနေသည်မှာ တစ်ပါတ်ကျော်ပြီ။ မိုးအေးအေးမှာ အနားမယူပဲ လင်ဖြစ်သူက သုံးဘီးဆိုင်ကယ် အော်ဒါရပြီး လိုက်သွားသဖြင့် စောင်ခြုံထဲ ကွေးနေဆဲ ။ ကုတင်ပေါ် အိကနဲ ဖြစ်သားပြီး တစ်ယောက်ယောက် တက်လာတာကို သိလိုက်ချိန် အနောက်မှ သိုင်းဖက်လာသောလက်အစုံက မအေး၏ နို့အုံထွားထွားကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပေးတာ ခံလိုက်ရသည်။

ဒီအချိန်..ဒီအိမ်မှာ..ဒါဘယ်သူလဲဆိုတာ လှည့်ကြည့်နေစရာ မလိုပါ..။ မအေးသိပြီး ဖြစ်ပါသည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံး စောင်ခြုံထဲ ရောက်လာပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ခံလိုက်ရသည့်အပြင် ဆူဖြိုးဖွံ့ထွားသည့် ဖင်ဆုံကြားကို လီးကြီးတစ်ချောင်း အမြောင်းလိုက် ကပ်ဖိတေ့ပွတ်ခြင်း ခံလိုက်ရတော့ ပိုပြီး သေချာသွားသည်။

" အဖေနော်...ဒီလီးကြီးက အမြဲတောင်နေတာ..မနက်ကလဲ အသေ လိုးပြီးသွားပြီ..စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့လရည်တွေတောင် မခြောက်လောက်သေးဘူး...ခ်ခ်..ခုလဲ မာတင်းနေတာပဲ..ဖင်ထဲလဲ ဝင်သွားပါဦးမယ်..ခ်ခ်"

" သူ့လမ်းသူ သိပါတယ် သမီးရယ်...မျက်စေ့တစ်လုံးထဲ ရှိပေမယ့် ဘယ်တုန်းက လမ်းမှားဖူးလို့လဲ.သမီးအသိဆုံးပါကွာ.."

ပြောပြောဆိုဆို နို့နယ်နေသည့် အဖေ့လက်ကြီးက အောက်ကိုလျေှာဆင်းသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချက်နှိုက်ခါ ထမီကိုပေါင်ပေါ်မှ ဆွဲဆွဲတင်နေပြန်သည်။ မအေးက အဖေ့လက်ကို ပြန်အုပ်ကိုင်ဟန့်တားထားပြီး..

" တကယ် လိုးဦးမလို့လား အဖေရဲ့..ဆွရုံဆ ွပြီး ထ,မသွားနဲ့နော်..စိတ်တိုတယ်.. တံခါးတွေရော ပိတ်ပြီးပလား.."

" ပိတ်ပြီးမှလာတာပါ သမီးရယ်...အဖေက သမီးအားရအောင်...ဝ,အောင် လိုးပေးမှာ..စိတ်ချ "

မအေး လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး အဖေ့လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကြည့်သည်..။

" ခ်ခ်...ပုဆိုးတောင် ချွတ်ထားပြီးပြီ..ဒို့အဖေ လုပ်ချက်ကတော့...စွပ်ကျယ်ပါ ချွတ်လိုက် အဖေ..လိုးနေရင်း လျော့လျော့ကျလာလို့ ပြန်တင်နေရရင် အလိုးခံရတာ အလွန်ဇိမ်ပျက်တယ်"

မအေးက အသက်အစိတ်ခန့်ရှိပြီး လင်ရတာ ငါးနှစ်ပြည့်တော့မည်။ ကလေး မရှိသေး။ လင်ရပြီးမှ ပိုပို၍ ကိတ်လာသည်။ နို့ကြီးတွေက အုန်းသီးလုံးကြီးတွေလို မို့မောက်ဝန်းဝိုင်း ဆူဖြိုးတက်နေပြီး ဘယ်ဘော်လီဘရာစီယာဝတ်ဝတ်..လုံအောင်မဖုံးနိုင်။

အကြောစိမ်းစိမ်းများ ယှက်သန်းနေသည့် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား နို့အုံသားနုများလျှံထွက်နေလေ့ရှိသည်။ ဗိုက်သားချပ်ချပ်မို့ နို့အုံကြီးတွေက အမြင်ပိုထင်းသည်။ ယောင်္ကျားတွေက အလွန်ကြည့်ကြတာကြောင့် ကြာတော့ရှပ်အင်္ကျီတွေ..တီရှပ်..စပို့ရှပ်တွေ ပဲ ဝတ်တော့သည်။

အောက်ကို ဆက်ဆင်း..ခါးကထွာဆိုင်မကပေမယ့် ဖင်ကားကြီးကြောင့် ရှိရင်းထက် ပိုသေးသည်ဟု ထင်ရသည်။ ဖင်လုံးကြ ွကြွဖောင်းဖောင်း အိအိကြီးတွေ ကြောင့် လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတတ်သည်။ အရပ်က သိပ်မမြင့်..အများဆုံး ၅ ပေ ၃ လက်မပေါ့..။ အရပ်သိပ်မမြင့်တော့ ဖင်ပိုကြီးသည်ထင်ရပြီး ဆီးပုံးကလည်း ချပ်ယပ်နေသည်မို့ ဖင်လုံးက အနောက်သို့ ဖူးထွက်နေသယောင်။

ပေါင်တန်ကြီးတွေက တုတ်ခိုင်သွယ်တန်းသည်။ ဘယ်တော့မှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ..စကတ်ဝတ်လေ့ မရှိ။ ရိုးရိုးထမီကိုသာ စွဲစွဲမြဲမြဲဝတ်ပြီး နှာကြီးသည့် အလျောက် လူအများရှေ့ ထမီပြင်ဝတ်ပြရတာကို အလွန်ဝါသနာပါသူ ဖြစ်သည်။ မအေး နှာကြီးချက်က အောချယူရမည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက လီးကိုင်ရတာပျော်သည်။ ဆယ်နှစ်သမီးလောက်ရောက်တော့ လူလစ်လစ်မလစ်လစ် ပုဆိုးဆွဲချွတ်တတ်လာသည်။ လူရှေ့ရှောင်ကြဉ်ရမယ်လို့လဲ နားမလည်သေး။

အဖေက နားရင်းရိုက်ပြီး တားယူရသည်။ နောက်ပိုင်းတော့ အဖေသနားသွားပြီး သူ့အနားခေါ်ထားလေ့ရှိသည်အထိ လီးဝါသနာပါသည်။ အပြစ်ပြောလို့လဲ မဖြစ်။ တကယ်တော့ အမေ အဖေတို့ လူကွယ်ရာမှာနောက်ကြ စ,ကြတာကိုမြင်ပြီး အတုယူလိုက်လုပ်တာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

သူ့အောက် အငယ်အမွှာလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ လီးလေးတွေများဆို သူ့မှာ စုပ်လိုက်ရတာ နေ့တိုင်း..။ ညီမလေးတစ်ယောက် ရှိသေးပေမယ့် မောင်လေးတွေလောက် မချစ်သလိုပါ။ နောက်တော့ အဖေ့အနား ကပ်နေခွင့်ရပြီး အဖေ့လီးကို ကိုင်သည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ အဖေက လက်ကို တွန်းဖယ်သည်။ မအေးက ဇွဲမလျော့ပဲ ဆက်ကြိုးစားတော့ ကိုင်ခွင့်ပြုလာသည်။

လူကြားထဲ မကိုင်ရဘူး ဟု တိုးတိုး မှာထား၍ မအေး နားလည်လာပြီး လူမရှိမှ ကိုင်တော့သည်။ ကိုင်ဖန်များတော့ နားလည်လာပြီး ဒစ်ကြီးကို ပွတ်နယ် ဆော့ကစားတတ်လာတာက အစ လရည် ထွက်တတ်တာတွေ  ဂွင်းတိုက်ပေးတာတွေ..လီးစုပ်တာတွေ ကွျမ်းကျင်အဆင့်ထိ အောင်မြင်ခဲ့ရုံမက....ဆယ့်လေးနှစ်သမီးမှာပဲ အလိုးခံလိုက်ရသည်။

လိုးတာကလဲ အဖေပါပဲ။ ဆယ်နှစ်သမီး ကျော်ကျော်လောက်က စ,ပြီး မအေးက လီးကိုင်..အဖေက နို့ကိုင်...ဒီက ဇာတ်လမ်းစ,ခဲ့တာ..ဒီအဖေမှ မလိုးရင် ဘယ်သူက ကြားဝင်လိုးလို့်ရပါ့မလဲ ။ ဆယ့်လေးနှစ်သမီးဖြစ်လာတော့..သွေးသား သဘာဝ အပျိုဖြစ်လာတာရော..မျိုးရိုးဗီဇ သဘာဝရော..အဖေ ဆွဲတာ ကိုင်တာ.စို့ပေးတာတွေရော....အကြောင်းစုံပေါင်းပြီး မအေးနို့တေ ွ ကြီးလာသည်၊ ဖူးကားမို့တက်လာသည်မှာ သူ့အသက်နှင့် မမျှချင်တော့။

ဖင်လေး က ဖင်ကြီး ဖြစ်လာသည်။ ခုလောက်တော့ မကိတ်သေး။ အဲဒီမှာ လူတကာဝိုင်းမျက်စောင်းထိုးလာတော့..မအေး အဖေ့ကို ပေါ်တင် ဖွင့်ပြောပြီး အလိုးခံပစ်တော့သည်။ အဖေက သေသေချာချာနှူးပြီး နှပ်ပြီးမှ လိုးတော့ မအေး စွဲသွားသည်။

ပြဲလည်းမပြဲ..ကွဲလည်းမကွဲ..။ သွေးတော့ နည်းနည်း ထွက်တာပေါ့လေ..။ သားအဖဆိုတော့ ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ်..လစ်တိုင်း လိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ အမေကလည်း အဖေ လစ်လျင်လစ်သလို ကုန်းတတ်သူမို့ သိနေလည်းဘာမှမပြော..။

...............................................................................................

အလိုးခံပြီးမှ သွေးသားတွေ တက်လာပြီး တစ်နေ့တစ်ခြား ပိုပိုကိတ်လာသည်။ လီးနဲ့ဓာတ်တည့်သည်ပဲ ဆိုရမလားမသိ။ ဘာဆေးမှ မယ်မယ်ရရ မစားခဲ့ရပါပဲ ဗိုက်မကြီးခဲ့ပါ။ ဒီနေ့ထိလည်း ဗိုက်မကြီး။ လီးလည်းတော်တော်များများ အလိုးခံခဲ့ပြီးပြီ။

အမြဲပင်တိုင် လိုးတာကတော့ လင်ဖြစ်သူ ကိုမြသန်းနှင့် အဖေပဲပေါ့။ အမွှာမောင်လေး နှစ်ယောက်လည်းရံဖန်ရံခါလာ လိုးကြပါသည်။ မအေးကလည်း လစ်လျင်လစ်သလို အလိုးခံချင်သည်။ အဖေလိုးလာတာတောင် ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ လိုးနည်းပေါင်းလည်း စုံပြီ။ ကိုမြသန်းတောင် အဖေ့လို နည်းမျိူးစုံ မလိုးပေးတတ်ပါ။

မနက်ကလည်း ကိုမြသန်း ဆိုင်ကယ်ထွက်သွားသံ ကြားကြားချင်း.လာလိုးသွားပြီးပြီ။ တစ်ချီတည်းပင် မက,..နှစ်ချီလိုးသွားသည်။ တစ်အိမ်တည်းနေပေမယ့် အပေါ်ထပ်နှင့်အောက်ထပ်ပါ။ အဖေတို့ လင်မယားနှင့် ညီမလေးက အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ပြီး မအေးတို့ လင်မယားက အောက်ထပ်မှာ အိပ်ကြသည်။ အခု ဘာမှမကြာသေး..ထပ်လိုးပြန်ပြီ ဆိုတော့ အမေ့ကို လိုးမှလိုးခဲ့ရဲ့လားလို့တောင် တွေးမိသေးသည်။

" အမေ့ရော..မလိုးခဲ့ဘူးလား အဖေ.."

" တစ်ချီပေးပြီးပါ ပြီးသမီးရဲ့..မျော့တောင် နေပြီ ထင်ပါရဲ့.."

" ခ်ခ်..အမေလား မျော့မှာ..ဝေးသေး..အာ..အင့် အဖေရယ်...ပြောပြောဆိုဆို အဲလိုလေး လိုးပစ်နော်..ခ်ခ်...အင့်...အင့်..အင့်..အာ့..အင့်.."

မအေး စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့လီးကြီးက ရှောကနဲ ထိုးဝင်လာမှ အရသာကို မှိန်းယူပြီး စောက်ပတ်က အလိုလို ညှစ်ဆွဲနေမိသည်။ အဖေ့လီးဖြင့် ဆယ်နှစ်ကျော် အလိုးခံထားပြီးသား ဖြစ်၍ အထာကွျမ်းနေပါပြီ။

ဖင်ကြီးတွေ ကော့ကော့တင်ပေးပြီး အဖေ့ကို ဆွပေးလိုက်မှ အဖေက အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတတ်သည်။အသာငြိမ်ခံနေလျင်မျှောပြီး လိုးနေလေ့ရှိသည့် အဖေ့သဘောကို သိနေသည့်အလျောက် ကော့တင်ပေးလိုက်သည်။

အဖေက မအေး ခြေကျင်းဝတ်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး မအေး ခေါင်းနှင့်ထိအောင် တွန်းတင်ပစ်သည်။ ဖင်ကြီးမှာ အိပ်ယာကလွတ်ထွက်နေပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး ပွင့်နေမှ အဖေကဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ပြီး လီးကြီး တေ့သွင်းကာ အသေထောင်းသည်။ မအေး မကော့နိုင်တော့ပါ။ စောက်ပတ်ကတော့ အချိန်ပြည့် ဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။ ထောင်းချက်က ရက်စက်သည်။ဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲ ဆက်ခါဆက်ခါ ထောင်းသည်။

" အာ့..အာ့..အင့်..အိ..အဖေ..အဖေ..ဆောင့်.အာ့..ဆောင့်..လိုး.အဖေ..လိုး..အင့်..ပြွတ်ဖောင်း..စွတ်စွတ်.ဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း..ဆောင့်..ရတယ်...ဆောင့်အဖေ..ဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..စွတ် ဖောင်း.."

ကောင်းလွန်းလို့ မအေး စောက်ရည်တွေ ရွှဲလိုက်လာသည်။ လီးက တစ်နင့်တစ်ပိုး ကြမ်းကြမ်းကြီး ဝင်ချလာပြီး ရမ်းပြီး ပြန်ဆွဲထုတ်သွားတော့ အီကနဲဆိမ့်ကနဲ လှိုက်လှိုက်ဖိုကျန်ခဲ့သည်။ နောက်တစ်ချက်ကအလျင်အမြန် ဆောင့်လိုးမည်မှန်းသိနေ၍ စောင့်မျှော်နေဖို့ မလို။ အဖေ့ကုတ်ပိုးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် သိုင်းယူဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို အားရှိပါးရှိ စုပ်ထားပေးလိုက်ပြီး စောက်ရည်တွေ ညှစ်ညှစ်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ...အချက်လေးငါးဆယ် ဆက်ဆောင့်ပေးလာတော့ မအေးတစ်ချီပြီးသွားသည်။ကော့လန်ပျံပြီး အဖေ့ကို အာရပါးရ ဆဲပစ်တော့..အဖေက သေလုအောင် ဆောင့်လိုးသည်။

" အာ့ အာ့...သမီးပြီးပြီ အဖေရဲ့..အား..အား..ငါလိုးမ အဖေရဲ့..အင့်..ငါ့စောက်ပတ်လိုးတဲ့...အဖေရဲ့.အင့်.. အင့်..လိုးဟဲ့..အင့်..လိုး..အာ့..ငါလိုးတဲ့ အဖေ..အင့်..ငါ့စောက်ပတ် လိုးလို့ မဝ,နိုင်ဘူး..အာ့..အင့်..လိုးဟဲ့အင့်..လိုး..အင့်..သေအောင်လိုး..အာ့..အား အောင်မယ်လေး..လရည်ထွက်ပီမလား..အင့်..အင့်.ထည့်ထည့်...စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်အောင်ထည့်..အာ့အာ့...အာ့..ဟူး........."

တော်တော်ကြီးကြာမှ အဖေက ခြေထောက်တေ ွပြန်လွှတ်ပေးသည်။ သူ့လီးရည်တွေရော..မအေး စောက်ရည်တွေပါ..စောက်ပတ်ထဲက အံထွက်နေသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးနှင် ဂွေးဥတွေပါ အရည်တွေ ရွှဲပြီးပြောင်လက်နေသည့်အပြင် လီးတန်ကြီးမှာ မအေး၏ စောက်ရည်အနှစ်တွေ တွဲကပ်နေကြသည်။ မအေးကတစ်တောင် နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး သေသေချာချာစိုက်ကြည့်နေမှ အဖေက လီးကို စောက်ပတ်ထဲကဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်သည်။

ဒစ်ဖူးကြီး စောက်ပတ် အပြင်ရောက်တော့..စောက်ပတ်က နှုက်ဆက်စကား ဆိုလိုက်သေးသည်။ ပလွတ်..ပွတ်..ပွတ်..ပွတ်..တဲ့ ။ ဒီတော့မှ ခေါင်‌းအုံးပေါ် ပစ်ကျသွားပြီး မှိန်းနေမိသည်။ အဖေက မအေး နံဘေး လှဲအိပ်လိုက်ပြီး နို့အုံကြီးပေါ် လက်တစ်ဖက်တင် ကစားနေသည်။

အသက်ရှူ သံတွေ ပြင်းနေပြီး ချွေးတွေလည်း ပျံနေသဖြင့် အဖေ့နဖူးပြင်..မျက်နှာ..ရင်ဘတ်တွေကို ချွေးသုပ်ပေးနေမိသည်။ လီးကိုလည်း ထမီကောက်ယူပြီး ပြောင်သွားအောင် သုပ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကိုတော့ မသုပ်တော့ပါ။ လီးရည်တွေ စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်နေတာ စောက်ပတ်ထဲက ပလွက်ပလွက်နဲ့အသံပေးပြီး ပြန်ထွက်သွားတာကို မအေးအလွန်ကြိုက်သည်။ မလွှဲသာမှသာ သုပ်ပစ်လေ့ရှိသည်။

" အားရလား အဖေ.."

" ကောင်းတယ်သမီး...သမီးက အပေးကောင်းတယ်..အဖေ အားရတယ်.."

" ဟွန့်....အားလဲ ရပါဦးမှ...ဒီမှာ စောက်ပတ်ထဲ ငါးလွှတ်ကူးခိုင်းရတော့မယ်..အဖေ့လီးရည်တွေ "

" ဟီး...ဒီငါးရံ့ကြီး လွှတ်ပေးလိုက်မယ်လေ.."

" တော်ပါ...ဒီတစ်မနက် သုံးခါရှိနေပြီ..မိုးအေးတာ အကြောင်းပြပြီး ကိုယ့်သမီးကိုယ် လာလိုးနေတာ အပေါ်မှာ သူ့မိန်းမလိုးပါ့လား.."

" ထွေးထွေး ရှိတယ်လေ..သမီးရဲ့..လိုးမဖြစ်လို့ပေါ့..."

" ခ်ခ်...ထွေးထွေးပါ လိုးပစ်...တူးဘိုင်ဝမ်း..ခ်ခ်..လိုးပစ်...အဖေ မလိုးရင် သူများလိုးသွားမှာပဲ..ထွေးကလဲ...အရွ...အကိတ်..ခ်ခ်..မအေတူ..အစ်မတူ..မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့ရွတာ...ခ်ခ်.."

...................................................................................................................

နေ့လည်တော့ ထမင်းစား နောက်ကျနေသည်။ အဖေလိုးပြီး ထွက်သွားတော့ ခဏရယ်လို့ မှေးလိုက်မိတာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ထမင်းစားသောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ ကိုကြီးရောက်နေပြီး အမေနှင့်ဧည့်ခန်းမှာ စကားပြောနေတာတွေ့ရသည်။

ကိုကြီးက အမွှာ ညီအစ်ကိုထဲမှာ အကြီး။ အသက် ၂၂ နှစ်ကျော် ၂၃ နှစ်တော့ ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်ကျပြီးယောက္ခမအိမ် လိုက်နေသဖြင့် သိပ်မတွေ့ရ။ အိမ်လာလည်မှ တွေ့ရတတ်သည်။ ယောက္ခမအိမ်လိုက်နေပြီးပန်းပဲ..သံဖြူ လုပ်ငန်းလုပ်သူမို့ အလုပ်လည်း မနားရပါ။ ခုတော့ မိုးရွာနေလို့ အလုပ်ပါးနေပုံ ရသည်။ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး အမေ့ဘေးက ဆက်တီမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း စကားစမြည် ပြောကြသည်။

အမေက များများပြောပြီး မအေးက တစ်ခွန်းတစ်လေ ဝင်ပြောရုံမျှပါ။ ခဏကြာတော့ ထွေးထွေး အောက်ထပ်ဆင်းလာတာ တွေ့၍ အမေက လှည့်စကားပြောစဉ်..ကိုကြီးက စပ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် ပုဆိုးဟ,ပြသည်။ မအေး လှမ်းကြည့်တော့..ကိုကြီးလီးကြီးက ငေါက်တောက်ငေါက်တောက် လှုပ်ပြနေသည်။

မအေး မျက်နှာရှုံ့ပြီး မျက်စေ့ပြူးပြတော့ ကိုကြီးက မျက်စေ့ တစ်ဖက်မှိတ်ပြီး လက်ညှိုးထောင်ပြသည်။သဘောက..တစ်ခါလောက် ပေးလိုးပါ..ဆိုတဲ့ သဘော..။ မအေးက လက်ချောင်း တစ်ချောင်းပြလိုက် နှစ်ချောင်းပြလိုက်ဖြင်‌့ တစ်ချီလား နှစ်ချီလား သေချာအောင် မေးတော့ ကိုကြီးက တစ်ချောင်းပဲ ဆက်ကာ ဆက်ကာ ထောင်ပြသည်။ ဒါဆို တစ်ချီတည်းပေါ့..။

ခ်ခ်...မအေး ခေါင်းနှစ်ချက် ဆက်ညိတ်‌ပြလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်စောင့်နေလိုက်သည်။ ရှပ်အင်္ကျီကိုအပေါ် ကြယ်သီးနှစ်လုံးပဲ ခန်တပ်ထားပြီး ကျန်ကြယ်သီးတေ ွဖြုတ်ထားလိုက်သည်။ အမေက စကားနဲနဲပြောနေသေး၍ မအေး စောက်စေ့ကို ဖွဖွ ပွတ်ရင်း စာင့်နေမိသည်‌။

ကိုကြီးနှင့် လိုးဖြစ်ခဲ့တာတော့ မကြာလှသေးပါ။ သူဆယ်တန်းကျပြီး ယောင်လည်လည် ဖြစ်နေတုန်းစိတ်ဓာတ် ကျမှာစိုး၍ အားပေးမိရာက စောက်ပတ်ပါ ပေးလိုးပစ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်ကယ်တော့ ကိုကြီး မအေးကို လိုးချင်နေခဲ့တာ ကကြာပြီ ဖြစ်သည်။ မအေးနို့ကြီးတွေ..ဖင်ကြီးတွေကို ကိုကြီးငမ်းနေတာ အသိသာကြီးပါ။ အိမ်သာသွားသွား..ရေချိုးသွားသွား ကိုကြီး မယောင်မလည် လာလာချောင်းတတ်တာ မအေး သိသည်။

တစ်ခါတစ်လေ..နို့ဖော်ပြတာတို့..အောက်စ,လွှတ်ပြတာတို့ မသိမသာ စမ်းကြည့်တော့ ကိုကြီးမနေနိုင်။အိမ်သာထဲ ဂွင်းပြေးတိုက်ရတာ ခဏခဏ။ မအေး ထမီလှန်းထားလျင်လည်း..ထမီတန်းမှာတင် ထမီဖြင့်လီးကို ဆုပ်၍ဂွင်း တိုက်တာကို မအေးချောင်းကြည့်မြင်တွေ့ဖူးသည်။

ဒါပေမယ့် မအေး လမ်းမဖွင့်ပေးခဲ့ပါ။ အဖေ တစ်ယောက်လုံးက လိုးပေးနေမှတော့ မအေး အတွက် ပြည့်စုံနေခဲ့ပြီ။ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကျ တဲ့ နောက်တော့ သနားပြီး မအေး စိတ်လျှော့ရသည်။ မတော်..ပျက်စီးသွားရင်...စစ်ထဲဝင်သွားရင်..ဆေးစွဲသွားရင်..အခက်။ အမျိုးမျိုးတွေးပြီး မောင်လေးကို ဖက်ခါ နှစ်သိမ့်ပေးခဲ့သည်။ ကိုကြီးက မအေး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်တော့...နို့ကြီးတွေနှင့်ပါး ကပ်ပြီးဖက်ခါ နှစ်သိမ့်ပေးမိသည်။ အင်း...နို့အုံကြီးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနှင့် မထိခလုတ်...ထိခလုတ် လုပ်နေတာပဲ မှတ်မိတော့သည်။

နမ်းတော့လည်း မငြင်းဆန်မိခဲ့ဘူးလား..ငြင်းဆန်မိခဲ့သလား မမှတ်မိနိုင်တော့..။ အသိစိတ် ဝင်လာသည့်ခဏတာမှာ ကိုကြီးက မအေးအပေါ် မှောက်လျက်....လီးကြီးက မအေးစောက်ပတ်ထဲမှာ အဆုံးထိ ဝင်နေပြီ။ဒီတော့လဲ...အရသာ သိနေပြီးသားမို့..ဟန်ဆောင်မှုလေးနဲ့တောင် မရုံးဖယ်မိပါ။ ဆက်လိုး...ပေါ့။

ကော့များတောင် ကော့ပေးလိုက်သေးသည်။ ထူးဘူးလေ...လိုးမယ့်လိုးလဲ ကောင်းအောင်တော့ လိုးသွားပေါ့....။ အဲဒီတုန်းကတော့ လီးမချွတ်ပဲ နှစ်ချီဆက်လိုးသွားသည်။ လီးရည်တွေလည်း ဖတ်ဖတ်နစ်စိုရွှဲကုန်သည်။ ခ်ခ်..နောက်တော့ အလစ်ချောင်းပြီး လာလာလိုးသည်။

မအေးက လင်ယူလိုက်မှ သူလည်း မိန်းမယူပြီး ယောက္ခမအိမ် လိုက်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဒါလည်း အားလျင်အားသလို အိမ်လာလာချောင်းသည်။ ကိုမြသန်းမရှိတဲ့ နေ့နှင့်ကြုံလျင်တော့ အလိုးခံလိုက်ပါသည်။ မောင်နှစ်မပဲလေ..။ သိပ်တော့ မကြာပါ။ ကိုကြီး အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ချက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်။ မအေးနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပြီး နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ နယ်သည်။

မအေးက စောက်ရည်ရွှဲနှင့်နေပြီမို့ ပုဆိုးပေါ်က သူ့လီးကြီးကို စမ်းကြည့်တော့ ဆတ်‌ဆတ်‌ တုန်နေတာ တွေ့ရသည်။ သူ့လီးက အဖေ့လီးထက် ယောင်ယောင်လေးသေးသည်။ ဘာမှတော့ သိပ်မကွာပါ။ ခြောက်လက်မကျော်တွေချည့်ပါပဲ။

" နင် တအားထန်နေပြီ ကိုကြီး..ထိန်းထားလေ "

" ငါမထိန်းန်ုင်ဘူး မကြီးရာ..နင့်ကို တအားအောင့်မေ့တယ်..နင့်ဖင်ကြီးကို ငါတအား လွမ်းတယ်..စောက်ပတ်ကြီးလဲ လိုးချငိတယ်ဟာ...မြင်ရတော့ ပိုဆိုးလာတယ်"

မအေးစိတ် မကောင်းနိုင်ပါ။ ပြောတုန်းက တစ်ခါထဲ လိုးမည်ဆိုပေမယ့် နှစ်ခါလိုးရင်လဲ ခံလိုက်မည် ဟုလျေှာ့ပေါ့တွေး ပေးလိုက်သည်။

" ကဲ..လာ..လိုးရအောင်...နင်သိပ်ထန်နေရင် ငါမြင်းစီးပေးမယ်...ဖြစ်မလား.."

" ငါ ဆောင့်လိုးချင်တယ်ဟာ..နေပေ့စေတော့"

မအေး အင်္ကျီကြယ်သီးတေ ွဖြုတ်ပြီး ဟင်းလင်းဖွင့် ထမီလှန်ဒူးထောင်ပြီး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ကားထားပေးလိုက်သည်။ စောက်မွေးရိတ်ထားခါစ,မို့ စောက်ပတ် ဝင်းဝင်းကြီးက နခမ်းသားတွေ ဖွင့်ပြီး လီးကို မျှော်နေသည်။

ကိုကြီးပေါင်ကြားမှာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဒူးနှင့်တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့ သူ့ခါးကို မအေး ခြေထောက်တွေဖြင့် ခွပြီးဆွဲယူလိုက်သည်။ ကိုကြီးကလီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ မအေးစောက်ခေါင်းမှာ တေ့ပြီးမှ နို့အုံကြီးတွေကို အခြေကစုံကိုင်ဆွဲပြီး ဆောင့်သွင်းသည်။ မအေး၏ ခြေထောက်ဆွဲအားနဲ့ ကိုကြီးဆောင့်အားတို့အချိန်ကိုက်ကွက်တိ ဖြစ်ပြီး လီးကြီးက ရှောကနဲ ဖြောင့်ဖြောင့်ဝင်‌သွားသည်။ ချောင်ချောင်ချိချိတော့ မဟုတ်ပါ။ စေးစေးပိုင်ပိုင်မို့ ထိထိမိမိ လိုး၍ ကောင်းပါသည်။

မအေးက လီးဝင်ပြီဆိုလျင် ထိန်းထားနိုင်သည့် စွမ်းအား မရှိ။ စိတ်လွှတ်ပြီး အားရပါးရ အလိုးခံတတ်သူဖြစ်သည်။ ကိုကြီးကလည်း အိမ်ထောင်သည် လိုးနေကျဖြစ်၍ အထာတော် နပ်ပါသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်အစ်မ ကိုယ်လိုးနေရတာက ဘယ်အရသာနှင့်မှ မတူ။ ဘယ်မိန်းမနှင့်မှ မတူ။ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး အသေဆောင့်လိုးတော့ နာရီဝက်ခန့်ပဲ လိုးပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထွက်သည်။ မအေးကလည်း အခြေအနေကို ကြိုသိနေပြီးဖြစ်၍ စ,လိုးကတည်းက ကိုကြီးနှင့်အမီပြီးဖို့ ကြမ်းနှင့်နေပြီး ဖြစ်သည်။ ကိုကြီး လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ချိန်မှာ သူလည်းတစ်ချီပြီးသည်နှင့် ကွက်တိ။ မောင်နှစ်မနှစ်‌ယောက် ခဏမျှ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားမိကြသည်။

.................................................................................

" နင် ထပ်လိုးဦးမလား ကိုကြီး..".

" ခ်ခ်...နင်ခံချင်နေတာ မဟုတ်လား..နင် မဝ,ဘူး မဟုတ်လား..နင့်အကြောင်း ငါသိတယ်"

" မဟုတ်ဘူးဟဲ့...နင့်ကို သနားလို့...".

" ရပြီ...ငါအလွမ်းပြေသွားပြီ...အချိန်လဲ သိပ်မရပါဘူး...အမေနဲ့ စကားပြောတာ များသွားတယ်.."

" သဘော...အဲဆိုလဲ ထ,တော့...".

ကိုကြီး ခဏလေးပဲ ထိုင်ပြီး ပြန်သွားပါသည်။ အဖေ ဆင်းလာတော့ ကိုကြီးပြန်သွားပြီ။ အဖေ့ အတွက် ရည်စူးပြီး အိမ်သာထဲ ဝင်ကာ စောက်ပတ်ကို သေသေချာချာ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ပြောင်အာင် ဆေးလိုက်သည်။ အဖေက ဘာဂျာမှုတ်ချင် မှုတ်ပေးတတ်သည်။ အိမ်သာကပြန်ထွက်လာတော့ အမေ အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာသည်။ ပြင်ထားဆင်ထားသည်မှာ အသက်လေးဆယ့်လေးနှစ်လို့ ဘယ်သူမှ မယုံနိုင်။

ဆံနွယ်ကို ကျောလည်မှာ ဖြန့်ချထားပြီး ရင်စေ့လက်စက မြနိမာအင်္ကျီ...အဝါခြောက်ရောင် ပြောင်ထမီတို့ဝတ်ဆင်ထားပြီး..နို့အုံမှာ မို့မို့တက်နေသည်။ ဖင်ကားကားကြီးက တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အထယ်ဆုံး..။ ဖုတာတော့ မအေးတို့လောက် မဖုတော့ပါ။ ဝမ်းပျဉ်းသားလေးတော့ နဲနဲယောင်ယောင် ရှိပါသည်။ လက်မောင်းလက်ပြင်တွေက ပြည့်ဖြိုးထယ်ဝါသည်။ လေးဆယ်ကိုကျော်တယ်လို့ ခန့်မှန်းနိုင်စရာ အားနည်းချက် မရှိ။

သားသမီးလေးယောက် မွေးထားြပီးပေမယ့် အသားအရည်က တင်းအိနေသည်။ ကြည့်ရတာ..အမေ အိမ်ခြံပွဲစား အလုပ်ကိုပန်းပြပြီး သွားကုန်းတော့မည်..။ အမေလည်း လစ်လျင်လစ်သလို ကုန်းပေးတတ်သည်။ထင်သည့် အတိုင်းပါပဲ...တစ်အောင့်နေတော့..လူရည်သန့်တစ်ယောက် ကားဖြင့် လာတော့ တက်လိုက်သွားတာတွေ့ရသည်။

အမေ စီးသွားသည့် ကားကလေး မျက်စေ့အောက်က ပျောက်သွားတော့ အဖေ့ခါးကို ဖက်ပြီး အခန်းထဲ ခေါ်သွင်းပစ်လိုက်သည်။ ကိုကြီးနှင့် မဝ,သမျှ အဖေ့ကို အားရပါးရကေွျးတော့မည်။ အဖေက စိတ်ချရတာထက်ပိုလိုးသေးသည်။ ကိုယ်က ခါးကို ဖက်ရုံပဲရှိသေး...အဖေက နို့အုံကြီးကို စပါယ်ရှယ် နယ်နေပြီ။ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေတော့ မဖြုတ်ပါ။ အဖေက နို့ကိုင်လျင် အင်္ကျီလေးနဲ့မှ ပိုပြီး ဖီလင်တက်..လီးတောင် မြန်သည်။

ဘော်လီတို့ဘရာ တို့တော့ မကြိုက်။ အစ,ပါးပါးလေးတွေ ဝတ်ထားပေးလျင် လီးချက်ချင်းတောင်သည်။ ခုလဲ...အဖေ့လီးက ပုဆိုးကို ဖောက်ထွက်တော့မည့်အလား..တောင်မတ်နေသည်မှာ ချက်ချင်းကုန်းပစ်ချင်စိတ်ပေါက်သွားသည်။ စောက်ရည်တောင် တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်သည်။

" ခ်ခ်....လီးကြီးကလဲ...ခ်ခ်"

" ဘာဖြစ်လဲ.."

" အလိုးခံချင်စရာကြီး...လို့..ခ်ခ်..."

" သိပ်ခံချင်နေတယ်ပေါ့...."

" အင်း...ခံချင်တယ်...ကြာကြာလိုးပေး...".

" ဘယ်လောက် ကြာကြာလဲ..."

" အနည်းဆုံး တစ်နာရီလိုး...ခ်ခ်...ရလား.."

" ကျော်ရင်ကော.."

" ဖင်ပါ ခံပစ်လိုက်မယ်..ခ်ခ်...လိုးမလား.."

ဖြေစရာ မလိုပါ။ အဖေက လိုးရင်းနဲ့ သက်သေပြသွားမည် ဖြစ်ပါသည်။ ဖင်ကိုသာ ဆီဆွတ်ထားဖို့ လိုပါလိမ့်မည်။ အဖေက ဘာဂျာမမှုတ်တော့ပါ။ ကုတင်ပေါ်မှာ မအေးကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပစ်သည်။ အဖေ့ကိုလည်း မအေးချွတ်ပေးလိုက်သည်။

လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်တော့ သံချောင်းထက် မာနေပြီ။ လက်သည်းတောင် ထိုး၍ မပေါက်တော့။ သွေးကြောတွေ ထောင်တက်နေပြီး ဖုထစ်နေသလိုလို။ ဒစ်ဖူးကြီးကလည်း ကားပွင့်နေပြီး မာတစ်နေသည်။ လီးကိုင်ကြည့်ရုံနှင့် စောက်ပတ်တော့ ကောင်းကောင်းကြီး အထောင်းခံရတော့မည် ဆိုတာ ခံစားရနိုင်သည်။

ကုတင်ဘေးမှာ ထိုင်နေသည့် မအေးကို အလိုက်မသိရန်ကော..ဆိုသည့် အကြည့်ဖြင့် အဖေ ကြည့်လိုက်တော့မှ လျှာကလေး တစ်လစ်ထုတ်ပြီး ပက်လက်လန်ချ...ကုတင်ဘေးပေါင်တန်းကို လက်နှစ်ဖက်က ဆုပ်ဆွဲ...ဒူးနှစ်လုံးအပေါ်ဆွဲတင်ပြီး စောက်ပတ်ကို ဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါင်တန်းကို မဆွဲ ထားလျင်မလွယ်ပါ။ တစ်ချက်..တစ်ချက်..တစ်ပေလောက် အပေါ်ဖက်ကို တိုးလွင့်သွားအောင် အဖေက ဆောင့်လိုးတတ်သည်။

ဆောင့်လိုး ခံရပေါင်းများပြီ။ ငယ်တုန်းကများ ကုတင် ဒီဖက်စောင်းက ဟိုဖက်စောင်း ရောက်အောင် ဆောင့်လိုးတာ ခံခဲ့ရဘူးသည်။ ပတ်ချာလည်နေအောင် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ ခံခဲ့ရဘူးသည်။

အဖေက ကုတင်ပေါ် မတက်ပါ။ ကုတင်ဘေး..မအေး စောက်ပတ်ပြူးပြူးကြီး တည့်တည့်မှာရပ်ပြီး လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ဒးစ်ဖူးကြီးဖြင့် မအေးစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အထက်အောက် အစုန်အဆန်လျေှာထိုး ပွတ်သည်။ စောက်စေ့ကို ဒစ်ဖျားဖြင့် ပွတ်ဖိသည်။ စောက်ခေါင်းကို ဒစ်ဖူးထိပ်ဖျားဖြင့် ဇွိကနဲ ဇွိကနဲ မွှေထိုးဆော့သည်။ ဆယ်မိနစ်တော့ ကြာပါလိမ့်မည်..။ စောက်ပတ်ထဲ ရွလာလွန်းလို့ မအေး မအောင့်နိုင်..။ မြန်မြန် လိုးပေးရန် တောင်းဆိုရသည်။

" ဒီလို ဆော့ပေးရင်း တစ်နာရီကျော်သွားရင် ဖင်မခံဘူးနော်"

ဒီတော့မှ...ဒုတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ ဒစ်ဖူးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာတော့သည်။ လက်တွေက နို့အုံကြီးတွေကို အခြေအရင်းက ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်အိအိထိုးထဲ့သည်။ လီးကြီးက တစ်မြေ့မြေ့နှင့် စောက်ပတ်ကို ထိုးဖောက်ဝင်လာတော့ မအေး မျက်လုံးကလေးများပြူးလို့ ဖင်ကိုရှုံ့ပြီး ညှစ်ဆွဲထားသည်။ ဆက်ခါဆက်ခါ ညှစ်သည်။ စောက်ရည်တွေ စိမ့်စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဖင်ပေါက်လေးက ရှုံ့လိုက်ပွလိုက် ဖြစ်နေသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဆုံးအောင် ဝင်သွားတော့မှ မအေး သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။

အဖေက စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးကို စိမ်ပေးထား၍ မအေး တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ညှစ်ဆွဲသည်။ တင်းမာတောင်နေသော လီးကြီးက ညှစ်ယူလို့ ကောင်းလှသည်။ ပူနွေးနွေး..မာတောင်တောင်ကြီးက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့အူယားစရာ ကောင်းလှသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို အားပြုပြီး ဖင်ကို ကော်တင်ပစ်တော့ လီးကြီးက သားအိမ်ပေါက်ထဲ ပိုတိုးဝင်လာ သလိုလို..။ အဖေက အလိုက်သိသည်။ လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိ ပြန်ပြန်သွင်းပေးသည်။ စောက်ရည်လိုက်လာ၍ ရှောကနဲ...ရှောကနဲ ဝင်သည်။ ရှောကနဲ..ရှောကနဲထွက်သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ..။

နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့ သပ်ပြီး မှိန်းခံနေမိသည်။ အဖေက တငြိမ့်ငြိမ့် လိုးပေးနေသည်မှာ အကြာကြီး။ နို့ကြီးတွေလည်း ဖွတ်ဖွတ်ကျေတော့မည်။ ဆယ်မိနစ်ကျော်ကျော်..ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ လီးတန်ကြီးကိုစောက်ပတ်နှင့် ဒစ်ကြီးချိတ်မိသည်အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိ ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဒစ်ကြီး ထစ်ကနဲ..ထစ်ကနဲ အရိုးဆုံကြွက်သားတွေနှင့် တိုက်တိုက်လိုးတော့ ကောင်းလွန်းလို အော်ခံနေရသည်။

" အာ့..အဖေ..ကောင်းလိုက်ထာ..ကောင်းလိုက်ထာ...လိုးအဖေ..လိုး...ဆောင့်..အင့်..အင့်..ကောင်းတယ်အဖေရေ့...လိုးသာလိုး...လိုးသာလိုး "

ဖင်ကြီး ကော့ကော့ တင်ပေးပြီး လီးတန်ကြီးကို စုပ်ဆွဲတော့ အဖေက လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်နှင့် လွတ်သွားအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး ဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲ ပြင်းပြင်းကြီး ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ လက်က ကုတင်ဘောင်ကို လွှတ်မိသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ဆောင့်လိုးချက်ကြောင့် အပေါ်ဖက်ကို ရွေ့သွားပြီး အလိုးခံရတာ လီးအဆုံးမဝင်တော့..။ လီးအဆုံးလိုးပြီး သားအိမ်ထဲထိ ထိုးဖောက်တာ ခံချင်သည်။ ဒီတော့ ကုတင်ပေါင်ကို လက်လွတ်မခံပဲ အားပြုဆွဲပြီး ပြန်ပြန်ကော့လိုးပေးရသည်။

အောင်မယ်လေး...အဖေက ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်တည်းမတ်တပ်ထားကာ အားပြင်းပြင်းနဲ့ လိုးပြန်သည်။ ဆောင့်အားပြင်းလွန်းတော့ ဖင်ဆုံကြီးနှင့် အဖေ့ပေါင်ရင်းတို့လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရိုက်ကြပြီး အသံတွေ အကျယ်ကြီး ထွက်သည်။ မအေး အံကြိတ်ခံသည်။ မခံနိုင်အောင် ကောင်းလွန်းရင် အော်ပြီးခံပစ်သည်။

တော်တော် ရက်စက်တဲ့ အဖေ...ဘယ်ညောင်းတော့ ညာပြောင်းလိုးသည်။ ခြေထောက်တွေ ဘယ်ဖက်တင်လိုက်..ညာဖက်တက်လိုက်..ခြေစုံရပ်လိုက်..အမျိုးမျိုးပြောင်းလိုးသည်။ လိုးချက်..ဆောင့်ချက်တိုင်းသည်းအူခိုက် စောက်ပတ်ပြဲအောင် ကောင်းသည်။ ဘယ်နှစ်ခါဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးခဲ့သလဲ မမှတ်မိနိုင်တော့..။ ကောင်းတဲ့ အရသာကိုပဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ မူးမူးမေ့မေ့ ခံစားပစ်သည်။

လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် လိုးပြီးမှ.မအေး ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး နို့တွေကိုက်လွှတ်ကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားပြုဆွဲသည်။ အဲဒီတော့မှ ကုတင်ပေါင်ကို လက်က လွှတ်ရဲပြီး အဖေ့ လက်ဖျံတွေကို ပြန်အားယူဆွဲထားရသည်။ အဖေ အပြီးလိုးပါတော့မည်..။ အသင့်ပြင်ပြီး ဖင်ကော့ညှစ်ပေးလိုက်တော့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါလေရော..။ နောက်တော့ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပြီး သူ့လီးသွားလေရာလိုက်ကပ်ပေးထားလို့ ဆွဲမထုတ်တော့ပဲ ကပ်ညှောင့်လိုးသည်။

စောက်ပတ်ထဲ လီးအပြည့်။ ဒစ်ကြီးက သားအိမ်ထဲ အချက်မှန်မှန် ထိုးဝင်သည်။ မအေးလည်း အံကြိတ်ပြီးလိုက်ကပ်ထားတော့ လူပါမြှောက်လိုက်နေသည်။ လည်ချောင်းသံတွေ.မာန်တင်းသံတွေ ဆူညံနေပြီး ဆယ့်လေးငါးချက် ဆက်တိုက်ညှောင့်ခါ အဖေ့လီးထဲက လီးရည်တွေ ဗျန်းကနဲ ဗျန်းကနဲ သားအိမ်ထဲ အထိ ပန်းထုတ်တော့ မအေးလည်း စစ်စစ်စစ်စစ်နဲ့ ကော့ထိုးပြီး အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရသည်။

အကြာကြီး ပွေ့ထားပြီးမှ အဖေက မအေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ကုတင်ပေါ်ပြန်ချပေးသည်။ ကုတင်စောင်းမှာ မအေးက ပက်လက်...အဖေက မှောက်လျက်....ပက်လက်မှောက်ခုံ မှေးနေမိကြသည်။

" ငါးချီရှိသွားပြီ..ယောင်္ကျား "

" တစ်ချီတော့ ရှော့လိုက်ကွာ...လေးချီပဲလုပ်"

" ဖင်လိုး ခံရဦးမယ်လေ..တစ်ချီ.."

" ဟီး...မေ့လို့..မေ့လို့....လာထား.."

" နေဝင်တော့မယ်...ကိုမြသန်း ပြန်လာခါနီးပြီ အဖေရဲ့...ဖင်လိုးရင်လဲ ကြာဦးမှာ..ညမှလိုးနော်..."

" ခ်ခ်..ဒါဆို...လီးစုပ်.."

" သိပ်စုပ်တာပေါ့...သိပ်စုပ်တာပေါ့..."

တော်ပါသေးသည်..။ အဖေ အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားပြီး မရှေးမနှောင်း သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ကို မောင်လေးက မောင်းပြီး ကိုမြသန်း ပြန်လာသည်။  အရက်တွေ ခေါင်းမထောင်နိုင်အောင် သောက်ထားပြီး ဆိုင်ကယ် မနင်းနိုင်လောက်အောင် မူးနေ၍ မောင်လေးက လိုက်ပို့ရသည်။ ဒီမှာက စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးရည်စောက်ရည်တွေ အပြည့်..။ တပွက်ပွက်ထွက်ကျနေသည်။ ကိုမြသန်းကို ကုတင်ပေါ် တွဲတင်ပေးပြီးတော့မောင်လေးက မအေးကို ခါးဖက်ပြီး မေးသည်။

" မကြီး...နင်ကိုကြီးနဲ့ မှာလိုက်တယ်ဆို...ဘာရှိလို့လဲ..."

ဟုတ်တော့ ဟုတ်နေပြီ..ဒီအမွှာ..။ ကိုကြီး တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီ...ခုမှအဖေနဲ့ လိုးပြီးခါစ ။

" ငါ မမှာပါဘူးဟယ်...နင်ကလဲ.."

" ဟင်း...နင်မညာနဲ့...နင်မမှာလဲ အခုငါရောက်လာ ပြီ....ကျွေးတော့.."

" ဘာကျွေးရမှာလဲဟဲ့..နင်ဘာစားမလဲ.."

" စောက်ဖုတ်ဟေ့...စောက်ဖုတ်...နင့်စောက်ဖုတ်ကြီး စားမလို့..."

" ခ်ခ်...ငါလိုးမ ကိုကြီး....ငါ့ကို ချောက်တွန်းတာအေးလေ...ကိုမြသန်းလဲ မူးနေပြီ...နင်ဒေါ့ဂီပဲဆွဲ.."

" ကုန်းဟာ..."

" ဘွတ်..ဘွတ်...ဖူး...ဘူ...ဘွတ်..ဖူး...ဘူ..ဘလစ်.."

.............................................................................

ကိုလေး နာရီဝက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆွဲသွားသည်။ ကိုလေးလီးက ကိုကြီးနှင့် သိပ်မကွာပါ။ မအေး..လင်ရှေ့ထားပြီး ဖင်ကုန်းခံနေရသဖြင့် ဖီလင်အပြတ်တက်ပြီး ကောင်းသွားသည်။ ကိုမြသန်းကတော့တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်။ ရေမိုးချိုးပြီးနားနေစဉ် အမေ ပြန်ရောက်လာသည်..။ အသွားတုန်းက ကားကလေးနှင့်ပါပဲ။ ကားပေါ်က ဆင်းလာတော့လည်း ခပ်မော့မော့ပါ။ ကြည့်ရတာ တစ်လက်တည်း ဆွဲဟန်တူသည်။

" အဆင်ပြေခဲ့လား မိန်းမ...နောက်ကျလားလို့"

" တစ်ကွက်တော့ပြေတယ်....သုံးပုံးလောက် တော့ စားလိုက်ရတယ် ကို.."

ငွေသုံ့းသိန်းလက်ဆွဲအိတ်ထဲက ထုတ်ပေးတော့ ဖေက တစ်ရှုံ့ရှုုံ့နမ်းပြီး.

" တော်တယ်..ငါ့မိန်းမ...ထမင်းတစ်ခါတည်းစား အားလုံး စောင့်နေတာ.."

" စားလာခဲ့ပြီ ကို..ရဲ့...ညမှကိုယ်ခွန့်ကျွေး အဝ,စားမယ်..ခ်ခ်.."

" မေမေ...အဖေကမေ့ကို အစားပိတ်ပါ ကျွေးမလို့တဲ့..ခ်ခ်.."

" ငှက်ပျောသီးလား..ခ်ခ်....စားရမှာပေါ့ သမီးရယ်...သမီးအဖေ ငှက်ပျောသီးက အမေ ညတိုင်းစား..ညတိုင်းဆိမ့်..ခ်ခ်...လျှာရည်တောင် တစ်စက်စက် ထွက်တယ်..ခုတောင် ထွက်ချင်ချင်...ကို..ရေ ထမင်းမြန်မြန်စားပြီး..တစ်"

" တစ်မယ် မိန်းမရေ...စောင့်နေ.."

အမေကလည်း လူကိတ်သလောက် အလွန်ထန်တာ မအေးတို့ အသိ။ ငယ်ကတည်းက မမြင်ချင်မှ အဆုံး။ စောက်ဖုတ်ကြီး ကလည်း အကြီးစား.ဟဲဗီး.။ ဖင်ကြီးသလောက် စောက်ဖုတ်ကြီးသည်။ စောက်မွှေးအမြဲရိတ်လေ့ရှိပြီး..စောက်စေ့ ထိပ်ဖူးက ပြူးထွက်နေသည်။ စောက်ခေါင်းကျယ်..မကျယ်တော့ မသိ။ သားသမီးတွေရှေ့လည်း မရှောင်ပါ..အဖေလိုးလျင်ဘယ်နေရာ..ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံသည်။

မအေးတို့ တွေ့ရသလောက် တစ်ခါမှငြင်းသံ မကြားဘူးခဲ့။ စိတ်ဆိုးလဲ ခံသည်။ ဒေါသထွက်နေလဲ ခံသည်။လီးနဲ့သာ ချော့ အကုန်ပျော့သည်။ မအေးက အမေ့ အကျင့်တွေ အကုန်ရသည့်အပြင် ကျော်တက်ပြီး အဖေ့ အလိုးပါ ခံပစ်သည်...မောင်တွေနှင့်ပါ လိုးပစ်သည်။

ထွေးထွေးလေးလည်း သိပ်မထင်ပါ။ အဖေနှင့်နေပုံ..ထိုင်ပုံ..ကြည့်ပုံ..ပြုစုပုံတွေက နဲနဲ ပိုနေသလို။ စိတ်ထင်လို့လားတော့ မသိ...။ နို့တွေ ကားထွက်လာတယ် ထင်နေသည်။ ကျောင်းဆရာမဆိုတဲ့ ဂုဏ်လေးနဲ့ထိန်းထားပေမယ့်..ညီအစ်မချင်းတော့ သိသည်။ အဖေနဲ့ လိုးပြီးလောက်ပြီ။

အဖေ့ကို အစ်ကြည့်တော့ ယောင်ချာချာတွေ လျောက်ဖြေသည်။ ကောင်းပါတယ်လေ..သူလဲ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ပြီပဲ...စောက်ပတ် ရွရှာပေမပေါ့...။ အပြင်မှာလိုက်ကျွေးနေတာနဲ့စာရင် အဖေ့ကို ကျွေးလိုက်တာက ဘယ်သူမှ မသိသာ။ လင်ယူခါမှ ယူရော့...။

ထမင်းစားပြီးတော့ အဖေအပေါ်ထပ် တက်သွားသည်။

" ထွေးထွေး..မကြီးတို့ လိုက်ချောင်းကြည့်ကြမလား..အဖေနဲ့အမေတော့ လိုးနေပြီ ထင်တယ်"

" အိုး...မကြီးကလဲ..ထွေး နေ့တိုင်းမြင်နေရတာ ရိုးနေပြီ...မကြီးကြည့်ချင် မကြီးဟာ မကြီးသွားကြည့် "

" ထွေးရှေ့တောင် မရှောင်ဘူးလား.."

" ခ်ခ်...ဘယ်တုန်းက ရှောင်ဖူးလို့လဲ...အမေ့ အကြောင်းလဲ မကြီးသိသားနဲ့.."

" ထွေးထွေး ကြည့်ရင်း စိတ်မလာဘူးလား "

" ခ်ခ်...မကြီးရယ်...သွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်ဆိုမှတော့...လာတာပေါ့...ကလေးလဲ မဟုတ်"

" ထွေး..အလိုးခံဖူးပြီးပြီလား..."

" ခ်ခ်...အင်တာနက်ခေတ်လေ..မကြီးရဲ့..ပြီးပြီပေါ့...ကြာတောင်ကြာပြီ.."

" အင်...မကြီးကိုလဲ မပြောပြဘူး..ဘယ်သူနဲ့လဲ ထွေးရည်းစားက ဘယ်မှာနေလဲ..."

" ခ်ခ်...မှန်းကြည့်...ထွေး အတိတ်စိမ်းပေးမယ်..နေ့တိုင်း အလိုးခံနေတာ..ခ်ခ်.."

" မမှန်းတတ်ဘူးကွာ...နေ့တိုင်းဆိုတော့..ထွေး ကျောင်းကလား...ကျောင်းသားလား.ဆရာလား "

" ခ်ခ်....သူတို့ဆိုကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ဘယ်လိုလုပ် လိုးလို့ရပါ့မလဲ...ခ်ခ်..မကြီးကလဲ ဝေးနေပြန်ပါပြီ.."

" ဘယ်သူလဲကွာ...ပြောပြ "

" ခ်ခ်..လိုက်မပြောနဲ့နော်...ခ်ခ်..အဖေ.အဖေ..ခ်ခ်...အဖေက နေ့တိုင်း ထွေးကို လိုးနေတာ..ခ်ခ်"

" အဲ...ကောင်းရော..."

" ကြာလှပြီ...စောက်ပတ်တောင် ဗွက်ပေါက်နေပြီ...ခ်ခ်...အမေ တစ်လှည့်..ထွေးတစ်လှည့်ပဲ..တစ်ခါတစ်လေ သရီးဆမ်းတောင် ဆွဲလိုက်သေး ခ်ခ်..မကြီးဝင်ဆွဲပါလား.ခ်ခ်..."

" တကယ်ကြီးလား..."

" တကယ်ပါဆို...မယုံရင် အမေ့ကို မယောင်မလည် မေးကြည့်..ဒါမှမဟုတ် ညကျ မကြီးလာတက်ချောင်းကြည့်....ထွေးတံခါးဖွင့် လိုးပြမယ်..ခ်ခ်"

" အောင်မယ်လေး..ယုံပါပြီ စောက်ပတ်ပြဲမရယ်..ထွေး အလိုးခံလာတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ..."

" အလုပ်မဝင်ခင်ကဆိုတော့...နှစ်နှစ်တော့ ရှိပြီပေါ့..ခ်ခ်...နေ့တိုင်းလိုးနေတာ ..ရာသီလာတဲ့ နေ့ပဲ လွတ်တယ်...အမေနဲ့ အတူတူပဲ..ခ်ခ်..မမ တို့အကြောင်းလဲ ထွေးသိတယ်..အမေလဲ သိတယ်.ဟီး"

" တစ်ည ဘယ်နှစ်ချီလောက် လိုးပေးလဲ အဖေ သိပ်မလိုးနိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်.."

" ခ်ခ်...အမေ့ကို နှစ်ချီ...ထွေးကို နှစ်ချီ...သာတူညီမျှပဲ...ထွေးကတော့ တစ်ညတစ်ည ငါးချီ.ခြောက်ချီလောက်ပြီးတယ်..ခ်ခ်...အမေလဲ တူတူပဲတဲ့ ခ်ခ်"

" အောင်မယ်လေးနော်...ဒီလိုမှန်းသိရင် ငါလင် မယူပါဘူး..ခ်ခ်.."

" ထွေးလဲ လင်မယူတော့ဘူး...အဖေနဲ့ပဲ လိုးနေတာက စိတ်ချမ်းသာတယ်..အန္တရာယ် ကင်းတယ်..အမေလဲ ကျေနပ်တယ်..ခ်ခ်.."

..............................................................

စောက်ရည်တွေ အရွှဲသားနှင့် မအေး အိပ်ယာထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုးနာရီကျော်..ဆယ်နာရီ ထိုးတော့မည်။ ကိုမြသန်းက မူးပြီး အိပ်ပျော်ဆ ဲ..။ စိတ်ပျက်ပျက်နှင့် အိပ်လို့ရအောင် ကျိူးစားကြည့်သည်။ စိတ်ထဲမှာ ထွေးထွေး ပြောတာတွေပဲ ကြားယောင်နေပြီး ဒီချိန်ဆို ဘာလုပ်နေပြီ...ဘယ်လို လိုးနေပြီနဲ့ ခန့်မှန်း တွေးရင်းမျက်စေ့ကြောင်နေသည်။

အဲ...ညသန်းခေါင်နီးမှ ကိုယ်တော်က နဲနဲလှုပ်လာသည်။ ဘယ်ရမလဲ မအေး သူ့လီးကြီးဆွဲပြီး ဖွဖွလေးဂွင်းတိုက်ပေးတော့...အိပ်ပျော်ရင်း လီးတောင်လာသည်။ မတတ်နိုင်...သူ့ပုဆိုးလှန်ပြီး ခွထိုင်ပစ်လိုက်သည်။ ထမီကတော့ အစောကြီးက ချွတ်ထားပြီးသားပါ။ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်တေ့၍ တစ်အိအိ ထိုင်ချပေးလိုက်တော့..ဒစ်ပူပူနွေးနွေးကြီး ထိုးဝင်လာတာကို အရသာ ခံနေမိသည်။

ရုတ်တရက် ကိုမြသန်း နိုးလာတော့..ကြောင်အမ်းအမ်း...။ ဘယ်ရောက်လို့ ရောက်နေမှန်း သူမသိ။ ဒါပေမယ့် အချေအနေကို ချက်ချင်းပဲ သိသွားပါသည်။ သူသိတော့..သူ့လီးကြီးက မအေး စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နေပြီး မအေးက အားရပါးရ ပွတ်လိုးနေပြီ။ လီးဒစ်ဖူးဖျားက သားအိမ်၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကိုအဆက်မပြတ် ခံစားနေရပြီမို့ ကော့ကော့လိုးပေးလိုက်သည်။

ဒီတော့မှ မအေးက ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကို မြောက်ခါမြောက်ခါ ဆောင့်လိုးတာ ခံလိုက်ရသည်။အချကိတစ်ရာလည်း မရပ်..နှစ်ရာလည်း မရပ်...။ ကြာတော့ ဘောအောင့်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။ ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေရာမှ မအေးကို ဖက်ပြီး ကိုယ်တစ်ပါတ် လှိမ့်လိုက်ကာ မှောက်လျက်ပဲ လက်ထောက်ဒူးထောက် အသေဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးမှ မအေးကော့ပြီးငြမ်ခံသည်။

တစ်နာရီ ပိုပိုလောက် လိုးပေးပြီး..မအေး ခြေတွေ လက်တွေ ကွေးကောက် တွန့်လိမ်လာမှ လီးရည်တွေ ပန်းထွက်သွားသည်။ သက်ပြင်းမောကြီး ချပြီး မအေး အပေါ်မှာပဲ မှောက်လျက် အိပ်နေမိသည်။ ကြာတော့ မအေးက...လေးတာ.ဖယ်ပါဦး..ဟု ပြောသဖြင့် နံဘေးကို လှိမ့်ဆင်းပြီး ဖက်လျက် အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။မအေးလည်း ခုမှသက်ပြင်းချပြီး အိပ်ပျော်နိုင်တော့သည်။

မနက် လေးနာရီ နီးနီးလောက် အဖေ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး လက်တို့ခေါ်သည်။ ထွေးထွေး ကိစ္စ အစာမကြေသဖြင့် မျက်စောင်းထိုးပြီး စောက်ပတ် ပုတ်ပြလိုက်သည်။ အဖေက ဘယ်လိုသဘောပေါက်သည် မသိ။ စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်အုပ်ပြီး လာစမ်းသည်။ မအေး စိတ်က စောက်ဖုတ်ကို ထိလျင်မခံနိုင်...ရွပိုးထိုးလာသည်။ ဒါနဲ့ပဲ ခေါ်ရာလိုက်ခဲ့တော့ ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော ထောင်းလမောင်း ကျေအောင် အလိုးခံလိုက်ရသည်။

ဖင်ခံတာက..အခုမှ ခံတာ မဟုတ်..ခံလာခဲ့တာ ကြာပြီ။ တံတွေးဆွတ်လိုးရုံနဲ့ ဝင်အောင် ခံပေးတတ်နေပြီ..။ ဖင်ခံရင်း ဖင်ကြောကြွက်သားတွေက တအားညှစ်ပေးနေတော့ စောက်ရေ အရမ်းထွက်ပြီး ခဏခဏပြီးသည်။ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ထဲဝင်နေပေမယ့် စအိုပေါက်ဝ,မှာ တစ်ပြီး ကောင်းနေသည်။

ကောင်းလေ ညှစ်လေ..အဖေက ဆောင့်လေ.. စိတ်ကောက်တာတွေ ပြေသွားပြီး ကော့လိုက် ကုန်းလိုက်ဖင် ကြီးနောက်ပြန်တွန်းလိုက် စောက်ရည်တွေ ညှစ်ထုတ်လိုက်နှင့် မနက်ရောင်နီလင်းမှ မီးဖိုခန်းထဲကပြန်ထွက်နိုင်တော့သည်။ ပြန် မအိပ်တော့ပါ။ ဘယ်အချိန်.ဘယ်သူ လာလိုးမလဲ..ဟု တွေးရင်းမျှော်ရင်း ရေချိုးပစ်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အပေါ်ထပ်တက်သွားတော့ ထွေးထွေးအသံ အရင်ကြားရသည်။

" ဖေရယ်...စောက်ပတ်ကြီး ထူပူနေပြီ..မေ့ကို တစ်လှည့် သွားလိုးပေးဦး...အာ့..ဖေ..အာ့..အာ့..ဆောင့်တော့ ဖေရယ်...အားရအောင် ဆောင့်..အာ့..အာ့...အင့်...လီးကြီးကလဲ မာခဲနေတာပဲ..အာ့..အာ့..ဆောင့်ဖေ..ဆောင့်..ပီးတော့မယ် ဖေ..ဆောင့်..ပီးပီဖေ..ထွေးပီးပီ...အာ့..အင့်အင့်အင့်..အင့်.."

မအေး ထမီရင်လျှားကြီးဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ထွေးထွေးနှင့်အဖေ ကုတင်အောက်မှာ လိုးနေကြပြီး အမေက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ကြည့်နေသည်။ သုံးယောက်လုံး အဝတ်မရှိကြ၊ တုံးလုံးတွေ ။ အမေက မအေးကိုကြည့်ပြီး...

" ယောင်္ကျားရေ...ဒို့ဖက်က စစ်ကူလာပြီ..လီးကျိူးအောင်လိုးဖို့ ပြင်တော့.."

အဖေက မအေးကို ကြည့်ပြီး ပါးစပ် ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီး ငေးကြည့်နေသည်။ မအေး ထမီကို အမြန်ချွတ်..အမေ့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး အဖေ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲ၍ ဟောင်းဘောင်း ပွင့်နေသည့် ပါးစပ်ထဲ စောက်ပတ်ကြီး ထည့်ပေးလိုက်သည်။ လေးငါးမိနစ်နေတော့ ကိုမြသန်းက အောက်ထပ်မှ အော်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ထမီကောက်စွပ်ပြီး ပြေးဆင်းခဲ့သည်။

မီးဖိုထဲ ရောက်တော့..မုန့်ဟင်းခါး..ကော်ဖီ..လဘက်ရည်..နံပြားထောပတ်သုပ် အားလုံး အဆင်သင့်..။ ကိုမြသန်းက ငွေတစ်သောင်းခွဲလှမ်းပေးသည်။

" မနေ့က အော်ဒါခ, နှစ်သောင်း...ဆီဖိုးနှုတ်..ဒါကျန်တယ်...အဖေတို့ ခေါ်ကွာ..စားကြရအောင်"

" ဒီနေ့..ဘာအစီအစဉ်ရှိသေးလဲ..."

" အင်း...ဒီနေ့ နေတော့သာတယ်..ဂိတ်ထိုးမလားလို့.."

" စောက်ပတ်ဂိတ် မထိုးတော့ဘူးလား "

" ညထိုးမယ်လေကွာ...တစ်ရက်တစ်ခါထိုးပေးတာ ကျေနပ်ရောပေါ့..."

အဖေနှင့်မယားများ လှေခါးက ဆင်းလာတာမြင်တော့ ကိုမြသန်း ပါးစပ်ပိတ်သွားသည်။ မအေးကလည်း ဘာမှ ပြောမနေတော့ပါ..။ မအေးက တပ်စိတ်တစ်စိတ်လောက် တက်လိုးပေးမှ စားလို့ဝင်ပြီး အိပ်လို့ပျော်ပါသည်။ ဒါကို သူက တစ်ရက်တစ်ခါ ဆိုတော့...အဖေရေ ကယ်ပါဦး လို့သာ အော်လိုက်ချင်တော့သည်။ အဖေသည်သာ..အားကိုးရာပါလား..။

အားပေးမှုကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။

မောင်ကျော်

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။