ပူစီ အပိုင်း ( ၃ )
ရေးသားသူ - အညတြ
(အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)
ဟိုင်းဝေး အမြန်လမ်းကြီးပေါ်မှာ ပူစီရဲ့ ၂၀၁၄ ခုနှစ် မော်ဒယ် မာစီဒီးစ် ဘင့်ဇ် အီး ၃၅၀ ကား အနက်ကြီးသည် အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပြေးနေသည် ။ ပူစီသည် ဘရစ်တနီနဲ့ ပုဂံမြို့ကို ဦးတည်ပြီး မောင်းနေတဲ့အချိန် ဘရစ်တနီ ပြောပြနေတဲ့ သူမနဲ့ မေထားခင်တို့ အကြောင်းတွေကို နားထောင်နေသည် ။မေထားခင်နဲ့ အီတလီပြည်အနှံ့..ပြင်သစ်ပြည်အနှံ့ လျှောက်လည်ခဲ့တာတွေပေါ့ ။
ဘရစ်တနီသည် မေထားခင်နဲ့ သူငယ်ချင်း အဆင့်ထက် ပိုမိုတဲ့ ညီအမသဖွယ် ရင်းနှီးသွားတဲ့ ဆက်ဆံရေးကြောင့် မေထားခင်ရဲ့ အမေရိကန်ပြည်ကို မရောက်လာခင် အချိန်က အဖြစ်အပျက်များကိုလည်း မေထားခင် ပြောပြခဲ့လို့ သိခဲ့ရပြီး ပူစီနဲ့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြရပေမယ့် အဖေဖြစ်တဲ့ ဦးဗညားအောင်ခင်ကြောင့် ရေမြေခြားပြီးဝေးကွာခဲ့ရတာတွေကို သိခဲ့ရတာကြောင့် မေထားခင် ကိုယ်စား မေထားခင် ဖြစ်စေချင်တာတွေကို လုပ်ပေးလိုသည် လို့ ပြောပြနေသည် ။
စောစောကဘဲ နားနေစခန်းက ဖီးလ်စားသောက်ဆိုင်မှာ ပူစီနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ မြန်မာထမင်းဟင်းတွေနဲ့ နေ့လည်စာ စားသောက်ခဲ့ကြသည် ။ ဘရစ်တနီသည် မြန်မာအစားအစာတွေနဲ့ ရင်းနှီးပြီး ပူစီနဲ့ မြိန်မြိန်ရှက်ရှက် စားသောက်ခဲ့သည် ။
ညောင်ဦးမြို့ အဝင်မှာ တမျှော်တခေါ် တွေ့နေရတဲ့ ထန်းတောကြီးတွေက ဘရစ်တနီအတွက် အထူးအဆန်းမို့ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ဖို့ ပူစီလည်း ကားကို ခဏခဏ ရပ်ပေးခဲ့ရသည် ။ ဆိတ်တွေ သိုးတွေ တအုပ်တမကြီးနဲ့ကလေးတွေကိုလည်း ဘရစ်တနီက ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်သည် ။
“ ဝိုင်း ” ဆိုတဲ့ ထန်းရည် ထန်းလျက် ဆိုင်လေးမှာ ထန်းလျက် ကြိုတာ နွားတပ် ဆုံနဲ့ဆီကြိတ်တာကို ပူစီက ဘရစ်တနီ့ကို ပြသည် ။ ဘရစ်တနီက ဓါတ်ပုံရိုက်အပြီး ဆိုင်ရှင်တွေက တည်ခင်းတဲ့ လဖက်သုတ် အခါးရည်ကို စားသောက်ကြသည် ။
ပုဂံကို ရောက်တော့ အရင်ဆုံး ကြိုတင် စီစဉ်ထားတဲ့ ဟိုတယ်ကို သွားပြီး အခန်းယူ ပစ္စည်းတွေ ချထားကြသည်။ဘေးချင်းကပ်ရက် အခန်း ၂ ခန်း ဖြစ်သည် ။ပူစီက သူ လိုက်ပြတာထက် ပုဂံကို ကျွမ်းနေတဲ့ လမ်းပြတယောက်က လိုက်ပြတာက ပိုကောင်းမည် လို့ ဆိုပြီးလမ်းပြတယောက် ငှားလိုက်သည် ။
လမ်းပြသည် သူ ထင်ထားတာထက်တောင် သူ့အလုပ်ကို သူ ကျွမ်းသည် ။ စိတ်ဝင်စားစရာတွေကို ပီသတဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ ရှင်းပြပေးသွားသလို ညနေစာ စားဖို့လည်း ဘယ်ဆိုင်က ဘာကောင်းသည် ဆိုတာတွေကိုပါ လမ်းပြ အကြံပေးသွားသည် ။ သူ့ဆားဗစ်စ်ကို သဘောကျလို့ ဘောက်ဆူး ( တစ်ပ်စ် ) ကောင်းကောင်း များများ ပေးလိုက်သည် ။ တရက်နဲ့ မပြတ်လို့ နောက်နေ့မှာပါ လိုက်ပြဖို့ ခေါ်လိုက်သည် ။
ဟိုတယ်က မြင်းလှည်းတစီးပါ ပေးစီးလို့ ဘရစ်တနီနဲ့ ညနေပိုင်း မြင်းလှည်းလေးနဲ့ အပြင်ထွက်ရင်းစည်ကားနေတဲ့ ညဈေးတန်းလေးက စားသောက်ဆိုင်မှာ တရုတ်အစားအစာ စားကြသည် ။သူရောက်ချင်တဲ့ ပုဂံကို ရောက်ရလို့ ဝမ်းသာကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဘရစ်တနီက ပြောသည် ။ စားသောက်ရင်းဝိုင် တပုလင်းကို နှစ်ယောက် သောက်ကြသည် ။ ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်ပြီး ဟိုတယ် အပြင်ဖက်က ပန်းခြံလေးထဲလမ်းလျှောက်ရင်း စကားပြောကြသည် ။
အခန်းကိုယ်စီထဲ ဝင်ခဲ့ကြပြီးနောက် ပူစီလည်း မအိပ်ခင် ရေချိုးလိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက အထွက် အခန်းတံခါးခေါက်သံကြားလို့ ချောင်းကြည့်တဲ့ အပေါက်လေးက ကြည့်လိုက်တော့ ဘရစ်တနီ ဖြစ်နေသည် ။
သူက မျက်နှာသုတ်ပုဝါဘဲ ခါးမှာ ပတ်စည်းထားဆဲ ဖြစ်တာမို့ အခန်းတံခါးကို နဲနဲလေး ဟလိုက်ပြီး...
“ ခုဘဲ ရေချိုးပြီးလို့ ခဏလေး စောင့်မလား...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဘရစ်တနီက
“ ကိစ္စမရှိဘူး..မင်းနဲ့ ခုလိုဘဲ တွေ့လို့ရတယ်...” လို့ ပြောပြီး အခန်းတံခါးကို တွန်းပြီး ဝင်လာသည် ။
“ ဆောရီး..ဘရစ်တနီ...ငါ အဝတ်သွားဝတ်လိုက်အုံးမယ်.....”
“ နေပါစေ...မဝတ်နဲ့အုံး..မင်းကို ငါ ဖက်ထားချင်တယ်....”
လို့ ပြောပြီး သူ့ကို ဖက်သိုင်းလိုက်လို့ လူချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ပူးကပ်မိသွားကြသည် ။ ဘရစ်တနီက သူ့နားနားကို နှုတ်ခမ်းလေး တိုးကပ်ပြီး...
“ မင်းကိုလေ..မေက အထူး လက်ဆောင် ပေးခိုင်းလိုက်တယ် ဆိုတာ အခု ပေးမလို့...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဘာများပါလိမ့် ဆိုပြီး စူးစမ်းမိသလို သူမလက်ထဲလည်း ဘာအထုပ်ဘာပစ္စည်းမှ မပါတာမို့ စဉ်းစားနေဆဲ ဘရစ်တနီက သူ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး သူမ တင်ပါးအိအိတွေ အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
“ မေပေးတဲ့ လက်ဆောင်တွေကို မင်း ကြိုက်လိမ့်မယ် လို့ ငါ ယူဆတယ်....”
လို့ ပြောပြီး ကျန်တဲ့ သူ့လက်တဖက်ကိုလည်း သူမရဲ့ ရင်မို့မို့တွေ အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
“ မေပေးချင်တဲ့ လက်ဆောင်တွေကို ယူလိုက်ပါ....အားလုံး မင်း အတွက်ဘဲ....”
လို့ ဘရစ်တနီက ပြောလိုက်ပေမယ့် သူ့မှာတော့ ဘရစ်တနီရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ ရင်သားစိုင်တင်းတင်းမို့မို့တွေကို ကိုင်တွယ်ဖို့ မဝန့်မရဲ ဖြစ်နေသည် ။သူ့အခြေအနေကို ဘရစ်တနီက သဘောပေါက်သည် ။
“ မေက မင်းအတွက် လက်ဆောငအဖြစ် ငါ့ကို ပို့ပေးလိုက်တာ.....ငါ မလှဘူးလားဟင်.....မင်း သဘောမကျဘူးလား...”
လို့ ပြောပြန်ရင်း ပူစီ့ပေါင်ကြားကို လက်ကလေးတဖက်နဲ့ စမ်းလိုက်သည် ။ လူချင်းပူးကပ်နေလို့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်က မာမြူး ထွားရှည်နေပြီ ဖြစ်တာကို ဘရစ်တနီ စမ်းမိပြီ ။
“ ဟိတ်....ယူ့ပစ္စည်း မာနေပြီ.....”
လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောရင်း ဖတ်ကနဲ မျက်နှာသုတ်ပုဝါစကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ဖုတ်ကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံရက်လေး အကျ ဖွားဖက်တော်ကလည်း ထန်းကနဲ မတ်သွားတာကို တခစ်ခစ်ရယ်လိုက်ရင်း ဘရစ်တနီက ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်သည် ။ လက်ကလေးတဖက်က ဖွားဖက်တော်ရဲ့ အရင်းပိုင်းကို အသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
ဖြစ်ပျက်တာတွေက အိပ်မက်မက်နေသလိုဘဲမို့ ပူစီလည်း ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေသည် ။ဘရစ်တနီက မော့ကြည့်ရင်း..“ မင်းကို ဘီဂျေ ပေးမယ်နော်....” လို့ ပြောလည်းပြော ဖွားဖက်တော်ကိုလည်း ငုံပစ်လိုက်ပါသည် ။
အင်း..မေထားခင် ပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကလည်း တယ်ထူးခြားပါလား.....။ဘရစ်တနီရဲ့ နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးအိအိလေးတွေက သူ့တန်ဆာ ပေါ်မှာ ပွတ်တိုက် ပြေးလွှားနေသည် ။အိပ်မက် တခုကို မက်နေသလား လို့ ထင်နေသည် ။ပူစီရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ မေးခွန်းတွေက များနေသည် ။
မေထားခင်သည် ဘရစ်တနီကို သည်လို ဘာကြောင့် ခိုင်းလိုက်တာလဲ ။ မေထားခင် ခိုင်းတာကိုလည်း ဘာကြောင့် ဘရစ်တနီက လုပ်သလဲ ။သိပ်ကြာကြာ မေးခွန်းတွေ မထုတ်နိုင်ဘူး ။ ကောင်းလွန်းတဲ့ ပုလွေ အရသာထူးတွေကြောင့် ဘရစ်တနီရဲ့ ခေါင်းလေးကို တခါတခါ ဖမ်းကိုင်လိုက်မိရသလို နုတ်ကလည်း
“ အိုး......အိုး......အား....ဟား......” လို့ ညည်းမိရသည် ။
ဆံပင်ရွှေဝါရောင် မျက်လုံးပြာပြာနဲ့ အမေရိကန်မလေးရဲ့ပုလွေအစွမ်း ပြတာတွေကို မြန်မာပြည်က ပူစီ အသေအလဲ ခံနေရသည် ။ ကောင်းလွန်းလို့ ပြီးခါနီးတောင် ဖြစ်ဖြစ်လာသည် ။
“ အား......အိုး.........ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ...ဘရစ်တနီရယ်....”
ဘရစ်တနီကတော့ အပီအပြင်ကို မှုတ်ပေးနေသည် ။ သုတ်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်ဘဲ ထွက်ချင်ချင် ဖြစ်လာလို့ ပူစီသည် ..“ တော်လိုက်တော့ ဘရစ်တနီ.....ရပြီ...ရပြီ...”လို့ တားလိုက်ရင်း ဘရစ်တနီရဲ့ ပါးစပ်ထဲကနေ သူ့အတန်ကို ပြန်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ဘရစ်တနီလည်း သူ့စကားကို နားထောင်သည် ။ အတန်ကို ပါးစပ်ကနေ ချွတ်လိုက်သည် ။
“ ကောင်းလားဟင်....”
“ အင်း..အရမ်း ကောင်းတာဘဲ....ဒီတခါ ငါ့အလှည့်..မင်းကို ဘာဂျာကိုင်ပေးမယ်...”
ပူစီလည်း အမွှေးရွှေဝါရောင်လေးတွေ ခပ်ရေးရေးပါးပါး ရှိနေတဲ့ ဘရစ်တနီရဲ့ မိန်းမကိုယ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကိုလက်နဲ့ လှမ်းစမ်းလိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေနဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် ကာမရှေ့ပြေးတဏှာရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတာကို သူ စမ်းမိလိုက်သည် ။ သူ့ကို ပုလွေကိုင်နေတုံး ဘရစ်တနီသည် တခါတခါသူမပေါင်ကြားက အင်္ဂါစပ်ကို လက်နဲ့ ပွတ်ပွတ်နေတာကို တွေ့မိလိုက်သလိုဘဲ ။ ပုလွေ မှုတ်နေတုံး စိတ်တွေထကြွပြီး အင်္ဂါစပ် ယားယံလို့ ပွတ်သပ်တာ ဖြစ်မည် ။
ဘရစ်တနီ့ကို ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်ရှည်တွေရဲ့ ကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည် ။အရည်တွေ စိုနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို လက်နဲ့ကိုင်စမ်း ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းရှုံ့လိုက်သည် ။ ဘရစ်တနီရဲ့ နုတ်ဖျားက ညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။
မိန်းမကိုယ်က ညှီနံ့လေးက သူ့စိတ်တွေကို ထကြွသထက် ထကြွလာစေလို့ လျာထုတ်ပြီး အောက်ကနေ အထက်ပင့်ကော်တင် ယက်ပစ်လိုက်သည် ။
“ အို့.....အား.......”
ဘရစ်တနီရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းလေး တုန်ခါသွားပြီး သူ့လျာနဲ့ ဝေးရာ အနောက်ဖက်ကို ဆုတ်ပြေးဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် သူ့လက်နှစ်ဖက်က ပေါင်တန်တွေကို မြဲမြဲကြီး ဆုပ်ကိုင်ထားနေတာမို့ ဘရစ်တနီလည်းရွေ့ဆုတ်လို့ မရဘဲ သူ့လျာကြီးနဲ့ ဖိဖိယက်တာကို အလူးအလဲ ခံနေရတော့သည် ။
“ အိုး......အိုး......အား.....ဟင့်ဟင့်....အူး......အူး........”
နူးညံ့တဲ့ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို လျာအပြားလိုက်နဲ့ ဖိဖိ ယက်ပေးသလို အစိလေးကိုလည်းလျာထိပ်နဲ့ ကလော်ထိုး ကလိပေးလိုက်ပြန်တော့ ဘရစ်တနီလည်း တင်ပါးအိအိတွေ ခါရမ်း လှုပ်ရမ်းပြီး ပူစီ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို အတင်း ဆွဲကိုင်ပြီး အော်ညည်းနေသည် ။
သူမရဲ့ အကောင်းစား ပုလွေမှုတ်ပေးတာတွေကို ကျေးဇူးတင် တုန့်ပြန်တဲ့အနေနဲ့ ပူစီလည်း ဘာဂျာကို အနုစိတ်ပီပီပြင်ပြင် မှုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ဘရစ်တနီလည်း ၂ကြိမ်တိုင် ပြီးရသည် လို့ ပြောပြရင်း အထဲကို ထည့်ဖို့ အချိန်တန်ပြီ....လို့ တောင်းဆိုလာသည် ။ အလှည့်ကျရင် မနွဲ့စတမ်း ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်း ပူစီသည် ပေါင်တန် ဖြူဖြူတွေ ဖြဲကားပေးထားတဲ့ ဘရစ်တနီ့ကို အထဲကို ထည့်ပေးရပြီ ။
အတွင်းသား နီရဲရဲလေးတွေ တစွန်းတစ မြင်နေရတဲ့ ဘရစ်တနီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို သူ့တန်ဆာ တုတ်ရှည်ကြီးကိုဖိသွင်းထည့်လိုက်တော့ တဗျစ်ဗျစ် မြည်သွားသည် လို့ စိတ်အာရုံမှာ ထင်စရာ တင်းတင်းအိအိ ဝင်ရောက်သွားတဲ့ လိင်အင်္ဂါချင်း သွတ်သွင်းမှုက ထင်တာထက် ပို အရသာကောင်းလှသည် ။
“ အိုး.......မင်း သိပ်ကြီးတာဘဲကွာ......ဟူး....ကောင်းလိုက်တာ......”
လို့ ဘရစ်တနီက ပြောလိုက်ပြီး သူမ ခြေတွေကို မိုးပေါ်ထောင်ရင်း ထပ်ဖိသွင်းချက်တွေကို မျက်စိလေး မှေးပြီး ခံယူနေသည် ။ပူစီလည်း ကိုယ်ကောင်းသလို သူမလည်း ကောင်းစေချင်တဲ့ စိတ်စေတနာ အပြည့်နဲ့ ကြုံးလို့ ဆောင့်ထည့်ပေးတော့သည် ။ ချောကျိရည်တွေ ထွက်တဲ့ လိင်အင်္ဂါချင်း ပွတ်တိုက်တဲ့အတွက် ဖွတ်ဖပ် အသံတွေ မြည်နေသည် ။
အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေနဲ့အတူ တအီးအီး တအူးအူး ညည်းအော်သံတွေက ကျယ်လောင်နေသည် ။ဘရစ်တနီက သူမရဲ့အင်္ဂါစပ်ကို ဆွဲဆွဲ ညှစ်နေလို့ ပူစီရဲ့ တန်ဆာသည် တအား အရသာထူးကဲနေရသည် ။သူမ အင်္ဂါစပ်ထဲကနေ ဆွဲယူနေတာကို အိစက်နူးညံ့တင်းကြပ်စွာ ရရှိ ခံစားနေရတာကြောင့် ထိုးဆောင့်တိုင်းကောင်းလွန်းနေသည် ။ သူမကို အရင် ပြီးစေချင်တာကြောင့် ထိန်းပြီး ထိုးဆောင့်နေရပေမယ့် ပြီးချင်လာသည်ကို သူသိနေသည် ။
“ အား.......အား.......ကောင်းတယ်....တအားကောင်းနေတယ်......ဆောင့်...ဆောင့်...တအားဆောင့်ထည့်....ပြီး....ပြီးတော့မယ်.....အိုး......”
ဘရစ်တနီရဲ့ တောင်းဆိုချက်ကြောင့် ပူစီ အပီကိုင်ပြီ ။ အားနဲ့ဆက်တိုက် ဒလစပ် ဆောင့်ထည့်လိုက်တဲ့အခါဘရစ်တနီ တအားကောင်းသွားပြီး လမ်းဆုံးပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းသွားတာကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။ သူမ လမ်းဆုံးကို ရောက်သွားချိန် ဘရစ်တနီသည် အင်္ဂါစပ် ကြွက်သားတွေကို တအား ညှစ်ပစ်လိုက်တာကြောင့် ပူစီရဲ့ လိင်တန်ထဲက သုတ်ရည်တွေကို ဆွဲညှစ်ထုတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည် ။ တအား ကောင်းလွန်းတာကြောင့်ဘရစ်တနီရဲ့ အင်္ဂါစပ်အခေါင်းထဲ သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီး အချက်ပေါင်း များစွာ ပန်းထုတ်လိုက်မိပြီး အကြောပေါင်းတထောင် ဆိမ့်တဲ့ ကာမအရသာကို ခံစားရရှိသွားသည် ။
အားကုန် တွယ်လိုက်တာကြောင့် တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေသည့် ပူစီသည် ဘရစ်တနီနဲ့ ယှဉ်တွဲ လှဲလျောင်းနေသည် ။ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည် ။ ဖုန်းသံကြောင့် ဖျတ်ကနဲ သူ နိုးလာသည် ။ ဘရစ်တနီက ဖုန်းကို ထူးလိုက်ပြီး စကားပြောနေတာကို သူတွေ့ရသည် ။ ဘရစ်တနီက ပြုံးပြီး..“ မေ ခေါ်တာ....” လို့ ပြောသည် ။
ပြီးတော့ မေက မင်းနဲ့ ပြောချင်တယ်....လို့ ပြောလိုက်ပြီးး ဖုန်းကို သူ့ဆီကို ထိုးပေးလိုက်လို့ ပူစီလည်း ဖုန်းကို ယူလိုက်ရသည် ။ အမှန်က ဘရစ်တနီနဲ့ ကာမပွဲကြမ်းလိုက်ပြီးတဲ့နောက် မေထားခင်နဲ့ ဖုန်းပြောဖို့ သူ ဝန်လေး မိ သလိုဘဲ ။မေထားခင်ရဲ့ အသံလေးက ပျော်နေတဲ့ပုံ ။
“ ကို....မေထား ပေးလိုက်တဲ့ လက်ဆောင်ကို ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား....ကောင်းလား....” လို့ ရယ်ပြီး မေးသည်။
“ အင်း....ကောင်းပါတယ်....တအားကောင်းတယ်...ကျေးဇူးဘဲ...မေထား...” လို့ သူဖြေလိုက်သည် ။
မေထားခင်က ဘရစ်တနီနဲ့သူမနဲ့ တအား ခင်မင်ချစ်ကြတယ် ဆိုတာတွေကို ပြောပြပြီး ဘရစ်တနီကို သူမနဲ့သူမယောကျ်ားက ကျေးဇူးအကြီးအကျယ် ပြုထားကြတာတွေကြောင့် ဘရစ်တနီသည် သူတို့ လင်မယား အတွက် ဆိုရင် ဘာမဆို လုပ်မယ့် အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ဆိုတာကိုပါ ပြောပြသည် ။
မေထားခင်က ပူစီနဲ့ တနေ့တော့ ပြန်တွေ့ချင်သည် ။ သူမ မပေးနိုင်တဲ့ အကြင်နာတွေကို သူမကိုယ်စား ဘရစ်တနီကို ပေးခိုင်းလိုက်တာပါ..ကြိုက်တယ် ဆိုလို့ ဝမ်းသာတယ်...ဘရစ်တနီကလည်း ဘဲပြတ်နေတာ ကြာပြီမို့ လိုလား ဆာလောင်နေသူမို့ ကျေနပ်မှာပါ...” လို့ ပြောသည် ။
ဖုန်းချလိုက်အပြီး ဘရစ်တနီက မေထားခင်သည် သူ့ယောကျ်ားကြောင့် ဟိုမှာ အရမ်းကြီးကို ချမ်းသာနေတယ်ဆိုတာတွေကို ပြောပြလို့ ပူစီလည်း ဘာအလုပ်တွေ လုပ်သလဲ လို့ မသိမသာ စပ်စုကြည့်မိသည် ။ဘရစ်တနီက
“ သူ့ယောကျ်ား မစ္စတာအောင်က လက်နက်ပွဲစား ( ဝက်ပွန် ဒီလာ )လေ....ခေတ်မှီ စစ်လက်နက်တွေကို ရောင်းတဲ့ အရောင်းကိုယ်စားလှယ်....အစိုးရကို ပင်လယ်ကွေ့စစ်ပွဲ၂ပွဲမှာ ရောင်းခွင့် ရလိုက်တာ တချီထဲထထောသွားတာ ....မီလျံနာကြီး ဖြစ်သွားတယ်....ဒါကြောင့် မေထားခင်က တအား ချမ်းသာပြီး ငါ့ကို သူ ကမ္ဘာပတ် လျောက်လည်တာတွေလည်း ခေါ်သွားတယ်...ငါလိုအပ်တာတွေ အားလုံးကိုလည်း ကူညီမစတယ်....ငါ့ရဲ့သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်..ကျေးဇူးရှင်လည်း ဖြစ်တယ်....သူဖြစ်စေချင်တာတွေကို ငါ အကုန် လုပ်ကိုင်ကူညီပေးမယ်”
လို့ ပြောပြသည် ။
ဘရစ်တနီနဲ့ အမောဟောင်းလေး ပြေသွားကြတဲ့အခါ အမောသစ်ကလေး တခု စလိုက်ကြပြန်သည် ။ ဝိုင်ခွက်လေးနဲ့ စပျစ်သီးလေးတွေ မြည်းရင်း ။မျက်လုံးပြာပြာနဲ့ မိန်းမချောလေးရဲ့ ဒုတိယ အကြိမ် စုတ်ပေးတာကို မျက်လုံးစုံပိတ်ပြီး ခံစားရင်း မေထားခင်နဲ့ငယ်ငယ်က ကြုံခဲ့တာလေးတွေကို ပြန်ပြောင်း သတိရ မြင်ယောင်နေမိသည် ။
ပူစီသည် ရွာကနေ ထွက်ပြေးလာပြီး ရန်ကုန်မြို့မှာ ဦးဗညားအောင်ခင်ရဲ့ တပည့် ဖြစ်လာတဲ့အချိန်မှာ ဦးဗညားအောင်ခင်ရဲ့ တဦးတည်းသော သမီးချောလေး မေထားခင်နဲ့ တအိမ်ထဲနေရင်း ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းညိ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ ဆိုသလို သံယောဇဉ် ရစ်တွယ် ချစ်မိခဲ့ကြသည် ။
ဦးဗညားအောင်ခင်က တနိုင်ငံလုံး အနှံ့ မိန်းမတွေ ယူထားတာကြောင့် အိမ်မှာ ကြာကြာ မနေနိုင်ဘဲ စီးပွားရေးအကြောင်းပြပြီး ခရီးဘဲ ထွက်နေတတ်တော့ မေထားခင်သည် ဦးဗညားအောင်ခင်ရဲ့ လူယုံ ညာလက်ရုံး ဦးဝန်း နဲ့ ဦးဗညားအောင်ခင်ရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲတော်တဲ့ ဒေါ်မူမူသိန်း တို့နဲ့ဘဲ ရန်ကုန်အိမ်မှာ နေရတော့ သူတို့ကလည်း တချိန်လုံး မျက်စိ ဒေါက်ထောက် မကြည့်နိုင်တာကြောင့် အိမ်မှာ ခေါ်ထားတဲ့ ပူစီနဲ့ ညိကြတာ ဖြစ်သည် ။မေထားခင်က ပူစီ့ကို စာခေါ်သင်ပေးသည် ။
ပူစီသည် ရွာမှာ တုံးက လက်သွက်သွက်နဲ့ တောသူဌေး ဦးလူထုန်ရဲ့ သမီး နှစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ ရီရီထုန်နဲ့ စီစီထုန်တို့ကို အပီ ဖြုတ်ခဲ့သလို သူ အလုပ် ကူလုပ်တဲ့ ထန်းရည်ဆိုင် ပိုင်ရှင် ဦးတောကြီးရဲ့ မယား ရေဆေးငါး
ဖွေးဖွေးကြီး မမြသွေးကိုလည်း အပီ ဖြုတ်ခဲ့ပေမယ့် ရန်ကုန်မြို့ကို ရောက်တော့ ရိုးအချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်ကလေး ပုံစံ ဖမ်းထားခဲ့လို့ မေထားခင်သည် ရဲတင်းသွက်လက်ပြီး အကြည့်အရှုတွေ မရိုးသားတဲ့ မော်မော်လတ်ကို သဘောမကျဘဲ ရိုးသားပုံပေါက်တဲ့ ပူစီ့ကို ရွေးပြီး စာသင်ပေးခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။
တကယ်တော့ ပူစီသည် ရိုးအချင်ယောင် ဆောင်နေတဲ့ မိန်းမကြမ်းကျေနေပြီး ဖြစ်တဲ့ ဖိုက်တာ တယောက်ပါ ။ဖြူဖွေးနုဖတ် ချစ်စရာ ကောင်းလှတဲ့ မေထားခင်လေးနဲ့ တစားပွဲထဲ အတူတူထိုင်ပြီး စာသင်ရတာ ပူစီ့အတွက် အရမ်းကို ရင်ခုံစရာ..စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ဖြစ်သည် ။
မေထားခင်ရဲ့ ရနံ့သင်းသင်းလေးကို ရှုရှိုက်နေရသလို နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရတာကလည်း သူ့အတွက် တကယ့်ကို ရင်ခုံစရာ ပါဘဲ ။မေထားခင်သည် ပူစီ့ကို စေတနာထားပြီး စာသင်ပေးခဲ့သည် ။ ဦးဝန်းကို ပူစီ့ကို ကားမောင်းသင်ပေးဖို့လည်း မေထားခင်ကဘဲ နားပူခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ ဦးဗညားအောင်ခင်ကလည်း ပူစီ့ကို ကားမောင်းတတ်စေချင်သည် ။
ဦးဝန်းသည် ပူစီ ကားမောင်းတတ်ပြီး လိုင်စင်ရပြီးတဲ့နောက် အလုပ်ကိစ္စတွေကိုလည်း ကားနဲ့ သွားခိုင်းတတ်သလို တက္ကသိုလ် တက်နေတဲ့ မေထားခင်ကိုလည်း ကျောင်းပို့ ကျောင်းကြို လုပ်ခိုင်းတာကြောင့် ပူစီသည် မေထားခင်နဲ့ တစတစ ပိုလို့ ရင်းနှီးခဲ့သည် ။
ကျောင်းက အပြန် လမ်းခုလတ်မှာ မေထားခင် ဝင်ချင်တဲ့ ဆိုင်တွေကို ပူစီလိုက်ပို့ရသည် ။ စားသောက်ဆိုင်တွေမှာ အတူတူ ထိုင်စားကြသည် ။ မေထားခင်က ဦးဝန်းကိုရော ဒေါ်လေးကိုရော နိုင်တဲ့ အလိုလိုက်ခံ သမီးမို့ ဘယ်သူကမှ မပြောရဲကြ ။ သူငယ်ချင်း အိမ်သွားချင်သည် ဆိုရင်လည်း ပူစီ့ကိုဘဲ လိုက်ပို့ခိုင်းသည် ။
ဦးဗညားအောင်ခင်သည် စီးပွားရှာသည့်နေရာမှာ ဥပဒေဘောင်အတွင်းကရော အပြင်ကရော ရရင်ရသလို လုပ်တဲ့လူကြီးမို့ အစိုးရပိုင်းက အာဏာပိုင် အရာရှိကြီးတွေကိုလည်း ပေးကမ်း ကူညီမစပြီး ပေါင်းသင်းထားသည် ။ သမီးမေထားခင်ကိုလည်း သူ့ကို တနေ့ အကူအညီပေးမယ့် အရာရှိကြီးကြီးတွေရဲ့ သမီးတွေနဲ့ ပေါင်းသင်းခိုင်းသည် ။
သူတို့ အိမ်တွေကို ဝင်ထွက်ခိုင်းသည် ။ဒါကြောင့် မေထားခင်သည် ပင်စီသင်းသင်း ဆိုတဲ့ လူကြီးသမီးတယောက်ဆီကို အမြဲ သွားလည်တတ်သည် ။ပင်စီသင်းသင်းတို့ မိသားစုကလည်း ပင်စီသင်းသင်းရဲ့ အဖေကြီး အရင်က သံအမတ် ရာထူးနဲ့ နိုင်ငံခြားတွေမှာနေခဲ့ဘူးလို့ အနောက်နိုင်ငံ ဆန်ဆန် နေသူတွေ ဖြစ်ပြီး မွေးနေ့ပွဲနဲ့ ခရစ်စမတ်ပွဲတွေ သူတို့ အိမ်မှာ ကျင်းပရင်အနောက်တိုင်း တေးဂီတနဲ့ အကတွေ ကတတ်ကြသည် ။
မေထားခင်သည် ပင်စီသင်းသင်းကြောင့် ဝိုင်အရက်သောက်တတ်ခဲ့သလို ပါတီပွဲများမှာ ပင်စီသင်းသင်းတို့နဲ့ ကလေ့ရှိသည် ။ ပူစီသည် မေထားခင်ကို လိုက်ပို့တဲ့အခါ အိမ်ကို ပြန်မလာဘဲ အဲဒီမှာဘဲ စောင့်လို့ ဦးဝန်းက သူ့ကို မှာထားတာကြောင့် ခြံထဲက ကားရပ်နိုင်တဲ့ နေရာလွတ်တခုမှာ ကားရပ်ပြီး စောင့်နေတတ်သည် ။
မေထားခင်က ပင်စီသင်းသင်းကို ပူစီ့အတွက် စားစရာ ပို့ပေးခိုင်းသည် ။ ပင်စီသင်းသင်းတို့ အိမ်က အိမ်ဖေါ်တွေက ပူစီ့အတွက် အစားအသောက်တွေ ကားဆီကို လာပို့ပေးသည် ။
ပါတီပွဲ ပြီးဆုံးတဲ့ အခါ မေထားခင်သည် ဝိုင်အရင်တွေ တော်တော် သောက်ထားလို့ အာရွှင်နေပြီး ပူစီ့ကို ပုတ်လားကိုင်လားတွေ လုပ်တတ်လို့ ပူစီလည်း တအားကို ရင်ခုံရပြီး မေထားခင်ကို သဘောကျ ချစ်မိလာခဲ့သည်။
တနေ့ မေထားခင်ကို ပင်စီသင်းသင်းရဲ့ အကိုဝမ်းကွဲ တယောက်က ဖက်နမ်းဖို့ ကြိုးစားတဲ့အခါ ပူစီလည်း မခံနိုင်ဘဲ သည်လူကို တွန်းပစ်ပြီး ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်ခဲ့သည် ။ အပြန်လမ်းမှာ မေထားခင်က
“ ပူစီ..ဘာကြောင့် ပင်စီသင်းသင်း အကိုကို ရိုင်းရိုင်းပြပြ ဆက်ဆံတာလဲ...မျက်နှာနာစရာကြီး....” လို့ ပြောသည် ။ ပူစီလည်း...
“ သူက မမမေကို ဖက်နမ်းဖို့ လုပ်တာကိုး..” လို့ မကျေမနပ် ပြန်ပြောသည် ။
မေထားခင်က သူ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး “ မင်းက မကြိုက်ဖူးလား...” လို့ မေးသည် ။ ပူစီလည်း..“ ဟုတ်တယ်...ကျနော် မကြိုက်ဖူး...မမမေကို ဘယ်သူမှ ဖက်တာ ကိုင်တာ မကြိုက်ဖူး...” လို့ ပြန်ပြောသည် ။ မေထားခင်လည်း ပြုံးစိစိနဲ့..“ ဘာလို့ မကြိုက်တာလဲ...” လို့ မေးသည် ။ ပူစီက ပြန်မဖြေ ။
မေထားခင်က သဘောကျသလိုရယ်မောလိုက်ပြီး...
“ မင်း မမမေကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးတာ မမမေ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ပူစီရယ်...”
လို့ ပြောပြီး သူ့လက်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ပူစီလည်း ဒူးတွေ တုန်ပြီး ကား ဆက် မမောင်းနိုင်တော့ဘဲ လမ်းဘေး တနေရာမှာ ကားရပ်လိုက်သည် ။
“ မမ.....”
“ ဟင်..ဘာလဲ ပူစီ....”
“ မမကို ကျနော် ချစ်တယ်ဗျာ..မမ စိတ်ဆိုးချင်လည်းဆိုး...လူကြီးတွေနဲ့ တိုင်ချင်လည်း တိုင်တော့..ကျနော် မမကို အရမ်း ချစ်တယ်....အောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး....”
မေထားခင်က ပြုံးပြီး ကြည့်နေသည် ။ပြီးတော့.
“ မမ မင်း ချစ်နေတာကို မသိဘူး ထင်လို့လား....”
လို့ ပြန်မေးသည် ။ ပူစီလည်း အခြေအနေ ကောင်းသည်လို့ တွက်ဆပြီး
“ မမ ..ကျနော့်ကို ပြန်ချစ်မယ် မဟုတ်လား...”
လို့ မေးလိုက်ပြီး မေထားခင်ရဲ့ လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
“ မင်းက မမကို သစ္စာရှိရှိနဲ့ တသက်လုံး ချစ်မှာလား”
လို့ မေထားခင်က ပြုံးပြုံးလေး ပြန်မေးပြီး သူကိုင်တာကို လည်း မရုန်းဖယ်တာကြောင့် ပူစီလည်း
“ ချစ်မှာ...တအားတအား...ချစ်မှာ...”
လို့ ဖြေရင်း မေထားခင်ကို ဖက်သည် ။ မေထားခင်လည်း ပူစီရဲ့ ပုခုံးမှာ ခေါင်းလေးမှီချရင်း..“ မမလည်း မင်းကို ချစ်တယ်...” လို့ ဖြေလိုက်သည်။
ပူစီလည်း ကြားချင်တာကို ကြားလိုက်ရလို့ အရမ်း ပျော်သွားပြီး မေထားခင်ကို တအားဖက်ရင်း ပါးမို့မို့တွေကိုနမ်းရှုံ့သည် ။မေထားခင်နဲ့ ချစ်သူတွေ ဘဝကို ရောက်သွားကြပြီးတဲ့နောက် ပူစီနဲ့ မေထားခင် ကျောင်းက အပြန် အတူတူသွားလာစားသောက် အနမ်းတွေ ဖလှယ်ကြရုံတင် မကဘူး ။
အိမ်မှာ လူကြီးတွေ မရှိတဲ့ အချိန် ဆိုရင် မေထားခင်က ပူစီ့ကို သူမ အခန်းကို ခေါ်လိုက်တာကြောင့် အနမ်းတွေ သာ မကတော့ဘဲ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ်တွေ အဆင့်ကို ရောက်လာကြသည် ။ဒီနေ့ မေထားခင်ကို ကျောင်းက ကြိုလာခဲ့အပြီး မေထားခင်က ထူးထူးဆန်းဆန်း ဘယ်ကိုမှ မဝင်ဘဲ အိမ်ကိုတန်းပြန်လာလို့ ပူစီ့အတွက် ထူးဆန်းနေသည် ။ ခါတိုင်းဆိုရင် မေထားခင်က အသုတ်စားမယ်...ဒန်ပေါက်စားမယ် ဆိုပြီး သွားချင်တဲ့နေရာတွေကို လိုက်ပို့ခိုင်းသည် ။
အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး မေထားခင် အိမ်ကြီးပေါ်ကို တက်သွားပြီးတဲ့နောက် ပူစီလည်း သူနေတဲ့ အိမ်ကြီးရဲ့ဘေးဖက်ကကားဂိုဒေါင်ဆီကို ပြန်လာခဲ့ပြီး သူ့ရဲ့ ကွပ်ပျစ်ကုတင်လေး ပေါ်မှာ ကျောဆန့် လှဲလိုက်ဖို့ ကြံကာ ရှိသေးသည် ။ဒီအချိန်မှာ မော်မော်လတ် ရောက်လာပြီး
“ ဟိတ်..ပူစီ..မေထားခင်က မင်းကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်...ခိုင်းစရာ ရှိလို့.....တဲ့...”
လို့ လာပြောတာကြောင့် နားမယ်လို့ ကြံနေတဲ့ ပူစီ မနားဖြစ် ။ မော်မော်လတ်က ပြုံးစိစိနဲ့..
“ ငါ့ကိုတော့ ကြက်လျှာစွန်းက ဒန်ပေါက် သွားဝယ်ပေး ..ဆိုပြီး ခိုင်းလိုက်တယ်ကွ..အင်းမဟုတ်မှ လွဲရော..မင်းနဲ့ နှစ်ပါးသွားကချင်လို့ ငါ့ကို အပြင်ကို နှင်လိုက်တာ ဖြစ်မယ်...”
လို့ ပြောရင်း ဈေးသုံးအပိုကား ပါဘလစ်ကာကား အဟောင်းလေးနဲ့ ထွက်သွားပါသည် ။မော်မော်လတ်က
“ ဒေါ်လေးလည်း မရှိ ဆရာဝန်းလည်း မရှိဘူးကွ......အိမ်ဖေါ်မဝင်းလည်း မရှိဘူး..အိမ်ပေါ်ထပ်မှာမေထားခင် တယောက်ထဲ..ပူစီရေ..လက်မနှေးနဲ့ကွာ....ခိခိခိ...”
လို့ ကားထွက်ခါနီး ပြောသွားခဲ့သည် ။ ပူစီလည်းမေထားခင် ရှိနေတဲ့ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာတဲ့အချိန် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး ရင်တွေ တအား ခုံနေခဲ့သည် ။
“ မမမေ....မမမေ.....”
အသံပေးရင်း မေထားခင်ရဲ့ အခန်းဆီကို သူ ရောက်သွားသည် ။ မေထားခင်ကို မတွေ့ ။ မေထားခင် ဘယ်ကိုရောက်နေသလဲ...။ စိတ်တောင် ပူမိသွားသည် ။ အခန်းထဲကို ဝင်ကြည့်လိုက်သည် ။ မရှိ ။
ဒီအချိန်မှာ ဗြုံးဆို သူ့ကို အနောက်ကနေ လူတယောက်က ဖက်လိုက်လို့ လန့်ဖျန့်သွားသည် ။ အိုး...မေထားခင်သည် တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မောရင်း သူ့ကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားသည် ။ သူမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သား နှစ်လုံးက သူ့ကျောပြင်ကို ဖိကပ်မိနေသည် ။
“ စိတ်ပူသွားလားဟင်....”
“ အင်း....မမမေ ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်လို့...”
“ သူ့ကို စချင်လို့...”
မေထားခင်က သူ့ပါးကို နမ်းလိုက်ရင်းပြောသည် ။
“ မော်မော်လတ်ကို ဒန်ပေါက်သွားဝယ်ခိုင်းလိုက်တယ်...ကြာကြာသွားရအောင် ဝေးဝေးက ဆိုင်ကို လွှတ်လိုက်တယ်”
လို့ ပြောရင်း မေထားခင် ရယ်နေသည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ အတူတူ ထိုင်ကြတော့ မေထားခင်ရဲ့ဆီက မွှေးပျံ့တဲ့အနံ့အသက်တွေကို ရနေလို့ သူ့စိတ်တွေ ဆူကြွယိမ်းယိုင်လာတော့သည် ။မေထားခင်က
“ ဒေါ်လေးလည်း မရှိ..ဦးဝန်းလည်း မရှိတဲ့အချိန် ပူစီနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်လို့”
လို့ ပြောရင်း သူ့ကို စဖက်တော့ ပူစီလည်း ပြန်ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို ဖိကပ် စုတ်ယူ နမ်းလိုက်မိသည် ။မေထားခင်ကလည်း တအား ပြန်ဖက်ပြီး သူနမ်းသလိုဘဲ သူ့ကို ပြန်နမ်းတော့ အနမ်းတွေက မရပ်မနား ဆက်တိုက် နမ်းဖြစ်နေပြီး မေထားခင်ရဲ့ ရင်စေ့အင်္ကျီလေးရဲ့ နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို သူ တထပ်ထပ်နဲ့ ဆွဲဖြုတ် ဖွင့်လိုက်တော့ အောက်က ဘာမှ ခံဝတ်မထားတာကြောင့် ဆူဖြိုးကြွကော့နေတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရလို့ လက်နဲ့ လှမ်း ဆုပ်ကိုင်မိပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နေရာကနေ ခွာလိုက်ပြီး နို့သီးနီနီလေး တလုံးကို ငုံကာ စုတ်မိပြီ . .။
တဖက်ကို ဝအောင် စုတ်ပြီးတော့ နို့နောက်တဖက်က နို့သီးလေးကို ပြောင်းစုတ်သည် ။မေထားခင်သည် သူနို့စုတ်ပေးတာကို မျက်နှာလေးမော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခံရင်း နုတ်ဖျားကနေ မပီမသ ညည်းနေသည် ။ ကုတင်ပေါ်ကို နှစ်ယောက်သား လဲကျသွားကြတော့ သူက မေထားခင် ကိုယ်ပေါ်က အုပ်မိုးပြီး နို့နှစ်လုံးကို အားရအောင် စို့လိုက် လျာနဲ့ကစားလိုက် လုပ်ရင်း လက်တွေကလည်း မေထားခင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို စမ်းမိသည် ။
မေထားခင်သည် ကိုယ် အောက်ပိုင်းမှာလည်း ထမိန်အောက်မှာ ဘာမှ ခံဝတ် မထားလို့ ပြေကျွတ်လုလုဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်လေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ မေထားခင်သည် တကိုယ်လုံး အဝတ်မရှိတော့ဘဲ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားရတော့သည် ။ စိမ်းမြမြ အမွှေးနုနုလေးတွေ ပေါက်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားက အင်္ဂါစပ်ကို သူမြင်ရတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ မျက်နှာ ထိုးအပ်ပြီး နမ်းရှုံ့မိပြီး ဆက်တိုက် ဆိုသလိုဘဲ လျာနဲ့ ဖိဖိ ယက်လိုက်မိသည်။
မေထားခင်သည် သူ့ခေါင်းကို နောက်စိကနေ ဆွဲယူပြီး သူမကိုယ်နဲ့ ဖိကပ်ထားသည် ။ အင်္ဂါစပ်ကြီးနဲ့ မျက်နှာ ပူးကပ်နေတဲ့ အနေအထားမို့ အင်္ဂါစပ်ကို နှာခေါင်းနဲ့ရော လျာနဲ့ရော ဖိဖိပွတ်ယက်နေမိသည် ။ မေထားခင်လည်းသူယက်ပေးတာ စုတ်ပေးတာတွေကို ကြိုက်နေတဲ့သဘော ရှိလို့ ဆက်တိုက် ယက်ပေးစုတ်ပေးရင်း ပြေကျွတ်နေတဲ့ သူ့ခါးက ပုဆိုးကို ခြေနဲ့ကန်ပြီး ခွတ်ထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ညိုမောင်း တုတ်ခိုင်တဲ့ တန်ဆာရှည်ကြီး ကို မေထားခင် တွေ့လိုက်ရပြီ ။
“ အိုး...အကြီးကြီးဘဲ ပူစီရယ်...”
လို့ တအံ့တသြ ပြောလိုက်သည် ။
“ ကိုင်လေ...”
လို့ ပြောရင်း သူမလက်ထဲကို တန်ဆာချောင်းကြီးကို ထည့်ပေးလိုက်သည် ။ မေထားခင်မှာ ထူးဆန်းတဲ့ အတွေ့အကြုံမို့ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ တန်ဆာချောင်းကို လက်နဲ့ ဆုပ်လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ကြည့်နေပြီးသူမပေါင်ကြားကို ပူစီ့လက်ချောင်းတွေက စမ်းပွတ်လိုက်တော့
“ တအား ယားတာဘဲ ပူစီရယ်...ယားတယ်....ယားတယ်....”
လို့ တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောဆိုရေရွတ်နေသည် ။ ပူစီလည်း သူမ အင်္ဂါစပ်ကို လက်နဲ့ ပွတ်ပေးရင်းအားမရသလို ဖြစ်လာပြီး ငုံ့ကာ ယက်ပေးလိုက်မိပြန်သည် ။မေထားခင်က အယက် မခံတော့ဘဲ...
“ ပူစီ....မနေနိုင်တော့ဘူး.....မေ့ကို ချစ်ပေးပါတော့..”
လို့ တောင်းခံလာသည် ။ ပူစီလည်း ရွာမှာကထဲက မိန်းမ အတွေ့အကြုံ စုံခဲ့တဲ့လူ ဆိုတော့ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ မေထားခင်ကို ပက်လက်လှန်အိပ်စေပြီး ပေါင်တန်တွေကြားထဲ နေရာဝင်ယူရင်း သူ့တန်ဆာကို သူမအင်္ဂါစပ်ထဲကို သွတ်သွင်း ထိုးထည့်လေသည်။ တဏှာရှေ့ပြေး အရည်တွေက ရွှဲရွှဲစိုနေပြီး ဖြစ်တာကြောင့် သူ့တန်ဆာကို ဖိသွင်းတဲ့အခါ သိပ် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း မရှိတော့ဘဲ အဆင်ပြေရတော့ မကြာခင်ဘဲ ပူစီသည် အလွန်ယားနေပါသည်ဆိုတဲ့ မေထားခင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို ဖိဖိ ဆောင့်ထည့်ပေးနေပါတော့သည် ။
“ အား......အား.....အင်း....အမလေး......အီး......ဟင့်ဟင့်.....”
လို့ မေထားခင်လည်း အော်ညည်းရင်း ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားကာ ခံနေသည် ။ ပူစီလည်း ကြပ်တည်းပြီး အိနေတဲ့ အပျို အင်္ဂါစပ် အကောင်းစားလေးကိုလုပ်နရတာနေမို့ အရသာ တအားရှိပြီး ခဏအတွင်းမှာဘဲ သုတ်ရည်တွေ အထဲကို ပန်းထုတ်မိရင်း ပြီးခြင်းကို တက်လှမ်းသွားရသည် ။
ပူစီနဲ့ မေထားခင်သည် အဲဒီနေ့က ဒေါ်လေးနဲ့ ဦးဝန်းတို့ အပြင်က ပြန်လာတဲ့အထိ တချီပြီး တချီ အချစ်ပွဲတွေနွှဲလိုက်ကြတာ ညဖက် မေထားခင်သည် လမ်းလျှောက်တဲ့အခါ ကွတတနဲ့ နာကျင်ကျိန်းစပ်နေရသည် ။ ဒန်ပေါက်ထွက်ဝယ်တဲ့ မော်မော်လတ်သည် ဒေါ်လေးနဲ့ ဦးဝန်းတို့ အိမ်ပြန်ရောက်သည်တိုင် ပြန်မလာသေး ..။
အဲဒီနေ့ ညက ပူစီသည် မေထားခင်နဲ့ အဆုံးစွန်းအထိ လွန်လွန်ကျူးကျူး ဖြစ်သွားခဲ့တာကို အိပ်မက်တခုလိုဘဲကိုယ့်ဖါသာ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည် ။ မေထားခင်မှာလည်း ပူစီ ကြမ်းထားတာတွေကြောင့် အင်္ဂါစပ်ထဲကနာကျင်ကျိန်းစပ်နေသလို ရင်သီးဖျားလေးတွေလည်း တအားစို့ထားခဲ့လို့ နာကျင်နေရသည် ။ သို့ပေမယ့် ပူစီရဲ့ တန်ဆာကြီးကို အစွဲကြီး စွဲသွားမိပြီး မနက် လင်းအားကြီးမှာ ပူစီလာလုပ်ရင် ကောင်းမှာဘဲလို့ တမ်းတ လွမ်းမိနေရတဲ့အထိပါဘဲ ။
မနက်လင်းအားကြီး အချိန် ။မေထားခင် နိုးနေသည် ။ပူစီ့ကို အရမ်း သတိရနေသည် ။ သူ့အထိအတွေ့ ။ သူ့ မာကျောတုတ်ခိုင်တဲ့ တန်ဆာကြီး က ပေးစွမ်းတဲ့ကာမအရသာထူးတွေကို ထပ်လိုချင်နေမိသည် ။ မနေ့ကလိုဘဲ ကာမပွဲကြမ်းလေးတွေ ထပ် လိုချင်နေမိသည် ။
အင်္ဂါစပ်က နာကျင်ကျိန်းစပ်မှုတွေ ပျောက်သွားသလိုဘဲ ။ မနေ့ညကတော့ တော်တော်လေး နာတယ် ။ပထမဆုံး အပျိုဘ၀ စွန့်လွှတ်လိုက်တဲ့ အချစ်စခန်းဖွင့်တာ ဆိုတော့ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့ ။ပြူတင်းပေါက်ကနေ ပူစီနေတဲ့ ကားဂိုဒေါင်ဆီကို ငုံ့ကြည့်နေမိသည် ။သူနဲ့ ဘယ်လိုတွေ့နိုင်မလဲ ။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဘဲ ပူစီလည်း အိပ်လို့မရ ။ အစောကြီး နိုးနေသည် ။ မေထားခင်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို ပြန်သတိရပြီး မေထားခင်နဲ့ ထပ်တွေ့ချင်နေသည် ။ ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် တန်ဆာကလည်း တအားကြီးထွားပြီး မာကျော တောင်မတ်နေသည် ။ တန်ဆာကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ် ထိုင်ပြီး မေထားခင်ကို ထပ်ပြီးချစ်စခန်းဖွင့်ချင်နေမိပြီး တံခါးပေါက်ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်ရင်း တိုက်အပေါ်ကို မော့ကြည့်မိသည် ။
အပေါ်ထပ် ပြူတင်းပေါက်ကနေ ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ မေထားခင်ရဲ့ မျက်နှာလေးကို ပူစီ မြင်လိုက်ရသလို ကားဂိုဒေါင်အပေါက်ကနေ အပေါ်ကို မော့ကြည့်နေတဲ့ ပူစီ့ကိုလည်း မေထားခင်က မြင်လိုက်ရသည် ။
“ ဟင်...သူ...သူ......သူလည်း မေ့ကို မော့ကြည့်နေပါလား”
မေထားခင် အရမ်း ဝမ်းသာသွားပြီး ပူစီ့ကို တိုက်ထဲကို လာဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ ခေါ်လိုက်သည် ။ပူစီလည်း တိုက် အနောက်ဖက်ပေါက်ဆီကို ပြေးသွားလိုက်သည် ။မေထားခင်က အထဲကနေ မီးဖိုခန်း အနောက်ပေါက်တံခါးကို ဖွင့်ပေးသည် ။
စောသေးလို့ မှောင်နေသေးသည် ။မီးဖိုခန်းထဲ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့တယောက် တအားဖက်ကြပြီး တအားနမ်းမိကြသည် ။
“ လွမ်းလိုက်ရတာကွာ...အိပ်လို့ မပျော်ဘူး....သိလား.....”
“ ဟုတ်တယ်...ကျနော်ရောဘဲ....”
“ ချစ်တယ် မောင်ရယ်...မေ တအားချစ်တယ်....မောင်ရော...မေ့ကို ချစ်လားဟင်...”
လို့ မေထားခင်က ပြောရင်းပူစီ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုတ်သည် ။သူ့ကို မေထားခင်က “ မောင် ” လို့ စပြောင်းခေါ်လိုက်တာကို ပူစီ သတိထားမိသည် ။
“ အရမ်း ချစ်တယ်...မေ....”
နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက် နမ်းစုတ်မိကြရင်း ပူစီရဲ့ လက်တွေက မေထားခင်ရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို ဆုပ်နယ်နေသလို ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို စမ်းလိုက်သည် ။ မေထားခင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်မှာ ကာမစိတ်တွေ ထနေတာကြောင့် ဖေါင်းမို့ပြီး အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတာကို သူ စမ်းမိသည် ။
မေထားခင်ကလည်း ပူစီ့ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်တော့ တန်ဆာကြီး သည် မာကျောတောင်မတ်နေတာကို သိလိုက်လို့ လက်ကလေးနဲ့ ပုဆိုး အပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည် ။ မေထားခင်ရဲ့ အထိအတွေ့ အပွတ်အသပ်တွေကြောင့် ပူစီ့တန်ဆာချောင်းသည် ပိုမို ထွားရှည်လာသလိုဘဲ ။
“ မောင်ရယ်..မောင့်ဟာကြီးက တအားကြီးတာဘဲ.....”
မေထားခင်က ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပူစီရဲ့ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။တုတ်ဖြိုး ရှည်လျားတဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို မေထားခင် လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ငုံပစ်လိုက်သည် ။ မိန်းကလေးတွေ စုပြီး အပြာဇာတ်ထုပ်တွေ ကြည့်ဖူးနေတာကြောင့် ယောကျ်ား လိင်တန်ဆာကို စုတ်တာတွေ မေထားခင် ကောင်းကောင်း မြင်ဖူးခဲ့ပြီမို့ အခု ပူစီ့လိင်တန်ကို လက်တွေ့ စမ်းလိုက်တာပါဘဲ ။
ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်ပေးနေတဲ့ မေထားခင်ကို ပူစီ ငုံ့ကြည့်နေသည် ။ သူ့လိင်တန်ကို တဆုံးအထိ ငုံငုံပစ်ပြီး စုတ်ပေးနေသည် ။
“ အိုး....အီး........ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ ....မေရယ် ....”
ဒီအချိန်မှာ မေထားခင်နဲ့ ပူစီ ရှိနေတဲ့ မီးဖိုခန်းဖက်ကို လျှောက်လာတဲ့ ခြေသံ တရှပ်ရှပ်ကို ကြားလိုက်ရလို့သူတို့ မျက်လုံးပြူးကုန်သည် ။ လူချင်း ခွာလိုက်ကြသည် ။
“ ဟင်.....ဘယ်...ဘယ်သူလဲ.....”
သူတို့ စားပွဲကြီးရဲ့ အနောက်ကွယ်မှာ အသာငြိမ်ပြီး ဘယ်သူလာသလဲ ဆိုတာ ကြည့်လိုက်ကြသည် ။ အိုး...အိမ်ပေါ်ထပ်က ဆင်းလာတဲ့ ဒေါ်လေး ....။ဒေါ်လေးသည် ဝါးကနဲ သမ်းဝေရင်း ရေခဲသ္တောထဲက ပစ္စည်းတချို့ကို ထုတ်ယူနေသည် ။ ပြီးတော့ အပေါ်ထပ်ကို ပြန်တက်သွားသည် ။ ဟင်းချက်စရာ ခဲထားတဲ့ အသားငါးကို ကြိုတင် လာထုတ်တာ ဖြစ်မည် ။
ဟူး.....တော်ပါသေးရဲ့...။
“ တော်ပြီ..မောင်..မိသွားလိမ့်မယ်....”
မေထားခင်က ပူစီ့ကို ဆက် မစုတ်ပေးတော့ ။
“ နောက်မှ...နောက်မှ...ကျောင်းကို စောစော လာကြိုကွာ...တွေ့ကြမယ်....”
လို့ ပြောပြီး တိုက်ပေါ်ကို ပြန်တက်သွားလိုက်သည် ။ပူစီလည်း တန်ဆာထောင်ရက်ကြီးနဲ့ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး သူ့ဂိုဒေါင်ဖက်ကို ပြန်ပြေးသွားလိုက်ရသည် ။ ခုတ်မယ် ဆိုပြီး ဓါးအိမ်ထဲက ထုတ်လိုက်တဲ့ ဓါးကို မခုတ်ဖြစ်ဘဲ ဓါးအိမ်ထဲ ပြန်မသွင်းချင်တဲ့ ဓါးသမား တယောက်လိုဘဲ ပူစီသည် တောင်ပြီးသား သူ့လိင်တန်ကို ဒီအတိုင်း ပြန်ပျော့ကျမသွား လိုတာကြောင့် အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်ပြီး မေထားခင်ရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ကိုယ်တွေကို မြင်ယောင်လိုက်ရင်း လက်နဲ့ ဖြေဖျောက်ရလေတော့သည် ။
ဆားငံရည်ကို သောက်မိကြတဲ့ လူတွေလိုဘဲ သောက်ပြီးရင်း သောက်ချင်ရင်း ငတ်လို့မပြေနိုင် ဖြစ်လာကြပြီးပူစီနဲ့ မေထားခင်တို့ ကျောင်းကြိုအပြန်မှာ လူရှင်းတဲ့ လမ်းတွေမှာ ကားရပ်ပြီး ကားထဲမှာ အငမ်းမရ နမ်းကြ ကိုင်ကြတော့တာဘဲ ။
ကားထဲမှာက လူမြင်မှာ ကြောက်ရပြီး မလွတ်လပ်လို့ စိတ်ကျေနပ်မှု မရလို့ မေထားခင်လည်း ပူစီ့ကို နေရာ ရှာခိုင်းသည် ။ ပူစီလည်း မေထားခင်နဲ့ ချိန်းတွေ့ဖို့ နေရာ ကို အပူတပြင်း ရှာတော့ သံရုံးတရုံးမှာ ကားမောင်းတဲ့ဒရိုင်ဘာ တယောက်ရဲ့ မိန်းမက သူတို့ အိမ်စေတန်းလျားလေးက အခန်းကို ငှားစားချင်တာနဲ့ ဆက်မိခဲ့ပြီး မေထားခင်နဲ့ အဲဒီအခန်းလေးမှာ တွေ့ဖြစ်ကြသည် ။
ဒရိုင်ဘာရဲ့ မိန်းမက သူတို့လာရင် အပြင်ကို ရှောင်ပေးသလို နေ့ခင်းဖက်မှာ သံအရာရှိလည်း သူ့အိမ်မှာ မရှိလို့ သည် အိမ်စေတန်းလျား အခန်းလေးမှာ ပူစီနဲ့ မေထားခင်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ဆုံနိုင်ကြသည် ။ ဒရိုင်ဘာရဲ့ မိန်းမကို ပေးဖို့ ငွေကို မေထားခင်ကဘဲ ထုတ်ပေးသည်။ သည် အခန်းလေးမှာ သူတို့ စိတ်တိုင်းကျ စပ်ယှက်ကြပြီး အိမ်မှာလည်း ဒေါ်လေးနဲ့ ဦးဝန်း တို့ မရှိတဲ့ အချိန်ဆိုရင်လည်း အိမ်က မေထားခင်ရဲ့ အခန်းမှာ အချစ်ကြမ်းကြသည် ။
နွေနေ့လည်ခင်း တရက်မှာ ဒေါ်လေးကလည်း ပဲခူးကို ကြွေးတောင်း ထွက်သွား..ဦးဝန်းကလည်း ဦးဗညားအောင်ခင်နဲ့ တွံတေးဖက်ကို လိုက်သွားရလို့ အိမ်မှာ မော်မော်လတ် ဘဲ ရှိနေတော့ ထုံးစံအတိုင်း မေထားခင်က မော်မော်လတ်ကို အပြင်ကို ခိုင်းလိုက်ပြီး ပူစီ့ကို သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်ပြီး အချစ်လွန်ပွဲတွေ နွှဲတော့သည် ။
ပူစီ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ မေထားခင်သည် ပူစီ့ပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်စမ်းလိုက်သည် ။ ပူစီကလည်း မေထားခင် ခေါ်ပြီ ဆိုတာနဲ့ ဖြုတ်ကြတော့မယ် ဆိုတာကို သိလို့ ဖွားဖက်တော်က အဆင်သင့် မာကျောတောင်မတ်နေသည် ။ မေထားခင်လည်း ပူစီ့ဒုတ်ကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်ပြီး ပူစီ့ကို အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ခိုင်းသည် ။
“ မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထား....”
လို့ ပြောပြီး ပူစီ့ဒုတ်ကို ကောင်းကောင်း စုတ်ပေးသည် ။ မေထားခင်လည်း ပုလွေကိုင်တာ ကြာလာတော့ တအားကျွမ်းလာသည် ။ ပူစီလည်း မေထားခင် မှုတ်တာတွေကို တအားသဘောကျ ခိုက်နေသည် ။လျာလေးနဲ့ တန်ဆာထိပ်ပိုင်းကို မွှေနှောက် ကလိပေးတာတွေက အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလှသည် ။ ပါးစပ်ကအသံထွက်ပြီး ညည်းမိရသည် ။ တချက်တချက် မေထားခင် ပါးစပ်ထဲကို ကော့ထိုး ညှောင့်မိရသည် ။ မေထားခင်သည် တော်တော်ကြာကြာ ပုလွေဆွဲပြီးတဲ့နောက်.
“ မောင်..ဒီတခါ မောင့်အလှည့်..”
ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲအိပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ပူစီလည်း မေထားခင် ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို မျက်နှာထိုးအပ်ပြီး အင်္ဂါစပ်ကို အပီအပြင်ဘဲ ယက်ပေးသည် ။ဖေါင်းကြွနေတဲ့ မေထားခင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်က နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေရဲ့ကြားထဲကို သူ့လျာကြီး ဖိသွင်းရင်း ယက်ပေးသည်။
“ အို.....အား.....အား.....အား.....ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်.....”
မေထားခင်ရဲ့ အသံက တော်တော်လေး ကျယ်သွားသည် ။ ပူစီလည်း ထောင်ထနေတဲ့ အစိလေးကို လျာနဲ့ယက်လိုက် လျာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေရာက မေထားခင်ကို လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်ပြန်ပြီး စွင့်ကားတဲ့ တင်လုံးလုံးတွေကို နှာခေါင်းနဲ့ လိုက်နမ်းနေပြီး တင်နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး စအိုပေါက်ညိုညိုလေးကို လျာနဲ့ ထိုးဆွ ကလိပေးတော့ မေထားခင်လည်း တအား အော်ညည်းရင်း ထွန့်ထွန့်လူး ခံလို့ကောင်းလွန်းနေသည် ။သည် အချိန်မှာ မေထားခင်ရဲ့ အခန်း တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုသံကြီး ထွက်လာသည် ။
“ သမီး....သမီးလေ.....မေထားခင်....သမီး အခန်းထဲ ဘယ်သူ ရောက်နေလဲ.....တံခါးဖွင့်စမ်း.....”
ဒေါ်လေးရဲ့ အသံကြီး ထွက်လာသည် ။
“ ဟင်...ဒေါ်လေး....ဒေါ်လေး......”
ပူစီနဲ့ မေထားခင်တို့ အခန်းတံခါးကို မဖွင့်သေးခင် အဝတ်အစားတွေကို ပြည့်စုံအောင် ပြန်ဝတ်ခဲ့ကြပေမယ့်ဒေါ်လေးသည် အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး ဘာလုပ်နေကြသလဲ ဆိုတာကို သိပြီးသားမို့ ဦးဗညားအောင်ခင် ကို တိုင်ပါတော့သည် ။
ဦးဗညားအောင်ခင်လည်း ပူစီက သူ့အတွက် အသုံးကျတဲ့ ခိုင်းလို့ကောင်းနေတဲ့ တပည့်တယောက်မို့ ပူစီကိုသူ မဆုံးရှုံးချင် ။ သူ ပူစီ့ကို မောင်းမထုတ်ဘူး ။ မသိသလိုဘဲ နေနေပြီး သမီးမေထားခင်ကို နိုင်ငံခြားကို ပညာသင်ဖို့ အကြောင်းပြပြီး ပို့ဖို့ စီစဉ်တော့သည် ။
မေထားခင်လည်း အဖေ့အလိုဆန္ဒအတိုင်း နိုင်ငံခြားကို ပညာသွားသင်ဖို့ သဘောတူလိုက်သည် ။သူနဲ့ ပူစီ ကို အလစ်မပေးကြတော့တာကြောင့် တယောက်နဲ့ တယောက် တွေ့ကြဖို့ တော်တော့်ကို ခက်ခဲသွားသည် ။ အဖေရဲ့ အပြောအရ တနှစ် နှစ်နှစ်ဘဲလို့ ထင်ခဲ့တဲ့ မေထားခင်သည် ဟိုလည်း ရောက်ရော အဖေနဲ့ဒေါ်လေးတို့ သဘောတူထားတဲ့ ကိုအောင်ခိုင်မင်းနဲ့ လက်ထပ်လိုက်ရပါသည် ။
နှစ်ပေါင်း တော်တော်ကြာကြာ ပူစီသည် မေထားခင်နဲ့ လွဲခဲ့ရတာကို စိတ်ထိခိုက် ကြေကွဲ ခံစားခဲ့ရသည် ။ အခုတော့ မေထားခင်သည် သူ့ဘော်ဒါ အရင်းအခြာ ဆိုတဲ့ ဘရစ်တနီ ( Brittany ) ကို သူ့ဆီကို လွှတ်ပြီး သူနဲ့ အချစ်စခန်းဖွင့်ခိုင်းနေသည် ။
“ တော်ပြီ ....”
ဘရစ်တနီသည် အားကြိုးမာန်တက် စုတ်နေရာက ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကို မော့ကြည့်သည် ။ သူက တန်ဆာကိုဘရစ်တနီရဲ့ပါးစပ်ထဲက အသာ ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ ဘရစ်တနီက
“ ငါ အပေါ်ကနေ လုပ်ချင်တယ်...”
လို့ပြောပြီး သူ့ကို ပက်လက်လှဲချခိုင်းသည် ။ သွက်လက်စွာနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်ပြီး သူ့တန်ဆာကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး သူမအင်္ဂါစပ်ပေါက်မှာ တေ့လိုက်တဲ့အခါ လာတော့မယ့် အထိအတွေ့ကို သူ ငံ့လင့်နေမိသည်။စိုအိတင်းကြပ်တဲ့ ဘရစ်တနီရဲ့ အင်္ဂါထဲကို သူ့တန်ဆာ တထစ်ထစ်နဲ့ ဝင်ရောက်သွားတဲ့ ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာကို ခံစားရင်း ဘရစ်တနီရဲ့ ဆူဖြိုးတင်းမာတဲ့ ရင်သားကော့ကော့ကြီး နှစ်လုံးကို လက်အစုံနဲ့ ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည် ။ ဘရစ်တနီလည်း တန်ဆာရဲ့ တဆုံးအထိ ဖိချလိုက်ပြီး မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး...
“ အိုး...အား.....အား...အင်း....”
လို့ နုတ်ဖျားက ညည်းလိုက်သည် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း ဖီလင်ဘဲ။ ဘရစ်တနီ ဖင်လေး ကြွလိုက်ဖိလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတဲ့အချိန် သူမရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်မရင်း အောက်ကနေ ပင့်ပေးနေမိသည် ။ တော်တော်ကြာကြာ ဒီပုံစံနဲ့ လုပ်ကြပေမယ့် တကယ်တမ်း အားရတာက ဘရစ်တနီရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ထည့်တဲ့ ပုံစံကိုပါ ။
ဘရစ်တနီ ပြီးအောင် အရင် ကောင်းကောင်း ဆောင့်ထည့်ပေးပြီးမှ သူ့အတွက် အပီဆောင့်ပစ်ရင်း သုတ်ရည်တွေကို ဘရစ်တနီ့ဘိုက်သားပေါ်မှာ ပန်းလွှတ် ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း သူလည်း တအားကောင်းသွားသည် ။မေထားခင် ဖြစ်စေချင်တာတွေကို ဘရစ်တနီက ပုဂံမြို့မှာ တည်းခိုတဲ့ ညမှာ အစွမ်းကုန် လုပ်ပေးသွားခဲ့ပါသည် ။
ဘရစ်တနီနဲ့ ပုဂံမှာ ၂ ရက် ကြာခဲ့သည် ။ နေ့ရောညရော ဘရစ်တနီနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့ကြပြီးရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်ကြတော့လည်း သူနေတဲ့ ရှန်ဂရီလာဟိုတယ်မှာ ထပ်ဗြုံးဖြစ်ကြသည် ။ မေထားခင်ရဲ့ လက်ဆောင်က ပူစီ့ကာမဆန္ဒတွေကို အတော့်ကို ပြေပျောက်သွားစေသည် ။
မေထားခင်က
“ ဘယ်လိုလဲ..ပေးလိုက်တဲ့ လက်ဆောင်..ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား..”
လို့ ဖုန်းထဲ မေးတော့ သူက
“ အရမ်းကောင်းတယ်...ကျေးဇူးဘဲ....”
လို့ ဖြေခဲ့သည် ။ မေထားခင်က ရယ်လိုက်ပြီး..
“ တနေ့ကျရင် အဲဒါထက်ကောင်းတာတွေ ပေးမယ်....”
လို့ ပြောလို့ သူက
“ ဟိုတုံးက ရခဲ့ပြီးပါပြီ...ကျောက်ကုန်းက အိမ်မှာ....” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဘရစ်တနီသည်လည်း အတော်ကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေပုံရသည် ။ မေထားခင်ကို ကျေးဇူးဆပ်ရင်း သူလည်းကောင်းကောင်း အရသာခံသွားသည် ။ ပြန်မယ့်နေ့ မတိုင်ခင် ညမှာ ဟိုတယ်ခန်းမှာ ပူစီနဲ့ အပီ ဖြုတ်ကြသည်။ပုလွေမှုတ်ပေးရင်းနဲ့လည်း ပါးစပ်ထဲ သုတ်လွှတ်ပြီး တချီပြီးသွားခဲ့ရသည် ။
ဘရစ်တနီနဲ့ ပုဂံသွားနေတဲ့အချိန်နဲ့ ရန်ကုန် ပြန်ရောက်ပြီး ရှန်ဂရီလာမှာ ဖြုတ်နေတဲ့ အချိန် မော်မော်လတ်ရဲ့ကိစ္စကို လိုက်နေတဲ့ ရှေ့နေဦးကက်စိန်က အာမခံ မရပြန်ဘူး....ပိုက်ဆံလည်း သုံးတာဘဲဗျာ..နဲနဲ ထပ် သုံးရမယ်ထင်တယ် လို့ ပြောလို့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးကို သွားပို့ခိုင်းရသေးသည် ။
ဂျက်စီကာနဲ့ ညိုမီလတ်တို့ကလည်း တွေ့ချင်လို့ ဖုန်းမက်ဆေ့တွေ ထားခဲ့ကြသည် ။ ငွေလိုလို့ဘဲ ဖြစ်မည် ။ဘရစ်တနီ ပြန်သွားပြီးတာနဲ့ ဂျက်စီကာ့ဆီ ဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်ပြီး ဘာလိုသလဲ မေးလိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းငွေထပ်တောင်းတာ ။
အလုပ်ရုံးခန်းကိုလည်း မရောက်တာ ကြာပြီ ။ အလုပ်က မီးခံသေတ္တာထဲ ထားထားတဲ့ ငွေတွေထဲကဘဲ ပေးမည် ဆိုပြီး အလုပ်ရုံးခန်းကို သွားလိုက်တော့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးက ဝမ်းသာအားရ နဲ့ ပြေးလာပြီး
“ ဦးကက်စိန်ကို ငွေသွားပို့ပေးပြီးပြီ...ဆရာ..”
လို့ လာပြောသည် ။ ရုံးခန်းထဲက စားပွဲနောက်က သားရေဆုံလည်ကုလားထိုင်ကြီးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့ဘေးနားကို ရောက်လာတဲ့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးကို ခါးလေးကနေ ဆွဲဖက် ခေါ်လိုက်ပြီး....အိမ်ကိစ္စအခက်အခဲတွေ ပြေလည်သွားပြီလား..ဂျူလိုင်..”လို့ သူမေးလိုက်သည် ။ ဂျူလိုင်မိုးမိုးက
“ ဟုတ်..ပြေလည်သွားပြီ...ဆရာ..ဆရာ့ကျေးဇူးကြောင့်ပေါ့..ကဲ..ဆရာ..အချိန်ရလားဟင်....ဂျူလိုင် နဲနဲ မှုတ်ပေးရမလား....”
လို့ နှုတ်ခမ်းလေးမဟတဟနဲ့ ဆက်ဆီပုံလေး ပြောလိုက်တော့ ဘရစ်တနီနဲ့ ဒီလောက် ကြမ်းထားတာတောင် ငပဲက တန်းကနဲ ထထောင်လာသည် ။
“ အင်း..တံခါး သွား ပိတ်လိုက်...”
လို့ ပြောရင်း ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ဖြုတ်...ဇစ်ကို ဖွင့်ချလိုက်သည် ။ ဂျူလိုင်မိုးမိုးသည် အပီ မှုတ်ပေးရင်း လက်တွေကလည်း ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်သလို ဂွေစိနှစ်လုံးကိုလည်း ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အသံတွေက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ရုံးခန်းလေးထဲ ကျယ်လောင်နေသလိုထင်ရသည် ။လျာကလေးက တန်ဆာရဲ့ အထစ်ကို ပတ်ခြာလည် ထိုးဆွ ကစားပေးနေသည် ။
“ အိုး.....အင်း.........အား......မဆိုးဘူး....ဒီကလေးမ တော်တယ်...ဒီလို အပြုအစုနဲ့ ဆိုရင် ကြီးပွားအုံးမယ်......”
သည် အချိန်မှာ တပိပိနဲ့ ဖုန်းသံက ဖီလင်ကောင်းနေတာကို အနှောက်အယှက် ပေးလိုက်သည် ။ဘယ်သူလဲ ။ကော်လာအိုင်ဒီက ညိုမီလတ် လို့ ပြသနေလို့ ကဗျာကရာ ကိုင်လိုက်သည် ။
“ ဟယ်လို...”
“ အန်ကယ်လ်....ညိုမီပါ....”
“ အေး..သမီး....ပြော....”
“ အန်ကယ်လ့်ကို ခေါ်နေတာ ကြာပြီ..ဖုန်းလည်း မကိုင်ဘူး ...”
ဂျူလိုင်မိုးမိုး စုတ်ပေးနေတဲ့နေရာက ပြွတ်ပြတ်ပြတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာလို့ တဖက်က ညိုမီ ကြားသွားမလား စိတ်ပူသွားသည် ။ဂျူလိုင်မိုးမိုးသည် အပီအပြင်ကို စုတ်နေသည် ။
“ အဟင်း..ဟုတ်တယ်...အန်ကယ်လ်..ခရီးသွားနေလို့..အဟင်း..ခုတော့..အဲ....အားသွားပြီ....သမီး....ပြော...အန်ကယ်လ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ....”
“ အန်ကယ်လ်ကလည်း..ဒက်ဒီကလည်း ထောင်ထဲမှာ...သမီးလည်း လိုတာလေးတွေ ...”
“ သိပြီ..သိပြီ...သမီး ဘယ်လောက်လိုလဲ...ရတယ်လေ....”
“ ဒါဆို...သမီး လာယူမယ်....”
“ အိုကေ...သမီးက အခု ဘယ်မှာလဲ..အန်ကယ်လ်နဲ့ ဘယ်မှာ တွေ့မလဲ...”
“ သမီးက အန်ကယ်လ့်ရုံးအရှေ့တည့်တည့်က “ ရန်ကုန်” မှာ ရောက်နေတာ..အဲ့က ဆက်တာ..သမီး ၂ မိနစ် အတွင်း အန်ကယ့်ရုံးခန်းကို ရောက်မယ်...ဆီးယူး...ဘိုင်းဘိုင်....”
ဟိုက် ...။ဂျူလိုင်မိုးမိုးကို ..“ တော်ပြီ....” လို့ ပြောရင်း သူမပါးစပ်ထဲက သူ့တန်ဆာကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
“ ဘာ..ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆရာ....ဆရာ မကောင်းလို့လား....”
“ မဟုတ်ဘူး.....မော်မော်လတ်သမီး..ညိုမီ လာနေတယ်...ရောက်တော့မယ်....”
“ ဟင်..ဟုတ်လား.....”
ဂျူလိုင်မိုးမိုးလည်း ကမန်းကတန်း ထရပ်လိုက်သည် ။
“ တံခါး သွားပြန်ဖွင့်လိုက်...ဂျူလိုင်...”
“ ဟုတ်..ဆရာ....”
တကယ်ဘဲ ၂ မိနစ် အတွင်း ညိုမီလတ် ရောက်လာသည် ။အမေတူ ညိုမီလတ်သည် တကယ့်ကို မျှစ်စို့ပေါက်.... ထွားအယ်နေသည် ။
မော်မော်လတ်နဲ့ သူ့အိမ်ကို ခဏခဏ လိုက်သွားခဲ့ပြီး အရက်သောက် ညနေစာ အတူတူ စားပေမယ့် ညိုမီလတ်က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ထွက်နေတာ များလို့ မတွေ့ဖြစ်တာ ကြာပြီ ။ ဟိုတလောက မော်မော်လတ် အချုပ်ခံရတော့မှ ဂျက်စီကာနဲ့ ညိုမီကို နှစ်သိမ့်စကား ပြောတော့မှ တွေ့ခဲ့သည် ။ ညိုမီလတ်သည် တကယ့်ကို ဖွံ့ဖြိုး စိုပြေ တောင့်တင်းတဲ့ အပျိုမတယောက် ဖြစ်နေတာကို သူ တုန်လှုပ်စွာနဲ့ သိခဲ့ရသည် ။
အခုလည်း သူ့ရုံးခန်းစားပွဲပေါ် တင်ပုလွှဲထိုင်လိုက်တာ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးလှလှတွေနဲ့ ပေါင်တန်တွေရဲ့ အလှတွေကို ပြသလိုက်သလိုဘဲ ။
“ အန်ကယ်လ်.....ဒက်ဒီ့ကိုယ်စား သမီးကို ခုလို တာဝန်ယူပေးတဲ့အတွက် ကျေးကျေးနော်..အန်ကယ်လ့်ကျေးကျေးကို ညိုမီ တကယ် သိမှာပါ..ညိုမီ လုပ်ပေးနိုင်တာဆို ပြော..အကုန် လုပ်ပေးမယ်...”
“ အကုန်လုပ်ပေးမယ်...”
ဆိုတာကို ပြောလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ညိုမီ့မျက်နှာလေးကို သူ ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်မိသည် ။တကယ့်ကို ဆက်စီဘဲ ။ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ထူတယ် ဆိုပေမယ့် အချိုးကျသည် ။ တပ်မက်စရာ..နမ်းစုတ်ပစ်ချင်စရာ နှုတ်ခမ်းတွေ ....။ညိုမီ စိုက်ကြည့်လိုက်တဲ့ပုံက တကယ့်ကို ညှို့အား အပြည့်နဲ့ ။
လည်ဟိုက်လွန်းတဲ့ ညိုမီ့ဘလောက်စ်ပွပွကြောင့် ဘရာစီယာအပေါ်က လျံထွက်နေတဲ့ ဝင်းမွတ်လုံးထွားတဲ့ ရင်သားအစုံရဲ့ အပေါ်ပိုင်းတွေကို သူ မြင်နေရတာကြောင့် သူ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားရသည် ။
“ ညိုမီ ဘာဘဲလိုလို အန်ကယ်လ် အကုန် လုပ်ပေးမှာပေါ့...ကဲ..ခဏစောင့်...”
လို့ ပြောရင်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တဲ့အခါ ဘောင်းဘီထဲက ငတိက မာရည်ကျောရည်နဲ့မို့ ဖုဖေါင်းနေသည် ။ ညိုမီက လျင်သည် ။ အဖုအဖေါင်း အမြောင်းလိုင်းကြီးကို တွေ့သွားပုံရသည် ။ ပြုံးစိစိနဲ့ ။
အတွင်းခန်းလေးထဲကို ဝင်ပြီး မီးခံသေတ္တာကို ဖွင့်..ငွေထုပ်တွေကို ထုတ်ယူသည် ။ အပြင်ခန်းမှာ ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်နဲ့ လျောက်ကြည့်နေတဲ့ ညိုမီလတ်ရဲ့ လက်ထဲကို ထည့်ပေးသည် ။ ခါးသေးသေးအောက်က တင်ပါးဝိုင်းကော့ကော့တွေကိုလည်း သူ မကြည့်ဘဲ မနေနိုင် ။ ဟူး...သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမကိုလည်း ဖြုတ်ပြီးသွားခဲ့သလို အခုလည်း သူငယ်ချင်းရဲ့ သမီးကို သူ ပစ်မှားနေမိပြန်ပြီ ။
“ ကဲ အန်ကယ်လ်..သမီးသွားမယ်....အိမ်ကို လာခဲ့အုံးလေ.....အန်ကယ်လ့်အိမ်ကိုလည်း သမီး လာလို့ ရတယ်မဟုတ်လား....”
“ အင်း..လာလို့ ရတာပေါ့..အချိန်မရွေး....”
“ အိုကေ..ဆီးယူး..အန်ကယ်လ်....”
တင်ပါးလှလှကြီးတွေ အပေါ်အောက် လှုပ်သွားရင်း နုတ်ဆက်သွားသည် ။ ဒီအလှအပတွေကို ငေးမိနေရင်း ငတိကတအား ထကြွလာလို့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး တံခါး ပြန် ပိတ်ခိုင်းလိုက်သည် ။
“ ဆရာ...ဘာ လုပ်ပေးရမလဲဟင်....”
သူမလက်ကို ဆွဲပြီး မီးခံသေတ္တာထားတဲ့ အတွင်းခန်းလေးထဲကို အမြန်ဝင်လိုက်သည် ။
“ စုတ်ပေးရမလား..ဆရာ....”
“ ကုန်း..ကုန်းပေး.....”
စားပွဲလေးပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးတဲ့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးရဲ့ စကပ်ကို ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး ပင်တီကို ဆွဲချလိုက်သည် ။ ဖြူဖွေးတဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ သူမခြေထောက်တွေကို ဘေးကို ဖြဲကားလိုက်သည် ။ သူမခါးလေးကို အပေါ်က လက်နဲ့ နှိမ့်ချလိုက်တော့ ဖင်တုံးတွေက ထောင်သွားလို့ အဖုတ်ကြီး ပြူးပြူးကြီး ပေါ်လာသည် ။ ဟူး..စောက်ဖုတ်လည်း လှတဲ့စော် ။
လက်ညှိုးလက်ခလယ်နဲ့ သပ်ကြည့်လိုက်တော့ အရည်တွေ တအားရွှဲစိုနေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ သည်အရည်တွေနဲ့ သူ့တန်ဆာထိပ်ခေါင်းကို သုတ်လိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲကို တန်ဆာသွင်းမြုပ်လိုက်သည် ။
“ အို့.....”
သူမပါးစပ်က အသံလေး ထွက်လာသည် ။အိတင်းတင်း အဖုတ်လေးထဲကို တန်ဆာ ဒစ်ပိုင်း မြုပ်ဝင်သွားသည် ။ တန်ဆာကို ထပ်သွင်းထည့်သည် ။တထစ်ထစ်နဲ့ ကြပ်တည်းတဲ့ အရသာကို ရလိုက်သည် ။ စောစောက တွေ့လိုက်ရတဲ့ ညိုမီလတ်ရဲ့ တင်ပါးတွေကို မြင်ယောင်ရင်း ဂျူလိုင်မိုးမိုးကို သူ တချက်ချင်း ဆောင့်ထည့်တော့သည် ။
ဂျူလိုင်မိုးမိုးရဲ့ တအားအား အော်သံတွေက အသားချင်း ထိရိုက်သံ တဖတ်ဖတ်နဲ့ အတူ ထွက်ပေါ်နေသည် ။ စိတ်ထဲမှာ ညိုမီလတ်လေးကို ဖြုတ်ချင်နေသည် ။
လတ်တလော ဖြုတ်နေရတဲ့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးကဘဲ မျက်လုံးစုံမှိတ် ပြီး ညိုမီလတ်လေးကို ဖြုတ်နေသယောင် စိတ်ကူးပြီး အားနဲ့ဆောင့်ဖြုတ်နေမိသည် ။ ဂျူလိုင်မိုးမိုးရဲ့ ပစ္စည်းကလည်း အသစ်ချပ်ချွတ် တခုမဟုတ်ပေမယ့်လည်း ကောင်းနေဆဲမို့ စည်းစည်းအိအိနဲ့ တအား ကောင်းသည် ။
ဂျူလိုင်မိုးမိုးရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို လိုးနေရင်း လှမ်း ဆွဲကိုင်လိုက်သည် ။ သည်လို နို့လုံးကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပြီး ဆောင့်ထည့်ရတာကို ကြိုက်သည် ။ အရင်က ငယ်ငယ်က ဦးတောကြီးရဲ့ မိန်းမ မမြသွေးကိုအဲလိုဘဲ လိုးခဲ့ဘူးသည် ။ မေထားခင်ကိုရော ။
ဂျူလိုင်မိုးမိုးလည်း စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ဖင်တုံးတွေကို အနောက်က်ု ပစ်ပစ်ကော့ရင်း သူလိုးသမျှ ခံနေသည် ။ ဖွတ်ဖွတ်ဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ။ သိပ် မကြာလိုက် ။ တအားကောင်းပြီး ပြီးတော့မယ် သိတာနဲ့ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ သုတ်ရည်တွေ ဖွားကနဲ ဖွားကနဲ ပန်းထွက်ကုန်သည် ။ ဂျူလိုင်မိုးမိုးရုဲ့ ဖင်ဖြူဖြူတွေ အပေါ်ကို ထိမှန်ကုန်သည် ။
“ အား......အား....အား........”
တအားကောင်းသွားသည် ။
“ ဝှူး...”
“ ဆရာ..ကောင်းသွားလားဟင်......”
“ အင်း....”
“ ဂျူလိုင် ဝမ်းသာတယ်..ဆရာ......ဆရာ ကောင်းသွားလို့.....”
အိမ်သာထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည် ။ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုရွှဲနေသည် ။ ဒီနေ့ မနက် အိပ်ရာက မထဘဲ ပေအိပ်လိုက်တာ အိမ်ရှင်းပေးဖို့ ရောက်လာတဲ့ နော်ထရီစာ ရောက်လာမှ ထလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည် ။
နော်ထရီစာသည် ခါတိုင်းဆို အလုပ်ကို စောစော ထွက်သွားတတ်တဲ့ သူ ခုထိ အိမ်မှာ ရှိနေသေးလို့ အံ့သြပြီး ဆရာ နေကောင်းရဲ့လား....လို့ မေးသည် ။ သူ့အတွက် ပေါင်မုန့်မီးကင် ထောပတ်သုတ်နဲ့ ကော်ဖီတခွက် လုပ်ပေးသည် ။
နော်ထရီစာသည် စိုပြေ လန်းဆန်းနေသည် ။ ဖြူလွန်းတဲ့ သူမ အသားက သူမကို ပို ထင်ပေါ်စေသည် လို့ ပူစီ ထင်မိသည် ။ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနဲ့ ရေဆေးငါး ဝင်းဝင်းကြီးသည် ဂျက်စီကာထက်တောင် ပို ကြည့်လို့ ဆက်စီ ဖြစ်တယ် လို့ သူ ထင်သည် ။ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို သူ သတိထားမိနေတာ ကြာပြီ ။
“ လာလေ..ထရီစာလည်း လာစား......”
သူ့အတွက် ပန်းသီးတွေ စိပ်ပေးနေတဲ့ ထရီစာကို သူ လှမ်း ခေါ်လိုက်သည် ။ ပန်းသီးစိပ်တွေ ထည့်ထားတဲ့ ပုဂံပြားကို ကိုင်ရင်း ထရီစာ သူထိုင်နေတဲ့ ထမင်းစား စားပွဲဆီကို ရောက်လာသည် ။ဖူးကြွနေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကလည်း တော်တော့်ကို လှသည် ။
“ ထရီစာ ကို မေးစရာလေးတွေ နဲနဲ မေးလို့ ရမလား.....”
“ ဟင်းဟင်း...ဆရာကလည်း မေးလို့ ရတာပေါ့....ဘာမေးမလဲ..မေး..မေး.....”
ပေါင်မုန့်မီးကင် ထည့်ထားတဲ့ ပုဂံကို ထရီစာဖက်ကို တိုးပေးပြီး..“ စား..ထရီစာ....” လို့ သူပြောလိုက်တော့..ထရီစာက “ သိုင့်စ် ဆရာ...” လို့ ပြောရင်း ပေါင်မုန့်တချပ်ကို ကောက်ယူလိုက်သည် ။
“ ထရီစာ....ဆင်းဂဲလ် လား လို့ မေးမလို့....”
သူ့စကားကို ကြားလိုက်တော့ ထရီစာ ရယ်သည် ။ ပြီးတော့..“ ဟုတ် ဆရာ....ထရီစာ့မှာ အစက ချစ်သူ ရှိတယ်လေ....သူက သင်္ဘောသား.....စောကလင်တန် တဲ့....သူက သင်္ဘောလိုက်ရင်းသြဇီမှာ သင်္ဘောပေါ်က ဆင်းနေခဲ့ပြီး အဲ့မှာဘဲ အပြီး နေလိုက်တယ်လေ....” လို့ ပြောသည် ။
“ အဆက်အသွယ် ရှိသေးလား...” လို့ သူက ထပ် မေးလိုက်သည် ။
“ မရှိတော့ဘူး ဆရာ...သူလည်း ခုလောက်ဆို အသစ်တွေ့နေလောက်ရောပေါ့....” လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ထရီစာ့ကို အနီးကပ်ကြည့်လေ သူ ပို သဘောကျလာလေဘဲ ။
“ ဆရာက အရမ်း ကြည့်တာဘဲကွာ..ဘာဖြစ်လို့လဲ......” လို့ ထရီစာက ရယ်ရင်း မေးသည် ။
“ ထရီစာ ချောလို့..ကြည့်တာ...” လို့ သူ ပြန်ဖြေသည် ။
“ အိုး...မချောပါဘူး.....ဆရာကလည်း လျှောက်ပြောနေတယ်......” လို့ ထရီစာက ရယ်ပြီး ပြောသည် ။ဖုန်း တ တိတိနဲ့ မြည်လာသည် ။
ဘယ်သူခေါ်သလဲ......ကော်လာအိုင်ဒီမှာ ဂျက်စီကာ.....လို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ကြီးကြီးမားမား အရောင်းအဝယ်တခု ရှိနေတာနဲ့ ဆမစ်ပတ်ဗြူးဟိုတယ်ကို သွားနေရတာနဲ့ ဂျက်စီကာ့ဆီကိုနေ့လည်မှ ရောက်ဖြစ်သည် ။ ဂျက်စီကာက အရင်ပေးထားတဲ့ ငွေကုန်သွားလို့ ထပ်လိုချင်လို့ ဖုန်းဆက်တာ။
မော်မော်လတ် အကြောင်းကို တခွန်းမှ မမေးဘူး ။ ညိုမီလတ်က ကျောင်းသွားနေတယ်..မကြာခင် ပြန်လာမယ်...သမီး ပြန်မလာခင် ကိုစီ့ကို ဂျက်စီက အမြန်လေး လက်ဆောင်ပေးချင်တယ် လို့ ပြောလိုက်ပြီး ပူစီ့ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်ရင်း ပေါင်ကို လာကိုင်လိုက်လို့ ဂျက်စီကာ့ကိုတော့ ဖြုတ်ရတော့မယ် လို့ သိလိုက်သည်။
စိတ်ဇောဟုန်က ထကြွလာပြီး သွေးတွေ ဆူဝေလာလို့ ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်က ခေါင်းထောင်ထလာပြီ။ဂျက်စီက ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သပ်နေသလို နှုတ်ခမ်းလေး မဟတဟနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စပြီး စုတ်ဖို့ကြိုးစားတာကြောင့် ဂျက်စီ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်လိုက်သည် ။ ဂျက်စီရဲ့ လက်က ပေါင်ကြားက ထကြွလာတဲ့ ဖွားဖက်တော်ပေါ်ကို ရောက်လာသည် ။ ဂျက်စီ့လျာက သူ့လျာနဲ့ ပလူးနေသည် ။
ဂျက်စီသည် ခပ်ပါးပါး စကပ်တထည်ကို ဝတ်ထားသည် ။ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေကို တွေ့နေရသည် ။ သူ့လက်တဖက်နဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သပ်ကြည့်သည် ။ ချောမွှတ်လွန်းတဲ့ အထိအတွေ့က သူ့စိတ်တွေကို ပိုလို့ ထကြွစေသည် ။
ဂျက်စီက နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်တာကို ခွာလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ ပုလွေကိုင်ပေးတော့မည် ဆိုတာကို သိလိုက်သည် ။ ဘောင်းဘီကို အောက်ကို လျောချလိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်းလျော့ချလိုက်တော့ ဖွားဖက်တော် တန်ဆာက မတ်မတ်ကြီး တအား မာတောင်နေတာကို ဂျက်စီ တွေ့ရတော့
“ ဟယ်တော့..ရယ်ဒီဘဲ....ဖြစ်နေပြီ....”
လို့ ပြောရင်း ချက်ချင်းဘဲ ထိပ်ခေါင်း ဒစ်လုံးပြဲကြီးကို နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ ထိပွတ် နမ်းရှုံ့လိုက်သည် ။
“ ကြိုက်တယ်...ဒါကြီးကို ချစ်တယ်...သိလား...ဂျက်စီ...စုတ်ချင်တယ်..သတိရနေတာ....”
လို့ ပြောသည် ။ ဂျက်စီ့အသံက တကယ့် ဆက်စီ ။ လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ တန်ဆာကို ဖွဖွလေး ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။ တန်ဆာရဲ့ထိပ်ခေါင်းက အပေါက်လေးကနေ အရည်လေးတွေ စိမ့်ကျ စီးထွက်နေသည် ။ ဂျက်စီက လက်ညှိုးနဲ့ အရည်လေးတွေကို ထိတို့ကြည့်နေသည် ။
တခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်တာက ဆယ်ကျော်သက် ကလေးမလေး တယောက်လို အသံမျိုး ။ တန်ဆာတန်ကို ပါးနဲ့ အပ်ထားပြီး...“ ကြိုက်တယ်...ကြိုက်တယ်ကွယ်....” လို့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ပြောပြီးမှ ထိပ်ခေါင်းပိုင်းကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်သည် ။ငြင်ငြင်သာသာလေး စုတ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်သည် ။ ဂျက်စီကာသည် လီးစုတ် အရမ်း ကျွမ်းသည် ။ မှန်မှန်လေး စုတ်ပေးနေသည် ။ လျာလေးကလည်း လှုပ်နေသည် ။ တန်ဆာကို အမျိုးမျိုး ထိုးဆွ ကလိပေးနေသည် ။
“ အင်း......အင်း........အင်း.....အိုး.......အား..........”
ဂျက်စီကာ့လျာလေး ကလိချက်တွေက အံ့မခန်းဘဲ ။ တခါတခါ တုန်ခါသွားရအောင် တအားကောင်းသည် ။ တန်ဆာထိပ်ဒစ်လုံးကို သဲသဲမဲမဲ လှည့်ပတ် ကလိပေးနေသည် ။ ထိမိလွန်းလို့ ဂျက်စီ့ခေါင်းကို ကိုင်မိလိုက်သည် ။
“ အိုး....အား........”
“ ပြွတ်.......ပြွတ်...ပြတ်..ပွပ်.......”
စုတ်ရင်း မြန်လာသည် ။ တအား ဖိစုတ်ပေးနေသည် ။
“ အိုး......အား..........တော်.....တော်ပြီ..ဂျက်စီ.......ရ....ရပြီ.....”
လို့ သူပြောရင်း တန်ဆာကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ ဂျက်စီကာ့ကို မဖြုတ်သေးဘဲ သုတ်ထွက်ပြီး ပြီးမသွားချင်ဘူး ။ ဂျက်စီက တန်ဆာကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်ပြီး..
“ ကောင်းလားဟင်...ဂျက်စီ စုတ်ပေးတာကိုကြိုက်လား....” လို့ မေးသည် ။
“ တအား ကောင်းတယ်...ဂျက်စီ....” လို့ ပြောရင်း ဂျက်စီကာ့ စကပ်ကို လှန်
တင်ပြီး အနက်ရောင် ဇာနားကွပ်ပင်တီလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်ရဲ့ ကြားမှာ အမွှေးရှင်းလင်းထားလို့ ပြောင်တင်းမို့မောက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့ သူ့တန်ဆာလည်း အစာကို မြင်တဲ့ မြွေကြီးတကောင်လို ခေါင်းကြီး ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားရသည် ။
အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေက ပန်းနုရောင် မရင့်တရင့် ဆိုတဲ့ အရောင် ။ သူ့တန်ဆာချောင်းထိပ်ကနေ စီးကျယိုနေတဲ့ အရည်ကြည်တွေလိုဘဲ ဂျက်စီ့အင်္ဂါစပ်အကွဲရဲ့ အောက်ဖက်မှာ အရည်လေးတွေ စီးကျနေတာကို တွေ့ရသည် ။ သူမလည်း သူ့လိုဘဲ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းပြနေသည် ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
ဆိုဖါပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဂျက်စီ့ရှေ့ ကော်ဇောခင်းထားတဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ပေါင်ဖြူဖြူတွေရဲ့ ကြားထဲမှာ ရှိနေတဲ့ မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ ပွတ်တိုက် နမ်းရှုံ့လိုက်သည် ။
“ ကိုစီ..မလုပ်နဲ့တော့..တော်ကြာ ညိုမီ ပြန်လာလို့ ပက်ပင်းတိုးနေအုံးမယ်.....ဂျက်စီတို့ လုပ်လိုက်ကြရအောင်..”
လို့ ဂျက်စီကာက ပြောပေမယ့် လှလွန်းနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို မနမ်းဘဲ သူ မနေနိုင်ဘူး ။ နမ်းရှုံ့ပြီး လျာနဲ့အောက်ကနေ အထက် ပင့်တင်ကော်ယက်ပစ်လိုက်သည် ။
“ အို့....”
ဂျက်စီကာ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်း တုန်ခါသွားသည် ။သူ့လက်တဖက်က မို့မောက်တဲ့ ရင်စိုင်တွေဆီကို ရောက်သွားတော့ ဂျက်စီလည်း ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးကိုကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပစ်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။ အိမ်နေရင်း အချိန် အတွင်းခံ ဘရာ ဝတ်မထားတာကြောင့် သူမရဲ့ လုံးဝန်းဖြူဖွေးတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး သည် ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည် ။
“ အိုး.....လှလိုက်တဲ့ နို့တွေ...”
နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးတွေက စူထွက် နေသည် ။ မာနေမှာ သေချာသည် ။ လက်နဲ့ စမ်းပွတ်ကြည့်လိုက်တော့သူထင်ထားတဲ့အတိုင်း မာနေကြသည် ။
အင်္ဂါစပ်ကို လျာနဲ့ ယက်ရင်း နို့သီးလေးတဖက်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်နေသည် ။ လျာယက်သံ တပြတ်ပြတ်နဲ့ ဂျက်စီရဲ့ ညည်းသံသဲ့သဲ့ ဘဲ ထွက်နေသည် ။ တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေသည် ။ ဖိဖိယက်နေချိန် ဂျက်စီလည်း မယက်နဲ့လို့ မတားတော့ ။ သူယက်ပေးသမျှကို ပါးစပ်လေး ပွင့်ဟပြီး ခံနေသည် ။
သည် အချိန်မှာ မီးဖိုခန်းဖက်က ချောက်ကနဲ အသံတခု ကြားလိုက်ရလို့ သူ ယက်ပေးနေရာက မော့ကြည့်လိုက်သည် ။ မီးဖိုးခန်း ကို ချိုးကွေ့တဲ့ နေရာလေးက နံရံဘေးကနေ ချောင်းကြည့်နေတာကို သူတွေ့လိုက်ရသည် ။ညိုမီလတ် ဘယ်လို ပြန်ရောက်နေပါလိမ့် ...။နောက်ဖေးဖက်က တံခါးပေါက်ကများ ဝင်လာလေသလား ။
ညိုမီလတ် ချောင်းကြည့်နေတာ သူ တွေ့လိုက်တဲ့အခါ ဂျက်စီရဲ့ အဖုတ်ကို ပိုလို့ ဖိဖိ ယက်မိသလို သူ့တန်ဆာချောင်းကလည်း ပေါက်ကွဲထွက် လုမတတ် မာကျောလွန်း တောင်လွန်းလာသည် ။ ညိုမီလတ်ကလည်း သေသေချာချာကို စူးစိုက် ကြည့်နေသည် ။
ဂျက်စီက “ ကိုစီ.....လိုးတော့ကွာ...တော်ကြာနေ သမီး ပြန်လာတော့မယ်...” လို့ မျက်စိမဖွင့်ဘဲ ပြောလိုက်သည်။
သူလည်း ဒူးထောက်ကုန်းပြီး ယက်နေရာက မတ်တပ် ထရပ်လိုက်သည် ။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးကို ညိုမီလတ် မြင်သာအောင် သူ ပြချင်လို့ ဒီလို ရပ်လိုက်တာ ။ သူဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းဘဲညိုမီလတ်ကလည်း တောက်ပတဲ့ မျက်နက်ဝန်းတွေနဲ့ သူ့ကို ငေးစိုက်ကြည့်နေတာကို သူ တွေ့လိုက်သည် ။
ဂျက်စီ့အင်္ဂါစပ်ထဲကို သူ့တန်ဆာ သွတ်သွင်းတဲ့ အချိန် လက်သဲလေးကိုက်ပြီး စူးစိုက်ငေးနေတဲ့ ညိုမီလတ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။ ဂျက်စီလည်း သူမရဲ့ သမီး ချောင်းနေတာကို မသိဘဲ ပူစီရဲ့ လီးက သူ့လင် မော်မော်လတ်ရဲ့ လီးထက် ပိုကြီးတယ်....တအားကောင်းတဲ့ လက်နက်ကြီးကွာ ဘာညာနဲ့ တီတီတာတာတွေ ပြောရင်း သူလိုးတာကို ကော့ကော့ပေးကာ ခံနေသည် ။
ညိုမီလတ် ချောင်းနေလို့ လိုးရတာ ပိုကောင်းသလိုဘဲ ။ ညိုမီလတ် အတွက် ဖျေဖျော်ပေးနေရသလို ခံစားရပြီးအင်နဲ့ အားနဲ့ ဖိဖိ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည် ။ ဂျက်စီလည်း ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်....တဖွဖွ ညည်းပြောရင်းသူမ ဖင်တုံးကြီးတွေကို စကောဝိုင်း မွှေ့ရမ်းလိုက် ကော့ပင့်လိုက်နဲ့ အရသာယူ ခံနေသည်။
ဂျက်စီ ပြီးဆုံးတဲ့အချိန် တအားလိုးထည့်ဖို့ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ဖို့ တောင်းဆိုသည် ။ သူကလည်း အသေကို ကြုံးတာ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ ဒီးဒီးကျနေသည် ။ ဂျက်စီကော့ကွေးပြီး လမ်းဆုံးရောက်သွားပြီးမှ သူလည်း တအားဆောင့်လုပ်ရင်း ပြီးခါနီးမှာ တန်ဆာကို အဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်ပြီး တန်ဆာခေါင်းကို လက်နဲ့ ချေနယ်ကွင်းတိုက်လိုက်သည် ။ အရည်တွေ တဖျပ်ဖျပ် ပန်းထွက်လာကြပြီး ဂျက်စီ့ဝမ်းပျင်သားပေါ်ကို ထိမှန်ကျရောက်ကုန်သည် ။
“ အား......အင်း.....တအား ကောင်းတာဘဲ ဂျက်စီရယ်........ဟား..အား.......”
သူမျက်စိပိတ်ပြီး ပါးစပ်က အသံထွက် ညည်းငြူလိုက်မိပြီး မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်တဲ့ အချိန် ညိုမီလတ် ချောင်းနေတဲ့ နံရံဖက်ကို ကြည့်မိလိုက်တဲ့အခါ ညိုမီလတ် မရှိတော့ဘူး ။
ဂျက်စီလည်း သမီး ပြန်လာချိန် နီးလို့ ထင်သည် ။ အေးအေးဆေးဆေး နှပ်မနေတော့ဘဲ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီးရေချိုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။
“ ကိုစီ လိုက်လာခဲ့နော်..ဂျက်စီ..သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးမယ်....” လို့ ပြောသွားသည်။
အသုံးကြမ်းတဲ့ ဂျက်စီကာသည် အရင် သူပေးထားတဲ့ ငွေတွေ မရှိတော့လို့ ထပ်တောင်းတာကြောင့် အသင့်ယူလာတဲ့ ငွေထုပ်တွေကို ပေးလိုက်သည် ။ဂျက်စီကာ ဖျော်ပေးတဲ့ ကော်ဖီကို ထိုင်သောက်နေတဲ့ အချိန် တင်တောင် ဆိုပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးက ဘဲလ်သံကိုကြားလိုက်ရလို့ဂျက်စီက သွားဖွင့်ပေးသည် ။ ညိုမီလတ်...။
“ ဟင်..သမီး..အိမ်သော့ပါမသွားဘူးလား....”
လို့ ဂျက်စီက မေးလိုက်တော့ ညိုမီလတ်က
“ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်..မာမီ...”
လို့ ပြန်ဖြေပြီး ပူစီ့ဖက်ကို လှည့်ပြီး
“ အန်ကယ် နေကောင်းလား...”
လို့ နုတ်ဆက်သည် ။ မျက်နှာလေးကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ ။သူက တင်ပါးအိအိကြီးတွေ တုံခါလှုပ်ရင်း လျှောက်လှမ်းသွားတဲ့ ညိုမီလတ်ကို
“ သမီး ညိုမီ.....ညည်းကော ငွေလိုသေးလား....”
လို့ မေးလိုက်သည် ။ ညိုမီလတ်က
“ အန်ကယ်ရယ်...ငွေ ဆိုတာက ဘယ်လောက်ပေးပေး...လောက်မှာ မဟုတ်ဘူး....လိုတာပေါ့....”
လို့ ရယ်ပြီး ဖြေလိုက်သည် ။ သူကလည်း လိုက်ရယ်ပြီး..
“ ဒါပေါ့ သမီးရယ်...အန်ကယ်လ်က ငွေထပ် ပေးမလို့ပါ..”
လို့ ပြောရင်း စက္ကူအိတ် ညိုနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ ငွေထုပ်တွေကို သူမကို ကမ်းပေးလိုက်သည် ။
“ ကျေးဇူးဘဲ အန်ကယ်လ်....”
လို့ ပြောရင်း သူ့ကို တချက် စိုက်ကြည့်သွားတဲ့ ညိုမီလတ်မှာ သူ့ကို နှစ်ကိုယ်ကြား ပြောချင်တာတွေ ရှိနေလိမ့်မည် လို့ သူ ထင်မိသည် ။အလုပ်ကိစ္စတွေ နဲနဲ ရှိသေးတာကြောင့် ဂျက်စီကာ့ကို နုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။ ဆိုင်ထားတဲ့ အရောင်းအဝယ်က အဆင်ပြေသွားလို့ ဆမ်မစ်ပတ်ဗြူးဟိုတယ်ကို ပြန်သွားရသည် ။
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment