ဤသို့ ဤနှယ် ဖြစ်ကြလေသည် (စ/ဆုံး)

ဤသို့ ဤနှယ် ဖြစ်ကြလေသည် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဧကရီလင်ထိပ်ထားစံ

အင်းစက် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နန်းသိင်္ဂီတယောက် လက်ထဲက မိုက်ကရိုဝေ့ ဖုန်းလေးကို ကိုင်ရင်း စားသောက်ဆိုင် တခု၏ စင်မြင့်ထက်မှာ မြူးမြူးကြွကြွလေး ခေတ်ပေါ် သီချင်းတပုဒ်ကို သီဆိုနေတယ်။ အသားအရည် တင်းတင်းရင်းရင်း နှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ၊ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်၊ ရင်သားဖွင့်ဖွင့်ထွားထွား ၊ ခါးသေးသေး ကျင်ကျင်လေးမှာ ဝတ်ထားတာက ဇီးရိုးကွာတား ဘောင်းဘီအပျော့စား၊ အင်္ကျီကလဲ စွပ်ကျယ်သာသာ လေး နှင့် ဆိုတော့ လာရောက်စားသောက်ကြတဲ့ ကြီးကြီးငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်လတ်လတ် ပုရိသ များ လက်ခုပ်သံ တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ပေါ့။

သီချင်းဆုံးသွားသည်နှင့် ပရိသတ်ထဲက အမျိုးသား အချို့ ထောင်ကျော်တန်၊ သောင်းကျော်တန် ပန်းကုံးတွေကိုင်ပြီး ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ လာရောက်စွပ်ကြတယ်။ မကြာလိုက်ပါ။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှာ ပန်းကုံးတွေ တထပ်ကြီး ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။

တကယ်တော့ သူတို့တတွေရဲ့ ဘီယာ၊အရက် မူးမူးရူးရူးနဲ့ စားသောက်ရင်း လာပြီးပန်းကုံး ဆုချတာတွေက အနုပညာကြေး ၊ သုခုမကြေး တော့ မဟုတ်နိုင်ပါဘူးရှင်။ သီဆိုသူ လေးရဲ့ တဏှာစိတ်ကို နိုးကြွလာအောင် သူမတို့ရဲ့  ပစ္စည်း၊ပစ္စယ တွေကို လှုပ်ပြ ၊ တွန့်ပြ၊ ကော့ပြ ၊ မျက်လုံး ကစားပြ စတဲ့ ညုတုတု  အမူအယာလေးတွေကြောင့် ချီးမြှင့်တဲ့ တဏှာကြေးတွေသာ ဖြစ်ကြပါလိမ့်မယ်။

ခုလို စားသောက်ဆိုင်မှာ လုပ်နေတဲ့ အဆိုတော်လေးတွေ ဆိုတာကလဲ ဒီလို စားသောက်ဆိုင် ရောင်းအားကောင်းစေဖို့ လူဝင်များလာစေဖို့ အတိုအပြတ်လေးတွေ ဝတ်ပြီး ခရာတာတာ ညုတုတု အမူအယာလေးတွေနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရောင်းကုန်လုပ်ပြီး ဖျော်ဖြေနေကြရတာပါ။

ခုလို ဆိုင်မှာ လူစည်ကားလေလေ လူဝင်များလာလေလေ မန်နေဂျာ ဆိုတဲ့ သူတွေကတော့ သဘောကျလေလေပေါ့ရှင်။ ဒါကြောင့်လဲ ဒီလို အဆိုတော်လေးတွေကို အိမ်တိုင်ယာရောက် အကြိုအပို့ လုပ်ပြီး ရုပ်ချောချော ငယ်ငယ်တွေနဲ့ အသံကောင်းသူတွေကို ဆိုင်မှာ မွေးထားကြတာလေ။ 

စားသောက်ဆိုင် ဆိုလို သိပ်အထင်မကြီးကြနဲ့ဦး။ ကျွန်မ တို့လို အဆိုတော် ဆိုတာ ဆိုင်မှာ လခနဲ့ သီချင်းဆိုဖို့ ခန့်ထားခံရတာ မဟုတ်ပါဘူး။ စင်ပေါ်မှာ ဆုလာချတဲ့ ပန်းကုံးသာ ဆုကြေးဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ်ရထားတဲ့ ပန်းကုံးကို ဆိုင်ပြန်သွင်းတဲ့ အခါမှာ ဖြတ်စား လက်စား လုပ်ကြတာလဲ ခံရသေးတယ်။ တညကို ဆုချတဲ့ ပန်းကုံးကို ပြန်သွင်းရတဲ့ ငွေကြေးကိုသာ ရကြတာပါ။

စားတာ သောက်တာကလဲ လာစားသောက်ကြသူတွေရဲ့  ဝိုင်းမှာ ကိုယ်က ဝင်ထိုင်ရင်း ဖက်ရင်း၊ အနမ်းခံရင်းနဲ့ ကြွေးမွေးတဲ့ အစားအသောက်တွေ ကူစားရတာ။ တခါတလေ စားသောက်တဲ့ ဝိုင်းတွေထဲက ငွေခပ်ထောထော သဘောခပ်ကောင်းကောင်း ဘဲကြီးတွေနဲ့ တွေ့ရင်တော့ အဲဒီညကတော့ ကျွန်မတို့အတွက် သိန်းထီပေါက်သလို အလျှံအပယ် စားရသောက်ရတယ်။ အဲဒီလို အချိန်မှာ ကိုယ်က နပ်ဖို့တော့ လိုတာပေါ့လေ။ သူတို့က ဘီယာမူးနေကြတာဆိုတော့ ကိုယ်က ဘီယာမကြိုက်ဘူး..ဝိုင်သောက်မယ်..ကျွဲရိုင်းသောက်မယ်.. ဆိုပြီး ပူဆာလိုက်လို့ကတော့ နွားပြာကြီးတွေလို သွားရည် တမြမြနဲ့ ရှောရှောရှုရှု ခွင့်ပြုပေးတာပါပဲ။ 

ဒီလို ဝိုင်းထဲမှာ ဟန်ဆောင်သောက်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး သူတို့တိုက်တဲ့ ဘီယာကိုပဲ ရောနှော သောက်ဟန်ပြလို့ ဝိုင်တို့၊ကျွဲရိုင်း တို့ကို ပုံစံမပျက် သိမ်းထားလို့ရတာပေါ့။ ဝိုင်မသိမ်းခင် အထာနပ်ဖို့တော့ လိုတယ်။ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ဗူးလေးတွေ သိမ်းသလိုလိုနဲ့ နောက်တဝိုင်းကို ကူးဖို့ လုပ်ကြရတယ်။ မဟုတ်ရင် တဝိုင်းထဲနဲ့ ပွဲသိမ်းသွားလို့ကတော့ ဘာမှ ရလိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ကို သဘောကျနေတဲ့ သူဆီက ငွေ၊ပစ္စည်း၊ ရရာချူဆီများများကို ထည့်တက်ဖို့လဲ လိုတယ်။ ကိုယ်ကူထိုင်ပေးတဲ့ ဝိုင်းမှာ ကျသင့်ငွေ သောင်းချီ၊ သိန်းချီ သုံးနိုင်၊ဖြုန်းနိုင်အောင် ကိုယ်က စီစဉ်မှာပေးရတယ်၊ ဒါမှ ပွဲပြီးလို့ ငွေရှင်းတဲ့အခါ Table ကြေး ရာနှုန်းနဲ့ ထပ်ရနိုင်တာလေး။ ဒီပညာတွေက စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော်လေးတွေ အဖို့ အလိုလို တက်မြှောက်သွားတဲ့ ပညာရပ်တွေပါပဲ။ 

ကျွန်မတို့လို့ စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော်လေးတွေရဲ့ သီချင်းလေးကို ကြိုက်လို့လာကြသလို ရုပ်ရည်၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်း အချိုးအစားကျမှု ကို မက်မောကြသူတွေကတော့ နေ့စဉ်လိုလို လာအားပေးကြပါတယ်။ သူတို့မှာတော့ ငွေဘယ်ကနေ ရသလဲ မသိပါဘူး။ သုံးနေ ဖြုန်းနေလိုက်ကြတာ ဝက်ဝက်ကွဲပါပဲ။ ကိုယ့်ကို သီချင်းဆိုပြီးတာနဲ့ ပန်းကုံးကြေးကြီးကြီးစွပ်ပေးတဲ့ ဝိုင်းမှာ သွားထိုင်ပေးရတယ်။ သူတို့ ဧည့်ခံကျွေးတဲ့ စားစရာတွေ မကြိုက်ရင် ကိုယ်မှာချင်တာ မှာစားလို့ရတယ်။ ဘီယာဆိုတာကတော့ ကျွန်မတို့ စာသောက်ဆိုင် အဆိုတော်တွေ အဖို့ ရိုးနေပါပြီ။ တခါတလေ ဘီယာနဲ့ အရက်ပြင်း ရောတိုက်တာပါ ကြုံရပါတယ်။ အကြိမ်များလာတော့လဲ အဲဒါကိုပဲ သဘောကျလာပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဝိုင်းလဲ သိမ်းရော သူတို့ကားနဲ့ အိမ်လိုက်ပို့မယ် ဆိုပြီး ခေါ်သွားတော့တာပါပဲ။ 

ဒါကြောင့် ဆိုင်က အကြိုအပို့ လုပ်ပေးတဲ့ကားကို အလုပ်ဝင်ကာစ မှာသာ စီးကြလေ့ရှိပြီး နောက်ပိုင်းတော့ သိပ်မစီးကြတော့ပါဘူး။ ခပ်ထောထော ဘဲကြီးတွေနဲ့ တွဲမိရင်တော့ ဆိုင်မှာတောင် အလုပ်ဆင်းစရာ မလိုဘဲ  သူခေါ်တဲ့ ဆီ နေ့တိုင်းသွားရင် အပြန်မှာ ငွေအထပ်လိုက် ပေးလိုက်တာပါပဲ။ တချို့ဆို နိုင်ငံခြားထိပါ အလည်အပတ် အခေါ်ခံရသူတွေ ရှိပါတယ်။ တချို့လဲ ဒီလို စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော် ဘဝကနေ နာမည်ကျော် တန်းဝင် အဆိုတော်တွေ ဖြစ်သွားတာလဲရှိပါတယ်။

.....................................................................

“ အမ သိင်္ဂီ က ဖယ်ရီ၊ကြိုပို့ကား စီးတာ မှန်တယ်နော်..အဟီး..  ” 

ရပ်ကြဲကြဲ နဲ့ မေးလိုက်သော ကြိုပို့ကား မောင်းတဲ့ မောင်မျိုးက မေးလိုက်သော စကားလေးပါ။ သူက ဒီလို ကြိုပို့ကား မောင်းနေတော့ ကျွန်မတို့လို ကောင်မလေးတွေ အကြောင်းကို အူမချေးခါး အကုန်သိနေတာပဲလေ၊ အလုပ်ဝင်စသာ ဖယ်ရီကား စီးတာ မှန်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း ဖယ်ရီစီးကြတာ မမှန်တော့ရင် အဲဒီ ကလေးမလေး တဆင့်ထက်တဆင့် ရင့်ပြီး တိုးတက်သွားပြီဆိုတာ သူက အသိဆုံးပါ။

တခါတလေများ သူနဲ့ ကျွန်မ ကားပေါ် နှစ်ယောက်ထဲ အတူ ပြန်ကြရတဲ့ အထိ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတော့လဲ ကိုမျိုးနဲ့ ကျွန်မ ရင်နှီးမှုတွေ ပိုလာခဲ့ကြပါတယ်။ 

ကျွန်မက လှိုင်သာယာ ကျုးကျော်မှာ နေရသူပါ။ တွေ့ဖူးုကမှာပေါ့ လှိုင်သာယာ လမ်းမကြီးဘေးက (၁၀) ပေ၊ (၁၂) ပေ ပတ်လည်လောက် ကျူးကျော်တဲလေးတွေ။ တဲ ဆိုပေမယ့် နယ်ကတဲတွေလိုတောင် ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းမဟုတ်ပါဘူး၊ သွပ်မိုး၊ ပလစ်စတစ် မိုးကာ အကာလေးနဲ့ ဖြစ်သလို ကွပ်ပြစ်လေး ရိုက်ပြီး ခင်းထားတဲ့ အခင်းမှာ အဆင်ပြေသလို နေကြရတာပါ။ စားလဲ ဒီနေရာ၊ အိပ်လဲ ဒီနေရာ၊ ရေချိုးတော့လဲ တဲနောက်နားက ပလစ်စတစ် ရေတိုင်ကီလေးမှာပါပဲ။ ကျွန်မက အဖေ၊ အမေနဲ့ အတူ သုံးယောက်နေကြရတာပါ။ နယ်က တက်လာစက ကျွန်မတို့ မိသားစု ဘယ်လိုမှ နေရတာ အဆင်မပြေပါဘူး။ နောက်တော့လဲ ရန်ကုန်ဆိုတာ ကျောတနေရာစာ အတွက် ဒီလိုပဲ နေရတာပါလား လို့ အလိုလို သိပြီး အဆင်ပြေသွားတော့ပါပဲ။

အမှန်တကယ် နေစရာ အဆက်အခဲကြောင့် ကျူး နေကြရသလို အခွင့်အရေး တခုခုကြောင့် ကျူးနေကြသူတွေလဲ အများကြီးပါပဲ။ တခါက နာမည်ကျော်သွားတဲ့ အဖြစ်လေးတောင် ရှိခဲ့သေးတယ်။ ဘဏ်မှာ သိန်း (၅၀၀) သွားအပ်သူရဲ့ လိပ်စာက လှိုင်သာယာ ကျူးကျော်တဲက တဲ့။ 

ကျွန်မလဲ နယ်က တက်လာစက အထည်ချုပ်တာပေါ့၊ တနှစ်လောက်ကြာတော့ သူငယ်ချင်း မနန်းေ၀ ရဲ့ အဆက်အသွယ်နဲ့ ခုလို စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော် ဖြစ်သွားတာပါ။ မနန်းဝေက ခု ကျွန်မဆိုနေတဲ့ ဆိုင်မန်နေဂျာ အမျိုးသမီးနဲ့ အရမ်းရင်းနှီးတယ်။ အဲဒီအမျိုးသမီးက အရွယ် (၄၅) လောက်ရှိပြီ၊ ကျွန်မ အထင်ပေါ့၊ ဒိထက်လဲ အသက်ပိုကြီးချင်လဲ ကြီးနိုင်တယ်။ ဆံပင်က ယောင်္ကျားကေ လို ညှပ်ထားတယ်၊ ခေတ်မီမီ ဝတ်စားတက်တာကြောင့် အမြဲတမ်း နုပျိုတက်ကြွနေတယ်။ မိနန်းေ၀ နဲ့ မန်နေဂျာမ အန်တီမိုးနဲ့က ဘာလိုလို၊ ဒါဆို သဘောပေါက်ပေါ့လေ။

ကျွန်မလား အပျိုပေါ့ရှင် ခစ်ခစ်၊ ကျွန်မရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးက ခု ကျွန်မလက်ထဲက တန်ဖိုးမြင့်ဖုန်းရယ်၊ အဖေ ကယ်ရီဆွဲနေတဲ့ ဆိုင်ကယ်လေးရယ်၊ အမေ့ရဲ့ လှိုင်သာယာဈေးထဲ မှာ ဆိုင်လေး ခင်းနေနိုင်တာလေးရယ် အတွက် အရင်းအနှီးပြုလိုက်ရတာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မ ကျေနပါတယ်။ ခုဆို အမေရော၊အဖေရော ရောက်စကလို ပန်းရံအလုပ်ကို ပင်ပင်ပန်းပန်း မလုပ်ရတော့ဘူးပေါ့။

ကျွန်မ ရဲ့ အပျိုစင် ပန်းလေး ရောင်းဖြစ်သွားတာကလဲ မိနန်းေ၀ အစွယ်ကောင်းတာကြောင့်လဲပါတာပေါ့။ ဘာမှမကြောက်ပါနဲ့ဟာ အန်တီမိုးက လူရွေးလက်ခံတာ ဟဲ့၊ ငါနင့်ကို အဲဒီလူ အရင်ပြပေးမယ်။ ပိုက်ဆံကြောင့် ဆိုပေမယ့် နင်သဘောကျမှ လက်ခံပေါ့။ သူက ငါတို့ဆိုင် အမြဲ လာနေတဲ့ ဘောစိ ဟဲ့။ ဟုတ်ပါတယ်ရှင်။ လူရွယ်တယောက်၊ ဘာအလုပ်လုပ်သလဲ မသိ၊ အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင့်၊ ငွေကို ရေလိုသုံးနေတဲ့ သူပါ။ လူရည်မွန် တယောက်ပါပဲ။ မြန်မာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ တိုင်းရင်သား တယောက်ပါ။ နောက်တော့ မိနန်းေ၀ ပြောပြတာ သူတို့က မူးယဇ်နဲ့ မကင်းသူတွေ တဲ့။ ဟုတ်မှာပါ။ အရွယ်ငယ်ငယ်နဲ့ ဒီလောက် သုံးနိုင် ဖြုန်းနိုင်နေမှတော့ ဒါနဲ့ ပက်သက်နေတာတော့ မဆန်းပါဘူးလေ။

ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မရဲ့ အပျိုစင်ဘ၀ က အဲဒီညမှာပဲ ဘာမှန်းမသိဘဲ နာကြင်မှုတွေနဲ့သာ အဆုံးသတ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါတောင့် မိနန်းဝေက သက်သာရလေအောင် ဘယ်လို အညုအတာ၊ အခရာ၊ မာယာတွေ သုံးရမယ်ဆိုတာတွေ ၊ အနာသက်သာမယ့် ဆေးတွေ သောက်ထားလို့တော်တော့တယ်။ နောက်နေ့ မနက်မှာဆို ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ ယောင်ကိုင်းပြီး လမ်းတောင် မလျှောက်နိုင်ပါဘူး။ လက်လေးနဲ့ အပေါ်ယံသာ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေဖူးတဲ့ ကျွန်မရဲ့ ပိပိလေးဟာ အရှည် (၅) လက်မလောက်နဲ့၊ လုံးပတ် သုံးမတ်လုံးလောက် တုတ်တဲ့ လီးနဲ့ ပါကင် အဖောက် ခံလိုက်ရတော့ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့။ မိနန်းဝေက ကျွန်မ ရဲ့ ဖူးယောင်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ရေနွေးနွေးလေးနဲ့ တယုတယလေး သက်သာအောင် လုပ်းပေးပါတယ်။ 

“ ကောင်မ နောက်တော့ ညည်းအရသာ သိသွားမယ် .. အစဆုံး အကြိမ်က ဒီလိုပဲ ဟဲ့..ဒါတောင် ဒီဘဲက အရမ်းကြင်နာတက်တာလို့ အန်တီမိုးက ပြောတယ်..ဒါကြောင့် ငါက နင်နဲ့ပေးတွေ့တာ.. ငါ့တုန်းက ဘယ်သူမှ သင်ပြပေးတဲ့ သူတောင် ရှိတာမဟုတ်ဘူး...  ” 

ကျွန်မ ပါကင်ကြေးလေးတော့ မျိုးမျိုးမြတ်မြတ်ရလိုက်ပါတယ်။ ကာမအရသာဆိုတာ နာကြင်နေတာနဲ့ ဘာအရသာမှန်းကို မသိလိုက်ရပါဘူး.။  ပိပိလေးကို ရေနွေးနဲ့ ဆေးကြောပေးနေရာကနေ ကျွန်မရဲ့ စအိုပေါက်လေးကိုပါ တယုတယ ပွတ်သပ်ပေးရင်း မိနန်းဝေက ပြောနေသေးတယ်။

“ ဒီမှာ ပါကင် တပေါက်ကျန်သေးတယ် ခစ်ခစ်..ဒါကလဲ ဈေးကောင်းတယ်..ဟဲ့..  ” 

“ အမလေးဟယ် စောက်ဖုတ်တောင် အလူးအလဲ ခံရတာ... ဖင်ပေါက်လေးသာဆို ... မတွေးရဲစရာပဲ...  ” 

“ အဲဒါတော့ ငါလဲ မသိဘူး မိသိင်္ဂီရေ .. တချို့ ဘဲကြီးတွေက အဲဒီအပေါက်ကိုမှ ပိုကြိုက်တာ..ငါ စဖွင့်ခံရတုန်းက ဘဲကြီးက အသက် (၆၀) လောက်ရှိတဲ့ ရှမ်းတရုတ်ကြီးဟ .. သူက ထိုင်း ခဏခဏသွားပြီး အဖြူမတွေရော..ဥရောပသူတွေရော ဖင်လိုးဖူးတယ်တဲ့.. သူတို့ဖင်တွေက ပေါင်မုန့်စားသူတွေ ဂျုံစားသူတွေ ဆိုတော့ လိုးရတာ ဖွယ်ဖွယ်ကြီးတဲ့...ဆန်စားတဲ့ အာရှသူတွေမှ ဖင်က စီးကြပ်နေပြီး လိုးရတာ အရမ်းကောင်းတာ..တဲ့

“ မနံကြဘူးလားမသိနော်..  ” 

“ ဟဲ .. သေချာ ပြင်ဆင်ထားရတာပေါ့...ဆေးကြောထားရတာပေါ့.. အနာသက်သာအောင် ချောဆီတွေ ဘာတွေ သုံးရတာပေါ့ဟယ်..  ” 

မိနန်းေ၀ ပြောနေတဲ့ စကားကြားရတာ ကျွန်မဖင်ပေါက်လေးတောင့် တွန့်သွားရတယ်။ နောက်တော့လဲ ကျွန်မရဲ့ ဖင်အပျိုစင်လေးကိုလဲ ကျွန်မလက်ဝတ်လက်စားတွေ အဖြစ် ပြောင်းလဲ ပစ်လိုက်တာပါပဲလေ..။

သဘာ၀ မဟုတ်တဲ့ ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ လီးထိပ်ဖူးကြီး ဝင်စမှာ မျက်ရည်ပါ ကျရတယ်။ အဲဒီအန်ကယ်ကြီးက အသက် (၅၀) လောက်ရှိပြီ။ (၈၈) နောက်ပိုင်း တောခိုသွားပြီး အမေရိကန်ရောက်နေတာ ကြာပြီတဲ့၊ အခုမှ ပြန်လာခွင့်ရလို့ မြန်မာပြည်မှာ အခြေပြန်ချမလားလို့ လာပြီး စုံစမ်းတာ၊ အန်တီမိုးနဲ့ သူငယ်ချင်းတဲ့။ ဒါကြောင့် အန်တီမိုးက နင်အရင်ဆုံး တခေါက်လောက်လာပြီး စုံစမ်းပါဦး ဆိုလို ရောက်နေတာ။ သူတို့ ဟိုမှာက အိမ်လဲ အကြွေးနဲ့ ၊ ကားလဲ အကြွေးနဲ့ ဝယ်လို့ရတယ်။ စောက်ကြွေးတွေနဲ့ ဝယ်ပြီး ဖေ့ဘုတ်မှာ ပုံတွေတင် ကြွားနေကြတာလေ။ ဒီမှာက မူးယဇ်နဲ့ ချမ်းသာနေသူတွေကို ဘယ်လိုက်မီမလဲ သိန်း (၅၀၀) လား၊ (၅၀၀၀) ထောင်လား လက်ငင်းချေရတာနော်၊ ဒီတော့ စိတ်ပျက်ပျက်နဲ့ ပြန်လစ်သွားတယ်။ သူပါလာတဲ့ ပိုက်ဆံလေးတွေကို သူကြိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက် ပါကင်လေးတွေ စားသွားတယ်။ လူဇိုးကြီး ကျွန်မဖင်လေးကို ဖွင့်သွားတာ၊ အီးအီး ပါတိုင်း တပါတ်လောက် သတိရနေရော..။ အဖွင့်ခံရပြီး ဝမ်းသွားရ ခက်နေလို့ မိနန်းဝေက ဝမ်းနှုတ်ဆေး တိုက်လိုက်တော့မှ အဆင်ပြေသွားတယ်။ အဲဒီ အန်ကယ်ကြီးတောင် ကျေးဇူူးတင်ရဦးမယ်။ သူတို့ အမေရိကန်မှာလို ဖင်ကို အကြွေးနဲ့ မလိုးသွားလို့...။

ကျွန်မလဲ အဲဒီ နှစ်ကြိမ်သာ ဘုမသိဘမသိနဲ့ ပါကင်တွေ ပျက်ကုန်တော့တာပဲ။ နောက် ဘယ်သူနဲ့မှ မလိုက်ဖြစ်တော့ဘူး၊ စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော် ဆိုတော့ ခေါ်ချင်ကြတာပေါ့။ ကာမအရသာ ကို နာနာကြင်ကြင်နဲ့ အရသာ မသိလိုက်ရပါဘူး။ ဒါကြောင့် အိမ်အပြန် ဖယ်ရီနဲ့ပဲ ဖြစ်နေတာပေါ့။ တချိန်ချိန်တော့ ဒီအလုပ်က ရုန်းထွက်ပြီး မိသားစု ဘဝလေးကို အေးအေးချမ်းချမ်း ဖြစ်သန်းဖို့ စိတ်ကူးထားပါတယ်။

အခု လက်ရှိကျူးကျော်တဲက ဘယ်အချိန် ဘော်ဒူဇာနဲ့ မိမလဲ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ နေရတာပါ။ ခုဆို အဖေရော၊ အမေရော စုစုဆောင်းဆောင်း လေး စုမိနေပါပြီ။ ကျွန်မလဲ ရွှေတိုငွေစလေးတွေ နဲ့ စုမိနေပါပြီ။ 

..........................................................................

ညဘက်တွေည ကျွန်မ အိမ်ရောက်ရင် အချိန်က (၂) နာရီ၊ (၃) နာရီ ကျော်နေပါပြီ။ အဖေနဲ့ အမေလဲ အိပ်နေပါပြီ။ အိမ်ထဲ ခြင်ထောင်နှစ်လုံးက ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်သလို ထောင်အိပ်ကြရတာပါ။ တအိပ်ယာထဲ အတူမအိပ်သင့်လို့သာ ခြင်ထောင်ခွဲအိပ်ရပေမယ့်၊ အဖေနဲ့ အမေ တို့ရဲ့ လင်မယား ကိစ္စတွေကို မမြင်ချင်လဲ တွေ့နေရတာပါပဲ။ အဖေရော အမေရော အရွယ်ကောင်းတွေလေ။ ခုမှ ( ၄၀) ကျော်တွေ။  လင်မယားကိစ္စ တွေ ဘယ်ကင်းနိုင်ကြဦးမလဲ။ အဖေက နယ်ဇာတိ ပီပီ အသားအရည် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်၊ သန်သန်မာမာ၊ အမေက လဲ ရန်ကုန်ရောက်ပြီး ပြင်တက်ဆင်တက်၊ ဝတ်တက် စားတက်လာတော့ နုပျိုလှပနေဆဲ။ မပိန်မ၀ လုံးကြီးပေါက်လှ ပုံစံမျိုး၊ မျက်နှာက တင်းတိတ်လေးနဲနဲ ရှိတာက လွဲရင်ပေါ့။

စားသောက်ဆိုင်ကအပြန် ရေမိုး တခါထဲ ချိုးခဲ့တော့ အိမ်ရောက်ရင် အဝတ်အစား လဲပြီး အိပ်ယာပြင် အိပ်တော့တာပါပဲ။ နောက်နေ့မနက် (၁၂) နာရီလောက်မှ ကျွန်မက အိပ်ယာထ ရေချိုး ရတယ်။ ရေချိုးတာကလဲ တဲအပြင် ပလက်စတစ် ရေတိုင်ကီလေးထဲကနေ ခပ်ချိုးရတာ။ တယောက်ချိုးတာ တယောက်က တမင်ထိုင်ပြီး မကြည့်နေလဲ မြင်နေရတာပါပဲ။ အရင်ကတော့ အဖေနဲ့အမေ ရေချိုးတာတွေ အမြင်မဆန်းပေမယ့် ကျွန်မ အပျိုရည်ပျက်ပြီး နောက်ပိုင်း အဖေရေချိုးတာ မြင်ရရင် ကြည့်နေရတာ သဘောကျသလိုလို ကြည့်ကောင်းသလိုလို စိတ်ထဲဖြစ်မိတယ်။ ရေလဲ ပုဆိုးကြားက ခပ်ဖုဖုဟာကြီးကို မြင်တိုင်း ရင်ထဲ တမျိုးကြီးပဲ။

အိမ်မှာ အစောဆုံး မနက် အိပ်ယာထရတာက အမေ၊ ကုန်စိမ်း တဆင့်ယူရောင်းရမှာမို့ စောစောထ ပြင်ရဆင်ရပါတယ်။ (၅) နာခွဲ (၆) နာရီလောက်ပေါ့။ အဖေကတော့ ဒုတိယပေါ့ ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီက နေနဲနဲမြင့်မှ ထလဲ ရတယ်လေ။ ကျွန်မကတော့ နောက်ကျမှ အိပ်ရသူဆိုတော့ နောက်ဆုံးမှ နိုးသူပေါ့။

..................................

တရက် ကျွန်မ တရေးနိုးတော့ ဆီးထသွားပြီး အိပ်ယာထဲ ပြန်အရောက် ဖုန်းက နာရီလေးကြည့်မိတော့ မနက် (၄) နာရီ ကျော်ကျော်လေးပဲ ရှိသေးတယ်။ ပြန်အိပ်ပျော်မလို့ ဖြစ်နေတုန်း အဖေနဲ့ အမေ အိပ်တဲ့ ခြင်ထောင်ထဲက တဗြွတ် ဗြွတ် တဖက်ဖက်အသံတွေနဲ့ အတူ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းတွေ လီးဝင် လီးထွက်သံတွေ အသားချင်း ရိုက်တဲ့ အသံတွေကြားနေရပါတယ်။ လိုးကြတဲ့ အခါ ဘယ်လိုပဲ အသံတွေ ထိန်းထိန်း အရှိန်တက်လာရင် မထိန်းနိုင်ကြတော့ပါဘူး။

ကျွန်မကြည့်လိုက်တော့ အမေက အောက်က ပက်လက် ၊ အဖေက အမေ့ ပေါင်တွေကို ကွေးတင်းရင်း လိုးနေတာ။ ကျွန်မကြည့်နေစဉ် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ရင်း ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။ ကျွန်မလဲ ကာမအရသာ ကောင်းကောင်း မခံစားဖူးပေမယ့် တခါ အလိုးခံထားရဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက တခုခု ကို ညှစ်လိုက်ချင်သလိုလို အစေ့လေးက တင်းမာလာသလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ စောက်ရည်လေးတွေလဲ စိမ့်ယိုလာတယ်။ ခဏကြာတော့ တီးတိုးသံလေး ကြားရတယ်။ ကိုကျော် တော်တော့လေ...မနက်ကျ စောစော ထရဦးမယ်လေ.. ဆိုပြီး အမေရဲ့ အသံ၊ အဖေက ... မအေးကလဲ ခဏလေးပါကွာ..ငါအရမ်းဖြစ်နေလို့ပါဟာ နင်ဟိုဘက်လှည့်ပြီးသာ နေပေး..ဆိုတဲ့ အဖေ့အသံ ကို ကြားနေရတယ်။ 

ကျွန်မစိတ်ထဲ အဖေကလဲ ခုပဲ တချီပြီးထားတာကို နောက်တခါဆိုတော့ အမေက မခံချင်တော့ဘူးထင်တယ်။ အင်းလေ ယောင်္ကျားသဘာဝပဲ နေမှာပေါ့။ ငါတောင် တညလုံး ပါကင်လေးကို အလိုးခံခဲ့ရသေးတာပဲ။ အဖေလဲ နောက်တကြိမ် ထပ်လိုးချင်နေဦးမှာပေါ့။  ဒါနဲ့ ကျွန်မလဲ ပို စိတ်ဝင်းစားသွားတယ်။ ဒါနဲ့ ခေါင်းကို အသာထောင်ပြီး သေချာမြင်ရအောင် ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ကျောပေးထားလျှက် အနေအထား ဒူးလေးကွေးပေးထားတယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အာရုဏ်တက်စ မလင်းတလင်း အရောင်အောက်မှာ ဝင်းအိနေလို့ပေါ့။ အဖေက စွပ်ကျယ်လေးပဲရှိတယ်။ အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိ။ အမေ့တင်ပါးနောက် တိုးကပ်ပြီး ခါးကို တချက်ကော့လိုက်တော့  အား.ရှီး.ကျွတ်..ကျွတ်... အမေ့အသံက ကျိတ်ညီးသံလေး ထွက်လာတယ်... ။ အဖေက ခဏငြိမ်နေပြီး နောက်တော့ အမေ့ခါးကို ကိုင်ပြီး နောက်ကနေ တဖက်ဖက်နဲ့ တွန်းဆောင့်ပါတော့တယ်.။ ငါးမိနစ်လောက် အကြာမှာပဲ အဖေလဲ အမေ့ တင်ပါးကြီးကို ဖိကပ်ထားပြီး ငြိမ်သွားပါတော့တယ်..။

ကျွန်မလဲ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ဖိဖိပွတ်ပြီး အပေါက်ဝလေးထဲ လက်တဆစ်လောက်ထည့်ပြီး ဇိမ်ယူလိုက်တော့တယ်။ ခဏနေတော့ မောမောနဲ့ တမှေးအိပ်ပျော်သွားတယ် ။ အမေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း မနက် (၆) နာရီထ၊ ရေချိုး ဖီးလိမ်းပြီး ဈေးသွားတော့တာပေါ့။ သူမလဲ တခါပြန်နိုးရတာပေါ့။ အမေက အဖေ့ခြင်ထောင် တစကို ဖြုတ်ချထားခဲ့တယ်။ ကျွန်မလဲ ပေါင်ခြံထဲ စေးကပ်ကပ်နဲ့ ဖြစ်နေလို့ ရေးထဆေးချင်နေတာနဲ့ နောက်ဖေးဘက် သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေးပြီး ပြန်ဝင်လာစဉ် အဖေ့ အိပ်ယာထဲ အမှတ်မထင် ကြည့်မိလိုက်တယ်။ အဖေက ပက်လက်အနေအထားနဲ့ ပုဆိုးက ပေါင်ရင်းထိ လန်နေတယ်။ တခူးခူးနဲ့ ဟောက်သံကလဲ ထွက်နေတယ်။ 

အင်းလေ ညက နှစ်ချီတောင် လိုးထားတော့ ပင်ပန်းသွားမှာပေါ့။ ခြင်ထောင်ကြိုးစက တစဖြုတ်ချထားတော့ အနားထိ ကပ်ကြည့်ချင်တာနဲ့ မျက်နှာကို ခြင်ထောင်စနားထိ ထိကပ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့တယ်။ ဒီတော့ ကျွန်မမျက်နှာနဲ့ အဖေ့လီးက တပေလောက်ပဲ ကွာတော့တယ်။  လမွှေးအုံတွေကြားကနေ အဖေ့လီး မပျော့မမာကြီးက ချက်ဘက်ကို ယိမ်းပြီး ဒစ်ညိုညိုကြီးက ပြဲလန်နေတယ်။ သေချာ မတောင်သေးတာတောင် အရှည် က ခြောက်လက္မလောက်ရှိတယ်။ အတုတ်ကလဲ ဂျိုင်းလိမ်းတဲ့ NIVEA ကာနေရှင်း ဗူး လောက်ရှိတယ်။ ကျွန်မဘဝမှာ အဖေ့လီးက သုံးချောင်းမြှောက် မြင်ဖူးတာ၊ ပါကင်တွေ အဖွင့်ခံရတုန်းက ရှက်နေတာရော၊ နာကြင်နေတာရောနဲ့ ထူပူပြီး ဘာမှ မသိခဲ့ရဘူး။ 

အဖေ့လီးထိပ်က ဒစ်ဖူးကြီးတခုလုံးက လိုးကြိမ် ဘယ်လောက်များခဲ့မသိ။ အရေပြားက မဖုံးနိုင်တော့ပဲ ဒစ်ရစ်က စပြီး လွတ်လွတ်ကြီးပြူးထွက်နေတယ်။ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေရင်း ဒစ်ဖူးအရင်း မေးအောက်နားက သနပ်ခါးနှစ်လိုလို အဝါရောင်တွေ ပေနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သြော် ဒါကြောင့် အမေ ညက အော်တာကိုး..။ ဟွန်း.. ဖေဖေလူဇိုးကြီး..၊ ဒါဆို နောက်တချီမှာ အမေ့ ဖင်ကို လိုးတာပေါ့။ ကြည့်နေရင် ပါကင် ပွင့်ထားဖူးတဲ့ ကျွန်မဖင်ဝလေးပါ တွန့်သွားသလိုလို ပဲ။ ဒါကြီးနဲ့များ အမေ့ဖင်ကို...အီး .. စဉ်းစားရင်းကြက်သီးတွေပါ ထသွားတယ်။ ကြည့်နေရင်း ကျွန်မ ခြေသလုံးသားကို ခြင်တွေက လာကိုက်နေတော့ ကျွန်မလဲ ကျွန်မခြင်ထောင်ထဲ အသာပြန်ဝင်ပြီး အဖေ့ အိပ်ယာဘက် အလိုလို ကျောပေးလျှက် အိပ်မိပါတော့တယ်။

အိပ်လို့လဲ မပျော်တော့ပါဘူးရှင် ။ ညကလိုးပွဲရော ခုနကတင် မြင်ထားတဲ့ အဖေ့ဒစ်ပြဲလီးကြီးကိုရော မျက်စိထဲ မြင်နေရတော့တယ်။ ရင်ထဲမှာလဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ တခုခုကို တောင့်တ မိနေသလိုပဲ။ ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့ ကျွန်မငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ အာရုံထဲ ရောက်လာတယ်။ ငယ်ငယ်က အဆော့မက်တဲ့ ကျွန်မကို အမေရော အဖေကပါ မကြာမကြာ ဝါးခြမ်းပြားနဲ့ ဆော်ပလော်တီးခံရတယ်။ အမေက အများဆုံး ဆော်ပလော်တီးတယ်။ အဖေက တခါတရံပဲ။ မှတ်မှတ်ရရ  အဖေနောက်ဆုံး အရိုက်ခံရတာကို သိနေသေးတယ်။ အပျိုပေါက်စ ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်မက ရွယ်တူ ကောင်လေးတွေနဲ့ တူတူပုန်းတန်း ကစားနေချိန် ။ ကောင်လေးတွေနဲ့ ဟိုချောင်တိုး ဒီချောင်တိုးနဲ့  ပုန်းနေတာကို အဖေမြင်ပြီး ကျွန်မလက်မောင်းကို အိမ်ထိ ဆွဲခေါ်လာပြီး အိမ်နံရံမှာ အသင့်သပ်ပြီး သား ဝါးခြမ်းပြားနဲ့ ရိုက်တော့တာပါပဲ။ ကစားနေရင်း အရိုက်ခံရတော့ ကစားပွဲလဲ ပျက်ပြီး ရွယ်တူကောင်လေးတွေကပါ အိမ်ရှေ့ကနေ လာရပ်ကြည့်နေကြတာပေါ့။ ကျွန်မဖြင့် ရှက်လဲ ရှက်၊ နာလဲနာတော့ ငိုသံက ပိုပြဲတာပေါ့။ (အင်း ခု အဲဒီရပ်ကြည့်ခဲ့ကြတဲ့ သူတွေလဲ နာဂစ်နဲ့ ပါကုန်ပါပြီလေ၊)

နောက်တော့ အမေက အဖေ့ လက်မောင်းကိုဆွဲပြီး လက်ထဲက ဝါးခြမ်းပြား ကိုယူပြီး တစုံတခု နားနားကို ကပ်ပြောလိုက်တော့မှ ကျွန်မလဲ သက်သာရာ ရတော့တယ်။ (နောက်တော့ အမေ ပြောလိုက်တာကို သိရတယ်၊ .. ရှင့်သမီးက အပျိုဖြစ်နေပြီ၊ သိပ်ရိုက်မနေနဲ့ ၊ ရှက်နေမှာပေါ့ ... တဲ့။) နောက်တော့ အမေက အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်ပြီး မီးဖိုထဲ မှာ ပြန်ချက်ပြုတ်နေပါတော့တယ်။ 

အဖေ့မျက်ဝန်းမှာလဲ ကျွန်မကို သနားသွားဟန်နဲ့ .. ကဲ.. ရေသွားချိုးတော့ ... ဆိုပြီး ကျွန်မကို ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ဖက်ပြီး ပြောလိုက်တော့ ကျွန်ရင်ထဲ နွေးကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ စဉ်းစားမိတိုင်း ခုထိ ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ ကြည့်နူးမိတုန်းပဲ။ အဲဒီနောက်ပိုင်း ကျွန်မကို ဘယ်တော့မှ မရိုက်တော့ပါဘူး။ ကျွန်မအပေါ်လဲ အရင်ကထက် ပိုမိုနွေးထွေးမှု တွေ ပေးလာပါတော့တယ်။ တခါတလေ ကျွန်မကလဲ အဖေ့ကို အမေ့ကွယ်ရာမှာ ပူးပူးကပ်ကပ် ပွတ်သပ် ကလိထိုး ဆွဲဆိတ်ပြီး ချွဲတက်လာပါတော့တယ်။ အခုအချိန်ထိပဲ ဆိုပါတော့။ 

ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးနေရင် အဖေ့အိပ်ယာဆီက အကျော့ဆန့်သံ ကြားရတယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာသိမ်းသံကြားရတယ်။မကြာခင် နောက်ဖေးက အဖေရေချိုးသံကြားရတယ်။ နောက်တော့ ပြန်ဝင်လာပြီး ကျွန်မ အိပ်ယာနား လာကပ်ကာ ကျွန်မကို နောက်ကနေ လာကြည့်နေသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ အဖေထွက်သွားသံ ကြားရတယ်။ ဒါကလဲ ကျွန်မအတွက် အဖေက နံနက်တိုင်း လက်ဖက်ရည်နဲ့ မုန့်ကို သွားဝယ်ပေးနေကြလေ။ သိပ်မကြာပါဘူး။ အဖေ ပြန်လာတယ်။ 

ကျွန်မလဲ ကျောပေးထားတဲ့ ခါးပေါ်က ထမီကို တင်ပါးတဝက်လောက်ထိ လျှောချထားပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင့်နေလိုက်တယ်။ ညဘက် ပင်တီဝတ်အိပ်လေ့ မရှိတော့ ကျွန်မတင်ပါးကြီးတွေက ဖြူဝင်းအိနေမှာ အသေအချာပဲ။ ကျွန်မစိတ်ထဲ အဖေ့ကို ကလိချင်သလိုလို ညက အဖြစ်အပျက်ကို စချင်သလိုလို ဖြစ်နေတာလေ။ ထမီကို လျှောထားရုံမက ဖက်အုံးလေးကိုပါ ခွဖက်လိုက်တော့ ကျွန်မနောက်ကျောဘက်က ကြည့်နေတဲ့ အဖေ့ရှေ့မှာ ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်ရော အနောက်ကို ပြူးနေမှာအသေအချာပါပဲ။ 

တခဏငြိမ်သက်သွားပြီး အဖေ့ဆီက သက်ပြင်းချသံတွေ ကြားရတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်မခြင်ထောင်လှုပ်သွားလို့ ကျွန်မရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာတယ်။ အဖေကများ ငါ့ကို ... ဆိုတဲ့ အတွေးတွေ ဝင်လာတယ်။ အဖေက ခြင်ထောင်ကို အသာအယာ မကာ အထဲဝင်လာတယ်။ ကျွန်မနောက်နား ကပ်ပြီး လျောင်းရင်း ကျွန်မ တင်ပါးပေါ် ခွပြီး ကျွန်မကိုယ်လေးကို ဖက်ထားတယ်။ အဖေ့ ပေါင်ကြားက ဟာကြီးကလဲ တင်ပါးကြားထဲ လာထောက်နေပြီပေါ့။ ပုဆိုးခံနေလို့သာပေါ့။ 

ကျွန်မရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ နွေးထွေးကြည်နူးသွားသလိုပဲ။ အဖေ့လက်တွေက ကျွန်မရင်သား အိအိတွေကို အင်္ကျီပေါ်က နေ ပွတ်သပ်နေရင်း .. 

“ သမီးလေး ထသေးဘူးလား..တဲ့   ” 

တိုးတိုးလေးမေးတယ်။ 

“ ဟွန်း ခုထိကောင်းကောင်း မအိပ်ရသေးဘူး...အိပ်ချင်သေးတယ်...ဟင့်..  ” 

“ မနက်စာလေး စားပြီးမှ ပြန်အိပ်လေ...   ” 

“ မျက်စိကို ဖွင့်မရသေးဘူး ဖေ့ကြီးရယ်.. ဖေကြီးက လူဇိုး သမီးအိပ်ပျော်ခါနီးမှာ အမေ့ကို ထလုပ်နေတယ်..ဟွန်း..  ” 

“ သမီးရယ် ... လင်မယားဆိုတာ ဒီလိုပဲပေါ့...  ” 

“ ဟွန်း ဖေကြီးက လွန်ပါတယ်.. အမေခမြာ ညက အော်ပါအော်ရတယ်...ခစ်ခစ်  ” 

ကျွန်မက မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ မှေးစင်းနေရင်း ပြောနေတာပါ။

“ ဖေနော် နို့တွေ အရမ်းမညှစ်နဲ့ သမီး အလှတွေပျက်ကုန်မယ်..တော်ကြာ ယောင်္ကျားတောင်မရသေးဘဲ တွဲကုန်မယ် ...   ” 

ပြောရင်း အဖေ့ရင်ခွင်ထဲလူးလွန့်ရင်း ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ အမေလဲ ခွထားရာကနေ ပက်လက်လှဲလျှက် ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီတော့မှ အဖေ့လီးကြီးက ထောင်ပြီး မတ်နေတော့ ပုဆိုးပေါ်မှာ မို့ဖောင်းနေတယ်။ ကျွန်မလဲ စချင်လာလို့ လက်နဲ့ အဖေ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ အကြီးကြီးပဲ ကျွန်မလက်မနဲ့ လက်ခလယ် ဝိုင်းပြီး ဆုပ်ထားတာတောင် သိပ်မမှီချင်ဘူး။ ဒီတော့ အဖေက ကျွန်မလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ဖြေချကာ ကျွန်မလက်ကို သူ့လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်မလဲ တင်းတင်းလေး ဆုပ်ညှစ်ပြီး

“ မနာဘူးလား ဖေကြီး..ကိုင်ရတာ ကျလိကျလိနဲ့   ” 

“ မနာပါဘူး သမီးရဲ့ ... အဲလို တင်းတင်းလေး ဖိညှစ်လေ သူက အရသာရှိလေပဲ  ” 

ကျွန်မလဲ ပက်လက်ကနေ အဖေ့ဘက် ဘေးစောင်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကို သေချာကြည့်ပြီး ကြည့်ဖူးထားတဲ့ အပြာကားတွေထဲကလို အထက်အောက် ဂွင်းထုပေးလိုက်တယ်..။ အရင်းဘက်က ကျွန်မဆုပ်ထားတာတောင် လက်အပြင်ဖက်ကို (၂) လက်မလောက် ရှည်ထွက်နေသေးတယ်။ အရင်းမှာက အမွှေးကောက်ကောက်တွေနဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးက နီညိုရောင်ကြီး။ အဲဒီ နီညိုရောင်ကြီးက ပိုနူးညံ့နေတယ်။ ဟောမကြာပါဘူး။ အဲဒီထိပ်အပေါက်လေးက ယုန်ပတီသီးပြုတ်ထဲကလို အရည်ချွဲလေးတွေ စိမ့်လာတယ်။ အဖေ့မျက်နှာကြည့်လိုက်တော့ အဖေက ကျွန်မဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ပေးနေတာကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင်းမှိန်းနေတယ်။

ကျွန်မစိတ်ထဲလဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာပြီး တခါသာပါကင် အဖောက်ခံထားရဖူးတဲ့ ပိပိလေးက စောက်ရည်တွေ စိမ့်လာပြီ။ ကိုယ့်အဖေလီးကို ကစားစရာတခုလို ကစားခွင့်ရနေပေမယ့် စောက်ပတ်နဲ့လီးဆိုတာက အဖေနဲ့သမီးတွေ၊ သားနဲ့အမိတွေ သိတာမှ မဟုတ်တာ။ ကျွန်မခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ်။ စိတ်ထဲလဲ တခုခုကို စိုးရိမ်နေတယ်။ တွေ့ကြုံဖူးတဲ့ လီးတွေထဲ အဖေ့လီးက အကြီးဆုံးနဲ့ အရှည်ဆုံးပဲလေ..။ ကျွန်မရင်တွေ ခုန်ပြီး မောဟိုက်လာတယ်။ အဖေ့လီးကို ထုပေးနေရင်း အဲဒီလက်ကနေတဆင့် ရင်ဘက်ထဲထိ နွေးထွေးလာတယ်။ အဲဒီကတဆင့် ဦးနှောက်ထဲထိ ကာမခံစားချင်စိတ်တွေကရောက်လာတယ်။ အဲဒီကနေ တဆင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားထဲက တခုခုကို တောင်းတလာမိတယ်။

ဒီတော့ လက်ကလဲ အဖေ့လီးကို ပိုမိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဆုပ်ပြီး သွက်သွက်လေး ထုပေးနေမိတယ်။ ဒီတော့ အဖေက...

“ သမီး အဖေ ... အရမ်း ကောင်းလာပြီ ... ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်...အား...ရှီး...  ” 

“ ထွက်ပေ့စေ ... ဆိုးချင်ဦး..ကဲ... ကဲ..  ” 

မာန်လေးထည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ထုပေးလိုက်တော့ သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေဟာ တပေ အမြင့်လောက်ထိ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ကျွန်မလဲ ကြောင်ပြီး လက်ထဲကလီးကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ လီးကြီးက အကြောတွေ တလှုပ်လှုပ် လှုပ်ရင်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေတယ်။ စိတ်ထဲလဲ ကြည့်လို့ကောင်းလိုက်တာရှင်..။ ကျွန်မ ပိပိထဲကလဲ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်သွားသလိုပဲ။

အဖေလဲ အသက်ရှုသံတွေ မြန်ပြီး ကျွန်မဖက်ကို လှည့်ပြီး အတင်းလာဖက်ထားတော့တယ်။ 

“ အို....ချစ်လိုက်တာ သမီးလေးရယ်...  ” 

ဆိုပြီး ကျွန်မပါးလေးကို နမ်းတော့တယ်။ ကျွန်မပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ပြီး ၊ စောက်ရည်တွေ စိမ့်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို အကွဲကြောင်း တလျောက် ပွတ်ပေးရင်းအစိလေးကိုပါ ဖိဖိပေးနေတယ်။ ကျွန်မစိတ်ထဲ ရမ္မက်စိတ်တွေ တရှိန်းရှိန်းတက်လာပြီး အဖေ့ကို ပြန်ခွရင်း အဖေ့ကို ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ကျွန်မရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မထင်မှတ်ဘဲ အရမ်းမြန်နေတယ်။ ခါးမှာ ထမီမရှိတော့ဘဲ ကိုယ်အပေါ်က စပေါ့ရှပ် ပွပွတထည်ပဲ ရှိနေတယ်။ ရှုပ်ပွနေတဲ့ ဆံပင်တွေက မျက်နှာပေါ် ဖရိုဖရဲ ကျနေတော့တယ်။ 

ရမ္မက်စိတ်တွေ ထကြွနေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ အမူအယာဟာ ကြမ်းတမ်းနေမလားပဲ။ အဖေ့အပေါ် အမြန်ခွလိုက်တော့ အဖေက က ကျွန်မကိုယ်လုံးလေးကို အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားရင်း ကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကို တရှိုက်မတ်မတ် အငမ်းမရ နမ်းတော့တယ်။

အဲဒီလို နမ်းနေရင်း ကျွန်မတင်ပါးကြားကို တချီပြီးထားပေမယ့် သိပ်မပျော့သေးတဲ့ အဖေ့လီးကြီးကလာထိနေတယ်။ အတန်ငယ် ပြန်မာလာတာကို သတိပြုမိတယ်။ ကျွန်မလဲ အငမ်းမရစုတ်နေတဲ့ အဖေ့ နှုတ်ခမ်းကို ပြန်ခွါပြီး..

“ အဖေ...သမီးလေ... သမီး..  ” 

“ အင်း ..သမီးဆန္ဒကို အဖေ နားလည်ပါတယ်... သမီး..သဘော..  ” 

“ ဟင်... အဖေ့ဟာက ရသေးလို့လား...  ” 

“ ရတာပေါ့....  ” 

ပြောရင်း နဲနဲမာနေတဲ့ လီးကိုကိုင်ပြီး ကျွန်မရဲ့တင်ပါးအိအိကြားထဲ ကို ဖိလိုက်တယ်။  စအိုဝကို ဒစ်ဖူးအိအိကြီးက နွေးထွေးစွာလာထိတော့ ဖင်စအိုအဖွင့်ခံဖူးတဲ့ ကျွန်မဖင်ဝလေး ကို ရုတ်တရက် ရှုံမိလိုက်တော့ အဖေ့ လီးဒစ်ကြီးကို တင်းကနဲ ညှစ်မိသွားတာပေါ့။ ဒီတော့ အဖေ့လီးကြီးက အရမ်းပြန်ထောင်လာတယ်။ အဖေ့က ကျွန်မခါးကို ထိန်းရင်း နဲနဲကော့ပြီး တင်လိုက်တော့ ဒစ်ဖူးကြီးက စအိုကြား တင်းကနဲ တိုးလာတယ်။ 

“ အ .. အဖေ... အဲဒါ...  ” 

အဲလိုပြောလိုက်တော့မှ အဖေက  စအိုဝတစ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကျွန်မတင်ပါးအိအိအကွဲကြောင်းထဲ ညှပ်ထားရင်း ကျွန်မခါးလေးကို ကိုင်ကာ လီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပွတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေတယ်။ ဖင်ပေါက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မထည့်ဘဲ တင်ပါးကြားကို လိုးနေတာပေါ့။ လီးကြီးက ပိုပို ပြန်မာလာတယ်။ အဲဒီလို  ဖင်အကွဲကြောင်းထဲ အလိုးခံနေရတော့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေဟာ အဖေ့ဆီးခုံပေါ် တစက်စက်ကျနေတာပေါ့။ အဖေ့ လမွှေးအုံပေါ်မှာဆို တရော်ကင်ပွန်း ရည်တွေလိုပဲ။ 

ကျွန်မလဲ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အဖေ့လီးဒစ်ဖူးကြီးကို စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ နူးညံ့နဲ့ လီးဒစ်ကြီးနဲ့ ကျွန်မတို့ မိန်းမသားတွေရဲ့ အရသာ အကြောပေါင်းစုံ ဆုံဆည်းရာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ ထိပွတ်မိတာနဲ့ ကာမအရသာတွေဟာ တကိုယ်လုံး ပြန့်နှံ့ကုန်ပါတယ်။ ဒစ်ဖူးလေးတင်းကနဲ ဝင်လာတာနဲ့ ကျွန်မရဲ့ စောက်ရည်တွေဟာ ပိုပို ထွက်လာပါတယ်။ လီးကြီးကို ဝင်လမ်းသာ ထွက်လမ်း ဖြောင့်စေဖို့ သဘာဝတရားရဲ့ လက်ဆောင် ချွဲပစ် အရည်တွေပေါ့။ ကျွန်မလဲ တအိအိနဲ့ အရသာယူရင်း ဖိဖိ ထိုင်ချနေတာပေါ့။ 

အဖေ့လီးကြီးဟာ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ထစ်ထစ်နဲ့ တိုးဝှေ့ရင်း နွေးထွေးစွာ တိုးဝင်လာပါတယ်။ ကျွန်မစောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကလဲ အဖေ့လီးကြီးကို စုပ်စုပ်မြိုနေပါတယ်။ အဖေ့လီးကြီးကလဲ စောက်ဖုတ်ထဲ လှုပ်စိ လှုပ်စိနဲ့ တကယ့်အရသာပါ။ စာနဲ့လဲ ရေးပြလို့မရ၊ ပါးစပ်နဲ့လဲ ပြောပြလို့မရတဲ့ အရသာတွေအားလုံးရဲ့ ထိပ်ခေါင် သရဖူ အရသာထူးပါ။ ဒီလိုနဲ့ အရသာယူကာ ဖိဖိချလိုက် ပြန်ကြွလိုက်နဲ့ လုပ်ရင်း ခုဆို ကျွန်မတင်ပါးအိအိတွေနဲ့ အဖေ့ ဆီးခုံမွှေးတွေနဲ့ ထိသွားတော့မှ အဖေ့လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားကြောင်း သိလိုက်ရတော့တယ်။ ဒီတော့မှ ကျွန်မလဲ စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချပြီး ခါးကို ကိုင်းကာ အဖေ့ပါးကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။

နောက်တော့မှ ကျွန်မလဲ ခါးအားနဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို သုံးပြီး ကျွန်မစိတ်တိုင်းကျ ကြွလိုက် ပြန်ဖိချလိုက် နှဲ့လိုက် ဝိုက်လိုက် ဖိဖိ ပွတ်လိုက်နဲ့ အရသာခံ ဇိမ်ယူနေမိပါတယ်။ ကာမအရသာဆိုတာ တကယ့်ကောင်းတဲ့ စည်းစိမ်တမျိုးဆိုတာ သိရတော့တယ်။ အဖေလဲ ကျွန်မ လှုပ်ရှားမှုတိုင်း ဇိမ်တွေ့နေမှာပါ။ လီးကြီးက တင်းကနဲ တင်းကနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ရုန်းရုန်းကြွနေတယ်၊ အဲဒါကလဲ တကယ့် အရသာထူးပါ။

 

အချက် ၄၀ လောက် ကျွန်မလဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက် နှဲ့လိုက် လိုးနေရင်း စောက်ခေါင်းထဲကရော စောက်စေ့ဖူးလေးကရော အရမ်းကောင်းလာတာနဲ့ အဖေ့လီးကြီးကို ရှိသမျှ အဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ အစွမ်းကုန်ဆုပ်ညှစ်လိုက်ရာ  အဖေ့ဆီက..

“ အ...အား ...အဟား....သမီး....ရှီး...  ” 

ညည်းရင်း အဖေ့တင်ပါးကြီးက ကော့ပင့်ပြီး ကျွန်မသားအိမ်ထဲ အဖေ့သုတ်ရည်တွေ တဖြီး ဖြီးနဲ့ ပန်းနေတာ သိရှိခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ကလဲ အဖေ့လီးကြီးကို အစွမ်းကုန် ညှစ်မြိုထားကာ အဖေ့သုတ်ရည်တွေကို စုပ်ယူနေပါတော့တယ်။ နောက်တော့ ကျွ်မလဲ မောဟိုက်ပြီး အဖေ့ကိုယ်ပေါ်ဖက်ပြီး အဖေ့ပါးမှာ မျက်နှာလေးအပ်ကာ မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။

အဖေက ကျွန်မဆံပင်လေးတွေကို တယုတယ သပ်ပေးရင်း...

“ သမီးလေး.. ကောင်းလား...  ” 

“ အင်း....ချစ်တယ် ဖေကြီးကို ...သမီးလေ...သမီးရဲ့ ..အပျိုစင်....  ” 

အဖေ့က ကျွန်မပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်ရင်း ..

“ အဖေရော သမီးအမေရော အကုန်သိပါတယ် သမီးလေးရယ်.. သမီး အမေဆို အဲဒီရက်တွေက အရမ်းစိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ...သမီးအလုပ်သွားနေတဲ့ အချိန် သမီးအမေက ပြောဖူးတယ်... မိန်းကလေးဆိုတာ အဲဒီဟာ ကြုံဖူးသွားရင် ထိန်းရခတ်တယ်တဲ့.... ခုချိန်ကစပြီး သမီး အရမ်းဆာလာရင်... အဖေ့ဟာ သမီးအတွက် ထာဝရပါ....ရွှတ်...  ” 

“ ဟွန်း... အမေ့ကို ကျတော့ရော...  ” 

“ သမီး အမေက သိပ်လဲ မခံနိုင်တော့ဘူးလေ...ဟီး...ခုလိုဖြစ်တာသိသွားရင် သမီးကို ပိုတောင်မှ ချစ်သွားဦးမှာ..သမီးအမေက သူအရမ်းကောင်းနေတဲ့အချိန်ဆို... သမီးလေးကိုလဲ အဲလို ကောင်းစေချင်တာ..တဲ့...  ” 

“ ဖေကြီးက ဆိုးတယ်နော်... အမေ့ဖင်ကိုပါ ..လုပ်တယ်...  ” 

“ လင်မယားပဲ သမီးရယ်...အကုန်လုပ်တာပေါ့...အမြဲတော့ မလုပ်ပါဘူး...သမီးအမေကလဲ တခါတလေမှ ဖင်ခံပေးတာ...  ” 

ပြောရင်း ကျွန်မတင်ပါးတွေဆီ လက်နဲ့ လာပွတ်ပေးရင်း ဖင်းသားအိအိကြားထဲ က စအိုဝလေးကို လာပွတ်တယ်။ ကျွန်မက...

“ ဖေ့ဟာကြီးက ..အကြီးကြီးပဲ... နောက်မှနော်....သမီး ကြောက် ကြောက်... ခစ်..ခစ်..  ” 

......................................

အဲဒီနေ့က ကျွန်မ အလုပ်မဆင်းဘူး။ ညနေစောင်းတော့ တားဆေးဝယ်သောက်ပြီး အိမ်မှာပဲနေတယ်။ အမေပြန်လာတော့ အဖေရော၊ အမေရော အတူတူ ဆိုင်ကောင်းကောင်းတဆိုင်မှာ ညစာ သွားစားကြတယ်..။ 

နောက် (၂) ရက်လောက်အကြာ ခြင်ထောင် ခပ်ကြီးကြီး အသစ်တလုံးကို အဖေဝယ်လာတယ်။ ဇာခြင်ထောင်ကြီး ။ တလုံးတည်းရှိတဲ့ မီးလုံးအောက်မှာ ခြင်ထောင်အသစ်ကြီးက သစ်လွင်နေတယ်။ အဲဒီနေ့ကလဲ ကျွန်မ အလုပ်နားရက်ပေါ့။ ညဖက်ရောက်တော့ အိပ်ယာထဲမှာ ခြင်ထောင်အသစ်ကြီးထဲက အဖေနဲ့ အမေ တို့ရဲ့ တီးတိုးပြောသံလေးတွေ ရယ်သံလေးတွေနဲ့ ကြည်နူးနေကြတယ်။ အမေ့ဆီက...

“ သမီးလဲ အမေ တို့နဲ့ လာအိပ်တော့...   ” 

အဖေက အမေ့ကို ဘယ်လိုစည်းရုံးလိုက်လဲ မသိဘူး။ ဒီတော့ ကျွန်မလဲ အမေတို့ ခြင်ထေညင်ထဲ ဝင်ပြီး အဖေ့ကျောပြင်ကြီး ဖက်ပြီးခွလိုက်တော့တယ်။ အဖေက တဖက်စောင်းကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေးနေတဲ့ အမေ့ကို ခွပြီး ခါးက အမေ့ထမီ ကို တင်ပါးအောက်ထိ လျှောချနေတယ်။ ကျွန်မလဲ အဖေ့ကို ခွထားလျှက် အဖေ့ပေါင်ကြားထဲ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ထုပေးနေတယ်။ အရမ်းလဲ တောင်နေပြီ။ နောက်တော့ အဖေ့လက်က အမေ့ရဲ့ အပေါ်ဖက်ပေါင်ကို မလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အမေ့ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိလိုက်တော့...

“ အ..ကျွတ်...တံတွေးလေး ဘာလေး စွတ်ဦးလေ...   ” 

ဒီတော့မှ အဖေ လိုးနေတာ ဖင်ပေါက်ပဲ သိလို့ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ အဖေ့တင်ပါးနောက်ကနေ ခေါင်းထောင်ပြီး အနီးကပ် ကြည့်ပစ်လိုက်တယ်။ နောက်ပြီး ကျွန်မပါးစပ်က တွံတွေးတွေယူပြီး အမေ့ဖင်ပေါက်ဝမှာ ဒစ်ဖူးဝင်နေတဲ့ လီးကြီးနောက်ပိုင်းကို ရွှဲနေအောင် ဆွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အဖေလဲ ခေါင်းဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ထပ်ပြီ ဖိသွင်းလိုက်တော့ တအိအိနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားတော့တယ်။ ဒီတော့မှ အဖေလဲ မထားတဲ့ ပေါင်တန်ကြီးကို ပြန်ချပြီး အမေ့ခါးကို ဖက်ကာ တအိအိနဲ့ ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။

ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ အဖေပြီးသွားပြီး အမေ့ဆီကလဲ တရှုးရှုး နဲ့ အိပ်မောကျသံတွေထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်မဖက်လှည့်ကာ ကျွန်မကို လာဖက်တော့...

“ အဖေ့ဟာကြီး သေချာသွားဆေးဦးလေ... အမေ့ဖင်ပေါက်ထဲ ခုပဲ ..လိုးထားတာ...ဟွန်း..  ” 

ဒီတော့ အဖေလဲ အိပ်ယာထဲက ထရေးချိုးတဲ့နေရာဘက်သွားပြီး ဆေးကြောသံတွေ ကြားနေရပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက် ...ထို့နောက်...၄င်းနောက်.....

..............................................

အဲဒီနောက်တော့ ကျွန်မတို့ မိသားစု သုံးယောက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် တနှစ်လောက်နေခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်မနဲ့ ဖယ်ရီကားမောင်းတဲ့ ကိုမျိုးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတယ်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး စုဆောင်းထားတာလေးနဲ့ တန်ဖိုးသင့် အိမ်ယာလေးမှာ အခန်းတခန်းရပြီး အိမ်ခွဲနေလိုက်ကြတယ်။ အဖေနဲ့ အမေတို့လဲ ခုတော့ ရွှေပြည်သာမှာ အိမ်လေးတလုံးနဲ့ နေနေပါပြီ။ လှိုင်သာယာ ကျူးကျော်တွေလဲ ခုတော့ အရှင်းခံလိုက်ရပါပြီ။

အဖေကတော့ ခုချိန်ထိ ကျွန်မဆီ သတိရတိုင်း လီးတောင်တိုင်း လာလာလည်နေဆဲပဲပေါ့။ ကျွန်မကလဲ ကြုံဖူးတဲ့ ယောင်္ကျားတွေထဲမှာ အဖေ့ကို အချစ်ဆုံးလေ။ အဖေက ကျွန်မအပေါ် အကြင်နာဆုံး နွေးထွေးမှုတွေ အပေးနိုင်ဆုံးပဲလေ။ 

နောက်တော့ သားလေးတယောက်မွေးတယ်။ ကျွန်မလဲ အခု စားသောက်ဆိုင်မှာ မလုပ်တော့ပါဘူး။ ကိုမျိုးရဲ့ ဝင်ငွေလေးနဲ့သာ ရောင့်ရဲခဲ့ကြပြီး မိသားစုဘ၀ လေးကို တည်ဆောက်ရင်း အေးအေးချမ်းချမ်း နေထိုင်ခဲ့ကြပါတယ်။

တရက် ကိုမျိုးက သူ့လက်ထဲက ဖုန်းယူလာပြီး.

“ မိန်းမ..ဒီသတင်း ကြည့်ပါဦး...ဒါ မမ မနန်း၀ေ မှ မမနန်း၀ေ ပဲ... သတင်းထဲ ပါတဲ့ နာမည်ကတော့ သီတာခင် တဲ့ ငွေကျပ် သိန်း (၃၀၀၀) ကျော် မူးယစ်ဆေးတွေ တာချီလိတ်မှာ ဖမ်းမိတာတဲ့.. သူ့ဘေးက အမျိုးသားက ဆိုင်အမြဲလာလာနေတဲ့ ရခိုင်ကောင်လေး လေ..ကြည့်ပါဦး  ” 

ဟုတ်ပါသည်။ ကျွန်မ ကိုမျိုးဖုန်းကို ယူပြီးသေသေချာချာ ယူကြည့်ပြီး ... အော်..ဒါကြောင့်လဲ သူတို့မှာ ငွေတွေကို ရေလို သုံးဖြုန်းနေနိုင်ကြတာပေါ့...လို့ တွေးမိလိုက်ပါတော့တယ်။

တိုက်ဆိုင်မှုရှိက ခွင့်လွှတ်ကြပါရန်။ ဇာတ်လမ်းပြောပြပေးသေား မမသိင်္ဂီအား အထူးကျေးဇူးတင်လျှက်....

ဧကရီလင်ထိပ်ထားစံ

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။