တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၁ )

တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - နတ်သား

အခန်း ( ၁ ) 

ရန်ကုန်မြို့ လမ်း ၃၀ရှိ “Dream Home” အမည်ရှိ အိမ်တွင်းအလှဆင်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်သော company ရုံးခန်းအတွင်း…

ကိုအောင်နိုင်သည် လီးကို ဝေမာသော်၏ ဖင်အရင်းထိကပ်အောင် အားဖြင့် သွင်းလိုက်ရင်း လရည်များကို စောက်ပတ်ထဲသို့ တဖျငိးဖျငိး ပန်းထည့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများက လီးတန်ကြီးကို ဖြစ်ညစ်နေတာကို အရသာခံရင်း လီးတန်ကို လေးငါးချီလောက်ကော့ကာ လရည်များကို စစ်ထုတ်လိုက်သည်။ အချိန်၂နာရီ နီးပါးမျှ လိုးပွဲဆက်လိုက်ရသဖြင့် ကိုအောင်နိုင် ကိုယ်တွင်ပင် ချွေးစေးများ အနည်းငယ်ထွက်လျက်ရှိသည်။ အမှန်စင်စစ် ကိုအောင်နိုင်သည် အချိန်၂နာရီလောက်ဖြုံသူမဟုတ်။ ဒီလောက်က သူ့အတွက် အာသာပြေရုံသာ ရှိသည်။

၂ မိနစ်လောက် လရညိများကုန်သည် အထိ ပန်းထုတ်ပြီးမှ လီးချောင်းကြီးကို အသာဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ စောက်ရည်ကြည် အလိမ်းလိမ်း နှင့် သူ့လီးချောင်းကြီးက ဝေမာသော်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဖောင် ခနဲ အသံမြည်စွာ ကျွတ်ထွက်လာသည်။ ဝေမာသော်လဲ အလိုက်သိစွာပင် စားပွဲပေါ် လေးဘက်ထောက်ထားရာမှ ကိုယ်ကိုလှည့်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လရည်များဖြင့် ပေပွနေသော လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။

" အား ရှီး ရှီး"

" ကောင်းလိုက်တာ ဝေမာရယ်  "

ကိုအောင်နိုင် နှုတ်မှ မပြီးမသ ငြီးကာ ဝေမာသော်၏ ပါးစပ်ထည်သို့ လီးတန်ကြီးကို လေးငါးချက်လောက် ဆွဲဆောင့်လိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ မျက်နှာဖူးဖူးလေးနှင့် မော်ကြည့်နေသော တရုတ်မလေးဖြစ် သူ ဝေမာသော်ကို ငုံ့ကြည့်ကာ

" တော်တော့ ဝေမာ….. ကို ဒီလောက်ဆို အာသာပြေသွားပြီ"

" မင်းဆက်မှုတ်နေရင် ပြန်ထလာပြီး မင်းကိုထပ်ဆွဲမိနေမယ်"

ဝေမာသော်လဲ အဲဒီတော့မှ လီးကို ကမန်းကတန်းချွတ်ကာ ခေါင်းကိုနောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ အချိန်၁နာရီ နီးပါး စောက်ပတ်ကျိန်းမတ်ခံလိုက်ရပြီး စောက်ရည်လဲ ကုန်သလောက်ရှိသွားပြီမို့ နောက်ထပ် ထပ်မခံချင်တော့ပေ။ ဒါတောင်မှ သူ့ရှေ့တွင် ရှေွှဇင်က အရင်ကုန်းသွားသည်မို့။ သူတစ်ယောက်တည်းသာ ဆိုလျှင်တော့ ဒီနေ့ အိမ်တောင် လမ်းလျှောက်ပြန်နိုင်မည့် ပုံမပေါ်ပေ။

" မင်း ပင်တီကို ပြန်ဝတ်ပြီး သွားလို့ရပြီ"

ကိုအောင်နိုင်က ဆုံလည်ကုလားထိုင် နောက်တွင် ခြေပြစ်လက်ပြစ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း တဆက်တည်းပြောလိုက်သည်။

" ဟုတ်ကဲ့ ….. ဆရာ"

ဝေမာသော် မပွင့်တပွင့် အမောသံလေးဖြင့် ဖြေရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေသော ပင်တီလေးကို ကောက်ကာ စောက်ပတ်ကို အုပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဖြေညင်းစွာ ထလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင် သောင်တင်ကျန်ရစ်နေသော လရည်များနှင့် စောက်ရည်များကြောင့် ပင်တီတွင် အတော်စိုသွားသည်။ ပေါင်တံ ခပ်ကွကွနှင့်ပင် ရုံခန်းနှင့် ကပ်နေသော ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။

ကျော့ရှင်းလှသော နောက်ကျောပြင်လေးနှင့် လုံးဝန်းစွင့်ကားနေသော တင်လုံးလုံး များလှုပ်ခါသွား သည်ကို ကိုအောင်နိုင် အရသာခံကြည့်ရင်း စားပွပေါ်ရှိ Intercom ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။

" ရွှေဇင် ရေ …… မသီတာ ရှိလားဟေ့……"

" ရှိတယ် ဆရာ …. အခုပဲ လွှတ်လိုက်မယ် "

Intercom ထဲမှ ချိုမြသော ရွှေဇင် အသံက လွင်လွင်လေး ပေါ်ထွက်လာသည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ slide တံခါးလေး တွင်းဖွင့်ကာ မသီတာ ဝင်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လက်ရှိ ဖွင့်ထားသော Dream Home အရောင်းခန်း တွင် မသီတာ အပါအဝင် အမျိုးသမီး ငါးဦးကို စိတ်ကြိုက်ရွေးခန့်ထားသည်။ အားလုံးကား မြင်သူတကာ ငေးလောက်သည့် အချာအလှတွေချည်းသာ။ အသက်အားဖြင့်လဲ မသီတာ တစ်ယောက်ထဲ ၃၀ ပတ်ဝန်းကျင် ဖြစ်၍ ကျန်သူများမှာ ၂၀ကျော် အရွယ်ကောင်း ကလေးများပင်။ မသီတာမှာ မယ်ပြိုင်ပွဲများတွင် ဝင်ပါဖူးသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်ကာ တင်ကြီးရင်ကြီး အမျိုးအစားထဲတွင်ပါသည်။ ဝေမာသော်က အသားဖြူဖြူ တရုတ်မချောလေးဖြစ်ကာ သူ့အရင်ခံသွားသူ ရွှေဇင်ကတော့ အသားညိုညို အရပ်မြင့်မြင့်ဖြင့် ချောမောလှပသူလေးပင်။ ကျန်နေသူ နှစ်ဦးထဲတွင် ခိုင်ခိုင်ကျော်မှာ ကျောလယ်ထဲရောက်သော ဆံပင်ရှည်ရှည်လေးများနှင့် လှပသူဖြစ်ကာ အားလုံးထဲတွင် အငယ်ဆုံးဖြစ်သူ ပြည့်ပြည့်ကတော့ နာမည်နှင့်လိုက်အောင် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးချစ်စရာ ကောင်းသူလေးဖြစ်သည်။

ဤနေရာတွင်တော့ ကျွန်တော်တို့၏ ဇတ်လိုက်ကျော်ကြီး ကိုအောင်နိုင် အကြောင်းကို စာဖတ်သူများ သိအောင် မိတ်ဆက်ပေးဦးအံ့။

ကိုအောင်နိုင်သည် ချမ်းသာသည့် မိသားစုမှ ပေါက်ဖွားလာသည့် တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်ကပင် ပိုက်ဆံကို ရေလိုသုံးနိုင်သော ကိုအောင်နိုင်သည် အပေါင်းအဖော်များ၏ မစမှုဖြင့် ၁၀တန်းမအောင်ခင်ကပင် လူပျိုရည်ပျက်ခဲ့သည်။ အမဲသား စားဖူးသော ကျားသည် နွားမြင်တိုင်း မလွှတ်ချင်သကဲ့သို့ ကိုအောင်နိုင်လဲ မိန်းမချောချောလေးများ မြင်တိုင်းလိုးချင်လာမိသည်။ လူပုံကချော အပြောကကောင်းကောင်း နှင့်မို့ သူဌေးသားဖြစ်သော ကိုအောင်နိုင် အဖို့ စောက်ပတ်မရှားခဲ့ပေ။ ကျန်းမာသန်စွမ်းသည့် အရွယ်တွင် မဓါတ်အပြည့်အ၀ စားသုံးရသဖြင့် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးမှာလဲ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ထွားကြိုင်းလာခဲ့သည်။

ကိုအောင်နိုင် အသက်၂၀ပြည့်သည့် အချိန်တွင် လီးတန်ကြီးမှာ ခရမ်းသီးကြီး ခါးတွင်ချိတ်ထားသကဲ့သို့ ထင်မှားစရာပင်ဖြစ်လာသည်။ မိန်းမလိုးသည့် သက်တန်းရလာသည့် အတွက် ကိုအောင်နိုင်တွင် staying power တက်လာကာ အချိန်ဆွဲပြီးလိုးလာနိုင်သည်။ တခါတရံတွင် ကိုအောင်နိုင်တစ်ချီပြီးဖို့ အရေး အချိန်၂နာရီလောက်ပင်ကြာကာ ခံရသည့် မိန်းခလေးက စောက်ပတ်ကွဲမတတ် ထူပူနေအောင် ခံရသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုအောင်နိုင်လီးတွင် ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်တစ်မျိုးရှိသည်။ ကိုအောင်နိုင် တစ်ချီဆွဲပြီးသော မိန်းမများသည် လရည်တစ်ခါ အထည့်ခံလိုက်ရသည်နှင့် သူ့ကို အရူးအမှုးဖြစ်သွား ကြသည်။ နောက်နောင် ကိုအောင်နိုင် လိုးဖို့ခေါ်တိုင်း ဝမ်းသာအားရ ကုန်းကြသည်သာချည်းပင်။ အချို့ဆိုလျှင် မိမိနှင့် နီးစပ်ရာကိုပင် လက်တို့ကာ ကိုအောင်နိုင်နှင့် ဖန်ပေးကြသေးသည်။

မိန်းမတွေကလဲ မိန်းမတွေပင်။ ပိုးဖလံ မျိုး မီးကိုတိုးသကဲ့သို့ ကိုအောင်နိုင်ဆီသိ့ တိုးဝင်ကြသည်။ မပြော့တပြော့ အခြေနေတွငိပင် ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက် ထွားသော ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို မြင်သည်နှင့် ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ကာ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိဖြစ်ကြသည်သာချည်းပင်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးက သခင်အလိုကို အမြဲတန်း တာဝန်ကျေအောင် ထမ်းဆောင်ခဲ့ စမြဲပင်။ မာကြောတောင့်တင်း၍ ၁၀လက်မကျော်ရျှည်သော (စိတ်ထနေချိန်တွင်) မဆန့်မပြဲ လီးတန်ြကြီးနှင့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်း ဖြန်းဖြန်းကွဲအောင် အလိုးခံပြီးနောက်တွင်တော့ မိန်းမမှန်သမျှ ကိုအောင်နိုင်၏ ထားရာနေ၊ စေရာသွား ဘဝသို့ သက်ဆင်းသွားကြရတော့သည်။

အခု ကိုအောင်နိုင် အသက်၃၀ကျော် အရွယ်သို့ ရောက်လာပြီ ဖြစ်သည်။ လိုးသက် ၁၃ နှစ်ကျော် ကာလအတွင်း ကိုအောင်နိုင် လိုးခဲ့သော မိန်းမများက အသက်၏ နှစ်ဆပင် မကတော့။ အသက်အရွယ်အားဖြင့်လဲ ---စ်သမီး ပုရစ်ဖူးလေးများမှ အစ အသက်၄၀ကျော် အန်တီမမကြီးများ အဆုံး ကိုအောင်နိုင် မဖြုတ်ဖူးသူ မရှိသလောက်။ မှတ်မှတ်ရရ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်က ကိုအောင်နိုင် ပထမနှစ်တုန်းက ဖြုတ်ခဲ့သော ကျူတာပေါက်စ ဆရာမလေး ဒေါ်မာလာကျော်ကို မင်္ဂလာဆောင် တစ်ခုတွင်ပြန်တွေ့ကာ ချိန်းပြီးဖြုတ်ခဲ့သေးသည်။ ဤတွင် ထူးခြားတာက ဒေါ်မာလာကျော်က သူ့သမီးငယ် မာလာနွယ်ကိုပါ အတူခေါ်လာကာ ကိုအောင်နိုင်နှင့် အတူပျော်ကြခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ အပျိုဖြစ်ကာစ သမီးငယ်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အမေလုပ်သူက လီးကြီးကိုင်ကာ ထိုးသွင်းပေးနေသော မြင်ကွင်းကို အခုထက်ထိ ကိုအောင်နိုင်၏ အာရုံက မပျောက်သေးပေ။

ကိုအောင်နိုင်ကား ဤမျှအထိ စွမ်းသောသူပင်။ (ကိုအောင်နိုင်နှင့် ဒေါ်မာလာတင် တို၏ ဇတ်လမ်းအား နောင်တွင် အလျှည်းသင့် လျှင်ဖော်ပြလတ္တံ)

အခုလဲ ကြည့်လေ မနက်ရုံးရောက်သည်နှင့် ဒီနေ့ အဖို့အလှည့်ကြသော ရွေဇင်နှင့် ဝေမာသော်ကို တလှည့်ဆီ ဖြုတ်ပြီးသွားလေပြီ။ ရုံခန်းထဲသို့ ဆင်မယဉ်သာ ခြေလှမ်းဖြင့်ဝင်လာသော မသီတာကို လှမ်းကြည့်ရင်း

" သီတာ … ဒီနေ့ အရောင်း ဘယ်လိုလဲ "

ကိုအောင်နိုင်က လေသံမှန်ဖြင့် လှမ်းမေးလိုက်သည်။

" ဒီနေ့တော့ အရောင်းနည်းနည်းထိုင်းတယ် … ကိုအောင်"

" ဒီတမနက်လုံး လာကြည့်တဲ့သူ မရှိဘူး "

မသီတာက ကိုအောင်နိုင်၏ စားပွဲရှေ့တွင် အသာအယာရပ်ရင်းပြောလိုက်သည်။ ဝတ်ထားသော နက်ပြာရောင် စကပ်အတွင်းမှ မသီတာ၏ တင်းရင်းလှသော အသားဆိုင်များကို ကြည့်ရင်း ဆိုင်လူရှင်းနေတုန်း တစ်ချီလောက် ထပ်ဆွဲရင် ကောင်းမလား စဉ်းစားလိုက်မိသည်။

" သြော်.. ဒါနဲ့ ကိုအောင် … "        

ငြိမ်သွားသော ကိုအောင်နိုင်ကို မခို့တရို့ကြည့်ရင်း မသီတာထံမှ စကားသံထွက်လာသည်။

" မနက်က မျိုးသီရိ ဖုန်းဆက်တယ်။ သူ့တို့ အိမ်တက်ပွဲကို ညနေလာဖြစ်အောင်လာဖို့ ကိုအောင်နိုင်ကို သတိပေးပေးပါတဲ့"

" သြော် … ဟုတ်သားပဲ သီတာရယ်"

" ကို မေ့နေတာ… သီတာ ပြောမှပဲ"

ကိုအောင်နိုင်က ပြောရင်း မသီတာကို လက်ကမ်းလိုက်သည်။ အလိုက်သိသူပီပီ မသီတာက ကိုအောင်ပေါင်ပေါ်သို့ စွင့်ကားနေသော တင်ကြီးကိုတင်ကာ ဝင်ထိုက်လိုက်သည်။ တဆက်တည်းပင် မပျော့တပျော့ဖြစ်နေသော လီတန်ကြီးကိုလဲ လက်သွယ်သွယ်လေးဖြင့် လှမ်းဆုပ်လိုက်သည်။

" ကိုအောင့် ဟာကြီးကတော့ အမြဲတန်းဆာနေတာပဲနော်"

နွေးထွေးသော မသီတာ၏ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မှုကြောင့် ခေါင်းထောင်ချင်သလိုဖြစ်လာသော လီးတန်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြောသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကမူ စကားမပြန်တော့ပဲ ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် မသီတာ၏ မေးလေးကို မေ့စေကာ သူ၏နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးဖြင့် ပါးလျသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ညာဘက်လက်ကလဲ ပခုံးသားလေးကိုကျော်ကာ ဘလောက်စ်အင်္ကျီအပြင်မှနေရင်း နို့အုံတစ်ဘက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ကြားတွင် အင်္ကျီခံနေသေးသော်လည်း တင်းရင်းလှသော အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုအောင်နိုင် သွေးဆူလာသည်။

ဝယ်သူပါးနေမှတော့ တချီလောက် ထပ်ဆွဲလိုက်ဦးမယ် စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ Intercom ကိုနှိပ်ရင်း

" ရွှေဇင်ရေ …. ပြည့်ပြည့်နဲ့ ခိုင်ခိုင်ကျော်ကို လွှတ်လိုက်ဟေ့"

" ဟုတ် …. ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ"

Intercom ခွက်ထဲမှ ရွှေဇင်၏ အံ့သြသံဖြင့် ပြန်ထူးသံလေးက ပေါ်လာသည်။ ဟုတ်သည်လေ၊ အမှန်ဆိုလျှင် ဒီနေ့အဖို့ ကိုတာ ကျသည်က သူနှင့် ဝေမာသော်သာလျှင်။ အခုတော့ ဟိုကောင်မနှစ်ယောက်ပါ ဆရာက ခေါ်ချတော့မည် ထင်သည်။ အင်း ကြည့်ရတာ ဆိုင်လူပါးနေလို့ ထင်တယ် ဟု တဆက်တည်းတွေးလိုက်သေးသည်။

" ဟယ်တော့…….!!!!!"

ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး၍ ထွက်လာသော ဝေမာသော် နှုတ်ဖျားမှ အာမေတိတ်သံလေး ထွက်သွားသည်။ ကြည့်ဦးလေ။ ခုနလေးတင်မှ မိမိစောက်ပတ်ထဲသို့ လရည်များပန်းထည့်လိုက်သော ကိုအောင်နိုင်လီးတန်ကြီးကား မသီတာ၏ လက်ထဲတွင် မြွေဟောက်ကြီးအလား ထောင်မတ်နေသည်။ မသီတာ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင်လည်း ဘလောက်စ် အင်္ကျီက နေသားမကျတော့။ ကြွဲကောသီးအလား ကြီးမားလှသော နို့အုံကြီးမှာလည်း ဝတ်ထားသော ဘရာစီယာနှင့် နေသားမကျတော့။

" ဝေမာ …. နင် ရွှေဇင် ကို သွားကူ လိုက်ဦး"

ပြီးတော့ ပြည့်ပြည့်တို့ကို မြန်မြန် လာခိုင်းလိုက်

" ဟုတ် …. ဆရာ "

ဝေမာသော် လျှာတစ်လစ်လေးထုတ်ကာ အပြင်ကို အမြန်ထွက်လိုက်သည်။ တော်ကြာနေ သူ့ပါဆွဲထားလျှင် မလွယ်ပေ။ ဝေမာသော် တံခါးပေါက်ကိုတွင်းဖွင့်လိုက်ချိန်တွင်ပင် အပေါကိဝ၌ ပြည့်ပြည့်တို့ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။

" အထဲမှာတော့ မုန်တိုင်းတိုက်နေပြီ သူငယ်ချင်းတို့ရေ  … မုန်တိုင်းဆဲအောင် ကူညီလိုက်ပါဦး"

ဝေမာသော် နောက်ရွှတ်ရွှတ်ပြောရင်း သူ့ကို ကျော်ဖြတ်ဝင်သွားသော် ခိုင်ခိုင်ကျော်၏ ဖင်လေးကို လှမ်းရိုက်လိုက်သည်။

" ဖျန်း"

" ကောင်မနော်…. နင် ထနေသေားတယ်ပေါ့ "

" ငါ ဆရာကို ပြောပြီး နင့်ပါဝင်ပါခိုင်းလိုက်ဦးမယ်…. "       

ဖင်ရိုက်ခံလိုက်ရသော ခိုင်ခိုင်ကျော် ဆီမှ ကြိမ်းမောင်းသံလေးထွက်လာသည်။

တံခါးပေါက်ဝမှ အသံကြား၍ ကိုအောင်နိုင် ခေါင်းမော့်ကြည့်ကာ

" ခိုင်လေးတို့ မြန်မြန်လာစမ်း …." ခပ်ဆတ်ဆတ် လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

" လာပြီ ဆရာ…      "             

ခိုင်ခိုင်ကျော် နှင့် ပြည့်ပြည့် အပြေးလေး ကိုအောင်နိုင်၏ စားပွဲနားရောက်လာသည်။

" ခိုင်လေး ကိုယ့်ဟာကို စုပ်ပေး"

" ပြည့်ပြည့် .. သီတာ နဲ့ ခိုင်လေး အဝတ်တွေ ကို တလှည့်စီ ချွတ်။ ပြီးလျှင် မင်းအဝတ်ပါ ချွတ်လိုက်…."    ကိုအောင်နိုင်က တဆက်တည်းပြောလိုက်သည်။ လက်ကလဲ မကျွတ်တကျွတ်ဖြစ်နေသော မသီတာ၏ ဘလောက်စ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မသီတာလဲ ချွတ်ရလွယ်အောင် လက်နှစ်ဖက်ကို မြှေက်ပေးလိုက်သည်။

ခိုင်ခိုင်ကျော်ကမူ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း မသီတာလွှတ်လိုက်သော လီးတန်ကြီးကို လက်သွယ်သွယ်လေးများဖြင့်ကာ ဒစ်ဖျားကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။

" အား .. ရှီး ရှီး"

ကိုအောင်နိုင် နှုတ်ဖျားမှ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ထွက်လာသည်။ ပြည့်ပြည့်ကလဲ ကိုအောင်နိုင် ခိုင်းသည့်အတိုင်း မသီတာ၏ ကျန်နေသေားသော စကတ်ဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ရင်း အောက်ကိုဆွဲချလိုက်သည်။ တဆက်တည်း မိမိ၏ အဝတ်များကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ လီးစုပ်နေသည့် ခိုင်ခိုင်ကျော်လဲ လီးတန်လေးငါးချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်လိုက်ပြီး ဝတ်ထားသော ရင်ဖုန်းအင်္ကျီနှင့် စကပ်တိုကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်၏ လက်တွေက မသီတာ၏ အသားဆိုင်များကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်နေသည်။ လက်တစ်ဖက်က နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်နယ်နေပြီး ကျန်တစ်ဘက်ကပင်တီအောက် ထိုးထည့်ကာ မသီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ပွတ်ဆွဲနေသည်။ အပေါ်ဘက်တွင် ကိုအောင်နိုင်နှင့် မသီတာတို့၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်ဖက်က မီးပွင့်မတတ် နှမ်းစုပ်နေကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လျှာကြီးက မသီတာ ပါးစပ်ထဲတွင် ဖြောင်းဆန်နေအောင် မွှေနောက်နေသလို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့်လဲ စောက်ပတ်ကို ပွတ်ဆွဲနေရာ မသီတာမှာ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့။ ခဏလေးအတွင်း စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲလာသည်။

" ကဲ လိုးကြရအောင် သီတာ"

" မင်း အပေါ်က တက်ခွဆောင့်ပေး ….. ပြည့်ပြည့်နဲ့ ခိုင်လေးက အောက်က ငါ့ဂွေးနဲ့ကို ရက်ပေး …. "

ကိုအောင်နိုင်က ပြောရင်း မသီတာကို ဆွဲထူလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားလုပ်ကာ ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ ခိုင်ခိုင်ကျော်နှင့် ပြည့်ပြည့်လဲ အလိုက်သိသူများ ပီပီ ကိုအောင်နိုင်၏ ပေါင်တံတစ်ဖက်စီကပ်ကာ နေရာယူလိုက်သည်။ ပြီးမှ လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဘက်ဆီဖြင့်ကိုင်ကာ လျှာလေးများ တစ်ဖက်ဆီ လီးတန်အောက်ခြေမှ လီးဒစ်အထိ ရက်ပေးလိုက်သည်။

" အား ပါး … ကောင်းကွာ"

ကိုအောင်နိုင် နှုတ်ဖျားမှ ချီးကျူးသံ ထွက်လာသည်။ မကောင်းခံနိုင်ရိုးလား။ ငယ်ငယ်နုနု ကောင်မချောချေားလေး နှစ်ယောက်က လီးတန်ကို တစ်ဖက်ဆီရက်ပေးတာမျိုး … ဒါက တောိရုံလူ ဘယ်သူခံဘူးသလဲ စဉ်းစားကြည့်။

အောကိဆင်းသွားသော မသီတာလဲ ကမန်းကတန်းကြီး ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်ကာ စားပွဲပေါ်လှမ်းတင်လိုက်သည်။

" ဟဲ့ .. နင်တို့ မြန်မြန် ရက်ကြစမ်း "

" ငါ သိပ်မစောင့်နိုင်ဘူး … ဒီမှာ စောက်ပတ် ယားနေပြီ… "မသီတာ၏ အလောတကြီးပြောသံက ထွက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေရာမှာ မော့ကြည့်ရင်း

" ပြည့်ပြည့်တို့ ဖယ်ပေးလိုက်တော့ ….. ပြီးလျှင် နင်တို့ အလှည့်လာမယ်"

" အင်းပါ တချက် နှစ်ချက်လောက် စုပ်ပါရစေဦး …..... "

ပြည့်ပြည့်က ပြောလဲပြော လုပ်လဲလုပ်ကာ သူကိုယ်တိုင် လီးတန်ကြီးကို ငုံ၍ နှစ်ချက်လောက် စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခိုင်ခိုင်ကျော်ဘက်ထိုးပေးလိုက်သည်။ သူလဲ မဆိုင်းမတွ နှစ်ချက်စုပ်ကာ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသော ကိုအောင်နိုင် လီးတန်ကြီးမှာ တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံကြီးအလား မိုးပေါ်သို့ ထောင်မတ်နေသည်။ လွတ်သွားပြီမို့ မသီတာလဲ ကိုအောင်နိုင်ပေါ်တက်ခွလိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝနှင့် ချိန်၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။

" အား …ကျွတ် ကျွတ်…. "

လီးတန်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် မသီတာ နှုတ်ဖျားမှာ ညည်းသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်မူကား နွေးထွေးလှသော စောက်ပတ် အထိအတွေ့ကြောင့် လီးတန်ကြီးက ပိုတင်းမာလာကာ အပေါ်ကို ကော့်တင်ထိုးလိုက်သည်။ မသီတာ ထိုင်ချလိုက်တုန်းက နှစ်လက်မလောက်သာဝင်သေးသော်လည်း ကိုအောင်နိုင်ထိုးတင်လိုက်မှုကြောင့် လီးက တဝက်ကျော်ကျော်ဝင်သွားသည်။

" အား ဖြည်းဖြည်း ….. ကိုအောင်"

" နာတယ်"

မသီတာ စောက်ပတ်ထဲ အောင့်ပြီးနာသလို ဖြစ်သွားသည်။ လက်သွယ်သွယ်လေးများဖြင့် ကိုအောင်နိုင် ရင်ဘတ်ကြီးကို လှမ်းထောက်လိုက်သည်။

" ဆောရီး သီတာ ကိုအောင် လောကြီးသွားတယ်….. "

ကိုအောင်နိုင် လီးတန်ကြီးကို အသာစိမ်ထားရင်း မသီတာ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။ ဟုတ်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို မသီတာတို့လို အပျိုကြီးများ မဆိုထားနှင့် အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေများပင် လှိမ့်နေအာင် ခံရသည်သာချည်း။ လီးအသွင်း ခဏရပ်သွားသည် အောက်မှာရှိနေသော ပြည့်ပြည့်က ကိုအောင်နိုင်၏ ကျန်နေသေား လီးတန်ကို လျှာဖျားလေးနှင့် လှမ်းယက်လိုက်သည်။ ခိုင်လေးလဲ အားကျမခံ အပြင်တွင်တွဲလွဲကျနေသော ဂွေးစေ့ကြီးကို လှမ်း၍ ရက်လိုက်သည်။ စိုစွတ်သော လျှာလေးနှစ်ခု၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုအောင်နိုင် ငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ ဝင်သမျှနှင့်ပင် မသီတာကို ညောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဒီလိုနှင့်ပင် ညောင့်လိုက် ချော့လိုက်နှင့်ပင် မကြာခင် လီးတန်ကြီး မသီတာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားသည်။ ၁၀လက်မကျော်ရှည်သည်မို့ လီးထိပ်ဖျားက သားအိမ်ဝတွင် ထောက်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ လီးတန်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ မသီတာ၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ပွေ့မကာ စတင်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဟုတ်သည်လေ။ သူ့ အကျင့်က စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ပြီးလျှင် လိုးရမှ ကျေနပ်သူပင်။ သူများတွေပြောသလို နေသားကျအောင် နေရသည် ဘာညာဆိုတာကို သဘောမတူ။ ဒါတွေက ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်သူတွေသာ လရည်မြန်မြန်ထွက်မှာစိုး၍ အကြံအဖန်လုပ်ချင်းသာ ဖြစ်သည်။

" ဖွတ် .. ဒုတ် """

" ဖွတ်.. ဒုတ် """

" ရှီး ရှီး  """'

အခန်းထဲတွင်ကား မသီတာ၏ ညည်းသံလေးများ ပြန့်နှံ့နေသည်။ ပြည့်ပြည့်နှင့် ခိုင်ခိုင်ကျော်လဲ လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ရောက်နေပြီမို့ ရက်ပေးဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ မှီရာ ကိုအောင်နိုင်၏ ဂွေးဥကို တယောက်တလုံး စီဆုပ်ရင်း မိမိတို့ အလှည့်ကို စောင့်မျှော်နေကြသည်။ အားနေသော လက်များဖြင့် ရင်သားများကို ဆွဲကာ စောက်ပတ်ကို ပွတ်ရင်း အယားဖြေနေကြသည်။

မသီတာလဲ အရှိန်ရလာပြီမို့ ကိုအောင်နိုင် လည်ပင်းနှစ်ဖက်ကို ရီးလေးခိုကာ အပေါ်မှ ကြိတ်ဆောင့်လာသည်။ ကြီးမားလှသော လီးတန်ကြီးက မသီတာ၏ စောက်ပတ်ကို ထိုးခွဲဝင်လိုက်၊ ပြန်ထွက်လာလိုက်ဖြစ်နေသည်။ စောက်ရည်ရွှမ်းသူမို့ လီးတန်ကြီးထွက်လာတိုင်း စောက်ရည်ကြည်များက တွဲလွဲခိုကာ ထွက်လာသည်။ အောက်မှစောင့်ရက်နေသူ ပြည့်ပြည့်တိုအဖို့ မကြာမှီပင် မသီတာ၏ စောက်ရည်များကို ယက်မိတော့သည်။

" ဆောင့် ဆောင့် ကိုအောင်…."

" သီတာ လာတော့မယ် … "   

၁၅ မိနစ်ကြာလောက် ဆောင့်ပြီးမှာတော့ မသီတာ မခံနိုင်တော့ပေ။ အပေါ်မှ မြင်းစီးသလို လှုပ်ခါနေကာ ကိုအောင်နိုင်ကို မောဟိုက်သံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ မသီတာပြီးတော့ မည်မှန်းသိသဖြင့် တင်ပါးဆုံကြီးလက်နှစ်ဖက်ကို ထိန်းကိုင်ထားသည့်နေရာမှ အားဖြင့်ပင့်မှကာ အရှိန်ဖြင့် ထောင်းပစ်လိုက်သည်။

" အား .. အ. .. ရှီး"

" လာ.. လာပြီ… အာာာာာာာာာာာာာာား"

၁၀ ချက်လောက် ဆက်တိုက်ထောင်းချ အပြီးတွင်တော့ မသီတာ စောက်ပတ် အတွင်းမှ ရေကာတာ ကျိုးသလို စောက်ရည်များ ထွက်ကာ ပြီးသွားလေသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းကာ မသီတာ၏ စောက်ပတ်သားလေးများ ဆုပ်ဆွဲနေသည်ကို အရသာခံနေသည်။ မိမိ၏ လီးတန်ကြီးမှာမူ မာကြောနေတုန်းပင်။ ရင်ခွင်ထဲပစ်ကြလာသော မသီတာကို အသာအယာဖက်ရင်း ကျောပြင်လေးကို အသာအယာပွတ်ပေးလိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ မသီတာမှာ အမောပြေသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင် ရင်ခွင်ထဲမှာ အသာအယာ ကုန်းထကာ

" ကောင်းလိုက်တာ ကိုအောင်ရယ်. …. သီတာဖြင့် အီစိမ့်သွားတာပဲ"

" ကဲ … ကိုအောင် "

" သီတာပြီးသွားတော့ ပြည့်ပြည့်တို့ကို လုပ်လိုက်ဦးလေ… ကိုအောင်မပြီးသေးဘူး မှတ်လား …"

တဆက်တည်း လေပြည်လေးဖြင့် မသီတာ ပြောလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ပေါင်ပေါ်ခွထားရာမှလဲ ဆင်းလိုက်သည်။

" ဗြလွတ်""""

လီးတန်ကြီးက မသီတာ စောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်ထားလာသည်။ ကိုအောင်နိုင်က

" ကဲ..ပြည့်ပြည့်နဲ့ ခိုင်လေး .. စားပွဲပေါ်လက်ထောက် ကုန်းလိုက် "

" နင်တို့နှစ်ယောက်ကို တပြိုင်တည်းချမယ်……… "

ကိုအောင်နိုင် ကုလားထိုင်မှ ထရင်းပြောလိုက်သည်။ ပြည့်ပြည့်တို့လဲ ကမန်းကတန်း ထိုင်နေရာမှ ထကာ စားပွဲပေါ်လက်ထောက်၍ အလျင်အမြန် ကုန်းလိုက်သည်။

" ပင်တီ ချွတ်ရဦးမလား ဆရာ"

ခိုင်ခိုင်ကျော်က အမူပိုသံလေးဖြင့် မေးသည်။ ဟုတ်သားပဲ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် အတွင်းခံတွေက ရှိနေသေးသည်။ ခိုင်ခိုင်ကျော်က အပေါ်အောက်ဝမ်းဆက် ပန်းရောင်လေးဖြစ်ကာ။ ပြည့်ပြည့်ကတော့ အနက်ရောင် ဝမ်းဆက်နှင့် ဖြစ်သည်။ ဖြူဝင်းလှသော အသားအရည်ထက်တွင် မြင်ရသူ စိတ်ကြွချင်စရာ ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။

" မချွတ်နဲ့တော့ကွာ ….. ပင်တီကိုသာ ဘေးဆွဲပြီးစောက်ပတ်ပေါ်အောင်သာ ဖော်ထား"

" ဒီအတိုင်းချမယ် ….. "ကိုအောင်ကျော်က တဆက်တည်းပြောရင်း ပြည့်ပြည့်နောက်ကပ်လိုက်သည်။

" ဆရာ ဖြည်းဖြည်းသွင်းနော်"

ပြည့်ပြည့်က ပင်တီလေးကို လက်နောက်ပစ်ကာ အနားမှဆွဲရင်း စောက်ပတ်ကိုဖော်ပေးလိုက်သည်။ တဆက်တည်း ကိုအောင်နိုင်ကိုလဲ လှမ်း အသားနာခံလိုက်သေးသည်။

" ကို သိပါတယ်ကွာ လျှာရှည်မနေနဲ့…"

ကိုအောင်နိုင်က ငေါက်ဆတ်ဆတ် ပြောလိုက်ရင်း ပြူးထွက်လာသည့် စောက်ပတ်ကိုအသာ လှမ်းပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား တစ်ဖက်ကို အသာဆွဲဖယ်လိုက်ရင်း လီးတန်ကြီးဖြင့်ထောက်ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ သခင့်အလိုကို သိသော လီးတန်ကြီးမှာလဲ မြွေကြီးတစ်ကောင် အလား ပြည့်ပြည့်စောက်ပတ်အတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားသည်။

" အ လာ လာ … ဖြည်းဖြည်းနော် ဆရာ"

ပြည့်ပြည့်နှုတ်ဖျားမှ ငြီးသံလေးများ အစီအရီ ထွက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ပြည့်ဖြိုးလှသော ကောင်မလေး၏ အိုးနှစ်ဖက်ကို အသာအယာပွတ်ရင်း တရစ်ချင်းသွင်းလိုက်သည်။ ကျပ်တည်းလှသော လမ်းကြောင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်ရောက်သွားသည်။ အရင်းသို့ရောက်သွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်လဲ ပြည့်ပြည့်၏ သေးသွယ်လှသော ခါးလေးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ အားဖြင့် တစ်ချက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။

" အမလေး လေး … နာတယ် .. ဆရာ"

ပြည့်ပြည့် ခဗျာ ကိုအောင်နိုင် အားနှင့် ဆောင့်ချလိုက်မှုကို မျက်နှာလေး ရှုံမဲ့အောင်ခံရင်း ငြီးတွားလိုက်သည်။ ပါးစပ်မှ နာတယ်ပြောသော်လဲ ဖင်ကြီးကိုမူ အနေအထားမပျက် နောက်သို့ကော့ထားလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲအောင့်ကာ နာသွားသော်လဲ လီးတန်ကြီးမှ ပေးသော ကာမအရသာကိုကား အပြည့်အ၀ ရလိုက်သည်။

ဆရာလိင်ချောင်းကြီးကား သူမှမဟုတ်… ပျိုပျိုအိုအို မိန်းမမှန်သမျှ တပ်မက်ကြကြည်သာချည်း။ ပထမဆုံး အကြိမ် အဖွင့်ခံရတုန်းကဆိုလျှင် ပြည့်ပြည့်ခဗျာ စောက်ပတ်အောက်နားလေးကွဲသွားသဖြင့် ဆရာက ဆေးခန်းမှာ လိုက်ချုပ်ပေးရသည်ကို မှတ်မိနေသေးသည်။ မိမိကို ဆေးထည့်ပေးနေရင်း ကိုအောင်နိုင်က ချစိချစ်ဝေဆိုသော ဆရာဝန်မချောချောလေးကို နောက်မှကပ်ညှောင့်နေတာကို ပင် မျက်စိထဲ ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည်။ (ဤ အကြောင်းကား နောင်တွင် အလျှင်းသင့်လျှင် ဖော်ပြပါဦးမည်)

" ဖွတ် ဖွတ်"

" အား အား ကျွတ် ကျွတ်"

ကိုအောင်နိုင်၏ နှစ်ချက်ဆင့် ဆောင့်လိုက်မှု ကြောင့် ပြည့်ပြည့် ပြန်သတိဝင်လာကာ နှုတ်ဖျားမှ ငြီးသံထွက်လာသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများ ဖြင့်လဲ ကိုအောင်နိုင်လီးတန်ကြီးကို ပတ်ဆွဲလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ သဘောတွေ့သွားကာ မနားတမ်းပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်သည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးနောက် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ချက်ချင်းဆိုသလို ဘေးနားတွင် တင်ပါးချင်းကပ်လျက်ကုန်းနေသော ခိုင်ခိုင်ကျော်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြောင်းထည့်လိုက်သည်။

" အင်း .. အီး အီး"

ဒီတခါတော့ ငြီးသံက ခိုင်ခိုင်ကျော်၏ အလှည့်ဖြစ်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်က လီးဆွဲချွတ်လိုက်၍ လစ်လပ်သွားသော ပြည့်ပြည့်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ် နှစ်ခုပေါင်းကာ ထိုးထည့်လိုက်သည်။  ကျန်လက်တစ်ဖက်ကမူ ကျောလည်အထိကျနေသော ခိုင်ခိုင်ကျော်၏ ပျော့ပြောင်းလှသော ဆံနွယ်များကို သိမ်းဆွဲလိုက်ရင်း လီးတန်ကြီးကို အသွင်းအထုတ်လုပ်သည်။

ကိုအောင်နိုင် ခိုင်ခိုင်ကျော်ကို လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်ပြီး ချိန်တွင်တော့ အမောပြေလာသော မသီတာမှာ ကုလားထိုင်မှ ထလာပြီး မတ်တပ်ရပ်နေသော ကိုအောင်နိုင်နားကပ်လာသည်။ မိမိ၏ နို့အုံကြီးဖြင့် ကိုအောင်နိုင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဖိကပ်လိုက်သည်။ အိခနဲ အထိကြောင့် ကိုအောင်နိုင် ဇတ်ကို နောက်လှည့်ကာ ရီရီဝေေ၀ဖြစ်နေသော မသီတာ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။ ညာဘက်လက်ကမူ ခိုင်ခိုင်ကျော်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လိုးချက်နှင့် အညီ ပြည့်ပြည့်ကို အချက်ကျကျ လိုးပေးနေသည်။

အချက်၂၀ ကျော်၊ ၃၀ လောက်ရောက်သည်နှင့် ပြည့်ပြည့်ကို ပြောင်းကာ ဆက်ချသည်။ လီးဒဏ်ကြောင့် စောက်ပတ်လေး ပြဲကာ ကျန်ခဲ့သော ခိုင်လေးကို ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် ထိုးဆွသည်။ နှစ်ခါလောက် အကူးအပြောင်း လုပ်ပြီးတွင် ကောင်မလေး နှစ်ယောက် မခံနိုင်တော့။ အရင်းဆုံး ခိုင်ခိုင်ကျော် ပြီးသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကမူ လီးကို စောက်ပတ်အဆုံးထိ မြုပ်ထားရင် ခဏလောက် ဇိမ်ခံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြည့်ပြည့်ဘက်ပြောင်းလိုက်သည်။ ဒီကောင်မလေး ကိုအောင်နိုင် ၁၀ချက်လောက် ပြင်းပြင်းဆောင့် အပြီးတွင်း တအင်း အင်း အော်မြည်ကာ စောက်ရည်တွေထွက်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင် စောက်ပတ်ထဲ လီးနုတ်လိုက်ချိန်တွင် ကုန်းထားနေရာမှ ခွေကာ ကြမ်းပြင် ထိုင်ကျသည်။

ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကမူ မာကြောနေဆဲ။ တချိန်လုံး နောက်မှနေကာ ပွတ်သပ်နေသော မသီတာကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

" သီတာ စားပွဲပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်လိုက်"

မသီတာလဲ ချက်ချင်းဆိုသလို စားပွဲပေါ်လှဲအိပ်သည်။ ကိုအောင်နိုင် အဆင်ပြေအောင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ မပေးလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးသော ပေါင်တံ နှစ်ဘက်ကြားမှ ပြူးထွက်လာသော စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးက တိုးဝင်လာသည်။ အရှိန်တက်နေပြီမို့ ကိုအောင်နိုင်လဲ မလျှော့တော့ပဲ ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။ သားအိမ်အထိ တိုးဝင်လာသော ကိုအောင်နိုင်၏ ဆောင့်ချက်များကို မသီတာမှာ အလူးအလဲ ခံနေရရှာသည်။ နှုတ်မှ မူ ဖွင့်ဟ မပြောတော့ပဲ တအီးအီးဖြင့်သာ ကြိတ်မှိတ်ခံနေလိုက်သည်။

ခဏ အကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးက ကျင်တက်လာသည်။ မိမိ ပြီးတော့မည်မှန်း သိပြီမို့ ကိုအောင်နိုင်မှာ နောက်ဆုံးပိတ် လက်နက်ကို ထုတ်သုံးတော့သည်။ မသီတာ၏ ပေါင်တံကြီး တစ်ချောင်းကို ပုခုံးနှင့် ထမ်းလိုက်သည်။ ညာဘက်ခြေထောက်ကို စားပွဲပေါ်ထောက်တင်သည်။ တဖက်စောင်းကာ ပွင့်အာသွားသော စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို မောင်းထောင်းသလို သွင်းလိုက်သည်။

" အား အား ကိုအောင်"

" ဆောင့် ဆောင့် …. သီတာ ပြီးတော့မယ်"

" အား အား "

" သီတာ ….. "

ကိုအောင်နိုင် မသီတာ နာမည်ကို ရေရွတ်ရင်း လီးတန်ကြီးကို နှစ်ချက်ဆက်တိုင် အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်ချလိုက်ပြီး လရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ပူနွေးလှသော လရည်များနှင့် အပန်းခံလိုက်ရသည်နှင့် မသီတာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများ လှုပ်ခါကာ စောက်ရည်များကို အပြိုင်ပန်းထုတ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကိုလဲ အတွင်းသားများဖြင့် ရစ်ပတ်ဆွဲလိုက်သည်။

" အားပါး…. ကောင်းလိုက်တာ သီတာရယ်"

ကိုအောင်နိုင်လဲ အကြိုက်တွေ့ကာ နောက်ထပ် လရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ (ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်သည် တခါပြီးလျှင် အနည်းဆုံး လရည်များကို သုံးခါထက်မနည်း ပန်းထုတ်နိုင်သည် …. စကားချပ်)

ဆရာ နှင့် မသီတာတို့ ပြီးသွားပြီမို့ ပြည့်ပြည့်နှင့် ခိုင်ခိုင်ကျော်တို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဒူးတုပ်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ ဤကား ကိုအောင်နိုင် သွန်သင်ပြထားမှုကြောင့်ပင်။ ကိုအောင်နိုင်၏ အကျင့်ကား မိန်းမလိုးပြီးသွားတိုင်း လီးတန်ကြီးကို ရေဆေး၊ တစ်ရှုးတို့ဖြင့် သုတ်သူမဟုတ်။ အလိုးခံရသူ မိန်းမကိုသာ ပြောင်စင်အောင် စုပ်ခိုင်းသည်။ ယခုလဲ မသီတာ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် အဆင့်သင့်စောင့်နေသော ပြည့်ပြည့်၏ နှုတ်ခမ်းအနား ထိုးပေးလိုက်သည်။ ပြည့်ပြည့်ကာ ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန်ဟကာ ငုံစုပ်လိုက်သည်။

ခိုင်ခိုင်ကျော်မှာမူ လီးတန်ကြီးကျွတ်ထားသော မသီတာ၏ စောက်ပတ်ဝကို အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ ပါးစပ်ဖြင့်ကပ်လိုက်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းမှ ယိုစိမ့်ထွက်လာသော သုတ်ရည်ဖြူဖြူ များကို လျှာဖြင့် ယက်သိမ်းလိုက်သည်။

" အင်း အင်း …. ယက် ယက်စမ်း…" 

မသီတာ နှုတ်ဖျားမှ အမောတကောသံလေး ထွက်လာသည်။

" ငါ့ဖို့ ချန်ထားဦးနော်…………."    

ပြည့်ပြည့် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို ကမန်းကတန်းချွတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ဟုတ်သည်လေ။ သူတို့ ခဗျာ စောက်ပတ်ထဲ လရည် အပန်းမခံ ရတော့မှဖြင့် အနည်းဆုံး လရည့်ကို သောက်ရရင်ကို မဆိုး။ လီးတန်ကြီးကို လဲ လျှာဖျားလေးဖြင့် ရစ်ဆွဲကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုတ်ပေးလိုက်သည်။

" ရပြီ… ပြည့်ပြည့် "

" နင် … အဖုတ်ယက်ချင်ရင် သွားယက်တော့"

ကိုအောင်နိုင် ပြည့်ပြည့်၏ ပါးစပ်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကို ချွတ်ကာ ကုလားထိုင်ဆီ လျှောက်သွားကာ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြည့်ပြည့်လဲ မဆိုင်းမတွပင် မသီတာ၏ ပေါင်းကြားသို့ တိုးဝင်သွားကာ စောက်ပတ်ပြားကို ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ မသီတာကမူ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသော ကိုအောင်နိုင်ဘက် ခေါင်းလည်ကြည့်ကာ

" သီတာနဲ့ ပြီးလိုက်တာ ကျေးဇူးပဲ ….. ကိုအောင် ………… "ဟု မခို့တရို့လှမ်းပြောလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်လဲ အသာပြုံးရင်း

" မလိုပါဘူး သီတာရယ် ….. " ဟု ပြန်ပြောလိုက်တော့သည်။

.........................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

" တီ တီ တီ တီ တီ"

ခါးထဲက ဖုန်းမြည်သံ ကြား၍ ကိုအောင်နိုင် မျက်လုံးမှိတ်ကာ မှေးနေရာမှ နိုးသွားသည်။

ဖုန်း ခေါ်သူနေရာတွင် စုလေး လို့ပေါ်နေမှ ကမန်းကတန်း ပြန်ထူးလိုက်သည်။

" ဟယ်လို…… ကိုအောင် ဘယ်ရောက်နေလဲ"

တဘက်မှ ငယ်နုသော မိန်းမပျိုလေး၏ အသံစူးစူးလေးက နားထဲရောက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင် လက်ပတ်နာရီကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စုလေးဟု ချစ်စနိုးခေါ်သူ စုစုလှိုင်နှင့် ချိန်ထားသည့် ၁၂နာရီက ထိုးနေလေပြီ။

" ဆောရီး ပဲ … စုလေး ရယ်..ကိုအခုပဲ … ရုံးက ထွက်လာခဲ့မယ်…… မကြာစေရဘူး… နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ်အတွင်း ရောက်မယ်"

ကိုအောင်နိုင် လေပြည်လေးနှင့် ပြောရင်း စားပွဲအတွင်းမှ ကားသော့ကို ထုတ်လိုက်သည်။

" ဒါဆိုလဲ .. ပြီးရော… ဒီမှာ စုလေးက သီချင်းသွင်းပြီး သွားပြီ ဒါပဲနော်.. မြန်မြန်လာခဲ့…. C U ……"

" အိုကေလေ….. C U soon ………….. "

ကိုအောင်နိုင်လဲ ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး ကပိုကယိုဖြစ်နေသော အဝတ်များကို ဆွဲဆန့်ကာ ထွက်လိုက်သည်။

အပြင်ဘက် ရောင်းခန်းထဲတွင် ဝယ်သူနဲ့ စကားပြောနေသော မသီတာ တို့ကိုလဲ

" ဆရာ…. အပြင် သွားလိုက်ဦးမယ်..အရေးကြီးရင် … ဟန်းဖုန်းကို ဆက်လိုက် …"

ဟုပြောကာ ခြေလှမ်းကြဲကြီးများဖြင့် ရုံးနှင့် မျက်စောင်းထိုးတွင် ရပ်ထားသော မိမိ၏ Prado ကားကြီးဆီသို့ လျှောက်သွားသည်။ ကားထဲတိုင်မိသည်နှင့်CD တချပ် ကောက်ဖွင့်ကာ အရှိန်ပြင်းပြင်းမောင်းထွက်လိုက်သည်။ ဦးတည်ရာကား ကမ်းနားလမ်းတွင် မိမိဖွင့်ထားသော “Music World” စတူဒီယို ဆီသို့။

ကားမောင်းလာရင်း စုစုလှိုင်နှင့် ချိန်းထားမှုကို မေ့သွားသော မိမိကို အပြစ်တင်နေမိသည်။ မဖြစ်သေးပါဘူး နောင်ဆိုရင် ဖုန်းထားမှာ To Do List လုပ်ပြီး Alarm ပေးထားမှ ဟုစဉ်းစားမိသည်။ စဉ်းစားနေရင်းနှင့် ပင် ချစ်စရာကောင်းသော စုစုလှိုင်၏ မျက်နှာလေးကို မြင်ယောင်လာသည်။

စုစုလှိုင်ကား စင်စစ်ကိုအောင်နိုင်၏ အမြဲတွဲနေသော နံပါတ်နှစ်ကောင်မလေးဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်တွင် အပျော်ရည်းစား မိန်းကလေး ၅ယောက်ရှိသည်။ ဒီအထဲတွင်အဆိုတော်ပေါက်စနှမလေး စုစုလှိုင်က နံပါတ်နှစ်ဖြစ်သည်။ ဒီကောင်မလေးနှင့် တွေ့ပုံကတော့ သိပ်မဆန်း။ ကိုအောင်နိုင်၏ လုပ်ငန်းပိုင်တွေထဲက တစ်ခုဖြစ်သော Music World Studio တွင် သီချင်းသွင်းဖို့ လာရင်း ညိသွားကြချင်းဖြစ်သည်။

ကိုအောင်နိုင်ကလဲ လက်သွက်သည်။ ဒီကောင်မလေးကို မော်ဒယ်အဖြစ် VCD သီချင်း လေးငါးပုဒ်မှာ တွေ့ကတည်းက စိတ်ဝင်စားနေတာ။ အခု အဆိုတော်ဖြစ်ချင်လို့ဆိုကာ သူ့စတူဒီယို သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်လာသည်။ နတ်တို့ဖန် ရေကန်အသင့် ကြာအသင့် ဆိုသလို။ အဆိုတော်ဖြစ်ချင်သူနှင့် တေးသံသွင်း ပိုင်ရှင်တို့၏ ထုံးစံအတိုင်း သိပ်မကြာခင်ပင် ညက်သွားကြသည်။ စုစုလှိုင်ခဗျာတော့ တကယ့် မိုက်အစစ်နှင့် ဘယ်နှစ်ခါဆိုရသည် မသိ။ ကိုအောင်နိုင်၏ မိုက်ကြီးဖြင့်တော့ တော်တော်ဆိုလိုက်ရသည်။

အစက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေးဖြစ်နေသော မော်ဒယ်ကိုယ်လေးမှာလဲ ကိုအောင်နိုင်၏ အစွမ်းဖြင့် လပိုင်းအတွင်း တောင့်တောင့်တင်းတင်းဖြစ်လာသည်။ သူတို့နှစ်ဦး ကံစပ်ချင်တော့ စုစုလှိုင်မှာ ကိုအောင်နိုင်၏ စောင်မမှုဖြင့် ပထမဆုံး အခွေက တော်တော်ဖြစ်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ရေရှည်တွင် အလားအလာရှိသူလေးမို့ စားပြီး နားမလည် မလုပ်တော့ဘဲ အပျော်ရည်းစား နံပါတ်နှစ် အဖြစ် ရာထူးတိုးပေးလိုက်သည်။ စုစုလှိုင် ခဗျာတော့ ပျော်လိုက်သည့် ဖြစ်ချင်း။ မိန်းမတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသော ကိုအောင်နိုင်၏ နံပါတ်နှစ် ရည်းစား ဖြစ်ရချင်းကို အဆိုတော် ဖြစ်ရသည်ထက်တောင် ပိုဂုဏ်ယူလိုက်သေးသည်။

……………………………………………………………………………………………………………

Music World Studio ရှေ့ ကားရပ်ပြီးသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင် အထဲကို အပြေးလေးဝင်လိုက်သည်။ ၁၅ မိနစ်ပြည့်ဖို့ ၃ မိနစ်လောက် လိုသေးသည်။ အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်နှင့် Sound Mixer စက်ခန်းထဲရှိ ခုံလေးတွင် ထိုင်နေသော စုစုလှိုင်ကို တွေ့လိုက်သည်။

" အဲ…. ကိုကို ရောက်လာပြီ"

ပေါင်လယ်အထိ ရောက်သည့် အပြာရောင် Dress လေး ဝတ်ထားသော စုစုလှိုင် ထိုင်ရာမှ ထကာ ကိုအောင်နိုင်ကို ပြေးဖက်လိုက်သည်။

" ဟဲ့ …. အခန်း ထဲမှာ ငါတို့ ရှိသေးတယ်လေ…. "

စက်ခလုတ်များနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသော ဒီဂျေ ဖိုးဇော်က လှမ်းနောက်လိုက်သေးသည်။ အလိုက်သင့်လေး ရင်ခွင်ထဲ တိုးလာသော စုစုလှိုင်ကို အသာဖက်ရင်း ကိုအောင်နိုင် ဖိုးဇော်ကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

" ကိုဖိုးဇော်…. နေကောင်းတယ် နော်..ကျန်တဲ့ သူတွေရော … မတွေ့ပါလား"

ကိုဖိုးဇော် မဖြေခင်မှာပင် ရင်ခွင်ထဲရှိသော စုစုလှိုင်က

" သူတို့တွေ ထမင်းစား ထွက်သွားလေတယ်…စုလေး တို့ပဲ ကျန်ခဲ့တာ…."

" ဒါဆိုလဲ ကိုတို့တွေ … သွားကြမယ်လေ။ ပြီးမှ ကို ဆိုင်မန်နေဂျာ ကိုသိန်းဦးကို မှာစရာရှိတာ ဖုန်းဆက်မှာလိုက်တော့မယ်"

" ကဲ…. ကိုဖိုးဇော်ရေ…….. ကျွန်တော်တို့ကို ခွင့်ပြုပါဦး………….. "

ကိုအောင်နိုင် စုစုလှိုင်၏ ခါးလေးကို ဖက်ကာ လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကိုဖိုးဇော်တစ်ယောက်တော့ ကိုအောင်နိုင်တို့၏ နောက်ကျောကို အားကျသော အကြည့်များ ဖြင့်ကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့လေသည်။

ကားပေါ်ရောက်သည် နှင့် ကိုအောင်နိုင်  စုစုလှိုင်ဘက်လှည့်ကာ

" ကဲ စုလေး… ဘာစားမလဲ " . အပြုံးလေးနှင့် မေးလိုက်သည်။

" ကိုအောင် ကျွေးတာ စားမှာပေါ့"

" ကိုဘာကျွေးကျွေး စားမှာလား"

" ကိုအောင်နော်….. .မညစ်ပတ်နဲ့ …….. "            စုစုလှိုင်၏ လက်သည်း ချွန်ချွန်လေးများက ကိုအောင်နိုင်၏ ပေါင်ကို လာဆိတ်သည်။

" အာ လာ လာ လ … စုလေးရဲ့ …. ဆိတ်ရမယ့် နေရာမှားနေပြီ… "

ကိုအောင်နိုင်က လှမ်းနောက်ရင်း စုစုလှိုင်၏ လက်ကလေးကို ကိုင်ကာ ဘောင်းဘီခွကြားရှိ ဖွားဖက်တော်ဆီ နေရာလွှဲပေးလိုက်သည်။ စုစုလှိုင်လဲ မာမာဖောင်းဖောင်း အချောင်းကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ အသာပွတ်ပေးကာ…..

" မြန်မြန်စားလို့ ရတာ စားရအောင် ကို ရယ်"

" စုလေး မနေတတ်တော့ဘူး ….."

ဟု စိတ်မောသံလေးဖြင့် ပြောရှာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သိသည်။ ဒီကောင်မလေး ရင်ခုန်နေပြီလို့။ ဟုတ်သည်။ ကိုအောင်နိုင် ဖြုတ်လာသည့် ကောင်မလေးတွေထဲတွင် စုစုလှိုင်က တော်တော်ထန်သည်။ တော်ရုံတောင့်တင်းသော မိန်းမများပင် ကိုအောင်နိုင် နှစ်ချီပြီးအောင် မကုန်းနိုင်သော်လည်း စုစုလှိုင်က သူတစ်ယောက်တည်း ကိုအောင်နိုင်ကို ၃ချီပြီးအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်သည်။ သူများတွေလို ကိုအောင်နိုင် အခေါ်ကိုဆောင့်နေတတ်သူ မဟုတ်ဘဲ တခါတခါ ကိုယ်တိုင်လာရောက် ချစ်တတ်သေးသည်။

"စားရလွယ်အောင် … ကြက်ဆီထမင်းပဲ စားကြတာပေါ့….. "

ကိုအောင်နိုင်က ပြောလဲပြော ကားကိုလဲ ဆိုင်ရှိရာ လှည်းတန်းဘက်သို့ ဦးတည်လိုက်သည်။

..........................................................

စားသောက်ပြီး၍ ကားပေါ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် စုစုလှိုင်၏ လက်က ကိုအောင်နိုင်၏ ပေါင်ခွဆီသို့ ရောက်လာသည်။ အပြန်အလှန်ဆိုသလို ကိုအောင်နိုင်လဲ စတီရာယာကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းရင်း ကျန်တစ်ဘက်က ပေါင်ရင်းအထိသာသာသာရှိသော စုစုလှိုင်၏ ဂါဝန်လေးအောက်ကို လက်လျှိုလိုက်သည်။ စုစုလှိုင်လဲ အလိုက်သင့် ကားပေးလိုက်သည်မို့ တိုးဝင်လာသော လက်က စောက်ပတ်ကို အုပ်မိသည်။ ပင်တီလေး ခံနေသော်လဲ ပါးလွှာသော ဇာအသံလေးမို့ စောက်ပတ်ကို ကိုင်ရသည်နှင့် မချား။ လက်ညှိုးကို ခွေခွေလေးလုပ်ကာ အပေါ်အောက် စုန်ချီဆန်ချီဆွဲပေးလိုက်သည်။ စုလေး၏ မျက်တောင်လေးများ မှေးခနဲ ဖြစ်သွားသည်။

မိနစ်၂၀လောက် မောင်းလိုက် လျှင်ဖြင့် မင်္ဂလာဒုံလေဆိပ်ဘက်တွင် ဖွင့်ထားသော ကိုအောင်နိုင်၏ CITY STAR HOTEL သို့ရောက်လာသည်။ CITY STAR HOTEL သည် ကိုအောင်နိုင်၏ လုပ်ငန်းခွဲများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ သူတစ်ယောက်တည်း ပိုင်တာမဟုတ်သော်လဲ သူနှင့် စပ်သူလုပ်သူက ကိုအောင်နိုင်ကို အစစအရာရာ လွှဲထားသည်။ ဤနေရာတွင် ကိုအောင်နိုင်၏ ကျန်သည့်အကြောင်းများကို အနည်းငယ်ပြောပြရသော်…….

ကိုအောင်နိုင်သည် ရန်ကုန်မြို့တွင်ပင် လုပ်ငန်း လေးငါးခု မနဲရှိသည်။ ဒါက သူဦးစီးလုပ်နေတာတွေ။ အစုရှယ်ယာ ဝင်ထားသည့် ကျန်တာတွေက မနည်း။ မြတ်သည့်ဟာ လဲ ရှိသလို၊ ရှုံးသည့်ဟာလဲ ရှိသည်။ သို့သော် ကိုအောင်နိုင်၏ စီးပွားရေး အကွက်မြင်မှုကြောင့် စာရင်းချုပ်လျှင် မြတ်သည်က များသည်။ နယ်ဘက်တွင်တော့ ခြံများရှိသည်။ အထူးသဖြင့် မော်လမြိုင်ဘက်တွင် ဧက၂၀၀၀ ကျော် ရာဘာခင်းများရှိသည်။ ဧရာဝတီတိုင်းဘက်တွင်လဲ ငါးကန်များကို ပိုင်ထားသည်။ ဒီအလုပ်တွေကတော့ စိတ်ချရသည့် လူယုံနှင့် လွှဲထားကာ လူကိုယ်တိုင်က တစ်လတစ်ခါလောက် သွားကြည့်တတ်သည်။

ဒါ့အပြင် သူက ပေါက်ရောက်သည်။ ဒါကလဲ အကြောင်းရှိသည်။ ဘယ်လူကြီးတွင် ဘာပျော့ကွက်ရှိသည်ကို ကိုအောင်နိုင်က သိသည်။ လူဆိုတာက အပေါ်ယံက မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားချင်းသာ ဖြစ်၍ နောက်ကွယ်တွင် စိတ္တဇဆန်သော် အကျင့်တွေရှိတတ်ကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် တွေ့လျှင်တော့ ဒါတွေ ဘုူးပေါ်သလိုပေါ်ကာ ကိုအောင်နိုင် အလိုကို လိုက်ကြရသည်သာ။ ဒါ့အပြင် လူကြီးသမီးချောချောလေးများ တွေ့လျှင်လဲ ကိုအောင်နိုင်က ချုပ်ထားလိုက်သည်သာချည်း။ ဒီတော့ ကိုအောင်နိုင် လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေမဖြစ်သေးသော်လည်း ရေခွက်ကိုင်ကာ ဆောင့်နေသူက အဆင်သင့်ပင်………………………………….

ကားရပ်ထားရာမှ လက်ချင်းချိတ်၍ ထွက်လာသော ကိုအောင်နိုင်ကို ကြည့်ကာ အပေါက်စောင့် ကုလားလေးက

" မင်္ဂလာပါ… ဆရာ ……… " ဟု ရိုရိုသေသေ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် ပါလာသော စုစုလှိုင်ကိုလဲ ခိုး၍ ငှမ်းလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှ လဲ ချမ်းသာသူများကြတော့ အရာရာ အဆင်သင့်ပါလားဟု အားကျနေသည်။ဟုတ်သည် တစ်နေ့တစ်ယောက် မရိုးနိုင်အောင် တွဲလာနိုင်သော ဆရာသမားကိုလဲ ချီးကျူးမိသည်။

" မင်္ဂလာပါဆရာ…."

" ဆရာ အခန်းသော့ ……. "   ဟိုတယ်ရှိ Lobby တွင် ဧည့်ကြိုကောင်လေးက ကမ်းပေးသော သော့ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ ဤ CITY STAR HOTEL တွင် ကိုအောင်နိုင် အမြဲBOOKING လုပ်ထားသော အခန်းသော့ဖြစ်သည်။ ၉ ထပ်မြင့် အဆောက်အဦးတွင် ကိုအောင်နိုင်က ရေကူးကန်ဘက်ကို မြင်ရသော အပေါ်ဆုံးရှိ အခန်းနံပါတ် ၉၆ကို ယူထားသည်။ အစက ခြောက်ထပ်ရှိ ၆၉ကို ယူမည် စိတ်ကူးသော်လဲ ဒီအခန်းက ရေကူးကန်ကို မမြင်ရသဖြင့် ၉၆ ကို ယူထားချင်း ဖြစ်သည်။

စိတ်ကူးထဲ နည်းနည်းရယ်ချင်သလို ဖြစ်သွား၍ မျက်နှာတွင် အပြုံးရိပ်သန်းသွားသည်။ စုစုလှိုင်က ဖြတ်ခနဲ မြင်သွားကာ

" ဘာပြုံးတာလဲ…. ကို ..."

ကိုအောင်နိုင်လဲ ရှင်းမပြချင်တော့တဲ့နှင့်

" သြော် …. အခန်းထဲ ရောက်ရင် စုလေးကို ဘာလုပ်ခိုင်းရင် ကောင်းမလဲ စဉ်းစားရင်း ပြုံးမိသွားတာပါ"

" ကိုအောင်နော် … ဟင်း….. "    

စုစုလှိုင်က နှုတ်ခမ်းလေးကြိတ်ကာ ကျိန်းရင်း ကိုအောင်နိုင် လက်မောင်းတစ်ဘက်ကို ဆိတ်ဆွဲလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ဟု မှတ်ထားကာ ဓတ်လှေကားထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ဓတ်လှေကား ပိတ်သွားသည်နှင့် စုစုလှိုင်၏ ခါးသေးကျင်ကျင်လေးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ရင်ခွင်ထဲ မော့မော့လေးပါလာသော သူမ၏တ်ခမ်းအစုံကို ပြွတ်ခနဲနေအောင် စုပ်ယူလိုက်သည်။ စုလေးခဗျာ ပါးစပ်လေးကို အသာဟပေးလိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင်လျှာကြီးက အထဲသို့ဝင်ရောက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်အစုံကတော့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားရာမှ အောက်သို့လျှောကာ ကောင်မလေး၏ တင်းရင်းသော ဖင်လုံးလုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပျော့ပြောင်းလှသော ဂါဝန်ဝတ်စုံကြောင့် အဝတ်ပေါ်က  ကိုင်ရသည်နှင့်ပင်မတူ။ ကျစ်လစ်သော တင်သားများက လက်ထဲတွင် အိခနဲပါလာသည်။

တင်… ခနဲနေကာ ဓါတ်လှေကား ပွင့်သွားမှ ကိုအောင်နိုင်တို့ ၉ထပ်ကိုရောက်လာမှန်းသိသည်။ ချက်ချင်းပင်ထွက်လိုက်ကာ ကော်ရစ်တာအတိုင်း စုစုလှိုင်ကိုဆွဲကာ ခေါ်လာလိုက်သည်။ အခန်းရှေ့ရောက်သည်နှင့် တံခါးကို အမြန်ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ နောက်ကလိုက်ဝင်လာသော စုစုလှိုင်ကို ခါးကပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်လဲ ခါးပတ်ခေါင်းကို အမြန်ချွတ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်သည်။ ကုတင်နားကို လျှောက်လာရင်း ဘောင်းဘီရှည်ကို ခြေတစ်ဖက်ဖြင့် ကန်ချွတ်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ငပွကြီးကတော့ ဝတ်ထားသော Speedo ဘောင်းဘီလေးထက်တွင် အမြှောင်းလိုက်ကြီး ဖောင်းကြွနေသည်။ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေသော စုလေးက ကုတင်ကိုလက်ထောက်ကာ ထရင်း ကိုအောင်နိုင်ကို ငေးကြည့်နေသည်။ ဘောင်းဘီကျွတ်သွားသည်နှင့် ကျန်သော စပို့ရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ လက်မြှောက်လိုက်၍ အမြှောင်းမြှောင်း ထနေသော ဘော်ဒီကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့်

" ကိုက .. သိပ်တောင့်တာပဲ ကွာ ……. " စုစုလှိုင်က မခို့တရို့လေး ပြောသည်။

" အောက်က ဒီကောင်ကြီးက ကောကွာ…. "

ကိုအောင်နိုင် ပြောရင်း Speedo ဘောင်းဘီလေကို လိပ်ချလိုက်သည်။ အထိန်းအချုပ် မဲ့သွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင် လီးတန်ကြီးက ထောင်ထောင်ကြီး ပေါ်လာသည်။ လီးတန်ကြီးကို မြင်ယုံနှင့် ရင်ခုန်သွားသည့် စုစုလှိုင်က ဝတ်လာသော Dress ကို ပုံးခုံးပေါ်မှ ကျော်ချွတ်ရန်ပြင်လိုက်သည်။

" အကုန်လုံး … မချွတ်နဲ့ စုလေး"

" ပုခုံးအောက်ပဲ လျှောထား… ဘရာကိုသာ ဖြုတ်လိုက်… "

ကုတင်နား ကပ်လာသော ကိုအောင်နိုင်က ပြောသည်။ စုစုလှိုင်၏ သွယ်လှသော ပေါင်တန်လေးကိုလဲ ခြေရင်းမှ လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ပင့်ကာ အပေါ်သို့မြှောက်လိုက်သည်။ ပေါင်လယ်အထိသာ ရှိသော Dress လေးက ကိုအောင်နိုင် အပင့်တွင် ခါးအထိ လန်တက်သွားသည်။ အောက်ခံ ပင်တီ အနီရောင်လေးက အထင်းသားပေါ်လာသည်။ အခုခေတ်စားနေသော အနားတွင် ဇာပါးလေးကွပ်ထားသော ယိုးဒယားမိတ်ဖြစ်၍ မြင်လိုက်သူ ယောက်ျားသား ကိုအောင်နိုင်တစ်ယောက် ရွှီခနဲ လေချွန်မိသည် အထိဖြစ်သွားသည်။

လက်က ပင်တီအနားစလေးကို ကိုင်ကာ အောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်နှင့် ဝင်းဝင်းမို့မို့ ခုန်းခုန်းလေးဖြစ်နေသော စောက်ပတ်လေးက ပေါ်လာသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို စောက်ပတ်အပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ လျှာပြားဖြင့် တစ်ချက်သိမ်းယက်လိုက်သည်။

" အ ဟင်း …. ဟင်း ….. ကိုရယ်…. …   "   

စုစုလှိုင် နောက်လှန်ကာ ကုတင်ပေါ်ကျသွားသည်။ တမုဟုတ်ချင်း မျက်နှာလေးနီကာ ကာမဆိပ်တက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကမူ သင်းသင်းလေး မွှေးနေသော စောက်ပတ်ကို အပြန်အလှန် ယက်ပစ်လိုက်သည်။ ဒီကောင်မလေး စောက်ပတ်က တခြားသူတွေလေ အမွှေးဖုတ်သိုက်နှင့် မဟုတ် .. အမွှေးနုနုလေးများသာ ဆီးခုံအထက် စုပေါက်နေကြသည်။ ဒီတော့ ယက်ရသူ ယောကျ်ားသား အဖို့ အဆင်ပြေသည်သာ။

လမ်းတလျှောက် ကိုအောင်နိုင် နှိုးဆွထားမှုကြောင့်ထင်သည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင် အရည်ကြည်များက အတော်ရှိနေ၏။ ယက်ပေးနေသော ကိုအောင်နိုင်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ပျော်ဝင်ကုန်သည်။ စောက်ပတ်၏ အထက်တွင်ကား ပဲကြီးစေ့ အရွယ်ရှိ စောက်စေ့လေးကာ မာတောင်တက်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ လေးငါးချက်လောက် စိတ်ကြိုက်ယက်ပြီးသည်နှင့် အစေ့လေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

" အ.. အ...အ..... အမေ့ …………….. "    

စုစုလှိုင် ခဗျာ စောက်ပတ်ထဲ ကျင်ခနဲဖြစ်သွားသည် အထိကောင်းကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဆံပင်မွှေးများထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ မျက်နှာကို စောက်ပတ်နှင့် နီးအောင် တွန်းကပ်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ကောင်မလေး ရမက်ထန်လာပြီ မှန်းသိသည်မို့ လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပေါင်းကာ စောက်ပတ်၀ သို့ထိုးထည့်လိုက်သည်။ စောက်စေ့လေးကို အဆတ်မပြတ် သရက်စေ့ စုပ်သလို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ စုစုလှိုင်၏ အတွင်းသားများကား ကိုအောင်နိုင်၏ အနှိုးအဆွကို မခံနိုင်ရှာ။ ဘာမှမတတ်နိုင်သည့် အဆုံး အသွင်းအထုတ် လုပ်စပြုနေပြီ ဖြစ်သော ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ချောင်းလေးများကို သာ ဖမ်းဆုပ်ညှစ်ယူကြသည်။

..................................................................................

၅မိနစ်လောက် ဆက်တိုင်ယက်လိုက်သည်နှင့် စုစုလှိုင်ခဗျာ မခံနိုင်တော့ပေ။

" ထွက်…. ထွက်…. ထွက်ကုန်ပြီ ကို………."

စုစုလှိုင် ခဗျာ တကိုယ်လုံး အထက်အောက် လှုပ်ခါသွားကာ ကော့တက်သွားသည်။ စောက်ပတ်နှင့် မျက်နှာအပ်ထားသော ကိုအောင်နိုင်ကိုလဲ အတင်းပင်ဆွဲဖိကပ်သည်။ အတွင်းထိတိုးဝင်နေသော ကိုအောင်နိုင်၏ လက်တွင်းနွေးခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင် လက်ချောင်းလေးများကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် နှင့် စောက်ရည်များ ပေါက်ပေါက်ပင်ထွက်ကြ၏။ စုစုလှိုင် တကိုယ်လုံးကား ကုန်းပေါ်တွင် အတင်ခံလိုက်ရသော ငါးပြင်မလေး ခဗျာ ဖျတ်ဖျတ်ခါနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်က စောက်ပတ်အဝနားကို သူ့ပါးစပ်ကြီးဖြင့် ငုံလိုက်ကာ ဟင်းချိုသောက်သလို ရူးခနဲ စုပ်ယူလိုက်၏

" အား အား သေပါပြီ"

စုလေးနှုတ်ဖျားမှ မချိမဆံ့အသံလေး ထွက်ကာ ငြိမ်ကြသွားသည်။ အဲဒီတော့မှ ကိုအောင်နိုင်လဲ စုစုလှိုင်၏ ပေါင်ကြားမှ ထကာ ကုတင်ပေါ် သို့ တက်လိုက်ရင်း ဘေးချင်းယှဉ် အိပ်လိုက်သည်။အလိုက်သင့်လေးပင် သူမက ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်လိုက်သည်။

" ကောင်း လိုက်တာ ကိုရယ်…."

" ကို က … အရမ်း မှုတ်တတ်တာပဲ။ စုလေး ဖြင့် အမြဲတမ်း ၁၅မိနစ်ပြည့်အောင် မခံနိုင်ဘူး"

" အစေ့လေးက တဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာပြီး ပြီးသွားတာပဲ………………"

 စုစုလှိုင် ခဗျာ ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးကို လက်ကလေး တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်ရင်းပြောသည်။

" ကဲ… ဒါဖြင့် … ဒီတစ်ခါ စုလေး အလှည့်……. "      

ကိုအောင်နိုင်က ပြောလဲပြော ကောင်မလေးကို ပုခုံးမှ ကိုင်ကာအောက်သို့ အသာအယာတွန်းလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင် ဘာလိုချင်မှန်းသိသော စုစုလှိုင်ကလဲ အလိုက်သင့် လျှောဆင်းသွားရင်း ကိုအောင်နိုင်ပေါင်ကြားရှိ ငှားငှားစွင့်စွင့် ထောင်နေသော လိင်တံကြီးကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ပြီးမှ ပါးစပ်ကို ကျယ်နိုင်သမျှ ဟကာ ဒစ်ကြီးကို ငုံလိုက်သည်။ တချီပြီးသွားသော ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးအတွေ့ကြောင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ဖီလင်များတက်လာသည်။ လီးချောင်းကြီးကို လဲ ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ခေါင်းကို ငုံ၍ သွင်းလိုက်သည်။ လျှာနှင့်လဲ လီးတန်လုံးပတ်ကို ယက်ပေးလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် ခါးကို မသိမသာ လှုပ်ပေး၏။ လီးချောင်းကြီးက စုစုလှိုင်၏ ပါးစပ်ထဲတွင် ထုတ်ချီသွင်းချီ လှုပ်ရှားနေသည်။ ခပ်ကုန်းကုန်းဖြစ်နေသော စုစုလှိုင်၏ ရင်ပတ်အောက်တွင် Dress လေးကို ပုခုံးမှ ဆွဲချထားရာ လုံးကျစ်သော နို့လေးနှစ်လုံးမှာ ပေါ်ထွက်နေသည်။ ပန်းရောင်ပြေးနေသော နို့အုံလေးသို့ ကိုအောင်နိုင် လက်လှမ်းသည်။ အသာအယာ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဂျုံနှယ်သလို ဆုပ်နှယ်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလဲ ဆွဲဆိတ်ပေးလိုက်သည်။

စုစုလှိုင် တကိုယ်လုံး ငှက်ဖျားတက်သလို တုန်ခိုက်ခိုက်ဖြစ်လာသည်။ တစ်ချီပြီ သွား၍ အနည်ထိုင်နေသော ရမက်စိတ်များက ဟုန်းခနဲတောက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ရုံသာမာ လီးအရင်းတွင် တွဲလွဲကျနေသော ဂွေးအုကြီးများကိုလဲ လက်နှင့်ပွတ်သပ်သည်။ ၁၅မိနစ်လောက် လီးစုပ်ပေးသည်ကို အရသာခံပြီးနောက် ကိုအောင်နိုင်က….

" ကဲ တော်ပြီ.. စုလေး…. လီးကို ထုတ်လိုက်တော့"

" မင်းအပေါ်က ခွပြီ လိုးပေး…….."

" ဟုတ်… ကို"

စုစုလှိုင်လဲ စိတ်ထနေပြီမို့ လီးတန်ကြီးကို ချွတ်ကာ ချက်ချင်းပင် ကိုအောင်နိုင်ပေါ် တက်ခွသည်။ ဝတ်ထားသည့် ကြိုးသိုင်း Dress လေးကို အောက်ခြေမှ မကာ ခါးအထိလိပ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင်ပြီးချင်း တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံအလား ထောင်မတ်နေသော ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို အသာဆွဲကိုင်ကာ စောက်ပတ်နှင့် တေ့သည်။ နေရာမှန်သည်နှင့် အသာပင် ဖိသွင်းလိုက်သည်။

" အ.. ဟား ဟား ….. ဝင်သွားပြီ…. ကိုရယ်"

" အင့် .. အင့်"

လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲသို့ ကျွံဝင်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် လီးတန်ထွားသလောက် လီးဒစ်ကလဲ နှစ်လက်မကျော်ကျော်လောက် ရှည်သည်။ ဒါ့အပြင် ဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးအလား ငှားငှားစွင့်စွင့်ရှိသဖြင့် ဒစ်အောက်ထစ်ဖျားနှင့် စောက်စေ့ကို ပွတ်ဆွဲမိသည်။ ကောင်မလေး တဖျင်းဖျင်းနှင့် ကြက်သီးမွေးညင်း ထသည်အထိ အရသာတက်သွားသည်။ ထပ်၍လဲ ဖိသွင်းသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ သွင်းရလွယ်အောင် စုစုလှိုင်၏ ခါးလေးကို ကိုင်ထိန်းပေးလိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ စုစုလှိုင်၏ တင်အစုံက အိခနဲ ကိုအောင်နိုင်နှင့် ထိသည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင့်လဲ နေရာလပ်မရှိအောင် လီးတန်ကြီးနှင့် ပြည့်ကျပ်နေသည်။ လီးထိပ်ဆိုလျှင် သားအိမ်ဝကိုပင် ထောက်နေလေပြီ။ ဒါတောင်မှ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးအရင်းဖျားက အပြင်တွင် ကျန်နေသေးသည်။ ၁၀လက်မကျော်ကျော် ရှည်သူမို့ တော်တော်များများ မိန်းခလေးတွေ ကိုအောင်နိုင်လီးကို အကုန်မခံနိုင်ကြချေ။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ဒါကို သိကာ အတင်းအကြပ် မဆုံးဆုံးအောင် မသွင်းတတ်။ သားအိမ်ဝကို ထောက်မိလျှင် ရပ်ထားလိုက်တတ်သည်။ အရမ်းစိတ်ရိုင်း ဝင်နေချိန်များတွင်သာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံတတ်သူဖြစ်သည်။

ပူနွေးသော လီးတန်ကြီး၏ အတွေ့က ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ် အတွင်းနံရံသားများမှ တကိုယ်လုံး ပျံနှံ့သွားသည်။ စုစုလှိုင်လဲ ကာမဖီလင်များ တရိပ်ရိပ်တက်လာပြီမို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ကိုယ်ကို ရှေ့နောက်ယိမ်းထိုးကာ ဖိဆောင့်ပစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အလိုက်သင့်ပင် စုစုလှိုင်ခါးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အောက်ကနေ လီးတန်ကို လှုပ်ရှားပေးသည်။ တင်းကြပ်စီးပိုင်လှသော စောက်ပတ်လေးထဲသို့ လီးတန်ကြီးက တိုးဝင်ပြန်ထွက်ဖြစ်သည်။

" ဗြစ် ဗြစ် … ဖတ် ဖတ်"

" ဗြစ် ဗြစ် … ဖတ် ဖတ်"

လီးဝင်သံ၊ ပြန်နှုတ်သံ ၊ ပြန်သွင်းသံ လေးများက တိတ်ဆိတ်သော အခန်းထဲတွင် အစီအရီ ထွက်နေသည်။ အချိန်တော်တော်ကြာ အောက်က မှိန်းနေပြီ နောက် ကိုအောင်နိုင် မွေ့ယာကို လက်ထောက်ကာ ထသည်။ အပေါ်မှ မြင်းစီးသလို သွက်သွက်ခါအောင် ဆောင့်နေသော စုစုလှိုင်ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းသည်။ ကောင်မလေးသည် အလိုက်သင့်ဆိုသလိုပင် ကိုအောင်နိုင်၏ ပခုံးထက်တွင် မေးတင်ကာ ဖြစ်သွားသည်။ အိခနဲ နို့ကလေးနှစ်လုံးက ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးနှင့် ဖိကပ်မိသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေး၏ ဖင်သားလုံးကျစ်ကျစ် များကို သိမ်းကိုင်ကာ အပေါ်သို့ ဆွဲမကာ ဖိချလိုက်သည်။

" အား ပါး…. ကောင်းတယ် ကို"

" ဆောင့် .. ဆောင့်… ကို"

စောက်ပတ်ထဲ တနင့်တပိုးဝင်လာသော လီးတန်ကြီးကြောင့် စုစုလှိုင် တုန်ခိုက်ခိုက်ဖြစ်ကာ အသံတွေထွက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို မနားတမ်းဆောင့်ပစ်သည်။ စုစုလှိုင်လဲ ကိုအောင်နိုင်၏ လည်ပင်းကို ရီးလေးခိုကာ ဖက်တွယ်ရင်း ကိုအောင်နိုင်၏ အဆောင့်တွင် အားဖြည့်ကာ ဆောင့်ချသည်။ အရှိန်ပြင်းသော ဆောင့်ချက်များမို့ စောက်ပတ်ထဲ ပူထူသည်။ လီးဒစ်ကြီးက လဲ အချက်တိုင်း သားအိမ်ခေါင်းကို ပွတ်တိုက်သည်။ အနည်းငယ် အောင့်ကာနာသော်လဲ အရသာက လွန်ကဲနေသည်မို့ စုစုလှိုင် ခဗျာ တ အင်း အင်း ငြီးသံများသာထွက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်၏ လက်များကလဲ ကောင်မလေး၏ ဖင်သားများကို ဖြစ်ညစ်ဆော့ကစားလာသည်။ ဒါ့အပြင် ဖင်နှစ်ခြမ်းခြား ပွတ်ဆွဲကာ မဆူတဆူဖြစ်နေသော စအိုဝကို လက်ချောင်းလေးဖြင့် ထိုးကလိသည်။

" အ မေ့…… အ အား … မ လုပ်နဲ.  ကို "

ဖင်ဝကို ထိုးဆွ ပေးမှုကိုတော့ စုစုလှိုင် မခံနိုင်။ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆစ်ဆစ်ဖြစ်သည် အထိ ယားတက်သွားကာ အတင်းပင်ကြီတ်ဆောင့်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အထာသိသူမို့ အချက်ပြင်းပြင်း လေးချက်လောက်ပစ်သွင်းလိုက်ရာ စုစုလှိုင် တယောက် တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ စောက်ရည်များက လီးတန်ကြီးအနှံ့ စိုစွတ်သွားတော့သည်။ လူလဲ မောဟိုက်ကာ ကိုအောင်နိုင် အပေါ်ပစ်ကြသွားသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် ရင်ခွင်ထဲပစ်ကြလာသော ကောင်မလေးကို အသာဆွဲထူကာ မျက်နှာလေးကို မော့စေသည်။ ရီဝေေ၀ နှင့် ကိုအောင်နိုင်ကို ကြည့်နေသော ကောင်မလေး၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ညာဘက်လက်ကိုလဲ တင်ပါးအောက်က ထုတ်ကာ ကောင်မလေး၏ ဘယ်ဘက်နို့လေးကို ဖျစ်ကိုင်လိုက်သည်။

" အင်း…… ကျွတ် ကျွတ်…."

" အရမ်း မညှစ်နဲ့ ကို ရာ…."

အနည်းငယ် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်မှုကြောင့် ကောင်မလေးဆီမှ အသံထွက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ ခေါင်းကို ငုံကာ ကောင်မလေး၏ ဘယ်ဘက်နို့သီးကို ကောက်စို့လိုက်သည်။

" အ အာ အင်း … အင်း …. ကောင်းလိုက်တာ … ကို"

ကိုအောင်နိုင် အမြဲစုပ်ဆွဲပေးမှုကြောင့် စုစုလှိုင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများပင် အတော်ရှည်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ညာဘက်နို့သီးကို အတော်ကြာကြာစို့ပြီးနောက် ဘက်ဘက်ကို ကူးသည်။ လွတ်သွားသော ညာဘက်နို့အုံကို လက်ဖြင့်ပြန်နှယ်သည်။ စုစုလှိုင်ရင်လေး ကော့တက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ဆံပင်တွေကို လက်ဖြင့် ထိုးကိုင်ပွတ်ဆွဲသည်။

" အား ပါး ပါး… . ကိုရယ် ….. စို့ စို့စမ်းပါ…….. အားရ ပါးရ စို့စမ်းပါ……….."

" အင်း ……….. ဟင်း  ဟင်း"

ကိုအောင်နိုင်လဲ ချက်ချင်းပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့ပစ်လိုက်သည်။ တင်ပါးလေးကို အုပ်ကိုင်ထားသော ဘယ်ဘက်လက်ကိုလဲ အလိုက်သင့် လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်က ကပ်လျက်ရှိနေသော်ကြောင့် ကိုအောင်နိုင်၏ အငြိမ်မနေမှုများက ဆီးစပ်ကို ဖိကြိတ်ဆွဲစေသည်။ အပြတ်မာထောင်နေသေးသော လီးက စောက်ပတ်နံရံသားများကို ပွတ်ထိုးသည်။ ကောင်မလေး စိတ်တွေ တဖန်ပြန်ထစ ပြုလာသည်။ ကို က သူများကို နောက်တစ်ချီဆွဲတော့မယ်မှန်း သိသည်။ နောက်ဆုံးတွင် မနေနိုင်တော့သူ စုလေးကပင် ….

" လုပ် …. လုပ်တော့ ကိုရယ် …. သူများ ပြန်ယား လာပြန်ပြီ"

" အင်း … လုပ်မယ်လေ …"

" ဒီတခါ ကို့ ကို လေးဘက်ကုန်းပေး နော်"

ကိုအောင်နိုင်က ပြောလဲပြော စုစုလှိုင်ကို ချိုင်းအောက်က ကိုင်ကာ ဆွဲမလိုက်သည်။ စောက်ပတ်နှင့် လီးက ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ မဟတဟလေးဖြစ်နေသော စောက်ပတ်ဝလေးမှ စောက်ရည်ကြည်များ ယိုကျသည်။ ကိုအောင်နိုင် ပေါင်ကြားကို ကျော်ကာ အောက်ရှိ အိပ်ယာခင်းတွင်ပင် စွန်းကျန်သည်။

ကိုအောင်နိုင်လဲ နောက်သို့ အသာဖင်ဆုတ်လိုက်ကာ နေရာဖယ်ပေးလိုက်သည်။ စုစုလှိုင်လဲ မွေ့ယာထိပ်ဘက် အနည်းငယ်တိုးကာ လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် မိန်းမများကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းကာ လိုးရသည်ကို အတော်သဘောကျသည်။ မည်သည့်မိန်းမ မဆို ဒီပိုဇက်ရှင်ဖြင့် အနည်းဆုံး တစ်ချီတော့ ဆွဲသည်။ သူ့ခံယူချက်က မိန်းမတစ်ယောက် လေးဘက်ကုန်းထားခြင်းသည် သူ၏ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုကို ပြသခြင်းဖြစ်သည်။ ကုန်းနေသော မိန်းမအဖို့လဲ အလိုလို မာန်လျော့ကာ သူ့စကားကို နာခံမှုကို ဖြစ်စေ၏။ ဒါ့အပြင် မည်မျှပင် ရုပ်သွင်မလှစေဦးတော့ မိန်းမတွေသည် ကုန်းလိုက်လျှင်တော့ အားလုံးလိုလို ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို ရမက်စိတ် ဖြစ်စေသာချည်းပင်။ စုလေးလို ငယ်နုနု ကောင်မချောလေးဆိုလျှင်တော့ မေးစရာ မလို။

ကိုအောင်နိုင်သည် ကားရင်းတစ်ရစ်နေသော စုစုလှိုင်၏ ဖွေးနုသော ဖင်လေးနောက်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ပျော့ပြောင်းသော အပြာလွင်လွင်ရောင် Dress လေးက အသားနှင့်ကပ်ကာ ကောင်မလေး၏ ကောက်ကြောင်းများကို ပုံဖော်ပေးနေသည်။ ဒါကလဲ ကိုအောင်နိုင်၏ နောက်ထပ်အကြိုက်တစ်ခု။ သူ့အဖို့ မိန်းမတွေကို ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် မြင်ရသည်မှာ မဆန်းတော့ပေ။ မိန်းမပေါင်းများစွာကို စိတ်ကြိုက် အဝတ်အစားမပါဘဲ စိမ်ပြေနပြေ လိုးဆော်ဖူးပြီမို့ အခုနောက်ပိုင်းတွင် မပေါ့်တပေါ်လေးတွေကို ပြန်မြင်ချင်လာသည်။ ဒီတလော အတွင်း အလိုးခံရသည့် ကောင်မလေးတွေကို အကုန်မချွတ်ခိုင်းတော့ဘဲ မပေါ့်တပေါ်လေးဖြင့်သာ ဖြုတ်သည်။ ဒီလိုကောင်မလေးတွေက ပိုSexy ဖြစ်သည်ဟုလဲ တွေးမိသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် စုစုလှိုင်၏ ခါးသွယ်သွယ်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးတန်ကို စောက်ပတ်ဝနှင့်တွေ့သည်။ ထို့နောက် ဖွံထားစပြုနေပြီ ဖြစ်သော တင်ပါးကို လက်ဝါးနှင့် ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်သည်။ ဒီကောင်မလေး၏ တင်သားများသည် ဒီလပိုင်း အတွင်း အတော်ထွားလာသည်ကို သတိပြုမိသည်။

" အ ဟင့် ဟင့် …. ကိုကလဲ သွင်းမှာ ဖြင့် သွင်းသာ မဟုတ်ဘူး"

စုစုလှိုင် ခဗျာ တင်သားတစ်ဘက် စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်သွားကာ ဖင်ကြီးကို ပို့ကောပေးသည်။ လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်ဝနှင့် တေ့ထားမှုကြောင့် စုစုလှိုင် အကော့တွင် အထဲသို့ ကျွံဝင်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ အနည်းငယ် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ဘေးဘက်ကုန်းပေးထားသဖြင့် လမ်းကြောင်းတည့်နေရာ လီးတန်ကြီးက တဝက်ကျော်ကျော် ဝင်၏။

" အင်း…. နာတယ် … ကို … ဖြည်းဖြည်း"

စောက်ပတ်ထဲ အောင့်သက်သက်ဖြစ်သွား၍ စုစုလှိုင် ခေါင်းလေးငှဲ့ကာ ပြောသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ဝင်သမျှနှင့်ပင် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်သည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>