နေမထွက်တဲ့ နေ့ လမရှိတဲ့ ည အပိုင်း ( ၁ )

နေမထွက်တဲ့ နေ့  လမရှိတဲ့ ည အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

ဘဝဟာ ဘာမှ အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူးလို့ သန်းသန်းစိုး စိတ်ထဲမှာ ထင်မှတ်မိသည်။

ဒီအသက်ဒီအရွယ်ရောက်တဲ့အထိ ဘယ်ယောက်ျားသနာတစ်ယောက်နှင့်မှလည်း တွေ့ဆုံကျွမ်းဝင်ခွင့်မရ အပြင်လူဆိုတာကိုလည်း မိမိသဘောဆန္ဒအလျှောက် တွေ့ချင်တိုင်းတွေ့ခွင့်မရှိဘဲ လှောင်ပိတ်ခံနေရသလို အထီးကျန်ဆန်လွန်းသည့်ဘဝမှာ အသက် ၂၀ တင်းတင်းပြည့်ပြီးဖြစ်သော မိန်းမသားတစ်ယောက်အနေနှင့် အဘယ်မျှ ကိုယ့်ဘဝကိုကိုယ် စက်ဆုပ်ရွံရှာခြင်းဖြစ်မည်လဲ ဆိုတာကို အားလုံးသဘောပေါက်နိုင်ကြလိမ္မည်ဟု ထင်ပါသည်။

သန်းသန်းစိုးက ကြီးဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်မင်းဘုံနှင့်အတူနေသည်။ ကြီးဒေါ်ဟုဆိုသော်လည်း အဘွားအရွယ်လောက်ရှိမည်။ အသက် ၇၀ ကျော်ပြီ။ ခုအချိန်ထိ သန်တုန်းမြန်တုန်း ထန်တုန်းထက်တုန်းပင် ဖြစ်သည်။ စည်းစနစ်အလွန်ကြီးသည်။ စည်းကမ်းကြီးသည်ဆိုတာထက် အစွန်းရောက်လွန်းသည်ဟုပင် ထင်ပါသည်။

ဖခင်ဖက်ကတော်စပ်သော အစ်မအကြီးဆုံးဖြစ်ပြီး အညာသွေးစစ်စစ် ရေမရောသည့် အညာသူမကြီး တစ်ယောက်လည်းဖြစ်ကာ သူမတွင်လည်း သားသမီးသုံးယောက် ရှိသည်။ ထိုသုံးယောက်အနက် သားအကြီးဆုံးမှာ အရေးအခင်းကာလ တောထဲရောက်သွားရာမှ ပြန်မလာနိုင်တော့ဘဲ သတင်းအစအနလည်း မကြားရတော့ချေ။

ဒုတိယနှင့်တတိယက သမီးနှစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သမီးအကြီး ခိုင်နှင်းဝေက တက္ကသိုလ်မှာ ကျုတာတစ်ယောက်ဖြစ်၍ အမေတူသမီးလည်းဖြစ်ကာ အပျိုကြီးစာရင်းဝင်နေပြီ။

သမီးအငယ်မ ခင်သန္တာက အမိုက်မဟု ကင်ပွန်းအတပ်ခံရသူ။ ရှစ်တန်းကျောင်းသူဘဝမှာ အရပ်ထဲက အလုပ်ကြမ်းသမားကောင်လေးတစ်ယောက်နှင့် ခိုးရာလိုက်ပြေးသည်။ ပြန်အခွဲခံလိုက်ရပြီး နောက်တစ်နှစ်အကြာ အိမ်ကကားဒရိုင်ဘာနှင့် ညကြီးမင်းကြီး လွန်လွန်ကျူးကျူးဖြစ်နေကြတာကို အမေဖြစ်သူ ပက်ပင်းမိပြီး အိမ်ပေါ်ကနေ နှင်ချခြင်းခံရသည်။

မေမြို့ရှိအဒေါ်လေးအိမ်ကိုဆင်းသွားသည်။

ဟိုရောက်တော့ ဟိုလူ ဒီလူနှင့်တွဲသလို ဘာလိုလို သတင်းစကားများကြားရပြီး ကျောက်ကုန်သည်တစ်ယောက်နှင့် အကြောင်းပါသည်ဟုလည်း မရေမရာကြားသိရပြန်သေးသည်။ အိမ်နှင့်အဆက်အသွယ် မလုပ်တော့ဘဲ အိမ်ကိုလည်း လုံးဝကို ပြန်လာခြင်းမရှိတော့ချေ။

သန်းသန်းစိုးက ကြီးဒေါ်၏တတိယမြောက် အချစ်ဆုံးမောင်အရင်းဖြစ်သူကမွေးသည်။ မိဘနှစ်ပါးစလုံး နယ်စပ်မှာ အလုပ်သွားလုပ်ရာက ငှက်ဖျားမိပြီးဆုံးပါးသွားကြရာ သူမကပင် ခေါ်ယူမွေးစားပြီး အရွယ်ရောက်သည်အထိ ပြုစုစောင့်ရှောက်လာခဲ့ပါသည်။ သန်းသန်းစိုးဘဝတစ်လျှောက်လုံး ကြီးဒေါ်သာ အမေဖြစ်၍ ကြီးဒေါ်သာ အဖေလည်း ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။

သူ့ကိုချစ်လည်း ချစ်သည်။ အလိုတော့ လုံးဝကို လိုက်ခြင်းမရှိပါ။

ဒါကလည်း သားကြီးနှင့် သမီးထွေးဖြစ်သူတို့ရဲ့စနက်ကြောင့်ပဲဖြစ်မည်။ သားအကြီးက အဖေတူသားမို့ တစ်ဇောက်ကန်းသမား ပြန်မပြောနားမထောင် ထင်ရာဇွတ်လုပ်တတ်သူ ဒါကြောင့်ပဲ မလုပ်သင့်တာလုပ် မပေါင်းသင့်သူတွေနှင့်ပေါင်းပြီး သူမတားနေသည့်ကြားက အိမ်ကနေထွက်သွားခဲ့ရာ ပြန်မလာဇာတ်ကို ခင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သမီးငယ်အမိုက်မကတော့ ဆိုဖွယ်ရာပင်မရှိပြီ။ သူ့ထိုက်နှင့်သူ့ကံ သူ့အရိပ်သူ့နောက်လိုက်မည်သာဖြစ်သည်ဟု သူမခံယူထားလိုက်သည်။

အငယ်ဆုံးဖြစ်သော သမီး( မွေးစားတူမဖြစ်ပေမယ့် သမီးအရင်းလို့သာ သူမသတ်မှတ်ထားသည်။ ) သန်းသန်းစိုးကိုတော့ သူမလုံးဝပင် အမှားမခံတော့ပေ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကျန်းမာရေး ချူချာလှ၍ ပညာရေးဖက်နောက်ကျခဲ့သည်။ ရှစ်တန်းနှစ်လောက်မှာ ပန်းနာရင်ကြပ်ထ၍ ကျောင်းထုတ်ခဲ့ရသည်။ ကိစ္စတော့မရှိချေ။ သူမ ကျွေးထားနိုင်သည်။ အိမ်မှာနေလျှင် အိမ်စည်းကမ်း သူထုတ်ပြန်ထားသည့်စည်းကမ်းကို လိုက်နာဖို့သာလိုသည်။

မလိုအပ်ဘဲ မသွားရ မလာရ အပြင်မထွက်ရ ဆိုတာတွေအပြင် ဘယ်ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့်မှလည်း အပေါင်းအဖက်မလုပ်ရ ဆိုတာကပင် ပါလိုက်သေးသည်။ ဒီမှာတင် သန်းသန်းစိုး အခက်တွေ့ရသည်လို့ ဆိုရတော့မည်။

သူမအသက် ၁၅ နှစ်အရွယ်လောက်ကတည်းက ကျောင်းမှထွက်ပြီး အိမ်အလုပ် ကူလုပ်လိုက် စားလိုက်သောက်လိုက် အိပ်လိုက် ကြီးဒေါ်အနားမှာနေရင်း သူ့ကိုပြုစုလိုက်လုပ်၍ လူကကြီးကောင်ဝင်ကာ သိသိသာသာပင် ခန္ဓာကိုယ် ဖွံ့ဖြိုးထွားကျိုင်းစပြုလာသည်။ အသွေးအသားဟော်မုန်းတွေ စတင်၍ ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ တင်တွေ ရင်တွေ ထွက်ကာ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ချစ်စဖွယ် မြီးကောင်ပေါက်မကလေး တစ်ယောက်အဖြစ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။

မသတ္တဝါဆိုသည်မှာ ဓာတ်ဖိုဓာတ်မ သဘောတရားအရ အချိန်တန်အရွယ်ရောက်လျှင် အဖိုဆိုသည့် ဖိုသတ္တဝါ၏အတွေ့ကို အလိုလို မွတ်သိပ်တောင့်တလာရမည်မှာ ဧကန်မလွဲပင်ဖြစ်ပေသည်။ ဤသဘောသဘာဝကို ဒေါ်မင်းဘုံ သိလျက်နှင့်ပင် မျက်နှာလွဲခဲပစ်လုပ်လိုက်ခြင်းလေလား မပြောတတ်ပါချေ။

သူမကိုယ်တိုင်လည်း အနာမကင်းခဲ့သူပင်ဖြစ်သည်။ ပထမအိမ်ထောင်နှင့် သားပျိုသမီးပျို အရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီးမှ သူ ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ကာ ကွယ်လွန်သွားခဲ့၍ နှစ်နှစ်ခန့်အကြာမှာပင် နောက်ထပ် ပရဆေးကုန်သည်တစ်ယောက်နှင့် ဒုတိယအိမ်ထောင်ကို ထူခဲ့သည်။ သုံးလေးနှစ်ပေါင်းပြီး ကုန်သည်ပီပီ သူမနောက်ကွယ်မှာ ပွေသည်ရှုပ်သည် သတင်းကြား၍ အပြီးအပိုင်လမ်းခွဲကာ ဖြစ်လိုရာဖြစ်ဆိုပြီး စွန့်ပစ်လိုက်သည်။

ယခု အသက်အရွယ်ရောက်သည်အထိ နောက်အိမ်ထောင်လည်း ထပ်မထူ ဖြစ်တော့ပေ။

သူမစိတ်က ပြတ်သည်။ သမီအကြီးမ တက္ကသိုလ်ဆရာမ ခိုင်နှင်းဝေလည်း သူမလိုပင်ဖြစ်သည်ဟု သူမအနေနှင့် တစ်ထစ်ချ ယုံကြည်ပါသည်။ အငယ်ဆုံးသန်းသန်းစိုးကိုလည်း ဒီလိုပင် သင်ကြားထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သားသမီးဆိုတာ အုပ်ထိန်းသူ၏ သဘောအတိုင်းသာလျှင် ဖြစ်ရမည်။ နွားရှေ့ထွန်ကျူးလုပ်လို့တော့ ဘယ်လိုမှ မရ။ သူမ လုံးဝခွင့်မပြုနိုင်ပါ။

ယောက်ျားဆိုလျှင် ဘယ်ယောက်ျားမှမကောင်း။ အရောလည်းမဝင်ရ ။အရောဝင်လျှင် ခံရမည့်သူ တာဝန်သာဖြစ်ပြီး သူမကတော့ လုံးဝပြန်လှည့်ကြည့်မည်မဟုတ် ဟူ၍ ပြတ်ပြတ်သားသားပင် ပြောဆိုထားခဲ့ပြီးသားဖြစ်သည်။

ဒေါ်မင်းဘုံ၏သဘောထားက သည်အတိုင်းသာဖြစ်သည်။

တစ်နေ့တော့ ဒေါ်မင်းဘုံ ဘုရားသွားရာကအပြန်မိုးမိပြီး အိပ်ယာထဲလဲခဲ့သည်။ ပြုစုရမည့်သူ လိုလာသည်။ အစ်မ မမဝေ( ခိုင်နှင်းဝေ )က သူ့ကျောင်းအလုပ်က တစ်ဖက်ဖြစ်နေသည်။ ထမင်းချက်ဒေါ်ထွေးလည်း ချက်ပြုတ်လျှော်ဖွပ်နှင့် မအားနိုင်တာမို့ နယ်မှာနေသည့် ဒေါ်ထွေး၏သမီးအငယ်မတစ်ယောက်ကို အကူထပ်ခေါ်လိုက်ရသည်။

ကြီးကြီးဒေါ်မင်းဘုံက အသက်အရွယ်ရလာပြီဖြစ်၍ တော်ရုံနှင့်နလန်မထူနိုင်ဘဲရှိလေရာ ဆေးခန်းသွားပြီး ဆရာဝန်ပင့်ရ အချိန်မှန်ဆေးထိုး ဆေးတိုက်လုပ်၍ သန်းသန်းစိုးလည်း မအားနိုင်ဘဲဖြစ်နေရသည်။ တစ်ရက်နှစ်ရက်နေတော့ ဒေါ်ထွေးသမီးဖြစ်သူ နယ်ကနေရောက်လာသည်။ သူတို့နှင့်ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သည့် အဒေါ်တစ်ယောက်က လာရောက်ပို့ပေးခြင်းဖြစ်ပြီး ဒေါ်ထွေး၏သမီး အေးအေးမာမှာ သန်းသန်းစိုးနှင့် သက်တူရွယ်တူလည်းဖြစ်နေကြရာ နှစ်ယောက်သား အချိန်တိုကလေးအတွင်းမှာပင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရင်းနှီးခင်မင်သွားကြသည်။

ဒေါ်မင်းဘုံကလည်း ရုပ်ရည်သနားကလေးနှင့် ရိုးရိုးအေးအေးလေးနေတတ်ထိုင်တတ်သော အေးအေးမာကို သဘောကျသွားပြီး သန်းသန်းစိုးနှင့်အတူပင် တစ်ခန်းထဲနေထိုင်ပြီး ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေကြဖို့ ပြောဆိုမှာကြားလိုက်လေသည်။

သူမတို့နှစ်ယောက် အိပ်တော့လည်း တစ်ကုတင်တည်းတွင် ခြင်ထောင်တစ်ခုထဲမှာ အတူအိပ်စက်ကြသည်။ တစ်ရက်နှစ်ရက် အတူနေလာကြတော့ တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်ပိုသိလာသည်။ ရင်းနှီမှု ပိုရလာကြသည်။

သန်းသန်းစိုးမှာ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တစ်ရစ်အချိုးကျ၍ ရင်ကလေးမော့မော့ တင်ကလေးကော့ကော့နှင့်ဖြစ်ကာ ရုပ်ရည်ရူပကာ အထူးပင်ချောမောလှပသူ အပျိုဖြန်းကလေးတစ်ဦးပင် ဖြစ်သည်။

အေးအေးမာကလည်း သူမကဲ့သို့ပင် တစ်တစ်ရစ်ရစ်နှင့် မှိုစို့မျှစ်ပေါက်သဖွယ် ချစ်စရာ အလွန်ကောင်းလှပြီး သူမလောက်အသားမဖြူလှဘဲ တောသူမလေးပီပီ နေလောင်ခံထားရ၍ အသားနည်းနည်းညိုတာလောက်ပဲပြောစရာရှိပေသည်။

နှစ်ယောက်သား ရုတ်တရက်ကြည့်လျှင် ညီအစ်မလို့ တောင် ထင်ရသည်။

တစ်ညတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ မအိပ်ခင် လဲလျှောင်းရင်း စကားပြောဆိုနေကြပြီး အေးအေးမာက သူမဘဝအကြောင်းကို သန်းသန်းစိုးကိုပြောပြသည်။

သူမမှာ ဖခင်ဖြစ်သူမရှိတော့ဘဲ သူမ ငါးနှစ်သမီးအရွယ်ကပင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ကာ အမေရယ် ညီအစ်မနှစ်ယောက်ရယ်သာရှိကြပြီး အစ်မမှာ အိမ်ထောင်ရက်သားကျပြီးဖြစ်၍ အိမ်ခွဲနေကြောင်း သူမက အမေ့အောက်မှ ညီမ ဖြစ်သော သူမအဒေါ်လင်မယားနှင့်အတူ ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းစားသဘောမျိုးနေထိုင်ပြီး အမေကလည်း ငွေမှန်မှန်ပို့ပေးကြောင်း တောသူတောင်သားပီပီ ထင်းခွေရေခပ် စပါးစိုက် ကောက်ရိတ်စသည့် အလုပ်ပင်ပင်ပန်းပန်းများ လုပ်ကိုင်ရကြောင်းများကို ပြောပြနေပါသည်။

"တောမှာနေတာပင်ပန်းပေမယ့် ကျန်းမာတယ်နော် မြို့မှာနေသူတွေကျတော့ အရိပ်အောက်မှာနေရပေမယ့် တောသူတွေလောက် သန်သန်မာမာမရှိကြဘူး လောင်းရိပ်မိနေတဲ့ပန်းတွေလိုဖြစ်နေတယ် "

သန်းသန်းစိုးက သူမခံစားချက်နှင့်ယှဉ်၍ ရင်ဖွင့်လိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ် အမာလည်း မြို့မှာထက် တောမှာ ပိုပျော်တယ် လွတ်လည်းလွတ်လပ်တယ် "

"စိုးလည်း အဲဒီလို သိပ်နေချင်တာပဲ ကြီးမေနဲ့နေရတာလည်း စိတ်တအားကျဉ်းကြပ်တယ် "

ခံစားရသမျှကို မအောင့်နိုင်၍ သန်းသန်းစိုးက ပြောလိုက်သည်။

"တစ်နေ့ အလည်ခေါ်မယ်လေ စိုးစိုးပျော်သလောက်နေပေါ့  "

"အင်း နေမယ် တစ်သက်လုံး အိမ်ထောင်ပဲကျကျ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် …ဒီမှာမနေရ ပြီးရောပဲ ဟင်းဟင်း "

"စိုးမှာ ရည်းစားရော မရှိဘူးလား "

အေးအေးမာက သူမကို စကားအစ်အောက်ပြီး မေးကြည့်လိုက်တော့ …

"ဟင် ဘယ်လိုလုပ်ရှိမှာလဲ ရည်းစားမပြောနဲ့ ဘယ်ယောက်ျားမှတောင် တွေ့ရတာမဟုတ်ဘူး "

"ဗွီဒီယို ထဲမှာ ကြည့်ပေါ့ စိုးရဲ့ အစုံတွေ့ရတာပေါ့ "

ဆိုပြီး ရွာမှာတုန်းက ဗွီဒီယိုရုံမှာ ညဖက်ညဖက် သူတို့ မိန်းမပျိုကလေးတွေ နှစ်ယောက်သုံးယောက်စုပြီး ခိုးခိုးကြည့်ကြသည့်အကြောင်းတွေကို သူမကို ပြောပြသည်။ အင်္ဂလိပ်ကား ဂျပန်ကား အမေရိကန်ကား အကုန်ကြည့်ဖူးကြောင်းကို သူမသွားရည်ယိုအောင် ပြောပြရာ သန်းသန်းစိုး ဂရုတစိုက်ပင် နားထောင်နေပါသည်။

သန်းသန်းစိုး ရင်ခုန်သံကလေးတွေ မြန်လာခဲ့ရသည်။

"စိုး တစ်ခါမှ မကြည့်ဖူးဘူးလား "

"ဟင့်အင်း "

ဆိုပြီး …

"မမဝေ အခန်းမှာတော့ ခွေတွေ အများကြီးပဲ အဲဒါတွေ ရှိချင်လည်း ရှိမှာပဲ  "

သန်းသန်းစိုးက စဉ်းစားရင်းပြောလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားထွေရာလေးပါး စကားပြောကြရင်း သူမက အေးအေးမာအနားကို တိုးကပ်လာပြီး …

"အမာ့မှာကော အတွေ့အကြုံမရှိဘူးလား "

"ဘာအတွေ့အကြုံလဲ စိုးရဲ့"

"ဟိုလေ ရည်းစားထားတဲ့အတွေ့အကြုံ ယောက်ျားနဲ့တွေ့တဲ့အတွေ့အကြုံပြောတာ "

"အင်း ဟင်း ဟင်း  မရှိပါဘူး စိုးစိုးရယ် "

"ဟုတ်ပါ့မလား အမာကဒီလောက်လှတာ တောင့်လည်းတောင့်တယ် "

သန်းသန်းစိုးပြောလိုက်တော့ အေးအေးမာက …

"အံမယ် လူကို မဟုတ်တာပြောလို့ စိုးစိုးက အမာ့ထက်တောင် ပိုလှပါတယ် ပိုလည်းတောင့်တယ် ရင်လေးက မောက်မောက်ကြွကြွကလေး တင်နှစ်ဖက်ကလည်း ပိုထွားပိုကော့ပြီး ကောက်တက်နေတာပဲ ယောက်ျားကြိုက် ဖင်ကလေးပေါ့ ဟင်း  ဟင်း ဟင်း "

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပြောရင်း ရယ်လိုက်မောလိုက်နှင့် အေးအေးမာက သန်းသန်းစိုးဖင်သားလုံးလုံးအိအိကလေးနှစ်ဖက်ကို သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွကလေး ချေနယ်ပေးနေလေသည်။

"အဟိ ယားတယ် အမာရဲ့ "

သန်းသန်းစိုး ကိုယ်လုံးကလေးတွန့်လိန်ကာ ညည်းရင်း ရုန်းမလိုဖယ်မလိုလုပ်ရာကနေ အေးအေးမာ၏ ဖင်သားအိအိကလေးကို ပြန်လည်ကိုင်စမ်းလာသည်။ သူမ၏ရင်သားဖြိုးအိအိကလေး နှစ်မြွှာကိုလည်း အသာထိကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"အမာ့နို့ကလေးတွေက လုံးအိနေတာပဲနော် ကိုင်လို့ကောင်းတယ် "

"ကောင်းရင် ကိုင်လေ ဒီမှာ "

ဆိုပြီး အေးအေးမာက သူမကိုယ်ပေါ်က တီရှပ်အင်္ကျီကလေးကို အသာလှန်၍ ဘရာစီယာအောက်က နို့နှစ်လုံးကို လှစ်၍ပြလိုက်သည်။ သန်းသန်းစိုးလည်း သူမဘရာစီယာအောက်ကနေ၍ နို့နှစ်လုံးကို လက်လျှို၍ ကိုင်စမ်းကြည့်နေပါသည်။

အေးအေးမာလက်ကလေးကလည်း သန်းသန်းစိုး၏ရင်သားအုံအိအိကလေးနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လို့လာသည်။ ယားကျိကျိနှင့် ခံရတာတစ်မျိုးပဲဟူ၍ သန်းသန်းစိုး စိတ်ထဲကနေတွေးလိုက်မိ၏။

"ကိုင်ကြည့်မယ်နော် စိုး "

"အင်း ဟင်း "

အေးအေးမာက အပြင်ပန်းကြည့်တော့သာ ရိုးရိုးအေးအေးကလေးပေမယ့် ဏှာနည်းနည်းထန်သည်။ အတွေ့အကြုံရှိပုံလည်း ရပါသည်။ ကိုင်မယ်နော် ဟုပြောရုံရှိသေးသည်။ သူမလက်တစ်ဖက်က သန်းသန်းစိုး၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို အကျီၤအောက်ကနေ လက်လျိုပြီး ဆုပ်ညှစ်ဖျစ်နယ်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။ နို့သီးခေါင်းကလေးနှစ်ခုကို ပွတ်လှိမ့်၍ ကစားပေးလိုက်သည်။

သန်းသန်းစိုးကော့တက်သွားသည်။ ကိုယ်လုံးကလေးအနောက်ဖက်ကို လန်ပြီး ဒူးကလေးတစ်ဖက်ပါ ထောင်၍သွားလေရာ သူမဝတ်ထားသော ထမီတိုနံ့နံ့ကလေးကပါ ပေါင်အလယ်လောက်အထိ လန်၍တက်သွားရလေသည်။ ညအိပ်ချိန်မို့ အတွင်းခံပင် ဝတ်မထားဘဲရှိလေရာ သူမပေါင်ခွဆုံရှိ အင်္ဂါဇပ်ကလေးဆီမှ အမွှေးအမြှင်အဖုတ်ကလေးတစ်စွန်းတစ်စကိုပါ တွေ့မြင်နေရပြီဖြစ်သည်။

အေးအေးမာက သူမနဘးမှာ ဘေးချင်းယှဉ်လျက်သား ကပ်၍ လှဲအိပ်ချလိုက်ပါသည်။ သန်းသန်းစိုး၏နှုတ်ခမ်းငုံကလေးကိုပင် စုပ်ဆွဲ၍ပေးလိုက်ပါသည်။

"စိုး အမာ့အတွေ့အကြုံတွေပြောပြရင် နားထောင်မှာလား "

"အင်း ပြောပြလေ နားထောင်မှာပေါ့ ဘာလဲ ဇာတ်လမ်းတွေ အများကြီးရှိတယ်မဟုတ်လား စိုးသိပါတယ်နော် ဟင့်ဟင့် "

သူမအသံကလေးကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တုန်ယင်နေသလို ထင်ရပေသည်။ အေးအေးမာက သူမကို အပေါ်စီးကနေမိုး၍ ကြည့်လိုက်ရင်း လေသံတိုးတိုးကလေးနှင့် …

"ရှိတော့ရှိတယ် အများကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး စိုးရယ် နောက်နေ့တွေပြောပြမယ်လေ စိုးနဲ့ အမြဲတစ်အိပ်ယာထဲအိပ်ရမှာပဲ ဥစ္စာ "

"ဟင်း ဈေးကလည်း ကိုင်လိုက်တာ "

"စိုး အမာ့ကို အထင်မသေးရဘူးနော် "

"မသေးပါဘူး ကြီးတယ်ရှင့် ကြီးတယ် အထင်ကြီးလို့ကို ဆရာတောင် တင်ထားရဦးမှာ "

"မီးလင်းနေတယ် စိုး …အမာတို့ မီးပိတ်ထားလိုက်ရင်ကောင်းမယ်နော် "

"ဟုတ်တယ် ပိတ်ထားလိုက် ပြီးရင် စိုးကိုလာဖက်ထားဦး နော် အမာ "

အမာ … အေးအေးမာက အခန်းမီးခလုတ်ကလေးကို လက်နှင့် အသာလှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းတစ်ခုလုံး မှောင်အတိကျသွားလေပြီ။

အခန်းငယ်ကလေးထဲမှာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံနှင့်အတူ သန်းသန်းစိုးနှင့်အေးအေးမာတို့နှစ်ယောက်၏ ရင်ခုန်သံတွေကသာ တဒုန်းဒုန်းဆူညံနေသလို ထင်ရလေတော့၏။

အေးအေးမာ၏လက်နှစ်ဖက်က သန်းသန်းစိုး၏ကိုယ်လုံးကလေးကို တင်းနေအောင်ပင် ဖက်ထားလိုက်ပါသည်။သူမတို့နှစ်ဦး၏ရင်သားဆိုင်ချင်းက ထိကပ်နေမိကြသည်။ အေးအေးမာ သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီလေးကို ရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်သည်အထိ ပင့်လှန်တင်လိုက်ရာက သန်းသန်းစိုးလက်ကလေးတစ်ဖက်ကို အသာဆွဲယူပြီး သူ့ရင်သားများပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည်။

"ကိုင်လို့ ကောင်းလားဟင် စိုး"

ဟုလည်း အသံတိုးတိုးကလေးဖြင့် မေးလိုက်ရာ သန်းသန်းစိုးက …

"အင်း ကောင်းတယ် နူးညံ့ပြီး အသားကလေးအိတင်းနေတာပဲ "

"နို့သီးခေါင်းကလေးတွေကစားပေး စိုးရဲ့ အရမ်းခံလို့ကောင်းတယ် ယားကျိယားကျိနဲ့ ဟင်းဟင်း "

"အင်း ဒီ ဒီလိုလား "

"ဟုတ်တယ် အမာပြပေးမယ် စိုးလည်း အင်္ကျီလှန်တင်လိုက်လေ "

"မလှန်ဘူး ချွတ်ပေးမယ်လေ "

"ရတယ် စိုးရဲ့ အင်္ကျီမချွတ်နဲ့ ဘရာစီယာပဲချွတ် အမာ ကူချွတ်ပေးမယ် "

အေးအေးမာလက်များက သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီပါးကလေးကို အသာလှန်ကာ ဘရာစီယာချိတ်ကလေးကို ကျောနောက်ကနေ လက်လျှို၍ ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ နို့အုံနှစ်လုံးစလုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖျစ်နယ်၍ ကိုင်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းချင်း ခလုတ်တိုက်ကာ ထိတွေ့ပေးလိုက်သည်။

"ယားယားတယ် ဟဲ့ အမာရယ် "

"ပိုယားပြီး ပိုရွလာအောင်လုပ်ပေးမယ် လာစမ်း "

ဆိုပြီး အေးအေးမာ အဆင့်တစ်ဆင့်ချင်းတက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းကလေးကို မိနစ်အတော်ကြာသည်အထိ ဖိကပ်နမ်းစုပ်၍နေလိုက်ရာက သန်းသန်းစိုးကိုယ်ပေါ်သို့ ဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားကားလေးလုပ်ပေးလိုက်ရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားကိုတိုးဝင်၍ ထမီအပေါ်ကနေပင် အဖုတ်ချင်းပွတ်တိုက်မိအောင် လူးကာလွန့်ကာ လှုပ်ရှားနေလိုက်ပါတော့သည်။

"အ အ အမာရယ် ဟင့်ဟင့်  ဟင့် ကျွတ် ကျွတ် "

သန်းသန်းစိုးညည်းသံကလေးကသာ အခန်းကလေးထဲမှာ အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်နေပါသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မှောင်နှင့်မည်းမည်းကြီးထဲမှာ ထွန့်လူးလှုပ်ရှားရင်း အင်္ကျီတွေ ဖယိုဖရဲဖြစ်လို့သွားသည်။ ဘရာစီယာတွေ ပြုတ်ထွက်သွားသည်။ ထမီတွေ ကိုယ်ပေါ်ကနေ လျှောကျွတ်ကျသွားခဲ့ရလေသည်။

အေးအေးမာ လူချင်းအနည်းငယ်ခွာလိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲသို့ သန်းသန်းစိုးလက်ကလေးတစ်ဖက်ကို ဆွဲယူ၍ ထည့်လိုက်ကာ သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်ကလည်း သန်းသန်းစိုးပေါင်ခွကြားထဲကို မြွေတစ်ကောင်လို လျှောတိုးဝင်ရောက်လို့ သွားရလေတော့သည်။

"အို အမာ ဘာ ဘာလုပ် …အို  အို ခိခိ အင့်  အိ ယား ယားတယ်ကွယ် "

သန်းသန်းစိုး အသံကလေး တိမ်ဝင်လို့သွားရသည်။ သူမသတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ ခါးကလေးကို အဆက်မပြတ်ပင် ကော့ထိုးပေးနေမိလေသည်။ အကိုင်ကျွမ်းပုံရသော အေးအေးမာ၏ လက်ချောင်းကလေးများက သူမ၏ဆီခုံမို့မို့ကလေးအထက်က အမွှေးအမြှင်အုံကလေးကို ဆွဲဆုပ်ကုပ်ဖွကစားလိုက်ရင်း တင်းတင်းစေ့ကပ်နေလျှက်ရှိသော အကွဲကြောင်းကလေးထိပ်မှ ရသာဖူးခေါ်အစိကလေးကို လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်၍ ပွတ်သပ်လှိမ့်ချေပေးနေပေပြီ။

တစ်ခါမျှပင် မခံစားဖူးခဲ့သော အရသာမို့ သန်းသန်းစိုး အထိအတွေ့အောက်မှာ အရူးအမူးပင် မျောပါသွားခဲ့မိလေသည်။ သူမ ဘယ်အခြေဆိုက်နေပြီလဲ ဆိုတာကို သူမစောက်ပတ်ကလေးဆီမှ မပြတ်ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်ကလေးများ၏ပမာဏကို ကြည့်၍ အေးအေးမာအနေနှင့် ခန့်မှန်းတွက်ဆမိနေပေသည်။

သန်းသန်းစိုး မိနစ်အတော်ကြာမျှ လေထဲလွင့်မျောနေသလိုခံစားရင်း သူမလက်တစ်ဖက်ကလည်း ယောင်ယမ်း၍ အေးအေးမာဖင်သားများကို ဆုပ်နယ်ကိုင်လိုက် ပေါင်ကြားထဲရှိ အမွှေးအမြှင်အဖုတ်ကလေး ဝန်းရံနေလျှက်ရှိသော သူမ၏အင်္ဂါဇပ် ခေါ် စောက်ပတ်ကလေးအား ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ကာ နှိုက်ကိုင်နေလိုက်ဖြင့် အေးအေးမာကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် အတွေ့ရေယဉ်ကြောမှာ ထူးဆန်းလွန်းသည့်ရသာရုံအား မလွန်ဆန်သာဘဲ ရာဂရမ္မက်ချဉ်ခြင်းတပ်ပြီး စောက်ပတ်မှာ စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် ဣန္ဒြေကလေးသော်မှ မဆည်နိုင်အောင် ရွပိုးထလျှက်ရှိနေလေတော့၏။

"ဟင်း ဟင်း ပွတ် ပွတ်ပေး … စိုးစိုးရယ် … အမာ အမာ သိပ်ကောင်းနေပြီ … အား …အ  ပွတ် စောက် စောက်ပတ်ကိုပွတ်ပေး "

"အမာ ဟင်း အင့် တော် တော် ပြီ  … မောတယ်ဟာ … ဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေလဲ မသိပါဘူး … အနေရခက်လိုက်တာနော် "

"အမာတို့နှစ်ယောက် နမ်းရအောင်လေ …ခုနကလို နှုတ်ခမ်းစုပ်ပေး "

"ဟင့် စုပ်ချင်ဘူး … အဲ့ဒီလို စုပ်ရတာ တအားမောတာပဲ "

"အဲဒါ စိတ်ထလို့ ဖြစ်တာ အဲဒီ ဏှာစိတ်ထလာရင် ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ လိုးချင်လာရော … သူတို့လိုးတာ ခံချင်လာတာလို့ ပြောတာ  … သိလား … စိုးရဲ့ "

"ဟင့်အင်း စိုးမသိဘူး … ယောက်ျား ဘယ်လို လိုးရတာလဲဟင် အမာ … အမာ ခံ ခံဖူးလား …ခုနကပြောပြမယ်ဆို "

"ခံဖူးတာပေါ့ ရွာမှာ အဒေါ်အိမ်မှာနေတော့ အဒေါ့်ယောက်ျား အမာ့ဦးလေးက အမာ့ကို နေ့တိုင်းလိုးတယ် အဒေါ်လည်းသိတယ် …"

"သူ ဘယ် ဘယ်လို …လိုး  လိုးတာလဲ …အဒေါ်က အမာတို့ကို ဘာမှမပြောဘူးလား စိတ်မဆိုးဘူးလား ဟင် …အမာ "

"ပထမတော့ ဆိုးတာပေါ့ ဒါပေမယ့် သူကယောက်ျားကို ကြောက်ရတော့ နောက် မပြောတော့ပါဘူး ဒီအတိုင်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကြည့်နေရတာပေါ့ …ဦးလေးဟာကြီး သူ့လီးကြီးက နည်းတာမဟုတ်ဘူး စိုးစိုးရဲ့ တစ်ခါတစ်ခါလိုးရင် လူကို ကော့ပျံနေရတာပဲ "

"အသည်းယားလိုက်တာ အမာရယ် နင် ဘယ်အချိန်ကတည်းက ဖြစ်တာလဲ ဟယ် "

"အင်း တစ်နှစ်နီးပါး လောက်ရှိပြီလား မသိဘူး အမာလည်း အိပ်ကြပြီဆိုတာနဲ့ သူ့ဟာမကိုင်ရ မနေနိုင်တော့ဘူး သူ့လီးကြီးကို အမာစုပ်ပေးရတယ် အမာ့ကိုရောဒေါ်လေးကိုပါ သူက ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး စောက်ပတ်ကို စုပ်ပေးယက်ပေးတယ် ခုနောက်ပိုင်းတော့ ဒေါ်လေးလည်း ရိုးလာလို့ထင်တယ် တစ်ခါတစ်လေ သုံးယောက်အတူတူပဲ ခြင်ထောင်ထဲမှာ အိပ်ကြတာပဲ "

"အမယ်လေး အမာရယ် လာပါ ဒီနားကို စိုးကို ဒီအထဲမှာ ပွတ် ပွတ်ပေးစမ်းပါဦး ဟီး ချမ်းသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ကြက်သီးတောင် ထနေပြီ တစ်မျိုးကြီးပဲ အမာရယ် "

သန်းသန်းစိုး အမာ့စကားနားထောင်ရင်း မကြားဖူးတာတွေကိုလည်းကြားနေရသဖြင့် စိတ်မထိန်းနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာရလေတော့သည်။ အမာ့လက်ကို သူမပေါင်ကြားထဲအတင်းထည့်ခိုင်း ပွတ်ခိုင်းနေသည်။ အစိကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ပေး နှူးဆွပေးလိုက်ရာ သန်းသန်းစိုးတစ်ယောက် ကော့ပျံလာရပြန်လေသည်။

အေးအေးမာ မီးဖွင့်ကြည့်ချင်စိတ်ကို မနည်းကြီး ကြိုးစားမျိုသိပ်ထားလိုက်ရလေသည်။

"စိုးစိုး အမာ မှုတ်ပေးရမလားဟင် "

"ဘာမှုတ် မှာလဲ"

"ဘာဂျာမှုတ်တာကို ပြောတာ …စိုးစောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့ယက် အစိကလေးကိုလည်းစုပ် အဲဒီလိုလုပ်ရတာကို ပြောတာပေါ့"

"မလုပ်နဲ့ နောက်မှလုပ်ချင်လုပ် စိုး တော်တော်မောနေပြီ အမာ့ကိုရော စိုး ပွတ်ပေးရဦးမလား "

"လောလောဆယ်တော့ ပွတ်ပေးပေါ့ …ဒါ …မိန်းမချင်းလုပ်တာလို့ခေါ်တယ် ယောက်ျားမရှိတဲ့သူတွေ အပျိုကြီးတွေ တချို့အချင်းချင်း ဒီလိုပဲ လုပ်ပြီး စိတ်ဖြေကြရတာပေါ့ ဘာအန္တရာယ်မှ မရှိဘူး စိုးလည်း ဘာမှတွေးမကြောက်နဲ့ နော် ယောက်ျားနဲ့ လိုးသလို ဗိုက်လည်း မကြီးဘူး စိုးရဲ့ "

"အမာရော တစ်ခါမှ  ဗိုက်မကြီးဘူးလား ဟင် မသိလို့ မေးတာနော် "

"ရတယ် မေး …အမာက မကြီးဘူး ဆေးကဒ်တွေ အများကြီးပဲ ဝယ်သောက်တယ်လေ ဦးလေးဝယ်ပေးတာပေါ့ "

သန်းသန်းစိုး သိချင်စိတ်ကို မမျိုသိပ်နိုင်ဘဲ တစ်ခွန်းတော့ မေးမိပါသည်။

"အမာ ကောင်းလား ဟင် အဲဒီလို လုပ်တာ "

အေးအေးမာက ဟင်းကနဲ တစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး သန်းသန်းစိုးကိုယ်ကလေးကို လက်နှင့်အသာပုတ်ကာဖြင့် …

"စိုးစိုးရယ် ရိုးလိုက်တာနော် …ကောင်းလို့ ခံတာပေါ့ မိန်းမတွေ ဒုက္ခအကြီးအကျယ်ခံပြီး ကလေးမွေးရမယ်မှန်းသိရက်နဲ့ အလိုးခံနေကြတာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူးလား "

"ဟင့်အင်း သိပါဘူး "

"အဲဒါ ကောင်းလို့ပဲပေါ့ အလိုးခံရတဲ့အရသာဟာ ကောင်းလွန်လွန်းလို့ တခြားဘယ်အရသာနဲ့မှ မလဲနိုင်အောင် ကောင်းတာ ကဲ သိပြီ မဟုတ်လား "

"အင်း ဟင်း ဟင်း … စိုးတော့ ခု အမာပြောပြမှပဲ …သိရတာ ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

သန်းသန်းစိုး အရှက်ပြေလေးရယ်လိုက်ရာက အေးအေးမာကိုယ်လုံးကလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ပွေ့ဖက်၍ ကုတင်ပေါ်မှာ ဘယ်လူးညာလှိမ့်လုပ်နေပါလေသည်။ သူမ၏ပေါင်ခွကြားရှိ အင်္ဂါဇပ်ကလေးဆီမှာလည်း စိုစိစိ ချွဲကျိကျိနှင့် အနေရခက်လွန်းလှသည်။ တစ်ခုခု လိုနေတာပဲ ဖြစ်ရမည်။

အမာပြောသလို ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့လီးကို လိုအပ်နေလို့ပဲလား ဟူ၍ စဉ်းစားရင်း ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ ဇောချွေးများပင်ပျံ၍လာသလို မခံချိမခံသာဖြစ်နေရလေတော့သည်။

"စိုး အမာတို့ မီးပြန်ဖွင့်ရင်ကောင်းမလား ဟင် "

"ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ အမှောင်ထဲမှာ ကောင်းသားပဲ အမာရယ် "

"အော် သူကဖြင့်  ရှက်နေရပြန်ပြီ ဒီကလေးတော့ … ဟင်း မီးဖွင့် မှ တစ်ယောက်ဥစ္စာတစ်ယောက် မြင်ရ တွေ့ရ မှာပေါ့လို့ … ဘာလဲ အမာ့ကို မကြည့်ရဲလို့လား ဟင် … ပြောလေ စိုး "

"ရှက် …ရှက်တယ် အမာရယ် "

"မရှက်ပါနဲ့ အမာတို့ မိန်းမသားချင်းပဲဟာ ယောက်ျားတွေနဲ့ လိုးရင်လည်း ဒီလိုပဲ ချွတ်ပေးရတာပဲလေ "

"အမာ ဦးနဲ့ …ဟို …နေတော့ရော …ဒီလိုချွတ်ရလား "

"အိုး ချွတ်တာပေါ့ စိုးကလည်း ဖင်တစ်ခုလုံး ပြောင်နေအောင်ကို ချွတ်ပြီး လိုးရတာ သူလည်း ချွတ်တာပဲ ဒေါ်လေးလည်း အမာတို့လိုပဲ ချွတ်တာပဲ …ဒေါ်လေးဟာကြီးဆိုရင် အမွှေးတွေအများကြီး … အမွှေးသန်လိုက်တာမှ တောအုပ်ကြီးကျနေတာပဲ ဟင်း ဟင်း … ဒေါ်လေးအမွှေးတွေကို အမာလက်တစ်ဖက်နဲ့ သပ်တင်ပြီးမှ သူ့စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးလို့ရတယ် သိလား ဟီ ဟိ "

"အယ် တကယ် …အမာ သူ့ ဟို …စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးတာပေါ့ ဟုတ်လား "

"အင်း ဟုတ်တယ် ဘာလဲ စိုးမယုံလို့လား …မယုံရင်လက်တွေ့လုပ်ပြမယ် "

ဆိုပြီး အမာက သန်းသန်းစိုးပေါင်ခွကြားထဲကို ဝမ်းလျားထိုးမှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက သူမ၏ စောက်ပတ်အုံ ဖောင်းအိအိကလေးကို ပါးစပ်နှင့် ပြွတ်ကနဲ လှမ်းစုပ်၍ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ အစိထိပ်ဖူးကလေးကို လျှာကလေးနှင့်တဆတ်ဆတ် တို့လိုက်ထိလိုက် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် ယက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။

သန်းသန်းစိုး တုန်ကနဲဖြစ်သွားပြီး အမာ့ခေါင်းလေးကို ယောင်ယမ်း၍ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲဖိထားလိုက်မိပါသည်။ သူမရင်ထဲမှာလည်း တလှပ်လှပ်နှင့် အသည်း အေးကနဲ အေးကနဲနေအောင် ဖြစ်သွားရလေသည်။

အေးအေးမာလက်တစ်ဖက်က အခန်းမီးကို ဖျောက်ကနဲလှမ်းဖွင့်လိုက်ပါသည်။

မီးလင်းသွားတော့ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်ကာနေသော တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ယောက် ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။ သန်းသန်းစိုးလည်း နှစ်ယောက်တည်းလည်းဖြစ် မိန်းမသားအချင်းချင်းလည်းဖြစ်နေတာမို့ သူမ ထင်သလောက်တော့ ရှက်ကြောက်စိုးရွံ့ခြင်းမဖြစ်မိတော့ပါ။

သန်းသန်းစိုး အသေအချာကြည့်နိုင်အောင်ဆိုပြီး အမာက သူမကိုယ်ကလေးကို ခပ်ကော့ကော့ကလေးလုပ်ပြီး ဟိုဖက်ဒီဖက်လှည့်ပတ် ဖြဲပြလုပ်နေပေသည်။

သူမနို့အုံ အိအိနှစ်ဖက်မှာ တင်းပြီးကြွနေသည်။ဖင်သားနှစ်ဖက်က လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းကားအိအိကလေးဖြစ်လျှက် ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်ကလေးမှာတော့ အရွယ်ရောက်ပြီး မိန်းမပျိုကလေးတစ်ယောက်ပီပီ စောက်မွှေးများအုံ့ဆိုင်း၍ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကလေးဖြစ်ကာနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။

သန်းသန်းစိုး၏လက်တစ်ဖက်က အမာ့အဖုတ်ကလေးကို အသာကိုင်စမ်းလိုက်သည်။ သူမ၏အစိကလေးမှာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းရဲ့ထိပ်တည့်တည့်တွင် ပြူးုပြူးကလေးဖြစ်နေပေသည်။ အစိပြူးတူူတူးကလေးကို ထိကိုင်လိုက်ရာ …

"ဟင့် မကိုင်နဲ့ "

ဆိုပြီး အမာက …

"အမာ စိုးစောက်ပတ်ကို ကြည့်ဦးမယ် အားရအောင် မကြည့်ရသေးဘူး  မှုတ်လို့လည်းမဝသေးဘူး စိုးစိုးပေါင်ကားပြီး ပြပေးနော် "

"အမာ ကြည့်ချင် ကြည့်လေ "

သန်းသန်းစိုး နည်းနည်းရဲတင်းလာပြီး အေးအေးမာအရှေ့မှာ သူမစောက်ပတ်ကလေးကို ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲ၍ ခပ်ဟဟကလေး လုပ်ပြလိုက်လေသည်။

အေးအေးမာ ခုနကပုံစံအတိုင်း သူမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ရောက်၍ စောက်ပတ်ကလေးကို ကိုင်ကြည့် ဖြဲဟကြည့်နေသည်။ သန်းသန်းစိုးမရိုးမရွကလေးပင် ဖြစ်လာရလေသည်။

"ဟင်း လက်ကြီးနဲ့ မထိုးထည့်လိုက်နဲ့နော် အမာ ဟင်းဟင်း "

"ဟင့်အင်း မထိုးပါဘူး ခရမ်းသီးကြီးနဲ့ လိုးပေးမှာ အမေချက်ဖို့ ဈေးထဲကဝယ်လာတာတွေ့တယ် ကိုင်းခရမ်းသီးအကြီးကြီးပဲ "

"ဟင့်ဟင့် သေသွားမှာပေါ့လို့ အဖုတ်ကလေးပါ ပြဲကုန်လိမ့်မယ် "

"လီးတကယ်ကြီးရင် ခရမ်းသီးတောင်မမီပါဘူး တချို့သူတွေဆို မြင်းလီးကြီးလောက်ရှိတယ်တဲ့ "

"ကြီးရင် ကောင်းလား အမာ  "

"ဒါတော့ ခံဖူးရင် သိလာမှာပေါ့ စိုးရဲ့ ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

"ပွတ်ပေးစမ်းပါ အမာရယ် စိုး ယားကျိကျိဖြစ်နေပြီ"

အေးအေးမာ ပွတ်ပေးသည်။ ပွတ်ရုံသာမဟုတ်ဘဲ ကျကျနနကြီးပင် ပါးစပ်နှင့်စုပ်ယက်ကာ မှုတ်ပေးသည်။ ဘာဂျာအရသာကို သန်းသန်းစိုးတစ်ယောက် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ သိရှိခံစားလိုက်ရပါတော့သည်။

..................................................................

သုံးလေးရက်ခန့် ကြာပြီးနောက် …

အေးအေးမာ၏အသင်အပြကောင်းမှုဖြင့် သန်းသန်းစိုးတစ်ယောက် အတတ်ကောင်းတွေ အတော်ကလေးတတ်ပြီး အေးအေးမာနှင့် ညဖက်ညဖက် အိပ်ယာထဲမှာ ကလူကျီစယ်ရသည့်အဖြစ်ကို သာယာရကောင်းမှန်း သိလာခဲ့ရလေပြီ။

နှစ်ယောက်သား ညစဉ်လိုလို ပွတ်ကြကိုင်ကြသည်။ နမ်းကြစုပ်ကြနှင့် ရင်ခုန်စရာတွေ ဖွေရှာကြသည်။

ကြီးကြီးဒေါ်မင်းဘုံက  ကျန်းမာရေးပြန်ကောင်းလာသည်ဆိုပေမယ့် အားနည်းနေသေး၍ အားရှိအောင်ဆိုပြီး ကြက်သားဆန်ပြုတ်နှင့် စွပ်ပြုတ်တွေ စီစဉ်ပေးရသည်။ အားဆေးတွေလည်း မပြတ်အောင် တိုက်ကျွေး နေရသေးသည်။ နှစ်ယောက်သား လူမမာကို အရင်ကလောက် အချိန်ုပြည့် ပြုစုမနေရတော့တာမို့ အားလပ်ချိန်ကလေးတွေပိုရလာသည်။

အေးအေးမာ၏မိခင် ဒေါ်ထွေးနေထိုင်သော အနောက်ဖက်ဆောင်ကိုသွားပြီး စကားစမြည်ပြောဆိုကြသည်။ ဒေါ်ထွေးမှာ အသက်ငါးဆယ်ဝန်းကျင်ခန့်ဖြစ်ပြီး သမီးချောလေးအေးအေးမာ၏မိခင်ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ငယ်စဉ်ကရုပ်ရည်အတော်အတန် ချောမောလှပခဲ့မည်ဆိုတာ ယုံမှားဖွယ်ရာ မရှိပါချေ။

အသားအနည်းငယ်ညိုပြီး ကိုယ်လုံးတောင့်တင်းကာ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားနှင့် လုံးကြီးပေါက်လှ ဆွဲဆောင်မှုရှိသော အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်လေသည်။ တစ်သက်တာ ဆင်းရဲပင်ပန်းစွာ ရုန်းကန်အသက်မွေးခဲ့ရ၍သာ နည်းနည်းအရွယ်ကျသလိုထင်ရပေမယ့် သန်းသန်းစိုးမျက်စိထဲတွင်မတော့ သူမမှာ ပင်ကိုယ်အလှများစွာ ကျန်ရှိနေသေးသည်လို့ မှတ်ချက်ချမိပါသည်။

ဒေါ်ထွေးမှာ စိတ်ရင်းလည်းကောင်းမွန်ဖြူစင်ပြီး သန်းသန်းစိုးအပေါ် အမြဲတစေ လိုက်လိုက်လျောလျော ဆက်ဆံတတ်သူဖြစ်ကာ  သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်မှာလည်း  ညီအစ်မတွေလိုပင် ပွင့်လင်းစွာ ဆက်ဆံကြတာကို သူမတွေ့ရသည်။

သန်းသန်းစိုးတို့နှစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှာ ဗွီဒီယိုဇာတ်ကားတွေ ထိုင်ကြည့်ရင်း နှစ်ယောက်သား ခေါင်းချင်းဆိုင်၍ စကားတွတ်ထိုးပြောဆိုကာ  ယောက်ျားသနာတွေအကြောင်း ဏှာထဖွယ်ရာကလေးတွေကို အေးအေးမာက သူမကို ရှာကြံပြောပြနေတတ်သည်။ သူမ ပြောသမျှ အကြောင်းအရာတွေကလည်း သန်းသန်းစိုး တစ်ခါမှပင် ကြားဖူးနားဝမရှိသည့် ညစ်တီးညစ်ပတ် ပုံတိုပတ်စကလေးများသာဖြစ်၍ သန်းသန်းစိုးအဖို့ အသစ်အဆန်းတွေချည်း ဖြစ်လို့နေလေသည်။

သန်းသန်းစိုးတစ်ယောက် အေးအေးမာဆီကနေပြီး လိင်မှုဗေဒနှင့်စပ်လျဉ်း၍ သင်ခန်းစာတွေ အများကြီး လေ့လာသင်ယူခဲ့ရပါသည်။

ဒီလိုနှင့်တစ်နေ့ …

ကြီးကြီးကို ဆေးတိုက်ပြီး သန်းသန်းစိုးအခန်းထဲကထွက်လာတော့ အေးအေးမာ သူမကိုလက်တို့ပြီး လာခေါ်တာနှင့် သူမနောက်ကို လိုက်ပါလာခဲ့သည်။

"တိတ်တိတ်နေ အသံမထွက်နဲ့နော် "

သူမကပြောလိုက်ရာ သန်းသန်းစိုးလည်း ဘုမသိဘမသိနှင့်ပင် သူမနောက်ကို လိုက်လာပြီး အမာ့မိခင် ဒေါ်ထွေးနေထိုင်သည့် ( အိမ်နှင့်တစ်ဆက်တည်း ဆောက်လုပ်ထားသော ) အနောက်ဆောင်ဖက်ကို ရောက်လာခဲ့ကြပါသည်။

နေ့ခင်းကြောင်တောင်ပင်ဖြစ်၍ အခန်းတံခါးကို အသာစေ့ထားတာကိုတွေ့ရကာ နှစ်ယောက်သား ခပ်ဟဟကလေးဖြစ်နေသော တံခါးနှစ်ချပ်အကြားကနေ အခန်းထဲကို အသာပင် ချောင်းမြောင်း ကြည့်လိုက်ကြပါသည်။

အခန်းထဲမှာတော့ အေးအေးမာ၏မိခင်ဒေါ်ထွေးတစ်ယောက် အသက်ခပ်ကြီးကြီး ယောက်ျားကြီး တစ်ယောက်နှင့် ထွေးလားလုံးလားဖြစ်နေကြတာတွေ့လိုက်ရသည်။

ယောက်ျားကြီးမှာ အိမ်မှ ကြီးကြီးဒေါ်မင်းဘုံ၏ ကားဒရိုင်ဘာတစ်ဖြစ်လဲ မာလီလည်းဟုတ် ဒရဝမ်လို့လည်း ပြောလို့ရသည့် ဦးရှမ်းကြီးဆိုသူပင် ဖြစ်ပါသည်။

သူက အိမ်မှ လိုအပ်သည့် တောက်တိုမယ်ရအလုပ်ကိစ္စမှန်သမျှ အစစအားကိုးအားထားပြုရသော ဒေါ်မင်းဘုံ၏လူယုံကြီးလည်းဖြစ်သည်။ အပြင်သွားစရာ လိုအပ်လာလျှင် သူ့ကိုပဲ အားကိုးရသည်။ သူကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပို့ပေးသည်။

ယခင်က ဒေါ်မင်းဘုံ၏မိသားစုတွေ သွားစရာလာစရာရှိသည့်အခါ ကားမောင်းပို့ရသည့် အလုပ်တစ်ခုတည်း ကိုသာ လုပ်ကိုင်ခဲ့သူ ဖြစ်သော်လည်း ယခု ဒေါ်မင်းဘုံအသက်အရွယ်ကြီးလာပြီး ( သမီးကြီးခိုင်နှင်းဝေကို ကျောင်းပို့ရသည်ကလွဲ၍ ) ကားမောင်းဖို့ သိပ်မလိုအပ်တော့၍ အိမ်ကခြံဝင်းထဲမှာပင် အရိပ်ရသစ်ပင်ပန်းမာလ် စိုက်ပျိုးရင်း နေ့တဓူဝ ပေါင်းသင်ရေလောင်းအလုပ်များဖြင့် အေးအေးလူလူ အချိန်ဖြုန်းနေသူတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပေသည်။

သူနှင့်ဒေါ်ထွေးမှာ အနေနီးစပ်သူတွေမို့ ယခုလို ကိစ္စမျိုးဖြစ်မည်ဆိုလျှင်လည်း ဖြစ်လောက်ပါပေသည်။ သိပ်တော့ အံ့သြလောက်စရာမရှိဟု သန်းသန်းစိုးယူဆမိသည်။ ကိုယ်တိုင်လည်း စာနာနားလည်တတ်လာပြီမို့ သန်းသန်းစိုး ယခုလို အတွေးပေါက်မိခြင်းဖြစ်သည်။

အေးအေးမာကို အကဲခတ်ကြည့်တော့လည်း အမေဖြစ်သူနှင့်ဦးရှမ်းကြီး လုပ်နေကြတာကိုသာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်ရှုနေပြီး အခြား ဘာမှလည်း စိတ်အနှောင့်အယှက် တစ်စုံတစ်ရာ ရှိနေပုံမရပါချေ။

ဒေါ်ထွေးနှင့်ဦးရှမ်းကြီး ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက အဝတ်ဗလာကျင်းနေပြီး နှစ်ယောက်သား ပူးကပ်လူးလွန့်၍ လှုပ်ရှားနေကြတာကို တွေ့ရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ထံမှ အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံတွေကို ကြားနေရသည်။

အေးအေးမာ မျက်လုံးများအရောင်တလက်လက်တောက်ပြောင်လာပြီး သန်းသန်းစိုးလက်ကလေးတစ်ဖက်ကို အသာဆွဲကိုင်၍ …

"ကောင်းခန်းတော့ ရောက်လာပြီ "

ဟု တိုးတိုးကလေး ဆိုလိုက်သည်။

သန်းသန်းစိုးလည်း ဟနေသောအပေါက်ကလေးမှတဆင့် အသာကုန်း၍ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဦးရှမ်းကြီးမှာ ဒေါ်ထွေးကိုယ်ပေါ်မှာ ဖိထပ်ကာ မှောက်အိပ်လျက်သားရှိနေရာက သူ့ဖင်ကိုတကြွကြွလုပ်၍ ဒေါ်ထွေးအပေါ်ကနေ သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး တစ်စုံတစ်ရာကို ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ သွင်းလျှက်ရှိနေတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရပေသည်။

ဦးရှမ်းကြီးက ဒေါ်ထွေးစောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးကိုသွင်းပြီး အားပါးတရလိုးပေးနေခြင်းဖြစ်မည်ဟူ၍တော့ သန်းသန်းစိုးတစ်ယောက် တပ်အပ်သေချာပင် ပြောနိုင်သွားသည်။

အမာ့ နားနားကို အသာကပ်ပြီး …

"အမာ …စိုးလည်း ကောင်းကောင်း မမြင်ရဘူး "

"ဟဲ့ မြင်မတဲ့လား ဟိုဖက်လှည့်ပြီး လိုးနေတဲ့ဥစ္စာ သူတို့ ဒီဖက်ကိုပြန်လှည့်လာတော့မှ လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်းတွေ့ရမှာပေါ့ စိုးရဲ့ …ဟင်း အမေကလဲနော် လင်မယူဘူးသာဆိုတယ် ဦးရှမ်းဆိုတဲ့လူကို ခံနေလိုက်တာများ ကော့ပြီးတော့ကို နေတော့တာပဲ ဟင်း ဟင်း …"

"အို အမာကလဲ အမာခံရင်လည်း အဲလို ကော့ပေးရမှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား "

"အင်း … ဒါတော့ ဒါပေါ့ စိုးစိုးရယ် ဟွန်း အဖြစ်သည်းလွန်းလို့ စပ်မြင်ကပ်လို့ကို ပြောနေတာ "

"ဟယ် …အမာ နင် …အမေ့ကို ဒီလို မပြောရဘူးလေ ကောင်မလေးတော့ လား ဟွန်း "

သန်းသန်းစိုး မချင့်မရဲကလေးပြောရင်း အေးအေးမာ၏ပေါင်တွင်းကြောလေးတစ်ဖက်ကို လက်နှင့် ဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ အေးအေးမာလည်း ဒီတော့မှသာ သူမပါးစပ်ကို လက်ကလေးနှင့်ပိတ်၍ တခွိခွိနှင့်ရယ်နေလိုက်ပါတော့သည်။

အချက်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် အပေါ်စီးကနေ ကပ်ဖိ၍ ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ဆောင့်ချလိုက်ရင်း အတန်ကြာတော့ အောက်မှနေသော ဒေါ်ထွေးလည်း ကော့ပျံ၍ကြွတက်လာကာ တဟင်းဟင်းနှင့် ဦးရှမ်းကျောပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကုပ်ခြစ် ဖက်တွယ်လာခဲ့ပြီး အောက်ကနေ သူမ၏ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်ကနေကြွမြောက်ကာ ပင့်၍ပင့်၍ အဆက်မပြတ် ကော့မြှောက်ညှောင့်တင် ပစ်လိုက်တာတွေ့ရပြီး နှစ်ယောက်သား ခေတ္တငြိမ်ကျသွားရလေသည်။

သန်းသန်းစိုးနှင့်အမာလည်း သူတို့အတွဲကို ချောင်းကြည့်နေရာက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေမိကြပြီဖြစ်လေသည်။

ဦးရှမ်းက ဒေါ်ထွေးကိုယ်ပေါ်ကနေ အသာထလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲချလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးရှမ်း၏လီးက တော်တော်ကြီးပင် ရှည်လမျောကြီးဖြစ်ကာ အောက်ငိုက်ကျနေလျှက် ပေါင်လယ်လောက်အထိတောင် ရောက်နေသလိုထင်ရပေသည်။ အရှည် ၈ လက်မ ၉ လက်မလောက်တောင် ရှိလေမလား မပြောတတ်ပါချေ။

ကြီးလည်း အတော်ကြီးပြီး လက်တစ်ဆုပ်စာမက တစ်ကိုင်သာသာလောက်ရှိမည်ဟု နှစ်ယောက်သား ခန့်မှန်း လိုက်မိကြပေသည်။

"သူ့ …သူ့ လီး ကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး "

သန်းသန်းစိုး ကျောချမ်းဟန်ဖြင့် ပုခုံးနှစ်ဖက်တွန့်ကာပြောလိုက်တော့ အေးအေးမာလည်း သူမဖက်ကို လှည့်ကြည့်၍ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရင်း …

"ဟုတ်တယ် စိုး အမာလည်း ဒီလောက်ကြီး ဒီလောက်ရှည်တဲ့လီး မတွေ့ဖူးဘူး …အမေမို့လို့ ခံနိုင်တာ အသံတောင် တစ်စက်ကလေးမှ မထွက်ဘူး အံ့ရောပဲ "

အေးအေးမာက ပြောလိုက်လေသည်။

နှစ်ယောက်သားဆက်ကြည့်နေချိန်မှာ ဒေါ်ထွေးက သူမပေါင်ကြားထဲမှာပေကျံနေသည်များကို ထမီတစ်ထည်နှင့် အသေအချာ လိုက်လံပွတ်သပ်သုတ်သင်နေလိုက်ပြီးမှ ဦးရှမ်းကြီးအနားကို အသာအယာ တိုးကပ်သွားကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်ရောက်လှဲလျောင်းလိုက်ပါသည်။

သူမလက်တစ်ဖက်ကလည်း ဦးရှမ်းကြီးလီးချောင်းမည်းမည်းကြီးရှိရာကို သွားရောက်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့လီးကြီးပြန်တောင်မတ်လာအောင် နယ်ပေးဆွပေးနေတာကို တွေ့လိုက်ရပြန်ပါသည်။

"ဟော သူတို့ နောက်တစ်ချီ လိုးကြဦးမယ်နဲ့ တူတယ် "

"အမာ ဘယ်လို သိနေတာလဲ "

"အမေက သူ့လီးကို အသေအချာကိုင်ပြီး ဆွပေးနေတာ မတွေ့ဘူးလား လီးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ စုပ်တောင်စုပ်ပေးဦးမလားမသိဘူး ဟော …ကြည့် … စိုးစိုး … ဟို …ဟိုမှာ "

အမာလက်နှင့်ညွှန်ပြရာကို သေသေချာချာကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်ထွေးက သူမပြောသလိုပင် ဦးရှမ်းကြီးခြေရင်းဖက်ဆီ လျှောထိုးဝင်ရောက်သွားပြီး ပေါင်ခွဆုံကြားထဲက သူ့လီးကြီးအား သူမပါးစပ်ဖြင့် လိုက်လံစုပ်ယက်ပေးနေသည့်အဖြစ်ကို ကောင်းစွာ မြင်တွေ့လိုက်ရလေပြီ။

ဒေါ်ထွေးနှင့်ဦးရှမ်းက ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်လိုဖြစ်နေသည်။ သူမငေးကြည့်နေခိုက်မှာပင် ဒေါ်ထွေးက ဦးရှမ်း၏ကိုယ်ပေါ်ကို ခွစီးကာ တက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဦးရှမ်းမျက်နှာပေါ်မှာ သူမ၏ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်နှင့် အပေါ်စီးကနေ ဖိကပ်ပစ်လိုက်တာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သန်းသန်းစိုး ရုတ်တရက် လန့်သွားမိသည်။ ဒေါ်ထွေးတစ်ယောက် သူ့ထက်အသက်အရွယ်ကြီးသည့် ဦးရှမ်းကို ယခုလို စောက်ပတ်နှင့်မျက်နှာအား ဖိကပ်ပစ်လိုက်ခြင်းမှာ ယုတ်ညံ့လွန်းပြီး အလုပ်သင့်မလုပ်ထိုက်သည့် ကိစ္စမျိုးလို့ပဲ ထင်မြင်ယူဆမိပေသည်။

"ဒေါ်ထွေးတော့ ငရဲကြီးတော့မှာပဲ "

မနေနိုင်ဘဲ အသံထွက်သွားမိတော့ အမာက …

"ငရဲ ဟုတ်လား ဘာငရဲလဲ အဲဒါ ပညာ လို့ခေါ်တယ် တစ်ယောက်ကလီးကို ပါစပ်နဲ့ထည့်ငုံပြီး စုပ်ပေးရင်း အောက်ကတစ်ယောက်က အပေါ်ကမိန်းမရဲ့စောက်ပတ်ကို တစ်ပြိုင်တည်း လျှာနဲ့ထိုးယက်ပေးကြရတာ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်ပဲ … အဲဒါ အဓိကပဲ ဒီလိုလုပ်ပေးမှ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမသုခရပြီး နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ကောင်းပြီး စိတ်ကျေနပ်ရမှာ "

"အဲဒီလိုလား စိုးမှမသိတာ အမာပြောပြမှပေါ့ "

"ဟွန်း နေရာတကာ အမာ့ကိုချည်း အားကိုးနေတယ် ကြည့် ကြည့် မျက်စိထဲစွဲနေအောင်ကြည့်ထားလိုက် မသိတာရှိရင် အမေ့ကို သွားမေးကြည့် ဒေါ်ဒေါ်ကျွန်မကို လိုးနည်းပေါင်းစုံသင်ပေးပါဦးလို့ ပြော … ကြားလား စိုး ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

"အင်း ဟုတ်တယ် ဒေါ်ဒေါ့်ဆီမှာ ပညာကုန် သင်ထားမှရတော့မယ် နို့မို့ဆို အဒေါ့်သမီးစားလို့ ကျွန်မဟာလေး ကုန်ရော့မယ် ခိခိ ခိ"

သန်းသန်းစိုးကလည်း သူမကို ပြန်ပြီး နောက်ပြောင်ကျီစယ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား တခိခိကြိတ်ရယ်နေမိကြလေသည်။

သန်းသန်းစိုး၏ကုန်းထားသော ဖင်ကလေးကို အေးအေးမာပွတ်သပ်ကိုင်ရင်း သူမထမီကိုအောက်ကနေ ပင့်လှန်၍ တင်လိုက်ပေသည်။ ထမီအောက်ကို လျှိုဝင်ကာ သူမ၏စောက်ပတ်ကို အေးအေးမာ ပါးစပ်နှင့် တပြွတ်ပြွတ်နေအောင် စုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါသည်။

အမာ့စုပ်ချက်က ချက်ကောင်းကို ထိထိမိမိရှိသွားပြီး သန်းသန်းစိုး ဒူးနှစ်ဖက်ညွှတ်ကာ ခွေယိုင်လဲကျမတတ်ပင် ဖြစ်လို့သွားရရှာသည်။

သန်းသန်းစိုး အမာ့ခေါင်းကလေးကို လက်နှင့် ဖိကိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကွတတကြီးလုပ်ထားလိုက်ရသည်။ သူမထမီလည်း ပြေလျော့ကျလုလုပင်ဖြစ်နေပြီး ထမီအထက်ဆင်စတစ်ဖက်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဆွဲကိုင်ထားလိုက်ရပါသေးသည်။

"နေ နေပါဦး အမာရယ် ဒီမှာ ကောင်း  ကောင်း ကြည့် ပါရစေဦး "

အေးအေးမာကိုလည်း ဘယ်လိုမှ ပြောလို့ဆိုလို့ ရမှာမဟုတ်မှန်း သူမသိနေသည်။ အခန်းထဲမှ လှုပ်ရှားမှု မြင်ကွင်းကို လက်လွတ်သွားမှာစိုး၍ အံကလေးကြိတ်ကာ အားတင်းပြီး အပေါက်ကလေးထဲကနေ ကုန်းရုန်း၍ချောင်းကြည့်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် သူမကိုယ်လုံးကလေး ကတုန်ကယင်ဖြစ်ဖြစ်သွားရပေသည်။

အေးအေးမာက သူမဖီလင်တက်နေပြီဆိုတာသိ၍ အခွင့်ကောင်းကို လက်မလွတ်စတမ်းအသုံးချပြီး သူမထမီအောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလက်ကလေးနှင့်ပွတ်၍ စောက်စိကလေးအား လှုပ်ဆွကစားပေးသည်။ ပါးစပ်နှင့်လည်း စုပ်ပေးယက်ပေးသည်။ စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကို သူ့လက်ခလယ်ကလေးတစ်ချောင်း ထည့်သွင်းပြီး ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့် အဆက်မပြတ်ထိုးမွှေ၍ ဆောင့်ပေးလိုက်လေရာ သန်းသန်းစိုး သည်းမခံနိုင်လောက်အောင် ရောဂါတက်လာရလေပြီ။

သူမလက်က အမာ့ခေါင်းကို ကိုင်ထားရာက ရုတ်တရက်လက်လွှတ်ပြီး ကိုယ်ခန္ဓာလဲပြိုမကျအောင်ဆိုပြီး သူမအရှေ့မှ တံခါးဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်တင်းတင်းဆုပ်ကာ အားပြုထိန်းကိုင်ထားလိုက်ရလေသည်။ အေးအေးမာလည်း သူမ၏ စောက်ပတ်ကို မပြတ်ထိုးမွှေဆောင့်ပေးနေပြန်တာမို့ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ယိမ်းယိုင်တုန်ခါပြီး ခါးဝတ်ထမီပါ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တစ်ကွင်းလုံးကျွတ်ပုံကျသည့်အဆင့်ကို ရောက်ရှိခဲ့ရလေတော့၏။

သန်းသန်းစိုး ပုံပျက်ပန်းပျက်ပင် ဖြစ်လို့သွားရလေသည်။ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ထမီလည်းမရှိတော့ပြီ။ လူတစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း တဆတ်ဆတ် ဆန့်ငင်ထွန့်လူးလာရပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရည်များကို တဖြစ်ဖြစ်နှင့်ပန်းညှစ်ထုတ်လိုက်မိပါသည်။ အေးအေးမာက သူမအရည်တွေ ကုန်စင်အောင် ယက်ပေးနေပြန်ပါသည်။

"တော်ပြီ အမာရယ် ကြာရင် စိုးသေရလိမ့်မယ် "

သန်းသန်းစိုးက အေးအေးမာကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲထူလိုက်ရာက ပြောပြီး နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းပွေ့ဖက် ထားလိုက်ကြသည်။ အခန်းထဲကို ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်းခန်းရောက်ရှိနေလေပြီ။ ဒေါ်ထွေးကို ကုတင်စောင်းမှာနေရာချရင်း ဦးရှမ်းက သူ၏လီးကြီးကို ဒေါ်ထွေးစောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ကာ တစ်ချက်ချင်း မှန်မှန်ကြီး ဆောင့်လိုးချလျှက်ရှိတာကို နှစ်ယောက်သားတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

ဒီတစ်ခါတော့ မြင်ကွင်းကရှင်းလွန်းနေသဖြင့် မကြည့်ချင်မမြင်ချင်မှအဆုံး ဆိုသလိုပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။ ဦးရှမ်းကြီးမှာ အသက်အရွယ်အားဖြင့် ဒေါ်ထွေးထက် လေးငါးနှစ်ကြီးသူဖြစ်ပေမယ့် လိုးအားဆောင့်အား တော်တော်ကောင်းလှပြီး အကြာကြီးလည်း ထိန်းလိုးပေးနိုင်သည်ကို သတိပြုမိကြသည်။

သူ့လီးကြီး ဒေါ်ထွေးစောက်ပတ်ထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်ကိုကြည့်ရသည်ကပင် သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာကြီးဖြစ်ကာ လီးကြီးကို တပ်မက်စိတ်နှင့် နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စကားပင် မပြောနိုင်ကြဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာငေးကြည့်ရင်း တံတွေးကိုသာ အကြိမ်ကြိမ်မျိုချနေမိကြလေသည်။

သန်းသန်းစိုးအနေနှင့်မူ ဒီလိုလက်တွေ့ကျကျ ဖိုနှင့်မလိုးဆောင့်မှုကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် မြင်တွေ့ခွင့်ရခြင်းဖြစ်၍ သူတို့ပြီးဆုံးသည်အထိ စိတ်ဝင်တစားကြည့်ချင်သေးသည်။ သို့ရာတွင် အေးအေးမာအနေခက်မှာကိုလည်း တစ်ဖက်က စိုးရိမ်မိသေးတာမို့ သူမကို အသာလက်ကုတ်ပြီး …

"အမာ အခန်းထဲသွားစို့ … စိုး မနေတတ်တော့ဘူး အမာနဲ့အတူနေချင်ပြီ "

ဆိုပြီး ပြောလိုက်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီနှင့်ထမီကိုပြင်ဝတ်ကာ သူမလက်ကို မရမကဆွဲ၍ အိပ်ခန်းဖက်ကို ပြန်လာခဲ့ကြပါသည်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ထုံးစံအတိုင်း ပွတ်ကြကိုင်ကြသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ထူးခြားတာက အမာ့စောက်ပတ်ကို သန်းသန်းစိုးတစ်ယောက် သူမသဘောဆန္ဒအလျှောက် စိတ်လိုလက်ရ သူမပါးစပ်နှင့် စုပ်ကာယက်ကာဖြင့် အပြတ်ကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

သန်းသန်းစိုး အမှုတ်ကောင်းတာနှင့် အေးအေးမာလည်း လေးချီလောက် ကိစ္စပြီးသွားရလေသည်။

သန်းသန်းစိုးအလှည့်မှာလည်း အေးအေးမာတစ်ယောက် အပီအပြင်ကြမ်းပေးလိုက်သည်။ ( အကျယ်ကိုတော့ လိင်တူဆက်ဆံဖူးသော အမျိုးသမီးများအသိပင် ဖြစ်၍ ဤနေရာတွင် မလင်းလိုတော့ပြီ။ စာရေးသူ။ )

သန်းသန်းစိုး ဘယ်နှစ်ချီလောက်ပြီးသလဲ ဆိုတာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပင် မမှတ်မိတော့ဘဲ ဖြစ်သွားရသည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံး မလှုပ်နိုင်အောင် နုံးချိသွားရသည်အထိပင်။

.......................................................................

ရက်သတ္တတစ်ပတ်လောက် ကြာမြင့်လို့ သွားသည်။

ကြီးကြီးဒေါ်မင်းဘုံလည်း ကျန်းမာရေး အတန်အသင့်ကောင်းမွန်လာပြီး နဂိုအခြေအနေနီးပါးပြန်ဖြစ်လာသည်။ သမီးကြီးမမဝေက တက္ကသိုလ်ပထမလပတ်စာမေးပွဲများပြီး၍ ကျောင်းရက်ရှည်ပိတ်ထားစဉ်အတွင်း ဆရာမများချည်းသက်သက်စုပြီး အထက်မြန်မာပြည် ဘုရားဖူးထွက်ကြရာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မင်းဘုံကိုပါ စိတ်ပြေလက်ပျောက်ဆိုပြီး သူမတို့နှင့်အတူ ခရီးထွက်ရာမှာ အပါခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။

သန်းသန်းစိုးတို့ကို အိမ်စောင့်အဖြစ်ထားခဲ့ပြီး စားသောက်စရိတ်တွေကိုပါ သူမကို ထုတ်ပေးသွားခဲ့ပါသည်။

တစ်ညမှာတော့ … အေးအေးမာနှင့်သန်းသန်းစိုးတို့နှစ်ယောက် မမဝေအခန်းမှာသွားရောက်မွှေနှောက်ရာမှ သူမတို့ထင်မှတ်ထားသည့်အတိုင်း ဆရာမအပျိုကြီး၏အခန်းထဲရှိ အဝတ်ဘီရိုဟောင်းတစ်လုံး၏ အံဝှက်ကလေးအတွင်းမှ အပြာခွေတော်တော်များများတွေ့ရှိလိုက်ရပြီး သူမတို့အခန်းထဲ ယူဆောင်၍ နှစ်ယောက်သား အားပါးတရပင် ထိုင်ကြည့်နေကြလေသည်။

သန်းသန်းစိုးအဖို့ ရေငတ်တုန်းရေတွင်းထဲ ကျခဲ့ရသလိုပင် …။

အမေရိကန်ကား တရုတ် ဂျပန် ကိုးရီးယားစုံနေအောင် ကြည့်ကြရသည်။ ရမ္မက်အကြွကြီးကြွပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လည်း မငြီးငွေ့စတမ်းပင် အဖုတ်ချင်းစိမ်ပြီး ပွတ်လိုက်ကြသေးသည်။

ည ၁၁ နာရီလောက်ကျတော့ သန်းသန်းစိုး မောမောပန်းပန်းနှင့် နှစ်ခြိုက်စွာပင် အိပ်မောကျသွားခဲ့ပါသည်။

ထိုအချိန်မှာ …

အေးအေးမာတစ်ယောက် အကြံအစည်တစ်ခုရှိသူပီပီ သန်းသန်းစိုး အိပ်ပျော်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းရယူပြီး အိပ်ခန်းလေးထဲကနေ တိတ်တိတ်ကလေး ထထွက်လာခဲ့ပါသည်။

အိမ်အနောက်ဖက်ရှိ သံပန်းတံခါးကို အသံမကြားအောင်ဆွဲဖွင့်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူ အခန်းကိုဖြတ်ကျော်၍ ပန်းခြံထဲကို အသာချွတ်နင်း၍ လျှောက်ဆင်းလာခဲ့သည်။

ပန်းပင်ရေပေးရာမှာသုံးသည့် ရေမော်တာဆင်ထားရာနေရာသို့ အရောက်တွင် ရှေ့ဆက်မသွားတော့ဘဲ သူမ၏လက်ဝဲဖက်ကို ချိုးကွေ့လိုက်ပြီး အလုပ်ရုံတစ်ခုကဲ့သို့ ဆောက်လုပ်ထားသော အဆောက်အဦကလေး တစ်ခုဆီသို့ ဦးတည် လျှောက်ဝင်လာခဲ့လေသည်။

စေ့ထားသောတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အထဲကိုဝင်လိုက်သည်ဆိုရင်ပဲ …

"အမာ လား …ရောက်လာပြီလား "

ခပ်အုပ်အုပ်မေးလိုက်သော ယောက်ျားအသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရပြီး သူမကလည်း  …

"အင်း …ရောက်ပြီ ဦး ဘယ်မှာလဲ "

ခပ်တိုးတိုးကလေး အသံပေးလိုက်ရာ အမှောင်ထုထဲကနေပြီး လူရိပ်တစ်ခုထွက်ပေါ်လာပြီး သူမလက်တစ်ဖက်ကို အသာပင် လှမ်းဆွဲကာ အထဲကိုခေါ်သွင်းလိုက်လေသည်။

အခန်းက မကျဉ်းမကျယ် အနေတော်ကလေးပင်ဖြစ်သည်။ သူက အိပ်စင်အဖြစ်ပြင်ဆင်ထားသော အခန်းထောင့်တစ်နေရာရှိ ကွပ်ပျစ်ကလေးတစ်ခုဆီ သူမကိုခေါ်လာခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်ပင် ကွပ်ပျစ်ကလေးပေါ်မှာ ယှဉ်တွဲထိုင်လိုက်ကြပါသည်။

"မီးထွန်း လိုက် ရမလား "

"ဟင့်အင်း လူ သိကုန်မှာပေါ့ "

"အမှောင်မှာဆိုတော့ ဘာမှ မြင်ရတွေ့ရမှာမဟုတ်ဘူး ဟဲဟဲ "

"သူ နေ့လည်က အကုန်မြင်ပြီးသားပဲမဟုတ်လား အဟင်း ဒီလောက်ကြည့်ရ တော်ရောပေါ့ "

"အင်း အင်း ဒါဆိုလည်း …အနားတိုး ဒီဖက်ကို လာ "

ဆိုပြီး သူမကိုယ်ကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ကာဖြင့် …

"အို့ အို …ဟင့် ဟင့် …မ ကြမ်းနဲ့ နော် ဦးကို ကြောက်တယ် ဟင်း "

"ဘာဖြစ် လို့ …"

"… … လို့ "

"ဘာ ရယ် … "

"ကြီး လို့ …ကြောက်တာ ဟင့် ဟင့် ဟင့် ကြားလား ဟွင်း …"

လူကြီးက တဟင်းဟင်းနှင့် အသံမျှင်းမျှင်းလုပ်ပြီး ရယ်သည်။ ပြီးနောက်မှာတော့ …

အသံဗလံတွေက တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်သွားသည်။ စကားသံတွေအစား ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ် နမ်းစုပ်နေသံနှင့်အတူ အဝတ်အစားများ ချွတ်ယူနေသံများကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

"အင့် အိ အလာ့ လား အို ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် "

အေးအေးမာ၏ စုပ်သပ်ညည်းတွားသံကလေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ သူမအနေနှင့် ကာမခလုတ်ကလေးကို ရုတ်တရက်အဖွင့်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားဟန်တူပေသည်။ ကော့ပျံထွန့်လူးနေဟန်ဖြင့် သူမကိုယ်ကလေး တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်ဖြစ်နေသံများကို အတိုင်းသားကြားရပေသည်။

ဦးရှမ်းကြီး အေးအေးမာကို အပီကိုင်နေပြီ။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>