မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၂ )
ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
သီဟ တယောက် အာရတော့မည်ဆိုတာကို သိသည်။ အဓိပ္ပါယ် ရှိရှိအာဖို့ကို သူဖတ်ခဲ့ဖူးသည့် တိတ်တခိုးထဲ မှ ဇာတ်လမ်းတွေ အမြန် စဉ်းစား လိုက်ရသည်။ တိတ်တခိုး က စာရေးဆရာတွေ ရေးတာ အတော်များများ သူဖတ် ထားခဲ့ဘူးသည်။ စီမံချက်မရှိသည့် အချိန်များ ဆိုလျှင် တပ်မတော်ထောက်လှမ်းရေး ဌာနချူပ် မှ သူ့ရုံးခန်းထဲတွင်၊ အင်တာနက်ထဲ လျှောက်ဝင်ကာ အတွေးပင်လယ်၊ အချစ်တက္ကသိုလ်၊ တိတ်တခိုး စသည့် ဆိုက်တွေက အောစာတွေ လိုက်ဖတ်လေ့ရှိသည်။ သူ့ဖိတ်အကောင့်တွေနှင့် ရီဂျစ်စတာလုပ်ထားခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် ယခု အာရမည့် ဇာတ်လမ်းမှာ သားအဖ ဇာတ်လမ်း ဆိုတော့ တိတ်တခိုးက ဇာတ်လမ်းတွေထဲက တခုခု ယူရမည်၊ တိတ်တခိုးစာရေးသူတွေထဲက မြသာတို့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်တို့ ကာမလူဆိုး တို့ ဇာတ်လမ်းတွေ ထဲက ရောသမမွှေပြီး ဇာတ်လမ်းတခု ထွင်ကာ ပြောရမည်ဟု စိတ်ထဲတွင် အမြန်ဆင်လိုက်သည်။
"ဒီလိုကွာ၊သူ က သူ့အမေဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ငါ့ကို သနားပြီး အမြဲတမ်း အနီးကပ် နေပြုစုတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါက ဝါသနာက မသေးတော့ စော်တွေ ခေါ်ခေါ်ပြီး ဗြင်းတယ်၊ တချို့ ဆိုရင် သူ့အရွယ်လောက်ကလေး တွေ၊ အဲဒါ မျိုးဆိုရင် သူက စိတ်ကောက်တယ်၊ ငါက ပြန်ချော့ရတယ်၊ နောက် သူက အမြဲပွတ်သီးပွတ်သတ်နေတာ၊ နောက်တော့ အိမ်ထဲမှာ တယောက် နဲ့ တယောက် ပွတ်သီးပွတ်သတ်နေတာ အသားကျလာတယ်၊ သူက ငါ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်တာတို့၊ သူ ဖင်ကို ငါ့လီးနဲ့ ပွတ်နေတာကတော့ အတော်ကြာသွားပြီ။
အခု တခေါက် ခရီးထွက်မယ် ဆိုတော့ ငါ့စော် တွေကို မခေါ်နဲ့ တဲ့ သူလိုက်ခဲ့မလို့တဲ့ ဆိုတော့၊ ငါက ဒီခရီးစဉ်မှာ တခုခု ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာ သိနေပြီလေ၊ နောက်ပြီး မင်းသတင်းကြားထားရတာကလည်း မင်းတို့ မောင်နှမ ဖြစ်နေကြတယ်ဆိုတော့ ၊ ငါ့အတွက်လည်း အိုးပန်း ဖြစ်လို့ အကောင်းဆုံး ခရီးစဉ်ပဲ လို့ တွေးလိုက်မိ လို့ သူ့ကို ခေါ်လာခဲ့တာပဲ"
"အား မိုက်တာပဲ၊ အေးလေ မင်းကိစ္စ အရေးတကြီးမရှိဘူး ဆိုရင် ဒီမှာ အေးဆေးနားနေလေ ပြီးတော့မှ ကြိုက်တဲ့ နေ့ပြန်ပေါ့"
"အာ မဖြစ်သေးဘူး ငါ့မှာ တခြား ကိစ္စရှိသေးတယ် ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ အမြန်ဆုံး ပြန်မှ ဖြစ်မှာ"
"အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း မနက်ဖြန်ပြန်လို့ ရအောင် စီစဉ်ပေးမယ်လေ"
ထိုညနေခင်းက အပြင်ညာတို့ ပြင်ဆင်တည်ခင်းဧည့်ခံသော ညနေစာကို စားသောက်ကြပြီး မနက်ဖြန် စောစော ထွက်ကြမည်ဟု ပြောကာ ကိုယ့်အိပ်ခန်းကိုယ်ပြန်လာခဲ့ကြတော့သည်။
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ မာလာက ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးကို ဝတ်လိုက်ပြီး သီဟ ကလည်း သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ထားထားပေးသည့် ဖဲသားညဝတ်အင်္ကျီ ကို ဝတ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ စောင်ခြုံရင်းက မာလာ့ကို သီဟက ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေသော ကင်မရာ များ ရှိမည်ဆိုသည်ကို သိသဖြင့်လည်း အိပ်ခါနီး နူတ်ဆက် အနမ်း အနေဖြင့် မာလာ့ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
အပေါ်ယံမှာ နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည့် ပုံစံလုပ်လိုက်သော်လည်း မာလာ့ လျှာကလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် သီဟ မှာ စုပ်လိုက်မိလေသည်။ သီဟ လီးကြီးမှာလည်း ဆေးမြစ်စိမ် အရက်တို့ကြောင့် မာတောင်နေပြီး မာလာ့ ဘိုက်ကလေးကို ထောက်မိနေလေသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ တကယ်လုပ်စရာ မလိုတော့တာမို့ စိတ်ကို ထိန်းချူပ်ကာ ဂွတ်နိုက်ဟု ပြောရင်း အိပ်လိုက်ကြတော့သည်။
........................................................................................................................................
မနက်စောစော သူတို့ နိုးလာကြပြီး တော့ မနက်စာ စားပြီးသည်နှင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လာခေါ်သော အစောင့်များနှင့် အတူ ကျွန်းပေါ် မှ တံတား ဂျက်တီလေး တခုဆီ သွားကြတော့ ဇိမ်ခံသင်္ဘော အလတ်စား လေးတစီးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူတို့ ကုန်းပတ်ပေါ် ရောက်တော့ အပြင်ညာ က စီးကြိုနေလေသည်။ သူ နှင့် အမရာ တို့ မှာ လည်း ပြန်လိုက်ကြမည် ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောပေါ်တွင် အပြင်ညာ့လူများ လေးငါးခြောက်ယောက်ခန့် ပါလာသည်ကို သတိထားမိလေသည်။
သင်္ဘောလေး မှာ ကျွန်းကို မမြင်ရနိုင်လောက်အောင် ဝေးကွာသွားသော အချိန်တွင် သူတို့ ၏ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းမှာ သူတို့ ပဲ ရှိတော့သည်။ ပတ်လည်မြင်ကွင်းမှာ ပင်လယ်ရေပြင်သာ ရှိတော့သည်။ အမရာ နှင့် မာလာတို့ မှာ ဘီကီနီ တွေဝတ်ကာ နေပူခံလိုးရှင်းများ လိမ်းပြီး သဘေ်ာကုန်းပတ်ပေါ် တွင် နေပူဆာလှုံနေကြလေသည်။
အပြင်ညာ နှင့် သီဟ တို့ မှာ အရက်သောက်ရင်းက ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းပြောနေကြလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အပြင်ညာ့ တပည့်တယောက်က ဝင်လာပြီး အပြင်ညာ့ကို နားနား ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး တခုခု ပြောလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အပြင်ညာ့ မျက်လုံးများက သီဟဘက်ကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်လုံးလွဲ လိုက်သည်ကို သတိထားမိသည်။ သီဟ မှာ တခုခု တော့ ထူးပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ပြီး မာလာ့ အတွက် စိုးရိမ် သွားလေသည်။ သီဟ မှာ ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်ကာ ဘာလုပ်ရမလဲ အကြံထုတ်လိုက်သည်။ အပြင်ညာ့ လက်ထဲတွင် ပစ္စတို တလက်ရောက်နေလေပြီ။
"ခွေးမသား မလှုပ်နဲ့ အဲဒီ နေရာမှာ ပဲ ရပ်နေစမ်း၊ အခု ငါ့ကွန်တက် တယောက်ကို အနောက်က ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးတွေ လိုက်နေပြီတဲ့၊ မင်းဘယ်သူလဲ"
"ဒိုင်း"
သေနပ်သံ က တခါးဝမှ ထွက်လာပြီး အပြင်ညာ နောက်လှန်ပြီး ကျသွားသည်။ သီဟက စားပွဲ နောက်ဖက်သို့ ဒိုက်ထိုးကာ အကာအကွယ်ယူလိုက်သည်။ အပြင်ညာ့ အနောက်မှ ဘော်ဒီဂတ်က တံခါးပေါက်ကို ရမ်းသမ်းပြီး လှမ်းပြစ်တော့ မိန်းခလေးတယောက် အော်သံကြားလိုက်ရသည်။ တံခါးပေါက်မှ လည်း ပြန်ပြစ်သံတဒိုင်းဒိုင်း ကြားရပြီး ဘော်ဒီဂတ် ကိုယ်လုံးကြီး အနောက်ဘက် ဆိုဖာပေါ် ပြုတ်ကျသွားသံကြားလိုက်ရသည်။ သီဟ အကွယ်က အသာချောင်းကြည့်တော့ သေနပ်ကိုင်ထားတဲ့ မာလာ၊ သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း သွေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ စိုးရိမ်သွားသည်။
"သမီး ဘယ်ထိသွားလဲ"
"မထိဘူး ဒက်၊ အမရာ့ကိုယ်က သွေးတွေ"
သီဟ ထကြည့်လိုက်တော့ အမရာ့တုံးလုံးလဲနေပြီး သွေးတွေ ဗလပွဖြင့်၊ သီဟ အပြင်ညာ့ဘော်ဒီဂတ်ဆီသို့ ပြေးသွားပြီး လက်ထဲက အမ်ဆစ်စတင်း ကို ဆွဲယူသလိုက်သည်။ ထိုအချိန် အခန်းဝ ရောက်လာသည့် အပြင်ညာ့လူ နှစ်ယောက်က သူတို့ သေနပ်များ ဖြင့် ရမ်းသန်း ပြစ်လေရာ သီဟ က အမ်ဆစ်စတင်း ဖြင့် ဆွဲလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး ပွဲချင်းပြီးသွား၏။ သီဟ နှင့် မာလာတို့ အကာအကွယ်ရှိရာတွင် နေရာယူထားကြပြီး လူဘယ်နှစ်ယောက်ကျန်နိုင်သေးသလဲ တွက်ကြည့်ကြသည်။ အပြင်မှာ မာလာ သတ်ခဲ့သည့် တယောက် နှင့် ဆိုလျှင် နောက် တယောက်လောက်သာ ကျန်တော့မည်။ သီဟက သူ အယောင်ပြမည် အဲကောင် ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာ သိလျှင် မာလာ ကွေ့ဝိုက် သွားကာ ခြေမှုံး ဖို့ ဖြစ်သည်။
သီဟ အပြင်သို့ ထွက်လိုက်သည်နှင့် ဒိုင်းကနဲ သေနပ်သံ နှင့် အတူ ရျွီး ကနဲ ကျည်ဆံ တခုက သူ့ခေါင်းနားက ဖြတ်သွားသည်။ ကျည်ဆံမှာ ပဲ့စင်ဘေးနား နံရံမှ လာနေသည်ကို သိလိုက်သဖြင့် မာလာ့ ကို ပတ်သွားဖို့ အချက်ပြလိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲ မှ သေနပ် ဖြင့် ထို ဒေါင့်စွန်းလေးကို တချက်နှစ်ချက် လှမ်းပြစ်လိုက်သည်။ မာလာ က ဘေးပေါက်မှ ကုန်းကုန်း ကလေး ထွက်သွားသည်။
ခုန နေရာက ကောင် ခေါင်းကလေး ထွက်လာပြီး သီဟ နေရာကို လှမ်းပြစ် ပြန်သည်။ သီဟ က အမ်ဆစ်စတင်း ဖြင့် ဆက်တိုက် လေးငါးချက် ပြစ်လိုက် ကာ နောက်တနေရာကို ဒိုက်ထိုးကာ ရွေ့လိုက်သည်။ ထို ထောင့်စွန်းလေး မှ ငတ သေနတ်ပြောင်းလေး ထွက်လာပြီး သူရှိမည့်နေရာကို ချိန်နေစဉ်မျာ ပင် ဒိုင်းဒိုင်း ဟု သော သေနပ်သံ နှင့် ထိုသေနပ်မှာ လွင့်စင် သွားပြီး ထိုငတလည်း ကြမ်းပေါ်သို့ လဲကျ သွားလေသည်။ အနောက်ဖက်မှ မာလာ ပေါ်လာလေသည်။
သီဟ နှင့် မာလာတို့ သင်္ဘော တစင်းလုံးကို မွှေနှောက်ပြီးနောက် ဂျီပီအက်စ်ဖြင့် သူတို့ ရောက်နေသည့် နေရာကို လိုကေးရှင်း ပေးကာ သူတို့ ထောက်လှမ်းရေး က အထူး ဆက်သွယ်ရေး သို့ လှမ်း ကာ စစ်ဂနယ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ သင်္ဘောလေးကို အော်တို ပိုင်းလော့ လုပ်ကာ သူတို့ ကို လာခေါ်မည့် လတ္တီတွတ်၊ လောင်ဂျီတွတ် နေရာသို့ မောင်းစေသည်။ ထိုအနားရောက်မှ အသက်ကယ်မော်တော်ဘုတ်လေးကို ရေချလိုက်သည်။ ပေါ့တေဘယ်ဂျီပီအက် နှင့် ဆက်သွယ်ရေး ရေဒီယို ကလေးကို ယူကာ စားစရာ သောက်စရာ အချို့ ကို မော်တော်ဘုတ်ပေါ်တင်လေသည်။
မော်တော်ဘုတ်ကေ လေးက ပဲ့ထောင် အင်ဂျင်လေး မှာ ဆီဖြည့် ၊ ဆီအပိုတပုံးကို ပါ ယူကာ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ မထွက်လာခင် သူတို့ သင်္ဘော အင်ဂျင်ခန်းတွင် အပြင်ညာတို့ ဆီမှ ရှာတွေ့သည့် မိုင်း ဗုံးများ ထောင်ထားပြီး သင်္ဘောကုန်းပတ်တခုလုံးကို ဓါတ်ဆီများ လောင်းချ မီးရွိ့ ပြီးမှ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ သူတို့ သင်္ဘော နှင့် တော်တော်ဝေးဝေး ရောက်မှ အပြင်ညာ၏ သင်္ဘောမှာ ပေါက်ကွဲသွားလေသည်။ သူတို့ မှာ တော်တော် ကြာကြာလေး မောင်းပြီးသော်လည်း လာခေါ်မည့် ရဟတ်ယာဉ် တို့ သင်္ဘောတို့ကို လည်း မတွေ့ရသေးခြေ။ အချိန်က လည်း ညနေစောင်းနေလေပြီ၊ ပင်လယ်ထဲမှာ မို့သာ နေလုံးက မြင်နေရသည်။ ထိုအချိန် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ကုန်းမြေတခု တွေ့ရသဖြင့် ထိုနေရာသို့ ဦးတည်ကာ မောင်းရလေသည်။
ကံကလည်း ကောင်းတော့ လှိုင်းလှေက လည်း အတော်ညိမ်သက်လေသဖြင့် ခရီးက တွင်လေသည်။ မှောင်ရိပ်သန်းလာတော့မှ ကျွန်လေး နားသို့ သူတို့ မော်တော်ဘုပ်လေး ရောက်လေသည်။ ကျွန်းလေး မှာ သေးသေးကလေး ဖြစ်ပြီး သစ်ပင် အနည်းငယ် နှင့် ကျောက်ဆောင်တွေသာ ရှိလေသည်။ သီဟတို့ နှစ်ယောက် အသက်ကယ်မော်တော်ဘုတ်ကလေးကို သောင်ပြင်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လာပြီး ကမ်းနားမှ အုန်းပင် တပင်တွင် ကြိုး ဖြင့် ချည်ထားလိုက်သည်။ ဒီညတော့ ဒီကျွန်းလေး ပေါ်မှာ အိပ်ရတော့မည်မှာ သေခြာနေတာမို့ သီဟရဲကျော် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လိုက်ကြည့်ရှုလေ့လာနေလေသည်။
ပင်လယ်တွင်းမှ ကျွန်းသေးသေးလေး သာ ဖြစ်ရာ လေတို့ မှာ တဖြူးဖြူး တိုက်လျှက်ရှိသည်။ တော်ကြာ လေပြင်းလာမှာ နှင့် ညဘက်အေးလာမှာ မို့ ကျောက်ဆောင်မတ်မတ်ကြီး တခုဘက်ကို ကိုင်းလျှက် မှီနေသော ကျောက်ဆောင် တခုကြောင့် အမိုး ကလေး လို ဖြစ်နေသော နေရာတခု ကို ညအိပ်ဖို့ နေရာ အဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်ကြသည်။ ကျောက်ဆောင် လေး အပေါ်တက်ပြီး တောင်ကုန်းတလျှောက်တက်သွားကြည့်လိုက်ရာ ရေအိုင်လေး တအိုင်ကို တွေ့ရလေသည်။ မိုးရွာထားသည်မှာ မကြာသေးသဖြင့် ရေတင်ကျန်နေတာဖြစ်မည်။ သီဟ နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားသည် ထိုရေချို မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်အတွက်တော့ ချွေချွေတာတာ သောက်လျှင် တလလောက်တော့ သောက်လို့ ရမည်ဖြစ်သည်။
နောက်တော့ သူတို့ အိပ်ဖို့ ရွေးထားသည့် နေရာနားသို့ ပြန်သွားတော့ မာလာတယောက် သူတို့ မော်တော်ဘုတ်ကလေး ထဲ မှ လို အပ်မည့် ပစ္စည်း မှန်သမျှကို ရွှေ့ထားပြီးလေပြီ၊ သီဟ က သူ့ခါးကြား မှာ ထိုးလာသည့် ဒါးကို ထုတ်ကာ ကမ်းနားမှ ပြုတ်ကျနေသည့် အုန်းလက်တချို့ကို ခုတ်ဖြတ် လိုက်ကာ သူတို့ နေရာသို့ ဆွဲယူလာကာ ရသလောက် ထပ်ကာ ကာလိုက်တော့ လေလည်း လုံသွားသည်။
မော်တော်ဘုတ်ပေါ်မှာ ပါလာသည့် ပစ္စည်းများ ထဲတွင် စလိပင်းဘက် ဟု ခေါ်သည့် အိပ်စရာ မှာ တခုတည်းသာ ပါသည်။ သူတို့ ကျောက်တုံးလေး တွေ ဖိုခနောက်လုပ်ပြီး မီးမွှေးလိုက်သည်။ ပါလာသည့် သံဗူး တချို့ကို ဖေါက်ပြီ.း ချက်ပြုတ်ကာ စားလိုက်ကြသည်။ သူတို့ ဘယ်နေရာ လောက်မှာ ရောက်နေမည်ဆိုသည် ကို အကြမ်းဖျဉ်းတော့ သူတို့ ဌာနချူပ်မှ သိနေပြီမို့ သူတို့ အကြာကြီးသောင်တင် နေမှာကို တော့ မပူရဟု တွေးမိကြသည်။
..................................................................................................................................
အခန်း ( ၇ )
ညကျတော့ ထင်ထားသည့်အတိုင်း လေလည်း ပြင်းလာသည်။ အေးလည်း အေးလာခဲ့သည်။ သူတို့ ယူထားသော နေရာလေးမှာ လေတော်တော်လုံသည်ဟု ပြောရမည် ဖြစ်သော်လည်း ကြိုကြားမှ တော့ လေက တိုးနေသေးသည်။ သူတိုက သားအဖ နှစ်ယောက် တလုံးထဲ ရှိသော စလိပင်းဘက် ထဲဝင်ကာ ဇစ်ဆွဲကာ ပိတ်ထားရင်း မျက်နှာလေးပဲ အပြင်ထုတ်ထားကြသည်။
( စလိပင်းဘက် sleeping bag ဆိုသည်မှာ တောထဲ တောင်ထဲ အိပ်ကျလျှင် လူတကိုယ်လုံး အတွင်းသို့ ဝင်လျှက် ဇစ်ပိတ်လိုက်လျှင် မိမိကိုယ်က အိပ်တလုံးထဲ ရောက်သွားသလိုဖြစ်ပြီး မျက်နှာလေးတခုသာ ပွင့်လျှက် ဖြစ်စေသည့် အသုံးအဆောင် တခု ဖြစ်လေသည်။ နိုင်ငံခြား တိုင်းပြည်များတွင် ကမ့်ပင်းသွားကြသူများ၊ တောင်တက်သူများ ၊ တောတောင်တွင်း သုတေသနသွားလုပ်ကြသူများ၊ အမြဲလိုလို ယူဆောင်သွားပြီး ညအိပ်လျှင် သုံးကြလေသည်။
အသားမှာ အပြင်ဘက်မှာမိုးလေလုံပြီး အတွင်းမျာ သက္ကလပ်၊ ဂွမ်းစသဖြင့် အမျိုးမျိုး ရှိလေသည်။ အပြင်က မည်သို့သော အအေးချိန် မိုးလေ ပေါ်မူတည်၍ ဇီးရိုးဒီကရီ၊ ၃ဝ ဒီကရီ စသဖြင့် အဆင့် အမျိုးမျိုးခွဲထားလေသည်။များသော အားဖြင့် တယောက်အိပ်သာ များပြီး တခါတရံ တော့ နှစ်ယောက်အိပ် လည်းရှိတတ်ပါသည်။ သိပြီးသော လူများကို တောင်းပန်ပါသည်။ မသိသေးသော သူများအတွက်သာ ရည်ရွယ်ရှင်းလင်းပြခြင်းဖြစ်ပါသည်။)
စလိပင်းဘက်မှာလည်း တယောက်အိပ်သာ ဖြစ်သဖြင့် သူတို့ ကိုယ်ချင်းက တော့ မလွဲမရှောင်သာ ထိကပ်နေရလေသည်။ ပိုပြီး ကွန်ဖော့တေဘယ်ဖြစ်အောင် နေဖို့ ဆိုလျှင် သီဟ က မာလာ့ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားမှ သာ ဖြစ်နိုင်လေသည်။ သားအဖ နှစ်ယောက် လေသံလှိုင်းသံ တဝှန်းဝှန်း ကြားမှာ လှဲလျှောင်း နေကြရင်းမှ နေ့ခင်းမှ အဖြစ်အပျက်တို့ကို စမြုံ့ပြန်နေကြလေသည်။
ဖြစ်ပုံမှာ မာလာ က အမရာ နှင့် နေပူဆာလှုံနေရင်း မှ သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် အိမ်သာ သွားလေသည်။ သူမ အိမ်သာ မှ အထွက်တွင် အစောင့် နှစ်ယောက် တယောက် နှင့် တယောက် ယိုးဒယားလို လှမ်းပြောတာကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူတို့ ပြောနေသည်မှာ ဟို နှစ်ကောင်က ထောက်လှန်းရေးတွေလို့ ထင်ရတယ်တဲ့၊ မင်း ကောင်မနောက် က အသာလိုက်သွား၊ ငါ ဆရာ့ကို သွားသတိပေးလိုက်အုံးမယ် လို့ ပြောလိုက်တာတဲ့။
အဲဒါနဲ့ မာလာက အခြေအနေမကောင်းဘူး ဆိုပြီး သီဟ ကို အသိပေးမလို့ ကြံပေမဲ့ သူမ အနောက်က နေယိုးဒယား ကောင်က သေနပ်ဖြင့် လာထောက်လိုက်လို့ လှည့်ပြီး သေနပ်ကို ဆွဲ၊ ဘောကို ခြေထောက်နဲ့ကန်၊ အသံထွက်သွားရင်လည်း သူများတွေကို သတိပေးလိုက်သလို ဖြစ်မှာ စိုးလို့ လည်ပင်းကို လိမ်ပြီး ချိုးသတ်ခဲ့ရကြောင်း၊ နောက်တော့ သူ့ဆီက သေနပ်ကို ယူပြီး အမရာကို နောက်ကျောက ချိန်၊ သီဟတို့ အခန်းထဲ ဝင်လာကြောင်း။ ထိုအချိန်မှာ အပြင်ညာက သီဟ ကို သေနပ်နဲ့ ချိန်ထားတော့ စိုးရိမ်ပြီး အပြန်ညာကို ပြစ်။ အပြင်ညာ့ တပည့်က သူမကို ရမ်းပြစ်တော့ သူမ ရှေ့က ကာထားတဲ့ အမရာကို ထိ၊ နောက်ဆက်တွဲတွေကတော့ သီဟနဲ့ သူမ နဲ့ အားလုံး ကို ခြေမှုံးလိုက်ခြင်းသာ။ အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့ သီဟက သူတို့က အပြင်ညာကို ရော သင်္ဘောကို ပါ ဘာလို့ ဖျောက်ဖျက်ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာကို ရှင်းပြလိုက်သည်။
သူတို့ နှင့် အပြင်ညာတို့ အတူထွက်သွားသည်ကို အပြင်ညာ့ စခန်းက လူတွေ သိကြသည်။ အပြင်ညာတို့ အလောင်းတွေကို တွေ့ပြီး သူတို့ကို မတွေ့ပါက သူတို့ သတ်သွားသည်ကို သေခြာသိပြီး သူတို့ကို မြေလှန် ရှာမည်ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောတစီးလုံး ပျောက်သွားပါက သူတို့ အနေဖြင့် ဘာမှ မပြောနိုင်။ သဘာဝ ဒဏ်ကြောင့် ပဲ လား၊ တခြား ရန်သူ အဖွဲ့က ပဲ တိုက်ခိုက်လို့လား ဆိုတာ ဖြစ်နေလိမ့်မည်။
ပင်လယ်မှာ သင်္ဘော ပျောက်သည်ဆိုသည်မှာ ဖြစ်လေ့ ဖြစ်ထရှိတာမို့ အချိန်တော်တော်လေး ယူပြီး ရှာလို့ မတွေ့လျှင် လက်လျှော့ သွားတတ်ကြသည်မှာ ထုံးစံ ဖြစ်ကြောင်း၊ နောက်ပြီး အခု သူ မက်ဆေ့ပို့လိုက်သည့် မြန်မာထောက်လှမ်းရေး မှာ စီးခရက် ကုဒ်ဖြစ်ပြီး ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးမှ ပင် ခရက် မလုပ်နိုင်ကြောင်း၊ ထို့ကြောင့် သူတို့ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်သွားလျှင်ပင်၊ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးမှ မသိနိုင်ကြောင်း သူတို့ သေပြီလို့သာ ထင်ကြမည်ဖြစ်ကြောင်း။ ယခု ကလည်း သူတို့ မှာ ထိုင်းပိုင်နက် နှင့် အင်တာနေရှင်နယ် ရေပြင်တို့ ကြားလောက်မှာ ရောက်နေတာမို့ မြန်မာ ထောက်လှမ်းရေးမှ သူတို့ကို ပေါ်တင်ကြီး လာခေါ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်သဖြင့် အချိန်နည်းနည်းယူရမည် ဖြစ်ကြောင်းကို အတွေ့အကြုံ နုနယ်သေးသော မာလာ အား ရှင်းပြလိုက်လေသည်။
နောက်တော့ လည်း စိတ်ရော လူရော ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေကြပြီမို့ နွေးနွေးထွေးထွေးလေး တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရင်း အိပ်မောကျသွားကြလေတော့သည်။
..................................................................................................................................
သီဟ အိပ်ယာမှ နိုးလာတော့ မိုးလင်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ပင်လယ်ပြင်ထဲမှာ မို့ မိုးလင်းတာနှင့် အလင်းရောင်က တော်တော်လေး ပြန့်နေလေပြီ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ မာလာ့ ရင်သားလေး အစုံက သူ့ရင်ဘတ်ကို အိအိလေး ဖိထားပြီး မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေကို သူ့ခါးကို ခွထားသည်ကို သတိထားမိသည်။ သူ့လီးကြီးက လည်း မာတောင်နေပြီး မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ ကြားမှ စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို မိမိရရ ကြီးကို ထောက်မိနေတာ သတိထားမိလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ် နည်းနည်းလေး လူးလွန့်သွားသည်မို့ မာလာလည်း နိုးလာခဲ့သည်။
နှစ်ယောက် စလုံးမှာ သူတို့ အနေအထားကို သူတို့ သတိထားမိပြီး မျက်နှာ ပူနေကြသော်လည်း အပြင်ဘက်က နံနက်ခင်း လေအေးနေပြီး စလိပင်း ဘက်ထဲတွင် နွေးနေတာမို့ ဒီအတိုင်းလေး ပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေရင်း ခနနှပ်နေကြလေသည်။ နောက်တော့ သီဟ မှာ သေးအရမ်းပေါက်ချင်လာသဖြင့် စလိပင်းဘက် ကို ဇစ်ဆွဲဖွင့်ကာ အပြင်ထွက်လိုက်သည်။ မာလာ လည်း အတူတူပင် ဖြစ်လိမ့်မည် သူမလည်း အပြင်သို့ ထွက်လိုက်ပြီး စလိပင်းဘက်ကို စံနစ်တကျခေါက်ကာာ အိပ်တခုထဲ ထည့်လိုက်သည်။
ထိုနေ့ က တနေ့လုံး ကျွန်း ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှု လေ့လာရင်း ပင်လယ်ရေချိုး၊ ရေချို အနည်းငယ်ဖြင့် ကိုယ်ကို သုပ်သင်၊ ငါးဖမ်းမီးကင် စားသောက်ရင်းဖြင့် အချိန်ဖြုံးနေကြရသည်။ သူတို့ နှင့် ပါလာသော ပေါ့တေဘယ်ရေဒီယို ကလေးကို ကလိရင်း အသံတခုခု ကြားရမလားဟု စောင့်နေကြရသည်။ နေ့ခင်း နေပြင်းပြင်းပူလာတော့ ကျောက်ဆောင်ကြား အရိပ်ရသည့် နေရာတွင် ခိုပြီး တရေးတမောအိပ်ကြသည်။ ညနေစောင်းတော့လည်း ရေစပ်ကျောက်ဆောင်တွေကြားမှာ ငါးဖမ်းပြီး ငါးကင် ကာ စားကြသည်။
ညဘက်ကျတော့ ထုံးစံ အတိုင်း လေက အေးလာပြန်သဖြင့် စလိပင်းဘက်ထဲ သားအဖ နှစ်ယောက် ဝင်ကာ နွေးစေရန် တယောက် နှင့် တယောက်ဖက်အိပ်ကြရသည်။ သုံးလေး ညကြာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ရသည်မှာ အလေ့အကျင့်လို ဖြစ်လာလေသည်။ သီဟ မှာ သူ့လီးကြီး တောင်ပြီး မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံလေးကို ထိုးထောက်နေတာကို မျက်နှာမပူတော့သလို မာလာက လည်း သူမ ပိပိလေး မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျနေတာကို သူမ ဒက်ဒီ မသိနိုင်ဟု တွေးကာ မရှက်တော့ခြေ။ သူမ ဒက်ဒီ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ရင်၊ သူမ ရင်သား အစုံကို သူမ ဒက်ဒီ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး မှာ ဖိကပ် အိပ်ရတာကို နှစ်ချိုက်လာခဲ့လေသည်။
နှစ်ဦးစလုံး မှာ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ကြသလို ပါးစပ်မှ ထုတ်ဖေါ်ပင် မပြောကြသော်လည်း သူတို့ နှစ်ဦးစလုံး ၏ စိတ်ထဲမှာတော့ ရေပူအိုင်ထဲ၊ အပြင်ညာ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်ရှေ့မှာ ပေါ်တင် လိုးခဲ့ကြသည်ကို မမေ့နိုင် ကြပေ။ သီဟ အနေဖြင့် စေးကျပ် နွေးထွေး လှသော မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတုန်းက ခံစားလိုက်ရသည့် အရသာကို ဒီတသက် ဘယ်လို မှ မေ့ပျောက်လို့ ရနိုင်မှာ မဟုတ် တော့တာကို သူ့ကိုယ်သူ သိသည်။ မာလာ အနေနှင့် ကလည်း သူမ အပျိုစင် ပန်းဦး ကို ချွေသွားသည့် လီးကြီး ၏ ပူနွေး မာကြောစွာ သူမကိုယ်တွင်း တိုးဝင်ထားခဲ့သည့် အရသာ ကို ဘယ်လို မေ့နိုင်ပါမလဲ။
နှစ်ဦး စလုံးက မဖြစ် သစ် မဖြစ်ထိုက်ဟု ယူဆကာ မဖြစ်အောင် စိတ်ကို ထိန်းထားသော်လည်း ဖိုမ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ချင်း ခြင်ချင်း တတ်သည့် ခံစားမှုက တော့ ဘယ်လို မှ ထိန်းဖို့ မလွယ်ခြေ။ သီဟ တယောက် နေ့ခင်းဘက် မာလာ တရေးတမော အိပ်နေသည့် အချိန်တို့ တွင် ကျွန်းတခြားဖက် သူတို့ အိပ်သည့် ကျောက်ဆောင် အနောက်ဖက်က ကမ်းခြေမှာ ဂွင်းထု ပြီး လရည်တွေကို ထုတ်ပြစ်ကာ စိတ်ကို ဖြေဖျောက်နေရသည်။ ပထမတော့ အမရာ နှင့် တခြား မင်းသမီး များကို လျှောက်မှန်းကာ တွေးသော်လည်း အာသာ မဖြေ မာလာ့ ကို လိုးတုန်းက အရသာကို ပြန်တွေးလိုက်မိသည်နှင့် လီးကြီးက ချက်ချင်း တောင်တက်လာပြီး သုတ်ရည်လည်း အမြန်ထွက်ကာ ပြီးသွားလေ့ ရှိသည်။ သို့ဖြင့် နောက်ပိုင်းတော့ မာလာ့ကို သာ တန်းမှန်းကာ ထုမိတော့သည်။
မာလာလည်း ထိုနည်း လည်းကောင်းပင်။ ရေကူး ရေချိုးချိန်တွင် သူမ ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချိုးနိုင်စေရန် သီဟ က ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာပဲ နေလေ့ရှိသည်။ ရေထဲ တွင် သူမ စေ့စေ့လေးကို သူမ ပွတ်ကာ သူမ၏ စိတ်ထကြွမှု များကို ဖြေဖျောက်ပြစ်နေရလေ့ရှိသည်။ သူမ စိတ်ကူးယဉ်မိတာကတော့ သူမ ဒက်ဒီ သီဟရဲကျော် သာ ဖြစ်တော့သည်။
သူတို့ နှစ်ဦးစလုံး စိတ်ထဲ တွင် တဦးကို တဦး မှန်းကာ စိတ်ဖြေ နေမိသောကြောင့် တဦးနှင့် တဦးလည်း မသိမသာ အတွင်းကျကျ ရင်းနှီးနေမိကြလေသည်။ ညဖက် အိပ်ကြရာတွင်လည်း တဦးနှင့် တဦး နွေးထွေးစေရန် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ကာ အိပ်ကြသည်မှာ အဆန်းမဟုတ်တော့ခြေ။ သီဟ ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးက မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ထောက်လျှက် ရှိနေသည်မှာ အဝတ်အစား များ ခြားနေသော်လည်း အတော့်ကို သိသိသာသာ ကြီး ပင် ဖြစ်နေလေသည်။ မာလာ ကပင် တခါတလေ သူမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း လေးဖြင့် ထို မာမာ ဖုဖု ကြီးကို အတင်းပွတ်ဖိ မိတတ်လေသည်။
ထိုသို့နေလာရင်း တပတ်မျှ အကြာတွင် တိမ်တွေ ညိုလာကာ မိုးစရွာလေသည်။ လေရော မိုးပါ သဲသဲမဲမဲ ရွာချသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မိုးရေ တို့ ဖြင့် စိုရွဲ ကုန်လေသည်။ မိုးမှာ တစိမ့်စိမ့် ဆက်ရွာပြီး ညနေတော်တော်စောင်းမှ တိတ်သွားလေရာ သူတို့ အတွက် ရွေးစရာ လမ်း မရှိတော့ခြေ မီးမွှေးစရာလည်း ထင်းခြောက် မရှိ သဖြင့် သီဟ က မာလာ့ကို ရှိသည့် သဘက် ကို ရေညစ်ကာ ကိုယ်ကို ခြောက်အောင်သုပ်ပြီး စလိပင်းဘက် ထဲ ဝင်ခိုင်းလေသည်။
စလိပင်းဘက်မှာ ခေါက်ပြီး ကျောက်ဆောင်ကြား ညှပ်ထားသဖြင့်အပြင်ဘက် အနည်းငယ် စိုနေသော်လည်း အတွင်းမှာတော့ ခြောက်နေသဖြင့် အထဲဝင်ပြီး ဇစ်ဆွဲထားလိုက်လျှင် နွေးနေလေသည်။ မာလာ စလိပင်းဘက်တွင်း ဝင်သွားပြီးတော့ အအေး နည်းနည်း သက်သာသွားတော့ သီဟ ကို ကိုလည်း သူမ ကဲ့သို့ လုပ်ရန် ပြောလေသည်။
သီဟ က ရပါတယ် ပြောသော်လည်း မာလာက အတင်း တိုက်တွန်းသည်။ သီဟ တကယ်လို့ ဖျားနာ ခဲ့ရင် သူမ တယောက်ထဲ ဘယ်လို မှ ဒီ အခက်အခဲတွေကို ရင်ဆိုင်ဖို့ လွယ်မည်မဟုတ်ကြောင်း သူတို့ အတူတူ အိပ်နေကြသည်မှာ လည်း ကြာပြီမို့ အခု မှ တော့ ဘာမှ ပိုထပ်ဆိုးဖို့ မရှိကြောင်း အတန်တန် ပြောနေသဖြင့် နောက်ဆုံး တော့၊ သီဟ လည်း သူ့ အဝတ်အစား များကို အကုန်ချွတ် ညှစ်ကာ သဘက်အစိုကို ညှစ် ကိုယ်ကို တတ်နိုင်သမျှ ခြောက်အောင် သုတ်ပြီး စလိပင်းဘက်ထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံးမှာ ပိန်းပိတ်အောင် မှောင်နေသဖြင့် တဦးကို တဦး မမြင်ရသဖြင့် ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်တာက အကြောင်းမဟုတ်သော်လည်း၊ စလိပင်းဘက်ထဲ ကို တိုးဝင်လာတော့ တဥိး နှင့် တဦး အသားချင်း ထိကုန်ကြလေသည်။
"အိုး ဒက်ဒီ့ အသား တွေ အေးစက်နေတာပဲ လာ မာလာ့ ကို ဖက်ထားလေနွေးသွားအောင်"
မာလာ့ ကိုယ်လေးကလည်း စလိပင်းဘက်ထဲတွင် နွေးနေတာမို့ သီဟလည်း မငြင်းတော့ မာလာ့ ကိုယ်လေးကို သူရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်ရသည်။ မာလာ့ နို့လေး နှစ်လုံးက သူ့ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိလေသည်။ မာလာ့ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေး တွေမှာ မာတောင် နေပြီး သူ့ရင်ဘတ်မှာ အသီးလေး နှစ်ခု တိုးပွတ်လာသည်ကို သီဟ သတိထားမိလေသည်။ ထို အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်တက်လာသော သူ့လီးကြီးမှာ လည်း မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံထားသို့ တိုးဝင်ကာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး အောက်တည့်တည့်မှာ အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေတော့သည်။
သားအဖ နှစ်ယောက် ဘာမှ စကား မပြောပဲ နှင့် နွေးထွေးစေရန်သာ အာရုံ ပြောင်းပြီး တဦးကို တဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်လျှက် အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစား ကြလေသည်။
မကြာမှီအချိန်အတွင်းတွင် နှစ်ဦးသား ကိုယ်ခန္ဓာတို့ နွေးထွေးလာသလို ၊ အသွေးအသား တို့က လည်း ပူဆူလာကြလေသည်။ အပြင်ပန်းမှာ ထိန်းချူပ်ထားကြသော်လည်း အတွင်းက ဆန္ဒတို့က တော့ သောင်းကျန်း နေကြလေပြီ။ သီဟ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကပင် အဘခေါ်ရလောက်အောင် မာတောင် တောင့်တင်း နေပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို အောက်မှ ပင့်ပြီး အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေသည်ဖြစ်ရာ၊ မာလာ့ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်တို့က လီးချောင်းကြီး ပေါ်ကို စိုစွတ်ကာ စီးကျလာလေသည်။ မှောင်မဲနေသည်မို့ တယောက် မျက်နှာကို တယောက် မမြင်ရ သော်လည်း မာလာ မှာ ရှက်သဖြင့် မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ထားရသည်။ သူမ စောက်ရည်တွေ ဒီလို တအားရွဲအောင် ထွက်နေတာ ဒက်ဒီ သိနေလောက်ပြီဟု တွေးကာ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားရင်း ဒက်ဒီ့ ကျောကို သာ တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်မိလေသည်။
သီဟ မှာလည်း လီးကြီး မှာ ပေါက်ကွဲထွက်လု မတတ် မာကျော တောင့်တင်းနေရကား ၊ တခုခု လုပ်မှ ဖြစ်မည် ဆိုသည်ကို သိနေရသည်။ မကြာခင် ဘောမှာ မခံနိုင်အောင် အောင့်လာတော့မည်မှာ သေခြာလေသည်။ ယခု သူ့လီးကြီးပေါ် စိုရွဲနေအောင် စိမ့်ကျ နေသော အရည်တွေမှာ သူသမီး စောက်ဖုတ်မှ အရည်များ ဖြစ်သည် ဆိုတာကိုလည်းသူသိသည်။ စိတ်မှာ ချီတုံ ချတုံ လွန်ဆွဲနေရာမှ ဆုံးဖြတ်ချက်တခုကို ချလိုက်လေသည်။ တတက်စား လည်း ကြက်သွန်ပဲ မဟုတ်လား၊ သူ နှင့် သူ့သမီးတို့ အပြင်ညာ့ ရေပူအိုင်တွင်းတွင် တချီလိုးခဲ့ ပြီးပြီ။ နောက်တချီလောက် ထပ်လိုးလို့လဲ ဘာထူးတော့မှာလဲ လို့၊ သမီးလည်း စိတ်လာနေသည်။ ကိုယ်လည်း တအားကို စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေပြီ၊ လိုးလိုက်တော့မည်။ သမီး ဘာပြောမလဲ စောင့်ကြည့်မည်။ ဒက်ဒီ မလုပ်ပါနဲ့ ဆိုလျှင်တော့ သူ မလုပ်တော့၊ စလိပင်းဘက်အပြင်ကို ထွက်ပြီး ဂွင်းထုကာ ထုတ်ပြစ်လိုက်တော့မည်။ သမီးက မတားဘူး ဆိုရင်တော့။
ထို အတွေးဖြင့် ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးတာနှင့် သီဟ သူ့ဒူးကို အသာကွေးပြီးဖင်ကို အောက်သို့ အနည်းငယ်လျှောချလိုက်သည်။မာလာ့ စောက်ဖုတ် နှင့် ကပ်နေသော လီးကြီးမှာ အောက်သို့ နိမ့်ကျ သွားသဖြင့် ခေါင်းထောင်တက်လာကာ ထိပ်ဖူး က စောက်ဖုတ် နှစ်ခမ်းအကွဲကြောင်း ကို သွားတေ့မိလေသည်။ ထိုအခါကျမှ ဖင်ကို ကော့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလေရာဒစ်ဖူးက စောက်ဖုတ် နှစ်ခမ်းလေး နှစ်ခုကြားကို တိုးဝင် သွားခဲ့သည်။
"အား....ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်"
မာလာ မှာ စုတ်လေး သတ်က အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ငြီးလိုက်သော်လည်း ဟင့်အင်းလို့ လည်း မပြော နိုး လို့လည်း မဆို၊ သီဟ ကိုယ်ကိုသာ တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ဖက်လာသည်။ သီဟ သူ့လီးတချောင်းလုံးကို ဆောင့် မထိုးထည့်မိအောင် စိတ်ကို ထိန်းရင်း ဖိကာ နောက်ထပ် လက်သုံးလုံးစာလောက် သွင်းလိုက်သည်။
"အ..."
မာလာ့ ဆီမှ အ ဆိုသည့် ငြီးသံလေး သာ ထွက်လာပြီး သူမ နူတ်ခမ်းလေးက သီဟ လည်ပင်းကို စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြင့် လာစုပ်လေသည်။ သီဟ အတွက်က တော့ သေခြာသွားပြီ မာလာ လည်း လိုချင်နေပြီ ဆိုတာ သိနေပြီး၊ နောက်တချက်တော့ ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် သာသာလေး ဖိထိုးပြစ်လိုက်သည်။
"ဗျိ"
.......................................................................................................................
အခန်း ( ၈ )
"အီးးးးးး"
သီဟလီးကြီးက မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အတင်းတိုးဝင်သွားသည်။ မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေက ရွှေ့စရာ နေရာလည်း မရှိသဖြင့် သီဟပေါင်တွေကို ခွပြီး ညှပ်ထားသည်။ သီဟ လည်း နေရာ ကျဉ်းကျဉ်း ကျပ်ကျပ် လေး အတွင်းမှာ ဒူးကို ပြန်ဆန့်ပြီး ဖင်ကို ကော့ကာ လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်သည်။
"အိုး"
ဒီတခါ အော်လိုက်ရတာက သီဟ ဖြစ်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အရင်းထိ ဝင်သွားတော့ နာသွားသည့် မာလာက သူမ သွားတွေ ဖြင့် သီဟ ပုခုံးကို ကိုက်ပြစ်လိုက်လို့ ဖြစ်သည်။ မာလာရော သီဟ ပါ နှစ်ဦးစလုံး နာသွားတာတွေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြေသွားသည် အထိ ခနတော့ စောင့်နေကြ သည်။ ပြီးမှ သီဟ က သူ့လီးကြီးကို နှစ်လက်မ လောက် ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် လုပ်ရင်းက မာလာ့ စောက်ရည်ကြည်များကြောင့် လိုးရတာ အဆင်ပြေလာခဲ့ရသည်။ မာလာ့ လက်သည်းတွေက တော့ သီဟ ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်နေမိသည်။
သီဟ လီးကြီး သူမ ပိပိလေး ထဲ တိုးဝင်လာတာက စေးပိုင်လွန်းလှပြီး သူမ ပိပိလး မှာ လည်း နုနုလေးမို့ သီဟ လီးကြီး မှ အကြောတွေ ဒစ်ဖူးတွေ လှုပ်ရှားတိုင်း ကြက်သည်းထ သွားအောင် ကို အရသာထူး ခံစားနေရသည်။ ဟိုနေ့က ရေပူစမ်းမှာက မထင်မှတ်ပဲ ပါကင်ဖွင့်ခံလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်က နာတာကို သာ သတိထားမိသည်။ နောက်ပိုင်း အနာပျောက်ပြီး သက်သာလာတော့မှ ပြန်တွေးပြီး အရသာကို သတိထားမိလာသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေက ကြွကြွလာတာမို့ ကျွန်းပေါ် ရောက်ကတည်းက အာသာ ခနခန ဖြည် ခဲ့ရပြီး ပြီ၊ လက်ဖြင့် အာသာ ဖြည်ရသည်မှာ တခုခု လိုသလို ခံ့စားနေခဲ့ရသည်။ အခုတော့ သူမ ဆန္ဒတွေ တလုံးတခဲကြီး ပြည့်နေရပြီမဟုတ်လား။
မာလာ့ ကိုယ်လုံးလေးက တောင့်တင်းသွားပြီး သူ့ကို တအားဖက်တွယ်လာတော့ မာလာတယောက် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ သီဟလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ တဖတ်ဖတ် ဆော်ရင်းက စိတ်ကို လွှတ်လိုက်သဖြင့် လရည်တွေ မာလာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ပန်းထည့် ပြစ်လိုက်တော့သည်။
နှစ်ယောက်သား ဖက်ရင်းက ငြိမ်ကျ သွားကြသည်။ သီဟ က သူ၏ မပျော့မမာ ပဲ ရှိနေသေးသည့် လီးကြီးကို မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ စိမ်ထားရင်း မာလာ့ ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ မာလာကလည်း သူမ မျက်နှာကို သီဟ ရင်ဘတ်ထဲ တိုးဝင် ခွေ့ကာ ဖွက်ထားရင်း သီဟ ကို တင်းတင်းလေး ဖက်ထားသည်။ ခနအကြာမှာ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
........................................................................................................................................
မနက်ခင်း အလင်းရောင် က ကျွန်းကလေး ပေါ်ကို ဖြန့်ကျက်လာတဲ့ အချိန်မှာ သီဟရဲကျော် တယောက် အိပ်ရာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ သူ့လီးကြီးက မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ချောမွတ်နွေးထွေးတဲ့ ပေါင်လုံး အတွင်းသားလေး တွေနဲ့ ထိကပ်နေတာ သတိထားလိုက်မိပြီး ညက မာလာ နဲ့ သူ လိုးဖြစ်သွားတာ သတိရလိုက်တယ်။ လီးကြီးက သွေးကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ်ပြန်ခုံလာတယ်။ သူ့လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းလေး တင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ မာလာ့ ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကလေး အိပ်ပျော်နေတာ လှလိုက်တာ။
မျက်ခုံးစင်းစင်း မျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးတွေ နဲ့ ဖြောင့်စင်းလှတဲ့ နှာတန်လေးတွေ။ နူတ်ခမ်းလုံးလုံး မထူတထူ လေးက အိပ်ပျော်နေရင်းက ဘာသဘောကျလို့လဲ မသိ ပြုံးတုံးတုံးလေး ဖြစ်နေတယ်။ သီဟ အဲဒီ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့ပြီး ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။မာလာရဲကျော် မျက်လုံး တွေ ပွင့်လာတယ်။
"ဂွတ်မောနင်း စုလေး"
"မောနင်း ဒက်။ ဒီနေရာမှာတော့ မိုက်ကရိုဖုံးတွေ ကင်မရာတွေ မရှိလောက်တော့ပါဘူးနော် ခစ်ခစ်"
သူမ ဒက်ဒီက သူမကို စုလေး လို့ ခေါ်လိုက်တာကို ပြန်ပြီး နောက်လိုက်ရင်း ချစ်စရာ တခစ်ခစ် ရီလိုက်တယ်။
"သိပါတယ်ကွာ ဒါပေမဲ့ သမီးလို့ မခေါ်ချင်တော့ဘူးလေ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် စုလေး လို့ပဲ တသက်လုံးခေါ်ချင် တော့တယ်"
"ဟွန့် အပိုတွေပါ။ ဒက်အကြောင်း မသိဘူးများ ထင်လို့လား၊ ဒီလောက် ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် စော်ဗွေတယ် ဆိုတာ ဌာန တခုလုံးက အတင်းပြောနေကြတာကို"
"ဟင် ဟုတ်လား ဒက်ဒီ တောင်မသိပါဘူး"
"လူက ကိုယ့်အတင်း သူများ ပြောတာ ကိုယ်သိပါ့မလားလို့ အဟီး ဒက် ကလည်း ထောက်လှမ်းရေး က ဗိုလ်မှုး ဖြစ်ပြီး အ လိုက်တာ အဟိ"
"အာ့တွေ ထားလိုက်ပါကွာ၊ လူကွယ်ရာ ကျရင်တော့ စု လေး လို့ ခေါ်မှာပဲ၊ စု ကို ချစ်တယ်ကွာ"
"ဟွန့် အခု မှ ချစ်သွားတာလား၊ အရင်တုန်းက မချစ်ဘူး လား အဲဒါဆို"
"အရင်ကတည်း က ချစ်တာပေါ့ကွာ ၊ အခု ဟာ က အချစ်တမျိုးနဲ့လေ၊ တွေ့ဘူးလား ဒက် ရဲ့ ညီလေးတောင် မှ ဟုတ်တယ်လို့ ပြောနေတာ"
သီဟ က ပြောရင်း က သူ့လီးကြီးကို ကော့ကာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး နေရာသို့ လှမ်းမှန်းပြီး ထိုးပွတ်လိုက်ရာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မာလာ့ စောက်စေ့လေး နေရာသို့ ဒစ်ထိပ်ဖူး ဖြင့် တည့်ထိုးမိသွားသဖြင့် မာလာ ခမြာ ရှီး ကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။
"သူများ ကျတော့ စု လေး ဘာညာနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ကျတော့ ဒက် တဲ့၊ စုက ကျ ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲလို့"
"စု စိတ်ထဲမှာ ဖီးလာသလို ခေါ်လေကွာ အာ့ဆိုရင်လည်း"
"အင်း အာ့ ဆိုရင် ကိုကို ခေါ်ရင်ကောင်းမလား မောင်ခေါ်ရင် ကောင်းမလား၊ အချစ်ကြီး လို့ ခေါ်ရင်ကောင်းမလား ခစ်ခစ်"
"ကြိုက်သလို ခေါ် စု က အချစ်ကြီး လို့ ခေါ်ရင် ဒက်က လည်း ချစ်လေး လို့ ခေါ်မယ် အဟဲ"
"စု လို့ မခေါ်ပါနဲ့ အာ့တာ သမီး နာမည်မှ မဟုတ်တာကြီးကို"
"ဒါပေမဲ့ ဒက်နဲ့ ပထမဆုံး ဖြစ်တဲ့ အချိန်မှာ ယူထားတဲ့ နာမည်လေ အာ့ကြောင့် စု လို့ ခေါ်တာ မကြိုက်ရင်လည်း အချစ် လို့ပဲ ခေါ်မယ်"
"ကဲကဲ ကြိုက်သလို ခေါ်တော့ အချစ်ကြီးရယ် ခစ်ခစ်"
"ဘာလို့ အချစ်ကြီးလဲ"
"သူ့ဟာကြီး က ကြီးတာကိုးလို့၊ သူများဟာလေးထဲ ကို တခါထဲ အတင်းပဲ သွား"
"အမယ် သွားလည်း ဆိုသေးတယ် အောက်မှာလဲ စိုနေပြီ"
"ဒက်နော် ဟွန်းတခါထဲ ဘာမှန်းမသိဘူး သူများကို"
သီဟ လီးကြီးမှာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး မှ စီးကျလာသော အရည်ကြည့်လို့ စိုလာသည်ကို ခံစားရသဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ရာ မာလာ မှာ ရှက်သွေးဖြန်းသွားပြီး သီဟ ရင်ဘတ်ကြီးကို ထုရိုက်လေသည်။ သီဟကလည်း မာလာ ရှက်သွားမှန်းသိသဖြင့် အသာ ငုံ့ပြီး မာလာ့ နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ မာလာက လည်း ရမက်ပြင်းပြင်းလေး ဖြင့် ပြန်လည် နမ်းစုပ်လေသည်။ထိုအချိန် အောက်ပိုင်းမှ လည်း မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေက သီဟ ပေါင်ပေါ် ခွလာလေရာ သီဟ လီးကြီးက မာလာ့ စောက်ဖုတ်အဝ လေးကို တန်းတန်းမတ်မတ် ထိုးမိတော့သည်။
သီဟ က ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကြီးကို နှစ်ကာ ထိုးသွင်းရင်း စပြီး လိုးလေသည်။ ညတုန်းက အေးလည်း အေး မှောင်လည်း မှောင်နေသဖြင့် ဘာမှ မမြင်ရသော်လည်း အခုတော့ နေပွင့်လာပြီမို့ သီဟ က မာလာ့ ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေရင်းက စလိပင်းဘက် က ဇစ်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြုတ်လိုက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် လိုး လို့ ရသွားကြသည်။ သီဟ က ဒူးထောက်ရင်း သူ့အောက်မှ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော မာလာ့ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေရာ အပျို မလေး မာလာအဖို့ ထူးခြားသော အရသာတွေကို ခံစား နေရလေသည်။ မကြာခင်မှာ ပင် မာလာ တယောက် သီဟ ပုခုံးတွေကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ ၊
"အားးးးး အချစ်ကြီးးးးးး ရယ် ..အိုးးးးးး ကောင်းးးးး ကောင်းးးး လိုက်တာ..."
ဟု အော်ဟစ်ရင်း ပြီးသွားလေသည်။ သီဟ မှာလည်း အခု မှ အရှိန်ရလာတာ ဆိုတော့ မာလာ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး နောက်ထပ် အချက် နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ လရည်များ ထွက်ကာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရတော့သည်။
နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အမောဖြေ နားနေလိုက်ကြသည်။ ခနနေတော့ ဗိုက်ဆာလာကြသဖြင့် ထကာ ငါးဖမ်းဖို့ ပြင်ကြလေသည်။ ထိုကျွန်းကလေး မှာ လူမရောက်သူမရောက်သော နေရာ ဖြစ်သဖြင့် ငါးများ မှာ လည်း အန္တရယ် ဆိုတာ မသိ၊ ကျောက်ဆောင်ကြားထဲ ဝင်လာကြသဖြင့် သူတို့ မှာ အထွက်လမ်းကို ပိတ်ဆို့ကာ ဖမ်းရုံပင်။ ခနလေး ဖြင့် ငါးအလတ်စား နှစ်ကောင် သုံးကောင်ရလေရာ တုတ်တံ သီ မီးကင်ကာ စားကြလေသည်။ မာလာက စားသောက်ပြီး သွားလို့ ဘိုက်ပြည့်သွားတော့ သီဟ မှာ ဘီကီနီလေး နှင့် မာလာ့ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ပြန်ထလာပြန်သည်။ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တော့ လီးကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာလေသည်။
"ဟယ်တော့ အချစ်ကြီး လီးက လည်း တချိန်လုံး တောင်နေတာပါလား၊ မာမီ တော့ တချိန်လုံး ခံနေရမှာပဲနော် ခစ်ခစ်"
"အင်း အခု က တော့ လက်ရှိမယားလေး က ခံရမှာပဲလေ"
"ဟင် ဘယ်မှာ လဲ လက်ရှိမယားလေးက"
မာလာ မှာ သူမကို ပြောမှန်းသိသော်လည်း နောက်ချင်သဖြင့် သူမ အနောက်ဖက် ဘေးဘီသို့ လှည့်ပတ်ရှာသလို ကြည့်ရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်း ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။ သီဟက မာလာ့လက်ကို ဆွဲကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ မာလာ့ ကိုယ်လေးကို သွင်းလိုက်ပြီး၊
"ဒီမှာ လေ ကို့ မယားလေးက အတူတူအိပ်၊ အတူတူစား၊ အတူတူလိုးနေတဲ့ မယားလေးလေ"
"ဒါဆို အချစ်ကြီးက မယားလေး ရဲ့ လင်ကြီးလား ၊ အာ့တာ ဆို လင်ကြီးအတွက် ခလေး မွေးပေးရမှာပေါ့"
ထိုအခါကျမှ သီဟ တယောက် ရုတ်တရက် လန့်ဖြန့် သွားသည်။
"ဟင် ဟုတ်သား ပဲ အခုမှ သတိရတယ်၊ ဟိုဟို"
"ခစ်ခစ် ဘာမှ စိတ်ပူ မနေနဲ့ ယောက်ျား၊ ဒီ မယားလေးက စစ်ဆင်ရေး ထွက်မယ် ဆိုကတည်းက လိုရ မယ်ရ ဒစ်ပို ထိုးလာခဲ့တာ၊ အခု ကလေး လိုချင်ရင်တောင် မရနိုင်သေးဘူး ဟင်းဟင်း"
"တော်ပါသေးရဲ့ကွာ"
နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ရင်း အဝတ်အစား များ ချွတ်ပြစ်လိုက်ကြသည်။ သီဟ က မာလာ့ နူတ်ခမ်း မျက်နှာ အနှံ့ ကို နမ်းရှုံ့ ပေးရင်းမှ နို့ကလေး များကို လည်း နမ်းကာ နို့သီးခေါင်းလေး များကို တဖက်စီ စို့ပေးလေသည်။
ယောက်ျား တယောက် အထိအတွေ့ကို ခုမှ သာ ကျကျ နန ခံဖူးသော မာလာ တယောက် အလူးအလိမ့်ကို ခံစားနေရပြီး ပိပိလေး မှာ လည်း စိုရွှဲနေရလေသည်။ သီဟ က မာလာ့ ဘိုက်သား ချပ်ချပ်လေးကို နမ်းရှုံ့လာပြီးတော့ ဆီးခုံလေးကို ပါ နမ်းလာရာ မာလာ တယောက် ဘာလာမည်ကို သိသဖြင့် ရင်ကလေးခုံကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ရင်း စောင့်စားနေမိလေသည်။ သူမ အနေဖြင့် ခေတ်မှီသော မိန်းမပျို လေးမို့ ဘာဂျာ ဆိုသည်မှာ ဘာမှန်းသိပြီး ဖြစ်သော်လည်း တခါမှ မခံစားဘူးသဖြင့် ရင် တဲ တဒုန်းဒုန်းခုံကာ စောင့်စားနေမိသည်။
"အား....ရှီး....ကျွတ်စ်...ကျွတ်စ်..."
သီဟ လျှာစွတ်စိုစိုကြီးက မာလာ့ အစေ့လေးကို ထိခပ်ထိုးဆွ ပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ရက်ပေးတော့ မာလာ ခမျာ ကော့ပျံ သွားရသည်။ သီဟ က သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့် မာလာ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ဆွဲစုပ်လိုက်၊ စောက်စေ့လေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ မာလာ့ လက်တွေက သီဟ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ ဖင်လေးကို အတင်းကော့ပေးရှာသည်။ သီဟက သူ့ပါးစပ်ဖြင့်စောက်စေ့လေးကို စုပ်ပေးရင်း လက်တချောင်းက မာလာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းဆွပေးနေတော့ မာလာမှာ ဖင်ကြီးစကောဝိုင်းသလို ဝိုင်းလှုပ်ရင်းက အသံလေး တွေထွက်ကာ ငြီးငြူနေရတော့သည်။
"အိုးယောက်ျားရယ်...သူများ ကို သတ်နေတာလား ဟာ... လိုးပါတော့...အခုတော့ လိုးပေးပါတော့...အီးးးး"
သီဟ လည်း ဆက်မလုပ်ပေးနိုင်တော့ သူ့လီးကြီးလည်း ပေါက်ထွက်တော့မတတ်မာနေလေပြီမဟုတ်လား။
....................................................................................................................
အခန်း ( ၉ )
သီဟ မှာ မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာအပ်ထားရာမှ ထထိုင်လိုက်သည်။ အခု လို နေ့ အလင်းရောင်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြူစွတ်သော အသားအရည်၊ ချောမွှေ့လှပလှသည့် မျက်နှာလေး၊ အမို့အဖောင်း အကွေ့အကောက်တွေ ဖြင့် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ကျလှသည့် မာလာ့ကို ကြည့်မဝ ဖြစ်နေရသည်။ မာလာ့ မျက်နှာလေး မှာ ရမက်သွေးကြွနေသဖြင့် ပန်းနုရောင်လေး သန်းနေသည်။
"စု လေး လေးဘက်ကုန်းပေးကွာ ဒီတခါ ဒေါ့ကီ ဆွဲရအောင်"
မာလာ မှာ သူမ ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့က တခါမှ မလုပ်ဖူးသော်လည်း အခေါ်အဝေါ်တွေ ပုံစံတွေက တော့ ခေတ်သမီးပျို ပီပီ ဗီဒီယိုထဲကြည့်ထားပြီးသား မို့ သိပ်အပို ပြောစရာ မလိုပါ။ ပက်လက်လေး လှဲနေရာမှ ထလိုက်ကာ သီဟ ရှေ့တွင် လေးဘက်ထောက်ကုန်းရင်း တံတောင်လေးကို ကွေးကာ ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်သည်။
သီဟ မှာ သူမ ဖင်နှစ်လုံးကြား ပေါင်ခွဆံမှ ပြူးထွက်လာသည့် စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးကို ကုံးပြီး ရက်မိပြန်ပါသည်။ အနောက်ဖက်မှ ရက်နေတာမို့ သူ့မျက်စေ့တည့်တည့် က ခရေပွင့် နီညို လေး ကလည်း သူ့ကို ဆွဲဆောင်နေပြန်ပါသည်။ သူ့လက်တဖက်တချက်ဖြင့် မာလာ့ ဖင်နှစ်လုံးကို အသာ ဆွဲဖြဲလိုက်ညီ့း သူ့လျှာကြီးဖြင့် မာလာ့ ခရေပွင့်လေးကို ရက်လိုက်တော့ မာလာ့ ဖင်ကြီး ပိုကော့တက်လာသည်။
"အား..အီးးးးးးး "
သီဟ လက်ခလည်ဖြင့် အရည်ရွမ်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး ကို တချက်နှစ်ချက် ကရိုင်းလိုက်ပြီး မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကလေးကို စောက်ရည်တို့ ဖြင့် စိုရွဲစေလေသည်။ မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကို ဆက်ပြီး ဖီးပေးချင်သေးသော်လည်း မိမိ လီးကြီးမှာ မခံမရပ်နိုင်အောင် တင်းမာလာသည်မို့ သီဟ အနောက်ဖက်မှ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို မာလာ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် ချိန်ကာ ဖိထိုးလိုက်လေသည်။
"ဖျစ်...ဗျိ...စွတ်"
"အ...အိုး အချစ်ရယ်....အီးးးးး ထိလိုက်တာ "
စေးပိုင်လှသော မာလာ့ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အထိအတွေ့ က ကောင်းလှသည်မို့ သီဟ မာလာ့ ခါးကလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ရင်း အားကုန်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ မာလာ့ အဖုတ်လေးမှာ လည်းအခုတော့ သီဟ လီးကြီးကို ခံနိုင်သွားပြီမို့ နာတာထက် အရသာက ပိုပြီး ခံစားနေရလေသည်။သီဟ လည်း တချက်တချက် သူ့လီးကြီး မာလာ့စောက်ဖုတ်လေး ထဲမှ ထွက်လာလိုက် ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကလေးကို ဆွချင်စိတ်ဖြစ်လာပြန်သည်။
မာလာ့ဖင်ကြားသို့ သူ့တံတွေးကို ထွေးချလိုက်ရာ ဖင်ပေါက်ဝသို့ တံတွေးများ သွားအိုင်လေသည်။ သီဟ ကသူ့လက်မ လေး ဖြင့် ထိုးထိုးထည့်ပြီး ဆွပေးလေရာ မာလာ တယောက် ခနလေး ဖြင့် တချီ ပြီးသွားလေတော့သည်။ သီဟ မှာ လည်း မာလာ ပြီးသွားမှန်းသိလိုက်သဖြင့် ခပ်မြန်မြန် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အချက် နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်လည်း လရည်များ ပန်းထည့်ကာ ပြီးလိုက်ရပြန်တော့သည်။
နောက်ပိုင်းတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ညအိပ်လျှင် အဝတ်အစား များ မဝတ်တော့ပဲ စလိပင်းဘက်ထဲတွင် ဝင်အိပ်ကြသည်။ တည ကို ညဦး၊ ညလည်၊ မိုးလင်း သုံးခါတော့ ပုံမှန်လိုးဖြစ်လေသည်။ နေ့ခင်းပိုင်းတွင် သီဟ က မာလာ့ တကိုယ်လုံး ကို ရက်ပေးခြင်း၊ စောက်ဖုတ် ဖင်ပေါက် အကုန် သေခြာ ရက်ပေးကာ ပြုစုခြင်း၊ မာလာကလည်း သီဟ လီးကြီးကို စုပ်ပေးခြင်း ဘောပါ စုပ်ပေးခြင်း၊ သီဟ ဖင်ပေါက်ကို လည်း ရက်ပေးခြင်း စသဖြင့် ဟန်နီးမွန်း ထွက်သည့် လင်မယား အသစ်တစုံတွဲ ကဲ့သို့ နေနေကြလေသည်။
နှစ်ပတ်ခန့် အကြာ တနေ့တွင် သူတို့ နေ့စဉ် စမ်းစမ်းနေသော ရေဒီယို မှ အသံတခု ကြားရလေသည်။ လျို့ဝှက်ကုဒ်ဖြစ်သဖြင့် သီဟ က ပြန်လှန် ဆက်သွယ်လေသည်။ သူတို့ကို ရှာနေသော ဒရုန်း မှ ရေဒီယို စစ်ဂနယ် ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ ဆီမှ စစ်ဂနယ် ပြန်ရသွားသဖြင့် ဒရုန်းမှ သူတို့ ရှိနေသော နေရာကို ဂျီပီအက်စ်ဖြင့် အတိအကျ လမ်းညွှန်ပေးလိုက်သဖြင့် ထောက်လှမ်းရေးမှ ရဟတ်ယာဉ် ဖြင့် လာရောက် ခေါ်ဆောင် သွားတော့သည်။
သီဟရဲကျော် က သူတို့ နှစ်ယောက် ကျွန်းပေါ် သောင်တင်နေသည့် အချိန် ၌ သူ့စိတ်ထဲ တွင် တွက်ချက်နေသည့် အချက်များ ရှိသည်။ ပထမဆုံး အချက်မှာ အပြင်ညာ ဆိုသည်မှာ အင်းစက် ကို ပျော်မွှေ့တတ်သူ ဖြစ်ပြီး တော်ရုံလူကို မယုံတတ်သည့် လူစား လည်းဖြစ်သည်။ နောက်ပြီ။
အပြင်ညာ က ဟော်တယ် စားသောက်ဆိုင်မှာ ချိန်းထားသည်ဆိုသော်လည်း တနည်းနည်း ဖြင့် သူ့ကို တနေရာသို့ ပထုတ်သွားမည်ဆိုတာကို မိမိ တို့လို ထောက်လှမ်းရေးပါးဝ နေသူတွေပင် တွက်ထားပြီးသား ကိုယ့်တပ်က စီမံကိန်း ချသူတွေက မသိစရာ အကြောင်းမရှိ။ ဒါဆိုရင် ဘာလို့ ဒီလောက် အသက်အန္တရာယ်များတဲ့ ခရီးစဉ် ကို ဘာလို့ အတွေ့အကြုံ နုသေးတဲ့ မာလာ့ကို ထည့်လိုက်ရတာလဲ၊ မာလာ့ကို တခုခု ဖြစ်မှာကို အဖေ ဖြစ်သူက စိုးရိမ်မယ် ဆိုတာကို ရော ထည့်မတွက်ကြဘူးလား။
သီဟ တဖြည်းဖြည်း နှင့် သဘောပေါက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ညာ က သူတို့ ရှေ့မှာ အဲလို မျိုး ဖြစ်အောင် ဖန်တီးမည်ဆိုသည်ကို သူတို့ သိပြီးသား ဖြစ်မည်။ ထိုအခါ အတွေ့အကြုံလည်း နု၊ ဆက်ခ် ကိစ္စ မှာလည်း အပျိုစင်သာ ဖြစ်သော မာလာ အနေဖြင့် ဖီးတက်လာပြီး သူ့ကို ရောင်ရမ်း ကာ ဒက်ဒီ လို့ ခေါ်မိမည် မှာ သေခြာသလောက်ကို ရှိလေသည်။ ခေါ်ခဲ့ပါက လည်း သီဟ က အသက်ဘေး က ကင်းဝေးအောင် ဟန်ဆက်ဆောင် သွားမည်ဖြစ်ကြောင်းကို လည်း တွက်ပြီးသား။ ထိုအခါ သူ့ရှေ့မှာ တောင် သားအဖ လိုးနေကြသည့် သူတွေ ဆိုတော့ ဘယ်လို မှ အစိုးရဖက် မှ မဖြစ်နိုင်ဟု တွက်မိကာ ယုံကြည်သွားလိမ့်မည်။ သူတို့ လိုချင်သည့် ကွန်တက်တွေလည်း ရမည်ဆိုတာ တွက်ထားခဲ့လိမ့်မည်။
သို့သော် သူတို့ အတိအကျ ဂျီပီအက်စ် ဖြင့် သူတို့ နေရာက်ု စစ်ဂနယ် ရိုက်ထားလျှက် နှင့် ၂ပတ်တိတိ ကြာမှ ရောက်လာသော ဒရုန်း တို့က ရော ဘာသဘောလဲ။ သူဌာနချူပ် ရောက်လျှင် သူ့တပ်မှုး နှင့် အချီအတင် ပြန် ပြောရတော့မည့် အကြောင်းများကို အသေးစိတ် တွေးနေမိတော့သည်။
.....................................................................................................................
သီဟ တို့ သားအဖ ရုံးချူပ်ရောက် တော့ မနက် ကိုးနာရီ၊ သူတို့ ကို တပ်မှုးမှ ရက်အကန့် အသတ် မရှိ နား၊ သူ့ကို တော့ သတင်းပို့ ဟု ဆိုထားသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါက်တာ နှင်းဖြူ ရဲကျော် နှင့် သူရရဲကျော် တို့က ဆေးရုံ သွားနေကြပြီ မို့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခြေ။ သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်မှာ ရေနွေး ဖြင့် စိတ်ကြိုက်ချိုးမိုးပြီးတော့ ကားမောင်း ထွက်လာခဲ့ကာ သားအဖ နှစ်ယောက် ကုလားထမင်းဆိုင် သွားစားလိုက်ကြသည်။. ပြီးတော့ မှ အိမ်ပြန်လာကြသည်။ အိမ်ထဲ အဝင်တွင်၊ မာလာက၊
"ယောက်ျား၊ မယားကြီး အိမ်ရောက်ပြီ ဆိုတော့ ဒီမယားလေးကို မေ့ပြီပါ့နော်"
ဟု ပြောလေသည်။ သီဟ က၊
"အို ဘယ်မေ့ မှာလည်း အချစ်ရာ အခု ညနေ သူတို့ ပြန်မလာချင် ချစ်လို့ ရသေးတယ်လေ"
"အို မကောင်းဘူး ထင်တယ်နော် မတော်တဆ မိသွားရင် အချစ်ကြီး တို့ အိမ်ထောင် ပြိုကွဲမယ် လေ အချစ်ကြီးလည်း ပြဿနာတွေ မိုးမီးလောင်ကုန်မယ်"
"တို့ သတိထားကြရင်တော့ ရပါတယ်ကွာ၊ လာပါ ကြာတယ် သွားချစ်ကြရအောင်"
သီဟ က မာလာ့ လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူမ အခန်းဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ နောက်တော့ မာလာ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ချစ်သလင်း ခေါ်ကြတော့သည်။ ကျွန်းပေါ်မှာ တုန်းက နှင့် မတူ အိစက်သော မွေ့ယာ အမွေးနံသာ များနှင့် ဆိုတော့ သူတို့ အတွက် အရသာ မှာ တမျိုးထူးကဲ နေပြီး နားလိုက် ဆော်လိုက် သုံးချီလောက် ဆက်တိုက် ဆော်လိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့မှ သီဟလည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ကာ ရေပြန်ချိုး ပြီး အိပ်ယာပေါ် တက်လှဲ အိပ်လိုက်တော့လေသည်။
သူ့လီး ကြီးမှာ နွေးထွေး စိုစွတ်သောအထိအတွေ့ နှင့် စုပ်ပေးနေသော ခံစားမှုတို့ကြောင့် သီဟ အိပ်ပျော်နေရာမှ နိုးလာသည်။ သီဟ မှာ နှစ်ပတ်လောက်အထိ စလိပင်းဘက်တွင် ကျပ်ကျပ်သတ်သတ်လေး မာလာ နှင့် ထွေးဖက် အိပ်ခဲ့ရသည်မို့ အခု အိပ်ယာက နိုးတော့ တမျိုးဖြစ်နေရသည်။
နောက်တော့ သူ အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ ဆိုတာကို သတိရလိုက်သည်။ မျက်စေ့ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မိန်းမ၊ နှင်းဖြူ။ ညအိပ်ရာဝင်ထွန်း မီးလုံး ပြာပြာလေး အောက်မှာ ညဝတ်အင်္ကျီပန်းရောင်ပါးပါးကလေး နှင့် နှင်းဖြူ က သူ့လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည်။ သီဟ လက်တွေက နှင်းဖြူ ခေါင်းကလေးကို ရောက်သွားပြီး ဆံပင်တွေကိ ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်သည်။ နှင်းဖြူ စုပ်ပေးသည့် တက္ကနစ် မှာ ကောင်းလှ သဖြင့် လီး အတွင်း ဆီးလမ်းကြောင်းမှ ပင် စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ခံစား နေရသည်။ မာလာ မှာ သူ့လီးကိုသာ စုပ်ဖူးသည့် အပျို မလေး ဖြစ်သဖြင့် နှင်းဖြူ လို မကျွမ်းကျင် သော်လည်း တမျိုးလေး ကောင်းနေခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း အခု မှ လီးစုပ် ကောင်းကောင်းကျွမ်းကျင်သူ မိမိ ကို စုပ်ပေးနေကြ ဖီလင်ကို ပြန်ခံစားရတော့ အရသာ ပိုကောင်းနေသလို ထင်မိသည်။ နေ့ခင်းက မာလာ့ ကို သုံးချီလိုးထားတာတောင် လီးက ပြန်တောင်လာနေသည်။ ကြာကြာတော့ မခံနိုင်၊ တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားအုံးမည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် နှင်းဖြူ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားတာတောင်မှ သီဟ က နှင်းဖြူကို လိုးနိုင်သေးသည်။ အခုတော့ သူ့ကိုယ်သူ မသေခြာ၊ နေ့လည်က မာလာ့ ကို လိုးထားတဲ့ သုံးချီက လည်း မီးကုန်ယမ်းကုန်။ သူတို့ ဘယ်တော့ မှ အခွင့်အရေး ပြန်ရမည်ဆိုတာ မသေခြာလို့ အသေဝုန်းထားတာ၊ ဆိုတော့ သူနည်းနည်းတော့ ပြိုင်းနေပြီ။ တော်ကြာ နှင်းဖြူ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားကာ စောက်ဖုတ် မလိုးနိုင်ခဲ့လျှင် သူမ မသင်္ကာ ဖြစ်နေုအုန်းမည်။ သီဟ ညဏ်ကူမှ ရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။
"အား အချစ်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ၊ လာပါအုန်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ချစ်ကို တအားချစ်ချင်နေပြီ"
ဟု ပြောကာ နှင်းဖြူ ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျိုမကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်သည်။ မာလာ ၏ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် အားကစား ကိုယ်လုံးလေး မှာ မာဆယ်တွေ ဖြင့် တင်းရင်း နေသဖြင့် သူခံစားခဲ့ရသော အရသာ မှာ နှင်းဖြူ နှင့် ကျတော့ အနည်းငယ် ခြားနားနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။
နှင်းဖြူ မှာ ယခု ဆို အသက်လေးဆယ့်ငါးလောက် ရှိပြီ ဖြစ်သဖြင့် ပုံမှန် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ် ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက် သဖြင့် နုနယ်သေးသော်လည်း မာလာ့ လို မိန်းမပျိုလေး တွေ နှင့်တော့ မတူနိုင်တော့ခြေ။ သို့သော် မာလာ့ထက်တော့ အစစ အရာရာ မှာ ပိုဖွံ့ဖြိုးလေသည်။ နို့ကြီးများမှာ ခလေး နှစ်ယောက် အမေ မို့ ကြီးထွားပြီး အနည်းငယ်တော့ အိအိလေး ရှိသည်။ ဖင်လုံး ကြီးများမှာ လည်း လုံး ကြွ နေပြီး ခါးသေးသဖြင့် ကားစွင့်နေကာ တွံတေး အိုးကြီးပမာ ရှိလေသည်။ နှတ်ခမ်းထူထူ တွေက လည်း ရမက် ထန်သည့်ပုံ ပေါက်အောင် ခပ်ထော်ထော်လေး ရှိလေသည်။
ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ဆေးရုံမှ ပြန်လာပြီးတော့ သူမ တို့ အိပ်ခန်းထဲ တွင် အိပ်ပျော်နေသော သီဟ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မာလာ့ အခန်းကို သွားကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတံခါးသော့ခပ်ထားတာ တွေ့ရတော့ မာလာလည်း အိပ်ပျော်နေပြီမှန်း သိလိုက်ရသည်။ မနေ့က ထိ တံခါးမှာ သော့ခပ်မထားတာ သူမ သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သီဟ တို့ ခရီးပန်းလာတာ အိပ်ပါစေတော့ဟု ဆိုတာ သားတော်မောင် သူရ နှင့် ညစာ အတူစားပြီး တီဗီ ခနထိုင်ကြည့်ပြီးတော့မှ အိပ်ယာဝင်လာခဲ့လေသည်။
ထိုအချိန်တွင် သီဟ ပုဆိုးမှာလန်တက်နေပြီး လီးကြီးကို တွေလိုက်ရတော့ သူမ ငတ်ပြတ်နေသည်မှာ ကြာသော အစာ မို့ စောက်ဖုတ်လေး ယားလာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ညဝတ်အင်္ကျီကို အမြန်လဲ ကာ ကုတင်ပေါ်တက် သီဟ လီးကြီးကို ကုံးစုပ်တော့တာ ဖြစ်သည်။ ယခု သီဟက သူမ ကိုယ်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတော့ သူမ ကလည်း ပြန်တုန့်ပြန်နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။
"ပြွတ်စ်...အင်း..."
"အင်း... ဖြူ လည်း လွမ်းတာပေါ့လို့ တခါထဲ ရှမ်းပြည်ဘက် သွားတယ် ဆိုပြီး ဖုံးမဆက် မက်ဆေ့မပို့နဲ့၊ သားအဖ နှစ်ယောက်စလုံး ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲလို့၊ ကိုကို့ တပ်မှုး မေးကြည့်တော့ ဆက်သွယ်ရေး ဧရိယာ အပြင်ဘက်ရောက်နေလို့ပါတဲ့၊ ခါထဲ ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ အဲလို နေရာရော ရှိလို့လား"
"အာ ရှိတာပေါ့ ဖြူရယ် ဆက်သွယ်ရေး ဘယ်လို ပဲ တိုးတက်တိုးတက်နေ ဘလိုင်းစပေါ့ ဆိုတာ ရှိတယ်လေကွာ"
"အာ့....ရှီးး"
သီဟ က စကားပြောရင်း လက်က နှင်းဖြူ ပေါင်ကြား ဝင်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင် ဖြစ်ချေရင်းက လက်ခလည်ဖြင့် ထိုးကာ မွှေပေးလိုက်သဖြင့် နှင်းဖြူ အသံလေး ထွက် ငြီးငြူရရှာသည်။ နှစ်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီမို့ သီဟ လည်း အချိန်မဆွဲတော့ပါ။ နှင်းဖြူကိုယ်ကို သူ့အပေါ်ခွခိုင်းလိုက်ပြီး နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ နှင်းဖြူကလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ စွတ်ကနဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။
"ဖြွတ်...စွိ..ဖတ်.."
"အ...အီး..."
နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်မှာ လီး မဝင်ရတာ ကြပြီမို့ နည်းနည်းတောင် စေးကျပ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ စောက်ရည်တွေက ရွဲနေသဖြင့်သာ လျှောလျှောရှုရှု ဝင်သွားရသည်။ နောက်တော့ သီဟက နှင်းဖြူ ၏ ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးတွေကို အောက်မှ စုပ်ပေးနေချိန်တွင် နှင်းဖြူက သူမ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ ဖြင့် သီဟ အပေါ် မှ မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေတော့သည်။ နှင်းဖြူ မှာ လည်း ငတ်နေတာ ကြာပြီမို့ သူမ စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာသော သီဟ လီးကြီးမှာ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အသားနုနု တို့ကို ပွတ်တိုက်လိုက်လိုင်း တုံခါသွားအောင် အရသာ ရှိနေရလေသည်။
သီဟ မှာလည်း မာလာ၏ တင်းတင်းရင်းရင်း ပေါက်စီလောက် နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်စို့နေရသည်မှာ နှစ်ပတ်လောက်ရှိပြီမို့ ယခုလို ကျွဲကော်သီး ဆိုက် နို့ကြီး နှင့် လက်ညိုးလုံးခန့်တုတ်ပြီး လက်မဝက်ခန့် ရှည်သည့် နို့သီးခေါင်း တွေကို စို့နေရသည်မှာ အပြောင်းအလဲ အသစ်အဆန်းပြန်ဖြစ်နေလေသည်။
နှင်းဖြူမှာ ခနလေး ဖြင့် ပင် တချီပြီးသွားကာ သီဟအပေါ် မှောက်ရက် ထပ်ချလျှက်နားနေလိုက်သည်။ သီဟက တော့ အခု မှ အရှိန်ရလာသည်ဖြစ်သဖြင့် နှင်းဖြူကိုယ်လုံးကို ဘေးသို့ လှဲချလိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကုံးစေကာ အနောက်မှ ဒူးထောက်ထရင်း ခွေးလိုး လိုးပစ်မိတော့သည်။
တရုပ်မ စစ်စစ် ဖြစ်သဖြင့် ဝင်းမွတ်ဖွေးဖြူနေသော ပေါင်လုံး ကြီးများ နှင့် ဖွံ့ွထားလှသည့် ဖင်လုံးကြီး များ ကို ထောင်ပေးထားသည့် နှင်းဖြူ နှင့် အနောက်မှ ဒူးထောက်ကာ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် ဆောင့်လိုးနေသည့် သီဟ တို့ နှစ်ယောက်မှာ သူတို့ ၏အနည်းငယ်ဟနေသော အိပ်ခန်းတံခါး အဝ မှ မျက်လုံးတစုံ ကချောင်းကြည့်နေသည်ကိုတော့ ဘယ်လို မှ သတိမထားမိနိုင်ကြပါခြေ။
.......................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၀ )
နောက်တနေ့ မနက်၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် သူ တပ်မှုး အခန်းထဲက တပ်မှုး၏ မဟော်ဂနီ စာပွဲအကြီးကြီး ရှေ့ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ခပ်မတ်မတ်ထိုင်ရင်း သူ့တပ်မှုး ပြောနေသည်ကို အာရုံစိုက်ကာ နားထောင်နေလေသည်။
" ဗိုလ်မှုးတို့က အင်တာနေရှင်နယ် ရေပြင်မှာ ဆိုပေမဲ့ ထိုင်း ပိုင်နက် နဲ့ အရမ်းနီးနေတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ရဟတ်ယဉ်တွေ ဝင်လာတာနဲ့ သူတို့က မေးခွန်းထုတ်တော့မယ်။ ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေးထဲက အတွင်းက ချစား နေတာတွေ ရှိတယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ ဖက်က ယုံကြည်ရတဲ့ သတင်းတွေ ရှိတယ်။ အဲတော့ အပြင်ညာ့ လူတွေနဲ့ သူ့ကွန်တက်တွေ က လက်စားချေ မလိုက်နိုင်အောင် ဗိုလ်မှုး နဲ့ အပြင်ညာတို့ ပင်လယ်မှာ ပျောက်သွားတယ် ဆိုရင် ဇာတ်လမ်းက ပြတ်သွားပြီလေ၊ အာ့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ဖက်က အသာငြိမ်နေတာပါ။ ဗိုလိမှုး တို့ ယူသွားတဲ့ ဂျီပီအက်စ်ကို ခြေရာခံပြီး ဆက်တလိုက် ကနေကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်းတကျွန်းပေါ်မှာ ရောက်နေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ဗိုလ်မှုးလည်း စီမံချက်အပြီး အနားယူပါစေ ဆိုပြီး ထားပေးလိုက်တာပါ"
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က သူ့ကို အဓိပါ္ပယ်ပါပါ နှင့် ပြုံးပြရင်းက ပြောနေသော တပ်မှုးကို ကြည့်နေရင်းက အတွေး နယ်ချဲ့နေမိသည်။ ဒီခွေးမသား အပြုံးက ငါတို့ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာကိုတောင် သိနေပုံပဲ၊ ဟု တွေးရင်းက ချက်ချင်း အတွေးတခု ပွင့်သွားသည်။ တပ်မှုးသမီး ပပဝတီမိုးခေါင် ကို မျက်စေ့ထဲ ပြေးမြင်မိလိုက်သည်။ ပပဝတီမိုးခေါင်မှာ သူ့တပ်မှုး ၏ သမီး ဖြစ်ပြီး ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုး တယောက်လည်း ဖြစ်လေသည်။
သူမ ယောက်ျား မှာ ဌာနကြီးတခု မှ ညွှန်ချူပ်ဖြစ်ပြီး သူတို့ မှာ ကလေး ငယ်တွေ ပင်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ တပ်မှုး နိုင်ငံခြား ခရီးစဉ် သွားတိုင်း သူ၏ သမီးမှာ သူ့ ဆရာဝန်၊ ဘော်ဒီဂတ် ပုံစံ ဖြင့် အမြဲ ပါလေ့ ရှိပြီး ၊ မျက်နှာမှာ အရမ်းချောရုံ မက ဘော်ဒီမှာ လည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်လှပေရာ မြင်သူ ယောက်ျား ၊ တပ်သား တပ်ဗိုလ်၊ လူပျို လူအို အကုန် သွားရည်တမြားမြား ဖြင့် ဖြစ်ရသည်။ သိုရာတွင် တပ်မှုး သမီးတော်မို့ မည်သူမှ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မျက်လုံးမော်မကြည့်ရဲသော်လည်း စိတ်ကူးထဲ မှာတော့ ပုံစံ မျိုးစုံ ဖြင့် လိုးဘူးကြမှာပဲ ဖြစ်သည်။
တချို့သော ခရီးစဉ်တို့မှာ သီဟ ကိုယ်တိုင်လည်း တပ်မှုးလုံခြုံရေးအတွက် လိုက်ခဲ့ရဘူးသည်ဖြစ်ရာ၊ ဟော်တယ်ခန်းများတွင် ပပဝတီမှာ အမြဲတမ်း တပ်မှုး အခန်း နှင် ကပ်ရက်တွင် နေခွင့်ရပြီး ညဘက် တခါတရံ တပ်မှုး အတွက် ကျန်းမာရေးစစ်ဆေးခြင်း၊ တပ်မှုး ခေါင်းကိုက် ခေါင်းမှုး၊ ဘိုက်နာ စသည်တို့ အတွက် ဆိုလျှင် ပပဝတီက ပင် စစ်ဆေးပေးရခြင်း၊ စသည်တို့ကြောင့် ပပဝတီ တယောက်သာ တပ်မှုးအခန်းတွင်းသို့ တံခါးမရှိ ဒါးမရှိ ဝင်ထွက်ခွင့် ရခြင်း၊ တခါတရံ တချိုက ဟော်တယ်တို့ တွင် အခန်းခြင်းဆက်သည့် တံခါး ရှိသော ကပ်ရက် အခန်းတို့ တွင် တည်းခိုးခြင်း စသည်တို့ ကို အခု မှ သီဟ မှာ ပြန်သတိထားမိလေသည်။
ယခင်တုန်းက တော့ သီဟ စိတ်ထဲ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် သားအဖ မို့ မည်သို့ မျှ စိတ်ကူး အဆန်း ဖြင့် မတွေးမိသော်လည်း မိမိ နှင့် သမီးမာလာ တို့ အဖြစ်အပျက် ပြီးတော့ မိမိ ၏ အတွေးအခေါ် တို့ လည်း ပြောင်းသွားခဲ့ခြေပြီ။ အရာရာကို အမြင်သစ်ဖြင့် မြင်လာသဖြင့် အခုတော့ တပ်မှုး နှင့် သူ့သမီး ပပဝတီ တို့ ဘာဖြစ်နိုင်သည် ဆိုတာကို သဘောပေါက်လာခဲ့လေသည်။
တပ်မှုးဗိုလ်မှုးချူပ်မိုးခေါင် က ဗိုလ်မူးသီဟ မျက်နှာပေါ်မှ အပြောင်းအလဲ တို့ကို သတိထားကြည့်နေရင်းက ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ဘာပြောမလဲ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟ က နောက်ဆုံးတော့ တချက်ပြုံးလိုက်ကာ၊
"ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှုး၊ သဘောပေါက်ပါပြီ။ အစစ အရာရာ အတွက် တပ်မှုးကို အထူး ကျေးဇူး တင်ရှိပါတယ်တပ်မှုး"
"ရပါတယ် ဗိုလ်မှုးရာ ကျွန်တော်တို့ တွေက တိုင်းပြည်နဲ့ လူမျိုးအတွက် အလုပ်လုပ်နေကြတာပဲဟာ၊ တယောက်အရေးကိစ္စလည်း တယောက် ကူညီကြရမှာပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှုး လည်း အကူအညီလိုရင် အချိန်မရွေးပြောပါခင်ဗျ၊ အခုတော့ ခွင့်ပြုပါအုံး"
"အေးအေး သွားသွား၊ အခု စီမံချက်မှာ ဗိုလ်မှုးစွမ်းဆောင်ခဲ့တာ အလွန်တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်ပါဘူး၊ ဗိုလ်မှုးကောင်းကောင်းနားဖို့ သင့်ပါတယ်။ ဗိုလ်မှုးရော ဗိုလ်ကြီးမာလာရဲကျော် ပါ နောက်ထပ် နှစ်ပတ်လောက်နားလိုက်ပါအုံး။ နောက် ရုံးပြန်တက်မှ ပဲ ကျွန်တော် ဆုချီးမြှင့်တဲ့ အခန်းအနားလုပ်ပါမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူး ပါ တပ်မှုး"
........................................................................................................................................
ဗိုလ်မှုးသီဟ ရုံးခန်းအပြင်ရောက်တော့ မာလာ့ ရုံးမှဖုံးကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ တပ်မှုးက သူ့ ကို နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ခြင်သည်ဟု ဆိုသဖြင့် သူတယောက်ထည်းလာခဲ့ရသည်ဖြစ်ရာ မာလာက သူမ ပုံမှန် ရုံးခန်းသို့ ဟန်မပျက် အလုပ်သွားဆင်းနေသည်ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ တပ်မှုးက သူတို့ ကို ခွင့် နှစ်ပတ်ထပ်ပေးလိုက်သည် ဆိုသည့် သတင်းကို မာလာအား လှမ်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်မှာ ပြန်ဆုံကြလေသည်။ နေ့လည်စာကို နှစ်ဦး အတူ စားသောက်ကြပြီး နောက် မာလာ့ အခန်းသို့ ရောက်သွားလေသည်။ မာလာ့ ကုတင်ပေါ်တွင် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ လှဲလျှောင်းရင်း နူတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နမ်းဖြစ်ကြသည်။
သီဟ က တပ်မှုး နှင့် သူ့သမီးတို့ လည်း ဖြစ်နေကြဖို့ များကြောင်း သူ့သီအိုရီကို မာလာ့အား ရှင်းပြလေရာ၊ မာလာက ချက်ချင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။
"အင်း ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ မီးကတော့ တပ်မှုးကို ကျေးဇူးတင်တယ်၊ သူ့ကြောင့် အာ့ကောင်ကြီး ပေးတဲ့ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားခွင့်ရသွားတာ ခစ်ခစ်"
မာလာ က ပြောရင်းဆိုရင်း သီဟ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်လေးကို လျှောဆင်းကာ သီဟ ပေါင်ပေါ် တတောင်လေး ထောက်ပြီး လီးကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ကစ်စ်ပေးလိုက်သည်။ နူတ်ခမ်းလှလှလေးက သီဟလီးကြီးကို ငုံကာ စုပ်ပေးနေသည့် အချိန်မှာတော့ သီဟ တယောက် စည်းဇိမ် ကောင်းကောင်းတွေကနေလေပြီ။
မာလာက လီးကြီးကို ငုံ့စုပ်နေရင်းက သူမ ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်လိုက်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်က သီဟ မျက်နှာပေါ် တည့်တည့် မိုးနေလေသည်။ သီဟ က မာလာဘာလိုချင်မှန်းသိသဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲချကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပေးလိုက်လေသည်။ သူ့လက်တဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ကစားပေးရင်းက နောက်လက်တဖက် က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် မာလာ့ ခရေပွင့်လေးကို ပွတ်ကာ ဆော့ပေးနေလိုက်သည်။
No comments:
Post a Comment