အညတြ ထစ်ချုန်း အပိုင်း ( ၂ )

အညတြ ထစ်ချုန်း  အပိုင်း ( ၂ )

အညတြ ရေးသည်။

ပက်လက် အိပ်ပေးပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကား ပေးနေတဲ့ နော်တုလုကို အပေါ်ကနေ တက်ခွပြီး ကိုစိုးမိုးက မြန်မြန်နဲ့ ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ လိုးပေးနေတယ် ။ နော်တုလုက ကရင်မမို့ အရည်ရွှမ်းတယ်လို့ ကိုစိုးမိုး သူ့အတွေ့အကြုံတွေ အရ သိတယ် ။ တဏှာကြီးတဲ့ နော်တုလုလည်း အလိုးကောင်းတဲ့ ကိုစိုးမိုး လိုးပေးနေတာကို အရမ်း သဘောကျပြီး အောက်က ပက်လက်နေရာကနေ ကော့ကော့ပြီး ခံနေတယ် ။ 

စောက်ပတ်နဲ့ လီး ပွတ်တိုက် ဝင်ထွက်တဲ့ အသံတွေက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မှာ သိသိသာသာကြီး ကြားနေရတယ် ။ ဖွတ်ဖွတ်ဖပ်ဖပ် အသံတွေက ကုတင်အဟောင်းလေးတကျိကျိနဲ့ လှုပ်ခါနေတဲ့ အသံနဲ့ အတူတူ ဆူညံနေတယ် ။ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း နော်တုလုရဲ့ နို့ကြီးတွေက တုန်ခါ လှုပ်ရမ်းနေတယ် ။

“ အား......အား....အိ......အမလေး အကိုရယ်......အီး...အိုး....”

နဲ့ ညည်းနေတဲ့ နော်တုလုကို ကိုစိုးမိုးက

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ တုလု..နာလို့လား....” 

လို့ ကိုစိုးမိုးက မေးလိုက်တဲ့ အခါ နော်တုလုက မျက်စောင်းလေး ထိုးလိုက်ပြီး...

“ နာလို့ ဟုတ်ဘူး....ကောင်းလို့..ကောင်းလို့....” 

လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း နော်တုလုက သူလိုးပေးနေတာကို ကောင်းတယ်လို့ ချီးမွမ်းလိုက်လို့ အရမ်း ကျေနပ်သွားပြီး အားကုန် ကြုံး ဆောင့်တော့တာဘဲ ။ 

“ အိုး..အား......အား.....အီး.....ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ..အကိုရယ်......”

ဖင်ကြီးတဲ့ နော်တုလုကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ချဖို့ ကိုစိုးမိုး စဉ်းစားမိသွားလို့ သူ့ဆောင့်ချက်တွေကို လျော့ချလိုက်ပြီး...

“ ပုံစံပြောင်းကြရအောင် တုလု....” 

လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ နော်တုလုကတအား ကောင်းနေပြီး မကြာခင် လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းတော့မှာမို့ ပုံစံ မပြောင်းချင်တော့ဘူး ။ 

“ ငါ ပြီးတော့မယ်....နောက်တချီ ကျမှ ပုံစံပြောင်းတော့ အကို..” 

လို့ ပြန်ပြောပြီး အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ကော့ပေးနေလို့ ကိုစိုးမိုးလည်း သည်တချီတော့ သည်အတိုင်းဘဲ ဆွဲလိုက်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး နော်တုလုရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ကို ထမ်းတင်လိုက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဒလစပ် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။

“ အားဝိုး..အားဝိုး..အိုး..အိုး......” လို့ နော်တုလု အော်ရင်း ပြီးခြင်းကို ရောက်ရှိသွားတော့ ကိုစိုးမိုးလည်း ထိန်း မလိုးတော့ဘဲ သူ့သုတ်ရည်တွေကို နော်တုလုရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပြီးပစ်လိုက်တယ် ။ 

“ အား...ဟား.....ကောင်းလိုက်တာ တုလုရယ်.....”

“ ကျမရောဘဲ အကိုရေ....တအား ကောင်းသွားတယ် ....”

ကိုစိုးမိုးက သူ့လီးကြီးကို နော်တုလုရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ထုတ်မယ်လို့ ပြင်တဲ့အခါ နော်တုလုက

“ ဒီအတိုင်း စိမ် ထားပါအုံး အကို...မထုတ်လိုက်ပါနဲ့ ” 

လို့ ပြောတာကြောင့် ကိုစိုးမိုးလည်း လီးတဆုံး ထိုးသွင်းထားရက်နဲ့ နော်တုလုရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ခေါင်း အပ်လို့ မှိန်းနေလိုက်တယ် ။

တိုက်ကြီးပေါ်မှာ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်တို့ရဲ့ အိပ်ခန်းကြီးထဲမှာ ဒေါ်စီစီလှိုင်တယောက် ကိုယ်တွေ လက်တွေ ကိုက်ခဲလွန်းလို့ အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေး သောက်ဖို့ သူတို့ ရေချိုးခန်းထဲက ဆေးဘီဒို လို့ သူတို့ လင်မယား ခေါ်ကြတဲ့ ဘီဒိုလေးထဲမှာ ဆေးရှာနေတယ် ။

ဆေးပုလင်းကို ယူပြီး ရေသန့်ဘူး ကို ကုတင်နားမှာ ရှာလိုက်တော့ ရေသန့်ဘူးက မတွေ့ဘူး ။ နော်တုလုကလည်း နောက်ဖေး တန်းလျားက သူ့အခန်းလေးကို ဆင်းသွားပြီ ဆိုတော့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကိုယ့်ဖါသာဘဲ အောက်ထပ်က ရေခဲသေတ္တာဆီကို ဆင်းခဲ့လိုက်တယ် ။ မီးဖိုခန်းနဲ့ ထမင်းစားခန်း အလည်မှာ ရှိနေတဲ့ ရေခဲသေတ္တာဆီကို လျှောက်အသွား ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ သမီးအကြီး သက်သက်မြိုင်ကို တွေ့လိုက်လို့

“ သက်သက်...ဘာကား ကြည့်နေလဲ..” 

လို့ မေးလိုက်တဲ့ အခါ သက်သက်မြိုင်က တီဗီကို ပိတ်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး..မာမီ...ကားဟောင်းတကားကို ပြန်ကြည့်နေတာပါ...” 

လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က

“ မာမီ ကိုယ်တွေ လက်တွေ တအားကိုက်နေလို့ ဆေးသောက်ဖို့ ရေပုလင်း လာယူတာ..”

လို့ ပြောလိုက်ရင်း သက်သက်မြိုင်ကို နော်တုလုကို သွားခေါ်ခိုင်းရင် ကောင်းမယ် လို့ စဉ်းစားမိလိုက်ပြီး..

“ သက်သက်..နော်တုလုကို သမီး နောက်ဖေးက တန်းလျားမှာ သွား ခေါ်ပေးနိုင်မလား...” 

လို့ မေးလိုက်တော့ သက်သက်မြိုင်လည်း 

“ ရတယ်မာမီ..သက်သက် သွားခေါ်ပေးမယ်..မာမီ အိပ်ခန်းထဲကသာ စောင့်နေလိုက်...” 

လို့ ပြောလိုက်ပြီး တိုက်ကြီးရဲ့ ဘေးဖက်အပေါက်ကနေ ခြံထဲကို ဆင်းလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း အိမ်ပေါ်ထပ်ကို ပြန်တက်သွားတယ် ။

သက်သက်မြိုင်သည် အဖေနဲ့ အမေ အိပ်နေကြပြီ လို့ ထင်ပြီး ဧည့်ခန်းကို ဆင်းပြီး သူငယ်ချင်း ဆီက ငှားလာခဲ့တဲ့ နိုင်ငံခြား အပြာ ဒီဗီဒီ တချပ်ကို ကြည့်နေတာပါ ။ ရုတ်တရက် အမေ ဆင်းလာလို့တီဗီကို ပိတ်ပစ်လိုက်တာ ။ အပြာဇာတ်ကား ထဲက ပက်ပက်စက်စက် တစ်တစ်ခွခွ လိုးခန်းတွေကို ကြည့်ရင်း သက်သက်မြိုင်တယောက် ဖီလင်တွေ စွတ်တက်နေချိန်လည်း ဖြစ်တယ် ။ 

သက်သက်မြိုင်လည်း ထမိန်ကို ဖြေလျော့ချပြီး စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ တအား ပွတ်တိုက်ပြီး  အာသာဖြေနေခဲ့တာ..။

အင်း မာမီ မမြင်လို့ တော်ပါသေးတယ် .....။

သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်က အရည်တွေ တအား ထွက်လို့ ထမိန် အနောက်ဖက်မှာ ကွက်စိုနေတဲ့ အထိပါဘဲ ။အစေခံတန်းလျားကို ရောက်တော့ နော်တုလုရဲ့ အခန်း ဆီကို သွားတဲ့ အချိန် ဒေါ်သိန်းရဲ့ အခန်းထဲက ထူးခြားတဲ့ အသံမျိုးစုံကို သက်သက်မြိုင် ကြားလိုက်ရတယ် ။ အော်ညည်းသံတွေ နဲ့ တဖတ်ဖတ်အသံတွေက စောစောက ကြည့်ခဲ့တဲ့ အပြာကားထဲကလိုမို့ သက်သက်မြိုင် ခြေလှမ်းတွေ တန့်သွားရတယ် ။

ဒေါ်သိန်းရဲ့ အခန်းနားကို တိုးကပ်ပြီး နားစွင့်လိုက်တော့ အထဲက အသံတွေကို သဲသဲကွဲကွဲ ကြားလိုက်ရတယ် ။ ညည်းနေတာ ဒေါ်သိန်း ပါလား...။ လိင်ဆက်ဆံနေတဲ့ ခြင်ထောင်သံတွေ ဆိုတာ သိလိုက်တော့ ဒေါ်သိန်းတယောက် ဘယ်သူနဲ့ လိုးနေသလဲ ဆိုတာကို စိတ်ဝင်စား သိချင်သွားတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ 

“ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးစမ်းပါ ဒေါ်သိန်း...” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ထစ်ချုံးရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။ အို..ထစ်ချုံး နဲ့ ဒေါ်သိန်း လိုးနေကြတာကိုး ....။အခန်း တံခါးနားကို တိုးကပ်ပြီး နားထောင်လိုက်တယ် ။ နဂိုက အပြာကား ကြည့်ထားလို့ စိတ်ကြွနေတဲ့ သက်သက်မြိုင်တယောက် အထဲက ထစ်ချံ ုးနဲ့ ဒေါ်သိန်းတို့ အပြတ် ဖိုက်နေတာတွေကို ကြားရပြီး တအားကို စိတ်တွေ ထကြွပြီး ကုန်းချင် ခံချင်စိတ်တွေ ထိန်းသိမ်းလို့ မနိုင်နိုင်အောင်ကို  ဖြစ်နေရပြီ ။

ထစ်ချုံး ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက ရိုးပုံ ရိုးလက်နဲ့ သူ့အမေလောက် ရှိတဲ့ ဒေါ်သိန်းကို တက်လိုးနေတာကို သက်သက်မြိုင် အံ့သြလို့ မဆုံးဘူး ။ မာမီ နော်တုလုကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်တာ သတိရသွားပြီး နော်တုလုနေတဲ့ အခန်းဆီကို သွားပြီး တံခါးကို ထုလိုက်တယ် ။

“ နော်တုလု...နော်တုလု ......ထ....ထ......”

အထဲမှာ နော်တုလုနဲ့ ကိုစိုးမိုးတို့ဟာ တချီ လိုးပြီးခါစလေးဘဲ ရှိသေးလို့ အမောအပန်း ဖြေနေတဲ့ အချိန် ပါ ။

“ ဟာ..အပြင်မှာ အကြီးမ ရောက်နေတယ်..တုလုရေ..ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ....”

နော်တုလုက ထမိန်ကို ရင်လျားလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းတယ် ။ အခုမှ နိုးလာတဲ့ ပုံနဲ့ အိပ်ချင်မူးတူး အသံလုပ်ပြီး...

“ သက်သက်....ဘာလဲဟင်..ဘာလိုလဲဟင်....” 

လို့ ထူးလိုက်ပြီး တံခါးဆီကို ထသွားလိုက်တယ် ။ တံခါး ဖွင့်လိုက်တော့ သက်သက်မြိုင်က 

“ မာမီက သူ နေမကောင်းလို့ နော်တုလု ခဏ တက်ခဲ့ပါလို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့ ....”

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ နော်တုလုက လာခဲ့မယ်နော်...သက်သက်...အင်္ကျီ ဝတ်လိုက်အုံးမယ်....”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်က ပြန်မသွားသေးဘဲ နော်တုလုကို

“ နော်တုလုက ညအိပ်တာ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ အိပ်သလား...”

လို့ မေးပြီး အခန်းထဲကို ဇွတ်ဝင်လိုက်တယ် ။

“ ဟင်..ကိုစိုးမိုး......”

နော်တုလုရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်နဲ့ ကိုစိုးမိုးကို သက်သက်မြိုင် တွေ့သွားတယ် ။ ကိုစိုးမိုးကလည်း လီးတန်းလန်းနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ...။သက်သက်မြိုင် စက္ကန့်တော်တော်ကြာအောင် ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ငေးကြည့်မိသွားတယ် ။ နောက်မှ သတိဝင်လာပြီး ချာကလဲလှည့် ထွက်သွားလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း သက်သက်မြိုင်တော့ သူ့မိဘတွေကို ပြန်တိုင်တော့မလား မသိပါဘူး လို့ ရေရွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ဖက်ကို ကျနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ယူ ဝတ်လိုက်တယ် ။ 

အင်းလေ..တိုင်တော့လည်း ဘာဖြစ်လဲ ။ ငါကလည်း လူပျိုလူလွတ်..နော်တုလုကလည်း လူလွတ် ..နီးစပ်လို့ ညိကြတာ အဆန်းလား လို့ တွေးပြီး သူ့အခန်းကို ပြန်လိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင် လည်း သူ့အခန်းကို တန်းပြန်လိုက်တယ် ။ ရင်က တအား ခုံနေတယ် ။ အရင်ဆုံး ဒေါ်သိန်းရဲ့ အခန်းက လိုးနေတဲ့ အသံတွေ ကြားရပြီး နောတုလုအခန်းမှာလည်း နော်တုလုကထမိန်ရင်လျားနဲ့ တံခါး ဖွင့်ပေးလာသလို ကိုစိုးမိုးကိုလည်း လီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ကုတင်ပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဒေါ်သိန်းကို လိုးနေတာ ထစ်ချုံးကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ။

ဒက်ဒီက လွဲလို့ ယောကျ်ားဆိုလို့ ကိုစိုးမိုးနဲ့ ထစ်ချုံးဘဲ ရှိတာလေ ။ ငါတို့အိမ်က ခိုင်းတဲ့ အလုပ်သမားတွေလည်း ဘယ်လို ဖြစ်ကုန်တာပါလိမ့် ။ နှာသောင်းကျန်းနေလိုက်ကြတာ ။ နှစ်စုံတွဲ အခန်းချင်း ကပ်ရက် လိုးနေကြတယ် ။ အင်းလေ...လူသားတွေက တဏှာနဲ့ မကင်းနိုင်ကြပါဘူး..။ ခိခိ..ငါလည်း အပြာကား ကြည့်နေပြီး ကိုယ့်ဟာကို ပွတ်နေမိတာဘဲ မဟုတ်လား ..။

သက်သက်ြမ်ုင်လည်း အစထဲက ကားမောင်းလိုက်ပို့ပေးနေတဲ့ ဒရိုင်ဘာ ကိုစိုးမိုးရဲ့ ကြည့်ပုံရှုပုံတွေကို မကြိုက်ပါဘူး ။ သက်သက်မြိုင်ကို အနောက်ဖက်ကနေ တဏှာခိုး ဝေနေတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ဖင်နေရာကို စိုက်စိုက်ကြည့်တတ်တာတွေ သတိထားမိတယ် ။ သူ့ကို ကြည့်ရတာ သက်သက်မြိုင်ကသာ အရောတဝင်နေမယ် ဆိုရင် သက်သက်မြိုင်ကို ဖန်မှာဘဲ ဆိုတာ ဟိုးစောစောပြီးထဲက စိတ်ထဲမှာ သိနေတာ ။ ဒါကြောင့် သက်သက်မြိုင်က မာနကြီးတဲ့ ပုံစံနဲ့ မတူမတန်သလို ခပ်တင်းတင်းနေထားတာ ။ ဟွန်း...နော်တုလုကလည်း ခပ်ထထ ဆိုတော့ သူတို့တွေ့သွားကြတာပေါ့လေ ။

ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ပြန်မြင်ယောင် စဉ်းစားမိလိုက်တော့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စိတ်တွေ ထကြွလာရပြန်တယ် ။ အပြာကားထဲက တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် လီးတန်ကြီးတွေနဲ့ လိုးခန်းတွေကို ပြန် မြင်ယောင်လာပြီး ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာရတယ် ။ သက်သက်မြိုင် ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်တဲ့ ဝတ်ရုံရှည်လေးက ခါးစည်းကြိုးနဲ့ ဖြစ်လို့ အိပ်နေတဲ့အခါ အောက်ခြေက ဟပွင့်နေတယ် ။ လက်တဖက်နဲ့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို စမ်းလိုက်တော့ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရတယ် ။

လက်ချောင်းတွေက အကွဲကြောင်းအတိုင်း ပွတ်စမ်းနေမိတယ် ။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုပွတ်လိုက်တော့ ဖီလင်က တအားကောင်းလာတယ် ။ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေတတ်တဲ့ အကျင့် ရနေပြီ ။ သက်သက်မြိုင်လည်း မနက်ဖန်က စနေနေ့မို့ အလုပ်သွား စရာ မလိုဘူး ဆိုတော့ညသန်းကောင်ကျော်ကြီး  စောစောက ကြည့်ခဲ့တဲ့ အပြာကားကို ပြန်စဉ်းစားလိုက်ကိုစိုးမိုးရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကြီး လီးတန်းလန်းနဲ့ ထိုင်နေပုံကို မြင်ယောင်လိုက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေတယ် ။ 

......................................................

မနက် ကိုးနာရီ 

ကျယ်ဝန်းတဲ့ ထမင်းစားခန်းကြီးက စားပွဲရှည်ကြီးမှာ သက်သက်မြိုင် ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေတယ် ။သက်သက်မြိုင် မုန့်ဟင်းခါး စားနေတာ ။အိပ်ရာက နိုးနေပေမယ့် ရုံးပိတ်ရက်မို့ မထသေးဘဲ နှပ်နေတဲ့ သကသက်မြိုင်ကို ထမင်းချက် ဒေါ်သိန်းကဘရိတ်ဖတ်စ် ဘာစားချင်လဲ လာမေးလို့ သက်သက်မြိုင်က မြောင်းမြဒေါ်ချို မုန့်ဟင်းခါး စားချင်တယ် လို့ ပြောလိုက်တယ်လေ ။ ဒေါ်သိန်းလည်း ဒရိုင်ဘာကိုစိုးမိုးကို လွှတ်ပြီး ဝယ်ခိုင်းလိုက်လို့ သက်သက်မြိုင် ဘူးသီးကြော် ကြက်သွန်ကြော် ငါးဖယ်ကြော် အိုးဘဲဥ ထည့်ပြီး စားနေတာ ။

စားနေတုံး ဒေါ်သိန်းက မေမြို့ ဆန်ဖရန်စ္စကို ကောက်ညှင်းမွှေး လဖက်ခြောက် ခပ်ထားတဲ့ ရေနွေးကြမ်း တအိုးကို လာချပေးတယ် ။ 

“ သမီး..စားလို့ ကောင်းလား....”

သက်သက်မြိုင် ခေါင်းငြှိမ့်ပြတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ ဒေါ်သိန်း ဈေးလွှတ်လိုက်လို့ ဈေးခြင်းတောင်းနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲကို အနောက်ဖက် တံခါးပေါက်က ဝင်လာတဲ့ ထစ်ချုံးကို သက်သက်မြိုင် ထမင်းစားခန်းကနေ လှမ်း မြင်လိုက်တယ် ။ထစ်ချုံးနဲ့ ဒေါ်သိန်းတို့ အလုပ်သဘောထက် ဘာမှ မပိုတဲ့ ဆက်ဆံရေး နဲ့ ပြောဆိုနေကြတာကို သက်သက်မြိုင်တွေ့တယ် ။ သေသေချာချာ အကဲခတ်နေတယ် ။ ညက သူတို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်သိန်းအခန်းထဲမှာ ဖိုးဖိုးဖတ်ဖတ်နဲ့ လိုးနေကြတာ သေချာပါတယ် ။ ဟန်ဆောင် ကောင်းနေလိုက်ကြတာ ။

“ ထစ်ချုံး.....”

သက်သက်မြိုင် လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံး သက်သက်မြိုင် ရှေ့ကို ရောက်လာတယ် ။ပုဆိုးကို တိုတို ဝတ်ထားတဲ့ ထစ်ချုံးကို ပြူတင်းပေါက်က နေရောင်ခြည်က ထိုးနေတာမို့ သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားကအပြွတ်ကြီးရဲ့ အရိပ်ကို သက်သက်မြိုင် အတိုင်းသား မြင်နေရတယ် ။ သက်သက်မြိုင် စိတ်တွေ ညစ်ညမ်းသွားတယ် ။ အပြွတ်ကြီးက တွဲလောင်းကြီး ။ တော်တော် ရှည်တယ် ။

“ မမ..ကျွန်တော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်...”

သက်သက်မြိုင်က စိတ်ထဲက 

“ ဟင်း....ညက ဒေါ်သိန်းကို လုပ်သလို ငါ့ကိုလည်း လုပ်ပေး..” 

လို့ ပြောလိုက်ချင်သွားတယ် ။

“ ကိုစိုးမိုး...ရှိလား ...”

“ မရှိဘူး..မမ ..ဘကြီးနဲ့ ကြီးကြီး ကို အပြင်လိုက်ပို့ပါတယ် ...”

“ ဟင်..ခက်တာဘဲ..ငါ အပြင် သွားစရာ ရှိလို့..”

ထစ်ချုံးက ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ 

“ ရတယ်လေ..မမ...ကျွန်တော် လိုက်ပို့ပေးနိုင်ပါတယ်...ကျွန်တော် ကားမောင်းလိုင်စင်လည်း ရှိပြီ...ကားလည်း အမောင်း ကျွမ်းကျင်နေပါပြီ....” 

လို့ ရိုသေတဲ့ ပုံစံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တာကို သက်သက်မြိုင် သဘောကျသွားတယ် ။

“ အင်း..ကောင်းပြီလေ ..မင်း ကား အဆင်သင့် လုပ်ထားလိုက်..ငါ အခု စားပြီးရင် ရေချိ ုးမယ်..ရေချိုးပြီးရင် ထွက်မယ်...”

“ ဟုတ်ကဲ့...မမ ”

သက်သက်မြိုင် ထွက်သွားတဲ့ ထစ်ချုံးကို အနောက်ကနေ အကဲခတ်လိုက်တယ် ။ ဒီကောင် ဒီအိမ်ရောက်မှ တော်တော် ထွားလာတယ် ။ အသားတွေ ဝင်းဖြူပြီး တသွေးတမွေး ဖြစ်လာတယ် ။ အင်း...ဒီကောင်လေးလို တောင့်တောင့်တင်းတင်း အလုပ်ကြမ်း လုပ်နေကျ အားသန်တဲ့ကောင်လေးနဲ့ လိုးလိုက်ရရင်.....ဆိုတဲ့ အတွေးရိုင်းတွေက သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စိတ်တွေကို တောက်လောင် ထကြွစေတယ် ။ဘိုက်လည်း ပြည့်သွားပြီမို့ ဒေါ်သိန်းကို ခေါ်လိုက်တယ် ။

“ သက်သက် မြို့ထဲဖက် သွားမလို့ ဒေါ်သိန်း..မာမီတို့ မေးခဲ့ရင် ပြောပြလိုက်နော်..ထစ်ချုံးကို လိုက်ပို့ခိုင်းမယ်..”

လို့ ဒေါ်သိန်းကို ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်သိန်းကို ထစ်ချုံးနဲ့ အကြောင်း မေးမလို့ လုပ်ပြီးကာမှ ဒေါ်သိန်း ရှက်သွားမှာ စိုးလို့ မြိုသိပ်လိုက်ပြီး မမေးတော့ ။ တော်ကြာ ဒေါ်သိန်း အလုပ်ထွက်သွားမှ ခက်မယ် ။ ဒေါ်သိန်းက ထမင်းချက် ဟင်းချက် အရမ်းကောင်းတာ ။ သူ့လို ထမင်းချက် တယောက် ထပ် ရဖို့ မလွယ်ဘူးလေ ။သက်သက်မြိုင်  အပေါ်ထပ်က သူ့အခန်းကို ပြန်တက်လိုက်တယ် ။ 

ဘေးခန်းက ညီမ ခက်ခက်မြိုင် တယောက်နိုးပြီလား ဆိုပြီး သူ့အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ခက်ခက်မြိုင် တယောက် ပိုးစိုးပက်စက် အိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ ဂါဝန်က လန်တက်နေပြီး အတွင်းခံ ပင်တီလည်း ဝတ်မထားတဲ့ ခက်ခက်မြိုင်ဟာ စောက်ဖုတ်ကြီး ပေါ်နေတာကို သက်သက်မြိုင် တွေ့လိုက်ရတယ် ။ အမွှေး မရှင်းထားတာကြောင့်ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ ဆီးခုံကြီးက အမွှေးမဲမဲတွေနဲ့ ရှုပ်ထွေးနေတယ် ။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလည်း လက်နဲ့ဆွဲဆွဲပြီး အာသာများ ဖြေထားသလား မသိဘူး..။ တွန့်တွန့်ရှည်ရှည် လန်ပြန်နေကြတယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း ညီမကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ရင်း တဖက်က သူ့အခန်းကို ဝင်လိုက်တယ် ။ အင်း..ထစ်ချုံးကို ဘယ်လို မြှူဆွယ်ရမလဲ မသိဘူး ..လို့ တွေးနေတယ် ။ သက်သက်မြိုင်က သူတို့ကို မရောဘဲမာနကြီးကြီး နေခဲ့တာမို့ ပုတ်လားခတ်လား လုပ်ဖို့ကလည်း ရှက်နေတယ် ။  

ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်ထားတာတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်တယ် ။ဆန့်ကျင်ဖက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကို တောင့်တတဲ့ စိတ်တွေက ညကထဲက ဖြစ်နေတာ ။ စောက်ပတ်က တအားယားနေတယ် ။ ခံချင်စိတ်တွေ အရမ်း ပေါ်နေတယ် ။

ထစ်ချုံး တိုယိုတာကရောင်းကားကြီးကို တိုက်ရှေ့ ဆင်ဝင်အောက်မှာ ထိုးဆိုက်ထားပြီး ကားကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ သက်သက်မြိုင် ထွက်အလာကို စောင့်နေတယ် ။ထစ်ချုံး သည် ရေမိုးချိုး..အဝတ်အစား သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်တွေကို ရွေးဝတ်ထားတယ် ။

သက်သက်မြိုင်က သန့်ရှင်းတာကို ကြိုက်သည်လို့ ဒရိုင်ဘာကိုစိုးမိုးက သူ့ကို အရင်က ပြောပြခဲ့ဘူးတယ်လေ ။ခွာမြင့်ဖိနပ်သံ တဒေါက်ဒေါက် ကြားလိုက်ရတယ် ။ကားကို သေသေချာချာ ပေါလင်တိုက်ပြီးလို့ လက်ကို လက်သုတ်ပုဝါနဲ့ သုတ်နေခိုက် ဖိနပ်သံကြားလို့ ထစ်ချုံးလှည့်ကြည့်တယ် ။ ထင်တဲ့အတိုင်း သက်သက်မြိုင် တိုက်ကြီးထဲက ထွက်လာတာ ။ ပြာပြာသလဲ ပုံနဲ့ ကားနောက်ခန်းတံခါးကို သက်သက်မြိုင် အတွက် ဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင် ကားထဲ ဝင်လိုက်ပြီးတဲ့ အချိန်ကားတံခါးကို ရိုရိုသေသေ ပုံစံနဲ့ ပြန်ပိတ်ပေးတယ် ။

ကားပေါ်တက်ထိုင် စက်နှိုးပြီး 

“ ဘယ် သွားမလဲ မမသက်...” 

လို့ မေးလိုက်တယ် ။ မမသက်လို့ခေါ်ပစ်လိုက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်က ဘာမှ မကန့်ကွက်ဘူး ။

“ ရန်ကင်းဖက်ကို မောင်း...”

လို့ ပြောလိုက်တယ် ။သက်သက်မြိုင် တအား လှတာဘဲ ။

“ ထစ်ချုံး...”

“ ဟုတ်...မမသက်...”

“ မင်းကို မေးစရာ ရှိလို့..မင်း အမှန်အတိုင်း ဖြေမလား....”

ဟိုက်...။ ဘာများပါလိမ့် ။

“ ဟုတ်...မမသက်....ဖြေပါ့မယ်....ဘာမေးမှာလဲဟင်...မေးပါ...မမသက် ...”

“ မင်း ညက ဒေါ်သိန်းရဲ့ အခန်းမှာ မဟုတ်လား....”

ထစ်ချုံး ဒိန်းကနဲ ရင်ဘတ်အောင့်သွားတယ် ။ သက်သက်မြိုင် ဘယ်လို သိနေတာပါလိမ့်...။

“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ မမသက်....”

အမှန်အတိုင်းဘဲ ဖြေလိုက်မိတယ် ။

“ မင်း ဒေါ်သိန်းနဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ..မှန်မှန်ဖြေနော်...မင်း ညာရင် မာမီတို့နဲ့ တိုင်ပစ်လိုက်မှာ....”

“ ဟို..ဟို.....မရိုမသေ...ဟိုဒင်း ...သူ..သူနဲ့...”

“ အိပ်နေတာ မဟုတ်လား....”

“ ဟုတ်..ဟုတ်..မမသက်...”

“ မင်းတို့က လွန်ကို လွန်တယ်ကွာ..ဒေါ်သိန်းက မင်း အမေ အရွယ်လောက် ကြီး.....နော်တုလု အခန်းမှာလည်းကိုစိုးမိုးကို ငါ တွေ့လိုက်တယ် ...မင်းတို့ တဏှာ တော်တော် သောင်းကျန်းနေကြပါလား...”

သက်သက်မြိုင်က ခပ်ထန်ထန် ပြောလိုက်လို့ ထစ်ချုံး လန့်သွားတယ် ။

“ ထစ်ချုံး..”

“ ဗျာ...”

“ မင်းကို မာမီတို့နဲ့ တိုင်ရမလား....”

“ ဟာ.........မ......မ......မ......မတိုင်ပါနဲ့ မမသက် . . . . . .”

“ မတိုင်စေချင်ရင် ငါ အပြစ်ပေးတာကို ခံမလား....ထစ်ချုံး....”

“ ဟုတ်.....ခံ....ခံပါ့မယ်...မမသက် . . . ”

သက်သက်မြိုင်က ရန်ကင်း ရောက်တဲ့အထိ ဘာမှ ထပ် မမေးမပြောတော့ ။ ရန်ကင်းကို ရောက်တော့ သက်သက်မြိုင် ပြတဲ့ လမ်းထဲ ချိုးကွေ့ ဝင်လိုက်ရတယ် ။

“ ဟိုရှေ့က ဘန်ဒါပင်လေးရှေ့မှာ ရပ်လိုက်..”

“ ဟုတ်ကဲ့..မမသက်....”

သက်သက်မြိုင် ကားပေါ်က ဆင်းတော့

“ ထစ်ချုံး..လိုက်ခဲ့...” 

လို့ အသံမာမာနဲ့ ပြောလိုက်လို့ ထစ်ချုံးလည်းကုတ်ကတုတ်လေး သက်သက်မြိုင် အနောက်က လိုက်ပါသွားရပါတယ် ။

သက်သက်မြိုင်က တိုက်တတိုက်ရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို ခှေခါးကနေ တက်တယ် ။ ထစ်ချုံးက အနောက်က လိုက်တက်တော့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ နောက်ပိုင်း အလှတွေကို တဝကြီး ရှုစားရတော့တာပေါ့ ။

အိုး..ကောင်းလိုက်တဲ့ ကျန်းမာရေး …. ။

သက်သက်မြိုင်ရဲ့ တင်ပါးလှလှကြီးတွေက သွားရည် ယိုစရာကြီး ။နိမ့်တုန်မြင့်တုန်နဲ့ ...။ဝှူး...ဒေါ်သိန်းတို့ နော်တုလုတို့ထက် အပြတ်အသတ်ကွာတယ် ။ တကယ့် ပစ္စည်းကောင်း ။ ရုတ်တရက် သက်သက်မြိုင်က အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်လို့ ထစ်ချုံး မျက်လုံးသူခိုး လူမိခံလိုက်ရတယ် ။

သက်သက်မြိုင်ရဲ့ မကျေနပ်တဲ့ မျက်စောင်းကို ထစ်ချုံး ရလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံး မသိတာက သက်သက်မြိုင်က မျက်နှာ ပုတ်ပုတ် နဲ့ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပေမယ့် ထစ်ချုံး သူ့ဖင်တွေကို တပ်မက်စွာနဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်နေတာကို တွေ့ရလို့ စိတ်ထဲက တအား ကျေနပ်သွားရတာပါ ။

တက်လိုက်ရတဲ့ လှေခါးကလည်း အကြာကြီး ။ ဒီတိုက်တွေ ဆောက်တုံးက ဓါတ်လှေခါး ဆိုတာမပေါ်သေးလို့လား လို့ ထစ်ချုံး မကျေမနပ် တွေးလိုက်မိတယ် ။ အပေါ်ဆုံးထပ် ဘယ်ဖက်က အခန်းကို သက်သက်မြိုင် တံခါးခေါက်လိုက်တယ် ။ချက်ချင်း ဆိုသလိုဘဲ တံခါး ပွင့်လာတယ် ။

“ ဟေး..သက်သက်..လာ....လာ...ယူ့ကို စောင့်နေတာ...”

သက်သက်မြိုင်နဲ့ ရွယ်တူ မိန်းမတယောက်က ပြုံးရွှင်စွာနဲ့ ခေါ်ဖိတ်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်နဲ့ အတူတူ ထစ်ချုံးတိုက်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။

“ ဝေေ၀ကြည် ..ယူ သွားစရာ ရှိ သွားနော်...အားမနာနဲ့...” 

လို့ သက်သက်မြိုင်က ပြောလိုက်တဲ့အခါ အိမ်ရှင် မိန်းမက

“ အင်း..အင်း..ဒို့ကလည်း ချိန်းထားတဲ့ အချိန်က ကပ်နေလို့...သက်သက်..အေးဆေး နေနော်..ဒို့ မကြာခင်ပြန်လာခဲ့မယ်...” 

လို့ ပြန်ပြောပြီး စလင်းဘက်အိတ်ကို ကောက်ယူပြီး အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားလိုက်ပါတယ် ။သက်သက်မြိုင်က တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ဂျက်ထိုးလိုက်တယ် ။

“ ထစ်ချုံး....”

“ ဗျာ....မမသက်.....”

“ လာ..လိုက်ခဲ့...”

ဟိုက်...။ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်နေတာပါလား ။ ထစ်ချုံး ရင်တွေ ခုံလျက် လိုက်ပါသွားပါတယ် ။အိပ်ခန်းလေးက ကျဉ်းပေမယ့် သန့်ရှင်း သပ်ရပ်နေတယ် ။အိပ်ရာခင်း ပန်းရောင် ခင်းထားတဲ့ ကုတင်က မွေ့ယာထူထူနဲ့ ။

“ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ကွာ....”

“ ဟုတ်ကဲ့ ...မမသက်....”

“ ထစ်ချုံး...”

“ ဗျာ..မမသက်....”

သက်သက်မြိုင်က ထစ်ချုံးရဲ့ ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း သက်သက်မြိုင်နဲ့ လူသူမရှိတဲ့ တိုက်ခန်းမှာ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ် အတူတူ ထိုင်နေရလို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှား ဖေါက်ပြန်နေတယ် ။ ခုတလော သူဘကြီးမြိုင်ရဲ့ အိမ်ကြီးမှာ ဒေါ်သိန်းနဲ့ နောတုလုတို့ကို လိုးခွင့်ရပြီး စိတ်တိုင်းကျ လိုးခဲ့လို့ လက်ရော လီးရောသွက်နေခဲ့ပေမယ့် သက်သက်မြိုင်ကတော့ အိမ်ကြီးရှင်တွေရဲ့ သမီး ဖြစ်လို့ မစမ်းရဲဘူး ။ သဘောတူရင် ကိစ္စမရှိပေမယ့် ငြင်းဆန်ရင် သဘောမတူရင် မိုးမီးလောင်မယ် ။ အိမ်ပေါ်က ခေါင်းနဲ့ ဆင်းရမယ့် အပေါက် ။

“ မင်းတို့ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ အကုန် ပြောစမ်း...”

“ ကျွန်တော်တို့ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး...”

“ မညာနဲ့..မင်းနဲ့ ဒေါ်သိန်းနဲ့ ဟိုဒင်း လုပ်နေကြသလို တဖက်ခန်းမှာ နော်တုလုနဲ့ ကိုစိုးမိုးလည်း လုပ်နေကြတယ်မဟုတ်လား..ညာဖို့ မစဉ်းစားနဲ့နော်..ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်လိုက်တာ...”

“ ဟုတ်ပါတယ်...မမသက်..ကိုစိုးမိုးနဲ့ နော်တုလုလည်း ကျွန်တော်တို့လိုဘဲ လုပ်နေကြပါတယ်..ညက ...”

“ တော်တော်လည်း နှာကြွ နှာသောင်းကျန်းနေကြပါလား......နင်နဲ့နော်တုလုကော ဖြစ်ကြသေးလား....”

“ အင်း...အဲ...ဟိုဒင်း....”

“ ညာဖို့ မစဉ်းစားနဲ့နော်..ဘိုက်ခေါက်ကို လိန်ဆွဲပစ်လိုက်မယ်....ပြောစမ်း..နင်နဲ့ နော်တုလု ဖြစ်ကြတယ် မဟုတ်လား...”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..မမသက်....”

“ ငါ ထင်သားဘဲ ဒီလိုဆို ကိုစိုးမိုးနဲ့ ဒေါ်သိန်းကော ဖြစ်ခဲ့ကြလား....”

“ ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့..”

“ ဟင်း...အတွဲ ချိန်းလုပ်ကြတယ်ပေါ့လေ..တော်တော့်ကို နှာကြီးတဲ့ကောင်တွေ..ငါ မာမီနဲ့ တိုင်ပြောမှကို ဖြစ်မယ်”

“ ဟာ..ဟာ....ဒီလိုတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့မမသက်ရယ်...ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်တော်တို့ အားလုံးအလုပ်ထုတ်ခံရမှာ.....”

“ ဟင်း..နှာကြွတုံးက ကြွပြီး ခုမှ ကြောက်ပြမနေနဲ့...ကောင်စုတ်လေး ...”

သက်သက်မြိုင်က ထစ်ချုံးရဲ့ ဘိုက်ကို လက်နဲ့ လိန်ဆွဲလိုက်တယ် ။ 

“ အား...အား....မမသက်....မလုပ်ပါနဲ့...”

ထစ်ချုံးက သက်သက်မြိုင်ရဲ့ လက်တွေကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်တဲ့အချိန် သက်သက်မြိုင်ကလည်း အတင်းကို ဘိုက်ခေါက်ကို လိန်ဆွဲတော့ ပေါင်ကြားက ထောင်နေတဲ့ မာမာတောင့်တောင့် အတန်ကြီးကို ထိမိသွားရတယ် ။

“ ဟယ်...ထစ်ချုံး..ဒါက ဘာကြီးတုံး ..နင်..နင်....ဘာဖြစ်နေတာလဲ...”

တကယ်တော့ သက်သက်မြိုင်က ထစ်ချုံး လီးတောင်နေတာကို သိပါတယ်  ။ ဒါပေမယ့် မသိနားမလည်ဟန်ဆောင်ပြီး မေးလိုက်တာပါ ။

“ ထ....ထရပ်စမ်း ...”

ဒေါသနဲ့ အမိန့်ပေးလိုက်လို့ ထစ်ချုံး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ရတယ် ။သက်သက်မြိုင်က ဇတ်ကနဲ ထစ်ချုံးရဲ့ ပုဆိုးကို ဆွဲ ချွတ်ချလိုက်တယ် ။

“ ဟာ..မမသက်...”

ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသွားတဲ့ ပုဆိုး ။ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးချောင်း ရှည်ရှည်ကြီး ။ သက်သက်မြိုင်က 

“ မင်း..မင်း....ဒါက ဘာဖြစ်တာလဲ....ဒါကြီးက ငါ့အပေါ် မင်း သဘောထား မရိုးဘူးဆိုတာ ပြနေတာ..မင်းငါ့ကို စိတ်ဖေါက်ပြန်နေတယ် မဟုတ်လား...”

လို့ ပြောတဲ့အခါ ထစ်ချုံးလည်း ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့ ပုဆိုးကိုကုန်းကောက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်က ပုဆိုးကို ခြေထောက်နဲ့ နင်းထားလိုက်လို့ ကောက်လို့ မရဘူး ။

“ မမသက်.....ဆောရီး.....”

“ တော်..မင်း ဘာမှ မပြောနဲ့..မင်းကို ဒါဏ်ပေးရမယ်....မာမီတို့နဲ့ တိုင်ရမလား..ငါဘဲ ဒါဏ်ပေးရမလား...”

ဒီအချိန်မှာ သက်သက်မြိုင်သည် ဒေါသထွက်ချင်ယောင် ဆောင် မနေတော့ဘဲ ပြုံးစိစိ မျက်နှာပေး ဖြစ်လာတယ်။ထစ်ချုံးလည်း သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ပြုံးစိစိ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်တယ် ။

“ မမသက်ဘဲ ကြိုက်သလို ဒါဏ်ပေးပါ...”

“ ကောင်းပြီ..မင်း မျက်စိတွေ ပိတ်ထားလိုက်စမ်း...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ...မမသက်....”

ထစ်ချုံး ရင်ထဲမှာ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်တဲ့ အသံတွေလို ဆူညံ လှုပ်ရှား နေပြီ ။ မမသက်..ဘယ်လို အပြစ်ဒါဏ်ပေးမလဲ ဆိုတာ သူ သိချင်လွန်းနေပြီ ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ထစ်ချုံးရဲ့ လီးတန်ကြီးက တုတ်လွန်း ရှည်လွန်းလို့ အရမ်း သဘောကျသွားလို့ အကြာကြီးကို အနီးကပ် ကြည့်နေမိတယ် ။ အပြာဇာတ်ကားတွေကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေခဲ့ရတဲ့ သက်သက်မြိုင်လည်း တီဗီဖန်သားပြင်ပေါ်က လီးချောင်းတွေကိုဘဲ မြင်ဖူးခဲ့ရတာပါ ။ အခုတော့ လူသားယောကျ်ားစစ်စစ်ရဲ့ လီးအစစ်ကို အနီးကပ် မြင်တွေ့ရရုံမက ဒီကောင်လေးက ကိုယ့်အိမ်က ခိုင်းဖတ်လေး ။

ကိုယ့်လက်ခုပ်ထဲက ရေ ။ ကိုယ်လုပ်ချင်သလိုရတဲ့ ကိုယ့် အိမ်က အလုပ်သမား ။ အကြောကြီးတွေ ထင်းနေအောင် ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်း အထစ်ကြီးကလည်း သက်သက်မြိုင်ကို စိတ်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းထစေနေတယ် ။ ဒီအထစ်ကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးမှာ ဆိုတာကို တွေးလိုက်တာနဲ့ စောက်ပတ်က အရည်တွေ စိမ့်ကနဲ စိုထွက်လာသလို ခံစားလိုက်ရတယ် ။ လီးတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်ပေါက်လေးကနေလည်း အရည်တွေ ထွက်နေတယ် ။ အရည်ကြည်လေးတွေ ။

စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကို လက်တဖက်နဲ့ လှမ်းကိုင်လိုက်မိတယ် ။ထစ်ချုံးလည်း သက်သက်မြိုင်ရဲ့ လက်ကလေးတဖက်က သူ့လီးကို လာကိုင်လိုက်တော့ ကြက်သီးတွေ ထပြီး ဒီလို ဒါဏ်ပေးတာတော့ တသက်လုံး ခံလိုက်ချင်တယ် မမသက်ရယ်လို့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်မိပြီး ခါးကိုတောင် ခပ်ကော့ကော့ လုပ်ပေးလိုက်မိပါတော့တယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း စမကိုင်ခင်တုံးကသာ ကိုင်ဖို့ ရှက်နေ ဝန်လေးနေပေမယ့် တကယ်တမ်းလည်း ကိုင်ရောအားရပါးရကို ကိုင်တော့တာ ။ လီးထိပ်ခေါင်း ဒစ်ပြဲကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်နယ်ကြည့်လိုက် ပွတ်ကြည့်လိုက်လုပ်နေတယ် ။

“ မျက်...မျက်လုံး...ဖွင့်လို့ရပြီလား မမသက်..”

“ မရသေးဘူး..မင်း အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်..ထစ်ချုံး...”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမသက်...”

ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မကြာခင် မမသက်ကို လိုးရတော့မယ် ဆိုတာ သေချာသလောက် ဖြစ်နေလို့ ထစ်ချုံး အရမ်းကိုစိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပါတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဖင်တောင့်တောင့်တွေကို ခိုးခိုး ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထန်ခဲ့တာသူ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်ခါစထဲကပါ ။

အခုတော့ သက်သက်မြိုင်သည် သူ့လီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ဆုပ်နေတဲ့ အခြေအနေအထိကို ရောက်နေပြီ ။

“ ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်ချလိုက်စမ်း...”

“ ဟုတ်ကဲ့...မမသက်...”

ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် အိပ်ချလိုက်တဲ့ ထစ်ချုံးရဲ့ လီးတန်ကိုတော့ သက်သက်မြိုင် မလွှတ်တမ်း ကိုင်ဆုပ်ထားနေတယ် . .။ ထစ်ချုံး မျက်စိပိတ်ထားသလား တချက် ကြည့်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်း ဒစ်ကြီးကိုနှာခေါင်းလေး တိုးကပ်ပြီး ရှူကြည့်လိုက်တယ် ။ ထူးခြားတဲ့ အနံ့တမျိုးတော့ ရသလိုဘဲ ။

ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း လက်တဖက်နဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ကြည့်မိရင်း လီးကြီးကို စုတ်ပစ်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါက်လာတယ် ။ ကိုယ်က သူဌေးသမီး...သူက ခိုင်းဖတ် ဆိုတော့ စုတ်ပေးရမှာလည်း ရှက်သလိုလိုနဲ့ ဝန်လေးနေတယ် ။ စောက်ပတ်ကလည်း အရမ်းကို ယားနေပြီ ။ ဒီလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ချင်စိတ်တွေကိုလည်း တားဆီးလို့ မရနိုင်တော့ဘူး ။

ဒါကြောင့်

“ ထစ်ချုံး....မင်းနဲ့ ငါနဲ့ ဒီလို ဖြစ်တာတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောရဘူးနော်...မင်း ဂတိပေးမလား”

လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးကလည်း

“ မမသက်ရယ်...ကျနော် ဘယ်ပြောပါ့မလဲ...စိတ်ချပါ..ဂတိပေးပါတယ်..”

လို့ ပြန်ပြောတယ် ။

“ မင်း ကိုစိုးမိုးကိုလည်း မပြောရဘူးနော်...” 

လို့ ထပ်ပြောလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးက ဂတိထပ်ပေးတယ် ။

“ ကျွန်တော် မပြောပါဘူး..မမသက်...”

“ ကဲ..ဒါဆို မင်း ဒေါ်သိန်းနဲ့ နော်တုလုကို ဘယ်လိုတွေ လုပ်သလဲ ဆိုတာ ငါ့ကို ပြစမ်း..တခုတော့ ရှိတယ်..မင်း ငါ့ကို မကြည့်ရဘူး..မျက်စိပိတ်ထားရမယ်...ငါ့စကား နားထောင်မလား.....”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..မျက်စိပိတ်ထားပါ့မယ်...”

ထစ်ချုံးလည်း သက်သက်မြိုင်လို ဆူဖြိုးတောင့်တင်းပြီး ဖြူဝင်းလှပတဲ့ စော်ကို လိုးရတော့မယ် ဆိုတော့ မျက်လုံးပိတ်ထားဖို့ သဘောတူလိုက်တယ်။

“ အင်း..မင်း မျက်စိဖွင့်ကြည့်မှာပါ..ဒီလို လုပ်မယ်..မင်း မျက်စိတွေကို တခုခုနဲ့ ပိတ်ထားမယ် ...”

ထစ်ချုံး စောစောက ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့ အင်္ကျီနဲ့ ထစ်ချုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေကို ပိတ်စည်းလိုက်တယ် ။

“ ကဲ...မင်း အလုပ်စတော့...”

အရမ်းပျော်သွားတဲ့ ထစ်ချုံး သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို လက်နဲ့ စမ်းလိုက်တယ် ။ ဆူဖြိုးအိတင်းတဲ့နို့ကြီးတွေကို အရင်ဆုံး စမ်းမိလိုက်တယ် ။

“ မမသက်..မရိုမသေဗျာ...အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပါလား...”

“ အေး..အေး...”

သက်သက်မြိုင်လည်း ဒီငတိလေး မမြင်ဘူး ဆိုပြီး ရဲရဲတင်းတင်းဘဲ အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံး ကိုင်ပြီ ။ သက်သက်မြိုင်လည်း အသဲတယားယားနဲ့ ရင်တွေ တုန်နေတယ် ။ ဒီကောင်လေးကကျွမ်းလွန်းနေတာ သိလိုက်ရတယ် ။ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်သွားတာ တော်တော်  ပညာပါတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ချေလိုက် စို့လိုက် နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်နဲ့ မြန်တယ် ။ သွက်တယ် ။ ပြီးတော့ ပေါင်တန်တွေကို လက်နဲ့ ပွတ်စမ်းနေပြီး ဖျတ်ကနဲ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ဆီ လက်က ရောက်သွားတယ် ။

“ အို ….    ”

သူ့လက်ဖဝါးကြီးက အလုပ်ကြမ်းတွေ လုပ်ထားတဲ့သူမို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖြစ်နေတယ် ။ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတယ် ။

“ အို..ဟင့်ဟင့်...ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ထစ်ချုံးရယ် . . ” 

လို့ သက်သက်မြိုင် ညည်းလိုက်မိတယ် ။ထစ်ချုံးက 

“ မမသက် ကောင်းအောင် လုပ်ပေးတာပါ...ကျွန်တော် မမသက်ကို နမ်းမယ်နော်...” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ထစ်ချုံးက သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းမယ်လို့ သက်သက်မြိုင် ထင်လိုက်မိတယ် ။ ဒါပေမယ့် ထစ်ချုံးရဲ့ ခေါင်းက သူ့ပေါင်ကြားထဲကို ဆင်းသွားလိုက်တော့မှ သူနမ်းမှာ ပါးစပ် မဟုတ်ဘဲ စောက်ဖုတ် ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရတယ် ။ သူ ဘာဂျာမှုတ်ပြီ ။ 

“ အို....အင့်ဟင့်အာ..ထစ်..ထစ်ချုံး....အို...အို....အား  ......ရှီး.. ” 

သက်သက်မြိုင် ထွန့်ထွန့်လူး တုန်ခါနေရပြီ ။ သူ့လျာကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ယက်နေတယ် ။ စောက်ဖုတ်အယက် မခံဘူးသေးတဲ့ သက်သက်မြိုင်အတွက်အရမ်းကို ထူးခြားတဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပါ ။ သူ့လျာအပြားလိုက်ကြီးက ပြူးထောင်ထွက်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို ယက်လိုက်တိုင်း ပွတ်ထိသွားရလို့ သက်သက်မြိုင် တုန်ခါနေရတယ် ။ သူ့ခေါင်းကိုလည်း လှမ်းကိုင်ဆုပ်ထားလိုက်မိတယ် ။ 

သူက စောက်ဖုတ် ယက်နေကျမှန်း သိသာတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို တွန်းဖြဲ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်လိုက် ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်လိုက်နဲ့ ။ တခါတခါ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို လှမ်းလှမ်းပြီး ညှစ်လိုက် ကိုင်လိုက်နဲ့ ။

တဏှာစိတ် ပြင်းပြလွန်းလို့ ထစ်ချုံးနဲ့ ဖြစ်ပစ်လိုက်ပေမယ့် သက်သက်မြိုင် ရှက်တာကတော့ ရှက်သေးတယ် ။မာနတခွဲသားနဲ့ ယောကျ်ားတွေကို လူမထင်နဲ့ အပေါက်မျိုးနဲ့ နေခဲ့တဲ့သူက ကာမစိတ် တအားထကြွတော့ တချက်ကလေး လွတ်ထွက်သွားတာနဲ့ တွေ့ရာလူနဲ့ ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့သဘောပါ ။

ထစ်ချုံးကို မျက်စိပိတ်ထားဖို့ ပြောနေပေမယ့် သူမကိုယ်တိုင်က အယက်ခံရတဲ့ ကာမအရသာထူးကြောင့် မျက်စိတွေကို စုံပိတ်ထားလိုက်မိတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ထစ်ချုံးက သက်သက်မြိုင် တကိုယ်လုံးကို အားရပါးရ ကြည့်နေတာကိုတော့ သက်သက်မြိုင် မသိတော့ဘူး ။

မာနကြီးတဲ့ သူဌေးသမီးချောလေးကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေရတဲ့ သူ့ရဲ့ ကံကုသိုလ်ကိုလည်းထစ်ချုံး အံ့သြလို့ မဆုံးဘူး ။မမသက် ကောင်းပါစေ ဆိုပြီး စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ ဆွပေးနေတယ် ။ လျာထိပ်နဲ့ ကော်ထိုးပေးတိုင်း သက်သက်မြိုင်က သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို တအားဆွဲတယ် ။

ပါးစပ်ကလည်း..

“ အားရှီး.....အား...အား.......”

နဲ့ ညည်းသလို ဖင်ကြီးတွေကိုလည်း ကော့ကော့ပေးလိုက် ဘေးတိုက် လှုပ်ရမ်းလိုက် လုပ်နေတယ် ။သက်သက်မြိုင်လည်း နိုင်ငံခြား အပြာကားတွေမှာ တွေ့ဖူးပြီး စိတ်ကူးနဲ့ဘဲ အာသာဖြေနေခဲ့ရတော့ အခုလို လက်တွေ့ကျကျ ကြုံရတာကို အရမ်း သဘောကျနေတယ် ။ ထစ်ချုံးကလည်း တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကောင်လေးဆိုတော့ ကိုယ်တိုင် အပြာကားထဲ ရောက်နေသလို ခံစားရတယ် ။

စောက်ဖုတ် အယက်ခံလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲက တအားတောင့်တ ယားယံလာတယ် ။ လီးနဲ့ အထိုးခံ အလိုးခံလိုက်ချင်တဲ့စိတ်တွေ တအား ပေါ်ပေါက်လာတယ် ။

ဒါပေမယ့် ထစ်ချုံးကို စောက်ဖုတ် ယက်ပေးတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ငါ့ကို လိုးပေးပါတော့လို့ ပြောဖို့လည်း ပါးစပ်ကမရဲဘူး ။ ပြောမထွက်ဘူး ။ကြိုးစားပြီး.

“ တော်ပြီ....တော်လိုက်တော့..”

လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးက သဲကြီးမဲကြီး ယက်နေတော့ မကြားဖူးလားမသိပါဘူး ။ ဆက်မှုတ်နေတုံးဘဲ ။

“ တော်ပြီ...တော်ပြီ..ရပ်လိုက်တော့...”

တအားအော်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကို တွန်းလိုက်တော့မှ သူ ရပ်သွားတယ် ။

“ ဘာလို့လဲ..မမ..ကျနော် နမ်းပေးတာ မကောင်းလို့လား..”

“ အို..လျာရှည်လိုက်တာ..လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ..”

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ မမသက် ...”

“ ကောင်စုတ်..မသိသလို လုပ်နေတယ်...ဘာလုပ်ရမလဲ မင်း မသိဘူးလား...”

“ မမသက်ကို ချစ်ပေးရတော့မလား..အိုကေ..အိုကေ...”

စိတ်ထဲက တောသား ရှိုးများနေလိုက်တာလို့ ရေရွတ်လိုက်မိတယ် ။ထစ်ချုံးက ရဲရဲတင်းတင်းဘဲ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲကားလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကြားထဲမှာ သူ့ကိုယ်ကြီးနေရာယူလိုက်တယ် ။ သူ့လီးကြီးက မတ်ထောင်နေတာ သက်သက်မြိုင် တွေ့လိုက်ရတော့ တအားကိုစိတ်ထကြွသွားရတယ် ။ တကယ် အလိုးခံရတော့မှာပါလား ဆိုတာ သိလိုက်လို့လည်း ကြက်သီးတွေ ထသွားရတယ် ။ ထစ်ချုံးက သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး သပ်လိုက်တယ် ။

“ အို ...”

စောက်ဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ သူ့လီး ထိပ်ဒစ်ကို သုတ်လိမ်း ပွတ်သပ်လိုက်တာ ။ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းဘဲ လီးထိပ်ကို သက်သက်မြိုင် ရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ဝကို တေ့လိုက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ခဲတံတုတ်တုတ်..ဘော်ပင်တုတ်တုတ်..ခရမ်းသီးတောင့်ရှည် နဲ့ ထိုးသွင်း အာသာဖြေခဲ့ဘူးတာကတော့အကြိမ်ကြိမ်ပါ ။ လီးအစစ်နဲ့ကတော့ အခု နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ကြုံရပြီမို့ ပေါင်တွေကို တအားဖြဲကားပေးထားလိုက်မိတယ် ။

ထစ်ချုံးက အတွေ့အကြုံများခဲ့ပုံရတယ် ။ အတင်းကြီး ထိုးမသွင်းဘဲ ထိပ်ခေါင်းကို တပတ်တပတ် အသံလေး မြည်အောင် စောက်ပတ်ပေါက်ထဲ ရှေ့တိုးနောက်ငင် အသွင်းအထုတ်လေးတွေ လုပ်နေတယ် ။ အထဲကို ထိုးဖို့ ကျင့်ပေးနေတာပေါ့ ။ အရှိန်ယူနေတာ ..။ ပြီးတော့ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ ကစားနေတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို သူ အပီကိုင်ပြီ ။ စို့ပေးလိုက် ဆုပ်နယ်ညှစ်လိုက် သူ့စိတ်ကြိုက် ဖြစ်နေတယ် ။

သူ့အတွက်တော့ ကံထူးသွားတာပေါ့ ။ သက်သက်မြိုင် တကိုယ်လုံးကို သူ့ကို ထိုးအပ်လိုက်တော့ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်ကစားနေပြီ ။ လီးတန်ကြီးနဲ့လည်း စောက်ဖုတ်ထဲ သွတ်ထိုးနေပြီ ။ 

ထစ်ချုံးရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သူ့လီးကြီး သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အတော့်ကို နေရာယူမိနေပြီ ။ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကြောင့်လည်း စောက်ဖုတ်က လီးကို လက်ခံနိုင်တာပေါ့ ။ လီးတုတ်တုတ်ကြီး အပြည့်အသိပ် တင်းကြပ်နေတယ် ။ သူထိုးလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်လိုက်တိုင်း အရသာက တအား ကောင်းနေတယ် ။စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို လီးက ပွတ်တိုက်နေတော့ မကောင်းဘဲ ခံနိုင်ပါ့မလား ။

“ အား...အား......အီး...အား......ထစ်ချုံး.....တအားကြပ်နေတာဘဲ..ဖြည်းဖြည်းဟာ.....”

“ မမသက် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာမှာ..မမသက် ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတယ်....”

“ ငါ့ဟာ ကွဲပြဲသွားလိမ့်မယ်..ထစ်ချုံး..နင့်ဟာက ကြီးလိုက်တာ...”

“ ကျွန်တော့်လီးကို ကြိုက်လား...”

ထစ်ချုံးက မထိုးဘဲ ရပ်လိုက်ပြီး မေးတယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း သူ ရပ်လိုက်တာကို မကြိုက်လို့ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးလိုက်တယ်  ။ သဘောကတော့ ဆက်လိုးပါ ဆိုတဲ့သဘော ။ ထစ်ချုံးက သဘောပေါက်တယ် ။ လီးကို ဆက်သွင်းထိုးပေးတယ် ။ တစတစနဲ့ လီးတဆုံး ဝင်နိုင်သွားတယ် ။ ကောင်းလည်း တအားကောင်းလာတယ် ။

“ မမသက် စောက်ဖုတ်က ကျွန်တော် လိုးဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်တွေထဲ အကောင်းဆုံးဘဲ...”

စောက်ကောင်..စောက်ရေးထဲ ဖီလင် လုပ်ပြနေသေးတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ကို သူ လိုးတာတွေ မြန်လာတယ် ။သွက်လာတယ် ။ နဲနဲလည်း ကြမ်းပြင်းလာတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ကတော့ တကယ့်ကို အကြိုက်တွေ့နေပြီ ။ယောကျ်ားလီးရဲ့ အရသာကိုလည်း သိသွားပြီ ။ ထစ်ချုံးကို ပြန်ဖက်ထာပြီး သူလိုးပေးနေတာကို ဇိမ်ကျနေမိတယ် ။

ပထမဆုံး သည်အချီကတော့ သိပ် မကြာလိုက်ဘူး ။ သူရော သက်သက်မြိုင်ရော ပြီးသွားကြတယ် ။ သူက အပါး ။ သုတ်ရည်တွေကို စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းမထုတ်လိုက်ဘဲ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဘိုက်ပေါ်မှာ ပန်းထုတ်လိုက်တယ် ။ပူနွေးနွေး သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တပုံကြီးဘဲ ။

“ မောသွားလား မမသက်....”

“ မောဘူး..ဒီမေးခွန်းက ငါက မင်းကို မေးရမှာ ထစ်ချုံးရဲ့...မင်းလေးက တော်တော် အားသန်တာဘဲ ..”

နောက်ဆုံးပိတ်မှာ တအားနင်း ဆက်တိုက် ဒလစပ် ဆောင့်ထည့်လိုးပေးတာကို သက်သက်မြိုင်က ရည်ရွယ်တာ။

“ ကောင်းလား မမသက်...”

“ သိဘူး...သွား..ဘာတွေ လာမေးနေလဲ မသိပါဘူးကွာ....”

သက်သက်မြိုင်က စောင်တထည်ကို ခြေရင်းဖက် နေရာကနေ ဆွဲယူကာ ခြုံလိုက်ရင်း မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီးပြောလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံး ကတော့ အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပက်လက်ကြီး ရှိနေတုံးဘဲ ။

သက်သက်မြိုင် မျက်စိပိတ်ပြီး မှိန်းနေတယ် ။ အဝတ်အစားလည်း ပြန်မဝတ်ချင်သေးဘူး ။ အိမ်လည်း မပြန်ချင်သေးဘူး ။ သည်ကောင်လေးနဲ့ လုပ်ရတာ မဝသေးသလိုဘဲ ။ ထစ်ချုံးက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရေချိုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တာကို သက်သက်မြိုင် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်

လိုက်လို့ တွေ့တယ် ။ အင်း..ကောင်လေးက တော်တော် ကြည့်ကောင်းတာဘဲ လို့ ထစ်ချုံးရဲ့ အနောက်ဖက်ကမြင်ရတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ မှတ်ချက်ချလိုက်တယ် ။ထစ်ချုံးက သေးပေါက်အပြီး သူ့လီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်ပြီး ကျကျနန ဆေးကြောလိုက်တယ် ။ မမသက်ကို နောက်ထပ် ထပ်လိုးရဦးမယ် မဟုတ်လား ။ သက်သက်မြိုင် အဝတ်တွေ ပြန်မဝတ်သေးသလို ပြန်မယ်လည်း မပြောသေးလို့ ထပ်ပြီး လိုးကြမယ့်သဘော ဖြစ်နေတယ်လေ ။

အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ဆီကို သူ ပြန်လျှောက်လာတော့ မတောင်သေးတာတောင် တော်တော် ရှည်လျားတဲ့ သူ့လီးတန်ကို သက်သက်မြိုင်က တစောင်းလေး လှဲအိပ်နေရာကနေ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတာကို သူ တွေ့ရတယ်။သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး သက်သက်မြိုင်ကို အသာ ဖက်လိုက်တယ် ။

“ မမသက်....”

“ အင်..ဘာတုံး....”

“ မမသက် အရမ်းလှတာဘဲဗျာ...”

“ လာမြှောက်မနေစမ်းနဲ့..”

သက်သက်မြိုင်က ခပ်စွာစွာ ပြောလိုက်ပေမယ့် ထစ်ချုံး ဖက်လိုက်တာကိုတော့ မတွန်းဖယ်ဘူး ။ ထစ်ချုံးကသက်သက်မြိုင်ရဲ့ လည်တိုင် အနောက်ဖက်နေရာလေးကို နမ်းလိုက်သလို စောင်လွတ်နေတဲ့ ပုခုံးသားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုလည်း လိုက် နမ်းလိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင် ခြုံထားတဲ့ စောင်လေးကို ဆွဲမပြီး ထစ်ချုံး သက်သက်မြိုင်ကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားလိုက်တယ် ။ အဝတ်မဲ့ကိုယ်တွေချင်း ပူးကပ်နေပြီ ။

“ ချစ်တယ်..မမသက်ရယ်...ကျနော်လေ..မမသက်ကို အရမ်း ချစ်မိသွားပြီ....”

“ ထစ်ချုံး....အပိုတွေ လုပ်မနေနဲ့ဟာ..နင်နဲ့ငါနဲ့က ချစ်သူတွေမှ မဟုတ်တာ ..”

“ မသိဘူးဗျာ..မမသက်ကို ကျနော် ချစ်သွားတာဘဲ သိတယ်....”

သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ကျောပြင်လေးကို လိုက်နမ်းရှုံ့နေရင်း ထစ်ချုံးက ဂျိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုပြီး ဖွံ့ထွားတဲ့နို့ကြီးကို လှမ်းကိုင်စမ်းလိုက်ပါတယ် ။ သက်သက်မြိုင်က မငြင်းဆန် မရုန်းကန်ဘူး ။ ထစ်ချုံးက နို့ကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်နေတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးကို ချေတယ် ။ 

ဒီအချိန်မှာ ထစ်ချုံးကိုယ် အရှေ့ပိုင်းနဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ကိုယ် အနောက်ဖက်တို့ ထိကပ်နေကြတော့ ထစ်ချုံးရဲ့ ပြန်မာထောင်လာတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ပူနွေးနွေး မာကျောကျော အထိအတွေ့ကို သက်သက်မြိုင် ရလိုက်တယ် ။

“ ဟင်..မင်းဟာ ပြန်ထောင်မာလာပြီလား....”

အားကောင်းတဲ့ ကောင်လေး ။ သက်သက်မြိုင်က လက်တွေ့ မကြုံဘူးခဲ့ပေမယ့် လိင်ဆက်ဆံ တာတွေကို စာတွေ့ တော်တော် သိနေခဲ့လို့ ယောကျ်ားတွေ တခါလိုးအပြီး ပြန်တောင်မာလာဖို့ အချိန် ခဏစောင့်ရတာကို သိထားတယ်လေ ။ အခု ထစ်ချုံးကျတော့ လိုးပြီးတာမှ မကြာသေးဘူး ။ သူ့ဟာက ပြန်မာပြီး တောင်မတ်နေပြီ ။သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို သူ့လက် ရောက်လာတယ် ။ 

စောက်ဖုတ်ကို ဖွဖွလေး စမ်းနေတယ် ။ ကိုင်နေတယ် ။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို သူ စမ်းနေတယ် ။သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို သူ့လီးမာမာကြီးက ထောက်ကပ်မိနေသလို စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်နေတော့ စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်လာရတယ် ။ ထစ်ချုံးက မိန်းမတယောက်ကို ဘယ်လို စိတ်ထအောင် ကိုင်တွယ် နှူးနှပ်ရမယ်ဆိုတာ သိနေပါလား ။ 

သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်စိလေးကို ဆွပေးနေရာက သူ့လက်က သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဘယ်လက်ကို ဆွဲယူသွားလို့ ဘာလုပ်မလို့လဲ လို့ သိချင်လိုက်တယ် ။ သူ သူ့လီးကြီးပေါ်ကို သက်သက်မြိုင်ရဲ့ လက်ကို တင်ပေးလိုက်တာ ။ ကိုင်ခိုင်းတဲ့သဘော ။ သက်သက်မြိုင်လည်း သူ့ပူနွေးနွေး လီးချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကိုတအား ဆုပ်ညှစ်ပစ်လိုက်မိတယ် ။ 

“ အာ့...” လို့သူအော်ရင်း သူ တွန့်တုန်သွားတယ် ။

“ ဖြည်းဖြည်း..မမသက်...” လို့ သူပြောလိုက်တယ် ။

သူ့လက်နဲ့ သက်သက်မြိုင် လက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး လီးတန်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်ခိုင်းတယ် ။ လီးကြီးက သံချောင်းကြီးတချောင်းလိုဘဲ မာတောင့်နေတယ် ။ ဒါကြီးနဲ့ ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးတာပါလား ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ဒါကြီးကို လိုလားတဲ့စိတ်တွေ ကြိုက်တဲ့စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ် ။ အပြာဇာတ်ကားတွေထဲကလို သည်လီးကြီးကို စုတ်ကြည့်ချင်မိတယ် ။ စောက်ဖုတ်လည်း တအားကို ယားလာတယ်  ။ အလိုးပြန်ခံချင်လာပြီ ။ သူ့လီးတန်ကိုပယ်ပယ်နယ်နယ် ပွတ်တိုက် ဆုပ်နယ်မိနေတယ် ။

“ စုတ်ပေးမလားဟင်..မမသက်...” 

ဆိုတဲ့ သူ့အသံက တိုးတိုးလေးပါ ။ ဒါပေမယ့် သက်သက်မြိုင် တုန်လှုပ်သွားတယ် ။ အရမ်းကိုဘဲ ။ အိမ်က ခိုင်းတဲ့ကောင်လေးရဲ့ အလိုးကိုတော့ ခံဘူးသွားပြီ ။ သူ့လီးကို စုတ်ပေးဖို့တော့ သက်သက်မြိုင် ရှက်နေသေးတယ် ။ လီးလည်း တခါမှ မစုတ်ဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား ။

“ ဘာကို စုတ်ပေးရမှာလဲ..”

လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ကို ပြန်မေးလိုက်တယ် ။ သူက 

“ ကျနော့်လီးကို...မမ....”

လို့ ဖြေတယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာဘဲ လီးစုတ်တာကို မြင်ဘူးတာ ။ အပြင်မှာ တခါမှ လီးစုတ်ဖို့ နေနေသာသာ ယောကျ်ားတွေကို မျက်နှာချင်းတောင် ဆိုင်ပြီး မကြည့်ဘူးလေ ။ မာနနဲ့ မာန်တင်းနေခဲ့တဲ့သူတယောက် ပါ ။

“ လုပ်တတ်ဘူး...”

လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် သူ့လီးကြီးကိုတော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးနေမိတယ် ။

“ ကျနော် ပြပေးမယ်လေ...”

လို့ သူက ပြောလိုက်ရင်း သက်သက်မြိုင်ရဲ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီးလက်ညှိုးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး စုတ်ပြပါတယ် ။ သူ့လျာနဲ့လည်း လက်ညှိုးကို ချာလပတ်လှည့်လိုက် ယက်လိုက်လည်း လုပ်ပြတယ် ။

“ မမသက် စုတ်ပေးတဲ့အချိန် ကျနော်ကလည်း မမသက်ကို ယက်ပေးမယ် ...”

သူက သက်သက်မြိုင်ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်တဲ့ အချိန် သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို သက်သက်မြိုင်ရဲ့ မျက်နှာဆီကို တိုးကပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ပါးစပ် အနားကို ရောက်လာတဲ့ အချိန် သူက

“ မမသက်..စုတ်ပေး...” 

လို့ ပြောပြီး စောက်ဖုတ်ကို စယက်ပါတော့တယ်၊ သက်သက်မြိုင်လည်း သူ့လီးကြီးကို အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ထစ်က ဒစ်ပြဲလုံးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက် စုတ်လိုက်ပါတယ် ။ သူ့ကို စုတ်..သူကယက်နဲ့ သူကောင်းကိုယ်ကောင်းပေါ့ ။ နောက်မှ သူပြောပြတာက အဲလို လုပ်တာကို စစ်စတီနိုင်း ပုံစံလို့ ခေါ်တယ် တဲ့ ။

တချိန်ထဲ ပြောင်းပြန် အိပ်ပြီး တယောက်ဟာကို တယောက် စုတ်ယက်ပေးကြတာပေါ့ ။ သူက မရွံတတ်ဘူး ။ သက်သက်မြိုင် စောက်ဖုတ်ကို မကဘဲ ဖင်ပေါက်ကိုလည် ယက်ပေးတယ် ။ လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးပေးတယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ကြိုးစားပြီး လီးကြီးကို စုတ်တာဘဲ ။ စောက်ဖုတ်ထဲက တအားလိုလား ယားတာကို မခံနိုင်တော့လို့ သက်သက်မြိုင်လည်း သူ့ကို လိုးပေးဖို့ ပြောရတော့တယ် ။ အရှက်တရားကို ဘေးဖယ်ပစ်လိုက်ပြီ ။ သူကလည်း သက်သက်မြိုင် ခြေထောက်နှာ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီး ထိုးနှစ်ထည့်လိုက်ပါတယ် ။

စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကောင်းလိုက်တာဗျာ...လို့ သူ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။လီးတန်ကြီး တဆုံး ဝင်လာတယ် ။

“ အိုး..ဖြည်းဖြည်းကွာ....တအားကြီးလွန်းတယ် ….” 

လို့ သက်သက်မြိုင် ညည်းလိုက်တယ် ။ထစ်ချုံး ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန်လေး လိုးပေးနေတယ် ။ ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေက ထစ်ချုံးရဲ့ လီးနဲ့အတူ လိပ်ပါသွားပြီး လီးကို ပြန်ဆွဲနုတ်လိုက်တိုင်း လီးနဲ့အတူ ပြန်လိုက်လာတော့ ပွတ်တိုက်မှုတွေက သက်သက်မြိုင်ကို အသဲခိုက်အောင် ကောင်းတဲ့ ကာမအရသာထူးတွေကို ပေးနေတယ် ။

“ အီး...အီး....ဟင်း....အား.....အား.......အမလေး.........အား......အားရှီး...အားရှီး..ကောင်းတယ်.....”

ညည်းငြူသံတွေ အော်သံတွေနဲ့ အရည်လိုက်လာလို့ ဖွတ် ဖိ ဖွတ်ဖိ အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။ ဒီတချီကတော့ ပထမအချီတုံးကထက် ပိုကြာတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်က ကြပ်တည်းပြီး လိုးလို့ တအား အရသာရှိတာကြောင့် ကြာကြာ ထိန်း မလိုးနိုင်ဘဲ ပြီးသွားတယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်တော့မယ့် ထစ်ချုံးကို မထုတ်ဖို့ တားလိုက်လို့ထစ်ချုံးလည်း လီးတဆုံး ထိုးသွင်းထားရက်နဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး အလည်မှာ မျက်နှာကို အပ်ထားရင်း မှိန်းနေလိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာကို ပြန်စဉ်းစား ခံစားရင်း ထစ်ချုံးကို ဖက်ထားပြီး ငြိမ်နေတယ် ။ ခဏကြာတော့ လက်က လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်ပြီး.. 

“ ထစ်ချုံးရေ..ငါတို့ ပြန်ကြရအောင်” 

လို့ ပြောတယ် ။ထစ်ချုံးလည်း မမျှော်လင့်ဘဲ သက်သက်မြိုင်ကို ၂ ချီ လိုးလိုက်ရလို့ စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်လို့ မဆုံးဘူး ။ကားထဲကို ပြန်ရောက်ကြတော့ ထစ်ချုံးက 

“ ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ မမသက်..”

လို့ မေးလိုက်တော့

“ အိမ်ကိုဘဲ ပြန်မယ်...”

လို့ သက်သက်မြိုင်က ဖြေတယ် ။ ခဏကြာတော့ ရုတ်တရက်.

“ ထစ်ချုံး..” လို့ ခေါ်လိုက်လို့ ထစ်ချုံးလည်း

“ ဟုတ်ကဲ့ မမသက်..” လို့ ထူးလိုက်တယ် ။

“ မင်း ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့နော်..မင်း ဒီအကြောင်း နုတ်မလုံလို့ကတော့ မင်းနဲ့ငါ ရန်သူ ဖြစ်သွားပြီဘဲ ...” 

လို့ ပြောတာကြောင့် ထစ်ချုံးလည်း..

“ စိတ်ချပါ မမသက်..ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး...”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ တိုက်ဆင်ဝင်အောက် ရှေ့တံခါးမကြီးမှာ ကား ဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သက်သက်မြိုင် ခပ်သွက်သွက် ကားပေါ်က ဆင်းပြီး တိုက်ထဲကို ဝင်သွားတယ် ။ထစ်ချုံးလည်း ကားကို ဂိုဒေါင်ဖက်ကို မောင်းလိုက်တဲ့အချိန် မာစီဒီးကားကြီးကို ပေါလစ်တိုက်နေတဲ့ ကိုစိုးမိုးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ 

ကိုစိုးမိုးက 

“ ဘယ်လိုလဲ..ထစ်ချုံး..အကြီးမ မင်းကို ဘာပြောသေးလဲ..မေးသေးလား ညက အကြောင်း...” 

လို့ မေးတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ..

“ ဘာမှ မမေးဘူးဗျ...” 

လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တဲ့အခါ ကိုစိုးမိုးက 

“ ညက သူ နော်တုလု အခန်းကို လာတယ်ကွ...ငါ့ကို နစ်ကက်ကြီး သူ တွေ့သွားတယ်...”

လို့ ပြောပြတယ် ။ပြန်ရောက်တာနဲ့ ထစ်ချုံး မအားရပါဘူး ။ ဘကြီးမြိုင်က ခေါ်ခိုင်းလိုက် သူ့မိန်းမ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ခေါ်ခိုင်းလိုက်နဲ့ ။ အမေရိကန်က ဘကြီးခိုင်တို့ မိသားစု လည်း သူတို့ လာမယ့်ရက်ကို ဖုန်းဆက်ပြီ ဆိုတော့ သူတို့ လာရင် အိမ်မှာ ဧည့်သည်တွေ များတော့မယ်လေ ။ ကျွေးမွေးဖို့ အသားငါးတွေ ဘယ်မှာ ဘယ်လောက် ဝယ်မလဲ ထမင်းချက် ဒေါ်သိန်းကို ဒေါ်စီစီလှိုင်က တိုင်ပင်နေတယ် ။

ညနေဖက်မှာ ထစ်ချုံး အင်္ကျီမပါ အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ပုဆိုးတိုတို စည်းပြီး ခြံထဲက နှင်းဆီပင်တွေနဲ့ နှင်းပန်းပင်တွေကို ရေပိုက်နဲ့ ရေဖျန်းလောင်းနေတဲ့ အချိန် အငယ်မ ခက်ခက်မြိုင် အနားကို ရောက်လာတယ် ။

“ ကိုထစ်ချုံး...အားလား...”

“ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ခက်ခက်..”

“ ခက်ခက် သူငယ်ချင်းဆီ ခဏ သွားချင်လို့ ..ကိုထစ်ချုံး လိုက်ပို့ပေးနိုင်မလား ..”

“ ရတယ်လေ..ပို့ပေးမယ်..ရေလောင်းတာက ခုတင် ပြီးတော့မှာပါ..ခက်ခက်..”

“ ဒါဆိုရင် ခက်ခက် အဝတ်အစား သွားလဲလိုက်အုံးမယ်နော်..”

“ ဟုတ်ပြီ ခက်ခက်...”

ခက်ခက်မြိုင် အိမ်ဖက်ကို ပြန်လျှောက်သွားတဲ့အခါ ထစ်ချုံးသည် ခါတိုင်းလိုဘဲ ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို ရှိုးလိုက်တယ် ။ ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ ဖင်တုန်းတွေက သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဖင်တုန်းတွေထက် ပိုကြီးပိုကားတောင့်တယ် လို့ တွေးမိရင်း စိတ်တွေက ခက်ခက်မြိုင်ကိုလည်း “ ဖိ ” လိုက်ရရင် ကောင်းမယ်လို့ တွေးနေမိတယ် ။ ဒီလို အတွေးရိုင်းတွေ ဝင်လာတော့ ထစ်ချုံးရဲ့ ပေါင်ကြားက ငပဲက မာလာ မတ်လာတယ် ။ ရေလောင်းတဲ့အလုပ်ကို ရပ်နားလိုက်ပြီးတာနဲ့ တီရှပ်တထည် ကောက်စွပ်လိုက်ပြီး ကားကို အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်နား ထိုးရပ်ရင်း ခက်ခက်မြိုင် ဆင်းလာတာကို စောင့်နေလိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း ရေနွေးပူပူတွေ တဝေါဝေါ ကျနေတဲ့ ရေပန်းရဲ့ အောက်မှာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ရပ်နေရင်း နာကျင်ကျိန်းစပ်နေတဲ့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ စမ်းလိုက်မိတယ် ။

ထစ်ချုံးရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ၂ခါ လိုးတာ ခံလိုက်ရပြီး စောက်ပတ်က နာနေတာ လမ်းတောင် မနည်းလျှောက်ရတယ် ။ နာကျင်ကျိန်းစပ် နေပေမယ့် သက်သက်မြိုင် ထပ်ပြီး ခံချင်နေတယ် ။ ဒါကြောင့် ဒီကိစ္စကို သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေဘူးလို့ တင်စားကြတာဘဲလို့လည်း တွေးမိလိုက်တယ် ။ခံပြီးရင်း ခံချင်ရင်း ဖြစ်နေပြီ ။

ထစ်ချုံးနဲ့ ဘယ်လို ထပ် တွေ့ရလဲလို့ ကြံစည်နေပြီ ။ ရေချိုးရင်း စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်မိပြန်တယ် ။ လက်နဲ့ အာသာဖြေတာထက် ကောင်းတဲ့ လီးစစ်စစ်နဲ့ အလိုးခံဘူးပြီးသွားတော့ လက်နဲ့မလုပ်ချင်တော့ဘူး ။ ရေချိုးအပြီး ဆံပင်ကို ဆံပင်ခြောက်စက် ( ဟဲဒရိုင်ယာ ) နဲ့ မှုတ်ပြီး ခြောက်နေတဲ့အချိန် နော်တုလု အခန်းရှေ့က ဖြတ်သွားတာ တွေ့လိုက်လို့

“ တုလု....ထစ်ချုံး ရှိလား..သွားကြည့်စမ်း..ငါ အပြင် ခဏသွားမယ် လို့ ပြောပေး...” 

လို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။

နော်တုလု က “ ဟုတ်ကဲ့ မမ..” ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ် ။

သက်သက်မြိုင် အဝတ်အစား လည်း လဲပြီးရော နော်တုလု အခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။

“ မမ..ထစ်ချုံး မရှိဘူး...ခက်ခက်ကို အပြင်လိုက်ပို့တယ်...ကိုစိုးမိုးတော့ ရှိတယ်...”

သက်သက်မြိုင်လည်း ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးကြီးကို ညတုံးက တွေ့လိုက်တာ သတိရသွားတယ် ။ ကိုစိုးမိုးက တဏှာကြီးပုံရတယ် ။ သူ့အကြည့်အရှုတွေက ရဲတင်းတယ် ။ တဏှာကြည့်တွေ ...။

“ အင်း..ကိုစိုးမိုးကိုဘဲ ကား အဆင်သင့် လုပ်ထားဖို့ ပြောပေး..တုလု...” 

လို့ နော်တုလုကို ခိုင်းလိုက်ပြန်တယ် ။ထစ်ချုံး ကားကို တိုက်ရှေ့ပေါက် တည့်တည့်မှာ ရပ်ထားပြီး ခက်ခက်မြိုင်ကို စောင့်နေတယ် ။ဒီနေ့ စောစောပိုင်းမှာ မမသက်ကို မထင်မမှတ်ဘဲ ဖြုတ်ခဲ့ရလို့ အခုတိုင် ထစ်ချုံး စိတ်ထဲမှာ ပီတိတွေဖြစ်နေဆဲဘဲ ။ 

သူဌေးသမီး ချောချောလေးတွေကို သူတို့မိဘ သူဌေးတွေက ဒရိုင်ဘာ ငယ်ငယ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ မလွှတ်သင့်ဘူး ။ ထစ်ချုံးလို အားကောင်းမောင်းသန် အသက်ငယ်ငယ် ကောင်လေး ဆိုရင်ပို သတိထားသင့်တယ် ။ ခိခိ ။ ထစ်ချုံး သူ့ဖါသာ သူတွေးတောရင်း  စိတ်ထဲမှာ ရယ်လိုက်မိတယ် ။

အခုလည်း အငယ်မ ခက်ခက်မြိုင်က ဘယ်ကို ပို့ခိုင်းအုံးမလဲ မသိဘူး ။ခက်ခက်မြိုင် ကြည့်ရတာ တော်တော်တော့ ဆတ်စလူးခါတယ် ။ မပိုင်ဘဲနဲ့တော့ မလုပ်ရဲဘူး ။ အိမ်က မောင်းထုတ်ခံရရုံတင် မကဘူး ။ အခန့်မသင့်ရင် ဂျေးထဲအောင်းသွားနိုင်တယ် ။

ကံကောင်းတဲ့ သူ့ကိုယ်သူ အံ့လည်းသြနေတယ် ။ ပိုက်ဆံလည်း တပြားတချပ်မှ မကုန်ဘဲ ဒီအိမ်က မိန်းမ ၃ ယောက်ကို သူ လိုးလိုက်ရတယ် ။ သူ့လို တောက အညတြတယောက်က သူဌေးသမီး ဘွဲ့ရ ပညာတတ် သက်သက်မြိုင်လို လှလည်းလှတောင့်လည်း တောင့်တဲ့ စော်ကို ဖြုတ်လိုက်ရတာ တကယ်တော့ မယုံချင်စရာ ဇာတ်လမ်း တပုဒ် ။ပြောလို့ မရသေးဘူး ။

အခါအခွင့်သင့်ရင် သက်သက်မြိုင်က သူ့ကို ထပ် ကုန်းချင် ကုန်းအုံးမှာ ။ထစ်ချုံး သက်သက်မြိုင်နဲ့ ချစ်စခန်းဖွင့်တာလေးတွေကို ပြန်မြင်ယောင်လာတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို သူ ယက်ရုံတင် မကဘူး...စုတ်လည်း စုတ်တယ် ။ သန့်ရှင်းရေးကို ဂရုစိုက်တဲ့ မိန်းမမို့ဖြစ်မယ် ။ အနံ့အသက်ဆိုးတွေ ဘာတွေနဲ့ သူ မကြုံရဘူး ။

တောမှာတုံးက ရွာတောင်ဖက်က ဒေါ်အုံးကျင်နဲ့ ဖြစ်ကြတုံးက ဒေါ်အုံးကျင် စောက်ပတ်ကို ယက်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ဘူးတာကို အမှတ်ရလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း သူတို့ရွာထိပ်က လဖက်ရည်နဲ့ ထမင်းဟင်း ရောင်းတဲ့ ကိုငခွေးဆီမှာ အပြာဗီဒီယိုကြည့်ဖူးထားတော့ အပြာဇာတ်ကားတွေထဲက ဘာဂျာကိုင်တာတွေကို အားကျပြီး တနေ့ အခွင့်အရေးသာရင် စောက်ဖုတ် ယက်မယ်လို့ တေးထားခဲ့တယ် ။

ဒေါ်အုံးကျင်က လင်သေသွားလို့ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေတဲ့ မိန်းမကြီး ။ အသက်က ၅၀ လောက် ပေမယ့်ဖြူဖြူတောင့်တောင့်နဲ့ အရွယ်တင်တယ် ။ သန်တုံး မြန်တုံး ။ထစ်ချုံးကို မုန့်ဖိုးပေးပြီး ခေါ်ခေါ် ခိုင်းတတ်တယ် ။ တခါတလေ တဖက်ရွာကို သူသွားရင်လည်း လှည်းမောင်းခိုင်းတတ်တယ် ။ 

တနေ့ကျတော့ လင်မရှိဘဲ ကြာလာတဲ့ ဒေါ်အုံးကျင် တယောက် စိတ်လာပုံ ရတယ် ။ သူခိုင်းစရာတွေ ခိုင်းပြီး ထစ်ချုံးကို ပိုက်ဆံပေးဖို့ ခေါ်တဲ့အချိန် ထစ်ချုံးက အပေါ်ပိုင်း ဗလာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ပုဆိုးတိုတို စည်းလို့ ဒေါ်အုံးကျင် အရှေ့ကို ရောက်တဲ့အချိန် ဒေါ်အုံးကျင်က 

“ ကောင်လေး..နင် .ရီးစားရှိလား...မိန်းမ အတွေ့အကြုံ ရှိဖူးလား.. ...”

လို့ ရုတ်တရက် မေးလိုက်လို့ ထစ်ချုံး လန့်သွားပေမယ့် သူ့ကို အပြာဇာတ်ကား ပြနေကျ ကိုငခွေးက မိန်းမတွေက လင်နဲ့ ပြတ်လပ်ရင် ဆာတတ်ယားတတ်တယ်ကွ..မင်း အချောင် စားရနိုင်တယ်..လို့ ပြောပြဖူးတာ သတိရပြီး 

“ ရီးစားတော့ ရှိဘူးဗျ..ဒါပေမယ့် မိန်းမတော့ ကြုံဖူးလုပ်ဖူးတယ်...” 

လို့ ဖြေလိုက်တာ ဒေါ်အုံးကျင်လည်း သဘောကျပြီး တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်ပြီး

“ ဟဲ့...ကောင်လေး..ပြောပြစမ်းပါအုံး..နင်က ဘယ်လို အတွေ့အကြုံတွေ ရှိဘူးတာလဲ...”

လို့ မေးတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ဖြစ်ဘူးတာက ရွာထဲက ကဇော်သမား ဦးအောင်တိုးရဲ့ မိန်းမ မယဉ်နဲ့ဆိုတော့ ပြောပြဖို့ မကောင်းတာနဲ့

“ ဒီလိုပါဘဲ ဒေါ်လေးရယ်..ကြုံဖူးတာပေါ့...” 

လို့ ဖြေတယ် ။ဒေါ်အုံးကျင်က 

“ လာ အထဲလိုက်ခဲ့..” 

ဆိုပြီး သူအိပ်တဲ့ အတွင်းခန်းလေးထဲကို ခေါ်သွားတယ် ။

“ လာ..ကောင်လေး...ဒေါ်လေးကို ဖက်စမ်း...” 

ဆိုပြီး ထစ်ချုံးကို ဖက်လိုက်လို့ ထစ်ချုံးလည်း ဒေါ်အုံးကျင်ကို ပြန်ဖက်လိုက်တယ် ။ သူ့လက်တွေက ဒေါ်အုံးကျင်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ အပေါ်မှာ ။ဒေါ်အုံကျင်က မျက်စိ စုံမှိတ်ပြီး ..အသံတုန်တုန်နဲ့ 

“ ကောင်လေး...ကိုင်လေ..ကိုင်..ငါ့ဖင်တွေ နို့တွေကိုကိုင်..” 

လို့ ပြောလို့ ထစ်ချုံးလည်း သူ့ဖင်တုန်းကြီးတွေကို အားရပါးရ ကိုင်ဆုပ် နယ်ဖတ်လိုက်သလိုနို့ကြီးတွေကိုလည်း အင်္ကျီအပေါ်က ကိုင်လိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်အုံးကျင်က ကဗျာကယာ အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးတယ် ။ 

“ ကောင်လေး...ငါ့ကို လိုးပေးစမ်းပါ..” 

လို့ လေသံလေးနဲ့ပြောလိုက်ပြီး ထမိန်ကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း တအားပျော်သွားပြီး သူ့ပုဆိုးစုတ်လေးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်အုံးကျင်နဲ့အတူ ကုတင်လေးပေါ်ကို တက်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်အုံးကျင်က ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတော့ ပိုငယ်သွားသလိုဘဲ ။ ဆူထွားတဲ့ နို့ဖြူဖြူ လုံးလုံးကြီးတွေကလည်း တကယ့်ကို အကောင်းစားကြီးတွေ ။

ဖင်တုန်းကြီးတွေကလည်း ကားလုံးနေတယ် ။ အမွှေးမဲမဲစုစု နဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကတော့ ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကို တန်းတန်းမတ်မတ် ထောင်သွားစေတယ် ။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူညိုညိုကြီးတွေက လာမှုတ်ပါတော့ လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုမို့ ထစ်ချုံးလည်း ပြေး မှုတ်မိလိုက်တယ် ။

ငါးငံပြာရည်နံ့လိုလို အနံ့စူးစူးကို ရလိုက်ပြီး လျာနဲ့ယက်တော့လည်း ငံကျိကျိနဲ့ ပေမယ့် တအားထန်နေတဲ့ ထစ်ချုံး တယောက် တပြတ်ပြတ် တစွပ်စွပ်နဲ့ ယက်လိုက် စုတ်လိုက် မနားတမ်းဘဲ မှုတ်တာ ဒေါ်အုံးကျင်လည်း တအားအားတအီးအီးနဲ့ သဘောတွေကျလိုက်တာမှ

“ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ..”

နဲ့ ။ ထစ်ချုံးလည်း မယဉ်နဲ့တုံးက အတွေ့အကြုံနဲ့ ဒေါ်အုံးကျင်ကို ပီပီပြင်ပြင် လိုးပေးလိုက်ခဲကတယ် ။ ဒေါ်အုံးကျင်လည်း အာသာပြေသွာပြီး ထစ်ချုံးကို ပေးနေကျ မုန့်ဖိုး ထက် ပိုပေးတာမို့ ထစ်ချုံး သဘောကျသွားခဲ့ရတယ် ။ဒီလို တဏှာပေမကိစ္စတွေကို ပြန် စဉ်းစားမိနေတော့ သူ့လီးက တအား ထောင်လာတယ် ။ဒီအချိန်မှာ ခွာမြင့် ဖိနက်သံ တထောက်ထောက်နဲ့ ခက်ခက်မြိုင် တိုက်ကြီးထဲက ထွက်လာတယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း ကိုစိုးမိုး လုပ်နေကျ ပုံစံအတိုင်း သူဌေးမိသားစု ကားပေါ်တက်ခါနီး အနောက်ခန်း တံခါးကို ပြေးဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။ သို့ပေမယ့် သူ့လီးက တောင်နေပြီး ပုဆိုးကြားက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ထွက်နေတော့ ခက်ခက်မြိုင် မြင်သွားရတယ် ။ ကားပေါ်လဲ ထိုင်ပြီးကြရော သူက 

“ ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ ခက်ခက်..” 

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ခက်ခက်မြိုင်က 

“ မနော်ဟရီလမ်းက ဟယ်လင်တို့ အိမ်ကိုမောင်း ကိုထစ်ချုံး...” 

လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ထစ်ချုံးလည်း ခြံထဲက ကားမောင်း ထွက်လာပြီး လမ်းမကြီးပေါ်လည်း ရောက်ရော ကားပိတ်ကြပ်တာနဲ့တိုးတော့တာဘဲ ။

“ ကိုထစ်ချုံး ...မေးစရာ ရှိလို့ ...”

“ ဟုတ်..ခက်ခက်..”

“ ကိုထစ်ချုံး...နော်တုလုနဲ့ ဖြစ်နေတယ် မဟုတ်လား....”

“ အာ..ခက်ခက်ကလည်း...”

“ ညာဖို့ မစဉ်းစားနဲ့..ခက်ခက် အကုန်သိပြီးပြီ ...”

“ ဗျာ..ခက်ခက်ကဘယ်လို...ဘယ်လို....”

“ ဟင်း....ခက်ခက် ကိုယ်တိုင် မြင်တာ...ကိုထစ်ချုံး ညဖက်ဆို နော်တုလု အခန်းထဲ ဝင်ဝင်သွားတာ....ခက်ခက်က ညဖက် မအိပ်ဖြစ်သေးဘဲ အိမ်သာတက်တာ ပြူတင်းပေါက်ကနေ ကိုထစ်ချုံးတို့နေတဲ့ တန်းလျားဖက်ကို ကြည့်လိုက်လို့ မြင်တာ....ဒါနဲ့ နော်တုလုကို ခေါ် စစ်မေးလိုက်တာပေါ့...”

ထစ်ချုံး ..ဘယ်လို ညာပြောရ မလဲ စဉ်းစားနေတယ် ။

“ ကဲ..နော်တုလုက အကုန် ဖွင့်ပြောပြီးပြီ..ညာဖို့ စဉ်းစားမနေနဲ့တော့...နော်တုလုက သူနဲ့ ကိုထစ်ချုံးဘာတွေ လုပ်ကြတယ် ဆိုတာက အစ အကုန် ပြောပြတာ...”

“ ဟာ ...”

ပွင့်လင်းရိုးသားတဲ့ ကရင်မ ကတော့ လုပ်လိုက်ပြီ ။

“ ကိုထစ်ချုံး ...မာမီတို့နဲ့ တိုင်ပြောမလို့ ခက်ခက် စဉ်းစားနေတယ် ...”

“ ဗျာ....မ.....မ.....မလုပ်ပါနဲ့ ခက်ခက်ရယ်....”

ထစ်ချုံး ဟန်လုပ်ပြီး ပြောလိုက်တာ  ။ တကယ်တိုင်လိုက်မှာကိုလည်း တကယ် ကြောက်တာပါ...လတ်တလော ဘကြီးမြိုင်တို့ မောင်းထုတ်လိုက်ရင် သောင်ပြင်ကို လွှတ်လိုက်တဲ့ ခွေးတကောင်လိုဖြစ်သွားမှာ...။

မနက်ခင်းကလည်း မာမီတို့နဲ့ တိုင်ရမလား ဆိုပြီး အကြီးမက ခြိမ်းခြောက်ခဲ့ရင်းနဲ့ ညိခဲ့ရပြီးပြီမို့ ထစ်ချုံး ကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ပြောလိုက်တာ ။

“ မရဘူး..တိုင်မှာဘဲ..အိမ်မှာနေပြီး တဏှာသောင်းကျန်းနေကြတာ..ဘာရမလဲ..ဟွန်း...”

“ မလုပ်ပါနဲ့ ခက်ခက်ရယ်...အိမ်က မောင်းထုတ်တာ ခံနေရပါမယ်..ခက်ခက်ကို တောင်းပန်ပါတယ် ..”

ကားတွေက တရွေ့ရွေ့ဘဲ သွားနေလို့ ထစ်ချုံးလည်း ကားနောက်ခန်းကို ခေါင်းလှည့်ပြီး မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တောင်းပန်စကားတွေ ပြောလိုက်တာ ။ ခက်ခက်မြိုင်က

“ ဒီလိုနဲ့ ဘယ်ရမလဲ ကိုထစ်ချုံး..လုပ်တုံးက လုပ်ပြီး ဘာခုမှ ကြောက်ပါပြီလဲ...”

လို့ မချိုမချဉ် မျက်နှာလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။

“ ခက်ခက် ကြိုက်တာ ခိုင်းပါ...မုန့်ဝယ်ကျွေးဆိုလည်း ကျွေးပါမယ် ...တိုင်တော့ မတိုင်ပါနဲ့ ခက်ခက်”

“ ဒါဆို တခုမေးမယ်..မညာနဲ့နော်..မှန်မှန်ဖြေ...”

“ ဟုတ်..ဟုတ်  ခက်ခက်...မေးပါ ...”

“ စောစောက ကားတံခါး ဖွင့်တဲ့ အချိန် ကိုထစ်ချုံး ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...ခိခိ....ဟို....ထောင်ထွက်နေတာ..ခိခိ....”

“ အာ..ခက်ခက်....အဲ...အဲဒါ ..ဟိုလေ ...”

“ ရှက်မနေပါနဲ့ ….ဟင်းဟင်း....တောင်နေတာ မဟုတ်လား....”

“ အင်း..အဲ...ဟုတ်...ဟုတ်တယ်....”

“ ဘာလို့ အဲလို ဖြစ်တာလဲ...စိတ်ထတာလား....”

“ ဟုတ်..ဟုတ်တယ်.....”

“ ဘာလို့ စိတ်ထတာလဲ....မိန်းမ ဖင်တွေ နို့တွေကို တွေ့လို့လား...”

“ အဲလို မဟုတ်ပါဘူး ...မနက်ခင်းဆို အားပြည့်ရင် အဲလိုဘဲ ဖြစ်တတ်တာ...”

“ ခက်ခက်လေ..ယောကျ်ားဟာကို တခါမှ မတွေ့ဘူးဘူး..သိလား....သူငယ်ချင်း ဟယ်လင်တို့နဲ့ ခဏခဏ ပြောဖူးတယ်...ယောကျ်ားဟာကို တွေ့ဖူးချင်ကြတယ်လို့..အဲလို ထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်တာလဲဗီဒီယိုတွေမှာတော့ ပုံတွေမှာတော့ တွေ့ဖူးတယ်..အပြင်မှာ မတွေ့ဖူးဘူး...”

ထစ်ချုံးလည်း ခက်ခက်မြိုင်တော့ လိင်ကိစ္စတွေ စပြောလာပြီမို့ ရင်တွေ ခုံလာတယ် ။ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရတယ် ။

“ ကိုထစ်ချုံး..”

“ ဟုတ်..ခက်ခက်..”

“ ကိုထစ်ချုံးကို မာမီတို့နဲ့ မတိုင်စေချင်ရင် တခု လုပ်ပေးရမယ်...”

“ ဘာ...ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ခက်ခက် ပြောပါ...လုပ်ပေးပါမယ်....တိုင်တော့ မတိုင်လိုက်ပါနဲ့ဗျာ....”

“ ကိုထစ်ချုံး ဟာကို ပြရမယ်....”

“ ဗျာ ….     ”

“ မဗျာနဲ့..ခက်ခက် သူငယ်ချင်း ဟယ်လင်တို့ အိမ်ကို ရောက်ရင် ပြရမယ်...”

အပျိုဖျန်းမလေးတွေကို သူ့လီးကို ပြရမယ် ဆိုတာ သိလိုက်လို့ ထစ်ချုံးရဲ့ စိတ်တွေက ထိန်းလို့ မရအောင်ကို ထကြွ သောင်းကျန်း နေပါတော့တယ် ။ ပုဆိုးကြားကနေ ထောင်ထနေတဲ့ လီးချောင်းကို ထစ်ချုံး မဖုံးနိုင် မဖိနိုင်ဘူး ။

မနော်ဟရီလမ်းက ခြံကျယ်ကြီးရဲ့ အဝင်ဝကို ရောက်သွားတော့ ကားခေါင်း ထိုးလိုက်တာနဲ့ ခြံဝင်းတံခါးကြီး ပွင့်လာတယ် ။ ခက်ခက်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဟယ်လင်က ကြိုပြောထားပုံရတယ် ။ ခြံစောင့်အဖိုးကြီးက တံခါး လာဖွင့်ပေးတာ ။

တိုက်ကြီးက ရှေးခေတ်က တိုက်ကြီး ဖြစ်ပေမယ့် ဆေးအသစ်သုတ်ထားတယ် ။ တိုက်ပေါက်ဝမှာ ခက်ခက်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဟယ်လင်က ထွက်စောင့်နေတယ် ။

“ လာ..ခက်ခက်..ဘယ်သူမှ မရှိဘူး..မာမီတို့ မင်္ဂလာဆောင် သွားတယ်..ခုနဘဲ ထွက်သွားကြတာ...”

ခက်ခက်က ကားပေါ်က ဆင်းပြီး ဟယ်လင့်ကို နှစ်ကိုယ်ကြား စကား ပြောနေတဲ့အချိန် ထစ်ချုံးလည်း ကားထဲမှာဘဲ ထိုင်နေတော့ ခက်ခက်က “ ကိုထဟ်ချုံး..ဆင်းခဲ့လေ..အထဲသွားရအောင်...”လို့လှမ်းခေါ်လို့ ထစ်ချုံးလည်း ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ် ။

ဟယ်လင်က ပြုံးစိစိနဲ့ ထစ်ချုံးကို ကြည့်ပြီး...“ လာပါ..ဟယ်လင့်မိသားစုတွေ ဘယ်သူမှ အိမ်မှာ မရှိဘူး...” လို့ ပြောလိုက်ပြီး ခက်ခက်ရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး တိုက်ထဲကို ဝင်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း သူတို့အနောက်က လိုက်ဝင်သွားရတယ် ။ တိုက်အပေါ်ထပ်ကို လှေကားကြီး အတိုင်း တက်သွားရတယ် ။ ဟယ်လင် ခေါ်သွားတာက ဟယ်လင့် အိပ်ခန်း ထဲ ။

သူတို့ သုံးယောက် အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ ဟယ်လင်က အိပ်ခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ် ။ခက်ခက်က ထစ်ချုံးကို ဟယ်လင့်ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်က ခက်ခက်ကို နားနားကပ်ပြီး ဘာတွေ တီးတိုး ပြောနေသလဲ မသိဘူး ။ ခက်ခက်က ထစ်ချုံးဘေးမှာ လာထိုင်လိုက်ပြီး ဟယ်လင့်ကိုလည်း ထစ်ချုံးရဲ့ တခြားဖက်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

“ ကိုထစ်ချုံး...”

“ ဟုတ်..ခက်ခက် ...”

“ ပြတော့လေ....“

“ အို..အဲ...”

“ လုပ်မနေနဲ့ ပုဆိုး ချွတ်လိုက်...”

“ ဟုတ်...”

ထစ်ချုံး ပုဆိုးကို ဖြေချွတ်ပစ်လိုက်တော့ အမွှေးမဲမဲတွေ ကြားက သူ့လီးကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ် ။ ခက်ခက်နဲ့ ဟယ်လင်တို့ အို..ဟာ.....ဟယ် နဲ့ တအံ့တသြ ဖြစ်နေကြတယ် ။

“ ဟယ်..အကြီးကြီးဘဲကွာ...”

လို့ ခက်ခက်က ပြောလိုက်သလို 

“ ကြောက်စရာကြီး..”

လို့ ဟယ်လင်က ပြောလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း သူ့လီးကို ဆတ်ကနဲ လှုပ်ပြလိုက်တော့ ကောင်မလေးတွေ

“ ဟယ်..လှုပ်သွားတယ်တော့..” 

ဆိုပြီး လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်ကုန်တယ် ။ ဟယ်လင်က ခက်ခက် နားနားကို ကပ်ပြီး တခုခု ထပ်ပြောလိုက်ပြန်တယ် ။ ခက်ခက်က

“ ကိုထစ်ချုံး...ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် အိပ်ချလိုက်..ပြီးတော့ မျက်စိတွေ ပိတ်ထားလိုက်..” 

လို့ အမိန့်ပေးလိုက်တယ် ။ ကြည့်ရတာ ဟယ်လင်က ခက်ခက်ကို လုပ်ခိုင်းတာ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ထစ်ချုံးလည်း ခက်ခက် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် အိပ်ချလိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း အပျိုဖျန်းမလေးတွေက သူ့ကို ဘာလုပ်မလဲ ဆိုတာကို အရမ်း ရင်တွေခုံ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ် ။ ခက်ခက်က စောင်ကိုယူပြီး ထစ်ချုံးရဲ့ မျက်နှာ အပေါ်ကို အုပ်လိုက်တယ် ။

သူတို့ သူ့လီးကို သေသေချာချာ စူးစမ်းကြမလို့ ဆိုတာကိုတော့ ထစ်ချုံး သိနေတယ် ။ ဘာတွေ လုပ်ကြမလဲ ဆိုတာကိုတော့ မခန့်မှန်းတတ်သေးဘူး ။ ဒါပေမယ့် တမိနစ် နှစ်မိနစ် အတွင်းမှာဘဲ သူတို့လက်ချောင်းလေးတွေက လီးထိပ်ပိုင်းကို လာထိလိုက်တာကို ခံလိုက်ရတယ် ။ ဘယ်သူ့လက် ဆိုတာကိုတော့ သူ မခန့်မှန်းတတ်ဘူး ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ထစ်ချုံးက စိတ်ထဲမှာတော့ အရမ်းကို သဘောကျနေတာပေါ့ ။

ခက်ခက်နဲ့ ဟယ်လင် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရဲလာတယ် ။ ဒစ်လုံးကြီးကို ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်လာတယ် ။ ပွတ်သပ်လာတယ် ။ ဆုပ်ညှစ်လာတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း သူတို့ ပွတ်သပ်လာတဲ့အခါ ငြိမ်ငြိမ်လေး လုပ်သမျှ ခံမနေဘဲ သူတို့ကိုင်လိုက်လို့ မခံနိုင်ဘဲ ယောင်ယမ်း ပြီး ဘေးက တွေ့ကရာကို လှမ်း ဖမ်းဆုပ်လိုက်တဲ့ အနေနဲ့ သူ့ဘေးတဖက်တချက်က ခက်ခက်နဲ့ ဟယ်လင်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။

သူကိုင်မိတာက ကောင်မလေးတွေရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ဖြစ်နေတယ် ။ နှစ်ယောက်စလုံး စကပ်တိုတိုလေးတွေကို ဝတ်ထားတော့ ချောမွတ်နေတဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ကိုင်မိရတယ် ။ ပထမဆုံး ကိုင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ခက်ခက်နဲ့ ဟယ်လင်က သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်ကြတယ် ။ နောက်ပိုင်း သူတို့က သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကို လာဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်လာတဲ့အချိန် ပေါင်တန်တွေကို လှမ်း ကိုင်လိုက်တဲ့အချိန် မတွန်းပစ်ကြတော့ဘူး ။ သူတို့နှစ်ယောက် သူ့လီးကို ရဲရဲတင်းတင်း ပွတ်သပ်နေကြတဲ့အခါ သူကလည်း သူတို့ ပေါင်လုံးလုံးလေးတွေကို ဖွဖွလေး အသာအယာ ပွတ်ပေးလိုက်တယ် ။

ကောင်မလေးတွေလည်း ဖီးလ်တက်လာကြပုံရတယ် ။ နင်လုပ်ပါ နင်အရင်လုပ် လို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပြောဆိုနေကြတာကို ကြားနေရတယ် ။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို သူတို့ စကပ်အောက်ထဲ လက်သွင်းပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ပေါင်ရင်းသားတွေကို ပွတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ထဲက တယောက်က သူ့လီးထိပ်ကို ပါးစပ်နဲ့ ဖမ်းငုံလိုက်တာကို ခံလိုက်ရတယ် ။

သူက အင်းလို့ ညည်းလိုက်ရင်း ကောင်မလေးတွေရဲ့ ပေါင်ရင်းဂွဆုံနေရာကို စမ်းပစ်လိုက်တယ် ။ နိုင်လွန်ပင်တီလေးတွေကို စမ်းမိနေတယ် ။ မို့ဖေါင်းဖေါင်း နေရာမှာ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို စမ်းမိလိုက်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့လီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်ပေးတာကို ခံလိုက်ရတယ် ။ သူကလည်း ပင်တီပေါ်ကနေ အကွဲကြောင်းတွေကို စမ်းမိနေပြီး လက်ချောင်းတွေနဲ့ လိုင်းဆွဲပေးလိုက်တော့ကောင်မလေးတွေလည်း အင်းအဲနဲ့ လှုပ်ရှားလာကြတယ် ။

 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>