ရာအိမ်မှူး အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသားသူ - onestop
အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ လျှောက်သွားနေရင်း အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ စေ့စပ်ပေးထားတဲ့ ကောင်နဲ့ လမ်းမှာဆုံရာကနေ ရန်ပွဲဖြစ်ပြီး ကိုရဲက ရုန်းရင်းဆန်ခတ်တွေကြားမှာ သူ့ရဲ့တိုက်ခိုက်ရေးအစွမ်းနဲ့ အဲ့ကောင်မလေးကိုရော၊ စေ့စပ်ထားတဲ့ တစ်ယောက်ကိုရော သတ်မိသွားပြီး ဟိုဘက်ကောင်လေးဘက်က အတူပါလာတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဘဲ အသက်ရှင်တယ်။
ဒါတောင် သူ့မှာ ဒဏ်ရာတွေနဲ့။ ကိုရဲမှာလဲ ဒဏ်ရာအချို့ရပေမယ့် အပေါ်ယံလေးပါ။ ကိုရဲနဲ့အဲ့ကောင်မလေးက ငယ်ချစ်တွေနဲ့ အင်ကြင်းခိုင်တို့ နွယ်လေးတို့နဲ့မတွေ့ခင်ထဲက ငယ်ချစ်တွေတဲ့။ နွယ်လေးက အင်ကြင်းခိုင်လို စိတ်ခံစားမလွယ်တော့ ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်စွာနဲ့ဘဲ ကိုရဲရင်ဆိုင်ခဲ့ပြီး အချိန်ကုန်ဆုံးပေးခဲ့လိုက်တယ်။
ဘယ်လောက်ဘဲ ရင့်ကျက်ကျက် လှည့်စားခံရတဲ့ ခံစားချက်က ရှက်တာရော၊ ဒေါသရော၊ ချစ်တာရော ခံစားချက်တွေပေါင်းပြီး အင်ယားကန်ဘောင်ရဲ့ကျောက်တုံးတွေနားမှာ နွယ်လေး “တရှုံ့ရှုံ့” အသံမထွက်ဘဲ မျက်ရည်တွေ ကျလို့နေတယ်။
အတွဲတွေနဲ့ မြင်တဲ့သူတွေကတော့ ရည်းစားဖြတ်သွားလို့ ငိုတယ်လို့ထင်နေမှာအမှန်ဘဲ။ နွယ်လေးငိုနေရင်း လူမြင်ကွင်းမှာဆိုတဲ့အသိဝင်လာတာကြောင့် မျက်နှာပေါ်ကမျက်ရည်စတွေနဲ့ နှာရည်အနည်းငယ်ကိုသုတ်ဖို့ သူမအိတ်ထဲ တစ်သျှူးထုတ်ရှိလား မွှေနှောက်ရှာလိုက်တယ်။ ထွက်မလာဘူး။
အဲ့အချိန်မှာ လက်တစ်စုံက သူမရှေ့ရောက်လာပြီး မျက်ရည်တွေရွှဲနေတဲ့သူမအတွက်သုတ်ဖို့ တစ်သျှူးထုတ်ကို ကမ်းပေးတယ်။ သူမကမ်းပေးတဲ့လက်ကြောင့် အပေါ်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူမကို ငုံ့မိုးပြီးကြည့်နေတဲ့ အင်ကြင်းခိုင်ရဲ့မျက်နှာကို မြင်လိုက်တယ်။
သူမတွေဝေနေစဉ်မှာဘဲ အင်ကြင်းခိုင်က သူမနားထိုင်ချလိုက်ပြီး တစ်သျှူးထုတ်ထဲက တစ်သျှူးတစ်ရွက်ကိုယူပြီး နွယ်လေးနဲ့မျက်နှာပေါ်က မျက်ရည်စတွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးက သူတို့နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိနေတဲ့အလားဘဲ။ အနီးအနားက အတွဲတွေက LB အတွဲဘဲဆိုပြီး လှမ်းကြည့်နေကြတယ်။ LB အတွဲတွေ Ro တာကို ကြည့်ရတာ မြင်ရခဲလို့ထင်တယ်။
နွယ်လေး မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီးတော့ အင်ကြင်းခိုင်လက်ဆွဲခေါ်ဆောင်ရာကို အလိုက်သင့်လေး လိုက်သွားလိုက်တယ်။ အင်ကြင်းခိုင်က Taxi ငှားပြီး သူမအိမ်ကို ခေါ်သွားတယ်။ နွယ်လေးကို အင်ကြင်းခိုင်က သူမအခန်းထဲရောက်တော့ သူမကုတင်မှာ ထိုင်စေပြီး နွယ်လေးလက်ထဲကို စာအုပ်တစ်အုပ်ပေးလိုက်တယ်။ နွယ်လေးလဲ အင်ကြင်းခိုင်ပေးတဲ့စာအုပ်လေးကို အဖုံးဖွင့်ပြီး ပထမဦးဆုံးစာမျက်နှာလေးကို ဖတ်လိုက်တယ်။
“ မင်္ဂလာပါ ကျွန်တော့်နာမည်ကိုရဲပါ ဒီစာအုပ်လေးကို ကောက်ရခဲ့သည်ရှိသော် ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပေးပါ၊ ကျွန်တော့်ဖုန်းနံပါတ်က ၀၉ ၄၅၀၀ ၅၉ ၅၇ * ဖြစ်ပါတယ်။ စာအုပ်ထဲက စာတွေကို လူကြီးလူကောင်းပီသစွာ ဖွင့်ဖတ်ကြည့်ခြင်း မလုပ်ပါနဲ့”
ပထမစာမျက်နှာမှာ ဒါလေးဘဲရေးထားတယ်။ ဒါလေးကို ဖတ်ကြည့်တာနဲ့တင် ဒါကိုရဲရဲ့ နေ့စဉ်မှတ်တမ်းဆိုတာ နွယ်လေးသိလိုက်ပါတယ်။
“ ဒီစာအုပ်ကို ကိုရဲ အခန်းထဲကနေ အင်ကြင်းနေ့လယ်က ဆေးရုံကနေအပြန်မှာ ဝင်ယူခဲ့တာ။ နွယ်လေးနဲ့ ကိုရဲညီမလေးပြောနေတာတွေကိုလည်း အင်ကြင်းကြားခဲ့တယ်။ နွယ်လေး အမ မီးလေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နွယ်လေး နားလည်မှုလွဲနေတာတွေကိုလဲ အင်ကြင်းကို ရှင်းပြခွင့်ပေးပါ”
“ မမီးလေးကို အမေက အနိုင်ကျင့်ပြီး အလုပ်တွေခိုင်းနေတာ မဟုတ်ရပါဘူး၊ မမီးလေး ကိုယ်တိုင်က ရိုးရိုးသားသားဘဲ လုပ်ကိုင်စားသောက်တော့မယ်ဆုံးဖြတ်ထားလို့ မေမေ ကမ်းလှမ်းတာကို လက်ခံလိုက်တာပါ၊ နွယ်လေး မယုံရင်လေ အင်ကြင်းနဲ့တစ်ရက်လောက် အမေတို့ရုံးခန်းကို အတူတူသွားကြည့်ကြမယ်လေ”
နွယ်လေးက စာအုပ်လေးကိုကိုင် အင်ကြင်းခိုင်ပြောတာတွေကို နားထောင်ရင်း ဘာသံမှတော့ ထွက်မလာ။ ခဏအကြာမှ စကားသံထွက်လာသည်။ အင်ကြင်းခိုင်ကတော့ နွယ်လေး ဘာမှပြန်မပြောမချင်း ဘေးမှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။
“ အင်ကြင်း ငါ ဒီည ဒီမှာအိပ်လို့ရလား”
“ အင်း ရတာပေါ့”
အင်ကြင်းခိုင်က ပြုံး၍ဖြေလိုက်သည်။ နွယ်လေးက ဖုန်းထုတ်၍ သူ့အမကို စာပို့လိုက်သည်။
“ မမ ညီမလေး ဒီနေ့ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ အိပ်မယ်နော်”
အင်ကြင်းကိုတော့ ဘာမှထပ်မပြော၊ အင်ကြင်းခိုင်ကုတင်ပေါ်မှာပင် နွယ် အိပ်ချလိုက်သည်။ စိတ်ညစ်စရာတွေက သိပ်ကို များလွန်းတယ်မဟုတ်လား။ အင်ကြင်းလဲ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့အိပ်ပျော်နေတဲ့နွယ်လေးကိုကြည့်၍ သူမပါ နွယ်လေးဘေးမှာဝင်၍ အိပ်လိုက်သည်။
တော်သေးသည် အင်ကြင်းခိုင်ရဲ့ကုတင်က နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်မို့သာ တစ်ယောက်အိပ်သာဆို အခုလို ခြေဆန့်လက်ဆန့်အိပ်ပုံနဲ့ ကုတင်ပေါ်နှစ်ယောက်ဆန့်မည်မထင်ပါ။
.......................................................
အခန်း ( ၉ )
( ဒီအပိုင်းမှာ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပါဝင်ပါမယ်၊ သို့ပါသောကြောင့် အဆင်မပြေဖြစ်သွားရင် ကျော်ဖတ်ပေးပါ။ )
“ မောင် သေချာယက်ကွာ၊ တစ်အိမ်လုံးကို ရှာကျွေးနေတဲ့ခြေထောက်နော် သေချာယက်”
“ ဘာလဲ ရှင်က အရင်လိုစိတ်တွေမရှိတော့ဘဲ မြက်နုကြိုက်နေတာလား၊ မီးလေးကို ခေါ်ပေးရမှာလား”
“ မဟုတ်ပါဘူးအေးရယ်၊ မောင်လဲ ယက်ပေးနေတာပါဘဲ။ အေးခြေထောက်က အသားမာတက်နေလို့ မထိတာနေပါလိမ့်မယ်”
မောင်က အေးခြေချောင်းလေးကို ယက်ပေးနေရင်း ခေါင်းမော့ကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ယက်တာကို အရှိန်ထပ်တင်ပြီး လျှာအပြားလိုက်ကြီးကိုမှ ဖိဖိပြီး ယက်လိုက်သည်။
“ အင်းး ထိတယ် ထိတယ်၊ အဲ့လို ဆက်ယက်”
မောင်လဲ အေးရဲ့အားပေးစကားကြောင့် အားတက်ပြီး အေးခြေထောက်ကို လျှာအပြားလိုက်နဲ့ဖိဖိပြီး ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ ယက်တာကြာသွားတော့ နှိပ်ပေးအုန်း၊ နှိပ်တာကြာတော့ ယက်ပေးအုန်းနဲ့ မောင် အေး ခြေထောက်နားမှာတင် တဝဲဝဲလည်နေပြီး အပေါ်ကို မတက်ရနိုင်သေးပါ။
“ အေး မောင့်ကို အပေါ်လေးလဲ ပေးတက်ပါအုန်း၊ အေး ခြေထောက်နဲ့တင် မောင်တစ်ညပြီးသွားရတဲ့ညတွေ များလှပြီ”
အေးက သဘောကျသဖြင့် ပြုံးလျက်။
“ ရှင့်ကို ဘဘုန်းပေးတဲ့ ကိုဗစ်ကာကွယ်ဆေးတိုက်နဲ့နေ့ထဲက ကြည့်မရတာ ရှင်သိလား”
“ အင်ကြင်းပေါက်ထည့်ထားတဲ့သေးဗူးကို ရှင် နမ်းနေတာလေ။ ရှင် ပန်းနုကို သတိရသွားတယ်မှတ်လား၊ ဟိုက သေတာသွားရော ရှင့်ကို သေးတစ်စက်တောင် မတိုက်သွားဘူးလေ၊ သူ့သမီးရဲ့သေးကျတော့ အခု ရှင်း ဗူးလိုက်သောက်ရတာဆိုတော့ ပျော်နေတာလေ၊ ရှင့် မျက်နှာကို ကျွန်မကြည့်တာနဲ့သိတယ် မောင်ရေ”
မောင်လဲ လူခိုးလူမိဖြစ်သွားသဖြင့် ဘာမှမပြောဘဲ အေးရဲ့ခြေထောက်ကိုသာ ဆက်ယက်ပေးနေလိုက်ပါသည်။
“ ကျွန်မကလဲ သနားတတ်တော့ခက်တယ်”
“ အခု ကျွန်မသေးပေါက်ချင်ပြီ ရှင် ဘာလုပ်ပေးမလဲ”
“ အေး သေးပေါက်ဖို့ကို အိမ်သာထဲအထိ လေးဘက်ထောက်ပြီးလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ…”
“ ရှင့်အရိုးတွေက အဲ့လောက်ခိုင်သေးလို့လား ဦးမောင်ရဲ့”
“ ခိုင်ပါတဲ့အေးရဲ့ မယုံရင် မောင့် ကျောပေါ်ကို အေး ထိုင်ကြည့်လေ”
ဟုဆိုကာ မောင်သည် ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်တွင် လေးဘက်ထောက်လိုက်ပါသည်။ အေးကလဲ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ သူမခန္ဓာကိုယ်ကို မောင့်ကျောပေါ်ပစ်ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။ ပြောမယ့်သာပြောသာ အသက်က စကားပြောလာပြီလေ အေးကိုယ်လေးက သက်စဉ်ကလို ပေါ့ပေါ့လေးမဟုတ်သလို မောင်အရိုးအကျောတွေကတော့ ငယ်စဉ်ကလောက် မသန်မာတော့ပါ။
သို့သော် မောင်က ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ အေးကို ကျောပေါ်ထား၍ လေးဘက်ကုန်းသွားကာ အိမ်သာဆီရာသွားဖို့ အခန်းအပြင်ဘက်ကို ထွက်လာလိုက်ပါသည်။ ဒီတချိန်ဆို သမီး အင်ကြင်းခိုင်က အခန်းပြင်မထွက်တော့ပြီမို့ မောင်တို့နှစ်ယောက် အေးအေးဆေးဆေးပင်ထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။
အိမ်သာက အပေါ်ထပ်တစ်လုံး အောက်ထပ်တစ်လုံးရှိတာဆိုတော့ အပေါ်ထပ်အိမ်သာကိုဘဲ လာခဲ့လိုက်ကြပါသည်။ အိမ်သာရောက်တော့ အေး အိမ်သာအဖုံးကို ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ အိမ်သာအိုးထဲမှာ အီးတုံးလေးများနှင့် ဝါဝါအရေများက ကြိုရှိလို့နေပါသည်။
“ မောင်ရေ ဒီမှာကြည့်ပါအုန်း…”
အေးက အိမ်သာအိုးထဲကို လက်ညှိုးထိုးပြသဖြင့် မောင် အိမ်သာအိုးထဲကြည့်လိုက်သည်။
“ ရှင့်သမီးကတော့ရှင့်အတွက် ညစာထားထားပြီထင်တယ်”
မောင် အိမ်သာအိုးထဲကြည့်ရင်း သမီးအင်ကြင်းခိုင်က ရေမဆွဲချဘဲ ထားထားခဲ့သည်ဆိုတော့အသိရယ်၊ သမီးအင်ကြင်းခိုင်ဆိုတာ ပန်းနုရဲ့သမီးဆိုတဲ့အသိရယ်က ဝင်လာပြီး ရင်တွေခုန်နေမိတယ်။
“ ရှင်စားချင်လား၊ ကျွန်မရေဆွဲချလိုက်ရမလား”
အေးက မောင့်အပေါ်အရမ်းသိတတ်သော အိမ်ထောင်ရှင်မကောင်းတစ်ယောက်ပင်၊ မောင့်ရဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးသူတစ်ယောက်ဆိုလဲ မမှားပင်။ ဟိုးအရင်ကတော့ အေးရဲ့သေးတွေ ချီးတွေကို စားခဲ့ဖူးသည်။ အခုနောက်ပိုင်းတော့ သေးလောက်ဘဲ သောက်ဖြစ်ပြီး ချီးတွေ မစားဖြစ်တာတောင် အတော်ကြာပြီး အေးကိုယ်တိုင်ကလဲ အချိန်မအား၊ မောင်ကိုယ်တိုင်ကလဲ မအားတာမို့လဲပါသည်။
မီးလေးနဲ့ကိစ္စကို သိသွားပြီးနောက်ပိုင်းမှာ သေးမကြာမကြာသောက်ခိုင်းသေးသည်၊ အိမ်သာတက်ပြီး ဖင်ကို ရေနဲ့မဆေးဘဲ မောင့်လျှာနှင့်နဲ့ မကြာမကြာဆေးပေးခဲ့ရသည်။ နောက်ကျ အလုပ်တွေအကြောင်းပြပြီး မအားတော့ပြန်လို့ ဘာမှသိပ်မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြ။ အခုလို အိမ်သာအိုးထဲက အီးများကို စားရမယ်ဆိုတော့ မောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ အချိန်အတော်ကြာ အဖြေမပေးဘဲ မောင် ငိုင်ပြီး စဉ်းစားနေသည်။ ဘေးက အေးက အိမ်သာကို ရေဆွဲချလိုက်ရင်းးး
“ ဦးမောင် ရှင် တော်တော် အသက်ကြီးလာပြီဘဲ…”
မောင်လဲ ရှက်ပြုံးဖြင့် အေးကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အေးက ဘိုထိုင်မှာ ထိုင်လိုက်ရင်းးးး
“ ဘယ်လိုလဲ ကျွန်မသေးကိုရော သောက်ချင်စိတ်ရှိသေးရဲ့လား”
မောင် ပါးစပ်ကနေ ပြောမနေတော့ဘဲ အေးရဲ့အဖုတ်ကြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာကိုအပ်ထားလိုက်ပြီး သေးထွက်လာမည့်အပေါက်နေရာမှာ ပါးစပ်ကိုဟ၍ အရံသင့်စောင့်နေပေးလိုက်သည်။ အေးကလည်း သေးပေါက်ချင်နေသူမို့ သေးများတစ်ခါထဲပေါက်ပေးလိုက်သည်။ မောင် စကေးတွေ မကျသေးပါ။ အေး ပေါက်ချပေးလိုက်တဲ့သေးများကို အဖိတ်အစင်နည်းနည်းနဲ့ အကုန်နီးပါးသောက်နိုင်နေသေးသည်။
ပြီးတော့ အေးအဖုတ်ကို သန့်ရှင်းအေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။ အေးက ဘိုထိုင်ကနေ တော်တော်နဲ့မထဘဲ မောင် လျှာနဲ့ပြုစုကတော့ အချိန်အတော်ကြာ ခံနေလိုက်သည်။
“ ရှင်တော်လို့ နောက်တစ်ခေါက် သေးထပ်ပေါက်ပေးပြီး ဆုချမယ်၊ ပါးစပ်ဟထားပေးအုန်း”
မောင် ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ထပ်ဟပေးလိုက်ပြီး ထပ်မံကျလာသော အေးရဲ့သေးရည်များကို တန်ဖိုးထားစွာ သောက်သုံးလိုက်သည်။
နောက်တဖန် သန့်ရှင်းရေးအလုပ်ခံပြီးနောက် အလာအတိုင်း မောင့်ကျောပေါ်ကနေစီးက အခန်းဆီသို့ ပြန်လိုက်သည်။
“ မောင် နေအုန်း ဝရံတာဘက်သွားကြမယ်”
မနေတာကြာပြီဖြစ်တာ ဝရံတာမှာ အေးက လေညှင်းခံရင်း မောင်ကတော့ အေးပေါင်ကြားထားပေးထားတဲ့ပေါင်ကြားကိုဝင်ပြီး အေး အဖုတ်ကြီးကို အားရပါရ စုပ်လို့နေပါတယ်။ ငယ်စဉ်ကဆို အခုလို ပေါင်ကားမပေးခဲ့၊ အေးက ဝရံတာထွက်ပြီး မောင့်မျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။
သမီးလေး အင်ကြင်းကိုရတော့လဲ ခလေးကို နို့ဗူးတိုက်ရင်း မောင့်မျက်နှာပေါ်အမြဲတက်ထိုင်ဖြစ်သည်။ အခုတော့ အသက်လေးကလဲရလာ ကိုဗစ်က အသက်ရှူကြပ်တဲ့ရောဂါဆိုတော့ အန္တရာယ်ကင်းအောင် အခုလို ပေါင်ကြားပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။
အေး ပြီးမြောက်မှု့ကို မခံစားရတာတောင် အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ အခုတော့ ပေါင်ကြားက မောင့်ပါးစပ်အစွမ်းနဲ့ ပြီးမြောက်သွားခဲ့သည်။ ထွက်လာတဲ့အရည်များကိုလဲ မောင့်ကိုဘဲ သောက်စေလိုက်သည်။
ညဉ့်နက်လာလေ ပိုထန်လေ ဆိုတဲ့အတိုင်းပေါ့လေ…
“ မောင် စောနကချီးတွေကို ရွံနေတာလား၊ အေးချီးဆိုရင်တော့ မောင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”
မောင် အေးရဲ့အဖုတ်ကိုသာ ဖိယက်လို့နေတယ်၊ အဖြေမပေး။
အေးက မောင့်ခေါင်းကို အတင်းဖိလိုက်ပြီး သူမအဖုတ်နဲ့ဖိထားလိုက်သည်။ မောင်တစ်ယောက် အသက်ရှူရကြပ်သွားသည်။
“ ဖြေလေ မောင်…”
“ ဖြေလေ..ဖြေ…”
မောင်ခေါင်းကို နည်းနည်းလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ မောင်ခေါင်းကို မော့၍…..
“ မောင့်ကိုအေးပိုင်တယ်လေ… အေးသဘောဘဲ အေးက စားဆို မောင်စားမှာပေါ့…”
“ ရှင်က အရင်လို ကျွန်မကို မကြမ်းတော့ဘူး ထင်နေတာလား..”
“ လာစမ်း မောင်ရယ် တွေ့ကြသေးတာပေါ့”
အေး တော်တော် ထန်နေပြီထင်တယ်။ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ကို မောင့်ကို ပလေးနေတာ။ မောင့်ကို ဆံပင်နေဆွဲပြီး အိမ်သာဘက်ခြမ်းကို တရွတ်တိုက်ဆွဲလာတယ်။ မောင့် ဆံပင်မွှေးတွေဆိုတာ အေးလက်ထဲမှာ အပြုံလိုက်ကျွတ်ပါလာတာ။ အေးက လှေကားနေရာရောက်တော့ စိတ်ပြောင်းသွားတယ်။ အပေါ်ထပ် အိမ်သာကို မသုံးတော့ဘူးဆိုပြီး မောင့်ကို အောက်ထပ်ကို ဆွဲခေါ်သွားတယ်။
ဆံပင်ကနေ တရွတ်တိုက်တော့ မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ အောက်ထပ်ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားတယ်။ အခန်းထဲမှာ လျှော်မယ့်အဝတ်တွေရှိတယ်လေ။ အဲ့ထဲကနေ အဝတ်တွေထဲ အေး နည်းနည်းရှာဖွေလိုက်ပြီး မောင့်ရှေ့ကို အင်ကြင်းခိုင်ရဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးချပေးလိုက်တယ်။
“ ဒါ ပန်းနုသမီး အင်ကြင်းခိုင်၊ ကျွန်မတို့သမီး အင်ကြင်းခိုင်ရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီ ဆပ်စမိုင်တာ၊ ရော့ယက်”
မောင်လည်း အေးလိုပင်ထန်နေပြီမို့ အင်ကြင်းခိုင်ရဲ့ဆပ်စမိုင်တာလေးကို အလယ်ဂွကြားနေရာလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီးနောက် သူ့လျှာဖြင့် ယက်ပါတော့သည်။ အေးကလဲ ဘေးကကြည့်လို့နေသည်။ ပြီးနောက် အေးက နောက်ထပ် ဆပ်စမိုင်တာ တစ်ထည်ပေးပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ အေးဟာ ဖြစ်သည်။ မောင်နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ဟာများကို ရှယ်ယက်ပလန်ဖြင့် အားရပါးရယက်လို့နေသည်။
မောင့်လျှာအစွမ်းနဲ့ အလယ်ဂွကြားက ဝါညစ်ညစ်လေးတွေတောင် အရောင်ဖျော့လို့သွားတယ်။ အေးကလဲ တစ်ထည်ပြီး တစ်ထည်ပေးတယ်။ အေးလဲ အိမ်သာတက်ချင်လာပြီဖြစ်တာကြောင့် မောင့်ခေါင်းကိုဆွဲပြီး အိမ်သာထဲဝင်လိုက်တယ်။ အိမ်သာအဖုံးကိုဖွင့်လိုက်တော့ အပေါ်ထပ်ကအတိုင်းပင် ရေမဆွဲချထားခဲ့လေ။
“ ရှင့်သမီးကတော့ ဒီနေ့ရှင့်ကို သူ့ချီးတော်တော်စားစေချင်ပုံရတယ်၊ အပေါ်ရော အောက်ရောမှာရှိနေတယ်”
( အမှန်က အပေါ်ထပ်ကဟာက နွယ်လေး ပါထားတာဖြစ်ပြီး အောက်ထပ်ကဟာက အင်ကြင်းခိုင်က နွယ်လေးနှင့်သူမစားရန် ညစာဆင်းယူရင်း ပါခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနေ့မှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ရေမဆွဲချခဲ့မိကြခြင်းဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်သားကလဲ သူတို့အပူနဲ့သူတို့ဆိုတော့ မေ့သွားကြတာ။ တော်သေးတယ် ရေပိုက်နဲ့ ဖင်တော့ ဆေးသွားကြသေးပေလို့ မဟုတ်ရင်တော့လားးးး)
ဒီတခါတော့ အေးက မောင့်ကို ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ မောင့်ခေါင်းကို ဆွဲ၍ အိမ်သာအိုးထဲနှစ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလဲ….
“ ရှင်အရမ်းချစ်ခဲ့တဲ့ ပန်းနုရဲ့အငွေ့အသက်တွေပါတဲ့ သမီးလေး အင်ကြင်းရဲ့အီးတွေလေ စားစမ်း စားစမ်းးး”
“ ကုန်အောင်စား..”
မောင် အရှိန်တက်နေပြီ၊ အေးကလဲ ခေါင်းပေါ်ကနေဖိထားသည်မို့ အိမ်သာအိုးထဲက အိုးများကို ပါးစပ်နဲ့ဟပ် ဟပ်ပြီး စားလိုက်သည်။ အရည်များကိုလဲ စုပ်ယူပြီးသောက်ပစ်လိုက်သည်။
“ မြန်လိုက်တာ မဝသေးဘူးမှတ်လား”
မောင့်မျက်နှာတစ်ခုလုံးက ချီးပေဖြစ်နေပြီ၊ ဒါကိုတောင် အေးက အားမရသေးဘဲ သူမအဖုတ်ကို မောင့်ကို ယက်နေစေပြီး မောင် အဖုတ်ယက်နေချိန်တွင် သူမက အိမ်သာအိုးထဲကို အီးပါချသည်။
“ ဒီမှာ နင့်အတွက် နင့်သခင်မ ပါပေးထားတဲ့ အီးတုံးလေးတွေကို ကြည့်စမ်း..”
“ မွှေးလားးး”
“ နေအုန်း လျှာထုတ်ထား လျှာထုတ်ထားးး ငါ့ဖင်ပေါက်ကို သန့်ရှင်းပေးအုန်း၊ နင့်အတွက် အီးပါပေးထားရတာ ညစ်ပတ်နေပြီ” ဆိုကာ မောင့်ကို ဒူးထောက်ပြီး လျှာအရှည်ကြီးထုတ်ခိုင်းကာ အေးက သူမဖင်ဖြင့် မောင့်မျက်နှာကို ပွတ်ပြီး သူမဖင်ကို သူမသန့်ရှင်းရေးလုပ်လုပ်သည်။
“ စားစမ်း… ငါ့ချီးတွေကို”
ဟုဆိုကာ အေးက ဘေးမှာ ထိုင်ကြည့်ပြီး အိမ်သာအိုးထဲက အီးများကို မောင့်အား စားစေသည်။ ဖန်ဖန်ခါးခါး အရသာအီးများကို မောင် တဝစားပြီးချိန်မှာတော့ အေးက ညစ်ပတ်နေတဲ့မောင့်မျက်နှာကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်ဆိုပြီး အိမ်သာကြမ်းပြင်မှာ မောင့်ကို ပက်လက်လှန်စေပြီး သူမက မောင့်ခေါင်းကို ခြေထောက်ခွလိုက်ပြီး အပေါ်စီးကနေ သေးများဖြင့်သန့်ရှင်းပေးပါသည်။
အေးရဲ့သေးတွေကုန်သွားပေမယ့် မောင့်မျက်နှာက မသန့်ရှင်းသေးဘူးဆိုကာ အေးက သူမခြေထောက်ကို မောင့်မျက်နှာပေါ်တင်လိုက်ပြီး အိမ်သာရေပိုက်ဖြင့် သူမခြေထောက်ကိုဆေးကာကျလာသောရေများဖြင့် မောင့်မျက်နှာကို ထပ်ဆေးပေးပြန်ပါသည်။
ဒါလဲ အေး မကျေနပ်သေး မောင့်မျက်နှာကိုခွထိုင်ချလိုက်ပြီး ဖင်ဆေးတဲ့ရေပိုက်ကိုယူကာ သူမရဲ့အဖုတ်နဲ့ဖင်ကို စိတ်ကြိုက်ပွတ်သပ်ဆေးကြောပါသည်။ မောင်ကတော့ သူမဖင်ဆေးရေ အဖုတ်ဆေးရေများနှင့် မျက်နှာသစ်ပေးတာကို ခံနေရပါသည်။
အဆုံးသတ်မှာတော့ အေးက မောင့်ကို ကိုယ့်ဘာသာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ခွင့်ပြုလိုက်ပြီး အေးကတော့ ဘေးကထိုင်ကြည့်လို့နေပါတယ်။ ပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်အတူတူ အပေါ်ထပ်အခန်းသို့ ပြန်ခဲ့လိုက်ပြီး ဒီနေ့တနေ့တာအတွက် အနားယူလိုက်ကြပါသည်။
တစ်တော့
၁၁/၁၀/၂၀၂၁ (ည ၁၁နာရီ၊ ၅၆ မိနစ်)
......................................................................
{ ဤဝတ္ထု၌ ဆန်းကြယ်သော၊ ရွှံ့ရှာဖွယ်ကောင်းသော၊ ဆက်စုတ်ဖွယ်ကောင်းသော ၊ တနည်း အားဖြင့် စိတ္တဇဆန်သော လိင်စိတ်ခံစားမှုများ ပါဝင်ပါသည်။ စာဖတ်သူအနေနဲ့ “ ဟာ ..မဖြစ်နိုင်တာတွေပါကွာ ..” လို့ စောဒက တက်ချင်လျှင် တက်နိုင်ပါသည်။ ယနေ့ အင်တာနက်ခေတ်ကြီးမှာ သတင်းအချို့ ကြားဖူးကြလိမ့်မယ်။
ဒူဘိုင်းက သူဌေးတွေက အဲဒီနည်းတွေနဲ့ လိင်ကိစ္စ ခံစားဖို့ နိုင်ငံတကာက နာမည်ကြီး ဆယ်လီတွေ၊ မော်ဒယ်တွေကို မက်လောက်တဲ့ ငွေကြေးတွေ ပေးပြီး ဖိတ်ခေါ်နေတာ တွေ့ဖူးပါလိမ့်မယ်။ နိုင်ငံခြားသွားပြီး အလုပ်လုပ်တယ် ဆိုတိုင်း အထင်အရမ်း မကြီးလိုက်ပါနဲ့၊ ဘယ်လို အလုပ်တွေ သွားလုပ်နေရတယ် ဆိုတာ နည်းနည်းလေး တူးဆွလိုက်ကြည့်ပြီးမှ အထင်ကြီးပါ။
မြန်မာတွေ အများစု အထင်ကြီးကြတဲ့ ယမ်းကီးတို့ နိုင်ငံမှာလည်း ဒီလိုပွဲတွေ ရှိတယ်လို့ ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားနေရပါတယ်။ ငွေကြေးချမ်းသားသူတွေသာ ဝင်ဆန့်လို့ရတဲ့ ပွဲတွေပါ။ လူတိုင်း မသိနိုင်ပါဘူး။ ယခုဆိုရင် ယမ်းကီး တို့နိုင်ငံက စာသင်ကျောင်းတွေမှာ သင်နေတဲ့ လိင်စိတ် အမျိုးအစား ကိုက လိုက်မမီအောင် ရှုတ်ထွေးလှပါတယ်။ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန်သိချင်ရင် ကိုယ်တိုင် လေ့လာကြည့်ကြပါ။ }
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment