အပျိုစင်တို့ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ အပိုင်း ( ၂ )

အပျိုစင်တို့ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ အပိုင်း ( ၂ ) 

‌ရေးသားသူ - ‌လမင်းကြီး

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တပတ်အတွင်း ကာယစိတ္တနှစ်ဖြာသော  ပျော်ရွှင်မှုရနေခဲ့တာ အရင်ဘဝတလျှောက်လုံးဖြတ်သန်းကုန်ဆုံးလာခဲ့တဲ့ နှစ်တွေနှစ်တွေထက်စာရင် အများကြီးပိုတယ်လို့ ခံစားနေရမိတယ်။

စီးပွားရေး လူမှုရေးတွေကဘာမှ ပူစရာမလိုတော့အောင် ပြည့်စုံပြီးနေတဲ့အပြင်၊ အခုလည်း သွားလေသူဇနီးဟောင်းကို လွမ်းဆွတ်တသပူဆွေးပြီး အထီးကျန်ဆန်နေရတဲ့ဘဝဆိုတာ သူ့အဖို့နောက်ထပ်မရှိတော့ဘူး၊သူ့မှာ အခုဇနီးသည်အသစ်စက်စက်နုနုထွတ်ထွတ်လေးတစ်ယောက်ရနေပြီလေ။ မယားအသစ်လေးက အရင်သူ့ရဲ့ ဇနီးသယ်ဟောင်းငယ်စဉ်တုန်းကလိုပျိုရွယ်လှပပြီး တကယ်တမ်းဆိုရရင် ပိုပြီးတော့တောင်လှတယ် နုတယ်လို့ဆိုနိုင်လောက်တယ်။

 " အိုးးးးး..ကျွတ်..ကျွတ်..ဖေ..ဖေကြီးးး အားးး ယောက်ျားရယ်...ဆောင့်...မေ့ကို..နာနာဆောင့်လိုးပေးပါ..ဖေ..အ..အားးးးကောင်းတယ်...မေ အရမ်းကောင်းနေပြီ..ဖေကြီးလုပ်ပေးတာကောင်းတယ်..ယောက်ျားလီးကြီးကမေ့ကိုလိုးပေးတာ မေကြိုက်တယ် အီးးး ဆောင့် ရှီးးး"

" ရတယ်...သမီး..အချစ်လေးစိတ်တိုင်းကျ ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးမယ် မိန်းမရေ...မေလေး...အားးးးး ရှီးးးးဒီလိုလင်းဆွဲလေးလိုးရတာကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ...စောစောစီးစီးလီးကိုဆိမ့်နေတာပဲ"

ဦးသန့်ဇင်မှာ သူ့သမီးကြီးတဖြစ်လဲ မယားပျိုမလေးမေကို အားရပါးရမညှာတမ်းဆောင့်လိုးနေပစ်လိုက်သည်။

ဖတ်..ဖတ်...ဖန်း..ဖန်း..ဖန်းးး ပလစ်..ပလစ်..စွိ...

" အီးးးးး စစ်..ရှီးးးးးး..မေလဲသိပ်ကောင်းတယ် ဖေကြီး...ယောက်ျားရယ်..လီးကိုအဲ့လိုနှဲ့ပြီးမွှေပေးနေတာ အထဲကိုအနက်ကြီးဝင်တယ်...မြန်မြန်..ဆတ်ဆတ်လေးဆောင့်...အားးးးမေပြီးတော့မယ်..ထွက်ကုန်တော့မယ်...အူးးးးး"

" အိုးးးးဆောင့်နေတာပဲ..မိန်းမရယ်.. ဖေ...ဖေ..အဲ..ကိုကြီးလဲပြီးတော့မယ်ကွာ..လရည်တွေထွက်လာကုန်ပြီ.. မေလေး..မိန်းမ..ဟူးး အားးးး"

" ဟင့်..ကိုကြီးတဲ့လား...ယောက်ျားရေ...မေ့..ကိုကြီး..အားးး ပြီးရင် မေ့စောက်ပတ်ထဲမှာပဲပြီးနော်..မိန်းမ မနေနိုင်တော့ဘူး...ယောက်ျားအရည်တွေကိုတအားလိုချင်နေပြီ.. အားးးးမေထွက်ကုန်ပြီ..ပြီး..ပြီးပြီ..."

ဇွိ..ဇွိ..ဖောက် ဖောက်..ဖတ်..

" ဟူးးး အူးးး ကိုကြီးလဲထွက်တော့မယ်.. ဒါပေမယ့် မိန်းမစောက်ပတ်ထဲတော့မပြီးဘူးကွာ..."

ဦးသန့်ဇင်က ဖြူဖြူနှစ်နှစ်စောက်ရည်တွေလိမ်းကျံနေတဲ့သူ့လီးညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို သမီးဖြစ်သူမေရဲ့စောက်ပတ်ထဲက အလောတကြီးဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အခုလေးတင်တထွန့်ထွန့်နဲ့ကာမအရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလို့မျက်လုံးလေးမှေးစင်း၊ ပါးစပ်လေးဟပြီးဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့ မေ့ရဲပါးစပ်ဝကို တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတဲ့သူ့လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီးထိုးသွင်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ နောက်ဆုံးထိမ်းထားရတဲ့အကြောကလဲဆက်လက်တင်းခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပဲ လရည်တွေကိုသမီးဖြစ်သူရဲ့ပါးစပ်ထဲတဖြန်းဖြန်းပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။ မေမှာလည်းရုတ်တရက်အငိုက်မိသွားပြီးမှိန်းနေတုန်းပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့သူ့အဖေလီးကြီးကိုမရှောင်နိုင်တော့၊

" အိုးးး အု..ဖု..ဖြီး.."

လီးကြီးကတဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီးအရည်တွေပန်းထွက်လို့ပြီးသွားပေမယ့် ဦးသန့်ဇင်တယောက်ကတော့အရှိန်နဲ့သူ့သမီးပါးစပ်ထဲကိုဆက်တိုက်ညှောင့်ပြီးဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်ဆိုတော့၊သူ့လမွှေးအုံမဲမဲထူထူကြီးကမေ့ရဲ့နှာခေါင်းနဲ့ပါးတွေမှာအုံလိုက်ကြီးကပ်နေတော့တယ်လေ။

လရည်တွေဟာမေ့ရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုတဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပန်းထည့်တာခံနေရပြီးလည်ချောင်းထဲအထိဒါရိုက်ဝင်သွားတယ်။မေတယောက် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ရဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်ရဲ့လရည်တွေပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ပျစ်ချွဲချွဲ ကာမရည် သို့မဟုတ် လိုးရည်တွေရဲ့ အရသာတမျိုးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှာခံစားနေရတယ်၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းတော့မသိ၊

ဒါပေမယ့် သူမတကိုယ်လုံးဆူလောင်နေပြီးကာမစိတ်တွေတဖျင်းဖျင်းထနေတယ်ဆိုတာကတော့သိသိသာသာကြီးခံစားနေရမိတယ်။ မေက..သူ့အဖေရဲ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲကပြန်ထွေးထုတ်ဖို့ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့်လဲ ဝိတ်နဲ့အားပါပါတန်းလန်းကြီးဖိထိုးထားပြီးမချွတ်ပေးတော့၊မေ့မှာလဲရွေးစရာလမ်းမရှိ၊ အသက်ရှုချောင်အောင် ဝင်လာသမျှလရည်တွေကို လည်ချောင်းထဲကတဆင့်အကုန်လုံးမြိုချပစ်လိုက်ရတယ်။

" အစ်..အိ..အိ..ဂလု..ဂလု..ဂွတ်.."

သူ့သမီးပျိုရဲ့အကြောစိမ်းလေးတွေနဲ့ လည်တိုင်ဖြူဖြူသွယ်လေးကကြွက်သားတွေတသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားပြီး တဂွတ်ဂွတ်နဲ့မြိုချနေတာကို ဦးသန်ဇင်တယောက်စိတ်လှုပ်ရှားစွာကြည့်နေမိပြီးမှ သူ့လီးကြီးကိုမေ့ပါးစပ်ထဲကဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်တယ်။

အသက် ၂၂ ရှိပြီဖြစ်လို့ အပျို့စင်တို့ရှိအပ်သမျှအစွမ်းကုန်ပွင့်လန်းနေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့သမီးကြီး (အခုတော့သူ့မယားလေးပေါ့)မေကိုအရသာခံကြည့်နေမိတယ်လေ။ ဖြူဖွေးဝင်းဝါပြီး အဆက်အပေါက်ပြေပြစ်လှတဲ့မေတယောက် ပေါင်လေးတွေကိုဖြဲကားပြီးနွမ်းလျစွာလှဲနေတယ်။

ခုနကမှအစို့ခံထားရပြီးသွေးရောင်လျမ်းနေတဲ့နို့သီးခေါင်းနီရဲရဲလေးတွေနဲ့ပေါက်စီလေး၂လုံး၊စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက အခုလေးတင်လီးချွတ်လိုက်လို့မဟတဟလေးပြဲနေပြီးအရည်ရွှဲရွှဲပျစ်ပျစ်တွေနဲ့အိနစ်နေတာဟာဆိုရင် အဖုတ်ကြားကလျှံပြီးစီးကျလာတဲ့အရည်တွေကြောင့်ခင်းထားတဲ့ အိပ်ရာခင်းမှာပါအကွက်လိုက်ကြီးပေါ့…။

မောပန်းစွာပြေးလာခဲ့ရသလိုပါးစပ်ကလေး ဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့နဲ့ အသက်ကိုလုပြီးရှုနေရတဲ့ မိန်းမပျိုလေး၊စေ့မနေတဲ့စုပ်ပစ်ချင်စရာနှုတ်ခမ်းဝိုင်းဝိုင်းလေးမှာတော့ အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ်အရည်နှစ်လေးတွေလိမ်းကျံလို့။ရှိစုမဲ့စုအင်အားလေးနဲ့ လက်လေးကိုမြှောက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလက်ခုံနဲ့သုတ်ပစ်နေတယ်။

" ဖေကြီး...မေ..မေ..ထဖို့ အားတောင်မရှိတော့ဘူး"

မေကနွမ်းလျစွာပြောလာတယ်။

" ဒီလိုဆို မေလေးအိပ်နေလိုက်ဦးလေ။ ဒီနေ့တော့ ဖေပဲညီမလေးတို့ကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်မယ်လေ.. အိပ်..အိပ်..ဖေ့ချစ်လေး"

" ဖေ့ကိုအလုပ်ပေးသလိုဖြစ်နေပြီနော်..မေတကယ်ပဲမထနိုင်တော့လို့ပါ"

" ဘာဖြစ်လို့မထနိုင်ရတာလဲချစ်လေးရယ်"

" အို...ဖေကြီးကလည်းနော်..ဘာမသိချင်ယောင်ဆောင်လာမေးနေတာလဲ..ကဲ သမီးကိုဒီလိုဖြစ်အောင် ဘယ်သူလုပ်တာလဲ..ပြော"

" ဟင်..ခုနကသမီးပဲပြောတာမဟုတ်လား၊ ဖေကြီး..မေ့ကိုနာနာဆောင့်ပေး..မေအရမ်းကောင်းနေပြီ..ဆို"

" သွား..ဘာတွေလာပြောနေမှန်းမသိဘူး၊ အဲဒီတုန်းက တကယ်ကောင်းလို့ပြောမိတာ၊ ဟာ..သွားး ဘာမှန်းလဲမသိဘူးကွာ၊ ဖေကြီး လူဆိုး..."

" အဲ့ဒီတော့ အခုကောထပ်ကောင်းချင်သေးလားသမီး"

" တော်ပါပြီရှင်..မနိုင်တော့ပါဘူး၊ ဖေကြီးမေ့ကိုလုပ်တာနေ့တိုင်းပဲ၊ မနေ့ညကတင် ၂ခါ၊ ဒီမနက်ကျတော့လဲမလွတ်ဘူး၊ ဒီမှာ..ယောင်ကိုင်းကုန်ပြီသိလား"

" သြ..ဘယ်သူကတော့ဖြစ်စေချင်မှာလဲ၊ ဟောဒီကိုကြီးမိန်းမလေးကိုကလုပ်ချင်စရာကောင်းနေတာကိုး"

" တော်ပါတော့ကိုကြီးဦးပိုရယ်၊ သွားရင်လဲမြန်မြန်သွားတော့၊ တော်ကြာညီမလေးတွေကျောင်းမမီပဲနေလိမ့်မယ်"

" ဟာ..အေး..ဟုတ်သား..ဒါဆို ကိုကြီးရေချိုးတော့မယ်၊ အတူတူချိုးဦးမလား"

" အမငီး..တော်ပါတော့၊ အတူဝင်ချိုးရင် ရေချိုးခန်းထဲမှာနောက်တစ်ချီထပ်ထိဦးမှာ၊ တော်ပါပြီ"

" အမယ် သိပ်သိနေပါလား ဟား ဟားးးး"

ဦးသန့်ဇင်မောင်အူမြူးမြူးနဲ့ပြောရင်းက တံခါးကိုဖြေးဖြေးပြန်ပိတ်ပြီး သမီးကြီးမေရဲ့အိပ်ခန်းထဲကထွက်ခဲ့၏။မေတစ်ယောက်မှာတော့ သူ့အဖေယောက်ျားကြီးထွက်သွားတာနဲ့တပြိုင်တည်းနွမ်းလျစွာအိပ်ပျော်သွားပြီလေ။ အင်အားတွေကုန်ဆုံးခဲ့တာနည်းမှမနည်းပဲ။ဦးသန့်ဇင်မှာလည်း ဘေးဘီကိုခပ်သွက်သွက်မျက်လုံးကစားရင်း၊ သူနဲ့သူ့ရဲ့သွားလေသူဇနီးဟောင်းတို့ရဲ့အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲသုတ်သုတ်ပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။အခုလောက်ဆိုရင်သမီးငယ်နှစ်ယောက်နိုးနေကြလောက်ပြီ...။

အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်အပြင်သွားဖို့အဝတ်အစားတွေအဆင်သင့်လဲလှယ်ပြီးနေပြီ။ဒါနဲ့ပဲမနက်စာ ကော်ဖီလေးဘာလေးသောက်ဖို့အောက်ထပ်ဆင်းပြီးမီးဖိုခန်းဘက်ဝင်ခဲ့တယ်။သူအိမ်ရဲ့ဒီအစိတ်အပိုင်း (မီးဖိုခန်းဘက်)ကိုဝင်လာမိခဲ့တိုင်း သူ့အတွေးထဲမှာဟိုယခင်တစ်ညကမမေ့နိုင်တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကိုပြန်မြင်ယောင်နေမိမြဲဖြစ်တယ်။ 

အကြိမ်ပေါင်းများစွာဒီအကြောင်းခေါင်းထဲဝင်လာတိုင်းသူအခုလုပ်နေမိတာ မလျော်ကန်ဘူး၊ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ဦးဏှောက်ကအကြိမ်ကြိမ်သတိပေးနေပေမယ့်၊သမီးကြီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိနေချိန်တွေမှာအမြဲဖြစ်သွားတတ်တဲ့ သမီးမေရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး၊လှပပြီးချစ်စရာကောင်းလှတဲ့ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းတဲ့မျက်နှာလေး၊ လုံးအိနေတဲ့ရင်သားလေးတွေနဲ့ဖူးဖူးထွတ်ထွတ်နို့သီးခေါင်းလေးတွေ၊ဝင်းဝင်းနုနုဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးတွေနဲ့ ချုံဖုတ်ကလေးမထူမပါးနဲ့တောင်ပူစာလေးတွေက မြင်လိုက်တိုင်း ဦးဏှောက်ကဆင်ခြင်မှုကိုလွှမ်းမိုးသွားပြီးစိတ်အလိုနောက်ပါသွားတာအခါခါရှိခဲ့ပြီ။

အခုလည်း ပြန်တွေးမိလိုက်ရုံလေးနဲ့တင် အောက်ကဒုတ်တိုကပြန်ပြီးထောင်ထလာနေပြန်ပါပြီ။

................................................................................................................

အတွေးတစ်ပိုင်းနဲ့မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာခဲ့တဲ့ ဦးသန်.ဇင်မောင်တစ်ယောက် အသံတစ်ခုကြောင့် ပြန့်လွင့်နေတဲ့အတွေးတွေပြတ်သွားရတယ်။

" ဟား..ဖေကြီးဆင်းလာပလား၊ မမမေကောဘယ်မှာလဲ"

အတွေးမဆုံးခင် အငယ်ဆုံးမ ၁၅ နှစ်သမီး မိမိုင်ရဲ့နှုတ်ဆက်စကားသံကိုကြားလိုက်ရတော့မှသတိဝင်လာတယ်လေ။မိုင်က လူကောင်အတော်လေးထွားတဲ့အပျိုပေါက်မလေးဖြစ်ပေမယ့် မျက်နှာလေးက ကလေးတစ်ယောက်လိုနုနေသေးတယ်။သူဝတ်ထားတဲ့အထက်တန်းကျောင်းသူဝတ်စုံကြောင့်လည်းဖြစ်မှာပေါ့။

" သြော်..အေး..သမီး မမမေနေသိပ်မကောင်းလို့တဲ့ကွာ ၊ ဒီနေ့မမအစား ဖေဖေပဲသမီးတို့ကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်တော့မယ်လေ"

" ဒါနဲ့ ဖေဖေက မီ့အတွက် ဘယ်တော့ကားဝယ်ပေးဖို့စဉ်းစားမှာလဲဟင်!  ခုပဲကြည့် ဖေဖေနဲ့ မမမေပဲ တလှည့်စီကြိုလိုက်ပို့လိုက်လုပ်နေပေမယ့် မီ့အတွက်သိပ်အဆင်မပြေဘူးဖေကြီးရဲ့၊ တချို့ရက်တွေဆိုအကြာကြီးစောင့်နေရတာ"

ပေါင်မုံ့မီးကင်ကိုယိုသုတ်နေရင်းနဲ့ သမီးလတ်ဖြစ်တဲ့ မီမီကလည်း ဝင်ပြောလိုက်တယ်။ရုတ်တရက်သမီးလတ်အသံထွက်လာလို့ အာရုံပြောင်းသွားပြီးဖြတ်ကနဲလှမ်းအကြည့်... ဦးသန့်ဇင်ပါးစပ်ကြီးဟပြီးငေးကြည့်နေမိတယ်..သမီးလတ်မီမီ ဘာလို့ဒီနေ့သမီးအရမ်းလှနေတာလဲမသိ၊ မီပြင်ဆင်ထားပုံက အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိပြီးချစ်စရာကောင်းနေတယ်၊ဘယ်လိုလေးမှန်းတော့မသိ။  ပါးဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းလေးက အပျိုသွေးလေးနဲ့ ပန်းနုရောင်ဘက်သန်းနေပြီးပါးသားလေးတွေကအိညက်နေတယ်။

ကျောဖုံးရုံဆံပင်နက်လေးများကိုရှေ့မှအကုန်သိမ်းပြီးနောက်တွင်စုစည်း၍ဆွဲချည်ထားတာကြောင့် နဖူးဝင်းဝင်းမောက်မောက်လေးကဖက်ပြီးမွှေးမွှေးပေးချင်စရာ၊ မီ့ပုံစံလေးကသူ့ကိုဘယ်ထိရောက်အောင်ပင်ဆွဲဆောင်စိတ်ကူးယဉ်သွားစေသည်မသိတော့..ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကကြပ်ကြပ်ထုပ်ထုပ်၊ လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းလေးတွေက ဆင်စွယ်လေးလို၊နို့ကကြပ်ထုပ်နေသောအင်္ကျီအောက်မှ အတင်းရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။ စေ့ထားသောကြယ်သီးများကြားမှ ဘရာစီယာအနီလေးလှစ်ကနဲလှစ်ကနဲလှမ်းမြင်လ်ုက်ရသေး၊ နို့ဆိုက်ကလဲနဲမည်မဟုတ်၊အောက်ပိုင်းမှာကတော့အနက်ရောင်စကပ်ဂါဝန်လေးဝတ်ထားတယ်။

ပျော့ပျော့ပါးပါးဖဲသားလးက ဖွံထွားသောပေါင်တွေကိုအလုံးလိုက်ပေါ်အောင်မြင်နေရစေတယ်၊အပျိုကြီးဖားဖားလုံးဝဖြစ်နေပြီဖြစ်လို့လုံးကစ်ပြီးကားထွက်နေသောဖင်အိုးကြီးက တင်းတင်းစီးကြပ်ထားတဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးအောက်မှ စကပ်သားပျော့ပျော့ကိုရုန်းပြီးကန်ထွက်နေသည်၊ တင်းတင်းအိအိကြီးပင်အို..တကယ်တော့သူ့ဘဏ္ဍာတိုက်ထဲမှာအဖိုးတန်ပစ္စည်းတွေနဲ့အပြည့်ပါလား။

ယခင်ကသူ့သမီးတွေကိုဒီလိုမကြည့်ဘူးခဲ့၊ သတိပဲမထားမိတာလား စိတ်ကပင်ဒီလိုအမြင်မျိုးမမြင်ခဲ့တာလားသူ့ကိုယ်သူသေချာမသိ၊သမီးကြီးမေ့ပေါ်အမြင်တွေပြောင်းလဲလာခဲ့ပြီနောက်ပိုင်း၊ မေနှင့်မှားယွင်းခဲ့ပြီး၊ တည့်တည့်ပြောရရင်၊ မေနဲ့ညားမိခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းမိန်းကလေးတွေရဲ့ကောက်ကြောင်းဆွဲဆောင်မှုတွေက သူ့ဘဝမှာတဖန်ပြန်ပြီးနိုးကြွလာခဲ့သည်။

စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွင်စိတ်နှစ်၍ လုပ်ငန်းဖိစီးမှုများကြားမှပြေလျော့လာပြီး ကာမဂုဏ်သွေးသားအရသာခံစားမှုကို သမီးကြီးမေက သူ့အပေါ်ပြန်ဆောင်ကျဉ်းလာပြီးကထဲက မိန်းမတု့ိကောက်ကြောင်းအလှကသူ့သွေးသာတွေကိုပြန်လည်ကြွလာစေသည်။နောက်ဆုံးမတော့သမီးရင်းပင်ဖြစ်လင့်ကစား အလတ်မမီ၏ ဆွဲဆောင်မှုကသံလိုက်ဓာတ်လိုသူ့ကိုဆွဲနေလေပြီ။

"ဖေကြီး..မီ့ကိုဘာလို့အဲ့လောက်ကြီးကြည့်နေတာလဲ"

မီကမင်သက်ငေးနေသော သူ့အဖေဦးသန့်ဇင်ရဲ့ အင်္ကျီလက်မောင်းကိုကိုင်လှုပ်၍ မေးလိုက်တယ်။ ဦးသန့်ဇင်၏သတိလက်လွတ်အကြည့်ကြောင့်မီမီတစ်ယောက်မလုံမလဲဖြစ်သွားပြီး သူမကိုယ်ပေါ်တွင်ဘာများအမှားအယွင်းရှိသလဲဟု ပြန်ငုံ့ကြည့်မိသည်အထိပင်။

" သြော်...သြ..ဘာ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးသမီးရဲ.."

ဦးသန့်ဇင်ပြာပြာသလဲ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ပဲဖြေလိုက်မိပြန်၏။ ဒါပေမယ့် မီတစ်ယောက်ကတော့သူ့အဖေသူ့ကိုဘယ်လိုအတွေးနဲ့ကြည့်နေမှန်းမသိစိတ်ကအလိုလိုပြောပြနေသဖြင့် ရှက်သွေးလေးတွေဖြန်းကနဲတက်၍ရင်ထဲမှာနွေးကနဲဖြစ်သွားတယ်။အရွယ်ရောက်ပြီဖြစ်တဲ့အပျိုစင်တစ်ယောက်ပဲလေ၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့အကြည့်ကို အဓိပ္ပါယ်မကောက်တတ်ပဲရှိမလား။

" ဒါနဲ့ဖေကြီး..မီမေးတာမဖြေသေးဘူး.."

" အေး..အေးပါသမီးရယ်...၊သမီးတက္ကသိုလ်တက်ရတာနဲ့ ဖေကြီးဝယ်ပေးမှာပါ"

အဖေ့ဆီကကတိစကားရပေမယ့် မီတစ်ယောက်ဘာမှမတုန့်ပြန်မိ၊ ရင်ထဲတွင်နွေးနေဆဲဖြစ်သောစောစောက သူမအဖေရဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့စိမ်းစိမ်းဝါးဝါးအကြည့်ကြီးမှာ သူမစိတ်ကို ထူးဆန်းသာအတွေးတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေစေသည်။ ခဏကြာမှသတိဝင်လာပြီး၊

" ဖေကြီး..မြန်မြန်လုပ်..သုတ်သုတ်လေးစားလိုက်၊ နောက်ကျနေတော့မယ်၊ ဒီနေ့..မိုင်မလေးကစာမေးပွဲရှိသေးတယ်"

" သြော်..အေး..ဟုတ်လား..၊ ရတယ် ရတယ်၊ ဒါနဲ့သမီး မီကော အရင်လိုသေးလား.."

" ဒီနေ့..မီက နေ့လည် ၁၂ နာရီကျောင်းဆင်းမှာ၊ တကယ်လို့ဖေကြီးမအားလို့ရှိရင်လဲ မီ့ဘာသာပြန်လိုက်မယ်လေ.."

" နေပစေ..ရတယ်သမီး..၊ဖေဖေလာကြိုပေးမယ်။ ခုရက်ပိုင်း ဖေဖေက အလုပ်နားရက်ယူထားတယ်၊အလုပ်များနေတာကြာလှပြီ၊ အနားလေးဘာလေးယူဦးမှ မဟုတ်လား"

သားအဖ ၃ ယောက် ကားပေါ်တက်ကြပြီး၊ နီးတဲ့မိုင့်ကျောင်းကိုအရင်လိုက်ပို့ကြသည်။

" ဖေကြီး..မိုင်သွားတော့မယ်။ ဒီနေ့စာမေးပွဲဖြေနိုင်ဖို့ဆုပေးဦးလေ.."

" အေး..သမီးငယ်လေး မေးသမျှအကုန်ဖြေနိုင်ပါစေ။ ပုစ္ဆာတွေလွယ်ပါစေ၊ အမှတ်ကောင်းကောင်းရပါစေကွာ..၊ ဟုတ်ပြီလား.."

" ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါစေဖေကြီး...ရွှတ်.."

မိုင်က သူ့အဖေကိုအာဘွားတချက်ပေးပြီးကျောင်းထဲပြေးဝင်သွားတော့သည်။ အခုကားထဲမှာသူနဲ့ သမီးလတ်မီတို့  ၂ ယောက်ထဲသာကျန်တော့တယ်။မီတစ်ယောက်ဘာမှမပြောပဲ ဆိတ်ဆိတ်လေးငြိမ်ပြီးထိုင်နေတယ်။ ငြိမ်ချက်သားကောင်းလွန်းလို့ ဦးသန့်ဇင် သံသယဖြစ်လာပြီး မီ့ကို..

" ငြိမ်လှချည်လားသမီး..ဘာဖြစ်နေလို့လဲ.."

" ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဖေကြီး..၊ သမီး စာဖြေတဲ့အခါစိတ်ငြိမ်ပြီးသမာဓိရအောင်၊ စာတွေပြန်သတိရအောင်ပြန်နွေးနေလို့ပါ.."

ဒါကြောင့်ဦးသန့်ဇင်၊ မီ့ကိုဒီအတိုင်းလွှတ်ထားပြီး ဘာမှထပ်မမေးတော့..၊ သူ မသိတာတစ်ခုတော့ရှိနေတယ်၊တကယ်တော့..မီ့ရဲ့စိတ်အတွေးထဲမှာ...၊ သူမ..လွန်ခဲ့သောမကြာသေးခင်က ညတစ်ညကိုပြန်စဉ်းစားနေမိတာပါ၊အဲ့ဒီညက..စားသောက်ဆိုင်ကပြန်အလာ၊ သူမဧည့်ခန်းထဲမှာမေ့ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့သူမရဲ့ကျောင်းဖတ်စာ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုယူမလို့အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။

သူမအိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးလှေကားကဆင်းအလာမှာ လူတွေစကားပြောနေသလိုအသံတွေကြားလိုက်ရတယ်။တစ်ချိန်ထဲမှာပဲတစ်ခုခုရိုက်ပုတ်တီးခတ်နေသလိုအသံတွေလဲပြိုင်တူကြားနေရတယ်။စူးစမ်းလိုစိတ်နဲ့အသံတွေကြားရာကိုသူမသွားအကြည့်လှေကားထောင့်အကွယ်ကအထွက်မှာပဲမီးဖိုခန်းထဲလှမ်းမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက..၊သူမရဲ့ဖေကြီး ဦးသန့်ဇင်က သူမရဲ့အမဖြစ်သူ မမမေကို ကုန်းကုန်း၊ကုန်းကုန်းနဲ့ဆောင့်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။

မမမေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ဖေကြီးရဲ့တင်ပါးကိုချိတ်ပြီးခွထားတယ်လေ..။ သူမသိပ်ပြီးရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ်ကြီးမြင်ရတာတော့မဟုတ်ဘူး။ဖွင့်ထားတဲ့ရေခဲသေတ္တာတံခါးကြောင့် ထွက်လာတဲ့အလင်းရောင်ခပ်မှိန်မှိန်မှာ လှုပ်ရှားနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ် ၂ ခုကိုမြင်နေရတာပဲဖြစ်တယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် မီအတော်လေးထိတ်လန့်အံ့သြသွားရတာတော့အမှန်ပဲ။မွေးလာကထဲကအခုထိ၊ ကိုယ့်မျက်စိရှေ့လူတွေလိုးနေကြတာ၊ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်မြင်ဘူးလိုက်ရခြင်းပဲလေ။ပြီးတော့လိုးနေသူတွေကလဲ ကိုယ့်အဖေနဲ့ ကိုယ့်အမအလှလေးဖြစ်လို့နေတယ်၊ သားအဖအရင်းကြီးမရှက်မကြောက်လိုးနေလိုက်ကြတာ…။

အဲ့ဒီအချိန်မှာသူမရဲ့စိတ်ခံစားမှုတွေက ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေပြီ၊ ဘယ်လိုပြောရကြောင်းမှန်းကိုမသိတော့ဘူး။အဲ့ဒီအချိန်မှာစိတ်တွေကလွန်ဆွဲနေတယ်။ တစ်စိတ်ကလိုးနေတဲ့ ၂ ယောက်ကိုဝင်တားပြီးခွဲထုတ်ပစ်လိုက်ချင်နေတယ်၊ဒါပေမယ့်နောက်စိတ်တစ်ခုကတော့ ရှေ့ကရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်စရာမြင်ကွင်းကိုဆက်ကြည့်ချင်နေတယ်။

နောက်ဆုံးမတော့ သွေးသားဆူကြွလွယ်အပျိုရွယ်မို့ အဖေနဲ့အမလိုးတာကိုဆက်ကြည့်ချင်စိတ်ကအနိုင်ယူသွားပြီလေ။ကြည့်ရင်းနှင့်သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲအလိုလိုလက်နှိုက်မိရက်သားဖြစ်သွားရပြီးသူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကိုလိုက်ကစားနေမိတယ်။ခဏအကြာမှာတော့ ဖေကြီးနဲ့ မမမေတို့၊ ဖီလင်အပြည့်နဲ့ အော်ညည်းသံများတပြိုင်ထဲနီးပါးထွက်လာကြတယ်လေ။

သူတို့ ၂ ယောက်ညည်းတွားပြောဆိုနေကြသံများကိုလည်းတစ်ခွန်းချင်းပီပီသသကြားနေရတာကြောင့်၊သူ့အဖေနဲ့သူ့အမတီု့၂ယောက် အခုလိုအခြေအနေအထိဖြစ်ပျက်သွားခြင်းကို ဘယ်လိုမှတွေးမရအောင်၊ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိတယ်။

သူမအလောတကြီးပဲ ဘယ်သူမှမမြင်ခင်အခန်းရှိရာသို့ပြန်တက်ခဲ့ရသည်။ စာအုပ်ကိုပင်သွားမယူဖြစ်တော့..။သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်မိတာနဲ့ တံခါးကိအမြန်ပိတ်လိုက်မိပြီး ဆက်မလျှောက်နိုင်တော့ပဲ၊တံခါးရွက်နောက်မီလို့ မောဟိုက်စွာအသက်လုရှူနေမိတယ်။ မီ့နှလုံးသားတွေချက်မမှန်လက်မမှန်အပြင်းအထန်ခုန်နေတယ်လေ။

နှလုံးကအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ညှစ်ထုတ်ပြီးတကိုယ်လုံးမှာဆူကြွက်နေတဲ့သွေးတွေကိုလှည့်ပတ်စေတယ်။သူမသွေးသားထဲမှာရမ္မက်စိတ်ဆန္ဒတွေတအားထကြွလာနေပြီ၊ သူမလက် ၂ ဘက်စလုံးနဲ့တကိုယ်လုံးကိုသတိမဲ့စွာပွတ်သပ်နေမိတယ်။လည်ပင်း၊ ရင်သားတွေကတဆင့် အောက်ဆင်းပြီးညဝတ်ဘောင်းဘီရဲ့ပေါင်ခွကြားဆုံ၊ သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲလက်နှိုက်ပြီး၊စောက်စိကိုအငမ်းမရပွတ်ဆွကစားနေမိပြီ။ စောက်ရေကြည်တွေကစိမ့်ယိုစီးထွက်လာတာ အတွင်းခံပင်တီလေးမှာရော၊ ညဝတ်ဘောင်းဘီမှာပါရွှဲနေပြီလေ။

မီတစ်ယောက်ဆက်လက်ရပ်တည်နိုင်ရန်စွမ်းအားမရှိတော့၊ ဒူးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။ တစ်သက်လုံးတစ်ခါမှဒီလိုမဖြစ်စဖူး၊သူမကျောကတံခါးရွက်ကိုမှီရက်သားကြီးနဲ့တဖြည်းခြည်းလျှောပြီးထိုင်ကျသွားတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာခြေလေးတွေခေါက်လို့...၊မီလောလောဆယ် လက်ရှိနေရာကမထနိုင်တော့ပါ။ သူမကြမ်းပေါ်မှာတင်ဒူးလေး ၂ ချောင်းခပ်ကားကားလေးထောင်ပြီးထိုင်နေမိသည်။

ညာလက်ကပင်တီလေးထဲလျှိုဝင်ပြီးကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ်ပွတ်နေမိ၏။ စောက်ဖုတ်လေးကရွှဲပြီးစေးထန်းထန်းဖြစ်နေပြီ။ဘယ်လက်ကနို့လေးတွေဆီရွှေ့သွားပြီး နယ်နေမိတယ်။နို့အုံကအပျိုတက်သွေးလေးဆိုတော့ကောင်းကောင်းကြီးဖွံ့ထွားနေပြီ၊ သူမလက်ဖဝါးလေးနဲ့တစ်အုပ်စာမကပင်ဖြစ်သည်။

မီကလက်ဖဝါးကိုဖြန့်နိုင်သမျှဖြန့်ပြီး နို့တစ်အုံလုံးကိုတတ်နိုင်သမျှအုပ်မိအောင်ဆုပ်ပြီးတင်းတင်းညှစ်သည်။တစ်ချက်ညှစ်လိုက်တိုင်းလဲ ရင်ပတ်လေးကကော့ကော့တက်သွားရ၏။စောက်ဖုတ်ပွတ်နေတဲ့လက်ကလဲအခု စောက်ခေါင်းထဲလက်ညှိုးတစ်ဆုံးနှိုက်ပြီးကလိနေမိပြီ။ပြိပြိ..ပြိပြိနဲ့ အသံကငြိမ်သက်နေတဲ့အခန်းထဲမှာ သတိထားမိရလောက်အောင်ကြားနေတယ်။

" အားးးး အင့် အင့်...ဟင့် ဟင့်..ရှီးးးး.."

မီတစ်ယောက်စိတ်လွတ်စွာလွှတ်ပြီးညည်းနေမိပြီ၊ သူမ မထိမ်းနိုင်တော့...စောက်ခေါင်းလေးကလက်ညှိုးကိုဆွဲညှစ်နေတာကိုသိနေတယ်။ပေါင် ၂ ဘက်ကလျှပ်တစ်ပြက်အတွင်းဖတ်ကနဲစိသွားပြီးစောက်ဖုတ်ကိုကူညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။မျက်နှာလေးကခံစားနေရတဲ့ဖီလင်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်ရှုံ့မဲ့မှေးစင်းလို့နေလေသည်။ ညည်းသံကလည်ချောင်းထဲကပင်ထွက်လာနေသည်။

တံခါးကိုမှီထားတဲ့ကျောပြင်မှချွေးများတသွင်သွင်စီးထွက်လာသည်မှာ တပြင်လုံးရွှဲနစ်နေပြီလေ။သူမရဲ့စောက်ရေများကလဲတဖြန်းဖြန်းပန်းထွက်လာသည်။မီကောင်းကောင်းမှတ်မိနေတယ်၊ အဲ့ဒီညတုန်းကသူမမှာ တစ်မိုင်လောက်ခရီးကိုမနားတမ်းပြေးလာခဲ့ရသလိုအရမ်းမောပြီးအားအင်တွေကုန်ခမ်းနေတာပါပဲ။

ပင်တီထဲကလက်ထုတ်လိုက်တော့ သူမလက်ညှိုးတစ်ချောင်းလုံး အရေကြည်ကြည်စီးစီးတွေရွှဲပြီးပေပွနေတယ်လေ။လက်ကတဆင့်ကြမ်းပေါ်ကိုတောင် တတောက်တောက်ကျလို့..။သူမအားမရှိတော့ပဲ တံခါးကိုမှီပြီး နာရီနဲ့ချီအောင်မှိန်းနေမိခဲ့တယ်လေ။

" မီ..မီ..! ကျောင်းရောက်ပြီသမီးရဲ့.."

ဦးသန်.ဇင်ရဲ့သတိပေးသံကြားရတော့မှမီလည်း အလန်.တကြားနဲ.အတွေးကမ္ဘာကနိုးထလာတော့တယ်။

" ဟင်! ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..ဒါဆို မီသွားတော့မယ်နော်ဖေကြီး၊ နေ့လည်၁၂နာရီကျမှသမီးကိုလာကြို၊ မီစောင့်နေမှာ..မမေ့နဲ့ဦးနော်"

" အေးပါ သမီးရယ်"

မီတစ်ယောက်သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ကျောင်းဝင်းထဲလျှောက်ဝင်သွားတယ်။သူမပေါင်ကြားထဲကပင်တီဘောင်းဘီလေးက အဖုတ်ကစိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်လေးတွေကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ပေါ့။

........................................................................................................................

အချိန်ကသိပ်တော့မကြာလိုက်ပါဘူး။ နာရီရဲ့လက်တံတွေက ၁၂ နာရီထိုးပြီလို့ပြောပြနေတယ်။ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်ကားမောင်းပြီး သမီးလတ်မီရဲ့ကျောင်းကိုတစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့တာရောက်ခါတောင်နီးနေပြီ။မနက်ကသမီးငယ် ၂ ယောက်ကိုကျောင်းပို့ပြီးအိမ်ပြန်အရောက်မှာ သမီးကြီးမေကလဲအိပ်ရာကမနိုးချင်နိုးချင်နဲ့နိုးလာပြီး ရေထချိုးအဝတ်အစားတွေလဲပြီး၊ သူမရဲ့ကျာင်းဖြစ်တဲ့တက္ကသိုလ်ကိုထွက်သွားတော့တယ်။

မသွားခင်မှာ မေကသူ့ကိုပြောသည်။ ဒီညနေသူမကျောင်းကအပြန်မှာညီမလေးမိုင်ကိုဝင်ပြီးကြိုလာခဲ့ပေးမည်၊ အဖေကြိုပေးစရာမလိုတော့ဘူးတဲ့..။

ဦးသန့်ဇင်က "အေး..အေး" ကလွဲလို့ဘာမှပြန်မပြောခဲ့။

ဦးသန့်ဇင် မီတို့ကျောင်းဝင်းထဲကားမောင်းဝင်သွားပြီးရပ်ဖို့နေရာရှာနေတုန်းမှာပဲ အသင့်စောင့်နေတဲ့မီကအရင်မြင်ပြီး အပြေးတပိုင်းနဲ့ကားဆီလျှောက်လာတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေကိုလက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီး ကားမှန်တစ်ဝက်ချထားတဲ့ဦးသန့်ဇင်ဆီလှမ်းပြီး၊

" ဖေကြီးပါကင်ရှာမနေနဲ့တော့၊ သမီးဒီကပဲတက်လိုက်တော့မယ်၊ တခါထဲပြန်ထွက်တော့"

" အေး..အေး..လာသမီး.."

မီကနောက်တံခါးအရင်ဖွင့်လို့ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကိုပစ်ထည့်လိုက်ပြီးမှရှေ့ခန်းတံခါးဖွင့်လို့ သူ့အဖေဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

" ဘယ်လိုလဲသမီး..ဖြေနိုင်ရဲ့လား"

မီကဘာမှပြန်မဖြေ၊ အားရပါးရကြီးပြုံးပြလိုက်ပြီးလက်မကိုသာထောင်ပြလိုက်တယ်။

" အေး..ဒါမှပေါ့ကွ.."

ဦးသန့်ဇင်ကပြောရင်းနဲ့ကားကိုပြန်လှည့်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ မီက ကားနောက်မှီကိုနောက်ကိုအတော်များများရောက်အောင်လှန်ချလိုက်ပြီး ကျောမှီလို့ဖြေလျော့လျော့ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မီ့ကြည့်ရတာစာမေးပွဲကိုအာရုံစိုက်ပြီးဖြေလာခဲ့ရလို့မောနေပုံပဲ။

ဦးသန့်ဇင်ကားပြန်ထွက်တော့ ဂီယာထိုးဖို့ ဂီယာဘောက်စ်ဘက်တစ်ချက်ငဲ့အကြည့်၊ပေါင်လေးတွေကားလို့ရှေ့ထိုး မြောချထိုင်နေတဲ့ မီ့ကိုသတိထားမိသွားတယ်။ မီကားပေါ်တက်လို့ထိုင်လိုက်ကထဲက အလောသုံးဆယ် ဆက်ထိုင်လိုက်လို့ စကတ်လေးကိုနေရာတကျဆွဲမချမိပဲဖိထိုင်မိထားတော့ဖင်အောက်ကစကတ်အစကခေါက်တွန့်ပြီးတိုတက်နေတယ်၊ ဒီတော့ပတ်ချာလည်လိုက်ပြီးရှေ့ဘက်ကအနားစကလဲ ဒူးကိုမဖုံးမိတော့ပဲ ပေါင်ပေါ်တင်ရက်သားလေး…၊မောမောလျလျနဲ့ ပေါင်လေးကားပြီးစိတ်လွတ်လက်လွတ်ထိုင်နေတော့ စကတ်အောက်မှာပုန်းကွယ်နေတဲ့သမီးမီရဲ့ပေါင်အတွင်းသားဖြူဖြူလေးတွေကို ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက် ရင်တွေဇတ်ကနဲခုန်အောင်မြင်လိုက်ရတယ်လေ။

အရင်ကသူ့သမီးတွေ ဘောင်းဘီတိုနဲ့ အိမ်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေကို ရှင်းရှင်းကြီးမြင်ဖူးခဲ့ပေမယ့်ဘာမှမတွေးမိခဲ့ဘူး။ အခုမှထူးထူးဆန်းဆန်း စကတ်လေးအောက်က သမီးလတ်မီရဲ့ပေါင်တံလေးတွေကိုဦးသန့်ဇင်မောင် ရင်ခုန်နေမိတယ်။

အဲ့ဒီစိတ်က မနက်ကထဲက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးဖောက်ပြန်နေမှန်းမသိဘူး။ သူကသတိတွေကို ပြန်စုစည်းပြီး ကားမောင်းတာကို အာရုံပြန်စိုက်လိုက်ရတယ်။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ခဏနေရင်ပဲစိတ်တွေက သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့သမီးမီရဲ့ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေဆီပြန်ရောက်သွားပြန်ပြီ။ကားမောင်းနေရင်းကနေမျက်လုံးက သူ့သမီးကားကားလေးထိုင်နေတဲ့ဆီရောက်ရောက်သွားတယ်။အဲ့ဒီစကတ်လေးသာမရှိရင်ဘယ်လိုလေးနေမလဲသိချင်လာတယ်။

" ဖေကြီး..မီ့ကိုဘာလို့ကြည့်ကြည့်နေတာလဲ၊ ကျောင်းကထွက်လာကထဲကကြည့်နေတာ ၄-၅ ခါမကတော့ဘူး"

" မီ့ကိုစိတ်ပူလို့ပေါ့သမီးရယ်..၊ သမီးကိုကြည့်ရတာတော်တော်ပန်းပြီးနွမ်းနယ်နေသလိုပဲ"

" ဖေဖေစိတ်ပူတာကြီးကလဲ မျက်နှာတော့မကြည့်ပဲဘယ့်နှယ်ခြေထောက်ချည်းလိုက်ကြည့်နေတာလဲ မသိဘူး"

မီကအငိုက်ဖမ်းပြန်ပြောလိုက်ပေမယ့် သူပေါင်ကားထိုင်ထားတာကိုပြန်မသိမ်း၊ စကတ်ကိုလဲဆွဲဖုံးဖို့စိတ်မကူးတဲ့အပြင် ပိုဇေရှင်းပြင်သလိုလိုနဲ့ပိုပြီးဖြဲကားပြီးတောင်ထိုင်လိုက်သေးတယ်။

" တချိန်လုံးကျဉ်းကြပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ဖေဖေရာ၊ ကိုယ့်ကားပေါ်ရောက်မှပဲလွတ်လတ်လပ်လပ်ထိုင်ရတယ်ဖေရဲ့"

မီကပြောရင်းနဲ့ ပေါင်ဘေးတဘက်တချက်မှာရှိတဲ့စကတ်ဘေးအိတ်တွေထဲကိုလက်လေး၂ဘက်ထိုးထည့်လိုက်တော့ စကတ်ကပိုပြီးတိုဆက်သွားတော့တယ်။ အခုပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ချင်စရာပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရပြီလေ။ မီကသူမရဲ့သားရေပိုက်ဆံအိတ်ရှည်လေးကိုဆွဲယူပြီးပေါင်ပေါ်တင်လိုက်တော့မှစကတ်အနားစလေးကိုတွန်းသလိုဖြစ်ပြီးဒူးအောက်ထိပြန်ကျသွားတယ်။

မီတစ်ယောက်လဲဂဏှာမငြိမ်ဘူး။ ကိုယ်ကိုကြွပီးလိမ်လို့ရှေ့ထိုင်ခုံကူရှင်ရဲ့နောက်ဘက်ခြမ်းက အိတ်ထဲလှမ်းစမ်းပြီး ကာတွန်းစာအုပ်တစ်အုပ်ဆွဲထုတ်လာတယ်၊ ဖိနပ်လေးကိုချွတ်လိုက်ပြီး စကတ်အောက်နားစလေးကိုဆွဲတင်လို့တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီးကာတွန်းစာအုပ်ဖတ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ စကတ်ကို မတင်ပြီးခြေတွေချိတ်ထိုင်လိုက်တော့ပေါင်တွင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုမထိတထိမြင်နေရပြီ။

မြင်ကွင်းကိုနဲနဲအနှောင့်အယှက်ပေးနေတာကတော့ ပေါင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ပိုက်ဆံအိတ်ပဲ။ ယောက်ျားစိတ်ဆိုတာကလဲ၊ ဘောင်းဘီတိုဝတ်ပြီးပေါင်လုံးတွေအတိုင်းသားပေါ်တင်ပြပေမယ့်၊ ဘာဖီလင်မှသိပ်မရှိတတ်ပဲ၊အဝတ်အောက်က ၂ လက်မ ၃ လက်မလောက်ပေါ်နေတဲ့အတွင်းသားရေးတေးတေးကို မထိတထိမြင်နေရတာကို သွားပြီးဖီးရင်ဖီးနေတတ်တာ။ မြင်ကွင်းမရှင်းလေပိုမြင်ချင်လေပဲ။

အသက်၁၈နှစ်အရွယ်မီက မိန်းမတု့ိမာယာကိုအပြည့်အစုံမတတ်သေးပေမယ့် သဘာဝကသင်ပေးသလိုတတ်သလောက်လုပ်လိုက်တာ၊ အဖေလုပ်တဲ့သူမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်သွားပြီ။ဦးသန့်ဇင်မှာ သမီးဖြစ်သူမီရဲ့စကတ်အောက်ကအတွင်းသားလေးတွေမထိတထိမြင်ရပြီးလီးထောင်ထလာတော့တယ်။ဦးသန့်ဇင်ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီပေါင်ကြားခွဆုံကဖုဖောင်းတက်လာတာကို သတိထားမိရင်သိသိသာသာကြီးမြင်နေရတယ်။

မီကသူ့အဖေဘက်မျက်လုံးတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်တော့မြင်သွားပြီလေ။အဲ့ဒီကစပြီးမီတစ်ယောက်လဲစိတ်ကကာတွန်းစာအုပ်မှာမရှိပဲ၊ ဦးသန့်ဇင်ပေါင်ကြားဆီမျက်လုံးကရောက်ရောက်သွားတယ်။ မီထိုင်နေတဲ့ဘက်ကအဲယားကွန်းလေထွက်ပေါက်ကမှုတ်ထုတ်နေတဲ့လေအရှိန်လေးက စကတ်စလးကို တချက်တချက် ဆွဲဆွဲလှန်ပစ်တဲ့အချိန်မှာ ပေါင်သားကလှပ်ခနဲ၊ လှပ်ခနဲ။ပိုက်ဆံအိတ်လေးရဲ့တည်နေရာက မီ့ရဲ့စမူဆာလေးပေါ်မှာ။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းဦးသန့်ဇင်မနေနိုင်တော့ဘူး။သမီးမီရဲ့လျို့ဝှက်အတွင်းသားလေးတွေကိုကိုင်ကြည့်ချင်လာတယ်။

" မီ..ပိုက်ဆံအိတ်ကိုအဲ့လို လက်လွတ်စပယ်တင်ထားရင် ဟိုလျှောကျ ဒီလျှောကျနဲ့ပျောက်ဦးမယ်။ ဖေကြီးဒက်ရှ်ဘုတ်ထဲသိမ်းထားပေးမယ်လေ"

" ဟုတ်..ကောင်းသားပဲဖေဖေ"

အမှန်တော့ဦးသန့်ဇင်ကတမင်ဂွင်ဆင်ပြီးပြောတာ၊ ယုတ္တိရှိမရှိမစဉ်းစားဘူး၊ ဒက်ရှ်ဘုတ်ကသူ့သမီးမီထိုင်တဲ့ဘက်မှာပဲလေ၊မီကသူ့ဖာသာသူဖွငိ့်ထည့်လဲဖြစ်တာပဲ၊ ဒါပေမယ့်မီကပေါက်တယ်။ သူ့အဖေဘာလုပ်မလဲသိချင်လာတယ်။ ဒီတော့အသာပဲငြိမ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ဦးသန့်ဇင်က ညာလက်နဲ့ကားစတီယာရင်းကိုကိုင်ထားပြီး ဘယ်လက်နဲ့မီ့ပေါင်ပေါ်က ပိုက်ဆံအိတ်ကိုလှမ်းဆွဲတယ်။သူကကားမောင်းရင်းလှမ်းဆွဲရလို့မမှီမကမ်းဖြစ်ပြီးချော်ထွက်နေသလိုနဲ့ မီ့ပေါင်ပေါ်မှာလက်ကြီးနဲ့ဟိုပွတ်ဒီကုတ်လုပ်နေတယ်၊အိတ်ကိုမိမိရရမကိုင်မိသေးဘူး၊ ပေါင်ကိုလှမ်းပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်၊ အမှန်တော့တမင်ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်ပြနေတာပါ။ဂါဝန်အနားစလေးကတွန့်ပြီးပိုပြီးတော့လန်တက်သွားတယ်။ ၃-၄ ချက်ခပ်သွက်သွက်ရမ်းစမ်းလိုက်တာမီ့ပေါင်ကြားကစမူဆာလေးကိုတည့်တည့်ကြီးကိုင်မိရက်သားဖြစ်သွားရော။

" အို..."

မီတစ်ယောက်တွန့်ကနဲတုန်တက်သွားပြီး မွေးညင်းလေးတွေထောင်ထသွားတယ်။အပျိုဖြစ်လို့ဆက်စ်အကြောင်းနားလည်စပြုကထဲက ဘယ်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကမှသူမရဲ့အဖုတ်လေးကိုလာကိုင်တာမကြုံခဲရဖူးသေးဘူး၊ဒါဟာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ မီ့မှာပြောပြလို့မတတ်အောင်ရင်တွေတုန်သွားရတယ်။

ဦးသန့်ဇင်ကတော့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပိုက်ဆံအိတ်ကိုရအောင်ဖမ်းဆွဲပြီးယူလိုက်တော့၊သားရေပိုက်ဆံအိတ်စောင်းလေးက မီရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလျှောတိုက်ပွတ်ဆွဲလာခဲ့တယ်။မီတစ်ယောက်လက်ထဲကကာတွန်းစာအုပ်ကို အတင်းညှစ်ဆုပ်ပြီးကိုင်ထားမိတယ်။မီကသူ့အတွင်းစိတ်တွေကိုသူ့အဖေမရိပ်မိအောင်ကြိုးစားချုပ်ထိမ်းနေရတယ်။

ဒါပေမယ့်အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်ဘာဖြစ်လို့သူ့သမီးမီစိတ်တွေလာနေပြီဆိုတာမခန်မှန်းနိုင်ရတာလဲ။ကြည့်ရတာသူကိုယ်တိုင်ကိုကသူ့သမီးအပေါ်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေပိုကဲနေလို့များလား…..။

သူကပိုက်ဆံအိတ်ကိုကိုင်မိလိုက်ပြီးတဲ့နောက်ဒက်ရှ်ဘုတ်တံခါးကိုလည်းမမှီ့တမီလှမ်းဖွင့်လိုက်ပြီးထည့်သိမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတာနဲ့အဲယားကွန်းခလုပ်ဆီလက်ရောက်သွားပြီးအဲယားကွန်းကိုပိုအေးအောင် နံပတ်၃အထိတင်လိုက်တယ်။လေထွက်ပေါက်ကိုလည်း မီ့ဘက်လှည့်ပေးပြီးနဲနဲအောက်စိုက်ပေးထားလိုက်တော့၊အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့မှုတ်ထွက်လာတဲ့လေက မီရဲ့စကပ်လေးကိုတဖျပ်ဖျပ်ဖြစ်စေပြီးလှန်တင်ပေးနေတယ်။

" သမီးမီ.. သမီးကြည့်ရတာမကြည်မလင်နဲ့ တော်တော်လေးငြီးစီစီဖြစ်နေပုံရတယ်။ ဖေကြီးအဲကွန်းတင်ပေးထားတယ်သမီး။ အေးရဲ့လား"

" ကောင်းတယ်..အေးပါတယ်ဖေဖေ၊ အခုမှနဲနဲနေသာသွားတော့တယ်။ ဒါနဲ့မီဖေကြီးကိုမေးစရာတခုရှိနေတယ်"

" ဘာများလဲသမီးရဲ့..ပြောပါဦး"

" ဖေကြီးက ဖေကြီးသမီးတွေအားလုံးကိုညီညီမျှမျှရောချစ်ရဲ့လားလို့.."

" အားလုံးကိုအတူတူပဲချစ်တာပေါ့သမီးရဲ့၊ ဘာဖြစ်လို့သမီးကဒီလိုမေးတာလဲခလေးရဲ့.."

သြော်...အင်းး.. အဲ..ဟို..ဟိုတစ်ညက မီးဖိုခန်းထဲမှာလေ၊ မီ..မီ..ဖေကြီးနဲ့ မမမေတို့..ဟိုဟာ..လုပ်နေတာတွေ့လို့.."

မီကစကားတွေအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ပြောနေတယ်လေ။

" ဘယ်လို..ဘာ..ဟိုဟာတွေလုပ်နေတာလဲသမီးရဲ့၊ ရှင်းအောင်လဲမပြောဘူး"

ဦးသန့်ဇင်ကမီရဲ့စကားကြောင့်ရုတ်တရက်ထိတ်လန့်အံ့သြသွားပေမယ့် လန့်သွားတာကိုမပေါ်လွင်အာင်အမြန်ထိမ်းချုပ်လိုက်နိုင်ပြီးနားမလည်ချင်ယောင်ဆောင်ပြန်မေးလိုက်တယ်။ သူအခုမှသတိရသွားတယ်၊ သူ့မိန်းမ.. သမီးအကြီးမလေး မေကပြောဘူးတယ်၊သူနဲ့ဖေကြီးနဲ့ချစ်တင်းနှောကြလိုးကြတာကို၊ မေတိတ်တိတ်လာချောင်းတာကိုသတိထားမိတာ၂ ခါ ၃ခါ ရှိပြီတဲ့။ဦးသန်.ဇင်ကပြန်မေးလိုက်ပေမယ့် မီကအတော်ကြာအောင်နှုတ်ဆိတ်နေပြန်တယ်။

" အဲ့ဒီတော့ဘာဖြစ်လဲ..၊ ဆက်ပါဦးသမီးရဲ့"

" ဟွန့်...ဖေကြီးကမီ့ကိုကျတော့ အဲဒါမျိုးလုပ်တာမတွေ့ဘူး"

" ဘယ်လိုလုပ်တာလဲသမီးရဲ့"

သူကမသိချင်ယောင်ဆောင်မေးလိုက်ပြန်ပြီး၊ သူ့သမီးရဲ့စိတ်နဲ့ကိုယ်လှုပ်ရှားတုန့်ပြန်မှုတွေကိုအကဲခတ်နေတယ်။

" ဟို..ဟို..ဖေဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးပေါ့.."

.....................................................................................................................

" ဟို..ဟို..ဖေဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးပေါ့.."

" သမီးကသိချင်လို့လား! သိတော့ကောဘာရမှာလဲ.."

" ဟုတ်တယ်ဖေဖေ..သမီးသိချင်တယ်၊ သမီးလဲမမမေလိုဖြစ်ချင်တယ်။ မမကိုကြည့်ရတာသိပ်ပျော်နေပုံပဲ"

မီကအသံလေးတုန်တုန်နဲ့ပြန်ဖြေပြီးတဲ့နောက်၊ ပြူတင်းပေါက်ဘက်ကိုဆတ်ကနဲလှည့်သွားတယ်။သူမအသက်ရှုတွေအရမ်းမြန်နေတယ်၊ ရင်စေ့အင်္ကျီကြပ်ကြပ်လေးအောက်ကရုန်းထွက်နေတဲ့ရွှေရင်အစုံက၊သိသိသာသာကြီးခုန်လို့နိမ့်ချည်မြင့်ချည်လှုပ်ရှားနေတာလေ။

" ဖေကြီးက..မမမေရဲ့နို့တွေကိုကိုင်တယ်၊ နှိပ်ပေးတယ်လေ၊ သမီးကရောဖေကြီးကိုပေးကိုင်ရဲလို့လား.."

မီကသူ့ဖခင်ဘက်ကိုအရင်လှည့်ကြည့်လာတယ်။ ပြီးတော့မှသူမရဲ့လက်က စတီယာရင်းကိုကိုင်ထားတဲ အဖေ့ဘယ်လက်ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီးသူမရဲ့အပျိုနို့ရင်အုံလေးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ကိုတစ်ချက်လှည့်ရှိုးလိုက်တယ်။ သူ့ဘောင်းဘီအောက်ကအသားချောင်းကြီးကအခုမာပြီးထောင်လာနေတယ်။အခုသူတို့ကားတွေအရမ်းကြပ်ပိတ်နေတဲ့လမ်းဆုံကြီးတစ်ခုနားမှာပိတ်မိနေတယ်။ပိတ်တာမှလုံးဝကိုညပ်နေတာ၊ ကားတန်းကတော်တော်နဲ့ရွေ့မဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။

" ကိုင်ကြည့်လေ..ဖေကြီး၊ သမီးနို့က မမမေဟာကို ယှဉ်နိုင်ရဲ့လားလို့..."

ဦးသန့်ဇင်လက်ကအင်္ကျီအပြင်ဘက်ကနေ၊ သူ့သမီးလတ်ရဲ့မီရဲ့နို့အုံလေးပေါ်မှာလှည့်ပတ်ရွေ့လျားနေတယ်။ ပြီးတော့သာသာလေးညှစ်ပေးလိုက်တော့...၊

" အိုးးး ရှီးး....ဖေ...ကြီးးးး....ဖြေးဖြေးနော်..မီ..နာလို့..အိုးးး နို့သီးလေးတွေကိုပါညှစ်နေတာလားဖေကြီးရယ်....ဝိုးးးး ကြယ်သီးတွေမဖြုတ်နဲ့လေ၊ ဟိုမှာ ဘေးကားတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ်.."

" ဘယ်လိုလဲ..ရင်တွေခုန်နေပြီလားမီလေး"

" အင်းပေါ့လို့...ဒါနဲ့..ဖေကြီးက မမမေကိုဘာတွေထပ်လုပ်သေးလဲလို့..."

" ဖေက မမမေရဲ့ဟိုနေရာကိုလဲကိုင်သေးတယ်လေ"

" ဖေကြီးပြောတဲ့ဟိုနေရာဆိုတာ၊ အခုဒီနေရာကိုပြောတာလား"

မီကရင်အုံပေါ်မှာရှိနေတဲ့သူ့အဖေရဲ့လက်ကိုကိုင်လို့အောက်ဘက်ကိုဆွဲချလာပြီးသူမရဲ့စမူဆာတောင်ပို့လေးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။

" သမီးက ဖေကြီးကိုကိုင်ကြည့်စေချင်လို့လား"

ဦးသန့်ဇင်ကမေးသာမေးနေတာ၊ လက်ကတော့သူ့သမီးစောက်ပတ်အုံလေးပေါ်ပွတ်နေပြီ။

" ဖေကြီးကလဲ..အခုပဲကိုင်နေပြီမဟုတ်လား၊ အိုးးးးးးဖေကြီး...ဖေ..အဲ့ဒီနေရာကိုမပွတ်နဲ့လေ..."

အခုဦးသန့်ဇင်လက်ကမီ့ရဲ့ပင်တီလေးထဲလျှိုဝင်ပြီးသူ့သမီးစောက်စိလေးကိုဆွနေပြီလေ။မီ့မှာငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေလို့မရတော့၊ ဆတ်ဆတ်လူးနေပြီ။ ကိယ်ကိုဘယ်ညာတွန့်လိမ်လို့၊စောက်စိကိုတဇတ်ဇတ်ပွတ်ဆွနေတဲ့အဖေ့ရဲ့လက်ပေါ်ကိုသူမရဲ့လက်ကလေးနဲ့တင်းတင်းအုပ်ကိုင်လို့ထားတယ်။

" ဘယ်နေရာကိုမပွတ်ရမှာလဲ၊ ဖေမသိဘူး"

ပြောရင်းသူ့လက်တွေကပိုပြီးသွက်သွက်မြန်မြန်လှုပ်ရှားလာတယ်။ မီးပွိုင့်လွှတ်လို့ကားတွေကစရွေ့လာပြီ။ မကြာခင်မှာပဲအိမ်ပြန်ရောက်တော့မှာ။ဒါပေမယ့်ဦးသန့်ဇင်စိတ်ထဲမှာရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာကြာတယ်လို့ခံစားရတယ်။

" ဖေဖေ..သ..သ..သမီးအစိလေးကိုမဆွပါနဲ့ဖေကြီးရယ်..၊ ဖေ..ရပ်ပါတော့..လို့...မီ မနေနိုင်တော့လို့ပါ.."

" ပြောစမ်းသမီး..ဒါဆို သမီးက ဖေကြီးနဲ့မမမေကိုချောင်းချောင်းကြည့်နေတယ်ပေါ့လေဟုတ်လား"

" သ..သမီးတောင်းပန်ပါတယ်ဖေဖေရယ်၊ မီ..မီ..အမှတ်တမဲ့နဲ့မြင်မိတာပါ..အူးးးး စစ်စ်.."

" သူများကိုချောင်းကြည့်တာ မကောင်းတဲ့အကျင့်ပဲကွဲ့၊ ဒီလိုဆိုရင်နဲနဲတော့ဆုံးမပေးရမယ်"

" ဖေ..မီ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲဟင်..အားးးး လက်ကိုအထဲထိုးမထည့်ပါနဲ့၊ မီ..နာတယ်၊ အိုးးးး ဖေကြီး၊ မီမရတော့ဘူး..၊ ရှူရှူးတွေထွက်ကုန်ပြီ..အားးးး"

၁၈ နှစ်ရွယ်အပျိုစင်မလေးမီတစ်ယောက်၊ သူမရဲ့မွေးဖခင်လက်စွမ်းကြောင့်တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းသွားပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။မနက်ထဲကဖြစ်နေတဲ့ရာဂစိတ်ဆန္ဒတွေကြောင့်ထွက်ချင်ချင်ဖြစ်နေတဲ့စောက်ရည်တွေက၊အခုသူမအဖေရဲ့လက်စကြာစွမ်းပြလိုက်တာကြောင့်ဒလဟောစိမ့်ပြီးထွက်ကျလာတော့တယ်။

ကားလမ်းကြောတွေပြန်ပွင့်ပြီးသွက်လာပြီဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့်လည်း၊ ဦးသန့်ဇင်ကလက်ပြန်ရုပ်ပြီး၊ ကားကိုပဲအာရုံစူးစိုက်မောင်းလာခဲ့တော့တယ်။အိမ်ကိုလဲရောက်ခါနီးနေပြီလေ။ မီ့ရဲ့ဂါဝန်စကပ်လေးမှာလည်းအရည်တွေစီးထန်းထန်းနဲ့စိုရွှဲနေပြီ။

အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း ဦးသန့်ဇင်ကသမီးမီကို အိမ်ထဲခပ်သွက်သွက်ကလေး ဆွဲသွင်းသွားတယ်။မကြာခင်မှာပဲမီတစ်ယောက်ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာရှည်ပေါ်မှာပက်လက်လေးဖြစ်နေပြီ။ဦးသန့်ဇင်ကခလေးမရဲ့ခြေရင်းဘက်မှာဒူးထောက်လို့ သမီးရဲ့ခြေအိတ်ကလေးတွေကိုချွတ်ပေးနေတယ်။ပြီးမှသူ့သမီးလေးရဲ့ခြေထောက်လေးတွေကိုကိုင်ပြီးမြှောက်လိုက်တော့ ဝတ်ထားတဲ့စကတ်လေးကလန်ပြီးပွင့်သွားတယ်၊

အခုတော့အထဲကအရာကိုမြင်နိုင်ဖို့မြင်ကွင်းရှင်းသွားပြီလေ။ အထဲမှာရှိနေတာကတော့အရည်တွေရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ အဖြူရောင်ပင်တီလေးပါပဲ။စိုရွှဲနေပုံကတော့ ပင်တီသားပါးပါးလေးအောက်ကအမွေးမဲမဲလေးတွေကိုအတိုင်းသားမြင်နေရတဲ့အထိပါပဲ။

" ဖေကြီးကလဲ..အဲ့လိုလှန်မကြည့်ပါနဲ့..မီရှက်တယ်.."

" သမီးလေး..မီ..၊ ခလေးက မမမေရတာမျိုးဖြစ်ချင်နေတုန်းပဲလား၊ ဖေ့ကိုပြောပြစမ်းပါဦး"

" အဲ..အဲ..ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ၊ မမမေလိုမျိုးဖေကြီးမီ့ကိုလုပ်ပေးပါ...နော်..ဖေကြီး"

" ရရမှာပေါ့ခလေးရယ်.."

ပြောပီးတာနဲ့ဦးသန့်ဇင်ခေါင်းကြီးက မီရဲ့ဂါဝန်အောက်လျှိုဝင်သွားပြီ။ဦးသန့်ဇင်ကစောက်ဖုတ်အုံလေးအပေါ်တည့်တည့်ကဖုံးနေတဲ့ပင်တီသားအဖြူလေးကိုလက်ညှိုးနဲ့ရှိုမပြီးဘေးတစ်ဘက်ဆွဲကပ်လိုက်တော့ အမွေးမဲမဲလေးတွေယှက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးမဟတဟကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ အစိလေးကလဲထွတ်ထွတ်လေး။သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့အဖုတ်ကွဲကြောင်းမြောင်းအတိုင်းအောက်ကနေအထက်ပင့်လျက်လိုက်ပြီးတော့မှစောက်စိလေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးကလိလိုက်တယ်။

" အားဝါးးးဖေကြီးဘာလုပ်တာလဲ၊ မီ့ဟာလေးကိုဖေဘာလုပ်မလို့လဲ၊

" အားးးးရှူးးးဖေ..မီမနေတတ်တော့ဘူး၊ အူးးးး..ဖေကမီ့စောက်စိကိုလျက်ပေးနေတာလား"

မီတစ်ယောက်သူ့အဖေလျှာကျွေးမှုအရသာကြောင့်ခေါင်းလေးဘယ်ညာဆတ်ဆတ်ရမ်းခါပြီးထွန်.ုနေရတော့တယ်။လက်ကလဲသူ့အဖေရဲ့ခေါင်းကြီးကိုစကတ်အပေါ်ကနေပဲအတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတယ်လေ။ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ခေါင်းကလဲစကတ်အောက်လျှိုနေတာကိုး။ နဲနဲကြာတော့မွမ်းသလိုတောင်ဖြစ်လာတယ်၊ ဒါနဲ့မှုတ်တာကိုရပ်ပြီးခေါင်းပြန်ထုတ်လိုက်တော့..

" ဟင့်..ဖေကြီးဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ"

" ဖေ..လုပ်စရာရှိလို့ပေါ့ကွာ.."

ဦးသန့်ဇင်ခေါင်းကြီးပြန်ထွက်လာတော့မျက်နှာမှာ ချွေးတွေတောင်ပြန်လို့..၊သူ့လက်တွေကအခု သူ့သမီးရဲ့ခါးကိုရောက်သွားပြီး စကတ်လေးပေါ်ထပ်ပတ်ထားတဲ့ခါးပတ်ကလေးရဲ့ဂွင်းကိုဖြုတ်လိုက်တယ်၊ပြီးတော့စကပ်ကလစ်လေးကိုလဲဖြုတ်လိုက်ပြီး၊ ဖင်ကလေးကိုအသာဆွဲမ၊ လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး စကပ်ဇစ်ကိုပါဆွဲချလုက်တော့..

" အိုးးး ဖေကြီး ဒါဘာလုပ်တာလဲ၊ မီ့စကတ်ကိုချွတ်မလို့လား၊ မ..မလုပ်ပါနဲ့..မီရှက်တယ်"

" သမီးကပဲ..မမမေကိုလုပ်သလိုလုပ်ပေးဆို၊ ခု..ဖေလုပ်ပေးမလို့လေ၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးသမီး၊ သမီးစိတ်အေးအေးထား၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးလိုက်နော်၊ဖေကြီးလုပ်တာကိုကြည့်နေ၊ သမီးသိချင်တာတွေသိရလိမ့်မယ်"

မီတစ်ယောက်ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။စည်းထားကြပ်ထားတာတွေအကုန်လျော့အောင်ဖြုတ်ပြီးသွားတော့ ဦးသန်.ဇင်က သမီးမီရဲ့ စကတ်စလေးကိုခါးကနေကိုင်ပြီးဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊မီကအလိုက်တသိနဲ့ပဲဖင်ကလေးကိုကြွပေးတော့လျှောကနဲပါလာပြီး မီ့ရဲ့ခြေဖျားလေးတွေကနေကျွတ်ထွက်လာတယ်။ဖတ်ကနဲအသံနဲ့အတူ စကတ်လေးကခပ်လှမ်းလှမ်းကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပုံရက်ကလေး..။

" သမီးလေး..ရှက်ရင်မျက်စိမှိတ်ထားနော်

ဦးသန့်ဇင်ကတိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်။ဒီတခါထပ်ချွတ်တာကတော့ပင်တီလေးအလှည့်ပေါ့။ပင်တီခါးစည်းကြိုးလေးကိုဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်ဘယ်ညာလက်ချောင်းလေးတွေလျှိုသွင်းပြီးမှစုံကိုင်လိုအောက်ကိုဆွဲချလိုက်တယ်။ခုနအတိုင်းပဲမီကခြေထောက်လေး ၂ ချောင်းကိုအလိုက်သင့်ထောင်ပြီးမြှောက်ပေးလိုက်တော့အလွယ်တကူပဲကျွတ်သွားပြန်တယ်။ပန်းသွေးရောင်ရဲနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ မီကမျက်လုံးစုံမှိတ်ထားတယ်။

အခုတော့မီ့ပေါင်ကြားကရွှေတြိဂံနယ်မြေလေးကလွတ်လပ်ရေးရသွားပြီ။ မြက်ခင်းပါးပါးလေးနဲ့တောင်ပူစာမို့မို့လေးကရှင်းရှင်းကြီးပေါ်လာတယ်။ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်သူ့ရဲ့၁၈နှစ်ရွယ်သမီးပျိုလေးရဲ့စောက်ဖုတ်လှလှလေးကိုရင်သပ်ရှုမောငေးကြည့်နေမိတယ်၊ပိရိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့စောက်စိဖူးဖူးချွန်ချွန်လေးက သူ့ကိုညှို့ယူဖမ်းစားထားလိုက်ပြီ။

ဦးသန့်ဇင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်စောက်ဖုတ်ကလေးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်ပြန်ပြီ။ဒီတခါတော့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့၊ မမွမ်းနိုင်တော့ဘူးပေါ့။

" ရှူး..အားးး ကျွတ် ကျွတ်...ဖေကြီးရယ်၊ ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးးး လျှာကြီးနဲ့မမွှေနဲ့လေ၊ မီယားတယ်။အင့်..ဟင့်..မီ့ဟာကမမမေဟာထက်ပိုကောင်းလားဟင်..အရသာရှိရဲ့လား"

သမီးကမေးတော့ အဖေလုပ်သူကမှုတ်တာရပ်ပြီးခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။အခုသူ့ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းပတ်ချာလည်မှာသမီးဖြစ်သူရဲ့စောက်ရေတွေနဲ့ရွှဲပြီးပေပွနေလေရဲ့။

" အရသာရှိမရှိသမီးကိုယ်တိုင်မြည်းကြည့်ပါလား။ မြည်းမလား၊ အခုဖေဖေပေးမြည်းမယ်"

ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ရဲ့ကိုယ်လေးပေါ်ထပ်မှောက်ချလိုက်ပြီး၊ မီ့ရဲ့ပန်းသွေးရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုငုံစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့မှစောက်ရေတွေလိမ်းနေတဲ့သူ့လျှာကိုမီ့ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပြီးလျှာချင်းလှိမ်းမွှေလိုက်တယ်။

" ဘယ်လိုလဲခလေး၊ သမီးရဲ့အဖုတ်ရေတွေကအရသာရှိရဲ့လား၊ အခုမြည်းလိုက်ရပြီမဟုတ်လား"

" ကောင်းတယ်ဖေ ဘယ်လိုမှန်းတော့မသိဘူး၊ တမျိုးလေးပဲ..၊ အို..ဟွန်. လက်စသတ်တော့ဖေကြီးက သမီးကိုညာနမ်းနေတာပဲလို့..သွား..မကောင်းဘူး"

" ဖေကြီးကညာမနမ်းရပါဘူးကွာ..၊ ကိုယ့်သမီးလေး ဘယ်အချိန်နမ်းနမ်းရတာအဲ၊ အခုကပေါ်တင်နမ်းတာ"

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ကိုခါးကလေးကနေစွေ့ကနဲပွေ့ထူလိုက်ပြီးတင်းတင်းဆွဲဖက်လို့ သမီးလတ်ရဲ့နှင်းဆီဖူးငုံနှုတ်ခမ်းလေးကိုတရှိုက်မက်မက်ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြန်တယ်။

" အု..အု..ပြွတ်..ပြွတ်.."

ဦးသန့်ဇင်ကလျှာတွေကိုထိုးမွှေလိမ်းလှည့်ပေးပြီးအနမ်းဗျူဟာခင်းပေးနေချိန်မှာတော့၊ မီတစ်ယောက်မှေးစင်းကော့တက်သွားရပြီ။ရည်းစားမထားဘူးတဲ့အပျိုစင်မလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ဘယ်ယောက်ျားရဲ့အထိအတွေ့မှမခံရဘူးတဲ့အတွက်၊အခုပထမဆုံးအကြိမ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းစပ်ခြင်းခံလိုက်ရတာဖြစ်လို့ မီ့မှာဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်းစားခြင်းခံနေရတယ်။အသားလေးတွေဆတ်ဆတ်တုန်၊ မွေးညင်းလေးတွေထောင်လို့..၊နမ်းပေးနေတဲ့အချိန်အတွင်းမှာပဲသူ့လက်ကြီးတွေကမီ့ရဲ့ရင်အုံပေါ်မှာပြေးလွှားနေပြီးအင်္ကျီအပြင်ဘက်ကနေနို့တွေကိုလှိမ့်နေတယ်။

ပြီးတော့မှ ရင်စိအင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေကိုလက်နဲ့စမ်းစမ်းပြီးတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတယ်။ ကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်လို့အင်္ကျီလေးဟသွားတဲ့ အချိန်မှာရုန်းထွက်နေတဲ့နို့အုံဝင်းဝင်းအိအိလေး ၂ လုံးကိုမနိုင့်တနိုင်ထိမ်းမပေးထားရတဲ့ ဘရာစီယာအနီလေးကနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်လေ။ကျောအောက်ကိုလက်စမ်းပြီးဘရာချိတ်ကလေးတွေဖြုတ်မယ်လုပ်တော့...

" ဟင့်..ဖေကြီး..ချွတ်ပါနဲ့လို့.."

" မမမေလိုပဲ သမီးဖြစ်ချင်တယ်ဆို၊ ဖေကြီးလုပ်ပေးနေတယ်လေ၊ ခဏလေးငြိမ်နေလိုက်ပါဦးခလေးရာ.."

အဲ့လိုဆိုတော့လဲမီငြိမ်သွားရပြန်ပြီ....။

.......................................................................................................................

ဘရာစီယာနီနီလေးလဲဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရပြန်ပြီ၊ အခုတော့မီ့တကိုယ်လုံးမိမွေးတိုင်း၊ ဘမွေးတိုင်းဖြစ်သွားပြီ။သူ့မျက်စိရှေ့မှာသမီးလတ်ရဲ့ရွှေရင်အုံဖြိုးဖြိုးလေး၂လုံးကရှိုးပြနေတယ်။ ဖြူဖြူ၊ လုံးလုံး၊ ထွားထွား၊ အိအိ၊ပန်းရောင်နို့သီးခေါင်းစူစူလေးတွေကဖမ်းဟပ်ပြီးစို့ချင်စရာ။ဦးသန့်ဇင်အတွေးနောက်မှာပါးစပ်ကပါသွားတယ်၊ တကယ်ပဲလှမ်းဟပ်ပြီးစို့ပစ်လိုက်တော့တယ်။

" အာ့..အင့်..အင်းဟင်း..ဖေကြီး"

မီတစ်ယောက်ရှော့ရသွားပြီ။ တသက်နဲ့တကိုယ်၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ပထမဆုံးနို့အစီု့ခံလိုက်ရတဲ့ စက္ကန့်ပိုင်းကာလကလေးပေါ့။

" ဖေ..မီ့နို့တွေကိုဘာလုပ်နေတာလဲ..အားးးး စစ်စ်.."

" စို့ပေးနေတာလေသမီး..၊ ကောင်းလားဟင်..ခလေး"

ပြောနေရင်းဦးသန့်ဇင်လက်ကလဲကျန်နေတဲ့နို့လေးတစ်ဘက်ကိုဖျစ်ပြီးနယ်နေတယ်။

" ကောင်း..ကောင်းတယ် ဖေ..၊ ဖေကောမီ့နို့တွေကိုသဘောကျလားဟင်.."

" ကျတာပေါ့ကွာ၊ ဖေကလေ..မီ့နို့လေးတွေကိုလဲချစ်တယ်၊ မီ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလဲမချစ်တဲ့နေရာမရှိဘူး၊ဟောဒီသမီးမီကလေးကိုရောသိပ်ချစ်တာပဲ၊ တချိန်လုံးဖက်ထားချင်တယ်.."

" ဟုတ်လားးး..ဝမ်းသာလိုက်တာ..၊ သမီးကိုအခုမမမေကိုချစ်သလိုမျိုးချစ်ပြီပေါ့နော်"

" ချစ်တာပေါ့လို့...အခုဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးလုပ်ပေးတော့မှာ၊ ဆောရီးပဲကွာ...ခုနကဖေကြီးနဲနဲလောသွားတယ်၊အင်္ကျီနဲ့စကတ်လေးကိုလောပြီးချွတ်လိုက်မိတယ်၊ ဖေကသမီးကိုကျောင်းဝတ်စုံကလေးတန်းလန်းနဲ့လိုးကြည့်ချင်တာ၊အေးလေ...အခုအဝတ်မရှိတော့လဲပိုပြီးအဆင်ပြေတာပေါ့ကွာ"

" ဟင်..ဖေကြီးစကားတွေကလဲ ဘာကြီးမှန်းလဲမသိဘူး၊ ရှက်စရာကြီး"

" ခလေးရယ်..ခုမှဘာရှက်စရာရှိတော့လို့လဲ၊ လူတွေချစ်ကြရင်ဒီလိုပဲပြောကြတာပဲဟာ..ဖေလဲသမီးကိုချစ်တောမလို့လေ..အာ့ကြောင့်လိုးမယ်လို့ပြောတာ၊ "

" သွား...မီမသိဘူး.."

အခုကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်နေတဲ့မီကတကိုယ်လုံးရဲ့ဖူးပွင့်နေတဲ့အလှအပကိုအစွမ်းကုန်လှစ်ဟပြနေသလိုပဲ။ပေါင်ကြားတြိဂံနယ်မြေလေးကမီ့စောက်ဖုတ်လေး..၊ နှုတ်ခမ်းသားကွဲကြောင်းလေးတွေစိစိရိရိပိတ်နေတာကသူ့အမ၊ သမီးကြီးမေအတိုင်းပဲ။ဒါပေမယ့်နဲနဲကွဲပြားတာကတော့ဆီးခုံမို့မို့လေးကအမွေးအုံကလေးကသူ့အမထက်စာရင်နဲနဲပိုမဲပြီးထူတယ်။

ဦးသန့်ဇင်ကစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုဟပြီး မီ့ရဲ့စောက်ခေါင်းလေးကိုဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးတွေကပန်းသွေးရောင်စိုလို့..။စောစောကစကတ်အောက်မှာတုန်းကအရောင်အဆင်းနဲ့တကွပြတ်ပြတ်သားသားမမြင်ခဲ့ရဘူး။ အခုတော့ကြည့်စမ်း၊ လှလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်လေးနှယ်..။

ဦးသန့်ဇင်စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ မီ့စောက်ဖုတ်လေးဆီနှာခေါင်းနှစ်ပြီးနမ်းလိုက်ပြန်ပြီ၊ ပြီးတော့ထပ်ပြီးဘာဂျာကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။လျှာကိုလိမ်းလှည့်ပြီးတော့စောက်ခေါင်းထဲတဇတ်ဇတ်ထိုးသွင်းတယ်၊ တခါစောက်စိဖူးကလေးကိုလဲအထက်အောက်ဆန်ပြီးလျက်ပေးလိုက်နဲ့တလှည့်စီလုပ်ပေးနေတော့မီတစ်ယောက်ဆတ်ဆတ်လူးနေရပြီ။

" အိုးး ဖေဖေ.. ဖေ..မိး စပကိုလျက်ပေးတာတအားကောင်းတာပဲ။ အို..ဝါးးးအိး..ကျွတ်ကျွတ်..လျက်ရုံလျက်ပါဖေရဲ့၊လက်ကြီးနဲ့မနှိုက်ပါနဲ့..မီနာလို့ပါ...သ..သမီးရော ဖေကြီးဟာကိုကြည့်လို့ရမလားဟင်.."

" မီးလေးကကြည့်ချင်လို့လား! ရတယ်..ဖေကြီးပြပေးမယ်၊ လန့်တော့မသွားနဲ့ဦးနော်.."

ဦးသန့်ဇင်က ထရပ်လိုက်ပြီးသူ့အဝတ်အစားအားလုံးကိုအမြန်ပဲချွတ်ချလိုက်တယ်။သူကအမြဲတမ်းလိုလိုခန္ဓာကိုယ်ကျန်းမာရေးအတွက်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ထားတော့ ခန္ဓာကိုယ်က အသားပို၊ အဆီပိုမရှိ၊ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းနဲ့တောင့်တောင့်တင်းတင်းစမတ်ဖြစ်နေတယ်။မိန်းမပျိုတို့အဖို့မျက်စိကျစရာရင်ခွင်ထဲခိုဝင်အားကိုးချင်စရာဘော်ဒီမျိုး...။

သူ့အဖေရဲ့ကိုယ်လုံးတီးခန္ဓာကိုမြင်တော့မီတစ်ယောက်စိတ်ထဲမှာရှိန်းကနဲ၊ ဖျင်းကနဲ၊ ရင်တွေဝရုန်းသုန်းကားခုံနေပြီ။အဓီကသူမရင်တွေခုန်၊ နှလုံးသွေးရပ်ချင်စရာကောင်းတာကတော့ပေါင်ကြားကအစွမ်းကုန်တောင်ပြီးနီရဲပြောင်တင်းနေတဲ့ လီးကြီးပါပဲ။မျက်နှာရှေ့တစ်ထွာလောက်မှာထန်ကနဲငေါငေါကြီးမြင်လိုက်ရတော့၊ မီတစ်ယောက်တကယ်လန်မယ်ဆိုရင်လန့်စရာပဲ၊သူမတစ်သက်ယောက်ျားလီးတောင်တောင်ကြီးကိုအခုလိုမျက်စိတပြည့်မြင်မှမမြင်ဘူးသေးတာ။

" မီ...သမီး..ဖေ့လီးကြီးကိုစုပ်ကြည့်ပေးပါလား၊ သမီးလေးစုပ်ပေးတာဖေကြီးခံကြည့်ချင်တယ်"

" ဟင့်..ဖေကြီးကလဲ"

" ဘာလဲ..မီးကမလုပ်ပေးချင်လို့လား"

" လုပ်..လုပ်ပေးချင်ပါတယ်၊ မီ မလုပ်ဘူးသေးလို့၊ မလုပ်ရဲလို့ပါ…၊ စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ဖေကြီးလီးကိုမမမေစုပ်ပေးတာ မီမြင်ဘူးတယ်။ အဲ့ဒီကထဲကစုပ်ကြည့်ချင်နေတာ"

ဦးသန့်ဇင်ကလီးကြီးကိုသူ့သမီးမီရဲ့မျက်နှာလှလှလေးနားထိုးကပ်လိုက်ပြီးတော့...သူ့လီးရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးနဲ ဒစ်ပြဲပြဲကြီးကို မီ့ပါးစပ်နဲ့တေ့ပေးလိုက်တယ်။

" ဖေကြီးလီးကိုစုပ်ပေးသမီး၊ ဖေလဲသမီးစောက်ပတ်ကို၊ မှုတ်ပေး၊ လျက်ပေးမယ်။

" ဟုတ်...ဖေကြီး..၊ သမီး မမမေထက်သာအောင်စုပ်ပြပေးမယ်ကြည့်ထား.."

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့မီကသူ့အဖေလီးကြီးကိုတုန်ယင်နေတဲ့လက်ကလေးတွေနဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး၊ ပါးစပ်လေးဟလို့ငုံလိုက်တော့တယ်။မီကတခါမှမလုပ်ဖူးပေမယ့်ကြိုးစားရှာတယ်။ လျှာကလေးနဲ့လီးကိုလှည့်ပတ်လျက်လိုက်၊ ငုံစုပ်လိုက်၊ ပြန်အန်ထုတ်လိုက်နဲ့ တတ်သမျှမှတ်သမျှလုပ်ပေးနေတယ်။ ဦးသန့်ဇင်လဲ သမီးအားရှိအောင်ပြောရတာပေါ့။

" အေး...အဲ့လိုလေးသမီးရဲ့..ဖေ့ဒစ်ကြီးကိုလဲစုပ်ပေးဥိး..အူးးကောင်းလိုက်တာ"

" အွန့်..ဖေ..လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲသိပ်ဖိမသွင်းနဲ့လေ၊ မီအသက်ရှူမဝဘူး..အိုးးးး ကြည့်ပါလား စောက်စိကိုလျက်ပြန်ပြီ၊သမီးကိုစပြန်ပြီလား အမြင်ကပ်ကပ်နဲ့ အဖေ့ဂွေးကြီးကိုကိုက်ဖြတ်ပလိုက်အုံးမယ်"

အမယ်..မီကသူ့အဖေကိုပြန်တောင်ခြိမ်းခြောက်နေလိုက်သေး..။ သူမပြောလဲ အပြောပဲရှိတယ်၊ ဘာမှမကြာလိုက်ဘူး၊မီတစ်ယောက်ဆတ်ဆတ်ခါပြီးမနေနိုင်တော့ဘူး။ မရှက်နိုင်တော့ပဲသူမကိုလိုးပါတော့လို့တောင်းခံနေမိပြီ။

" အားးးး ဖေကြီးး ရှီးးး သမီးကိုလုပ်ပါတော့၊ မီမရတော့ဘူး၊ မမမေလိုပဲဖေကြီးလုပ်ပေးတာခံချင်တယ်"

" သမီးက မမမေလိုဖြစ်ချင်ရင်၊ မမမေလိုပဲဖေ့မိန်းမဖြစ်ချင်တယ်ဆိုပါတော့၊ ဖေ့မိန်းမလိုနေဖို့လက်ခံလား"

" မမမေက ဖေကြီးမိန်းမဆိုရင်လဲ....၊ အာားးး ဖေကြီးရယ်..စုပ်နေတာရပ်ပေးပါဦး...အူးးး၊မီလဲဖေကြီးမိန်းမမိန်းမနောက်တစ်ယောက်ပဲပေါ့၊ ကောင်းတာပေါ့၊ ဖေကမီ့ယောက်ျားပေါ့၊ယောက်ျားရယ် မီ့ကိုလိုးပေး၊ သမီးတို့တွေတကယ်လင်မယားဖြစ်ကြရအောင်နော်.."

ဦးသန့်ဇင်စိတ်ထဲမှာတော့တွေးနေမိတယ်၊ သူ့သမီးလတ်မီက၊ သမီးကြီးမေထက်တောင်အဆမတန် ဏှာပိုထန်နေပါလား...လို့..။

" ရတယ်..ရတယ်..လင်တော်တော်လိုချင်နေပြီမဟုတ်လား၊ ဒီလင်ကြီးကဖြည့်ဆည်းပေးရတာပေါ့..မယားလေးရာ.."

" ဟုတ်တယ်..မီ..လင်လိုချင်နေပြီ..၊ ဖေကြီးက မီ့လင်၊ မိန်းမကိုစိတ်ကြိုက်သာလိုးပါတော့..လင်ကြီးရယ်"

" ဒါဖြင့်လဲလင်ကြီးလုပ်တော့မယ်နော်..၊ နဲနဲတော့နာမယ်နော်ခလေး..၊ မီးကယင်ဖိုတောင်မသန်းဖူးတော့"

" သိရင်လဲဖေကြီးက ဖြေးဖြေးသာသာလုပ်ပေးပေါ့၊ ဟင်း...ပြောချင်ဘူး၊ အခုလူဖိုကြီးကတက်ခွနေပြီးတော့"

ဦးသန့်ဇင်ကစကားထပ်မများတော့၊ သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးမေ့စောက်ပတ်ဝလေးသို့တေ့လိုက်သည်။ပြီးတော့ဒစ်ဖူးကြီးကိုလက်အားဖြင့်ဖိ၍သွင်းချလိုက်ရာ..

စွိ..ပြစ်..

" အာ့.."

မီ..မေးကလေးမော့၊ မျက်လုံးလေးစင်း၊ ပါးစပ်လေးလဲဟသွားရ၏။

" အားးး သမီးစောက်ပေါက်လေးကကျဉ်းလိုက်တာကွာ"

" ဖြေးဖြေး..ဖေ..မီနာတယ်..အင့်.."

" နာတာကတော်တော်ကြာရင်ကောင်းသွားမှာပါ မီးချစ်လေးရယ်၊ ခဏသာအောင့်ခံလိုက်၊ သမီးကိုမမမေလိုပဲဖေကြီးကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်"

" အင်း..မီဖေကြီးစကားနားထောင်မယ်၊ ကောင်းအောင်သာလုပ်ပေး၊ မီဖေကြီးမိန်းမဖြစ်ချင်ပြီ"

" အခုပဲဖြစ်ပြီးနေမှပဲကွာ၊ ဆောင့်တော့မယ်မိန်းမရေ"

ဗြိ..ဗြိ..ပလစ်..ဖောက်...ဒုတ်..

" အားးးး အမလေးးး လေးး သေပါပြီ၊ မီနာလိုက်တာဖေ၊ မီသေတော့မယ်ထင်တယ်"

မီ့အပျို အမြှေးပါးလေးက ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီးနဲ့ထိုးခွဲခံရတော့ စုတ်ပြီးပေါက်သွားပြီလေ။ မီ့မှာအသဲခိုက်လောက်အောင်နာသွားရ၏။စောက်ခေါင်းလေးထဲမှသွေးစလေးများစီးထွက်လာတယ်လေ။

" နဲနဲလေးအောင့်ခံလိုက်ပါ ဖေ့မိန်းမလေးရယ်၊ ကောင်းတော့မယ်နော်"

ဦးသန့်ဇင်က မီအနာသက်သာအောင်ခဏနားပြီးစိမ်ထားလိုက်တယ်။နာတယ်သာပြောနေတာစောက်ပတ်နံရံကလီးကိုဆွဲဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်လေ။တစ်အောင့်လောက်အကြာမှာ ဦးသန့်ဇင်ဖင်ကြွပြီးစညှောင့်တော့တာပဲ။

" အာ့..အာ့..ဖေ..ဖြေးဖြေး.."

မီ အံကလေးကြိတ်ပြီးကြိတ်ပြီးခံနေတယ်။ ခဏကြာတော့နာတာပျောက်ပြီးကောင်းလာပြီ။

ပလစ်...ပလစ်...ဖတ်..ဖတ်..ပျစ်..

ရွှဲထွက်လာတဲ့  ၂ ယောက်စလုံးရဲ့အရည်တွေကြောင့်လိုးသံလေးတွေစည်းချက်ကျကျမြိုင်လာတယ်။

............................................................................................................................................

" အူးးးး ဖေဖေ..သမီးကောင်းနေပြီ..သိပ်မနာတော့ဘူထင်တယ်း..အင့်..ဟင်းးး လုပ်ပါဖေဖေ.."

" ချစ်လေးရယ်..ဖေဖေတွေသမီးတွေလုပ်နေပြန်ပြီလား...၊ တို့တွေအခုလိုလုပ်နေမှ၊ သားအဖမဟုတ်တော့ဘူးလေကွာ..၊အမှန်ကိုပြောစမ်း..တို့တွေအခုဘာဖြစ်နေပြီလဲ.."

" အင့်..အင့်..အိ.. ဟင်းးး ဟို.. လင်..လင်မယားပေါ့၊ မီ..ဖေ့မယားဖြစ်နေပြီလေ။ ဖေက မီ့ယောက်ျား၊မမမေကမယားကြီး၊ မီက မယားငယ်ပေါ့..နော်.."

" ဟင့်အင်း..မဟုတ်သေးဘူး၊ ဖေကမီ့ကို မယားငယ်အဆင့်မထားဘူး၊ အားးးရှစ်စ်စ် ကောင်းလိုက်တာ..၂ ယောက်လုံးဖေ့သမီးတွေကဖြစ်လာတဲ့မိန်းမတွေဆိုတော့၊ ၂ ယောက်လုံးမယားကြီးပဲဖြစ်ရမယ်..ကောင်းလား.."

" ကောင်းး..ကောင်းတယ်၊ အိုးးး ယောက်ျားဟာကြီးကမိန်းမစောက်ပတ်ထဲမှာ..ဟင့်.. ၊ မီ..သူ့မယားဖြစ်ပါပြီရှင်..၊ဟင့်..သူ့လီးကြီးကအထဲမှာပြည့်ညပ်နေတာပဲ၊ အားး အရမ်းကြီးအားထည့်မလုပ်နဲ့ဦးနော်၊ မိန်းမစောက်ပတ်ထဲနဲနဲတော့နာနေသေးတယ်"

" ယောက်ျားဖြေးဖြေးချော့လုပ်မှာပေါကွာ..။ အားး ကောင်းလိုက်ထှာကွာ..၊ မိန်းမစောက်ဖုတ်လေးကစီးကြပ်နေတာပဲ၊ယုံတောင်မယုံချင်ဘူး ကိုယ့်သမီးလေး ၂ ယောက်လုံးခုလိုကိုယ့်မယားဖြစ်လာလိမ်မယ်လို့မထင်ထားမိဘူး.."

ဦးသန့်ဇင် စိတ်ထဲရှိတာတွေလွတ်ကျလာပြီး၊ ညည်းလိုက်၊ ရေရွတ်လိုက်နဲ့၊သမီးမယားအသစ်စက်စက်လေးနာမှာလဲစိုးလို့ဖြေးဖြေးချင်းချော့လိုးပေးနေတယ်။

ကျွိ..ကျွိ..ပလစ်..ပျစ်....

ညှောင့်ချက်နဲ့အတူတသိမ့်သိမ့်လေးလှုပ်ရမ်းနေတဲ့သမီးမီရဲ့ အပျိုစင်နို့လေး ၂ လုံးကလဲဖိတ်ခေါ်ဆွဲဆောင်နေပြီးကာမစိတ်ကိုပိုဆွပေးသလိုပဲ။

" မိန်းမရေ...နို့လေးတွေကလှလိုက်တာကွာ..ယောက်ျားစို့မယ်နော်.."

ဦးသန့်ဇင်က သမီးမိန်းမနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို အထာနပ်စွာနဲ့အရမ်းကိုယ့်စိတ်ကြိုက်မလုပ်သေးပဲ၊ပစားပေးတဲ့အနေနဲ့ ပျော့ပျော့ပျောင်းပျောင်း နို့တောင်းစို့နေတော့ ရည်းစားတောင်ပီပီပြင်ပြင်မထားဘူးတဲ့ အပျိုမလေးမီတစ်ယောက်အခုမှစပြီးနဖူးတွေ့ဒူးတွေ့စပြီးကြုံရတဲ့ ရီးစားအဖေလင်ကြီးကို ကြွေပြီလေ။

" သြော်..မီက သူ့မယားဖြစ်နေမှပဲယောက်ျားရယ်၊ စို့ချင်စို့ကိုင်ချင်ကိုင်၊ လင်ကြီးသဘော...ကြိုက်သလိုလုပ်ပေါ့...အူးးးး အားးး..ကောင်းလိုက်တာဖေ..အဲ့လိုစို့ပေးနေတာကြက်သီးတောင်ထတယ်..အိုးးး ကောင်းနေပြီ မိန်းမမနာတော့ဘူး...ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးတော့.."

" ရပြီလားမိန်းမ..၊ ဒါဆိုယောက်ျားဆောင့်တော့မယ်နော်.."

" ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ဆောင့်..အူးးးရှီးး အားပါလိုက်တာ..အိုးးးသူ့လီးကြီးကစောက်စိကိုတအားပွတ်ဆွဲနေတာပဲ.."

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ပလစ်..စွိ..စွိ..

" အားးးးဖာ့ခ်...ကောင်းလိုက်တာကွာဖေ့မယားလေး..ဟင်...အဖုတ်ကသွေးတွေလဲထွက်နေပါလား၊ ရရဲ့လား"

" ဟင့်..အဲဒါ ရှင်ကြီးလုပ်တာပဲလေ။ သူ့လီးကြီးနဲ့မညှာမတာ၊ သူများကတခါမှခံဖူးတာမှမဟုတ်ဘူး၊ဒါပေမယ့်မနာတော့ပါဘူးဆို..၊ ကောင်းနေပြီ။ မရပ်နဲ့ဆက်သာဆောင့်တော့.."

" မရပ်ပါဘူး..ပြီးအောင်ကိုလိုးဦးမှာ၊ စီးနေတာပဲ၊ ဒီလို ဖတ်စ်ကလပ် နုနုထွတ်ထွတ်မယားလေးရတာ...တဝက်တပျက်နဲ့ရပ်ပစ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ မိန်းမလေးကျေနပ်အောင်ကိုလိုးပေးဦးမှာ"

" အမယ်လူဇိုးကြီး…၊ ပြောတာကိုကပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့၊ သမီးသမီးနဲ့ သူ့မယားလုပ်ပစ်ပြီးတော့.."

" ကဲပါ..မိန်းမရာ..ဆက်ချစ်ကြမယ်နော်.."

ပြောလဲအပြီး ဦးသန့်ဇင်က သူ့သမီးမယားနုနုထွတ်ထွတ်လေးပါးစပ်ကို ကစ်စင်ဆွဲရင်းဖိပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။မီ့မှာ တဝူးဝူးနဲ့ဖြစ်သွားရာကနေ အဖေယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့လည်ပင်းကိုအတင်းသိုင်းခိုဖက်လိုက်မိတော့တယ်။အဖေ့လျှာက သူမပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေဝင်ရောက်အလာမှာတော့ မီကလဲမတတ်တတတ်နဲ့သူမလျှာလေးကိုပြန်လိမ်းပြီးတုန့်ပြန်ရှာတယ်။

ဦးသန့်ဇင်က သူ့သမီးမယားလေးဆီက မနာတော့ဘူး၊ ဆက်လုပ်တော့လို့ပါမစ်ရလိုက်တာနဲ့အသားကုန်ကြုံးဆော်ပြီလေ။မီ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ဆိုဖာစောင်းဘက်လျှောတိုက်ကလေးဆွဲလာပြီး၊ ပေါင် ၂ ချောင်းကိုဖြဲ တွန်းတင်လို့ဆွဲကားလိုက်တယ်၊

ဆိုဖာစောင်းမှာသမီးရဲ့တင်ပါးဆုံလုံးလုံးလေးကိုတင်ပြီးသမီးရဲ့ခြေထောက် ၂ ချောင်းကိုပုခုန်းပေါ်တင်ပြီးထမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့မှခပ်စိစိလေးဖြစ်သွားတဲ့သမီးရဲ့စောက်ပတ်ဝလေးကိုသူ့ဒစ်ပြူးပြူးကြီးနဲ့တေ့ချိန်ပြီးဆောင့်သွင်းချလိုက်ပြန်တယ်။

ဇွိ..ဖျစ်..ဖောက်..

" အာ့..ဖေဖေ.."

မီက ရုတ်တရက်မို့တစ်ချက် 'အာ့' ကနဲညည်းလိုက်ပေမယ့် အလျင်ရနေပြီဖြစ်လို့ မျက်လုံးလေးတွေမှတ်ပြီးဆက်ခံနေတယ်။အခုဦးသန့်ဇင်က ပေါင် ၂ ချောင်းပခုံးထမ်းပြီးအားရပါးရအဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်ပြီလေ။

ဖန်း...ဖန်း...ဖန်း...ဖတ်..ဖတ်..ပြိ..ပြိ..ဖွတ်..

" အာ့..အာ့..အာ..ဟင့်..အာ့"

မီ့ရဲ့ညည်းသံလေးတွေလဲ အဆက်မပြတ်ထွက်လာတယ်။အရည်တွေကလဲရွှဲထွက်လာပြီ၊ သွေးစလေးတွေလဲပျောက်သွားပြီ။ လိုးရတာလဲအထာကျလာပြီ။ဖိုမသဘာဝပဲလေ၊ ၂ ဦးသဘောတူလိုးကြမှတော့လိုးလို့သေသွားတယ်ဆိုတာမှမရှိတာ၊မီလဲအရွယ်ရောက်ပြီဖြစ်တဲ့မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်မို့၊ သူ့အဖေလီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး၊ဆော်သာဆော်၊ သေတောင်မအော်ဘူးဆိုတဲ့အခြေအနေရောက်သွားပြီလေ။သားအဖ ၂ ယောက်စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးနေ၊ဆော်နေကြတော့သည်။

ခဏကြာတော့....

" လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ၊ နဲနဲလောက်ပိုဇေရှင်ပြောင်းရအောင်လား၊ မိန်းမအပေါ်ကနေမွှေ့ပေး"

" ဘယ်လိုမွှေ့ပေးရမှာလဲ၊ သူများနားမလည်ဘူး"

ယောက်ျားကအောက်ကပက်လက်အိပ်ပေးမယ်လေ။ မိန်းမကအပေါ်ကတက်ခွပြီးလုပ်ဖို့..."

" ဟွန့်..တခါမှမှမလုပ်ဖူးတာကို..ဒါပေမယ့်ဖေကြီးလိုချင်စမ်းကြည့်မယ်လေ..အွန်းး…ဖေကြီးလီးကိုအရင်ချွတ်ပစ်လိုက်ရမှာလား.."

" မလိုပါဘူး.. အချိန်ကုန်တယ်၊ ဖီလင်ပျက်တယ်၊ ဖြေးဖြေးလေးကြွလိုက်၊ အသာလေးမပြီးအပေါ်ပြောင်းထိုင်လိုက်..အဲ..အဲ..မကျွတ်စေနဲ့....ယောက်ျားပွေ့ပြီးမပေးမယ်၊ ကြမ်းပေါ်ကိုလျောဆင်းလာခဲ့..အဲ့လို...ရပြီ..ရပြီ..မိန်းမရေ၊ ဖိပြီးမွှေ့တော့.."

ဦးသန့်ဇင်ကလီးကိုမချွတ်ပဲ၊ သမီးမီကို အသာလေးပွေ့မလာလိုက်ပြီးဆိုဖာဘေးကြမ်းခင်းကော်ဇောပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ မီကအပေါ်ကပါလာပြီးခွရက်ကလေးဖြစ်သွားတယ်။

" ကဲ..ချစ်ကလေး..စတော့.."

" အာ့ဆို ဖေပြောတဲ့အတိုင်း မီလုပ်တော့မယ်နော်..အာ့..အားးးးး"

ကျွိ..ဖျစ်..ဖျစ်..ဗြစ်..

မီက ၁၇ နှစ်ရွယ် အဆီအသားသိပ်မတက်သေးသော အပျိုစင်ရွယ်လေးမို့ သွယ်သွယ်လျလျလေးဟုဆိုသော်လည်း၊ချွတ်လိုက်တော့လည်းမနဲလှပါ၊ အပျိုသွေးကောင်းတုန်းအချိန်သူ့အချိုးနှင့်သူဖွံ့ထွားသောခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့်ဖြစ်သည်။ဒါကြောင့်မီ့ဖင်ဆုံလေးမှာလည်းလုံးကားပြီးဖွံ့ထွားနေသည်လေ။မီကအားပါပါနှင့်ဖိချလိုက်တော့ တဖျစ်ဖျစ်နှင့်ဒုတ်ဒုတ်ထိဝင်သွားတော့၏။

" အားးး ရှစ်...."

ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်နဲ့အရသာ.. ဦးသန်ဇင်ပါးစပ်ဟညည်းတွားပြီးသမီးလတ်ပေးသောအရသာကို ပြည့်ပြည့်၀၀ခံစားနေလိုက်တယ်။

" အိုးးး ကျွတ်ကျွတ်...ဖေ..ဟင့်..ယောက်ျားဟာကြီးက အထဲထိဝင်သွားတာ နင့်ခနဲပဲ..အု..အားးး ဟားးးး"

မီက အရိုင်းလေးပေမယ့်သိပ်သင်ပေးစရာမလိုပါဘူး..၊ သဘာဝကဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို အလိုလိုညွှန်ပြသလိုဖြစ်နေလို့၊အော်တိုပဲလှုပ်ရှားမှုတွေကသွားနေတယ်။ ဖင်ကြီးကိုသူ့အဖေလီးပေါ်တဖတ်ဖတ်နဲ့ဆောင့်ဖိလိုးလိုက်၊ဖင်အဆုံးထိုင်ချပြီး စောက်ပတ်ဝနဲ့လဥကြီး ၂ လုံးထိအောင်ကပ်ကြိတ်ပြီးစကောဝိုင်းမွှေ့လိုက်နဲ့အားရပါးရအသားကုန်ကြဲနေပြီ..။ခေါင်းလေးကလဲမော့လို့ အံလေးကြိတ်ပြီးခေါင်းကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်ခါပြီးနေနေလိုက်သေးတာ၊ ဆံပင်လေးတွေကဖွာလန်ကြဲလို့..။

မနက်ကကျောင်းသွားတုန်းကသေသေသပ်သပ်လေးစည်းထားတဲ့ဆံပင်က ဘယ်တုန်းထဲကပြေသွားသည်မသိတော့…။ဘရာလေးကျွတ်သွားကထဲကခပ်အိအိလေးကျလာတဲ့ နို့လေး ၂ လုံးက အခုတော့သူမမြင်းခုန်ခုန်ခွပြီးစီးနေတော့၊သူမခန္ဓာကိုယ်လှုပ်ရှားယိမ်းနွဲ့မှုနဲ့အတူ ဘယ်ညာရမ်းခါလို့နေတယ်။လီးကအဖုတ်နဲ့ကပ်အမွှေ့ခံနေရလို့ဆိမ့်ပြီးသွေးကြောတွေတဖျစ်ဖျစ်၊တဖြင်းဖြင်းနဲ့ဆိမ့်တက်နေရတဲ့ကြားထဲ၊မျက်စိရှေ့မှာနို့လုံးလေးတွေက ကပြနေတော့ ဦးသန့်ဇင်မနေနိုင်တော့ပဲ သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရညှစ်နယ်ကစားတော့တယ်။

သမီးရဲ့ဆောင့်ချလာချက်တွေကိုလဲ လီးကြီးကိုကော့ကော့တင်ပြီးတုန့်ပြန်ပေးတယ်။နို့ကိုညှစ်နေတဲ့လက်တွေကလဲတလှည့်စီ သမီးမီရဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုပြောင်းညှစ်ပြီးနယ်နေပြန်တယ်။ဖင်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်၊ ဖင်လုံးလေးကိုအားနဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်ပေးတယ်၊ ဖင်ဖြူဖြူလေးတောင်ရဲတက်လာတယ်။

ပုံမှန်အတိုင်းဆိုအဲ့ဒီရိုက်အားကတော်တော်နာမှာဖြစ်ပေမယ့် ကာမဆိပ်တွေတက်ပြီးဏှာထန်နေပြီဖြစ်တဲ့မီတစ်ယောက်ကတော့ နာရမှန်းမသိတော့ဘူး၊ စိတ်တွေပိုလို့သာကြွလာရတယ်။ မီတစ်ယောက်သူ့အဖေပေါ်မှာဒုန်းစိုင်းစီးနေပြီ။

ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက် သူ့အပါ်မှာခွလိုးနေတဲ့ ရမ္မက်သွေးအပြည့်နဲ့ရဲတွတ်နေတဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေမိတယ်။အခုသူ့သမီးအလတ်မလေးမီက သမီးအကြီးမနောက်လိုက်ပြီး၊ သူ့မယားလုံးလုံးဖြစ်နေပြန်ပြီပဲ။သူ့သမီးရဲ့စောက်ပတ်ရဲရဲလေးက၊ သူ့လီးကြီးကိုငုံပြီးမွှေ့လိုက်ဆောင့်လိုက်လုပ်နေတာများအရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေတအိအိစိမ့်ကျလာပြီး၊ သားအဖ ၂ ယောက်စလုံးရဲ့ လမွှေး၊စောက်မွှေးအုံတွေမှာ ပေပွပြီးစေးထန်းနေတော့တာပဲ။

" အူးးးး အားးး ရှီးးး "

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ပလစ်..

" အိုးးး ဖေ..ဖေရယ်..ဖေကြီး...မီ့ယောက်ျား..မီမရတော့ဘူး..ထွက်..ထွက်ကုန်တော့မယ်ထင်တယ်.."

" ယောက်ျားလဲပြီးတော့မယ် မိန်းမရေ...၊မိန်းမစောက်ပတ်ထဲမှာပဲထုတ်လိုက်တော့မယ်နော်.. ရမလားး ဖေ့ချစ်လေး.."

" အင်းးး ဟင့်..ဟင့်..ဖေ့သဘော..ပြီးချင်ကြိုက်သလိုပြီးပစ်လိုက်... မီတော့ထိမ်းမနိုင်တော့ဘူး..."

" အားး ဟားးး ဟားးး...ဖာ့ခ်..ပြီးပြီ.. ရော့..ယူသွားတော့ ကိုကြီးမိန်းမ၊ ကိုကြီးလရည်တွေယူလိုက်တော့.."

အိုးးး မိန်းမလဲပြီးပြီ..ဖေ..၊ ဖေကြီးအရည်တွေ မီ့စောက်ပတ်ထဲဝင်ကုန်ပြီ...၊ အားးး ဟားး မီလဲထွက်ကုန်ပြီ.. ဟင့်..ဟင့်.."

၁၇ နှစ်ရွယ်ကျောင်းသူပျိုမလေးမီတစ်ယောက်၊ သူမရဲ့မွေးသဖခင်ကြီး ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးပေါ်ကိုအားအင်ကုန်ခမ်းစွာနဲ့ အရုပ်ကြိုးပြတ်မှောက်ရက်ကလေးပုံကျသွားရပြီ။သူမစိတ်ထဲမှာတွေးနေမိတာကတော့၊ သူမရဲ့အခုလေးတင်ပြီးစီးခဲ့တဲ့အတွေ့အကြုံဟာ၊သူမရှာဖွေနေတဲ့၊ သူမဘဝရဲ့ပျော်ရွှင်သာယာမှုအရှိဆုံးအခြေအနေဆိုတာပါပဲ၊သူမ ဒီပျော်ရွှင်သာယာမှုမျိုးကိုအစဉ်မပြတ်၊ နေ့စဉ်ရက်ဆက်၊ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးရချင်နေမိတယ်။

ပြီးတော့ အိမ်ထဲက သူမချစ်တဲ့မိသားစုတစ်စုလုံးကိုလဲသူမလိုပဲ အားလုံးဒီသာယာပျော်ရွှင်မှုမျိုးတန်းတူရည်မျှ ခွဲဝေခံစားစေချင်တယ်လေ။

အင်း.. အိမ်ထဲမှာ သူမအခုလေးတင် ရခဲ့တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုမျိုး မရသေး၊ မကြုံသေးတာ ဘယ်သူများကျန်ဦးမလဲ...???

ကျေးဇူးတင်ပါ၏

လမင်းကြီး

 ........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။