အဆောင်သူ အဆောင်သူ အဆောင်သူ အပိုင်း ( ၂ )

အဆောင်သူ အဆောင်သူ အဆောင်သူ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - နရသူ 

၄။

(က)

**သီချင်းတစ်ပုဒ်**

_______

သီချင်းတစ်ပုဒ်ကြောင့် ကမ္ဘာကြီးမချိုမြိန်ချင်နေပါစေ

သီချင်းတစ်ပုဒ်ကြောင့် ခါးသီးမှုတစ်စုံတစ်ရာမကြုံတွေ့စေလိုပါ။

သီချင်းတစ်ပုဒ်ကြောင့် ပန်းတွေမပွင့်ချင်နေပါစေ

သီချင်းတစ်ပုဒ်ကြောင့် အမုန်းစစ်မက်မပွါးစေလိုပါ။ 

သီချင်းတစ်ပုဒ်ကြောင့် ဝေဒနာအသချေၤမကုစားနိုင်ချင်နေပါစေ

သီချင်းတစ်ပုဒ်ကြောင့် ဒဏ်ရာအနာတရမဖြစ်စေလိုပါ။

သီချင်းတစ်ပုဒ်က အားအင်မဖြစ်ချင်နေပါစေ                                                                               

သီချင်းတစ်ပုဒ်က အဆိပ်လူးမြားမဖြစ်ရင်

ကိုယ်ကျေနပ်ပါပြီ။ ။

(နရသူ)

(ခ)

" သီချင်းတစ်ပုဒ်ကြောင့် မည်သူ့အားမျှ ခါးသီးမှုတစ်စုံတစ်ရာမကြုံတွေ့စေခဲ့သလို

မည်သူ့ကိုမှလည်း ဒဏ်ရာအနာတရ မဖြစ်စေခဲ့ပါ။

သီချင်းးတစ်ပုဒ်သည် ပန်းတစ်ပွင့်မဖြစ်ခဲ့လျှင်တောင်မှ အဆိပ်လူးမြား မဖြစ်ခဲ့လှျှင် သူ ကျေနပ်ပေပြီ။

သူ့ကိုယ်သူ သီချင်းတစ်ပုဒ် ဟူ၍သာ ခံယူသည်။ "

(ဂ)

**သီချင်းများနှင့်ဘဝ**

_______

" သီချင်းများနှင့်သာ ကမ္ဘာငယ်တစ်ခု တည်ဆောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။

သီချင်းများနှင့်သာ မြင်မြင်သမျှ စိမ်းလန်းခဲ့ရသည်။

သီချင်းများနှင့်သာ အရာရာကို လှပသစ်လွင်ပြည့်စုံစေခဲ့သည်။

မျက်နှာသစ်ချိန်လည်း သီချင်း

အိပ်ယာဝင်ချိန်လည်း သီချင်းပါပေ။

သီချင်းများနှင့် သူအသက်ရှင်သည်။

သီချင်းတွေထဲမှာ သူနေထိုင်သည်။

သီချင်းရှိမှ သူစားဝင်အိပ်ပျော်သည်။

သီချင်းသည် သူ သူသည် သီချင်းပဲ ဖြစ်တော့သည်။"

(နရသူ)

(ဃ)

**ချစ်ခြင်းရဲ့အစ**

__________

ထူးခြားဆန်းကြယ်မှုတွေ ပြည့်လျှမ်းနေတဲ့ ဟောဒီ့ကမ္ဘာ

မမြင်နိုင်တဲ့လျှို့ဝှက်ချက်တွေ ဘယ်လောက်ပင် ဖုံးကွယ်ထားသော်ငြား

အတွင်းသားထဲက အလှစစ်တွေ လှစ်ဟထွက်ပေါ်လာရစမြဲ

မမြင်နိုင်တာကို တွေးမိတယ်

မကြားဖူးတဲ့အသံကလေး ကြားချင်တယ်

ဆန်းပြားတဲ့ လရိပ်တစ်ချို့ ဖြတ်သန်းသွားခဲ့ရဲ့။

မရဖူးတဲ့အိပ်မက်ဟာ

အတွေးဝိညာဉ်ကို အမြဲတစေ ညှို့စွမ်းထားနိုင်တဲ့ အလှဗိမာန်တစ်ခုပဲ

အဲဒါဟာ နိဗ္ဗာန်ဘုံလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်နိုင်တယ်။

မထိုက်တန်ခြင်းတွေ ဘယ်လောက်ရှိရှိ

မသိခြင်းတရားတွေ ဘယ်လောက်ရှိရှိ

ကိုယ် ကြိုမြင်နိုင်တာတစ်ခုတော့ ရှိပါရဲ့

ကိုယ်မပိုင်တဲ့ ကိုယ့်ရဲ့စိုးရွံ့မှုတွေက

တစ်ချိန်ချိန်မှာ ကိုယ့်ကို နင်းချေသွားတော့မယ် ဆိုတာ …

ကိုယ်မပိုင်တဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေက

ညတစ္ဆေလို အမြဲတစေ ချောက်လှန့်သွားတော့မယ် ဆိုတာ …

ကိုယ်မပိုင်တဲ့ နာကျင်ခြင်းတွေက

သွေးကြောထဲကို တဖျပ်ဖျပ် စိမ့်ဝင်စီးဆင်းသွားတော့မယ် ဆိုတာ … ။

ကွယ်ဝှက်ထားတဲ့ သူ့အနမ်းဟာ

အဆိပ်အတိလွှမ်းတဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်လိုပါလား

ချိုမြိန်တဲ့ ဒုက္ခဝတ်ရည်အိုင်ကလေးထဲ

စုန်းစုန်း နစ်မွန်းရတော့မလား

ထင်မှတ်မထားတဲ့ နေ့တွေဟာ ထင်မှတ်မထားသလို ဖြစ်ဖြစ်လာတယ်

လွဲချော်မှုတိုင်းမှာ အရာမရောက်တဲ့ ငံ့လင့်မှုတွေနဲ့ စေးပျစ်လေးလံနေခဲ့ရ

ဒီ ပူပန်မှုတွေထဲ ကိုယ့်တစ်သက်စာ ကြွေဆင်းခဲ့ရပြီလား။

မျှော်လင့်မထားပါဘဲ

မမျှော်လင့်တဲ့ ကြမ္မာက အသွေးအသား ဝါးမျိုလှိုက်စားခဲ့

တကယ်တော့

( ကိုယ်ဟာ ) မစခင်ကတည်းက ကျရှုံးနှင့်ပြီးသူ တစ်ယောက်ပါကွယ်။ ။

_____________________

(နရသူ)

ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့ လ

(အချစ်တက္ကသိုလ်)

ချစ်ခြင်းအစ မျက်စိက ဆိုသော်ငြား သူမနှင့်ကျွန်တော်တို့ နှစ်ဦးရဲ့ဆုံစည်းမှုက မျက်စိကြောင့်ချည်းတော့ ဟုတ်ဟန်မတူချေ။

သူငယ်ချင်းချစ်သူစုံတွဲ၏ အဖေးအမ အထောက်အပို့ကောင်းမှုဖြင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အတန်းဖော်ချင်း ရင်းနှီးကျွမ်းဝင် လာရာကနေ သံယောဇဉ်အမျှင်တန်းပြီး ချစ်သူတွေအဆင့်ကို တဖြည်းဖြည်း တက်လှမ်းရောက်ရှိခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

မိသွယ်က ကျွန်တော်နှင့်ဆိုလျှင် ပရက်တီကယ်မိတ် လို့ ပြောလို့ရသည်။ လက်တွေ့ခန်းမှာ တစ်ပတ်ကိုခြောက်ကြိမ်ခန့် အမြဲလိုလို လက်ပွန်းတတီး သူမနှင့်အတူတကွ စမ်းသပ်ရသည်။ ဓာတ်ခွဲရသည်။ အော်ဂဲနစ် အင်အော်ဂဲနစ်တွေ ဒြပ်စင်တွေ ဒြပ်ပေါင်းတွေ ခရစ္စတယ်တို့ လစ်ကွစ်တို့စတာတွေ ကိုယ်နှင့်မရင်းနှီးသော ကိုယ်ကိုယ်တိုင် စိတ်ပါဝင်စားမှု အလျဉ်းမရှိသော ဘာသာရပ်တွေမှာ သူမ၏ အကူအညီက များစွာ အထောက်အကူပြုခဲ့သည်။

သူမသည် အချစ်ဦးဖြစ်သည်။

သိင်္ဂီဆောင်၏ညတွေမှာ သီချင်းသံတို့ဖြင့် စည်ပင်ခဲ့သည်။

အဖွဲ့လိုက်တီးခတ်သီဆိုရင်း အဆောင်သူကလေးတွေဆီက အားပေးသံတွေက ကျွန်တော်တို့အတွက် အားအင်တွေဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ပျော်ရွှင်မှုနှင့် ပြီးပြည့်စုံခဲ့သည်။

သိင်္ဂီဆောင်လျှောက်လမ်းကလေးအတိုင်း ကျွန်တော် လျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်။ ညနေ ၆ နာရီကျော် အဆောင်ပြန် နောက်ကျ သွားသည့်အတွက် ပါလာစောင့်အဘိုးကြီးကို ငွေစက္ကူတစ်ထပ် လာဘ်ထိုးခဲ့ရသေး၏။

မိသွယ်တစ်ယောက် အဆောင်ပြန်ရာမှာ လမ်းလျှောက်ပင်မမှန်ချင်။ ကွတတကလေးဖြစ်နေရသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း ကျွန်တော် ။ ကိုယ့်ချစ်သူ နုနုထွတ်ထွတ် အငုံးကလေးကိုမှ အားမနာပါးမနာ နှစ်ချီနှစ်လားတိတိ စိတ်ဆောင်ပြီး လိုးချင်တို်င်း လိုးပစ်ခဲ့မိသည်ကိုး။ မိသွယ်ကတော့ အပြစ်မပြောရှာပါ။ ကျွန်တော့်အလိုကို သူမဖက်က တတ်နိုင်သမျှ လိုက်လျောရှာပါသည်။ အပြင်တစ်နေရာရာမှာ ညအိပ်ကြဖို့ သူမကို ပြောတော့ သူမစဉ်းစားပါ့မည်ဟု ပြန်အဖြေပေးသည်။ ကျွန်တော့်အနေနှင့်အပျိုစင်ကလေးမျှသာ ရှိသေးသော ချစ်ရသူအပေါ် ဤမျှတော့ လိုက်လျောရပေလိမ့်မည်။

ဒီည ကျွန်တော်ငှားရမ်းနေထို်င်ရာ အပြင်ဆောင်ကို မပြန်ဖြစ်တော့။ မိသွယ်တို့အဆောင်မှာ ဂစ်တာတီးပြီး ဖျော်ဖြေဖို့ရန်အတွက် သီချင်းတိုက်ဖို့ လိုပေသေးရာ ကိုဆန်းထွေး လို့ခေါ်သည့် ပငနယ်သား ဆားသူေဋ္ဌးကြီး (သူက Lead Guitarist တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သည်။) နေထိုင်ရာ ( … ) အဆောင်မှာ ဝင်ရောက် စတည်းချ ရပေဦးတော့မည်။ မောရဆောင် မှာနေသည့် ကိုမျိုးကိုလည်း လှမ်းခေါ်ရဦးမည်။ ကိုမျိုးက ဘေ့စ်ဂစ်တာ Bass Guitar ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် (Pro အဆင့်) တီးခတ်နိုင်သူ။ ကျွန်တော်က အဆို Vocal ရယ် Rhythm ဂစ်တာရယ်ကို တာဝန်ယူသည်။ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်ပေါင်းက လောင်းကျော်သည်။ ဒါတောင် ရွယ်တူလူငယ်ချင်း တခြားအဖွဲ့တွေနှင့်ဖြဲရာမှာ ကျွန်တော်နှင့် တွဲဲဖက်အညီဆုံး လို့ ဆိုရမည့် ဘီးလင်းနယ်သား Aသန့်ဇင် ခေါ် ဖိုးသန့် တစ်ယောက် မပါသေး။ သူက ဗညားမှာ နေသည်။ အချိန်ပြည့် ဖွန်ကြောင်နေသူ ဖြစ်ကာ သူ လက်ရှိလိုက်နေသူက ဗိုလ်မှူးသမီးဆိုလား ဘာဆိုလား အဲဒီဟာကြီးအတွက် အချိန်ပေးနေရ၍ သူ့ကိုဖမ်းမိဖို့ရာ မလွယ်ကူလှချေ။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်မှာ တခြားသူတွေနှင့် မတူသည့်အချက်က ရစ်သမ်ဂစ်တာတီးရာမှာ အထောက်အကူပြု လက်ခတ်ကို ဇီဇာကြောင် မနေတတ်ဘဲ ဖြစ်သလိုကြုံသလို ငွေအကြွေစေ့ (ဆယ်ပြားစေ့) ပဲရရ ရတာနှင့်သီချင်းဖြစ်အောင် ဆိုတီးလေ့ရှိကြတာပဲ ဖြစ်သည်။ လူငယ်ပီပီ ကိုယ်ကျွမ်းကျင်ရာဘာသာရပ်အပေါ် (မလိုအပ်ပါဘဲလျက်) မော်ကြွားမိခြင်းဖြစ်ရာ ပြန်စဉ်းစားက ရှက်မိပါသေးသည်။

...............................................................................................................

၅။

ဂစ်တာသံတို့ဖြင့် စည်ကားသည့်ည။

အမျိုးသားအမျိုးသမီး ဘော်ဒါဆောင်တို့ တည်ရှိရာ တက္ကသီလာဝန်းကျင်တစ်ခိုမှာ ညစဉ်မပျက် ဂစ်တာဝိုင်း ကလေးတွေ တစ်ဝိုင်းမဟုတ်တစ်ဝိုင်း လာရောက်ဝိုင်းဖွဲ့ကာ တေးသံများ ဟစ်ကြွေးကြလေ့ရှိ၏။

ကျွန်တော်တို့ ဝိုင်းကလေးမှာ ပင်တိုင်အတီးသမားက ကျွန်တော်ပဲ ဖြစ်သည်။ Rhythm Guitar ကို စွဲလမ်းမြတ်နိုးခြင်း ကြီးစွာဖြင့် ပိုင်နိုင်ကျွမ်းကျင်စွာ တီးခတ်ပြမည်။ Lead Ghitar ကိုဆန်းထွေး Bass ကိုမျိုး စသည့် ဘော်ဒါတွေနှင့်အတူ ခိုင်ထူး တူးတူး ကိုတိုးကြီး ခင်ဝမ်း ရာပြည့် မွန်းအောင် ဖိုးချို ဂျေမောင်မောင် စသည့် အဆိုတော်များရဲ့သီချင်းတွေ ဆိုကြမည်။ ဘိုထီး(စိုင်းထီးဆိုင်)၏ မောင့်လပြည့်ဝန်း ပျောက်ဆုံးခဲ့သော နိဗ္ဗာန်ဘုံ ရွှေဟင်္သာသီချင်း ခြငေ်္သ့လည်ပြန် ငွေတောင်တန်းဆီသို့ သီချင်းတစ်ပုဒ် စတုတ္ထနိဗ္ဗာန်က အပြန် စသည့် သီချင်းကောင်းတွေကိုလည်း သီဆိုဖို့မမေ့။

"တက္ကသိုလ်နယ်မြေသည် သီချင်းများဖြင့်သာ တည်စေရမည်။"

စိုးလွင်လွင် ဂျေညီညီ ချစ်ကောင်း သျှိုင်းအောင် နောက် အသစ်ပေါ်လာသမျှ အဆိုရှင် အသစ်အသစ် တွေရဲ့သီချင်းသစ်တွေ အလုအယက် သီဆိုကြသည်။ ခိုင်ထူးရဲ့ခတ္တာ မြတ်သောအကျင့် လေးမြားတစ်လက်နဲ့ သီချင်းသည် ဆို စစ်နှင့် ငြိမ်းချမ်းရေး မကောင်းလည်းကိုယ် ကောင်းလည်းကိုယ် နောက်ဆုံးအိပ်မက် တို့လာတယ် ကိုတိုးကြီးရဲ့ကြိုးကြာသံ မဟာဆန်သူ စောင်းကြိုးရှိုက်သံ ဒွိဟစိတ်နှင့်သုညမှာ ဖိုးချိုရဲ့ သဒ္ဒါ ပိုင်စိုးမှုဧကရီ မြိုင်နန်းစံပန်းတစ်ပွင့် ဗေဒါ အဆောင်သရဲ တူးတူးရဲ့ မိဆိုး ချိုမြိန်ဒုက္ခ ကေသရီ မင်းမရှိရင် အဆင်သင့်ပဲဟေ့ ကိုဂျေကြီးရဲ့အချစ်ရေ့ မန္တလေးကသမီး ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်ရင် ကျွန်တော်မကောင်းဘူး ဂျေညီညီရဲ့ စွဲနေပြီ မင်းရှိနေမှ အချစ်မိုး အရိပ်ကလေး စိုးလွင်လွင်ရဲ့ ချစ်လူမိုက် ခိုးစိတ်စိုးထိတ်လွမ်းချိန် သူရဲကောင်းတို့ရဲ့နှလုံးသား ကိုင်ဇာရဲ့ ယောနသံစင်ရော်(သို့) နေဆီပျံမည့်ငှက် ဂစ်တာလူလေး အကျည်းတန်၏ အထီးကျန် အတ္ထုပ္ပတ္တိ ရုံးတော်ကအပြန် တူနှစ်ကိုယ်တိုင်းပြည် စသည့်သီချင်းတွေ … ။

အရေးအခင်းကာလ ရောက်ပြန်တော့ ကိုမွန်းအောင်ရဲ့ငြိမ်းချမ်းရေးတိုက်ပွဲ လူငယ်ခြေကျ သွေးမုန်တိုင်း ၃/၈၈ အင်းလျား သမိုင်းရဲ့လက်များ စတဲ့ မမေ့နိုင်စရာသီချင်းကောင်းတွေ ။ လူငယ်ဘဝရဲ့ အမှတ်တရ မှတ်တိုင်များပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။

ခြေရာတွေများစွာ ချန်ထားရစ်ခဲ့သည်။ တက္ကသိုလ်ရနံ့သင်းသော စာသင်ခန်းတွေ စာကြည့်တိုက် ရေစင် စမ်းသီတာ ကင်တင်းန်း အဝင်ဝ မျက်နှာစာမှ ထည်ဝါခန့်ညား လှပလွန်းသည့် ရွှေဟင်္သာရုပ်တု အဓိပတိလမ်းနှင့်စိန်ပန်းနီနီ မောရ သံလွင် ရွှေမြိုင် သီရိ သိင်္ဂံ ီနီလာ အဆောင်ဆောင် အခန်းခန်းတွေ။ အားလုံး ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အတိတ် ကျွန်တော်တို့ခြေရာ မမေ့နိုင်စရာ နေ့ရက်များပဲဖြစ်သည်။

ကျောင်းစတက်ချိန်က ( … ) အတွင်းဆောင်။ ပထမနှစ် စာမေးပွဲ တစ်နှစ်ကျရှုံးခဲ့၍ နောက်တစ်နှစ် အပြင်ဆောင်ကို မရောက်ချင်ဘဲ ပြောင်းရွှေ့ရောက်ရှိခဲ့ရသည်။ အမှန်တော့ လွတ်လပ်မှုကို မြတ်နိုးသူပီပီ ရေငတ်သူ ရေတွင်းထဲကျခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည် ဆိုရမည်။ ဂစ်တာတီးချိန် ပိုရလာသည်။ ဂီတ ဝင်္ကပါထဲကို ထဲထဲဝင်ဝင် ခြေဆန့်ဝင်ရောက်ကာ လေ့လာသင်ယူခွင့်တွေရရှိခဲ့သည်။ အရှုံးထဲကအမြတ်ပင်။

သို့စဉ်လျက် ကံမပါခဲ့၍လားတော့ မသိ။ အောင်မြင်သော ဂီတသမားအဖြစ်သို့မူ မရောက်ဖြစ်ခဲ့။ တာထွက်စမှာပဲ ရှုံးနိမ့်ခဲ့ရသည်။ အဓိကက ငွေကြေးပြဿနာပါပေ။ လူတို့၏ ဘဝလမ်းဟူသည် ဘယ်သောအခါမှ မဖြောင့်ဖြူးဘူးဆိုတာကို ကျွန်တော့်အနေနှင့် ထိုစဉ်ကတည်းကပင် အသေအချာ နားလည်နှင့်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော် လူဆိုးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။

ပြင်ပဘော်ဒါဆောင်မှာ နေထိုင်စဉ် ကုန်းထိပ်အတက်လမ်းရှိ နာမည်သိပ်မထင်ရှားလှသည့် နှစ်ထပ်ဆောင်တစ်ခုမှာနေခဲ့ရသည်။ အမှန်တော့ ပျဉ်ထောင်နှစ်ထပ် သွပ်မိုးထရံကာအခန်းငယ်မျှသာ ဖြစ်သည်။ အောက်ထပ်၌ အုတ်ကွက်များ ခင်းထားသည်။ ကျိုက္ခမီ ရေး ပင သံဖြူဇရပ် ကျိုက်ထို ဘီးလင်း သထုံ ကျိုက္ကော် သိမ်ဇရပ်မြို့အသီးသီးမှ ကျောင်းလာတက်သည့် ကျောင်းသားအချို့နှင့် သိကျွမ်း ရင်းနှီးခွင့် ရရှိခဲ့သည်။ မြိတ်၊ထားဝယ်၊ပဲခူး ၊တောင်ငူ၊ဖြူး၊ဇေယျဝတီ၊ညောင်လေးပင် စသည့် မြို့များမှ ကျောင်းလာတက်သူတွေကတော့ သူ့အဆောင်နှင့်သူ သီးခြားနေသူတွေသာ များပါသည်။

ဘားအံ ထားဝယ် မြိတ် ကျောင်းသားအချို့က ကျွန်တော်တို့နှင့် ရောရောနှောနှော နေတတ်ပေမယ့် ပဲခူးကောလိပ်မှ ဒုတိယနှစ် အောင်မြင်ပြီး (ထိုစဉ်က) ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ တတိယနှစ်စာသင်တန်းမှ စတင်ကာ ကျောင်းတက်ခွင့်ရသည့် အထက်ပိုင်းမြို့သား တချို့တလေကမူ သွေးကြီးသည်။ ကိုယ်တွေလို အောက်သားတွေအပေါ် အထင်အမြင်သေးပြီး ခွဲခြားခွဲခြားနိုင်လွန်းသည် လို့ ခံစားရသည်။အစားအသောက်အနေအထိုင်ကအစ ဇီဇာကြောင်လွန်းသည်။ ပဲခူးသားနှင့် ထားဝယ်သား အချင်းများပြီး ရိုက်ကြနှက်ကြ ခုံတွေနှင့် ကောက်ပေါက်ကြသည်ကိုလည်း ကိုယ်တိုင်ဝင်ရောက်ဖျန်ဖြေဖူးသည်။ ကိုယ်နှင့် တစ်စုံတစ်ရာ ပြဿနာအငြိအစွန်း မရှိခဲ့ ဖူးကြပေ။

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ငြိမ်းချမ်းရေးသမားတစ်ယောက် မဟုတ်။ လူငယ်ပီပီ ဆူလွယ်ကြွလွယ်သည်။ အကဲဆတ်သည်။ စိတ်ဆတ်လွန်းသည် ဟုဆိုရမည်။

နှစ်ထပ်ဆောင်မှာ နှစ်တစ်ဝက်ကျော်ခန့်နေပြီး အဆောင်ပိုင်ရှင်၏သားနှင့် ဓားထိုးမှုဖြစ်လုနီးပါး အခြေအနေ တစ်ခုကို ရောက်ဖူးသည်။ သူကိုယ်တိုင် ရူပဗေဒ ပထမနှစ်ကျောင်းသား တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ဆောင့်ကြွားကြွားနိုင်ကာ လူတကာအပေါ်ဗိုလ်ကျလေ့ရှိသည့် ကောင်စားမျိုးဖြစ်ရာ အဲဒီမှာစတွေ့ကြတော့သည်။ အဆောင်သားတွေအပေါ် တစ်ခါတစ်ရံ အထက်စီးကနေ တင်စီးဆက်ဆံတတ်သည့် အကျင့်စရိုက်မျိုးရှိတာကြောင့် နည်းနည်းတော့ ပညာပေးမှဖြစ်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်ကာ မျက်ခြည်မပြတ်စောင့်ကြည့်ခဲ့ရာ တစ်နေ့မှာ အဆောင်သားတစ်ယောက်ကို အဆောင်လခကိစ္စနှင့် အကျယ်အကျယ်အချင်းများပြီး ဆူဆဲကြိမ်းမောင်းနေတာ တွေ့လိုက်ရ၍ မခံမရပ်နိုင်အောင် ထောင်းကနဲဒေါသထွက်ပြီး အနီးရှိ ကြက်သွန်လှီးဓားနှင့် ကောက်ထိုးဖို့ ကြိုစားရာက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်က ကျောင်းသားများ ဆွဲနိုင်၍သာ တော်ပေသေးတော့သည်။ နို့မဟုတ်လျှင် ကျွန်တော်လည်း ထောင်ထဲရောက်ပြီး ပညာရေးတစ်ပိုင်းတစ်စ တစ်ခန်းရပ်သွားမည် မုချပင်။

မြို့ထဲ တောင်ပေါ်တန်းရပ်ရှိ ဘကြီးတော်စပ်သူ၏နေအိမ်သို့ စာမေးပွဲဖြေကာနီး ရက်ပိုင်း အလိုလောက်မှာ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ရသည်။ ကိုယ်က စိတ်ခပ်ဆတ်ဆတ်နှင့်မို့ ဘကြီးရဲ့သမီးအငယ်မနှင့် နေထိုင်စားသောက်မှုကိစ္စနှင့်စပ်လျဉ်း၍ မကျေလည်မှုတွေရှိခဲ့ကြကာ နောက်ပိုင်း မိမိသေသည်အထိ ဒင်းတို့အိမ်မလာတော့လို့ ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ပြီး သေခန်းဖြတ်ကာ လိမ္မော်စင်ဆိုသည့် ရပ်ကွက်တစ်ခုကနေ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အကူအညီနှင့် ကျောင်းပြန်တက်ရသည်။

မိသွယ်နှင့်မဝေးခဲ့ကြတာဘဲ ကံကောင်းသည်ဆိုရမည်။

မိသွယ်နှင့်ကား ပထမနှစ်ရော ဒုတိယနှစ်ကုန်ပိုင်းအထိ အခြေအနေမပျက် ဆက်ဆံခွင့်ရခဲ့ပါသည်။

၈/၈၂ အင်းလျား ဝတ်မှုန် ဘဝဆက်တိုင်းအတူ သီချင်းများဖြင့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား လူငယ်တွေရဲ့ နှလုံးသားကို အောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သော ကချင်တိုင်းရင်းသား အဆိုတော် မွန်းအောင်၏ ၈/၈၂ အင်းလျား တေးစီးရီး ထွက်ရှိလာသည့်အခါ ကျွန်တော်တို့ လူငယ်အုပ်စုရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ မွန်းအောင်မှ မွန်းအောင်ဆိုပြီး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူက နောက်ထပ် မိုးလုံးမှိုင်း စိဉ္စမာနဉာဏ် လွမ်းရတဲ့ညတွေ လွန်ပါစေ တေးစုများအထိ တေးချစ်သူတွေရဲ့နှလုံးသားကို ကာလအပိုင်းအခြားတစ်ခုအထိ သိမ်းပိုက်ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့သည့် ကို်ယ်ပိုင်သံစဉ် တေးရေးတေးဆို အနုပညာရှင်စစ်စစ် တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပေသည်။

ခိုင်ထူး တူးတူး မွန်းအောင် ဖိုးချို သီချင်းအများစုက ကျွန်တော့် အာနှင့်ကိုက်သည်။ ဇော်ဝင်းထွဋ်၏မာကျူရီည အကောင်းဆုံးတေးများ ကြယ်တံခွန် တေးစုများ ဆက်တိုက် ထွက်ရှိလာသည်။ ချစ်ကောင်း၏ကော်ဖီခါးခါး တူးတူး၏အဆင်သင့်ပဲဟေ့ ထူးအိမ်သင်၏ နာရီပေါ်မှ မျက်ရည်စက်များ စသည့် အောင်မြင်သည့်အဆိုတော် တော်တော်များများ၏ အောင်မြင်သည့် တေးစီးရီးများ ခေတ်ကာလနှင့်အညီ အပြိုင်းအရိုင်း ပေါ်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ဂီတလောကက ပို၍ နေချင့်စဖွယ် ကောင်းလာသည်။ ကျောင်းသားဘဝ၏ နုပျိုသစ်လွင်မှုများ ကလည်း ဂီတသံများနှင့်ပေါင်းဖက်ကာ ပို၍ပို၍ လတ်ဆတ်အသက်ဝင်လို့လာသည်။

ပထမအကြိမ် အရေးအခင်းဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း မြို့ထဲမှာ ဆက်မနေဖြစ်တော့ဘဲ တက္ကသိုလ်ပရိဝုဏ်အနီးရှိ ပြင်ပဘော်ဒါဆောင် တစ်ခုဆီ ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့သည်။ အခန်း ၂၉/( … ) ဒါသည်ပင် ကျောင်းသားဘဝ၏အမှတ်တံဆိပ် ဂီတနှီးနှောရာ မှတ်တိုင်တစ်ခုအဖြစ် တစ်သက် မမေ့နိုင်စရာ ဖြစ်ခဲ့သည်။

**နက္ခတ်ပွဲသဘင်**

__________

ကြယ်တာရာတွေ ဂြိုဟ်ကြီးကိုးလုံးနဲ့

နက္ခတ် ပွဲသဘင် ဆင်ယင်မှာမို့

ဒီတစ်ညတော့ လမင်းရေ နင်မလာနဲ့ဦး။

ဒီကမ္ဘာမြေဆီ မိုင်ပေါင်းအလင်းနှစ်တွေ

ကိန်းထပ်ဆင့်ကာ ချီလာသူမို့

ဒီတစ်ညတော့ လမင်းရေ..နင်မသာနဲ့ဦး။

(လောကထဲမှာ တာရာကြယ်လို လင်းစေ

လုံ့လစိုက်ကာ ရေရှည်ခရီးကို ဆက်လေ )

သောင်တင်နေသူ ဒီလှိုင်းကျနဲ့အတူ

ခရီးဦးထွက်ရန် ဟန်ပြင်ပြီမို့

ဒီတစ်ညတော့ မုန်တိုင်းရေ နင်မမွေနဲ့ဦး။

သာယာပါစေ ငိုရင်းကြီးပြင်းတဲ့

လူ့ဘဝဖြစ်စဉ် ခင်တွယ်သူမို့

ဒီတစ်ညတော့ သက်ထားရေ မျှော်မနေနဲ့ဦး။

(သောကကင်းစွာ နေနိုင်ပါစေ အချစ်ရေ

သမုဒယသစ္စာ နှောင်ဖွဲ့ခြင်းတွေ ငြိမ်းစေ

လောကထဲမှာ တာရာကြယ်လို လင်းစေ

လုံ့လစိုက်ကာ ရေရှည်ခရီးကို ဆက်လေ)

__________

**(တေးရေး ကိုမောင်မောင်)

မိသွယ်နှင့်တွေ့ဆုံမှုကား ကျွန်တော်၏ တက္ကသိုလ်ကျောင်းတော်သားဘဝ ပထမပိုင်းအချိန်များဟုပင် ခေါ်ဆိုရပေလိမ့်မည်။

ဆိုခဲ့သည့်အတိုင်း ဓာတုဗေဒဘာသာတွဲဖြင့် ပထမနှစ် (တစ်ကြိမ်ကျ) ဘဝမှာ သူမနှင့်စတင်ဆုံစည်းခဲ့ရကာ နောက်ပိုင်း ၁၉၈၈ ခုနှစ် အရေးအခင်းကာလ မရောက်ခင်အချိန်အထိ ကျွန်တော်နှင့်သူမ သွားအတူလာအတူ မခွဲမခွာရှိခဲ့ကြပါသည်။

ယခု ဆက်လက်ဖော်ပြမည့် အကြောင်းအရာများမှာလည်း ထိုအချိန်ကာလ ရင်ခုန်သံအမြင့်မားဆုံးအရွယ် အချစ်သွေးအဆူဝေဆုံး အချိန်မှာ တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရသည့် ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာ အဖြစ်အပျက်များကို မိမိ၏နှလုံးသည်းပွတ်အတွင်းရှိ မန်မိုရီခေါ် မှတ်ဉာဏ်ဖလင်တိတ်သားပေါ်မှာ တစ်ပုံချင်းတစ်ပုံချင်း တစ်ကန့်ချင်းတစ်ကန့်ချင်း အစီအစဉ်တကျ တရေးရေးဖြစ်ပေါ် မြင်ယောင် လာမိသမျှကို ကမ္ဗည်းအက္ခရာအဖြစ် စာတစ်စောင်ပေတစ်ဖွဲ့ ရေးထိုးမှတ်ကျောက်တင်မိခြင်းသာ ဖြစ်ပေတော့သည်။

သိင်္ဂီဆောင်၏ အရှေ့ဖက် လူသွားလမ်းသွယ်ကလေးမှာ ကျွန်တော်၏ဂီတရင်ခုန်သံများ စတင်မွေးဖွားသန့်စင်ရာ ဘူမိနက်သန်အကျဆုံး နယ်မြေကလေးပဲ ဖြစ်ပေတော့သည်။ ခိုင်ထူး၏တေးမြုံငှက် အဉ္ဇလီ သီချင်းတစ်ပုဒ်ပန်းတစ်ဆုပ် လေးမြားတစ်လက်နှင့်သီချင်းသည် စိုးစံစားစေ နောက်ဆုံးအိပ်မက် အိမ်အလွမ်း ရက်စက်တယ် စတဲ့တေးတွေ ခင်ဝမ်းရဲ့ ဧရာဝတီ ပြည်မှာဆောင်း ဆယ်လမွန်ငါးတို့အပြန် မြားဘုရင် ညဉ့်ကောင်းကင်ရဲ့တေးသမား နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ် မမချစ် နှင်းဆီဖြူရဲ့အဝေးကလူတစ်ယောက် လူတစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာ ခုနစ်ပြည်ထောင် ကိုတိုးကြီးရဲ့ ဝိုင်းရဲ့ဆည်းဆာ သဇင်ည တံခါးဖွင့်ပေးပါ ရှယ်လီရဲ့အချစ်ဒဿန ချစ်ထုံးဖြေပါ မလာမဲ့လမ်း ပန်းခရမ်းပြာ ဆည်းလည်းလှိုက်သံ တို့ရင်ထဲ အချစ်ဆိုတာ အသံပါဝါအပြည့် ခန့်ခန့်ထည်ထည်ကြီး သီဆိုရတဲ့ နက္ခတ်ပွဲသဘင် အစရှိသည့်တေးတွေ ၈/၈၂ အင်းလျား ဝတ်မှုန် တစ်စိ်တ်တည်းလား ဘဝဆက်တိုင်းအတူ နှင်းစက်နဲ့လမ်း မိုးလုံးမှိုင်း စိဉ္စမာနဉာဏ် စတဲ့ ကိုမွန်းအောင်ရဲ့ စွဲမက်ဖွယ့်တေးသီချင်းတွေ ကိုသားထွေးရဲ့ ပန်းခင်းထဲမှာ ရွာအဝင် နှင်း တို့နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ဆုံကြစို့ ခလုတ်ထိဆူးငြိ ချစ်သောသူတစ်ယောက် အမည်ပေးမထား အော်လို့ဟဲလို့ကောင်းတဲ့ ဒီလိုတေးသီချင်းများစွာက ကျွန်တော့်ရဲ့ ရင်ထဲကခံစားချက်နှင့် ကိုက်ညီကာ အတော်ကလေးလည်း ထပ်တူကျခဲ့ကြသည်။

*ကံရေးတဲ့ လက်**

____

အပေါင်းအနှုတ်က ကိုယ်တိုင်မှသိမှာပဲ

ဒီလို လွယ်လွယ်နဲ့ လက်မမြှောက်ကြေးလေ

ကွေ့ကောက်မယ်ထင်ရင်

ဒီလမ်း ဘယ်သူလျှောက်မှာလဲ

ခါးသက်သက် တိမ်ထူတဲ့နေ့တွေ ရှိမယ်

မင်ရည် ကျဲ မကျဲ

ကိုယ့်သမိုင်းတော့ ကိုယ်ရေးရဲရမှာပဲ။ ။

___________

(နရသူ)

"တစ်ခါတစ်ရံဆိုတဲ့စကားနဲ့ ငါ့အနားမလာနဲ့

အပျော်ငတ်သူဟာ ကွမ်းတစ်ယာနဲ့ အဆာမပြေဘူး။ "

(ခင်ဝမ်း လူတစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာ)

ဆိုရေးရှိက ဆိုအပ်ပါသည်။ မိမိ၏ဖြတ်သန်းမှုတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းထဲက အကျိုးအကြောင်းအဆိုးအကောင်းကို ပြောခွင့်ရှိသည့် ဘောင်ကလေးအတွင်းကနေ တစ်ဖက်သား ထိခိုက်နစ်နာမှုကိုရှောင်ရှား၍ တတ်စွမ်းသမျှ ဖွင့်ဟရေးသားပါမည်။ ဖိုမသံဝါကိစ္စကမူ မည်သူမဆို ကြုံတွေ့ကြစမြဲဖြစ်၍ သိပ်ပြီး လျှို့ဝှက်စရာမလိုဟု မိမိခံယူပါသည်။

လောကမှာ လူရယ်လို့့ ဖြစ်လာလျှင် တွေ့ဆုံကြမည်။ ခွဲခွာကြမည်။ ချစ်ကြမည်။ လွမ်းကြမည်။ ပျော်ကြမည်။ ဆွေးကြမည်။ ကံစီမံရာအတိုင်း သာလျှင်ဖြစ်သည်။ မိမိ၏ကြမ္မာ ဘယ်သို့ရှိမည်ဆိုသည်ကို ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ ကြိုတင်သိခွင့်မရှိပါ။ မိသွယ်နှင့်ကျွန်တော်တို့အဖြစ်သည်လည်း ဤနည်းနှင်နှင်သာတည်း။

တွေ့ဆုံခြင်းအတွက် မိုးမမြင်လေမမြင် အပျော်လွန်ကျူးစရာမလိုအပ်သလို အကြောင်းမတိုက်ဆိုင်၍ ခွဲခွာရခြင်းအတွက်လည်း အလွန်အမင်း နာကျည်းခံပြင်းစရာမလိုပါချေ။ လောကဓမ္မတာအရ လင်းတစ်လှည့်မှောင်တစ်လှည့် ပူတစ်လှည့်အေးတစ်လှည့် ပျော်တစ်လှည့်ငိုတစ်လှည့်သာ ရှိရပေလိမ့်မည်။

လွန်ဆန်၍မရသော အကြောင်းတရားပင်တည်း။

နှစ်ဝက်ဆိုသောအချိန်ကာလသည် တရွေ့ရွေ့နှင့်သာ ကုန်ဆုံးခဲ့ရသည်။ နှစ်ယောက်အတူ သွားလာလည်ပတ်ရင်း ကျောင်းအတူတက် ပရယ်တီကယ်အတူလုပ်ရင်း စိန်ပန်းပင်အောက် အခေါက်ခေါက်အခါခါတွဲလျှောက်ကာ တစ်ယောက်ပုခုံးတစ်ယောက်မှီ၍ စာသင်ခန်းထဲက အမောတွေကို ချွေးသိပ်ဖြေဖျောက်ရင်းဖြင့် ခြောက်လတာမျှသော အချိန်သည် အကုန်မြန်လွန်းလှသည်ဟု စိတ်ကထင်မိသည်။ ပထမနှစ်ဝက်စာမေးပွဲဖြေချိန် ရောက်လုနီးပြီမို့ အဆောင်နေကျောင်းသားတို့ထုံးစံ စာဖက်ကိုသာမဲ၍ အချိန်ပေးပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် တွေ့ဆုံချိန်ကိုလျှော့ချကာ နှစ်ဦးသဘောတူ ခပ်ကင်းကင်းခပ်ရှင်းရှင်း နေဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ မည်သို့ဆိုစေ မိမိတို့နှစ်ယောက်လုံး မိဘအထောက်အပံ့နှင့်မကင်းသော သူတို့ရဲ့အုပ်ထိန်းမှုအောက်က ကျောင်းတော်သားများဘဝမှာသာ ရှိကြသေးတာမို့ စာမေးပွဲရမှတ် ကောင်းမွန်ဖို့ရန်လည်း အရေးကြီးကြောင်း နှစ်ယောက်စလုံးအသိ ဖြစ်ပါသည်။ 

ဒါမှသာ အလည်လွန်ပြီး ပျက်ကွက်ရက်များခဲ့သော စာသင်ချိန် လက်တွေ့ချိန်တွေအတွက် မေဂျာဆရာဆရာမတွေရဲ့ အမျက်တော်ရှခြင်းအဖြစ်မှ ကင်းလွတ်ကာ နှစ်ကုန်အတန်းတက်ဖို့ရာ တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ပြန်လည်၍ အထောက်အကူရရှိနိုင်မည် မဟုတ်ပါလား။

..........................................................................................................................

၆။

ဘာသာရပ်အားလုံး ဖြေဆိုပြီးသည့်ညမှာပင် မိသွယ်ကို ခေါ်ပြီး မြို့ထဲက တည်းခိုခန်းတစ်ခုဆီ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ရောက်ရှိခဲ့ကြသည်။ မပြန်ခင် အတိုးချပြီးချစ်ကြဖို့ ဝေးရမည့်ရက်တွေအတွက် ကြိုပြီးအလွမ်းသယ်ကြဖို့ပဲ ဖြစ်သည်။ 

ပျော်၏မပျော်၏ ဆိုသည်ကိုတော့ စာရှုသူတို့ပဲ တွေးဆကြည့်ကြပါကုန်။

ကားတစ်စီးငှားပြီး တည်းခိုခန်းဆီ အချိန်မီရုံကလေးရောက်လာသည်။ ဒရိုင်ဘာဦးကြီးကိုပိုက်ဆံရှင်းပေးပြီး တည်းခိုခန်း၏ အောက်ထပ် လှေကားထစ်များအတိုင်း အပေါ်ကို တက်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းအတွက်ကတော့ စိတ်ပူစရာမလိုချေ။ မန်နေဂျာလုပ်သူက ကျွန်တော့်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးပြီးသား အစ်ကိုလိုခင်ရသူတစ်ယောက်ပဲ မဟုတ်လား။ ပြီးတော့ စော်အတူချဖက် ပွေဖော်ပွေဖက် တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သည်လေ။

စာမေးပွဲတစ်လောမှာ မိသွယ် တော်တော်ပိန်သွားခဲ့သည်။ မျက်နှာကလေး ချောင်လို့ မျက်ကွင်းတွေ ဘာတွေ ညိုလို့။ စာဖက်ကိုသာ အာရုံစိုက်ပြီး ကြောက်အားလန့်အားနှင့် နင်းကန်ဖိကာ အပူလုံးကြွ ရုန်းကန်လာခဲ့ရသမျှ ယခုလို နှစ်ယောက်သား လွတ်လပ်ရေးရချိန် ကျပြန်တော့လည်း လူက အူကြောင်ကြောင်ကြီး ဖြစ်လို့နေပါသည်။ ဒီတစ်ရက်နှစ်ရက်အတွင်း ကိုယ့်နယ်ကိုကိုယ် ပြန်ကြရမည် ဟူသော အသိဖြင့် နှစ်ဦးစလုံးရင်ထဲမှာ ဒိန်းဒလိန်းနတ်ပူးကာ ရမ္မက်သွေးဆူကြွ အချစ်ငမ်းဖမ်းနေမိကြပါသည်။ 

မိသွယ်နှုတ်မှ အသံတွေ တရစပ်ထွက်နေပြီး ရှက်ခြင်းရွံ့ခြင်း လုံးဝမရှိ။ ရှက်ရကြောက်ရမှန်းလည်း လုံးလုံး မသိတော့။ 

တည်းခိုဆောင် ဟူသည် ကျွန်တော်တို့ကဲ့သို့ပင် ဒွိယံဒွိယံအတွဲတို့ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြ၍ ဝင်ရောက်ခိုနား စံပျော်ရာ ဘုံဗိမ္မာန်ကလေး တစ်ခု ဖြစ်သည်နှင့်အညီ သူ့အခန်းကအသံနှင့် ကိုယ့်အခန်းကအသံတို့ ဘယ်သင်းဘယ်ဟာက ဘယ်သူ့ဆီကလာတဲ့အသံမှန်း ခွဲခြားမသိနိုင်လောက်အောင် အားလုံး အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ အသံစုံတို့ အရောရောအနှောနှော ထွက်ပေါ်နေကြပါသည်။

တကျွီကျွီ မြည်နေသော ကုတင်လှုပ်သံတွေ တအိအိတအင့်အင့် သေငယ်ဇောနှင့်မျောသယောင် ဘဝင်လှိုက်ဆူပြီး ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ် ညည်းညူနေသံတွေ ခိုးခိုးခစ်ခစ် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ်ရယ်သံ မာန်သွင်းသံတွေ ဖိုနှင့်မတို့ ကာမမေထုံမှုပြုရာကနေ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အသားဆိုင်အချင်းချင်း တဘုတ်ဘုတ်တဘတ်ဘတ် ထိတွေ့ပွတ်တိုက် ရိုက်ခတ်သံတွေ ဘုကနဲဘွပ်ကနဲ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ထွက်ပေါ်လာသည့် လေအံသံတွေ အားလုံးဟာ တဏှာလုံးကြွ ရာဂဆူဝေချင်စရာပေ။ ကျွန်တော်ရော အေးမြသွယ်ပါ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်လောက်အောင် သွေးတွေဆူပွက်ကုန်ကြသည်။

မိသွယ်၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး အကာအကွယ်မဲ့စွာဖြင့် ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်နေသော ကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်တင်ပြီး ကျွန်တော် ကုတင်အောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေအထားနှင့် မိမိပေါင်ကြားမှလီးကြီးကို သူမပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ပတ်ထဲသို့ အရင်းတစ်ဆုံးထည့်သွင်းကာ အားရပါးရပင် မညှာစတမ်းလိုးဆောင့်ပေးနေသည်။ ပြင်းထန်အသားပါ လှသော ကျွန်တော့်ဆောင့်ချက်များအောက်မှာ မိသွယ်တစ်ယောက် အိကနဲအင့်ကနဲ အမေဋိတ်သံပြုရင်း သနားစဖွယ် ညည်းညူလို့ နေပါသည်။

မိသွယ် သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကျကျနနဖြဲကားပေးထားပြီး ကျွန်တော့်ခါးကိုဆွဲကာဆွဲကာနှင့် အောက်ကနေ သူမတတ်နိုင်သမျှ ကျွန်တော့်ဆောင့်လိုးချက်နှင့်အညီ ပြန်လည်ကော့ညှောင့်ဆောင့်ပေးနေရှာပါသည်။ ကျွန်တော့်လီးက သူမစောက်ပတ် ကြပ်တပ်တပ် ကလေးထဲကို တစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်းဆိုသလို အားပါးတရပင် လိုးခွဲဆောင့်ဝင်နေပြီး တစ်ဆုံးဝင်တစ်ဆုံးထွက် လိုးသွင်းပေးနေ၍ ယခင်က တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့သော ကာမအရသာကို နှစ်ယောက်စလုံး ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားရရှိနေကြပါသည်။ 

ဟုတ်သည်။ ကျွန်တော်မိသွယ်ကို တတ်နိုင်သမျှ ညှာခဲ့မိသည်။ ဒီလိုညှာခဲ့လေသမျှ တော်တော်ကြီးမှားမှန်းကို ဒီနေ့ညမှပဲ သေသေချာချာ သိခွင့်ရလိုက်တော့သည်။ အမှန်အားဖြင့်တော့ ကျွန်တော်ချည်းပဲ အသွေးအသားခံစားချက် ရှိတာတော့ မဟုတ်ပါ။ မိသွယ်လည်း မိန်းမသားဖြစ်ပေမယ့် လူထဲကလူ အသွေးအသားနှင့်တည်ဆောက်ထားသူ တစ်ယောက်ပင် ဖြစ်လေရာ မိမိချစ်မြတ်နိုးသူနှင့်အတူ ကာမဂုဏ်အာရုံကို ရနိုင်သလောက် ခံစားလိုစိတ်ရှိမည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်ပေမည်။ မိန်းမသားတို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်ပုံအရ ယောက်ျားတွေထက် အားနွဲ့ကာ ဘယ်လိုပဲ နူးညံ့ပျော့ပြောင်းသည် ဟုဆိုဆို ကျားကျားယားယား ယောက်ျားအရင့်အမာကြီး တစ်ယောက်ရဲ့ အကြမ်းပတမ်းလိုးဆောင့်မှုဒဏ်ကိုတော့ သူမတို့မှာ ဘယ်အခြေအနေပဲရောက်ရောက် အံကြိတ်သည်းညည်းခံ၍ တောင့်ခံနို်င်စွမ်း ရှိကြပါသည်။

ခုပဲကြည့်လေ။

သူမ၏နုနုထွတ်ထွတ် ကျဉ်းမြောင်းလွန်းလှသည့် စောက်ပတ်ဟုခေါ်သော ဒွါရအပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကို မတန်တဆကျွန်တော့်လီးကြီး ဇွတ်အတင်းထည့်သွင်းကာ သွေးထွက်မတတ် ဇယ်ဆက်သလို တဇွပ်ဇွပ်တဖွပ်ဖွပ် လိုးသွင်းပေးနေတာတောင် မိသွယ်တစ်ယောက် မဖြုံဘဲ အပြုံးမပျက် အံကြိတ်ခံနို်င်နေဆဲပဲ ဖြစ်သည်။ လီးနှင့်စောက်ပတ်ထိတွေ့ရာမှ ဖီလင်ရှိမှုနှင့်အတူ နာကျင်မှုဝေဒနာကိုပင် အပြင်ကိုမပေါ်လွင်စေအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်ထားနို်င်စွမ်းရှိသည်။

" စွပ် ဖွပ် ဘုတ် စွိထွတ် ဘွတ် ဘုဗွပ် ဗလပ် ဘုတ် ဖတ် ဘတ် ဗွပ် စွိ ဇွပ် ဗြွတ်"

" အ အား အ … ကို … တ တ အား မဆောင့်နဲ့နော် … သွယ် အသက်ထွက်ရလိမ့်မယ်"

မိသွယ် ကျွန်တော့်ကို ကျီစယ်၏။

" သေပစေ ဒီည နင်မဟုတ်ငါ တစ်ယောက်ယောက်သေမှ အေးမယ် မသေမချင်းလိုးပစ်မယ် မိသွယ်"

" ဟင့် ဟင့် ကြောက်ပါတယ်ဆိုမှ သူချည်း ဖြဲခြောက်နေတာပဲ"

" ဖြဲမခြောက်ဘူး တကယ်လုပ်မှာ"

" ဟင်း လုပ် လုပ် သူများစပတ်ကွဲအောင်လုပ် ဒီလောက်ပြောမရရင်လည်း ကိုယ့် အားရှိသလောက်လိုး သေပစေ"

မိသွယ် မကြောက်မှန်း ကျွန်တော်သိသည်။ သူမပြောတာ ကျွန်တော်မယုံမှန်းလည်း သူမဖာသာအသိပင်။ 

မိသွယ် ဒီနေ့ နှုတ်ရဲနေသည်။ ပြောရဲဆိုရဲ ရှိနေသည်။ အခန်းတစ််ခန်းလုံးမှာလည်း နှစ်ယောက်တည်းရှိသဖြင့် အရင်အချိန်ကနှင့် မတူသော လွတ်လပ်ပွင့်လင်းသည့် ခံစားချက်တို့ဖြစ်ပေါ်နေပြီး အရင်ကထက်လည်း ရာဂသွေးတွေ ဆူပွက်လျက်ရှိကြကာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လက်မလွှတ်နိုင် မျက်စိအောက်ကပင် အပျောက်မခံနိုင်အောင် ကဲကဲသဲသဲ ဖြစ်နေကြပါသည်။ 

" လိုးမယ် မိသွယ် ပေါင်ဖြဲပြီး စောက်ပတ်ဖြဲပေးဖို့လည်း မမေ့နဲ့နော် ဟုတ်လား"

ကျွန်တော်က သူမစိတ်မရိုးမရွဖြစ်အောင်ပြောလိုက်တော့ မိသွယ် တကယ်လုပ်သည်။ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဆတ်ကနဲ ဘေးနှစ်ဖက်ဆီ ပြဲပြဲကားကားဖြစ်အောင် လုပ်ရင်း သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှင့်ကိုင်ဖြဲကာ …

" ရတယ် ဒီ ဒီလိုလား လုပ်လေ ကို အားရသလိုလုပ်"

" တကယ်နော် နောက်မှ မညှာဘူးမပြောနဲ့ နာရင်လည်း အောင့်မထားနဲ့ဦး"

" အင်းပါ မြန်မြန် လုပ်ပါဆို"

မိသွယ် ဖီးလ်တော်တော်တက်နေသည်။ သူမရဲ့ အသင့်ဖြဲပေးလိုက်သောစောက်ပတ်ထဲကို ကျွန်တော့်လီးကို ဝင်နိုင်သလောက်ထည့်ရင်း ဖိလိုးချလိုက်ရာ မိသွယ်လည်း ကျွန်တော့်ကို ပြန်တွယ်ဖက်လာပြီး အပေါ်စီးကနေဆောင့်လိုးချသမျှကို ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် ပင့်မြှောက်ကြွ၍ အောက်ကနေ ခါးကလေး ကော့ကော့ထိုးကာ ရက်ရက်ရောရော အလိုးခံနေပေသည်။ လီးဝင်လီးထွက်သွက်လာသလို စောက်ရည်လည်း အတော်ကလေးလိုက်လာပြီး တဇွပ်ဇွပ်တဗွပ်ဗွပ် အသံများထွက်လာသည်။ အရည်သံ တဗွပ်ဗွပ်ထွက်လာ၍ မိသွယ်လည်း ကိုယ်တိုင်အလိုးခံရ၍နာကျင်တာထက် မျက်နှာကလေးရဲကာ ရှက်အားပိုလာသလိုထင်ရသည်။ သူမနှုတ်ကမူ ဘာမှ မပြောရှာပေ။

ကျွန်တော်လည်း ဇယ်ဆက်သလိုလိုးရင်း ပထမတစ်ချီပြီးအောင် နာရီဝက်အကြာခန့် အပင်ပန်းခံကာ တက်သုတ်နှင်ဆောင့်လိုက်ရပြီး ကျွန်တော့်လရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်း လေးထဲမှ တစ်ဆင့် သားအိမ်ထဲထိအရောက် တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းလွှတ်ထည့်ပစ်လိုက်ပါသည်။ မိသွယ်လည်း စောက်ရည်တွေထွက်တာမှ ဒလဟောပင်ဖြစ်သည်။

သူမစောက်ပတ်ထဲက ချွတ်ထုတ်လိုက်သော လီးကြီးကို မိသွယ်ပါးစပ်နှင့်စုပ်ရင်း ပေကျံနေသော လရည်အကြွင်းအကျန်တွေကို သူမလျှာကလေးနှင့် လိုက်လံ သုတ်သင်ပေးပါသည်။ ကျွန်တော် မိသွယ်ကို ချစ်မြတ်နိုးခြင်းကြီးစွာဖြင့် မက်မက်စက်စက် နမ်းလိုက်မိသည်။

" သွယ် မောသွားလားဟင်"

" သွယ်မေးရမယ့်စကားပါ ကိုရဲ့ ကိုက အားတော်တော်ကုန်သွားမှာ ဒီလောက်အကြာကြီး မနားတမ်းဘဲ လုပ် လုပ်နေတာ တတ်လည်းတတ်နိုင်လွန်းတယ် ဟွန်းး"

" အဲဒါ မိသွယ်အတွက်ပေါ့ ဘာလဲ မကြိုက်လို့လား မိသွယ်ဖီလင်အပြည့်ရှိဖို့ အသက်ထွက်ချင်ထွက်ဆိုပြီး အပီအပြင်လိုးပေးရတာ နင်ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား မိသွယ်"

" အင်း ကြိုက်တယ် ကိုယ့်ကို ချစ်လည်းချစ်တယ် … ကိုဘာလုပ်လုပ် ချစ်တာပဲ … ကို မိသွယ်ကို ပစ်မသွားရဘူးနော်"

" ပစ်မသွားပါဘူး မိသွယ်လည်း ကိုယ့်ကို ပစ်မသွားပါနဲ့ဦး ဒီတစ်ခုတော့ အမြဲတမ်းစိတ်ပူနေရတယ်"

မိသွယ်အဖြေပြန်မပေးဘဲ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကိုသာ သူမတစ်ကိုယ်လုံးတိုးဝင်လာလေသည်။ လက်ကလေးကမူ ကျွန်တော့်လီးကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲပင်ဖြစ်ပါသည်။ 

" သွယ် ကို့ ကို ချစ် ချစ်တယ် ကိုနဲ့တူတူနေချင်တယ် ကို … ဒါပဲ သိတယ် သွယ် ဒီလောက်ပဲ ပြောတတ်တယ်"

ကျွန်တော်လည်း သူမကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပြန်ဖက်ထားမိသည်။

နောက်တစ်ချီပြန်မစခင် မိသွယ် ကျွန်တော့်လီးကို သူမလက်ကလေးနှင့်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးရင်း လီးတောင်အောင် လုပ်ပေးသည်။ သူမနှင့်ကျွန်တော် ကုတင်ပေါ်မှာပဲ စစ်စတီနိုင်းလုပ်ကြသည်။ သူမဖက်က လိုလိုလားလားရှိ၍ ဒီလိုလုပ်နိုင်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နေပြီး သူမကကျွန်တော့လီးကိုစုပ်ပေးသည်။ ကျွန်တော်ကမူ မိသွယ်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ကို အပြတ်ယက်ဆွပေးသည်။ မိသွယ် ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ စောက်ဖုတ်ကို လျှာအပြားလိုက် အောက်ကနေ အထက်သို့ ယက်သပ်တင်၍ သူမစောက်စိကလေးကိုပါ စုပ်၍စုပ်၍ပေးလိုက်ရာ မိသွယ်စောက်ရည်လှိမ့်ထွက်ပြီး မခံနိုင်ရှာတော့ပါ။ လီးကို ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲထည့်စုပ်ရင်း ဝူးဝူးဝါးဝါးနှင့် အသံထွက်လာသည်။

" ဖင်ကုန်းပေး မိသွယ် ငါအနောက်ကနေ လိုးပေးမယ်"

အမှန်တော့အကြံနှင့်ဖြစ်ရာ အနောက်ကလိုးရင်း သူမဖင်ပေါက်ကလေးကို လက်ချောင်းများဖြင့်နှိုက်ဆွပေးခြင်းဖြစ်သည်။ မိသွယ် ဖင်ကြီး ကော့ပျံလူးခါနေရှာသည်။ ဒါလည်း မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော်ကြာအောင် လိုးရသည်။ လိုးရင်းနှင့်ကျင့်သားရလာ၍ မောရမှန်းမသိတော့။ ကျွန်တော်မာန်တက်နေစဉ်မှာပင် မိသွယ်လည်း လီးတစ်ဆုံးအလိုးခံနေရာက ဖင်ကိုနောက်ပြန်တွန်းဆောင့်ပေးလာရာ ထိချက်ပြင်းသည့်အလျောက် တဘောက်ဘောက်တဘွပ်ဘွပ်အသံနှင့်အတူ လီးနှင့်စောက်ပတ်ထိတွေ့သံ သူမစောက်ဖုတ်ဆီမှ လေအံသံများ ကျယ်လောင်လာကာ နှစ်ယောက်လုံး သွေးတွေဆူကြွလာသည်။ 

ထိုအချိန်မှာ နဘေးအခန်းတစ်ခုဆီမှ အင့်ကျွတ်ကျွတ် ဟူသာအသံနှင့်အတူ ယောက်ျားမိန်းမစုံတွဲနှစ်ယောက်ဆီမှ ညည်းသံလိုးသံများ ထွက်လာတာကြားရ၍ နှစ်ယောက်သား တိတ်တဆိတ် ခိုးချောင်းကြည့်လိုစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်ရိပ်မျက်ခြည် ပြမိကြသည်။

" ကို အရင် ပြီးအောင်လိုးကွာ"

" သွယ်အနေခက်လို့လား … ပြီးရင် ဘေးအခန်းတွေ ချောင်းမှာနော်"

" အင်း သွယ်လည်း စိတ်ပါတယ် … ဟင်းဟင်းဟင်း"

" အား လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာသွယ်ရာ ကုန်းထား ဖင်ကိုဖွင့်ပြီးကုန်းထား ဒါမှအနောက်ကနေ ခပ်မြန်မြန်လိုးလို့ရမှာကွ"

" ကို … ကို အား ရလားဟင် … သွယ့်ကိုလုပ်တာ"

" အားရတာပေါ့သွယ် …သွယ် ခုနောက်ပိုင်း အရင်ကထက် …အပေးပိုကောင်းလာတယ် လိုးရတာ ပိုအဆင်ပြေလာတယ်"

" ကို … အဆင်ပြေရင် ပြီး ရော … သွယ် က အ အ … ရ တယ် ဟင့် ဟင့်"

" စွပ်ဖွတ် စွိဖတ် ဘွပ် … ဘုတ်ဖတ် ဘတ် … ဗလွတ် ဗြိ ပြွတ် ဗြွပ် …ဘု ဖွပ် ဗွပ် ဗလပ် … ဘုတ် ဘတ်"

" လိုးပြီနော် နာရင်ပြော "

" မ မနာ ဘူး … လ လိုး လိုး ပါ မြန်မြန် အင့် အ အ"

ကျွန်တော် ကြမ်းသွားသည်။ ရာဂနတ်ဆိုး အပူးကပ်ခံလိုက်ရသူတစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားသည်။ ကြည့်ခဲ့ဖူးသည့် Taboo 2 ဇာတ်လမ်းတွဲထဲကလို လင်ပါသားမင်းသားက မယားပါသမီးဖြစ်သည့် သူ့ညီမကို လိုးသလို သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲဆွဲပြီး အနောက်ကနေ စက်သေနတ်ပစ်သလို အကြမ်းပတမ်းကြီး စိတ်ရှိလိုးထည့်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်လုံး ရမ္မက်စိတ်ငယ်ထိပ်ရောက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးလည်း ပူထူမတတ်ဖြစ်သွားရကာ သုက်ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကိစ္စအပြီးမြန် သွားကြရလေသည်။ တဗြွတ်ဗြွတ်ပန်းဝင်သွားသော ကျွန်တော့်လရည်များနှင့်အတူ သူမအဖုတ်အတွင်းရှိ စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း ကလေးဆီမှ တဖျင်းဖျင်းစုပ်ဆွဲမှုများဖြစ်ပေါ်လာပြီး ဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲ ထုံ့ပိုင်းထုံ့ပိုင်း ဖျစ်ညှစ်ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်သည့် စောက်ရည်များက ကျွန်တော့်လီးပေါ်ကနေ ဖြတ်ကျော်၍ အပြင်ဖက် သူမပေါင်ခြံအတွင်းပိုင်းဆီကိုပါ စီးယိုဖိတ်လျှံကျလာရလေသည်။

မိသွယ် ဒီတစ်ခေါက်တော့ မျေ့မျော့ကလေးဖြစ်သွားသည်။

ကျွန်တော်တို့လည်း အနားယူကာ ဝိတ်တာခေါ်၍ အရက်သေစာ နှင့်ဗိုက်ပြည့်မည့်အစားအစာ တစ်ခုခု အမြန်ဝယ်ခိုင်းပြီး အခန်းထဲမှာပဲ အားအင်တွေ ပြန်ဖြည့်တင်းကြသည်။ နောက်တစ်နာရီခန့်အကြာမှာ မိသွယ်ကို ကျွန်တော်အပြတ်ဆွနေမိပြန်ပြီ။ နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း ကျွန်တော်က အရက်ပုလင်းတစ်ဝက်ခန့်ကျိုးအောင်သောက်၍ သူမက နဘေးကနေ ထမင်းကြော်နှင့် အမြည်းအဖြစ် ရလာသည့် အသီးအရွက်အစိမ်းကြော်တစ်ပွဲ စားသောက်ရင်း တစ်ဖက်ခန်းအခြေအနေကို အကဲခတ်နေကြသည်။ ချောင်းကြည့်ပေါက်ကလေးကိုတော့ ကျွန်တော့်ဖာသာကျွန်တော် ကြံဖန်လုပ်ဆောင်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ပထမအကြိမ်ချောင်းကြည့်စဉ်က သူတို့အတွဲက ကျွန်တော်တို့နှင့်မရှေးမနှောင်းပင် ကိစ္စပြီးသွား၍ သေချာချောင်းကြည့်ခွင့်မရလိုက်။ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ခန့်ရှိ အမျိုးသမီး အမျိုးသား စုံတွဲနှစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးက ကိုယ်လုံးတောင့်သည်။ အမျိုးသားကြီးက ကုလားဒိန်ပုံစံ အသားခပ်မည်းမည်း စုတ်တိစုတ်ဖတ် ညှင်းသိုးသိုးနှင့်မို့ ဘယ်လိုမှ လိုက်ဖက်မှုမရှိသည့်စုံတွဲအဖြစ် ကျွန်တော်ရောသူပါ ကောက်ချက်ချမိကြသည်။

မိသွယ်ကို အချိန်ဆွဲ၍ဆွနှူးပေးရင်း အသံကြားရာဆီသို့ နံရံဖောက်ထားသည့်အပေါက်ကလေးကနေ သတိထားချောင်းကြည့်နေရာ မကြာမီ လုပ်ငန်းစမည့် အရိပ်အယောင်များ ပေါ်လတာနှင့် မိသွယ်ကို တင်ပါးလေးပုတ်ပြီး အချက်ပေးလိုက်ရာ သူမလည်း လှဲအိပ်နေရာက ထလာသည်။ နှစ်ယောက်သား ကျွန်တော်တို့လိုပင် ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်နေသည်။

" ဟင်း အရှက်မရှိ ဘာမရှိနဲ့ …လူတွေ "

မိသွယ်နှုတ်မှ အသံထွက်လာသည်။

" အံမယ် … ညည်းလေးကရော "

" အို ဒါ ဒါကတော့ …ခိခိ ခိ"

မိသွယ် ကျွန်တော့်ကို လှျှာကလေးတစ်လစ်ထုတ်ပြရာ သူမငယ်ထိပ်ကလေးကို ဒုန်းကနဲလှမ်းထုလိုက်ရသည်။ မိသွယ်၏ဖင်ပြောင်ကလေးက ကုန်းကုန်းကွကွဖြစ်နေရာ ဟိုဖက်ခန်းက အမျိုးသမီးလုပ်သူနှင့် သိပ်မကွာချေ။ အမျိုးသမီး အသားအရေမှာ ဖြူဝင်းပြီး ခွေးကုန်းကုန်းထားသော သူမတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်အနောက်ကနေ သူကောင့်သားကြီးက သူမဖင်နှစ်ဖက်အကြားမှ စောက်ပတ်ကို ကုန်းမှုတ်ပေးနေပါသည်။ စောက်ပတ်ကြီးမှာ စားချင်စဖွယ်ရင့်မှည့်လို့နေရာ "တောက် လိုးလိုက်ရ သိပ်ကောင်းမှာပဲ " လို့ပင် ကျွန်တော့်နှုတ်မှ ချီးကျူးထောပနပြုလိုက်မိသည်။ မိသွယ်ကမူ အမျိုးသမီးချောထက် အမျိုးသားကြီးရဲ့ပေါင်ကြားမှနေ၍ အောက်ကို တွဲလောင်းကြီးကျနေသော လီးပျဉ်းတွဲမည်းမည်းကြီးဆီကိုသာ အကြည့်ရောက်နေဟန် တူသည်။ ဒါကလည်း သဘာဝတစ်ခုပင်ဖြစ်ရာ ကျွန်တော့်အနေနှင့်လည်း ဘာမှတော့ မပြောသာပြီ။

လီးကြီးက ကျွန်တော်နှင့် မတိမ်းမယိမ်းလောက်ရှိကာ သူ့လီးက ပိုတုတ်ပိုရှည်သယောင် ရှိသည်။

" နင် အဲဒီလီးကြီး သဘောမကျဘူးလား "

" အိုး ဘာလို့ ကျရမှာလဲ ဟွင်း"

သူမမျက်လုံးများကမူ နှုတ်ထွက်စကားနှင့်ဆန့်ကျင်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ကို စိတ်တိုင်းကျမှုတ်လိုက်ဆွလိုက် လုပ်နေစဉ်မှာ ကျွန်တော့်လက်တစ်ဖက်ကလည်း မိသွယ်ဖင်ကြားထဲကစောက်ပတ်ကို အမိအရဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေပါသည်။ မိသွယ် အရည်တွေရွှဲလာပြန်သည်။

" နင် ထနေပြန်ပြီ မဟုတ်လား"

" အင်း ဟင်း ဟင်းဟင်း "

သူမ ခပ်အုပ်အုပ်ကလေးရယ်သည်။ အမျိုးသားကြီးမှုတ်လို့ဝတော့ အမျိုးသမီးရဲ့အလှည့်ဖြစ်သည်။ သူမ ကျွန်တော်တို့အခန်း ရှိိရာဖက်ကို မျက်နှာလှည့်ကာ လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့်အသံထွက်အောင် စုပ်နေပါသည်။ ထိူလူရဲ့လီးကတောင်မာပြီး ရုတ်ခြည်းထောင်ထလာရာ ကျွန်တော်ပင် ကျောချမ်းသွားမိသည်။ မကြာပါ။ သူတို့ချင်း နေရာယူပြီး တစ်ယောက်တစ်ပြန်စီ လိုးပွဲကြီးစဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ကြ တော့သည်။

လူငယ်ပင်ဖြစ်ကြသော ကျွန်တော်တို့အတွဲကား ပြောမနေပါနှင့်တော့။

မိသွယ်ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အနောက်ကနေ နေရာယူကာ ကျွန်တော့်လီးက မိသွယ်ရဲ့စောက်ပတ်ကလေးကို ဒီညအဖို့ သုံးချီမြောက်အဖြစ် ကျကျနနကြီး အရှိန်ယူလိုးဆောင့်လျက် ရှိနေပါချေပြီ။

တစ်ညလုံး သူတို့လိုးလိုက် ကိုယ်လည်းလိုးလိုက်နှင့်မို့ ဟိုဖက်ခန်းက အတွဲနှစ်ယောက်လည်း ကျွန်တော်တို့ရဲ့အဖြစ်ကို သိနေကြမည်မှာ မလွဲပင်တည်း။

..............................................................................................................

၇။

ကာလတို ကျောင်းပိတ်ရက်က လျင်မြန်စွာကုန်ဆုံးသွားသည်။

နေ့ရက်တွေက တိုတောင်းသော်ငြားလည်း ပြောင်းလဲမှု တစ်စုံတစ်ရာတော့ဖြင့် မလွဲဧကန်ရှိခဲ့လိမ့့်မည်ဟု ထင်သည်။ ကျောင်းဖွင့်ရက် စစချင်းပင် အဆောင်ကိုကြိုရောက်နေပြီး မိသွယ်နှင့်တွေ့ဆုံဖို့ သွားခဲ့ပါသည်။

ထူးတော့ထူးသည်ဟု ဆိုရလေမလားမသိ။ 

ထိုနေ့က နှစ်ယောက်သား ကျွန်တော် ကြိုတင်မျှော်လင့်ထားသလို အားပါးတရ မတွေ့ဆုံဖြစ်လိုက်ကြပါ။ သူမဖက်မှ အခြေအနေက တစ်ခုခု ထူးခြားနေသယောင်ရှိခဲ့သည်။ မိသွယ်က ကျွန်တော့်ကို နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာ သူမအဆောင်ကိုမလာဖို့ စတင်ပြောလာသည်။ အခြေအနေအရ သူမဖက်က ထုတ်မပြောသာသည့် အခက်အခဲတစ်စုံတစ်ရာကြောင့် အဆောင်မှာမတွေ့ဘဲ အပြင်မှာပဲ နှစ်ယောက်သား ခါတိုင်းလို တွေ့ဆုံကြမည် လို့ ကျွန်တော့်ကို တောင်းပန်စကားပြောဆိုလာသည်။ ဘာအခက်အခဲလဲ ဟုမေးရာ ပြန်မဖြေဘဲ ငြိမ်နေသည်။

ကျွန်တော်နှင့်သူမ ခြေလွန်လက်လွန်ဖြစ်ခဲ့ကြပုံတွေကို နယ်ခံတွေထဲက ကျောင််းသူတစ်ယောက်ယောက်က သူမအိမ်ကို အကျာ်ချဲ့ပြီး သတင်းပေးလိုက်မည်ဟု ကျွန်တော် တပ်အပ်ယူဆမိပါသည်။ ဘာပဲဖြစ်ပစေ နယ်ချင်းဝေးကွာနေလျက်က သူမဖက်က ကျွန်တော့်အပေါ် ယခုလို သံယောဇဉ် မပြတ်ခြင်းအတွက်ကိုပင် ကျွန်တော့်အနေနှင့် ကြံဖန်ကျေးဇူးတင်ရမလို ဖြစ်နေပါသည်။ ကိစ္စတော့မရှိပါ။

ကျွန်တော့်အနေနှင့်လည်း လူငယ်ပီပီ ဖြစ်သမျှကြုံသမျှကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ကြံ့ကြံ့ခံ၍ ရင်ဆိုင်သွားမည်လို့တော့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် စိတ်ထဲက ဆုံးဖြတ်ထားပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ မတတ်နိုင်။ မိမိဖြစ်ချင်သလို မိမိထင်ထားသလို ဖြစ်ခွင့်မရတော့လည်း ဝမ်းဂိုးတူးကမ်းပေါ့။ မိန်းမရှားတာမှ မဟုတ်ဘဲ။ ကြုံသလိုဒိုးပေါ့။ ဒီလို စိတ်မျိုးပဲ ထားလိုက်သည်။

ဒါပေမယ့် 1st year ဒုတိယနှစ်ဝက်ရော နောက်တစ်နှစ် 2nd year ကျောင်းသားဘဝရော အိပဲ့အိပဲ့နှင့် သူမနှင့်ကျွန်တော် ဘာပြဿနာ တစ်စုံတစ်ရာမှ ထပ်မံပေါ်ပေါက်လာခြင်းမရှိဘဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်မှုရှိရှိ သူ့ဖက်ကိုယ့်ဖက် စည်းကလေး ထားပြီး စာသင်နှစ်တွေကို အဆင်ပြေပြေနှင့်ပင် ကျော်ဖြတ်လာနိုင်ခဲ့ပါသည်။ ကျောင်းဖွင့်စရက်တွေက အနေဝေးလို့ သွေးအေးသလို ဖြစ်နေခဲ့ပေမယ့် ယခုလို နေ့စဉ်သွားအတူလာအတူ ကျောင်းအတူတက်ကာ မတွေ့ချင်ဘဲတွေ့ မမြင်ချင်လည်း မြင်နေရပြန်တော့လည်း သူမစိတ်တွေက ကျွန်တော့်ဖက်ကို ပြန်လည်လာခဲ့ဟန် တူပါသည်။

နှစ်ယောက်သား ကျောင်းဝန်းပြင်ပမှာ ယခင်ကလိုပင် ပုံမှန်ချိန်းတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြပြန်သည်။

မိသွယ်တို့အဆောင်က မြိတ်မြို့သူ ရူပဗေဒကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သူ မအင်ပိုး အပြောအရတော့ မိသွယ်မှာ ကျောင်းပိတ်ရက်များအတွင်း သူမဇာတိမြို့က ငယ်ဖော်တစ်ယောက်နှင့်ပြန်ပေါင်းထုတ်မိကြသယောင်ယောင် သတင်းစကားမျိုးကြားရသည်။ ကျောင်းကင်တင်းန်းမှာ မအင်ပိုးတို့အဖွဲ့နှင့် တွေ့ဆုံ၍ ဆီချက်အတူစားသောက်ကြရင်းက သူမက အမှတ်မထင်ပြောပြခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပြန်မပြောဖို့ ပြဿနာမရှာဖို့ ကိုလည်း ကျွန်တော့်ကို ကတိတွင်တွင်တောင်းရာ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ချပါ မအင်ပိုး ကျွန်တော်ပြဿနာမရှာပါဘူး ဒီကိစ္စ စကားမစပါဘူး ဆိုပြီး သူမကို ကတိပေးလိုက်ရသေးသည်။

ဖြစ်တော့ဖြစ်နိုင်လောက်သည်။ မိသွယ်မှာ ဒီလိုဇာတ်လမ်းရှိခဲ့၍သာ နယ်ခံကျောင်းသူတစ်ယောက်ယောက်မြင်ပြီး မလိုလားအပ်သည့် ပြဿနာတွေ ဖြစ်မှာ စိုးရိမ်၍ ကျွန်တော့်ကို အဆောင်မလာဖို့ တားမြစ်ရခြင်းပဲဖြစ်မည်။ အပြင်မှာချိန်းတွေ့သည့်အခါကျတော့လည်း သူမမှာ ကျွန်တော်၏တစ်ဦးတည်းမူပိုင် ချစ်သူမိန်းကလေးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်နေခဲ့ပြန်ပါသည်။

မိသွယ်နှင့်ကျွန်တော် နည်းလမ်းတွေစုံအောင်ချစ်ကြသည်။ တည်းခိုခန်းတွေစုံအောင် အိပ်ဖူးသည်။ နီလာရှိုင်း ဝင့်နဒီ ဧရာမွန် စသည့် နေထိုင်စရိတ်သက်သာသည့် တည်းခိုဆောင်တွေမှာ မကြာခဏသွားရောက်၍ အချိန်ဖြုန်းလေ့ရှိကြပါသည်။ ပထမအကြိမ် စတင်တည်းခို ဖူးသည့် နီလာရှိုင်းတည်းခိုခန်းကတော့ တစ်ပတ်လျှင် အနည်းဆုံးနှစ်ကြိမ်ခန့် ကျွန်တော်တို့စုံတွဲ အမြဲတစေ သွားရောက် စတည်းချလေ့ ရှိသည့် နေရာကလေးပင်။ ကိုယ်တွေနှင့်လည်း နေရေးထိုင်ရေး ဆက်ဆံရေးကအစ အစစအရာရာ အဆင်ပြေချောမွေ့မှုရှိသည်လေ။

တည်းခိုခန်းတွေမှာ သွားရောက်တွေ့ဆုံကြတိုင်း အခြားဘေးအခန်းတွေကို မချောင်းသည့်ညမျိုး မရှိပါ။ မိသွယ်ရော ကျွန်တော်ပါ ဒီကိစ္စ အထူးဝါသနာကြီးလှသည်။ သူများအတွဲလုပ်တာကြည့်၍ ကိုယ်ကိုယ်တို်င်လည်း ဖီးလ်လာပြီး သူတို့နှင့်အပြိုင်ကြဲကာ ချစ်ပွဲအလီလီ နွှဲပျော်ရသည့် အဖြစ်မှာ ဘာနှင့်မှ နှိုင်းစရာမရှိသည့် လောကီစည်းစိမ်တစ်မျိုးပင်ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ခွေးကုန်း ပက်လက် တစ်ပေါင်ကျော် ကုတင်စောင်း ကျားရေသောက် တစ်တီတူး ပုခက်လွှဲစသည့် ကာမသျှတ္တရနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ဖိုမဆက်ဆံပုံ နည်းစုံလမ်းစုံ တွေသာမကဘဲ လူကြိုက်နည်းပြီး ဓမ္မတာနှင့်လုံးဝဆန့်ကျင်သည့် အရှေ့အနောက် (ဒွါရစုံ)ဆက်ဆံခြင်းကဲ့သို့ (အမှန်တော့ ဖင်ချခြင်း ဖင်လိုးခြင်း ဟူလို။) ကြံကြီးစည်ရာနည်းသစ်တွေကိုပါ နှစ်ဦးသားစမ်းသပ်၍ အတတ်ဆန်းနိုင်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

မိသွယ်လည်း မသူတော် ကျွန်တော်နှင့့်ပေါင်း၍ တစ်ဘဝလုံးစုံလုံးကန်းသည့်အဖြစ်ကို ရောက်ခဲ့ပြီလားတော့ မပြောတတ်ပါ။ အပေါ်ယံအပရိက ကိုင်တွယ် ဆွနှူးခြင်းမျှလောက်ကို သူမရင်မခုန်တတ်တော့။ သူမနှင့်တွေ့သည့်အချိန်မှာ ယောက်ျားပီပီ အားကောင်းမောင်းသန်နှင့် ဒေါင်းတင်မောင်းတင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးပေးနိုင်မှသာ ကျေနပ်လက်ခံနိုင်သည့်အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရပါတော့သည်။ နှစ်ကိုယ်တွဲ နွှဲဖို့ကတော့ ဘယ်နှစ်ချီဖြစ်ဖြစ် လာထားပဲ။ စိတ်လိုလက်ရ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံသူဖြစ်ရာ နာမှာကျင်မှာကိုလည်း ကြောက်သူမဟုတ်ပေ။ သူမနှင့်တွေ့ဆုံလိုက်တိုင်း မိုးလင်းပေါက် အချစ်ပွဲ နွှဲပျော်ရသည်ချည်းဖြစ်သည်။

ဒီလိုနှင့် ဒုတိယနှစ်ဝက် ကုန်ဆုံးချိန်ရောက်လုနီးပြီ။ စာမေးပွဲကြီး နီးခဲ့ပြီ။

မိသွယ်နှင့်ကျွန်တော် တွေ့တဲ့ရက်တွေ ပိုစိပ်လာသည်။ စာမေးပွဲနီး၍ မေဂျာဘာသာရပ်တွေအတွက် ကျုရှင်သွားတက်သည်။ မြို့ထဲက ဆွေမျိုးများအိမ်မှာ သွားအိပ်သည် ဟူသောအကြောင်းပြချက်များဖြင့် အဆောင်ကနေ မကြာခဏထွက်ခွင့်ရလာပြီး မြို့ထဲရှိ တည်းခိုခန်း တွေမှာပဲ အကြင်လင်မယားများပမာ စားအတူသွားအတူ အိပ်အတူနေဖြစ်ကြသည်။ ကတောက်ကဆ ရန်ဖြစ်စကားများကြသည်။ ရန်ဖြစ်ပြီးလျှင် ပြန်ချစ်ရုံပေါ့။ 

စိတ်ကောက်လေ့မရှိသော သူမအတွက် ဂျီကျ ဂျစ်တိုက် လုပ်တတ်တာဆိုလို့ကလည်း ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိပါသည်။ မိသွယ်ကပင် ပြန်ချော့ရစမြဲဖြစ်သည်။

ဒီလိုနှင့် စာမေးပွဲဖြေသည့်နေ့ရက်ကို ရောက်လာတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ပြီး မအိပ်နိုင်မစားနိုင် ပြူးတူးပြဲတဲ အလူးလူးအလှိမ့်လှိမ့် နှင့်ပင် စာမေးပွဲအတွက် ကျားကုတ်ကျားခဲ ကြိုးစားရုန်းကန် ဖြေဆိုကြရသည်။ မအောင်မှာကိုတော့ စိတ်မပူရပါ။ မိသွယ်ရော ကျွန်တော်ပါ အတူတူနေခဲ့ကြရာမှာ အိပ်ရာထက်မှာ အချစ်ပွဲနွှဲရုံသာမက ကျောင်းစာအတူတူလုပ်သည့် အချိန်တွေပါ သူ့အကန့်နှင့်သူ တစ်ကဏ္ဍစီ စနစ်တကျ ခွဲခြားထားရှိခဲ့ကြတာကိုး။ လူဆိုတာ ဘယ်နေရာဘယ်အခြေကိုရောက်ရောက် လိမ္မာပါးနပ်မှု ရှိဖို့လည်း လိုပါသည်။ ခဲတစ်ခါမှန်ဖူးသော ကျွန်တော့်အဖို့ ကိုယ်တိုင်ရော ကိုယ်နှင့်သက်ဆိုင်သည့်ချစ်သူကိုပါ နောက်ထပ်စာမေးပွဲ တစ်နှစ် အကျခံဖို့ကို လုံးဝပင် ခွင့်မပြုနိုင်တော့ပါ။

နှစ်ယောက်လုံး စာမေးပွဲကောင်းစွာဖြေဆိုနိုင်ခဲ့ကြပြီး ကျောင်းရက်ရှည်ကြီးလည်း ပိတ်ခဲ့ပါသည်။ တစ်နေရာစီ ခွဲခွာကြရပြန်ပြီ။ 

နှစ်ယောက်သား ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်ကာ ထုံးစံအတိုင်း ရှေ့လာမည့်ကျောင်းစာသင်နှစ်များအတွက် အားအင်တွေ ပြန်မွေးကြရဦးမည် ဖြစ်သည်။ အရင်အချိန်ကလောက်တော့ သည်းသည်းလှုပ် ခံစားမနေကြတော့။ ပတ်သက်မှုက အဆုံးစွန်ထိရောက်ခဲ့ပြီး ကျောင်းဖွင့်လျှင် ပြန်တွေ့ကြမည် ဟူသောအသိဖြင့် အရင်ကထက် ခံနိုင်ရည် ပိုရှိလာကာ နည်းနည်းတော့ ရင့်ကျက်လာသယောင် ထင်မှတ်ရပါသည်။ တကယ်တမ်း ခွဲခွာပြန်တော့လည်း ရင်ထဲဟာသလိုလို လွမ်းသလိုလိုတော့ ဖြစ်မိသေးသလိုပင်။

ကျွန်တော်လည်း အိမ်မှာနေပြီး စားလိုက်သောက်လိုက်နှင့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသက်ကလေး အတော်အတန်ရလာသူပီပီ အတတ်ကလေး စုံလာသည်။ အပြင်ထွက်ကာ ပွဲလမ်းသဘင်တွေလည်ပတ်သွားလာပြီး အပေါင်းအသင်းတရုန်းရုန်းနှင့် သောက်တတ် စားတတ် လာသည်။ စာကြီးပေကြီးတွေဖတ်ပြီး မိဘတွေရဲ့စကားကို ပြန်မပြောနားမထောင် မထေမဲ့မြင် ပြုတတ် လာသည်။ လူငယ်အုပ်စုချင်းလည်း သွားရင်းလာရင်း မကြာခဏ ရန်တွေဘာတွေဖြစ်ကြ အုပ်စုချင်းချိန်းရိုက်တာတို့ ဘာတို့ ရှိလာကြသည်။ ဆယ်ကျော်သက်ရွယ် ဆိုတော့လည်း အကြောက်အလန့်ကင်းသည်ပဲ မဟုတ်လား။

တစ်ခု အမြတ်ထွက်သည်က စာရူးပေရူးဖြစ်သော ကျွန်တော့်အဖို့ ကဗျာအတိုအစ ကလေးတွေသာမက ဂစ်တာလေး ချောက်တီးချောက်ချက် တီးဆိုရင်း သီချင်းလေးတစ်ပုဒ်စနှစ်ပုဒ်စ ဆိုသလို ရေးတတ်ဖွဲ့တတ်လာရခြင်းပဲ ဖြစ်လေသည်။ ရင်တွင်းဖြစ် ကိုယ်ပိုင်သံစဉ် သီချင်းတွေလို့ ပြောရမည်။ ကျွန်တော့်သီချင်းတွေထဲမှာ အဓိကရည်ညွှန်းသူက ကျွန်တော့ရဲ့သူမပဲ မဟုတ်ပါလား။ လွမ်းရက်ရှည်ကြာလှသည့် နွေကျောင်းပိတ်ချိန်တွေအတွက် သူမနှင့်အတူ သွားခဲ့လာခဲ့ ပျော်ရွှင်ခဲ့ရသည်များက အာရုံထဲမှာ တဝဲလည်လည်သာ ရှိနေပေတော့သည်။ တစ်ဘဝစာ အတူလက်တွဲနိုင်မတွဲနိုင် အသာထားဦးတော့။ ကျောင်းပြန်ဖွင့့်ချိန်မှာ နှစ်ယောက်သား အဆင်ပြေပြေ ပြန်လည်တွေ့ဆုံနိုင်ဖို့ကိုပင် ကျွန်တော့်မှာ တစ်ကိုယ်တည်းကြိတ်ကာ ဆုတောင်းနေရသေးတော့သည်။

*ကာမတော**

_________

ဘယ်မှာမျက်စိလည်လည်

နောက်ဆုံး

ဒီတောထဲမှာပဲ

ကျင်လည်ကြရတာပါပဲ

ကာမတောအလယ်

မမောတယ်။ ။

_____

(နရသူ)

ကျောင်းဖွင့်ပြီ ဆိုတာနှင့်ပဲ ကိုယ့်အဆောင်ဆီကိုယ် ခုန်ပေါက်ပြေးလွှားမသွားရုံတမယ် ရောက်ချင်ဇောက ကြီးမားနေခဲ့ပါသည်။

ပစ္စည်းပစ္စယတွေ နေရာတကျထားပြီး သူမအဆောင်ရှေ့ကိုရောက်သွားတော့ အဆောင်ရှေ့အုတ်ခုံမှာ ထိုင်နေသောသူမကို မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့လိုက်ရ၍ ကျွန်တော် တော်တော်ပျော်သွားမိပါသည်။ အေးမြသွယ်လည်း ခရီးရောက်မဆိုက်ဖြစ်ကာ စာအုပ်နှင့်အဝတ်အစား သေတ္တာတွေ ဘာတွေ ကူသယ်ဖို့လူကို စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော့်ကို သူမငြင်းချိန် မရလိုက်ပါ။ သူမအတွက်ရော အဆောင်နေ အခန်းဖော်သူငယ်ချင်းတွေအတွက်ပါ လုပ်စရာရှိတာတွေ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးပြီး အေးမြသွယ်နှင့် အတူ နှစ်ယောက်သားလက်ချင်းချိတ်၍ အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။

ကင်တင်းန်းဖက်ကိုဝင်ပြီး စားစရာတွေ မှာစားကြသည်။ ဆိုင်တွေက တစ်ဆိုင်နှစ်ဆိုင်သာဖွင့်သေး၍ အဆာပြေထမင်းကြော်တစ်ပွဲစီသာ စားသောက်ကြကာ နှစ်ယောက်သားအေးအေးဆေးဆေး စကားပြောနိုင်မည့် နေရာကိုရှာကြသည်။

နန္ဒဝန် စမ်းချောင်းလေးက အေးအေးငြိမ့်ငြိမ့်စီးဆင်းနေသည်။ လူသူကင်းရှင်းရာ ဋ္ဌာနကလေးတစ်ခုဖြစ်ကာ ခြုံနွယ်တွေ ပေါက်ရောက် နေတာမို့ မမြင်ကွယ်ရာလည်းဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်သား အေးအေးလူလူပင် အတူထိုင်ကာ စကားပြောဆိုခွင့်ရကြသည်။ ခွဲခွာခဲ့ရတဲ့ နေ့တွေ အကြောင်း ပြောဆိုအလွမ်းသယ်ကြရင်း နယ်မှာကျန်ခဲ့သူကိုရော မလွမ်းဘူးလား ဟု သူမကို အစ်အောက် စကားနှိုက်ကြည့်ရာ အေးမြသွယ်က ကျွန်တော့်ဖက်ကို မသိမသာ ဖျပ်ကနဲလှမ်းကြည့်ပြီး …

" ကို သိရင်သိမှာပဲ သူနဲ့ မိသွယ် ဘာမှတော့မဖြစ်ဘူူး ဒါ ပေမယ့် …"

သူမစကားကို ခေတ္တရပ်ထားပြီးမှ …

" တစ်ရွာတည်းသားချင်းဖြစ်တယ် တစ်နေ့ ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်ဦးမလဲ ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဘူး …မိသွယ်ချစ်တာတော့ … ကို့ကိုပဲ"

သူမစကားကပင် ကျွန်တော်တို့ရှေ့ရေးကို ကြိုတင်နိမိတ်ဖတ်လိုက်သလိုပင် ဖြစ်နေပေသည်။ ရင်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီးဖြစ်ပြီး ကျွန်တော် ဘာမှဆက်မပြောမိ။ နှုတ်တွေ ဆွံ့အလို့ နေမိသည်။ 

အသက် ၂၀ ဝန်းကျင် လူငယ်တစ်ယောက်အတွက် ကိုယ့်ဘဝရှေ့ရေးကို ယတိပြတ်ပြောရမှာလည်း စောများနေသလားလို့ပင် ခံစားနေရသည်။ အဓိကက ကျွန်တော်ကျောင်းမပြီးသေး။ အလုပ်အကိုင် မယ်မယ်ရရ မရှိတာရော ပြီးတော့ မိမိဘဝအတွက် အိမ်ထောင်ရေးကို ရှေ့တန်းတင်မစဉ်းစားနိုင်သေးတာရော … ဒါသည်ပင် သမားရိုးကျ အခြေခံလူတန်းစားကနေ ပေါက်ဖွားလာခဲ့သည့် အေးမြသွယ်လို သာမန်မိ်န်းမသားတစ်ယောက်အဖို့ အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးရာမှာ အဆုံးအဖြတ်ဖြစ်ခဲ့လေမလား မသိပါ။

" နောင်ဖြစ်လာမှာကို ကြိုတွေးရင် … မောတယ် မိသွယ် နင် ခုကတည်းက အိမ်ထောင်ပြုဖို့ စဉ်းစားနေပြီလား "

" မစဉ်းစားချင်ဘူး … မိသွယ် ပျော်ပျော်ပဲနေချင်တယ် နောက်တော့လည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပဲ"

" ငါ နင့်ကို သိပ်ချစ်တယ် တစ်နေ့မှ မေ့လို့မရဘူး နင်ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ"

" ကို "

မိသွယ် ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ခပ်စူးစူးကလေးစိုက်ကြည့်ကာ ခေါ်လိုက်သည်။

" ဘာလဲ ဟင် မိသွယ် … ပြောလေ"

" ဟင့်အင်း … မ ပြောချင်ဘူး … ကိုနဲ့ နေချင်တာ "

မိသွယ် ပွင့်လင်းလွန်းလှသည်။ ပင်ကိုကပင် ဟန်ဆောင်မှုမရှိသူမို့ သူမကို တခြားလူတွေ အထင်သေးမှာကိုလည်း တွေးကြောက် မနေတတ်ပေ။ မိသွယ်၏အရင်ပုံစံကို ပြန်မြင်တွ့ရသည်ဟုဆိုရမည်။ 

ကျွန်တော့်လက်က မိသွယ်ရဲ့ခါးကလေးကို ထွေးဖက်လိုက်ရာ သူမကလည်း ပြန်လည်ဖက်လာပါသည်။ မျက်နှာချင်းနီးကပ်ကာ တစ်ယောက်ရဲ့အသက်ရှူသံကို တစ်ယောက်ကြားနေရပါသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ထိတွေ့မိတ်ဆက်မိသွားကြသည်။ ဒီ့နောက်မှာတော့ မိသွယ်တစ်ယောက် ကျွန်တော့်လက်ခုပ်ထဲက ရေသာ ဖြစ်သွားရရှာလေတော့သည်။

စမ်းချောင်းနဘေးမှ ခြုံနွယ်တစ်ခုရဲ့အရိပ်အောက်မှာ မိသွယ်နှင့်ကျွန်တော် ပွေ့ဖက်လူူးလှိမ့်ကာ အချစ်နားလန်ထမိကြပါသည်။ မိသွယ်၏တစ်နေ့တခြား ဖွံ့ထွားစပြုလာသော ရင်သားအိအိ အစိုင်အခဲကြီးနှစ်မြွှာကို အင်္ကျီ အောက်ကနေ လက်လျှိုကာ ညှစ်ကိုင်ပြီး နို့အုံတစ်ခုလုံး ဖျစ်ဖျစ်မြည်အောင် ညှစ်ချေဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ မိသွယ် ကော့ပျံလာခဲ့ရာ ကျွန်တော်လည်း တစ်ဆင့်ထပ်တက်ပြီး သူမပေါင်ခြံကြားထဲက အင်္ဂါဇပ်ခေါ် အဖုတ်ကလေးရှိရာကို ကျွန်တော့်လက်ဖဝါးကြီးနှင့် အပေါ်ကနေ ဖိအုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်ပါသည်။ အဖုတ်ကို ဖွဖွရွရွဖိပွတ်ပေးရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမနို့နှစ်ဖက်စလုံးကို ဂျုံနယ်သလို အပီနယ်ပေးလိုက်ပါသည်။ မိသွယ်ခါးကလေး ကော့သွားကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်က နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီကို ပြဲပြဲကားကားလေး ဖြစ်လို့သွားရလေသည်။

မိသွယ်ရဲ့ခါးဝတ်ထမီကို ချွတ်မနေတော့ဘဲ သူမထမီအောက်နားစကလေးကို အောက်ကနေပဲ သူမဗိုက်သားပြင်ပေါ်အထိ ပင့်လှန်တင် လိုက်ရာက သူမစောက်ဖုတ်ဆီကို ကျွန်တော့်မျက်နှာအပ်ကာ မှောက်အိပ်ချလိုက်သည်။ မိသွယ် ကျွန်တော်နှင့်တွေ့ရမည်မို့ သူမပင်တီကို အဆောင်ကအခန်းထဲမှာပဲ ပြန်ချွတ်လာခဲ့ဟန်တူသည်။ ပင်တီမရှိသော သူမစောက်ဖုတ်ကလေးက အမွှေးအမြှင် ခပ်ပါးပါးကလေးများ ဝိုင်းရံနေကာ ဖားခုံညင်းတစ်ကောင်လို အပေါ်ကို ခုံးမောက်ကြွနေပြီး ခပ်အီအီရနံ့တစ်မျိုးနှင့် လူကို အပြတ်ပင် ဆွဲဆောင်နေလေတော့သည်။ 

သူမအဖုတ်အကွဲကြောင်းကလေး အောက်ခြေကနေ အထက်ကို ကျွန်တော့်လျှာအပြားလိုက်နှင့် ပင့်ယက်သပ်တင်လိုက်ကာ စောက်ဖုတ်အခေါင်းဝကလေးထဲကို လျှာဖျားကလေး လိမ်ခေါက်၍ ထည့်သွင်းမွှေနှောက်ပေးလိုက်သည်။ မိသွယ် အ ကနဲအော်ကာ သူမကိုယ်လုံးကလေး ဓာတ်အလိုက်ခံရသလို တုန်ယင်တွန့်တက်သွားရင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ယောင်ယမ်းကာ အတင်းဖိထားလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ဇောအဟုန်တွေ တမုဟုတ်ချင်း နိုးကြွလာပြီး သူမစောက်ဖုတ်တစ်ပြင်လုံးအနှံ့ကို ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်ထိုးယက်ဆွ၍ စိတ်ရှိလက်ရှိပင် နှူးဆွပေးနေမိလေသည်။ မိသွယ်ရဲ့စောက်ခေါင်းကလေးဆီမှ တဏှာရည်တွေ အပြင်ကို ဒလဟောကြီး ထွက်လျှံ၍ ယိုစီးကျလာရချေပြီ။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>