ဘဦး ရေကူးနေသည် အပိုင်း ( ၁ )
မောင်ခြိမ့် ရေးသားသည်။
အခန်း ( ၁ )
♫ ♪♪ " ဟေ့ … ကောင်ကလေး
ကမ္ဘာပေါ်မှာ မြန်မာပြည်ဟာ……♫ ♪♪
…………………… အယဉ်ကျေးဆုံး တိုင်းပြည်တခုပါ "♫ ♪♪
ကျုပ်မနက်ခင်း တီးဆိုင်အသွား ထီတွန်းလှည်းက ဖွင့်နေတဲ့သီချင်းလေးကြားတော့ အလိုလိုပြုံးမိလာတာဗျ။ခက်တော့ခက်တယ်ဗျာ…မုဆိုးမ တစ်ယောက် ဗြုံးကနဲ့ လင်သေလို့ ကလေးတွေနဲ့ သူ့ဘဝ သူ့ရှေ့ရေး ဘယ်လိုများဆက်လျှောက်မလဲဆိုတာထက် ကောင်မလေးက အရွယ်ရှိသေးတယ် ဘယ်ကောင်နဲ့ထပ်ယူမလဲ ဘယ်သူနဲ့အလိုးခံနေလဲ ဒါပဲစိတ်ဝင်စားကြတာပါ။
ရုန်းကန်ရမယ့် သတ္တိတွေ ဆုပ်ကိုင်ထားရမယ့် မာနတွေ ဒါတွေအားလုံး ယိုင်နဲ့ပြီး နလန်ထူဖို့မလွယ်တာတောင် အရာအားလုံးကို ကုတင်ပေါ်က ပြဇတ်တစ်ပုဒ်လို့ပဲ မြင်နေကြတာဗျို့။အဟက် ဟက် … ဘာတဲ့ … ခင်ဗျားတို့ပြောပြောနေတဲ့ … အရှက်ကြောက်ကြီးတဲ့ လူမျိုးစုကြား ကျုပ်လည်း လူလာဖြစ်တာပါပဲ။
အမ်း … ကျုပ်နာမည် ဘဦး … မြန်မာပြည်ရဲ့ မြို့ငယ်လေးတခုမှာ နေတယ်ဗျာ။အသက်က ၃၀ ကျော်ပါပြီ။အသားညိုညို အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ရုပ်ရည်ကအသင့်တင့်ပေါ့။လျော့ပြောထားတယ်ဗျာ အပြင်မှာ ချောတယ်ဗျ ခိခိ။အလုပ်က စက်ရုံတစ်ခုမှ ယဉ်မောင်းပေါ့ဗျာ။ ၁ လ ကို ၄ ရက် အနားရတယ်။နယ်ကတက်လာပြီး အိမ်ငှားနေနေတာကြာပြီ။၁၀နှစ်ကျော်ပါပြီ စားလိုက်သောက်လိုက် တကိုယ်ရည် တကာယ သမားဆိုတော့ အေးဆေး အပူပင် မရှိဘူး။ကျုပ်နေတဲ့ရပ်ကွက်က အလွှာပေါင်းစုံဆိုတော့ သတင်းတွေက အစုံကြားနေရတာ။လင်ငယ်နေတာ မယားငယ်နေတာ လိင်တူဆက်ဆံတာတွေ အားပါးပါး မကြားချင်မှ အဆုံးပဲ။
" ဟော … အကို ဘဦး လာပြီဟေ … ဖန်ချိုဆိုင်သောက် "
ကျုပ် တီးဆိုင်ထဲရောက်တာနဲ့ စားပွဲထိုး ငတူးက လှမ်းအော်တော့တာပဲ။အော်ပြောရင်း ကျုပ်နားရောက်လာပါပြီ။
" ကိုဘဦး … မုန့်က ထုံးစံအတိုင်းပဲလား "
ခေါင်းညိတ်ပြတာနဲ့…
" ဝမ်းနံ … ပဲနဲ့ ကြက်သွန်ကြော်လေး ဖြူးဟေ့ "
ငတူးက ကျုပ်အကြိုက်သိတယ်ဗျ။နံပြားနဲ့ စတော်ပဲချက်ကို ကြက်သွန်နီအကြွတ်ကြော်လေးတွေဖြူးပြီး စားရတာ အရသာရှိသဗျာ။နံပြားလေးဖဲ့ပြီး ပဲခွက်လေးထဲ တို့စားနေတုန်း ဗြုံးဆို ကိုသံချောင်းကြီးရောက်လာတာဗျို့။
" ဟျောင့် ဘဦး … ဒီနေ့ နားရက်လား "
" ဟုတ် ကိုသံချောင်း "
" အတော်ပဲကွာ မနေ့က ခွေဝယ်လာတာ အသစ်တွေက ဂျပန် အမေရိကန် အစုံပဲ "
" ကျုပ်အိမ် လာကြည့်မလို့လား "
" အေးပေါ့ ငါ့အောက်စက်က ပျက်နေတာ ဆိုင်ပို့ထားရတာ "
ကိုသံချောင်းကလည်း လူပျိုကြီးပါပဲ ။ ကျုပ်ထက် ၃ နှစ်လောက်ကြီးတယ် ။ နဖူးပြောင်ပြောင် မျက်နှာရှည်ရှည်နဲ့ ကွမ်းကလဲ စားသဗျို့။နှာလဲ အလွန်သန်တာ အရပ်ထဲ အဆင်မပြေတဲ့ လင်ရှိမယား မုဆိုးမ တခုလပ် အစုံပဲဗျာ သူခေါ်လိုးနေတာ။ပြက်သနာတော့ မရှိဘူးဗျ သူစိတ်တိုင်းကြ လိုးပြီးတိုင်းလည်း တဖက်လူရဲ့ အခက်ခဲကို ဖြေရှင်းပေးတယ်။တချို့ဆို ပိုက်ဆံပြတ်တာနဲ့ ကိုသံချောင်းအိမ်ရှေ့ ညိုမြလုပ်နေကြတာပဲ။
လဖက်ရည်ဆိုင်ကထွက်တော့ ကိုသံချောင်းအိမ် ခွေဝင်ယူကြတာ ပြီးမှ ကျုပ်အိမ်ဘက် လမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြတာ။ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်က နှစ်ခြမ်းဖြစ်နေတာဗျ။အရှေ့နောက် ကြားလမ်းရဲ့ တောင်ဘက်ခြမ်းမှာ ကျုပ်တို့ကာနေတာ ကိုသံချောင်းက ကျုပ်အိမ် အရှေ့ဘက် တအိမ်ကျော်ကပါ။လဖက်ရည်ဆိုင်ကတော့ ကျုပ်တို့တောင်ခြမ်းမှာတစ်ဆိုင် မြောက်ဖက်ခြမ်းမှာ တစ်ဆိုင်ပေါ့။ကျပ်တို့တောင်ဆိုင်က လူပိုစည်တာ မီးပျက်လည်း မီးစက်နိုးပြီး ဘောလုံးပွဲပြပေးတာဗျ။
" ဘဦး မိန်းချထားတာလား "
ကိုသံချောင်းလည်း ကျုပ်အိမ်ရောက်တာနဲ့ အနောက်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး တီဗွီရှေ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာဗျို့။
" ဟုတ်တယ် ကိုသံချောင်းရေ တီဗွီဘေးနားက တိုင်မှာ ဘုတ်ခုံရှိတယ် ဒါးမိန်းအပေါ်တင်လိုက်ဗျာ "
နွေဦးရောက်တော့ မီးရေးထိန်းရေး ကြောက်ရတယ်ဗျို့။အပြင်သွားရင် မိန်းချသွားရတာ။တော်ကြာ ဝါယာရှော့ဖြစ်ပြီး မီးလောင်မှာလည်း ကြောက်ရသေးတာ။အိမ်က ပေ ၂၀ ပေ ၄၀ နှစ်ခန်းပတ်လည် ထရံကာသွပ်မိုး မြေစိုက်အိမ်လေးပါ။တစ်လကို ၁သိန်းဗျို့ ဈေးက မသေးဘူး။ဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းပေါ့ဗျာ။ဧည့်ခန်းဆိုပေမယ့် ထမင်းစား စားပွဲခုံတစ်လုံးနဲ့ ထိုင်ခုံနှစ်လုံး…ပြီးမှ အနောက်ဖက် ထရံနား နှစ်ယောက်ထိုင် ခုန်ရှည်လေး ဒါပါပဲ။
ပန်ကာ ကတော့ ဧည့်ခန်းရောက်လိုက် ကျုက်အိပ်ခန်းတဲ့ရောက်လိုက်ပေါ့။ကျုပ်အိပ်ခန်းက ဧည့်ခန်းတောင်ဘက်တည့်တည်မှာ တစ်ယောက်ထဲသမားမို့ ကုတင်တစ်လုံး ဘေးက ခုံလေးပေါ်မှာ တီဗွီအောက်စက် အဝင်ဝ ညာဖက်ဘေးက ဗီဒိုတစ်လုံး ဒါပါပဲ။အိမ်ရှေ့က သစ်ရွတ်ကြွေလေးတွေ လှည်းကျင်းပြီး အထဲရောက်တော့ ကိုသံချောင်းက အပြာကားနဲ့ နှပ်နေပါပြီ။
" ကောင်းတာ ဘဦးရာ ဆော်လေးက အငယ်လေးကွ ယောင်္ကျားဖြစ်သူရဲ့ အလုပ်ရှင်က အိမ်ထိ လာလာလိုးတာ "
ကျုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုသံချောင်းက တီဗံီရှေ့က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တင်ပလ္လင်ခွေလျက်လေး ညာလက်က ပုဆိုးကြားထဲ့ပြီး လီးကိုစွနေတာဗျ။ဇတ်လမ်းကလည်း ကောင်းဗျာ မင်းသားက အလုပ်ရှင်သူဋ္ဌေးကို အိမ်ခေါ်လာတာ မိန်းမနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး စားကြသောက်ကြပေါ့။မင်းသားမူးမှောက်သွားတော့ သူဋ္ဌေးက မင်းသားမိန်းမကို တက်လိုးပစ်တာ။
ပထမတော့ လင်ဖြစ်သူဘေးနား ရုန်းကန်နေတာ နောက်ပိုင်း စားနေကြသူဋ္ဌေးရဲ့ ချုပ်ထိန်းမှု့အောက်မှာ မငြင်းနိုင်တော့တာပါ။လင်ဖြစ်သူဘေးနား ထားပြီး အလုပ်ရှင်သူဋ္ဌေးရဲ့ မီးကုန်ရမ်းကုန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးချက်တွေအောက် ကြိတ်အော်နေရတာပေါ့။နောက်ပိုင်း လင်ဖြစ်သူထက် အပြုစုအယုယကောင်းတဲ့ သူဋ္ဌေးရဲ့ အထိအတွေ့ကို စွဲလမ်းသွားပြီး လင်မသိအောင် ကုန်းပေးနေတဲ့ ဇတ်လမ်းလေးပါ။ဇတ်ကား မပြီးခင်လေး ကိုသံချောင်းလည်း မထိန်းနိုင်တော့တာ ကျုပ်ရှေ့တင်ပဲ ခါးပုံစဖြည်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာဗျို့။
" အားးး အ … အ ……… ကောင်းတာကွာ ……ရှီးးးး ရှီးးးးးးးးးး "
လရည်ထွက်ကာနီး သူ့ပုဆိုးနဲ့အုပ်ပြီး ပန်းထုတ်နေတာ။
" ကိုဘဦး … ကိုဘဦးရှိလား "
အိမ်ရှေ့က အော်သံကြောင့် ကိုသံချောင်းလည်း ပုဆိုးအမြန်ပြန်ဝတ်နေတာ။ကျုပ်လည်း အခန်းထဲကထွက် ဧည့်ခန်းကဖြတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ကြည့်လိုက်တော့ မခင်ဝေ ဗျ လက်ထဲ စတီးချိုင့် ကြီးနဲ့ဗျ။
" လာပြီ လာပြီ … မခင်ဝေ "
ကျုပ်လည်းအိမ်ရှေ့တံခါး ချိတ်ဖြုတ်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်တာ။မခင်ဝေက တခုလပ်ပါ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဈေးရောင်းရင်း ဘဝကို ရုန်းကန်နေသူတစ်ယောက်။ယောင်္ကျားက ဘော်ကြော့ ပေါ့ပေါ့နေ ပေါ့ပေါ့စား ကလေးနှစ်ယောက်သာ ထွက်လာတာ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူး။ကြာတော့ မခင်ဝေ အသိုင်းဝိုင်းက နှင်ထုတ်ပစ်လိုက်တာ။မခင်ဝေက ညိုညိုတုတ်တုတ်ဗျ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားပေမယ့် ခုထိ တင်တွေရင်တွေ မကျသေးဘူး။
" အိမ်မှာ … အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ ချက်လို့ လာပို့တာ … ကိုဘဦးရေ "
" ဟုတ် "
" ခ်ခ် "
စတီးချိုင့်ကြီး ကျုပ်ဆီလှမ်းပေးရင်း ရီနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ချိုင့်လှမ်းယူလိုက်တာ။
" နောက်ပီးမှ ချိုင့်လာယူတော့မယ် … ဒုံးပျံက ထောင်နေတာ … ခိခိ "
ကျုပ်ပေါင်ကြားကြည့်ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးလက်နဲ့အုပ် ရီရင်း လှည့်ထွက်သွားတာဗျို့။အိမ်ထဲရောက်တော့ ကိုသံချောင်းကြီးကလည်း တခွီးခွီးနဲ့ ဖြစ်နေတာဗျ။
" မခင်ဝေပါဗျာ … အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ လာပို့တာ … ချိုင်တောင် မလှယ်ရသေးဘူး ရီပြီး ပြန်သွားတာဗျို့ "
" ငါလိုးမ ဘဦး … မင်းဟာမင်း ကြည့်ဦး … ခိခိ "
ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်း လက်ညိုးထိုးပြမှ ပေါင်ကြားကြည့်မိတာ။ဟိုက်ရှ်…သေပီဆရာရေ… ခုန အောကားကြည့်ပြီး လီးကထောင်ထွက်နေတာဗျို့။
" ဟီး ဟီးးးး "
" မအေလိုး ရီနေ … ဟိုက လင်နဲ့ကွဲနာ … အိပ်မက်တွေမက်နေတော့မှာ … ငါသွားပြီကွာ ညနေမှ တစ်ခေါက်လာမယ် ခွေအသစ်တွေကျန်သေးတယ် "
ကျုပ်လည်း နေ့လည် ၁ချက်ခွဲလောက် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲနဲ့ ထမင်းရောစားပြီး မခင်ဝေတို့အိမ်ဘက် ချိုင့်ပြန်ပေးမလို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။မခင်ဝေ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ တံခါးက စိထားတာဗျို့။တံခါးချိတ်လေး ဖြုတ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တာ။အိမ်ရှေ့ဧည်ခန်းက ခုံပေါ်ချိုင်လေးတင်နေတုန်း ကပ်လျက်အခန်းက ညည်းသံကြားလိုက်ရတာဗျ။ကလေးနှစ်ယောက်က ကျောင်းသွားနေတာ မနက်ကတောင် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲချက်ပြီးလာပို့သေးတယ်ဗျာ ဘယ်နဲ့ဖြစ်တာတုန်းပေါ့ တွေးမိနေရောပဲ။
" အင်းဟင်း ဟင်း ဟင်း … ကျွတ်ကျွတ် "
အသံက ပီပီပြင်ပြင်ကို ကြားလိုက်ရတာမို့ ကျုပ်လည်း အခန်းဝနားလျှောက်လာခဲ့တာ။နေမကောင်းဖြစ်လည်း ဆေးခန်းပို့ရအောင်လို့ပါ။တံခါးက ပိတ်မထားဘူးဗျ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်နေတာနဲ့ ခန်းဆည်းစလေး လှပ်ကြည့်လိုက်တာ။ငင့် … အဖျားတက်တာမဟုတ်ဘူးဗျု့ိ။အဖျားဝင်တယ်ခေါ်မလားပဲ။အရပ်ထဲက ယောင်ခြောက်ဆယ် ဦးတိုးပါဗျာ။
သာရေးနာရေးဆိုလည်းယောင်လိုက် တခုခုဆို ရှေ့က ကားရားကားရားနဲ့ပါ ရော့လုပ်ဆို လူရှာတာလိုလို အတိတ်မေ့တာလိုလို ရွှေပျောက်တာလိုလိုနဲ့ လစ်ရောပဲ။အသားမဲမဲ ဗိုက်ပူပူ မျက်နာက ကျောက်ပေါက်ခွက် ပရပွ ရီလိုက်ရင် သွားတွေက ကွမ်းဂျိုးတွေနဲ့ပေါ့။ပါးစပ်နဲ့ပါးချပ် မလိုက်ဘူးဗျာ ပြောရင်း မခင်ဝေကို လိုးနေတာ။မခင်ဝေက ခုထိ တင်တွေရင်တွေနဲ့ အလတ်ကြီးဗျ။ဘာလို့များ ဦးတိုးကို ကြိုက်တာပါလိမ့်။
" ကိုကြီးတိုး ချစ်လိုက်တာ အဝေရယ် "
" အ … တကယ် … … ကျွတ် … မယုံပေါင် "
" တကယ်ပါကွယ် … ခု အဝေ့ကို ပေးတဲ့ နှစ်သိန်းက … ရွာပြန်ပြီး … နွားလေးရောင်းလာရတာ … အတိုးက ၁၀ ပဲပေး ဟုတ်ပီလား "
" ချစ်တယ်လည်းပြောသေး အတိုးကျ ၁၀တောင်ယူတာ ဟွန့် "
" အော် … ပြောရမဲ့ သူတွေ ကျနေတာ ၈ကျပ်ပဲပေးတော့ "
" ဟင့်အင် … ငါးကျပ်ပဲပေးမှာ "
" အင်းပါ အဝေရယ် … ဒါဆို တပတ်တခါတော့ … လာပါရစေနော် "
အတော်စိတ်ပျက်စရာဗျာ အတိုးလည်းယူသေး ဖရီးလည်းလိုးသေးတာ။စကားပြောရင်း ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း ထောင်ပေးနေတဲ့ မခင်ဝေကို ဖိလိုးနေတာဗျို့။လိုးနေရင်း မခင်ဝေကို ဆွဲထူပြီး လီးကိုစုပ်ခိုင်းသေးတာ။လီးက တုတ်ပေမယ့် အရှည်က ပုံမှန် ၅ လက်မကျော်ကျော်လောက်ပဲ။
အခန်းပေါက်ကျောပေးထားတော့ ဦးတိုးဖင်မဲရီးအောက်က လဥတွေပါ မြင်နေရတာ။ဗိုက်ခေါက်က ခံနေလို့နေမယ့် ဖိသာလိုးနေတာ လီးက ဒစ်ဖူးသာသာလေးပဲ ဝင်နေတာဗျို့။မခင်ဝေက တမင်သက်သက် ညည်းပြနေတာပါ။ခဏကြာတော့ မခင်ဝေက ကုတင်စောင်းလေးမှာပဲ လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တာ။အဲဒီတော့မှ ဦးတိုးလည်း တဝုန်းဝုန်း တဗုန်းဗုန်း ဆွဲလိုးရင်း ပြီးသွားတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ခြေသံဖွဖွ နင်းပြီး မခင်ဝေတို့အိမ်က ပြန်လာခဲ့လိုက်တာပေါ့။အင်းဗျာ မခင်ဝေလို အတိုးရော လူရောပေးရတဲ့ မိန်းမတွေ ဘယ်လောက်များရှိနေနိုင်မလည်း။
....................................................................................................................................
" ငါက ဗိုလ်အောင်ဒင် နင်က ဒါကိုမမြင် … ငါ့အသဲ ကို ခလုပ်တိုက်သွားတယ် မင်းမိုက်တယ် မိန်းကလေးရယ် "
ဟော ရပ်ကွက်ကထိန်အတွက် အလှူခံထွက်နေကြပြီ။
" ဘယ်ဘက်က တဆုပ်ကြဲတိုင်း ညာဘက်က တလှည်းဝင်ပါစေ … ရေလိုအေး၍ မိုးဆမ်းပန်းလို လန်းဆန်းကြပါစေ ခင်ဗျား "
ဦးတိုးကြီးပေါ့ဗျာအပေါ်က စတစ်ကော်လံနဲ့တိုက်ပုံအင်္ကျီအဖြူ အောက်က ပိုးပုဆိုးအပြာနဲ့ မိုက်ကလေးကိုင်ပြီး အော်နေလေရဲ့။ခုတော့လည်း တကယ့် သူတော်ကောင်းကြီး ကျနေတာဗျို့။
..................................................................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
ကထိန်မရောက်ခင် ရွာက ဘကြီးရှိန်တို့ မိသားစု ရောက်လာပါလေရော။သူ့မိန်းမ ဒေါ်မိုးရီ နဲ့ ကျုပ်ညီမ ဝမ်းကွဲ ခင်လေးတို့ရော လူစုံတက်စုံဗျို့။
" ဘဦး … မင်းလည်း နေနိုင်တာကွာ ရွာတခေါက်မှတောင် ပြန်မလာဘူး "
" မအားလို့ပါ ဘကြီးရှိန်ရာ "
" နင့်ကြည့်ရတာ သန့်လို့ပြန့်လို့ ရည်းစားသနာ များရှိနေပြီလား ခ်ခ် "
" မရှိပါဘူး အရီးမိုးရာ "
ဘကြီးနဲ့ပြောနေတုန်း သူ့မိန်းမက ဝင်စနေတာ။ခင်လေးကတော့ ဒီနှစ်အတော်ထွားလာတာ အပျိုပေါက်ကြီးဖြစ်လို့။ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးတုတ်ထိုင်နေတော့ ဖင်ကြီးက ဘေးကားနေရော။
" ဟဲ့ … နင့်အကို ကို နူတ်ဆက်ဦးလေ ခင်လေး "
" ဟုတ် ကိုကြီး မတွေ့တာကြာလို့ ချောလာတယ်ထင်တယ် ဟီဟိ "
အရီးမိုးပြောမှ ခင်လေးက ကျုပ်ကိုနူတ်ဆက်နေတာ။သူတို့မိသားစုကို ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ပို့ပြီး ကျုပ်က ဧည့်ခန်းထွက်အိပ်ရတာဗျို့။ညပိုင်းစားသောက်ပြီးတော့ တီဗွီကြည့်ကြပေါ့။၁၁လောက်ကျ ဘကြီးတို့ဖို့ ကုတင်ပေါ်ခြင်ထောင် ထောင်ပေးပြီး ခင်လေးက အောက်ပဲအိပ်တာ။
ည ၁ချက်လောက်ကျ ကုတင်သံ တကျွီကျံီနဲ့ကြားနေရတာဗျ။ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းဘက် ချောင်းကြည့်တော့ ဟိုက်ရှားဘားးးး … ဘကြီးရှိန်ဗျို့ အရီးမိုးရီကို ပေါက်နှစ်ခြမ်းဖြဲပြီး အပေါ်က ခွလိုးနေတာ။အသက်၆၀နားကပ်နေပြီဗျ ယုံတောင်မယုံဘူး ကိုယ်တွေ့မို့ပါ။ခြင်ထောင် ထောင်ထားတော့ သိက်မရှင်းဘူးဗျ။အိမ်အနောက်ဖက်က ပတ်ပြီးချောင်းဖို့ စဉ်းစားလိုက်တယ်။မျက်လုံးဒေါင့်ထဲ ဖက်ကနဲ့ ပေါ်လာတာ ခင်လေးပေါ့ဗျာ။
ခေါင်းလေးထောင်ပြီး ဖအေနဲ့မအေလိုးတာကို ခေါင်းလေးထောင်ပြီး ချောင်းနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း အခန်းရှေ့က ခြေဖွဖွလျှောက်ရင်း အိမ်နောက်ဖေးဘက် ပတ်လာခဲ့တာ။နောက်ဖေးက မှောင်နေပေမယ့် ကိုယ့်အိမ်ပဲလေ မျက်စိမှိတ်တောင် သွားလို့ရတယ်။ကျုပ်အိပ်ခန်းအနောက်ဖက် ပြတင်းတံခါးကနေ ကပ်ချောင်းမလို့ဗျ။ဒါမှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရမှာ။တံခါးနားအရောက် အုတ်ခဲတစ်လုံး ဝင်တိုက်ပြီး မှောက်ယှက်လဲပါလေရော။
" ဒုတ် … ဝှစ် … ဘုတ် …… အ "
ရှေ့ဟတ်ထိုးလှဲတာ လက်လှမ်းထောက်တာကို ချော်ပြီး ရင်ဘတ်နဲ့ ဘုတ်ကနဲ့ကျရောပဲ။အ…ကနဲ့ အော်ပြီးမှ မှားမှန်းသိတာဗျို့။
" ကိုရှိန် … ကိုရှိန် … ကြားလား "
" အေး … မိုးရီ … လူကပ်တာ နေမှာ … မြို့က သူခိုးပေါတယ် ထင်တယ် "
" ဘယ်သိမလဲ … ရှင်ထကြည့်ပါဦး "
" အေးပါဟာ … ဟိုကောင် … ဘဦး နိုးရကောင်းမလား စဉ်းစားနေတာ "
" တကတည်း … လေကြောရှည်နေတာ … တော့်လီးကြီး ထုတ်ဦး … ထ ထ "
" တိုးတိုးပြောပါဟ … သမီးလေး နိုးသွားဦးမယ် "
ကျုပ်ပြန်စိထားတဲ့ နောက်ဖေးတံခါး ပွင့်လာပြီဗျို့ စောက်ရှက်တော့ကွဲပါပြီ။အမှောင်ရိပ်ထဲ ဝပ်နေတုန်း ဘကြီးက အရင်ထွက်လာတာဗျ။နောက်က အရီးမိုးပေါ့။မထူးဘူး မေးလည်း နောက်ဖေးအိမ်သာ အသွား မီးမမြင်ရလို့ မှောက်လှဲတယ် ပြောရုံပေါ့။ဘကြီးလည်း ရှေ့မတိုးရဲဘူး တံခါးပေါက်နားကနေပဲ ကြည့်နေတာ။
" ဝှီးးး ဘုတ် … ဂလုန်း … ဝုန်း …… ခွိးခွိ … ညောင် "
" အမလေး … စောက်ဖုတ်ကြီးပြဲပါပြီတော် "
အရီးမိုးဗျ … ခေါင်မိုးပေါ်က ကြောင်ပြုတ်ကျပြီး ထပြေးတာကို ယောင်အော်နေတာ။ဘကြီးလည်း ခေါင်းလေးပုထားရင်း တံခါးပေါက်ကို လှမ်းကိုင်နေတာ။
" မိုးရီရာ … ကြောင်ပါဟ … ငါ့လီးလဲလွတ်ဦးဟ မင့်မေလိုးပဲ "
ဟုတ်တယ်ဗျို့ ဘကြီးခါးကိုကိုင်ပြီးနောက်ကလိုက်တဲ့ အရီးမိုးလေ ခေါင်မိုးပေါ်က ကြောင်ပြုတ်ကျချိန် ဘကြီးလည်း အိမ်ထဲပြန်အလှည့် တံခါးဆီမရောက်ခင် အရီးမိုးလက်က ပေါင်ကြားက လီးကို ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ဆွဲထားမိတာ ခိခိ။နှစ်ဦးသား အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားကြပါရော။ခဏစောင့်ချောင်းသေးတယ် မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ဘူးဗျ။ဘကြီးကတော့ ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်အိပ်နေတဲ့ခင်လေးကို တချက်ကြည့်ရင်း ပုဆိုးမှလိုက်တာ။ပုဆိုးအောက်နားစကို ခါးပုံစပေါ်ချိတ်ပြီး အရီးထမိန်လှန်တော့…
" နောက်ရက်မှ လိုးတော့ … ကိုရှိန် … ခုန အခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့ ရှင့်သမီး နိုးနေပြီ … အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ "
ဘကြီးလည်း သူ့လီးကို ၂ ချက် ၃ ချက် ဂွင်းတိုက်ပြီး အရီးပေါင်ကြားကြည့်ရင်း ပုဆိုးပြန်ဖုံးလိုက်ပြီ။အရီးက မပေးတော့ စိတ်လျော့လိုက်ပုံပါ။အတော်ကြာတဲ့အထိ ငြိမ်သွားမှ ကျုပ်လည်း နောက်ဖေးပေါက်ကနေ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်လာပြီး အိပ်လိုက်တာ။မနက်လင်းတော့ ကျုပ်လည်းအိမ်သာတက်ချင်တာနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ထပြီး တက်ရတာ ခါတိုင်းလိုဇိမ်ဆွဲလို့က မဖြစ်။လူကများနေပြီလေ။ကျုပ်အိမ်သာက ဆင်းဆင်းချင်း ခင်လေးတွေ့လိုက်တာ။မျက်နှာချင်းဆိုင်လျှောက်လာတာကိုးဗျ။
" ကိုကြီး အစောကြီးနိုးနေတာပေါ့ "
" အေး … နင်နဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပါဟာ "
ပြန်နုတ်ဆက်ရင်း ကျုပ်ဘေးက ဖြတ်သွားတဲ့ ခင်လေးဖင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ထမိန်နောက်မှာ အကွက်ကြီးဗျ။အိမ်ထဲဝင်ရင်း ဘကြီးတို့နိုးမယ်လုပ်တော့ ခြင်ထောင်ထဲမှာ ထပ်ရက်ကြီးဗျို့။ကြည့်ရတာ လင်းကာနီး ထလိုးကြတာနေမှာ ခင်လေးလည်းချောင်းပြီး အရည်တွေထွက်ကုန်တာနေမှာပေါ့။
နေ့လည်ကြ ခွေးဘလူးကားလေးငှားပြီး ဘကြီးတို့မိသားစုကို ဒီမြို့က အထင်ကရနေရာတွေ လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။အလုပ်နားရက်နဲ့ ဆုံလို့ပါ။နောက်ရက်ကျ ကျုပ်က စက်ရုံကားသွားမောင်းပေးရတာ ညနေကြမှ ပြန်လာတာဗျ။အိမ်ရောက်တော့ အရီးမိုးချက်တဲ့ ထမင်းဟင်း စားလိုက်ရတယ်။မှိန်လိုက်တာဗျို့ ငံပြာရည်ချက် မြေပဲနဲ့ပဲလှော်ကို ကြက်သွန်ဖြူ ဂျင်းလေး ထည့်ကြော်ထားတာ။ဆက်သားခြောက်က ကျုပ်ဝယ်ထားပြီးသားဆိုတော့ ဖုတ်ပြီး ဆီလေးစမ်းပေးထားတာ။
နောက်ရက် ကထိန်နေ့ကျတော့ ရပ်ကွက်ထဲ ကထိန်းခင်းတာ လိုက်ပြပေးလိုက်တယ်။မြန်မာမှု့တီးဝိုင်းလေး ပြီးမှ ပြန်လာကြတာ။နောက်ရက်ပြန်တော့ ပြက်သနာပဲဗျ။ခင်လေး မှတ်ပုံတင် ပျောက်နေတာပြောတယ်။ရထားလက်မှတ်က ဝယ်မရဘူး။ဒါနဲ့ ရပ်ကွက်ရုံးကို ထောက်ခံစာလုပ်ပေးရတာဗျို့။ရုံးရောက်တော့ဥက္ကဋ္ဌက ချက်ချင်းလုပ်ပေးပါတယ်။စာရေးမက ထောက်ခံစာ စာရွတ်လေး ရေးပြီး စည်းတံဆိပ်လေး မထုခင် လက်ဖက်ရည်တိုက်ခိုင်းနေတာ။
" ကိုဘဦး … သမီးတို့ကို လက်ဖက်ရည်တိုက်သွား "
" အေးပါ … စာရေးမရယ် "
ကျုပ်လည်း လက်ဖက်ရည် ပါဆယ် ၃ ခွက် ဝယ်ပေးခဲ့လိုက်တယ်။လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ရပ်ကွက်ထိပ်တင်လေဗျာ ရပ်ကွက်ရုံးကလည်း ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်အပြင်တန်းမှာပါ။အင်း ဖေ့ဘုတ်ပေါ်တွေ့တွေ့နေတဲ့ ပြောင်းလဲချိန်တန်ပြီဆိုတာ တကယ်ဗျ။လာတ်မစားကြတော့ပါဘူး။လက်ဖက်ရည်ပဲ တိုက်ခဲ့ရတာပါ။
နိုင်ငံရေးတော့ နားမလည်ပါဘူး ကျုပ်တို့က သာမန် လက်လုပ်လက်စားတွေလေ။ကျုပ် သူငယ်ချင်းဆိုလည်းဟုတ် ဆရာဆိုလည်းဟုတ် { ဒေါက်တာ မောင်မောင်တုတ် } ကို သတိရမိသေးတယ်။
" ဟေ့လူ … ဘယ်အစိုးရ တက်တက် … ကိုယ်ဖွန်ကြောင်မှ ကိုယ်ဆော်ရတာ … ချချ "
ကိုတုတ်ပြောဖူးတဲ့ စကားလေးပါ။ကျုပ်ကတော့ ဘယ်ခေါင်းဆောင်တက်တက် ပါတီဆွဲမရှိပါဘူး ကောင်းအောင်လုပ်တဲ့ ခေါင်းဆောင်မှန်သမျှ လေးစားပြီးသား။အမ်း … ဆောရီးဗျို့ လိုင်းချော်သွားတယ်…ပြန်ဆက်ကြစို့။
ထောက်ခံစာရမှ ရထားလက်မှတ်က ဝယ်ရတာတဲ့ဗျို့။ဘကြီးတို့ပြန်သွားပြီး ၁ပတ်လောက်ကြာတော့ ဖိတ်စာ တစ်စောင်ရောက်လာတာ မင်္ဂလာဆောင်ဖိတ်စာဗျ။ထူးတော့ထူးဆန်းတယ်။အရပ်ထဲက မောင်ချိုဗျ။မောင်ချိုဆိုလို့ မြန်မာအိုင်ဒေါလ်က ချမ်းမြေ့မောင်ချိုနဲ့ မှားဦးမယ်နော့။ကျုပ်ပြောတဲ့ မောင်ချိုက ဒီအရပ်ထဲက စောက်ဂွေးစိ ဗျ။အရပ်ထဲ ထစ်ကနဲ့ဆို ရိုက်ပြီးသားပဲ။
မိန်းကလေးတန်မဲ့ လက်ကလည်း ယဉ်တယ်ဗျို့။အကိုနှစ်ယောက်ကလည်း လူမိုက်တွေဆိုတော့ အတော်သင့် မောင်ချိုကို မထိရဲကြတာ။ခု မောင်ချို့ကို ဖြုတ်လိုက်တာ မယ်တင့်ဗျ။အလှူမင်္ဂလာဆောင်တွေမှာ မိတ်ကပ်လိုက်ပြင်ပေးတဲ့ အခြောက် ဖြူဖြူနွဲ့နွဲ့လေးပါ။မောင်ချိုက ဆံပင်တိုတို မျက်နှာသွယ်သွယ် အသားညိုညိုနဲ့ အပေါ်ကတီးရှပ် အောက်က သရီးကွာတား ဘောင်းဘီတိုအမြဲဝတ်တာ။ရီတော့ ရီရတယ်ဗျို့ ကိုသံချောင်းလာမှ အစဆုံးသိလိုက်ရတာ။
" ကိုသံချောင်း လာဗျာ "
" လာပြီကွ မင်းအိမ် မင်းအမျိုးတွေ ရောက်နေတာနဲ့ ငါလည်း ဇတ်ကား မကြည့်ရတာ ကြာပြီ "
" ဟေ့လူ … မောင်ချိုသတင်း ကြားပြီးပြီလား "
" အိမ်လည်း ဖိတ်စာရောက်ပါတယ်ကွာ သူ့အမေကိုယ်တိုင် လာဖိတ်တာ "
" ကျုပ်လည်း သူ့အမေကိုယ်တိုင် လာဖိတ်တာဗျ "
" ငါသိတာ ကြာပီကွ … မောင်ချိုက မယ်တင့်အိမ် သွားသွားလိုးတာ … အဲ … အလိုးခံတယ် ပြောရမလား … လခွီး "
" ပြောစမ်းပါဗျ … ခိခိ "
" ဒီလိုကွ … ငါ ညဆိုင်းအလုပ်ရှိရင် မနက် ၄ နာရီခွဲလောက်မှ ပြန်လာရတာ "
" အင်း "
ကျုပ်လည်း ဆေးပေါ့လိပ် တလိပ် မီးညှိပြီး ဖွာရင်း ကိုသံချောင်းစကားကို ဆက်နားထောင်နေတာ။
" အေး … မောင်ချိုက … မယ်တင့်အိမ်က မနက် ၄ နာရီခွဲလောက် ထွက်ထွက်လာတာကွ "
ကိုသံချောင်းက ပြောရင်း သူ့စကားကို ကျုပ်နားထောင်မထောင် အကဲခတ်နေတာ။ကျုပ်နားထောင်နေမှန်း သိတော့ ဆက်ပြောပြနေတာပေါ့။
" ငါလည်း အဖိတ့်နေ့တရက်ကျ ဖဲဝိုင်းက ပြန်လာတာ အိပ်လို့လဲမရတာနဲ့ အိမ်ရှေ့ထွက်ရပ်နေတာ ည၁ချက်တီးလောက်ကွ။ငါ့အိမ်ရှေ့ကနေ မောင်ချိုပေါ့ ကုတ်ချောင်းချောင်းနဲ့ ဖြတ်သွားတာ ငါ့တောင် နုတ်ဆက်နေသေးကွာ။ငါလည်း အိပ်မရတဲ့အတူတူ မောင်ချိုနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ကပ်လိုက်သွားတာ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဘဦးရေ မယ်တင့်အိမ်ထဲ ဝင်သွားတာဟ။ငါလည်း တံခါးလေး အသာဖွင့် လိုက်ဝင်ရင်း ချောင်းတော့တာပေါ့။ခြင်ကလည်း ကိုက်တာကွာ ငါလိုးထဲ "
" ခိခိ "
" အေးကွာ စိတ်ဝင်စားလို့သာ ချောင်းမိတာ မနက်လင်းတော့ တကိုယ်လုံး အဖီးတွေကွ ခြင်ဆော်သွားတာ "
...............................................................................................................................................
" တင့်တင့် "
" ပြောလေ … မောင်ရဲ့ "
" ဒီလိုကြီး ခိုးခိုးလာနေရတာ အဆင်မပြေဘူးကွာ "
" အော် … မောင်ကလည်း … တင့်တင့် အဒေါ်က အဖိတ်နေ့တရက်ပဲ ဝတ်သင်းနဲ့ဓမ္မာရုံသွားအိပ်တာလေ နက်ဖန်ဥပုဒ်နေ့ တရားပွဲပြီးမှ ပြန်လာတာ … ဒီအချိန်ပဲ လွတ်လပ်တာမို့ပါ "
" မောင်က … အမြဲ အတူနေချင်ပြီ တင့်တင့်ရယ် "
...............................................................................
" မောင်ချိုက မယ်တင့်ကို အီနေတာ ဟျောင့်ရေ … ခိခိ … ပြတင်းပေါက်ကနေ အိမ်ရှေ့ လှမ်းကြည့်ပြီးမှ မောင်ချိုက မယ်တင့်နား ပြန်ရောက်လာတာ။ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မယ်တင့်ကို ဆွဲထူပြီး ပါးစပ်ခြင်း ဆွဲစုပ်နေတာ။မယ်တင့်ဖင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို ပြန်ထိုင်ခိုင်းနေတာကွ "
" တင့်တင့် … အင့် … မောင့်လီးကြီး စုပ်ကွာ "
" ဟမ် "
" မဟမ်နဲ့ ဘဦးရ … ငါလည်း အံအောနေတာ … ဇတ်ကားထဲကလို … လီးတု တပ်ထားတယ်ထင်နေတာကွ … မောင်ချိုက သူ့ဘောင်းဘီတိုကို ချွတ်ပြီး မယ်တင့် မျက်နာနား ကပ်ပေးလိုက်တာ … ငါ့ဖြင့် ရယ်ချင်စိတ် မနဲထိန်းလိုက်ရတာ "
" ဟေ "
ကျုပ်လည်း စိတ်ဝင်စားလွန်းလို့ ဆေးလိပ်သောက်ချင်တာတောင် မီးထပ်မညှိတော့ဘူး။ကိုသံချောင်းက ဆက်မပြောပဲ ခုံပေါ်က ရေနွေးပန်းကန်ထဲ ရေနွေးငှဲ့နေတာ။ညည်းခံစောင့်ရတာပေါ့ ဇတ်လမ်းက ကောင်းနေပြီလေ။ရေနွေးကို တဖူးဖူးမှုတ်သောက်ပြီးမှ ဆက်ပြောတာဗျို့။
" ဘာအတုမှ မပါဘူးကွ စောက်ဖုတ်ပါကွာ … ခွီး ခ်လ်းးး … မယ်တင့်က မောင်ချို့စောက်ဖုတ်ကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်လျက်လေး ယက်ပေးနေတာ။အဲတာကိုကွာ မယ်တင့်မျက်နာကို ကြည့်လိုက် ပါးစပ်ဟခိုင်းလိုက်နဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ကော့ထိုးနေတာ။သဘောက သူ့လီးနဲ့ထိုးတာပေါ့ကွာ။
အတော်လေးကြာမှ မယ်တင့်ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တာ။မယ်တင့်က ခြေနှစ်ချောင်းတွဲလောင်းချပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေးပေါ့။မယ်တင့် ပုဆိုးအောက်နားစကနေ ဆွဲလှန်ပြီး … တင့်တင့် စောက်ပတ်ကြီး မောင်ယက်ပေးမယ်ဆိုပြီး လဥတွေရော လီးတန်ကိုရော တပြက်ပြက် ယက်နေတာကွာ။မယ်တင့်လီးကလည်း လူကသာ အခြောက် လီးက မခြောက်ဘူးကွ ၇ လက်မခွဲလောက်ရှိမယ် တုတ်ကလည်းတုတ်သေး။
လီးကို ထောင်မတ်နေအောင်စုပ်ပေးပြီးမှ မယ့်တင်ခြေနှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်လိုက်တာ။မောင်ချိုက ကုတင်ပေါ်ဒူးထောက်ပြီး မြှောက်ထားတဲ့မယ်တင့်ခြေထောက်တွေကို လှန်ဖိပစ်တာကွ။ပြီးမှ မယ်တင့်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး သူက ဖိလိုးတာ။လိုးလည်းလိုးသေး အော်လည်အော်သေးကွာ ခိခိ။
စိတ်ကတော့ အထန်ကွ လိုးချက်ကလည်း မီးပွင့်မတတ်။အတော်ကြာမှ နှစ်ယောက်လုံး ပြီးသွားကြတာ။ပြီးတာနဲ့ မယ်တင့်မျက်နာပေါ်ခွပြီး စောက်ဖုတ်ကို ယက်ခိုင်းသေးတာ…ငါလည်း ကြည့်ရင် ဂွင်းထုတာ ၂ ချီတောင်ပြီးတယ်။အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး အိပ်လိုက်တာ နေမြင့်မှနိုးတော့ တကိုယ်လုံး အဖုတွေ ခြင်တွယ်ခံလိုက်ရတာ "
" ခိခိ "
ခဏနေ ကိုသံချောင်း အခန်းထဲ ဇာတ်ကားကြည့်တော့ ကျုပ်လည်း အိမ်သာပြေးပြီး ဂွင်းတိုက်လိုက်ရတာဗျို့။
..............................................................................................................................
အခန်း ( ၃ )
ခန်းမထဲပြန့်ကျဲနေတဲ့ သတို့သား သတို့သမီးတို့ အပြုံးများ…အဲ အဲ… ခန်းမ မဟုတ်ဘူးဗျို့။မောင်ချိုတို့ အိမ်ရှေ့ မဏ္ဍပ်ထိုးပြီး အရပ်ထဲဆောင်တာပါ။ကျုပ်လည်း နေ့တပိုင်း အလုပ်နားပြီး သွားရတာပေါ့။ရောက်တာနဲ့ ဟိုဖက်ဒီဖက် ဆွေမျိုး မိတ်သင်္ဂဟ တို့၏ အပြုံးတွေက ဆီးကြိုနေတာ။အပြုံးတွေ အတုလား အစစ်လား ဆိုတာ ကျုပ်လည်း သေချာမသိပါဘူး။လက်ထပ်တယ် ဆိုတာ တစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်သွားတာလား … တစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို ပေးဆပ်လိုက်ရတာလား ဒါလည်း မသိဘူးဗျို့။ကျုပ်ရှေ့ ကော်ဖီနဲ့ ကိတ်မုန့် လာချတော့ စားနေမိတာပေါ့။
♫♪ 'အိုးးးးးး … မေဘရမ်ဏီလို ♪ ♫♪
------- ငွေပန်းချီတောင် လက်မှိုင် ချရသကိုး းး♪ ♫♪
မမမိုး …… ♫♪ အိုးဟို့ ဟို … အို့ဟို့ ဟို "
ကိတ်မုန့်တချပ်စားပြီး ကော်ဖီသောက်နေတုန်း သတို့သား သတို့သမီး နာမည်ထိုးထားတဲ့ စင်မြင့် ခုံပေါ်မှာ … ဟိုက် ရှား ဘားးးး … ကျုပ်လူ ကိုသံချောင်းကြီးဗျို့။စတစ်ကော်လံအဖြူ ယောပုဆိုးအနက် … တိုက်ပုံအင်္ကျ ီလေး ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ပုခုံးလေးလှုပ်လိုက် ခါးလေးတွန့်လိုက်နဲ့ ကိုသံချောင်းတစ်ယောက် ကာရာအိုကေနဲ့ ကဲနေတာဗျ။ဝင်းဦးစတိုင် အပြည့်နဲ့ပေါ့။ပရိတ်သတ်ကလည်း အသံကောင်းတာမကောင်းတာ အသာထား မမမိုး သီချင်းဆိုတော့ ဆုငွေချလိုက် လက်ခုပ်တီးလိုက်နဲ့ဗျ။သူ့အရပ်နဲ့ သူ့ဇတ်က ကွက်တိ။
တဖြည်းဖြည်း မောင်ချိုတို့အတွဲ ကျုပ်နားရောက်မှ သတိထားကြည့်မိလိုက်တယ်။အံမယ် မောင်ချိုက သတို့သားဝတ်စုံနဲ့ကျ ခန့်ခန့်ကြီး။မယ်တင့်က မျက်တောင်တုကြီး တပ်ထားတော့ မျက်လုံးလေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်နဲ့ပေါ့ မောင်ချို့လက်မောင်းကို ချိတ်ထားပြီး ခေါင်းလေးငုံနေရှာတာ။
" ကိုဘဦး စားဦး "
" စားပါတယ် … မောင်ချိုရ "
ကျုပ်လည်း စကားပြန်ပြောရင်း စင်ပေါ်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုသံချောင်းက ဆင်းသွားပြီဗျ။ညနေ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ ကူသိမ်းပြီးပြန်ခဲ့လိုက်တာ။မနက်လင်းတော့ ကြားရတဲ့သတင်းကြောင့် ရီနေရသေးတယ်။မောင်ချိုနဲ့မယ်တင့်ကို ညပိုင်း အရက်ဝိုင်းတိုက်ကြတာ။မနက်လင်း တော့ မောင်ချိုတစ်ယောက် လမ်းကောင်းကောင်းမလျှောက်နိုင်ဘူးတဲ့။အဆိုးဆုံးကတော့ ယောင်ခြောက်ဆယ် ဦးတိုးပေါ့။
" စောက်ဂွေးဇိ … အခြောက်နဲ့တွေမှ … ကွတကွတ ဖြစ်သွားတော့တာ "
ရပ်ကွက်ထဲ လည်ပြောနေလေရဲ့။ဘဝပေး ကုသိုလ် မတူညီတဲ့လူနှစ်ယောက် ပေါင်းစပ်တာဗျာ။သူတို့ အနာဂတ် သူတို့တက်လမ်း သူတို့ရပ်တည်ချက်တွေ ဒါတွေကို မစဉ်းစားကြဘူး နှစ်ယောက်တွဲမြင်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ပြဇတ်ကို အရင်ပြောကြတာပဲ။
မယ်တင့် ဘယ်လောက်ခြောက်ခြောက် ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ ညားရင်း လိုးမှာပဲ။ဒါက မထူးဆန်းပါဘူး သူတို့နှစ်ရောက်ရဲ့ စစ်မှန်တဲ့ချစ်ချင်းတွေ ရုန်းကန်ခဲ့တဲ့သတ္တိတွေ ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ကြဘူး။ကျုပ်လည်း သာမန်ပုထုစဉ်ပဲ တဏာရာဂတော့ ရှိတာပေါ့။တဖက်က သဒ္ဒါကျွံလို့ အရာရာစွန့်ရင်တော့ စားတာပေါ့နော့။အားနည်းချက်ကို ခုတုံးလုပ် အသွေးသားဖလှယ်တဲ့ပွဲတော့ မကတတ်ဘူးဗျ။
" ဟဲ့ … ဘဦး … ငါခေါ်နေတာတောင် အရေးမလှုပ်တော့ပါလား "
မင်္ဂလာဆောင်က အပြန် နောက်ကျောဘက်က အသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်မိတာ။
" ဟာ … မအုံးကျင် "
" မယ့်လေး ခုမှ "
" ကျနော် အတွေးလွန်နေလို့ပါ အမရာ "
" အံမယ် ဘာတွေတွေးနေတာ … ချစ်သူတွေ့နေပြီထင်တယ် … ဟင်းဟင်း "
" မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ခိခိ "
" နက်ဖန် နှစ်သစ်ကူးနော် … ညစာ မချက်နဲ့ ငါလာပို့မှာ "
" ဟုတ် ဟုတ် အမ … ဘီယာဝယ်ပြီး စောင့်နေမယ်ဗျာ … ဟဲဟဲ "
နှုတ်ဆက်ပြီး ကျုပ်ဘေးက ကော့တော့ကော့တော့နဲ့ ဖြတ်လျှောက်သွားတာဗျ။လူက နဲနဲဝပေမယ့် သွက်တယ်ဗျို့။ဖအေက တရုတ် မအေက ဗမာပါ။တရုတ်ကာပြားမ ပေါ့။မျက်ပေါက်ကျဉ်းပြီး ပါးဖေါင်းဖေါင်း နူတ်ခမ်းထူထူနဲ့ ရင်သားကပုံမှန်ပါ ခါးသေးပြီး အောက်က ဖင်သားကြီးက လူကြီးကြိုက် လူငယ်ကြိုက်ဗျို့။
ကော့ထွက်ပြီး လမ်းလျှောက်တိုင်း အိကနဲ့ အိကနဲ့ ခါရမ်းနေတာ။ဖခင်ရဲ့ ရိုးရာ နှစ်ကူးချိန်ဆို နှစ်ကူးမှာကျွေးတဲ့ အိကွေး ဝက်သားပေါင်း ဝက်သားခေါက်ဆွဲ လမုန့် တွေကို အရပ်ထဲ ခင်တဲ့သူတွေ လိုက်ဝေတာဗျ။မနှစ်က ကျုပ်အိမ်လာပို့တော့ ည၉နာရီလောက်ကြီး မိုးချုပ်နေပါပြီဗျာ။လက်ဆွဲခြင်းလေးကိုင်ပြီး အိမ်ဝကနေ အော်ခေါ်နေတာ။
" ဘဦး … ဘဦးရေ … ဘဦးရှိလား "
" ဟုတ် … မအုံးကျင်လား … လာပြီလာပြီ "
" နှစ်သစ်ကူးမို့ မုန့်လာပို့တာ … တံခါးဖွင့်ဦးဟ "
ကျုပ် တံခါးဖွင့်တဲ့ချိန် … နောက် လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ ဝင်လာပါလေရော။အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းက စားပွဲခုံပေါ် သူ့လက်ဆွဲခြင်းကြီးချပြီး ခေါက်ဆွဲချိုင့်တွေ ဝက်သားနဲ့လုပ်ထားတဲ့မုန့်တွေ ထုတ်နေတာ။ကျုပ်လည်း လှယ်ထည့်ဖို့ ဇလုံတွေယူပေးလိုက်တာ။
" ဘဦး … ငါ့ တခု ကူညီဟာ "
" ပြောလေ အမ "
" ဟိုဟာ … ဟိုလေ … ဟို ဟို "
ကျုပ်က အိမ်ပေါက်ဝနောက်ကျောပေးရပ်ထားတော့ ကျုပ်နောက်ကျောဘက် ကျော်ကြည့်လိုက် ခေါင်းငုံသွားလိုက် တဟိုဟို ဖြစ်နေတာ။
" ပြောပါ အမရဲ့ … ဘာကူညီရမလည်း အိမ်မပြန်ရဲတာလား "
ည ၉ နာရီကျော်နေတော့ မပြန်ရဲဘူး ထင်တာပေါ့ ကျုပ်အိမ်နဲ့က လှမ်းတယ်လေဗျာ သူက ရပ်ကွက် မြောက်ခြမ်းဘက်နေတာကိုးဗျ။
" မဟုတ်ဘူးဟ … ငါလေ ငါငါ … နင့်အိမ်မှာ … ငါ့ အသိနဲ့ စကားပြောချင်လို့ ချိန်းလည်းချိန်ထားပြီးပြီဟ "
" အပျိုကြီးက … ရည်းစားနဲ့ ကျုပ်အိမ် ချိန်းထားတယ် ဆိုပါတော့ … ခိခိ "
" နင်ကလည်းဟယ် … ဟုတ်တယ် … ငါ့အိမ်က သဘောမတူဘူးဟ … အာ့မို့ပါ "
" ကဲပါ … နောက်ဖေးခန်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြော … အမချစ်သူက ဘယ်သူလဲဗျ "
" ဟော့ … လာပြီ … ဘဦးရေ … တံခါးသွားဖွင့်ပြီး မြန်မြန်ပိတ်ဟာ … ဘေးလူ မြင်ရင် မကောင်းဘူး "
ကျုပ်လည်း မအုံးကျင်ပြောလို့ လှည့်ကြည့်ပြီး တံခါးသွားဖွင့်တော့။ငင့်… မောင်စိန်ဗျ…ချိုင်းထောက်လေးနဲ့ … လက်တဖက်က ကြွတ်ကြွတ်အိတ်လေးဆွဲလို့ပေါ့။တံခါးဖွင့်တာနဲ့ ကျုပ်ကိုရီပြပြီး ချိုင်းထောက်အားပြုရင်း ဝင်ချလာတာ။လက်စသတ်တော့ မအုံးကျင်က ခြေတဖက်မသန်တဲ့ မောင်စိန်နဲ့ သမီးရည်းစား ဖြစ်နေတာဗျ။ရေစက်ပေါ့ဗျာ။မောင်စိန်က ခြေတဖက်မသန်ပေမယ့် အရပ်ထဲ ပန်းရောင်းရင်း အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုနေသူပါ။
" မမကျင် ရောက်ပီလား "
" အေး … လာ မြန်မြန်ဝင် … ငါမှာတာပါလား "
" ပါပါတယ်ဗျ … ဒီမှာ "
မောင်စိန်က ကြွတ်ကြွတ်အိတ်အမဲနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ဟာကို မြှောက်ပြနေတာ။စားပွဲခုံပေါ်တင်ပြီး ကြွတ်ကြွတ်အိတ်ထဲကဟာ ထုတ်လိုက်တော့ မြန်မာဘီယာဗျ သုံးလုံးတောင်ပဲ။
" ဘဦး ရော့ … နင့်ဖို့ … ဘီယာရော ငါဝယ်ခိုင်းလိုက်တာ "
" ဟာ … အားနာစရာကြီး ဗျာ "
" ဟဲ့ … အားနာမနေနဲ့ … ငါတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောချင်လို့ဟ "
" ရပါတယ် အမရယ် … နောက်ဖေးခန်းထဲ သွားပြောကြ … ကျုပ်က ဒီဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘီယာလေးနဲ့ ငြိမ့်နေလိုက်မယ် "
မအုံးကျင်နဲ့မောင်စိန့်ကို ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ပို့ပေးပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ဘီယာလေးငုံလိုက် ဝက်သားပေါင်းလေး မြည်းလိုက်ပေါ့ဗျာ။ဘီယာတစ်လုံးကုန်တော့ သေးကပေါက်ချင်လာရော။အိမ်သာဘက်သွားဖို့ နောက်ဖေးတံခါးနားအရောက် ကျုပ်အိပ်ခန်းက ညည်းသံ ခပ်တိုးတိုးလေး ကြားမိတာဗျ။ခြေထောက်တွေ အလိုလိုရပ်သွားပြီး တံခါးဝကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
ဟင်… မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် မှင်သက်သွားရတာဗျို့။ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ မအုံးကျင်က ပက်လက် ကုတင်ပေါ်က ကျုပ်ခေါင်းအုံးယူပြီး ခေါင်းခုလှဲနေတာ။မောင်စိန်က မသန်တဲ့ခြေထောက်သိမ်လေးနဲ့ မအုံးကျင်ရဲ့ ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးကို ညာဘက်ကနေ ခွနေထားတာဗျ။
မအုံးကျင် အင်္ကျီက ကြယ်သီးတွေပြုတ်ထွက်ပြီး ဗလာစီယာအညိုရောင်လေးက အောက်ဆွဲချထားတော့ နို့လုံးလုံးလေးနှစ်ဖက်က အပြင်ရုန်းထွက်နေရော။မောင်စိန်က ဘေးတစ်စောင်းအနေထားနဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို တဖက်ပြီးတဖက်စို့ပေးရင်း လက်တဖက်က မအုံကျင် ပေါင်ကြားတည့်တည့် ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို နိုက်ကလိနေတာဗျို့။ထမိန်က ခြေရင်းဘက်ကျွတ်ထွက်နေတာ။
မအုံးကျင်က နို့သေးသလောက် စောက်ဖုတ်က အကြီးကြီးဗျ။ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေ ဖြဲကားပြီး ညည်းနေတော့တာ။မောင်စိန်က နို့သီးခေါင်းတွေစို့ရင်း တဖြည်းဖြည်း ခေါင်းက အောက်ရွေ့နေတော့ ဗိုက်ခေါက်ထူထူကြီးပေါ်ရောက်လာတာပေါ့။ဗိုက်သားကြီးတွေ သွားနဲ့ကိုက်ကိုက်ပြီး ဆီးခုံးနားရောက်မှ ခဏရပ်နေတာဗျ။ခဏလေးနားပြီး စောက်မွှေးတွေ လက်နဲ့ခပ်ဖွဖွဆွဲရင်း ခုံးထနေတဲ့စောက်ပတ်ပေါ် ကန့်လန်ဖြတ် မျက်နာအပ်လိုက်တာ။ချက်ချင်းပဲ မအုံးကျင်ဆီက ညည်းသံရှည်ကြီးထွက်လာတော့တာ။
" အ …… အားးး းးးးးးးးး …… မောင်စိန် …… ယက်ယက် … ဖိယက်ပေးဟာ …… အင်းဟင်း "
မောင်စိန့်ခေါင်းကို မအုံးကျင်က သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ဖိကပ်ထားတာဗျို့။မောင်စိန်က တပြက်ပြက်ယက်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို လက်တဖက်နဲ့ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက် ခြေထောက်နဲ့ထိုးချွတ်ပစ်တာ။ခြေတဖက်က ပေါင်ရင်းကစပြီး သိမ်နေတာဗျ။ဒူးဆစ်နားကျ ခပ်ကွေးကွေးလေးဖြစ်နေတာ။
သိမ်နေတဲ့ခြေထောက်လေးကို အသာကြွပြီး ပေါင်ကြားက လီးကို လက်နဲ့ဆွဲထုတ်လိုက်တာ။ဟာ … ရက်စက်တယ်ဗျို့ … လူကသာ ခြေတဖက်မသန်တာ လီးက တုတ်လဲတုတ် ရှည်လည်းရှည်ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးက ကော့နေတာဗျ။မအေးကျင် စောက်ဖုတ်ကိုယက်ရင်း လီးကို ဂွင်းထုနေတာ။အတော်ကြာမှ မောင်စိန်က စောက်ဖုတ်နဲ့မျက်နာခွာပြီး မအုံးကျင်ပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။
မသန်တဲ့ခြေထောက်လေးကို ညာဘက်လက်နဲ့မ မအုံးကျင်ရဲ့ ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ဖင်တခြမ်းလိမ်ရဲ့လေး လိုးတာဗျာ။မအုံးကျင် ဟန်မဆောင်နိုင်ရှာဘူး အော်တော့တာပဲ။ကျုပ်လည်း ဘီယာတန်ခိုးနဲ့ ဆီးပုံးက တင်းလာပြီဗျ။နောက်ဖေး ခြေဖွဖွနင်းပြီး သေးသွားပေါက်ရသေးတာ။ပြီးမှ ပြန်ချောင်းကြည့်တာဗျို့။မောင်စိန့် ဆံပင်တွေ ဆွဲစောင့်ရင်း…
" အမလေးးးး … အ …… အားးးးး … သေပါပြီ … မောင်စိန်ရယ် …… ဖြည်းဖြည်းလိုးပါဟာ "
" အင်းပါ … မ မ ကျင် ရယ် … မလိုးတာ ကြာလို့ပါဗျာ "
" အားးးး …… အ …… အ …… ပြီးတဲ့ အပတ်ကမှ …… ဈေးကအပြန်လိုးထားတာလေ "
" လူလာတာနဲ့ … ပြီးမှ မပြီးလိုက်တာ … မမကျင်ရာ … ကျနော်က နေတိုင်းလိုးချင်တာဗျ "
မောင်စိန်လည်း ဇတော့ မသေးဘူးဗျို့။ဖရီးလိုးနေရတာတောင် နေ့တိုင်းကြိတ်ချင်နေတာ။တဗျစ်ဗျစ် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လီးဝင်လီးထွက်သံတွေ အသားချင်းရိုက်သံတွေ ဆူညံနေတာ။အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲ ကျုပ်ရှိနေတယ်ထင်ပြီး မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးနေတော့တာပဲ။တဖြည်းဖြည်းကျ မအုံးကျင် အော်သံလေးတွေက ပြောင်းသွားတာဗျ။သူ့ပေါ်တစောင်းလေး ခွလိုးနေတဲ့ မောင်စိန့်ခါးကို ဆွဲပြီး ဆောင့်ခိုင်းနေတော့တာ။မိန်းမတွေလည်း မလွယ်ပါဘူး လီးအရသာသိတာနဲ့ ထပ်ကာထပ်ကာ အရသာခံချင်ကြတာ။
" လိုးဟာ … မောင်စိန် … နာနာလေးလိုး … ငါခံနိုင်ပါပြီဟ … ဟုတ်တယ်ဟုတ်တယ် … ဆောင့်ဆောင့် … အဲလိုလေး လိုးစမ်းပါဟာ "
မောင်စိန်လည်း ဖင်လေးကို လိမ်ကျစ်နေအောင် အားထည့်လိုးနေတော့တာ။တခါတခါ မအေးကျင်က အားမရတဲ့ပုံစံနဲ့ အောက်ကနေပင့်ဆောင့်တော့ မောင်စိန်ဖင်လေး လေထဲမြှောက်မြှောက်တက်နေရောပဲ။အတော်လေးကြာတော့ မအေးကျင်ဖင်သားကြီး ကော့တက်လာပြီး ညှစ်အော်တော့တာဗျို့။
" အားးးး းးးးးးး ရှီးးးး းးးးးးး … … အ …… ထွက် ထွက် …… ထွက်ပြီ …… အမလေးးးးး ကောင်းလိုက်တာ …… မောင်စိန်ရယ် …… ရှီးးးး းးးးးး "
စောက်ရည်ပန်းထွက်ပြီး လေထဲကြွနေတဲ့ ဖင်ကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖုန်းကနဲ့ ပစ်ကျ လာတာ။အဲဒီကျမှ မောင်စိန်လည်း အချက် ၃၀ လောက် မနားတမ်း ပစ်ပစ်လိုးပြီး လီးအရင်းထိ မအေးကျင် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဖိကပ်ပစ်ရင်း ညည်းနေတာဗျ။
" အားဟား …… ကျနော်လည်း ပြီး ပြီ …… ကောင်းတာ အီစမ့်နေတာပဲ … မမကျင်ရယ် "
မောင်စိန်က ခဏငြိမ်နေပြီးမှ မအေးကျင်ကိုယ်လုံးပေါ်ကနေ ဘေးနားလိမ့်ချလိုက်တော့ လီးက အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ပြီး တဇပ်ဇပ်နဲ့ တုန်နေတာဗျ။ပက်လက်အနေထားဖြစ်နေတဲ့ မောင်စိန့်ပေါင်ကြားထဲ မအေးကျင်က ကုန်းထပြီး မျက်နာထိုးအပ်လိုက်ပြီဗျို့။
စောက်ရည်တွေရော လရည်တွေရော ပေကပ်နေတဲ့ မောင်စိန့်လီးကြီးကို အရသာခံပြီး စုပ်ပေးနေတော့တာပဲ။မောင်စိန်က မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်နေတာဗျ။လီးတန်တချောင်းလုံး ပြောင်စင်အောင်ယက်ပေးပြီး ပျော့ခွေသွားမှ မအေးကျင်က မောင်စိန်လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်တာ။ နှစ်ယောက်သား ခဏအနားယူပြီးမှ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်နေတုန်း ကျုပ်လည်း အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်လာပြီး ဘီယာတစ်လုံး ထပ်ဖေါက်ရင်း ငှဲ့သောက်နေလိုက်တယ်။
" အဟမ်း … ကျေးဇူးပဲ … ဘဦးရယ် … ငါတို့လည်း မတွေ့တာကြာလို့ စကားကောင်းနေတာဟ "
" ဟာ … ရပါတယ် … မအေးကျင်ရယ် … အေးဆေးပြောလေ "
" ပြောပြီးပါပြီဟ … ပြန်တော့မလို့ "
" ခြင်းမေ့ဦးမယ် … မအေးကျင် "
" ဟယ် … ဟုတ်ပါရဲ့ … အိမ်ရောက်ရင် ခြင်းပါမှ … ခ်ခ် ခ်ခ် "
" ကိုဘဦး … ကျနော်လည်း ပြန်ပြီဗျာ "
မအေးကျင်နောက် ချိုင်းထောက်လေး အားပြုရင်း ထွက်လာတဲ့ မောင်စိန်က ကျုပ်နုတ်ဆက်နေတာ။ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြန်သွားကြတာပါ။မအေးကျင်က အရင်ပြန်တာဗျ။ခဏကြာမှ မောင်စိန်က ပြန်တာ။မအေလိုးလေး ဖင်လေး လိမ်ကျစ်လိမ်ကျစ်နဲ့ ခုနလိုးတာ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ။မိန်းမတွေလည်း ကာမစိတ်တောက်လောင်ပြီဆို ဘာကိုမှ ထည့်မတွက်တော့တာ။အိမ်က သဘောမတူတဲ့ကြားက ကာမစည်းစိမ်ကိုတော့ မရမက ခံစားချင်ကြတာပဲ။
........................................................................................................................................................
အခန်း ( ၄ )
" ဟာ … ဟုတ်လို့လား … ကိုသံချောင်းရာ "
" လာစမ်းပါဆို … ဘဦးရာ "
" မောင်ပုနဲ့အောင်စိုး တအားမသောက်ကြနဲ့ဦး မနက် ထချက်ရမှာနော် "
ကိုသံချောင်းက ကျုပ်ကို လက်ကုတ်ခေါ်ရင်း ကိုမောင်ပုနဲ့ကိုအောင်စိုးကို လှမ်းမှာနေတာဗျ။ဒီလိုဗျို့…လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ရက်က ရပ်ကွက်အလယ်ပိုင်းက မဝါတို့ အမေဆုံးတာ တစ်လပြည့် ဆွမ်းကပ်ချင်လို့ ကိုသံချောင်းကို ထမင်းနဲ့ဝက်သား ချက်ခိုင်းတာ။ကိုသံချောင်းက အချက်အပြုတ်မှာ ရပ်ကွက်ထဲ ဆရာကြသဗျ။
ဒါနဲ့ ကျုပ်လာခေါ်တာပေါ့။နောက်ထပ် အကူအဖြစ် ကိုမောင်ပုနဲ့ကိုအောင်စိုးပါ ခေါ်ထားသေးတာ။မဝါတို့က ညီအမ ၃ ယောက်ဗျ ..ငွေတိုးပေးစားကြတဲ့ လူချမ်းသာ အတန်းစားပေါ့။မဝါတို့အမေက ဒေါ်ခင်မြင့်တဲ့ နောက်အိမ်ထောင်ပြုထားတာပါ။နောက်အိမ်ထောင်က ဦးသာဒင်ပါ အသက် ၆၀ လောက် ခပ်သန့်သန့် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲလည်း ရပ်မိရပ်ဖထဲ ပါသေးတာ။အလှူအတန်းလည်း ထိပ်ကပေါ့။
နက်ဖန် ဆွမ်းကပ်မှာမို့ ကျုပ်တို့လည်း မဝါတို့အိမ် ရောက်နေကြတာ။မနက် ထချက်ပေးရမှမို့ပါ။ကျုပ်တို့အတွက် ရွမ် ၂ တောင့်နဲ့ ဆေးလိပ် အမြည်း လုပ်ပေးထားတာ။ကျုပ်နဲ့ကိုသံချောင်းက နဲနဲပဲ ကစ်တာ ကိုမောင်ပုနဲ့ကိုအောင်စိုးက ဇိုးဘဲတွေမို့ သတိပေးနေတာပါ။
ကိုသံချောင်းက မဝါတို့အိမ်အနောက် ထင်းခြောက်တွေယူရင်း နောင်ဖေးဂိုဒေါင်ထဲ မဝါနဲ့ဦးသာဒင်ကို တွေ့လို့ ကျုပ်လာခေါ်တာဗျို့။ဒါနဲ့ နောက်ဖေးဘက် ခြေဖွဖွ နင်းပြီးလျှောက်ခဲ့ကြတာ။ဂိုဒေါင်ရဲ့ အရှေ့ဘက်ပြတင်းတံခါးက ဖွင့်ထားလို့ လရောင်အရှိန်နဲ့ အတွင်းဘက် အလင်းရောင်လေးရှိနေတာဗျ။ကျုပ်နဲ့ကိုသံချောင်းက ဂိုဒေါင်အဝင်တံခါးမကြီး အသာဟပြီး အထဲချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
" ဝါလေး … နီနီနဲ့ဖြူဖြူတို့ အိပ်ပြီလား "
" အိပ်ပါပြီ … ဖေကြီးရဲ့ "
ဂိုဒေါင်ရဲ့ တောင်ဘက်ခြမ်း စားပွဲခုံအဟောင်းနားလေး မျက်နှာချင်းဆိုင်မတ်တပ်ရပ်ရင်း ဖက်ထားကြတာဗျို့။ယုံနိုင်စရာ မရှိဘူးဗျာ ဦးသာဒင်ဆိုတာ ရပ်ကွက်ထဲ လူရိုသေ ရှင်ရိုသေ လူကြီးလူကောင်း တစ်ယောက်လေဗျာ။မယားသေတာ ၁လရှိသေး မယားပါသမီးနဲ့ ဒီလိုပါဆို ဘယ်သူ့မှ ယုံမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ဦးသာဒင်က မဝါနူတ်ခမ်းကို တေ့စုပ်ပြီး လက်တွေက နို့အုံတွေပွတ်သပ်နေတာ။
ပါးစပ်ကလည်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲစုပ်နေတာဗျ။ခဏကြာတော့ မဝါက မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ဦးသာဒင် ပုဆိုးကိုဖြည်ပြီး ခြေရင်းပုံချလိုက်တော့…အားပါးပါး…ဦးသာဒင်ရဲ့ ပူနေတဲ့ဗိုက်ခေါက်အောက်ဖက် ပေါင်ကြားထဲက လီးကြီး အမြှောင်းလိုက် ငိုက်ဆင်းနေတာဗျို့။မဝါက ဦးသာဒင်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖက်ပြီး လီးကြီးဆီ ပါးအပ်လိုက်တာ။ပါးနဲ့ လီးတန်ကို ပွတ်သပ်ရင်း နမ်းနေသေးတာဗျ။ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကို စငုံပေးတာ။ဒစ်ကြီးဆွဲစုပ်တာနဲ့ ဦးသာဒင်လည်း ခေါင်းမော့ပြီး မဝါဆံပင်လေးတွေကို ထိုးစွပေးတော့တာပဲ။
ဒူးထောက်ထိုင်ထားတဲ့ မဝါရဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကလည်း ဘေးကားထွက်နေတာ အားရစရာကြီးဗျာ။ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ရင်း ဦးသာဒင်လီးကြီးကို မိမိရရ စုပ်ပေးနေတာ။တဖြည်းဖြည်း လီးကြီးက ထောင်ထွက်လာပါပြီ။စစုပ်ကာစလို လီးအရင်းထိ မမျိုနိုင်တော့ပါဘူး။လီးတဝက်လောက် မျိုလိုက် ဒစ်ကို ပင့်ယက်လိုက်နဲ့ ထိန်းစုပ်ပေးနေရတာ။ရုတ်တရက် ဦးသာဒင်က ခါးဆန့်ထိုးလိုက်တော့ မဝါတစ်ယောက် ပျို့တက်ပြီး တဟွတ်ဟွတ်နဲ့ သီးနေတာပေါ့။
" အာ … အဟွတ် … ဖေကြီးကလည်း … အဟွတ်ဟွတ် "
" ဆောရီးပါ … ဝါလေးရယ် … ကောင်းလွန်းလို့ပါ "
ဦးသာဒင် ကော့ထိုးတော့ လီးထိပ်က မဝါ အာခေါင်ကို ထောက်မိတာနေမှာ။ခဏနားပြီးမှ မဝါက ပြန်စုပ်ပေးနေတာဗျ။ဦးသာဒင်က သူလီးစုပ်နေတဲ့ မဝါကို ဘေးနာက စားပွဲခုံပေါ်တက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ခုံပေါ်အရောက် မဝါရဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်တော့ လက်ကလေးနောက်ထောက်ပြီး မဝါက ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်တာ။ပေါင်ခြံတွေဖြဲပြီး ဦးသာဒင်က ကုန်းယက်တော့တာဗျို့။မဝါက ပက်လက်အနေထားနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေ မြှောက်ပြီး ဒူးကွေးထားလိုက်တာ။
" အားးးး … ဖေကြီးရယ် … ကျွတ် …… အင်းဟင်း … ယက်ယက် … ဟုတ်တယ် "
မဝါက အသံထွက်ညည်းရင်း သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မတ်တပ်ကုန်းယက်နေတဲ့ ဦးသာဒင် ကျောပေါ်ချိတ်တင်လိုက်ပြီဗျို့။ဦးသာဒင်ခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ကာမအရသာလေး ခံယူနေတော့တာ။သူ့ပေါင်ဂွထဲ ဦးသာဒင်ခေါင်းက ဘယ်ညာယမ်းပြီး ဖိယက်လိုက်ချိန် မဝါတကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေတာဗျ။
" ဟူးးး …… ရှီးးးး … အ … မ ရ တော့ ဘူး ဖေ ကြီး ရယ် … … လိုးပေးပါတော့ နော် … အမလေးးးး ကျွတ် "
ပထွေးဖြစ်သူကို လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုနေပြီဗျို့။ဦးသာဒင်လည်း စောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်ကို ခွာပြီး ခါးဆန့်လိုက်ရင်း…လီးကြီးကို ၂ ချက် ၃ ချက် ဂွင်းတိုက်ပြီး မဝါအဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပြီဗျ။
" ဗျစ် …… အ …… ဖြည်း ဖြည်း လိုးနော် …… ဖေကြီး "
လီးတဝက်ခန့် အထုတ်သွင်းလုပ်တုန်း မဝါက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ဖြဲချလိုက်တော့ ဘယာစီယာနဲ့ထိန်းထားတဲ့ နို့အုံအပေါ်ခြမ်းထွက်နေတာဗျို့။ဘယာစီယာကို အောက်ဆွဲချတော့မှ စူထွက်နေတဲ့နို့အုံတခုလုံး ရုန်းထွက်လာတာ။ဦးသာဒင်က နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး လက်နဲ့ဆွဲညှစ်ရင်း လီးကို တစ်ဆုံးပစ်လိုးလိုက်တာ။
" ဗျစ် … ဘွတ် …… အ …… အ "
မဝါရင်ဘတ်ကြီးကော့တက်လာပြီး တအအနဲ့ ညည်းနေတာဗျ။ဦးသာဒင်က လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ထားရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာ ပြောင်းစို့ပြီး လိုးတာ ခဏရပ်ထားလိုက်တယ်။ခဏကြာတော့ နို့စို့နေတဲ့ ဦးသာဒင်ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး မဝါက ဖင်သားကြီးတွေကော့ထိုးရင်း လိုးဖို့ အချက်ပြလိုက်တာထင်တယ်။အဲဒီကျမှ ဦးသာဒင်လည်း နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ဆွဲရင်း တဖုန်းဖုန်း ပစ်ပစ်လိုးတော့တာ။ဒီတကြိမ်တော့ မညှာတော့ဘူးဗျ မဝါကိုယ်လုံးကြီး ကော့ပျံလာအောင်ကို မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေတာ။
" ဘွတ် … အားးးးး …… ဗျစ်ဗျစ် …… အမလေးးးးးး …… ဖွပ်ဖွပ် … ဗြိ … ဒုတ် …… အ အားးးး "
ဦးသာဒင်ရဲ့ မီးပွင့်မတတ်လိုးချက်တွေအောက် မဝါလည်း အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း အံကြိတ်ခံနေရတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်းကျ လီးအရသာ တွေ့သွားပုံနဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ပြောင်းလာတာဗျ။ဦးသာဒင်လီးကြီး ဆောင့်ဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီးကြွပြီး ကော့ကော့ ပေးနေတော့တာပဲ။ဦးသာဒင်ကလည်း အသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ကို အလိုးသန်တာဗျို့။စားပွဲခုံ ခြေထောက်တွေပါ တကျွိကျွိနဲ့ ရမ်းခါနေအောင်ကို တရကြမ်းလိုးနေတာ။
" အားဟား …… အို့ … ကောင်း ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ … ဖေကြီးရာ …… အမလေးးး ဟူးးးး ရှီးးးး းးးး "
နှစ်ယောက်သား အပေးယူကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးရင်း မဝါက အရင်ပြီးသွားပုံပဲ။
" အားးးး အားးးးးးးးး …… ထွက် ထွက် …… အမလေးးးး …… ထွက်ကုန်ပြီ …… ဖေကြီးရယ် …… လိုးလိုး …… မရပ်နဲ့ ……… ရှီးးး းးးး "
ဦးသာဒင်လည်း မဝါစကားကြောင့် မေးကြောတွေထောင်လာပြီး မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတာဗျ။တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ပစ်လိုးရင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆောင့်အပြီး လီးအရင်းထိ မဝါစောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်ပစ်တာ။မဝါခြေထောက်တွေကလည်း စားပွဲခုံပေါ်ပင်လက်အနေထားနဲ့ ဦးသာဒင် ခါးကို ဆွဲချိတ်ရင်း လီးကြီး သူ့စောက်ပတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်နေပုံဗျ။
" ကောင်းလိုက်တာ … ဖေကြီးရယ် … ခဏစိမ်ထားပေးဦး မထုတ်နဲ့ "
ဦးသာဒင်လည်း မဝါ ကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်ချရင်း နှစ်ဦးသား ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်နဲ့ အသက်မျှင်းရှုနေကြတာဗျို့။ ကျုပ်နဲ့ကိုသံချောင်းလည်း ခြေဖွဖွနင်းရင်း ဂိုဒေါင် အနောက်ဖက် ထင်းပုံဆီက ထင်းခြောက်တွေသယ်ပြီး အိမ်ရှေ့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။အုတ်ခဲတွေ ဖိုခနှောက်စိုင် စီပြီး မီးမွှေး ထမင်းစချက်ကြတယ်။
ကိုမောင်ပုနဲ့ကိုအောင်စိုးကို ဝက်သားချက်ဖို့ အဆာပလာတွေ လုပ်ခိုင်းထားတာ။ ၁ နာရီလောက်ကျ မဝါက ကော်ဖီနဲ့မုန့် လာချပေးပါတယ်။ ကိုမောင်ပုတို့က ကော်ဖီကို မထိဖူးဗျို့ အရက်ပဲ ထပ်သောက်နေကြတာ။မနက် ၅ နာရီလောက်ကျ ထမင်းရော ဝက်သားရော ကျက်ပါပြီ။ငရုပ်သီးနဲ့ပုဇွန်ခြောက်လေး ကြော်ပြီး ဘူးသီးဟင်းရည်လေးတည်ထားလိုက်တယ်။ သရက်ချဉ်တွေ ဇလုံအကြီးထဲ ထည့်ရင်း ကြက်သွန်လေးတွေ စိတ်ထဲ့ပြီးမှ ကျုပ်တို့ အိမ်ပြန်ရေမိုးချိုးကြတာ။
" ဟျောင့် … ဘဦး … ပြီးပြီလားဟေ့ "
" ဟုတ် … ပြီးပြီ …… သွားရုံပဲ … ကိုသံချောင်းရေ "
အိမ်ရောက်လို့ ခဏနား ရေမိုးချိုးပြီး ခေါင်းဖီးနေတဲ့ချိန် အိမ်ရှေ့က ကိုသံချောင်း အသံ ကြားရတော့တာပဲ။ ကတီဘာဖိနပ် နက်ပြာလေးကို ဖုံခါစီးရင်း အိမ်ရှေ့ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ အံမယ် မတိုင်ပင်ပဲ ကျုပ်နဲ့ ကိုသံချောင်း ဆင်တူဗျို့။အပေါ်က စတစ်ကော်လံအဖြူနဲ့ အောက်ကပိုးပဆိုးအပြာလေးဗျ။မဝါတို့အိမ်ရောက်တော့ လူတောင်စည်နေပေါ့။
" ဟော … လာပါပြီ … ဟင်းချက်ဆရာကြီးတွေ … ကိုသံချောင်း နဲ့ ဘဦး ကြွပါရှင် "
ရောက်တာနဲ့ မဝါက အိမ်ရှေ့ကနေ လှမ်းအော်နေတာ ကျုပ်တို့ချက်တဲ့ ဝက်သားကောင်းကြောင်း ဧည့်သည်တွေက မွန်းနေကြတာတဲ့။ မဝါက အပေါ်အင်္ကျီအဖြူ အောက်က ယောထမိန် အညိုလေးနဲ့ ယောဂီတဘက်လေး လည်ပင်းပတ်ထားသေးတာဗျ။
အထဲဝင်လိုက်တော့ ဦးသာဒင်ကြီးကလည်း စတစ်ကော်လံနဲ့တိုက်ပုံနဲ့ လက်အုပ်လေးချီပြီး လာသမျှဧည့်သည်တွေကို ဧည့်ခံနေတာဗျို့။ဦးသာဒင် လည်ပင်းမှာလည်း ပုတီးကုန်း အနက်ကြီးက ပြူးလို့ဗျာ။ခုလိုကြတော့လည်း ညက ပထွေးနဲ့မယားပါသမီး လိုးနေတာပါဆိုရင် ကျုပ်တောင်ယုံမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျုပ်တို့ထိုင်တဲ့ ထမင်းစား စားပွဲခုံနား မဝါရောက်လာပြီး သူ့ညီမတွေကို ထမင်းပြင်ခိုင်းနေတာဗျ။
ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ်ထိုင်ချတော့ ဖင်သားအိအိကြီးတွေက ကားထွက်လာတာပေါ့။ ကိုသံချောင်းကြီးလည်း ညက အရှိန်နဲ့ မဝါရဲ့ ဖင်ကြီးကို မသိမသာ ခိုးခိုးကြည့်နေတာ ကျုပ်မြင်နေရတယ်။ ကျုပ်လည်း ကြည့်မိပါတယ် ညက ဦးသာဒင် တဖုန်းဖုန်း ပစ်ပစ်လိုးတဲ့ ဖင်ကြီးလေဗျာ။ထမင်းစားပြီးတော့ အချိုပွဲ အဖြစ် ထိုးမုန့်နဲ့ သီးမွှေးငှက်ပျောသီး လိမ္မော်သီးတွေ ချပေးနေတာ။အချိုပွဲကတော့ သူတို့ဘာသာ လုပ်ထားကြတာပါ။အချိုပွဲစားပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လည်း မဝါတို့ကို နုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။စက်ရုံ ကားမောင်းသွားရဦးမှာဗျ။ကိုသံချောင်းကြီးကတော့ ကျန်နေရစ်ခဲ့လေရဲ့။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment