အချစ်များစွာဖြင့် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
ကျနော့် မိန်းမနာမည် အေးအေးသင်း၊ အသက်နှစ်ဆယ် အရွယ်လောက် ၃၄/၂၄/၃၆ ဆိုဒ်။ ဘော်ဒီလှတဲ့အပျိုချော ခယ်မနာမည်က အေးအေးနှင်း၊ သင်းသင်း နှင့်နှင်းနှင်းပေါ့။ လင်မယား အရှက်ကုန် ဆိုသလောက် ကျနော်တို့ လင်မယားကဲခဲ့တာ ပြောပြမယ်၊၊
မင်္ဂလာဦးညမှာကို သင်းသင်းကို ကျနော်လိုးတာ၊ ခလေးတွေ အိပ်ပေမယ့် ခယ်မက မအိပ်သေးဘူး၊ သူ့အသံမကြားရတော့ အိပ်ပြီဆိုပြီးတွယ်တာ၊ နယ်မှာဆိုတော့ လင်မယားခန်းအတွက် သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းတို့အိပ်တဲ့အခန်းကို ယူလိုက်ရတယ် ဝါးထရံကာလေးတွေနဲ့ပေါ့။
မိဘတွေနှင့် ခလေးတွေက အောက်ထပ်မှာ အိပ်ကြပြီး ကျနော်တို့က အပေါ်ထပ်ခိုးလေးပေါ်မှာ နှင်းနှင်းကတော့ ကျနော်တို့ အခန်းဘေးက အပြင်မှာ ခြင်ထောင်ထောင်ပြီး အိပ်နေတယ် သူကတော့ အိပ်ရာပြောင်းလို့မအိပ်နိုင်သေးဘူး။ ကလေးတွေ အသံတိတ်သွားမှ ကျနော်လည်း သင်းသင်းကိုနမ်းပြီး အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ကြတယ်၊၊
မီးမှောင်နေပေမယ့် ပူမှာစိုးလို့ ခေါင်းရင်းက ပြူတင်းတံခါးဖွင့်ထားတာ လရောင်လေးက အခန်းထဲ ဝင်နေတာလေ၊၊ အဝတ်အစားတွေချွတ်တော့ ကျနော့်မိန်းမကိုယ်လုံးလေးက ပေါ်လာတယ်၊၊ လရောင်လေးနှင့်အရမ်းမိုက်တယ်ဗျ၊၊ နို့လေးကလုံးပြီး မာနေတာပဲ၊၊ အပေါ်ကခွပြီး နို့စို့ပစ်လိုက်တယ်၊၊
" ယားတယ် ကိုကျော်" တဲ့။
အေးလေ သူမှနို့စို့မခံဘူးတာ၊၊ သမီးရည်းစားဘဝက ကျနော်လည်း လူမလစ်လို့ နို့မစို့ခဲ့ရဘူးလေ၊၊ နို့လေးကို အင်္ကျီအောက်ကပဲ လက်နှိုကိပြီးပဲ ကိုင်ခဲ့ရတာကိုး၊၊ ကျနော်လည်း အားပါးရစို့တော့ သင်းသင်းက အသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်၊ ဒီတော့ ကျနော်လည်း အောက်ဆင်ပြီး အဖုတ်ကို ယက်ပစ်လိုက်တယ်၊
" မရွံဘူးလား...ကိုကျော်"
လို့အသံတိုးလေးနှင့်ပြောတော့
" မရွံပါဘူး ကိုယ့်မိန်းမဟာပဲ ရွံပါဘူး သင်းသင်းလည်း ရွံလို့မရဘူးနှော်"
" အင်းပါ..ကိုကျော်တောင်လုပ်ပေးတာ မရွံပါဘူး"
ကျနော်လည်း အကွဲကြောင်းတလျောက် ယက်ပေးတာ သင်းသင်းက အသံတွေ ထွက်နေတယ်၊၊ အိမ်မှာအဖေအမေတွေ နိုးသွားမှာ စိုးလို့သာ သိပ်အသံမထွက်တာလေ၊၊ ကျနော် မိန်းရပြီဆိုတော့ ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝခံချင်တယ်လေ၊၊
ကိုယ်ယက်ပေးမှ သင်းသင်းကို နောက်ဆိုစိတ်တိုင်းကျ ခိုင်းလို့ရမှာမို့ ကျနော်က အပျိုစင်အဖုတ်ကိုအားရပါးရယက်ပေးနေတာ၊၊ အဖုတ်ကိုဖြဲပြီး လျှာကို မွှေပစ်လိုက်တော့ အင်း ဟင်းအင်း ဟင်း နှင့်မြည်တယ်၊၊လျှာနှင့်ယက်တော့လည်း အသံက
" ပလပ်..ပလပ်"
အသံတောင် ထွက်တယ်၊၊ ထွက်မှာပေါ့ သင်းသင်းကလည်း အရည်တွေ ထွက်နေတာကိုး၊ ကျနော်က ကာမစိတ် နည်းနည်း ထန်တယ်၊၊ လူပျိုဘဝမှာတောင် ဂွင်းထုရင်အနည်းဆုံး သုံကြိမ်လောက် ထုနိုင်တယ်၊၊ လေးကြိမ်မြှောက်ထုတဲ့ အချိန်မှာ ပုံမှန်သွားလာနိုင်ပေမယ့် လှေကားအဆင်းမှာ မလွယ်ဘူး။
အတက်မှာ တက်နိုင်ပေမယ့် အဆင်းမှာ ဒူးခွေပြီး လဲချင်သလို ဖြစ်တာကြောင့် လေးကြိမ် မထုတော့ဘူး၊သုတ်ထွက်လည်း ထိန်းထားနိုင်တယ်လေ၊၊ ကျနော်က သင်းသင်း အစေ့ကို လျှာဖျားနှင့်ထိုးဆွပေးတာ သင်းသင်းတစ်ယောက်
" အီး ဟီး"
ဆိုပြီး တုန်တုန်သွားတယ်၊၊ အစေ့ကို နှစ်မိနစ်လောက် စုပ်ပေးတာ သင်းသင်း တစ်ယောက် တုန်ပြီး အဖုတ်ထဲက အဖြူနှစ်ကလေးတွေ ထွက်ပြီး သူမပြီးသွားတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှမလုပ်ရဘဲ အသက်ရှူသံတွေ ထွက်ပြီး မောနေတယ်ဗျို့။ ကျနော်လည်း သင်းသင်းပြီးသွားတော့ ရပ်လိုက်ပြီး သင်းသင်း ဘေးပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။
" သင်းသင်း ကိုကျော်လီးကို စုပ်ပေးဦ"
ဆိုပြီးလီးအရေပြားကို လှန်လိုက်တယ်၊၊ သင်းသင်းလည်း အိပ်ရာကထလာပြီး တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်တယ်၊၊ဘယ်အရသာ ရှိပါ့မလဲ၊၊
တောင်တော့ တောင်နေတာပေါ့ ။ လီးနှင့်လျှာနှင့်တွေ့တာ မတောင်ပဲနေပါ့လား၊ အင်း..ရန်ကုန်ရောက်မှသင်ပေးရမယ်၊၊ သုံးမိနစ်လောက်ပဲ စုပ်ပြီး အာညောင်းတယ် ဆိုပြီး ရပ်လိုက်တယ်၊၊ အဲဒါကြောင့် နှင်းနှင်းကို လိုးဖို့ကြံရတော့တာပေါ့။ ကုတင်မရှိတော့ မွေ့ယာမှာပဲ ပက်လက်လှန်ပြီး လှေကြီးထိုးပြီးဆွဲရတယ်၊၊
အစေ့နှင့်အဖုတ်ကို လီးနှင့်ကလော်ပြီး သုံးမိနစ်လောက်အထဲကို မထည့်ပဲ လုပ်လိုက်တယ်၊၊ သင်းသင်းဆီက အသံလေးထွက်လာမှ အဖုတ်ထဲ လီးစသွင်းတာ၊ အပျိုဆိုတော့ တန်းပြီးသွင်းပစ်လိုက်ရင် အရမ်းနာသွားမယ်၊၊ ဒီတော့ အဖျားလောက်ပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် သုံးမိနစ်လေးမိနစ်လောက် အချိန်ဆွဲပြီးလိုးပေးပြီး သင်းသင်းအသံလေး ခပ်စိပ်စိပ်ထွက်လာမှ ဆက်ကနဲထိုးသွင်းပစ်လိုက်တာ
" အာ့....ကိုကျော်"
ဆိုပြီး အသံကျယ်ကျယ် ထွက်သွားတယ်၊၊ အပြင်မှာ နှင်းနှင်းတောင် အိပ်နေရင်းက လန့်နိုးသွားလောက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းသေးတယ်၊၊ ကျနော်လည်း ခဏတော့ ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး နို့ပြန်စို့ရတာပေါ့၊၊
သင်းသင်းဆီက အသံထွက်လာတော့ ထပ်ပြီး အဆုံးထိ သွင်းပစ်ရတာပေါ့၊၊ ဒီတော့လည်း သင်းသင်းက တဟီးဟီး အသံထွက်လာတာပေါ့၊၊ ကျနော်က အားနှင့်မဆောင့်ရတော့ အားမရဘူးဗျ၊၊ ဆယ်မိနစ်လောက်တွယ်ထည့်လိုက်ပြီး ရပ်လိုက်တယ်၊၊
ပြီးတော့ သင်းသင်းကို ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ လိုးတော့
" နာတယ် ကိုကျော်
ဆိုတော့ တဖြေးဖြေး ကြိတ်လိုးလေး လိုးရတာပေါ့။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးပြီးတော့ ကျနော်လည်း ပြီးချင်လာတာလေ၊၊ ကျနော် အဆုံးထိထည့်ပြီး ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့ဗျာ၊၊ လူလည်း နည်းနည်းတော့ ဟိုက်သွားတာပေါ့ဗျာ။
" သင်းသင်း ကောင်းရဲ့လား"
" အင်း"
ကျနော်တို့နှစ်ယောက် အဝတ်အစားထဝတ်ပြီးဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြတာပေါ့။
..................................................
နောက်တစ်ရက် မိုးလင်းတော့ သင်းသင်းတို့ အဖေအမေကို ကန်တော့ပြီး ရန်ကုန်ကို လာလိုက်တယ်၊၊ ရန်ကုန်မှာကျတော့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးရတော့ အရမ်းကောင်းတာပေါ့ ။ သင်းသင်းလည်း လီးစုပ်တတ်လာသလို ဖင်တောင်ချလို့ရလာတယ်၊၊ ချစ်စခင်စကြင်နာစပဲလေ အပီအပြင် ဆော်လို့ ရလာတာ့ပေါ့ဗျာ။
ကျနော်လည်း အလုပ်ကငွေရနေတော့ ပျော်ပျော်ရွှင်ပါပဲ၊၊ တစ်လနောက်တော့ သင်းသင်းအဖေ ကားတိုက်ခံရပြီး ဒူးခေါင်းရိုးကျိုးတယ်၊၊ ကျန်တဲ့နေရာကျိုးပေမယ့် ကျောက်ပတ်တီးစည်းလိုက်တာ ကောင်းသွားပေမယ့်၊ ဒူးခေါင်းရိုးကျိုးတာကျတော့ မကောင်းတော့ပဲ ချိုင်းထောက်ကြီးနှင့်နေရတာ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ ခလေးတွေက လူလားမမြောက်သေးတော့ အားလုံး ကျနော့် တာဝန်ဖြစ်လာတယ်၊၊
ငွေရတဲ့ ကာလမို့လို့ သင်းသင်းတို့ မိသားစုကို ထောက်ပံ့ထားနိုင်တယ်လေ၊၊ သင်းသင်းက သူ့အဖေအမေမိသားစုကို ထောက်ပံ့ထားတဲ့ ကျနော်ကိုရွှေပေါ်မြတင် ဆိုသလိုပဲ၊၊ ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်လုပ် ခွင့်ပြုတာပဲ၊၊ ကျနော်လည်း လိုးရင်းဆော်ရင်း သင်းသင်းက ကိုယ်ဝန်ရလာတယ်၊၊ အစောပိုင်းခြောက်လအထိ ကျနော် လုပ်ဖြစ်တယ်၊၊
နောက်တော့ မလုပ်ရဲတာနှင့် လီးစုပ်ခိုင်းရတာပေါ့၊၊ ဒါပေမယ့် သိပ်အားမရတော့ဘူး။ သင်းသင်းက စျေးဝယ် ဘာဝယ်တာ လမ်းလျောက်တော့ ဝယ်နိုင်သေးတယ်၊၊ ကျနော်က ရှစ်နာရီလောက် ရုံးသွားရလို့ သူနှင့်မလိုက်ဖြစ်ဘူး၊ သင်းသင်းပဲ မနက် စောစောထ ထမင်းကြော်ပဲပြုတ်ဝယ် ကော်ဖီဖျော်ပြီး စျေးသွားလေ့ရှိတာပေါ့၊၊
.................................................................................
ခြောက်လလောက်ကြာတော့ သင်းသင်းကို စောင့်ရှောက်ရအောင် နှင်းနှင်းကို ကျနော်တို့ဆီ လွှတ်လိုက်တယ်၊၊ ကျနော်လည်း နှင်းနှင်းရောက်လာတော့ သင်းသင်းပြောတာနှင့် အခန်းတွေ ကန့်ရတာပေါ့။ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်လည်း တစ်လုံးထပ်ဝယ်ရတာပေါ့၊၊
နှင်းနှင်းက သူ့အမအိမ်မှာ နေရပြီး တိုက်ခန်းဆိုပြီး လုံခြုံတာကြောင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေတယ်၊၊ သူ့အမစျေးသွားတဲ့ အချိန် သူက ထမင်းကြော်ကော်ဖီဖျော်ပြီး ကျနော်ကိုလည်းကျွေးသူလည်းစားပေါ့၊၊
သူက ညအိပ်ရင် ဘရာရော ပင်တီပါ ချွတ်အိပ်လေ့ရှိတယ်။ သူ့အခန်းဘက်က ပြူတင်းပေါက် မရှိတော့ ပူတယ်လေ၊၊ အဝတ်ပါးလေး ဝတ်ပြီးတော့ပေါ့ မနက်ကျ မှဘရာဝတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကထွက်လာပြီး မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ထမင်းကြော်တာ။
ကြာလာတော့ ကျနော်နှင့်ပိုပြီး ရင်းနှီးလာသလို ကျနော်လည်း သွားရည်တမျှားများ ကျနေမိတယ်။ ကျနော်လည်း အချစ်က တစ်ယောက်တည်းနှင့် မလုံလောက်တော့ဘူး ။ အချစ်များများ လိုချင်လာတယ်။ ဒီတော့ခယ်မချောချောလှလှကို လိုးချင်လာတယ်၊၊ ဆိုရိုးစကားတောင်ရှိသေး၊ ခဲအိုဆိုတာ ခယ်မပေါင်တစ်ခြမ်းကို ပိုင်တယ်ဆိုတာ၊ ကျနော်က တစ်ကိုယ်လုံးရအောင်ကြံမယ်။
ကျနော်လည်း နေမြင့်လေ အရူးထလေ ဆိုသလို သင်းသင်း ကိုယ်ဝန်ရင့်လေ တဏှာပိုး ထလေပေါ့ဗျာ။ ဘာလို့လည်းဆိုရင် တရက်တရက် လီးစုပ်ခံရတာနှင့် အာသာမပြေဘူး၊ တညတလေ တံခါးလေး စေ့ရုံစေ့ထားပြီး အားမရတဲ့ ညဆိုရင် မိန်းမကို ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကို ဖြေးဖြေးလေးလိုးသေးတယ်၊၊ ကိုယ်ဝန်ရှစ်လလောက်အထိ သင်းသင်းကို စည်းရုံးပြီး လိုးတယ်၊၊ သင်းသင်းကလည်း ကိုယ်ဝန်ရှိပေမယ့် ကျနော့်တောင်းဆိုချက်ကို လိုက်လျောရတယ်၊၊
သူကလည်း ကျနော် အမြန်ပြီးအောင် အသံလေးတွေ ထွက်ပြီး အော်ရတာပေါ့လေ၊၊ ကျနော်လည်းတမင်တကာ နှင်းနှင်း သိအောင် အီး အား အီးအားပေါ့၊ နှင်းနှင်းက သိတယ် ။ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ၊၊ တခါတလေ မိန်းမမရှိတုန်းလေး တဏှာစကားတွေ ပြောပြောနေတော့ နှင်းနှင်းက တံခါးပိတ်အိပ်တာဗျ၊ ဂျက်ထိုးထားတော့ ဝင်မရဘူးပေါ့၊၊
တနေ့မှာ မနက်အစောကြီး နှင်းနှင်းဝမ်းသွားတယ်။ သုံးလေး ကြိမ်သွားတော့ ဆေးသောက်ပြီး ဆက်အိပ်တယ်၊ နှင်းနှင်း တံခါးပိတ်ဖို့ မေ့သွားတာပေါ့၊၊ သူ့အမ သင်းသင်း စျေးသွားတယ်လေ၊ ကျနော်လည်း အိပ်ရာကထပြီး ထမင်းကြော်ကြော်ပေးမယ့် သူမရှိတော့ နှင်းနှင်းအခန်းကို ကြည့်တဲ့အခါ တခါးစေ့ထားရုံသာတွေ့တော့ ကျနော်ဝင်သွားလိုက်တယ်၊ ဒီအကွက်က ကျနော် ကျားချောင်းချောင်းနေတာလေ ။ နှင်းနှင်းကို လီးကြိုက်သွားအောင် လိုးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာကိုး၊၊
ပင်ပန်းလို့လား မသိဘူး ။ ပက်လက်ကလေး ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်ပျော်နေတယ်၊ လုံချည်က မကျွတ်ပေမယ့် ဖြေလျော့နေတာပေါ့၊၊ အင်္ကျီပါးပါးအောက်မှာ စီကာ့လောက် နို့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး တွေ့ရတော့ စို့ချင်လိုက်တာ၊၊ ကျနော် ဆုံးဖြတ်ချက်က နို့စို့ဖို့ မဟုတ်ဘူးလေ၊ နောက်ဆို အဖုတ်ရရင် နို့ကကြိုက်သလောက်စို့လို့ ရတယ်မဟုတ်လား။
ဒီတော့ အဖုတ်ကို လုပ်ဖို့ ထမီလေးဖြေပြီး အပေါ်က အောက်ကို လျောချလိုက်တာပေါ့၊ အိပ်ရေးပျက်လို့လား မသိဘူးမနိုးဘူးဗျ၊၊ ကျနော် နှင်းနှင်းအဖုတ်ကို ကြည့်တော့ သိပ်လှတယ်။ အမွှေးကလည်း နုနုလေး၊အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက သိပ်လှတယ်၊၊
ကျနော် လျှာနှင့် အကွဲကြောင်းတစ်လျောက် ယက်ပေးလိုက်တယ်ဗျ။ မနိုးသေးဘူး၊ ဆယ်ချက်လောက်ယက်ပေးလိုက်တာ အဖုတ်မှာ ကျနော့် သွားရေတွေနှင့် ချွဲလာတယ်။ ကျနော် အားမရဘူး ။ ခြေနှစ်ချောင်းထောင်းလိုက်တော့ အင်း အင်း ဆိုပြီး တချက်လှုပ်သွားတယ် ။ မနိုးသေးဘူး၊ လျှာနှင့်ကုန်းပြီး အကွဲကြောင်းထဲ မွှေလိုက်တော့ နှင်းနှင်းလန့်နိုးလာပြီး
" ဟာ....ကိုကျော် ဘာလုပ်တာလဲ"
" ဖယ် မမ သိရင် အားလုံးပြသနာပဲ"
ဆိုပြီး ရုန်းထွက်ဖို့ လုပ်တယ်၊ ဝမ်းသွားထားတော့ သိပ်မလှုပ်နိုင်ဘူး၊ ကျနော်ကလည်း သိတယ်၊ ဒါကြောင့်သူ့ရင်ဘတ်ကို ခွ မျက်နှာကို နှင်းနှင်းခြေဖက်ကို မျက်မှာမူ ထိုင်လိုက်တယ်၊၊ ကျနော့် ကိုယ်လုံးဖိထားတော့ နှင်းနှင်း မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး၊၊ လူကသာ မလှုပ်နိုင်ပေမယ့် လက်ကကျနော့ကျောကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ရိုက်ပြီး
" ကိုကျော် မလုပ်ပါနဲ့ သမီးကို လွှတ်ပါ"
" မမ သိသွားလိမ့်မယ်"
ကျနော်က မလွှတ်တဲ့ အပြင် ဖင်ကိုဆွဲ မ,ကာ ဖင်အောက် ခွခေါင်းအုံးသွင်းလိုက်တယ်၊၊ ဖင်ကြီးအပေါ်ကိုမြောက်တက်လာတယ်။ ကျနော် အားရပါးရ ယက်ပေးလိုက်တယ်၊ ငိုနေတဲ့ အသံ တိတ်သွားတ်၊၊ အရည်တွေလည်း ထွက်လာတယ်၊၊ သူမရုန်းနိုင်တော့ပါဘူး၊ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖြဲပြီး အစေ့ကို စုပ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊
ငါးမိနစ်လောက် ယက်ပေးလိုက်တာ နှင်းနှင်းတစ်ယောက် တဆက်ဆက်တုန်ပြီး ပြီးသွားတယ်၊၊ ကျနော်နေရာ ပြောင်းပြီး ပေါင်ကြားဒူးထောက်လိုက်တော့
" မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကျော် မမသိရင် မိုးမီးလောင်ပါ့မယ် "
" ငါရှင်းနိုင်တယ် နှင်း"
ဆိုပြီးအဖုတ်ထဲ လီးသွင်းလိုက်တယ်၊၊ ပြီးတော့ အင်္ကျီကို အပေါ်တွန်းတင်ပြီး နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးတွေကို စို့ရင်း လီးဒစ်ဖျားလေးနဲ့ အဆုံးအထိ မသွင်းဘဲ အရည်လိုက်လာအောင် တဖြေးဖြေးနဲ့ ငါးမီနစ်လောက် အသားကျအောင် လိုးနေလိုက်တယ်၊၊ နှင်းနှင်းလဲ မရုန်းကန်နိုင်တော့ဘဲ မျက်စိပဲ မှိတ်ထားရတာပေါ့လေ။
ဘယ်လောက်ပဲ ငြင်းဆန်ဆန် လီးနှင့်အဖုတ်တွေ့ရင် အဖုတ်က သူ့အလုပ်ကို သူသိတာပေါ့၊၊ မကြာပါဘူး ။ နှင်းနှင်းတယောက် ညည်းသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်လေ၊ ဒီတော့ ကျနော် အချိန် မဖြုန်းတော့ဘူး ။ အမှေးပါး ဟိုင်မင်ကို ထိုးခွဲလိုက်တော့ နှင်းနှင်းမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး
" အား....နာလိုက်တာ ကိုကျော်ရယ်" တဲ့၊
" ခဏလေးပါ နှင်းနှင်း မကြာခင်ကောင်းသွားမှာပါ"
" မမလာလို့ မိသွားရင် ကျမ ပြသနာတက်ပါ့မယ်"
" သင်းသင်းလာဖို့ အဝေးကြီးပါ"
ကျနော်လည်း အေးအေးဆေး လုပ်လို့ရပြီလေ။ ဒီတော့လည်း နှင်းနှင်း ကောင်းအောင် နို့စို့ရင်းလိုးလိုက်တယ်၊ ပထမတော့ ဖြေးဖြေး နောက်တော့ အားလည်းသုံးရတာပေါ့၊၊ နှင်းနှင်းက ကျနော့်ခါးကို ခြေထောက်နှစ်ဘက်နှင့်တောင် ချိတ်လိုက်သေးတယ်၊၊
ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်း တဟင်းဟင်း ညည့်းလို့ ။ ဒါတောင် သူဝမ်းသွားထားလို့ အာလျော့နေတာ၊၊ သူသာနေကောင်းရင် အရမ်းကောင်မှာ အချိန်အေးအေးဆေးဆေးရလို့ သုတ်ထိန်းလိုးတာတောင် ကျပ်ထုပ်နေလို့ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်မှာ နှင်းနှင်းရော ကျနော်ရော ပြီးသွားတယ်။
ပြီးသွားတော့ ရပ်လိုက်တဲ့အခါမှာ
" ကိုကျော်ကျမ ဗိုက်ကြီးသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
" ဗိုက်ကြီးသွားရင် နင့်ကို ငါယူမယ်"
" ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲ ကိုကျော်"
" ငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ၊ညနေ ငါဆေးဝယ်လာခဲ့မယ်"
ဆိုပြီး အခန်းအပြင်ထွက်လိုက်တယ်၊ သတိရလို့ သနပ်ခါးတုံးကို ယူပြီး တခါးဂျက်ထိုးတဲ့ ဂွင်းကို ထုပစ်လိုက်တယ်၊၊ နောက်နေ့ အေးအေးဆေးဆေး ဝင်လို့ ရအောင်လေ။
ကျနော်လည်း ရေမိုးချိုးပြီး ရုံးကို လစ်လာလိုက်တယ်၊ နှင်းးနှင်းကတော့ အိပ်ရာက မထနိုင်တော့ဘူး ။ အိပ်ပြီး ကျန်ခဲ့တော့တယ်။ ညနေပြန်ရောက်တော့ သင်းသင်း မရိပ်မိအောင် နှင်းနှင်းကို ဆေးဝယ်ပေးလိုက်တယ်၊၊ နောက်တနေ့ နံနက် သင်းသင်း စျေးသွားချိန်ရောက်တော့ နှင်းနှင်းကထမင်းကြော်လေး ထကြော်တော့ ကျနော်နှင်းနှင်း နောက်ကနေဖက်ပြီး မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ် ။ နှင်းနှင်းက
" ကိုကျော်ရယ်....ကျမတို့ မသင့်တော်ပါဘူး"
" ဘာလို့ မသင့်တော်ရမှာလည်း နှင်းနှင်း"
" ကိုကျော် က တစိမ်း မဟုတ်ဘူးလေ..မမယောက်ျားဆိုတော့"
" အော်နှင်းနှင်းကလဲ ခယ်မနှင့်ခဲအို ဆိုတာ ဒီလိုပဲ၊ ကိုကျော်က နှင်းနှင်းကို ချစ်နေတာလေ၊"
" မမ သိသွားရင် မခက်ဘူးလား"
" သိသွားတော့လည်း ကိုကျော်နှစ်ယောက် ပေါင်းမှာပေါ့"
" ကိုကျော်ကလည်း မနှင်းက ရပါ့မလား"
" ရအောင် ကြံမှာပေါ့"
" ကျမ ရှက်တယ် ကိုကျော်၊ အမယောက်ျားနှင့်ဖြစ်တာ"
" အော် ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘာလို့ ရှက်နေရအုံးမှာလည်း"
" ကျမ နယ်ပြန်တော့မယ် ကိုကျော်"
" မင်းအမ ဗိုက်ကြီးနှင့်ဘယ်လိုထားခဲ့မှာလည်း နေ့စေ့လစေ့ ဖြစ်နေပြီ..ငါအလုပ်သွားတုန်း ဗိုက်နာနေရင်ဒုက္ခမဟုတ်လား"
" အင်း...ကျမ ဘယ်လို လုပ်ရမှန်းတောင် မသိဘူး"
ဆိုရင်းမီးဖိုပေါ်က ထမင်းကြော်အိုးကို ချလိုက်တယ်။
" ကဲလာပါ နှင်းရယ်"
ဆိုပြီး နှင်းနှင်းအခန်းထဲဆွဲခေါ်လိုက်တော့ နှင်းနှင်းလည်း မထူးဇာတ်ခင်းကာ ပါလာတယ်။
" ကိုကျော်ကလည်း နေ့တိုင်းပဲ လုပ်ချင်နေတာပဲလား"
" နှင်းနှင်းကလည်း နင့်အမဗိုက်ကြီးကတည်းက ငါ့မှာ ငတ်နေတာလေ"
" ကိုကျော် မငတ်ပါဘူး၊ ကျမသိပါတယ်"
" ဟင်...နှင်းနှင်းက ဘယ်လို သိလဲ"
" နေ့တိုင်းနီးပါးလောက် အသံကြားနေရတာ"
" အဲဒါ နင့်အမ လီးစုပ်ပေးနေတာလေ"
" ငါ့မှာ သူလီးစုပ်ပေးရုံနှင့် အားမရဘူး"
" ဒါဆို ဟိုတနေ့က မမ အော်သံကြားရတယ်"
" ငါလည်း မနေနိုင်လို့ နင့်အမ ဖင်ကို လိုးရတာဟ"
" ဟင် ကိုကျော် မမက ဖင်လည်း အလုပ်ခံတာလား"
" သူလည်း အစောတုန်းကတော့ မကြိုက်ဘူး၊ နောက်တော့ ကြိုက်လာတာပေါ့"
" အမလေး ကြောက်စရာ ကိုကိုကျော်ရယ်"
" သူလည်း နင့်လိုပဲ အစပိုင်းတုန်းက ကြောက်တယ် ..နောက်ကျတော့ ကောင်းမှန်းသိတော့ ဖင်ကို အမြဲတန်းချခိုင်းတယ်"
" ကိုကိုကျော်ကရော မရွံမရှာ ချတာပဲလား"
" ရွံစရာလား ကိုယ့်မိန်းမပဲ သူကောင်းအောင် ငါဆို ဖင်တောင် ယက်ပေးတာ"
" မနေ့တုန်းက ကိုကိုကျော်ယက်တုန်းက ခံလို့ကောင်းတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဖင်ချခံမှာတော့ ကြောက်တယ်"
" ဒါဆို နှင်းနှင်းက အဖုတ်ယက်ခံရတာကို ကြိုက်တယ်ပေါ့"
" အင်း...တခါမှလည်း အဖုတ်အယက်မခံဘူးတော့ တမျိုးပဲ..နောက်ပြီး ကိုကိုကျော်အဖုတ်ယက်ပေးလို့သာကျမလည်း အလုပ်ခံလိုက်တာ"
" ကဲလာ ဒီနေ့ ရှယ်ယက်ပေးမယ်"
ကျနော်လည်း နှင်းနှင်းအဖုတ်ကို အထူးတလည် ရှယ်ယက်ပစ်လိုက်တယ်၊ မနေ့က ရုန်းနေလို့ သိပ်မလွတ်လပ်ပေမယ့်၊ ဒီနေ့ကတော့ ရှယ်ယက်လိုက်တယ်၊ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ ယက်ရသေးတယ်၊ နှင်းနှင်းကတအီးအီး တအားအား အော်ပြီးပြီးသွားတာ။
" နှင်းနှင်း ပြီးသွားပြီလား"
" အင်း ကိုကိုကျော်"
" ကောင်းလား"
" ကောင်းတယ်"
" ဒီလိုဆို ကိုကျော်လီးကို စုပ်ပေးပါလား"
" အင်း စုပ်ပေးပါ့မယ်"
ဆိုပြီး စုပ်ပေးတယ်။ စုပ်ပေးရင်း အားမရဘူး ထင်ပါရဲ့...။ ကျနော့်တင်ပါးကို ဆွဲပြီး သူ့ဘက်ကို အတင်းကပ်တော့ ကျနော်လည်း သဘောကျပြီး အဆုံးနီးပါး ဆောင့်ပေးသေးတယ်။ ငါးမိနစ်လောက် အစုပ်ခံပြီး နှင်းနှင်းကို ကုတင်စောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးခံပြီး ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်၊၊ ကျနော်က ပြောလက်စ စကားအတိုင်း နှင်းနှင်းဖင်ကုန်းပေးတော့ နှင်းနှင်းအဖုတ်နှင့် ဖင်ကို ယက်ပေးသေးတယ်၊၊ နှင်းနှင်းက ဖင်ယက်ခံရတာ ကြိုက်တယ်၊တဟင်းဟင်း အသံကို ထွက်လို့။
ဒီနေ့တော့ ဖင်ကိုမချသေးဘူး ။ အဖုတ်ကို အီဆိမ့်နေအောင် ချမယ်ဆိုပြီး နောက်ကနေ တဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်တယ်၊၊ လီးဝင်တာကိုလည်း အားမရဘူး ထင်ပါရဲ့၊ လက်ကို နောက်ပြန်နှင့် ကျနော်ကို ဆွဲတယ်၊၊ကျနော်လည်း အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လုပ်တာ သိပ်မကြာဘူး ။ ဆယ်မိနစ်လောက်မှာ သူပြီးသွားတယ်၊၊
ကျနော်လည်း နှင်းနှင်း ခါးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လုပ်တာ ငါးမိနစ်လောက်မှာ ပြီးသွားတယ်လေ၊၊ နောက်တော့ ကျနော်လည်းရေမိုးချိုး ထမင်းကြော်စားပြီး ရုံးသွားတယ်၊၊
အလုပ်က ခွင်ရှိနေတာမို့ မအားဘူး၊ ကျနော်နဲ့နှင်းနှင်းဟာ သင်းသင်းမသိအောင် မနက်ပိုင်း ကာမဆားငံရေအတူတူ သောက်လာတာ ပုံစံမျိုးစုံသာမက ဖင်ပါ ချလာနိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် သင်းသင်းက မွေးခါနီးဖြစ်လာတဲ့ အခါ စျေးမသွားနိုင်တော့ပဲ နှင်းနှင်းကိုသာ သွားခိုင်းတော့ တာကြောင့် ကျနော်လည်း ငတ်လာတယ်၊၊ ဒီတော့ ညဘက်မှာ သင်းသင်းအိပ်ချိန်နှင်းနှင်းအခန်းထဲ အတင့်ရဲပြီး လုပ်တော့တယ်၊၊ နှင်းနှင်းက
" အာ....ကိုကိုကျော် မမသိသွားရင်ဘယ်လို လုပ်မှာလည်း တဲ့ "
ကျနော်က
" မကြားအောင် လုပ်မယ်"
ဆိုပြီးတွယ်တယ်၊ပထမတော့ သင်းသင်းမသိပေမယ့် နောက်တော့ ရိပ်မိလာတယ်၊၊
လက်ပူးလက်ကြပ်မိအောင် ဖမ်းဖို့ဆုံး ဖြတ်လိုက်တယ်၊ တနေ့ သူအိပ်ချောင်ယောင် ဆောင်နေတာကို မသိဘဲ ကျနော်ကနှင်းနှင်းကို လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနှင့်လိုးနေတုန်း ကျနော့် နောက်က ဝင်လာတာ မသိဘူးလေ။ ကျနော်က ကိုယ်ရှူး ကိုယ်ပက်တာပါ တံခါးဂျက်ပေါက်ကို ပိတ်မရအောင် ထုခဲ့တာကိုး။ "ချောက်" လို့အသံကြားပြီးမီးလင်းလာတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ သင်းသင်း။
" ဟင်..မမ"
ကျနော်က စိတ်မပူပါဘူး ။ ကျနော်မှာနိုင်ကွက်ရှိတယ်၊ ကိုယ်တိုင် အလုပ်လုပ်ပြီး ရှာကျွေးထားတဲ့ မိန်းမတွေပဲလေ၊
" ကိုကိုကျော်..ရှင်အကြံ ပက်စက်လှချည်လား"
နှင်းနှင်းကတော့ ငိုနေရှာတယ်။
" ငါဘာအကြံပက်စက်လို့လဲ"
" ရှင် လက်ပူးလက်ကြပ် မိနေတာတောင် မုံလာဥ လုပ်ချင်သေးတယ်"
" နှင်းနှင်း ညည်းကလည်း မိုက်လိုက်တာအေ""
" ညည်းက အငယ် ကိုကိုကျော်မှ ာအပြစ်ရှိတာ"
" ဟ ငါက နင့်ကို မလိုးရလို့ နင့် နင့်ညီမကိုလိုးတာ ငါ့အပြစ်လား"
" ရှင်လူယုတ်မာ ၊ရှင်ကျမ ဗိုက်မကြီးခင်က ရှင်ဘယ်လောက်ပဲလုပ်လုပ် ကျမခံခဲ့တာ၊ ကျမဗိုက်ကြီးတဲ့ခဏလေးတောင် မစောင့်နိုင်ဘူးလား"
" အေးလေ ငါအကြာကြီးမစောင့်နိုင်ဘူး ။ မင်းကလေးမွေးပြီးတော့လည်း တစ်လခွဲနှစ်လ စောင့်နေရအုံးမှာ"
" ကိုကိုကျော် ရှင်သာလူယုတ်မာ ခွေးကျင့်ခွေးကြံကြံတယ်"
" အေး ငါဟာ ခွေးမဟုတ်ဘူး၊ နွားသိရဲ့လား နွားဟ"
" နွားတစ်ကောင်လို ကျင့်ပြီး ညည်းတို့ တအိမ်သားလုံးကို ထောင်နှုတ်ခမ်း လမ်းလျောက်ပြီး ရှာကျွေးနေတာ"
" ကျမရှင်နှင့် မပေါင်းနိုင်ဘူး"
" မပေါင်းရင်လည်းနေလေ၊ နင်တို့ထွက်သွား၊နင်တို့တစ်မိသားစုလုံး ငတ်လိမ့်မယ်"
" ဟုတ်ပါတယ် မမရယ်..မောင်လေးတွေ ညီမလေးတွေကို ကြည့်ပါဦး"
ဆိုတော့ သင်းသင်းက ချာကနဲ ထွက်သွားပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်ငိုနေတော့တယ်၊၊ ကျနော်လည်း
" နှင်းနှင်းခဏနေအုံး "
ဆိုပြီး သင်းသင်းအခန်းထဲ လိုက်သွားတယ်။ နှင်းနှင်းလည်း ငိုကျန်ခဲ့တယ်၊၊ သင်းသင်း အခန်းရောက်တော့သင်းသင်းကို ဖက်လိုက်ပြီး သင်းသင်းကို
" မငိုပါနဲ့သင်းသင်း ကိုယ်တို့ သားသမီးလေးဗိုက်ထဲမှာ စိတ်ညစ်နေရလိမ့်မယ်၊"
" သွား ရှင် ကျမအနားမလာနဲ့"
" သင်းသင်း နေ့စေ့လစေ့ကြီးကွာမငိုပါနှင့် တော်ကြာခေါင်းကိုက် စွဲသွားပါ့မယ်"
" စွဲစွဲ ..ရှင် ကျမအပေါ် သစ္စာဖောက်ရက်တယ်"
" သစ္စာဖောက်တာ မဟုတ်ရပါဘူး၊ ကိုယ် တကယ် မနေနိုင်လို့ပါ"
" ရှင်မနေနိုင်တာက ဘာအရေးလည်း.....ကျမညီမလေး ဘဝပျက်ပြီ"
" ငါ မင်းတို့ မိသားစုအားလုံးကို စောင့်ရှောက်ပါ့မယ်"
" ရှင် မစောင့်ရှောက်လို့ လဲ မရဘူး၊ကျမတို့တစ်မိသားစုလုံး ဒုက္ခရောက်ကုန်မှာပေါ့၊ အဖေက ဒုက္ခိတကလေးတွေက အရွယ်မရောက်သေးဘူး"
" အေးပါ ငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ၊ မင်းရော နှင်းနှင်းရော ငါစောင့်ရှောက်ပြီး မင်းတို့မိဘနှင့်မောင်နှတွေကို ငါ့မိသားစုလို စောင့်ရှောက်ပါ့မယ်"
" ရှင် တကယ်လား"
" အော် အရင်ကလည်း ထောက်ပံ့နေတာပဲ အခုလည်း ဘာထူးမှာလည်း အခုလည်း ထောင်ပံ့နေတာပဲလေ၊နောက် မင်းမိဘအိမ်ကို တိုက်သစ်ဖြစ်အောင် ငါပြန်ဆောက်ပေးပါ့မယ်"
သင်းသင်းလည်း ကျေနပ်သွားတယ်။
" နောက်မှ ခလေးအမေဖြစ်သွားမှ ကျမကိုပစ်မသွားနှင့်"
" အေးပါကွာ၊မငိုနဲ့တော့ အိပ်တော့နော်"
" ရှင်ကဘယ်သွားမလို့လည်း ဟိုဘက် မင်းညီမ ငိုနေတယ် ခဏချော့ပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်"
" ကျမက ညီမလေးကို မျက်နှာပူတယ်"
" နှင်းနှင်းလည်းအဲလိုဖြစ်နေမှာ တော်ကြာစိတ်ညစ်ပြီး မတော်တရော် လုပ်သွားမှာစိုးလို့"
" ကျမ မျက်နှာပူတယ် ရှင်ဘာသာရှင်သွားပြီး ပြော"
ကျနော်လည်း ဗိုလ်တိုက်ချွန်းထုံးနှလုံးမူပြီး နှင်းနှင်းအခန်း ကူးလိုက်တယ်၊၊ ကျနော်လည်း သင်းသင်းနှင့်ပြေလည်သွားပြီဆိုတော့ နှင်းနှင်းအခန်းဘက် ကူးရပြန်တယ်၊၊ နှင်းနှင်းက ကျနော်နှင့်သင်းသင်းပြောနေတာကိုကြားပြီး ဖြစ်နေတယ်၊၊
" ကိုကိုကျော်မမနှင့် အဆင်ပြေသွားပြီလား"
" ပြေသွားပြီလေ၊ အခုတော့ နှင်းနှင်းနဲ့လည်း တရားဝင်နေလို့ရသွားပြီ၊နှင်းနှင်းတို့အိမ်ကိုလည်း ပြန်ဆောက်ပေးမှာ"
" ဝမ်းသာပါတယ် ကိုကိုကျော် အဖေတို့လည်း အေးအေးချမ်းချမ်းနေရပြီပေါ့"
" ကဲပါ ဒီလိုဆို ပြန်စရအောင်"
" ကိုကိုကျော် ဒီနေ့တော့ နားလိုက်၊မမနားသွားနေလိုက် သူဝမ်းနည်းနေမယ်"
ကျနော်လည်း သင်းသင်းဆီ ပြန်သွားပြီး အိပ်ရတာကြောင့် သင်းသင်းလည်း ဝမ်းသာနေတယ်။ နောက်ရက်တွေမှာ သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းတို့ တစ်ယောင်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာမဆိုင်ဘူး၊ နှင်းနှင်းက သူချက်ပြုတ်စရာရှိချက်ပြုတ်ပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်နေတာပေါ့၊၊ သင်းလည်း စားစရာရှိသွားစား သွားစားပြီး သူလည်းသူ့အခန်းဝင်တယ်၊၊
ကျနော်ကတော့ ညကျတော့ အခန်းကူးရတာပေါ့၊၊ သင်းသင်းက အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတာပေါ့။ ဒီလိုနှင့် ကျနော်အလုပ်သွားနေတုန်း သင်းသင်း ဗီုက်နာလာတာပေါ့၊၊ သင်းသင်းကနှင်းနှင်းကို မခေါ်လို့မရတော့ ခေါ်ရတော့တယ်။
သွေးရင်းချာတွေ ဆိုတော့လည်း နှင်းနှင်းလည်း ပြာတိပြာရာဖြစ်ပြီး ကျနော်ကို ဖုန်းခေါ်ပြီး အကျိူးအကြောင်းဖုန်းဆက်ပြောကာ ဆေးရုံသွားကြတယ်၊၊ ကျနော်လည်း အလုပ်က ဖြတ်မရတော့ ညနေမှ ရောက်ဖြစ်တယ်၊၊ သင်းသင်းက မမွေးနိုင်တော့ အရေးပေါ် ခွဲမွေးရတာပေါ့၊၊ သွေးလိုတော့လည်း နှင်းနှင်းဆီက ယူရတယ်၊၊ ဆေးရုံစောင့်တော့လည်း နှင်းနှင်းပဲ စောင့်ရတာပေါ့။ သေးချေးကအစ အားလုံးလုပ်ပေးရတာပေါ့၊၊ ကလေးအတွက်လည်း နှင်းနှင်းကပဲ လုပ်ပေးရရှာတယ်၊၊
သင်းသင်းက ဗိုက်ခွဲထားတော့ သိပ်မလုပ်နိုင်ဘူး၊ ဆေးရုံမှာချုပ်ရိုးဖြေပြီးတဲ့အထိ နေပြီတော့ ဆေးရုံကဆင်းလာရတယ်၊၊ သင်းသင်း ဗိုက်ခွဲနေရာက အနာမကျက်တော့ အိမ်မှာ လဲလျာင်းနေရတယ်။ နှင်းနှင်းကလည်း သူ့တူလေးကို ချစ်မှချစ် ညတိုင်းခလေးအသံကြားရင် လာလာလုပ်ပေးရတယ်၊၊
ကျနော်လည်း သင်းသင်း အနားအိပ်နေရပေမယ့် ကုတင်ကြပ်လို့ အိပ်ရအဆင်မပြေသလို တစ်ခါတလေနှင်းနှင်းအိပ်ပျော်နေရင် ခလေးငိုသံ သိပ်မကြားရတော့ သင်းသင်းကို ပြောပြီး အခန်းအလယ် ကာထားတဲ့အထပ်သားနံရံကို ဖျက်လိုက်ရတယ်။
ပြီးတော့ နှင်းနှင်းကုတင်ကို ပူးပြီး နှင်းနှင်းကို ကျနော်ဘေး အိပ်ခိုင်းလိုက်တာပေါ့ဗျာ၊၊ ကျနော်အကြံကတော့ ကွက်တိပဲ။ ဒါပေမယ့် နှင်းနှင်းကို လိုးမယ်ဆိုတော့ ငြင်းတယ်၊၊
" အာ ကိုကိုကျော် မလုပ်ပါနှင့် အမရှိတယ်"
သင်းသင်းက ဗိုက်ခွဲဒဏ်ရာရှိနေလို့ စောင်းအိပ်မရဘူးလေ။ ပက်လက်ကလေးနှင့် နေရတယ်။
" ကိုကျော် ရှင်ဟာလေ ကျမရှေ့မှာနေပြီး ကျမညီမကို လုပ်ချင်နေပါလား၊ သွားအပြင်မှာသွားလုပ်"
" အေး ရှေ့မှာဘုရားခန်းဖြစ်နေတယ် မဖြစ်ဘူး"
" ရှင်အဲလောက်မှ အရှက်မရှိရင်တော့ ကျမတို့ညီအမလည်း တယောက်ရှေ့တယောက်လုပ်ခံနေတာ အရှက်မရှိ ထိုင်ကြည်နေရရင် ရှင်လည်းအရှက်မရှိ နှင်းနှင်းစောက်ပတ်သာယက်ပြီးမှ လုပ်၊နှင်းနှင်းနင်လည်းအယက်မခံရရင် မခံနှင့်"
" ကဲ ကိုကိုကျော် မမပြောတာနော် ရှင်လုပ်ရဲ ရင်လုပ်ပေါ့"
" ငါက..နှစ်ယောက်လုံး ယက်ပေးဖူးတယ် မလုပ်ရဲစရာမရှိဘူး"
" ကိုကျော်...ရှင်ကတော့လေ၊ နှင်းနှင်းညီမလေး ညည်းအယက်သာ ခံလိုက်တော့ အဲလောက်အရှက်မရှိတာလုပ်ပါစေ ငါလည်းကြည့်နေမယ်"
" ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်တဲ့ ကျနော် ဘယ်ရှက်မလဲ၊ လင်မယားတွေချည်းလုပ်တာ ဘယ်သူသိတာ မှတ်လို့။ ကျနော်က သင်းသင်းတစ်ယောက်က ကြည့်မယ်ဆိုတာကြောင့် စိတ်ပိုလှုပ်ရှားရသလို နှင်းနှင်းလည်းကျနော့်လိုပင် ဖြစ်နေသည်၊၊
ထို့ကြောင့်
"သင်းသင်း..မိန်းမမင့်ကြည့်မယ်ဆိုရင်လည်း ကြည့်ပေါ့ကွာ၊ မင်းစိတ်ပါလာတယ်ဆိုရင်လည်း နောက်များမှပေါ့၊ ဆိုပြီးသင်းသင်းကိုယ်အား ခေါင်းအုံးကျောမှီပေးလိုက်သည်။
ဒါနှင့် ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းအား
" နှင်းနှင်းရေ အင်္ကျီလေးချွတ်ကွာ"
" အာ ကိုကိုကျော်ကလည်း"
" ညီမ ဘာမှရှက်မနေနှင့် နှင့်ချွတ်သာပေးလိုက်"
နှင်းနှင်းလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ ကျနော်လည်း နှင်းနှင်းနို့ကို စို့ပေးပြီးနောက် နှင်းနှင်းပေါင်ကြားဝင်ကာ သင်းသင်း တစ်ယောက် စိတ်ပါလာအောင် တမင်ပင် အထူးယက်ပေးလိုက်သည်၊၊ နှင်းနှင်းလည်းပထမတော့ အသံမထွက်ပေမယ့် နောက်တော့ အသံကလေး ထွက်လာသည်၊၊ ကျနော်ကဖင်ကိုနှိုက်ပြီး အစေ့ကို သေသေချာချာစုပ်ပေးသည်၊၊ နှင်းနှင်းမှာ မျက်စိမှိတ်ပြီး သူ့အမကိုမေ့ကာ တရှီးရှီးအော်လာသည်၊၊
ကျနော်လည်း အမှန်အကန် စိတ်ပါလာပြီး ဆယ်မိနစ်လောက် စုပ်ပေးရာ နှင်းနှင်းတစ်ယောက် ပြီးသွားလေသည်၊၊ ကျနော်လည်းရပ်လိုက်ပြီး နှင်းနှင်းအား
" နှင်းနှင်းရေ ကိုကျော်လီးစုပ်ပေးဦးနော် "
ပြောပြီးသင်းသင်းဘေးနာကပ်ထိုင်ပြီး သင်းသင်းနှုတ်ခမ်းနမ်းလျက်
"ကိုကျော်လည်: သင်းသင်းကို အရမ်းလွမ်းနေပြီ"
ဟုပြောလိုက်ကာ နှင်းနှင်းအား လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သင်းသင်းလည်း အလိုးမခံရတာကြာပြီမို့ စိတ်ကလေးပါလာပြီး မျက်လုံကလေးတောင် အရောင်လက်လာသည်၊၊ ကျနော်လည်း နှင်းနှင်း လီးစုပ်တာ ခံပြီးနှင်းနှင်းအား လိုးရန်ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်အိပ်စေပြီး လိုးလိုက်သည်၊၊ နှင်းနှင်းလည်း မရှက်တော့ပြီမို့ အော်ညည်းကာ ခံလေသည်၊၊
ကျနော်လည်း သားလေးနိုးသွားမည် စိုရိမ်ပြီး အရမ်းမဆောင့်ရဲပါ၊၊ ဆယ်မိနစ်ခန့် ဆောင့်လိုက်ကာ ခဏမျှရပ်လျက် နှင်းနှင်းအား လီးပြန်စုပ်စေသည်၊ သင်းသင်းလည်း အံ့ဩစွာ ကြည့်နေသည်၊၊ နှင်းနှင်းလီးစုပ်ပြီးသင်းသင်းဘက်လှည့်ကာ လီးအားမျက်နှာနား ကပ်ပေးလိုက်ရာ သင်းသင်းကလက်နှင့် ပုတ်ပြီး
" မစုပ်ချင်ပါဘူး"
" လုပ်ပါကွာ မိန်းမကလည်း"
" အာ အခုမီးတွင်းထဲမှာ မလုပ်ပေးဘူး"
ဟုဆိုသဖြင့် ကျနော်လည်း ဆက်ပြီး မတိုက်တွန်းတော့ပါ၊၊ နှင်းနှင်းကိုသာ ကုန်းခိုင်းပြီး တွယ်လေသည်၊၊နှင်းနှင်းလည်းညည်းသံများပေးကာ ခံလေသည်၊၊ ကျနော် အသံလည်း တဖြေးဖြေး ထွက်လာသဖြင့် သင်းသင်းက
" ကလေးနိုးသွားမယ် ဖြေးဖြေးလုပ်"
ဟုပြောသဖြင့် ကျနော့်မှာအရှိန်လျှော့ချပြီး လုပ်ရလေသည်၊၊ သုတ်ထိန်းပြီး လုပ်သဖြင့် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်တွင် နှင်းနှင်းပြီးသွားသည်၊၊ ကျနော်လည်း နောက်ထပ်ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ဆက်လုပ်လိုက်ပြီး သုတ်လွှတ်လိုက်လေသည်၊၊
သင်းသင်းက သူ့ညီမအား
" နှင်းနှင်း နင်က တော်တော် ခံနိုင်တာပဲ"
" အာ...မမကလည်း"
" ငါသာ အဲလောက်ကြာရင် ကျိမ်းစပ်နေတော့မှာ"
" ကိုကျော်ကလည်း တော်တော်ကို လုပ်နိုင်နိုင်တယ် အိမ်ထောင်သက်ကြာလေ တဏှာကကြီးလေ"
" သင်းသင်း ..နင်လည်း အရင်တုန်းက ကြာကြာလိုးမှကြိုက်တယ်ဆို"
" ဟီးဟီး..မမက အဲလိုပြောလို့လား ကိုကျော်ရဲ့"
" ဟေ့..နှင်းနှင်းတော်ပြီ၊တော်ကြ ာခလေးနိုးလာလို့"
" ကိုကိုကျော် မမရှက်သွားပြီ"
" ဟာဒီကောင်မလေးတော့၊ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်လိုက်ဦး"
ဆိုသဖြင့် ကျနော်တို့လည်း အဝတ်အစားဝတ်လိုက်ပြီး၊သင်းသင်းကို အိပ်ရာပေါ်ပြန်သိပ်လိုက်ပြီး အိပ်လိုက်ကြသည်၊၊
နောက်နေ့တွေမှာတော့ သင်းသင်း အနာလည်းကျက်လာပြီး လမ်းလျောက်လာနိုင်သည်။ ကျနော်နှင့် နှင်းနှင်းလိုးကြပြီဆိုလျှင် သင်းသင်းက အပြင်ဘက်ထွက်ကာ တီဗီကြည့်ပြီး ရှောင်နေလေ့ရှိသည်၊၊ ကျနော်လည်းနှစ်ယောက်တွဲ လိုးချင်သောဆန္ဒရှိနေသော်လည်း ဆန္ဒမပြည့်သေးချေ၊၊ သို့သော်မကြာမှီ လေးဆယ့်ငါးရက်လည်း ပြည့်တော့မည်၊၊
ကျနော် အလုပ်မှာ ဆယ်သိန်းရပ်ကွက်ပြီးစီးပြီး တခြားမြို့နယ်ဘက်ရွှေ့ရပြီး ရာထူးလည်း တိုးကာ ဦးစီးအရာရှိပင် ဖြစ်လာသည်၊၊ သင်းသင်းတို့ အိမ်ကိုလည်းပြင်ဆောက်ရန် စီမံရသည်၊၊ သင်းသင်းမှာ ညီမဖြစ်သူ အတွက် လက်ဝတ်လက်စားများ ဆင်ပေးရန် ပူဆာသဖြင့် ကျနော်လည်း ဝယ်ပေးရလေသည်၊၊
အိမ်ဆောက်ရန်အတွက် ဆယ်သိန်းရပ်ကွက်မှ မြေအချို့ကိုပါ ရောင်းထုတ်လိုက်ပြီး တချို့ကို ချန်ထားပြီး ယခု လုပ်ရသောရပ်ကွက်တွင် လုပ်ပိုင်ခွင့် ပိုရလာသည်၊၊ ထို့ကြောင့် မယားနှစ်ယောက် အပြင် သူတို့မိဘများကိုပင်ကောင်းစွာ ထားနိုင်လေသည်၊၊
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment