နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှ အစပြု၍ အပိုင်း ( ၁ )

နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှ အစပြု၍ အပိုင်း ( ၁ )

ဖိုးလမင်းကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

မိမိတို့ရင်ထဲက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းစိတ်ဆန္ဒများရဲ့ စေ့ဆော်မှုများအရ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ကျေနပ်လို့ သဘောမျှကြ ကြည်ဖြူကြလို့ သားအမိချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် မောင်နှမချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် သွေးရင်းသားရင်းအချင်းချင်း ကာမရာဂစိတ်ဆန္ဒနဲ့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံကြတယ်ဆိုရင် ကျနော်ဘာမှ မှတ်ချက်မပေးလိုပါဘူး။ 

ကြည်ဖြူအလိုကျ စိတ်ဆန္ဒပြည့်ကြလို့ရှိရင် ဝမ်းတောင်သာပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အဖြစ်အပျက်ကတော့ အဲ့ဒါနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ပါပဲ။ ပြောပြပါ့မယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ နက်နက်နဲနဲ စူးစူးစိုက်စိုက် အမြဲလိုတွေးနေမိတာကတော့ တစ်နေ့နေ့မှာ ကျုပ် အမေ့ကို၊တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ်တော့ ရအောင်လိုးမယ်ဆိုတာပါပဲ။ 

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျုပ်က ကျုပ်အစ်မကိုရော ကျုပ်ညီမကိုရော အောင်အောင်မြင်မြင်စည်းရုံးပြီး လိုးပြီးပြီလေ။ ဒီတော့ အင်းစက်အရသာကို ကောင်းကောင်းသိသွားပြီ။ 

အပေါက်မြင် အကုန်ကြံတတ်တဲ့ အကျင့်ရှိတဲ့ကျုပ်က လိုင်းစုံအကုန်ကိုင်တယ်လေ။ အဲဒီမှာ...အင်းစက်လိုင်းဆိုတာကိုလဲ....တခြားလိုင်းတွေ၊ တခြားမိန်းမတွေ အတော်များများစမ်းပြီးလို့ အားရသွားတော့ မိသားစုလိုင်းလေး စမ်းကြည့်ချင်လာတယ်။ 

ဒါနဲ့ပဲ ယဉ်ကျေးမှု၊ ရိုးရာ၊ လူ့ကျင့်ဝတ်တွေနဲ့ တားဆီးဟန့်တားထားတဲ့ နံရံကြီးကို ရိုက်ချိုးထုနှက်ပြီး ကိုယ့်အိမ်ထဲက အပေါက်တွေရဲ့ အရသာအသစ်တွေကို စတင်ရှာဖွေခဲ့တယ်။ ဒါနဲ့ပဲ အခွင့်အရေးတွေကို ရအောင် အသုံးချတတ်တဲ့ ကျုပ်အဖို့ အမရော ညီမကိုပါ ရအောင် ကိုင်လိုက်နိုင်တယ်။ ကျန်တာကတော့ အမေတစ်ယောက်ပဲ၊ 

ကိုယ့်ကို မွေးထုတ်ပေးထားတဲ့ အမေဆိုတော့လည်း လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ထဲ ထည့်ပေးထားခဲ့တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လို မကိစ္စသောင်းကျန်းတဲ့ လမ်းသရီးကောင် တစ်ယောက်အဖို့၊ အမအရင်း၊ ညီမအရင်းကို လိုးရတာ တခြားဘာဖီလင်နဲ့မှ မတူအောင် စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းပြီး၊ အရမ်းစွဲလမ်းစေတယ်ဆိုတာသိသွားတော့ အခုထပ်ပြီး အမေအရင်းကိုပါ လိုးကြည့်ချင်လာတယ်ဆိုပါတော့။ 

အဲဒီတော့ အခွင့်အရေးရမယ့် တစ်ချိန်ချိန်ကို စောင့်နေ ချောင်းနေရတာပေါ့။ ကျုပ်အမနဲ့ ညီမကို ဘယ်လိုစည်းရုံးပြီး ဆွဲစားလိုက်တယ်ဆိုတာတော့ အထူးအထွေ အသေးစိတ် ရေးပြမနေတော့ပါဘူးဗျာ။ 

တိတ်တခိုးတို့၊ အချစ်တက္ကသိုလ်တို့၊ အတွေးပင်လယ်ပြာတို့ ဆိုတဲ့ ဆိုက်တွေနဲ့ အောဘလော့ဂ်တွေ ဖေ့စ်ဘွတ်ခ်တွေမှာ တခြားဆရာတွေ အတော်များများရေးနေကြတဲ့ မောင်နှမဇာတ်လမ်းမျိုးတွေလိုပါပဲ၊ တစ်ကွေ့ကွေ့မှာ ငြိကြတာပေါ့။ 

မောင်ကကကဲကဲ၊ နှမတွေကလဲ လန်လန်ဆိုတော့ တစ်အိမ်ထဲမှာ မရှောင်သာတဲ့ ဒီချောင်ကြား၊ မောင်နဲ့မယ်နဲ ညားလေသတည်းပေါ့၊ ဆင်တူရိုးမှားတွေပဲ ဖြစ်မှာမို့လို့ ဇာချဲ့မရေးတော့ဘူး၊ စကစ်ပ်လုပ်လိုက်ပါရစေ။

တခြားအရေးကောင်းတဲ့ ဆရာတွေရေးသလို ဖတ်ရင်း အရေတတောက်တောက် ထွက်ချင်မှထွက်မှာ၊ ဟီးးး။ အခုကတော့ မဟာအကြီးတန်းတက်မှာမို့လို့ အသေးစိတ်ရေးရတော့မယ်။ စောစောက ပြောသလိုကျုပ်အမေ့ကို ကြံဖို့အကွက်ကောင်း ချောင်းနေရတာပေါ့။ 

နောက်ဆုံးမတော့ စောင့်နေတဲ့ အခွင့်အရေးက ကျုပ်အတွက်ပေါ်လာတယ်ပေါ့ဗျာ။ အမေ သူ့အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ ဇာတိမြို့ကို သွားဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ 

ကိစ္စကတော့ အမျိုးထဲက မင်္ဂလာကိစ္စနဲ့ မင်္ဂလာဆောင် သွားရမယ်ပေါ့ဗျာ။ ဟိုက အမျိုးတွေက မရရအောင် လာရမယ်ဆိုပြီး အတင်းခေါ်နေကြတာ။ 

ဟုတ်ကဲ့ ကျုပ်အမေက ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်းတစ်နေရာက တိုင်းရင်းသူတစ်ယောက်ပါ။ ကျုပ်အဖေကတော့ မန္တလေးသား၊ ရှမ်းပြည်ဆိုပေမယ့် ဟိုပစ်နေခတ်နေကြတဲ့ အပိုင်းမှာ မဟုတ်ဘူး၊ အမေတို့မြို့ဘက်က အေးချမ်းပါတယ်၊ လမ်းပမ်းလဲ သာတယ်။ ကားမောင်းသွားရင် အေးဆေးပဲ၊ အချိန်လေးတစ်ခုပဲယူရတာ။ 

မသွားခင်တစ်ရက်နှစ်ရက် အမေက အဖေ့ကို ကြိတ်ခေါ်နေတာ။ သူ့ကို ကားမောင်းလိုက်ပို့ဖို့၊ အမျိုးတွေနဲ့လဲ မဆုံရတာကြာပြီမို့၊ ဘာညာပေါ့။ 

ဒါပေမယ့် အဖေက မသွားချင်ဘူး။ ခရီးရှည်ကြီး ကားမောင်းရမှာ ငြီးငွေ့တာ၊ ခရီးပန်းမှ ာမကြိုက်တာတွေလဲပါမှာပေါ့။ ဒါနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ အဖေက ...

" မင်းသားအလတ်ကောင်ပဲ ခေါ်သွားကွာ၊ ဒီကောင်လဲ မောင်းနိုင်တာပဲတဲ့" 

ကျုပ်တို့ မိသားစုမှာ ဟိုဟိုဒီဒီ လွယ်လွယ်ကူကူ သွားနိုင်အောင် ကားလေးတ်စီးတော့ ရှိနေတယ်။ အဖေက အိုဗာဆီးမှာ သုံးလေးကြိမ်လောက် ထွက်အလုပ်လုပ်ဖူးတော့ စီးပွားရေးအရ၊ နဲနဲအိန္ဒြေရရ နေနိုင်တယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။ 

ဒါနဲ့ပဲ ကားမောင်းပြီး အမေ့ကို လိုက်ပို့ဖို့ ကျုပ်ခေါင်းပဲကျလာတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ.ကျုပ်အမေက အထုပ်အပိုးတွေပြင်ခိုင်းပြီး ကားတစ်စီးနဲ့ သားအမိနှစ်ယောက် မန်းလေးကနေ အမေတို့ နယ်ဘက်တက်ခဲ့ကြတယ်။ 

အမတို့ ညီမတို့ကလဲ သူ့အလုပ်တွေ၊ သူ့ကျောင်းတွေနဲ့ ဆိုတော့ မလိုက်ဖြစ်ကြပြန်ဘူးလေ။ သာယာတဲ့တောင်တက်လမ်းခရီးမှာ အေးအေးသက်သာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပဲ အမေနဲ့စကားတပြောပြောနဲ့ တက်ခဲ့ကြတာ။

ဒီလိုနဲ့ တောင်ကုန်းမြေမြင့်ပေါ်က အမေတို့မြို့ကို ရောက်ခဲ့ကြတယ်၊ အပူချိန်ဒီဂရီက အရမ်းအေးသွားပြီ၊ အရမ်းလဲသာယာတယ်။ အမေတို့ ရွာက ရွာကြီးပါ။ မြို့နယ်မြို့ကနေဆို နဲနဲတော့ ထပ်သွားရသေးတယ်၊ သိပ်တော့ မလှမ်းပါဘူး၊ ဒီတော့ ကားလမ်းပေါက်တယ်။ 

အမေ့ တစ်ရွာထဲသား အမျိုးတွေနဲ့တွေ့တော့ ဝမ်းသာလိုက်တာ ပြောမနေနဲ့တော့ပေါ့၊ မလာဖြစ်တာလဲ ကြာပြီကိုး၊ တစ်ရွာလုံးနီးပါးလောက် ဝိုင်းလာနှုတ်ဆက်ကြတာ။ ကျုပ်ကိုလဲ အမျိုးတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ လူကြီးပိုင်းနဲ့ရော၊ လူငယ်ပိုင်း ဝမ်းကွဲတွေတော်ကြမယ့် အမျိုးတွေနဲ့ရောပေါ့။ အားလုံး အသံဝဲဝဲတွေချည်းပဲ။

ကျုပ်ကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှရင်းရင်းနှီးနှီးမသိဘူး။ တချို့တွေ မန်းလေးတက်ရင်း အိမ်မှာလာတည်းဖူးပေမယ့် ရေးတေးတေးပဲ မှတ်မိတာ။ ရောက်တဲ့ညက မင်္ဂလာဆောင်အကြိုညပေါ့၊ 

တိုင်းရင်းသားရိုးရာ မင်္ဂလာပွဲ ဓလေ့ထုံးစံတွေအရ အစီအစဉ်တွေ အများကြီးပေါ့၊ ကျုပ်တော့ သေချာရေးမပြတတ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ပွဲမှာအဓိက အရေးပါတဲ့ အစီအစဉ်ကတော့ သောက်ပွဲပဲ။ ခေါင်ရည်အိုးကြီးတွေနဲ့ ရှမ်းဆန်အရက်လားဘာလား။

အိုးကြီးတွေမှ တစ်ဝင်းလုံးအပြည့်ပဲ။ ညနေစောင်းကထဲက ပွဲလာသူတွေ သောက်လိုက်ကြတာမှ မိုးကို မွှန်လို့။ ကျုပ်အမေလည်း ဘာနေမလဲ၊ ဒီဒေသသူပဲလေ၊ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တဟီးဟီးတဟားဟား ပြန်တွေ့တော့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ လက်လှည့်လိုက်ကြတာ၊ အရက်ဘယ်နှစ်မျိုးလောက် သောက်ဖြစ်ကြတယ် မသိဘူး၊ ညဦးပိုင်းရောက်တော့ တော်တော်ကြီးကို ထွေနေကြပြီ။ 

တောင်ပေါ်သူတွေက အမျိုးသမီးအများစုက အရက်၊ခေါင်ရည်၊ အကုန်ကစ်တာဗျ၊ တိုင်းရင်းသား ရိုးရာလေ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ရာသီဥတုကလဲ အမြဲအေးနေတာကိုး။

အဲ့ဒီ မီးတောက်လား၊ မီးတောက်လုနီးပါးလား ဆိုတဲ့ တောင်ပေါ်အရက်တွေက လည်ချောင်းထဲ မီးစထိုးထည့်လိုက်သလို ပြင်းလွန်းလို့ ကျုပ်နဲတော့ ကီးမကိုက်ဘူး။ 

မန်းလေးမှာ ဘီယာဆိုင် ထိုင်တာများတယ်၊ အပြင်းဆိုလဲ နိုင်ငံခြားဖြစ် ဝီစကီလောက်ပဲဆိုတော့ ဒီဟဲဗီးတွေနဲ့ မလွယ်ဘူးရယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ညီကိုဝမ်းကွဲတော်တွေက လိုရမယ်ရ မြို့တက်ပြီးကြို တင်ဝယ်ထားတဲ့ ဘီယာပုလင်းတွေ ထုတ်ပေးတော့မှပဲ ကျုပ်မှာအဆင်ပြေသွားတော့တယ်။ 

ချမ်းတာတော့ချမ်းတယ်ဗျို့။ 

...............................................................................................

ကျုပ်အမေကိုတော့ ချီးကျုးတယ်ဗျာ၊ သူတို့ရွာက ဟဲဗီးအရက်တွေကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူ နန်းစတော့ပ် ဆွဲနိုင်တယ်၊ အံ့ရောပဲ။ အရင်က အိမ်မှာ သောက်တာ မမြင်ဘူးသလောက်ပဲ။ ရွာရောက်မှ အသားကုန် ကစ်တာ။ သူတို့ဝိုင်းက အသံတွေလဲ ကြွက်စီညံနေတာပဲ။ 

" ဟေး..အိကြာ..နင့်အိုက်ကယ် (အဖိုးကြီး)ခေါ်မလာတာလဲ..ရာသီဥတုကကောင်း ဒီမှချမ်းချမ်းနဲ့ဖက်ကွေး..ဟေးဟေး..မန်းလေးမှာ ပူလွန်းလို့ နင်တို့တစ်ယောက်နား တစ်ယောက် ကပ်ကြမှာတောင် မဟုတ်ဘူး" 

အမေ့ကို သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်က လှမ်းစတယ်။ အမေ့နာမည်က နန့်ကြာနု၊ သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့သူတို့ ရွာအခေါ် ခေါ်လိုက်တာ၊ အိကြာဆိုတော့ မိကြာပေါ့။ ကျုပ်အမေကလည်း အတော်မူးနေပြီ၊ အားကျမခံခပ်ထွေထွေခပ် ဟားဟားတုန့်ပြန်လိုက်တယ်။ 

" အံမယ် အဲ့ဒီအိုက်ကယ်က ပူပူ အေးအေး သိပ်အနားမကပ်တာကြာပြီ။ အဝှာလေးက ပဲမြစ်လောက်နဲ့ ဟင်းရည်တွေလဲ ခန်းနေပါပြီ၊  ဒီတော့ငါက ကစအွသစ လွေးနဲ့ပဲလာရတာပေါ့" 

" ဟားးးးဟားးးးးဟားးးးးးးးး" 

အမေ့ပြက်လုံးကြောင့် အားလုံးပွဲကျသွားကြတယ်။ 

" အမယ်..ဘယ်မှာလဲနင့် ကစ်က" 

" ဟောဒီမှာလေ၊ ငါ့အသည်းကျော်လေး.." 

အမေက သူ့ဘေးခပ်ကျကျမှာထိုင်လို့ ဘီယာသောက် အမြည်းစား၊ စကားဝိုင်းနားထောင်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ပြီး ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့ရင်အုံထဲမြှုပ်ထားလိုက်တယ်။ 

" အမယ်..အဟုတ် အောင်းမေ့လို့.." 

" ဟုတ်တယ်လေ အဲဒါ ငါ့ကစ်လေးပေါ့၊ ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာကြတာ.." 

အမေက ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့ရင်အုံထဲ အတင်းပိုဆွဲကပ်လိုက်ရင်း ထပ်ပြောတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေက တဟားဟား၊ အမေက သားကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကျီစယ်နေတယ်ဆိုတာ သိလို့ ဝိုင်းရယ်နေကြတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရုတ်တရက် လိုက်မရယ်နိုင်တာကျုပ်ပေါ့၊ အမေ့နို့အုံဆိုက်ကြီးက နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ အိညက်နေတာပဲ။

အမေ အတင်းဆွဲဖိပြီး ဖက်ထားတော့ ကျုပ်နှာခေါင်းက အမေ့နို့အုံကြီးထဲ နစ်ဝင်နေတယ်၊ အမေ့လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းကြီးတွေကကျုပ်ကို သိုင်းဖက်ထားတယ်။ 

အမေက ချမ်းလို့ အပေါ်က အနွေးထည် ဂျက်ကက်ဝတ်ထားပေမယ့် ကြယ်သီး တပ်မထားဘူး၊ အောက်မှာက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တီရှပ်တစ်ထည်ဝတ်ထားတယ်၊ ဒါပေမယ့် တီရှပ်က ဗွီရှိတ်လည်ဟိုက်ကြီး၊ ဘရာစီယာဆိုက်သေးတစ်ခုထဲက ပင့်ပြီးမထားတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက လည်ဟိုက်တီရှပ်ကြားက တစ်ဝက်လောက်အန်ထွက်နေတယ်။ 

အမေ့နို.ကြီး ၂ လုံးကား ကျုပ်မှာ အသက်ရှုကြပ်ချင်သလိုလို၊ အရက်နံ့၊ ချွေးနံ့၊ ပေါင်ဒါနံ့နဲ့ ရေမွှေးလက်ကျန် အနံ့တို့ ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ အမေ့ကိုယ်နံ့နဲ့ အိစက်တဲ့နို့အုံကြီးထဲ နှာခေါင်းမြုပ်နေတဲ့ ကျုပ်အဖို့ ဒီလောက်ထိကပ်နေတဲ့ မရဲ့ အထိအတွေ့ အနံ့အသက်ကြောင့် ကျုပ်သွေးသား ရိုးတွင်ခြင်ဆီထဲက ပွက်တက်ပြီး တဏုာခိုးတွေများ ထွက်လာသလား မသိ။

ကျုပ်အောက်က ကောင်က အငြိမ်မနေပဲ ထလာပါလေရောဗျို့။  ကြည့်ဦးလေဗျာ..။ ကင်းဆိုက်နို.ကြီးထဲနှာခေါင်း နှစ်ခံထားရတာ၊ ခင်ဗျားတို့ ရော အဲ့ဒီလိုဆိုရင် မထောင်ပဲနေမလား၊ ပြောကြည့်…။

ဟုတ်တယ်၊ အရင်က၊ အမေက ကျုပ်နဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ် အဲ့ဒီလောက် မနေဖူးဘူး။ အမေ ကျုပ်ကို ဖက်ခဲ့နမ်းခဲ့ဘူးတာကြာ ကြာလှပြီ၊ လူပျိုပေါက်စလောက်က နောက်ဆုံးပဲ ထင်တယ်။ အိမ်မှာ ဖက်လှဲတကင်းအရောတဝင် ပွတ်သပ်ပြီး မနေဖြစ်ခဲ့တာကြာပေါ့။ 

ဒီနေ့မှ အမေလဲ အရက်အရှိန်ကြောင့်လား မသိ။ (ဟုတ်မှာပါ၊ တစ်ခါမှ အဲ့လောက်သောက်တာ မတွေ့ဖူးဘူး) အမူအရာတွေသွက်၊ ပြောင်ချော်ချော် ရွှတ်တွတ်တွတ်နဲ့ ကျုပ်ကိုကိုယ်ထိလက်ရောက် ကျီစယ်နေတာလေ။ 

ခက်တာက ကျုပ်က အမေကို အခွင့်ရရင် ကိုင်မယ်လို့ စိတ်အကြံရိုင်းတွေနဲ့ အကွက်ချောင်းနေတဲ့ ကာလမှာမှ အမေက ဒီလိုဆွဲလားရမ်းလား လာလုပ်လို့ ကျုပ်ကောင်က မနေနိုင်မထိုင်နိုင် နိုးလာပြီလေ၊ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ 

" ဟားဟားးးး အိကြာ..နင့်အိုက်ကယ်က ပဲမြစ်လောက်ဆိုတော့၊ နင့်ကစ်အသစ်လေးကကောဘယ်လောက်ရှိလို့လဲဟ" 

အစအနောက်သန်ပုံရတဲ့ အမေ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဝင်မွှေပြန်ရော။

" ဟား..ဟားး ဒါကတော့ မုန်လာဥလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့၊ ဒီမှာကြည့်" 

ရုတ်တရက် ကျုပ်ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘာမှမကာလိုက်နိုင်ခင် အမေက ဇိုးကနဲဇတ်ကနဲ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲလက်နှိုက်ကိုင်လိုက်တယ်။ ဟား...သေရော။ 

" အမလေးတော်.."

အမေက သူငယ်ချင်းတွေကို နောက်ရင်း သဏ္ဍာန်လုပ်သရုပ်တူအောင် ဖမ်းအကိုင်ပြလိုက်မှာ တကယ်ပဲမိမိရရကြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့ အမေမျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွားပြီး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတာကို သတိထားလိုက်မိသဗျို့။ လွှတ်ကနဲလဲ အော်လိုက်တယ်။

ဘယ့်နှယ်ဗျာ..အောက်ကကျုပ်ကောင်ကြီးက အမေထင်သလိုရှုံ့မနေပဲ ထောင်နေနှင့်ပြီလေ၊ အဲ့ဒီတော့ ကိုင်မလွဲကြီးပေါ့။

အမေမျက်လုံးဝိုင်းပြီး လန့်သွားတာကို ကြည့်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေက ဟာသလုပ် သရုပ်ဆောင်တယ် ထင်သလား မသိ၊ တဝါးဝါးနဲ့ကို ပွဲကျနေတာ။ အမေလဲ အိန္ဒြေပြန်ဆယ်ပြီး ချော်လဲ ရောရောထိုင် အရှက်ပြေလိုက်ရယ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ လိုက်ရောရယ်ပြီး.. 

" တော်ပြီဗျာ..အမေကလည်း အရမ်း အနောက်သန်တာပဲ၊ ကျနော် အိမ်သာဖက် ရှူးသွားပေါက်လိုက်ဦးမယ်" 

ဆိုပြီး ထလစ်လာခဲ့ရတယ်။ တော်ကြ ာအများရှေ့ဟိုကောင်က ငေါက်တောက်ကြီး ထလာပြရင် အခက်။ 

" ဟဲ့..အိကြာ..နင့်သားတော့ ရှက်သွားပြီ..ဟား ဟားးးး" 

နောက်မှာရယ်သံတွေ ကျန်ခဲ့တယ်။ 

ကျုပ်တကယ်ပဲ အိမ်သာဖက် ပြေးလာတာပါ။ အမေ့ကို ပြောခဲ့သလို ရှူးပေါက်ချင်လို့ မဟုတ်၊ ထောင်နေတဲ့အကောင်ကြီးကို ဖြေဖို့…၊ ကျုပ် ဂွင်းတစ်ချီ ကောင်းကောင်းဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ ခုနက သွေးဆူထလာတဲ့အထိအတွေ့။ အမေ့ နို့အုံအိအိကြီးနဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို ကျကျနနကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ အမေ့လက်ဝါးနုနုလေးရဲ့ အရသာကို ပြန်ခံစားပြီး နဂိုကထဲက အမေ့ကို စိတ်မှန်းထားတာတွေနဲ့ ပေါင်းစပ်ပြီး ပုံကြီချဲ့တွေးလို့ စိတ်ကူးထဲမှာ အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါ လိုးပစ်လိုက်တယ်။ 

" အမေရယ်..အမေ့ကို ရရင် သားတကယ်လိုးချင်တယ်ဗျာ..."

.......................................................

အဲ့ဒီညက အားလုံး ရွဲပြဲနေကြတာပေါ့၊ ညဉ့်အတော်နက်မှလူစုခွဲကြတယ်လေ။ ဒါတောင် လူကြီးပိုင်းတွေက မနက်ဖြန် မင်္ဂလာ အခမ်းအနားရှိလို့ မထနိုင်ပဲရှိကြမယ် နားကြတော့ဆိုပြီး အတင်းအိပ်ခိုင်းကြလို့၊ အဝေးကလာသူတွေကို ဆွေမျိုးတွေ အသီးသီးအိမ်တွေမှာ ဝေစုခွဲနေရာချပြီးအိပ်စေတယ်။

ကျုပ်နဲ့အမေလဲ အမေ့ကြီးတော်ကြီး တစ်ယောက်အိမ်မှာ အိပ်ဖို့ နေရာရကြတယ်။ ဧည့်သည်များတော့ ကျုပ်တို့ သားအမိတင် မဟုတ်ဘူး၊ နောက်ထပ် လေးငါးခြောက်ယောက်လဲ ဒီအိမ်ပေါ်မှာပဲ၊ အိမ်ကခြေတံရှည်အိမ်ကြီးတွေ။

ကျုပ်နဲ့အမေက အတွင်းခန်းလေး တစ်ခန်းမှာနေရာရတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ချည်း မဟုတ်ဘူး တခြားအပျိုကြီး ညီအမလဲ ကြပ်ကြပ်သပ်သပ်နေရာပေးရတော့ အခန်းနံရံတစ်ဘက်စီမှာ နှစ်ယောက်စီ ပူးပူးကပ်ကပ်ပေါ့၊ တော်သေးတယ်။ ရာသီဥတုကချမ်းလို့၊ ပူရင်ဂန့်ပြီ..။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်အကြိုက်ဖြစ်သွားတယ်၊ အမေနဲ့ လုံးထွေး အိပ်ရတော့မယ်လေ။ အကြာကြီးစောင့်စားလာရတဲ့ အခွင့်အရေး...။ 

အစောပိုင်းက ရေးခဲ့သလို အမေကလွှတ်ပြီး သောက်ထားတော့ ပြဲနေပြီ။ ဘာမှန်းမသိတော့ဘူး။ ဒီအိမ်ပေါ်ရောက်အောင်တောင် ၂ ယောက်လောက်က အတင်းတွဲတင်ခဲ့ရတယ်။ အမေ့ကို နေရာချပြီးတော့ ဒေါင်းသွားပြီ၊ ညကလဲ အတော်ချမ်းနေပြီ၊ အပျိုကြီး ၂ ယောက်လဲ မရှေးမနှောင်း ဝင်လာပြီး သူတို့ဘက် နံရံကပ်ပြီးအိပ်ကြတော့တယ်။ 

အမေက နံရံဘက်မျက်နှာပြုပြီး ကွေးကွေးလေး အိပ်မောကျနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အမေ့ဘေး အသာဝင်လှဲလိုက်တယ်။ ကျုပ်ဘက်ကို ကျောပေးထားတာပေါ့။ ကျုပ် အမေ့နောက်က အသာလေး သိုင်းဖက်ထားတယ်။ ဒူးလေးကွေးပြီး ဖင်နောက်ပစ်ထားတော့ အမေ့ဂျော ကားကားကြီးက ကျုပ်ဖက် ပြူးထွက်နေတာပေါ့။

ကျုပ်အမေတို့ အမတို့က ဖင်ကြီးမျိုးတွေဗျ။ အိုးကြီးတစ်လုံးတစ်လုံး အိပြီးကားနေတာ။ ဒါကြောင့်လဲ ကျုပ်မှာအမတွေ ညီမတွေကိုရအောင် ကြံပြီးတဲ့အပြင် အမေကိုပါ တက်မှန်းရလောက်အောင် ဏှာတွေ ထလာခဲ့ရတာပဲလေ။ 

ဖက်ထားတဲ့ အမေ့ကိုယ်လေးက နွေးအိနေတယ်။ တစ်ဘက်က အပျိုကြီး ၂ ယောက်ဘက် တစေ့တစောင်းကြည့်တော့ ငြိမ်နေကြပြီ၊ အိပ်ပဲ ပျော်သလား၊ မှိန်းပဲနေကြသလားပဲ၊ လွတ်တော့ မလွတ်လပ်ဘူးဗျာ၊ ဒါပေမယ့် အမေနဲ့ ဒီလိုဖက်အိပ်ရတဲ့ အခွင့်အရေးက ရှာမှရှားဆိုတော့ ဘယ်လိုအလုပ်ဖြစ်အောင် လုပ်ရမလဲပဲစဉ်းစားရတယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့လေ အလှူအိမ်ဆိုတော့ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှာလဲ လူတွေနဲ့ဆိုတော့ မီးစင်ကြည့်ကပြီး ထိမ်းလုပ်ရမှာပေါ့၊ တဆုံးတစ မလုပ်နိုင်တောင် မျှော်လင့်ထားခဲ့ရတဲ့ ချစ်မေကို ကပ်ထိုးလေးပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ လက်တနှိုက်လေးပဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်နိုင်ခဲ့အစပျိုးနိုင်ခဲ့ရင် တော်ပါပြီ။ 

" အမေ..အမေ.." 

အမေ့ လက်မောင်းလေးကို ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပြီး လှုပ်ပြီး မတိုးမကျယ်အသံလေးနဲ့ အမေ့နားနားကပ်ပြီး ခေါ်ကြည့်နှိုးကြည့်တယ်၊ အမေ အသက်ရှူမှန်မှန်နဲ့ပဲ ငြိမ်နေတယ်၊ မနိုးဘူး။ 

နောက်ဘက် ပြန်လှည့်ကြည့်တော့လဲ ဟို ၂ ယောက်က ငြိမ်နေကြပြီ။ ဟောက်သံလေးတွေတောင် ကြားနေရတယ်။ ကျုပ်တို့ကို ပေးထားတဲ့ ခြုံစောင်ကြီးကို ဖြန့်လိုက်ပြီး ကျုပ်နဲ့ အမေတို့၂ယောက်စလုံးကို လွှမ်းပြီးခြုံလိုက်တယ်။ အမေ့ကို နောက်က ဖက်ထားရာကနေ လက်မောင်းကို ကျော်ပြီး အမေ့နို့အုံကြီးတွေပေါ်လက်တင်လိုက်တယ်၊ 

ဂျက်ကက်ကို အသာဟပြီး တီရှပ်ပေါ် လက်တင်မိတော့ တီရှပ်သားပါးပါးအောက်က နို့အုံအိအိကြီးကို လက်နဲ့ မိမိရရကြီးကိုင်မိပြီ၊ အမှန်တော့ တကယ်လို့ နိုးလာရင်လို့ တွေးပြီး သတိထားပြီး စတက်ဘိုင်စတက်သာလုပ်နေရတာ။ အမေက တကယ်ဒေါင်းသွားပါပြီ။ နှမြောတယ်ဗျာ ။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ လူတွေရှိနေလို့စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ လုပ်လိုက်လို့ မဖြစ်ဘူး။ စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ဝုန်းလိုက်ရရင်၊ ခြေတံရှည်အိမ်နဲ့ဆိုတော့စဉ်းစားသာကြည့်၊ ဟီးး....။ 

နို့အုံကို ကိုင်မိပေမယ့် တီရှပ်အပေါ်ကဆိုတော့ အသားကို ပီပီပြင်ပြင်ကိုင်နယ်ဖို့က နောက်က လက်ကျော်ပြီး၊ တီရှပ်ခပ်ကြပ်ကြပ်ကို လည်ပင်းဆွဲဟပြီး နှိုက်ရမှာ သိပ်အဆင်မပြေဘူး။ ဒါနဲ့ အမေ့ဂျက်ကက်ကို နောက်ကနေပြီး ခါးကတဆင့် တဖြည်းဖြည်း လှန်တင်လာလိုက်တယ်။

ဂျက်က က်ခါး အထက်ရောက်သွားတော့ တီရှပ်ကို ဖိဝတ်ထားတဲ့ ထမီကိုအသာလေးဖြုတ်လျှော့ပြီး တီရှပ်ကိုပါ ဆွဲတင်လိုက်တော့ အမေ့ ဗိုက်သားလေးတွေကို ကိုင်မိပြီ။ အမေက ဗိုက်ပူ၊ အဆီထူ၊ ပုံပျက်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ၄၀ ကျော် ကလေး ၃ ယောက် အမေ ဆိုတော့ လဲဗိုက်ခေါက်က ရှိသင့်သလောက်ရှိတာပေါ့၊ မထူမပါး အနေတော်လေးပါ။

အမေ့ဗိုက်သားလေးတွေကို တရွရွ ပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ ပွတ်ပေးရင်း ချက်တွင်းလေးကို တွေ့တော့ နှိုက်ပြီးကလိလိုက်သေးတယ်။ သေချာတယ် ။ အမေ့ဆီကတော့ ဘာမှတုန့်ပြန်မှုမလာဘူး။ ဗိုက်သားကနေ ဆန်တက်တော့ ဘရာအောက်စကို စမ်းမိတယ်၊ 

အမေ မနိုးတော့တာ သေချာနေတော့ ခပ်ရဲရဲပဲ ဘရာအောက်ကို ဆွဲနှိုက်လက်သွင်းလိုက်တော့ အိစက်နေတဲ့ နို့ကြီး ၂ လုံးကို အသားအတိုင်း အစိမ်းလိုက်ကိုင်မိလိုက်ပါပြီ။ 

နို့အုံကျိုလကျနဲ့နယျနရောကနေ လက်ညှိုးလက်မလေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးနေမိတယ်။ အမေ့ဆီက ညည်းသံလိုလို အသံခပ်တိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလဲ တောင်လာသလိုပဲ။ အား ဒါအခုကျုပ်ကစားနေတာ အမေ့နို့ပဲ၊ ကျုပ်အမေအရင်းရဲ့ နို့ကြီးတွေ၊ ကျုပ်စိတ်တွေ သိပ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ 

အမနဲ့ညီမရဲ့ ပစ္စည်းတွေ ကိုင်တုန်းကတောင် ဒါလောက် ရင်မခုန်ခဲ့ဖူးဘူး။ အခု ဘယ်လို မှန်းပြောမပြတတ်တဲ့ ဖီလင်ကြီး။ လက်ထဲက နူးအိနေတဲ့ အရသာ၊ မာတောင်တောင် အသီးလေး ၂ လုံး။ အို... အမေရယ်...အမေပေးတဲ့ အရသာ သား ရင်တွေခုန်လိုက်တာ။ 

လက်က အမေ့နို့တွေကို စိတ်ကြိုက် ကောင်းကောင်း ကစားနေတုန်း နောက်ကို ပစ်ထားတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကို ကျုပ်ပေါင်နဲ့ကပ်ခွလိုက်ပြီး ထောင်ထနေပြီဖြစ်တဲ့ ဒုတ်ကြီးနဲ့ ကပ်ညှောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်ထမီ အပြင်ဘက်ကဆိုတော့ ကျုပ်အားမရတော့ဘူး။ 

အဲဒီတော့ စောင်အောက်ကနေပဲ အမေ့ထမီအောက်စကို လှမ်းစမ်းပြီး တဖြည်းဖြည်း လိပ်တင်လိုက်တယ်။ ခါးနားထိ ရောက်လာတော့ အမေ့ ဖင်ဆုံအသားစိုင်ကြီးတွေကို စမ်းမိပြီ။ တကယ်လို့ အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ၊ စောင်ခြုံကြီးသာ ခွာခွင့်ရရင် အမေ့ရဲ့ထမီမရှိတဲ့ ဖင်ကြီးကို အတိုင်းသားမြင်နေရမှာ၊ ဘယ်လိုကြီးနေမှာပါလိမ့်၊ အို..ဖွေးဖွေးကြီးပဲ နေမှာပေါ့။ 

ကျုပ်က ထမီလိပ်တင်လိုက်လို့ လွတ်လပ်သွားပြီဖြစ်တဲ့ အမေ့ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကို နေရာအနှံ့ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့မှ အပေါ်ဘက်က ပေါင်ကို အသာဆွဲမြှောက်ပြီး နဲနဲဟသွားတဲ့ ဖင်ကြားထဲ ကြိုးစားပြီး လီးကိုထောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်၊ အသားထူထူ ဖင်ကြားမြှောင်းကြီးထဲ ပွတ်ဆွဲမိတာကလွဲပြီး လိုရင်းကို မရောက်သေးဘူး။ 

ဒါနဲ့ပဲ ပေါင်ကြီးကို ရနိုင်သလောက် မြှောက်ဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်ဝကိုစမ်း၊ အသားကုန် ကပ်ဆောင့်သွင်းမယ်လို့ ကြံလိုက်တုန်းမှာပဲ၊ ဟိုဘက်ကို စောင်းအိပ်နေတဲ့ ကျုပ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းက အပြိုကြီးက ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးပြီး ဒီဘက်လှည့်လာတော့ ကမန်းကတန်း ကိုယ်ရှိန်ပြန်သပ်လိုက်ရတယ်။ အခြေအနေကတော့သိပ်မပေးတော့ဘူး။ 

ဒီတော့ ပေါင်တစ်ချောင်းကိုပဲ မသိမသာမြှောက်ပြီး ဖင်ကြားထဲ လက်ထည့် အဖုတ်အုံကို စမ်းမိတော့လက်ခလယ်ထည့်ပြီး လက်နဲ့ပဲ ကြိတ်ပြီးကလိုင်းပေးနေလိုက်တော့တယ်။ အခုမှ လက်စဝင်တော့ စောက်ခေါင်းက ခြောက်နေတုန်း၊ တော်သေးတာပေါ့ ။ စောစောက စိတ်စောပြီး အတင်းသွင်းရင် ဝင်မှာမဟုတ်သေးဘူး။ အတင်းအားသုံးရင် လှုပ်ရှားမှုများပြီး အကုန်နိုးကုန်မှာ သေချာတယ်။ 

ကျုပ်လဲ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကို ကလိုင်းရင်း၊ စောက်စိကို ဖိချေပေးရင်းနဲ့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး စောက်ခေါင်းလဲ ရွှဲလာတယ်။ ကျုပ်လဲ လက်ခလယ် လက်ညှိုး၂ချောင်းပူးပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ကစားပြီးလက်နဲ့ လိုးပေးနေလိုက်တာ အသံတွေ တစွိစွိတစွပ်စွပ်ထွက်လာတယ်၊ လက်တစ်ဘက်ကလဲ နို့ကိုကောင်းကောင်နယ်တုန်း။ 

အမေလဲ ပေါင်သားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး ပါးစပ်ကလဲ တဟင်းဟင်း ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ ကျုပ် အားရပါးရ ကစားလို့ကောင်းနေတုန်း အချိန်ကုန်မှန်းမသိ ကုန်သွားလိုက်တာ၊ အောက်ဘက်ဝင်းထဲက အချက်အပြုတ် အဖွဲ့တွေ၊ အပြင်အဆင်အဖွဲ့တွေရဲ့ အသံတွေကြားလာရပြီး၊ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာကြတော့၊ အိမ်ပေါ်ကလူတွေလဲ နိုးတဲ့လူ နိုးကုန်ကြပြီ။ 

အမေကတော့ အမူးရှိန်ကြောင့် ဆက်အိပ်နေတုန်း။ အပျိုကြီးတွေလဲ နိုးလာတော့ ကျုပ်လဲ ဟန်မပျက်၊ အမေ့ကို ထမီတွေ အင်္ကျီတွေပြန်ဆွဲချ၊ နေသားတကျဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပေး၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးပြန်မှိန်းပြီး တွေးနေတာ၊ ဒီနေ့ည ကျုပ်အမေ့ကို ခိုးနှိုက်ခိုးကိုင်ရတာ မမေ့နိုင်လောက်အောင် ရင်ခုံစရာကောင်းတဲ့ ဖီလင်တခုပဲ၊ စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းနဲ မှေးနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ 

............................................................................................................................

ကျုပ်တို့ သားအမိ မိုးကောင်းကောင်းလင်းမှပဲ နိုးကြတယ်။ မင်္ဂလာပွဲတောင် စတော့မယ်၊ ကမန်းကတန်းရေပတ်တိုက် (ချမ်းလွန်းလို့ မနက်စောစော ရေမချိုးနိုင်ဘူးဗျ) အဝတ်အစားတွေလဲပြီး သူတို့ တောင်ပေါ်ရိုးရာဓလေ့အရ မင်္ဂလာပွဲ အစီအရင်လုပ်တာတွေကို လိုက်ကြည့်ကြတယ်။ 

တတ်လဲ တတ်နိုင်တဲ့ လူတွေဗျို့ ။ မင်္ဂလာအစီအရင်တွေ အစဉ်အတိုင်းလုပ်ပြီး ကျွေးမွေးပွဲစတာနဲ့ အားလုံးလိုလို မနက်မိုးလင်းကထဲ ကသောက်လိုက်ကြတာ၊ အကုန်ယိုင်ထိုးနေကြတာ၊ သူတို့ကြည့်ရတာပျော်ဖို့တော့ ကောင်းသား၊ အမေလဲ ဘယ်အညံ့ခံမလဲ ထပ်ကစ်တာပေါ့။ 

ကျုပ်ကတော့ ထပ်မသောက်တော့ဘူး၊ ပွဲပြီးရင် ကားမောင်းပြန်ရမယ်လေ၊ ဒီက အရက်တွေလဲ ကိုနဲ့ကီးမကိုက်ဘူး။ အမေကတော့ မနေ့ညက ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ သိပုံမရဘူး၊ မသင်္ကာဖြစ်ပုံလဲ မရှိဘူး။ ရွာရောက်တုန်း သောက်လိုက် ဟားလိုက် အရသာယူနေတာ နေ့တဝက်ကျိုး ပွဲသိမ်းတော့ စိုက်နေပြီ။ 

ပြန်တဲ့လူတွေလဲ ပြန်ကုန်ပြီ၊ အမေ့ အမျိုးတွေက ဒီပုံစံနဲ့ မပြန်ဖို့ ဒီမှာပဲ တစ်ညထပ်အိပ်ဖို့ ဝိုင်းပြောကြတယ်။ ကျုပ်က မအိပ်ချင်တော့ပါဘူး၊ အိပ်လဲ မနေ့ညကလို အဆင်ပြေမှောမဟုတ်ဘူး၊ မဆတ်တငံ့ကြီး ဖြစ်ဦးမှာ။

ကျုပ်ကလဲ အကြံနဲ့ဆိုတော့၊ ကျုပ်သောက်မထားကြောင်း၊ ကားမောင်းပြန်ဖို့ စိတ်မပူဖို့ အကြောင်း၊ အိမ်မှာလဲ အလုပ်ကိစ္စတွေ ဆက်သွယ်ထား တာတန်းလန်းကျန်နေလို့ မပြန်မဖြစ်တဲ့အကြောင်းပြောပြီး အမျိုးတွေကို နှုတ်ဆက်ပြီး အတင်းပြန်ခဲ့တယ်။ 

အမေဆို ခေါင်းစိုက်ပြီး ထိုင်ရက်အိပ်ပျော်နေတာ အမျိုးတွေကို ထပြီး နှုတ်တောင်မဆက်နိုင်တော့ဘူး၊ ကျုပ်လဲ အမေ့ကို ကားပေါ်ပွေ့တင်၊ ကူရှင်ကို နောက်လှန် အလိုက်သင့်ထိုင်ခိုင်ပြီး ခါးပတ်ပတ်ပေးထားလိုက်တယ်။

ကျုပ်ကားမောင်းထွက်လာပြီး၊ မြို့နယ်မြို့လေးကို ပြန်ဖြတ်လို့ မိနစ် ၄၀ နီးပါးမောင်းလာပြီးတဲ့ အချိန် အမေ့ဘက် ငဲ့ကြည့်တော့ အမေက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးကို အိပ်ပျော်နေပြီ၊ ကျုပ်လမ်းဘေးကားရပ်လို့ ရမယ့်တစ်နေရာမှာ ရှာရပ်ပြီး၊ အမေ့ကို ခေါ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ဘယ်လိုလှုပ်နှိုးနှိုးမနိုးဘူး။ 

ကျုပ်ရင်ထဲမှာ အချိန်ကာလ အတော်ကြာကထဲက နက်နက်ရှိုင်ရှိုင်းဆန္ဒရှိခဲ့ပြီး စောင့်စားလာခဲ့ရတဲ့အခွင့်အရေး ဒီနေ့တော့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီး ရောက်လာပြီလေ။ 

ကျုပ်ကားကို ဆက်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဖြေးဖြေးပဲမောင်းလာခဲ့ပြီး ဘေးဘီကို သတိထားကြည့်လာခဲ့တယ်။ လူသူနဲ့ နည်းနည်းဝေးပြီး တော်ရုံ လူတကာမျက်စိသတိမထားမိလောက်တဲ့ ခပ်ကွယ်ကွယ်လမ်းဘေးက လမ်းကျဉ်းလမ်းသွယ်လေးတွေကို ရှာကြည့်နေတာ။ 

ကျုပ်လမ်းညာဘက်မှာ အထဲကို ချိုးဝင်သွားတဲ့ လမ်းကျဉ်းလေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကြည့်ရတာ ဒီနားပတ်ဝန်းကျင်က ရွာသားတချို့ရဲ့ တောင်ယာစိုက်ခင်းထဲ ဝင်တဲ့လမ်းဖြစ်မယ်၊ ခေါင်းထဲမှာ အိုင်ဒီယာရသွားပြီ၊ ဒီရာသီက တောင်ယာသိမ်းအပြီး နားချိန်လေ။ ဒီနားတစ်ဝိုက် ဘယ်သူမှရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ 

ကျုပ်လမ်းကျဉ်းထဲ ချိုးလိုက်ပြီး မောင်းဝင်လာခဲ့တယ်၊ အတော်ပဲ တောင်ယာလုပ်ချိန်က ထော်လာဂျီတွေဝင်ထွက်ထားတော့ လမ်းကထင်သလောက် မဆိုးဘူး။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် ဘယ်ညာမှာ သစ်ပင်အုပ်တွေချည်းပဲ။ တောကလေးထဲ ဝင်သွားရသလိုပဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကလဲ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ 

ကျုပ်လဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်လာလိုက်တာ တောင်ယာတဲ အလွတ်တခုတလေများ အရံသင့် တွေ့ရမလားလို့။ အထဲကို တော်တော်နက်နက် ဝေးဝေးမောင်းဝင်လာခဲ့မပေမယ့် ထင်သလို ဘာတဲမှမတွေ့ရပဲ၊ တောသာ ထူသထက်ထူလာတယ်။ 

ခဏကြာ ဆက်မောင်းလာမိတာ့ ကားပြန်ကွေ့လို့ ရမယ့်မြေကွက်လပ်ကျယ်လေး တွေ့ရတယ်။ မြက်ခင်းလေးလို ဖြစ်နေတာ။ အမှန်တော့ အဲ့ဒီကွက်လပ်လေးကို အုပ်မိုးနေတာ သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်၊ အာပင်ကြီးမှန်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြောမပြတတ်ဘူး။ 

လှတော့လှတယ်၊ တော်တော်လဲ အရိပ်ကောင်းတဲ့ အပင်။ အပင်ကြီးရဲ့ လောင်းရိပ်အောက်မှာမို့ တခြားအပင်တွေ သိပ်မပေါက်ပဲ ကွက်လပ်လို ဖြစ်နေတာကိုး။ ပတ်ဝန်းကျင်က အေးပြီးလေလေးတ ဖြူးဖြူးနဲ့။ နေရာလေးကြည့်ပြီး သဘောကျတာနဲ့ ကျုပ်လဲ ကားကို စက်သတ်ရပ်လိုက်ပြီး တံခါးဖွင့် ဆင်းကြည့်တယ်၊ အရေးအကြောင်းရှိ ကာကွယ်လို့ရအောင် ကားထဲ အသင့်ထည့်ထားတတ်တဲ့၊ သုံးဆင့် ဆွဲထုတ်လိုရတဲ့ စတီးတုတ်ကို ကိုင်ဆင်းလာပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို လျှောက်ကြည့်ပြီး အကဲခတ်တယ်။ 

အရပ်လေးမျက်နှာ လျှောက်ကြည့်ပြီးတော့ သေချာသွားတာက ဒီနေရာ ပတ်ဝန်းကျင်တဝိုက် လူသူတော်ရုံရောက်လာဖို့ ခဲယဉ်းတယ်ဆိုတာပါပဲ။ ကျုပ်အတွက် အခြေအနေကတော့ ပေးနေပြီလေ။ 

ကျုပ်လဲ ကားဆီ ပြန်လျှောက်သွားပြီ းအမေ့ဘက်က တံခါးကိုဖွင့် အမေ့ကို လှုပ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ခေါ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ဘယ်လောက်နှိုးနှိုး မနိုးဘူးဗျို့၊ ကျုပ်အမေ့နို့ကြီးတွေ ကိုင်ပြီးနှဲကြည့်တယ်၊ တုပ်တုပ်မလှုပ်ဘူး၊ အမေ့ပေါင်ဂွကြား စမ်းနှိုက်ပြီး ပွတ်ကြည့်တော့လည်းနေမြဲပဲ။ 

ကျုပ် ဘေးဘီဘယ်ညာ တစ်ချက်ထပ်ကြည့်သေးတယ်။ ဘယ်သူမှ မလာနိုင်တာကတော့ သေချာနေပါပြီ။ ဒါနဲ့ပဲ ကားနောက်ဖုံးထဲကနေ၊ ကားထဲ အမြဲထည့်ထားလေ့ရှိတဲ့ ခေါက်လို့ရတဲ့ မြက်ဖျာလေးကို ယူလိုက်ပြီးမြက်ခင်းပေါ်ဖြန့်ခင်းလိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ အမေ့ကို ကားထဲက အသာလေး ပွေ့ချီယူလာခဲ့ပြီး ဖျာပေါမှာအိပ်ရက်ကလေး ချပေးထားလိုက်တယ်။ အမေကတော့ အမူးသောက်ပြီး လုံးဝဒေါင်းနေတာ သေချာပါတယ်။ ကျုပ်အချိန် သိပ်မဖြုန်းတော့ဘူး၊ ခါးအောက်စကနေ စပြီး အမေ့အင်္ကျီကိုလှန်တင်လိုက်တယ်၊ ဒီမနက်မင်္ဂလာပွဲ တက်ထားတော့ ဇာပန်းဖောက် အင်္ကျီရွှေအိုရောင်လေး မပွတပွကို ဝတ်ထားတော့ လှန်တင်ရတာလွယ်တယ်၊ အင်္ကျီကိုရင်ခေါင်းအထိပင့်တင်လိုက်တော့ ဝင်းနေတဲ့ အမေ့ဗိုက်သား ဖြူလွလွလေးကနှုတ်ဆက်တယ်။ 

အနက်ရောင်ဘရာစီယာ အောက်က ရုန်းကြွတက်နေတဲ့ အမေ့နို့အုံကြီးတွေက ဖွေးဥနေတာပဲ၊ အိုးးးလှလိုက်တာအမရော။ 

ကျုပ်အမေ့ခါးအောက် လက်လျှိုပြီး ဘရာဂျိတ်လေး ၂ ခုကိုဖြုတ်လိုက်တော့ တင်းတင်းစည်းမထားတဲ့ အမေ့နို့တွေပြေလျော့သွားပြီ၊ အင်္ကျီနဲ့အတူ ဆွဲတင်လိုက်တော့ နို့ကြီး ၂ လုံးက လွတ်လပ်စွာ ခုန်ဆင်းလာတယ်။ 

မနေ့ညက မှောင်ကြီးထဲမှာ ရမ်းစမ်း၊ ရမ်းကိုင်၊ ရမ်းနှိုက်ရတော့ လက်ကသာ ကိုင်လိုက်ရ၊ ဒါပေမယ့် အလှတရားကို မမြင်လိုက်ရဘူး၊ အခုတော့ မျက်စိတပြည့် တဝကြီး အားရအောင်ကြည့်ရပြီ။ 

အမေက အသက် ၄၀ ကျော် ကလေးအမေ ဆိုပေမယ့် နို့ကတခြား အအိုမိန်းမတွေလို တွဲရွဲကျမနေဘူး၊ မာမာ တင်းတင်း တုန်တုန် အိအိ အနေအထားမှာပဲ ရှိနေတာတွေ့ရတယ်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အညိုရောင်သန်းနေပြီ၊ ဒါပေမယ့် တောင်ပေါ်သူ၊ အသားဖြူဆိုတော့ ဖျော့ဖျော့လေး၊ အရောင် ရင့်ပြီး မဲမနေဘူး။ 

အမေ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပြတ်ပြတ်ထင်ထင် မြင်ခွင့်ရတာ ကျုပ်အဖို့ ဒါပထမဆုံးပဲ။ အိမ်မှာအမေ့အတွင်းသားတွေကို လှစ်ခနဲ၊ ဝှစ်ကနဲတောင် အင်မတန် မြင်ရခဲတယ်၊ 

အမေက အဝတ်အစား သိပ်ပြီးတော့ သိုသိပ်တာ။ ရေချိုးဖို့ ထမီရင်ရှားရင်တောင်မှ သဘက်တစ်ထည် ထပ်ခြုံပြီးမှရေချိုးခန်းထဲဝင်တာလေ။ 

ကျုပ်မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ၊ အမေ့နို့တွေကို ကုန်းစို့ပလိုက်တော့တယ်၊ ဘယ်နို့ကို စို့ရင်း ညာနို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ဖျားလေးတွေကြားဖွဖွလေး ဖိပွတ်ချေလို့၊ နို့အုံလေးကျိုရှရှညှဈလို့...၊ ပြီးတော့...ဘယ်..ညာ..တလှည့်စီ..တလှည့်စီ...၊ 

ကျွပ်..ကျွပ်..ကျွပ်..ပလွတ်...ပလပ်..ပလပ်.. 

ဒါလောက် စို့နေလဲ အမေကတော့ နိုးမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး။ မင်္ဂလာဆောင်ပွဲဆိုတော့ အမေက ဖဲသား ဘေးကွဲ ပတ်ထမီကို ဝတ်ထားတယ်။ 

ကျုပ် အမေ့ခြေတစ်ဘက်နဲ့ ဒူးတစ်ဘက် ဆွဲထောင်လိုက်တော့ ထမီဘေးကွဲကြားက အမေ့ပေါင်ကြီးတွေ ပြူထွက်လာတယ်။ တုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေဗျာ။ ကျုပ်အမေ့ ပတ်ထမီကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။ 

ပေါင်လေးမ၊ ဖင်လေးကြွ ဆွဲထုတ်ပြီး ဘေးနားမှာပုံလိုက်တယ်။ ခါးမှာ အသားကပ် ပင်တီအနက်ရောင်လေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ အခု အမေတကိုယ်လုံးနီးပါး ကျွတ်သွားပြီ၊ အင်္ကျီနဲ့ဘရာကလည်ပင်းနားမှာ၊ အောက်ပိုင်းမှာက ပင်တီပါးလေးတစ်ထည်ထဲ၊ နို့ကြီးတွေပေါင်ကြီးတွေက အဖွေးသား။ 

အားလားလား... သွားရည်တတောက်တောက်ကျတယ်ဗျို့...။

နောက်ဆုံးကျန်တဲ့ ပင်တီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ အမေ့ရဲ့ လှပတဲ့ သုံးထောင့်ပုံ လယ်ကွက်လေးပေါ်လာပြီဗျာ။ ပေါင်ကြားမှာ ဖားခုံညှင်းကြီးလို ဖောင်းဖောင်းကြီး။ စောက်မွှေးကမရှိသလောက်ပါးပါးလျားလျားပဲ။ 

မကြမ်းမနု၊ လွန်ရောကျွံရောရှိ အပင်သုံးလေးဆယ်လောက်ပဲ ရှိမယ်။ အဲ့ဒီတော့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အလှကိုပြတ်ပြတ်ထင်ထင် မြင်နေရတာပေါ့။ မုံပေါင်းဖောင်းဖောင်ကြီး အလယ်ကနှုတ်ခမ်းသားပိပိ ၂ ခုကြားကပွင့်ဖတ်လွှာ တွန့်တွန့်မလိပ်တလိပ်နဲ့ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားလေးက သသာပြူကြည့်နေတယ်။ 

နှုတ်ခမ်းသား အားလုံးဆုံရာ အပေါ်ထိပ်မှာတော့ စောက်စိပြူးပြူးချွန်ချွန်လေး။ ကျုပ် အမေ့ပေါင် ၂ ချောင်းကိုမြှောက်၊ ဘေးကားလိုက်ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်အပ်ပြီး ကိုင်ပစ်လိုက်တော့တယ်ဗျာ။ မွှန်နေပြီ မရတော့ဘူး။ 

အမေ မနေ့က အလာခရီးကနေ ရွာရောက်ကထဲက ရေမချိုးဖြစ်သေးဘူး၊ မနက်ကလဲ ချမ်းလို့ရေပတ်ပဲတိုက်တယ်၊ အိမ်သာ တက်ရင်း အဖုတ်တော့ ဆေးရင်ဆေးမှာပေါ့၊ အခုကျုပ်ဘာဂျာကိုင်လျှာထိုးပြီးအားရပါးရလျက်တော့ ညှီအောက်အောက် အနံ့လေးတော့ရှိတယ်၊ ကျုပ်ရွံရမှန်းမသိတော့ဘူး၊ ဒီအနံ့ အသက်ကပဲ ကျုပ်လီးကိုပိုတောင်စေတယ်၊ ပြောသားပဲ၊ မွှန်နေပါပြီဆို။ 

အမေက လူကသာနှိုးလို့မနိုးတာ၊ စောက်ဖုတ်ကိုဂျာပေးလို့ ခဏကြာတော့ အရည်တွေ အော်တို လိုက်လာပြီ၊ သဘာဝပဲလေ ဖိုဓာတ်နဲ့တွေ့တော့ အသွေးအသားတွေက အလိုလိုအလုပ်လုပ်တာ။ 

ကျုပ် အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျုပ်အမတွေ၊ ညီမတွေကို လုပ်တုန်းကထက် ပိုပြီးရင်ခုန်၊ ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေတာ အမှန်ပဲ။ အားရအောင်ဘာဂျာပေးပြီးတော့မှပဲ ကျုပ်လဲ ကိုယ့်အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်၊ အမေ့ပေါင် ၂ ချောင်းအစွမ်းကုန်ဖြဲပြီး ပေါင်ကြားဝင်နေရာယူ၊ ဖွားဘက်တော်ကြီးကို အဖုတ်ဝတေ့တဲ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းရိုက်သွင်းလိုက်တယ်။ 

ပွိ..ပလိ...စွပ်.. 

စောက်ခေါင်းက ဘာဂျာအစွမ်းကြောင့် အရည်တွေ ရွှဲနှင့်ပြီးဆိုတော့ အားသိပ်မစိုက်ရပဲ ဝင်သွားပါတယ်။ (ဒါ..ဒါ..လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်၂၀ကျော်လောက်ကကျုပ်ကို ဒီလောကကြီးထဲ မွေးထုတ်ခဲ့ဘူးခဲ့တဲ့ အပေါက်ကြီးကိုကျုပ်ပြန်လုပ်မိနေတာပါလား!)

ကောင်းလိုက်တဲ့ ခဏတာ အချိန်လေးပဲဗျာ၊ နင့်ကနဲ၊ နွေးကနဲ၊ ရင်ထဲမှာသိမ့်ကနဲ....၊ အမေက လုံးဝဒေါင်းနေတော့ ဘာတုန့်ပြန်ချက်မှ မပေးနိုင်ဘူး၊ ဆီလီကွန် ရုပ်ကြီး လုပ်နေရသလိုကိုဖြစ်နေတာ၊ ဒီတော့ စတဲင်းဒတ် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပုံစံနဲ့ပဲ အမေ့ကို ကိုင်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။ ခင်ဗျားတို့စဉ်းစားကြည့်လေ။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်က စိတ်တအားလာနေ၊ ထန်နေပြီဖြစ်လို့ ဘာတုန့်ပြန်မှုရှိရှိ မရှိရှိ မညှာတမ်း အသားကုန်ဆောင့်ကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖောက်..ဖောက်..စွိ ဇွိ..ဒုတ်..ဒုတ်.. 

နောက်ဆုံးတော့လဲ အကြောတွေက ထိမ်းမထားနိုင်တော့ဘူးလေ။ ကျုပ်လရည်တွေ ဒလဟော အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လို့ ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်တဏှာအရှိန်နဲ့ လီးကို အမေ့စောက်ခေါင်းထဲအဆုံးစွန် ထိုးနှစ်ဖိပြီးစိုက်ချထားလိုက်တာ ကျုပ်ဒစ်ထိပ်က အမေ့သားအိမ်ဝထောက်ပြီး တိုက်မိနေတယ်လို့တောင် ခံစားရတယ်၊ 

အမေ့ စောက်ခေါင်း နံရံကြွက်သားတွေကလဲ ကျုပ်လီးကို မြှော့လို ဆွဲစုပ်ပြီး အချက်ကျကျညှစ်ပေးနေသလိုပဲ၊ ကျုပ်အမေ့ပေါ်မှာ ဖက်ပြီး တော်တော်ကြာအောင် မှောက်လို့နေတယ်၊ ပြီးမှခေါင်းထောင်ပြီးအမေ့မျက်နှာပန်းလျလျလေးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ 

နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက မဟတဟ၊ ကျုပ်အသည်းယားလာလို့ ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မက်မက်မောမော တရှိုက်မက်မက်အကြာကြီး နမ်းနေမိတယ်၊ ဒါအမေ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိုနဲ့မ၊ ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမလို ပထမဆုံး နမ်းမိခြင်းပဲ။ အမေကတော့ အခုထိမနိုးသေးဘူး။

ကျုပ်အမေ့ကို အတော်ကြာအောင် စိမ်ပြေနပြေထိုင်ကြည့်နေပြီးတော့မှ ကားထဲက ရေသန်ဗူးနဲ့ တစ်သျှူးတွေယူပြီး အမေ့အဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး၊ အဝတ်အစားတွေကို ပုံမှန်ဟန်မပျက်ပြန်ဝတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ 

အမေ့ကို ဒီအတိုင်းဆက်အိပ်နေစေပြီး ကျုပ်လဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတပတ် လျှောက်ကြည့်ပြန်တယ်၊ အားလုံးပုံမှန်ပဲ။ အဲဒီအချိန်မှာ အမေကျုပ်ကို လှမ်းခေါ်သံကြားလိုက်ရတယ်၊ အမေနိုးလာပြီပဲ။ 

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>