ဆန်းတဲ့ဖူးစာ အပိုင်း ( ၃ )
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
ရေးသားသူ - ထူးခြား
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
ထိုနေ့က ဒေါ်သီတာဝင်း ဝတ်လာတာက၊ ဟိုတလော မင်္ဂလာဆောင်တစ်ခုကို သွားတုန်းက အဝတ်အစားပင်။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလက်ရှည်ကို အပေါ်ပိုင်း အတွင်းက ရှင်မြီးပုံစံ အောက်ခံအထူသား နေရာမှ လွဲ၍၊ ရင်ညွှန့်ကျော နှင့် လက်မောင်းတို့မှာ အမဲရောင် နိုင်လွန်ဇာ အသားပါးပါးလေးနှင့်၊ အတွင်းမှ အသားကို ထိုးယိုပေါက်တွေ့နေရသည်။ အတွင်းမှ ရှင်မြီးပုံစံ အောက်ခံက ငွေရောင်လက်လက်၊ အောက်ခံထမိန်ကလည်း အနက်ပေါ်မှာ ထိုငွေရောင်အသား ကန့်လန့်အကြားအကြားနှင့် အချိတ်ထမိန်ပုံစံ ဖြစ်သည်။
ထိုအဝတ်အစားနှင့် ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံကို တွေ့ပြီး သူရိန်က အရမ်းသဘောကျသဖြင့် တစ်နေ့တော့ ဝတ်လာခဲ့ရန်ပြောထားခဲ့သည်။ ထိုအဝတ်အစားကို ဒီအတိုင်း ဝတ်ပါက အိမ်ကလည်း မေးစရာ ဖြစ်နေမည်စိုးသဖြင့် ထိုနေ့ညနေ သူငယ်ချင်းရဲ့ သမီးလေး စေ့စပ်ပွဲရှိတော့ အဲဒီကို သွားမည်၊ အတူသွားမည့် သူငယ်ချင်းအိမ် ဝင်မည်ဟု ပြောကာ အိမ်မှထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းရောက်မှ သူမအစ်မအိမ် အရင်သွားမည် ပြောပြီး လင်းသူကို သူရိန်တို့အိမ် မောင်းခိုင်းသည်။
လင်းသူကလည်း မလိုးရတာကြာပြီမို့ ဘိကို သွားလိုးကြရအောင်ဟု ဒေါ်သီတာဝင်းကို ပူဆာလေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက အချိန်မရဘူးဟုဆိုကာ လင်းသူကို စိတ်ကျေနပ်စေရန် အင်းယားကန်နား တစ်နေရာမှာ ကားထဲမှာပင် လီးစုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ သူရိန်တို့ အိမ်ရောက်တော့ လင်းသူကို လာကြိုရမည့် အချိန်ပြောပြီး သွားချင်တာသွားဖို့ ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။
သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူဝတ်စေချင်သည့် အဝတ်အစား ဝတ်လာတာမို့ အရမ်းကို သဘောကျနေမိလေသည်။ နိုင်လွန်ဇာအမဲပါးပါးလေး အောက်မှ လက်မောင်းသား ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးက သူရိန့်ကို အတော် စွဲဆောင်လေသည်။ ကုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်နေသော သူရိန့်ကို လီးစုပ်ပေးနေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူရိန်က အင်္ကျီပေါ်မှ နို့တွေ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပစ်လေသည်။ သူမပါးစပ်ထဲမှ သူရိန့်လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ၊
“ ဟေး အဝတ်အစား မချွတ်ပဲ လုပ်ချင်တယ်ဆိုရင် အဲ့လို မလုပ်နဲ့လေ၊ ဒီအဝတ်အစားက ညနေဧည့်ခံပွဲသွားရဦးမှာ ကြေကုန်လို့ မရဘူး”
ဟု ပြောလိုက်တော့မှ သူရိန်က၊
“ အင်း သားတော့ ကိုယ့်အတတ်နဲ့ ကိုယ်စူးနေပြီ၊ အဟီး၊ မျက်နှာကရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ နှုတ်ခမ်းနီ မိတ်ကပ်တွေက၊”
“ အဲဒါတွေက ဒီကအသွား လမ်းမှာ ဝင်ပြင်မှာ ချိန်းထားပြီးပြီ ခစ်”
“ ဟွန့် ဒါဆိုရင်လည်း ဒီပါးဖောင်းဖောင်းကြီးပဲ ကိုင်တော့မယ် ဟွန့်”
ဟု ပြောဆိုကာ ဒေါ်သီတာဝင်း ပါးဖောင်းဖောင်းကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူ့ကို သဘောကျစွာ ရယ်မောလိုက်ရင်း လီးကြီးကို ပြန်ငုံ့စုပ်လေသည်။ ခနအကြာတော့ သူရိန့်လီးကလည်း မတရားမာနေပြီမို့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လာလေပြီ။
“ ကဲပါ တော်ပါပြီ တီဝင်း လီးစုပ် အရမ်းတော်တာ သားဟာ ထွက်ကုန်ရင် တီဝင်း အင်္ကျီတွေပေါ် ကျကုန်ရင် အဲတော့မှ ကြေတာထက် ဆိုးသွားမယ်၊ လာလာ ထတော့ သား စောက်ဖုတ်လိုးချင်ပြီ”
ဒေါ်သီတာဝင်း ကြမ်းပေါ်မှ ထလိုက်တော့ လက်ကို ဆွဲကာ၊
“ တီဝင်း ကုတင်စောင်းမှာ လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေး၊ သား အနောက်ကနေ ထမိန်လှန်လိုးမယ်”
ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန်ပြောသလို ကုတင်စောင်းတွင် လက်ထောက်ပြီး အနောက်ကို ကုန်းပေးလိုက်တော့ သူမဖင်ကြီးက ကားတက်လာသည်။ သူရိန်က ထမိန်ကို အနားမှလှန်ကာ ခါးပေါ်သို့ ကွင်းလုံးတင်လိုက်သည်။ သူမက အတွင်းခံ ဗေဒါရောင် လေးကို ဝတ်ထားရာ သူရိန်က အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ သူမခြေကျင်းဝတ်သို့ ရောက်လာသော အတွင်းခံကလေးကို ဒေါ်သီတာဝင်းက ခြေထောက်တစ်ဖက်စီ မ ဖယ်ကာ ဘေးနားကြမ်းပြင်သို့ ခြေထောက်နှင့်ပင် တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း အနောက်ဖက်မှ ထိုင်ချလိုက်ကာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ဖြဲရင်း အရည်စိုနေပြီ ဖြစ်သည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျက်လိုက်သည်။
“ အီး….အို့…ရှီးးးးး”
သူရိန်က သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ချေပေးနေရင်းက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို လျက်ပေးလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်၊ လုပ်ပေးနေသည်။ ထိုအချိန် သူ့မျက်စေ့ရှေ့တည့်တည့် ရောက်လာသည့် ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကိုပါ လျှာဖြင့် လျက်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သူမကို ဖင်ပေါက် လျက်ပေးတာတော့ တခါမှ မခံဘူးခဲ့ချေ။
သူရိန်ကလည်း ဒီနေ့တော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို ဖင်လိုးဖို့ ကြံရွယ်ထားတာမို့ ချောဆီရော ကွန်ဒုံးရော ရှာထားခဲ့သည်။ သူ့ဘေးနားမှာ အသင့်ယူထားသော ချောဆီဘူးလေးကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်အကွဲကြောင်းကြားသို့ ညှစ်ချလိုက်တော့ ချောဆီလေးက ဖင်အကွဲကြောင်းမှ တဆင့် စီးဆင်းကာ ဖင်အပေါက်ဝလေးတွင် အိုင်လာလေသည်၊၊
“ ဟဲ့ ဘာတွေတုန်း သားရယ်”
“ ချောဆီပါ တီဝင်းရဲ့ သားပြောထားတယ်လေ၊ တီဝင်းကို ဖင်လိုးမယ်လို့”
“ ဟယ် ဖြစ်ပါ့မလားဟယ်၊ တီဝင်း တခါမှ အလုပ်မခံဖူးဘူးနော်”
“ စိတ်သာလျှော့ထားပါ တီဝင်းရဲ့၊ နာတယ်ပြောရင် သား ဆက်မလုပ်ပါဘူး”
သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ဝလေးတွင် အိုင်လာသော ချောဆီတို့ကို သူ့လက်မဖြင့် ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ ထိုးထိုးထည့်ပေးရင်း တဖက်ကလည်း စောက်စေ့ကို အဆက်မပြတ် ကလိနေသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းနှင့် ဖြစ်လာရသည်။ သူရိန်က ဘယ်ဘက်လက်ခလည်ဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ကို ကရိုင်းလိုက် ဆီထည့်လိုက် ကရိုင်းလိုက်ဖြင့် ဖင်ပေါက်ကို လုပ်ပေးနေရာ ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ခံလို့ကောင်းလာလေသည်။ နောက်တော့ လက်ညိုးပါပူး၍ ဖင်ပေါက်ကို ကရိုင်းရင်း ညာဘက်လက်ကလည်း လက်ညိုးလက်ခလည်နှစ်ချောင်းဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေရာ ဒေါ်သီတာဝင်းတစ်ယောက် အရမ်းကို ဖီးတက်လာရတော့သည်။
“ အီးးးး အားးးး သားရယ် ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ၊ လိုးပါတော့ကွာ တီဝင်း မနေနိုင်တော့ဘူး အီးးးးးး”
“ ဘယ်အပေါက်ကို လိုးရမှာလဲ တီဝင်းရဲ့”
“ ဘယ်အပေါက် ဖြစ်ဖြစ်ကွာ လိုးပါတော့ တီဝင်း မရတော့ဘူး ရှီးးးး ကျွတ်စ်..”
“ အခုလည်း လိုးနေတာပဲ တီဝင်းရဲ့၊ လက်နှစ်ချောင်းစီနဲ့ အပေါက်နှစ်ပေါက်လုံးကို လိုးနေတာပဲ”
“ သား လီးကြီးနဲ့ လိုးတာကို ခံချင်နေပြီကွာ လုပ်ပါတော့”
“ အော် တီဝင်းက ကိုယ့်တူကလေးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို လိုးတာ ခံချင်နေပြီပေါ့လေ ဟုတ်လား”
“ အင်းပါကွာ ဟုတ်ပါတယ်…. အိ…. အိုး…. လုပ်ပါတော့.. တီဝင်းကို ဖင်ချပါတော့….. ရှီးးးးး ကျွတ်စ်…..”
သူရိန်လည်း လီးက အရမ်း မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီမို့ ကွန်ဒုံးကို ဖောက်ကာ လီးတန်ကြီးမှာ စွပ်လိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေ ရွဲအိုင်နေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို သုံးလေးချက်လောက် ထိုးထည့် လိုးပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဆွဲထုတ်ကာ သူလက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ကရိုင်းထားသဖြင့် ဟတတလေး ဖြစ်နေသည့် ဖင်ပေါက်လေးကို တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ အီးးးး နည်းနည်းနာတယ် သား၊ ဖြစ်ပါ့မလား၊ တော်ကြာ … အိုးးးးး”
“ အင်း… ခဏလေး .. တီဝင်း၊ သား ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်မှာပါ ”
သူရိန်က သူ့လီးကြီး ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ တိုးဝင်သွားတာကို ကြည့်ရင်းက လီးကြီးပေါ်ကို လည်း ဖင်အဝကြွက်သားလေးက ညှစ်ထားတာ တင်းတင်းလေး ခံစားနေရသည်ကို ဖီးခံနေရင်း တစ်လက်မစီ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လိုးပေးနေလိုက်သည်။ တစ်လက်မ ဆွဲထုတ်လိုက် တစ်လက်မခွဲလောက် ဖိသွင်းလိုက်၊ လုပ်ရင်း လုပ်ရင်းက သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးတို့ ဖိကပ်မိပြီး လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တဆုံးထိ ဝင်သွားခဲ့ရလေသည်။
“ အား သားလီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး တီဝင်းဖင်ထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲကွယ် အီးးးး”
သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲ မြုတ်စိမ်ထားရင်းက သူ့လက်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း ပေါက်ရှေ့မှ ပတ်ကာ စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ပြန်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ကြီးက အငြိမ်မနေ လူးလွန့်လာရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းဖင်ထဲ လီးဝင်နေတာကို အသားကျလာတော့မှ အသာအယာဆွဲထုတ်ကာ လိုးတော့သည်။ အရှိန်ရလာတော့လည်း ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲကာ အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ ဖွတ်..ဖလွတ်…ဖတ်…ဖတ်..”
“ အ…အိ…..အု……အူးးးးး ….အ…….ရှီးးးးးးး”
“ အိုး …. ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ် တီဝင်း ဖင်ပေါက်က စေးကြပ်နေတာပဲ…အိုးးးးးးး”
“ အင်းးးးး တီဝင်းလည်း ကောင်းလာပြီ… သား …. မြန်မြန်လေး… အီးးးးး”
“ ဖွတ်….ဖတ်…..ဖွတ်…..ဖတ်…..”
“ အား….. ကောင်းလိုက်တာ သားးးးးးး ပြီးးးးးးတော့မယ်…..”
“ အင်းးးးး ရှီးးးးး”
သူရိန်မှာ လီးကြီးတအားတင်းလာပြီး ပြီးခါနီးကြတော့ ကွန်ဒုံးထဲ မပြီးချင်တာကြောင့် လီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲက ကမန်းကတန်း ဆွဲထုတ်ကာ ကွန်ဒုံးကို ဆွဲချွတ် ကြမ်းပြင်ကို ပစ်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လျက် ဒေါ်သီတာဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။
“ ဖွတ်..ဖလွတ်..ဖတ်ဖတ်…”
နောက်ထပ် ဆယ်ချက် ဆယ်ငါးချက်လောက် အဆောင့်မှာတော့ လီးထိပ်က လရည်များ ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းမှာလည်း ပူနွေးနွေးလရည်များ သူမ စောက်ခေါင်းထဲ စီးဝင်းလာသည်နှင့် သူမ စောက်စေ့လေးမှာလည်း ကျင်ကနဲဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းလျှက် ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရလေတော့သည်။
ကုတင်ပေါ် တံတောင်ထောက်ချလျက် ကုန်းကာ နားနေသော ဒေါ်သီတာဝင်းကိုယ်ပေါ် ထပ်ကာ မှောက်လျှက် နားနေသော သူရိန်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီး ပျော့လာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာမှ ထလိုက်ပြီး ကြမ်းပေါ်မှ သူ့ပုဆိုးကို ခြေထောက်ဖြင့် ညှပ်မယူလိုက်သည်။ ထိုပုဆိုးနှင့်ပင် ဒေါ်သီတာဝင်း အဖုတ် ပေါင်ကြားတို့တွင် ပေကျံနေသော စောက်ရည် လရည်တို့ကို သုတ်ပေးလိုက်လေသည်။
“ ဘယ်လိုလဲ တီဝင်း ဖင်အလိုးခံရတာ ကြိုက်လား”
“ အင်း တမျိုးကြီးပဲ၊ မကြိုက်ဘူးလို့တော့ မပြောချင်ပေမဲ့ ကြိုက်သလားဆိုတော့လည်း မသိသေးဘူး၊ သားကရော”
“ သားကတော့ လိုးလို့ကောင်းတယ်၊ တီဝင်းဖင်ပေါက်လေးက စေးကြပ်နေတာပဲ၊ လီးကြီးကို တအားညှစ်ထားသလိုပဲ”
သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ချီပြီးသွားတော့ ရေချိုးခန်းသွား သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးနောက် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ခဏထိုင်နားနေကြစဉ် တူအရီးနှစ်ယောက် စကားပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
“ ဟွန့် မင်းကတော့ ကောင်းနေ၊ ဒီမှာတော့ တမျိုးကြီးပဲ ၊ လမ်းလျှောက်ရင်တောင် ဖင်ပေါက်က နည်းနည်းနာနေလို့ ထိန်းလျှောက်နေရတာ၊ ခုန ရေဆေးလိုက်တော့ စပ်တတ်တတ်ပဲ”
“ ဆောရီးပါ တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်း ဖင်ကြီးက လိုးချင်စရာကြီး ဖြစ်နေလို့ပါ”
“ ဖင်ကြီးတာနဲ့ လိုးချင်စရာ ဖြစ်ရရောလား ဟွန့်”
“ အင်းပေါ့ တီဝင်းရ၊ တီဝင်းဖင်က ကြီးရုံမက လှလည်း လှတာကိုးလို့”
“ အမလေးတော် အဲလိုမျိုးသာဆို မမကိုလည်း နင်လိုးချင်မှာပဲ၊ သူနဲ့ ငါနဲ့က အနောက်က ကြည့်ရင် ဘယ်သူလဲဆိုတာ ခွဲမရဘူးလို့ လူတိုင်း ပြောကြတာပဲ ခစ်ခစ်”
“ အာ လုပ်ပြီ တီဝင်းကလည်း၊ တခါတည်း မေမေ့ ကိုပဲ ခလုပ်တိုက်နေတာပဲ၊ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ၊ အဲလောက်ရွနေရင် လာ နောက်တစ်ချီလုပ်ဦးမယ်၊ ဒီမှာပဲ လုပ်မယ် ဆိုဖာပေါ်မှာ”
“ ဟာ မလုပ်နဲ့ကွာ၊ လာ အခန်းထဲ သွားလုပ်မယ်၊ တီဝင်း ထမိန်မကြေအောင် ထမိန်တော့ ချွတ်ပေးမယ် ခစ်”
“ အင်း လာ သွားမယ်”
ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်အခန်းသို့ မသွားပဲ သူမအစ်မဖြစ်သူ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းသို့ ဝင်သွားလေသည်။ သူရိန်က သူ့ကို တီဝင်း တမင်ဆွနေမှန်း သိသော်လည်း သူလည်း ဖီးလာနေသည်။ သူ့ရှေ့မှ လျှောက်သွားနေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်းကို ကြည့်ရင်း သူ့အမေဟု တွေးကြည့်လိုက်မိသည်နှင့် လီးက မတရား တောင်လာခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့်လည်း သူ့အမေတို့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ထမီကို အနောက်မှ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း တခစ်ခစ် ရယ်ကာ ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချခဲ့ကာ သူမအစ်မတို့ လင်မယားအိပ်သည့် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်သို့ တက်ကာ လေးဖက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်လည်း အနောက်မှ တက်လိုက်ကာ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်ခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဒေါ်သီတာဝင်း အနောက်မှ နေရာယူလိုက်သည်။ သူ့လီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ အင့်.. အီးးးး သားရယ် ဖြည်းဖြည်းကွယ်။ သားဖေဖေ မလိုးတာကြာလို့ မေမေ့စောက်ဖုတ်က အပျိုလို ဖြစ်နေတာကွယ် အစ်… အို့..”
ဒေါ်သီတာဝင်းက သူ့အမေ ပုံစံဖြင့် သူ့ကို နောက်ပြောင်ကျီစယ် ပြောလိုက်သော်လည်း သူရိန်အဖို့မှာ တော့ သွေးတွေ ဆူတက်လာရသည်။ တီဝင်းက သူ့အမေ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက် ကုန်းထားတော့ ညီအစ်မချင်းမို့ အနောက်မှ ကြည့်လိုက်တော့လည်း တပုံစံထဲ၊ ညုတုတု အသံကလည်း ခပ်ဆင်ဆင်မို့ နဂိုကတည်းက စိတ်ထဲ မှန်းမိနေသည့် သူရိန်တစ်ယောက် ဂမူးရူးထိုးနှင့် တဖုံးဖုံး လိုးဆောင့်နေမိတော့သည်။
“ အားးး သားလေးးးးး ကောင်းလိုက်တာ…. အိုးးးးး ဆောင့်.. ဆောင့်… ကြမ်းကြမ်းလေးးးးး အူးးးးး”
ခုန တစ်ချီပြီးထားသဖြင့်သာ ခဏလေးဖြင့် ပြီးမသွားတာ ဖြစ်သည်။ သူရိန့်စိတ်တွေက တအားထန်နေသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးတွေကို သူ့ပေါင်ခြံဖြင့် တဖန်းဖန်း ရိုက်မိအောင်ကို ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေလိုက်သည်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းပင် အရမ်းကောင်းသွားပြီး ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားပြီး သူမစောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေ နှင့် သူရိန့်လီးကို ဆုပ်ပေးနေတော့သည်။ သူရိန်ကလည်း သူ့လီးကြီးကို တီဝင်း စောက်ခေါင်းတွင်းက ဆုပ်ကိုင်သလို ညှစ်ပေးနေသဖြင့် စိတ်ကို လျှော့ကာ လရည်များ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ရင်း ပြီးလိုက်ရတော့သည်။
“ အား ကြမ်းလိုက်တာကွာ၊ ကိုယ့်အမေကို ကိုယ်မညှာဘူး တအားလိုးတာပဲ ခစ်ခစ်”
“ အာ တီဝင်းကလည်းဗျာ၊ အဲဒါပဲ စနေတာပဲ”
“ အမယ် ငါ့ကိုကြတော့ စတယ်တဲ့၊ ငါလည်း မမ ဟန်ဆောင်ရော နင်ဟာကြီးက မာလာလိုက်တာ သံချောင်းကတောင် အဖခေါ်ရဦးမယ် ဟွန်း၊ နင့်စိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ ငါ မသိတာကြလို့”
……..…………………………………….
တစ်နေ့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ မြို့လေးတွင် နှစ်စဉ်လုပ်နေကြ ဘုရားပွဲသို့ သွားနေကြမို့ သွားကြလေသည်။ နှစ်တိုင်းကတော့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ ညီအစ်မမိသားစု လိုက်သွားလေ့ရှိသည်။ ဒီတခါတော့ ဦးစောစိုးမိုးကလည်း နယ်ရောက်နေ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး ကလည်း အလုပ်မအားသဖြင့်၊ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ သားအမိနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ သားအမိတို့သာ သွားကြလေသည်။
ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ မိဘများအိမ်မှာ အကြီးကြီး ဖြစ်ပြီး သူတို့အတွက် အခန်းများ ပြင်ထားလေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ ညီအစ်မက တစ်ခန်း၊ စိုးသီရိဝင်း နှင့် မျိုးသီရိဝင်းတို့ ညီအစ်မက တစ်ခန်း၊ သူရိန်က တစ်ခန်း သပ်သပ်အိပ်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးထားလေသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နှင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့မှာ မွေးချင်း သူတို့နှစ်ဦးသာ ရှိသဖြင့် သူတို့မိဘများမှာ သူတို့ဝမ်းကွဲ ညီမ အပျိုကြီးနှစ်ယောက်ဖြင့်သာ နေနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
သူတို့မြို့ ဘုရားပွဲမှာ နာမည်ကြီးကာ အနီးအဝေး မြို့များမှ လာရောက်ကြသော အငြိမ့်၊ ဇာတ်၊ စတိတ်ရှိုး စသည်တို့ဖြင့်လည်း စည်ကားလှသည်။ သူရိန်ကတော့ သူ့ဝမ်းကွဲ ညီအစ်ကိုတို့ဖြင့် ပွဲဈေး သွား အရက်သောက်၊ ဖဲသုံးချပ်၊ အနီထောင် စသဖြင့် ပွဲဈေးရှိ လောင်းကစားတို့ကို ဝင်ကစားဖြင့် ပျော်နေလေသည်။
ဒုတိယညတွင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ ညီအစ်မနှင့် တခြားဝမ်းကွဲ ညီအစ်မတို့က ဇာတ်ပွဲသွားကြည့်ကြမည်၊ ဒေါ်သီတာဝင်း သမီးနှစ်ယောက်နှင့် သူတို့ ဝမ်းကွဲ ညီအစ်မတို့က စတိတ်ရှိုး သွားကြည့်ကြမည် ဟု စီစဉ်ထားကြသည်။ သူရိန်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ကာစင်များဖြင့် အရက်သွားသောက်မည်ဟု အစီအစဉ် လုပ်ထားလေသည်။
သို့သော် ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်ကို ကပ်တိုးလေး မှာထားသည်။ သူမ သွားခါနီးမှာ ခေါင်းကိုက်သည်ဟု ဆိုပြီး ချန်နေခဲ့မည်၊ သူရိန်လည်း စောစောပြန်လာခဲ့ဖို့ မှာလိုက်သည်။ သူမ သမီးများလည်း စတိတ်ရှိုးသွားမည်ဖြစ်ရာ မနက်တစ်နာရီ နှစ်နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မည်။ သူမတို့ ဘေးအခန်းမှ သူရိန့်အဖိုးအဖွားလည်း အိပ်နေလောက်ပြီ ဖြစ်ရာ၊ သူမတို့ အသံမထွက်လျှင် အလုပ်ဖြစ်နိုင်သည်ဟု မှာထားသည်။
သူရိန် သူ့အမေ မနက်ပိုင်း ဘုရားပွဲအသွား ပြင်ဆင်ထားသည့် ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အကြပ်လက်ရှည်၊ မိတ်ကပ်ရောင်နှင့်၊ အောက်က ပိတောက်ခြောက်ရောင် ဗြောင်ပေါ်မှာ လှိုင်းပုံစံ အတွန့်လေးတွေသာပါသည့် အချိတ်ထမီကို ဝတ်ထားပြီး နေကာမျက်မှန်အဝိုင်း အကြီးကြီး တပ်ထားသည်ကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေမိသည်။ အပေါ်က ရင်ဖုံးလက်ရှည် အကျပ်ကြောင့် ဖောင်းမို့လုံးထနေသော နို့ကြီးများ၊ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲဝတ်ထားသဖြင့် ကားစွင့်နေသော တင်သားကြီးများက သူ့ကို သွေးပူလာစေသည်။
ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူ့အမေအဖြစ် မှန်းကာ လိုးနေခဲ့သည်မှာလည်း ကြာပြီမို့၊ ယခု ခရီး အတူသွားရင်း နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရသည့် သူ့အမေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး လိုးချင်စိတ်တွေက တဖွားဖွား ထနေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်သီတာဝင်းက သူ့ကို အစီအစဉ် ပြောလာတော့ သူ အတော်ဝမ်းသာသွားခဲ့သည်။ အနည်းဆုံးတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို လိုးရမှာဆိုတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘလူးဘောဖြစ်မည့် ဒုက္ခက ဝေးရမည်ပေါ့။
ညဘက် သူ့ကာစင်များနှင့် အရက်သွားသောက်ပြီး ဘုရားဈေးတန်း လောင်းကစား သွားဆော့ကြမည်ဆိုတော့ သူ နေလို့သိပ်မကောင်း အရက်လည်း များသွားပြီ၊ အိမ်ပဲ ပြန်အိပ်တော့မည်ဟု ဆင်ချေပေးပြီး သူ့အဖိုးအဖွားအိမ်သို့ သူရိန်တစ်ယောက် အမြန်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ညလည်း ဆယ်နာရီလောက် ရှိပြီမို့ သူ့အဖိုးအဖွားတော့ အိပ်နေလောက်ပြီ မဟုတ်လား။ သို့သော်လည်း တီဝင်း မှာထားသလို လိုရမယ်ရ အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့လေသည်။
တီဝင်းရဲ့အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ အခန်းထဲမှာ မီးမရှိသဖြင့် မှောင်နေသော်လည်း မှန်ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသည့် အပြင်မှ မီးရောင် ၊ လရောင်တို့ကြောင့် ဇာခြင်ထောင်ထဲ တစောင်းလေး အိပ်ပျော်နေသော တီဝင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူရိန်လည်း ကုတင်ပေါ် အသာတက်ပြီး တီဝင်းအနောက်တွင် လှဲလျောင်းလိုက်သည်။ သူ့လုံချည်ကိုဖြည်ပြီး ကွင်းလုံးချွတ် ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ တီဝင်းကို သူ့အမေအဖြစ် စိတ်ကူးယဉ်ကာ မှန်းလိုးဖို့ နဂိုကတည်းက ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့၊ သူ့စိတ်ထဲတွင် တီဝင်းအစား သူ့အမေက အိပ်ပျော်နေတာကို သူက မှားလိုးမိသည့် အဖြစ်ဟု ဇာတ်လမ်း သူ့ဘာသာသူလုပ်ကာ ရင်ခုန်နေရလေသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း သူက တီဝင်း ထမီအနားစလေးကို လှန်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်လာခဲ့သည်။ တီဝင်း၏ ပေါင်လုံးကြီးများကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက ထမိန်ကို ခါးပေါ်အထိ ရောက်အောင် လှန်တင်လိုက်သည်။ တီဝင်းထံမှ ငြီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ သူရိန်က တီဝင်း ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးရင်းက တီဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဟိုက် တီဝင်းက စောက်ဖုတ်အမွှေးတွေတောင် ရိပ်ထားပါလား။ ဟွန့် သူ့လင်ငယ် အကြိုက် လုပ်လိုက်တာကိုးဟု သူရိန် တွေးလိုက်မိသည်။
တီဝင်း သူ့ကို တခါပြောဖူးတာက ၊ လင်းသူက သူမ စောက်ဖုတ်ကို အမွှေးပြောင်အောင် ရိတ်ဖို့ ခနခန ပြောသည်ဟု ဆိုသည်။ လင်းသူက စောက်ဖုတ် ပြောင်ပြီး တောင်ကတုံးကို အားရပါးရ လျက်ချင်လို့ဟု ဆိုသည်။ သို့သော်လည်း တီဝင်းက ရိတ်ပစ်ရမှာ ရှက်သလိုမို့ အချိန်ဆွဲကာ ဆင်ချေတွေ ပေးထားသည်ဟု ဆိုသည်။ အခုတော့လည်း လင်းသူ အလိုကိုလိုက်ပြီး အမွှေးတွေ ရိတ်လိုက်တာပါလား။ အိုကေလေ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စောက်ဖုတ်က စောက်ဖုတ်ပဲလေဟု တွေးရင်း သူရိန်က တီဝင်းပေါင်တစ်လုံးကို အပေါ်သို့ အသာတွန်းတင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးခွဆုံကြား မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။
သူ လက်နှင့် စမ်းပွတ်နေသဖြင့် အရည်ကြည်တို့ စိုစွတ်လာပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမှောင်ထဲမှာပင် မှန်းပြီး သူ့လျှာဖြင့် တို့ကာ လျက်လိုက်သည်။ တီဝင်းကိုယ်ကလေး တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ငြီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာကာ ကိုယ်လုံးကို အသာလှိမ့်၍ သူရိန် လျက်လို့ အဆင်ပြေစေရန် ပေါင်နှစ်လုံးကို ပိုကားပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်း အတွင်းအပြင်တို့ကို လျက်ရင်း လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ဖိချေပေးလေသည်။ တီဝင်းဖင်ကြီး ခါရမ်းလာလေသည်။ အသက်ရှူသံတွေလည်း ပြင်းလာခဲ့သည်။ စောက်ရည်များကတော့ တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် ပိုများလာရသည်။
တီဝင်းက သူရိန့် ဖန်တက်ဆီကို သိနေတာမို့ အသံမပေးတော့ပဲ သူရိန့်ကို မှန်းချင်သလို မှန်းဖို့ ခွင့်ပေးထားသလိုပင်။ သူရိန်က စိမ့်ကျလာသည့် စောက်ရည်တွေကို စုပ်လိုက် လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်၊ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း အားနေသည့် တခြားလက်တစ်ဖက်က တီဝင်း ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးနေသည့် သူရိန့် လက်ချောင်းထိပ်ကလေးက တစ်စုံတစ်ခုကို သွားစမ်းမိလေသည်။ လက်ဖျားတွင် ထစ်ပြီး အလည်တွင် ချောတောတော ဖီးရှိပြီး ထိုဧရိယာကလေးက လက်မလောက်ရှိသည်။ သူ့ စိတ်ထဲမှ ထိုအရာသည် အနာရွှတ်ကလေးမှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဒါဆိုရင်… ဟာ…။
သူရိန့်ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲပင် ဖြစ်သွားရသည်။ တီဝင်း ကိုယ်လုံးကို နေ့ခင်းကြောင်တောင် အလင်းရောင်မှာပင် တကိုယ်လုံး နိကပ် မြင်ဖူးပြီး ၊ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် သူ လျက်ဖူး စုပ်ဖူးနမ်းဖူးခဲ့သူ ဖြစ်ရာ ဒီအနာရွတ်ကလေး ရှိနေတာကို သူ သတိမထားမိ။ ပေါင်အတွင်းသား ဒူးခေါက်ကွေး အထက် တစ်ထွာလောက်အကွာ စောက်ဖုတ်နား မရောက်ခင် နေရာလေးဖြစ်လေရာ၊ သူဘယ်လိုမှ သတိမထားမိပဲ နေမည့် နေရာ မဟုတ်ချေ၊ နောက်ပြီး အနာရွတ်က လောလောလတ်လတ် ဖြစ်နေသည့်ဟာမျိုး မဟုတ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပြီး အလယ်ခေါင်မှာ ဖောင်းပြီး ချောမွတ်နေသည့် အနာရွတ်မျိုးဖြစ်သည်။
ဒီအခန်းထဲ အိပ်နေတာ တီဝင်း မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ သူ့အမေမှ လွဲ၍ မည်သူမျှ မဖြစ်နိုင်တော့ပြီ။ အဲဒါဆိုရင် တီဝင်းက ကျန်နေခဲ့ရမည့် အစား၊ ဘာလို့ သူ့အမေက ကျန်နေခဲ့ရတာလဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခုလို အခန်းတစ်ခုထဲ၊ ညအမှောင် ဖိုနဲ့မ နှစ်ယောက်ထဲ။ ပြီးတော့ အခုလို သူလုပ်နေတာကိုလည်း အသက်ရှူသံပြင်းပြင်း၊ ငြီးသံသဲ့သဲ့နှင့် မကန့်ကွက် မငြင်းဆန်ပဲ အလုပ်ခံနေသည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အရည်တွေရွှမ်းလို့ တစိမ့်စိမ့်တောင် ထွက်ကျနေသည်။ သူ့အဖို့ ဘာလို့ နောက်ဆုတ်တွန့်နှေးနေဖို့ အကြောင်း ရှိရမှာလဲ။
သူရိန် ကိုယ့်ဘက်က ဆက်တိုးဖို့ ဆင်ချေပေါင်းများစွာ ခေါင်းထဲက စဉ်းစားနေရင်း လက်ကလည်း စောက်စေ့လေးကို အဆက်မပြတ် ပွတ်။ လျှာကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျက်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ တီဝင်း မဟုတ် သူ့အမေဟု ထင်ရသည့် အမျိုးသမီးကြီး ဖင်က အငြိမ်မနေနိုင်တော့၊ လူးကာ ရမ်းလာသည်။ သူရိန့်အတွက်ကလည်း သူ့အမေ ဟူသော အတွေးက လီးကြီးကို ပေါက်ကွဲလုမတတ် မာလာစေခဲ့သည်။
သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်လုံးတစ်ဖက်ကို အသာတွန်းလိုက်တော့ အမျိုးသမီးကြီး မှောက်ရက် ဖြစ်သွားသည်။ အိပ်ယာပေါ်မှ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ယူ၍ အမျိုးသမီးကြီး ဗိုက်အောက် ပေါင်ရင်းနားလောက်ကို ထိုးထည့်ခုလိုက်တော့၊ ဖင်လုံးကြီးက ကြွတက်လာသည်။ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းကာ ကားစေပြီး သူက ဒူးထောက်လျှက် ပေါင်ခွဆုံသို့ တိုးလာခဲ့သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကြံ့ကြီးတစ်ကောင်ရဲ့ ဂျိုကြီးလို ကော့ထောင်မတ်နေပြီ။ အလင်းရောင်က သိပ်မကောင်းသော်လည်း ဝင်ရမည့်ကျင်း ဘယ်မှာလည်း ဆိုတာကိုတော့ အတွေ့အကြုံအရ သူရိန် သိနေလေပြီ။
အမျိုးသမီးကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်အဝ တည့်တည့်ကို လီးဒစ်ဖူးကြီး တေ့ကာ အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဒစ်ဖူးက စွိကနဲ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထဲ နစ်မြုပ်ဝင်သွားမှ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်ဆီ ကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်ဖက်သို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီးရဲ့ ဖင်ကြီးက အနောက်ကို ပါလာပြီး ပေါင်ရင်းနှစ်ခုက သူရိန့် ပေါင်ပေါ် ထပ်လာပြီး သူရိန့်လီးကြီးက အမျိုးသမီး ကြီး၏ အရည်စိုရွှမ်းနေသော စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ဝင်သွားတော့သည်။
“ ဖျစ်…ဖွတ်….ပြွတ်..”
“ အ…..ရှီးးးးးး….ကျွတ်စ်”
အမျိုးသမီးကြီးဆီမှ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာသည်။ သူရိန် နောက်တစ်ချက် အားပါပါနှင့် ဆွဲလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက စွတ်ကနဲဆို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။
“ အ….. အိုးးးးးးးးး ဖြည်းးးးး ဖြည်းးးးး…. ကျွတ်စ်… ကျွတ်စ်….”
အား စောက်ဖုတ်က စေးလှခြေလားဟု သူရိန်သတိထားမိလိုက်သည်။ တီဝင်းထက် စေးသည်။ နောက် ပေါင်ရင်းက အနာရွှတ်၊ သေချာသည် တီဝင်း မဟုတ်တော့တာ။ ဒီအမျိုးသမီးကြီးက မေမေသာဖြစ်ပြီး အခုလို ငြိမ်ခံနေတာဆိုရင်တော့ သူရိန့် အတွက်ကတော့ ပိုတောင် ကောင်းသေးသည်။
သူရိန်က သူ့ဆီးခုံနှင့် အမျိုးသမီးကြီး ဖင်လုံးကြီးများကို ထိကပ်ထားရက်မှ အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်ရင်း ကို သိုင်းဖက်ဆွဲမလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက် ဖြစ်သွားရသည်။ ထိုအခါကြမှ ဖင်လုံးနှစ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ ဖလွတ်..ဖွတ်….ပြွတ်စ်….ဗျိ…”
“ အ…အ…..အ….အု….ရှီးးးးးး”
သူရိန်က အားဖြင့် ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အမျိုးသမီးကြီး ပါးစပ်မှ အသံထွက်ထွက်လာသည်။ သို့သော် ခေါင်းအုံးနှင့် မျက်နှာ အပ်ထားသဖြင့် အသံက ခပ်အုပ်အုပ်သာ ထွက်လာသည်။ သူရိန်က သူ့အမေပဲဟု စိတ်ထဲ တွက်ထားသဖြင့် အားအင်တွေ တိုးပြီး အားရပါးရကို ဆောင့်နေတော့ရာ ကုတင်ပင် သိမ့်သိမ့်တုန်လေသည်။ အမျိုးသမီးကြီးမှာလည်း ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ကော့ကော့ပေးရင်းက အရမ်းကောင်းနေမှန်း သူရိန် ခံစားမိနေသည်။ နောက်တော့ သူရိန် မပြီးခင်လေးမှာပင် အမျိုးသမီးကြီးမှာ ငြီးသံအရှည်ကြီးနှင့် ကိုယ်လုံးကြီး တောင့်တင်းသွားကာ တစ်ချီ ပြီးသွားရလေသည်။
အမျိုးသမီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေက လည်း ရွှဲတက်လာသလို၊ အတွင်းသားများကလည်း သူရိန့်လီးကြီးကို ရစ်ပတ် ဆွဲစုပ်လေရာ၊ တီဝင်းနှင့် မတူ၊ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေရာ သူရိန်လည်း မထိန်းထားနိုင်တော့ ပဲ လရည်များ အမျိုးသမီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။ သူရိန်မှာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထည့်ကာ သူ့ပေါင်ခြံနှင့် အမျိုးသမီးကြီး ဖင်လုံးကြီးတို့ ဖိကပ်ထားရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ လီးထဲမှ လရည်များ ထွက်နေသည်မှာ ရပ်သွားတော့မှ သူတို့နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက် မွေ့ယာပေါ်သို့ တစောင်းလဲကျသွားကြရတော့သည်။
သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီးခါးကို ဖက်ထားရာမှ လက်ကို အပေါ်ဘက် ရွှေ့ပြီး အမျိုးသမီးကြီး ရင်သား တစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီးမှာ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားတော့ ထုထည်ကြီးမားလှသည့် နို့အုံကြီးကို အိကနဲ ဆုပ်ညှစ်မိလေသည်။ သူရိန်က ထိုအမျိုးသမီးကြီးကို အနောက်ဖက်မှ ဖက်ထားရင်း လည်ကုတ်ကလေးကို နမ်းလိုက်ရင်း။
“ ကောင်းလိုက်တာ အမေရယ်၊ သားဘဝမှာ အလိုချင်ဆုံးအရာကို ရလိုက်တာ၊ ဘာနဲ့မှကို နိုင်းယှဉ်မရပါဘူးဗျာ”
အမျိုးသမီးကြီးက စောင်ပါးပါးကို သူမမျက်နှာမှာ ဖုံးရင်း အသံအုပ်အုပ်ဖြင့်
“ ငါ နင့်အမေ မဟုတ်ဘူးဟဲ့၊ တီဝင်း.. တီဝင်း သွားသွား ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်သွားအိပ်တော့”
“ ဟားဟား.. မေမေကလည်း ကျွန်တော့်ကို ကလေးမှတ်လို့လား လာအင်နေတာ။ မေမေနဲ့ တီဝင်းနဲ့ ဘော်ဒီတူမယ်၊ အသံတူမယ်၊ အမှောင်ထဲမှာ တခြားလူတွေက ခွဲလို့ ရချင်မှရမယ်။ ကျွန်တော့်အတွက် ကတော့ တခြားစီပါပဲဗျာ ဟဲဟဲ”
အမျိုးသမီးကြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။ သူမ ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း အနည်းငယ် တုန်ခါနေပြီး အသက်ရှူသံက မမှန်ချင်တော့။ သူမနို့ကို ကိုင်နှယ်နေသော သူရိန့် လက်ဖနှောင့်မှာ သူမ နှလုံးခုန်သံကို ခံစားမိနေရသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို အမျိုးသမီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အမျိုးသမီးကြီး အသံတိုးတိုးလေး ထွက်သွားသည်။ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာပေါ်မှ သူမလက်ဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားသော စောင်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး အမျိုးသမီးကြီးနှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီးက ပထမ ရုန်းကန်သလို လုပ်သော်လည်း နောက်တော့ သူရိန့် အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်နမ်းကာ သူရိန့်လည်ပင်းကို သူမ လက်တွေဖြင့် သိုင်းဖက်လာခဲ့သည်။
သူရိန်က သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို အမျိုးသမီးကြီး ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းနေကြရာမှ ခွာလိုက်ကြတော့မှ အမျိုးသမီးကြီးက အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်
“ သားက မေမေမှန်း ဘယ်လိုသိတာလဲ”
ဟု မေးလာသည်။ သူရိန်လည်း ထိုအခါကြတော့ သူ့ မှန်းဆချက် မှန်သွားသည့်အပြင် သူ အရမ်းလိုးချင်နေသော အမေကို လိုးလိုက်ရသဖြင့်လည်း အရမ်း ပျော်သွားခဲ့ရသည်။
“ အင်း သားပြောရင် မေမေ စိတ်မဆိုးရဘူးနော်”
“ အမလေး အခုလို အခြေအနေ ရောက်နေတာကို ဘာက စိတ်ဆိုးစရာ ကျန်သေးလို့လဲ”
“ အင်း ဒါနဲ့ နေပါဦး၊ မေမေက ဘာလို့ တီဝင်း ဟန်ဆောင်ရတာလဲ၊ ဒါဆို တီဝင်းက…..”
သူရိန် စကားပြောနေရင်း ရပ်သွားရသည်။ သူပြောမည့် အကြောင်းအရာက သူ့အမေ သိပြီးလောက်ပြီ ဆိုတာကို ရိပ်စားမိသွားသည်။
“ အင်း မေမေနဲ့ တီဝင်းတို့ လက်ဝါးခြင်း ရိုက်ထားတာလား အခုလို ဖြစ်အောင်”
“ ခစ်ခစ် မဟုတ်ပါဘူးကွယ် အဖြစ်အပျက်က ဒီလိုပါ”
တကယ်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် သူရိန်တို့ ဖြစ်နေကြသည်ဆိုတာကို ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ရိပ်မိနေခဲ့တာ ကြာပါပြီ။ သူမ ကားအက်စီးဒန့်ဖြစ်ပြီး ဒေါ်သီတာဝင်း အိမ်လာနေကတည်းက သူမအိမ်တွင် နေ့ခင်းနေပူပူမှာ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့တွေက သိုးကနဲ သန့်ကနဲ ရနေခဲ့ရသည်။ သူ့သားဖြစ်သူမှာ ဂွင်းထုပြီး လုံခြည်မလျှော်သည့် အသက်အရွယ် နှင့် ထိုကာလ မျိုး လွန်ခဲ့သည်မှာ ကြာလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း အိမ်တွင်းမှာ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကို သူမ သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နောက်ပိုင်း သူမ ခြေထောက်ကောင်းတော့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ချောင်းလေသည်။
ထိုအခါမှ သူမ အိပ်ပျော်ချိန်မှာ သူမ၏သားဖြစ်သူ နှင့် သူမညီမတို့ ချစ်ပွဲခင်းနေကြသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ပထမကတော့ ဒေါသ ဖြစ်သေးသည်။ သူမ သားဖြစ်သူ လူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို သမီးနှစ်ယောက်အမေ၊ သူ့အဒေါ်အရင်းက ဆွဲစားနေတာကို မကျေမနပ် ဖြစ်လို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူမကိုယ်တိုင်က သွေးသားတောင်းတတုန်း အရွယ်၊ လင်ဖြစ်သူက နယ်ပြောင်းသွားပြီး ကာမဆန္ဒ မပြည့်မဝပဲ လိုအပ်နေချိန်မှာ အနီးကပ် အရင်းအခြာ နှစ်ဦးက ကာမ ဆက်ဆံနေသည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် ဒေါသနှင့်အတူ မနာလိုစိတ်၊ တဏှာစိတ်တွေကလည်း ထကြွလာရသည်။ သို့သော်လည်း မည်သို့ မည်ပုံစ၍ ပြောရမည် မသိဖြစ်နေသည်။
တစ်နေ့ အလှူတစ်ခုသွားပြီး ပြန်လာတော့ သူမ အိပ်ယာမှာပင် အစွန်းအကွက်နှင့် အနံ့ ရလိုက်သည်။ အိမ်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း လာသွားမှန်းလည်း သိလိုက်ရတော့ ဒေါသဖြစ်ဖြစ်နှင့် ပြောစရာရှိလို့ ဆိုပြီး သူရိန် မရှိသည့်အချိန် ခေါ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်ကြမှ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင် ဖွင့်မေးပြီး သူသိနေကြောင်း ပြောပြလိုက်တော့မှ ဒေါ်သီတာဝင်းက ဝန်ခံပြီး သူမ နှင့် သူရိန် ဘယ်လို စဖြစ်ခဲ့ကြသည်ကို သူမ ယောက်ျား သမီးနှင့်ဖြစ်ပုံ၊ သူမကိုယ်တိုင် လင်းသူ နှင့် ဖြစ်နေပုံ စသဖြင့် အကုန်ဝန်ခံလိုက်သည်။ နောက်တော့ တဆက်တည်းပင် သူရိန်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို စိတ်ဝင်စားနေပြီး သူမကို ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းလို့ သဘောထားကာ လိုးနေတာဟု ပြောပြလိုက်သည်။ ထိုအခါကြတော့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ကိုယ်တိုင်ပင် ရင်သိမ့်တုန်ကာ စောက်ရည်တို့ စိမ့်ကျလာရလေသည်။
သူရိန်၏ အကြည့်တို့ သူမနှင့် အတူနေစဉ် မူမမှန်မှု တို့ကို အခုမှ ပြန်စဉ်းစားရင်း သဘောပေါက်သွားရသည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း၏ နားချမှုကြောင့် သူလည်း စိတ်ပါလာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ယခု ခရီးစဉ်မှာ သူရိန့်ကို အံအားသင့်အောင် လုပ်မည်ဟု နှစ်ဦးသား အကွက်ချ စီစဉ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ပြောပြလိုက်လေသည်။ သူရိန်မှာ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေချိန်မှာ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း အင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်ပြီး သူမ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက
“ ကဲ ပြောပါဦး တီဝင်း မဟုတ်မှန်း ဘယ်လိုသိတာလဲ ဆိုတာ”
“ ဟဟ သားက တီဝင်းကို လိုးနေတာ ကြာပြီလေ၊ တီဝင်း တကိုယ်လုံးမှာ သား မမြင်ဖူးတဲ့နေရာ မကိုင်ဖူးတဲ့ နေရာ မရှိဘူး၊ ပထမဆုံးက တီဝင်းမှာ မေမေ့ ပေါင်အတွင်းဘက်က အနာရွတ်ကလေး မရှိဘူး။ အဟီး၊ နောက်ပြီး တီဝင်းစောက်ဖုတ်က မေမေ့ လောက်မကြပ်ဘူး၊ တီဝင်းနို့တွေကလည်း မေမေ့ လောက် မကြီးဘူး၊ အဟီး၊ နောက်ထပ် ထပ်ပြောရဦးမလား”
“ အမလေးတော် တော်ပါပြီ၊ တကတည်း ပြောလိုက်တာ နားရှက်စရာတွေ”
“ အမလေး အခုမှ ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ မေမေရဲ့၊ ပြပါဦး ဒီရှက်တဲ့ မျက်နှာလေး”
သူရိန်က သူ့အမေ မေးစေ့လေးကို လှမ်းမပြီး မျက်နှာကို မော့စေကာ၊ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကို ဖိစုပ်နမ်း လိုက်သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကလည်း ပြန်နမ်းလာသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတော့လည်း သူမလျှာကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း စုပ်ပေးသည်။ သူရိန်က သူ့ကိုယ်ကို ပက်လက်ကလေး ဖြစ်အောင် တွန်းပြီး သူက သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်တက်လိုက်သည်။ သူရိန်က ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ မီးခလုပ်ကို လှမ်းပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ မျက်နာကျက်မှ နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်က အခန်းထဲမှာ ဖွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“ အို ဟဲ့ ဘာလို့ မီးကြီးကို ဖွင့်လိုက်ရတာလဲ”
“ မေမေ့မျက်နှာလေး မြင်ချင်လို့ပါ မေမေရယ်”
“ အာ.. သားကို မွေးကတည်းက မြင်ဖူးနေတဲ့ မျက်နှာကိုများ ”
“ မတူဘူးလေ မေမေရဲ့၊ အခုက မေမေ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တာ”
“ ဟာ သွားကွာ၊ ဒီမှာ အရှက်တောင် မပြေသေးတဲ့ဟာကို သူ သိပ်ဆိုးတာပဲ”
“ အဲလို ရှက်နေတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးပါ မေမေကလည်း”
“ တော်တော့ သွားကွာ၊ ခေါ်တော့ မေမေဆိုပြီး မဟုတ်တာတွေ လုပ်နေတယ်”
“ ချစ်လို့ပါ မေမေရယ်၊ ဒီမှာကြည့် မေမေ့ကို ချစ်ချင်လို့တဲ့ သား ကောင်ကြီးကတောင် အရမ်းမာနေပြီ”
သူရိန်က သူ့အမေလက်ကို ဆွဲကာ သူ၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။
“ အာ သူ့ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာ၊ အာ့ကြောင့် တို့ဟာလေးထဲ ပြည့်နှက်နေတာပေါ့”
“ အဲလောက်မကြီးပါဘူး မေမေရယ် ပုံမှန်ပါပဲ”
“ သိဘူး မေမေ ကြုံဖူးတာက သားဖေဖေပဲလေ၊ သူက အဲလောက်မှ မကြီးတာ၊ ပြီးတော့ သူနဲ့တောင် မအိပ်ဖြစ်တာ ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲလို့”
“ အင်း ဖေဖေ နယ်ရောက်သွားလို့ မဟုတ်လား”
သူရိန် နှင့် စကားပြောနေရင်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက သူရိန့်လီးကြီးကို သူမလက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။ သူရိန့် လီးကြီးကလည်း သူမလက်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွား မာတောင်လာခဲ့သည်။
“ ဟင့် အင်း သားဖေဖေ နယ်မသွားခင်ကတည်းက ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး၊ သူက အဲဒါတွေ စိတ်ကုန်သွားတာလား မေမေ့ အပေါ်မှာပဲ စိတ်မလာတော့တာလား မပြောတတ်ဘူး”
“ ဟုတ်လား အသက်ကြီးသွားလို့လား မသိဘူးနော်၊ သားသာဆိုရင်တော့ နေ့တိုင်းကို လိုးမှာ”
“ အပိုတွေ၊ သူလည်း နောက်ကြာရင် ရိုးသွားမယ့် ဟာကြီးကို၊ ယောက်ျားတွေက အဲလိုပဲ ထင်ပါတယ်၊ အဝင်းယောက်ျားပဲ ကြည့်ပါလား”
“ ယောက်ျားအားလုံးက အတူတူ မဟုတ်ပါဘူး မေမေကလည်း ၊ ကျွန်တော်က မေမေ့ကို တသက်လုံး ချစ်သွားမှာ၊ အခုတောင် ထပ်ချစ်ချင်နေပြီ”
သူရိန်က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နို့ကြီးတွေကို ကုန်းစို့လိုက်သည်။ သူ့ဒူးဖြင့်လည်း သူ့အမေ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ချဲစေကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဒူးထောက်ကာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝ ချိန်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကလည်း သူမ ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်ကို ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ သူမလက်တွေက ဆုပ်ကိုင်ထားသော သူရိန့် လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က နို့တွေကို စို့နေရာမှ မျက်နှာကို မော့လိုက်ပြီး ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နှင့် မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ ဆုံကြည့်ရင်းက လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလေသည်။
ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းမှာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တိုးဝင် လာသည့် လီးကြီးကို မျက်လုံးလေး စင်းလျှက် ဖီးခံရင်းမှ သူရိန့်မျက်လုံးတွေကို ခပ်စူးစူးလေး ပြန်စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူရိန်ကလည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို မျက်လုံးချင်းမလွှဲပဲ စိုက်ကြည့်ရင်းမှ လီးကြီးကို ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်။
“ ဗျိ…စွိ…ဖွတ်…..ဖတ်”
“ အ….ရှီးးးးး ဖြည်း..ဖြည်း..ကွာ ”
ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နှုတ်ခမ်းကလေး တွန့်သွားပြီး သူ့ကို ရီဝေသော မျက်လုံးတွေနှင့် စိုက်ကြည့်နေတာ ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလှသဖြင့် သူရိန့် လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှာပင် တင်းကနဲဖြစ်အောင် ဖောင်းကား တက်လာရသည်။ သူရိန်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လျှိုကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလျှက် အားပြင်းပြင်း နှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကလည်း အံကလေး ကြိတ်ကာ မျက်မှောင်လေး တွန့်လျှက်က သူရိန့် မျက်လုံးတွေကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို ကော့ကော့ပေးကာ သူရိန့်အလိုးကို ပြန်တုန့် ပြန်လေသည်။
သူ့အမေ စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်များနှင့် ခုနက မှ သူပြီးလို့ ထုတ်ထားသည့် သုတ်ရည်တချို့တို့ကြောင့် ချောမွေ့နေသော်လည်း အတွင်းသားတွေကတော့ စေးကြပ်တုန်းမို့ လိုးလို့ အရသာ ရှိလှပေသည်။ ကိုယ့်ကိုလည်း ဆက်ဆီကျကျ မျက်လုံးအစုံဖြင့် မမှိတ်မသုံကြည့်ရင်း အံလေးကျိတ်ကာ ခံနေသဖြင့် ဘယ်လိုမှ ဖော်မပြနိုင်အောင် ကောင်းသော ဖီးလ်ကိုလည်း သူရိန်တစ်ယောက် ခံစားနေရသည်။ သူ့ရင်ဘတ်အောက်မှ မထိတထိ ဖြစ်နေသော နို့ကြီးများကလည်း လှုပ်ရှားကာ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်းများက သူ့ရင်ဘတ်ကို လာထိပွတ်နေကြသည်။
ခုနကလေးကမှ တချီပြီးထားတာမို့ သူရိန်က တော်တော်နှင့် မပြီး နိုင်ချေ။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကသာ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ မျက်လုံးမှိတ်သွားပြီး သူမပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို သူရိန့်နံဘေးသို့ ညှပ်ပြီး သူမကိုယ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း တောင့်တင်းကာ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ပြီးသွားရသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှ အတွင်းသားနုနုကလေးများက သူရိန့်လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ သူရိန်က မပြီးနိုင်သေးတာမို့ ဆက်ကာ ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းအဖို့ တခါမှ မကြုံဘူးသော ကာမစည်းစိမ်ကို ရရှိနေရလေသည်။
နောက်ထပ် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ လည်း မပြီးသေးပဲ ခါးအနည်းငယ် ညှောင်းလာသဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကိုယ်ပေါ် အသာမှောက်လျှက် နားရင်း အမောဖြေနေလိုက်သည်။
“ သား မပြီးသေးဘူးမလား ဆက်လုပ်လေ”
“ အင်း ခဏနားတာ မေမေလည်း အမောဖြေဦးလေ”
“ သား ညှောင်းရင် မေမေ ဟိုဟာ.. အင်း.. ဟိုလို.. လုပ်ပေးမယ်လေ”
“ ဘယ်ဟာလဲ မေမေ”
“ မေမေ ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးမယ်လို့ ပြောတာ”
“ အင်း ကောင်းတာပေါ့၊ သားက မေမေ မလုပ်ပေးလောက်ဖူး မှတ်လို့”
“ အမလေး လူကို လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးတော့ ခုမှ လာပြီး၊.. ကဲထပါ သူ့ကိုယ်ကြီးက အလေးကြီးကို”
သူရိန်က သူ့အမေ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်း နံရံကို မှီကာ ခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ပက်လက်အနေအထားမှ ကုန်းထကာ ပုဆစ်ထုပ်ထိုင်ရင်း သူရိန့်လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း တစ်ချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ နှုတ်ခမ်းကို ဝလုံးပုံစံလေးဝိုင်းကာ လီးကြီးကို တေ့သွင်းလိုက်သည်။ သူမ အာခံတွင်းမှ နွေးထွေးသော အထိအတွေ့က သူရိန့်လီးကြီးကို ပြန်လည်း မာတင်းလာစေခဲ့သည်။
သူမက ပါးစပ်အတွင်းမှ သူရိန့်လီးကြီးကို စုပ်ရင်း ခေါင်းကိုလည်း အနိမ့်အမြင့် လုပ်ပေးတော့ သူရိန် မှာ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ပါးစပ်ကို လိုးနေရသလို ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းမှာ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့်စာလျှင် ပုလွေမကျွမ်းမှန်း သိရပေမဲ့၊ မိမိ အမေအရင်းက လုပ်ပေးနေသည် ဆိုတာရယ်၊ ကိုယ့်အတွက် မလုပ်တတ်ပေမဲ့ လုပ်ပေးနေသည်ဆိုတာရယ်ကြောင့် သူရိန့်အတွက်တော့ အင်မတန်ကို ကောင်းနေရလေသည်။
သူရိန်က သူ့လီးကို အစုပ်ခံနေရင်းက ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း မျက်နှာပေါ်မှ ဆံစလေးများကို ဖယ်ရှားကာ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ပါး မေးစေ့ နားရွက်တို့ကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ပေးနေလေသည်။ ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်ခန့် လုပ်ပေးပြီးတော့ လုပ်နေကြ မဟုတ်သဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းမှာ အာလည်းညှောင်း ဇက်လည်း ညှောင်းလာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူရိန့်လီးကြီးကို သူမပါးစပ်မှ ချွတ်ပြီး လက်ကလေးဖြင့် ထုပေးနေလေသည်။ သူရိန်ကလည်း သဘောပေါက်သဖြင့် ပြန်တော့ မစုပ်ခိုင်း၊ သူမှာ အကြံတစ်ခုရလာသဖြင့်
“ လာ မေမေ ဒီမှာခဏလေး ပက်လက်လှဲနားလိုက်ဦး၊ သား အပေါ်ကနေ လုပ်ပေးမယ်”
ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ပက်လက်ကလေး လှဲလိုက်တော့ သူရိန်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ရင်ဘတ်ပေါ် တက်ခွလေသည်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နို့နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာချလျှက် လီးတန်ကြီးပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နို့နှစ်လုံးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဘေးမှ တွန်းကာ လီးကို ညှပ်ထားရင်းဖြင့် လိုးတော့သည်။
“ အာကွာ သားကလည်း ကြံကြံဖန်ဖန်ကွာ၊ လူကို ထင်သလို လျှောက်လုပ်နေတယ်”
“ အဟီး သားက အဲလိုလုပ်ချင်နေတာ ကြာပါပြီ၊ သားလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အမျိုးသမီးတွေထဲမှာ အဲလိုလုပ်လို့ ရအောင် နို့ကြီးတဲ့လူ တစ်ယောက်မှ မရှိသေးလို့ လုပ်မရလို့ ”
“ ဟွန့် ဒီအရွယ်လေးနဲ့ မိန်းမတွေ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် လုပ်ဖူးနေပြီလဲ မသိဘူး ဆရာကြီးပဲ”
သူရိန်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ် နို့ကြားကို လိုးရတာလည်းဖြစ် အောက်က ပက်လက်ဖြင့် မျက်နှာထားညှတုတု သူ့အမေကို လုပ်နေရတာမို့ ဒီတခါတော့ တကယ်ပြီးချင်လာခဲ့သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ရင်း လီးကို တအားထိုးပွတ်လေရာ လီးထိပ်မှ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ လရည်များမှာ ဒေါယဉ်လှိုင်ဝင်း မေးစေ့ နှုတ်ခမ်း နှာခေါင်း မျက်ခွံပါးပြင် စသည်တို့မှာ စင်ထွက် ပေကျံကုန်တော့သည်။
“ အားးးး အိးးးးးးးး ထွက်.. ထွက်ကုန်ပြီ… အိုးးးးးး ”
သူရိန် နှင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့မှာ အပြင်ထွက်ပြီး ရေချိုးခန်းမှာ သန့်စင်ဆေးကြောကြပြီး၊ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ ပြန်မလာသေးသဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း အခန်းသို့ ပြန်ဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တွင် နှစ်ဦးသား ဖက်ကာ နားနေကြသည်။
“ အား မေမေရယ် ချစ်လို့ကို မဝနိုင်ပါလား”
“ ဟွန့် ဘာမေမေလဲ၊ မေမေ မေမေဆိုပြီး အဲဒါတွေ လုပ်လို့ ရမလား၊ ဒါက ကိုယ့်အမေကိုယ် ချစ်တဲ့ အချစ်လား”
“ မေမေ့ကို အမေတစ်ယောက်လိုရော မိန်းမတစ်ယောက်လိုရော ချစ်တယ်၊ သားအချစ်က ၅၂၈ နဲ့ ၁၅၀၀ ပေါင်းပြီးတော့ မေမေ့ကို ၂၂၂၈ အချစ်နဲ့ကို ချစ်တာ အဟိ”
“ ကိုပိုလေး အပြောတော်တော်ကောင်း၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး ကိုယ့်အမေအပေါ် အဲလိုမျိုးစိတ်တွေ ဘယ်ကတည်းက ပေါ်နေတာလဲ ပြောစမ်းပါဦး”
“ အင်း တကယ်က ဒီဘုရားပွဲမှာ စခဲ့တာပါပဲ။ သား ဆယ်တန်းလောက်ကလေ။ ဒီပွဲကို လာတုန်းပေါ့။ မေမေနဲ့ ဖေဖေရယ် သားရယ်လေ ဘုရားဈေးထဲ တိုးခွေ့သွားကြတုန်းကပေါ့။ အဲတုန်းက မေမေဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတောင် မှတ်မိနေသေးတယ်”
“ ဟုတ်တယ် တကယ်”
“ အင်းပေါ့၊ မီးခိုးရောက် ဇာအသားပါးပါးပေါ်မှာ အမဲပန်းပွင့်ကလေးတွေနဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ၊ အောက်ကလည်း ဆင်တူအရောင် ဗြောင်ထမိန်၊ အနားမှာပဲ အမဲလေးတွေ ဖောက်ထားတာ၊ ကြပ်နေထုပ်နေတာ အင်္ကျီရော ထမိန်ရော။ ပြီးတော့ ဖေဖေက ရှေ့ကနေ အလောတကြီးသွား၊ လူတွေကတိုးတော့ မေမေက သားကို လာတွယ်ဖက်ပြီးသွားတော့ မေမေ့ အသားတွေက အိစက်နေတာပဲ၊ သားလီးက တအားကို တောင်နေတာ၊ အဲဒီပွဲဈေးကပြန်တော့ ဒီအိမ်မှာပဲ အိမ်သာထဲ ပြေးဝင်ပြီး ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရတယ်။ နောက်ပိုင်း အိမ်နေရင်း မေမေက ဘရာမဝတ် အတွင်းခံမဝတ်ပဲ နေတာတွေ ကြည့်ကြည့်ပြီး ခဏခဏ ထုဖြစ်နေတာလေ။ အဲဒီတုန်းကတည်းကပေါ့၊ စိတ်ထဲက အမြဲလိုးနေခဲ့တာ”
“ ဟယ်တော့၊ အမလေး အဲတုန်းက ကိုယ့်သားကို ကလေးလေးပဲ မှတ်နေတာ၊ အဲ့လိုစိတ်မျိုး ရှိမှန်း သိတောင် မသိခဲ့ဘူး”
“ အင်း သားလည်း မေမေ့ကို ပြန်မေးရဦးမယ်၊ မေမေက တီဝင်းနဲ့ စကားပြောပြီးတော့ လူချင်းလည်း နေခဲ့တာဆိုတော့ သိချင်ရုံ အဆင့်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မေမေလည်း သားအပေါ်မှာ အဲလို ဖီးလ် ရှိနေတယ် မဟုတ်လား”
“ အင်း ဒီအခြေအနေ ရောက်နေမှတော့ မေမေ လည်း မလိမ်တော့ပါဘူး၊ သားကိုလည်း ရှက်စရာမှ မလိုတော့တာ။ မေမေ စိတ်တွေ ထွေပြားလာတာကတော့ သားကို ပြောခဲ့သလို သားဖေဖေက မေမေ့ အပေါ်မှာ အဲ့လိုစိတ် မရှိတော့တာက စတာပဲ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေမေက လိုနေတယ်လေ၊ မေမေ့ သွေးသားတွေက တောင်းတနေတယ်၊ မြန်မာတွေဆိုတော့ ကိုယ့်ယောက်ျားကိုယ်တောင် အဲဒါလိုနေတယ်ဆိုတာကို ဖွင့်ပြောရမှာ နှုတ်လေးနေမိတယ်။ ပြောလိုက်ရင် သူ အထင်သေးသွားမလား ဆိုတာက လင်မယားချင်းမှာတောင် ရှိနေတယ်။ အဲတော့ မေမေလည်း အပျိုဘဝတုန်းကလို ကိုယ့်ဘာသာကို လက်နဲ့ စိတ်ဖြေဖျောက်တဲ့ အကျင့်ရလာတော့တယ်။ လက်နဲ့ စိတ်ဖြေဖျောက်တယ် ဆိုပေမဲ့ ဒီအတိုင်းကြီး ဖြေဖျောက်လို့ မရဘူးလေ၊ သားတို့ ပြောသလို မှန်းတယ်ဆိုတာမျိုးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မိန်းကလေးဆိုတော့ ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲ ဇာတ်လမ်းဖော်ပြီး ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ မင်းသားတို့ မော်ဒယ်ဘွိုင်းလေးတို့ ကိုယ့်ကိုလိုးနေတယ်လို့ တွေးပြီး စိတ်ဖြေဖျောက်ရတာပေါ့။ မေမေက စာဖတ်ဝါသနာလည်းပါတော့ အင်တာနက်မှာလည်း လျှောက်ဖတ်ရင်းက တိတ်တခိုးဆိုက်ကို ရောက်သွားတယ်”
“ ဟိုက် မေမေလည်း တိတ်တခိုးရောက်တယ်၊ ကျွန်တော်လည်း အဲမှာ စာရေးနေတယ်၊ ထားပါတော့ မတောက်တခေါက်ပါ”
“ ဟင် ဟုတ်လား ဘာလဲ ကလောင်နာမည်က”
“ ကျောက်မီးသွေးပါ၊ မေမေသိမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ တစ်ပုဒ်စ နှစ်ပုဒ်စပါ၊ ဆက်ပြောပါဦး”
“ အင်း အဲဒီမှာ လမင်းကြီးရေးတဲ့ အကျင့်ဆိုးလေး တစ်ခုရဲ့ အကျိုးဆက်ဆိုတာ သွားဖတ်မိတယ်”
“ အင်း သိတယ်၊ ခရီထွက်ကြရင်း သူ့အမေကို မိန်းမ နဲ့ မှားပြီး လိုးမိတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေ”
“ အင်း အဲဒါဖတ်မိပြီးတော့ အိပ်မက်တောင်မက်တယ်၊ သားက အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ မေမေ့ကို သားမိန်းမနဲ့ မှားပြီး လိုးလိုက်တာတဲ့၊ အဟီး အိပ်မက်ကနိုးတော့ မေ့မေ့ပိပိမှာ အရည်တွေကို ရွှဲနေတာ သေးပေါက်ချလိုက်မိတဲ့ အတိုင်းပဲ”
“ အဟိ အဲဒါ ဘယ်အချိန်လောက်ကလဲ”
“ သား အခန်းထဲမှာ ဂွင်းထုနေတာကို ပက်ပင်းမတိုးခင်ကလေးတင်ပေါ့ ဟီဟိ”
“ အင်း အဲတုန်းက မေမေ ပက်ပင်းတိုးသွားတာ သားမှာ ပျော်ရမလို လန့်ရမလို ကြီး ခစ်ခစ်”
“ အဲမှာ ပိုဆိုးသွားတာပေါ့၊ မေမေက တကယ်တမ်း အပြင်မှာ ယောက်ျားတန်ဆာဆိုလို့ သားဖေဖေ တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ မြင်ဖူးတာလေ၊ သားဟာကြီး တွေ့လိုက်တော့ စိတ်တွေတောင် ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်သွားတယ်။ ကြီးလိုက်တာကြီးလို့၊ ငါ့ဟာလေးထဲများ လာထိုးထည့်ရင် ကွဲထွက်သွားမလား မသိဘူး ဆိုပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားတောင် အေးသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ညကြတော့ အိပ်မက်ပါလေရော၊ အဲဒီဟာကြီးနဲ့ မေမေ့ကို လာလုပ်တယ်ဆိုပြီး ခစ်ခစ်”
“ ဟ..ဟ အဲတုန်းကသာ သိလိုက်လို့ကတော့ ဖေဖေ အိမ်မှာမရှိတာနဲ့ သား ဝင်လိုးမိမှာပဲ ခစ်”
“ အင်း အဲနောက်ပိုင်းတော့ သားကို စိတ်ကူးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာဖြေတာ အလေ့အကျင့်လို ဖြစ်သွားတယ်၊ နောက်တော့ အဝင်းနဲ့ ဖြစ်နေတာ သိသွားတော့ မနာလိုဖြစ်ပြီး စိတ်ဆိုးတာပေါ့။ နောက်တော့ အဝင်းက သူ့ယောက်ျားအကြောင်းပြောပြတော့ သူ့ကိုလည်း စိတ်မဆိုးတော့ဘူး ၊ မေမေလည်း သားနဲ့ ဖြစ်ချင်ရင် ဖြစ်လို့ရတာပဲ ဆိုတဲ့ အသိဝင်လာတယ်လေ၊ နောက်ပိုင်းကတော့ သားသိပြီးတဲ့ အတိုင်းပေါ့”
“ အင်း အဲလိုသိရတော့လည်း အဲဒီ ကုန်လွန်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေ နှမြောစရာကြီးနော် အဟီး၊ စောစောကသာ သိခဲ့ရရင် အချိန်တွေ ပိုရမှာပဲ ”
“ အမလေး ကိုပို၊ အဲတုန်းက သူက ဘယ်မိန်းမနဲ့ ဖြစ်နေမှန်းမသိ၊ လူကိုလာပြီး အာနေတယ်၊ သူ့ဟာကြီးကိုင်ထုနေတုန်းက ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာ မသိဘူးများမှတ်လို့လား၊ ဘယ်မိန်းမလည်း ဆိုတာတော့ စပ်စုမနေတော့ပါဘူး”
“ ခစ်ခစ် မစပ်စုဘူး ဆိုပေမဲ့ မေမေ သိချင်နေတယ် မဟုတ်လား”
“ သား ပြောရင်တော့ မေမေ သိရတာပေါ့လေ၊ မပြောရင်လည်း ရပါတယ်”
“ အင်း သားပြောပြရင်တော့ မေမေ အံ့သြမလား မသိဘူး ခစ်ခစ်၊ အဲတုန်းက သားနဲ့ ချက်နေတာ အန်တီချိုပါ”
“ ဟယ်”
“ အင်း သားရဲ့ ဖူးစာရှင်တွေကလည်း ဆန်းတယ် ပြောရမလား မသိဘူး၊ အဒေါ်အရင်း နှစ်ယောက်နဲ့ အမေအရင်းနဲ့ကို ဖြစ်ရတာပဲ ခစ်ခစ်”
“ အမလေး ကိုယ့်ဘာသာ လီးသရမ်းတာကိုများ ဖူးစာလုပ်နေရသေးတယ်၊ တခါတည်း မပြောချင်ဘူး၊ နောက်ထပ် ဘယ်ဆွေမျိုးတွေ လိုးဖူးသေးလဲ ပြောစမ်းပါဦး တစ်လက်စထဲ”
“ အဲဒါပါပဲ မေမေရယ် ၊ မေမေ အပါအဝင် စုစုပေါင်း သုံးယောက်ပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မေမေ သိလား”
“ ဘာသိရမှာလဲ”
“ အဲဒီသုံးယောက်ထဲမှာ မေမေ့ကို အချစ်ဆုံးဆိုတာ”
“ ဟွန့် ယုံပါဘူး၊ လျှာအရိုးမရှိ လျှောက်ပြောနေတာတွေ”
“ ဒီမှာကြည့် မေမေ့ကို ချစ်လို့မဝဘူးဆိုတာ ကဲ ယုံပြီလား”
သူရိန်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းလက်ကို ဆွဲကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။
“ ဟဲတော့ သူ့ဟာကြီးက ပြန်မာနေပြန်ပြီ၊ အဲလိုကြီးလား၊ သားဖေဖေဆိုရင် တစ်ခါပြီးရင် နောက်တစ်ပတ် နှစ်ပတ်လောက်မှ တစ်ခါ ပြန်မာတော့တာ”
သူရိန်တို့ တတိယအချီ လိုးပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းပြီး သူတို့ကိုယ်သူတို့ သတိမထားမိလိုက်ကြပဲ အိပ်ပျော်သွားကြတော့သည်။ သူရိန်တစ်ယောက် သူ့လီးကို တစ်ယောက်ယောက် စုပ်ပေးနေတာကို အိပ်မက်လို ဖြစ်နေပြီး လီးက တကယ်ကို မာတောင်လာတော့ နိုးလာခဲ့ရသည်။ သူတို့ အိပ်ပျော်သွားတုန်းက မီးချောင်းပင် မပိတ်မိသဖြင့် အခု သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသူမှာ တီဝင်း ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။
“ ဟင် တီဝင်းတို့တောင် ပြန်လာပြီလား”
“ ခစ် အင်းပေါ့၊ ဒီသားအမိတွေ ဘယ်လောက်တောင် ကဲကြသလဲ မသိဘူး၊ မီးတောင် မပိတ်နိုင်ပဲ အိပ်ပျော်နေကြတာ၊ ဘယ်သူမှ ဒီအခန်း လာမစပ်စုလို့ တော်တော့တယ် ဟွန်း”
သူရိန်မှာ တရေးအိပ်ထားသည်မို့ အားပြန်ပြည့်ပြီး သူ့လီးကြီးကလည်း ဒေါ်သီတာဝင်း အစုပ်အမှုတ်အောက်မှာ ပြန်မာလာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့်လီးကြီးကို မာတောင် တောင့်တင်းနေအောင်မှုတ်ပြီးမှ ထပြီး သူမထမိန်ကို လှန်ကာ သူရိန့်ပေါင်ပေါ် ခွဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်လီးကို သူမလက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့သွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သွားပြီး အဆုံးထိ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်သွားမှ ဖင်လုံးကြီးများ သူရိန့်ပေါင်လုံးပေါ် ထိုင်ချကာ သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို သူရိန့် နံဘေး တဖက်တချက်မှာ ထောက်လိုက်သည်။
သူရိန်အဖို့ကတော့ သူ့မေမေက ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေပြီး သူ့တီဝင်းက သူ့အပေါ် မြင်းလာစီးနေတာ ကို တွေးမိပြီး သဘောကျကာ ဖီးလည်းတက်လာလေသည်။ သူ တစ်ခါမှ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးသည့် အခြေအနေမျိုး မဟုတ်လား။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို တစ်အိပ်ယာထဲမှာ လိုးရပြီ၊ ညီအစ်မတောင်မှ ရိုးရိုး မဟုတ်၊ ထိုနှစ်ယောက်က သူ့အမေ နှင့် သူ့အဒေါ်တို့၊ သူ့လောက် ကံကောင်းတဲ့သူ ကမ္ဘာပေါ် မှာ ရှိပါမလားဟုပင် တွေးမိရင်း ပြုံးလိုက်မိသည်။
ဒေါ်သီတာဝင်းက သူမလက်နှစ်ဖက်ကို အားယူပြီး ဖင်ကြီးကို ကြွကာ နှိမ့်ကာဖြင့် သူရိန့်လီးကြီးကို လိုးလေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် ဖြစ်လာသဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းလည်း နိုးသွားပြီး သူ့သားပေါ် တက်လိုးနေသည့် သူ့ညီမကို မီးချောင်း အလင်းရောက်အောက်မှာ တွေ့လိုက်ရသည်။
“ ဟယ် ကောင်မ အရှက်ကိုမရှိဘူး ကြည့်စမ်း ကိုယ့်တူကို သူ့အမေရှေ့ကြီးမှာ ”
“ ခစ် မမကရော ကိုယ့်သားအရင်းနဲ့ သောင်းကျန်းလိုက်ကြတာ မီးတောင်မပိတ်နိုင်ပဲ အိပ်ပျော်သွားတာမလား”
ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ အင်္ကျီအဝတ်အစား မချွတ်သေးပဲ ထမိန်လှန်ပြီးတော့ တက်ခွလိုးနေခြင်းဖြစ်ရာ ညီအစ်မချင်းတော့ မျက်နှာမပူရချေ။ အခုပူလည်း နောက်တော့ အေးဆေးဖြစ်သွားမှာပါဟု သူရိန်က တွေးလိုက်မိသည်။
သူရိန့်လက်က သူ့အမေ နို့များဆီသို့ စောင်အောက်မှ တွားတွားပြီး ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့လက်ဖဝါးတွေက သူ့အမေနို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက သူမကိုယ်လေးကို တစောင်းလိမ့်လိုက်ရင်း သူရိန့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။
“ ဒီကောင်လေးဟာလေ ဒီလိုပုံနဲ့ဆို အားပြတ်ပြီး ဒုက္ခတော့ ရောက်တော့မှာပါပဲ”
“ ခိခိ မေမေကလည်း ဒီလောက်နဲ့တော့ ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး ဟားဟား ”
သူရိန်က ရယ်မောရင်းက သူ့အမေ ကိုယ်လေးကို ဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်းး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သားအမိ နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ သူရိန့်လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာရတော့သည်။
ထိုမနက်အထိ သူရိန် နှင့် ညီအစ်မနှစ်ယောက်တို့ တူးအင်ဝမ်း ဆွဲလိုက်ကြပြီး သူရိန် လီးမတောင်နိုင်တော့မှ သူ့အခန်းသူ ပြန်သွားအိပ်လေတော့သည်။
………………………………….
သူတို့ အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့ သူရိန်မှာ သူ့အခန်းမှာ သူ မအိပ်တော့၊ သူ့မိဘများ အခန်းမှာသာ ညအိပ်တော့သည်။ သူ့မိဘများ၏ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သူ့အမေနှင့် ပုံစံမျိုးစုံ ဆက်ဆံကြသည်မှာ ညားခါစ လင်မယားနှစ်ဦး အတိုင်းပင်။
တစ်ညတွင် သူတို့နှစ်ယောက် အချစ်ကြမ်းကြပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ အနားယူရင်း စကားစမြီ ပြောနေကြလေသည်။
“ သားဖေဖေ ဒီသင်္ကြန်ပိတ်ရက် ပြန်လာမယ်တဲ့၊ ခွင့်လည်း မယူတာကြာလို့ အလုပ်က စုစုပေါင်း နှစ်ပတ် ပေးထားတယ်တဲ့”
“ ဟင် အဲဒီနှစ်ပတ်လုံးလုံး သားက မေမေနဲ့ ခွဲနေရတော့မှာလား”
“ အင်းပေါ့ ဒီမှာက လင်ကြီးနဲ့ရှင့်၊ ဘယ့်နှယ် လင်ကြီးနဲ့ မအိပ်ပဲ သားနဲ့ လာအိပ်နေလို့ ရမလား”
“ သားက လင်ပဲ ဖြစ်လိုက်ချင်တာပဲ မေမေရာ”
“ တော်ပါကွာ၊ သားက မချိုရော အဝင်းကိုရော မယားဖြစ်စေချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား”
“ မဟုတ်ပါဘူး မေမေရာ၊ အန်တီချိုက သား လူပျို ပေါက်ဘဝ စွဲမိစွဲရာ စွဲလို့ ကြံမိတာပါ၊ တီဝင်းကလည်း တကယ်က လင်းသူနဲ့ ဖြစ်နေတုန်းပါ၊ သူ့ ဟာက မေမေ့လောက် မကောင်းပါဘူး အဟိ၊ နည်းနည် ချောင်ချင်တယ်”
“ ဟယ် ကိုယ့်အမေကို အဲလိုပြောစရာလား”
“ ဟင် အခုလိုအချိန်မှာ မေမေ မဟုတ်တော့ဘူးလေ၊ သားရဲ့မယား ဖြစ်နေပြီဟာကို”
“ အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီတော်၊ အဝင်းက ပြောတယ် လင်းသူဟာကြီးက တော်တော်ကြီးတယ်တဲ့၊ ပြီးတော့ ဒုတ်ပတ်လည်မှာလည်း ဂေါ်လီတွေ ထည့်ထားတာတဲ့”
“ ဟုတ်လား သားကိုကြတော့ မပြောဘူး အဲဒါတွေ၊ ဒါကြောင့် တီဝင်းဟာက သားအတွက် နည်းနည်း ချောင်နေတာပေါ့ ”
“ အင်း မေမေ့ကိုတော့ ပြောပြတယ်၊ သားကိုတော့ တူအရင်းကို လုပ်ရတယ်ဆိုတဲ့ ဖီးကြောင့်တဲ့၊ လင်းသူကတော့ သူစွဲနေတာဆိုပဲ”
“ ဟုတ်လား မေမေရော စမ်းကြည့်ချင်လား၊ ကိုလင်းသူနဲ့ စမ်းချင်စမ်းကြည့်လေ၊ သား စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ နည်းနည်းတော့ မနာလို ဖြစ်မှာပေါ့”
“ အမလေး မစမ်းချင်ပေါင်တော်၊ ကိုယ့်သားနဲ့ကိုယ် အိမ်တွင်းထဲမှာပဲ ဘယ်လောက်ကောင်းသလဲ၊ အခု အဝင်းတောင် နည်းနည်း စိတ်ညစ်နေရတယ်”
“ ဟင် ဘာလို့လဲ”
“ လင်းသူက မျိုးသီရိဝင်းကို ဘာလိုလို လုပ်နေလို့တဲ့၊ ကောင်မလေးကလည်း ပါချင်ချင် ဖြစ်နေလို့”
“ ဟင် ဒီကောင်မလေးက ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာကို”
“ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲတောင် ဖြေပြီးပြီလေ ဘယ်ငယ်တော့မလဲ ခစ်ခစ်၊ သူ့ညီမလေးကိုကြတော့ သူ ဝန်တိုနေတယ်၊ အမေ့ကိုကြတော့ သွားစမ်းကြည့်ပါလားတဲ့ ခစ်ခစ်”
“ မေမေ ပြောလို့ပါ၊ မေမေ့ကို သူများနဲ့ ပေးမစားချင်ပါဘူး၊ မေမေ သားအတွက် ကလေးတစ်ယောက်လောက် မွေးပေးပါလား ၊ မေမေနဲ့ ကလေးယူချင်လို့ ၊ မေမေ့ယောက်ျား စစ်စစ် ဖြစ်ချင်တယ်”
“ ဟယ် မဖြစ်နိုင်တာ ဒီအသက်အရွယ်ကြီးနဲ့ သူများတွေ အပြောခံနေရမှာပေါ့”
“ အာ့ဆိုလည်း သားကို ယောက်ျားလို့ခေါ်တော့၊ သားလည်း မိန်းမပဲ ခေါ်တော့မယ်”
“ ခေါ်လေ ဒါဆိုလည်း၊ ခေါ်တာကတော့ ဘယ်သူမှ မသိမကြားပဲဟာ ရပါတယ်”
“ မဟုတ်ဘူး လူကြားထဲမှာ ခေါ်ခိုင်းမှာ”
“ ဟယ် မရပါဘူး ဘယ်ဖြစ်မလဲ ပြဿနာတွေ တက်ကုန်မှာပေါ့”
“ အို သားတို့ကို မသိတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာပေါ့၊ ဘယ်သူမှ သားတို့ကိုမသိတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုမှာလေ”
“ အင်း အာ့ဆိုရင်တော့ ရမှာပါ”
“ အင်း ချစ်တယ် မိန်းမရယ်”
“ မိန်းမကလည်း ယောက်ျားကို ချစ်ပါတယ်”
………………………….
သူရိန့်အဖေ ဦးစောစိုးမိုးမှာ သင်္ကြန်တွင်း အိမ်ပြန်ရောက်လာလေသည်။ ရောက်ခါစ တစ်ည မိန်းမနှင့် ခွဲနေရတာ ကြာသဖြင့် တစ်ချီ ကောင်းကောင်းလိုးလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း လူငယ်ခြေသွက် အားကောင်းမောင်းသန် လီးကြီးကြီး သူရိန်နှင့် လိုးနေခဲ့တာမို့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတစ်ယောက် အာမစွတ် လျှာမစွတ် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူရိန်ကလည်း သူငယ်ချင်းတွေ နှင့် ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူ့အဖေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲလို့ရအောင် ဖြစ်သည်။ ညဘက် မိုးချူပ်မှ ပြန်ရောက်လာတော့ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ ထိုင်စောင့်နေသော သူ့အမေ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို တွေ့ရလေသည်။
“ ဟင် မေမေ မအိပ်သေးဘူးလား၊ ဖေဖေရော”
“ သားဖေဖေ မောပြီး အိပ်သွားပြီ”
“ ဟင် ဘာလို့ မောရတာတုန်း”
“ သားကို ပြောသားပဲ၊ သားဖေဖေက တစ်ခါဆိုရင် ပြီးပြီပဲ၊ သူမပြန်ခင် နှစ်ပတ်အတွင်း တစ်ခါလောက် လုပ်ဖြစ်ရင်တောင် ကံကောင်းပဲ”
သူရိန်က သူ့အမေနား တိုးကပ်သွားရင်းက ကိုယ်လုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ၊ နှုတ်ခမ်းချင်း ကပ်စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်ကလည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ဖင်ကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရင်း
“ အဲလို ဆက်ဆီဖြစ်ပြီး ဒီလောက်အိစက်နေတဲ့ အကိတ်ကြီးကို ယူထားပြီး စိတ်ကျေနပ်အောင် မလုပ်ပေးနိုင်တော့လည်း ဒီက လင်ငယ်ကလေးက ဖြည့်စွမ်းပေးရတော့မှာပေါ့လေ”
သူရိန်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ခါးလေးကို ဖက်ကာ သူ့အခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့လေသည်။
…………………………………
နောက်တစ်နေ့ည ဦးစောစိုးမိုး သူငယ်ချင်းများ အိမ်လာပြီး သောက်ကြတော့ သူရိန်လည်း အမြည်း ဝင်စားရင်းက ဘီယာ တစ်လုံးနှစ်လုံး ဝင်သောက်လေသည်။ သူတို့က အပြင်းများ ချကြသဖြင့် ဝိုင်းသိမ်းတော့ ဦးစောစိုးမိုးက ဒေါင်းနေလေပြီ။ ဦးစောစိုးမိုး သူငယ်ချင်းတွေ ပြန်သွားကြတော့ သူရိန် နှင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက် ဦးစောစိုးမိုးကို တွဲချီကာ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲသိပ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကုတင်ဘေးမှာပင် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို သူရိန်က ဆွဲဖက်ကာ နမ်းစုပ်လေသည်။
“ ဟယ် ဟဲ့ နင့်အဖေ နိုးသွားမယ်လေ”
“ အမလေး မေမေကလည်း အဖေလား ဒီလို အခြေအနေမျိုးမှာ နိုးမှာ၊ အခုချိန် နာဂစ်ဝင်လာတောင် နိုးမှာ မဟုတ်ဘူး”
ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကလည်း သိပါသည်။ သို့သော်လည်း လင်ဖြစ်သူ အနားမှာထားပြီး သားဖြစ်သူ အလိုးခံရမည်ဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်ပေါ့။ နဂိုကတည်းက ထိုအကွက်ကို ချောင်းနေသော သူရိန့် ရန်ကတော့ ရှောင်မလွတ်တော့ပါ။ ဦးစောစိုးမိုး အိပ်ပျော်နေသည့် ကုတင်စောင်းကို ကိုင်ကာ ကုန်းပေးနေသည့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို ထမိန်လှန်ကာ အနောက်မှ အားရပါးရ လိုးနေတာကတော့ သူရိန် တစ်ယောက်ပဲပေါ့။
သူရိန်တစ်ယောက် ဂျပန် အင်းစက်ကားတွေထဲမှာ သူ့အမေကို အဖေမသိအောင် အိမ်ထဲ အဖေရှိနေရက်နဲ့ ကပ်တိုးလိုးတာတွေ၊ ပုလွေမှုတ်ခိုင်းတာတွေ၊ သူက ဘာဂျာပေးတာတွေ ၊ စတာတွေကိုတော့ ရေးမပြတော့ပြီ၊ ဂျပန်ကားတွေ ရှာကြည့်ပြီး သူရိန်တော့ အဲ့လိုလုပ်နေပြီလို့ သာ စာဖတ်သူများ တွေးယူကြပါကုန်။
…………………………….
သူရိန့်အဖေ ပြန်သွားပြီးတော့ သူရိန်တို့သားအမိ တိုးခရီးစဉ်တစ်ခုနှင့် ဂျွိုင်းကာ ခြောက်ည ခုနှစ်ရက် ခရီးထွက်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့ကိုယ်သူတို့ လင်မယားဟု ပြောထားကြသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းမှာ အရွယ်တင် နုငယ်သော်လည်း သူရိန်ထက် ကြီးမည်မှန်း လူတွေက မှန်းဆမိကြသည်။ သားအမိလို့တော့ ထင်သူ ရှိကောင်းရှိနိုင်မည် ဖြစ်သော်လည်း မည်သူမှတော့ မယိုးစွဲရဲကြပေ။ သူရိန် ဖြစ်စေချင်သည့် အတိုင်း ထိုခရီးစဉ်တလျှောက်လုံး ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက သူရိန့်ကို ယောက်ျားဟုခေါ်ပြီး သူရိန်ကလည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို မိန်းမဟု ခေါ် ခဲ့ကြသည်။
လမ်းတွင် အနည်းငယ် စပ်စုလိုသည့် အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို ကပ်တိုးလေး သူတို့နှစ်ယောက် ဘယ်လို အိမ်ထောင်ကျခဲ့ကြတာလဲဟု မေးလေသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ကျမတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ဖူးစာကတော့ ဆန်းတဲ့ဖူးစာပါပဲလို့သာ ရယ်သလို မောသလိုနှင့် ပြောခဲ့လိုက်လေတော့သည်။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment