ရမ္မက် ဧကရီ အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသားသူ - နရသူ
ရန်ကုန်ညက လှပနေသည်။
ကားလေးတစ်စီးက လေးညှို့မှပစ်လွှတ်လိုက်သည့် မြားတစ်စင်းလို လမ်းမကြီးထက်မှာ ပြေးလွှားနေသည်။ ကားလေးပေါ်မှာတော့ အမျိုးသမီးခပ်ချောချောတစ်ယောက် သူမနဘေးမှာ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားကြီးနှစ်ယောက်နှင့်အတူ ကားနောက်ခန်းကနေ အတူတကွ လိုက်ပါစီးနင်းလာသည်။
ဒရိုင်ဘာဖြစ်သူက ကားတွေတဝီဝီပြေးလွှားလျှက်ရှိသည့် ရှုပ်ယှက်ခတ်နေသည့် မြို့တွင်းလမ်းပေါ်မှာ သူ့ကားလေးကို ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် မောင်းနှင်လာလျှက်ရှိလေသည်။ ကားလေးက မြို့စွန်ဖက်ရပ်ကွက်တစ်ခုအတွင်းရှိ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုထဲကို ချိုးကွေ့ဝင်ရောက်လာသည်။
နှစ်ထပ်တိုက်တစ်လုံး၏ပေါ်တီကိုအရှေ့မှာ ကားကို ထိုးရပ်လိုက်သည်။
“ကဲ ရောက်ပြီ ဆင်းကြရအောင် ”
အသက်ငါးဆယ်အရွယ်ခန့် ခပ်ဝဝဖိုင့်ဖိုင့် အမျိုးသားကြီးကပြောလိုက်ပြီး သူကဦးဆောင်၍ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပါသည်။ အမျိုးသမီးချောက နောက်မှလိုက်ဆင်းသည်။ တတိယမြောက် ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာသူက အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင် လူရွယ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ကားဒရိုင်ဘာကို ကားရုံထဲ ကားအသွင်းခိုင်းလိုက်ပြီး သုံးယောက်သား အိမ်ထဲကို လှမ်းဝင်လာလိုက်ကြသည်။
ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ ဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်ကြရင်း အိမ်ဖော်မလေး ယူလာပေးသော သံပုရာအအေး တစ်ခွက်စီ သောက်လိုက်ကြပြီး အလုပ်စကား အနည်းငယ် ပြောဆိုနေကြသည်။
“ကဲ သမီး အိခိုင် နားချင်နေပြီ မဟုတ်လား အန်ကယ် အခန်းလိုက်ပြပေးမယ် ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲချင် လဲလေ”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ”
အိခိုင် … သူမနာမည်ရင်းက အိအိခိုင် ဖြစ်ပြီး ဒီညနေမှ မန္တလေးကနေ ရန်ကုန်ကို ရောက်ရှိလာသူဖြစ်သည်။ အန်ကယ် မြတ်ထူးအတွက် လိုအပ်သော ပစ္စည်းတွေကို ရန်ကုန်အရောက် လာရောက်ပို့ဆောင်ပေးသူ ကယ်ရီမကလေးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။
လူဝကြီး၏နာမည်မှာ ဦးမြတ်ထူး ဖြစ်ပြီး လုပ်ငန်းအစုံ လိုင်းစုံ လုပ်ကိုင်သူလည်းဖြစ်သည်။ ဒရိုင်ဘာ စံသောင်းက သူ့လူယုံပင်ဖြစ်ပြီး သူနှင့်အတူ ပါလာသည့် သက်လတ်ပိုင်းလူရွယ်ကတော့ လုပ်ငန်းတော်တော်များများမှာ သူနှင့် ဒိုးတူပေါင်ဖက် တွဲဖက်လုပ်ကိုင်လာသူ သူ့စီးပွားဖက် ပါတနာတစ်ဦး ဖြစ်သူ ထင်ကျော်မြင့် ဆိုသူပင် ဖြစ်လေသည်။
အန်ကယ်ဦးမြတ်ထူးက သူမလက်ကိုဆွဲ၍ အခန်းတစ်ခုထဲကို ခေါ်လာခဲ့သည်။
အိအိခိုင်ကို နေရာထိုင်ခင်း လိုက်လံပြသပေးရင်း ရေချိုူခန်းရော အိမ်သာပါတွဲလျက်ရှိသည့် အခန်းကျယ်ကြီး၏ အလယ်တွင်ရှိသည့် မွေ့ယာအထူကြီးခင်းထားသော ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်သည်။
“အဆင်ပြေတယ်နော် သမီး ”
“ပြေပါတယ် အန်ကယ် လိုတာထက်တောင် ပိုနေသေးတယ် ”
အိအိခိုင်ဆိုသော အမျိုးသမီးချောကလေးက အန်ကယ် မြတ်ထူး၏နဘေးမှာ ကပ်လျက်ဝင်ထိုင်ကာ ပြောလိုက်ပါသည်။ ဦးမြတ်ထူး လက်တစ်ဖက်က သူမခါးသိမ်ကလေးကို စွေ့ကနဲ ပွေ့ဖက်လိုက်ကာ …
“ရေချိုးလိုက် သမီး ဒါမှ လန်းဆန်းသွားမယ် အဝေးကြီးကနေ တောက်လျှောက်လာခဲ့ရတယ် ဆိုတော့ ခရီးအတော်ပန်းမှာပဲ ”
“ရပါတယ် အန်ကယ် သမီး သွားလာပါများလို့ တဖြည်းဖြည်း ကျင့်သားရနေပါပြီ … ဒီည သမီး အန်ကယ့်ကို အကောင်းဆုံးပြုစုပေးဦးမယ် ဟင်းဟင်း ”
သူမက အန်ကယ်မြတ်ထူးကို မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် စိုက်ကြည့်၍ ခပ်ညုညုကလေးပြောလိုက်လေရာ ဦးမြတ်ထူးတစ်ယောက် နွားပြာကြီးလို သွားအဖြီးသားဖြစ်ကာ တဟဲဟဲနှင့် ရယ်မောလိုက်လေသည်။
သူ့လက်များက အိအိခိုင် ကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းဖူူးဖူးတွဲတွဲကလေးနှစ်ချပ်ကို အသာအယာပင် စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ အိအိခိုင်ကိုယ်လုံးကလေးက သူ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်ရှိနေပြီး အန်ကယ်မြတ်ထူး၏ ပေါင်ပေါ်မှာ သူမတင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကို တင်၍ အပေါ်ကနေတက်ထိုင်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းပြီးအတန်ကြာအောင် အနမ်းရေယဉ်ကြောထဲကို မျောပါနေမိကြလေသည်။
အိအိခိုင် အင်္ကျီကလေးတွန့်ကြေသွားသည်။ အင်္ကျီရှေ့ကြယ်သီးကလေးနှစ်လုံးပြုတ်ထွက်သွားပြီး ဖွံ့ထွားတင်းကြွ၍နေသော ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာက တစ်စွန်းတစ်စပင် ပေါ်ထွက်လာရလေသည်။ ဦးမြတ်ထူးက သူမနှုတ်ခမ်းကလေးကို နမ်းစုပ်နေရင်းကနေ နို့အုံနှစ်လုံးကို နယ်ပေးနေသည်။ သူမပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကို လက်လျှိုနှိုက်သွင်း၍ ပေါင်လယ်အထိခွဲထားသော စကပ်ထမီအကွဲလေးအောက်မှနေပြီး ပေါင်ခွဆုံရှိ သူမ၏အင်္ဂါဇပ် ဖောင်းအိအိကလေးကို အသာနှိုက်စမ်းကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
အိအိခိုင် ကိုယ်ကလေးတွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ခပ်ဟဟကလေးဖြစ်သွားသည်။ ဦးမြတ်ထူးလက်က သူမ၏အတွင်းခံ ပင်တီကလေးအား ပေါက်လယ်လောက်အထိ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကလေးကို အပေါ်ကနေ လက်နှင့်ခပ်ရွရွကလေး ပွတ်ဆွဲကစားနေသည်။ အိအိခိုင် အဖုတ်ကလေး အရည်စိုစပြုလာသည်။ နှူးလွယ်ဆွလွယ်သော ရမ္မက်ထန်ပြင်းလွန်းသည့် မိန်းမပျိုကလေး တစ်ယောက်မှန်း သိသာထင်ရှားလွန်းနေသလိုပင်။
“ယားတယ် အန်ကယ်ရယ် နေဦး … အိ …ရေချိုးပါရစေဦး ဟင့်ဟင့် ”
“အင်း ရေကို ခပ်မြန်မြန် ချိုးဦး … စားသောက်ပြီး ငါတို့ တွေ့ရအောင် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စောင့်နေမယ် ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်ကယ် ”
အိအိခိုင် ထမီစကပ်ကလေးကို ပြန်ဆွဲချသည်။ အန်ကယ် မြတ်ထူး ပါးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်ကာ ထိုင်ရာက အသာထ၍ အင်္ကျီအဝတ်အစားများကို နိကက်ပင် ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ သူမ၏လှပပျိုမြစ်၍ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ချစ်စရာကောင်းလွန်းလှသည့် တင်သားရင်သားအစရှိသော ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းအစုစုတို့ကို ဦးမြတ်ထူးတစ်ယောက် အထက်အောက်မကျန် ခေါ်တောမျက်လုံးများဖြင့် ငေးကြည့်ရင်း ရေလဲသဘက် တစ်ထည်ကို ခါးမှာမလုံမလဲခြုံလွှမ်း၍ ရေချိုးခန်းထဲကို အပြေးတစ်ပိုင်း ဝင်ရောက်သွားသည့် အိအိခိုင်၏ နောက်ကျောကို မျက်စိတစ်ဆုံး လိုက်လံကြည့်ရှုနေရာက အခန်းအပြင်ဖက်ကို ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။
အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ထင်ကျော်မြင့် ဦးဆောင်သော အရက်ဝိုင်းက သူ့ကိုဆီးကြိုလို့နေသည်။ အိမ်ဖော်မလေး နော်မူက သူ့နဘေးနားမှာထိုင်ကာ ထင်ကျော်မြင့်ကို အရက်ငှဲ့ပေးနေသည်။ ထင်ကျော်မြင့်ရယ် ဒရိုင်ဘာ ကိုစံသောင်းရယ် ပြီးတော့ သူရယ် သုံးယောက်တည်း ဝိုင်းဖွဲ့စားသောက်ကြသည်။ စားစရာအဖြစ် အိမ်တော်စောင့် ဦးဘိုးမောင်ကို ကြိုတင်မှာယူခိုင်းထားသည့် ပင်လယ်စာများက စားပွဲပေါ်မှာ အပြည့်ပင် ခင်းကျင်းထားသည်။
ဒီအိမ်မှာ ဦးမြတ်ထူူး အမြဲတစေ နေထိုင်ရာ အိမ်တော့မဟုတ်ပါ။ သူပိုင်ဆိုင်သည့် အိမ်တွေက မြို့လယ်မှာပင် သုံးလေးလုံးမက ရှိပါသည်။ အလုပ်ကိစ္စဆွေးနွေးရန်နှင့် အပျော်အပါး အသောက်အစားပွဲကလေးများ ဆင်နွှဲ ကျင်းပဖို့ရန်သက်သက် သီးသန့်ထားရှိခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အိမ်ဖော်ဖြစ်သောနော်မူ ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် သူနှင့် သူ့ဧည့်ပရိသတ်များ အလိုရှိလျှင်ရှိသလို သူမခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအား သူစိမ်းယောက်ျားများထံ ဝကွက်အပ်နှံ၍ သူတို့ အားရကျေနပ်သည်အထိ မညည်းမညူ အလုပ်အကျွေး ပြုစုလုပ်ကိုင်ပေးရသူပဲ ဖြစ်သည်။ ဒီအတွက်လည်း သူမကို ထိုက်သင့်သည့် အခကြေးငွေကို ဦးမြတ်ထူးအနေနှင့် အလုံအလောက် ပေးထားခဲ့ပြီး ဖြစ်လေသည်။
“ကောင်မလေးရော ”
ထင်ကျော်မြင့် အမေးကို ဦးမြတ်ထူးက …
“ရေချိုးနေတယ် ”
ဟုဖြေလိုက်ရင်း ပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာနှင့် …
“မောင်ရင်တော့ ဒီပွဲမှာ နောက်ချန်နေမှ ရမယ် … ကိုယ် အမှတ်တံဆိပ် မခတ်ရသေးလို့ ဟဲဟဲ ”
သူကပြောလိုက်တော့ ထင်ကျော်မြင့် ဘလက်လေဘယ် တစ်ငုံစုပ်ရင်းက ဒူးကလေးနံ့ကာနံ့ကာဖြင့် …
“ရပါတယ် ကိုယ့်နောင်တော်ပဲ ခွင့်လွှတ်ပြီးသားပါ ကျွန်တော့်အဖို့ နော်မူတစ်ယောက်လုံး ရှိသားပဲ ဟဲဟဲ ”
နော်မူ့ကိုယ်လုံး တစ်တစ်ရစ်ရစ်ကလေးကို ခါးမှနေ၍ သိုင်းဖက်ကာ ပြောလိုက်တော့ နော်မူလည်း ဦးမြတ်ထူး၏ မျက်နှာကို စေ့စေ့ပင် မကြည့်ဝံ့ဘဲ မျက်လွှာလေး အသာချကာ ခေါင်းကလေးကို ငုံ့ထားမိရှာပါသည်။
မည်သို့ပင်ဆိုစေ ဦးမြတ်ထူးက နော်မူ့ကို သူ ခိုင်းစေခဲ့သမျှ အိမ်ဖော်မလေးတွေထဲမှာ အနှစ်သက်ဆုံး အရေးအပေးဆုံးဖြစ်သလို သူ ဒီအိမ်ကို လာတိုင်းလည်း မပျက်မကွက် ပြုစုခွင့်ပေးခဲ့သူပဲဖြစ်သည်။ သူ့လောက သူ့ဝန်းကျင်မှာ ဘုရင်တစ်ပါးလိုဖြစ်နေသော ဦးမြတ်ထူးလိုလူ တစ်ဦး၏ ချစ်ခင်အလေးပေးမှုကို ခံရသည်မှာ သူမတို့လို အစေခံမိန်းမသားတွေအဖို့ ရတောင့်ရခဲဖြစ်သော အခွင့်ထူးကြီးတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်နေခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ သူမ ဒီအရိပ်အောက်မှာ နေနေသမျှတော့ သူ မငြိုငြင်ဖို့သာ အဓိကအရေးအကြီးဆုံး အချက်ပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။
ဦးမြတ်ထူးကတော့ နော်မူကို ခြယ်လှယ်ချင်တိုင်း ခြယ်လှယ်နေသော ထင်ကျော်မြင့်ကို ပြုံးပြုံးကြီးသာ စိုက်ကြည့်နေပြီး ဘာကိုမျှ အလိုမကျဟန်လည်း မပြပါချေ။ လောလောဆယ် သူ့စိတ်ထဲတွင် ကြီးစိုးနေသည်က အိအိခိုင်နှင့် အချစ်စခန်းဖွင့်ရဖို့ အရေးသာ ဖြစ်ပေတော့သည်။
အိအိခိုင် အပြင်ကိုထွက်လာသည်။ ခုနကလို ခရီးသွား အဝတ်အစားမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ အိမ်နေရင်းဝတ်သည့် ဘလောက်စ်အနက်ရောင် ချိုင်းပြတ်ခါးတိုအင်္ကျီကလေးကို သူမကိုယ်ပေါ်မှာ စမတ်ကျကျပင် ဝတ်ဆင် ထားသဖြင့် သူမ၏ ခပ်ရှပ်ရှပ်ကလေးဖြစ်နေသော ဝမ်းဗိုက်သားဖွေးဖွေးကလေးတွေပါ ပေါ်လွင်၍ နေသည်။ အတွင်းက ရင်စည်းဖြစ်သည့် ဘရာစီယာပင် ခံဝတ် ထားပုံမရပါချေ။
သူမ၏ မို့မောက်တင်းကြွနေသော နို့အုံအိအိနှစ်လုံးနှင့် ချွန်တက်တက် ကလေး ဖြစ်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေး နှစ်ခုကိုပါ အထင်းသား ထွင်းဖောက်၍ တွေ့မြင် နေရလေသည်။ ခါးအောက်ပိုင်းမှတော့ ပေါင်တစ်ဝက်အထိ မရောက်တရောက် မီနီစကပ်တိုနံ့နံ့ကလေးကို တမင်တကာပင် ဝတ်ဆင်လာသည်။ သူမ၏ ဖြူဖွေးဝင်းဝါလျှက် ရှိသော ဆင်စွယ်ရောင်အသားအရေနှင့် မပေါ့်တပေါ်ဆင်မြန်းထားသည့် အိမ်နေဝတ်စုံကလေးက လိုက်ဖက် လွန်းလှသလို ရာဂရမ္မက် အရိုင်းစိတ်များကို တမုဟုတ်ချင်း နိုးကြွဖြစ်ပေါ်လာစေအောင် တွန်းအားပေးနေသလို ပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။
အိအိခိုင်ကား ရက်ရက်စက်စက် ကြွေရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်လို လှလွန်းသူပေ ဟု အခန်းထဲတွင်ရှိသည့် လူအားလုံးပင် သုံးသပ်လိုက်မိကြသည်။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းမွတ်မွတ် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကလေးနှင့် သူ့နေရာနှင့်သူ တစ်တစ်ရစ်ရစ် မှိုစို့မျှစ်ပေါက်ကလေးသဖွယ် စင်းလုံးချော လှပချစ်ကောင်းသည့် အိမ်ဖော်မကလေး နော်မူသည်ပင်လျှင် သူမအလှတရားအောက်မှာ တဒင်္ဂ မှေးမှိန်သွားသလို ထင်မှတ်ရလေသည်။
“လာ ထိုင် သမီး …စောင့်နေတာကြာပြီ ”
“အို … အားနာလိုက်တာ အန်ကယ်ရယ် ဟင်း ဟင်းဟင်း ”
သူမက အန်ကယ်ဦးမြတ်ထူးဘေးမှာ ကပ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူမအတွက် ငှဲ့ထည့်ပေးထားသည့် အရက်ခွက်ကို ယူကာ ဦးမြတ်ထူး ထင်ကျော်မြင့်တို့ နှစ်ယောက်၏ အရက်ခွက်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်းထိတိုက်ပြီး ချီးယားစ် လို့ ဆိုရင်း ဂွပ်ကနဲပင် မော့သောက်ချလိုက်ပါသည်။ အမြည်းကလေးတစ်ဖတ် နှိုက်စားသည်။ သူမပုံစံက ဒီလိုတောမျိုး တိုးရသည့် အဖြစ်ကို အသားကျနေပုံလည်း ရနေချေပြီ။ သောက်ရင်းစားရင်း အန်ကယ်ဦးမြတ်ထူးရော ထင်ကျော်မြင့်ရော သူမပါ ရေချိန်လေးတွေ ကိုက်လာကြသည်။ နော်မူနှင့် ဒရိုက်ဘာ စံသောင်းတို့ကတော့ အရက်ကို အဖြစ်လောက်သာ သောက်ပြီး ထမင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့စားနေကြသည်။
“ဒီတစ်ခေါက် ပစ္စည်းတွေ အန်ကယ် သဘောကျရဲ့လား ဟင် ”
အထက်ဖက်က ကျောက်မျက်တွေသယ်လာသည့် အိအိခိုင်က စပ်စုမေးမြန်းလိုက်တော့ ဦးမြတ်ထူးက အေးအေးဆေးဆေးရှိလှသော လေသံဖြင့် …
“အင်း ကျေနပ်ပါတယ် ဈေးကွက်အရ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ထပ်မှာပါ့မယ်လေ သမီး နောက်ထပ် နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ် ပို့ပေးပြီးရင် ခဏနားနိုင်ပါတယ် အန်ကယ့်ဆီမှာ အေးဆေးနေပေါ့ ဘယ့်နှယ်လဲ ”
‘အိုး သိပ် ကောင်းတဲ့အစီအစဉ်ပဲ အန်ကယ်ရယ် ဟင်းဟင်း သမီးလည်း အန်ကယ့်နားမှာ နေချင်သေးတယ် သမီး … အန်ကယ့်ကို … … ”
ဆိုပြီး စကားမဆက်သေးဘဲ ဦးမြတ်ထူးဖက်လှည့်ကာ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို ဦးမြတ်ထူးနှုတ်ခမ်းများနှင့်ဖိကပ်၍ အားပါးတရ စုပ်နမ်းနေပါသည်။ ဦးမြတ်ထူးလည်း အရက်ရှိန်နှင့် ရမ္မက်ရှိန်ပေါင်းပြီး စိတ်ထဲက အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာ၍ သူမကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာအောင်ပင် လူမြင်ကွင်းထဲမှာ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် ကစ်စင်ဆွဲနေမိကြလေသည်။ ထင်ကျော်မြင့်လည်း ခေသူတော့ မဟုတ်ပေ။ အိမ်ဖော်မလေးနော်မူ စားသာက်ပြီးချိန်အထိ စောင့်ပြီး သူမခါးလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့် အသာ သိုင်းဖက်ကာဖြင့် ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ထမီကို အောက်နားစကလေးကနေ ဆွဲလှန်တင်လိုက်ကာ အတွင်းခံဝတ်ဆင်ထားခြင်းမရှိသည့် နော်မူ၏စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို သူ့လက်များဖြင့်ပွတ်သီးပွတ်သပ်ပြုကာ ဆွနှူးပေးနေပါသည်။
ဒရိုင်ဘာစံသောင်းလည်း ဒီမြင်ကွင်းမျိုး ရိုးနေချေပြီ။ ဆရာက အဆီအသား စားသောက်ဝါးမျိုပြီး တပည့်က မှန်မှန်ကြီး အရိုးကိုက်ခွင့်ကို ရနေသူပီပီ အိအိခိုင်၏ မပေါ့်တပေါ် ဝတ်စုံနှင့် သည်းထိတ်ရင်ဖိုဖြစ်အောင် လှုပ်ရှားပြုမူနေပုံတို့ကို အေးအေးလူလူပင် ထိုင်ကြည့်၍ အရသာခံနေပါသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ် မစားရလည်း သူ့အဖို့ ကိစ္စတော့ မရှိပါ။ တစ်နေ့နေ့ အချိန်တန်လျှင် သူ့လက်ခုပ်ထဲသို့ မလွဲမသွေ ရောက်ရမည်သာ ဖြစ်ပါသည်။
ဦးမြတ်ထူးလက်မှထွက်ပြီး သူပိုင်ဆိုင်သော ဖာဘိအသီးသီးသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည့် မိန်းကလေးငယ် တော်တော်များများလည်း စံသောင်း၏လက်မှ လွတ်ရိုးထုံးစံ မရှိခဲ့ပါချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် စံသောင်းက နဂိုကပင် ဖာဂေါင်း ဖာဆွယ် အစုံလုပ်ဖူးပြီး ဂေါင်းတွေထဲမှာလည်း သူ့အပေါင်းအသင်းတွေ တော်တော်များများ ရှိသူ ဖြစ်ပါသည်။ နောက်ဆုံး ကုန်ကုန်ပြောရလျှင် သူ အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် ယူထားသည်ကလည်း ဝါရင့် သမ္ဘာရင့် ဖာသည်မစစ်စစ် တစ်ယောက်ပင် ဖြစ်နေသည်မဟုတ်ပါလား။
စံသောင်း လီးမှာ ဂေါ်လီ လေးငါးခြောက်လုံးမက တန်းစီ၍ထည့်ထားသည်။ ဖာသည်တွေ အကြိုက်ဖြစ်အောင် ထည့်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့ဆရာ ဦးမြတ်ထူးလည်း ယခင် သူငယ်စဉ်က လူမိုက်ဘဝမှ ဂွင်ကောင်းတစ်ချက် မိပြီး သူဋ္ဌေးအဖြစ်ကို ရောက်လာသူဖြစ်သည်နှင့်အညီ ထောင်နှစ်ကြိမ်တိတိကျဖူးပြီး ထောင်ထဲက နှစ်ချို့ လူမိုက်ကြီးတွေ အကူအညီနှင့် သူ့လီးမှာ ဂေါ်လီတွေ သုံးလေးလုံးမက ထည့်ထားခဲ့သူပင် ဖြစ်သည်။ ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် ဒီလိုနှင့်ပင် ခြေစွာလာခဲ့သည့်ပွဲပေါင်း မနည်းတော့ပြီဖြစ်သည်။
ဦးမြတ်ထူးလက်တစ်ဖက်က အိအိခိုင်၏ မီနီစကပ်ကလေးကို ဆွဲလှန်ပြီး အတွင်းမှာ ဝတ်ဆင်ထားသော ပင်တီပါးကလေး အောက်မှ မို့မို့ကြွကြွကလေးဖြစ်ကာ အမွှေးအမြှင်တစ်စွန်းတစ်စ ထွက်ပေါ်နေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ် ကလေးကို လက်နှင့်ဖွဖွရွရွကလေး ပွတ်ပေးနေသည်။ ပင်တီကလေးကို အလယ်မှနေ၍ သူ့လက်နှင့် စုကိုင်လိုက်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကလေးအတိုင်း ပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ အိအိခိုင် စောက်ပတ်ကလေး ယားယံလာရပြီး မနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်လာသည်။
သူမစောက်ပတ်ကို ပင်တီကလေးဘေးကနေ လက်လျှိုနှိုက်ပြီး ဆွပေးလိုက်ချိန်မှာ ချက်ကောင်းကိို ထိမိသွားသဖြင့် အိအိခိုင်တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ကနဲဖြစ်ပြီး့ဆီးခုံကလေးပါ ကြွတက်လာရလေသည်။ ထင်ကျော်မြင့်က နော်မူ၏ စောက်ပတ်ကို ကိုင်ဆွပေးနေရင်းက သူ့အရှေ့မှာမြင်တွေ့နေရသော အိအိခိုင်၏ ပေါင်ခွကြားမှ မလုံမလဲပေါ်ထွက်နေသော စောက်ပတ်ခုံးမို့မို့ကလေးကို အသေအချာပင် မျက်လုံးမှေးစင်း၍ ကြည့်နေပြီး လီးကတောင်လာရသည်။ အိအိခိုင်ကလည်း ထင်ကျော်မြင့်နှင့် ဒရိုင်ဘာ ကိုစံသောင်းတို့၏ မျက်လုံးအကြည့် များက သူမပေါင်ကြားထဲကို မကြာခဏ စူးစိုက်ကြည့်နေတာကို သတိထားမိပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို တမင်တကာပင် ပို၍ ဟဟပြဲပြဲကလေးဖြစ်အောင် လုပ်ပြလိုက်သေးသည်။
အတန်ကြာအောင် ပလူးပလဲလုပ်နေကြရာက သူမက …
“အခန်းထဲ သွားစို့ အန်ကယ်ရယ် ”
ဟူ၍ ခပ်ချွဲချွဲကလေး ပြောလိုက်တော့ ဦးမြတ်ထူးလည်း …
“သွားလေ သမီး သဘောပဲ ”
ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ခါးကို တစ်ယောက်ဖက်၍ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ရောက်လာကြသည်။
အပြင်မှာတော့ ကိုစံသောင်းရယ် ထင်ကျော်မြင့်နှင့်နော်မူရယ်သာ ကျန်နေခဲ့သည်။ မကြာမီ ထင်ကျော်မြင့် ဖီလင်တက်လာပြီး နော်မူလက်ကို ဆွဲကာ သူတို့အတွက် သီးသန့်စီစဉ်ပေးထားသော အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ရောက်သွားကြလေရာ ကိုစံသောင်းတစ်ယောက်သာ အရက်သောက်ရင်း ကျန်ခဲ့လေသည်။ ထင်ကျော်မြင့် ကိစ္စပြီးလျှင်တော့ သူ့အလှည့် ရောက်လာမည်မှာ ဗေဒင်ပင် မေးစရာမလိုအောင် သေချာလှပေသည်။
အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ ကုတင်ကြီးမှာ တအိအိနှင့် ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေသလိုတောင် ထင်ရသည်။ ဦးမြတ်ထူး၏ ကြီးမားသောကိုယ်လုံးကြီးနှင့် လူငယ်တစ်ယောက်ထက်ပင် သန်စွမ်းလွန်းလှသည့် သူ့အားအင်တွေက အိအိခိုင်ကို မျက်ကလဲဆန်ပြာဖြစ်စေသည်။ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးက အိအိခိုင်ကိုယ်လုံးကလေးကို အပေါ်စီးကနေ ဖိ၍အုပ်မိုးထားကာ ကိုယ်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် လှုပ်ရှားနေပေသည်။
စောစောကပင် အိအိခိုင် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အဝတ်လွှာတွေကို အကုန်ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားစေကာ သူကိုယ်တိုင် သူမစောက်ပတ်ကို အပီအပြင် ဘာဂျာတစ်ချီကိုင်ခဲ့သည်။ သူမစောက်ရည်တွေ ထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရ စီးကျလာသည်အထိပင် ဖြစ်ပေသည်။ အိအိခိုင်လည်း သူ့လီးကို တောင်မတ်ထကြွ လာအောင် ပါးစပ်နှင့် စုပ်မှုတ်၍ ပုလွေကိုင်ပေးခဲ့ရသည်။ ဦးမြတ်ထူးလီးကြီးမှာ သူမတွေ့မြင်ဖူးသည့် ဘယ်လီးနှင့်မှ မတူအောင် ကြီးမားဖွံ့ထွားသလောက် ဂေါ်လီထည့်ထားသောလီးဖြစ်နေ၍ ကျောရိုးထဲ စိမ့်နေအောင်ကို လန့်ဖျပ်သွားမိပေသည်။
အရင်အခေါက်တွေတုန်းက သူမတို့ အလုပ်တွေက ဆက်နေကြပြီး ခရီးယာယီတွေ များနေခဲ့တာမို့ ယခုလို အေးအေးလူလူတွေ့ဖို့ အချိန်မရနိုင်ခဲ့ပါ။ ပြီးတော့ ဦးမြတ်ထူးက ဒီလိုကိစ္စမျိုးတွေမှာ ဘယ်သောအခါမှ အလောသုံးဆယ် လုပ်တတ်သူမဟုတ်။ အထူးသဖြင့် လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းအရေးပေါ် အခြေအနေမျိုးမှာဆိုလျှင် ဘယ်လောက်ချော ဘယ်လောက်လှသည့်အမျိုးသမီးပင် ဖြစ်ပစေ ယောင်လို့တောင် သူက လှည့်ကြည့်တတ်သူ မဟုတ်ပါ။ အရင်ဆုံး အလုပ်ကို ဦးစားပေးသည်။ တပည့်လက်သားတွေကို စနစ်တကျ စီမံခန့်ခွဲသည်။
ဒါကြောင့်လည်း အောင်မြင်သည့်ဘဝကို ရောက်ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးချောကလေးတွေ သူ့နဘေးမှာ ဝိုင်းရံနေတာကိုတော့ သိပ်သဘောကျသည်။ ကြိုးရှည်ရှည် လှန်ထားတတ်သည်။ သူ စိတ်လာပြီဆိုလျှင်လည်း အိမ်ဖော်မလေး နော်မူကအစ ပက်ပက်စက်စက်ပင် ခံရပြီလို့သာ မှတ်ပေရော့။ ပါကင်ဆိုလျှင်လည်း သူ့လီးနှင့် နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်မံ၍ အလိုးခံရမှာကို သွေးပျက်ထိတ်လန့်ပြီး နောင်ကြဉ်သွားရလောက်အောင် အညှာအတာမဲ့စွာ လိုးတတ်သည့် အကျင့်မျိုးရှိသူဖြစ်သည်။ စိတ္တဇဆန်သည် ဟုပင် ပြောရတော့မည်။
အိအိခိုင်လီးစုပ်တာကို ခံပြီး လီးတောင်လာချိန်မှာ တော်ပြီ လိုးကြရအောင်ဟုဆိုကာ သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှင့်ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဟဟပြဲပြဲလုပ်ခိုင်းပြီး သူ့လီးဒစ်ကြီးကို အိအိခိုင်စောက်ပတ် အခေါင်းပေါက် ကလေးထဲသို့ ဗြိ ဇွပ် ဆိုပြီး တစ်လက်စတည်း မြုပ်ဝင်သွားအောင် ဆောင့်သွင်းချလိုက်ကာ ငြင်းဆန်ဖို့ အချိန်ပင် မရနိုင်လောက်အောင် သူမကို နောက်ထပ် ဘာအခွင့်အရေးမှ မပေးတော့ဘဲ အသေအလဲ တရစပ်ပင် လိုးဆောင့်ပေးနေလေတော့သည်။
လီးဝင်လီးထွက်ကြမ်းသလောက် ပက်စက်လွန်းလှသည်။ အိအိခိုင်စောက်ပတ်အပေါက်ကျဉ်းကလေးမှာ သူ့လီးကြီး မဆန့်မပြဲတိုးဝင်လျှက်ရှိနေတာမို့ အပေါက်ဝနှုတ်ခမ်းသားများပြဲပြဲလန်ပြီး မြင်မကောင်းရှုမကောင်း လေက်အောင်ပင် အလိုးခံနေရပေသည်။ လီးဒစ်ကြီးက ပင်ကိုယ်ကြီးကာ ထိပ်ကားကြီးဖြစ်နေပြီး လဒစ်အောက်ခြေရှိ လီးကိုယ်ထည်၏ အပေါ်ထိပ်တည့်တည့်တွင် ထည့်သွင်းထားသည့် ဂေါ်လီလုံး တစ်လုံးတည်းကပင် သူမ၏ ကာမတည်ရာဖြစ်သော ဂျီစပေါ့နေရာကလေးကို မကြာခဏ ဖိကြိတ်ထိဆောင့် မိနေတာမို့ အိအိခိုင်မျက်နှာကလေး ရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်နှင့် သူမ နှုတ်မှနေ၍လည်း တအီးအီးတအားအား အော်ဟစ်ညည်းညူနေရလေသည်။ ဦးမြတ်ထူးခါးကို သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပင် ဖက်တွယ်ကာ အောက်ကနေ လီးအဝင်ကောင်းအောင် ကော့ကော့ညှောင့်လိုးပေးနေမိလေသည်။
“အင့် အ အ အန်ကယ် ဆောင့် ဆောင့် အို့ အလာ့ လာ့ ကောင်း ကောင်းတယ် ဟင်း အင်း အင့် ”
“နာလား သမီး အိခိုင် ”
“နာ နာတော့ နာတယ် အန်ကယ် ဒါပေမယ့် …ခံလို့လည်း ကောင်းတယ် ဂေါ်လီတွေက လိမ့် လိမ့်ပြီးနေတာ သမီးစောက်ပတ် ပိုရွလာသလိုပဲ ဟင်း ဟင်း ”
အိအိခိုင်က ပြောရင်း သူမပေါင်ခွကြားကို လက်လျှို၍ ဦးမြတ်ထူးလီးကို အရင်းကနေစမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ သူမလက်တစ်ဆုပ်စာခန့်ရှိသည့် လီးအရင်းတုတ်တုတ်ကြီးကို စမ်းမိသွားသည်။
“အန်ကယ့် ဟာကြီး ခုထိ အရင်းထိ မဝင်သေးဘူးနော် တော်တော်ကြီးတဲ့ လီးပဲ ”
“စိတ်ချ မဝင် ဝင်အောင် လိုးပေးမယ် သမီး အန်ကယ် လိုးတာ သဘောကျတယ် မဟုတ်လား ”
“သဘောကျတာပေါ့ လီးကြီးကြီးနဲ့ လိုးတာ အရမ်းဖီးလ်လာတယ် ပိုပြီးတော့လည်း ခံချင်လာတယ် အန်ကယ်ရဲ့”
“ကောင်းပြီ သမီးနည်းနည်း နာရင်လည်းအောင့်ခံရမယ်နော် ”
ဆိုပြီး အန်ကယ်မြတ်ထူးလည်း သူ့လီးညိုကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်ရောက်အောင် အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။ လီးကြီးက စောက်ရည်များဖြင့် ချွဲကျိနေသော သူမ၏ စောက်ခေါင်း လိုဏ်လမ်းလေးအတိုင်း ဇွပ်ကနဲ ဗွပ်ကနဲအသံများနှင့်အတူ တစ်ထစ်ချင်း တစ်ရစ်ချင်း စိုက်နစ်တိုးဝင်သွားသည်။ စောစောပိုင်း လိုးကာစနှင့် မတူတော့ဘဲ အဝင်ပိုချောမွေ့လာသဖြင့် လိုးရဆောင့်ရ သည်မှာ ပိုမို အားပါလာခဲ့ပြီး အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ် လိုးပြီးချိန်မှာ ဦးမြတ်ထူးလီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို မထင်မှတ်ဘဲ အဆုံးထိ ရောက်ခဲ့ရတော့သည်။ အိအိခိုင် ရင်ခေါင်းထဲအထိ ဆို့ကြပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
“လျှော့ လျှော့ပါဦး အန်ကယ် ရယ် လီးကို စိမ်ပြီးမထားနဲ့ …ခုနကလို ပြန်လိုးပေး နော် ”
“အေး အဆုံးထိဝင်တော့ ဘယ်လိုနေလဲ သမီးရဲ့ ”
“မသိဘူး ကောင်းတော့ ကောင်းပါတယ် သမီးကိုသာ မြန်မြန်လိုးပေးစမ်းပါ အန်ကယ်ရယ် ဒီအတိုင်းနေတာ အသက်ရှူကြပ်သလို ဖြစ်နေတယ် ”
ကောင်းပြီ ဟုဆိုပြီး ဦးမြတ်ထူးလည်း အသားကုန်ဆောင့်ဆောင့်ကာဖြင့် သူမစောက်ပတ်ကို ပိပြားတော့မတတ် အားနှင့် ဖိကာဖိကာ အပေါ်စီးကနေ ဆောင့်လိုးချလိုက်လေတော့သည်။ အချက်ငါးဆယ်လောက် တရစပ် လိုးပစ်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး စောက်ရည်နှင့်လရည်များ ပန်းထွက်သွားကြလေသည်။
ခဏနားကြပြီး အိအိခိုင်က ဦးမြတ်ထူးလီးကို ပြန်စုပ်ပေးသည်။ သူ့လီးကိုစုပ်ရသည်မှာ သူမပါးစပ်ကလေး တောင်မှ မဆန့်မပြဲဖြစ်ကာ လီးဝင်အောင်ပင် မနည်းကြိုးစား စုပ်ပေးနေရသည်။ လဒစ်ပတ်လည်မှာ ပေကျံနေသော သူ့လရည်တွေကို လျှာနှင့်သိမ်းယက်ကာ သုတ်သင်ပေးလိုက်သည်။ လီးကိုယ်ထည် တစ်လျှောက် လျှာနှင့်ထိုးယက်ပေးနေရာက လီးတစ်ချောင်းလုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၍ သူ့ဂွေးဥတွဲကြီးနှစ်လုံး ကိုပါ ဆက်စုပ်ပေးသည်။
ဦးမြတ်ထူးလီးက ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ပြန်လည်တောင်မတ်ထကြွလာပါသည်။
လီးတောင်လာလေလေ လီးပေါ်မှာ နှစ်မြှုပ်ထည့်သွင်းထားသည့် ဂေါ်လီလုံးတွေက ပြူးပြူးကြီးဖြစ်ကာ ပို၍ပင် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းလာလေလေ ဖြစ်နေတာကို မြင်တွေ့ရလေသည်။ အိအိခိုင် သူ့လီးကြီးကြည့်၍ စောက်ပတ်ထဲက တရွရွဖြစ်လာကာ အလိုးခံလိုစိတ်များ ထပ်မံဖြစ်ပေါ်လာရပြန်ပါသည်။
“သမီး ကုတင် အောက်ဆင်း ဟိုဖက်လှည့်ကုန်းလိုက် ”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ”
အန်ကယ်မြတ်ထူး ခွေးကုန်းလိုးတော့မှာကို သူမကြိုတင်ရိပ်မိနေပါသည်။ အိအိခိုင်တစ်သက်မှာ သူမကို လိုးသမျှယောက်ျားတွေက ဖင်ကို မလိုးရသည့်တိုင်အောင် အနည်းဆုံးတော့ သူမ၏ ဖင်သားအိအိထွားထွားကြီး နှစ်ဖက်ကို ကြည့်၍ လက်နှင့်အားပါးတရ ဆုပ်ဆွဲကာ ခွေးကုန်းလိုးပေးချင်ကြသည်။ လိုးလည်း အလိုးခံ ခဲ့ရသည်ချည်း ဖြစ်ပေသည်။
ဖင်သားလုံးဝိုင်းအိစက်ကာ ဖြူဖြူဝင်းဝင်း ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလည်း ရှိလှသည့် သူမဖင်ကို ဘယ်ယောက်ျားမဆို အပီအပြင် ထောင်းလမောင်းကြေအောင် လိုးချင်ကြသည်ချည်း ဖြစ်သည်။ ထိုနည်းလည်းကောင်းပင် ပက်လက်လိုးကြသည့်အခါတွင်လည်း သူမ၏ တင်းတင်းမို့မို့ ကြွကြွရွရွကလေးရှိသော ရင်သားအုံအိအိ နှစ်မြွှာကို အသေအချာ လက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲဖျစ်နယ်၍ ယောက်ျားတော်တော်များများ လိုးတတ်ကြသေးသည်။ သူမ၏ သူတကာထက် ပိုမို၍ မြင်သာထင်သာ သိသာထင်ရှားလှသော ရင်သားတင်သားများနှင့် ပတ်သက်၍လည်း အိအိခိုင်တစ်ယောက် ကြံဖန်ဂုဏ်ယူနေရပါသည်။
ဦးမြတ်ထူးက သူမကိုကုန်းခိုင်းပြီးနောက် ချက်ချင်းခွေးကုန်းမလိုးသေးဘဲ သူမဖင်အနောက်မှာထိုင်ချလိုက်ကာ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကိုဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ကြားကနေ ပြူတစ်ထွက်ပေါ်လျှက်ရှိသည့် စောက်ပတ်အုံ ဖောင်းအိအိ ကလေးကို သူ့မျက်နှာအပ်၍ ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်လေသည်။ စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို လျှာနှင့်ထိုးယက်၍ ဆွပေးသည်။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အောက်မှနေ၍ အထက်သို့ လျှာပြားကြီးနှင့်ယက်သပ်တင်ရင်း စောက်စိကို ထိုးကော်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထည့်၍ မွှေနှောက်ဆွနှူးပေးနေသည်။
“အ အရှီး …အ အလာ့ ဟင့်ဟင့် ဟင့် ကျွတ် … အို ”
အိအိခိုင်အနေရခက်စွာ ညည်းသည်။ စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲပွက်ကနဲ အံကျလာရသည်။ အန်ကယ် မြတ်ထူးခေါင်းကို လက်နောက်ပြန်ဆွဲ၍ သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကြားထဲ ထိုးသိပ်ထည့်ပေးနေမိသည်။ အန်ကယ်ကြီးကလည်း သူ့လျှာကို ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်ကို နေရာအနှံ့ လိုက်လံ ယက်ပေးလိုက် သူမဖင်စအိုဝကလေးကိုပါ ယက်လိုက် ဆွလိုက်နှင့်လုပ်နေပေသည်။
“အ… မ မရတော့ ဘူး … အန် အန်ကယ် ရယ် အီး ဟီး လိုးပါ လိုးပေးပါတော့ မြန်မြန် ဟီး ဟီး ”
“အေး လိုးပေးမှာပေါ့ ဒီအတိုင်းနေ နော် အိခိုင် ”
ဦးမြတ်ထူး သူမဖင်အနောက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်းပြီး သူ့ခါးကို ရှေ့ထိုး၍ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ ပေးလိုက်သည်။
“ဇွတ် ဖွပ် ဘွတ် ဗွပ် ဘုတ် ဇွပ် ဘတ် ဖွပ် ဗွပ် ”
အရည်ရွှမ်းနေပြီမို့ လီးအဝင်အထွက်ပြုသံတွေက မကြားချင်မှအဆုံး ကြားနေရလေသည်။ ဦးမြတ်ထူး အသည်းအသန် လိုးပေးနေသည်။ သူမ ဖင်သားအိအိကြီးကို ဆွဲဆွဲပြီး အားပါးတရ လီးအဆုံးသွင်း၍ ဖိလိုးပစ်လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ အိအိခိုင်လည်း သူ့လီး ကြီးရသည့်အထဲ ဂေါ်လီတွေကပါ ရောပြီး လိုးပေးနေသဖြင့် စောက်ပတ် အသားနီလန်အောင် ဟဟပြဲပြဲဖြစ်လျှက် တစ်ကြပ်နေသောလီးကြီးဆီမှ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်အထိအတွေ့ကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ခံစားရရှိနေပေသည်။
အန်ကယ်မြတ်ထူးလီး တစ်ချက်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း နင့်ကနဲနင့်ကနဲဖြစ်လောက်အောင်ပင် ကာမစည်းစိမ်ကို အတိုင်းထက်အလွန်ရရှိနေပြီး ဂေါ်လီအရသာကို ယခုမှပင် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံတွေ့ရသူပီပီ အံကလေး တကြိတ်ကြိတ်နှင့် နာကျင်မှုဝေဒနာကို အောင့်အည်းသည်းခံ၍ အလိုးအဆောင့်ခံနေရင်း ဖီလင်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်လာရလေသည်။
နာရီဝက်ခန့်လိုးပြီးချိန်မှာ အိအိခိုင်က ညောင်းသည်ဟုအကြောင်းပြပြီး အန်ကယ်မြတ်ထူးကို ပုံစံပြောင်း၍ လိုးခိုင်းသည်။ ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်အိပ်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်ရာ ဦးမြတ်ထူးလည်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲ ဝင်ရောက်၍ သူမတင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ပင့်မဆွဲယူပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲကို လီးထည့်သွင်းကာ ဆောင့်ချလိုက်သည်။ လီးကို တစ်ဝက်လောက် ဝင်အောင်လိုးရင်း လိုးချက်သွက်သွက်နှင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ သူ့ဆောင့်ချက်များက သူမစောက်ပတ်ထိပ်မှ အစိထိပ်ဖူးကလေးကိုပါ ထိတိုက်မိနေပြီး စောက်ပတ်ပိုရွအောင် ဆွပေးနေသလို ဖြစ်နေသဖြင့် အိအိခိုင်တစ်ယောက်အကောင်းကြီး ကောင်းလာရပြီး မကြာမီ သူမစောက်ပတ်အတွင်းမှ ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် ဖြစ်၍လာရာက စောက်ခေါင်းလေးထဲကနေပြီး စောက်ရည်များကို ဒလဟော ပန်းညှစ်ထုတ် လိုက်မိလေတော့သည်။
ဦးမြတ်ထူးလည်း ကုတင်စောင်းနည်းအတိုင်း ဆက်လိုးပြီး နောက်ထပ်မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်အကြာမှာ သူ့လီးထိပ်မှ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲဖြစ်လာရကာ လရည်များပန်းထွက်လာပြီး တစ်ချီပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ကြီးပေါ်မှာပင် လဲလျောင်းရင်း အမောဖြေနေကြသည်။
သူမတို့နှစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှာ ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်နေသလို ထင်ကျော်မြင့်အိပ်ခန်းထဲမှာလည်း အသံဗလံတွေက ဆူညံနေသည်ပဲဖြစ်သည်။ ထင်ကျော်မြင့် နော်မူကို အသေအကြေပင် လိုးနေပေသည်။ သူ့လီးကလည်း စံချိန်မီ ကြီးသည်။ အလျား ကလည်း ရှည်သူဖြစ်သည်။
ထင်ကျော်မြင့်က လိုင်းစုံသည်။ သူ့အဓိက လုပ်ငန်းက ဆေးလိုင်းဖြစ်၍ တစ်ချီတစ်ချီသိန်းရာနှင့်ချီ၍ မြတ်စွန်းသူဖြစ်ကာ ငွေပေါသလောက် မြာလည်းအလွန်ပွေသူဖြစ်သည်။ ဦးမြတ်ထူးနှင့် လုပ်ငန်းတူ လာရောက် ပူးပေါင်းလုပ်ကိုင်ရင်း တရားမဝင်ငွေမည်းတွေကို ငွေဖြူဖြစ်အောင် ကြိုးစားနေသူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ကာ ယခုအခါ ကျောက်မျက်ရောင်းဝယ်ရေး လုပ်ငန်းစုထဲမှာ ငွေအမြောက်အမြား စိုက်ထုတ်၍ လုပ်ကိုင်နေသည်။ ဦးမြတ်ထူးဆီ လာရင်း နော်မူနှင့်လည်း မကြာခဏတွေ့ဆုံ၍ လိုးခန်းဖွင့်နိုင်ခဲ့ပြီး တစ်ယောက်အလိုက်ကိုလည်း တစ်ယောက်သိ၍ နေပြီဖြစ်သည်။
နော်မူကလည်း ဦးမြတ်ထူးအိမ်မှာနေထိုင်ရင်း လီးပေါင်းစုံအောင် အလိုးခံလာခဲ့ရသူမို့ ထင်ကျော်မြင့်လို တဏှာထန်သော ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အလိုရမ္မက်ကို ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ လိုက်လျောဖြည့်ဆည်း ပေးရမလဲဆိုတာကို ကောင်းကောင်းသိရှိ သဘောပေါက်နေသူပင် ဖြစ်လေသည်။ ထင်ကျော်မြင့်က ကိုယ်တိုင် လီးအစုပ်ခံရတာကို ကြိုက်သလို နော်မူ၏ စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ကို တစ်လှည့်စီ နမ်းရှုံ့ယက်ဆွ၍ စောက်ပတ်ကို လိုးလိုက် ဖင်ကို ဆော်လိုက် လုပ်ရတာကို ပိုမို ကျေနပ်အားရသူဖြစ်သည်။
ကာမဆက်ဆံရာတွင်လည်း ရှိသမျှ နည်းမျိုးစုံကို အသုံးပြု၍ ဖီလင်ယူ ခံစားတတ်သူဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက်နှင့် ဘာဂျာနှင့်ပုလွေအစွမ်းများပြကာ နှူးဆွကြပြီးနောက် ဝတ်လစ်စားလစ် ခန္ဓာကိုယ်ဗလာကျင်းသွားပြီဖြစ်သည့် နော်မူအား ထင်ကျော်မြင့်က ကုတင်ပေါ်မှာ ခွေးကုန်းကုန်းခိုင်းပြီး သူမအနောက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲကို လီးသွင်း၍ အပီအပြင်ဆော်နေတော့သည်။ သူ့လီးအရှည် ရှစ်လက်မခန့်ရှိပြီး လီးတန်ရှည်သူပီပီ ယခုလို အနောက်ကနေ ခွေးကုန်းလိုးရာမှာ အားသန်သလောက် အခြားယောက်ျားသားတွေထက်လည်း ပို၍ ဆောင့်အားကောင်းကောင်းနှင့် လိုးပေးနိုင်သူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။
နော်မူ၏ဖင်သားဝင်းဝင်းအိအိနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူပြီး လီးကို တဇွပ်ဇွပ်တဗွပ်ဗွပ် အသံထွက်အောင် အသေအလဲလိုးဆောင့်ပေးနေပါသည်။ နော်မူလည်း သူမဖင်ကို အနောက်သို့ ခပ်ကော့ကော့လေးလုပ်ကာ ခွေးမကလေးအလိုးခံသည့်နှယ် အောက်ပေးကောင်းကောင်းနှင့် သူမဖင်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်တွန်းဆောင့်၍ ညှောင့်လိုးပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ လိုးရင်း မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့ ပုံစံပြောင်းပြီး ထင်ကျော်မြင့်က သူမကို ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်ခြေဆင်း၍ အိပ်ခိုင်းလိုက်ကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားထဲဝင်ရောက်၍ ဖြဲကားပေးထားသော ဖြေနှစ်ဖက်အကြားမှ သူမစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးသွင်း၍ ထပ်မံလိုးပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။
ကုတင်စောင်း လိုးတော့ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ထိချက်ပိုပြင်းပြီး စောက်ပတ်နှင့်လီး တဘောက်ဘောက်တဘွပ်ဘွပ် အသံစုံထွက်ကာ လိုးဆောင့်သံများက ခုနကထက် ပိုမိုကျယ်လောင်၍ လာရပါသည်။
နော်မူ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ကာ ထင်ကျော်မြင့် လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို မြဲမြဲဆုပ်ကိုင်အားယူ၍ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ကြွကြွလုပ်၍ ထင်ကျော်မြင့် လိုးဆောင့်ချက်အတိုင်းလိုက်ပါပြီး ကော့မြှောက် ညှောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်လေရာ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာထူးသွားကြပြီး တစ်စတစ်စ အရှိန်ရလာကာ ပြီးလုပြီးခင်အခြေကို ဆိုက်ရောက်လာကြသည်။ ထင်ကျော်မြင့်လည်း သူမဖင်အိုးကြီး တစ်ခုလုံးကို အောက်မှနေ၍ အိုးပင့်ကိုင်မြှောက်ကာ ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်၍ အပေါ်စီးကနေ ဖိဆောင့်ချပေးနေသည်။
နာရီဝက်လောက်လိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဆောင့်ချက်တွေ သွက်လာမြန်လာကြကာ လရည်ရော စောက်ရည်ပါ ပြိုင်တူ ထွက်သွားကြလေသည်။
ထင်ကျော်မြင့်က သူမကို…
“အပြင်မှာ စံသောင်းစောင့်နေတယ် သူ့ကို ပေးလိုးလိုက်ရမလား ငါ ဖင် တစ်ချီ လိုးတာ ခံမလား”
ဟုမေးလိုက်ရာ …
“ကိုကျော် ဖင်လိုးချင် လိုးလေ ပြီးမှ အပြင်ထွက်တော့မယ် ”
နဂိုကပင် ဏှာထန်သူပီပီ နော်မူက ပြောလိုက်ပါသည်။ ထင်ကျော်မြင့်လည်း သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေတာကို တွေ့တော့ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး သူမဖင်စအိုထဲကို လီးထည့်၍ ဖင်ကို တစ်ချီလိုးပေးလိုက်သည်။ သူ့လီးကို ချောဆီမသုံးဘဲ ဒီအတိုင်း တံတွေးဆွတ်၍ လိုးပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက် လိုးရင်းဆောင့်ရင်း နော်မူကလည်း သူမဖင်ထဲ အဆုံးထိရောက်ရှိနေသောလီးကို နောက်ပြန်ကော့ဆောင့် ပေးနေရာက အောက်ကနေ လက်တစ်ဖက်ကိုလျှိုပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်နှိုက်ဆောင့်၍ နေကာ စောက်ခေါင်းလေးထဲက စောက်ရည်တွေ အလျှံပယ်ကြီး ထွက်ကျလာရပြန်လေသည်။
အချက်လေးငါးဆယ်မက ဖင်ပေါက်ရော လီးပါ ပူထူသွားအောင် ဆောင့်လိုးချလိုက်ရင်း ထင်ကျော်မြင့်လည်း သူ့လီးကို ဖင်ကနေ ပြန်ဆွဲချွတ်ထုတ် လိုက်ကာ နော်မူ၏ကုန်းထားသော ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်မှာ သူ့လရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ရလေသည်။ နော်မူလည်း စောက်ရည် အထွက်လွန်၍ လူက ပျော့ကျသွားရသည်။
“အိမ်ရှေ့ ထွက်ကြစို့ တစ်ခုခု သောက်ကြရအောင် ”
“ကောင်းပြီလေ သွားတာပေါ့ ကိုကျော် ”
နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားများ မလုံမလဲဝတ်ဆင်၍ အိမ်ရှေ့ထွက်လာကြသည်။
အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဦးမြတ်ထူးနှင့် အိအိခိုင်က သူတို့ထက်စောပြီး ရောက်ရှိနေကြပါသည်။ အားလုံးခွက်ထဲသို့ အရက်ငှဲ့ထည့်ကာ သောက်ကြစားကြပြန်ရင်း အားအင်တွေ ပြန်ဖြည့်လိုက်ကြသည်။
“အိခိုင် ငကျော်ကို ပြုစုပေးလိုက်ပါဦး ”
ဦးမြတ်ထူးက ပြုံးတုံ့တုံ့လုပ်၍ ပြောလိုက်တော့ အိအိခိုင်က …
“အင်း အန်ကယ်ကလဲ ပေါက်ကရ ပြောတော့မယ် ”
“တကယ်ပြောတာလေ သူနဲ့ ခဏလိုက်သွား ပြီးမှပြန်လာခဲ့ အန်ကယ် နည်းနည်း သောက်လိုက်ဦးမယ် ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်ကယ် ”
ဆိုပြီး အန်ကယ်ဦးမြတ်ထူး နားနားကိုကပ်၍ …
“ဒီမှာဖြင့် သူလုပ်လို့ ကျိန်းနေရတဲ့အထဲ ဟွင်း ”
နှုတ်ခမ်းကလေးစူ၍ ပြောရင်း ဦးမြတ်ထူး ပေါင်တွင်းကြောကို ဆွဲလိန်ပစ်လိုက်ရာ သူက တဟားဟားနှင့် သဘောကျစွာဖြင့် ရယ်မောနေလေသည်။ အိအိခိုင်လည်း ထင်ကျော်မြင့်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူက ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေပြီး သူမကို လက်ယပ်ခေါ်သည်။
အိအိခိုင်တစ်ယောက် ထင်ကျော်မြင့်လက်ကို တွဲပြီး အခန်းထဲကို လိုက်ပါသွားတော့ ဦးမြတ်ထူးလည်း နော်မူကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်ပြီး စံသောင်းကို ခေါ်သွားစေလိုက်သည်။ သူက ခါးကြားမှ ဟမ်းဖုန်းကိုထုတ်ပြီး တာချီလိတ် ဖက်က အဆက်အသွယ်တစ်ယောက်နှင့် အလုပ်စကားပြောရင်း အရက်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်းမျှင်း၍ သောက်နေလေသည်။
“ဘယ်အခန်း သွားမလဲ ”
“လိုက်ခဲ့ ကိုသောင်း အနောက်ဖက်က နော်မူနေတဲ့အခန်းပဲ သွားမယ် ”
သူတို့နှစ်ယောက် ခုနက နော်မူနှင့်ထင်ကျော်မြင့် နှစ်ပါးသွားခဲ့ကြသည့် အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းထဲကို စေ့ထားသောတံခါးချပ်အကြားကနေ ချောင်းမြောင်းကြည့်လိုက်ရာ ထင်ကျော်မြင့်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကြီး ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် အိအိခိုင်၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားပေးထားသော စောက်ပတ်ရှိရာကို သူ့မျက်နှာကို ထိုးအပ်ပြီး ဘာဂျာအပီကိုင် နေချိန်လည်းဖြစ်သည်။ အိအိခိုင်တစ်ယောက် ထင်ကျော်မြင့်က သူမစောက်ပတ်ကို မရွံမရှာ စုပ်ပေးယက်ပေးနေတာကို တအိုးအိုးတအင့်အင့် ညည်းတွားရင်း ကိုယ်ကလေးတွန့်လိမ် ထွန့်လူးကာဖြင့် အပြတ်ပင် ဖီလင်ယူ ခံစားနေလေသည်။
နော်မူက သူမနေထိုင်သည့် အိပ်ခန်းထဲကို ကိုစံသောင်းကို အသာဆွဲခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ သည်အခန်းက သူမနှင့်ကိုစံသောင်းတို့ မကြာခဏ ချစ်ရည်လူးရာ အခန်းလည်းဖြစ်သည်။
နော်မူ၏ မွတ်သိပ်သောအနမ်းများက ကိုစံသောင်း၏နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်ကို ပိပြိုကျဆင်းလာသည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်ကို ထပ်လျက်သား ရောက်ရှိသွားခဲ့ကြလေသည်။
“ချွတ်နော် အစ်ကို စံသောင်း မူမူ မှုတ်ပေးမယ် ”
“ကိုယ့်အပေါ် ခွထိုင်လိုက် စစ်စတီနိုင်းလုပ်မယ် ”
“ကောင်းသားပဲ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ”
နော်မူလည်း ကိုစံသောင်းနှင့် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အိပ်ရင်း အပေါ်စီးကနေ သူ့လဒစ်ကြီးကို စုပ်ငုံ၍ နေသည်။ ကိုစံသောင်းလီးက ကြီးလွန်းလှ၍ သူမပါးစပ်ကလေးထဲမှာ မဆန့်အောင်ဘဲ ဖြစ်နေရလေသည်။ ဒီကြားထဲ အလျားရှည်ပြီး ဂေါ်လီတွေ အပြိုင်းအရိုင်း ထည့်မြှုပ်ထား၍ ပြောင်းဖူးကြီးတစ်ဖူးပမာ ကျောချမ်းလောက်စရာ ကောင်းနေလေသည်။ ကိုစံသောင်းလည်း ပက်လက်အိပ်နေရာက သူ့မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်သို့ ရောက်ရှိ လာသော အိမ်ဖော်မကလေး နော်မူ၏ အမွှေးအမြှင်တွေကြားက အာတာကွဲကလေးဖြစ်နေသည့် အဆီတဝင်းဝင်းနှင့် စောက်ပတ်ဟပြဲပြဲကလေးကို အောက်ကနေ လျှာဖြင့် မရွံမရှာပင် ထိုးယက်ပေးလိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား ဇာတ်လမ်းကို စလိုက်ကြပါသည်။
ထိုအချိန်ဝယ် …
အိအိခိုင်နှင့်ထင်ကျော်မြင့်ရှိရာ အခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာတော့ …
“ဟင်း ဟင်း … ယားတယ် ကိုကျော်ရယ် လိုး လိုးတော့ မြန်မြန် … ကိုကျော့်လီးကို အိခိုင် စုပ်ပေးရဦးမလား ”
“စုပ်လေ ခဏပဲ စုပ် … အိခိုင်ကို … ကိုယ် အားရပါးရ လိုးချင်နေပြီ ”
“အိခိုင်က လိုးချင်စရာရော ကောင်းလို့လား ကိုရဲ့”
“အိုး ကောင်းတာမှ သိပ်ကောင်း စောက်ပတ်ရော ဖင်ကြီးကရော နှစ်ခုစလုံး တစ်ပြိုင်တည်း လိုးခွဲပစ်ချင်စရာကြီး ”
“လီးပေး အစ်ကိုရယ် အိခိုင် သူ့လီးကို စုပ်ပေးချင်တယ် … စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း သူလုပ်နေတာနဲ့ တအားရွလွန်းနေပြီ … သူလုပ်ရင်လုပ် မလုပ်ရင် အန်ကယ်မြတ်ထူးကို …ပေးလိုးပစ်လိုက်မှာ ဟွန်း ”
အိအိခိုင်က သူမခံချင်အောင် ဆွပေးလိုက်တော့ ထင်ကျော်မြင့်လည်း သူ့ပုဆိုးချွတ်လိုက်ကာ လီးကို အိအိခိုင်ပါးစပ်နား တိုးကပ်ပေးလိုက်ပြီး …
“ကဲ စုပ် ဒီလောက်ခံချင်ရင် အသေလိုးပေးမယ် ဟင်း ဟင်း … တစ်ယောက်တည်း လိုးတာအားမရရင် စံသောင်းပါ ခေါ်လိုးပေးမယ် … ဖင်ရော စောက်ပတ်ရော နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးပေးမယ် ခံမယ် မဟုတ်လား ”
“ရတယ် အစ်ကိုတစ်ယောက်တည်း ဝအောင် အရင်လိုးလိုက်ဦး အန်ကယ်အိပ်တော့မှ အဲဒီလို လိုးတာပေါ့ နော် ဟုတ်လား ”
အိအိခိုင်က လီးကြောက်သည့် မိန်းမတစ်ယောက်မဟုတ်သဖြင့် ထင်ကျော်မြင့်နှင့်သူမ လိုးဖို့ အစီအစဉ်ပင် ဆွဲလိုက်ကြသေးသည်။ ထင်ကျော်မြင့်၏ လီးကို လက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲယူလိုက်ရင်း သူမပါးစပ်ကလေးထဲ ထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်ငုံပေးသည်။ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကိုရော လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံးကိုပါ သူမလက်နှင့် အသွားအပြန် ဂွင်းရိုက်ပေးသည်။ ပါးစပ်နှင့်စုပ်နေရာက လျှာနှင့်လည်း လိုက်လံယက်ဆွပေးနေသည်။
ထင်ကျော်မြင့်လီးကြီးက တမုဟုတ်ချင်း တောင်မတ်ထကြွလာလေသည်။ သူ့လီးက ဦးမြတ်ထူးလီးလိုပင် စံချိန်မီ လီးမျိုးပင်ဖြစ်ပြီး ဂေါ်လီထည့်တာနှင့် မထည့်တာပဲ ကွာသည်ဟုဆိုရမည်။ မတ်တပ်ရပ်နေချိန်မှာ အရှေ့ဖက်ကို ငေါငေါကြီးဖြစ်ကာ အစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေလေသော လီးကြီးမှာ အိအိခိုင်လို လီးမက်သည့် မိန်းမသားတစ်ယောက် အဖို့တော့ အဘိုးမဖြတ်နိုင်သော ရတနာတစ်ပါးပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။
“ကဲ လိုးကြစို့ အိခိုင် ဘယ်လို လိုးတာကြိုက်လဲ ”
ထင်ကျော်မြင့်မေးလိုက်တော့ သူမက …
“ဘယ်လို လိုးလိုးရတယ် အိခိုင်အပေါ်ကလိုးပေးရမလား ”
“ကောင်းတယ် လိုးကြည့်စမ်း ”
အိအိခိုင်က ထင်ကျော်မြင့်အပေါ်ကနေ တက်ထိုင်ကာ မြင်းစီးဖို့ပြင်သည်။
ပက်လက်လှန်အိပ်ပေးထားသော ထင်ကျော်မြင့်လီးမှာ မိုးပေါ်ကိုထောင်၍ထားသော လေယာဉ်ပစ်စကာ့ဒ် ဒုံးကျည်တစ်စင်းလို အပေါ်ကို မားမားကြီးမတ်တောင်နေလေသည်။ အိအိခိုင်က သူ့လီးကို ကြည့်၍ လျှာကလေးတစ်လစ်ထုတ်ကာ သူမစောက်ပတ်ကို ထင်ကျော်မြင့် လီးထိပ်နှင့်တည့်တည့်တေ့ချိန်၍ အပေါ်ကနေ ဖိသွင်းချလိုက်သည်။
“အ ကျွတ် ကျွတ် … အင်း … ဟင်း ”
သူမမျက်နှာကလေး ရှုံ့မဲ့၍ သွားသည်။ အိအိခိုင်က တွန့်မသွားဘဲ သူ့လီးကို စောက်ပတ်အပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲ မဝင်ဝင်အောင် အားနှင့် ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ လီးက စွတ် ဗြွတ်ဆိုပြီး အထဲကို ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့် တိုးဝင်သွားလေသည်။
“အား ကောင်းတယ် စောက်ပတ်ကလေး စီးထုပ်နေတာပဲ အားနဲ့ဖိလိုးစမ်းကွာ အိခိုင် ”
“လိုးမှာပါ မပူနဲ့ ရှင့်လီးက ဒီလောက်ကြပ်နေတော့ ဖြေးဖြေးချင်းပဲ ဆောင့်မယ်နော် အောက်ကနေ တအားပင့်ပြီး မဆောင့်နဲ့ဦး သားအိမ်ထိသွားလိမ့်မယ် ”
ထင်ကျော်မြင့်လည်း ဆောင့်သာဆောင့် မင်းအကြိုက်လုပ် ဆိုပြီး အိအိခိုင်သဘောရှိလိုးစေလိုက်သည်။ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ထိန်းကိုင်ရင်း ဖင်ကိုနှိမ့်လိုက် ကြွလိုက် လုပ်ကာ ဆောင့်လိုးပေးနေသော အိအိခိုင်၏ တရစပ်လိုးဆောင့်မှုကို အရှိန်မလွန်အောင် ကြပ်မတ် ထိန်းကျောင်းပေးနေသည်။
အိအိခိုင်၏ ကျွဲကောသီးအလတ်စားနှစ်လုံးသဖွယ် ပြည့်ဖြိုးလုံးဝန်းကာ အသားပြည့်ပြည့် ထွားထွားအိအိ ရှိလှသော နို့အုံအိအိကြီးနှစ်လုံးကမူ သူမလိုးဆောင့်ချက်ကို လိုက်ပြီး အိကနဲအိကနဲဖြစ်ကာ ဗရမ်းဗတာ အထက်အောက်လှုပ်ရှားယမ်းခါနေပုံကို အောက်ကနေ ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ထင်ကျော်မြင့်တစ်ယာက် ငေးကြည့်နေမိလေသည်။ သူမကဆောင့်ချလိုက် လီးတစ်ဝက်လောက် ဇွပ်ကနဲ နစ်ဝင်သွားလိုက် နောက်တစ်ဖန် ထပ်ဖိချလိုက် တစ်လက်မခန့် ပိုမို၍ အထဲနစ်ဝင်သွားလိုက်နှင့် ထင်ကျော်မြင့်လည်း အောက်ကနေ ခိုးခိုးပြီး ကော့ညှောင့်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လိုးပြီးချိန်မှာပင် ဦးမြတ်ထူးလီးနှင့် သုံးချီလောက်အလိုးခံပြီးဖြစ်သည့် အိအိခိုင်စောက်ပတ်က ကျင့်သားရလာပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး အထဲကို အဝင်ထွက်လုပ်နိုင်လာသည်။
အမှန်တော့ အိအိခိုင်က သူမစောက်ပတ်ကျိန်းစပ်စပ်ကလေး ဖြစ်နေ၍ ချိုပြီး လိုးပေးနေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ဒါကိုပင် ထင်ကျော်မြင့်တစ်ယာက် မရိပ်စားမိဘဲ ဦးမြတ်ထူးလိုးပြီးတာတောင် ကြပ်ကြပ်စီးစီးဖြစ်၍နေလေသော သူမစောက်ပတ်ကို အတွေ့ထူးလှ၍ ကံထူးလှချည်ရဲ့လို့ ဘဝင်ရောက်နေမိခြင်းဖြစ်ပေသည်။ အိအိခိုင်က သူမဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လှိမ့်ဆောင့်နေရင်းက ထင်ကျော်မြင့် လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမနို့အုံအိအိတစ်ဖက်ပေါ် တင်ပေးလိုက်ရာက အမိန့်သံပါပါ ဆရာမကြီးလေသံနှင့် …
“ဟင်း ဒီအတိုင်းကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်မနေနဲ့ နို့ကို ကိုင်ပေး ညှစ်ပြီးနယ်ပေး ကြားလား ”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အစ်မလေးရယ် နယ်ပေးပါ့မယ်တဲ့ ဟင်း ဟင်း ”
သူက နို့နှစ်လုံးစလုံးကို ဖျစ်ညှစ်ကိုင်ကာ ချေနယ်လှိမ့်ကစားပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းကလေးကို ဆွဲဆွဲကာ လက်ညှိုးလက်မနှင့် ဖျစ်နယ် ပွတ်လှိမ့်ပေးနေသည်။ နို့သီးခေါင်းကလေးနှစ်ခုက သူ့လက်နှင့်ထိတွေ့ရုံနှင့်ပင် ခဲကျစ်တင်းမာသွားတာကို သူ သတိထားမိလိုက်သည်။
အိအိခိုင် တင်းလာသည်။ ထန်သထက်ထန်လာပြီး လှုပ်ရှားမှုက သိသိသာသာ မြန်ဆန်လာတာတွေ့ရသည်။ ထင်ကျော်မြင့်လီးကို အပေါ်စီးကနေပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင် သိမ်းကျုံးဆောင့်ချနေရင်းက သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ကာ ထင်ကျော်မြင့်ပါးစပ်ထဲကို သူမနို့သီးတစ်လုံးသွင်း၍ နို့ကိုစို့စေသည်။ ထိုသို့ နို့အစို့ခံရင်း သူ့မဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့်လုပ်ကာ အပေါ်စီးကနေ ဦးဆောင်လိုးဆောင့်ပေးရခြင်းမျိုးကို အိအိခိုင် အလွန်သဘောတွေ့လွန်းလှသည်။ ဒါကလည်း သူမ၏ကာမလိုအင်ကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ဖြည့်ဆည်းပေး နိုင်စွမ်းရှိသည့် လိင်ဆက်ဆံနည်းတစ်မျိုးပင် ဖြစ်ပေသည်။
အိအိခိုင်တစ်ယောက် သူမ၏ကာမလိုဘကို အတောမသတ်နိုင်တော့ပေ။ စွတ်ဖွပ် စွတ်ဖွပ် ဗွပ် ဘွတ် ဖတ်ဘတ် ဗလပ် ဘုတ် ဗွတ် အသံဗလံတွေ ဆူညံသွားအောင်ပင် ဇယ်ဆက်သလို အဆက်မပြတ်လိုးဆောင့်ချရင်း အချက်လေးဆယ် ငါးဆယ်မကလိုးပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲက တရွရွနှင့်သည်းမခံနိုင်လောက်အောင် ယားယံ၍လာရကာ …
“ကိုကျော် ဆောင့် ကော့ကော့ပြီးဆောင့်ပေး အ အား ကျွန်မ ကျွန်မ ပြီးချင်လာပြီ အ အား ဟား ”
အော်ဟစ်ညည်းညူရင်း ထင်ကျော်မြင့်ပုခုံးကို သူမ၏လက်သည်းချွန်များနှင့် ကုပ်ခြစ်ဖက်တွယ်ကာ သူမဖင်ကြီးကို တဘုတ်ဘုတ်နှင့် လေးငါးဆယ်ချက် ဆင့်ကာ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်ရင်း သူမစောက်ခေါင်းလေး ထဲမှ စောက်ရည်များကို တဖြစ်ဖြစ်နှင့် အဆက်မပြတ် ဖျစ်ညှစ်ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။
ထင်ကျော်မြင့်လည်း သူမကိုယ်လုံးကလေးကို ရုတ်တရက် ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်ရာက ပက်လက်အနေအထား အတိုင်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထမ်းပြီး သူကအပေါ်စီးကနေ လီးကြီးကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ကာ လီးကြီးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် အချက်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည်။ နောက်ထပ်ငါးမိနစ်အကြာမှာ သူ့လီးတစ်ခုလုံး ပူထူလာပြီး အိအိခိုင်၏ စောက်ရည်များရွှဲနစ်နေသော စောက်ပတ်ကို တရစပ်လိုးရင်း ဆောင့်ရင်းဖြင့် လီးထိပ်မှ လရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ထင်ကျော်မြင့်ရော အိအိခိုင်ပါ နှစ်ယောက်စလုံး လက်ပန်းကျပြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။
အိအိခိုင်က သူ့လီးကို ပြန်မချွတ်ခိုင်းဘဲ သူမစောက်ပတ်လေးအတွင်းမှာ အကြာကြီး စိမ်ထားစေကာ လီးအရသာကို တစိမ့်စိမ့်ဖီလင်ရယူ ခံစားနေလိုက်သေးသည်။ အတန်ကြာတော့မှ ထင်ကျော်မြင့် ကုတင်ပေါ်ကနေဆင်းပြီး အခန်းပြင်ကို ထွက်သွားရာ အိအိခိုင်လည်း သူမကိုယ်မှာပေကျံနေသော စောက်ရည်နှင့်လရည်များကို ဆေးကြောသန့်စင်ရန် ရေချိုးခန်းဖက်ကို ထွကိလာခဲ့လိုက်သည်။
သူမအိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာတော့ အခန်းထဲမှာ ထင်ကျော်မြင့်ပြန်ရောက်နေပြီ။ သူတစ်ယောက်တည်း သာမက နော်မူနှင့်ကိုစံသောင်းတို့ အတွဲပါ ရောက်ရှိနေကြလေရာ သူဘယ်လို ကြံစည်နေသလဲဆိုတာကို အိအိခိုင်ရိပ်မိလိုက်သည်။ ထင်သည့်အတိုင်းပင် ထင်ကျော်မြင့်က နော်မူကို ထမီချွတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမကို သူနှင့်ကိုစံသောင်းနှစ်ယောက်ညှပ်ပြီး လိုးမည်ဆိုတာ သေချာသွားသည်။ နော်မူကို သူတို့နှစ်ယောက်၏လီးကို စုပ်ခိုင်းပြီး လက်နှင့်လည်း ဂွင်းထုခိုင်းနေတာ တွေ့ရပါသည်။
နော်မူလည်း ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဗလာကျင်းလျက်ကပင် သူတို့ခြေရင်းတွင် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်အောင် ကုန်းကွ၍ လီးနှစ်ချောင်းကို စုပ်ပေးနေရလေသည်။ နော်မူ မျက်လုံးများက အရက်ရှိန် ကြောင့်လား ရမ္မက်အရှိန် တက်နေတာကြောင့်လားမသိ ရီရီဝေဝေကလေးဖြစ်ကာနေပြီး လီးစုပ်ခြင်းအလုပ်ကိုသာ သဲကြီးမဲကြီးလုပ်ရင်း ရှက်ရကြောက်ရမှန်းပင် မသိတော့ဘဲဖြစ်နေသည်။ သူမစုပ်ပေးနေသော လီးနှစ်ချောင်း အနက် ဒရိုင်ဘာစံသောင်းလီးက ပိုမိုထူးခြားပြီး လီးတန်တစ်လျှောက် အထစ်ထစ်အရစ်ရစ်ဖြစ်လျှက် ဂေါ်လီတွေ အမြောက်အများ ထည့်သွင်းထားတာကို သူမသတိပြုမိလိုက်သည်။ သူ့လီးက ဂေါ်လီတန်ခိုးနှင့် သူများတကာထက် နှစ်ဆတိုး၍ ကြီးမားနေကာ ဒီလီးနှင့်သာ အလိုးခံရလျှင် ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှ သက်သာလိမ့်မည် မဟုတ်မှန်းကို အိအိခိုင်သဘောပေါက် လိုက်မိပေသည်။
“လာလေ အိခိုင် ဒီပွဲပြီးရင် နင့်အလှည့် နော် ကြားလား ”
ထင်ကျော်မြင့်က ပြောလိုက်တော့ …
“အင်း ဟင်း ဟင်း ”
ဆိုပြီး အိအိခိုင် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလုပ်ကာ ရယ်လိုက်ရင်း သူတို့ ဖြစ်ပျက်နေပုံကို နဘေးကနေ အသာရပ်ကြည့် နေကာ အထူးသဖြင့် နော်မူစုပ်ပေးနေသော သူတို့နှစ်ယောက်လီးတွေကို စူးစိုက်ငေးကြည့်၍ နှစ်ယောက်စလုံး မှာလည်း လီးတွေက တောင်မတ်လာကြပြီဖြစ်၍ လဒစ်ကြီးတွေပြူးတူးပြဲတဲနှင့် ကျောချမ်းစရာကောင်းလွန်း နေပေရာ သူတို့ကို ကြည့်ရင်းနှင့်ပင် သူမပေါင်ကြားထဲကစောက်ပတ်မှာ ရွစိရွစိကလေး ဖြစ်ကာ အရည်စိမ့်ထွက်လာခဲ့ရလေသည်။
“နေဦး ကျွန်မ အန်ကယ့်ဆီ သွားလိုက်ဦးမယ်..ရှင်တို့သာ တစ်ခါတည်း မျော့မသွားကြနဲ့ဦး ကြားလား”
သူမကပြောလိုက်ပြီး သူတို့ သုံးယောက်အနားကနေ အသာပင် ခွာထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။ အိမ်ရှေှုခန်းမှာ ဦးမြတ်ထူးက အရက်ရှိန်တက်ပြီး ဆက်တီမှာ မှိန်းနေတာကို တွေ့ရသည်။ အိအိခိုင် အနားရောက်လာတော့ သူက မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး အသာအယာပြုံးပြသည်။
“လာထိုင် သမီး သောက်မယ် မဟုတ်လား ”
“အင်း သောက်မယ်”
သူက သူမအတွေ့အကြုံ ဘယ်လိုရှိသလဲဆိုတာကို မမေး။ မေးစရာလည်း မလိုအပ် လို့သာ ခံယူထားပုံရသည်။ သွေးအေးလွန်းသည့် သူ့ပုံစံကပင် တစ်မျိုးဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်းရှိလှပေသည်ဟု အိအိခိုင် စိတ်ထဲက ထင်မှတ်မိလေသည်။
ဘလက်လေဘယ် လက်နှစ်လုံးလောက်ကို ဖန်ခွက်ထဲငှဲ့ထည့်ပြီး ဆော်ဒါ ရေခဲ ရောစပ်ပေးသည်ကို အိအိခိုင် မော့သောက်ချလိုက်သည်။ ရင်ထဲ ပူဆင်းသွားပြီး ပင်ပန်းသမျှ ပြေပျောက်သွားသလိုပင်။ တစ်ခွက် ပြီးတော့ နောက်တစ်ခွက် … သူမ သောက်သလို အန်ကယ် ဦးမြတ်ထူးလည်း ထပ်သောက်နေသည်။
“နည်းနည်းလည်း လျှော့ပါဦး အန်ကယ်ရယ် ဒီညသောက်တာ သိပ်များနေပြီ ”
“တစ်ခါတစ်လေ သောက်တာ သမီး အန်ကယ့်အဖို့တော့ အရက်ဟာ ဆေးတစ်ပါးပဲ ”
ဦးမြတ်ထူးလိုလူက တစ်ခုခု လုပ်ပြီဆို အဆုံးစွန်ထိ လုပ်ရမှ ကျေနပ်ရောင့်ရဲနိုင်သူတစ်ဦး ဆိုတာ သူမကောင်းကောင်း သဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။ သူ့ကို ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ နားချ၍ပင် မရပါ။ နှစ်ယောက်သား သောက်လိုက်စားလိုက်လုပ်ပြီး အရှိန်ကလေး ပြန်တက်လာတော့ ဦးမြတ်ထူးက သူမကိုယ်လုံးကလေးကို ဟိုဟိုဒီဒီ စမ်းသပ်ကိုင်တွယ် လာသည်။ အရက်ဝိုင်းထဲမှာပင် သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းသည်။ အိအိခိုင်လည်း သူ့လီးစုပ်ရင်း လက်နှင့်အသေအချာဆုပ်ကိုင်ကာ လီးပြန်တောင်စေရန် ဂွင်တိုက်ပေးလိုက် အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သောက်လိုက် လီးကို ပြန်ငုံစုပ်လိုက်နှင့် သူမဖက်က တာဝန်ကျေအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး လုပ်ပေးနေရပါသည်။ သူမငြိုငြင်ဖို့က အရေးကြီးသည်။
နောက်ဆုံး သူနှင့်အတူ အခန်းထဲကို လိုက်ပါပြီး နှစ်ချီတိတိ ကာမခရီးကို အဆုံးစွန်အထိ ရေစုန်ရေဖျားလိုက်ပြီး မျောပါနေမိပြန်လေသည်။ အန်ကယ် မြတ်ထူးက ကာမအားတိုးဆေးတွေ အပြတ်ကို မှီဝဲထားလို့များလားတော့ မသိပါ။ တစ်ချီပြီးအောင် တစ်နာရီနီးနီးလောက် ဆော်ပြီး ပက်လက်တစ်ချီ ခွေးကုန်းတစ်ချီ ၂ နာရီခန့် ကြာအောင်လိုးပစ်လိုက်၍ အိအိခိုင်လည်း သူ့လက်နက်ကြီးအောက်မှာ စောက်ပတ်တွေ ပူထူကျိန်းစပ် သွားအောင်ပဲ အလူးအလဲ အလိုးခံလိုက်ရပါသည်။
သူ့လီးက သုက်တော်တော်ထိန်းနိုင်ပြီး အချိန်အကြာကြီးဆွဲ၍ လိုးပေးနိုင်ကာ လရည်လည်း တော်ရုံနှင့် မထွက်သဖြင့် ပုံစံတစ်ခုပြီးတစ်ခုပြောင်းရင်း အိအိခိုင်တစ်ယောက် ကော့နေအောင်ကို အလိုးခံခဲ့ရပြီး တစ်ယောက်တည်း မရှူနိုင်မကယ်နိုင် ဖြစ်နေရလေသည်။ ဂေါ်လီလီး၏ ကြမ်းတမ်းပက်စက်စွာ ပွတ်တိုက် လိုးဆောင့်မှုများက နာကျင်ခံခက်သလောက် နာသလိုကောင်းသလို ရသပေါင်းစုံပေးပြီး အတွေ့အာရုံကြော ထဲကနေ ပြန်လည်ရုန်းမထွက်ချင်လောက်အောင်လည်း ဆွဲဆောင်ညှို့ယူနိုင်စွမ်း ရှိပါပေသည်။
ကာမကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ သူမလိုအင်ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝရုံမျှမက အတိုင်းထက်အလွန်ပင် အိအိခိုင်စိတ်ထဲမှာ နှစ်ထောင်းအားရ ကျေနပ်သလိုရှိသွားမိသည်။ နောက်ဆုံးအချီကို သူမကိုယ်တိုင် အပေါ်စီးကနေ တက်လိုး ပေးလိုက်မှသာ လရည်ထွက်သည့်အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရပါသည်။ အိအိခိုင်လည်း ကိုယ့်ဖာသာ ဘယ်နှစ်ချီ ပြီးသွားသလဲဆိုတာကို သူမ ကိုယ်တိုင်တောင် မမှတ်မိနိုင်တော့ချေ။
ကိစ္စပြီးတော့ အားလည်းကုန် အမူးလည်း လွန်နေပြီဖြစ်၍ ဦးမြတ်ထူးတစ်ယောက် မကြာခင် ကုတင်ကြီး ထက်မှာ ကောင်းစွာ စက်တော်ခေါ်သွားရလေသည်။ အိအိခိုင်လည်း သူမကတိရှိသည့်အတိုင်း အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာပြီး နော်မူတို့ရှိသည့် အိပ်ခန်းဖက်ကို လျှောက်လာလိုက်သည်။
နော်မူအခန်းမှာ အသံမကြားရဘဲ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ကြည့်ရတာ သုံးယောက်လုံး မူးမူးရူးရူးနှင့် ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်ကြရင်း ခြေကုန်လက်ပန်းကျကုန်ကြပြီလားမသိပေ။ အိအိခိုင် အခန်းထဲကို ဝင်လာတော့ ထင်ကျော်မြင့် နော်မူနှင့် ကိုစံသောင်းတို့ သုံးယောက်က သူမထင်သလိုပင် ကုတင်ပေါ်မှာ အတုံးအရုံးဖြစ်ကာ လှဲအိပ်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
သူတို့အားလုံး ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားပင် မကပ်ကြဘဲ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်လျက်သားပင် ရှိနေကြလေသည်။ ထင်ကျော်မြင့်လည်း နော်မူ၏ ကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဆွဲသွင်းပွေ့ဖက် ထားလျက်က မျက်လုံးများမှိတ်၍ အိပ်ပျော်နေပြီ။ နော်မူကမူ သူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဖင်ကြီးတုံးလုံးနှင့် ခွေခွေကလေးလဲလျောင်းကာ အိပ်စက်နေလေသည်။ ကိုစံသောင်းကတော့ သူ့လီးကို လက်တစ်ဖက်က ဆုပ်ထားရင်း ဒူးတစ်ဖက်ထောင် ခြေတစ်ဖက်ဆင်းထားသည့် အနေအထားနှင့် ကုတင်တိုင်ကိုမှီပြီး မှိန်း၍နေတာတွေ့ရသည်။
အိအိခိုင် ကုတင်စွန်းကလေးမှာ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ ကိုစံသောင်း၏ ပေါင်ခွကြားထဲက သူ့လက်နှင့် အုပ်ကိုင်ထားသော ဂေါ်လီလီးကြီးကို သူမလက်တစ်ဖက်နှင့်အသာကိုင်စမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။
လီးကြီးက နည်းတာကြီးတော့မဟုတ်ပေ။ ပျော့ခွေနေချိန်မှာတောင် လက်တစ်ကိုင်စာမက ကြီးမားနေပြီး ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးတစ်လုံးလို တွဲလောင်းကြီး ဖြစ်နေတာကို သူမ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ဂေါ်လီလုံးတွေက ဆယ်လုံး ဆယ့်နှစ်လုံးမကဘဲ ဝင်ဆန့်၍ ရသလောက်ထည့်ထားခြင်းမို့ ကြမ်းတမ်းသော အဖုအထစ်တွေက ပြောင်းဖူးကြီးတစ်ခုလိုပင် အထစ်ထစ်အရစ်ရစ်နှင့် ကြက်သီးထချင်စဖွယ်ဖြစ်ပြီး သူ့လီးက ဂေါ်လီလုံးကြီးတွေနှင့် ဖိစီးလေးလံလျှက် ပြန်တောင်လို့မှ တောင်နိုင်သေးရဲ့လားလို့ တွေးချင်စရာကြီးပင် ဖြစ်နေလေတော့သည်။
အိအိခိုင် စောက်ပတ်ထဲက ပွစိပွစိလှုပ်ရှားကာ စောက်ပတ်ကလေး ရွချင်ချင်ဖြစ်လာသည်။ လီးပေါ်မှာ အုပ်ကိုင်ထားသော ကိုစံသောင်း၏ လက်ကို သူမလက်နှင့် ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို အသေအချာပင် လှည့်ပတ် ကိုင်ကြည့်နေသည်။ စိတ်က သရိုးသရီဖြစ်လာ၍ သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်လွှာတွေကို အရင်ဆုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ရာက ခါးပေါ်မှ မီနီစကပ်ကလေးကိုပါ ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့လီးရှိရာကို မျက်နှာအပ်၍ လီးကို အားရပါးရပင် စုပ်နေမိလေတော့သည်။ သူမလှုပ်ရှားမှုကြောင့်ပင် အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေသည့် ကိုစံသောင်းတစ်ယောက် နိုးလာပြီး သူ့မျက်လုံးကလေး အသာဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်ရာ အကြောင်းရင်းအမှန်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးပြန်မှိတ်၍ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆက်မှိန်းနေလိုက်ပါသည်။
အိအိခိုင်က စံသောင်းလီးကို အားရပါးရပင် စုပ်ပေးနေသည်။ သူ့လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကို လျှာကလေးထိုးထိုးပြီး ယက်ပေးလိုက် လဒစ်အောက်ခြေရှိဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာကလေးဝေ့ဝိုက်၍ ရစ်ပတ်ဆွနှူးကာ အတန်ကြာအောင် ယက် ယက်ပေးလိုက်ရာ ကိုစံသောင်း တွန့်ကနဲတွန့်ကနဲဖြစ်လာရပြီး ဆက်မအိပ်နိုင် တော့ဘဲ လှဲနေရာကနေ ခုန်ထလာရပါသည်။ အိအိခိုင် လီးစုပ်တာကို ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး သူ့ကို မျက်လုံးကလေး ကလယ်ကလယ်နှင့် မော့ကြည့်လိုက်သည်။
“ကို သောင်း … အိခိုင်လုပ်တာ မကြိုက်လို့လား ဟင် ”
“အို ကြိုက်တယ် အိခိုင် … လီးဆက်စုပ်ပေးစမ်းပါ ကောင်းလွန်းလို့ အိပ်တောင်မအိပ်နိုင်တော့ဘူး ”
“ဟင်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ သိသားပဲ ”
ဆိုတော့ ကိုစံသောင်း စပ်ဖြီးဖြီးဖြစ်လာရပြီး …
“ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရှက်သွားမှာ စိုးလို့ ဆက်အိပ်နေတာလေ ကဲ ဒီဖက်လှည့်စမ်းပါ အားရအောင် ကြည့်ချင်လို့ ”
သူမကိုယ်လေးကို သူ့ဖက်သို့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်နေသည်။ အိအိခိုင်လည်း သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ကိုစံသောင်းခါးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ကာ ပြန်လည် နမ်းစုပ်ပေးနေမိသည်။ သူ့လက်များက သူမနို့အုံအိအိ နှစ်မြွှာကိုရော လုံးလုံးကစ်ကစ်ထွားထွားအိအိရှိလှသော ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်နှင့် မို့မောက် ဖောင်းကြွနေသော သူမစောက်ပတ်ပါမကျန်အောင် နေရာအနှံ့အပြားကို လိုက်လံစမ်းသပ်၍ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ နို့နှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေရင်း လက်တစ်ဖက်က သူမပေါင်ခွဆုံကြားမှ စောက်ပတ်ကို ပွတ်ကာသပ်ကာဖြင့် အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အထက်အောက် စုန်ဆန်ရွေ့လျား၍ ဆွနှူးပေးလေရာ အိအိခိုင်စောက်ပတ်ဆီမှ အရည်ကြည်ကလေးများ စိမ့်ထွက်လာခဲ့ရပါသည်။
အိအိခိုင်က …
“ကျွန်မ လှလားဟင် ကိုသောင်း ”
“သိပ်လှတယ် ကြည့်လို့တောင် မဝဘူး ”
“ပြပေးမယ် ကြည့်မလား ”
“အင်း ပြ ”
ဆိုတော့ အိအိခိုင်က ထိုင်ရာကထပြီး ကုတင်အောက်မှာရပ်၍ သူမကိုယ်လေးကို လှည့်ပတ်ပြနေသည်။ တင်ပါးဆုံ အိအိနှစ်ဖက်ကို လှည့်ပတ်လှုပ်ခါပြသည်။ နို့အုံအိအိ နှစ်လုံးကို ညှစ်၍ နယ်၍ ကစားရင်း သူမစောက်ပတ်ကို ကော့ကော့ကလေးလုပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ဖြဲ၍ပြလိုက်ပြန်ရာ ကိုစံသောင်းလည်း သဘောကျသွားပြီး သူ့လီးကို လက်နှင့်ကိုင်၍ ဆွကာဖြင့် ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပြီး …
“ကောင်းတယ် စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြ ဟုတ်ပြီ လက်နဲ့ကစားပေး နှိုက်ပြီးဆောင့်ပေး ဒါမှ ငါ့လီးအတောင်မြန်မှာ တစ်ယောက်တည်းမလုပ်ချင်ရင် နော်မူကို နှိုးလိုက် ရတယ် ”
“အိုး သူ ပင်ပန်းနေပြီ အိပ်ပစေ”
ပြောပြီး အိအိခိုင်က ကိုစံသောင်းအရှေ့မှာ ရပ်ရင်း သူမစောက်ပတ်ကို အပီအပြင် ပွတ်သပ်ပြနေသည်။ စောက်ပတ်ပွတ်၍ အရှိန်ရလာတော့ အစိကလေးကို လက်တစ်ဖက်က ကစားရင်း ကျန်တစ်ဖက်က စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးအတိုင်း ဒေါင်လိုက်ပွတ်ဆွဲကာဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ခလယ် လက်သူကြွယ် နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်ရင်း လက်နှင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပါသည်။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment