အရေခြုံ အပိုင်း ( ၂ )

အရေခြုံ အပိုင်း ( ၂ )

ထူးခြား ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

မြမူ မှာ မနေ့ညက တပိုင်းတစ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ဒီညတော့ စောစောစီးစီး အခန်းထဲ ဝင်ကာအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ သူ အခန်းတံခါးမှာ သေခြာပိတ်လို့ မရ။ သစ်သားတွေက ကြာလို့ ရွဲ့ပြီး ဘောင်မှာ အံမကျ ဖြစ်နေသည်မှာ သူငယ်စဉ်ကထဲကမို့ တံခါးကို ဂလန့်ချတာ ထုံးစံမရှိ အခန်းဆီး ပိုသာ ပိတ်ထားလိုက်သဖြင့် အခန်းဝမှ ဖြတ်လျှောက်သွားသူတို့ ဟနေသည့်တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်မှာ မစိုးရိမ်ရ။

နယ်မြို့တွေမို့ ညဘက် မှောင်လာသည်နှင့် ကာလသားများမှ လွဲ၍ အိပ်ယာဝင်ကုန်ကြသည်မှာ များသည်။ မနက်လည်းစောစောထရမည်မဟုတ်လား။ ညကိုးနာရီလောက်မှာ သူမ အဖေ ဦးဖူးညို နှင့် မိထွေး တို့ လုပ်ငန်းစ တော့သည်။ ထိုအချိန်မှာတော့ မြမူ က နေရာကောင်းကောင်းယူထားပြီးပြီ။ 

ဘက်ထရီမီးချောင်းအောက်မှာ ဖြူဝင်းနေသော မိထွေး နှင့် ညိုညို တုတ်တုတ် ဦးဖူးညိုတို့ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်။ ဦးဖူးညိုက တဏှာရက်မက်ကြီးသူ ပီပီ သူ့မယားငယ်ကလေးကို ကိုယ်တုံးလုံးချျွတ်ကာ မီးရောင်အောက်မှာ အရသာခံ လိုးလေသည်။ 

ဗီဒီယိုတွေ မပေါ်သေးခင်ကာလမို့ ဒါမျိုး ဆိုတာက မြင်ရခဲ့လှပါဘိတောင်း၊ အပျိုလေး မြမူ ခမျာ ရင်တွေတုံ ဒူးတွေ ချောင် ဖြင့် ချောင်းကြည့်နေမိလေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း အရည်တွေက စိုထိုင်းနေပြီ။ ဦးဖူးညို လီးတုတ်တုတ်ကြီးဝင်ထွက်နေသည်ကို မျက်လုံးလေးမှေး အံလေးကြိတ်ကာ ဇိမ်ခံနေရှာသည့် မိထွေး ကိုကြည့်ရင်း မနာလို ဖြစ်နေရသည်။

ဦးဖူးညို ဆိုတာ သူ့အဖေဆိုတာကို မေ့ပျောက်ပြီး မိထွေး နေရာမှာ သူမပဲ ဖြစ်လိုက်ပါတော့ဟု တွေးနေမိသည်။ မြမူ မျက်လုံးထဲ မြင်တာကတော့ အေကြော ပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးပဲ ဖြစ်တော့သည်။

တဖက်ခန်းမှ လိုးနေကြသော မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း သူမ လက်ဖျားကလေးတွေက သူမ ဝတ်ထားသော ဂါဝန်အောက်မှ လျိုကာ ပိပိလေးကို ပွတ်မိနေသည်မှာ ဘယ်လောက်ပင် စိတ်တွေက လွတ်သွားသည်မသိ သူ့အနောက်နားမျာ လူတယောက် ရောက်လာတာပင် မသိလိုက်။သို့သော် ရုတ်တရက်သတိပြုမိသွားပြီး လန့်အော်မည်အပြုမှာ သတိရှိနေသော ငထွားက ကမန်းကတမ်း မြမူပါးစပ်တွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။

“ ညီမလေး အကိုကြီး အကိုကြီး ငထွား လေ ”

ဟု လေသံလေးဖြင့် ပြောပြီး သူ့မျက်နှာကို ဓါတ်မီးအသေးလေးနှင့် ထိုးပြတော့မှ ခေါင်းညှိမ့် ပြရှာသည်။ ငထွားက သူ့ပါးစပ်ကို လက်ညိုးဖြင့် ကန့်လန့်ဖြတ်ထောင်ပြပြီး အသံမထွက်ဖို့ ပြောလိုက်တော့ မြမူခေါင်းငြိမ့်ရှာသည်။

နောက်တော့ မှောင်မဲနေသော သူမ အခန်းထဲမှ နေ သူတို့ အဖေနှင့် မိထွေးတို့ လိုးခန်းကို ဆက်ချောင်းကြလေသည်။ မှောင်ထဲမှာမို့ မြမူမှာ ပြန်ချောင်းကြည့်ရင်း ဖီးပြန်တက်လာကာ သူ့အကိုကို မေ့သွားလေသည်။သို့သော်လည်း ဟိုဘက်ခန်းမှာ အရှိန်ကောင်းနေတုန်း ငထွားလက်ဖဝါးကြီးက သူမ ပေါင်လုံးလေး တွေကို ပွတ်ပေးရင်း သူမစောက်ဖုတ်ဆီကို ရောက်လာတာ သတိပြုမိလေသည်။ 

သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်တိုင်က လည်း စိတ်ဆာနေပြီမို့ အသာငြိမ်နေလိုက်လေသည်။ ငထွားမှာလည်း အခြေအနေကောင်းနေတာကို သိသဖြင့် ချောင်းတာကို စိတ်မဝင်စားတော့ပဲ ညီမချောမြမူ စောက်ဖုတ်ကိုသာ စိတ်ဝင်တစား နိူက်ကာ ဆော့ကစားလေတော့သည်။မြမူမှာ တခါမှ သူမစောက်ဖုတ်ကလေးကို တခြားလူတယောက်ကိုင်တာ မခံဘူးသည့်အပြင်၊ ချောင်းကြည့်နေရင်း ဖီးတအားတက်နေပြီမို့ တကိုယ်လုံးပင် ကြက်သည်းတဖြန်းဖြန်းထကာ ဒူးများပင် မခိုင်ချင်တော့ပေ။

အတွေ့အကြုံရင့်နေပြီ ဖြစ်သော ငထွားက ယိုင်လာသော မြမူကိုယ်လေးကို ထိန်းပွေ့ ရင်း မြမူ ကုတင်လေးပေါ် အသာလှဲတင်ပေးလိုက်တော့သည်။ မြမူကတော့ ရှက်သဖြင့် မျက်လုံးလေးကို ပိတ်ထားလေသည်။ငထွားမှာ လည်း တင်းနေပြီမို့ ဘာဘာညာညာ မစဉ်းစားတော့ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ပြစ်ခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော မြမူကိုယ်လေးပေါ်တက်မှောက်လိုက်လေသည်။ 

ငထွားမှာ မြမူ ပေါင်လေး နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူပြီး ပေါင်လေးကို တွန်းကားလိုက်လေသည်။ မြမူ ဂါဝန်တိုတိုလေးက ပေါင်ရင်းသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်ရာ ငထွားက လွတ်လွတ်ကင်းကင်းဖြစ်စေရန် ဗိုက်ပေါ်သို့ လှန်တင်လိုက်လေသည်။ ငထွားက သူ့ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ မြမူပေါင်ခွစုံကြားသို့ မှန်းကာ အဖုတ်လေးရှိရာ လှမ်းတေ့လေသည်။ မှောင်မှောင်မဲမဲ ထဲမှာမို့ အရေတွေ စိုစိုစိစိ ဖြစ်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဝလေးကို သူ့လီးထိပ်ဖြင့် ခံစားတွေ့လိုက်ရတာနှင့် အသာလေးပင်ဖိထိုးလိုက်လေသည်။

“ အား..အု”

ရုတ်တရက် နာသွားသဖြင့် အသံထွက်သွားသော မြမူ ပါးစပ်ကို ငထွား ကမန်းကတန်း သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပိတ်လိုက်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း လီးကတော့ မရပ် ဝင်သလောက်ကို နှဲ့နှဲ့ ထိုးလေသည်။ တဝက်လောက်ဝင်တော့ မြမူစောက်ပတ်လေးမှာ တအားလည်း ကျပ်သဖြင့် သူ့လီး မေးသိုင်းကြိုး ပြဲတော့မတတ် နာလာသဖြင့် အသာနားလိုက်ရသည်။ 

တဖက်ခန်းမှ မီးရောင်ကျိုးတိုးကျဲတဲက နံရံကြားမှ ဝင်နေသဖြင့် မြင်နေရသော မြမူမျက်နှာလေးမှာ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းနေသဖြင့် သနားသွားပြီး သူ့လီးကြီးကို လုံးဝ ရပ်ထားလိုက်သည်။ မြမူ ပါးစပ်မှာ ပိတ်ထားသော သူ့လက်ဖဝါးကို ဖယ်လိုက်တော့ မြမူမှာ တိုးတိုးလေး ပြောရှာသည်။

“ အရမ်းနာတယ် ကိုကြီး.. မူ့ဟာလေး ကွဲသွားပြီထင်တယ် ”

ငထွားက သူ့ညီမ နူတ်ခမ်းလှလှလေးကို ငုံနမ်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ လျှာဖြင့် နူတ်ခမ်းထဲ ထိုးထည့်မွှေ ကာ စုပ်ယူနေတော့ ဖီးပြန်တက်လာသောမြမူ ကိုယ်လုံးလေး မှာ လှုပ်ရှားလာလေတော့သည်။ငထွားလီးကြီးမှာလည်း အနာသက်သာလာပြီး မြမူ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များထပ်မံစိမ့်ထွက်လာလေရာ ငထွားလီးကြီးကို စလှုပ်ရှားတော့သည်။ 

ဒီတခါတော့ နောက်တလက်မ ဆုပ်ပြီး ရှေ့ တလက်မခွဲ လောက် နူန်းဖြင့် ဝင်ထွက်လုပ်ပေးလေရာ လီးကြီး လေးပုံသုံပုံထိ ဝင်သွားလေတော့သည်။ ထိုအခါမှာတော့ ငထွား မှာ မြမူခံနိုင်ပြီ ဆိုတာကို သိသဖြင့် ဆောင့်ချလိုက်ရာ အဆုံးထိ ဝင်သွားလေတော့သည်။

တကယ်က မြမူမှာ ယောက်ျား ဖြင့် အတွေ့အကြုံမရှိဘူးသော်လည်း ဆော့ရင်းပြုရင်း စက်ဘီးစီးရင်းဖြင့် အပျိုမြှေးမှာ ပေါက်နေပြီ ဖြစ်ပြီး ၊ တဏှာကြီးသူ ပီပီ ခရမ်းသီး အသေးလေးများဖြင့် ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဖြေ ထားဘူးသူ ဖြစ်သဖြင့်လည်း ဒီလောက်ကြီး အရမ်းတော့ နာတာ မဖြစ်ပေ။

သို့သော်လည်း တကယ့်ယောက်ျား လီးကြီး မို့ တင်းကျပ် နေသည်ကိုတော့ ခံစားနေရသည်။ ငထွားလည်း အဆုံးထိ ဝင်သွားသော သူ့လီးကြီးကို ခနကြာ စိမ်ထားပြီး တော့ မြမူ အင်္ကျီကို ကျယ်သီးများ ဖြုတ်လေသည်။ မြမူကတော့ ရှက်သော်လည်း နှာထန်သူလေးမို့ ဘာမှ မပြောတော့။ 

မြမူ နို့ကလေးမှားမှာ လိမ္မော်သီး အသေးလေးများလို လုံးလုံးလေး ဖြင့် နို့သီးခေါင်း စူစူလေး များမှာ ချစ်စရာ ကောင်းလှလေသည်။ ငထွားမှာ အငမ်းမရ ကုံးစုပ်လိုက်တော့ မြမူခမျာ ကော့တက်လာရသည်။ ငထွားက သူ့ အဖေတူ အမေကွဲ ညီမလေးကို နို့တွေ တဖက်စီ အားရပါးရ စို့ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးတော့သည်။ ခနအကြာမှာတော့ တဖက်ခန်းကမှ သူတို့ အဖေ လင်မယားနှင့် အပြိုင် ငထွားတို့ မောင်နှမ နှစ်ဦး လိုးနေကြလေတော့သည်။

ငထွား နှင့် မြမူတို့ မောင်နှမ မှာ ထိုမှ စ၍ မြမူ ရွာပြန်လာတိုင်း လင်မယားသဖွယ် လိုးဖြစ်ကြလေသည်၊ မြမူ ကျောင်းတက် ဖို့ မြို့ပြန်သွားချိန် မှာ ထုံးစံအတိုင်း ငထွားက ရှုတ်။မြမူ ပြန်လာရင်တော့ မြမူ နဲ့ပဲ နေ၊ ထိုသို့နေလာရင်း သုံးနှစ်ခန့် ကြာတော့ ပြဿနာ အမျိုးမျိုး ပေါ်ပေါ်လာတတ်သည့် ငထွားကို ခြေငြိမ် အောင်ဆိုပြီး သူ့ အဖေက မိန်းမ ပေးစားလိုက်လေတော့သည်။

ငထွား မိန်းမ ရပြီး နောက် သုံးလေးနှစ်ကြာတော့ မြမူလည်းဘွဲ့ရပြီး သူနှင့် ကောလိပ်ကျောင်းမှ ရီးစား ကိုတင်မောင် ဆိုသူ နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့ မှာပဲ နေတော့သည်။ ကိုထွားမှာ ပထမအိမ်ထောင်ဖြင့် သမီးတယောက် သားတယောက်၊ ရပြီး မိန်းမ ကွယ်လွန်သွားသဖြင့် သူ့အဖေခြေရာနင်းကာ နောက်မိန်းမ တယောက်ကောက်ယူထားလေတော့သည်။

သူ့အဖေလည်း ကွယ်လွန်သွားပြီ ဖြစ်ရာ မောင်နှမ နှစ်ယောက် အမွေခွဲ ပြီး ငထွားက အဖေ့ လက်ငုတ် စီးပွားရေး ကိုသာ ဆက်လုပ်နေရင်း နယ်မှာပဲ နေနေတော့သည်။ အမွေခွဲသည်ဆိုတာကလည်း စတိလောက်သာသာပါ။

သူတို့ အဖေမှာလည်း သုံးဖြန်း ငထွားကလည်း ဘာမှ မလုပ်တော့ တကယ်က ဘာမှ မကျန်တော့ မြမူ က ပညာမတတ် ဘဲ တောမှာပဲ နေခဲ့ရသော သူ့အကိုကြီး ကို ချစ်သနားတော့ သူက လက်ဝတ်လက်စားနည်းနည်းသာယူပြီး ကိုထွားကို စီးပွားရေးလက်ငုတ်လက်ကျန် အကုန်ယူစေပြီး ဆက်လက်လုပ်ဆောင်စေခဲ့ခြင်းသာဖြစ်လေသည်။

မြမူကတော့ မြို့လေးမှ ရန်ကုန်သို့ ပြောင်းရွေ့ အခြေချပြီး လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး အစိုးရ ဝန်ထမ်းများ အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း သမီးလေး မြင့်မြင့်ခိုင် ခေါ် ခိုင်လေး ကို မွေးခဲ့လေသည်။

....................................................................................................................................

ကိုထွားမှာ သူမိန်းမ ကွယ်လွန်သွားတော့ သမီးတင့်တင့်နိုင်ခေါ် နိုင်လေး၊ သား မိုးနိုင် တို့ နှစ်ယောက် ကျန်ခဲ့ပြီး နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း နောက်မိန်းမက နှစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ ပင် သူ့ ပွဲရုံမှာ ထားထားသည့် လူယုံ ကောင်လေးနှင့် လိုက်ပြေးသွားလေသည်။ 

ထိုအခါမှာတော့ ကိုထွားမှာ စိတ်ရှုတ်ခံပြီး နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ကို မစဉ်းစားတော့ပေ။ သူ့ခလေးနှစ်ယောက်ကိုသာ ပြုစုပျိုးထောင် ပေးဖို့ စိတ်ကူးကာ စီးပွားရေးကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် လုပ်လေတော့သည်။ ခလေးနှစ်ယောက်စလုံးကိုလည်း နီးစပ်ရာ မြို့ကျောင်းသို့ သွားရောက် နေစေခဲ့လေသည်။တင့်တင့်နိုင်မှာလည်း ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်မှာ ပင် ယောက်ျားနောက်လိုက်ပြေးသဖြင့် မင်္ဂလာဆောင်ပေးလိုက်ရလေသည်။ 

နောက်တော့ ကိုထွားခမျာ သမက်ကို ကျောင်းဆက်ထားပေးနေရပြီး သမီးက ဗိုက်တလုံးဖြင့် အိမ်မှာပင် အဝေးသင် ပြောင်းယူပြီး နေလေတော့သည်။ သားကို ကျတော့ ပညာလေး ပြည်စုံချင်သဖြင့် ဆယ်တန်းအောင် တော့ ရန်ကုန်မှ ညီမ ဖြစ်သူ မြမူ တို့ ဆီမှာ သွားနေပြီး ကျောင်းတက်စေရန် လွတ်လိုက်တော့သည်။

ကိုထွား မြေးကလေး ၂ နှစ်သား ရတော့ သမီး မှာ ယောက်ျား နှင့်ကွဲကာ သူ့အိမ်မှာ သောင်တင်နေတော့သည်။ အသက် နှစ်ဆယ် အရွယ် နိုင်လေး ခေါ် တင့်တင့်နိုင်မှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ဖြင့် ခလေးတယောက်အမေ ဖြစ်နေရရှာပြီး၊ သူ့အဖေ ကိုထွား၏ အလုပ်များကို ဦးစီး လုပ်ကိုင်နေရ လေသည်။ထို့ကြောင့်လည်း ကိုထွားမှာ အလုပ်မှ နည်းနည်း အနားရကာ လူပျို ဘဝက လိုပင် ပြန်ပွေရှုတ်နေပြန်တော့သည်။ 

အသက် လေးဆယ့်နှစ်နှစ် ဖြင့် သန်တုန်း မြန်တုန်း မိန်းမ ဝါသနာကြီးသော ကိုထွား တယောက်၊ရွာထဲ မှ အပျို အအို ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ချောချော တောင့်တောင့် ဆိုလျှင် ဖန်လို့ ရပါက လိုးလိုက်သည်သာ ဖြစ်သဖြင့် ထုံးစံအတိုင်း မနာလို မုန်းတီးသူများ ရှိလေသည်။

တည တွင်တော့ ကိုထွားတို့ အိမ်သို့ ဓမြ ဝင်စီးတာ ခံလိုက်ရလေသည်။ ထိုအချိန်အခါက သူတို့ နယ်တဝိုက်တွင် ထိုကဲ့သို့ အဖြစ်အပျက်များမှာ အလွန်ရှားပါးသဖြင့် လုံခြုံရေးကို ဂရု မစိုက်မိလိုက်သော ကိုထွားတယောက် အငိုက်မိသွားလေတော့သည်။ထိုညက ကိုထွားမှာ အိမ်သို့ စောစော ပြန်ရောက်ပြီး ထန်းရည်ရှိန်လေးဖြင့် အိပ်မောကျနေခိုက် သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်လှုပ်နိုးခြင်းခံရသဖြင့် လန့်နိုးလာခဲ့လေသည်။

သူအိပ်ယာပေါ်ထထိုင်လိုက်သည်နှင့် သူ့နားထင်ကို ဖြောင်းကနဲ လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ထည့်လိုက်တာ ခံလိုက်ရသဖြင့် လန့်သွားလေသည်။ နားတွေအူပြီး ဘာဖြစ်မှန်းမသိခင်မှာပင် သူ့ကို လက်နောက်ပြန်ကြိုးတုတ်ချည်တာခံလိုက်ရလေသည်။ နောက်ပါးစပ်ကိုလည်း ပိတ်စတခုဖြင့် ပတ်စည်းလိုက်တာခံလိုက်ရသည်။နောက်တော့ အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ က ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်းထားတော့ သူ့လိုပင် လက်ပြန်ကြိုးတုတ်လျှက် ပါးစပ်ကို အဝတ်စည်းလျှက်၊တင့်တင့်နိုင်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

တင့်တင့်နိုင်ခလေးက တော့ မတွေ့၊ သူတို့မျက်စေ့ရှေ့မှာ ကဒါးတရမ်းရမ်းနှင့် လူသုံးယောက် မျက်နှာဖုံးစွပ်တွေနှင့်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပုဆိုးတထည်ကို ဖြန့်ခင်းထားပြီး ထိုအပေါ်မှာတော့ တင့်တင့်နိုင်ရဲ့ လက်ဝတ်လက်စား ရွေငွေ တွေနှင့် ပိုက်ဆံ ထုတ်တချို့တွေ့ရသည်။

တယောက်က တင့်တင့်နိုင်လည်ပင်းနားကို ဒါးသွားကပ်ထားပြီး နောက်တယောက်က ကိုထွားနား ကပ်လာကာ။ မင်း ကိုစကားပြောနိုင်အောင် ငါတို့ အဝတ်ဖြေပေးမယ် အော်မယ်မကြံနဲ့ မင်းသမီး လည်ပင်းပြတ်သွားမယ် ဟိုမှာ တွေ့တယ်မလား၊ ဟုပြောတော့ ကိုထွားက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

ကိုထွားကို ပါးစပ်မှ အစည်းဖြေပြီးတော့၊ ကဲ မင်းမနာချင်ရင် ငါတို့မေးတာဖြေ၊ မင်းရဲ့ ပိုက်ဆံတွေ ရွှေငွေတွေ ဘယ်မှာ ထားသလဲ ပြော၊ ရှိတာကို အကုန်ပြော၊ မင်း မပြောပဲ ချန်ထားခဲ့တာကို ငါတို့ ဘာသာ ရှာလို့ တွေ့ရင်မင်းသမီး သေပြီသာမှတ်လိုက် နားလည်လားဟု ဆိုတော့ ကိုထွားမှာ တုံတုံရီရီနှင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြရှာသည်။နောက်ဆုံး ကိုထွားဆီမှ ရသလောက်ကို ကျေနပ်ပြီ ဆိုတော့မှ တင့်တင့်နိုင်ကို မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းပြီး အဝတ်အစားများ ကို ဆုပ်ဖြဲ ချွတ်ပြစ်လိုက်ကြလေသည်။

တင့်တင့်နိုင် ပါးစပ်ထဲတွင် အဝတ်စတခု ထိုးထည့်ထားသဖြင့် သူမ မှာ အသံမထွက်နိုင် မျက်ရည်များမှာ စီးကျလာလေတော့သည်။ ကိုထွားကိုလည်း ပါးစပ်ပြန်ပိတ်ထားပြီမို့ ကိုထွားတယောက် ဒေါသတကြီး ဖြင့်သာ မျက်လုံးပြူးကြည့်နိုင်ရှာသည်။ မည်သို့မျှ အကူညီမပေးနိုင်ခြေ။

နောက်တော့ ကိုထွားကိုလည်း ဆွဲခေါ်လာပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှ သစ်သားကွပ်ပြစ်ကလေးပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲစေကာ အင်္ကျီလုံခြည်များကို ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်ကြသည်။ နောက်တော့ ဓါးပြနှစ်ယောက်က တင့်တင့်နိုင်ကို လက်မောင်းတဖက်တချက်မှ ဆွဲမကာ ကိုထွား ၏မျက်နှာပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းလေသည်။

“ ကဲ ခွေးမသား တဏှာရူး ငထွား မင်း သူများ သားသမီးတွေကို လိုက်ဖျက်စီးနေတဲ့ကောင် အခု မင်းသမီးစောက်ဖုတ် ကို အရသာခံကြည့်စမ်း ဘယ်လိုလဲ ဆိုတာကို”

ဓါးပြတယောက်က ကိုထွား ပါးစပ်မှ အဝတ်စကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပြောလိုက်ပြောလိုက်လေသည်။ ကိုထွားက တခုခု ပြန်ပြောမလို့ ပြင်နေစဉ် တင့်တင့်နှင်ကို ဓါးပြ နှစ်ယောက်က အတင်းချူပ်ကိုင်ကာ ကိုထွားမျက်နှာပေါ်ထိုင်ချစေလိုက်ရာ ကိုထွားမှာ ပါးစပ်ကို ကမန်းကတန်းပိတ်လိုက်ရလေသည်။ တင့်တင့်နိုင် ၏ အမွှေးထူထူ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ကိုထွား ပါးစပ်ပေါ်တည့်တည့်ကို ဖိကပ်မိလေသည်။

“ဟေ့ကောင် ငထွား ပါးစပ်ဟ လိုက် မင်း လျှာကို ထုတ်ပြီး မင်းသမီး စောက်ပတ်ကို ရက်စမ်း ငါပြောတာ မလုပ်ရင် မင်းသမီးမျက်နှာကို ဓါးနဲ့ မွှန်းလိုက်မယ် တွေ့လား ”

တင့်တင့်နိုင်မျက်နှာနားကို ဓါးမြှောင်ထိပ်ဖျားဖြင့် တရမ်းရမ်းလုပ်နေသော ဓါးပြဗိုလ်၏ အမူအယာကြောင့် ကိုထွားမှာ လန့်ဖြန့်ပြီး ပါးစပ်ကို ဟကာ တင့်တင့်နိုင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပေးနေမိသည်။ 

ဓါးပြဗိုလ် သူ့သမီးကို ဓါးဖြင့် ခြစ်လိုက်မှာကို ကြောက်လန့်သဖြင့် သာ ပါးစပ်ကို ဟကာ လျှာဖြင့် ရက်ပေးနေရသော်လည်း ကိုထွား စိတ်ထဲမှာ မကောင်းခြေ သို့သော်လည်း ဓါးပြတွေ သူ့သမီးကို မုဒိန်းတက်မကျင့်တာကို ပင် ကျိတ်ပြီး ကျေးဇူးတင်နေမိသေးသည်။ ဒါပြီးရင် ဘာဖြစ်မည်ဆိုတာကို သူမသိနိုင်ဘူး မလား။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့် ဓါးပြပြောစကား ကို နားထောင်ပြီးလုပ်ပေးနေမိလေသည်။ သို့သော်လည်း သူသတိမထားမိခင်မှာပင် သူ၏ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား လျှာက တင့်တင့်နိုင် ၏ ကာမခလုပ်တွေကို အလိုလို ဖွင့်ပေးနေသလို ဖြစ်နေလေသည်။

သူ့လျှာထိပ်ကလေးဖြင့် တင့်တင့်နိုင်စေ့စေ့လေးကို ထိုးဆွလိုက် နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေးတွေကို ရက်ပေးလိုက် ဖြင့် လုပ်နေပေရာ တင့်တင့်နိုင် ပိပိလေးမှ အရည်များပင် စီးကျလာရလေသည်။ကိုထွား၏ လီးကြီးမှာလည်း စောက်ဖုတ်အနံ့အရသာတို့ကြောင့် တဖြည်းဖြည်း မာတောင် တောင့်တင်းလာလေတော့သည်။

“ဟဲဟဲ ငထွား ခွေးမသား ကိုယ့်သမီးကိုယ် စောက်ဖုတ်ရက်ပေးရင်းနဲ့ လီးတောင်လာပြီတွေ့လား လိုးရမယ် လိုးရမယ် စိတ်မပူနဲ့ ဟေ့ကောင်တွေ ကောင်မလေးကို မလိုက်တော့ ”

“ ဆရာရယ် ကောင်မလေးက ဒီလောက်မိုက်တာ ကျွန်တော်တို့ကို ပေးစားပါလား တယောက်တချီစီပါပဲ”

“ တော်စမ်း ခွေးမသား တွေ ထောင်ထဲမှာ သေသွားချင်လို့လား မုဒိန်းမှု က အပြစ်ဘယ်လောက်ကြီးတယ်ထင်လို့လဲ၊ ဒီမှာ ငါက ဓါပြမှုကို ဒီကောင် ပြန်မတိုင်ရဲအောင် စီစဉ်နေတာ မင်းတို့ အမှုကို ထပ်မကြီးစေနဲ့ ငါပြောသလိုလုပ်စမ်း၊ ကောင်မလေးလက်တွေကို ငထွားကို ဖက်ရက်သားနဲ့ ငထွားနောက်ကျောဘက်မှာ ကြိုးနဲ့ ချည်လိုက် ”

ကိုထွားကိုယ်ပေါ် ကို တင့်တင့်နိုင်အား မှောက်ရက် လှဲစေကာ တင့်တင့်နိုင် နို့ကြီးများ ကိုထွားရင်ဘတ်ပေါ် အိကနဲ လာဖိကပ်တော့ ကိုထွား လီးကြီးမှာ မို မာလာရသည်။ 

ကိုထွားနှင့် တင့်တင့်နိုင်ကို ကိုယ်လုံး ချင်းထပ်၍ ကြိုးတုပ်လိုက်လေရာ ကိုထွား၏ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ တင့်တင့်နိုင်ပေါင်ခွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ကို အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေလေတော့သည်။ဓါးပြဗိုလ်က တင့်တင့်နိုင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ ဟသွားသော စောက်ဖုတ် အဝကို ကိုထွားလီးကြီးပေါ်တေ့ကာ ဖိတွန်းချလိုက်တော့သည်။

“ အားးးးးအိ…”

ကိုထွားပါးစပ်မှ အသံထွက်လာရသည်။ တင့်တင့်နိုင် မျက်လုံးအစုံမှာလည်း ပိတ်ထားလျှက်။ အခုတော့ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ကိုထွားလီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်နေခြေပြီ။

“ကဲ ငထွား မင်း ငါတို့ ဓါးပြတိုက်တဲ့ ကိစ္စကို ရဲတိုင်ရဲရင် တိုင်ကြည့်တော့ မင်းတို့ သားအဖ နှစ်ယောက် ဘာဖြစ်သလဲဆိုတာကို ငါတို့ ဖွင့်ပြောလိုက်ရုံပဲ။ မင်း ကြိုက်တဲ့လမ်းရွေးပေတော့ ဟုတ်လား၊ ငါတို့ မသွားခင် ပွဲလေး နည်းနည်းကြည့်သွားရအောင် ဟဲဟဲ”

“ ဖြန်း”

“ အီး”

ဓါးပြဗိုလ်က ပြောပြောဆိုဆို တင့်တင့်နိုင်၏ ဖွံထွား စွံ့ကားလှသော ဖင်လုံးကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဖြန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်ရာ ပါးစပ်မှာ အဝတ်စို့ထားသဖြင့် အီးကနဲသာ အသံထွက်နိုင်သော တင့်တင့်နိုင်မှ စပ်သွားသဖြင့် ဖင်ကြီးကို ကြွတက်လာရလေသည်။

ဖင်ကြီးကြွလိုက်မှုကြောင့် ကိုထွားလီးကြီးမှ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဆွဲယူလိုက်သလို ဖြစ်သွားသော်လည်း ကိုယ်ချင်းချည်ထားသော ကြိုးကြောင့် လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ မကျွတ်ထွက်သွားခြေ။ ကြာကြာကုံးလည်းမထားနိုင်သဖြင့် ကိုယ်ကို လျှော့ချလိုက်ရာ ကိုထွားလီးကြီးမှာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပြန်တိုးဝင်လာတော့သည်။

“ ဖြန်း ”  

“ အီး ”

 “ ဖြန်း” 

 “ အီး ”

ထိုသို့ ခပ်စပ်စပ်အရိုက်ခံလိုက်ရ ဖင်ကြွမိလိုက် လီးကြီးတိုးဝင်လာလိုက် နောက်တခါရိုက်လိုက် ဖင်ကြွမိလိုက် ဖင်ပြန်ချတော့ လီးကြီးတိုးဝင်လာလိုက်နှင့် နောက်တော့ ဓါးပြဗိုလ် သူ့ဖင်ကို မရိုက်မှီ ဓါးပြဗိုလ် အကြိုက် သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွကာ နှိမ့်ကာ ဖြင့် ကိုထွားလီးကြီးပေါ် လိုးနေသည့်အခြေသို့ ရောက်သွားရတော့သည်။ 

စောက်ဖုတ်နှင့်လီး အတွင်းကျကျ လိုးနေပြီ ဆိုတော့ လည်း အရှိန်ရလာတော့ မည်သူနှင့် လိုးနေသည်ဆိုတာကို ပင်မေ့သွားပြီး ကိုထွားနှင့် တင့်တင့်နိုင်တို့ တယောက်နှင့် တယောက် အားရပါးရလိုးနေမိကြသည်။

နောက်တော့ တင့်တင့်နိုင်လည်း ကိုယ်လုံးလေး တွန့်တက်ပြီး ကိုထွားလီးကြီးမှ လည်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ပြီးသွားကြတော့သည်။ ထိုအခါမှ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး မှောင်မဲနေပြီး ဓါးပြတွေလည်း အိမ်ထဲမှာ မရှိတော့ကြောင်း နှစ်ယောက်စလုံး သတိထားမိလိုက်ကြတော့သည်။

.........................................................................................

ကိုထွားတို့ သားအဖမှာ နောက်နေ့ကြတော့ အရာရာ ကို တွက်ချက်ပြီး ရဲမတိုင်တော့ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း တယောက်ကို တယောက် မျက်နှာပူနေကြပြီး စကား ဟဟ ပင်မပြောဖြစ်ကြခြေ။ 

ကိုထွားမှာ လည်း ဓါးပြဗိုလ်ချိန်းခြောက်သွားသည်ကို စဉ်းစားပြီး သူရှုတ်ခဲ့သော ကောင်မလေးတယောက်ယောက်နှင့် ပတ်သက်နေရမည်ဟု တွေးကာ ဓါးပြလက်ထဲပါသွားသော ပစ္စည်းများကို လျှော်ကြေးပေးလိုက်သည်ဟုသာ သဘောထားလိုက်တော့သည်။

ဤသို့ဖြင့် ကိုထွားတယောက် ခြေငြိမ် သွားပြီး အလုပ်ကိုသာ ဖိလုပ်နေမိတော့သည်။ တင့်တင့်နိုင်မှာလည်း သူ့အဖေ အရင်က လို အပြင်ထွက် မသောင်းကျန်းတော့ပြီမို့ ဝမ်းသာကာ အိမ်မှာ ထမင်းဟင်း များ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ ချက်ပြီး ပြုစုရင်း သားလေးကို လည်း ဂရုစိုက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဖြင့် စိတ်တွေ ပြန်လည်ကာ ပုံမှန်ဖြစ်လာတော့သည်။ 

ယောက်ျား ရဖူးပြီး ခလေးတယောက်ပင် ရပြီးထားသော တင့်တင့်နိုင် ကလည်း ကိုထွားတို့ သွေးဖက်လိုက်သည်မို့ တခါတရံတော့ ငတ်မွတ်နေသော အရသာတခုကို တောင်းတမိလေသည်။ ဓါးပြ တိုက်စဉ်က ကိုထွားနှင့် ကြုံလိုက်ရသည့် အတွေ့အကြုံကို လည်း ပြန်ပြီး သတိရမိနေတတ်လေသည်။

ကိုထွားမှာလည်း အရင်ကဲ နေကြမှ ခြေငြိမ်လိုက်ရပြီး အပြင်မှာ မလှုပ်ရှားရဲတော့သော်လည်း နဂို ဝါသနာကြီး ကာမ အားသန်သူမို့ စိတ်ကတော့ အမြဲ ထကြွ နေတတ်သည်။ သို့သော်လည်း အခုတော့ စိတ်ထလာတိုင်း သူ့လက်ဖြင့် သာ အာသာဖြေနေရလေသည်။ ထိုသို့ အာသာဖြေတိုင်း သူ့စိတ်ထဲ ရောက်လာသည်က ဓါးပြတိုက် သွားသည့်ညက သူ့သမီးတင့်တင့်နိုင် နှင့် အတွေ့အကြုံလေးပင်ဖြစ်သည်။ 

ထိုအချိန်က နွေးထွေး စေးပိုင်သော တင့်တင့်နိုင် ၏ စောက်ခေါင်းသားလေးများ၏ အထိအတွေ့တွေ။ သူ့လို အတွေ့အကြုံများနေသူ အဖို့ တင့်တင့်နိုင်စောက်ဖုတ်မှာ ဘယ်လောက်အရသာရှိသည်ဆိုတာကို သူသိနေသည်။ 

သူ့စိတ်ထဲမှာ မကောင်းပါဘူး ဆိုတာကို သိရက်နှင့် စိတ်ကို မဖျောက်နိုင် ဂွင်းထုလိုက်တိုင်း အဲဒီညက လိုးခဲ့ကြတာကို ပြန်ပြန် မှန်းထုနေမိတော့သည်။တညလေကြီးမိုးကြီး တွေ တအုံးအုံး ဖြင့် ရွာချနေသော လမိုက်ည၊ ဦးထွားတို့ အိမ်လေးမှာ လည်း လေပြင်းဒဏ်ကြောင့် တုံခါနေသည်။ 

ဓမြတိုက် ခံရပြီးကထဲက အိမ်တံခါးတွေ ပြတင်းပေါက်တွေကို သေခြာမင်းတုန်းထိုး ပိတ်လေ့ရှိသော ဦးထွားတယောက် မင်းတုံး တွေကို သေခြာလိုက်ကြည့်နေလေသည်။ ထိုစဉ် တင့်တင့်နိုင်တယောက် စောင်ကို ကိုယ်ပေါ်မှာ ခြုံ၍ အပြင်ထွက်လာလေသည်။

“ အဖေ လေတော်တော်ကြမ်းတယ်နော် ဒီတခါ၊ တံခါးတွေက အဆင်ပြေရဲ့လား ”

“ အင်း ပြေပါတယ် အဖေ မင်းတုံးတွေ အသစ်လဲထားတာပဲ၊ မြေးလေးရော အိပ်သွားပလား ”

“ အင်း ညနေက ကိုယ်လေး နည်းနည်းနွေးနေလို့ ပါရာစီတမောလေး တိုက်ထားလို့ အိပ်ပျော်နေပြီ ”

“ အင်း ကောင်လေးက မိုးရွာထဲ အကြာကြီးဆော့နေတာကိုး အအေးမိတာနေမှာပေါ့ ”

ဝုန်း..ဒလိန်း...ဒုန်း…

“အမလေးတော့ ”

လျှပ်စီး ရောက် ဖွေးကနဲ လက်သွားပြီး တဆက်ထဲ လိုက်လာသော ကျယ်လောင် ပြင်းထန်လှသည့် မိုးခြိမ်းသံကြောင့် တင့်တင့်နိုင် ကိုယ်လုံးလေး တဆတ်ဆတ်တုံသွားသည်။

သူမ ငယ်ငယ်ကလေးထဲက လျှပ်စီးလက်တာတွေ မိုးခြိမ်းသံတွေ ကို ကြောက်တတ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထို ရုတ်တရက် အသံကျယ်ကြီးကြောင့် ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာ ဦးထွား လက်မောင်းကို အားကိုးတကြီး ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။

“ ကဲကဲ လာလာ မြေးလေးတယောက်ထဲ နိုးနေရင် သူလည်း လန့်နေလိမ့်မယ် ”

ဟု ဦးထွားက ပြောရင်း လက်ထဲက ဓါတ်မီးအကူအညီနှင့် သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက် တင့်တင့်နိုင် တို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လျှောက်လာကြတော့သည်။ ညအမှောင်ထဲ သူ့လက်မောင်းကို တွယ်ဖက်လိုက်လာသော တင့်တင့်နိုင် ၏ အနီးကပ် အထိအတွေ့က ဦးထွား စိတ်တွေကို ဖေါက်ပြားစေခဲ့သည်။ 

ဓါးပြ တွေ တိုက်သွားသော နေ့က အဖြစ်အပျက်တွေကို ဂွေလှိမ့်တိုင်း ပြန်စဉ်းစား မှန်းမိနေသော ဦးထွားအဖို့က စိတ်ရိုင်းတွေကို ထိန်းချူပ်ဖို့ ဆိုတာ အတော့်ကို ခက်ခဲလှပေသည်။အိပ်ခန်းထဲမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဖျာခင်းထားပြီး မွေ့ယာလေးများချထားကာ ခြင်ထောင်ထောင်အိပ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ 

တင့်တင့်နိုင် သားလေးမှာ အခန်းနံရံတခုတွင် ခြင်ထောင်လေးတခုဖြင့် အိပ်မောကျနေလေသည်။ နောက်နံရံမှာတော့ တင့်တင့်နိုင် ယောက်ျားရှိစဉ်က အိပ်ခဲ့သဖြင့် နှစ်ယောက်အိပ် ခြင်ထောင်ကြီး ဖြင့် တင့်တင့်နိုင် အိပ်ယာရှိလေသည်။

ဦးထွားက သူ့မြေးလေး ခြင်ထောင်ကို လှပ်ကာ နဖူးလေးကို အသာစမ်းကြည့်လိုက်သည်။

“ ကိုယ်လေးတော့ အပူလျှော့သွားပါပြီ၊ အဖေ သူ့နားမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့မယ် သမီးလည်း အဖေါ်ရအောင် ကဲကဲ သမီး သွားအိပ်လိုက်တော့ ”

သို့ဖြင့် ဦးထွားမှာ ခြင်ထောင်နှစ်လုံးကြားမှာ သူ့မြေး ခြင်ထောင် နားမှာ ကပ်လျှက် လှဲကာ အိပ်လိုက်သည်။

ဖျင်းးးးးးး ဖျင်းးးးး….. ဝုန်း ဒုန်းးးး ဘလုံးးးးဗြုံး…

မိုးကလည်း ကောင်း လျှပ်စီးက လည်း တဖြန်းဖြန်း မိုးခြိမ်းသံကလည်း တဖြောင်းဖြောင်း နှင့် တင့်တင့်နိုင် ဘယ်လိုမှ အိပ်မရခြေ။ အခန်းခြေရင်းမှာ ချိတ်ထားသည့် ဘက်ထရီ မီးသီးလေး က လှုပ်ခါသွားမှုကြောင့် အရိပ်တွေက လည်း ယိမ်းထိုးနေကြသည်။ သူ့သား ခြင်ထောင်ဘေးမှာ ခွေခွေလေး အိပ်နေသော ဦးထွားကို တွေ့တော့ တိုးတိုးလေး လှမ်းခေါ်လိုက်မိသည်။

“ အဖေ.. အဖေ လာလေ ခြင်ထောင်ထဲ လာအိပ်ပါလား မိုးက တအားကောင်းနေတာ အဖေ ချမ်းမှာပေါ့ ”

ဦးထွားက လည်း နှစ်ခါ မခေါ်ရပါ တင့်တင့်နိုင်ခြင်ထောင်ထဲသို့ အသာ လှိမ့်ဝင်လာခဲ့သည်။ တင့်တင့်နိုင် ဟပေးသော စောင်တွင်းသို့ ဝင်လိုက်တော့ အလွန်ပင်နွေးထွေးသွားသည်။ နောက်ပြီးတော့ တင့်တင့်နိုင် ကိုယ်သင်းနံ့လေး နဲ့မို့ လီးကြီးက ချက်ခြင်းမာတောင်လာခဲ့သည်။ 

တင့်တင့်နိုင်က သူ့စောင်ကို ဦးထွား မျှခြုံနိုင်အောင် မပေးလိုက်ပြီးမှ ဦးထွားကို ကျောပေးအိပ်လိုက်သည်။ ဦးထွားက တင့်တင့်နိုင် နောက်ကျောမှ ကပ်အိပ်လိုက်သည်နှင့် လီးကြီးက တင့်တင့်နိုင် ဖင်ကြားသို့ သွားထောက်မိလေသည်။ 

နှစ်ယောက်စလုံး ၏ တယောက်ကို တယောက် ဖွင့်မပြောပဲ ကျိတ်မှိတ်လောင်ကျွမ်းနေကြသော တဏှာရမက်မီး က အရှိန်ရလာလေပြီ။ ဦးထွားက တင့်တင့်နိုင် ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ တင့်တင့်နိုင်ကိုယ်လုံးလေးက တုံရီ နေသည်။

နောက်တော့ တင့်တင့်နိုင်က ဦးထွားဖက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လိုက်ကာ ဦးထွား ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာအပ်ထားလိုက်သည်။ဦးထွားလက်တွေက ဖွံထွား လုံးမို့ နေသည့် တင့်တင့်နိုင် ရင်သား တွေကို ဆုပ်နှယ်နေမိပြီ။ တင့်တင့်နိုင်က ဦးထွား လည်ပင်းနားကို မျက်နှာလေး ကပ်ရင်းက တိုးတိုးလေး၊

“ အဖေ သမီးတို့ မလုပ်သင့်ဖူးထင်တယ်နော်”

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေသော ဦးထွားလက်တွေကိုတော့ တွန်းဖယ်ဖို့ မကြိုးစား။ ဦးထွားလက်တွေက ပထမ အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုပ်နှယ်နေရာမှ ရင်ဖုံး ကျယ်သီးတွေကို ချွတ်နေတော့ တင့်တင့်နိုင်ကလည်း လက်ပြန်ဖြင့် သူ့ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်လေသည်။

ဦးထွားတို့ သားအဖ နှစ်ဦးတို့ ညအမှောင်ထက် ပိုမှောင်သော ကာမ အမှောင်တွင်းသို့ ရောက်ရှိသွားကြလေပြီ။ တင့်တင့်နိုင် လက်တွေက ဦးထွားလည်ကုတ်ပေါ်ကို တွယ်ဖက်လာသည်။ 

ဦးထွားက သူ့ပုဆိုးကို ကန်ထုတ်ချွတ်ပြစ်လိုက်သလို တင့်တင့်နိုင် ထမိန်ကို လည်း ခြေမ ဖြင့်ညပ်ကာ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ တင့်တင့်နိုင်ပေါင်လုံးကြီးများ က ဦးထွားကိုယ်ပေါ် ခွတက်လာသလို ဦးထွားကလည်း သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ တင့်တင့်နိုင် စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ အု….အိ..”

စောက်ရေတွေ ဖြင့် ရွဲနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း တုတ်ခိုင်လှသည့် လီးတန်ကြီးကြောင့် တင့်တင့်နိုင်တယောက် အု ကနဲ ငြီးသံလေး ထွက်သွားခဲ့ရသည်။ ဦးထွား က သူ့လက်ဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် တင့်တင့်နိုင် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်ဖြင့် ဆွဲကပ်လိုက်ရာ ဦးထွားလီးကြီးက တင့်တင့်နိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။

ဦးထွားက တင့်တင့်နိုင် ကိုယ်ပေါ်ပြန်လှိမ့်တက်လိုက်ပြီးတော့ မှ အားရပါးရ အရှိန်ပြင်းပြင်း ဖြင့် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ အိမ်အမိုးပေါ်သို့ တဗျောင်းဗျောင်း ကျနေသော မိုးရေသံများအောက်မှာ ဦးထွားနှင့် တင့်တင့်နိုင်တို့ ၏ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း ငြီးငြူသံ တို့ က ဘယ်သူမှ မကြားနိုင် လို့သာ တော်တော့သည်။ 

သူတို့ ၏ ပေါက်ကွဲထွက်လာသော ရမက်ဆန္ဒများက လျှတ်စီးလက်သလို တဖြန်းဖြန်း မိုးခြုံးသလို တဝုန်းဝုန်း ဖြစ်နေရသည်။မကြာမှီ အချိန်တွင်းမှာပင် ဝါးပိုးဝါး ရေတံလျှောက်မှ ရေတွေ ထွက်ကျ သွားသလို ဦးထွား လီးတန်ကြီးမှ လရေများ တင့်တင့်နိုင် စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တဖြောဖြော ပန်းထွက်သွားတော့သည်။

ဦးထွားနှင့် တင့်တင့်နိုင် တို့ နှစ်ယောက် မိုးသည်းည မှာ ချွေတွေ သံတွေ တလုံးလုံး ဖြင့် တယောက်ကို တယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ရင်း အိပ်မောကျသွားကြလေသည်။

 အောက် အီး အီး အွတ်…………...အွတ်……

အာရုံကျင်းလို့ ခြံထဲက တိုက်ကြက်ဖ ဗြာကြီး ရဲ့ အောင်မြင်ဝံ့ကြွားစွာ တွန်ကျူးလိုက်တဲ့ အသံနဲ့ အတူ ဦးထွား အိပ်ယာက နိုးလာခဲ့တယ်။ အိမ်ထရံကြား တိုးဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင် အချို့ ကြောင့် သူ့ဘေးမှာ အသက်မှန်မှန်ရူရင်း အိပ်မောကျနေတဲ့ တင့်တင့်နိုင် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

တင့်တင့်နိုင် နှင့် သူ၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ စောင်ပါးလေး တထည် လွှမ်းခြုံထားသော်လည်း စောင်မဖုံးထားသော အပေါ်ပိုင်းမှာ အင်္ကျီ ဘရာဇီယာ မရှိသဖြင့် ဖွံ့ထွားလုံးဝန်းလှသည့် ရွှေရင်အစုံက အသက်ရှုသည့် တိုင်ပင်အတိုင်း နှိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ဖြစ်နေတာကို မြင်နေရသည်။ 

အသားသိပ်မဖြူပေမဲ့ နေမထိသော နေရာမို့ ရင်သား လေးများက ဝင်းနေသည်။ ခလေးတယောက် အမေဖြစ်ပြီး နို့တိုက်ခဲ့ဘူးသောကြောင့် နို့သီးခေါင်းတို့က ညိုညို တုတ်တုတ်လေးတွေ ဖြစ်နေပြီး မနက်ခင်းအအေးဓါတ်ကြောင့်လား၊ အိပ်မက်ကြောင့်လားမသိ ထိုနို့သီးခေါင်းလေးတွေ က ထောင်ကာ မာတင်းနေကြသည်။ ဦးထွား ပေါင်ကြားက ညီတော်မောင်က လှုပ်ရှားလာသည်။

ဦးထွားက တတောင်တဖက်ထောက်ကာ ကုန်းလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတခုကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။

“ အင်း………...ဟင်း….”

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>