အမှောင်တကာ့ အမှောင် အပိုင်း ( ၄ )

အမှောင်တကာ့ အမှောင် အပိုင်း ( ၄ )

{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}

သာဒင် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် အတွက် ကိုကိုကျော် မသိစေချင်သည့် လျို့ဝှက် စကားလေးများပင် ပြောဖြစ်ကြလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ကို ဖူးဝတ်ရည်က သူနှင့် ကျော်စိုးသော် တို့ အဖြစ်အပျက်၊ ကိုကိုကျော် သိသွားကာ ချောင်းကြည့်တာတို့ ကို ပြောပြတော့ ဝင်းဝင်းသန်းတယောက် ဖီးအရမ်းတက်ပြီး ကိုယ့်အဖုတ်ကို ပွတ်ကာပင် တချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။

ဖူးဝတ်ရည်က ထိုအကြောင်း သူပြောပြသည်ကို ကိုကိုကျော် ကို ပြန်မပြောဖို့ တားလိုက်သည်မှ စ၍ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ အတွင်းကျကျ ပိုရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်း နှစ်ဦး အဖြစ်သို့ တဆက်တက် သွားကြလေတော့သည်။

ထိုအခါတွင် ဝင်းဝင်းသန်း ဆီမှလည်း သူ့လျို့ဝှက်ချက်များ ပွင့်အန်ထွက်ကျလာလေသည်။ တကယ်က ဝင်းဝင်းသန်းမှာ သူ့အမျိုးသား နှင့် မစေ့စပ်မှီ က ရော၊ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီးမှ ရော ကိုကိုကျော်နှင့် မဖြစ်ခင်ထိ အဖဲယား ဟုခေါ်သော အချစ်ရေး နယ်ကျွံမှု အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့ဘူးသည်။

ကိုကိုကျော်နျှင့် ဖြစ်နေသည့်တိုင် ထိုသူများနှင့် ပြတ်ပြတ်စဲစဲ လားဆိုတော့လည်း မဟုတ်ခြေ၊ အမြဲတမ်းလို ဖြစ်နေသည် မဟုတ်သော်လည်း တခါတလေ ဆုံရင်တော့ ဖြစ်တတ်သေးသည် ဟုဆိုသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း အပြောကြောင့် ကျော်စိုးသော် ကိုတောင် သတိယမိသလို ဖြစ်သွားသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းကို ပြောကြည့်ရာ ဝင်းဝင်းသန်းက လည်း စိတ်ဝင်စားသည်၊ သူက ဖူးဝတ်ရည်ထက် ငယ်သည့်အပြင်၊ သူ့ထက်တောင် ငယ်သည့် ကျော်စိုးသော် အကြောင်း ဖူးဝတ်ရည်ဆီမှ ကြားရသမျှမှာ စိတ်ဝင်စားစရာမို့၊ သူလည်း လိုက်သွားပြီး သုံးပွင့်ဆိုင် တခါလောက် ဆွဲလိုက်ချင်သေးသည်။ 

ကိုကိုကျော့်ကို အသိပေးပြီး သွားရမလား၊ မသိအောင် လျို့ဝှက်ပြီးသွားရမလား အဲဒါ ကိုပဲ စဉ်းစားရအုန်းမည်ဟု တိုင်ပင်ထားကြသည်။ဝင်းဝင်းသန်း အတွေ့အကြုံမှာလည်း အလွန် စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှပေသည်။ တကယ်က သူအပျို ရည်ပျက်ခဲ့ရသည်မှာ သူ့ အမဝမ်းကွဲ တယောက်၏ ယောက်ျားနှင့် ဖြစ်လေသည်။

သူ့ အမဝမ်းကွဲမှာ သူ့ထက် တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက် သာကြီး သဖြင့် သူငယ်ချင်းလို နေခဲ့ကြသူများ ဖြစ်သည်။ ထို အမ ဗိုလ်ကြီး သူရမောင် နှင့် ယူတော့ သူပင် သူတို့သမီးအရံ လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ နောက်တော့လည်း ထို အမ လင်မယား ဘယ်သွားသွား သူက လိုက်ပါလေ့ရှိသည်။ ဘုရားဖူးတို့၊ ပျော်ပွဲစားတို့၊ အစရှိသည် တို့ ဖြစ်သည်။ 

သူရမောင် က သူ့ကို ဟိုထိဒီကိုင် စမ်းတော့ သူက ရိုးရိုးသားသားပင်ထင်ခဲ့သည်။ သူ့ဘက်က တော့ အပျိုလေး ဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အမဝမ်းကွဲ ကို အရမ်းချစ်သည့် ယောက်ျား ဆိုတော့ သူက ယုံခဲ့သည်။  သူက သာ စိတ်တွေ မရိုးသား ခဲ့သာ သူရမောင်က တော့ သူ့ကို ညီမလေးတယောက်လို ခင်ခဲ့သည်ဟု သူတကယ်ထင်ခဲ့မိသည်။ 

တခါတလေ သူတို့ လင်မယား ချစ်စခန်းထကြသည်တို့ ကို အသံကြား၊ အရိပ်အမွှေ့ မြင်သည်တို့ ကလည်း သူ့ ကာမ ဆန္ဒတွေကို နိုးကြွားလာခဲ့စေလေသည်။ နောက် အမ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ သူ က အမ နားမှာ သွားနေပေးရသည်။ သူငယ်ချင်းလိုမို့ သူ့ကိုလည်း အမက အားကိုးသည်။

သူရမောင်က အမ အလစ်တွင် သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းသလိုမျိုးတွေ ကိုယ်တွယ်ထိတွေ့တာတွေ လုပ်လာတော့ စိတ်ထဲမှာ အော် သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတော့ သူ စိတ်ပြေလက်ပျောက်လုပ်နေတာပဲ လေဟု ဖြေတွေးနေမိသည်။ အမ ကိုတောင် မပြောရဲ တော်ကြာ သူ့ကိုယ်သူ ပဏာယူတယ်သူ့ယောက်ျားကို ယိုးစွတ်တယ်လို့ အပြောခံရမျာ စိုးလို့ ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း အဲလို မနေချင်တာမို့ သူတို့ အိမ်က နေ ပြန်ခွာဖို့ ပြင်တော့သည်။ ထိုသို့ မထွက်ခွာခင်မှာပင် တနေ့ အမ လည်း မရှိတုန်း သူနှင့် သူရမောင် အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေစဉ်၊ ကိုသူရမောင် ၏ အတင်းကျင့်ကြံမှုကို ခံလိုက်ရသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရုန်းရင်းကန်ရင်းနှင့် နောက်ပိုင်းသူ့သွေးသားများကလည်း တောင်းဆိုမှုကြောင့် အလိုက်သင့်ပင် သူရမောင် ခေါ်ဆောင်ရာ ချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ မြောလိုက်မိသည်။

ပြီးသွားတော့ သူ့ကိုယ်သူလည်း နောင်တရသဖြင့် အိမ်မှ ဆင်းသွားဖို့ကြံသော်လည်း အပျော့ ဆွဲ သူရမောင်က သူ့ကို တောင်းပန်သည်။ သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်နှင့် အခြားကျန်းမာရေး အခြေအနေကြောင့် ပြတ်လတ်နေရသဖြင့် သူ ကြံမိကြံရာ လုပ်မိခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ရန်နှင့် အိမ်မှာပဲ ဆက်နေဖို့ ၊ သူနောက်ကို လုံးဝ ဆင်ခြင်ပါမည့်အကြောင်းတို့ ဖြစ်သည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကိုယ့်အပြစ်လည်းပါနေသလို မို့ နောက်ကို လုံးဝ ဆင်ခြင်ပါမည်ဆိုသည့် စကားကို ယုံပြီး သဘောတူလိုက်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း အစရှိ တနှောင်နှောင် ဆိုသလို၊ ကစွန်းပင်က လည်း ငြိချင်နေတာမို့၊ နောက်ပိုင်း အကြိမ်ကြိမ် ထပ်ဖြစ်မိလေတော့သည်။ 

သူ့ကိုယ်သူ ဖြေသိမ့်နေမိသည်က သူရမောင် တခြားမိန်းမ တွေနှင့် သွားဖြစ်နေမည့်အစား သူနှင့် ဖြစ်လိုက်သည်က သူ့အမ အတွက် နောက်ကြောင်းအေးရမည်၊ သူက သူရမောင် ကာမ မီးကို ဝင်ငြိမ်းပေးရသည်ဟုပင်။နောက်တော့ သူရမောင် ဆီ လာလာနေသော သူရမောင် သူငယ်ချင်း ဗိုလ်ကြီးတဦး က သူ့ကို ချစ်ရေးဆိုလာပြီး သူ့အမကလည်း သဘောတူ ထောက်ခံသောကြောင့် သူတို့ နှစ်ယောက် သမီးရီးစား ဖြစ်လာကြရသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်း အမျိုးသားက နိုင်ငံခြား ပညာတော်သင် သွားဖို့ ရှိသဖြင့် ပြန်လာမှ လက်ထပ်ကြရန် သဘောတူပြီး စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းမှုသာ ပြုလုပ်ခဲ့ကြလိုက်သည်။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီး သူနိုင်ငံခြား မထွက်မှီမှာ သူတို့ နှစ်ယောက် အကြိမ်ကြိမ် အိပ်ခဲ့ကြသည်ဟု ဆိုလေသည်။

နောက်တယောက်က တော့ သူ့အဒေါ်ယောက်ျား ဟု ဆိုသည်။ ထိုလူကြီး၊ ဦးဌေးအောင် မှာ တက္ကသိုလ်တခုမှ ဒေါက်တာဘွဲရပရော်ဖက်ဆာတဦးဖြစ်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကျောင်းပြီးတော့ အလုပ်မဝင်ခင် မာစတာတက်နေစဉ် ဖြစ်သည်။

သူ့စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီးချိန်မှာ ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ဝင်ဖို့ ကျိုးစားနေချိန်ဖြစ်သည်။ အလုပ်နည်းနည်းပါးပါး စမ်းလုပ်ပြီး မာစတာဆက်တက်မှ အလုပ်မှာ နေရာ ကောင်းကောင်းလး ရနိုင်မည်ဟု တွေးမိလာလို့ ကျောင်းပြန်တက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။

သူယူနေသည့် မာစတာတန်းများမှ ဘာသာရပ်တခုကို ပို့ချနေသူ ပါမောက္ခတဦး ဖြစ်သူ ဦးဌေးအောင် အိမ်သို့ ဝင်ထွက်မိပြန်လေသည်။ သူ့ကို တူမလေး သမီးလေး တယောက်လို ခင်တာပါပဲလေဟု တွေးရင်း က အနီးကပ် အထိအတွေ့တွေကို သတိမထားမိလိုက်ချိန်မှာပင် စာနေကြကြောင်ဖားကြီး လက်သို့ ကျဆင်းသွားရလေသည်။ 

ဘာလို့ ကြောင်ဖားကြီးလို့ ဝင်းဝင်းသန်းက စွတ်စွဲရသလဲ ဆိုတော့ ယောက်ျား နှစ်ယောက် အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ဝင်းဝင်းသန်းတောင်သူ့ လက်ထဲ ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံကျသွားမှန်းမသိ ပဲ သူ့ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားရတာမို့လေ။ အဲလူကြီးရဲ့ အချစ် စခန်းဖွင့်တာကလည်း တမျိုးတဖုံဆန်းလို့ ဝင်းဝင်းသန်း တယောက် အဒေါ်ယောက်ျား ဖြစ်လျှက်နှင့် ပင်၊ ကြုံရင် ကြုံသလို ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့မိကြလေသည်။ 

နောက်ဆုံးတယောက်ကတော့ ကိုကိုကျော်၊ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော့စ်လည်း ဖြစ်၊ သဘောကလည်းကောင်း၊ မိန်းမ ကလည်း အဝေးတနေ ရာရောက်နေတော့ သနားမိပြီး၊ ဖြစ်သွားကြလေသတည်းပေါ့။

ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း ပြောပြတဲ့ သူ့ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ကိုနားထောင်ပြီး စဉ်းစားမိတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို သူနဲ့ ကျော်စိုးသော် ဇာတ်လမ်း ပြန်ပြောပြတဲ့ အချိန်မှာ၊ သူက ယောက်ျားနဲ့ ဝေးနေရတယ်၊ တအိမ်ထဲမှာ လူပျိုပေါက်ကောင်လေးနဲ့ နေနေရတယ်။

နောက်ပြီးတော့ အဲဒီကောင်လေးက သူ့ကို ဘယ်လို စလာတယ်။ ဥပမာ သူအိပ်ပျော်နေတုန်း လာပြီးကိုင်တာပြုတာ၊ အိပ်ပျော်နေတုန်း ဘာဂျာလာမှုတ်တော့ စိတ်ကလည်း လိုနေတုန်းဖြစ်သွားရတယ်လို့ ပြောပြခဲ့တယ်။ 

သူက စပြီး မြူဆွယ်တာ၊ သူ့ကွန်ပြူတာကို ပေးကြည့်တာ၊ ခရီးသွားတုန်း သူ့အိပ်ယာပေါ်တမင်ခေါ်သိပ်တာ၊ သူအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်တာ။ နောက် ကျော်စိုးသော် အခန်းတံခါးခေါက်ပြီးတောင် အိပ်ယာပေါ်သွားအိပ်တာ၊ အဲတာတွေကို တော့ တမင်ခြန်ထားခဲ့တယ်မဟုတ်လား။

အဟိ။ ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ ကျော်စိုးသော်ရဲ့ ထောက်ခြောက်ထဲ ကျခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သားကောင်လေး တကောင်လို ပုံဖေါ်ခဲ့တာပဲလေ။ဝင်းဝင်းသန်းရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကိုလည်း ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်းပြောတဲ့ အတိုင်း နားထောင်ပြီး သူ့ဖက်က နေ ဘာဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုတာပဲ ပြန်တွေးကြည့်လိုက်မိတယ်။ အဟိ။ သူလည်း တော်တော်ထတာပဲလို့သာ ကောက်ချက်ဆွဲမိသည်ပေါ့။

သို့သော်ငြားလည်း သို့သော်ငြားပေါ့။ အခုလိုမျိုး လိင်ကိစ္စလေး တွေပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော နောက် ကိုယ့်ကိုယ်လုံးလေး လှအောင် ဘယ်လို လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ရမယ်ဆိုတာကို လည်း လေ့လာရ။ ရှော့ပင်းတွေ အတူတူ သွားကြ နဲ့ ဆိုတော့ တော်တော်လေးကိုခင်တဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြရတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်မှာ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျော်စိုးသော် အဒေါ်ဝင်းပပ နှင့်လည်း ပြန်လည် တွဲမိနေခဲ့လေသည်။ ဝင်းပပ နှင့်က ငယ်သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်သော်လည်း ယခု လက်ရှိ အတွင်းကျကျ ရင်းနှီးနေသော ဝင်းဝင်းသန်းလိုတော့ မဟုတ် ခြေ။

နောက်တခုက ကျော်စိုးသော်နှင့် ကိစ္စ က ဘယ်လိုမှ ဖွင့်ပြော၍ မရနိုင် တာမို့ ထို အမှောင်ပိုင်းကိုတော့ ပွင့်လင်း၍ မရတော့ပေ။အစိုးရ ရုံးပိတ်ရက်တခု တွင် ရက်ရှည်ပိတ်ရာ၊ အားနေသော ဝင်းပပ ကို သူနှင့် နေပြည်တော် သုံးလေးရက်လောက် လိုက်မလားဟု မေးလိုက်ရာ သူလည်း တခါမှ မရောက်ဖူးသဖြင့် လိုက်မည်ဟု ပြောလေသည်။

သို့ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တယောက် ကျော်စိုးသော်အတွက် ဟိုးအရင်ကထဲက သူချထားသည့် ပလန်တခုကို အကောင်အထည်ဖေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် လေသည်။ ကိုကိုကျော့်ကိုလည်း သူဝင်းဝင်းသန်းကို ပါ ခေါ်သွားချင်ကြောင်းပြောလိုက်ရာ ကိုကိုကျော်က သဘောတူ သဖြင့် သူ့အစီအစဉ်ကို ခေါင်းထဲမှာ သေခြာအကွက်ချကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေလေတော့သည်။

နေပြည်တော်သို့ အမျိုးသမီးသုံးယောက် ထွက်ခွာလာကြတော့ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဝင်းပပ နှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် အလုပ်ကိစ္စတခုဖြစ် လိုက်လာခြင်း ဖြစ်ကြောင်း ဟော်တယ်တခုမှာ တည်းမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောပြထားလေသည်။

နေပြည်တော်ရောက်တော့၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ဟိုတယ်တခုသို့ တက်ဆီဖြင့် ထွက်သွားပြီး ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပ တို့က သူတို့ အိမ်သို့ လာခဲ့ကြလေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ကို မလုပ်ရသည်မှာ ကြာပြီမို့၊ တွေ့တာနှင့် လီးကြီးမှာ တောင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူ့အဒေါ်ပါလာသဖြင့် ၊ လှုပ်ရှားမရ သေးပဲ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်မျှော်နေလေသည်။

ညဘက်အိပ်တော့လည်း သူ့အခန်းကိုများ ဖူးဝတ်ရည်ရောက်လာမလားဟု မျှော်နေသော်လည်း ပေါ်မလာသဖြင့် အိပ်ပျော်အောင် ဂွင်းထုပြစ်လိုက်ရလေသည်။ နောက်နေ့ မနက်ကျတော့ သူတို့ အပြင်ခနသွားအုန်းမည် ဖြစ်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကို အိမ်မှာ စောင့်နေခဲ့ရန်မှာခဲ့လိုက်သည်။ နောက် ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း ဝင်းပပ မမြင်အောင် မျက်နှာရိပ် ပြလိုက်ရာ ကျော်စိုးသော်တယောက် ဝမ်းသာသွားပြီး အိမ်မှာပင် စောင့်နေခဲ့လေသည်။

“ ဟဲလို ”

သူ့ဖုံးက တုန်ခါလာလို့ ကျော်စိုးသော် ဖုံးကိုင်လိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်ဖြစ်နေသည်။

“ မောင်လား၊ ဖူးပါ၊ ဖူးခနနေရင် အိမ်ရောက်တော့မယ်၊ ဖူးပြောတာ သေခြာနားထောင်၊ မောင် ဖူးတို့ အခန်းထဲသွား ဖူးအံဆွဲထဲက မျက်စေ့ပိတ်တဲ့ အပြားလေးကို ယူပြီး မျက်လုံးပေါ်စီးထားလိုက်၊ ဒီတခါ ကစားမဲ့ ဂိမ်းကို ဖူးက ဦးဆောင်မယ်နော်၊ ပြီးတော့ ကိုယ်တုန်းလုံးချွတ် ပြီးရင် တကိုယ်လုံးကို စောင်ပါးပါးလေး ခြုံထား၊ ဖူးဝင်လာရင် စကားလုံးဝ မပြောရဘူးနော်၊ မျက်လုံးက အပတ်ကိုလည်း မဖြည်ရဘူး။ အဲဒါတွေ လုပ်ရင် ဆက်မကစားတော့ဘူး ”

“ အင်းပါကွာ ဖူးက ဘယ်အချိန်ရောက်မှာလည်း”

“ ဖူး အခု ခနနေဆိုရောက်တော့မှာ မောင် ရယ်ဒီဖြစ်လောက်တဲ့ အချိန် အိမ်ထဲ ဝင်လာမှာ”

“ အိုကေ”

ကျော်စိုးသော် က ဖူးဝတ်ရည်ပြောသည့်အတိုင်း တကိုယ်လုံးအဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး အံဆွဲထဲမှ တွေ့သော မျက်လုံးပိတ်သည့် ပိတ်စ လေးကို ခေါင်းမျာ စွတ်လိုက်သည်။ 

ထို မျက်နျာဖုံးလေး မှာ နေ့ခင်းဖက် သို့မဟုတ် အလင်းရောင် စူးသည့်နေရာတွင် အိပ်သောအခါ အသုံးပြုဖို့ လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး သားရေမျှော့ကြိုးလေး နှင့်မို့ ခေါင်းပေါ်စွတ်လိုက်သည်နှင့် ချပ်ချပ်ယပ်ယပ်ကပ်နေတော့သည်။

ပြီးတော့ ဖူးဝတ်ရည် အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ မလိုးရသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်လို့ လွမ်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးကို မျက်စေ့ထဲ မြင်ယောင်လာရင်း မာလာသော သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက် နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဖူးဝတ်ရည်ပြောသလို စောင်ပါးပါး လေးဖြင့် တကိုယ်လုံးကို လည်ပင်းထိဖုံးကာ ခြုံထားလိုက်တော့သည်။

ခနအကြာတွင် အိမ်တံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာသည့်ခြေသံကို ကြားလိုက်ရရာ၊ ဖူးဝတ်ရည် ပြန်ရောက်လာပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ မျက်စေ့အဖုံးကို အသာလှပ်၍ ချောင်းကြည့်ချင်သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည် ဘာကစားမှာလဲ ဆိုတာကို သိချင်လှသဖြင့် အသာမှိန်းကာ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလိုက်လေသည်။

အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ခြေသံတရှပ်ရှပ်ကို ကြားရပြီး သူ့ကုတင်နားတွင် ရပ်သွားသည်။ နောက်တော့ သူ့လက်ကောက်ဝတ် တဖက်ကို ကြိုးပျော့ပျော့လေး တချောင်းဖြင့် ချည်နေတာကို ခံစားနေရသည်။ 

အမွှေးနံ့က ဖူးဝတ်ရည် သုံးနေကြ ရေမွှေးမို့ ဖူးဝတ်ရည်မှန်း သူသိနေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ မှာ ညားကာစ လင်မယားလို နေခဲ့ကြတာမို့ တယောက်နှင့် တယောက်မှာ အနံ့အသက်များ တော်တော်ရင်းနှီး နေကြခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။

နောက်တော့ ကျော်စိုးသော် တယောက် သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ကြိုးဖြင့် တုတ်ကာ ခေါင်းရင်းမှ ကုတင်တိုင်ဖြင့် ဆွဲချည်ခံထားရလေပြီ။ ထိုအခါမှာ ဖူးဝတ်ရည် မှာ ခြေသံတရှပ်ရှပ်ဖြင့် အခန်းပြင်သို့ ပြန်ထွက်သွားသံကြားလိုက်ရသည်။ 

ကျော်စိုးသော်က အင်း ဖူးဝတ်ရည် ဘာများ မေ့ကျန်ခဲ့လို့ ပြန်သွားယူတာလဲဟု တွေးနေလိုက်သည်။ ခနကြာတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသံကြားရသည်။ ပြီးတော့ ကုတင် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူကုတင်ပေါ်ရောက်လာပြီပေါ့။ နောက်တော့ သူ့ ကိုယ်ပေါ်ခြုံလွှမ်းထားသော စောင်ကို ခြေရင်းဘက်မှ နေ၍ ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်သည်ကို သိလိုက်ရသည်။

အတွေးတွေဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား အိထွေးသော အသားလေးတွေက ဖိကပ်လာသဖြင့် သူပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဖူးဝတ်ရည်ဝင်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

လက်ဖဝါးနုနုလေးက သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နွေးထွေးသော အာခံတွင်းထဲ သူ့ဒစ်ကြီး ဝင်သွားတော့ ကျော်စိုးသော် ဖင်ကိုပင် ကော့ကာ ထိုးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က တတောင်လေး ဖြင့် သူ့ပေါင်တွေကို ဖိထားသဖြင့် မအောင်မြင်လိုက်ခြေ။ 

ခနအတွင်းမှာပင် ကျော်စိုးသော် တယောက် နူးညံ့လှသော လျှာ၊ အာခံတွင်းတို့ အထိအတွေ့ လီးတချောင်းလုံးကို စစ်ကနဲ စစ်တနဲ နေအောင် တချက်တချက် စုပ်ခံရခြင်း စသည်တို့ ဖြင့် ပုလွေ အစွမ်းပြနေသည်ကို ခံစားနေရတော့သည်။ 

ကျော်စိုးသော် စိတ်ထဲမှာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် သူ့ကို ပညာအသစ်အဆန်းတွေ ပြနေသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးဖူးသည့် အကြိမ်မှာ မရေတွက် နိုင်လောက်တော့သဖြင့် ယခု အခါ ပုလွေက တမျိုးဆန်းသစ်နေသည်ဆိုတာကို သူချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ 

ဒါကြောင့်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က ပညာပြချင်သဖြင့် သူ့ကို လှုပ်ရှားမရအောင် ကြိုးချည်ပြီး မျက်စေ့ပိတ်စေခိုင်းထားသည်ဟု တွေးကာ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။ကျော်စိုးသော် မှာ ဖူးဝတ်ရည် ကို တောင်းတ နေမိသည်မှာ ကြာတာက တကြောင်း ဆန်းသစ်သော် ပုလွေ ပညာကြောင့်လည်းကောင်း ဖင်တကြွကြွ ဖြင့် ဖြစ်ကာ သုတ်ရေများ ခနလေး ဖြင့် ထွက်မသွားရအောင် ကြိုးစား ထိန်းနေရလေသည်။ 

သို့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည် လက်တွေက သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ဆော့ကစားပေးရင်း နောက်တဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေး မှာ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြင့် ကျော်စိုးသော် ဖင်ပေါက်လေးကို လာကလိလိုက်တော့ ကျော်စိုးသော်တယောက် ဘယ်လိုမှ ထိန်းထားလို့ မရတော့ခြေ၊ 

သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်ကာထိုးထည့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်မိတော့သည်။ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်မှလည်း ထွက်လာသမျှ သုတ်ရေတွေကို မလွတ်တမ်းစုပ်ယူပြစ်လိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီး မပျော့်မမာ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်တာ ရပ်သွားသည်အထိ စုပ်ရက် ပေးနေလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင်၊

“ မောင် ဘယ်လိုနေလဲ လီးစုပ်ခံရတာ တော်တော် အရသာရှိသွားလား”

ဟု မေးလိုက်သော ဖူးဝတ်ရည်အသံကြောင့် ကျော်စိုးသော်တယောက် အသက်ရှုမှားသွားပြီး နှလုံးခုန်ပင်ခနရပ်သွားသည်ဟု ထင်လိုက်ရလေသည်။ 

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဖူးဝတ်ရည်၏ အသံမှာ သူ့အိပ်နေသည့် ကုတင်ဘေးနား ခေါင်းရင်းဘက်နားလောက်မှ ထွက်လာခြင်းဖြစ်ပြီး နောက်ပါးစပ်တခုက သူ့လီးကြီးကို စုပ်နေသေးတာကြောင့်ပင် ဖြစ်တော့သည်။

“ ဟင် ဖူး၊ ဒါဆိုရင် မောင့်လီးကြီးကို စုပ်နေတာက ဘယ်သူလဲဟင်”

“ ဖြည်းဖြည်းပေါ့ မောင်ရယ် ဘယ်သူဆိုတာက ဘာအရေးကြီးလို့လဲ ကောင်းလား မကောင်းလားပဲ ပြောပါအုန်း”

ကျော်စိုးသော် စိတ်တွေက ဒုန်းစိုင်းကာ စဉ်းစားနေလေပြီ၊ ဖူးဝတ်ရည်က အန်တီ ဝင်း နှင့် တူတူ လာခဲ့တာ အခု သူ့လီးကို စုပ်နေတဲ့ မိန်းမ ဆိုတာက အန်တီ ဝင်းမှ လွဲလို့ ဘယ်သူဖြစ်နိုင်မှာလဲ။

“ ဟိုဟို တီဝင်းလား သားကို စုပ်ပေးနေတာ”

“ ဟေ့ မောင် ဖူးဘာပြောထားသလဲ၊ ခု မေးနေတာ အရင်ဖြေပါအုန်း ပြီးရင် ပြောပြမှာပေါ့”

“ အင်းအရမ်းကောင်းပါတယ်၊ ဖူးရယ်၊ တီဝင်း တကယ်ပဲ သားဟာကို စုပ်ပေးနေတာလား”

“ ကဲ မောင် က ပြောလေ ကဲလေပါလား မမေးပါနဲ့ ဆိုတာကို မရဘူး၊ ဒဏ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ မျက်လုံးစည်းထားတာ မဖြည်ပေးသေးဘူး၊ ခိခိ။ ကဲ အဝင်း သူ့ ဟာကြီး ဘယ်လိုနေလဲ”

ကျော်စိုးသော် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမျ အမျိုးသမီးဆီမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာခြေ၊ သို့သော်လည်း သူ့တီဝင်း စုပ်ပေးခဲ့သည် ဆိုသော အတွေးဖြင့် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသော ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမျာ ချက်ချင်းလိုလို ပြန်မာလာသည်ကို ဆုပ်ကိုင် လှုပ်ရမ်းပြနေသည်ကို သိလိုက်ရလေသည်။

“ အော် ချက်ချင်းကို ပြန်မာလာပါလား ဘယ်လောက်တောင်မှ လုပ်ချင်နေလဲ မသိဘူး။ ကဲ အဝင်းရေ မြင်းစီး ပေးလိုက်စမ်းပါအုန်း အဲဒီ ကောင်ကြီးကို မာန်ဒီလောက်ထနေတာကို ဆုံးမလိုက်စမ်းပါ”

ဖူးဝတ်ရည်၏ စကားအဆုံးမှာ သူ့ပေါင်ရင်းမှ အမျိုးသမီးက သူ့ကိုယ်ပေါ်ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်ကို ကျော်စိုးသော် သိရေရသည်။ မကြာခင်မှာပင် သူ့လိင်တန်ကြီးမှာ ပူနွေးစိုစွတ်သော ကတ္တီပါ သားနုနုလေးများ ထဲသို့ တိုးဝင်သွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ကျော်စိုးသော် ခမြာ အသံလေးပင်ထွက်ကာ ငြီးမိရှာတော့သည်။

“ အား …. ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ်.. စိမ့်နေတာပဲ.. ကျေးဇူးပါပဲ ဖူးရယ်”

နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော် မျက်နှာပေါ်တက်ခွ ပြီး သူ၏ စိုစွတ်စွတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်ဝမှာ ကပ်လိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်က အလိုက်သသိပင် လျှာလေး ထုတ်ပြီး ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကို ထိုးဆွရင်း ရက်ပေးနေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လက်များကို ကြိုးချည်ထားတာ ဖြည်ပေးလိုက်ပြီး မှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက် ကျော်စိုးသော် ဘာဂျာကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာခံနေတော့သည်။ ကျော်စိုးသော် ၏ လွတ်သွားသော လက်များကလည်း ဖူးဝတ်ရည် တင်ပါးဆုံကြီးများကို ဆုပ်ညှစ်ဆော့ကစားရင်းက ဖူးဝတ်ရည်ကို ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးတော့သည်။ကျော်စိုးသော်မှာ ဘာဂျာကို ကောင်းကောင်းပေးနေသော်လည်း သူ့ပေါ် မြင်းစီးနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသာ ဖီးက လာနေလေသည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ဖူးဝတ်ရည် အမြန်ပြီးရအောင် သူ့လျှာထိပ်ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် စောက်စေ့ကို အတင်း ဖိထိုးလေသည်။ စိတ်တွေထကြွနေသော ဖူးဝတ်ရည်လည်း အလွန်ပင် ဖီးတက်လာကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးထည့်အလိုးခံချင်လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း၊

“ အဝင်း ဒီရှေ့ကိုလာ ကိုယ်တလှည့်စီးအုံးမယ်”

ဟု ပြောကာ နေရာချင်း လဲကြလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့စောက်ဖုတ်ဝတွင် ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို တပ်ကာ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်နှားမှာလည်း စိုစိုစွတ်စွတ် အနှံ့လေး တခုဖြင့် စောက်ဖုတ်တဖုတ်ရောက်လာကြောင်း မျက်စေ့က မမြင်ရသော်လည်း သိလိုက်သည်။ 

သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဖင်ကို ရွေ့ရင်းဖြင့် သူ့ပါးစပ်ပေါ်လာဖိကပ်လိုက်သည်နှင့် ကျော်စိုးသော်လည်း ပါးစပ်ကို ဖွင့်ကာ လျှာကို ထုတ်လိုက်မိသည်။ သူ့ပုခုံး တဘက်တချက်မှာ ဒူထောက်ထားသော ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို ပွတ်ပေးနေရင်းက ကျော်စိုးသော် ဘာဂျာ ပေးတော့သည်။ သူဘာဂျာပေးနေသော မိန်းမ ဆီမှ ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

ကျော်စိုးသော် လက်က အလိုလို ပင် သူ့မျက်လုံးတွေကို ဖုံးထားသော အဝတ်စအမဲပေါ် ရောက်သွားကာ ဆွဲဖယ်ပြစ်လိုက်ရင်း ထိုအဖုတ်ပိုင်ရှင်မိန်းမ ကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ ဟင်၊ အမ.. က ဘယ်သူလည်း”

“ ဟောတော့ မျက်စေ့ပွင့်သွားပြီ ”

ထိုမိန်းမ က အပြုံးလေး ဖြင့် ပြောလိုက်သလို၊ သူ့ခါးပေါ်က ဖူးဝတ်ရည် ဆီမှ လည်း အသံထွက်လာခဲ့သည်။

“ ခစ်ခစ်။ အဝင်း နာမည်က ဝင်းဝင်းသန်းတဲ့ ဖူး ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေ မောင်၊ မောင် စိတ်ကူးယာဉ်နေတဲ့ အန်တီဝင်း မဟုတ်ပေမဲ့ မောင် တူးအင်ဝမ်းတော့ လုပ်ရပြီပေါ့ ”

“ အင်း ဖူး ကျနော့်ကို ပညာပြတာပဲ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ အမဝင်းက တော်တော်ချောတာပဲ ခိခိ”

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင် ”

ဝင်းဝင်းသန်းက ကျေးဇူးတင်စကားပြောရင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်နားထိုးကပ်လိုက်သဖြင့်ကျော်စိုးသော်ခမျာ စကား မပြောနိုင်တော့ပဲ ဘာဂျာအလုပ်ကို ဆက်လုပ်ရလေတော့သည်။ 

ကျော်စိုးသော်မှာ သူထင်သလို အန်တီဝင်း မဟုတ်တော့၍ ဖီးအနည်းငယ် အောက်သွားသော်လည်း ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီး တယောက် ဖြစ်နေသဖြင့် အာရုံ တမျိုးဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို ဘာဂျာကောင်းကောင်းပေးနေလေတော့သည်။

နောက်တော့ သူတို့ သုံးယောက် တလှည့်စီ ခြာလပတ်လည် လုပ်ကြရင်း သရီးဆမ်း အတွေ့အကြုံကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေကြပေတော့သည်။ 

သို့သော်လည်း တအားထန် ပြီး လောလောဆယ် ယောက်ျားနှင့် ဝေးကာ လွတ်လပ်ရေးရနေသော မိန်းမ နှစ်ဦး ၏အလိုကို ဖြည့်ဖို့တော့ ကျော်စိုးသော် မတတ်နိုင်ရှာပေ။ သူ့ကိုယ်သူလည်း သူသိသည်မို့၊ ဖူးဝတ်ရည်ကို သူက အဆိုတခုတင်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဖူး မောင့်သူငယ်ချင်းတယောက်ရှိတယ် သူ့ပစ္စည်းက တော်တော်လေး အောင်တယ်၊ သူ့ကိုပါ ခေါ်လိုက်ရမလား၊ သူ့မိန်းမ လည်း ပါရင်ပါပစေပေါ့ ဘယ်လို သဘောရလဲ ”

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်ကာ ပြုံစေ့စေ့ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကြလေသည်။ ထိုအခါမှာ ကျော်စိုးသော်က ညိုဝင်းအောင်ကို ဖုံးလှမ်းဆက်လိုက်ကာ အကျိုအကြောင်းပြောပြလိုက်လေသည်။

ညိုဝင်းအောင်မှာ ယခင်တုန်းက သူတို့ ဌာနက ဘော့စ်မကြီး ဖြစ်သော ဖူးဝတ်ရည်ကို အရင်ကတဲက သွားရည်ကျကာ လိုးချင်နေသူ ဖြစ်ရာ ချက်ခြင်းကို လာခဲ့လေသည်။ မော်လီကတော့ အလုပ်ဆင်းနေရသည်မို့ မလိုက်လာနိုင်ပေ။

ညိုဝင်းအောင်ရောက်လာတော့ ကျော်စိုးသော်တို့ မှာ ခနတဖြုတ်နားပြီး ရေမိုးချိုးပြီးကာစ အဝတ်အစားလဲပြီး နေလည်စာမုန့်ပဲသရေစများ စားသောက်နေကြချိန်ဖြစ်လေသည်။ 

ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး စားသောက်စကားပြောနေကြသည့် ဝိုင်းသို့ ဝင်ထိုင်ပြီး အလိုက်သင့်စကားပြောနေရသော်လည်း ရေချိုးပြီးစ သနပ်းခါး ပါးပါးလေး လိမ်းပြီး ဆံပင်ဖါးလျှားချကာ သန့်ပြန့်နေကြသော အကိတ်ကြီး နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်းက ညိုဝင်းအောင် တယောက် လီးက အတော့်ကို တောင့်တင်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။

သို့သော်လည်း ကိုယ့်အရာရှိဟောင်းတဦး ဖြစ်ခဲ့သူမို့ အတင်းမဝင်ရဲသေးပဲ အရိပ်အခြေ ကြည့်နေရလေသည်။ ဒါကို အထာပေါက်သော ကျော်စိုးသော်က။

“ ဖူး မောင့်သူငယ်ချင်း ဒီအိမ်တခါမှ မရောက်ဖူးဘူး လိုက်ပြပေးပါအုံးလား”

ဟု ပြောလိုက်ရာ ဖူးဝတ်ရည်က လည်း အိုကေလေ လာမောင်ညိုဝင်းအောင် ဟု ပြောကာ အိပ်ခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်ကလည်း အနောက်မှ လိုက်သွားရင်း ရှေ့မှ ကားစွင့်နေသည့် တင်သား ကြီးများကို ကြည့်ရင်း တံတွေးများ ပင် မျိုချမိလေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်က အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းအဝင်မှာပင် အနောက်က ကပ်ပါလာသော ညိုဝင်းမောင်က လှမ်းဖက်လိုက်ကာ ဇူးဝတ်ရည်နို့ကြီးများကို အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ 

ဖူးဝတ်ရည်က လည်း နောက်ပြန်လှည့်လိုက်ရာ သူတို့ နှစ်ဦးသား ပါးစပ်ချင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်းနေကြပြီး တယောက်အဝတ်အစားကို တယောက် အမြန်ချွတ်ပြစ်နေမိကြလေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာလည်း ဖူးဝတ်ရည်တို့ တက်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် အနောက်မှ လိုက်လာခဲ့ကြရာ သူတို့ အိပ်ခန်းအဝရောက်တော့ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက သူတို့ ကိုပါ စိတ်တွေ တက်ကြွကုန်တော့သည်။

အိပ်ခန်းတွင်းမှာ ညိုဝင်းအောင်က ကိုယ်လုံးတီးမတ်တတ်ရပ်လျှက် သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး ညိုဝင်းအောင် လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေသူ ဖူးဝတ်ရည်။ 

ညိုဝင်းအောင်က ဖူးဝတ်ရည် ဆံပင်အုပ်ကြီးထဲ လက်ထိုးထည့်ဖွကာ ဆော့ကစားနေသလို ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ညိုဝင်းအောင် လိန်တန်ကြီးကို အရင်းက လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အဖျားပိုင်းကို ပါးစပ်မှာငုံလျှက် ခေါင်းကို နှိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် ပုလွေပေးနေလေသည်။

ကျော်စိုးသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့လည်း အဝတ်အစားတွေ ကမန်းကတန်း ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်တော့သည်။ ကျော်စိုးသော်က ညိုဝင်းအောင်ဘေးမျာ ယှဉ်ရက် သွားရပ်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။

“ ကဲ ဒီအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေစွမ်းကို ကြည့်ရအောင်၊ ဘယ်သူကို အရင်ပြီးအောင် မှုတ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ”

ဖူးဝတ်ရည်က ပါးစပ်ထဲမှာ ညိုဝင်းအောင်လီးကြီး အပြည့်အသိပ်ကြားထဲမှ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်ကာ မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးလိုက်လေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း နှစ်ခါမပြောရပါ ကျော်စိုးသော်ရှေ့ အမြန်ဒူးထောက်လာပြီး ကျော်စိုးသော်၏ မမာမပျော့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ သူ့နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် နမ်းလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်စ် ကသာ အခန်းထဲတွင် ထွက်ပေါ်လာနေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း တို့ ကို ညိုဝင်းအောင် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ နှစ်ယောက် ပုံစံမျိုးစုံ ပြောင်းကာ လိုးကြဆော်ကြလေသည်။ ညနေစောင်း ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် က ဝင်းပပ ပြန်လာတော့မည်ဖြစ်၍ ညိုဝင်းအောင် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ကို ညိုဝင်းအောင် အိမ်သို့ ပြန်သွားတာ အိပ်ရင်း တညတာ အနားယူဖို့ ပြောလေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲ ပြီး ညနေစာ စားပြီး ချိန်လောက်တွင်၊ ဝင်းပပ ကိုသူ့မိတ်ဆွေတယောက်က ပြန်လိုက်ပို့ပေးသဖြင့် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ဝင်းပပ မှာ နေပြည်တော် အလာကထဲက ရင်းနှီးလာကြသည်ဖြစ်၍ ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ရောက်နေသည် ကို ဝင်းပပ က အထူးအဆန်း မဖြစ်တော့ပေ။

ဖူးဝတ်ရည်အား ကျော်စိုးသော် ဘယ်ရောက်နေလဲဟု မေးသော်၊ ဖူးဝတ်ရည်က ဒီညသူ့သူငယ်ချင်းအိမ် သွားအိပ်မည်ဟု ပြောသွားကြောင်းဖြေလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ကို ကျော်စိုးသော်အခန်းမှာ အိပ်စေပြီး ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပ တို့က ဖူးဝတ်ရည်အခန်းတွင် အိပ်ဖို့ ပြင်လေသည်။

ဝင်းဝင်းသန်းက အိပ်ချင်လို့ ဒီနေ့ စောစော အိပ်မည်ဟု ပြောကာ သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့မှ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပ တို့ ရန်ကုန် မှာတုန်းက တန်းလန်း မပြောဖြစ်ခဲ့သည့် စကားစ ကို ဆက်ရလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ အဝင်း ရဲ့ ပြောစမ်းပါအုံး နင့်ပြောလက်စ ကို နင့်ယောက်ျား ကိစ္စ လေ”

“ အေးဟာ ပြောရမှာလည်း တမျိုးကြီးပါ၊ နင်နဲ့ ငါက သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးမို့ ပြောတာ။ နောက် နင်တို့ လင်မယား ကြည့်ရတာလည်း ခုချိန်ထိ ချစ်ချစ်ခင်ခင် နဲ့ တကယ့်ကို ပောျ်စရာကောင်း တဲ့အိမ်ထောင်လေး ဆိုတော့ နင့်ဆီက အကြံညဏ်လည်းတောင်းချင်လို့ပေါ့”

“ ဟယ်ကောင်မ ကလည်း ပြောမဲ့ဟာ စကားခံနေပြန်ပါပြီ ပြောစမ်းပါအေ့ ဒီမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှိတုန်းလေး”

“ နင်က တော့ ကောင်မ ကဲလိုက်တာလို့ထင်မှာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက လည်း အဲဒီစီးခရက်ကို အောင်းမထားချင်ဘူး အဲဒါကြောင့် ပြောချင်တာ ၊ ပြောရမဲ့သူဆိုလို့ နင်ပဲ ရှိတယ်”

“ အင်းပါဟာ နင်ကလည်း ရစ်လိုက်တာ ပြောမှာ ဖြစ်ပြောတာ မဟုတ်ဘူး”

“ အင်း ဒီလိုကွာ ငါ ကိုအောင့်ကွယ်ရာမှာ ဖေါက်ပြန်မိခဲ့တယ်”

“ ဟေ စိတ်ဝင်စားလာပြီ နိုင် ဒီတေးပြောကွာ”

“ ဟာ နင်ကလည်း အရေးထဲ၊ အဲလို အိမ်ထောင်သည်မ က ဖေါက်ပြန်တယ်ဆိုတာ နင့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား”

“ မနေပေါင်ကွာ သူ့အကြောင်းနဲ့သူတော့ ရှိမှာပေါ့၊ နင့်ကိစ္စသာ အရင်ပြောစမ်းပါ”

ဝင်းပပ ကိစ္စမှာ ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည်ဟုပင်ဖူးဝတ်ရည်က ထင်မိလေသည်။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ သူအဖဲယားဖြစ်ခဲ့သည်မှာ သူငယ်ချင်းတူ ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ဝင်းပပ အဖဲယားဖြစ်ခဲ့သူမှာ ဝင်းပပ ယောက်ျား ၏တူလေး ဖြစ်သော်ကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ နောက်ပြီး ကောင်လေးမှာ ကျော်စိုးသော်ထက်ပင်ငယ်သေးသည်။

ဝင်းပပ တို့ လင်မယားမှာ သားလေး လေးနှစ်လောက်အရွယ်တွင် ဝင်းပပ ယောက်ျားကိုအောင်အောင့် ညီငယ်ဖြစ်သူ ဖြိုးမောင် က သူတို့နှင့် အတူလာနေလေသည်။

ကိုအောင်အောင့်မိဘများမှာ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မြို့လေးတခုမှ ဖြစ်ပြီး ဖြိုးမောင် ဆယ်တန်းရောက်တော့ အမှတ်ကောင်းအောင် ကျူရှင်ယူရန် စသဖြင့် ရန်ကုန်ပို့ကာ အကိုကြီး အိမ်မှာ နေခိုင်းလိုက်ချင်းဖြစ်လေသည်။ဖြိုးမောင်လေးမှာ ဆယ်တန်းကျောင်းသားသာ ဆိုသော်လည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် အားကစားလိုက်စားသူမို့ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိလှသည်။

ထိုကာလများအတွင်း ကိုအောင်အောင်ကလည်း အလုပ်တွေ များလှကာ အိမ်သို့ ပုံမှန်မပြန်နိုင် တခါတရံလည်း မိုးချူပ်ညနက်သန်းကောင်။ 

တခါတလေ ခရီးထွက်သည်ဆိုတာ သုံးလေးရက်။ ဖြိုးမောင်က လည်း သူတို့သားလေးကို ကျောင်းကြိုကျောင်းပို့ လုပ်ပေးအိမ်စောင့်ပေး နေရင်းက အဖိုနှင့်အမ နီးနီးကပ်ကပ် တအိမ်ထဲ နေနေရတော့ ဖြိုးမောင်တယောက် အကြည့်တွေက မရိုးသားတော့မှန်း ဝင်းပပ က သိသည်။ 

သူကိုယ်တိုင်ကရော၊ ခလေးမရခင်တုံးက အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြသလောက် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ဆက်ဆံဖြစ်သည့်ရက်က လက်ချိုးရေလို့တောင် ရမည့်ကိန်းဆိုတော့ သူလည်းစိတ်တွေက ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်နေရသည်။ သို့သော်လည်း လူကြီးဆိုတော့ စိတ်ကို ထိန်းထားကာ ကိုအောင်အောင့်ကို စိတ်ပြန်ထလာမလားဟု အဝတ်အစားဆက်ဆီ တွေ ဝတ်နှင့် ကြိုးစားသော်လည်း ကိုအောင်အောင်က စိတ်မလာပဲ ဖြိုးမောင်က ပိုဖီးတက်လာသည်။ 

အိမ်မှာ အခွင့်အရေးရရင် ရသလို ဝင်းပပ ကို ဟိုထိဒီထိလုပ်လာသည်။ ဝင်းပပ က ကိုအောင်အောင့်ကို တိုင်ပြောဖို့ကျတော့လည်း ဖြိုးမောင်ကိုသနားမိသည်။ ဘာမဟုတ်တာလေးနှင့် ကောင်လေး ပညာရေးဒုက္ခရောက်ရအုံးမည်။

နောက်သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဂလိုတိုတိုလေး နေရတာ စိတ်ချမ်းသာသလိုရှိနေသည်။ သို့သော်လည်း တနေ့ ကိုအောင်အောင် သူ့နောက်ကွယ်မှာ ဖေါက်ပြားနေသည်ဆိုတာကို သံသယဖြစ်လိုက်ရသည့်တနေ့ သူ့စိတ်တွေ ရှုတ်ထွေးကုန်တော့သည်။ 

ကိုအောင်နှင့်ဝင်းပပ တို့ အကြီးအကျယ်စကားများကြသည်။ ဝင်းပပစွတ်စွဲသည်များကို ကိုအောင်အောင်က လည်းဘူးခံငြင်းသည်။ ထိုနေ့က သောကြာနေ့ညမို့ ခလေးက ဝင်းပပ မိဘတွေ ခေါ်သွားသည်။ ထိုညမှာပင် ကိုအောင်အောင်က အိမ်က ထွက်သွားသည်။

ထိုညက ဖြိုးမောင် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ ဝင်းပပတယောက်ထဲ ငိုနေတာကို တွေ့ရသည်။အကျိုးအကြောင်းမေးကြည့်ပြီး သူ့အကိုကို ဖုံးခေါ်တော့ မင်း အိမ်မှာပဲ ခလေးနဲ့ မင်းအမကို စောင့်ပေးလိုက် ငါတရက်နှစ်ရက် စိတ်ပြေမှ ပြန်ခဲ့မယ်ဟုမှာသည်။ 

ဆိုတော့ ဖြိုးမောင်က ဝင်းပပ ကို စိတ်သက်သာရအောင် ဖျောင်းဖျသည်နှစ်သိမ့်ပေးသည်။ တအိမ်လုံးမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ စိတ်ရှုတ်ထွေးနေသည့် ဝင်းပပ နောက်ဆုံးတော့ ဖြိုးမောင်နှင့် ချစ်တလင်းခေါ်ဖြစ်သွားတော့သည်။ ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုးခေါ်မလား။ ငတ်မွတ်နေသည့် ဝင်းပပ နှင့် မုန်ထနေသော လူပျိုပေါက်တို့ တွေ့သွားကြသည်။ 

တညလုံးလိုးလိုက်ကြတာ မိုးလင်းကာနီးမှ မောပန်းပြီး အိပ်မောကျသွားသည်။ နေမြင့်မှ ပြန်နိုးလာသော်လည်း နောက်ပြန်ဆုပ်ဖို့ လမ်းမမြင်တော့၊ ဝင်းပပ နှင့် ဖြိုးမောင် တို့ အချစ်လမ်းပွင့်သွားခဲ့လေပြီ။ 

အိမ်ထဲက ဘယ်မှ မထွက်တော့ပဲ တနေ့လုံး ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးကြသည်။ အာသာပြေသွားတော့ ဝင်းပပ သူ့လင်ကိုလည်း ပြဿနာမရှာတော့။ သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်မလုံဖြစ်လာသည်။ ဖြိုးမောင် ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ သူ့အိမ်ပြန်သွားသည်။ ဝင်းပပ စဉ်းစားနေပြီ ၊ ဇာတ်လမ်းထပ်မဆက်တော့ရန်ဖြစ်သည်။ ထိုကိစ္စကို ယခု ဖူးဝတ်ရည်ကို ပြောပြနေခြင်းဖြစ်လေသည်။

“ နင်ငါ့ကို စပ်စလူးမ လို့ တွေးနေပြီမလား”

“ အံမယ် ်နင်က ဒီတယောက်ထဲနဲ့ ဖြစ်ဖူးတာလေးများ”

“ ဟယ် နင်က ရော ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ဖူးလို့လဲ”

ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်အမည်ကို ချန်ထားကာ သူ့လက်အောက်မှ လူပျိုလေးတယောက်ဟု ပြောပြကာ သူ့ယောက်ျားသိသွားသည့်အကြောင်း၊ နောက် သူ့ယောက်ျားနှင့် ဝင်းဝင်းသန်း၊အကြောင်း၊ သူနှင့် သူ့ယောက်ျား၊ဝင်းဝင်းသန်း တို့ သရီးဆမ်းအကြောင်းများပြောပြလိုက်ရာ၊ ဝင်းပပမှာ မျက်လုံးပင်ပြူးသွားတော့သည်။

“ ဟင် နင်က တော်တော့်ကို ကဲတာပဲ ဟွန့်ငါက ငါ့ကိုယ်ငါကဲလှပြီထင်နေတာ”

“ ခစ်ခစ် ဒီနေ့ မနက်ကလည်း နင်မရှိတုန်း ငါတို့ ဘဲနှစ်ဘွေနဲ့ ဖိုးဆမ်းကြတယ် ဒီအိမ်မှာ”

“ ဟင် ဟုတ်လား ဘယ်က ဘဲတွေလည်း ”

“ ငါ့အလုပ်ကဘဲလေးတွေပါ စိတ်ချရပါတယ်။ နင်ပါချင်ရင် မနက်ဖြန်ချိန်းလိုက်မယ်လေ”

“ ငါက သူများတွေနဲ့ မလုပ်ရဲပါဘူးဟယ်ရှက်ပါတယ်”

“ ဟဲ့ရပါတယ် နင်လည်း နင့်ဘာသာဘဲတဗွေနဲ့ အခန်းတခန်းမှာလုပ် ငါကလည်း တခြားဘဲနဲ့ တခြားအခန်းမှာလုပ်၊ ပြီးမှ ဘဲချင်းချိန်းလိုက်မှာပေါ့ ဟ”

“ ဟယ်နင့်ဟာကလည်း ရင်တုံစရာကြီး”

ထိုသို့ပြောနေသော်လည်း ဝင်းပပတယောက် စိတ်ဝင်စားနေပုံပေါ်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့်။

“ အေးလေ မနက်ကျမှ အသေးစိတ်ဆက်ပြောတာပေါ့”

ဆိုကာ အိပ်ယာဝင်လိုက်ကြလေသည်။

မနက်ကျတော့ ဝင်းပပ က မလုပ်ချင်ဟု အတင်းငြင်းသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဇာတ်လမ်းမျိုးစုံပြောပြ စည်းရုံးသဖြင့် ဝင်းပပ မှာ စမ်းကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာခဲ့ရသည်။ 

နောက်ဆုံးတော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပကို နင်အခြေအနေကြည့်လိုက် မလုပ်ချင်ဘူးဆို ဟင့်အင်းသာ ပြောလိုက် လုပ်စရာမလိုဘူး ဆိုတော့မှ ဝင်းပပက အိုကေလေ အခြေအနေ အရပေါ့ဟု ပြောကာ လက်ခံလိုက်လေသည်။

ဖူးဝတ်ရည် က သူစီစဉ်စရာရှိသည်များကို စီစဉ်လိုက်ပြီး မနက်စာစားသောက်ပြီး သည်နှင့် ဝင်းပပကို အိမ်မှာ ခနစောင့်သူတို့ အပြင်ခနသွားစရာရှိသည်ဟု ပြောသည်။နောက်တော့ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့်အတူ ကားဂိတ်မှာ ကိုကိုကျော့်ကို သွားခေါ်လာပြီး အစီအစဉ်ကို အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ပြောပြလာရာ ကိုကိုကျော်မှာ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားလာလေသည်။

“ ငါ့မိန်းမ ကတော့ကွာ တခုပြီးတခု မရိုးနိုင်ပါလား ဟဲဟဲ၊ ယောက်ျား အတွက်လည်း သိတတ်တာလေး ရှိနေတော့ ချစ်နေရတာပေါ့ ”

ဟုပြောရင်း ကားမောင်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် နို့ကို လှမ်းညှစ်လိုက်ပြီး ပါးလေးကို ရျွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။

အိမ်ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် က ကိုကိုကျော်တို့ကို ခနနေခိုင်းပြီး အိမ်ပေါ်အရင်တက်သွားကာ ဝင်းပပကို ခေါ်လျှက် သူနှင့် ကျော်စိုးသော်ကို ကိုကိုကျော်ချောင်းသော အခန်းကျဉ်းလေးသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ နောက်တော့ အသံမထွက်နဲ့ သူပြန်လာခဲ့မည်ဟုပြောကာ အောက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ 

နောက်တော့ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို အိုကေ အချက်ပြကာ သူက ဝင်းပပ ပုန်းနေသည့် အခန်းသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ဝင်းပပ မှာ နားမလည်နိုင်သေးသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က အသံမထွက်ဖို့အချက်ပြကာ အပေါက်များမှ တဖက်သို့ ချောင်းဖို့ အချက်ပြပြီး သူလည်း ချောင်းကြည့်လေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်တို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို မြင်လိုက်ရတော့ ဝင်းပပ တယောက် အလွန်အံ့သြ သွားပြီး ဖူးဝတ်ရည်ကို လှည့်ကြည့်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပ ကို ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဝင်းပပက ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးနှင့် လှမ်းထုလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ စိတ်ဝင်တစား ဆက်ချောင်းလေသည်။

အခန်းထဲမှာကား ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာ တယောက်နှင့် တယောက် ရမက်ပျင်းပြသော် အနမ်းတွေ ဖြင့် နမ်းနေကြရင်းက တယောက် အဝတ်အစားများကို တယောက် ချွတ်ပေးနေကြသည်။ 

ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ မှာ တယောက်အထာ တယောက်သိနေကြပြီမို့ အလွန်ကို ကြည့်ကောင်းသော အပြာကားတကား ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေရာ ဝင်းပပတယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေ စိုလာပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိမိအောင် သတိထားနေရလေသည်။ 

ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေတော့ ဝင်းပပ မျက်နှာမှာ ရမက်သွေး လား ရှက်သွေး လားမသိဖြန်းနေပြီး ဘေးနားမှ ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် လှမ်းထုလိုက်ပြန်လေသည်။ 

ဖူးဝတ်ရည်က လည်း နောက်သလို ဖြင့် ဝင်းပပ နို့များကို လှမ်းညှစ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပက လက်ကို ပြန်ပုတ်ထုတ်ပြီး မျက်မှောင်ကုတ်ပြလိုက်လေသည်။ခနနေတော့ ဝင်းပပကို သူပြန်လာခဲ့မယ် အပြင်မထွက်နဲ့နော်ဟု မှာကာ ထွက်သွားတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည် အိမ်အောက်ထပ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ စောင့်နေသော ညိုဝင်းအောင် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ညိုဝင်းအောင်က ဖူးဝတ်ရည်ကို ဆွဲဖက်ကာ နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။ဖူးဝတ်ရည်က လည်း တုန့်ပြန်နမ်းလိုက်ပြီး မှ လူချင်းခနခွာလိုက်လေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က ပြုံးရင်း၊

“ မမ ကို မနေ့ကလို လိုးခွင့်ရလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်တခါမှ မထင်ခဲ့မိဘူး၊ မှန်းတာကတော့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာမှန်းခဲ့တာပေါ့ မမရယ်”

“ ခိခိ အင်း ဒါပေမဲ့ အခု လောလောဆယ် မောင်ညိုဝင်းအောင် ကိုနောက်ထပ် မမ တယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်၊ သူနဲ့ အဲဒီအခန်းလေးထဲက နေ တို့ကို ချောင်းပေါ့၊ အဟိ။ တို့ မခေါ်မချင်းထွက်မလာခဲ့နဲ့နော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ”

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ညိုဝင်းအောင်တို့ နှစ်ယောက် ဝင်းပပ ပုန်းနေသည့် အခန်းလေးသို့ ဝင်သွားကြသည်။ ဝင်းပပတယောက် ဖူးဝတ်ရည်နှင့် အတူ ယောက်ျား တယောက် ပါလာသဖြင့် ရုတ်တရက် ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်သွားသည်။ 

သို့သော်လည်း တဖက်ခန်းမှ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ပွဲက လည်း ကြမ်းနေပြီမို့ ဝင်းပပ လည်း စိတ်တွေ ထနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က လေသံတိုးတိုးဖြင့် ဝင်းပပကို ညိုဝင်းအောင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး ခနနေကြရန်ပြောကာ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး တံခါးပိတ်ထားခဲ့လေသည်။

နောက်တော့ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လိုးနေကြသည့် အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေသော ကိုကိုကျော့်ကို ဖူးဝတ်ရည်က နူတ်ခမ်းချင်း တချက်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ ပြန်ခွာကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီအဝတ်အစားတို့ကို စချွတ်လေတော့သည်။

...........................................................................................

ညိုဝင်းအောင်က ဝင်းပပ ကိုယ်ကို အသာသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ဝင်းပပ မှာ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး မော့အကြည့် ညိုဝင်းအောင်က ဝင်းပပနူတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဝင်းပပ မှာလည်း တဖက်ခန်းမှ လိုးပွဲကို အတော်ကြာကြာ ချောင်းထားသဖြင့် ဆန္ဒတွေလည်း ထကြွနေပြီ ဖြစ်ရာ ညိုဝင်းအောင်အဖို့ က ဝင်းပပကို စည်းရုံးဖို့ရာ မခက်လှပါ။

ဝင်းပပ က ညိုဝင်းအောင်ကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်လာတော့ ညိုဝင်းအောင်လက်တွေက ဝင်းပပ ၏ပြေလျှော့နေသော ထမိန်အောက်မှ အတွင်းခံကို ဖြတ်သန်းကာ ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ တချိန်လုံး စိတ်တွေ ထနေရသဖြင့် အရည်တွေ စိုရွဲပြီး ဖောင်းထနေပြီးအထိမခံ လောက်ပင် စန်းစန်းတင့် နေပေရာ ဝင်းပပတယောက် အသံလေး ထွက်ပြီးပင်ငြီးငြူရှာလေသည်။ 

ညိုဝင်းအောင်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော လက်များကြောင့် ဝင်းပပ တယောက် အဝတ်အစားတွေ အကုန်ကျွတ်သွားရသလို ပင် ညိုဝင်းအောင်ကလည်း သူ့ပုဆိုးကို ကန်ချွတ်ပြီး ရှပ်အင်္ကျီကိုပဲ ချွတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ဝင်းပပ နို့ကြီးများကို ကုံးစို့ရင်းမှ ညိုဝင်းအောင်က သူ့လက်ချောင်းဖြင့် ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့် လှုပ်ရှားနေရာ ဝင်းပပ မှာ ကော့လန်လှုပ်ရှားနေမိလေသည်။ 

ဝင်းပပ က မအောင့်အီးနိုင်တော့သဖြင့် ညိုဝင်းအောင် လက်တွေကို ဆွဲဖယ်ပြီး ညိုဝင်းအောင်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်လေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က လည်း ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကြား နေရာယူလျှက် သူ့လီးကြီးကို ဝင်းပပ ၏ အရည်စိုရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး အဝတွင် တေ့ကာ ထိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။

“ စွတ်..ဖတ်…ဖတ်..  ”

“ အ…အားး…အု..အု..  ”

အရည်များ ဖြင့် ရွဲနေသောလည်း ညိုဝင်းအောင် ၏ထွားကျိုင်းလှသော လီးကြီးကြောင့် ဝင်းပပ တယောက် နစ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း ရမက်ဆန္ဒတွေက မိုးထိအောင် လောင်နေပြီမို့ ကောင်းလိုက်တာဟု စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိလေသည်။ဝင်းပပက လည်း သူ့ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ကားနိုင်သလောက် ကားပေးရင်း ဖင်ကြီး ကို မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ ဖြင့် ပြန်ညှောင့်ပေးနေလေသည်။

ညိုဝင်းအောင်က လည်း ဝင်းပပ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ရင်း ဆောင့်နေပေရာ စိတ်ကြွနေသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ဝင်းပပ အနေဖြင့် ခနတွင်းမှာပင် ပြီးသွားရလေသည်။ 

ညိုဝင်းအောင်မှာလည်း နောက်ထပ် လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်ပြီး ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရေများ ပန်းထည့်ကာ တချီပြီးသွားရလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ နားနေကြရင်းမှ ခနနေတော့ တဖက်ခန်းသို့ ထချောင်းကြပြန်သည်။တဖက်ခန်းထဲမှာလည်း ပွဲက ကြမ်းနေစဲ။

ကိုကိုကျော်၊ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ဖူးဝတ်ရည် တို့က တော့ အတွဲညီ ကြသည်။ သူတို့ သုံးယောက် သရီးဆမ်း လည်း မကြာမဏဆွဲလေ့ရှိသဖြင့် တဦးနှင့် တဦး ပြောနေစရာပင်မလို တဦးဘာလိုသည်ဆိုတာကို တဦးသိနေကြလေသည်။

ယခု ဝင်းပပတို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင်၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်း နံရံကို မှီလျှက် ဒူးထောင်ပေါင်ကားထိုင်နေပြီး ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လျှက်ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ရက်နေပြီး သူ့ကို အနောက်ဖက်မှ ကိုကိုကျော်က အားရပါးက လိုးနေ လေသည်။ 

ကိုကို ကျော်မှာ ခုန ကမှ ဝင်းဝင်းသန်းစောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင် ဖြစ်နေရသည်။ ခနနေတော့ သူတို့ ပုံစံပြောင်းကြပြန်သည်။ 

ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်စောက်ဖုတ်ကို ရက်၊ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ရက်၊ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လီးကို စုပ်၊ သုံးပွင့်ဆိုင် လုပ်ကြပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကိုကိုကျော်က သူ့သုတ်ရည်တွေကို ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ညိုဝင်းအောင်နှင့် ဝင်းပပ တို့မှာလည်း စိတ်တွေ ပြန်ထ လာပြီး နောက်တချီဆွဲကြဖို့ ပြန်စကြလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နှင့် တယောက် ဖက်ယမ်းကာ နှတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြနေစဉ်မှာပင် သူတို့ အခန်းတံခါးပွင့်ပြီး ဖူးဝတ်ရည်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ 

ထိုအခါတွင်တော့ ဝင်းပပ မှာ အသားကျသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သိပ်မရှက်တော့ပေ။ ဖူးဝတ်ရည်က ညိုဝင်းအောင် လက်ကို ဆွဲကာ၊

“ ကဲကဲ လာပါ အဝင်းကအဲလို တယောက်ထဲ မောင်ပိုင်စီးထားလို့ ဘယ်ရမလဲကွာ၊ ကိုယ်တို့ မင်းသားက လောလောဆယ် ချာဂျင် သွင်းနေရပြီ၊ အားပြည့်အောင် စောင့်ရအုံးမှာ၊ အဝင်းက တို့နဲ့ အတူတူ ရှယ်ပါအုံးကွာ၊ လာလာ ဟိုအခန်းကို သွားရအောင်”

ထိုသို့ဖြင့် ဝင်းပပတို့ အခန်းထဲတွင် ယောက်ျား နှစ်ယောက် မိန်းမ သုံးယောက် အဝတ်အစား ကင်းမဲ့ စွာဖြင့် ပျော်ပါးနေကြလေသည်။ ဝင်းပပ မှာ အစပိုင်း အနည်းငယ် ရိုးတို့ရှန်းတန့် ဖြစ်နေသေးသော်လည်း နောက်ပိုင်းကျတော့ ရင်းနှီးသွားကြပြီးတက်ညီလက်ညီ လိုးကြ မှုတ်ကြ လုပ်နေကြကုန်လေတော့သည်။

ခနအကြာတွင် ဖူးဝတ်ရည်က နာရီကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ အခန်းထဲမှ ခနထွက်သွားလိုက်သည်။ နောက်တော့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းကာ တံခါးမကြီးကို ဖွင့်လိုက်တော့ တံခါးဝမှာ ရပ်နေတာက ကျော်စိုးသော်။

ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် တံခါးလာဖွင့်ပေးသော ဖူးဝတ်ရည်ကို အံ့သြသောလည်း သဘောကျသော အပြုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း၊

“ ဖူး ဘယ်လိုပဲ ပွဲကြမ်းနေကြပလား”

ဟု ပြောရင်းမှ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ကျော်စိုးသော် နူတ်ခမ်းကို တချက်နမ်းလိုက်ရင်းမှ၊

“ အင်းပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဖူးက မောင့်ကို စောင့်နေတာလေ၊ မောင်လာမှ ပိုပြီးပွဲစည်မှာပေါ့”

“ ဒါများ ဖူးကလည်း ကွာ အစောကြီးထဲက ပြောရောပေါ့ မောင့်ကို ဒီအချိန်မှ လာဆိုလို့ မောင်က ခုမှလာရတာ၊ မောင့်ကောင်ကြီးတောင် ကြည့်ကြည့်အုံး တမနက်လုံး တောင်နေလို့ ညှောင်းတောင်ညှောင်းနေပြီ”

“ ဟင့် ဒါဆို ဖူး အကြောလျှော့ပေးမယ်လေ”

ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆို ဧည့်ခန်းတွင်းမှာပင် ကျော်စိုးသော်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော် ပုဆိုကို ဆွဲချွတ်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ 

ကျော်စိုးသော်မှာ လှပကျက်သရေရှိလှသော ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာလေး နှင့် နူတ်ခမ်းလှလှလေးက သူ၏မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်ကို အားရကျေနပ်စွာ ငုံ့ကြည့်နေရင်းက သူ့ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ချွတ်ကာ ဆိုဖာပေါ် လှမ်းပြစ်တင်လိုက်လေသည်။ 

နောက်တော့ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း နူတ်ခမ်းအစုံကို သူလီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်း စေ့လျှက် ခေါင်းကို နိမ့်ခြည်မြင့်ခြည် ပုလွေပေးနေရှာသော ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း ဇိမ်ယူနေလေသည်။

သူ၏ လီးကြီးမှာ ဖူးဝတ်ရည်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော ပုလွေကြောင့် အရမ်းကို တင်းမာလာပြီး ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်လာတော့ ကျော်စိုးသော်က ဖူးဝတ်ရည် လက်မောင်းလေးကို ဆွဲပြီး ထခိုင်းလိုက်လေသည်။

“ ဖူး မောင်မရတော့ဘူး ဖူးပါးစပ်ထဲနောက်မှ ပြီးတော့မယ် အခု ဖူး စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးချင်ပြီကွာ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဖူးဝတ်ရည်က လည်း ပြုံးရင်းက ၊

“ လိုးလေမောင်၊ လာ ဖူးတို့ အခန်းထဲ သွားကြမယ် ဟိုမှာ ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လည်း ရှိတယ် ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့”

ထိုသို့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်တယောက် ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်ခေါ်ရာနောက် လိုက်လာခဲ့လေသည်။ဖူးဝတ်ရည်တို့ အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးနေကြသော ယောက်ျား နှစ်ယောက် နှင့် မိန်းမ နှစ်ယောက်တို့ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

ညိုဝင်းအောင်ကို ပြုံပြလိုက်ပြီး ကိုကိုကျော့်ကိုတော့ အားတုံ့အားနာဖြင့် သွားဖြဲပြလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် မှ တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန်မှာတော့။

“ ဟင် အန်တီဝင်း  ”

...........

...........

............

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။