Friday, May 24, 2013

ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၃ )

ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၃ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ကျောင်းပြီးရင် သဉ္ဇာ့ကို ယူမယ် ။ ဒေါ်ထွေးရီ က တွဲလုံး ။ အိမ်မက်။ ဘဘဦးသုခရဲ့ ဘဝသံသရာ သီချင်းထဲက ဖြစ်ခြင်တာတွေလည်း မဖြစ်ရပါ ။ မဖြစ်ခြင်တာတွေလည်း ဖြစ်ရတာ။ ဘဝသံသရာက ပထမနှစ်တစ်ဝက်မှာပင် အဖေဆုံးတယ်။ အဖေဆုံးတော့ မိသားစုဝင်ငွေ ပင်မသွေးကြောပြတ်သွားသလိုပင်။ ရစရာရှိသေ ာငွေကြေးများပြန်မရဘဲ ပေးစရာရှိသောကြွေးသမားများကိုတော့ ဆပ်ရ။

ဒုတိယ နှစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ အဆောင်စရိတ်တောင် မတတ်နိုင်တော့ ။ ဖာချခြင်သောကျောင်းသားများကို ဖာခေါ်ပေးရင်း ဖာသယ်မများအပေါ်ဖျံမကျသော ကျနော်။ ဖာခေါ်ပေးပွဲခရ။ ဖာသယ်တွေနဲ့ ရင်းနှီးဖာခေါင်းတစ်ပိုင်းလို ဖြစ်လာတယ်။

လောင်းကစားကော်မရှင် မာဆတ်ကယ်ရီ ပွဲစားစသဖြင့် ကျောင်းစားရိတ် ဖူလုံသဖြင့် ငွေနောက်လိုက်မိတယ်။ စာမေးပွဲလည်းကျပါရော။ ဒေါ်ထွေးရီတို့ကတော့ ပြောင်းပြန်။ သူတို့ရွာအနီးမှာ စီမံကိန်းလိုလို နိုင်ငံတကာ လေဆိပ်လိုလို တည်ဆောက်မည် ဟူသော သတင်းကြောင့် လယ်အများစုပိုင်သော ဒေါ်ထွေးရီ လယ်ဈေးက သိန်းထောင်ချီတန်သော မြေဈေးရပြီး ချက်ခြင်းသူဌေးမကြီး ဖြစ်သွားတယ်။

ခြံမြေပွဲစားလည်း လုပ်သေး ။ ပိုဆိုးသောအဖြစ်က ဝင်ငွေမရှိ ။ အနေရိုးအေးသော အမေ ဒေါ်ထွေးရီ၏ အစီအမံအောက်မှာ ပြောင်းလဲသွားခြင်းပင်။ အမေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့မယ်တဲ့။ ဒေါ်ထွေးရီ အသိလူကြီး တစ်ယောက်နဲ့ တဲ့။ ပထမတော့ ကျနော့်အတွက်ပဲ အိမ်ထောင်ပြုရသလိုလို။ နောက်တော့ နောက်ယောကျ်ားလိုခြင်လို့ ဆိုသော အပေါက် ရောက်လာတယ်။

သူဌေးမကြီး ဒေါ်ထွေးရီက ကျနော့်လိုကောင်ကို သဉ္ဇာ နဲ့သဘောတူဖို့ မပြောနဲ့ ။ သူနဲ့တောင် မပက်သက်ဖို့ရိပ်ဖမ်းသံဖမ်း အိမ်ပြန်မှာ ဆုံတော့ ပြောလာတဲ့ အထိ။

အားလုံး ပြောင်းလဲသွားကြပေါ့။ ကျနော့်ဘဝ ရပ်တည်ချက်အတွက် ကျောင်းတက်ရင်း အသက်ကြီးကြီးမိန်းမကြီးတွေရဲ့ လင်ငယ် လုပ်ဖူးတယ်။ နောက် မာဆတ်ထောင်တဲ့ မသူဇာနဲ့။ မသူဇာ စိတ်ပါရင် သွားအိပ်ပေးရင်း လင်မယားလိုလို boyfriend လိုလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

မသူဇာက ကောင်းပါတယ်။ မာဆတ်တစ်ခုကို လွှဲပေးတယ်။ အရာရှိတွေ ကတော်တွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရင်း လူမှုပညာ မိန်းမကျမ်းတွေက အစ သင်ပေးတယ်။ ကျနော့်ဘဝ အကြောင်းလည်း အကုန်သိတော့ ကိုယ်ချင်းစာတာလည်း ပါတာပေါ့။

ကျနော် ကောင်းတာနဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမလုပ်တတ်ပေမဲ့ ရပ်တည်နိုင်တဲ့ အဆင့်။ ငွေရလွယ်တော့ ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းကားနဲ့ ဘဏ်စာအုပ် ။ကျောင်းပြီးခဲ့ပြီ။ ခုရက်ပိုင်း မာဆတ်မှာ မူးယစ်ဆေးဧည့်သည်တစ်ယောက်က ထားခဲ့ပြီး ရဲတိုင်လို့ မနည်းရှင်းရတယ်။

လူကြီးတွေက ရှောင်နေပါဆိုတာနဲ့ နယ်က အိမ်ပြန်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ မသူဇာ မအားလို့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး။အချိန်တွေ လူတွေပြောင်းလဲသွားပေမဲ့ သဉ္ဇာအပေါ် ထားတဲ့ အချစ်ကမပြောင်းလဲသေး။ သဉ္ဇာ အိမ်ထောင်မကျသေး ။ ပထွေးလုပ်သူက ဆိုင်မှာ လိုက်ကြွေးခြင်သပဆိုလာတော့ စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုသီးသန့်ခန်းမှာ စုံဖို့ချိန်းလိုက်တယ်။

အမေကတော့ အနေရခက်နေတယ်။ ပထွေးကချည်း စကားတွေ ပြောနေတယ်။ အရက်ပြင်း မှာပေးတယ်။အမေက ဘီယာတွေ သောက်တတ်နေပါပေါ့။ ပထွေးမှာ အခက်အခဲ တစ်ခုဖြစ်နေတယ်။ သူ့သစ်တွေကို ဖမ်းထားတယ်။ မြို့နယ်အဆင့်ကို ရှင်းနိုင်ပေမဲ့ အပေါ်က ညှိမရဖြစ်နေတယ်။ ပစ္စည်းဆုံးမလား လူထိုးကြွေးပြီး ငွေပုံပေးလိုက်ရမလား ဖြစ်နေကြောင်း ရင်ဖွင့်တယ်။

ပြင်ပပုံပန်းအားဖြင့် ပထွေးဦးသိန်းက တမျိုးဖြစ်ပေမဲ့ စကားပြောဆိုးတာ တစ်ခုပဲ ။ ဝမ်းတွင်းစိတ်ထားကောင်းသူဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ အမေ့ဆီဖုန်းလာသံ ကြားရတော့ စကားပြတ်သွားတယ်။ ဖုန်းပြောနေရင်း ဦးသိန်းက 

“ ဘယ်သူလဲ မြ”

“ ထွေးရီလေ အကို”

“ လာမလို့တဲ့”

“ ခေါ်လိုက်လေ”

“ အင်းသူ့အဖော်လူကြီးတစ်ယောက်ပါတယ်တဲ့”

“ လာခဲ့ မထွေးရီရေ့ ”

လို့ ဦးသိန်းက ဘေးကနေ လှမ်းပြောတယ်။ ကျနော့်အသိ လူကြီးအကောင်ကြီးကြီး တစ်ယောက်ကို ဖုန်းဆက်တီးခေါက်ကြည့်တယ်။ ဖြစ်ခြင်တော့ ဦးသိန်း ကိစ္စကို ရှင်းပေးလို့ရမဲ့ တာဝန်ရှိသူတွေက ကျနော့်ဘော်ဒါအရင်းတွေ ဖြစ်နေတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ သူ့အဖော် ၆၀ လောက်ရှိမဲ့ လည်ကတုံးလက်ရှည်နဲ့ လူကြီးတစ်ယောက် ဝင်လာတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်ဘေးမှ ာဝင်ထိုင်တယ်။ ခွက်တွေဝိတ်တာက ငှဲ့ပေးအားလုံးချီးယားလုပ်ကြတယ်။ ကျနော့်ကို ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော်မှန်းတောင် မသိ။ ကျနော် အရပ်အမောင်းတောင့်တောင့် အသားလတ်လတ် ကျစ်လျစ်တဲ့ ဘော်ဒီ ဆံပင်တိုတို သက်သက်ခပ်ခပ် ဝတ်စားဆင်ယင်မှုကြောင့် လူကြီးအသိုင်းအဝိုင်းထဲကဖြစ်မယ်ထင်ပြီး သေချာမကြည့်မရောသေးမှန်း ကျနော်သိတယ်။

အမေက

“ ထွေးရီ ဒီဘက်က ဘယ်သူလဲ သေသေချာချာကြည့်ပါအုံး ” 

ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်ဘက်လှည့်လာတယ်။ သေသေချာချာကြည့်တယ်။ အံသြနေတယ်။

“ ဖိုး...သား ဟယ် လုံးဝမမှတ်မိဘူး ” 

ကျနော့် အကြောင်းတွေ တရစပ်မေးတော့ ကျနော် ဘွဲ့ရကြောင်း ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ လခစားလုပ်နေကြောင်း အမှန်တစ်ဝက် မုသားတစ်ဝက်နဲ့ ခပ်လျိုလျိုပြောလိုက်တယ်။ ရေပေါ်ဆီ မိန်းမတွေနဲ့ ဆက်ဆံဖူးတော့ ဒေါ်ထွေးရီ ပြောင်းလဲမှုလောက်တော့ စာမဖွဲ့ပါဘူး။ ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ ပါလာတဲ့လူကြီးကတော့ တလေးတစား နားထောင်ပေးတတ်တဲ့ စရိုက် ရှိပုံရတယ်။

ကျနော့်ဆီ ဖုန်းဝင်လာတာနဲ့ ကိုင်လိုက်တယ်။ ဦးသိန်းကို ခေါင်းငြိမ့် အသိပေးလိုက်တယ်။

“ ဟုတ်ကဲ့ ဗိုလ်ကြီး ကျနော်ပါ ဖိုးသားပါ နယ်ရောက်နေတာ..အခြေအနေတွေ စိုပြေနေတယ်ပေါ့ ” 

စပီကာ ဖွင့်လိုက်တယ်။

“ ပြေတယ်လည်း မဟုတ်ဘူးပေါ့ ကိုဖိုးသား ကိုဖိုးသား လုပ်ငန်းတွေရော  ” 

“ ပြေပါတယ် အခုတော့ နယ်ပြန်နားနေတာ ” 

“ ဗိုလ်ကြီးလှမ်းဆက်တယ် ကိုဖိုးသားကိစ္စကို ကိုဖိုးသားအဖေ ဦးသိန်းကိစ္စဆိုတော့ ကူညီရမှာပေါ့ ” 

“ ဟုတ်ကဲ့"

“ ဒီလိုဗျာ အခုက အဆင့်ဆင့် အစီရင်ခံနေရတယ်..ကြပ်တယ်ပေါ့ဗျာ..အဲဒီ case ကို မကြာခင်အထက်လွှဲဖို့လုပ်နေတာ အခုကအထက်ကလည်းပြောပြီးသားဆိုတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကကျနော်တို့ဆီမှာ.... ” 

“ အေးဆေးကိုဖိုးသား ပြီးပြီလို့သာ မှတ်လိုက်”

“ အိုကေ အိုကေ  ” 

“ ကျေးဇူးပါ ” 

“ နိုး နိုးဆရာ ဒီလူနဲ့ဒီလူကို ခင်ဗျားအဖေ ဦးသိန်းကို ပြောလိုက် ဘာမှမပူနဲ့ ..စိတ်ချလက်ချနေနေပေရော့လို့ အိုကေ အိုကေ ..စီးယူ ” 

ပထွေး ဦးသိန်း ထကတော့မတတ်။ အမေကတော့ သူ့သားက မထင်မှတ်ဘဲ ပြဿနာအကြီးကြီးကို ရှင်းပေးတာကြောင့် သူ့ယောကျ်ားရှေ့မှာ မော်ကြွားနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ အထင်ပဲ သေးရမလား အထင်ပဲ ထကြီးပစ်ရတော့မလား မျက်နှာကပြောင်းလဲ နေတယ်။

ဦးသိန်းကိစ္စ သူတို့လည်း ဖြေရှင်းပေးဖူးပြီးသား။ အထက်ထိ မပေါက်တော့ ဘယ်ရမလဲ။ တောမြို့ကလေးက အဆင့်လောက်နဲ့ ဘယ်ရပါ့မလဲလေ။ အပြန်ပထွေးနဲ့အမေ ကားနဲ့လိုက်ပို့ရင်း အိမ်မှာ ထိုင်ပြီးကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွပြောနေတယ်။

ကျနော့်ကို တစ်ပတ်လောက် နေဖို့ သူတို့ ဧည့်ခံကျွေးမွေးခြင်ပါတယ်လို့ ပြောတယ်။ နောက်နေ့မနက် ဒေါ်ထွေးရီ ကိုယ်ပိုင်ကားနဲ့ အမေ့ကိုတင်ပြီး ခေါ်လာတယ်။ သူလာခြင်လို့ မဟုတ်ဘဲ အမေနဲ့လမ်းကြုံလို့ဆိုတဲ့ ပုံစံ။ ကောင်မလေး ၂ ယောက်လောက်ကို အိမ်သန့်ရှင်းရေး ခိုင်းနေတယ်။ ကျနော့်ကိစ္စတွေက တစ်ခုပြီးတစ်ခုပေါ်လာကြတော့ အခန်းထဲဝင်ပြောရတယ်။

အမေကတော့ ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ကျနော့်ကို အရင်လို ဆက်ဆံရေး ထင်ပုံရတယ်။ ထွေးရီ နင့်သားကို နင်ကိုယ်တိုင် ပြုစုဖို့ နေခဲ့အုံးတဲ့။ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်အပေါ်ခွဲခြား ဆက်ဆံခဲ့တာတွေရှိခဲ့တော့ ကျနော့်ကို ဆက်ဆံရ ခက်နေတယ်။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်က တရင်းတနှီးမရောတာကြောင့်လဲ ပါတယ်။

“ မြရယ် ခလေးမှမဟုတ်တော့ လူကြီးစိတ်နဲ့ လူကြီးကို ဖြစ်သွားပြီလေ ရည်းစားကို ပိုချစ်တဲ့ အရွယ်မလား ” 

ကျနော်ကြားအောင် လှမ်းပြောနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ အရွယ် ကျမသွားဘဲ ခေတ်ဆန်ဆန်ဆံပင်ဆေးဆိုးချယ်သ ဝတ်ဆင်နေတာမို့ sexxy တောင်ပိုကျလာတယ်။ ယောကျ်ားတွေအပေါ် ကစားတဲ့ မာယာအတတ်လည်းတတ်လာတော့ ကျားသစ်မတစ်ကောင်နဲ့ တူလှတယ်။

“ မြရေ အရင်လို ခလေးအရွယ် မဟုတ်တော့ဘူး”

“ ဒို့လို အပျိုကြီးတစ်ယောက်တည်းနေခဲ့ရမှာ ကြောက်တယ်တဲ့”

ကျနော့်အမေထွက်သွားတာကြာပြီ။သိသားနဲ့ ပြောနေတယ်။ကျနော်မကောင်းတတ်တာနဲ့

“ ကိုက်မစားပါဘူး" 

လို့ ပြောရတယ်။

“ ကိုက်စားရအောင်လည်း အိုမင်းရွတ်တွနေပါပြီ ” 

စလင်းဘတ်အိတ်ချိပ်ရင်း ပြန်မယ့်ဟန်ပြင်နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီ

“ ပြန်တော့မလို့လား ” 

“ အင်းအိမ်မှာ ဘယ်သူ့မှမရှိဘူး.ဖွေးဖွေးတို့ညီအစ်မက အဝေးသင်သွားတတ်နေတော့  ” 

သဉ္ဇာအကြောင်း မေးခြင်ပေမဲ့

“ ဒီလိုလုပ်ပါလား အိမ်လိုက်လည်ပါလား တခါတည်းကားနဲ့လိုက်ခဲ့တဲ့  ” 

မက်တူးကားအဖြူလေး ဒေါ်ထွေးရီ ကားသော့ ပေးတယ်။ လမ်းပြပေးမယ် တဲ့။ နှစ်ထပ်တိုက်ရှေ့ရောက်တော့ ခြံထဲကို .လှမ်းအော်တယ်။ ကောင်မလေးတစ်ယောက် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ နယ်အဆင့်နဲ့ဆို ခမ်းနားတယ် ပြောရမယ်။ ဒေါ်ထွေးရီက ရေချိုးပါလားပြီးရင် ထမင်းစားကြမယ်တဲ့။ ရေချိုးဖို့အကျီချွတ်ထားတဲ့ ကျနော့်ကို ။မသိမသာခိုးကြည့်နေတာ သိတာပေါ့။

ပြီးတော့ ဒေါ်ထွေးရီရေချိုးပြီး ဆံပင်တွေ ခြောက်အောင် ဒရိုင်ယာနဲ့ မှုတ်နေတယ် ။ အိမ်ဖော် ကောင်မလေးကို ခိုင်းလိုက်သေ။း ကိုယ့်အခန်းထဲမှာကိုယ် လုပ်လို့ရတာကို ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျနော်မြင်အောင် အိုးကြီးတွေက အရင်ထက်ပိုကြီးလာပြီး ပြဲလာတယ်။ ကျနော်နဲ့ပြီးတော့ ကြားထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကိုကုန်းထားတယ်။ ဒါမှမဟုတ် သိပ်မကြာမကြာကုန်းထားတဲ့ လက္ခဏာဆိုတာ အတွေ့အကြုံရ သိနေတယ်။

ဘဲသန့်သန့်ချော..ချောတွေနဲ့ဆို ပြန်ငယ်ခြင်တဲ့ အရွယ်။ ၄၀ ကျော် ၅၀ တွင်း မမ ဒေါ်ထွေးရီ ပေါ့။ သဉ္ဇာ အကြောင်းတော့ မပြောဘဲ အငယ်မတွေ အကြောင်းချည်းထမင်းစားဝိုင်းမှာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တနေ့လုံး ညမိုးချုပ်တော့ ပထွေးနဲ့အမေ ဖုန်းဆက်တယ်။

စားမယ်သောက်မယ် ကာရာအိုကေ ဆိုမယ် ကဲမယ် ပေါ့။ ကာရာအိုကေမှာ သောက်ကြစားကြတယ်။ မြို့က မျက်နှာရှိတဲ့ လူကြီးစုံတွဲပါ ဖိတ်ထားတယ်။ ကျနော်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ဆိုကြကကြ သောက်ကြပေါ့။ ကျနော့်အတွက်တော့ ဒါမျိုးဝိုင်းတွေဆိုတာ ကြုံဖူးပြီးသား

ဘယ်ဆော်ကြီးက နှာကြွနေတယ်။ ဘယ်သူက ဟန်ဆောင်မြူဆွယ်တာကအစ အကဲခတ်လို့ရတဲ့ အမဲလိုက်ကွင်းကိုး ။ ဒေါ်ထွေးရီက လူရှေ့မှာ အမေ့သားလေးဆိုပြီး ခေါ်တယ်။ ပြီးတော့ ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်ရင်း ပေါင်ပေါ်လက်တင်လိုက်အသား ခြင်းထိ လိုက်ကျနော့် ကို အကဲ ခတ်လိုက် မသိခြင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

အရက်ကို cheer လုပ်သောက်တယ်။ အတော် သောက်နိုင်ကြတယ်။ အမေကတော့ မူးလာတော့ မထိန်းနိုင် ပထွေးနဲ့ နမ်းလိုက်ကလိုက် ဒေါ်ထွေးရီ သူ့အိမ်ပြန်လိုက်ဖို့ ခေါ်တယ်။ ပထွေးနဲ့ အမေကလည်း လိုက်သွားပါ တိုက်တွန်းတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ပုလင်းဆွဲပြီး ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှ ာသောက်မယ်တဲ့။ အိမ်ဖော်မလေး အိပ်ခြင်မူးတူးနဲ့ ပြင်ပေးတယ်။ သွားအိပ်တော့ ငါမခေါ်ဘဲ ထွက်မလာနဲ့တဲ့။

“ မှတ်မိသေးလား ရွာမှာဒို့ ၂ ယောက်သောက်တဲ့ည ” 

“ မှတ်မိတာပေါ့ ” 

“ မမှတ်မိတော့ဘူးလားလို့ ” 

ကျနော့်ဘေးမှာ ဆိုဖာကိုမှီထိုင်ရင်း

“ အဲ့တုန်းကမထွေးရီ မွေးစားသားလေးနဲ့ အခု ရုပ်နဲ့တခြားစီပဲနော်  ” 

“ အင်း ” 

“ ဒီညတော့ အန်တီမူးအောင် သောက်မယ် သည်းခံပေးနော် ကိုဖိုးသား ” 

“ ရပါတယ် ” 

“ အဘွားကြီးတစ်ယောက်ကို ဧည့်ခံပေးရတာဆိုတော့ ဘယ်ပျော်ပါ့မလဲ ” 

“ အန်တီကအဘွားကြီးမှမဟုတ်သေးဘဲ"

“ ဒီလိုဆိုတော့ ပျော်ပြီလေ"

ဒေါ်ထွေးရီ သိပ်မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး။ လွတ်လာပြီ။ ကျနော့ ပုခုံးကို မှီလာတယ်။ သက်ပြင်းတွေ ချလိုက်။အိပ်လည်း အိပ်ခြင်တယ် အိပ်လည်း မအိပ်ခြင်ဘူးတဲ့။ အခန်းထဲ သွားလှဲနေမလား။ ကျနော် ထလိုက်တော့ လက်ကမ်းပေးတယ်။ ခါးကိုဖက်ပြီး တွဲခေါ်လာတယ်။ ဒီလို ဟန်ဆောင်မာယာနဲ့ မိန်းမကြီးတွေဟာအရက်မူးတာကို ကာဗာ ယူတတ်ကြတယ်လေ။

မနက်ကျတော့ ဘာမှမမှတ်မိဘူး လုပ်လို့ရတာကိုး။ အခန်းမီ ဖွင့်လိုက်တယ်။ အဲကွန်း ဖွင့်တယ်။ မူးတဲ့လူက ခုတင်ပေါ်တင်ပေးတော့ ကျနော့်လက်ကို မလွှတ်ဘူး။ နေပါအုံးလားကွယ် တဲ့။ မျက်နှာခြင်းကပ်ပြီးစကားပြောတယ်။ ကျနော့်နုတ်ခမ်းကို စိုက်ကြည့်လိုက်မျက်လုံးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ပြီးတော့ နဖူးခြင်းထိမှီလိုက်တယ်။

တော်တန်ရုံကျားဆို နုတ်ခမ်းစစုပ်လိုက်ပြီပေါ့။ ဘယ်ရမလဲ ကျနော်လေ။ ကျနော်က မစတော့ ပါးစပ်နံနေလား တဲ့။ မနံပါဘူး။ ဒါဆို စခြင်နေပြီ တဲ့။ ဘာစခြင်နေတာလဲ လို့ ခြေလှမ်းနောက်ဆုတ်ပေးလိုက်တယ်။ကိုယ်လူချောက မသိဘူးလားတဲ့။ ကျနော့်နုတ်ခမ်းကို ခပ်ဖွဖွကိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ဒေါ်ထွေးရီ နုတ်ခမ်း စစုပ်တော့တယ်။ ကျနော်ပြန်စုပ်တော့ ကျေနပ်သွားပြီး ပြုံးတယ်။ ဒီက မိန်းမတန်မဲ့ သူ့ကို ရေလာမြောင်းပေးနေရတယ်။ ကိုယ်လူချောကြီးရဲ့ တဲ့။ မူနွဲ့နွဲ့ဆံပင်အုံကြီးကို လက်နဲ့ ထိုးဖွ လက်၂ ဖက်နဲ့.ခေါင်းကိုင်ပြီး စုပ်တယ်။

မျက်နှာလေးမော့လို့ ငြိမ်ခံတယ် နားရွက်ကို နမ်းရင်း နွားရွက်ထဲ လျှာထိုးယက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နုတ်ခမ်းပြန်စုပ်တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ လည်ပင်းကိုနမ်းတော့ အင်းအင်း အသံထွက်လာပြီး လက်တွေက ကျနော့ခေါင်းကို အောက်ဆင်းစေခြင်တော့ နို့ဆီတွန်းပို့တယ်။ သူ့ဘာသာ အကျီအမြန်ချွတ်တယ်။ ဘော်လီကို အမြန်ချွတ်ရင်း စိတ်လောနေတာ စိတ်ထန်နေတာ ထင်ရှားလှတယ်။

အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ယောက် ဒါမှမဟုတ် ကြမ်းတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြိမ်များစွာ.ညှစ်ထားခဲ့တာ။ အရင်ဒီလောက်ကြီးတာမှ မဟုတ်တာ။ နို့ကြီးတွေက ကားစွင့်နေတယ်။ ထိုင်လျက်ကနေအသာတွန်းလှဲရင်း အပေါ်ကနေတက်စို့လိုက်တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ”

တဖက်စို့ရင် တစ်ဖက်ကို ညှစ်ပေးတယ်။ နို့စို့ရင်း ထမိန်စကတ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ မိန်းမကြီးတွေဝတ်လေ့ရှိတဲ့ အသားကပ်ဘောင်းဘီ ပေါ်ကနေ ပေါင်တွင်းသားတွေ ပွတ်ရင်း ဗိုက်ကို လျှာနဲ့ ယက်ဆင်းလာတယ်။ ဘောင်းဘီ သူ့ဘာသာချွတ်ပေးရှာတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို ယက်တော့မယ်လို့ ဒေါ်ထွေးရီ တွေးထားတုန်း အပေါ်ကိုပြန်တက်ပြီး နို့စို့ ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်အစွန်းကို ရွှေ့လိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်း အောက်ကို ပြန်နမ်းရင်း ကုတင်အောက် ဆင်းလိုက်တယ်။ ဆီးခုန်နားရောက်တော့ ရိတ်ထားတဲ့ အမွှေးတိုတိုတွေ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးမှာကို ရင်ခုန်နေရှာတယ်။

မီးရောင်နဲ့ အသေအချာကြည့်တော့ စောက်ပတ်ကြီးကပြဲ လန်နေတယ်။ ညိုမဲမဲစောက်ပတ်နှစ်လွှာက တံခါးဖွင့်ထားသလို။ ဘေးတစ်ဖက်စီ ကပ်နေတယ်။ အရင်ထက် ပိုပြဲတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲတောင် မြင်နေရတယ်။ အထဲက အသားဆိုင်တွေ လှုပ်နေကြပြီ။ စောက်စိကြီးက ပြူးတောင်နေတယ်။ စောက်ပတ်နုတ်ခမ်းညိုညိုကြီးတွေကို.စယက်ပေးလိုက်တယ်။

“ အား..အ”

တိုးညင်းစွာ ဆွဲငင်ညီးတယ်။ စက်ဝိုင်းဆွဲယက်တော့ ကျနော့်ကို ကိုင်လာတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းယက်တယ်။ ဒီလိုအရွယ်တွေကို ဗာဂျာဘယ်လို ပေးရတယ်ဆိုတာ မသူဇာက သင်ပေးခဲ့တာရယ် အဘွားကြီးတွေနဲ့ ဆွေးနွေးကြည့်တာ နောက်အတွေ့အကြုံအရ ဗာဂျာမှာတင်ပြီးအောင် ယက်ပေးနိုင်တာ ဆွဲသွားအောင်ကို ယက်နိုင်တဲ့အဆင့် စောက်စိတောင် မယက်ရသေးဘူး။ ခါးကော့ကော့ပြီး မရိုးမရွဖြစ်နေပြီ။စောက်စိကို လျှာအကော့လေးနဲ့ အသာတွန်းလိုက်တယ်။

“ အိုး အမေ့"

မထိခလုတ် ထိခလုတ် အသာကလေးထိလိုက် အလျားလိုက်ပြန်ဆင်းသွားလိုက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ ကိုင်လာတယ်။ ဘေးထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား စောက်စိကို ဖိယက်လိုက် စောက်ပတ်တစ်ခွင်မွှေလိုက်နဲ့ မထွေးရီ ငြီးသံက ကျယ်လာပြီ။ဘာမှမရှိ နှာစိတ်ကလွဲလို့...

“ ကျွတ် ကျွတ်အား အားရှီ းအိုး ” 

ဆက်ယက်ရင် ပြီးတော့မယ်။ ပေါင်ဖြဲလိုက်ပြီး ထလိုက်တယ်။ ခုတင်အောက်မှာ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကို ဆွလိုက်တယ်။ ပေါင်ကြီးကို ဖြဲကာ ပက်လက်ကလေး ။ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်လီးက သူမကြုံဖူးရင်းနှီးဖူးတဲ့လူပျိုဖြစ်စ ဖိုးသားလီးမဟုတ်တော့ ။ စံချိန်မှီ နောက်အဖုအထစ်တွေနဲ့ ဂေါ်လီအကြီးကြီးတွေ စီတပ်ထားတဲ့ မော်တာလက်နက်။

ပြဲစမ်းပါစေ ဒီထက်မကပြဲခြောင်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးတွေတောင် စောက်ရည်တ ဗြန်းဗြန်းငိုခဲ့ရတာ။ ခုတင်စွန်းဖက်မယူပြီး လီးကိုကိုင် ပေါင်ကို လက်နဲ့ဖိထားရင်း ယက်ထားလို့ စိုရွှဲလက်ထနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ပွတ်လိုက်တယ် ဂေါ်လီတွေ ပါစိုအောင် ။

ဒေါ်ထွေးရီ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာနေတယ်။ အိပ်ယာခင်းကို လက်နဲ့ ဆွဲစုပ်ကိုင်ထားတဲ့ မျက်နှာကို တစ်ဖက် လှည့်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ပွတ်တော့ မျက်နှာ ဟိုလှည့်ဒီလှည့်နဲ့ လီးတစ်ခုလုံး စိုသွားပြီ။ ထည့်တော့မယ်။ ဒေါ်ထွေးရီစိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်နေတဲ့ အရာ ။ ဒစ်ကိုအဖုတ်အဝမှာတေ့။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲအောင်ဖိတော့ စောက်ဖုတ်ကြီး ဆူထွက်လာတယ်။ ထိုးထည့်ပြီ။ ဒစ်မြုပ်ဝင်သွားပြီ။

“ အား အ အားအ အ ” 

ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ ပထမဆုံး ဂေါ်လီ ၃ လုံးဆင့် နောက်ဖိုခနောက်ဆိုင် ဂေါ်လီအတွဲလိုက်။ စောက်ဖုတ်ကို တိုက်တွန်းပြီး ဝင်သွားတယ်။ ဂေါ်လီအကုန် လီးအဆုံးဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ကြီးဟပြီး အော်ငြီးနေတယ်။ လက်နစ်ဖက်ကို ပေါင်ကြားကဆွဲယူပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတယ်။ ဂေါ်လီတွေက တဒုတ်ဒုတ်တိုက်နေတယ်။

“ အား ဟင်း အီး ဟီးဟီး.အားအ အားအ အားအ ” 

အရည်တွေ စိမ့်ကျလာတယ်။ ခပ်သွက်သွက်လိုးလို့ရလာပြီ ။ နို့မို့ အရည်မထွက်ရင် ဂေါ်လီက စောက်ဖုတ်နာလို့ မခံနိုင်ဘူး။ စောက်ဖုတ်အဆုံး လီးအဆုံးဆွဲထုတ် ထိုးဆောင့်တယ်။ အားမရလို့ ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက် ခြေနှစ်ချောင်းလက်နဲ့ သိမ်းဖိ ပြူထွက်နေတဲ့ တင်ပါးနဲ့ ဆီးခုံရိုက်မိတဲ့ အထိ ပြစ်ဆောင့်ပလိုက်တယ်။

မထွေးရီကို နာကျင်အီစိမ့်သွားစေ့ခြင်တယ်။ မသာမကြီး ငါ့အစွမ်း သိရမယ်။ အချက် ၅၀ လောက် စောင့်ပလိုက်တာ မထွေးရီ ပြီးတော့မယ်။ လက်ကို မထွေးရီ အပေါ်ခွထောက်ရင်းပုခုံးကို အောက်ကနေဖက် မထွေးရီ ခြေနှစ်ဖက်ကခါးကို လာချိပ်တယ်။ ကျိတ်လိုးဖက်လိုး ဆိုတာပေါ့။ ကျနော်လှုပ်မရအောင် အတင်းဖက်ပေါင်နဲ့ ညှပ်ရင်းစောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်တယ်။

“ အား အ အား ကော.င်းလိုက်တာ အားအ ” 

ဖက်ထားညှပ်ထားတာငြိ မ်သွားတဲ့ အထိ ငြိမ်ပေးရင်း ဆံပင်လေးနမ်းနဖူးလေးနမ်းပေါ့ ။ ပြေကျသွားမှ ကစ်ဆင်ဆွဲပြီး ပြန်လိုးပေးတယ်။ ဒုတိယအချီစိတ်ပြန်ထန်တဲ့အထိ အဲ့ပုံစံ။ ညီးသံပြန်ထွက်လာတယ်။ ဒိုက်ဗင်ထိုးသလို လက်ထောက်အားပြုခါးနဲ့ လုပ်ရတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ စိတ်ထန်လာပြီ။

“ အမ မမ လေးဘက်ထောက်လိုက် ” 

ဖင်ကြီးက လီးကိုပိုတောင်စေတယ်။ ကားထွက်နေတယ်။ ဂေါ်လီက လေးဘက်ထောက်ပုံစံမှာ ပိုတိုက်တယ်။ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ပွတ်သိပ်ဝင်နေရတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ပိုအော်တယ်။

“ အမလေး အား ငါ့မောင်ရယ်..အား ကိုဖိုးသားရယ်..ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ...အားအား ” 

လိုးတာ အရှိန်မလျော့ဘူး။

“ နာလို့လား မ ” 

“ ဟင့်အင်းရတယ် ငါ့မောင် အားရှိသလို လုပ် ” 

ကျနော်ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီးလိုးရတာ မှာ ပြီးခြင်သလိုဖြစ် လာတယ်။ တပိုင်းတစ လရည်တွေ အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်မပေမဲ့ ပြန်ထိမ်းထားတော့ ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။

“ မထွေးရီ အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး ” 

ပက်လက်လှန်ပြီးလီးကို ကိုင်ထားတယ်။ မထွေးရီခွထိုင်ပြီး ကြွပေးထားတယ်။ အဖုတ်နဲ့ တည့်သွားတော့ဖြေးဖြေးဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။

“ ပြွတ့် ဗြွတ် စွိ အားရှီး ” 

ဒေါ်ထွေးရီ စိတ်ကြိုက်လုပ်ဖို့ မျက်လုံးမှိတ်ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ကျနော့်ရင်ဘက်ကို လက်ထောက်ကာ ရှေ့နောက်အဖုတ်နဲ့ ပွတ်တယ်။ သဘောရှိအကြိုက် တွေ့သွားပြီး စကောဝိုင်းလှည့်ပွတ်တယ်။ လိင်တံကို နှဲ့ချိုးနေသလိုပဲ။ နောက်တော့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ဆောင့်တယ်။

“ ပြွတ် ဖတ်ဖတ် အား အ ” 

မြန်လာတယ်။ အားရဟန်မတူဘူး။ ကျနော်ထဲလိုက်တော့ ကျနော့်ပုခုံးကိုကိုင် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချတယ်။လက်နဲ့ဖင်ကြီးကိုမပေးချပေးရင်း ကျနော်လည်း အောက်ကကူဆောင့်တော့ ကုတင်ကတကျီကျွီ

“ ဆောင့် ထွေးရီ ဆောင့်ဆောင့် ” 

“ အား အင်း အိုး ” 

မထွေးရီ မကြာခင်ပြီးတော့မယ်။ ကျနော်စိတ်လွှတ်လိုက်ပြီး ဆောင့်တော့တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ဖင်ကြီးလီးနဲ့ကျွတ်လုမတက် ကြွတက်ပြီးခါးကော့ပြီး နောက်လန်ကျမတတ် ဖြစ်လာတယ်။ ပြန်ထိုင်ပြီး လီးနဲ့ အဖုတ်ကို ကလန့်တိုက်ဆွဲရင်း ကြွတက် ကျနော်အောက်က အဆုံးသတ်ဆယ်ချက်လောက် ထိုးဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။

“ အား .. အ..အ ” 

သက်ပြင်းတွေ ချ အသက်ရှူသံ မာန်တင်းတုန်တက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျနော့လရည်တွေရော သူမအရည်တွေရော ကျနော့လိင်တံကတဆင့် ဆီးခုံပေါ်ပူနွေးစွာကျလာတော့တယ်။


အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment