အပျိုပေါက်မလေး အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသားသူ - န၀ရတ်
“ လုပ်ပြီ…ကြည့်ပါလားလို့..”
မိန်းမ တစ်ယောက်။ အညုအခရာ အပြည့်နှင့် ပြောလိုက်သည့် စကားသံ။ ထိုအသံကို ကြားလိုက်ရသော ခိုင်ကြူသင်း တစ်ယောက် ရင်သိမ့်တုန်သွားသည်။ လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းတို့လည်း ရပ်သွားသည်။ အသံတွေကတော့ ဆက်ကြားနေရဆဲ။
“ ဟာကွာ..ကဲလာပြီ..မကြိုက်ဘူး..သိလား….. ဟင့်..တကယ်ပါပဲ..လက်ကလည်း..မြန်လိုက်တာ..အဟင့်ဟင့်..ဟင့်..”
အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသံများကို ကြားရသည်။ လုံချည်၊ ဒါမှမဟုတ် ထမီ ဖြန့်၀တ်လိုက်သည့် အသံလိုလိုလည်း ပေါ်ထွက်လာသည်။
“ တွေ.ပြီဆို..ဒါပဲ..စိတ်ကူးနေတာပဲ..အို.အမေ့..လက်ကြီးကလဲ..ဟာ..မကိုင်နဲ. ဆို ..ဒါကြောင့်..သူနဲ့..လာမတွေ့ချင်တာ..သိလား..”
ထို့နောက် လှုပ်ရှားသံများလိုလို ကြားရပြန်သည်။ မောသံနှင့် အသက်ရှုနေကြသံကိုလည်း ကြားရသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ခပ်အုပ်အုပ် ပြောလိုက်သံပေါ်လာသည်။ သဲသဲကွဲကွဲတော့ ခိုင်ကြူသင်း မကြားရပါ။
“ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..မချွတ်ဘူး..အို..အမေ့..ဟင့်..”
အမျိုးသမီး၏ ငြင်းပယ်သံသည် တကယ်တော့ ခရာသံ ဖြစ်နေသည်။ ခပ်အစ်အစ်လည်းရှိရာ..အသက်ရှုအောင့်ထားရာမှ ပြောလိုက်ပုံမျိုး ဖြစ်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် အသက်(၁၂)နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသောအပျိုပေါက်ကလေး ဖြစ်သည်။ ကရင်နှင့်ပန်ချာပီ ကပြားမလေးမို. အရပ်မြင့်ကာ ကိုယ်လုံးကလည်း ဖွံ. ထွားနေပြီ။ အရွယ်နှင့်စာလျှင် အတော်လေး ဆူဖြိုးတောင့်တင်းသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ကလေးတစ်ယောက်၏ ကိုယ်နေဟန် သွင်ပြင်ကတော့ လုံးလုံးမပျောက်သေး။
စွဲမက်စရာ အပျိုပေါက်မလေးဟု ပြောရပေမည်။ ယခု ညနေပိုင်း ရုပ်ပြစာအုပ် ဖတ်ချင်သောကြောင့် သူမနေထိုင်ရာ အိမ်ခြံ၀င်းကြီးနှင့် ကပ်လျှက် လမ်းသွယ်လေး တစ်ခုထဲရှိ ကိုစိုးနောင်၏စ ာအုပ်အငှားဆိုင်သို့အပျိုပေါက်မလေး ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ စာအုပ်ဆိုင် ပုံမှန်ဖွင့်ချိန်က ညနေ(၅)နာရီမှ ည(၉)နာရီအထိ။ ယခု(၄)နာရီ ကျော်ကျော်သာရှိသေးရာ စောတော့ စောသေးသည်။
သို့သော် ခိုင်ကြူသင်းက ကိုစိုးနောင်ထံတွင် စာအုပ်ငှားနေကျ ဖေါက်သည်ဖြစ်ကာ လူချင်းလည်း အတန်အသင့် ခင်မင်နေသည်မို့ ဆိုင်ဖွင့်ချိန် မဟုတ်သေးသည့်တိုင် စာအုပ်၀င်ငှား၍ ရပေသည်။ ပိတ်ထားသော စာအုပ်ဆိုင်၏ တံခါးနှင့်မလှမ်းမကမ်းသို့ အရောက်တွင် ဆိုင် ခန်းထဲမှ အသံပလံများကို အပျိုပေါက်လေး ခိုင်ကြူသင်း ကြားရခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုအသံ တို့သည် ခိုင်ကြူသင်းကို အကြီးအကျယ် ရင်ဖိုလှုပ်ရှားစေသည်။ လှမ်းနေသော ခြေလှမ်းတွေ တုံ့ရပ်ကာ လူက ကျောက်ရုပ်ထုတစ်ခုလို ငြိမ်နေသော်လည်း အပျိုပေါက်လေး၏ ရင်ထဲတွင်တော့ လေထန်သော ရေပြင်တွင် လှိုင်းလုံးလေးများထသလို လှုပ်ရှားနေသည်။
“ အိုး..ကြည့်ပါလား..လက်ကလည်းသိပ်ရဲတာပဲ.. ဖယ်ကွာ..ဟိတ်...ဟာ..ထမီကျွတ်တော့မယ်..ကဲလိုက်တာ..ဟင့် ဟင့်..”
အသံသာ ကြားရသော်လည်း ထိုအမျိုးသမီး ထမီကျွတ်တော့မည်ကို နားလည် သိရှိလိုက်သည့်အတွက် ခိုင်ကြူသင်းမှာ ကြားထဲက မျက်နှ ာပူသလိုဖြစ်လျှက် ဖိန်းရှိန်းသွားသည်။ သည်မိန်းမ၏ အသံကိုလည်း ကြားဖူးသလိုလိုရှိသည်။ အညုအခရာတွေ ရောနေသော အသံဖြစ်ရာ အခန့်မှန်းရတော့ ခက်သည်။ သီတာကလဲ..ထမီကျွတ်သားတော့ ဘာဖြစ်မှာမို.လဲ ၊ လုပ်ကြတော့မယ့် ဥစ္စာ..ယောက်ျားသံကို ပီပီသသ ကြားရသည်။ ကိုစိုးနောင်၏ အသံဖြစ်ကြောင်း ခိုင်ကြူသင်း ချက်ချင်းမှတ်မိသည်။
သီတာ ဟု ခေါ်လိုက်မှုကြောင့် အမျိုးသမီးမှာ မြသီတာအောင် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုလည်း အထာပေါက်သွားသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် အသက်တော့ သိပ်မငယ်လှပါ။ (၄၀)ကျော် (၅၀)နီးပါးလောက်ရှိသည်။ အသက်အရွယ်နှင့် မမျှအောင်တော့ သန်စွမ်းသည်။ အရပ်(၅)ပေ(၇) လက်မခန့် မြင့်သည်။ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည် မသိ။ ပါဝါမပါသော မျက်မှန်ကို တပ်လေ့ ရှိသည်။ (ထိုမျက်မှန်ကို ခိုင်ကြူသင်း တစ်ခါနှစ်ခါလောက် ယူတပ်ကြည့်ဖူးသောကြောင့် ပါဝါမပါကြောင်း သိနေပါသည်။)
ရုပ်က သာမာန်မျှသာ။ သို့သော် မျက်နှာထားချိုပေရာ ခင်မင်နှစ်လိုဖွယ်ရာ ကောင်းသည်။ အသားက ခပ်လတ်လတ်။ ခြေမလက်မတွေ အတော် ထူထဲ ကြီးမားသည်။ ခိုင်ကြူသင်းတို့ ကျောင်းက ကျောင်းသားကြီးတွေက လက်မကြီး ခြေမကြီးရင် လီးကြီးတယ်ဟု ပြောကြသည်ကို နားစွန်နားဖျားဆိုသလို ကြားဖူးထားလေ ရာ..ကိုစိုးနောင်၏ ကြီးမားထူထဲသေ ာခြေမလက်မများကို ကြည့်မိတိုင်း
“ ဒီလူကြီးရဲ့ ဥစ္စာ ကြီးက အရမ်းကြီးမှာလား”
ဟု အပျိုပေါက်မလေး တွေးမိကာ ကျောချမ်းသလိုလို ဖြစ်ခဲ့ရသည့် အကြိမ်တွေကလည်း မနည်းလှတော့ပါ။အပျိုပေါက်လေးတို့ ထုံးစံ သွေးသားက ဆူဖြိုးစမို့ ခိုင်ကြူသင်းသည် ကာမမှုကိစ္စများနှင့် ပတ်သက်သည်ကိုကိုယ်တိုင်စိတ်၀င်စား စပ်စုမှုကလည်း အတော်ရှိနေသည်။
မြသီတာအောင်ကတော့ ခိုင်ကြူသင်းတို့ ခြံ၀င်းနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် နေ ထိုင်သော သဘောင်္သားမယားမုဆိုးမဖြစ်သည်။ သူမ၏ လင်တော်မောင်မှာ သင်္ဘောမီးလာင်၍ သေဆုံးသွားသည်မှာ(၆)လမျှသာ ရှိသေးသည်။ မြသီတာအောင်သည် အသက်(၃၀)ခန့်ရှိသည်။ ဖါရစီသွေး အတော်များများပါသော ကုလားကပြားမ ဖြစ်သည်။ အသား မမဲပါ။ တရုတ်ကပြားမတွေလောက် ဖြူခြင်းမရှိသော်လည်း အသား အတော်ကြီးကို လတ်သည်။ အရပ်က မိန်းမတစ်ယောက် အနေဖြင့် အတော်မြင့်သည်။
ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်းလုံးကြီးပေါက်လှ။ ခါးကျင်ကျင်၊ တင်ကားကား၊ နို့ထွားထွား၊ ပေါင်လုံး ပေါင်တန်တွေကတော့ အထူးရှယ်ဟုဆိုရလောက်အောင် တုတ်ဖြိုး တောင့်တင်းသည်။ မျက်နှာကတော့ ကုလားဆင်။ ချောသည် ဆိုသည်ထက်ညို့အားပြင်းသော ရုပ်ရည်ဟု ဆိုရပေလိမ့်မည်။
ခိုင်ကြူသင်းမှာလည်း ခေသည့်ကောင်မလေး မဟုတ်ပါ။ ဇ လေးရှိသည်။ သူမတို့ မိသားစုနေထိုင်သည်က ခြံ၀င်းကြီးထဲတွင် ဆိုသော်လည်း အစေခံတန်းလျားဟု ပြောရမည့် အိမ်တန်းလျားတွင် နေရခြင်းဖြစ်သည်။ အများစုကတော့ ထိုခြံ၀င်းထဲရှိ အိမ်ကြီးတွင် အိမ်ဖေါ် မာလီ ဒရိုင်ဘာ အလုပ်ကြမ်းသမားစသော အလုပ်များ လုပ်ကိုင်ကြရသူ တွေဖြစ်သည်။
အိမ်ထောင်စု(၁၀)စုမျှရှိကာ တန်းလျားနှစ်လုံးတွင် ကြပ်သိပ်စွာနေကြရ သည်။ လင်မယား စုံတွဲတွေလည်းရှိရာ ကာမယှက်မှုများကို ကြည့်တတ်ချောင်းတတ်လျင် မြင်တွေ့နိုင်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းလည်း သူတို့နှင့်ကပ်လျက် အခန်းမှ လင်မယားအိပ်ယာ၀င် စပ်ယှက်ကြသည်ကို တစ်ကြိမ်လောက် ချောင်းကြည့်ဖူးခဲ့သည်။ ယောက်ကျားနှင့်မိန်းမ ကာမစပ်ယှက်ကြတာ ဘယ်လိုဆိုတာလောက်ကိုတော့ သိနေသည်။
သည်တော့ ကိုစိုးနောင်နှင့် မြသီတာအောင်တို့ လိုး ကြတော့မည်ကို ခိုင်ကြူသင်း အထာပေါက်သည်။အခြေအနေကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ယခုမှ စလိုးကြသည် မဟုတ်။ သည်လို ပြုမူနေကျ ဖြစ်ပုံရသည်။ မမျှော်လင့်ဘဲ အသံများစကြားရသည့်အတွက် ပထမတွင် ထိပ်လန့်သလို ဖြစ်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘဲ တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်သွားသော ခိုင်ကြူသင်းသည် အခြေအနေကို သဘောပေါက်လာသောအခါတွင်တော့ ဘယ်လိုလုပ်သင့်သည်ကို နားလည်သွားသည်။ ကိုစိုးနောင်နှင့် မြသီတာအောင်တို့ကို သွားချောင်းရမည်။
သူတို့ အခန်းဘေးက လင်မယားလုပ်ကြတာကို ချောင်းကြည့်စဉ်က လူမိမည်လည်းစိုးကာ ခိုးကြောင် ခိုးဝှက်နှင့်ချောင်းရလေရာ အားရပါးရ ကြည့်ချင်တိုင်း မကြည့်ခဲ့ရ။ ယခု ကိုစိုးနောင်၏ စာအုပ်ဆိုင်နေရာမှာဆိုင်ဖွင့်ချိန်တွင်သာ လူစည်လျက် ကျန်အချိန်များတွင်တော့ လူသွားလူလာမရှိဘဲ ချောက်ကပ်နေပေရာ သူမအနေဖြင့် စိတ်ချလက်ချ ချောင်းနိူင်ပေသည်။ သည်ဘက်ကို လူမလာသည့်အချိန်မို့လည်း ဆိုင်ခန်းထဲရှိ စုံတွဲမှာ အပြတ်ကဲနေကြသည် မဟုတ်ပါလား။ သူတို့တောင် ကဲနေတာ မိမိကလည်း အပီကိုချောင်းကြည့် ပစ်လိုက်မည်ဟုခိုင်ကြူသင်း တွေးသည်။ ထိုအခါ တုံ့ရပ်နေသော ခြေလှမ်းသည် အလိုလိုပင်ရွေ့လျားသည်။ စာအုပ်ဆိုင်ဆီသို့ ခြေလှမ်းသည်။
“ ဟော..ကြည့်၊ အောက်ခံ ဘောင်းဘီချွတ်ပြန်ပြီ..ကဲတော့မလို့ပဲ...မဟုတ်လား”
မြသီတာအောင်၏ ရမက်လွှမ်းသော အသံက ခိုင်ကြူသင်းကို ပိုခြေလှမ်းသွက်စေသည်။ ကောင်မလေး ပိတ်နေသေ ာဆိုင်တံခါးနား ရောက်သွားပြီ။
“ သီတာ့ကို ချစ်လို့ပါ..တော်ပါ..ဒါချစ်တာမှ..မဟုတ်တာ..”
“ ချစ်တာ..မဟုတ်ရင်..ဘာလဲ….သွား..သိဘူး…သိအောင်..အခုပြလိုက်မယ်..”
ခိုင်ကြူသင်း ချောင်းကြည့်ရန် အပေါက်လိုက်ရှာနေဆဲ၊ စာအုပ်ဆိုင်ခန်းထဲက အသံတွေက အသည်းယားစရာဖြစ်နေစေသည်။
“ အား..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..နာတယ်..ဦးစိုးရ.. အရမ်းကြီး..ထိုးမထည့်နဲ့..အာအိ..သေပြီ..ဖြေးဖြေး..သွင်းပါလို့..ပြောနေတာ..မရဘူး”
မြသီတာအောင်၏ ညီးညူသံကြောင့် ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ပြီမှန်း ခိုင်ကြူသင်း သိသည်။ အပျိုပေါက်လေး၏ ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်ပင် ဆတ်ခနဲ တစ်ချက်တုန်သည်။ ဖုထစ်ဖေါင်းတက်သည်။ နံရံတွင် အပေါက်တစ်ခုမြင်ရာ ခိုင်ကြူသင်းလည်း ထိုအပေါက်တွင် ညာမျက်လုံး ကပ်လျှက် ချောင်းကြည့်လေတော့သည်။
ဆိုင်ခန်းထဲတွင် မီးတော့ ထွန်း မထားပါ။ သို့သော် ညနေဘက် (၄)နာရီ သာသာလောက် အချိန် အနောက်ဘက်သို့ ကျဆင်းနေသော နေရောင်ချည်တန်းများက မျက်နှာကျက်နားရှိ မှန်လည်ပေါက်မှ ကျကျနန တိုး၀င်နေရာ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်း ရှိနေသည်။ ချောင်းကြည့်သော အပျိူပေါက်လေးအဖို့ မြင်ကွင်းတွေ ရှင်းလင်းသည်။ ပီပြင်သည်။ အသံတွေကိုလည်း ပို၍ ပီပီသသ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြားရသည်။
“ ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်..အားကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်..”
“ သီတာ..ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်..သိပ်နာသွားသလား.. ဟင့်အင်း.. မနာပါဘူး ဦးစိုးရ...ဦးစိုးဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တာ ကောင်း လွန်းလို့ပါရှင်..”
“ ကောင်းရင် အပီခံစမ်းပါ..သီတာရာ.. လက်တွေက ဘာဖြစ်လို့ တို့ရင်ဘတ်ကို ဆီးတွန်းထားရတာလဲ.. ပေါင်ကြီးတွေကိုလည်း ကားပြီး ဖင်ကော့ကော့ပေးလေ..ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးပေးမယ်..တအားကြီး မဆောင့်နဲ့အုံးနော်..အခုမှ အရှိန်ရခါစရှိသေးတာ။ ဦးစိုးရဲ့ လီးက အကြီးကြီး။ သီတာ့အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာ..”
“ လီးကြီးတော့ အလိုးခံရတာမိုက်တယ် မဟုတ်လား….ဟွန့်..သွားစမ်းပါ”
ကြားရသော အသံတွေက ရမက်ပြင်းစရာ ဖြစ်သလို ချောင်းကြည့်၍ တွေ့မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကလည်း ခိုင်ကြူသင်းကို ရင်ဖိုမောကာ အဆိတ်တက်စေသည်။ ကိုစိုးနောင်က မြသီတာအောင်ကို စာအုပ်များ ခင်းကျင်းပြသည့်စားပွဲ (ယခု ဆိုင်မဖွင့်သေး၍ ထိုစားပွဲပေါ်တွင် စာအုပ်တွေ တင်မထားသေးပါ) ပေါ်တွင်တင်ကာလိုး နေခြင်းဖြစ်သည်။
မြသီတာအောင်သည် စားပွဲအစွန်းတွင် ကားအိသော တင်ပါးဆုံကြီး တင်ကာ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက စားပွဲပေါ်ပက်လက်လှန်ကာ လှဲချပေးထားသည်။ စတင် ချောင်းကြည့်ချိန်ကမြသီတာအောင်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကြမ်းပြင်ပေါ် ချထားသည်။
သို့သော် ကိုစိုးနောင်၏ ပေါင်ကြီးတွေ ဆွဲထား၍ ဖင်ကော့ ပေးရန်ပြောလိုက်သံနှင့် အတူ အောက်ချထားသော သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပါ ကိုစိုးနောင်က ဆွဲမပင့်ထောင်တင်လိုက်ရာ မြသီတာအောင်ကလည်း မိမိ၏ ပေါင်များကို အလိုက်သင့် ဆိုသလို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိမ်းကာကိုင်၍ ခပ်ကားကား လုပ်ပေးသည်။ တင်ပါးဆုံသည် စားပွဲစွန်းတွင် တင်ကာ အားပြုထားလျက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကတော့ လေထဲတွင် ကြွတက်ထောင်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။
ကိုစိုးနောင်ကတော့ စားပွဲအောက် ကြမ်းပြင်တွင် ခြေချကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် လိုးနေသည်။ ခိုင်ကြူသင်းချောင်းကြည့်နေသော နံရံအပေါက်မှာ လိုးနေကြသူ နှစ်ယောက်၏ ဘေးဘက်တွင် ရှိသည်။ ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် ချောင်းကြည့်ရသည်မို့ အဆင်ပြေသည်။ အကုန်မြင်နေရသည်။ မြသီတာအောင်၏ အောက်ပိုင်းတွင် ထမီမရှိ။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကလေးကလည်း ညာဘက်ခြေကျင်း၀တ်တွင် လိပ်စွပ်နေလျက်။ အပေါ်ပိုင်းရှိ ဘလောက်စ်နှင့် အတွင်းခံကိုတော့ ချွတ်မထားပါ။ သို့သော် ဘလောက်စ်ကိုလည်ပင်းနားထိ ရောက်အောင် လိပ်မတင်ထားပြီး အတွင်းခံဘရာစီယာ၏ ရင်အုံတွေကိုလည်း လှန်တင်ထားလေရာ နို့ပေါ်ဗိုက်ပေါ် ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ဖုံးဖုံးဖိဖိမရှိပေ။
မြသီတာအောင်၏ နို့အုံတွေကလည်း ကြီးမားဆူဖြိုးသည်။ လုံး၀န်း မို့မောက် ကော့တက်နေသည်။ အသားအတော်လတ်သူမို့ ရင်သားတို့က ဖွေးသလိုပင်ရှိသည်။ နို့သီးတွေက ရှည်သည်။ ကာမဆိပ် တက်နေချိန်မှာမို့ နို့သီးခေါင်းများသည် တင်းမာ စူကော့ကာချွန်၍ ထောင်တက်နေကြသည်။ ကိုစိုးနောင်ကလည်းအောက်ပိုင်းတွင် ပုဆိုးမရှိ။ ဗလာကျင်းနေသည်။ အပေါ်အင်္ကျီကိုလည်း ခါးပေါ်လိပ်၍ တင်ထားသည်။ အောက်ပိုင်းတွင် အ၀တ်အစားမရှိသည်မို့ ဖင်မည်းမည်းပြောင်ပြောင်ကြီး၊ လီးတန် တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီး နှင့် တောင့်သန်သော ပေါင်လုံးပေါင်တန်များ အရှင်းသား ပေါ်နေကြသည်။
ကိုစိုးနောင်သည် အညာသား မဟုတ်သော်လည်း အသားကတော့ အတော်မည်းသည်။ အသား အတော်ကြီးကို လတ်သေ ာကုလားကပြားမ မမြသီတာအောင်သည် အသား မည်းသော ကိုစိုးနောင်နှင့် အလိုးခံနေသောအခါ သူမ၏ အသားက ပိုဖြူလာသလို ဖြစ်နေသည်။ ဒီလူက အသားမည်းသလို လီးချောင်းကြီးကတော့ မီးသွေးခဲတမျှ ပိုမည်းနေ နက်နေသည်။ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်၍ဆောင့်၍ လိုးနေရာ မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး တိုး၀င်ပြန်ထွက် လှုပ်ရှားနေသည်ကို ခိုင်ကြူသင်း သေသေချာချာ မြင်နေရသည်။ မြသီတာအောင်သည် စောက်မွှေးများ ရိတ်ကာထားလေရာ (ကိုစိုးနောင်က ရိတ်ခိုင်းထား၍ ရိတ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်) စောက်ပတ်သည် ပြောင်ရှင်းလျှက် လီးနှင့် စောက်ပတ်၏ အနေအထား အခြေအနေကို ကောင်းကောင်း မြင်တွေ့ရသည်။ မြင်ကွင်းကရှင်းနေ သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် မြသီတာအောင် စောက်မွှေးရိတ်ကာထားသည်ကို မသိ။
အသက်(၃၀)ခန့် ရောက်နေလျှက် စောက်မွှေး မပေါက်သေးပဲ ရှိနေသည်ဟုသာ ထင်ကာ အံ့သြသလို ဖြစ်နေသည်။ ကိုစိုးနောင်၏ လီးကြီးကလည်း ကြီးလှသည်။ သူမစိတ်ထင် အရှည် (၆)လက်မကျော်ကာ လုံးပတ်ကတော့ စပါကလင် အချိုရည်ပုလင်းဖင်ပိုင်း လောက်ကို တုတ်သည်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်းလှသော လီးချောင်းကြီးသည် မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်နှင့်ဆန့်မှ ဆန့်ပါ့မလား၊ ကွဲပြဲကုန်လေမည်လား စသဖြင့် အပျိုပေါက်မလေး တွေးတောရင်ဖိုနေသည်။ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ အချောင်းကြီးကို အားနဲ့ ဆောင့် ဆောင့်ထိုးသွင်းချနေရာ မြသီတာအောင်တော့ အရမ်းနာမှာပဲဟုလည်း ခိုင်ကြူသင်း တွေးမိသည်။ သို့သော်မြသီတာအောင်ကို ကြည့်ရတာကတော့ နာပုံမရ။ အရသာတွေ့နေ ကြောင်း သိသာထင်ရှားသည်။
“ ဘွပ်ဘွပ်..အားအိအိ..ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ဆောင့်..”
“ ကိုဆောင့်လိုးတာ..ကြိုက်လား..”
“ အင်း..ကြိုက်တယ်..ကြိုက်လို့ဆောင့်ခိုင်းတာပေါ့..လို့..”
“ ဖင်ဆုံကြီး ကော့ကော့ပေးလေ..ပေါင်လည်း ဖြဲထားပေး..”
“ ကော့ပေးဖြဲပေးနေတာပဲ..ဦးစိုးရ..”
“ ဘွပ်.. ဘု.. အမလေးလေး ထိလိုက်တာကွာ။ စောက်ပတ်ထဲ ပူဆင်းပြီး သားအိမ်တောင် လှုပ်ခါသွားတယ်."
“ သီတာ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ စောက်ရည်တွေက စိုရွဲနေတာ ဆိုတော့ ဆောင့်ထိုး ချလိုက်ရင် လီးက လျှောခနဲ အဆုံး၀င်တာပေါ့”
“ ဟွန့်.ပြောရောမယ်။ အရည်ရွဲပြီး အ၀င်ချောတာ ကြိုက်ရဲ့လား။ အရည်တွေ သိပ်များနေတယ်
ဆိုရင် သုတ်ပေးမယ်လေ..”
“ အင်း..ကောင်းတယ်..နည်းနည်းသုတ်ပစ်လိုက် ”
ပြောရင်း ကိုစိုးနောင်က မြသီတာ၏ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်း လိုးနေသော လီးကြီးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးထွက်သွားသံ
“ ပတ်၊ဗျစ်၊ပလွတ်”
ဆိုသည်ကိုပင် ခိုင်ကြူသင်း အတိုင်းသား ကြားရသည်။ လိုးလက်စ တန်းလန်း စောက်ပတ်ကြီးသည် လီးကျွတ်သွားသောအခါ ပြဲအာလန်နေသည်ကိုလည်း ထင်းထင်းကြီး မြင်ရ သည်။ ကာမဆိပ်တက်နေချိန်မို့ အဖုတ်ကြီးက လေထိုးသွင်းထားသလို ဖုထစ်ကာ ဖောင်းကားနေသည်။ အရည်များလည်း စိုရွဲလက်ပြောင်နေသည်။ မြသီတာ၏ အရည်ရွမ်းရွမ်းစိုနေသော အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ရွရွကြီးကို မြင်ရတော့မှ မိမိ၏ ပေါင်ကြားမှစောက်ပတ် သည်လည်းဖုဖေါင်းကာ အရည်တွေစိုနေသည်ကို ခိုင်ကြူသင်း သတိပြုမိသည်။
စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သော ကိုစိုးနောင်၏ လီးကြီးသည် ကလန့်ခံရသလိုမျိုးဖြစ်ကာ ဆီးစပ်ကိုဖတ်ခနဲ သွားရိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်တွင် ခိုင်ကြူသင်း တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း နွေးကနဲနေအောင်ပင် အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ထွက်နေသည်။ မြသီတာအောင်လို လီးထိုးသွင်းကာ လိုးတာမခံရပါပဲနှင့် မိမိစောက်ပတ်ထဲက ဘာကြောင့် အရည်တွေ စိုထွက်ရလေသနည်းဟု အပျိုပေါက်လေး တွေးနေသည်။ သည်ကိစ္စများကို ကောင်းစွာတတ်သိခြင်း မရှိသော်လည်း ကာမစိတ်ဆန္ဒနိုးထမှုကြောင့် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုတော့ သဘာ၀အသိဖြင့် နားလည်သလိုလိုရှိသည်။
ကိုစိုးနောင်က ထိုင်ခုံပေါ် တင်ထားသော သူ့ပုဆိုးကို ယူကာ မြသီတာအောင်ကို လှမ်းပေးသည်။ မြသီတာအောင်က ကိုစိုးနောင်၏ ပုဆိုးဖြင့် သူမစောက်ပတ်မှ စောက်ရည် များကို အသာတို့ကာ သုတ်သည်။ အကုန်စင်အောင် သုတ်ခြင်း မဟုတ်။ စောက်ရည် အရမ်းရွှဲမနေရုံသာချိန်ဆ၍ သုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ ကိုင်း..လာလိုးတော့..ရပြီ..”
ပုဆိုးကို စားပွဲစွန်းနားတွင် ပစ်ချကာ မြသီတာအောင်က ပက်လက်လှန်ချအိပ် လျက်ပြောသည်။ စောစောက အလိုးခံခဲ့သည့် အနေအထားအတိုင်း အိထွားသော ဖင်ဆုံ၀၀ ကြီးကို စားပွဲစောင်းတွင် တင်လျက် ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်း ထောင်မြှောက်ပေးသည်။ မြှောက်ထားသောပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်များဖြင့် ထိမ်းကိုင်ကာ ကားထားပေးလိုက်သေးသည်။
“ တစ်မျိုးပြောင်းပြီး လိုးရအောင်..ကုန်းပေးပါလား..”
မြသီတာအောင်က အလိုးခံရန် ရယ်ဒီမိတ် ဆိုသလို အသင့်ပြင်ပေး ထားသည်ကို တက်မလိုးသေးဘဲ ကိုစိုးနောင်က ပြောသည်။ ဦးတည်အပြောခံရသူ မြသီတာအောင် ဘယ်လိုမျိုးနေမလဲတော့ မပြောတတ်။ကြားလိုက်ရသူ ခိုင်သင်းကြူပင် ရင်သိမ့်တုန်သွားရသည်။ မြသီတာအောင် ဆိုလျှင် ရင်သိမ့်တုန်ရုံမကအဖုတ်ပင် လှုပ်ခါသွား လေမည်ဟု အပျိုပေါက်လေးတွေးမိသည်။ ထိုအတွေး ၀င်မိချိန်တွင် သူမ၏ စောက်ပတ်လေးသည် ဆတ်ဆို တစ်ချက်လှုပ်ခါသည်။ အရညကြည် တစ်သုတ်လည်း ပျစ်ကနဲ ထွက် သည်။ ခိုင်ကြူသင်း၏ ပါးစပ်မှ
“ အို”
ဟု မတိုးမကျယ် ရေရွတ်သံလေး ပေါ်ထွက်သည် ။ကိုစိုးနောင်သည် ထိုအသံကို ကြားလိုက်မိသလိုပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့စိတ်အာရုံက မြသီတာအောင်ကို ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးချင်စိတ်က များနေသဖြင့် ကြားမိသလိုလိုရှိသော အသံ သဲ့သဲ့လေးအကြောင်း သေသေချာချာစီစစ်ခွဲခြားခြင်းမပြုနိူင်။ လျစ်လျူရှုပစ်လိုက်သည်။
“ အိုး..ဒီလိုမျိုးလုပ်လည်း ရတဲ့ဟာကို..”
အလိုးခံရန် အသင့်ရှိနေလေသော မြသီတာအောင်က မျက်စလေးချီကာ ညုတုတုကြည့်လျက် ခရာတာတာပြောသည်။ ကိုစိုးနောင် လိုးချင်သည့် အနေအထားအတိုင်း ကုန်းပေးတော့မှာကိုတော့ ချောင်းကြည့်နေသူ အပျိုပေါက်လေးပင် သိသည်။
“ သီတာလို နို့ကြီးကြီးဆုံကားကား ဆိုက်ကြီးကို ကုန်းပြီးနောက်က ခွလိုးတာ ပိုအရသာတွေ့တာပေါ့။ နို့့ကြီးကိုအပီဆွဲပြီး ကောင်းကောင်းလိုးပေးမှာ။ ကဲ.. ကုန်းပေးစမ်းပါကွာ..”
“ ဟွန့်...တော်တော်ကဲနော်.. အဆန်းကိုထွင်ချင်တယ်။ ရိုးရိုးအပေါ် က လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး..။
ကုန်းခိုင်းရတာနဲ့ ဘာနဲ့..”
“ ဟဲဟဲဟဲ..သီတာလဲ အရသာပိုတွေ့မယ့်ဥစ္စာ..”
“ ဘာအရသာ တွေ့တာလဲ..ဟွန့်..”
မြသီတာအောင်က ချစ်မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးကာ ဖင်တင် ပေါင်ကားပေးထားရာမှ စားပွဲအောက်သို့ဆင်းသည်။ စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ကာ ကုန်း ပေးသည်။
“ အဲလိုမျိုးကုန်းပေးလိုက်လဲ ပြီးတာပဲ..။ သီတာလည်း စောက် ပတ်ထဲ အီဆိမ့်သွားအောင် ဖီလင်ရမှာကို သိရဲ့သားနဲ့..”
“ သွား..သီတာက ဦးစိုးလုပ်ချင်တယ်ဆိုလို့ ကုန်းပေးတာ သိလား..အီဆိမ်သလေး..ဘာလေးမပြောနဲ့ ကုန်းပေးပြီးခံရတာ အထဲမှာ အောင့်အောင့်သွားတာ.. နာလည်းနာတယ်..”
“ နာတာကိုက ကောင်းနေတာ မဟုတ်လား..သီတာရဲ့”
“ တော်စမ်းပါ.. ကဲ..ဒီမှာကုန်းပေးထားပြီလေ။ စကားများမနေနဲ့.. လာချတော့”
“ ချမှာပေါ့သီတာရဲ့..သီတာက အရမ်းကို အလိုးခံချင်နေပြီလား..”
“ ဟင့်.သူများမပြီးသေးပဲ မစို့မပို့ဖြစ်နေတာကိုး။ ခံချင်နေတာပေါ့။ ဦးစိုးကရေ ာမလုပ်ချင်ဘူးလား..”
“ လိုးချင်တာပေါ့ သီတာရာ.. သီတာ့ကို တစ်နေ့လုံးခေါ်ထားပြီး တောင် စိမ်လိုးပစ်ချင်နေတာ..”
“ အလိုလေး.. တစ်နေ့လုံးတော့ မခံနိုင်ပေါင်.. လူကို သူ့မယားများ မှတ်နေသလား မသိဘူး..”
“ လိုးနေကြတာပဲဟာ..မယားမမှတ်လို့ ဘာမှတ်ရမှာလဲ..”
“ ကဲ..ကဲ.. စကားများမှာလား.. လိုးမှာလား..ပြော။ မလိုးရင်ပြန် တော့မယ်..”
“ လိုးမှာပါ..လိုးမှာ။ ပေါင်လေးနည်းနည်းကွလိုက်။ စောက်ပတ်က ပေါင်ကြားညပ်နေလို့”
“ ကျွတ်..ဦးစိုးကတော့ကွာ..တစ်ကယ်ရစ်တယ်..”
“ ရစ်တာ မဟုတ်ပါဘူး သီတာရယ်.. ပေါင်ကွပေးမှ စောက်ပတ်အာပြီး လီးထိုး သွင်းလို့ ရမှာပေါ့။ စောက်ပတ်ပေါင်ကြားမှ ညပ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ် သွင်းနိုင်မှာလဲ။ အပေါက်ချော်ပြီး ဖင်ထဲ ၀င်သွားရင် သီတာပဲအော်တာ..”
“ ဟေ့..ဟေ့ဥာဏ်များပြီး ဖင်ထဲချော်သလိုလိုနဲ့ ထိုးမသွင်းနဲ့နော်..”
“ ဒါကြောင့် ပေါင်ကွခိုင်းတာပေါ့..”
“ ဟောဒီမှာ။ ဖြဲလဲပေးထားတယ်..အပေါက်မလွဲစေနဲ့”
သူတို့နှစ်ယောက် အချီအချပြောနေကြသည့် စကားများအရ မြသီတာ၏ ဖင် ပေါက်ထဲသို့ ကိုစိုးနောင်ကလီးချောင်းကြီးကို ချော်လိုးသွင်းဖူးခဲ့ကြောင်း ခိုင်ကြူသင်း နားလည်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာ အသက်(၁၂)နှစ်ကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသော်လည်း ကာမစပ်ယှက်လျင် မိန်းမအင်္ဂါထဲ ယောက်ျားတန်ဆာ ထိုးသွင်းရသည် ဆိုခြင်းလောက်ကိုတော့ သိသည်။ ယခုမူ စအိုပေါက်ထဲကိုပါ ထည့်လို့ရသည်ဟု အသိ တိုးရပြန်သည်။ အပျိုပေါက်လေး၏ ဖင်၀ယားသလိုလို၊ လှုပ်သလိုလိုပင်ဖြစ်လာသည်။
မြသီတာအောင်သည် လက်နှစ်ဘက် နောက်ပစ်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ကျကျနနပင် ဆွဲဖြဲပေးသည်။ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားနျစ်ဘက် ပြဲအာလျက် အတွင်းသားနီရဲရဲများက လတ်ဆတ်သေ ာငါးပါးဟပ်လိုပေါ်လာသည်။ စောက်စေ့ကြီး လည်းပြူး၍ ကော့ထောင်တက်နေသည်။ ခိုင်ကြူသင်းအဖို့မှာ မိန်းမအင်္ဂါစောက်ပတ်ကြီးကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ထင်ထင်ရှားရှားကြီးကို မြင်လိုက်ရကာ ရင်ထဲကျလိကျလိပင် ဖြစ်၍လာသည်။
ဒီအဖုတ်ကြီးကို လိုးနေဆော်နေသော ကိုစိုးနောင် ဆိုလျင်တော့ပြောမနေ တော့နှင့်။ ငနဲသားသည်ရက်ရက်ရောရေ ာဖြဲပေးထားသော စောက်ပတ်ပြဲပြဲအာအာကြီးကို တစ်ချက်ကုန်းကြည့်ပြီး လီးချောင်းကြီးကိုအလယ်လောက်မှကိုင်ကာ တေ့ထောက်၍ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ အား..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..ဖြည်းဖြည်းဦးစိုး..နာတယ်နာတယ်..”
စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးချောင်းကြီးတစ်၍ တစ်၍၀င်သွားသည်ကို ခိုင်ကြူသင်း တစ်ယောက်အသည်း တုန်အူတုန်ခမန်း မြင်လိုက်ရသည်။ အပျိုဖြစ်ကာစ အဖုတ်လေးထဲမှ ရွစိရွစိလှုပ်လာသည်။ အပျိုပေါက်မလေးသည် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စေ့ကာလိန်ထားလိုက်မိသည်။ ပေါင်လိန်ထား၍ ပေါင်နှစ်ခုကြားညှပ်သွားသောစောက်ပတ်ထဲမှ ထူးခြားသောအာရုံ တစ်ခု တရိပ်ရိပ် ဖြစ်ပေါ်သည်။ ကြက်သီးတွေဖျန်းခနဲဖျန်းခနဲ ဆိုသလို ထပြီးရင်းထ၍ နေလေသည်။ လီးအသွင်းခံနေရသူ မြသီတာအောင် ခါးကော့၍ဖင်ကြီးယမ်းခါသွားသည် ကိုလည်း ခိုင်ကြူသင်းမြင်နေရသည်။
“ စောက်ပတ်ထဲ လီး၀င်ရဲ့လား..”
ကုန်းပေးထားသော မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ နောက်မှ ခွကာ လီးထိုးသွင်းရင်း ကိုစိုးနောင်ကမေး၏။ သူသွင်းနေသည့် လီး၀င်နေသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့နေရသည့်ကြားကပင် သူလိုးတာ ခံနေလေသော သင်္ဘောသားမယား မုဆိုးမအသစ်စက်စက် ကုလားကပြားမကို ရမက်ပြင်းလာအောင် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ အင်း..၀င်တယ်ကွာ..၀င်တယ်။ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ.. ဆုံးအောင် သွင်းလိုက် ပြီလား...”
“ ဘယ်ဆုံးအုန်းမှာလဲ သီတာရ။ လီးတစ်၀က်လောက်ပဲ ၀င်အုန်းမှာ..။ အကုန်၀င်အောင် ထိုးထည့်လိုက်တော့မယ်.”
“ အရမ်းမသွင်း..ဘွပ်ဗျစ်..အမလေးလေး နာလိုက်တာ.. သိပ်မကြမ်းပါနဲ့ဆိုမှ.. အားအား”
မြသီတာအောင်က အရမ် းမသွင်းရန် တောင်းပန် စကားမဆုံးမီမှာပင် ကိုစိုးနောင်က ကျန်နေသေးသည့်လီးချောင်း တစ်၀က်မရှိတရှိကို အားထည့်ကာ ဖိဆောင့်ထိုးသွင်းချလိုက်သည်။ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးစောက်ပတ်ထဲ အကုန်၀င်သွားလေပြီ။ လီးသွင်းကြမ်းကာ အ၀င်လည်းနက်သောကြောင့် မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှာ ပူ၍အောင့်တက်သွားရသည်။ အလိုးခံဖူးသောစောက်ပတ်မို့ အ၀င်ချောသော်လည်း ပွတ်တိုက်မှု တင်းကြပ်စီးပိုင်သောကြောင့် အမျိုးသမီးနာသွားကာ အော်ဟစ်ညီးညူလိုက်မိရှာသည်။ ဖင်ဆုံကြီး ဆတ်ကနဲ တုန်ကာလူမှာလည်း ရှေ့သို့ကိုင်းကျသည်။ ကုန်း၍အလိုးခံနေရသည်မို့ဆီးစပ်ကရှေ့မှ စားပွဲအစွန်းကို သွားရိုက်မိသည်။ စားပွဲသာ ခံမနေပါက မြသီတာအောင်မှာ လီးဆောင့်သွင်းချလိုက်သည့်ဒဏ်ဖြင့် မှောက်ခုန် လဲပြိုကျသွားလောက်သည်။
ကိုစိုးနောင်ကတော့ မြသီတာအောင် ဘာကြိုက်တတ်သည်ကို (လိုးနေကျမို့) သိနေလေရာ လီးတစ်ချောင်းလုံး၀င်အောင် ထိုးထည့်ပြီးသည်နှင့် ကျွမ်းကျင်လိမ္မာစွာ လိုးဆောင့်ပေးလေတော့သည်။ ပညာပါကာ ထိမိသော အလိုးအဆောင့်တို့တွင် မြသီတာအောင် အပြတ်ငြိမ့်နေသလို ချောင်းကြည့်နေသော အပျိုမလေးမှာလည်း ဖီလင်တွေ တက်ပြီးရင်း တက်၍ နေလေသည်။ အဖုတ်ထဲတွင် အပြတ်ကို စိုနေသည်။ မို့၀န်းစရင်သားနုနုလေးများ တင်းမာစူကျစ်နေကြသည်။ နို့သီးလေးဆိုလျှင်လည်း မချွန်တချွန်ဖြစ်နေ သည်။ လူမှာလည်း အငြိမ်မနေနိူင်။ ဖင်တလှုပ်လှုပ်ပေါင်တလိမ်လိမ် ဖြစ်နေသည်။
ပေါင်ချင်း ဖိကြိတ်လိမ်လေတိုင်း အဖုတ်ကို ပေါင်ချန်နှစ်ဖက်က ဖိညှပ်သလိုဖြစ်ကာ ၀တ်ထားသောအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး၏ ခွဆုံသား နေရာနှင့် စောက်စေ့တို့ ထိမိပွတ်မိကြသည်။ အပျိုမလေးမှာ လေထဲတွင် ပန်းရထားကြီး စီးရသလိုလို အမြင့်မှကျလာလိုက် ပြန်တက်သွားလိုက် ဖြစ်သလိုလို ရင်တဖိုဖို အသည်း တအေးအေးဖြစ်နေသည်။ မြသီတာ အလိုးခံနေတာကြည့်ရင်း မိမိကိုယ်တိုင် အလိုးခံရသလို ခံစားရလျှက် တစ်သက်တစ်ခါမကြုံဘူးသေ ာစိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် သိမ့်သိမ့်တုန်၍ နေလေသည်။
လိုးနေကြသူ နှစ်ယောက်ကလည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဆိုသလို အပေးအယူ မျှ၍ ခံနေလိုးနေကြလေရာ ခိုင်ကြူသင်းမှာ ကြေးကြီးပေးပြီးကြည့်ရသော လိုက်ဖ်ရှိုးခေါ် လူကိုယ်တိုင်လိုး ပြဆော်ပြသည့် အပြာပြပွဲကို စိတ်ကြိုက်ကြည့်ရှုရသလိုမျိုးပင် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ကိုစိုးနောင်က အလိုးကျွမ်းကျင်ပြီး ဆောင့်အားသန်သလို မြသီတာအောင်က လည်း အခံတော်ကာအပေးကောင်းသည်။
ကိုစိုးနောင်က ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်၊ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးလိုက် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲအားပြင်းပြင်းနှင့်သွင်းလိုက်နှင့် ကောင်းကောင်းလိုးသည်။ ဆောင့်လိုးရင်း သူ၏ ဖင်ပြောင်ကြီးကို ၀ိုက်ကာလှုပ်လိုက်၊ ဒူးကွဒူးကွေးလိုက်လည်းလုပ်ပေးရာ လီး ချောင်းကြီးသည် စောက်ပတ်ကို ဟိုထိုးသည်မွှေလမ်းကြောင်း အမျိုးမျိုးမှ ၀င်လျှက်ရှိ သည်။
လိုးရင်း စကားလည်းပြောနေရာ ခိုင်ကြူသင်းအဖို့ ရင်ဖိုမောဖွယ်ရာ လိုးဆောင့်မှုများကိုလည်း မြင်ရ၊ အသည်းယားစရာ တစ်တစ်ခွခွ ပြောကြဆိုကြသည့် စကားတွေကိုလည်းကြားနေရ၊ သည်ကြားထဲ လီး၀င်သံထွက်သံ၊ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံ၊အရသာတွေ့၍ မြည်တမ်းသံတွေကလည်း ထပ်ဖြည့်ပြန်ရာ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးတွေဆူပွက်ကာ အရမ်းကို ထကြွ၍နေလေတော့သည်။
ယခုအချိန်တွင် ဘဲတပွေလောက် ရောက်လာလျှင် ခိုင်ကြူသင်းက အတင်းပင် ဆွဲခေါ်ကာ အလိုးခိုင်းမည်မှာ သေချာနေသည်။ အပျိုမလေးအတွက် ကံကောင်းသည်လား ကံဆိုးသည်လားတော့ မပြောနိူင်။ ထိုနေရာဆီသို့ လူယောက်ျားမပြောနှင့် ခွေးထီးပင် ရောက်မလာပေရာ ခိုင်ကြူသင်းမှာ ဆွဲလိုးခိုင်းစရာ လီးမရှိဘဲ တစ်ယောက်တည်းသာ ဖီလင်တွေတက်လျက် အပြတ်ဟော့နေရလေသည်။
“ ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်..အားအိအိ...ဦးစိုးရယ်..ဆောင့်...ဆောင့်...တအားဆောင့်ပေးနော်..”
“ သီတာ..ပြီးတော့မလား..ဟင်..”
“ အင်း..အင်း.. ပြီးတော့မယ်.. ဆောင့်လေ.. ဒီမှာအရမ်းကောင်းနေတာ.. တအားဆောင့်စမ်းပါ..”
“ ဘွပ်ဘုဘွပ်ဘုအိအာ့.. ဘွပ်..အမလေး..ဘွပ်.. ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ဆောင့်..လာတော့မယ်..ထွက်တော့မယ်..လိုးလေ..ဆောင့်..အားနို့ဆွဲအုန်း..”
ကိုစိုးနောင်က ဖင်ဆုံကားကား ၀၀တစ်တစ်ကြီးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင် ကာဆောင့်လိုးနေရာ မသီတာအောင်က နို့အဆွဲခံချင်လာသောကြောင့် အငမ်းမရပြောသည်။ ကိုစိုးနောင်လည်း ဖင်ကိုင်ထားသည့်လက်နှစ်ဘက် အနက်မှ ညာလက်ကို ဖယ်ကာ မြသီတာအောင်၏ ဂျိူင်းအောက်မှ ထိုးလျက်ညာဘက်နို့ကြီးကို လှမ်းဆွဲသည်။
“ နို့နှစ်ခုလုံးကိုစုံကိုင် ဆွဲစမ်းပါ..ဦးစိုးရဲ့။ နို့ကိုတားဆွဲပြီး အပီ...ဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ။ သီတာ့..စောက်ပတ်အရမ်းယားနေပြီ..ဆွဲလေ..နို့ဆွဲပြီးဆောင့်ပါရှင့်”
ပြီးတော့မည်မို့ မြသီတာအောင်သည် အရမ်းကို ကဲနေသည်။ ကာမစိတ်မွန် ကာ အငမ်းမရဖြစ်လာသည်။ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့တွန်းပေးနေရာ ကိုစိုးနောင်၏ ဆောင့်လိုးချက်နှင့် အံကိုက်ဖြစ်ကာ လီးအ၀င်ပိုပြင်းသည်။ ကိုစိုးနောင်မှာလည်း အမျိုးသမီးပြီးတော့မည်ကို သိကာ စိတ်ပိုထလာသည်။ ဆောင့်အားပိုသန်လာသည်။ မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်သည်လည်း အရမ်းကိုလှုပ်ရှားသည်။ လိုးဆောင့်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ညှစ်၍ စုပ်သည်။ အရည်တွေဆိုတာ ပျစ်ကနဲပျစ်ကနဲနေအောင်ပင် ထွက်သည်။
ကုလားကပြားမ ဖြစ်သော်လည်း အသား မမဲသောကြောင့် စောက်ရည်က သိပ်မပျစ်။ အသားဖြူသောတရုတ်ကပြားမတွေလိုလည်း စောက်ရည်ကမကြဲ၊ မရွမ်း၊ မပျစ် မကျဲအနေတော်ရုံဖြစ်ကာ လိုးဆောင့်ရသည်မှာ စီးပိုင်မှုလည်း မရှိ။ ချောကနဲချောကနဲလည်း မဖြစ်။ အလယ်အလတ်အခြေအနေတွင် ရှိနေသည်။
ကိုစိုးနောင်လည်း ဖီလင် အပြတ်တက်နေလေရာ အားကုန်သုံး၍ ရက်ရက် စက်စက်ပင် ဆောင့်လိုးသည်။ လိုးနေကြသူ နှစ်ယောက်ထံမှ ဓာတ်ကူးသလိုမျိုးဖြစ်ကာ ချောင်းကြည့်နေသူ အပျိုပေါက်မလေး ခိုင်ကြူသင်းလည်း အဖုတ်ထဲတွင် ယားကျိလှုပ်စိ ဖြစ်လျက် ရင်လှိုက်ဖိုမောနေရှာသည်။
“ ဦးစိုး.. ဦးစိုး.. ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပါ။ သီတာ.. ပြီးတော့မယ်..လာ တော့မယ်..”
“ ဘွပ်ဘွပ်ဘုဗျစ်..ဒီလိုမျိုးလား..”
“ အိုးအမေ့..ဟင့်..ဟုတ်ပြီ..ဆောင့်..ဆောင့်..တအားဆောင့်..အင်းအား..”
“ တို့ဆောင့်တာ ကောင်းရဲ့လား..”
“ ကောင်းတယ်။ ဒီလို ကောင်းကောင်း ဆောင့်မလိုးတတ်ရင် ဦးစိုးရဲ့လီးကြီးဒဏ်ကို သီတာခံနိူင်မှာ မဟုတ်ဘူး..”
“ ဘွပ်ဘုဘုဘဘွပ်..အဆောင့်ကောင်းလို့ လီးဒဏ်ခံနိူင်တယ်ပေါ့..”
“ ဘွပ်..အားပါးပါး.. ဟုတ်တယ်.. ဘွပ်.. အောင်မလေးလေး..ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ်”
အမြောက်ကြီး ပစ်ဆောင့်နည်းနှင့် အားပြင်းပြင်း တွယ်လိုက်ရာ မြသီတာအောင် ဖင်၀၀ကြီး ပင်မြောက်ကာတက်သွားသည်။ ခိုင်ကြူသင်းလည်း ဒူးကွေးကိုယ်ကြုံ့ ကာစောက်ပတ်နုနုလေး၏ အတွင်းဘက်တွင် သိမ့်ခနဲငြိမ့်ခနဲဖြစ်သည်။
“ နာသွားလို့လား..သီတာ..”
“ ဟင့်အင်း..အရမ်းကောင်းလို့..ဦးစိုးရ..”
“ အဲဒီလို အမြောက်ကြီး ပစ်ဆောင့်နည်းနဲ့ ဆောင့်တာကြိုက်လား”
“ အင်း..ကြိုက်တယ်.”
“ ခံနိူင်တယ် နော်.”
“ ရတယ်..ဒီထက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ရင်တောင် ခံနိူင်တယ်...”
“ အိုကေ..ကောင်းပြီ”
ကိုစိုးနောင်က အမြောက်ကြီး ပစ်ဆောင့်နည်းများဖြင့် အားရပါးရဆောင့်လိုးသည်။ ထိုဆောင့်နည်းမှာ လီးအ၀င်နက်ကာ စူးသည့်အတွက် တော်ရုံနှာထရုံနှင့် မခံနိူင်။ တစ်ချက်ကောင်းလောက်မျှသာ ခံနိူင်ကာ ရှုံ့မဲ့တောင်းပန်ရသည့် ဆောင့်နည်းဖြစ်သည်။ မြသီတာသည် တဏှာထန်သည့်အပြင် လူကောင်ကလည်း ကြီးဆူဖြိူးထွားကြိုင်းကာ ယခုအခါတွင် ရမက်ဇောက ဂိတ်ကုန်အောင်ပင် ရောက်နေသည့်အတွက် သားအိမ်ကို စူးနစ်ထိုးဆောင့်မိသည်ကိုလည်း နာရမှန်းမသိနှင့်တော့ဘဲ ကြမ်းတမ်းပြင်းထန် ထိမိစူးရှ လွန်းသည့် အမြောက်ကြီး ပစ်ဆောင့်လိုးချက်များကို အပီအပြင်ခံသည်။
ကိုစိုးနောင်ကလည်း ဒါမျိုးကိုအကြိုက်မို့ အားမနာတမ်းကို ဆောင့်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာလည်း ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းလွန်းလှသည့် ဆောင့်နည်းဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးကြသည်ကို အပီအပြင်တွေ့မြင်ရကာအသည်းတုန်အူတုန် ဖြစ်နေသည်။ ယခုမှ ကာမစပ်ယှက်မှုကို သေချာတွေ့မြင်ဖူးသော အပျိုပေါက်လေးအဖို့ တကယ်ရက်ရော သောဆောင့်နည်းဖြင့် လိုးနေကြပုံမှာ ကမ်းကုန်အောင်ပင် ဖြစ်နေတော့သည်။
“ ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်.. ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်. ဆောင့်..ဆောင့်..အာ့အာ့ အာ့..အမလေး..ထွက်တော့မယ်. .ဘွပ်..အား.. လာပြီ..ထွက်ပြီ.. ထွက်ကုန်ပြီ.. ဦးစိုးရဲ့..အား.”
မြသီတာအောင် ထန်ထန်ပြင်းပြင်းကြမ်းကြမ်းရှရှပင် ပြီးသွားသည်။ အလိုးခံနေသော မိန်းမက ရမက်ပြင်းထန်စွာ ပြီးသွားမှုသည် လိုးသူယောက်ျားအပေါ်တွင်လည်း လွှမ်းမိုးသက်ရောက်မှုပြင်းထန်လှပေရာ ကိုစိုးနောင်မှာ သုတ်မထိမ်းနိူင်တော့။ မြသီတာ အောင်နှင့် ပြိုင်တူလိုလိုပင် ပြီးသွားသည်။
သူ၏ဂွေးအုများထဲရှိသုတ်ရည်တို့သည် လိင်တံချောင်းတလျောက် အဟုန်ပြင်းပြင်းထိုးထွက်သည်။ လီးထိပ်မှနေ၍ ပတ်တန်နှင့် ထိုးထုတ်သလို ပတ်ကနဲ ပတ်ကနဲပန်း၍ပန်း၍ ထွက်သည်။ ပူနွေးပျစ်ချွဲသောသုတ်ရည် တို့သည် မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်ထဲပြန့်နှံ့သည်။ အဖုတ်သည် လီးကို တင်းကြပ်စွာ ညှစ်စုပ်ယူသည်။ စောက်ပတ်နှင့်လီး တသားတည်းရှိသလိုမျိုး ဖြစ်သည်။
မြသီတာအောင်က ခါးကော့ဖင်ကော့ခေါင်းမော့လျက်သား၊ ကိုစိုးနောင်ကလည်း ခေါင်းနောက်ပစ်ကာကိုယ်က ကုန်းကွကွနှင့် သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ညှစ်လျက်သား ကျောက်ရုပ်တွေလို ဖြစ်ကုန်သည်။ ချောင်းကြည့်နေ သူခိုင်ကြူသင်းလည်း အသက်ရှုပင်ရပ်သွားသလို ထင်ရသည်။ ကောင်မလေး၏ သွေးသားများဆူပွက်နေသည်။ အကယ်၍ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် လက်ဖြင့်ကိုင်ပွတ်လိုက်လျင် (သုံးလေးချက်မျှပွတ်နှိုက်လိုက်ရုံဖြင့်) အပျိုပေါက်မလေး ပြီးသွားနိူင်သည်။
သို့သော် အပျိုဘော်၀င်ခါစ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးမို့ ခိုင်ကြူသင်း သည်ဒီအထာမျိုး မကျွမ်းကျင်။ သည်လိုလုပ်ရမှန်းလည်း မသိသေး။ ယခုလောလောဆယ် တွင် ခိုင်ကြူသင်း လုပ်တတ်သည်က(လုပ်နေသည်က)ပေါင်လိန်ကာ အဖုတ်ကို ဖိညှစ် ခြင်းသာဖြစ်သည်။ သည်တော့ ပြီးသည့်အခြေအနေ ထိတော့မရောက်။ ပြီးလုပြီးခင် အရသာမျိုးသာ ရရှိခံစားရသည်။ သည်မျှလောက် အရသာကလေးကပင် ကာမမှုနှင့်ပတ် သက်၍ အတွေ့အကြုံ လုံး၀မရှိသေးသော ခိုင်ကြူသင်းအဖို့ ထူးကဲသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ စွဲမက်စရာလည်းဖြစ်သည်။ ကိုစိုးနောင်နှင့်မြသီတာအောင်တို့လည်း လီးနှင့်စောက်ပတ် တပ်လျက်သား နှင့် ခဏမျှငြိမ်၍နေကြသည်။
သုတ်ရည် ထွက်သွားသောကြောင့် လီးကအပြည့်အ၀ မတောင်တော့သော်လည်း ကိုစိုးနောင်မှာ ကာမအားပြည့်၀သန်စွမ်းသူဖြစ်သည့်အတိုင်း အခြားယောက်ျားတွေလို လီးခွေပျော့မသွား။ မတောင့်တတောင် မပျော့တပျော့အနေအ ထားတွင်ရှိနေသည်။ သူ၏ဆီးစပ်ကို မြသီတာအောင်၏ ဖင်ကြီးနှင့် ထိကပ်ထားလေရာ တောင်မတ်မှု အပြည့်အ၀မရှိတော့သော လီးကြီးသည်အဖုတ်မှပြုတ်မထွက် တစ်လစ်ကြီး ဖြစ်မြဲဖြစ်နေသည်။ ခဏကြာမှနှစ်ယောက်သား အသက်ရှုပြန်မှန်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်က မြသီတာအောင်၏ နို့ကြီးများကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာဖင်ကြီး နောက်မှခွါသည်။
ထိုအခါမှ လီးသည်စောက်ပတ်မှ ပြုတ်ထွက်လာသည်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာလည်း လိုးပြီးစစောက်ပတ်နှင့် လီးတို့၏ အခြေအနေကို ကျကျနနမြင်တွေ့ရလေတော့သည်။ အဖုတ်တွင်ရော လီးတွင်ပါ အရည်တွေစိုအိနေသည်။ ကာမစပ်ယှက်မှုတစ်ခန်းရပ်ပြီဟု ရိပ်မိသေ ာခိုင်ကြူသင်းသည် ချောင်းကြည့် နေရာမှအသာထွက်ခွါသည်။ ဆက်တော့ ကြည့်ချင်နေသေးသည်။ သို့သော်သူတို့ကိစ္စပြီး သွားကြပြီမို့ မိမိချောင်းကြည့်နေသည်ကို ကိုစိုးနောင်တို့ ရိပ်မိသွားမှာလည်း စိုးသောကြောင့် အသာထွက်လာခဲ့လေသည်။
ခိုင်ကြူသင်းသည် အိမ်သို့လည်း မပြန်ဖြစ်။ ကိုစိုးနောင်၏ စာအုပ်ဆိုင်သို့သွားရာ လမ်းသွယ်လေးထိပ်နားတွင်မယောင်မလယ် လုပ်နေမိသည်။ ထိုအခိုက် မြသီတာ အောင် လမ်းသွယ်လေးအတိုင်း လျှောက်လှမ်းထွက်လာသည်ကို တွေ့ရသည်။ မြသီတာ အောင်သည် ကျော့ကျော့မော့မော့ပင် လျှောက်လာသည်။လမ်းလျှောက်သော အခါ မသိမသာ ကွတတတော့ဖြစ်နေသလို ခိုင်ကြူသင်းထင်မိသည်။
အ၀တ်အစားများ သေသေ သပ်သပ် ၀တ်ထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း ခိုင်ကြူသင်းကတော့ ကိုစိုးနောင် လိုးတာ ခံနေ စဉ်က မြသီတာအောင် ဖင်အပြောင်သား နို့အုံကြီးတွေ အထင်းသားဖြစ်နေပုံကို ပြန်မြင် ယောင်လာသည်။ မြသီတာအောင်၏ စိတ်အသွင်ကတော့ အတော်ကို ကျေနပ်နှစ်သိမ့်နေသည့် အသွင်။ ဒီ မိန်းမကောင်းကောင်း အလိုးခံခဲ့ရပြီးလို့ ပီတိဖြစ်မြူးကြွနေတာပဲ .ဟု ခိုင်ကြူသင်း၏ စိတ်ထဲတွင်တွေးလိုက်မိသည်။ခိုင်ကြူသင်းသည် ကိုစိုးနောင်၏ စာအုပ်ဆိုင်ရှိရာသို့ ပြန်လျှောက်လှမ်းသွား လေတော့သည်။ လမ်းသွယ်လေးထဲတွင် မြသီတာအောင်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ဖြတ် ကျော်ခဲ့ရသေးသည်။
ခိုင်ကြူသင်းက မြသီတာအောင် ဘက်ကို မျက်စေ့မသမ်းဘဲ မမြင် ချင်ယောင်ပြုခဲ့သလို မြသီတာအောင်ကလည်း ခိုင်ကြူသင်းကိုမကြည့်ပေ။ အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်းကတော့…စာအုပ်ဆိုင် တံခါးပွင့်နေသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် စာအုပ်အထပ်များကို အိမ်ခန်းထဲမှ သယ်ထုတ်ကာ စားပွဲပေါတွင်ခင်းနေသည်။ စာအုပ်ဆိုင်ထဲရှိ ခုံရှည်နှင့်စင်များတွင် စာအုပ်အဟောင်းများကို တင်ထားသော်လည်း စာအုပ်အသစ်တွေကိုတော့ စာအုပ် ဆိုင်ပိတ်ချိန်တွင်သိမ်းကာ ဆိုင်ပြန်ဖွင့်မှ စားပွဲရှည်ပေါ်တွင်တင်ကာ ခင်းကျင်းလေ့ ရှိသည်။
ဒီစားပွဲပေါ်တွင် မြသီတာအောင်ကို တင်ဆော်ခဲ့သည်ကို တွေးမိကာ ခိုင်ကြူသင်း ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ အချိန်ကလည်း (၅)နာရီ ထိုးရန်(၁၅)မိနစ်ကျော်ကျော်လောက် လိုသေးသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် မြသီတာအောင်ကို လိုးပြီးနောက် သူမပြန်အသွားတွင် စာအုပ်ဆိုင်ကို တစ်ခါတည်း ခင်းကျင်းဖွင့်ခြင်း ဖြစ်ပုံရသည်။ ဖွင့်ချိန်ကခါတိုင်းထက်စောနေသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် စာအုပ်ဆိုင်ခန်းလေးထဲသို့ ၀င်သွားသည်။
ကိုစိုးနောင်က စာအုပ်ဆိုင်နှင့် သူ့အိပ်ခန်း အ၀င်အထွက်တံခါးပေါက်နားတွင် ရပ်နေရာမှ ခိုင်ကြူသင်း ကိုလှမ်းကြည့်သည်။ ကိုစိုးနောင်အကြည့်က စူးရဲသည်။ ငနဲ၏စူးရဲသောအကြည့်သည် ခိုင်ကြူသင်းကို ရင်ဒိန်းကနဲခုန်သွားစေသည်။ အဆိုးဆုံးကတော့ စောက်ပတ်လေးထဲ တွင်ယားသလို ဖြစ်လျှက် မျက်နှာလည်းနီရဲသည်။ မျက်လုံးတစ်ချက်ဖြင့် ကိုစိုးနောင်ကို ၀င့်ကြည့်သည်။ ထိုမျက်လုံးအရိပ်အရောင်တွင် ကာမစိတ်အခိုးအငွေ့များက သိသိသာ သာပင် ယှက်သန်းနေသည်။
ကိုစိုးနောင်ကလည်း ဖျံဟုပင် ဆိုနိူင်သည်။ မိန်းမတွေ၏ အထာကို အတော်လေး ကျွမ်းသည်။ကောင်မလေး၏ မျက်လုံးအကြည့်တွင် ဘာတွေပါနေသည်ကိုလည်း ဒက်ကနဲ ဆိုသလို အကဲခတ်မိသည်။သူ့မျက်လုံးများသည် အပျိုဘော်၀င်စ ကောင်မလေး၏ ငုံဖူးစရင်အုံလေးများ၊ လုံးကျစ်သေ ာတင်ပါးဆုံ၊ ခပ်ပြေပြေမို့မို့ဆီးစပ်တို့ကို အစုန် အဆန် သေသေချာချာကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာ အ၀တ်အစားများ၀တ်ထား ပါလျက် ကိုယ်လုံးတီးအနေအထားရှုကြည့်ခံရသလိုမျိုး စိတ်ထဲ၌ ထင်မိသည်။
ကိုစိုးနောင်၏ မျက်လုံးအကြည့်သည် မိမိ၀တ်ထားသည့် အ၀တ်အစားတို့ကို ထိုးဖေါက်ကာ ဗလာကျင်းနေသောအသားဆိုင်တို့ကို ရှုမြင်သည့်အသွင်မျိုး ဖြစ်နေသည်။ အကြည့်ရိုင်းပြီး ရဲတင်းသော်လည်း အပျိုပေါက်မလေးမှာ စိတ်မဆိုးမိ။ သည်လိုအကြည့်ခံရသည်ကိုပင်ကျေနပ်သလိုလို စိတ်လှုပ်ရှားခံစားရသည်။ ရင်ခုန်သံလည်းပိုမြန်လာသည်။ ခိုင်ကြူသင်းက ကိုစိုးနောင်ဆီသို့ မျက်လုံးတစ်ချက်၀င့်လိုက်ပြန်သည်။ စောစောကအကြည့်ထက်လည်း သည်အကြည့်က ရမက်အရိပ်အရောင်ပိုသည်။ ရမက်ဇောဖြင့် မျက်၀န်းတို့လက်လက်တောက်နေသည်ကို ထင်းထင်းကြီး မြင်နိူင်သည်။
ကိုစိုးနောင်လို မိန်းမတွေ အထာကျွမ်းနေသူ မဆိုထားနှင့်၊ တော်ရုံတန်ရုံ အကဲခတ်ကောင်းသူပင် နားလည် သိမြင်နိူင်သည်။ ကိုစိုးနောင် စာအုပ်ဆိုင်ကောင်တာဟု ဆိုနိူင်သည့် စားပွဲရှည်ကြီး၏ နောက်မှထိုင်ခုံတွင် ၀င်ထိုင်သည်။
ခိုင်ကြူသင်းသည် ထိုစားပွဲရှေ့တွင် ရပ်နေသည်။ မျက်လွှာလေး မသိမသာချထားသည်။ ပါးပြင်မို့မို့လေးနှစ်ဘက်နီရဲလျှက် အသက်ရှုသံလည်း အတော်ပြင်းကာငုံဖူးစရွှေရင်နုနုလေးများ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်နေသည်ကို ကိုစိုးနောင်တွေ့ရသည်။ ကိုစိုးနောင်က စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသော ခိုင်ကြူသင်း၏ ညာလက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အပျိုပေါက်မလေးကသူ့ကိုဖြတ်ကနဲ မျက်လွှာတစ်ချက်ပင့်ကာကြည့်သည်။ ချက်ချင်းမျက်လွှာပြန်ချသွားသည်။ အသက်ရှုပိုမြန်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်ဆုပ်ကိုင်ထားသောညာလက်ကိုတော့ ဆွဲဖယ်ရူန်းခြင်းမပြု။ ဒီအပျိုပေါက်လေးကိုစ လျှင်ရမည်ဆိုတာ အတွေ့အကြုံတွေအရ ကိုစိုးနောင်သိသည်။ ခိုင်ကြူသင်းစိတ်တွေ ထနေကြောင်းလည်း အထာပေါက်သည်။ ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့် သည်အပျိုပေါက်လေး ထ နေ ရွ နေသည်ကိုတော့ မစဉ်းစားတတ်။ စဉ်းစားနေဖို့ကလည်းမလိုပါ။ ထ နေသော အပျိုပေါက်လေးကို အပိုင်ကိုင်ပစ်လိုက်ရုံသာ ရှိတော့သည်။ ခိုင်ကြူသင်း၏ ညာလက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
ကောင်မ လေးဆတ်ကနဲ တုန်ရင်သလို ဖြစ်သည်ကို သတိပြုမိသည်။ အသက်(၁၂)နှစ်ကျေ ာ်အရွယ်အပျိုဖြစ်ကာစ ငယ်ငယ်နုနုကောင်မလေး၏ လက်ကို ပိုင်နိုင်နိုင်ကိုင်ရသည့် အထိအတွေ့ကြောင့် (ထိုမိန်းကလေးသည် ထရွ၍ လည်းနေသည်) ကိုစိုးနောင်မှာ ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲပင် ဖြစ်သည်။ူ သူ့ငပဲကြီးဆိုလျှင်လည်း မတ်ကနဲကို တန်း၍ထောင်လာလေတော့သည်။ ကိုစိုးနောင်မှ ာကာမအားသန်သည်။ တစ်ချီလောက် သုတ်ထွက်သွားရုံနှင့် ဒေါင်း မသွား။ ခဏတဖြုတ်နားနေလိုက်လျှင် လီးပြန်တောင်ကာ ထပ်လိုးနိူင်သည်။ သူစံချိန်ယူထားသည်မှာ သုံးခါသုတ်လွှတ်သည်အထိ ခဏနားလိုက်ဆက်လိုးလိုက်လုပ်နိူင်သည်။
စောစောတုန်းလေးကတင် မြသီတာအောင်ကို အပီလိုးပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ် ထည့်ပေးပြီးကာစ ဖြစ်သည့်တိုင် သူ့လီးကြီးသည်အပြတ်ကို ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်မတ်တောင်၍ လာသည်။ ကိုစိုးနောင်သည်အောက်ခံဘောင်းဘီ ၀တ်လေ့မရှိ။ ပုဆိုးတစ်ထပ်တည်းသာ စည်းထားရာ လီးက လွတ်လွတ်လပ်လပ်တောင်နိူင်သည်။ ကောင်မလေးပို စိတ်ထလာအောင် ဂွင်ချဖန်တီးသည့်အနေဖြင့် ကိုစိုးနောင်က တောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှနေ၍ လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မျက်လွှာချထားသော်လည်း (မိန်းကလေးတွေ၏ထုံးစံအရ) ကိုစိုးနောင်လီးကိုလက်နှင့်ကိုင်လိုက်တာ ခိုင်ကြူသင်း မြင်မိသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ အတန်ကြီး မတ်ထောင်နေသည်ကိုလည်း နားလည်သည်။
မကြာသေးမီကပင် အပြတ်မာတောင်နေသော ကိုစိုးနောင်၏ လီးချောင်းကြီးကို ပကတိအတိုင်း ကျကျနနမြင်ဖူးခဲ့ပြီးသည်မို့ ပုဆိုးအောက်ရှိ လိင်တန်၏ အသွင်အပြင်ဘယ်လိုမျိုး ရှိမည်ဆိုသည်ကိုလည်း ခိုင်ကြူသင်း၏ စိတ်အာရုံ တွင်ကောင်းကောင်းကြီးမြင်ယောင်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် မျက်လွှာချကာ (ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်)သဘောမျိုးဖြင့်မသိမသာလေး ကြည့်နေမြင်နေရသည်ကို အားမရနိူင် ဖြစ်လျက် တစ်ချက်မျက်လုံး၀င့်ကာ ကိုစိုးနောင်၏ ပေါငကြားကိုဖြတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုစိုးနောင်ကလည်း လီးကိုင်ထားသောလက်ကို လှုပ်ရှားကာ ဂွင်းတိုက်ပြ သည်။ ရင့်တော့ရင့်ရာကျသည်။
ခိုင်ကြူသင်းမှာလည်း ဂွင်းထုပြတာကို အပီမြင်လိုက်ရ သောအခါ ရင်သိမ့်ကနဲ တုန်သည်။ အလိုလိုပင် ကိုစိုးနောင်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့ကို ပြုံးစစနှင့် ကြည့်နေသော ကိုစိုးနောင်၏ မျက်လုံးအကြည့်နှင့်ဆုံသည်။ ခိုင်ကြူသင်းရင် ဒိန်းခနဲခုန်ရပြန်သည်။ စောစောကထက် ရင်ခုန်ချက်ပိုပြင်းသည်။ ခေါင်းကိုလည်းကမန်း ကတန်းငုံ့ပစ်လိုက်သည်။
အပျိုပေါက်လေး အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုသွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း ကိုစိုးနောင်က ကောင်းကောင်းသိလိုက်သည်။ နည်းနည်းလောက် အကဲစမ်းကြည့်ရန် စိတ်ကူးရသည်။ တင်ပါးကို လှမ်းကိုင်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးမိသော်လည်း ပေါ်ထင်ကြီးမြင်မြင်ထင်ထင်လို ဖြစ်ကာအပျိုပေါက်လေး လန့်သွားမှာစိုးသည်မို့ အခြားနည်းလမ်းကိုစဉ်းစားသည်။သိ သာသိစေမမြင်စေနှင့်ဆိုသော ထိကိုင်မှုမျိုးဖြစ်ရမည်။
ဒီလိုကိစ္စမျိုးဆို ဥာဏ်ထွက်တတ်သေ ာကိုစိုးနောင်၏ ခေါင်းထဲတွင် နည်းလမ်းကောင်းတစ်ခုကို စဉ်းစားမိသည်။ ထိုနည်းကထိရောက်သည်။ တကယ့်ပစ်ကွင်းနေရာကို ထိနိူင်စေသည်။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးအနေနှင့်လည်း မမြင်နိူင်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် ကျောင်းစိမ်းစကပ်တစ်ပတ်နွမ်းလေးနှင့် တက်ထရွန် ရင်စေ့ အဖြူရင်စေ့ဘလောက်စ်လေး ၀တ်ထားသည်။ နို့စူချိန်အပျိုပေါက်လေးများ ၀တ်လေ့ရှိသော ရှင်မြီးဆန်ဆန်အောက်ခံအင်္ကျီလေး ၀တ်ထားသည်။ ကျောင်းစိမ်းစကပ်သည် တစ်ပတ်ရစ်အဟောင်းလေးဖြစ်ကာ ကောင်မလေး၏ ဒူးဆစ်အထက်လက်နှစ်လုံးသာ သာလောက်အထိသာ ရှိသည်။ တိုသလိုဖြစ်နေသည်။
ကျောင်းစိမ်းစကပ်က ရိုးရိုးသာဖြစ် သည်။ တိုကြပ်စတိုင်ဆန်းမဟုတ်။ ခပ်ကားကားလေး။ ကိုစိုးနောင်၏ စိတ်ကူးအကြံ အတွက်တော့ ကောင်းကောင်း အဆင်ပြေနေသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် စားပွဲအောက်မှနေ၍ ညာခြေကို ဆန့်လိုက်သည်။ ကြားတွင် စားပွဲခုံမျက်နှာပြင်ခံနေသောကြောင့် အောက်သို့ငုံ့ကြည့်လျှင်ပင် ခိုင်ကြူသင်းအနေဖြင့် ကိုစိုးနောင်ခြေဆန့်ထုတ်လိုက်သည်ကို မမြင်နိူင်။ စားပွဲ၏အနံက တစ်တောင်ထွာသာသာလောက်သာရှိသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် တစ်ဖက်စားပွဲစွန်းနားတွင် ကပ်လျက်ဆိုသလို ရပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သည်တော့ စားပွဲအောက်မှ ဆန့်ထုတ်လိုက်သော ကိုစိုးနောင်၏ ခြေတောက်ထိပ်ဖက်ပိုင်းသည် ခိုင်ကြူသင်း၏ ခြေတောက်နှစ်ခုကြားသို့တန်းရောက်သည်။ ဒူးဆစ်အထက်တွင်ရှိနေသော စကပ်၏ အနားစက ကိုစိုးနောင်၏ ခြေကျင်း၀တ်အထက်နားလောက်ကို ထိမိသည်။
ကိုစိုးနောင် ဂွင်းတိုက်ပြတာကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် အပျိုပေါက်ကလေးမှာ ရင်ထဲ မီးရထားဆယ်စင်းစက်ကုန်ဖွင့်ခုတ်မောင်းနေသလို တဒိန်းဒိန်း တဒိုင်းဒိုင်းခုန် သွားရသည်။ ကိုစိုးနောင်သည်မြသီတာအောင်ကိုလိုးစဉ်က ၀တ်ခဲ့သည့်ပုဆိုးကို မလဲသေးပဲ ဆက်၀တ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။
ထိုပုဆိုးဖြင့်မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်မှ စောက်ရည်ကြည်များကိုတို့ သုတ်ပေးခဲ့တာ အပီအပြင်မြင်ခဲ့ရသော ခိုင်ကြူသင်းမှာ ယခု ပုဆိုးပေါ်မှလီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပြတာတွေ့ရသည်တွင် ယမ်းပုံမီးကျဆိုသလို ရမက်စိတ်တွေ ဟုန်းဟုန်းထလို့ သွားလေတော့သည်။
အစိမ်းသက်သက် အပျိုပေါက်လေးဖြစ်၍သာ တော်တော့သည်။ အတွေ့အကြုံအနည်းအကျဉ်းလောက်ရှိကာ အတန်လည်းရဲမည်ဆိုလျှင် တစ်ခါတည်း ပွဲသိမ်းသွားနိူင် သည်။ စကပ်အောက်နားစကိုထိမိသောလှုပ်ရှားမှုလေးသည် ခိုင်ကြူသင်းကို ကြက်သီးဖြန်းကနဲ ထသွားစေသည်။ စားပွဲခုံမျက်နှာပြင်ကြားခံနေသောကြောင့် ကိုစိုးနောင်ခြေဆန့်ထုတ်လိုက်သည်ကို မမြင်ရသော်လည်း မိမိခြေတောက်နှစ်ခုကြားသို့ ကိုစိုးနောင် ခြေတောက်ရောက်လာကြောင်းတော့ အလိုလိုနားလည်သိရှိသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် ကိုစိုးနောင်က ဆန့်ထုတ်ထားသော ခြေတောက်ကို အပေါ်သို့ပင့်တင်လိုက်သည်။ သူ့ခြေတောက်သည် ခိုင်ကြူသင်း၏ စကပ်လေးအောက်သို့ တိုး၀င်သွားသည်။ စကပ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် မိမိပေါင်ကြားထဲခြေတောက်အဖျားတိုး၀င်လာသည် ကို အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်း သိမိပြန်သည်။ ပေါင်ကြားကိုတိုး၀င်လာသောခြေတောက်အဖျား ဘယ်ဆီသို့ဦးတည်နေသည်ကိုလည်း အထွေအထူး စဉ်းစားစရာမလိုပေ။ ပေါင်ခွကြားဆိုတာ စောက်ပတ်ရှိသည့်နေရာ။ ပေါင်ကြားသို့ ၀င်လာသောခြေတောက် အဖျားကစောက်ပတ်ကို ဦးတည်နေပေသည်။
ခိုင်ကြူသင်းသည် ရိုလာကိုစတာ အမြင့်မှအနိမ့်သို့ လျှောဆင်းကျသောအခါ ခံစားရသည့်ကျောချမ်း အသည်း အေးမှုမျိုးခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ဆီသို့ ခြေတောက်ဦးတည် ၀င်လာမှန်းသိသော်လည်း ရှောင်တိမ်းနောက်ဆုတ်ဖို့ စိတ်မကူးမိ။မလှုပ်မရှားဘဲ ငြိမ်၍သာရပ်နေမိသည်။ ကိုစိုးနောင်၏ခြေဖျားပေါင်ခွကြားသို့ရောက်သွားသည်။ အပျိုပေါက်လေး၏ စောက်ပတ်နုနုလေးကို ခြေမနှင့်ထိုးထိပွတ်သည်။
ခိုင်ကြူသင်းတစ်ကိုယ်လုံးလျှပ်စစ် ဓါတ်အလိုက်ခံရသည်နှယ် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သည်။ ကျင်ကနဲဖြစ်သည်။ အပျိုပေါက်လေး ခိုင်ကြူသင်းအဖို့ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ်စောက်ပတ်ကို ကျကျနနထိမိ ပွတ်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သူမသည် အပေါ့သွားသောအခါများတွင်ဖြစ်စေ၊ ရေချိုးသောအခါများတွင်ဖြစ်စေ မိန်းမကိုယ်ကိုပွတ်သပ်ဆေးကြောမှုတော့ လုပ်တတ်ပါသည်။ သို့သော် သမန်ကာရှန်ကာ ထိရုံသဘောမျှလောက်သာဖြစ်သည်။ ကျကျနနသေသေချာချာထိုးပွတ်ခြင်းမဟုတ်ပါ။
ကိုစိုးနောင်က စောက်ပတ်ပေါ်တွင်ခြေမကိုဖိကပ်ကာ လှုပ်ရှား၍ ပွတ်ခြင်းထိုးကလိခြင်းဖြစ်သည်။ ခြေမလုံးလုံးကြီးသည် စောက်ပတ်အလယ်အကွဲကြောင်းတည့် တည့်ပေါ်တွင် ပိနေအောင်ထိကပ်လျှက် ခြေမနှင့်ကတော့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လှည့်ပတ်ထိုးပွတ်၍ နေသည်။ ခိုင်ကြူသင်း အောက်ခံဘောင်းဘီလေး ၀တ်ထားပါသည်။ ကိုစိုးနောင်၏ခြေမက အောက်ခံဘောင်းဘီ အပေါ်မှနေ၍ ဖိပွတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကြားတွင်အောက်ခံ ဘောင်းဘီခွသိုင်းနေရာ အစခံနေသော်လည်း ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုကတော့ပီပြင်သည်။
အပျိုပေါက်လေး ရင်ခုန်ပြီး ရင်းခုန်သည်။ ခေါင်းလေး ငုံ့ထားသည်။ အောက်နူတ်ခမ်းကို သွားဖြင့်ခပ်တင်းတင်းလေး ကိုက်ထားသည်။ လှုပ်ရှားဖိပွတ်နေသော ခြေမက စောက်စေ့ကို ထိမိသွားသောအခါတွင်တော့ ခိုင်ကြူသင်းမှာ ဆတ်ကနဲပင် တုန်၍သွားရရှာသည်။ ကိုစိုးနောင်က ခိုင်ကြူသင်း၏ ညာလက်ကလေးကို ဘယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆွဲယူသည်။ အပျိုပေါက်လေးက လက်ကိုင်တာလဲ ငြိမ်ခံသည်။ မဖယ်၊မရုန်း။ ဆွဲယူရာသို့ လည်းအလိုက်သင့်ပါလာသည်။
ကိုစိုးနောင်က အပျိုမလေး၏ နူးညံ့သွယ်ပြောင်းလေသော လက်ကလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖျစ်ညှစ်သည်။ လက်ဖဝါးအလယ်ခေါင်လောက်ကို လက်မနှင့်အသာအယာ တို့ထိပွတ်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းခမျာမှာတော့ အရမ်းကို ဖီလင်တက်နေသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွဲ ခေါ်သွင်းလျှင်ပင် လိုက်ပါလာပေတော့မည်။ တက်လိုးလျှင်လည်း ခံပေတော့မည်။ ကိုစိုးနောင်ကသာ ရဲရဲတင်းတင်း ကိုင် ပစ်လိုက်လျှင် တစ်ခါတည်းအလုပ်ဖြစ် သွားပေမည်။
သို့သော်ကို စိုးနောင်အနေနှင့်လည်း အရမ်းကဲချင်တိုင်း ကဲလို့မရ။ ကောင်မလေး အရမ်းစိတ်ထကာ လိုးလျှင်ပင် ရပြီဆိုတာသိသော်လည်း အခြေအနေအချိန်အခါကို ငဲ့ရသေးသည်။ အချိန်က စာအုပ်ဆိုင်ဖွင့်ချိန်ရောက်နေပြီ။ စာအုပ်ငှားသူတွေ အချိန်မရွေး ရောက်လာနိူင်သည်။ လိုးလက်စတန်းလန်းကြီး လူမိသွားစရာအကြောင်းတွေ အများကြီး ရှိသည်။ စောက်ပတ်ကို ခြေမနှင့် ကျကျနနထိုးကလိနေနိူင်ပြီဖြစ်ရာ လက်နှင့်ကိုင်ပွတ်ဖို့ လည်းသိပ် မခက်တော့။ စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းကာလိုးဖို့ကလည်း သေချာပေါက်လောက်ကိုဖြစ်နေသည်။ အချိန်အခါကောင်းကိုသာ ရွေးဖို့လိုပေတော့သည်။ ယခုလောလောဆယ်တော့ခြေမနှင့်ထိုးကလိပွတ်တာကို အပီလုပ်ကာ ကောင်မလေးနှင့် အထာကျယဉ်ပါးအောင် လမ်းစပျိုးထားတာအကောင်းဆုံးဟု ဆုံးဖြတ်သည်။
အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ စောက်ပတ်ကို ဖိပွတ်ကလိနေသေ ာခြေမကို ဘောင်းဘီ၏ ခွဆုံနေရာအောက်သို့ ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစာသည်။ ထိုးသွင်းပြီး အကာအကွယ်မရှိတော့သော ပကတိ စောက်ပတ်အသားကို ထိထိမိမိထိုးပွတ်ပေးရန် စိတ်ကူးသေးသည်။ ခိုင်ကြူသင်း သည်ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆန့်ကာ တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေရာ အောက်ခံဘောင်းဘီ၏ အနားရစ်သည် ပေါင်ချန်တွင် တင်းကြပ်စွာကပ်၍ရှိနေသည်။ ထိုကြားထဲသို့ခြေမ ထိုးတည့်ရတာ အဆင်မပြေ။ ထိုး၍မရဘဲရှိနေသည်။
“ ပေါင်နည်းနည်း ကွလိုက်ပါလား”
ကိုစိုးနောင်က ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်ရာ အပျိုပေါက်လေးသည် ပေါင်ကို ဆန့်ရပ်နေရာမှချက်ခြင်းခပ်ကွကွလုပ်ပေးသည်။ ပေါင်ချန်တွင် တင်းကြပ်စွာကပ်နေလေသော အောက်ခံဘောင်းဘီ ခြေအိုးအနားရစ်သည် အနည်းငယ် ပြေပြေလျှောလျှော ဖြစ်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်က ခွဆုံနေရာအောက်သို့ ခြေမကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
ထိုအချိန်မှာပင် စာအုပ်ငှားမည့်သူ တစ်သိုက် ဆိုင်ထဲ၀င်လာကြသည်။ စားပွဲစွန်းနားတွင် ကပ်ကာ ရပ်နေသော ခိုင်ကြူသင်း နောက်သို့ဆတ်ကနဲ ဆုတ်သည်။ ကိုစိုးနောင်လည်း ဆန့်ထားသော ခြေတောက်ကိုအမြန်ပင် ပြန်ရုတ်လိုက်ရသည်။ စာအုပ်ငှားမည့်သူများနှင့် စကားရောဖေါရောလုပ်ရသည်။ ခိုင်ကြူသင်း ဘယ်အချိန်ဆိုင်က ထွက်သွားမှန်းပင် မသိလိုက်ပါ။ ကောင်မ လေးရှက်ပြီးထွက်ပြေးသွားသည် ဟုတော့နားလည်သည်။ နောက်ထပ်လာမှ လာပါတော့ မလားဟုလည်း တွေးပူမိသည်။ အစရှိထားသည်မို့ ထပ်၍ လာဖို့ကလည်းများသည်ဟု တစ်ဘက်မှစဉ်းစားသည်။
စာအုပ်ဆိုင်ဆက်ဖွင့်ကာ အလုပ်လုပ်နေရင်း ခိုင်ကြူသင်းကို မျှော်နေမိသည်။ မျှော်သာ မျှော်နေရသည်။ လာချင်းလာလျှင် မနက်ဖြန်လောက်မှသာ လာနိူင်မည်ကိုတော့ စဉ်းစားမိပါသည်။ သည်နေ့ညတွင်တော့ နောက်တစ်ခေါက် ထပ်လာဖို့အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်း သတ္တိရှိနိူင်မည်မဟုတ်ပေ။ မျက်နှာပူတာတွေ၊ ရှက်ကြောက်တာတွေ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နေနိူင်သည်။ ဆိုင်ပိတ်ကာနီး (၉)နာရီသာသာလောက်တွင်တော့ခိုင်ကြူသင်းတစ်ခေါက် ရောက်လာပြန်သည်။ တစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်ပါ။ အသက်လေးငါးနှစ်အရွယ် ချာတိတ်မလေး တစ်ယောက် အဖေါ်ပါလာသည်။ အဖေါ်ပါလာသည်မို့ ကိုစိုးနောင်က အသာအကဲခတ်သလို ကြည့်နေသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် ကိုစိုးနောင်ကို မျက်လုံးရွဲကြီး များနျင့်တစ်ချက်တော့ ကြည့်လိုက်သေးသည်။
စားပွဲ တစ်ဖက်စွန်းနားတွင်လည်း လာ၍ ရပ်သည်။ ကိုစိုးနောင်က အကဲစမ်းသည့်သဘောဖြင့် ညာခြေထောက်ကို အသာဆန့်ထုတ်သည်။ ကောင်မလေး၏ ဒူးခေါင်းတစ်ဖက်ကို ခြေတောက်နှင့် အသာထကြည့်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် ပထမအခေါက်က ၀တ်ထားသည့်၀တ်စုံကို ပင်၀တ်ထားသည်။ ဒူးခေါင်း ကိုတို့ထိကြည့်၍ အပျိုပေါက်လေး ငြိမ်နေသောအခါ ခြေတောက်ကိုကျောင်းစိမ်းစကပ် လေး၏ အောက်ထဲသို့ တစ်ခါတည်းထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ကောင်မလေး ပေါင်ရင်းမှ စောက်ပတ်ပေါ်သို့ ခြေတောက်အဖျားပိုင်းတန်း၍ ရောက်သွားသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးရှိနေသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် အောက်ခံဘောင်းဘီ ပေါ်မှနေ၍ စောက်ပတ်ကိုခြေမနှင့် သုံးလေးချက်လောက်ဖိပွတ်ပေးသည်။
ပြီးတော့ ဘောင်းဘီ၏ ခွဆုံနေရာအောက်သို့ ခြေမထိုးထည့်နိူင်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် ပေါင်တစ်ချောင်းကို ခပ်စောင်းစောင်းလုပ်လျှက် ခြေမထိုးထည့်မှုအဆင်ပြေစေရန် ကူညီပေးသည်။ ပထမအခေါက်တုန်းကလို ပေါင်ကို တန်းတန်းတည့်တည့် လုပ်မထား တော့။ အတန်ငယ်အားထုပ်ကြိုးစားလိုက်ရာ ကိုစိုးနောင်၏ ခြေမသည် ခိုင်ကြူသင်း ၀တ်ထားသည့်အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး၏ ခွဆုံနေရာသို့ တိုး၀င်သွားလေတော့သည်။ အကာအကွယ်မရှိသော ပကတိစောက်ပတ်နှင့်ခြေမတို့ ထိတွေ့မိကြသည်။ ကိုစိုးနောင် ရောခိုင်ကြူသင်းပါ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းဖျန်းထသည်။ ဖိုဓါတ်မဓါတ် ထိတွေ့မှုဖြင့် မီးပွင့် သွားကြသည်။
ကိုစိုးနောင်က ခြေမကို လှုပ်ကာ စောက်ပတ်ကို ထိပွတ်သည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနှင့် နူတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်မိသည့်အပြင် စောက်စေ့ကိုလည်း ကျကျနနထိမိသည်။ ခိုင်ကြူသင်းက သူ့ပေါင်ကြားရောက်နေသော ကိုစိုးနောင်၏ ခြေတောက်ကို ပေါင်လုံးနှစ်ခုဖြင့်ဖိကပ်ကာညှပ်သည်။ ပေါင်နှင့်ညှပ်လိုက်ခွါလိုက်လုပ်သည်။ တစ်ခါတစ်ခါ ခပ်သာသာညှပ်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်တွင်တော့ ခပ်တင်းတင်းကို ဖိညှပ်သည်။သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့်စောက်စေ့တို့ကို ခြေမဖြင့်ထိကပ်ပေးမှုတို့ကြောင့် အရသာတွေ့ကာ ဖီလင်တက်သောကြောင့်အပျိုပေါက်လေးကလည်း တုန့်ပြန်လှုပ်ရှားခြင်းဖြစ်သည်။
စာအုပ်ငှားသူတစ်ယောက် ၀င်လာရာ ခိုင်ကြူသင်း နောက်ဆုတ်သွားသည်။ ကိုစိုးနောင်လည်း ခြေတောက်အမြန်ရုတ်ရသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် ပြန်မသွားပါ။ စာအုပ်တစ်အုပ်ကောက်ယူကာ ဟိုလှန်သည်လှန်လုပ်နေသည်။
စာအုပ်ငှားသူ ထွက်သွားတော့ စားပွဲစွန်းနားပြန်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်က ခြေတောက်ကို ဆန့်ကာပင်တီအောက်ခြေမထိုးထည့်၍ စောက်ပတ်ကိုကလိသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် အပျိုပေါက်လေး၏ တင်ပါးလေးကိုလည်း ကိုင်စမ်းလိုက်သေးသည်။ ငယ်သေးသော်လည်း ဖင်ကကားစပြု ကာတင်းရင်းနေသည်။ ဖင်သားခြမ်းတစ်ခုပေါ် ညာလက်တင်ကာ ကိုင်ညှစ်လိုက်သည်။ ကိုင်လို့ပွတ်လို့ကောင်းတုန်း ကိုစိုးနောင်၏ သားချင်းတစ်ယောက်ရောက်လာရာ ခိုင်ကြူသင်းလည်း စာအုပ်တစ်အုပ်အမြန်ငှား၍ ပြန်သွားလေတော့သည်။
..........................................................................................
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment