အလွယ်ဆုံး နောက်ပေါက် အပိုင်း ( ၁ )

 အလွယ်ဆုံး နောက်ပေါက် အပိုင်း ( ၁ )

Hitrod ဘာသာပြန် ရေးသားသည်။

အထူးသတိပေးချက် ။      ။  ဤစာအုပ်သည် ပင်ကိုယ်ရေးမဟုတ်၊ ဘာသာပြန်သာ ဖြစ်သည်။ မူရင်း ဝတ္ထုကို စာအုပ်၏ အနောက်ဖက်တွင် အချပ်ပို အဖြစ် ထည့်သွင်းပေးထားသည်။ ဤ စာအုပ်ကို အဖိုးအခ တစ်ပြားတစ်ချပ်မျှ မရရှိဘဲ အပျော်တမ်း ရေးသားခြင်း ဖြစ်သည်။ အထဲတွင် အချက်အလက်များမှာ အမှန်မဟုတ်၊ ဖတ်ကောင်းစေရန် မြန်မာမှု ပြုထားခြင်းမျှသာဖြစ်သည်။ သို့သော် တိုက်ဆိုင်မှုများ ရှိကောင်းရှိနိုင်သည်။ ဤ စာအုပ်ကို ငွေကြေးအတွက် စီးပွါးဖြစ် ထုတ်ဝေရန် စာရေးသူထံတွင် ရည်ရွယ်ချက်မရှိ။ ထုတ်ဝေရန်လည်း ခွင့်မပြု။ အကယ်၍ ခွင့်ပြုချက် မရှိဘဲ မိမိသဘောဖြင့် ထုတ်ဝေပြီး နိုင်ငံရေး၊ စီးပွါးရေး၊ ဘာသာရေး ပြဿနာများ ဖြစ်လာပါက စာရေးသူထံတွင် တာဝန်မရှိစေရ။

ဤ စာအုပ်ထဲတွင် ဖော်ပြထားသော အကြောင်းအရာများ အားလုံးသည် အဖြစ်မှန်မဟုတ်၊ ယင်းတို့ကို လက်တည့်မစမ်းသင့်၊ ကျွမ်းကျင်သူ ပညာရှင်များ၏ သင်ကြားမှုကို ခံယူပြီးမှ လုပ်ဆောင်ရမည့် အရာများဖြစ်သည်။ အကယ်၍ မိမိဖာသာ လက်တည့်စမ်းကြည့်၍ လိင်အင်္ဂါများ ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်ကာ နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးများ (ကိုယ်ဝန်ပျက်ခြင်း၊ကလေးမရတက်ခြင်း၊သေဆုံးခြင်းများ) ဖြစ်လာခဲ့ပါက စာရေးသူထံတွင် တာဝန်မရှိစေရ။

ကွန်ပျူတာထဲတွင်ဖြစ်စေ၊ စာအုပ် အနေဖြင့်ဖြစ်စေ အသက်(၂၁) အောက်လူငယ်များ လက်လှမ်းမီသော နေရာတွင် ဤစာအုပ်ကိုလုံး၀ (လုံးဝ) မထားရ။ ထိုလူငယ်များ မမြင်စေရ။ အကယ်၍ လူငယ်များဖတ်ပြီး လမ်းမှားရောက်လျှင် ထိုပေါ့လျော့သူ၏ တာဝန်သာ ဖြစ်သည်။ စာရေးသူတွင် တာဝန်မရှိစေရ။

......................................................................................

" လွယ်လိုက်တာကွာ "

ဒေါက်တာလူအေးက တွေးလိုက်မိသည်။

သူ့မျက်စိရှေ့တွင်ကား  ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေသော မိန်းမငယ်တစ်ယောက်ရှိနေ၏။ ခါးကို ကိုင်းထားသဖြင့် သူ့မိဘများထံမှ အမွေရထားသည့် လယ်တစ်ကွက်ကို သူ့မျက်စိရှေ့တွင် အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။ သူမ၏ လုံးကျစ်သေးသွယ်သော ကိုယ်လုံးကလေးမှာ ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖြင့် လိုးချင်စရာ ကောင်းလှပေတော့သည်။ အသားဖြူသော ဂန္ဓလရာဇ် အနွယ် သူနာပြုဆရာမလေးသည် လူနာကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တစ်ပိုင်းတင်ကာ ဖင်လေးကို ဖြဲ၍ ကျွန်တော့် (၉) လက်မလီးကြီးကို စောင့်မျှော်နေလေ၏။

သံမဏိချောင်းလို မာတောင်နေပြီဖြစ်သော အော်လန်ဒစ်ပြဲကြီးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကာ သူမ၏ နှင်းဆီဖူးကလေး သဏ္ဌာန် ဖင်စအိုလေးအား ထောက်လိုက်သော အခါ သူမကိုယ်လုံးကလေးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွာ၏။ သို့သော် ချက်ချက်ပင် ပြန်လည်လျော့ကျလာသည်။ မျက်နှာကို ကျွန်တော့်ဖက် လှည့်ထားသဖြင့် မျက်လုံးကလေးတွေ မှေးကာ အသက်ကို အာရုံစိုက်၍ ရှုနေသည်ကို ကျွန်တော်မြင်နေရသည်။ အခုနတုန်းက ကျွန်တော်သင်ပေးထားသည့် အတိုင်း လိုက်လုပ်နေခြင်းပင် ဖြစ်၏။ ချက်ခြင်း ဆောင့်မသွင်းသေးပါ။ လက်ဖက်ကောင်းစားချင်လျှင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမည် တဲ့။ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး ကျွန်တော် စောင့်နေလိုက်သည်။ 

စောင့်ရကျိုးနပ်ပါ၏။ သိပ်ကြာကြာမစောင့်လိုက်ရပါ။ ဖျတ်ကနဲ စအိုဝကလေး ပွင့်သွားပြီး ဒစ်မြုပ်ဝင်သွားသည်။ သို့သော် စအို၏ ထုံးစံအရ ချက်ချက်ပင် ပြန်လည် တင်းကျပ်သွားပြန်၏။ ကျွန်တော်က စိုးရိမ်စွာဖြင့် သူမမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ နာကျင်မှုကြောင့် ကောင်မလေးမှာ မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေ၏။ ပါးစပ်မှ အသံထွက်အော်ရအောင်တော့ အခြေအနေမဆိုးသေး။ တဖြည်းဖြည်းချင်း သူမ၏ မျက်နှာလေးမှ ရှုံ့မဲ့မှုများ ပြေပျောက်သွားသည်။ အနာသက်သာသွားဟန် တူ၏။ 

ထိုကဲ့သို့ တွေးလိုက်မိသည်နှင့် တရမန်းကြမ်း ဆောင့်ချင်စိတ်က ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်။ သို့သော် ဦးနှောက်က တားဆီးထားသည်။ " မဖြစ်သေးဘူး။ အခုအချိန်မှာ ဆောင့်လိုက်ရင် အကုန်လုံး ပစ်လိုက်ရလိမ့်မယ်။ တစ်သက်လုံး မွေးထားရတဲ့ကြက် ၊ တစ်မနက်တည်းနဲ့ ရိုက်သတ်စားသလို ဖြစ်တော့မယ်"

ဆန္ဒရမ္မက်ကို ဉာဏ်ချွန်းအုပ်ကာ ကောင်မလေး၏ စောက်စေ့လေးအား ကစားပေးနေမိသည်။ ထိုအခါ အရည်ကြည်ကလေးများ ထွက်လာတော့သည်။ မိန်းမတို့၏ စောက်ရည်မှာ ပင့်ကူမျှင်များ ပမာ နန်းကြိုးဆွဲနိုင်လောက်အောင် ပျစ်ချွဲလေသည်။ ကျွန်တော့် အတွေးစများက စောက်ရည်များပမာ အမျှင်တန်းသွား၏။

...................................................................................................................

ဖွေးဖွေးသည် ကျွန်တော့်လက်စွဲတော် နာစ်မလေးဖြစ်၏။ ကျွန်တော့်ဆေးခန်းသို့ သူမရောက်လာခဲ့သည်မှာ သုံးနှစ်ပင်ပြည့်တော့မည်။ ကျွန်တော်သည် ကလေးအထူးကု ဆရာဝန်တစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အတွက် ကလေးများနှင့် အဆင်ပြေသော ဖွေးဖွေးမှာ ကျွန်တော့်အတွက် လက်ရုံးတစ်ဆူ ဖြစ်ပါတော့သည်။ နောက်ထပ်လက်မောင်း တစ်ဖက်မှာကား ဆေးများဝယ်ပေးရသော ဆေးခန်းစာရင်းများ မှတ်ပေးရသော မေလေး ဖြစ်သည်။ ဖွေးဖွေးက ကလေးများနှင့် အဆင်ပြေသလို မေလေးက ကလေးအမေများနှင့် အဆင်ပြေသဖြင့် ကျွန်တော်သည် သူတို့နှစ်ယောက်ကို လက်မလွှတ်နိုင်အောင် အားကိုးနေရတော့၏။

ဖွေးဖွေးသည် သူနာပြုလုပ်ဖို့ မွေးဖွါးလာသည်ဟု ပြောလျှင် ကျွန်တော်လွန်မည် မထင်ပါ။ နာကျင်ခံစားနေရသော လူနာတိုင်းအား ပြုစုရန် အစဉ်အမြဲ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတက်သူကလေး ဖြစ်၏။ စိတ်ဆိုးတက်သည်ဟုလည်း မရှိ။ ကျွန်တော်နှင့် မေလေးက သူမအား နောက်ပြောင်သည့်တိုင်အောင် စိတ်ဆိုးသည်ဟူ၍ မမြင်ဖူးပါ။ ဘုရားစူးရစေရဲ့။ ဒီအချိန် မတိုင်ခင်အထိ သူမကိုဖြုတ်ရန် အကြံအစည် ကျွန်တော့်မှာ မရှိခဲ့ဖူးပါ။ အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် ဖွေးဖွေးသည် ကျွန်တော့်သား ဒုတိယကောင်နှင့် ရွယ်တူလောက်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဒီကောင်မလေးကို အပျိုလေးဟုသာ ကျွန်တော်ထင်နေခဲ့၏။ ရည်းစားသနာလည်း ရှိပုံမရ။ သို့ပေမယ့်လည်း ကျွန်တော့်အထင် မှားသွားရ၏။

ဤဖြစ်ရပ်များ၏ အစကတော့ လွန်ခဲ့သော အပါတ် တနင်္လာနေ့က ဖြစ်ပါသည်။ နေ့လည်ခင်း ထမင်းစားချိန်၌ ကျွန်တော့်အား ဖွေးဖွေးက ပဋိသန္ဓေ တားဆေးများအကြောင်း တွန့်တွန့်ဆုတ်ဆုတ်ဖြင့် မေးလာသည်။ ထိုအခါကျမှ သူကလေးသည်လည်း ခေသူ မဟုတ်ကြောင်း ကျွန်တော် သိလိုက်ရ၏။ ကျွန်တော်သည် ကလေးအထူးကု တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အားလျှော်စွာ ကလေးအမေများ သောက်သင့်သည့် ကိုယ်ဝန်တားဆေးများကို သိ၏။ သို့သော် ကလေးမရဖူးသေးသော အမျိုးသမီးများအတွက်မူ ဆေးအားလုံးက သောက်၍ရနေသဖြင့် ဘယ်ဆေးက ဖွေးဖွေးနှင့် သင့်တော်သည်ကို နတ်မျက်စိရထားသလို မဖြေဆိုနိုင်ပါ။ ဒီလိုနှင့်ပဲ ဘာဆေးသောက်ချင်သလဲ ပြန်မေးကြည့်ရင်းကနေ ဖွေးဖွေးတစ်ယောက် ရာသီထိန်ခြင်း မရှိသေးသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

" ရာသီပုံမှန်လာနေရင်တော့ ဆေးကဒ်ဝယ်သောက်တာ ကောင်းမယ်ထင်တယ် " 

ဟု ကျွန်တော်က ပြန်ပြောလိုက်ရင်း ဆေးကုမ္ပဏီများ ပေးထားသော နမူနာဆေးများကို လှန်လှောရှာဖွေကာ ဖွေးဖွေးအား ပေးလိုက်သည်။ (ကလေးအမေများ သားဆက်ခြားရာတွင် ကိုယ်ဝန်တားဆေးများ ညွှန်ရသည့်အတွက် ကျွန်တော့်ထံတွင် အလွယ်တကူ ရှိနေတက်ပါသည်။) မိန်းမပျိုလေး တစ်ဦးဖြစ်သည့်အတိုင်း ကိုယ်ဝန်တာဆေးကို ဆေးဆိုင်ကို သွားဝယ်ရန်မှာ အတော်ကလေး ခွကျသဖြင့် ယခုကဲ့သို့ ကျွန်တော့်ထံမှ အလွယ်တကူ ရလိုက်သဖြင့် ဖွေးဖွေးသည် အတော်ကလေး ကျေးဇူးတင်သွားဟန် ရှိ၏။ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ဆရာရယ် ဟု ပြောပြီးနောက် ပြန်ထွက်သွားသည်။

ထို့နောက်တွင် ဖွေးဖွေးထံမှ ဘာမှမထူးခြားတော့ဘဲ ပုံမှန်အတိုင်း အလုပ်ဆင်း၏။ ကျွန်တော်ကလည်း မေး၍မကောင်းသဖြင့် ထိုဖြစ်ရပ်များကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီး အရင်ကလိုပင် နေခဲ့သည်။ သို့သော် ယမန်နေ့ကမူ ဖွေးဖွေးသည် သိသိသာသာ အမူအယာပျက်ကာ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်တွင် ကျွန်တော်ရှိရာ လူနာစမ်းသပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာသည်။

" ဆရာ... ဖွေးဖွေး "

" ပြောလေ ဘာဖြစ်လို့တုန်း"

" ဟို...ဟို...ပြဿနာ...က "

ဖွေးဖွေးသည် တော်တော်နှင့်ပြော၍မထွက်ပါ။ ကျွန်တော်က ချော့မော့ပြီးမေးတော့မှ ရှက်ရှက်နှင့် ပြန်ဖြေပါသည်။ 

" ဖွေးဖွေးပြောတာကို ဘယ်သူ့မှ ပြန်မပြောပါနဲ့နော် ဆရာ၊ အရင်တပါတ်ကပဲ ဖွေးဖွေးလက်ထပ်လိုက်တယ် ဆရာ၊ သူက ခရီးထွက်စရာ ရှိနေတော့ သူ မသွားခင် လက်ထပ်ချင်တယ် ရှိလို့ပါ၊ ဖွေးဖွေးအိမ်ကလည်း သူနဲ့သိနေတော့ ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ အဲဒီလိုနဲ့ ရုံးတက်လက်မှတထိုးလိုက်ပြီးတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပါတ်က အိမ်ထောင်ကျတယ်ပေါ့ ဆရာရယ်၊ အဲ .. ပြဿနာက အဲသည်မှာ စတာပဲ၊ သူက ဖွေးဖွေးကို ပြောတယ်၊ ဖင် ... ဖင်ကိုချချင်တယ်တဲ့၊ ဖွေးဖွေးက သဘောမကျတာနဲ့ လက်မခံခဲ့ဘူး၊ မနေ့ကတော့ ဘယ်လိုမှ ပြောလို့မရတော့ဘူး၊ သူက အတင်းလုပ်တယ်၊ အဲသည်မှာ .. မရဘူး ဆရာရယ်"

ဖွေးဖွေးသည် ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ တစ်ချက်ရှိုက်ငိုလိုက်ပြီးနောက်

" သူ့ကို ဖွေးဖွေး တကယ်ချစ်တာပါ၊ ဒါပေမယ့် မနေ့က အရမ်းနာလို့ သူ့ကိုကန်လိုက်မိတယ်၊ အဲသည်မှာ သူလည်း အတော် စိတ်ပျက်သွားတယ်၊ သူ့ကိုယ်သူလည်း သိမ်ငယ်သွားတယ် ထင်ပါတယ်၊ ဖွေးဖွေး သူ့ကို အရမ်းသနားတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် အထဲမှာ အရမ်းကျပ်နေတော့ ဘယ်လိုမှ လုပ်လို့မရဘူး၊ သူလုပ်ချင်တာလေးကို ဖွေးဖွေးလည်း ဖြည့်ဆည်းပေးချင်ပါတယ်၊ အဲဒါ.. အဲဒါ ဆရာကူညီပါလား "

ကျွန်တော်က မျက်ခုံးကို ပင့်လိုက်မိသည်။

" အန်.. ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒါနဲ့ မေးပါရစေဦး၊ မနေ့က မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘာတွေများ သုံးကြသေးသလဲ၊ ချောဆီလို ဟာမျိုး သုံးသေးသလားလို့ မေးတာ"

" ချောဆီ..ဟင့်အင်း..ဘာလုပ်ဖို့လဲ"

" စအိုက ကျပ်ပြီးတော့ ခြောက်သွေ့နေတာမို့ သည်အတိုင်းထည့်လို့တော့ ဘယ်ဝင်လိမ့်မလဲ၊ အရမ်းနာမှာပေါ့၊ ကေဝိုင်ဂျယ်လို ဟာမျိုးကို သုံးပါလား၊ အဖော်ဂျယ်ဆိုရင်လဲ ကောင်းပါတယ်"

" ဟုတ်လား၊ မသိပါဘူး ဆရာရယ်၊ အဟင့် မနေ့ကတော့ အရမ်းနာတာပဲ"

" ဒါပေါ့ ၊ ဒီအတိုင်း လုပ်တော့ နာမှာပေါ့၊ ဒါနဲ့ ဖွေးဖွေး ဆရာမေးတာကို ဖြေပါဦး၊ မနေ့က ဖွေးဖွေးရဲ့ အမျိုးသားနဲ့ တွေ့နေတုန်းမှာ အစေ့ကလေးကို ကစားဖြစ်သေးသလား"

ဖွေးဖွေးသည် မျက်နှာကလေး နီသွားပြီးနောက် ခေါင်းကို ခါလိုက်၏။

" ဟင့်အင်း"

" အရင်ကရော လုပ်ဖူးသလား "

ဖွေးဖွေးသည် ခေါင်းကလေး ငုံ့သွားကာ မပွင့်တပွင့် အသံကလေးဖြင့် " တစ်ခါတစ်လေပေါ့" ဟု ဖြေသည်။

" စအို အာရုံကြောတွေက ထူးဆန်းတယ် ဖွေးဖွေးရဲ့၊ မိန်းမကိုယ်နဲ့ မတူဘူး၊ ခြောက်သွေ့ပြီးတော့ အရမ်းကျပ်နေတာမို့ ဒီအတိုင်းလုပ်ရင် မိန်းမလုပ်သူက အရမ်းနာတယ်၊ ဒါကြောင့် အစေ့ကလေးကို ကလိပေးနေတော့မှ အရသာတွေ့မယ်၊ ယောင်္ကျားကဖြစ်ဖြစ်၊ မိန်းမက ဖြစ်ဖြစ် ကလိပေးရတယ်၊ မဟုတ်ရင် မိန်းမလုပ်တဲ့သူက ဘယ်ခံနိုင်မလဲ၊ အစေ့လေးကို ကလိပေးတော့မှ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းတော့တာပေါ့"

" ဟုတ်လား ဆရာ၊ ဖွေးဖွေး လုံးဝမသိဘူး "

" အင်း ဒါနဲ့ ဖွေးဖွေးရဲ့ အမျိုးသားက အကြောလျှော့ပြီးမှ လုပ်တာလား၊ ဒါမှမဟုတ် ဒီအတိုင်း လုပ်တာလား"

" အကြောလျှော့တယ်ဆိုတာ ဘာလဲ ဆရာ၊ ဘယ်လို လုပ်ရသလဲ "

" ဂျယ်သုတ်ထားတဲ့ အတုတစ်ခုခုကို စအိုထဲကို အရင်ဆုံး ထိုးထည့်ကြည့်ရတယ်၊ ပထမတော့ ခပ်သေးသေးပေါ့၊ လက်သန်းလောက်ပေါ့၊ အဲဒါကို ခံနိုင်တယ် ဆိုရင် လက်ခလယ်လောက်၊ နောက်ပြီး လက်မလောက်၊ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဲ့လိုက်တဲ့ သဘောပေါ့၊ စအိုကို လေ့ကျင့်ပေးတာပေါ့ကွာ၊ လက်တစ်ချောင်း ဝင်နိုင်ရင် လက်နှစ်ချောင်းလောက် ရှိတဲ့ဟာနဲ့ ထပ်စမ်းပေါ့၊ အဲသည်လိုနဲ့ နောက်ဆုံးမှာ ယောင်္ကျားတန်ဆာကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာရင် အလုပ်ဖြစ်သွားပြီပေါ့"

ကျွန်တော် စကားကို ခေတ္တရပ်ကာ ဖွေးဖွေးအား အကဲခတ်လိုက်သည်။ ဖွေးဖွေးသည် ကျွန်တော် ပြောသမျှကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနှင့် ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေ၏။ ကျွန်တော်က ကျေနပ်စွာဖြင့် ဆေးပညာအရ ဆက်ရှင်းပြလိုက်သည်။

" မင်းသိတဲ့ အတိုင်းပဲ စအိုဝမှာရှိတဲ့ ကြွက်သားတွေဟာ အင်မတန် သန်စွမ်းတယ်၊ သူတို့ကသာ အားနဲ့ ညှစ်ထားလိုက်ရင် အထဲက အစိုင်အခဲတွေ မပြောနဲ့၊ ရေတွေ လေတွေတောင် မထွက်နိုင်ဘူး၊ ဒီလောက်ကျပ်သပ်နေတဲ့ အထဲကို ယောင်္ကျားတန်ဆာ ထိုးသွင်းဖို့ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါတော့မလား၊ ဒီတော့ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဲ့ယူတဲ့နည်းကသာ အောင်မြင်နိုင်တယ်၊ ဒါတင် မကသေးဘူး၊ အမျိုးသမီးဖက်က စအိုကြောတင် မကဘူး၊ ကျန်တဲ့အကြောတွေပါ လျှော့နိုင်ရင် ပိုကောင်းမယ် "

ဒီစကားကတော့ သွေးတိုးစမ်းလိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဖွေးဖွေးသည် ကျွန်တော် မျှားခေါ်ရာသို့ ငိုက်စိုက်ကျလာသည်။

" ကျန်တဲ့အကြောတွေဆိုတာ ဘယ်အကြောတွေလဲ ဆရာ"

" ဒီလိုလေ ဟိုဒင်း တည့်တည့်ပဲ မေးမှဖြစ်တော့မယ်၊ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်၊ ဖွေးဖွေး ' ပြီး'ဖူးသလား၊ အမျိုးသားက ဖွေးဖွေးကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးပြီးမှ စအိုထဲကို ထည့်တာလား"

" ဟင့်အင်း မသိဘူးဆရာ၊ ဘာကို ပြီး တာလဲ၊ ဖွေးဖွေး တစ်ခါမှ မပြီးဖူးဘူး"

ဇာတ်လမ်းကတော့ အရှိန်ရလာလေပြီ။ ကျွန်တော် မှင်သေသေဖြင့် ဖြေလိုက်၏။

" စအိုနဲ့ ဆက်ဆံချင်တယ်ဆိုရင် အမျိုးသမီးဖက်က တစ်ခါလောက်တော့ အရင်ပြီးထားသင့်တယ်၊ ဒီတော့မှ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေ လျော့ပြီး လုပ်ရကိုင်ရတာ အဆင်ပြေမှာပေါ့"

" တကယ်လားဟင်၊ ဖွေးဖွေးတော့ မသေချာဘူး၊ အဲသည်လို ပြီးတာမျိုး မဖြစ်ဖူးသေးဘူး ထင်တာပဲ"

" မင်းအမျိုးသားက မင်းကို ပြီးအောင် မလုပ်ပေးဖူးဘူးပေါ့၊ လက်နဲ့ လုပ်ပေးတာမျိုးရော မရှိဘူးလား"

" ကြံကြံဖန်ဖန် ဆရာရယ်၊ ဘယ်လုပ်ပေးမလဲ၊ ဖွေးဖွေး အရည်နည်းနည်းစိုလာရင် သူက ပြီးသွားပြီးတော့ အိပ်ပျော်သွားရော ဆရာ၊ ဖွေးဖွေး အမျိုးသားကို ခေါ်လာခဲ့မယ်လေ၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ ဆရာသင်ပေးပါလား"

အကြံကောင်း တစ်ခုပင်ဖြစ်ပါ၏။ သို့သော် ကျွန်တော့်အတွက် မကောင်းလှပါ။ ကျွန်တော်သည် ဖွေးဖွေး၏ စအိုအကြောကို ကိုယ်တိုင် လျှော့ပေးချင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ခေတ္တမျှငြိမ်ပြီး စဉ်းစားလိုက်ကာ အသံကိုထိန်း၍ ခပ်တည်တည်ပြောလိုက်သည်။

" တချို့ မိန်းမတွေက မ'ပြီး' တက်ကြဘူး၊ ဆေးပညာအရ ဒါမျိုးလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲလေ၊ ဒီတော့ ဖွေးဖွေးရဲ့ အမျိုးသားကို ဆရာက ပါးစပ်နဲ့ သင်ပေးလိုက်ပါပြီတဲ့၊ သူက ထင်ရာ မြင်ရာတွေလျှောက်လုပ်ရင် ပိုဆိုးကုန်မှာပေါ့၊ ဒီလို လုပ်ပါလား၊ ဖွေးဖွေးကို အရင်ဆုံး ဆရာစမ်းသပ်ကြည့်မယ်၊ ဘာပြဿနာမှ မရှိရင် ဖွေးဖွေး အမျိုးသားကို သင်ပေးလိုက်လို့ ရတာပေါ့၊ မကောင်းဘူးလား"

ကျွန်တော်ထင်ထားတာထက် လွယ်ကူစွာပင် ဖွေးဖွေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

" သိပ်ကောင်းတာပေါ့ ဆရာ၊ ဘယ်အချိန်လောက် ဆရာ အဆင်ပြေမလဲ"

" မနက်ဖြန် မနက် (၇) နာရီ၊ ဆေးခန်း မဖွင့်ခင် ဆိုရင် ဘယ်လိုလဲ၊ ဒီမှာပဲ တွေ့ကြတာပေါ၊ ဘဲ နှုတ်သီး (speculum) ကိုတော့ အိုဂျီဒေါ်မမလေးဆီက သွားငှားထားလိုက်မယ်"

" ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ဆရာရယ်၊ ဖွေးဖွေးကို အခုလို ကူညီတာကို ကျေးဇူးမမေ့ပါဘူး ဆရာ၊ မနက်ဖြန် ဖွေးဖွေး ဝမ်းချူလာခဲ့ပါ့မယ်"

ကျွန်တော်သည် အလွန်အမင်း မပြုံးလိုက်မိစေရန် အထူူးသတိထားကာ ဖွေးဖွေးနှင့်အတူ ဆေးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

အပြန်လမ်းတွင် ပြုံးပျော်နေဟန်ရှိသော ဖွေးဖွေးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်တွေးလိုက်မိသည်။

" လွယ်လိုက်တာကွာ"

.........................................................................................

နောက်တစ်နေ့

ဖွေးဖွေး သိပ်ပျော်တာပဲ။ ဒီနေ့ နံနက်ခင်း နေမင်းဟာ ပိုတောက်ပတယ်။ တိမ်မြူတွေ ကင်းစင်တဲ့ နံနက်ခင်းမှာ ငှက်ပေါက်စလေးတွေ တကျီကျီ တကျာကျာ အော်နေတော့ အရမ်းကို သာယာသလိုပဲ။ ဆရာလူအေးနဲ့ ချိန်းထားတာကို သတိရလိုက်တော့ ဖွေးဖွေး ရင်ထဲမှာ တဒုန်းဒုန်း ခုန်သွားတယ်။ ဆရာက သိပ်သဘောကောင်းတယ်။ ဖွေးဖွေး အပေါ်မှာလည်း အရမ်းသဘောကောင်းတယ်။ အလုပ်တွေလည်း အရမ်း မခိုင်းဘူး။ နောက်ပြီးတော့ ဘောက်ဆူးလည်း ကောင်းကောင်းပေးတယ်။

ဆေးခန်းအလာမှာ ဆရာကြိုက်တက်တဲ့ တင်တင်အေး မုန့်ဟင်းခါး ဝင်ဝယ်ရင်းနဲ့ အိမ်မှာအိပ်ပျော် ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ 'သူ' ကို သတိရမိတယ်။ သူ့အတွက် ဖွေးဖွေးလုပ်နေတာကို မနေ့က ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့ဘူး။ ဒီနေ့ညမှ သူ့ကိုပြောပြီး ပြလိုက်မယ်။ ဖွေး ရင်တွေ အရမ်းခုန်တာပဲ။ ကြောက်သလိုလို လန့်သလိုလို ရင်ထဲမှာ အရမ်းတုန်တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဆရာ့ကို ဖွေးဖွေး ယုံပါတယ်။ ဆရာဟာ လုပ်တာကိုင်တာ အရမ်းညင်သာတာ ဖွေးဖွေး အမြင်ပဲ မဟုတ်လား။ အော်ငိုတဲ့ ကလေးတွေကိုတောင် ရအောင်စမ်းသပ်နိုင်တဲ့ ဆရာ့ကိုမှ မယုံရင် ဘယ်သူ့ကို ယုံရမလဲ။

မနေ့ညက 'သူ' လုပ်တာလေးတွေကို ပြန်သတိရရင်း ဖွေးဖွေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မာတောင်လာတယ်။ ဘရာစီယာ ဝတ်ထားပေမယ့် မလုံမလဲ ကိုယ့်ရင်ပတ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသေးတယ်။ မနေ့ညကတော့ သူက ဖွေးဖွေးကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးတယ်။ ပြီးလုနီးနီးပေါ့နော်။ သူပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာ ဖွေးဖွေးလည်း သိပ်မလိုတော့ဘူး။ သူအိပ်သွားတာနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် လက်နဲ့ ပွတ်လိုက်တော့ ပြီးသွားတယ်။

အတွေးစတွေ အမျှင်တန်းပြီးတော့ ဆေးခန်းထဲကို ဖွေးဖွေးလှမ်းဝင်လိုက်တော့ ဆရာက ရောက်နှင့်နေပြီ။ လူလတ်ပိုင်းပေမယ့် ကျန်းမာရေး လိုက်စားတက်တဲ့ ဆရာက ဖွေးဖွေးထက် တစ်ပေနီးပါး အရပ်ပိုရှည်ပြီးတော့ ဒုကောင်း ဒေါင်ကောင်းတယ်။ ဆံပင်ကို ခပ်တိုတို ညှပ်ထားတာမို့ မဟာနဖူးနဲ့ ခန့်ချောချောနေသလိုပဲ။ ဖွေးဖွေးကို တွေ့တာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ပြုံးပြီး နှုတ်ဆက်တယ်။

" ဟာ ဖွေးဖွေး ရောက်လာပြီလား "

" ဆရာ့ အတွက်ဝယ်လာတာ"

ဖွေးဖွေးက ပြုးပြီး မုန့်ဟင်းခါးထုပ်ကို မြှောက်ပြလိုက်တော့ ဆရာက

" တယ်ဟုတ်ပါလား၊ ကျေးဇူးပဲကွာ " လို့ပြောတယ်။

ဖွေးဖွေးလည်း မုန့်ဟင်းခါးတွေကို ပန်းကန်ထဲ လှယ်ထည့်ပေးလိုက်တော့ ဆရာက အားပါးတရ စားပါတယ်။ မုန့်ဟင်းခါး စားနေရင်းနဲ့ ဆရာက လှမ်းမေးတယ်။ 

" ဖွေးဖွေး သေချာအောင် ဆရာထပ်မေးရဦးမယ်၊ ဖွေးဖွေး စိတ်ထဲမှာ သေချာသလား"

" သေချာပါတယ် ဆရာ"

" ကောင်းပြီ၊ ဒါဆိုရင် ဆရာ မေးတာလေးတွေ အရင်ဖြေပါဦး၊ ဖွေးဖွေး အရင်တုန်းက စအိုကို စမ်းသပ်တာ ခွရဖူးသလား"

" ဟိုဒင်း..ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ အဖျားကြီးလို့ စအိုထဲကို ဒုံးကျည်ထည့်တာ ခံရဖူးတယ် ဆရာ၊ ငယ်ငယ်တုန်းက ဆိုတာ သိပ်မငယ်ဘူးပေါ့နော်၊ အဲသည်တုန်းက ထည့်ပေးတဲ့ ဆရာမကြီးက အရမ်းကြမ်းတာပဲ ဆရာရယ်၊ အတင်းကို ဖြဲပြီးတော့ အတင်းထိုးထည့်တာပဲ၊ နာတော့မနာပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဖြဲပြီးတော့ ကြည့်နေတာက ဆိုးတယ်"

" စိတ်ချပါ၊ မနာအောင် လုပ်လို့ရပါတယ်၊ နာရင်လဲ နည်းနည်းကလေးပဲ နာစေရမယ်၊ အဲသည်ဟာကို စိတ်ထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ဟုတ်ပြီလား၊ ကဲ နောက်တစ်ခု မေးဦးမယ်၊ ဒီကနေ့မနက် ဖွေးဖွေး အိမ်သာ တက်ပြီးပလား"

" တက်ပြီးပါပြီ ဆရာ၊ အလေးသွားခဲ့ပါတယ်"

" နောက်ထပ်သွားစရာ မကျန်တော့ဘူးပေါ့"

" မကျန်တော့ဘူး ဆရာ၊ ကုန်ပါပြီ"

" သိပ်ကောင်းတယ်၊ အလေး မစွန့်ရသေးရင် ဖင်ကြောရှုံ့နေတက်တယ်၊ စအိုဝကို လျှော့ချလိုက်ဖို့က အလေးသွားတဲ့အခါ ညှစ်ချလိုက်သလို ညှစ်လိုက်မှ လွယ်တာကိုး၊ သွားစရာ အလေးမရှိတော့ရင် စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ညှစ်နိုင်တာပေါ့၊ ပြောရဦးမယ်၊ လေလည်မှာကို မစိုးရိမ်နဲ့ သိလား"

" ရှင် .. အီးပေါက်တာကို ပြောတာလား"

" ဟုတ်တယ်၊ စအိုတွင်း ဆက်ဆံရင် လေလည်မှာပဲ၊ ဒါက သဘာဝပဲ၊ ဘာမှစိတ်အနှောက် အယှက် မဖြစ်နဲ့၊ အထူးသဖြင့် ယောင်္ကျားတန်ဆာကို အပြင်ထုတ်လိုက်ရင် ဖြစ်တက်တယ်"

" ဟာ အဲဒါကို ဖွေးဖွေး မစဉ်းစားမိဘူး ဆရာ၊ ဒါဆိုရင် သူ့ကိုပြောထားမှ ဖြစ်မယ်၊ အနံ့သေအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရင် ကောင်းမလဲ ဆရာ"

" အရေးအကြီးဆုံးကတော့ သဘာဝကို နားလည်ထားဖို့ပဲ၊ လေလေည်တာက အရေးမကြီးပါဘူး၊ လုပ်စရာရှိတာကို အာရုံစိုက်ပြီး လုပ်ဖို့ပဲ လိုတယ်၊ ဟုတ်ပြီလား၊ ဖွေးဖွေး မနေ့ညက ပြီး ရဲ့လား"

ဆရာက ဖွေးဖွေးကို သေချာစိုက်ကြည့်ပြီး အဲသည်လိုပြောလိုက်တော့ ဖွေးဖွေးရင်ထဲမှာ ကတုန်ကယင်ကြီး ဖြစ်သွားတယ်။

" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ၊ မနေ့ညက သူအိပ်ပျော်သွားတော့  ဖွေးဖွေး ဖာသာလက်နဲ့ ပြီးအောင် လုပ်လိုက်တယ်၊ နောက် .. နောက်ပြီးတော့ ဒီနေ့မနက် ရေချိုးတော့တောင် ရေပန်းလေးနဲ့ လုပ်ဖြစ်သေးတယ်၊ ဒီလိုပါ ဆရာ၊ ဆရာနဲ့ တွေ့ဖို့ရှိတော့ အောက်ပိုင်းကို စင်အောင် ရေဆေးရင်းနဲ့ ရေပန်းကို အစေ့ပေါ်တည့်တည့် ထိုးမိလိုက်တာ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ ဒါနဲ့ပဲ အပြီးထိ လုပ်လိုက်မိတယ် ဆရာ၊ ပထမတော့ အစေ့လေးက မြုပ်နေတယ်၊ ခဏနေတော့မှ ငေါက်တောက်ကလေး ထောင်လာတာ၊ အဲသည်အချိန်မှာ ရေအေးအေးကို  အထဲထိရောက်အောင် ပန်းထည့်လိုက်တော့ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ နောက်ဆုံးတော့ ဖွေးဖွေး မနေနိုင်တော့ဘဲ အစေ့ကို လက်နဲ့ ချေပေးလိုက်တော့ အရည်တွေ ထွက်ကုန်တယ်"

" တစ်ခါတည်းလား"

" တစ်ခါတည်းပေါ့ ဆရာရယ်၊ ဒီတစ်ခါတောင် မနည်းလုပ်ရတာ"

" တစ်ခါပြီးသွားတော့ ဘာလုပ်သလဲ"

" ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ပြီး အင်္ကျီဝတ်လိုက်တယ် ဆရာ"

" နောက်တစ်ခါ ရ၊မရ ထပ်မစမ်းဘူးလား"

" ဟင့်အင်း မစမ်းဖြစ်ဘူး"

" ဒါဆိုရင် သိပ်မဆိုးပါဘူးလေ၊ ဒါနဲ့ နောက်တစ်ခု မေးပါရစေဦး၊ ဖွေးဖွေး ပြီးသွားတော့ လက်နဲ့ပဲလား၊ အတုတွေ ဘာတွေ သုံးသေးသလား"

" ဟင်အင်း၊ ဒီကနေ့ မနက်တော့ ရေပန်းကို သုံးတယ်၊ အရင်တုန်းကတော့ လက်နဲ့ပဲ လုပ်လိုက်တယ်၊ ဒါပါပဲ"

" ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ဒီမှာ ဖွေးဖွေး မိန်းကလေးတွေဟာ ယောင်္ကျားတွေနဲ့ မတူဘူး၊ တစ်ခါပြီးသွားတာနဲ့ အားကုန်မသွားဘူး၊ နောက်ထပ် နောက်ထပ် ထပ်ကာ ထပ်ကာ ပြီးတက်ကြတယ်၊ အဲဒါက လေ့ကျင့်ရင်း လုပ်ကြည့်ရင်းနဲ့ ဖြစ်လာမှာ၊ ဆရာပေးချင်တဲ့ အကြံကတော့ စအိုထဲကို မဆက်ဆံခင်မှာ ဖွေးဖွေးဖာသာ တစ်ခါလောက် ပြီးအောင်လက်နဲ့ လုပ်လိုက်၊ အဲဒါကို အမျိုးသားကို ကြည့်ပါစေ၊ ဒါဆိုရင် သူလည်း စိတ်တွေကြွလာလိမ့်မယ်၊ ဖွေးဖွေးလည်း အရည်တွေ ထွက်လာရော သူတကယ်လုပ်တဲ့ အချိန်ကျတော့ ချောချောမောမော ဖြစ်သွားမှာပေါ့၊ ဘယ်လိုလဲ"

" ဖွေးဖွေး တစ်ခါမှ ထပ်ကာ ထပ်ကာ မပြီးဖူးဘူး ဆရာ၊ ဆရာပြောတဲ့ အတိုင်းဆိုရင် ဖွေးဖွေးက လေ့ကျင့်ယူရင် ဖြစ်နိုင်မယ်ပေါ့"

" အဲဒါကတော့ အပြတ်ပြောလို့ မရဘူး၊ တစ်ချို့မိန်းကလေးတွေကတော့ မရဘူး၊ ဒါပေမယ့် များသောအားဖြင့် ရပါတယ်၊ ဖွေးဖွေး ရနိုင်၊မရနိုင်ကိုတော့ အခု လုပ်ကြည့်လိုက်ရင် သိရမှာပေါ့၊ ဒီကိစ္စမျိုးတွေက များများလုပ်ကြည့်လေ များများသိရလေပဲ၊ ကဲ အခုတော့ ဆရာ ပန်းကန်တွေ သွားဆေးလိုက်ဦးမယ်၊ ဖွေးဖွေး လူနာစမ်းသပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ထားလိုက်၊ ဆရာ လာခဲ့မယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

အဲသည်လို့နဲ့ စမ်းသပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးကို ဖွေးဖွေး အသာစေ့ထားလိုက်တယ်။ ဒီအခန်းလေးဟာ ဖွေးဖွေးရဲ့ အိပ်ခန်းလိုပါပဲ။ ဘယ်နေရာမှာ ဘာရှိသလဲကို မျက်စိမဖွင့်ပဲနဲ့တောင် ဖွေးဖွေးသိပါတယ်။ လူနာကုတင်လေး အရှေ့မှာ ရပ်ပြီးတော့ ညှပ်ဖိနပ်ကလေးနဲ့ ထမီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်တယ်။ မျက်နှာကို တစ်ဖက်ကို စောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးပေါ်မှာ  ဖွေးဖွေးကို ဖွေးဖွေးပြန်တွေ့ရတယ်။ ထမီပြောင်ကလေး အောက်က ပေါင်တန်တွေက ရှည်သွယ်ပြီး ဖြောင့်တန်းနေတာပဲ။ မနေ့ညတုန်းကပဲ သူက " ရွှေဘိုမင်းကြိုက်" တဲ့။

စိတ်ကို ငြိမ်အောင် ထိန်းရင်းကနေ ခါးကိုမတ်လိုက်ပြီးတော့ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။ စစချင်း တွေးလိုက်မိတာကတော့ 

" ဟင် ငါ့နို့တွေကလည်း သေးလိုက်တာ"

စိတ်ညစ်ပါတယ်ရှင်။ နို့တွေကသေးနေတာ ဘာလုပ်ရမှန်းလဲ မသိဘူး။ သူများတွေလို နို့ကြီးကြီးဖြစ်ချင်တာပေါ့။ အခုဟာက သူများတန်းတူတော့ ရှိပါရဲ့။ ဒါပေမယ့် နောက်များကျရင်တော့ ဖွေးဖွေး ရဲ့ ကိုကို ညှစ်တာနဲ့ ကြီးလာမယ်လို့တော့ ထင်ပါတယ်။ လောလောဆယ်တော့ နို့သီးခေါင်းကလေးကို အားမလို အားမရနဲ့ ပွတ်ရင်း တံတွေးကို ဂလု ကနဲ မြိုချလိုက်ပြီးတော့ အောက်ခံ ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ခါးကို ကိုင်းလိုက်ရတာမို့ စောက်ပတ်ကလေးကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရတယ်။ နောက်ဖက် မှန်ထဲက တဆင့် ဖင်စအို၀ မည်းမည်းလေးကိုပါ တွေ့လိုက်ရသေးတယ်။

ပင်တီကလေး ဆီကနေ ညှီစို့စို့ အနံ့တစ်ခု ထောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ အမွှေးတွေ ရိတ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကလေးကို ပွတ်ရင်းနဲ့ မနေ့ညက ချစ်ချစ်ရိတ်ပေးခဲ့တာကို သတိရလိုက်မိတယ်။ အတူတူ အပြာကား တစ်ကားကြည့်ရင်းကနေ  သူက စောက်မွှေးတွေကို ဂျုတ်တစ်ချောင်းနဲ့ ရိတ်တော့တာပဲ။ သူ့ရှေ့မှာတော့ ရှက်တာနဲ့ ဖွေးဖွေးမျက်စိတွေကို စွတ်ပိတ်ထားပြီ မသိသလို လုပ်နေသမျှ အခုမှပဲ သေချာကြည့်ရတော့တယ်။

ထူအမ်းအမ်းကလေး ဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ကိုင်ကြည့်ရင်း ချွဲကျိကျိ အရည်တွေကို စမ်းလိုက်မိတယ်။ ဖင်ဝလေးကို ပွတ်ကြည့်ရင်း ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာမိပြန်တယ်။ လူနာကုတင်လေးပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ရင်း ခြေတွဲလောင်း ချထားလိုက်မိတယ်။ နှလုံးသားကတော့ အပြင်ကို ထွက်လာတော့ မတက် ခုန်လှုပ်နေတာပေါ့။ မှန်ထဲကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိတော့ မျက်နှာကလေး နီရဲနေတာကို သတိထားလိုက်မိပါတယ်။ အသက်ကို ထိန်းရှုရင်း ဆရာဝင်လာမှာကို စောင့်နေမိတယ်။ သူကလည်း အခုမှ လာခဲလိုက်တာနော်။

" ဆရာရယ် လာပါတော့၊ ဒီမှာ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ"

လို့တောင် ခပ်တိုးတိုး ရွတ်လိုက်မိတယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အဲဒီ အချိန်မှာပဲ တံခါးက ပွင့်လာတာမို့ ဖွေးဖွေး လန့်ပြီးတောင် ခုန်လိုက်မိတယ်။ ကြားသွားသလားတောင် မပြောတက်ဘူး။

ဖွေးဖွေးကသာ မျက်နှာ မထားတက်အောင် ရှက်နေပေမယ့် ဆရာကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။ ပြဒါးတိုင်ကို ယူပြီး ချိုင်းကြားထဲမှာ အပူတိုင်းတယ်။ 

" ပုံမှန်ပဲ"

ဖွေးဖွေး နှလုံးခုန်သံကို နားထောင်ပြန်တယ်။ နားကြပ်ကို တင်လိုက်လိုက်ချင်းပဲ အရမ်းခုန်နေတဲ့ ရင်ကို သတိထားမိသွားပြီး ဆရာက ပြုံးတယ်။

" ဖွေးဖွေး စိတ်လျှော့၊ စိတ်တွေ အရမ်း မလှုပ်ရှားနဲ့လေ၊ မနာအောင် လုပ်ပေးမယ် ၊ ဟုတ်ပြီလား"

သည်နောက် သွေးပေါင်တိုင်းပြန်တယ်။ မျက်လုံးကို ဖြဲကြည့်တယ်။ လက်ဖဝါး ခြေဖဝါးတွေကို စစ်ကြည့်ပြီးတော့မှ နှလုံးကို နောက်တစ်ခါ နားထောင်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ နည်းနည်း ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီမို့

" အိုကေ အားလုံးကောင်းပါတယ်၊ ဒီတော့ အရေးကြီးတာ လုပ်လိုက်ကြရအောင်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆရာ့ကို ကျောခိုင်းပြီး တစောင်းလှဲလိုက်"

" အင်"

ဖွေးဖွေးက အင်တင်တင်လုပ်နေတော့ ဆရာက

" ဆရာ့ကို ကျောမပေးချင်ဘူး ဆိုရင်လဲ ရပါတယ်၊ မတ်တတ်ရပ်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲထားပေး"

" အာ အဲလိုတော့ မဖြစ်ဘူး"

ဖွေးဖွေး ကပျာကယာ ပြောလိုက်မိတော့ ဆရာက ရယ်တယ်။ ဟွန်း မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ရင် တခုန်ခုန်နဲ့ သူ့ကို ကျောခိုင်းပြီး အိပ်လိုက်တုန်းမှာ ရာဘာလက်အိတ်စွပ်လိုက်သံကို ကြားရတယ်။ နောက်တခဏမှာတော့ ဆရာ့ဘယ်လက်က ဖွေးဖွေးရဲ့ အပေါ်ဖက် ခြေသလုံးကို ကိုင်ပြီး တွန်းတင်လိုက်တယ်။ အောက်ဖက်ခြေထောက်က ဆန့်နေတုန်း အပေါ်ဖက် ခြေထောက်ကို ကွေးလိုက်တော့ ဖင်ဝက ပြဲသွားတာပေါ့။ ဖွေးဖွေး ရှက်မလို့ ရှိသေးတယ်။ ဆရာက အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။

" ဖွေးဖွေး နည်းနည်း ဖြဲပေးထား"

လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ပြီး သူနှိုက်ဖို့ အတွက် ကိုယ့်ဖင်ကိုယ် ဖြဲပေးလိုက်ရတယ်။ ဆရာရဲ့ ဂျယ်သုတ်ထားတဲ့ လက်ညှိုးကလေးက ဖွေးဖွေးဖင်ကို လာတို့တော့ ဖင်ရှုံ့လိုက်မိတယ်။ ဆရာက ခပ်အေးအေးပဲ ပြောတယ်။

" လျှော့ထား၊ ညှစ်ချ၊ ဘာမှစိတ်မပူနဲ့၊ လေလည်ချင် လည်ပါစေ၊ ညှစ်ချ"

ဆရာ့ လေသံက အရမ်းအေးတော့ ဖွေးဖွေး စိတ်နည်းနည်း လျော့သွားပြီး ညှစ်ချလိုက်မိတယ်။ ဒီတော့မှ သူ့လက်ချောင်းက တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လာတယ်။ 

" နာသလား ဖွေးဖွေး"

" မနာဘူး ဆရာ၊ လုံးလုံး မနာဘူး"

" အခု ဆရာ ထပ်ထိုးသွင်းမယ်နော်၊ ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ်မှာပါ၊ နာရင်ပြော"

တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သူ့လက်ချောင်းကြီးက တိုးဝင်လာပြီး အထဲမှာမွှေနေတာကို သတိထားမိတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ လက်ခုံက အပြင်ဖက် တင်ပါးနှစ်ခုနဲ့ ထိသွားတာမို့ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတာကို သိလိုက်ရတယ်။

" အိုကေ မဖွေးဖွေး၊ အကုန်ဝင်သွားပြီ၊ အသက်ရှုလို့ ရပါပြီ၊ နောက်ကိုလဲ အသက်မှန်မှန် ရှုဖို့ သတိထားဦး"

ဆရာက ရယ်ရယ်မောမော နဲ့ပြောလိုက်တော့မှ အသက်အောင့်ထားမိမှန်း ကိုယ့်ဖာသာ သိလိုက်ရတယ်။ မနာမကျင်ဘဲ ဝင်သွားတာမို့ နည်းနည်းတော့ အံ့သြနေတုန်း လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီးတော့ ဆရာက မေးတယ်။

" ဆရာ တစ်ခုမေးမယ်နော်၊ ဖွေးဖွေး အမျိုးသားနဲ့ အတူနေတုန်းမှာ သူ့ကို ပြောပြသလား"

" ဘာကို ပြောပြရမှာလဲ ဆရာ "

" ဘယ်လိုလုပ်ရင် ဖွေးဖွေး သဘောကျတယ်၊ ဘာကို လုပ်ရင် ထိတယ်၊ စသဖြင့်ပေါ့၊ သူကရော မေးသလား"

" ဟင့်အင်း မပြောဘူး၊ သူကလည်း မမေးဘူး"

" ဆရာ့ သဘောကတော့ ဖွေးဖွေး အနေနဲ့ များများပြောပြစေချင်တယ်၊ ယောင်္ကျားတွေဟာ မိန်းမတွေရဲ့ လိုအင်ကို နားမလည်တာ များတယ်၊ တကယ် နားလည်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေကလဲ အခြောက်တွေ ဖြစ်တက်ကြတယ်၊ ဟား ..ဟား ဒီတော့ အိပ်ခန်းအတွင်းမှာ အဆင်ပြေချင်ရင် အမျိုးသမီးတွေ အနေနဲ့ သူတို့လိုလားချက်ကို အမျိုးသားတွေ သိအောင် ပြောပြတာ အကောင်းဆုံးပဲ "

" နောက်တစ်ခုက ပြီး တဲ့ကိစ္စ၊ ယောင်္ကျားတွေ ပြီးတာက သိသာတယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် မိန်းမတွေ ပြီးသွား၊ မပြီးသွား ကို ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က သေချာတပ်အပ် ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ဖွေးဖွေး ပြီးသွားရင် ပြီးသွားတယ်လို့ ထုတ်ပြောပါ၊ အဲသည်တော့မှ ဖွေးဖွေးရဲ့ အမျိုးသားက သိပြီးတော့ နောက်တစ်ခေါက်လည်း ဖွေးဖွေးကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးမှာပေါ့၊ လိင်ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ တစ်ယောက်တည်း အတွက် မဟုတ်ဘူး၊ နှစ်ယောက်လုံး အတွက် မဟုတ်လား "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

" ကဲ အခု တွေ့ရသလောက်တော့ ဖွေးဖွေးမှာ ဘာပြဿနာမှ မရှိပါဘူး၊ သည်တော့ ဘာဆက်လုပ်ချင်သလဲ၊ တော်ပြီလား၊ ဖွေးဖွေး တော်ချင်ပြီ ဆိုရင် တော်လို့ရတယ်နော်၊ မတော်သေးချင်ရင်လဲ ဖွေးဖွေး အနေနဲ့ ဆက်တိုက် ပြီးနိုင်၊ မနိုင်စမ်းကြည့်ကြတာပေါ့"

" စမ်း...စမ်းကြည့်ချင်တယ် ဆရာ"

" အိုကေ ဒါဆိုရင် ဖွေးဖွေးကို ဆရာ တစ်ခု တောင်းဆိုချင်တယ်၊ ဖွေးဖွေး မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားလိုက်၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေတယ်လို့ သဘောထား၊ အခု ဖွေးဖွေးနဲ့ အတူရှိနေတဲ့ လူကလည်း ဖွေးဖွေး ရဲ့ အမျိုးသားလို့ သဘောထား၊ ဆရာပြောတာတွေကို လိုက်လုပ် ၊ ဟုတ်ပြီလား "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

" ဖွေးဖွေး ရင်ထဲမှာ ခံစားရသမျှကို ပါးစပ်ကနေ ထုတ်ပြောပြ၊ ဒါက အရမ်း အရေးကြီးတယ်၊ ဆရာကလည်း မလုပ်ခင် ဆရာ ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာကို ဖွေးဖွေးကို အရင်ပြောပြမယ်၊ ဖွေးဖွေး မကြိုက်ရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ နာရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အချိန်မရွေး ဆာ့ကိုပြော၊ ဆရာက ဖွေးဖွေးကို နာအောင် မလုပ်ဘူး၊ လန့်အောင်လည်း မလုပ်ဘူး၊ ဆရာ့ကို ဖွေးဖွေး အမျိုးသားလို သဘောထား၊ အဲလိုမှ သဘောမထားနိုင်ရင် ဖွေးဖွေး ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး"

" ဟုတ်ကဲ့"

" ဟုတ်ပြီ ဖွေးဖွေး အနေနဲ့ အစေ့ကို မကလိဘဲ ပြီး ဖူးသလား"

" အစေ့ကို မကလိပဲ ပြီးရမယ် ဟုတ်လား၊ မဖြစ်နိုင်တာပဲ ဆရာ "

" ဆရာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဖွေးဖွေး ရဲ့ ချစ်ချစ်"

" အယ် .. ဟုတ်သားပဲ၊ မရဘူးပါဘူး ကိုကိုရယ်"

ဖွေးဖွေးက မျက်လုံးမှိတ်ထားရင်းက ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ သန်မာတဲ့ လက်နှစ်ချောင်းက ဖွေးဖွေးရဲ့ ဒူးခေါက်ကွေးကို ကိုင်ပြီး မ,လိုက်တဲ့ အခါမတော့ ဖွေးဖွေး ရင်တွေ တုန်လာပြန်တယ်။

" မရဖူးဘူး ဆိုရင် လုပ်ကြည့်ကြတာပေါ့၊ ခြေဖဝါးလေးကနေ စ,မယ်နော်"

စကားဆုံးတာနဲ့ ဘယ်ဖက်ခြေဖဝါးလေးကို သူ့လက်တွေက လာဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ ဖွေးဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားမိတယ်။

" ဘယ်လိုနေသလဲ ပြောလေ"

" ကောင်းတယ် ကိုကိုရယ်၊ သိပ်ကောင်းတယ်"

ဖျတ်ကနဲ ဖွေးဖွေးရဲ့ ခြေမလေးကို သူက ကုန်းပြီး စုပ်လိုက်ပြန်တယ်။ ယောင်ယမ်းပြီးတော့ စောက်ပတ်လေးကို လက်နဲ့ အုပ်လိုက်မိတယ်။

" ဟိတ် လက်တွေကို အပေါ်မှာထား၊ နို့နဲ့ကစားချင် ကစား၊ အောက်ဖက်ကို မတို့နဲ့"

သူ့ဆီကနေ တားမြစ်သံထွက်လာတယ်။ ဟုတ်သားပဲ။ အစေ့ကို မထိဘဲ ပြီးအောင်လုပ်မယ်လို့ သူကြိမ်းဝါးထားတာပဲ။ ဖွေးဖွေး လက်တွေကို အပေါ်ကို ပြန်တင်ပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် နို့တွေကို ညှစ်နေလိုက်မိတယ်။ အရင်ကနဲ့ မတူအောင် ဖီးလ်တက်လာပါရဲ့။ လက်တစ်လုံးလောက် ရှည်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို လိမ်ဆွဲရင်းနဲ့ သူ့ကို ပြောလိုက်မိတယ်။

" သိပ်ကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်၊ ကိုကိုလုပ်တာနဲ့ ဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး အရည်တွေ ရွှဲကုန်ပြီ၊ သိလား"

" ကောင်းတယ်"

လို့ တစ်ချက်ပြောပြီး သူကတော့ ခြေမလေး နှစ်ချောင်းကို အသားကုန် စုတ်နေတော့တာပဲ။ စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ ဖွေးဖွေးမှာတော့ နို့သီးခေါင်းတွေကို လိမ်ဆွဲနေရင်း ကော့လန်တက်လာမိတယ်။ ပေါင်တွေကို ဖြဲလိုက်ပြီးတော့ စောက်ပတ်ကလေးကို သူ့မျက်စေ့ရှေ့ ထိုးပြနေမိတယ်။ အခုနတုန်းက အရှက်ကြီးရှက်နေတာ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင် မသိဘူး။

မျက်စိမှိတ်ထားရင်းကနေ ဖွေးဖွေးရဲ့ ဘယ်ဖက် ဒူးခေါင်းမှာ စိုစိ စိုစိ ယားကျိ ယားကျိ ဖြစ်လာတယ်။ ဒါ ..ဒါ ဖွေးဖွေးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးနေတာပါလား။ သိပ်ချစ်သွားပြီ ကိုကိုရယ်။

" ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ သိပ်ချစ်သွားပြီ ကိုကိုရယ်"

ဖွေးဖွေးက ပြောလိုက်တော့ သူ့လျှာကြီး အပေါ်တက်လာမှာကို အငမ်းမရ စောင့်မျှော်နေမိတယ်။ ဒူးကနေ ပေါင်။ ပေါင်ကနေ ပေါင်ရင်း။ ပေါင်ရင်းကနေ ခွဆုံ။ တဖြည်းဖြည်း တက်လာပြီတော့ စောက်ပတ်ကလေး အနားရောက်လာတယ်။ အဲ.. ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်ကလေးကို မလျက်ဘဲ ကျော်ပြီးတော့ ညာဖက်ပေါင်ရင်းကို လျက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ဖက် ပြန်ဆင်းသွားတယ်။ ဖွေးဖွေး ရှက်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ဖင်ကြွပြီးတော့ သူ့လျှာကြီးနဲ့ တွေ့ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူက သိပ်လည်တယ်။ ဖျတ်ကနဲ နောက်ဆုတ်သွားရော။ ဖွေးဖွေးလည်း 'အင်' ကနဲ မကျေမနပ် အော်လိုက်မိတယ်။ သိပ်မုန်းဖို့ ကောင်းတဲ့ ကိုကို။ ဒီမှာ ယားနေလို့ ဟာကို။

ဖွေးဖွေး ရဲ့ အောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကို စုန်ချည် ဆန်ချည် လျက်ပေးပြီးတော့ သူရပ်သွားတယ်။ သူ ဘာလုပ်နေမလဲ ဆိုတာ ဖွေးဖွေး သိပါတယ်။ မျက်စေ့တော့ ဖွင့်မကြည့်ရဲ့ဘူး။ ရှက်တယ်။ သူ့တံတွေးတွေနဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့ ဖွေးဖွေးကို စိုက်ကြည့်နေမှာပေါ့။ မသိမသာ ပေါင်တွေကို စေ့လိုက်မိတယ်။ လာဖြဲမယ်ဆိုရင် အရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ပတ်ကလေးကို သူများ တို့ထိမလားပေါ့လေ။ ဒါပေမယ့် သူက ဖွေးဖွေးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို လာကိုင်ပြီးတော့

" သိပ်မလိမ်ဆွဲနဲ့၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သိပ်နုတာ"

သူ့ထွက်သက်က ဖွေးဖွေးရဲ့ မျက်နှာကို လာရိုက်ခတ်နေတယ်။ သူ နမ်းတော့မယ်။ ဖွေးဖွေး သိလိုက်တယ်။

" ကိုယ် နမ်းမယ်နော်"

သူက ခွင့်တောင်းပြီးတာနဲ့ ဖွေးဖွေးကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ မျက်စေ့တွေကို မှိတ်ထားတဲ့ အတွက် ဖွေးဖွေးရဲ့ ကမ္ဘာလေးထဲမတော့ သူနဲ့ ဖွေးဖွေးပဲ ရှိတာပေါ့။

အစတုန်းကတော့ ခပ်ရိုးရိုး နမ်းတယပဲ။ ခဏနေတော့ လျှာချင်း ကလိမိတယ်။ အဲသည်ကနေ သူ့လျှာက ဖွေးဖွေးပါးစပ်ထဲ ဝင်လာပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ် လျက်တော့တာပဲ။ အား.. ဖွေးဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး ပူလောင်နေပြီ။ မီးတောင်ပေါက်ကွဲသလိုပဲ။ အပူတွေက ပါးစပ်ကနေ တစ်ဆင့် သူ့ဆီကို ကူးစက်သွားတယ်။ ဖွေးဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး အရည်ပျော်သွားပြီး ဝိညာဉ်ကို သူစုပ်ယူသွားသလိုပါပဲ။

ခဏနေတော့မှ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်ကြပြီးတော့ သူက ဖွေးဖွေးရဲ့ မျက်လုံးတွေ နဖူး၊ နှာခေါင်း၊ နားရွက်တွေ၊ လည်တိုင်တွေကို နမ်းတော့တယ်။ ဖွေးဖွေး မခံနိုင်တော့ဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေမိတော့တယ်။

" ဘယ်လိုလဲ ဘယ်လိုနေသလဲ"

သူက မေးလာတော့ ဖွေးဖွေး အငမ်းမရ ပြန်ဖြေလိုက်မိတယ်။ 

" ဆက်လုပ်ပါ ကိုကိုရယ်၊ မေးမနေပါနဲ့၊ ဆက်လုပ်ပါ၊ ဖွေးဖွေးကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးပါ"

" အင်း.. လုပ်ပေးမယ်၊ အခုတော့ နို့သီးခေါင်းကလေးကို ပြုစုပေးမယ်၊ နို့တွေကို စုပ်ပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

သူလျှာက လည်ပင်းအောက်ကို လျှောဆင်းသွားပြီးတော့ နို့အုံအောက်ခြေကနေ အပေါ်ကို တစ်ရစ်ချင်း တက်လာတယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နို့နှစ်လုံးကို အောက်ကနေ ညှစ်ပေးလိုက်တော့ နို့သီးခေါင်းကလေးတွေ ယောင်္ကျားလေးတွေ လီးတောင်သလို တောင်လာတာပေါ။ ဖွေးဖွေး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။

" စုပ်လိုက်စမ်းပါ ကိုရယ်၊ နို့သီးခေါင်းကလေး ကို စုပ်လိုက်စမ်းပါ၊ အထဲမှာ မီးတောင်ပေါက်တော့မယ်"

သည်တော့မှပဲ နို့သီးခေါင်းကလေး တစ်ဖက်ကို သူက ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ နောက် နို့တစ်ဖက်ကိုတော့ လက်လေးချောင်းနဲ့ ညှပ်ပြီး လက်ညှိုးလေးက နို့သီးခေါင်းကို တောက်ပေးနေတော့ ဖွေးဖွေး ရင်ထဲမှာ ဗလောင်ဆန်လာတယ်။ သူက နို့သီးခေါင်းကလေးကို သွားနဲ့ အသာကလေး ဖိကြိတ်လိုက်တော့ အားမလို အားမရနဲ့ ဖွေးဖွေး ခါးကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ အဲဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ခါးအနောက်ဖက်ကနေ တစ်ဆင့် အောက်ဖက်ကို လျှောဆင်းသွားပြန်တယ်။ မြီးညှောင့်ရိုးနား ရောက်တော့ ဖွေးဖွေး ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေပြီ။ သူ..သူ.. ဘာလုပ်မလို့လဲ။ ဟို...ဟို

နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို လျှာကြမ်းနဲ့ ပွတ်လိုက်၊ သွားဖုံးနဲ့ကြိတ်လိုက် လုပ်ရင်းကနေ ဖင်ကို အနှိုက်ခံရတော့ ဖွေးဖွေးတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာတယ်။ တစ်ခါမှ

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>