Tuesday, February 1, 2011

ဆင်ကြီး ဂဠုန်ချီ အပိုင်း ( ၂ )

ဆင်ကြီး ဂဠုန်ချီ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော် ရတနာဝင်းထိန်

အမှန်က ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူကသာ မသိတာ။ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကတည်းက သိတယ်။ သူ့အမ ဘယ်သွားမယ်ဆိုတာ။ ဒါကြောင့် ခဏအကြာမှာအိပ်ရာကထပြီး တိတ်တဆိတ် နောက်က လိုက်ချောင်းတာ။ ထင်တဲ့အတိုင်း ဒေါ်အေးယူနဲ့ရွှေရ လိုးနေဆော်နေကြတာတွေ့တော့ အသာလေး ချောင်းကြည့်တာ။ 

အိမ်ထဲမှာ မီးထွန်းမထားပေမဲ့ အိမ်သာသွားလမ်းမှာ ထွန်းထားတဲ့မီးလုံး က မီးရောင်ကြောင့် ရွှေရနဲ့ ဒေါ်အေးယူတို့လိုးနေတာ ကို ဝိုးတဝါးမြင်နေရတယ်။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ အသံတိတ်ကြိတ်ခံနေရင်း ပါးစပ်က “အီး” လို့အံကြိတ်ခံနေတာ မြင်နေရတော့ မအေးကြည် ပေါင်ကြားက စိုစိစိုစွတ်ဖြစ်လာပြီ။ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါသလားမမေးနဲ့။ သူ့အမဆို တခါတလေ အင့်ကနဲ၊ အင့်ကနဲ အောက်ကို ပစ်ကျသွားတာ။

တကယ်တော့ မအေးကြည်ရဲ့ ဘဝက သနားစရာပါ။ ကိုယ့်အဖေအရွယ်ကြီးကို လင်အဖြစ် ယူထားရတာ။ လင်က အိုမင်းမစွမ်းဖြစ်တော့ သူ့မှာ တခြားရွယ်တူတန်းတူမိန်းမတွေလို ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝ၀ မခံစားရဘဲ ဆန္ဒတွေ မပြည့်ဖြစ်နေရတာ။ 

ဦးရှန်ကွေ့ကြီးက မအေးကြည်နဲ့ရကာစ (၅) နှစ်လောက်တော့ ကောင်းကောင်း လိုးနိုင်ပါတယ်။ (၅) နှစ်နောက်ပိုင်းသက် (၅၀) ကျော်လာပြီး ဦးရှန်ကွေ့ကြီးခါး မသန်တော့ဘဲ အားမာန်လျော့ရပါပြီ။ ဒီအချိန် မအေးကြည်အသက်က (၂၅) နှစ်တောင် မရှိချင်သေးဘူး။ မအေးကြည် ဘယ်နေနိုင်မှာလဲ။ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကို မရမကအတင်းခွတက်၊ လီးကို ကိုင်ဆွ၊ နဲနဲတောင် လာပြီထင်ရင် အပေါ်ကတက်ညှောင့်တာ။ ဒါပေမဲ့မရပါဘူး။ 

ဒါနဲ့ဘဲ မအေးကြည် ဈေးသွားရင်း၊ဘဲ ဥပို့ရင်း၊ အပြင်မှာ ကြုံရာလူနဲ့ခိုးစားတော့တာပါဘဲ။ တစ်ယောက်တောင် မကပါဘူး။ တစ်ယောက်နဲ့ အဆင်မပြည့်ဖြစ်လိုက်၊ နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ထပ်ပြီးခိုးစားလိုက်နဲ့၊ အငယ်ဆုံးသမီးလေးရဲ့ အဖေက ကြုံရမ်းယောင်္ကျား (၃) ယောက်ထဲက ဘယ်သူမှန်း မသိရတော့ဘူး။ အခုလဲ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့ မအေးကြည် လင်မယားသာပြောတာ၊ တစ်အိပ်ရာထဲအတူမအိပ်တာ (၁၀) နှစ်ရှိပြီ။ အငယ်ဆုံးသမီးက သူ့သမီးမဟုတ်မှန်း ဦးရှန်ကွေ့သိတာပေါ့။ သိပေမဲ့ကိုယ်မွေးခဲ့တဲ့မီးလေ။ ဘယ်ကွာရှင်းလို့ဖြစ်မလဲ။ အကြီးနှစ်ယောက်က ရှိသေးတယ်။

မအေးကြည် ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူတို့ကို ချောင်းကြည့်ရင်း ကိုယ့်အဖုတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးသွင်းနေတယ်။ အစိကို လက်နဲ့ချေမွပေးနေတာ။ ဒီအတိုင်းနေရင် မသိသာပေမဲ့ အခုလိုသူများတွေလိုးကြတာကို မြင်လိုက်ရတော့ မီးခဲပြာဖုံးငုတ်နေတဲ့ ခံချင်စိတ်တွေတားမနိုင်ဆီးမရ ပေါ်လာလေရဲ့။ ချောင်းကြည့်ရင်း ဒူးညောင်းလာလို့ အိပ်ရာဆီပြန်လာပြီး အိပ်ရာထဲမှာ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ဆွ ပွတ်သပ်ပြီး စိတ် ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေတော့တာ။ 

ဒေါ်အေးယူ ကိစ္စပြီးလို့ရေချိုးခန်းဝင်၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အိပ်ရာပေါ်ပြန်အရောက်၊ မအေးကြည်နိုးနေတာ တွေ့ရပြီး အမူအရာ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတာ မြင်တော့ (ဒီကောင်မ ငါနဲ့ရွှေရလုပ်တာ တွေ့သွားပြီထင်တယ်) လို့တွေးမိပြီး၊ မနက်ကျရင် ဘယ်လို ဖုံးရဖိရပါ့မလဲ စဉ်းစားရင်း အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ မအေးကြည်ကတော့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ကြွတက်နေပြီး အိပ်လို့မရ ဖြစ်နေတာ။

ဒေါ်အေးယူ သူ့အိပ်ရာဆီပြန်သွားတဲ့အခါ ရွှေရသေးသွားပေါက်၊ လီးတံကြီးကို ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲဘဲ။ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်ပျော်သွားတာ။ အိပ်နေရင်း မဟုတ်တရုတ် အိပ်မက်တွေတောင် မက်လို့။ မက်တဲ့အိပ်မက်က မအေးကြည်ကို ဖင်ထောင်လိုးနေတာ တဲ့။ မအေးကြည်စောက်ဖုတ ်ပြဲပြဲကြီးထဲကို သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းတာ မအေးကြည်ခမြာ “အီး အီ အီး” လို့တောင် အော်နေရတယ်ဆိုဘဲ။ ရွှေရ လီးကြီးက မအေးကြည်ရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်လိုက်/ ထွက်လိုက်နဲ့ ရေနွေးငွေ့မီးရထားခေါင်းတွဲက မောင်းတံကြီးတွေနဲ့ နင်လား၊ ငါလားဘဲ။ ရွှေရ အားယူပြီးလီးကို ကော့ ကော့ထိုးပေးတာ၊ ပါးစပ်ကလဲ “အား အင့် အူး” ကနဲပေါ့လေ။

ရွှေရကသာအိပ်မက် မက်နေတာ။ အပြင်မှာ တကယ်ဖြစ်နေတာ က မအေးကြည်က ရွှေရကို တကယ် တက်လိုးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့လိုးပြီး အပြန်မှာ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ။ ပြန်ရောက်ပြီး နာရီဝက်တောင် မကြာဘူး။ ဒေါ်အေးယူက နဂိုကတည်းက ခေါင်းချတယ်ဆို အိပ်ပျော်တတ်တဲ့သူ။ မအေးကြည် အိပ်မရလို့တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ဖြစ်နေရာက ဒေါ်အေးယူကို လှမ်းကြည့်တာ၊ ဟောက်တောင် ဟောက်နေပြီ။ 

ဆင်အော်တောင် နိုးမဲ့သဘောမရှိ။ မအေးကြည် စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊ ဝရံတာ ဘက်ကို ခြေဖော့နင်းလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ပြီးဂွှေရရဲ့ ခြင်ထောင်ကို အသာ မ ပြီး ရွှေရဘေးမှာ တင်ပါးလွှဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ခါးမှာပြည့်ကျနေတဲ့ပုဆိုးကို အောက်ဘက်ဆွဲချလိုက်တော့ ရွှေရလီးကြီးက ထောင်ထောင်မတ်မတ်ကြီး ဗိုက်ပေါ်မှာ အလံတိုင်လို ၉၀ ဒီဂရီဖြစ်နေတယ်။ ဖြစ်မှာပေါ့၊ အိပ်မက်ထဲမှာ မအေးကြည်ကို လိုးနေတာကိုး။

“ နဲတာ ကြီးမဟုတ်ဘူး” 

မအေးကြည်တံတွေးမျိုချရင်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွပေးလိုက်တယ်။ ကိုင်လိုက်တဲ့လက်က တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေပေမဲ့ လက်ထဲကလီးကြီးကတော့ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတာ။ ရွှေရက အိပ်ပျော်နေတာ ပေမဲ့ မိန်းမလိုးရတယ်ဆိုတဲ့ အိပ်မက် မက်နေတာ ရယ်၊ မအေးကြည်ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးနေတာရယ်၊ စုပေါင်းပြီး လီးက တဖြေးဖြေး ကြီးမားထွားကြိုင်း လာလိုက်တာ

“ ဟယ် ပိုတောင် ကြီးလာပြီ“ 

လီးကို ကိုင်ပြီး မအေးကြည် တဏှာရမက်တွေ ပိုသောင်းကျန်း လာပါတယ်။ ယောင်္ကျားနဲ့ ကင်းကွာတာ ကြာပြီလေ။ လီးတန်ကြီး ကိုင်ထားရင်း မခံရတာ ကြာပြီမို့ ဆန္ဒရမက်တွေ ငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီ။ 

မအေးကြည် ရွှေရရဲ့ လီးကို ကိုင်နေရာက ဂွေးဥနှစ်လုံး ကို လက်ဖဝါးထဲထဲ့ပြီး ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ပြီးပွတ်သပ်ပေးတာ၊ ဂွေးဥတွေက ရှုံ့လိုက်တွလိုက်နဲ့ လုံး တစ်နေတာဘဲ။ မအေးကြည် ထဘီကို ခါးအထိလိပ်တင်ပြီး ရွှေရရဲ့ ကိုယ်လုံး ကြီးပေါ်ကို ကားယားခွ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်တယ်။ လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး တအိအိနဲ့ ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။ လီးနဲ့မတွေ့ရတာ လချီကြာနေပြီမို့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်တာ နဲ့ဏှာစိတ်က ထိန်းမရတော့ဘူး။ ပြင်းထန်လှတဲ့တဏှာစိတ်ကြောင့် ဘာမှမစဉ်းစားနိုင်တော့ဘဲ ရွှေရ လီးတန်ကြီးပေါ် ခွထိုင်ပြီး ဖင်အုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖိဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ။

“ ပြွတ် ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ပလွတ်” 

မအေးကြည်ကသာ သတိမထားမိလို့။ စောက်ခေါင်းထဲမှာက အရည်တွေ ရွှဲနေတာ ချောင်းစီးနေပြီ။ အရည်တွေကြောင့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးဝင်တိုင်း ထွက်တိုင်း အသံတွေ မြည်နေတာ။ မအေးကြည်က အပေါ်က သား ယားခွထိုင် ဆောင့်နေတာမို့ ဖင်ဆုံကြီးက ရွှေရရဲ့ ဆီးခုံကို ထိရိုက်နေတာ။ ဒီလောက်တောင် ကြမ်းနေမှတော့ ရွှေရ နိုးလာပြီပေါ့။ 

သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် တက်ခွထိုင်ပြီး လှုပ်ရှားနေတာမို့ နိုး နိုးချင်းတော့ ဂျီးဒေါ် ဒေါ်အေးယူ ဆန္ဒ မပြည့်ဝသေးလို့ လာလိုးနေတယ်လို့ မှတ်နေတာ။ ဒါပေမဲ့ပြန်တွေးကြည့်တော့ ဒေါ်အေးယူက ဝဝတုတ်တုတ်၊ ဒီလိုအပေါ်ကတက်ခွဖို့ဆိုတာ သူ့အဖို့ မလွယ်လောက်ဘူး။ ပြီးတော့ လဲ မအိပ်ခင် စောစောကမှ တစ်ချီတစ်မောင်း လိုးထားကြသေးတာ။ ရွှေရတွေးရင်း အထာပေါက်လာတယ်။ ဒီအိမ်မှာ သူ့အပြင် ရှိတာမှ မိန်းမနှစ်ယောက်ထဲ၊ ဒေါ်အေးယူ မဟုတ်ခဲ့ရင် မအေးကြည်ဘဲ ရှိတော့တာ။ သိလိုက်တာ နဲ့ရွှေရ သူ့အပေါ်မှာကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေတဲ့ မအေးကြည်ကို သိမ်းဖက်လိုက်ပြီး နို့နှစ်လုံး ကို ဆွဲကိုင်ချေမွ စို့တော့တာ ပါဘဲ။

မအေးကြည်လဲ ရွှေရ နိုးလာမှန်းသိပြီး မထူးတော့တာနဲ့ ဆက်လိုးတာ။ လီးတန်ကြီး စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးဝင်ဖို့ လက်တစ်ဆစ်အလိုမှာ ရွှေရက အောက်ကနေ ခါးကို ဆတ်ကနဲ ကော့တင်ပြီး လီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ 

“ ဗြစ်” 

“ အံမယ်လေး” 

လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲအဆုံးထိဝင်သွားလို့ မအေးကြည် လန့်အော်မိတာ။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး အဆုံးဝင်တာ နဲ့ မအေးကြည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး စကောဝိုင်းဝိုင်းပြီး နှဲ့နှဲ့ပြီး ပွတ်ပေးပါတယ်။ 

ပြီးမှ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို ရွှေရ အပေါ် မှောက်ချကာ ဖင်ကြွပြီးတချက်ချင်းလိုးတာ။ ရွှေရကလဲ မအေးကြည်ရဲ့ နို့နှစ်လုံး ကို တစ်လုံး ကို ဆွဲဆုတ်နယ်၊ တစ်လုံး ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့နေတာ။ မအေးကြည်ကလဲ တချက်ချင်းလေးလေး မှန်မှန်လေး ငါးချက်ဆောင့်လိုက်၊ စောက်ပပ်ဝနဲ့ လီးအရင်း ကပ်ပြီး နှဲ့လိုက်နဲ့ လိုးနေတာ၊ ဆောင့်လိုးရင်း လိုးရင်း မအေးကြည် အိပ်ချင်လာပုံပေါ်တယ်။ ဆောင့်ချက်တွေနှေးလာပြီး အသက်ရှုသံက ပြင်းလာတယ်။

မောသံပေါက်လာလို့ ရွှေရ ဒီအတိုင်း ငြိမ်နေလို့မဖြစ်တော့ဘဲ မအေးကြည်ဆောင့်တဲ့အချက်အတိုင်း အောက်ကနေပြီး လီးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ပင့်တင်ပေးရတယ်။ ရွှေရ ဒီလို အောက်ကကော့ပြီး ပင့်တင်ပေးတဲ့အခါ မအေးကြည် တအင်းအင်းနဲ့ လေအံလာတဲ့အထိဖြစ်လာတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ခါးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ကိုင်ထားပြီး လီးနဲ့ဆီးစပ် ထိကပ်မိတဲ့အထိကော့တင်ပြီး

 “ မြဲမြဲကိုင်ထား”

ပြောပြီး မအေးကြည်ကို ဘေးဘက်ဆွဲချ၊ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တာ၊ မအေးကြည်ကလဲ အထာပေါက်တယ်။ အတွေ့အကြုံကများလှပြီဲ။ အိပ်ရာခင်းနဲ့ကျောထိတာ နဲ့တပြိုင်နက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပေးလိုက်တာ၊ ရွှေရ ထောင်ထားတဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တာ နဲ့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံ အနေအထား ရပြီ။ 

ရွှေရ အိပ်ချင်စိတ်လဲ မရှိတော့ဘူး။ အိပ်ရေးလဲဝသွားပြီ။ မအေးကြည်ရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို အားယူဆုတ်ကိုင်ပြီး လီးကို တချက်ပြီးတချက် အားရပါးရ ဆောင့် လိုးတော့တာ။ မအေးကြည်လဲ အခုမှဘဲ အရသာအပြည့်ရတော့တယ်။ ရွှေရလိုးချက်ကတော့ အောချလောက်တယ်။ စောစောက ဒေါ်အေးယူကို တချီလိုးထားရလို့အခုအချီမှာ တော်တော်နဲ့အရည်မထွက်ဘူး။ ရွှေရ ကြာလေ မအေးကြည်အတွက် အရသာရလေ။

“ အာ အူး အိုး ကောင်းလှပါလားကွာ အင်“ 

မအေးကြည် တအားကြီးအသံမကျယ်ပေမဲ့ ပါးစပ်က ကောင်းလို့ အရသာရနေလို့ ထိန်းမရဘဲ ထွက်တဲ့အသံတွေပါ။ ရွှေရကတော့ မနားတမ်း သုတ်ချေတင်တဲ့အနေနဲ့ ဖင်ကို ကြွကြွပြီးဒလစပ် လိုးတော့တာ။ မအေးကြည်လဲ ကောင်းလွန်းလို့ပါးစပ်က “အူး အီး” အော်ရင်း အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပါတော့တယ်။ ရွှေရလဲ ဘယ်လောက်အထိ ပင်ပန်းသွားတယ်မသိ၊ ရေတောင် သွားမဆေးနိုင်တော့ဘဲ တခါထဲပြန်အိပ်သွားပါတယ်။ မအေးကြည်လဲ ဒရီးဒရိုင်နဲ့အီမ်သာပြည့်း၊ ကပြာကရာ ရေဆေးပြီး ဒေါ်အေးယူဘေးမှာ ခွေခွေလေးဝင်အိပ်လိုက်တာ သူ့ဆန္ဒပြည့်သွားလို့နဲ့တူပါရဲ့၊ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ ဒေါ်အေးယူ ဖျားနေပြီ။ နဂိုက ဖျားထားတာ က ပျောက်တာ မှတစ်ရက်နှစ်ရက် ရှိသေးတာ၊ ရွှေရ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်နဲ့ မနေ့ညကဆော်လိုက်တာ ပန်းသွားလို့လား၊ လီးဒဏ် မခံနိုင်သေးလို့လား၊ ဘယ်လိုလဲတော့ မသိ။ ပြန်ဖျားလာရော။ ဒါနဲ့ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကို ဆေးခန်းပို့ဖို့ ဆိုက်ကား ခေါ်ပြီးလိုက်ပို့ရတယ်။ ကျောင်းပြီးကာစ ဆရာဝန်ပေါက်စလေး ထိုင်တဲ့ဆေးခန်းက ရွှေရတို့ခြံနဲ့ သိပ်မဝေးလှပါဘူး။ ဆရာဝန်က ဒေါ်အေးယူကို စမ်းသပ်၊ ဆေးထိုးပေးပြီး၊ သောက်ဆေးတွေ ပေးပါတယ်။ 

သောက်ဆေးတွေထဲမှာ ည (၉) နာရီမှာသောက်ရမဲ့ဆေးအတွဲမှာ အိပ်ဆေး ထဲ့ပေးထားတယ်၊ အိပ်ရေးပျက်လို့ဖျားတာ၊ အိပ်ရေးဝဝအိပ်ပါ လို့ ဆရာဝန်က ပြောပါတယ်။ မနက်ဖန်လဲ တစ်ခေါက်လာပြဦးလို့ မှာပါတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဒေါ်အေးယူကို ကာဖီနဲ့မုန့်ကျွေးပြီး အိပ်ရာမှာလှဲနေ စေပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲလှဲနေပြီး မအေးကြည်က နောက်ဖေးမှာ ပန်းကန်ဆေး၊ ရေနွေးတည် စတာတွေလုပ်နေတာ။

ရွှေရ မအေးကြည်ဆီကပ်ပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပါတယ်။ “လေးကြည်၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးကို ညမှာ တိုက်ရမဲ့ဆေးထဲမှာ အိပ်ဆေးပါတယ်၊ အဲဒါ ညကျရင်လေးကြည် ကျွန်တော့်ဆီလာခဲ့နော်” “ဟယ်၊ ကောင်းပါ့မလားရွှေရရယ်၊ မမ ကနေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့အထဲ၊ သိသွားရင် ပိုဆိုးနေမယ်” အမှန်က မအေးကြည် မူနေတာပါ။ ဘယ် မနေချင်ဘဲ ရှိပါ့မလဲ။ ငတ်ပြတ်နေတာ ကြာပြီဘဲ ဟာ၊ အခုဟာက တမင် အထာပြတာ။ ရွှေရကလဲ ဒါကို သိတယ်။ 

“ ဖြစ်ပါတယ်လေးကြည်ရယ်၊ ဆရာဝန်က သေသေချာချာ မှာလိုက်တာ ပါ၊ ဒီအိပ်ဆေးက နဲနဲတော့ ပြင်းတယ်၊ ည (၉) နာရီလောက်မှာ သောက်လိုက်ရင် မနက် (၆) နာရီလောက်အထိ အိပ်လိမ့်မယ်၊ ကြောက်စရာမလိုဘူး၊ အိပ်ပေစေ တဲ့” 

ဒါနဲ့ဘဲ ည (၉) နာရီ ဒေါ်အေးယူကို ဆေးတိုက်ပါတယ်။ ဆရာဝန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပါဘဲ။ ဆေးသောက်ပြီး နာရီဝက်လောက်အတွင်းမှာ ဒေါ်အေးယူ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ပျော်သွားတာ သေချာတာ နဲ့ ရွှေရ မအေးကြည်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး

“ O.K ရပြီ “ 

လို့ပြောတော့ မအေးကြည်က မျက်စောင်းထိုးတဲ့ပြီး 

“ ဘာ အိုကေတာ လဲ၊ သွား ကိုယ့်ဖာသာ အိပ်ချေ” 

ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး အပြင်ထွက်လာတယ်။ မအေးကြည်လဲ ဟန်ဆောင်ရုန်းလေး ရုန်းရင်း

“ ရွှေရရယ်၊ မင်းကကွာ၊ ခဏနေပါဦး”

“ ဟာလေးကြည်ကလဲ၊ (၁၀) နာရီထိုးတော့ မယ်၊ မနက်ကျ ကျောင်းသွားရဦးမှာ”

ရွှေရ မအေးကြည်ကို ပြောလဲပြော၊ ဆွဲလဲဆွဲခေါ်လာပါတယ်။ မအေးကြည် ပြောသာပြောနေတာ။ သူလဲ ခံချင်လှပြီ။ ရှက်နေလို့သာ။ ဝရံတာ ရွှေရ အိပ်တဲ့ကွတ်ပြစ်ဆီ ရောက်တော့ ရွှေရ မအေးကြည်ကို ဆွဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ပါတယ်။ မအေးကြည်က မျက်နှာကို မော့ပေးပြီး နုတ်ခမ်းကို အလိုက်သင့် စူထားပေးပါတယ်။ အိမ်သာသွားလမ်းမှာ ထွန်းထားတဲ့မီးလုံး ရဲ့ အလင်းရောင်က ဝရံတာ အထိခပ်မှိန်မှိန် လင်းနေတာမို့ မအေးကြည် မျက်လုံး မှိတ်ပြီး ရွှေရရဲ့ အနမ်းမှာ မိန်းမောနေတာ မြင်နေရတယ်။ ဝရံတာ က ဆည်မြောင်း A.E အိမ်မို့ ထင်ပါရဲ့။ ၂ လက္မx၁ လက္မ သစ်သား ချောင်းတွေနဲ့ ရာဇမတ်ကွက် ကာထားတာ၊ လေဝင်လေထွက်လဲရ၊ အလင်းရောင်လဲရတယ်။ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူလောက်မဝပေမဲ့ သူလဲ နဲနဲတော့ ဝတဲ့စာရင်း ဝင်နေပြီ။

အသက်က (၃၃) နှစ်ကျော်ဆိုတော့ ခါးတုတ်၊ ဗိုက်ခေါက်ထူ၊ နို့တွဲ၊ ဖင်ရွှဲ ဖြစ်နေပါပြီ။ ကံကောင်းတာ တစ်ခုက မအေးကြည်က အရပ်ပုတော့ သာမန်ကြည့်ရင် ဖင်တွေရင်တွေ ကျန်သေးတယ်လို့ ထင်ရတာပါ။ ဒေါ်အေးယူကတော့ ဒေါင်ကောင်းကောင်းမို့ ဖင်တွေရင်တွေက အရှီထက် ပိုတယ်လို့ထင်ရတာ။ မအေးကြည် ကဒေါ်အေးယူလို အသား မဖြူဘူး။ ညိုတယ်။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပြီး ချွတ်တယ်။ မအေးကြည်ကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးပြီး တခါထဲ အောက်ခံဘရာစီယာကို ချွတ်ပေးတယ်။

မအေးကြည်ရဲ့ နို့က ဒေါ်အေးယူလောက်မကြီးပေမဲ့ ငယ်တော့ မငယ်လှဘူး။ ဒါပေမဲ့နဲနဲတော့ တွဲကျနေပြီ။ ရွှေရ နို့တစ်လုံး ကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ချေမွ လုပ်ပေးတော့ မအေးကြည် ခါးကော့တက်လာပြီး နို့သီးခေါင်းက ချွန်ထွက်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေက ကလေးအမေမို့ ညိုမဲနေတယ်။ ကြည့်လို့တော့ မလှဘူး။ အခု ရွှေရ က မေတ္တာစိတ်မှမဟုတ်တာ၊ တဏှာရာဂစိတ်နဲ့မို့ နို့သီးခေါင်းမဲတာ၊ ညိုတာ ဂရုမစိုက်၊ အဓိကကိုဘဲ စိတ်ထဲနှစ်ထားတာ။ ရွှေရက နို့တွေကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးချေလိုက်၊ ပါးစပ်ကကုန်းစို့လိုက် ဆက်တိုက် မနားတမ်းလုပ်နေတာ၊ မအေးကြည်ရဲ့ ခံချင်စိတ်တွေတားလို့ဆီးလို့ မရတော့ဘူး။ 

သူ့အရွယ်က မိန်းမတွေအဖို့ ဏှာအထန်ဆုံး အရွယ်လေ။ မိန်းမတွေ (အထူးသဖြင့်ယောင်္ကျားရဘူးပြီးသား ) ရဲ့ တဏှာရာဂစိတ်က အသက် (၂၀) ကစလာတာ၊ အသက (၃၀) ကျော် (၃၅) လောက်မှာ အမြင့်ဆုံးရေဆူမှတ်ကို ရောက်တယ်တဲ့။ (၄၀) ကျော်သွားရင်တော့ တဖြေးဖြေး တဏှာစိတ်ရော့ကျ သွားတတ်တယ်လို့ ကို ရင်ငပေါ်ဆီကကူးယူခဲ့တဲ့စာတွေထဲမှာ ပါတာ၊ ဒါပေမဲ့ အခု ရွှေရ လက်တွေ့ မြင်နေရတာ ဒေါ်အေးယူ အသက် (၄၀) ကျော်နေပါပြီ၊ ထန်နေတုန်းပါ။

ရွှေရရဲ့ လက်ကမြင်းမှုတွေ၊ ပါးစပ်သရမ်းမှုတွေကြောင့် မအေးကြည် အောင့်လို့ မရချင်တော့ဘူး။ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ထွက်စပြုနေပြီ၊ ဒါကြောင့် ရျွေရ ဖက်ထားတာ ကို အသာရုန်းထွက်ရင်း “လုပ်ကြရအောင်ကွယ်” ပြောပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ အိပ်ရာပေါ် ရောက်တာနဲ့ မအေးကြည် သူ့ရဲ့ ထဘီကို ချွတ်ပြီး ခြေထောက်ကတဆင့် ကွတ်ပြစ်အောက်ကို ကန်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်နခမ်းသား တွေက ထူထူပွပွဖြစ်ပြီး အညို ရောင်သန်းနေပါတယ်။ စောက်မွေးတွေက သိပ်ပြီးမထူပေမဲ့လိမ်ကောက်နေတာ။ ရှည်တော့ ရှည်တယ်။ 

စောက်ပပ်ကတော့ ပြဲအာနေပြီ။ ကလေး (၃) ယောက်မွေးထားတဲ့အပြင် ဦးရှန်ကွေ့အပြင် တွေ့ကရာယောင်္ကျားတွေနဲ့ ရှုတ်ခဲ့ဘူးတာမို့ စောက်ဖုတ်အနေအထားက ပျက်စီးပြီလို့ ပြောရင်ရတယ်။ ရွှေရ သာမန်ဆိုရင် မအေးကြည်ကို စိတ်ပါမိမယ်လို့ မထင်ပါ။ အခုတော့ တစ်အိမ်ထဲအတူနေ နေရပြီး ဒေါ်အေးယူက ဖျားနေလို့၊ တခြား ဘယ်သူမှမရှိတာ။ ဒါကြောင့်မအေးကြည်ကို စိတ်ပါသွားတာ။ ရွှေရ သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး မအေးကြည်အပေါ် မှောက်လိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်က ရျွေရကို ဆီးကြိုဖက်ပြီး တခါထဲ ဒူးနှစ်လုံး ကို ထောင်၊ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကား ပေးလိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်ရဲ့ ပုံစံကျ အနေအထားကြောင့် ရွှေရ လီးက စောက်ဖုတ်ဝမှာ အံကျ ထိသွားပြီ။

မအေးကြည် ဟန်လုပ်မနေ။ လီးကို လက်နဲ့စမ်းကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရ လဲ မအေးကြည် ဏှာထနေတပြီ၊ ခံချင်နေပြီ ဆိုတာ သိလို့တခါထဲလီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ “ဘွတ်” ဆိုပြီး လီးက တဝက်လောက် ဝင်သွားပါတယ်။ မအေးကြည် လီးဝင်တာ နဲ့သူ့ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆွဲယူပြီး ရွှေရရဲ့ ပခုံးတွေပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ရွှေရ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိတယ်။ သူလေ့လာဘူးသမျှ၊ အခု မအေးကြည်ခံနေတဲ့အနေအထားက ပခုံးတင် ပခုံးထမ်း လိုးရမဲ့အနေအထား။ ဒါကြောင့်ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို တီန်းတင်လိုက်တယ်။ 

မအေးကြည်ရဲ့ ဒူးနှစ်လုံး ပခုံးအထိကပ်သွားအောင် တွန်းတင်ပေးလိုက်တာ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်က ဂဟေဆော်တွဲထားတဲ့အလား ထိကပ်နေတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ပခုံးတွေအောက် လက်လျှို သွင်းကိုင်ပြီး အားယူကာ ဆောင့် ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်။ ဒီလိုးနည်းက လီးနဲ့စောက်ပပ် အဝင်များပြီး အဆုံးအထိ လီးကရောက်တော့ မိန်းမအဖို့ အရသာ ပိုရတတ်တာ။ တချို့ယောင်္ကျားတွေက မိန်းမရဲ့ ခြေထောက်ကို ပခုံးနဲ့ထမ်းထားရလို့ ဘုန်းနိမ့်မယ်ဆိုပြီး ဒီနည်းကို မလုပ်ချင်ကြဘူး။ ရွှေရလဲ အခုမအေးကြည်က အနေအထား ပြင်ပေးလို့ ဟုတ်မလားဆိုပြီးလုပ်ကြည့်တာ မှန်သွားတယ်။

“ အိ အီ အီး အင် ကောင်းတယ်ရွှေရရယ်” 

ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မအေးကြည် ဟန်မဆောင်နိုင်ဘူး။ အရမ်းကို ကောင်းနေတာ။ ရွှေရဆိုတဲ့ကောင်၊ လူကအသက်ဖြင့် ဘာရှိဦးမှာလဲ၊ ဒါပေမဲ့လိုးချက်တွေက ကောင်းလိုက်တာ၊ ကျွမ်းလဲကျွမ်းတယ်၊ ဧကန်တ မမ သင်ပေးထားတယ်နဲ့တူရဲ့၊ မအေးကြည် အောက်ကအရသာခံရင်း တွေးမိတွေးရာ တွေးနေတာ။ ရွှေရလဲ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ဆေးတန်ခိုးနဲ့ မနိုးဘူးဆိုတာ သိလို့စိတ်ချလက်ချ အားပါးတရကို ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာ။ 

တခါတလေ ဆောင့်လိုက်တာ မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ဆုံကြီး နှစ်ခြမ်းတောင် အိပ်ရာပေါ် ပိ ပိကျသွားတာ။ မအေးကြည်အတွက် ကတော့ ရွှေရ အားနဲ့မာန်နဲ့လိုးလေ၊ ကောင်းလေပါ။ သူ့အနေနဲ့အခုလို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကောင်လေးနဲ့လိုးရတာ ပထမဆုံးပါ။ အရင်လိုးဘူးတဲ့ ယောင်္ကျားတွေအားလုံး သူ့ထက်ကြီးတဲ့လူတွေ ချည်ူပါဘဲ။းါကြောင့် မအေးကြည် စိတ်ပါလက်ပါကို အရသာယူပြီးခံနေတာ။

“ ပြွတ် ဘတ် ဘွတ် ပြွတ် ဘတ် ဘွတ်”

လိုးချိန်ကြာလာတာ နဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်လိုက်လာပြီး အသံတွေ ထွက်လာပြီ။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်ချိန် ပြွတ်၊ ဂွေးစိနှစ်လုံး က မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ကို သွားရိုက်မိလို့ ဘတ်၊ လီး စောက်ခေါင်းထဲကပြန်အထွက်မှာ လေအံထွက်လို့ ဘွတ်၊ 

“ ရွှေရရယ်၊ လေးလေးကို ပစ်မထားနဲ့ဟယ်၊ အာ ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်၊ အံမယ်လေးလေး၊ ရွှေရရဲ့ ဆောင့် ဆောင့် တအားဆောင့်” 

မအေးကြည် ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်ကြီးကော့တင်ပေးရင်း အော်နေတာ။ စောက်ဖုတ်နခမ်းသား တွေက ပွစိပွစိ နဲ့ငါးပါးဟပ်ဖြစ်နေပြီ။ အရည်တွေကလဲ ဖင်ကြား ထဲကတဆင့် အိပ်ရာခင်းပေါ်တောင် ရွှဲစိုနေပြီ။ ရွှေရ တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးတာ မအေးကြည် အော်ရင်း ကော့ရင်း တဖြေးဖြေး အသံတိုး တိုးသွားပြီး ပါးစပ်ကလေး ဟကာ ဟကာ ဖင်ကို မကော့နိုင်တော့ဘဲ လှုပ်ယမ်းရုံ လှုပ်ယမ်းနိုင်တော့တာ။

ရွှေရလဲတဖြေးဖြေးဆောင့်ချတာ နှေးကွေးလာပြီး တချက်ချင်းသာ မှန်မှန်လေးဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း လီးကအရည်တွေ ပန်းလဲအထွက်၊ မအေးကြည်က ရွှေရပခုံးတွေပေါ် တင်ထားတဲ့ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီး ရွှေရ ကျောကုန်းကို ဖက်ပြီးသူ့အပေါ် မှောက်စေလိုက်တာ၊ တကဲ့အချိန်ကိုက် ကွက်တိပါဘဲ။ ရွှေရ မအေးကြည်က ကျောကို ဖက်ပြီးဆွဲအချ၊ လီးအရည်က ထွက်စမို့ မအေးကြည်အပေါ် မှောက်အိပ်ရင်း လီးကအရည်တွေ စောက်ခေါင်းအဆုံးအထိ အရောက် ပန်းထုတ်လိုက်တာ မအေးကြည်အဖို့ ပူနွေးသွားပြီး အရသာ အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သွားပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကမြင်းကြောထပြီးနောက် ဆေးကြောသန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြရင်း ရွှေရခေါင်းထဲ အတွေးတစ်ခု ဝင်လာတယ်။

“ လေးကြည်၊ ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ အိပ်လိုက်၊ ကျွန်တော်ဂျီးဒေါ်ကြီးနားမှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ အိပ်လိုက်မယ်”

“ ဟယ်၊ ဘာပြုလို့လဲ၊ နှစ်ယောက်အတူအိပ်လဲ ရပါတယ်၊ မင်းအိပ်ရာက ကျယ်သားဘဲ ”

မအေးကြည်က ရွှေရနဲ့အတူ ဖက်အိပ်ချင်နေတာ။ လိုးတာ ခံတာက တပိုင်း၊ သူ့အနေနဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့ အတူ ဖက်မအိပ်ရတာ နှစ်အတော်လေးကြာနေပြီ။ တတ်နိုင်ရင်ရွှေရလို လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပစ်လိုက်ချင်တာ။ ရွှေရကို ကျောပေး၊ ဖင်ကို နောက်ကို ပစ်ကောက်ပေးထားရင်း ရွှေရရဲ့ လက်တွေကို ဆွဲယူ၊ နို့အုံတွေပေါ်တင်ထားပေးပြီး အပူအပင်မရှိ အိပ်လိုက်ရရင်၊ အရသာရှိလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း။ ဒါပေမဲ့ရွှေရက အင်မတန်ကွက်ကျော်မြင်တတ်တဲ့ကောင်။ မအေးကြည်အတွေးက မိန်းမတွက် တွက် တဲ့အတွေး။ ဒါ့ကြောင့် 

“ ဟင့်အင်းလေးကြည်၊ လေးကြည်တစ်ယောက်ထဲအိပ်၊ ကျွန်တော် ဂျီးဒေါ်ကြီးအနားမှာဘဲ အိပ်မယ်“ 

မအေးကြည် ကြည့်ရတာ သိပ်ပြီး ကျေနပ်ချင်ပုံမရဘူး။ မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးနဲ့ စူပုတ်နေပြီး

“ ဒါဆိုပြီးရော၊ သဘော၊ သဘော” 

ရွှေရက ရှင်းပြရတယ်။ ရွှေရရှင်းပြတော့ မှ မအေးကြည် သဘောပေါက် လက်ခံသွားတာ။

မနက် ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာကနိုးလာတော့ ရွှေရက သူ့ကုတင်နားမှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ အိပ်နေတာ ကိုတွေ့ရတော့ မေးတယ်။ 

“ ဟင်၊ ညီး ဘယ်လိုအိပ်တာ လဲ၊ အေးကြည်ရော”

“ လေးကြည် ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ အိပ်နေတယ်။ ဂျီးဒေါ်ကြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်လို့ရအောင် လေးကြည်ကို ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ ပေးအိပ်ခိုင်းလိုက်တာ၊ ဂျီးဒေါ် သက်သာရဲ့ လား” 

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအမေးကို ပြန်ဖြေရင်း တလက်စထဲ ပြန်မေးတာ။ ဒေါ်အေးယူ (ည သူအိပ်မောကျနေတုန်း ရွှေရနဲ့မအေးကြည် နှစ်ယောက်သား ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေမှာဘဲ တွက်ထားတာ ) ရွှေရအပေါ် နဲနဲတော့ စိတ်ချသွားတယ်။ 

“ သက်သာပါတယ်ကွာ၊ ညိးကျောင်းတက်ရဦးမှာ မဟုတ်လား၊ သွားသာသွားပါ”

ဒါနဲ့ရွှေရ ကျောင်းသွားပါတယ်။ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲကျန်မှ ဒေါ်အေးယူက မအေးကြည်ကို စစ်ကြောရေး ဝင်တော့တာ ပါဘဲ။

“ ညီးတို့ညက ဘယ်နှစ်နာရီမှ အိပ်ကြလဲ” 

“ မမ အိပ်ပြီး ဘာမကြာပါဘဲ၊ ရွှေရကလေးကြည် အိပ်ချင်ရင် ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာသွားအိပ်ချေ၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးဖျားနေတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပါစေလို့ပြောတာ နဲ့ ကျမ သူ့အိပ်ရာသွားအိပ်တာ” 

မအေးကြည် တုံ့နှေးမနေဘဲ သွက်သွက်လက်လက် ပြန်ဖြေတယ်။ ဖြေနိုင်မှာပေါ့၊ ရွှေရက ညကတည်းက ဒီလိုမျိုးမေးလာနိုင်တယ်၊ မေးလာခဲ့ရင် ဒီလိုဖြေလို့သင်ထားပြီးသား။ အခု ဒေါ်အေးယူက ရွှေရ တွက် ထားတဲ့အတိုင်း မေးလာတော့ မအေးကြည် ရွှေရကို အထင်ကြီးသွားတယ်။ ဒိကောင်လေး တော်တော် ကွက်ကျော်မြင်တတ်တယ်ပေါ့။ ဒေါ်အေးယူက သူနဲ့ရွှေရအကြောင်း မအေးကြည်ကို ပြောရကောင်းနိုးနိုး၊ မပြောဘဲ ထားရ ကောင်းနိုးနိုး ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေပြီး နောက်ဆုံးမှာ မပြောတာ ကောင်းပါတယ်လေ လို့တွေးပြီး မပြောတော့ပါ။

ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ မနေ့ကလိုဘဲ ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူက ဆရာဝန်ကို

“  ဆရာရယ်၊ ကျမကို အိပ်ဆေး မပေးဘဲ မရဘူးလား” 

အမှန်က ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့မအေးကြည်ကို ည ည စိတ်မချတာ။ 

“ ဘာပြုလို့လဲဒေါ်ဒေါ်၊ အိပ်ရာထ နေလို့မကောင်းလို့များလား၊ အိပ်ဆေးပေးရတာ ဒေါ်ဒေါ်အိပ်ရေးပျက်တာ များနေလို့ပေးတာပါ။ ဆေးပတ်လယ်အောင် မနက်ဖန်တစ်ရက်တော့ ထပ်ပေးမှဖြစ်မယ် ဒေါ်ဒေါ်ရေ”

ဆရာဝန်က သဘောပေါက်အောင်ရှင်းပြတော့လဲ ဒေါ်အေးယူ မငြင်းဆန်နိုင်ပါ။ ဒိတော့ မနေ့ညကအတိုင်း (၉) နာရီခွဲကျော်ကျော်မှာ ဒေါ်အေးယူ အိပ်မောကျသွားပါပြီ။ 

ဒေါ်အေးယူအိပ်သွားတဲ့အခါ မအေးကြည်က ပြီတီတီမျက်နှာထားနဲ့

”  ဒီညလဲ ပွဲတော်တယ်ဦးမှာဘဲ လား ကိုယ်တော်” 

လို့စပါတယ်။ ရွှေရ ဘာစကား မှ ပြန်ပြောမနေဘဲ မအေးကြည်ကို နောက်ကနေဆွဲဖက်ပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံး ကို ဆုတ်နယ်တော့တာ ပါဘဲ။ မအေးကြည်ကလဲသိပြိးသားလေ။ အောက်ခံဘရာစီယာတောင် ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ ရွှေရက နို့နှစ်လုံး ကို လက်နဲ့စိမ်ပြည့်နပြည့် ဆုတ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါ ပွတ်ချေပေးနေတာ။ မအေးကြည် လက်နှစ်ဘက်နောက်ပြန်ပစ်၊ ရွှေရရဲ့ လယ်ဂုတ်ကို သိုင်းဖက်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို နောက်ပစ်ကော့ပေးထားပါတယ်။ ဖင်ကော့ပေးထားတာ က ဒိတိုင်း နေတာမဟုတ်၊ ဖင်ကို လှုပ်ရမ်းပြီး ရွှေရရဲ့ လီးကို သူ့ဖင်ကြီးနဲ့နှဲ့နှဲ့ပေးနေတာ။

ခဏကြာတော့ မအေးကြည်ဖင်နဲ့ပွတ်ပြီးနှဲု့တဲ့ဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့ လို့လီးကြီးက ၉၀ ဒီဂရီ တောင် နေပြီ။ ဖင်ကို လီးကြီးလာထောက်နေတာ အတော်ကို မာနေပြီဆိုတာ သိလို့ 

“ မနေနိုင်တော့ ရင်လဲ လိုးတော့လေ” 

ပြောပြီး ထဘီကို ခါးကချွတ်ပေးပါတယ်။ ရွှေရလဲ သူ့အဝတ်တွေအားလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး 

“ လေးကြည် ဖင်ကုန်းလိုးရအောင်” 

“ နေဦး၊ တော်ကြာမှ ဖင်ကုန်းလုပ်” 

မအေးကြည်ကပြောရင်း ကွတ်ပြစ်အစွန်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ တင်ပါးဖုံးနေတဲ့ညဝတ်ဘလောက်အင်္ကျီ အောက်အနားစကို နို့ပေါ်တဲ့အထိ အပေါ်ကို ဆွဲလှန်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆွဲတင်၊ ခြေဖဝါးနှစ်ဘက်ကို ကွတ်ပြစ်ဘောင်ပေါ်မှာ အလိုက်သင့် တင်ထားလိုက်တာ။ 

ပေါင်ရင်း ဂွဆုံက စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြဲအာနေပြီ။ မအေးကြည်က အသား ညိုတဲ့အတွက် စောက်ဖုတ်က အမဲရောင်ဘက် ပိုရောက်နေတာ။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေက ဘာအရောင်ဆိုတာ တော့ ညမီးရောင်နဲ့ သိပ်ပြီးမမြင်ရပါဘူး။ စောက်ပပ် အတော်လေးပြဲနေတာ ကိုတော့ မြင်နေရတယ်။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကြား ဝင်ရပ်ပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ပြီး အပေါ်အောက် ၄/၅/၆ ခါ ပွတ်ဆွလိုက်တယ်။ စောက်ပပ်နခမ်းသား တွေက လီးနဲ့လဲတွေ့ရော၊ တခါထဲ တင်းမာလာပြီး အရည်စိမ့်ထွက်လာတာပါဘဲ။ မအေးကြည် လီးကို လက်နဲ့ဆွဲကိုင်ပြီး ၃/၄ ချက်ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။

ရွှေရ ခါးကို နောက်ဆုတ်အားယူပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ လီးကရှောရှောရှုရှု ဝင်သွားပြီး ရွှေရလဲ အိပ်ရာပေါ်လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြွကြွပြီးလိုးပါတော့တယ်။ မအေးကြည်လဲ ရွှေရရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို ကိုင်ပြီး ခြေဖဝါးတွေနဲ့ကွတ်ပြစ်ဘောင်ကို ထောက်ကန် ကန်ပြီး ဖင်ကို ကော့ ကော့တင်ပေးတယ်။ နှစ်ယောက်သား နေရာယူပုံ အံကျ fit size ဖြစ်နေလို့လီးကစောက်ခေါင်းထဲ အတားအဆီးမရှိ ဝင်/ထွက်နေလေရဲ့။

“ ဝူး ဟဲ ရှုး ရှဲ ဝူး” 

ရွှေရရဲ့ အားပါးတရဆောင့်လိုးရင်း အသက်ရှုသံ။

“ အီး အူး အင် အ အာ အီး”

မအေးကြည် ဖင်ကော့တင်ရင်း၊ ပါးစပ်ကအားယူနေတာ။ “ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ်” လိုးရင်း လိုးရင်း အရည်တွေရွှဲလာလို့ အသံထွက်လာတာ။ 

ရွှေရ ဆောင့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဆောင့်လိုက်တာ (၁၀) မိနစ်လောက်မှာ အချက် (၅၀) တော့ ကျော်မယ်။ မအေးကြည် ခံလို့ အရမ်းကောင်းနေတာ မျက်လုံး တွေတောင် ပိတ်ထားလေရဲ့။ ဒီအချိန်မှာ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေက ကွတ်ပြစ်ဘောင်ပေါ်မှာမရှိတော့ဘူး။ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ထားပြီးပြီ။ မအေးကြည်က သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ယူပြီး ဖင်ကို ကော့တင်ပေးတာ။ ဒီလိုနှစ်ယောက်သား ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်မြန်မြန် လိုးလိုက်ကြတာ နောက် (၅) မိနစ်လောက်မှာ မအေးကြည် စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ အဆက်မပြတ်စီးကျလာပြီး ငြိမ်ကျသွားတာပါဘဲ။ ရွှေရလဲ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ဘဲ အရည်တွေ ထွက်သွားပါတယ်။

ရွှေရ မကျေနပ်ပါ။ ဖင်ကုန်းလိုးရင်း ပြီးချင်တာ ကို အရည်ထွက်သွားလို့စိတ်တိုသွားတယ်။ ဒါကြောင့် ခါတိုင်း လို မအေးကြည်အပေါ်မှာ မှေးမနေတော့ဘဲ ချက်ချင်းခွါလိုက်ပြီး “လေးကြည်၊ ဒီအတိုင်း ခဏနား၊ ပြီးရင်ဖင်ကုန်းလိုးမယ်” မအေးကြည် ဘာစကား မှ ပြန်မပြောနိုင်၊ မောနေတာ၊ ရွှေရ အပြင်ထွက်၊ ပေပွနေတဲ့လီးကို ရေဆေးတယ်။ သောက်ရေတစ်ခွက် ခပ်သောက်ပြီး မအေးကြည်အတွက် ပါ ရေတစ်ခွက် ခပ်ယူလာပေးခဲ့တယ်။ ရွှေရပြန်ရောက်တဲ့အထိ မအေးကြည် မလှုပ်နိုင်သေးဘူး။ 

ကွတ်ပြစ်အစွန်းမှာ ဘေးတိုက်တစောင်း ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာ၊ ဖငကြား ကစောက်ဖုတ်ပြူးထွက်နေတယ်။

“ လေးကြည်၊ ရပြီလား၊ ကျွန်တော်လိုးချင်ပြီ”

ရွှေရ စကား အဆုံးမှာ မအေးကြည် ဘာစကား မှပြန်မပြောပေမဲ့ ထပြီး ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်မွှာက ညိုမဲမဲ၊ ရွှေရ အချိန်မဆွဲဘဲ လီးကို တေ့ပြီးသွင်းတာဘဲ။ စောစောအချီက အရည်တွေကြောင့် လီးက ရှောကနဲဝင်သွားတာ၊ ရွှေရ လီးကို ပြန်အနုတ် 

“ ဘွတ် ဘူ ဘူ ဘွတ်” 

အသံတွေနဲ့ပြန်ထွက်လာတာ။ ရွှေရ စောစောက ရေဆေးထားပေမဲ့ မအေးကြည်ရဲ့ အဖုတ်က ရေမဆေးရသေးလို့ စောက်ခေါင်းထဲမှာရှိနေတဲ့အရည်တွေ လီးမှာလာပေနေတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်း လီးကို တချက်ချင်းဆောင့်လိုက်၊ ၄/၅ ချက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုက်နဲ့ လိုးတော့တာဘဲ။

မအေးကြည် စောစောကမှ တချီပြီးထားတာ ပေမဲ့ အခုလဲ ကောင်းနေပြန်ပြီ။ ဒါကြောင့် အိပ်ရာကို တတောင် နဲ့ထောက်အားယူပြီး ဖင်ကို နောက်ပြန် ပြန် ဆောင့်ပေးပါတယ်။ စောစောကတချီ အရည်ထွက်ထားလို့ ဒီတခါတော့ ကြာတယ်။ “ဘွတ် ဘွတ် ဘူ ဘွတ် ဘလပ် ဘလပ်” ရွှေရဆောင့်လိုက်တော့ ဂွေးအုနှစ်လုံး က မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ကို သွားရိုက်တာ။ ဘလပ် ဘလပ် နဲ့။ 

မအေးကြည် သိပ်တောင် အသံမထွက်နိုင်တော့ဘူး။ နှစ်ချီဆက်တိုက်မို့ မောလဲမောနေပြီ။ ရွှေရ ပြီးအောင်သာ အောက်က အလိုက်သင့် မှေးခံပေးနေတာ။ ရွှေရကတော့ မအေးကြည် ဖလက်ပြနေတာ ဘယ်သိပါ့မလဲ။ လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးနေတာ၊ မိနစ် (၂၀)လောက်မှ အရည်တွေ မပန်းချင် ပန်းချင်နဲ့ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ရွှေရ လီးလဲချွတ်လိုက်ရော၊ မအေးကြည် အိပ်ရာပေါ် မှောက်ကျ သွားပါတော့တယ်။

နောက်တညမှာလဲ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ဆေး ဆက်သောက်အိပ်ရလို့ ရွှေရ မအေးကြည်အပေါ် တက်မှောက်ကြိတ်နေရဆဲပါ။ ဒါပေမဲ့ (၃) ညဆက်မို့ ခါတိုင်း ရက်တွေလောက် ရွှေရ မရုန်းနိုင်တော့ ပါဘူး။ ပထမပိုင်းလောက်သာ ဒေါသဟုန်နဲ့မာန်သွင်းပြီးဆောင့်နေတာ၊ ဖြေးဖြေးလူက စိတ်သာရှိပြီး ကိုယ်က ပျော့လာပြီ။ မအေးကြည်ကတော့ အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့မိန်းမဘဲလေ။ ရွှေရ စမှောက်ပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပြီ ဆိုကတည်းက ဈန်ဝင်ပြီးအရသာကို မရ ရအောင် ခံယူတာ။ 

ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အံကျ အောက်က အလိုက်သင့် ပင့်တင်ကော့ပေးရင်း အဖုတ်က တဖြေးဖြေး ကောင်းလာတာ။ နောက်ပိုင်း ရွှေရ ဆောင့်နေတဲ့အရှိန်ကိုလျှော့ချ လိုက်တဲ့အခါ မအေးကြည်က ပြီးကာနီးနေလို့ စိတ်ကို အတင်း မွေးပြီး မပြီး ပြီးအောင် ညှစ်ယူတာ။ မအေးကြည် ပြီးသွားလို့ပျော့သွားချိန်မှာ ရွှေရ မအေးကြည်အပေါ် ဝက်မှေးလေးမှေးရင်း တချက်ချင်း ကညှော့နေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမကအရင်ပြီးထားနှင့်လို့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ စိုနေတာ နဲ့ ရွှေရ အသာလေး လီးနဲ့အဖုတ် ပွတ်ဆွဲလေး ဆွဲလိုးနေတာတောင် ချော်တေလိုက်နေသေး။

နောက်ရက်မှာ ဒေါ်အေးယူ အရှင်းမပျောက်သေးတောင်မှ နဲနဲ သက်သာလာပါတယ်။ အဖျားသက်သာလာပေမဲ့ နလံထစမို့၊ ပြီးမအေးကြည်လဲ ရှိနေသေးလို့ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့ အတူမနေနိုင်ပါဘူး။ ခပ်တန်းတန်နေရတာ။ နောက် (၄) ရက်လောက်မှ မအေးကြည် ပြန်တာ။ သူ့မှာလဲ ကလေးတွေနဲ့ အိမ်ကို စိတ်မချဘူးလေ။ သူကပြန်ကာနီး ရွှေရကို တိုးတိုးလေး 

“ မင်း ကျောင်းက စောစောဆင်းလို့ရရင် လေးကြည်ဆီ လှည့်ဝင်လာခဲ့”

“ ဝင်ပြီး ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ၊ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့”

“ အော်၊ ငါ့တူရယ်၊ လေးကြည်တာ ဝန်ထားပါ၊လေးကြည်က ဖြစ်နိုင်လို့ခေါ်တာ ပေါ့” 

မအေးကြည် ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူတို့ နဂိုအနေအထား ပြန်ရောက်သွားပါတယ်။ 

ညတိုင်း လိုးတာပါ။ ဒါပေမဲ့ရောက်ကာစ ပထမလလိုတော့ မကြမ်းတော့ဘူး။ တစ်ညမှ တစ်ချီလောက်ဘဲ လိုးဖြစ်တာ။ တခါတလေ သောကြာနေ့ည၊ စနေနေ့ညလောက်ကျရင်တော့ နဲနဲအချိန်ပိုရလို့ နှစ်ချီအထိ လိုးဖြစ်တယ်။ ဒေါ်အေးယူကြီးလဲ ကာမအရသာ အပြည့်အဝ ခံစားရလို့နဲ့တူပါရဲ့။ အသား အရေ ပိုပြီးစိုပြည့်လာသလို ပိုပြီးဝလာသလိုဘဲ။ ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့အုံကြီးတွေ ပိုပြီးကြီးလာ၊ တင်းလာတယ်လို့ရွှေရ ကတောင် ပြောမိသေး။

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကြီးကို ည ညမှာ မှန်မှန်လိုးနေရတာ တောင် တစ်ပတ်မှာ နှစ်ရက်လောက် ကျောင်းကနေ လစ် လစ်ပြီး မအေးကြည်ဆီ သွားလိုးသေးတာ။ ရွှေရ တက်နေတာက တက္ကသိုလ်လေ။ ကျောင်းတက်ချင်တက်၊ မတက်ချင်နေ၊ ကိုယ့်သဘော။ ရွှေရ ကအရမ်းကာရောတော့ မလုပ်ပါဘူး။ အင်္ဂါ နဲ့ကြာသောပတေး နေ့တွေမှာ ညနေပိုင်း ကျောင်းမတက်တော့ဘဲ မအေးကြည်ဆီ သင်တန်း သွားတက်တယ်။ 

ရွှေရ က အရာရာကို စနစ်တကျ တွက် ချက်လုပ်တဲ့ကောင်။ သူက ဒေါ်အေးယူ ကို စနေ၊ တနင်္ဂနွေ ညတွေမှာ နှစ်ခါစီ လိုးပေးရတာမို့ တနင်္လာနေ့မှာ အားမွေး၊ အင်္ဂါနေ့မှ မအေးကြည်ဆီလာတာ။ အလားတူ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ တစ်ခေါက်ထပ်လာတာ။ လူက (၁၈) နှစ်ကျော်ကျော် (၁၉) နှစ်သား အားကောင်း မောင်းသန်တဲ့အရွယ်မို့သာ၊ ပြီးတော့ ကို ရင်ငပေါ်ဆီက ရခဲ့တဲ့မြန်မာ့ရိုးရာ ဆေးစွမ်းကောင်းတွေ (ကို ရင်ငပေါ် ပေးလိုက်တာတွေ ကုန်လို့နောက်ထပ် ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ဖော်စားရတာ ) ကြောင့်သာ တော်တော့တယ်။ ရွှေရ သူတက်နေတဲ့ပထမနှစ် အတန်းတင်စာမေးပွဲ ဇူလိုင်လထဲ ဖြေရတာ၊ စာမေးပွဲဖြေပြီး နွေတုန်းကလို ရွာမပြန်နိုင်တော့ဘဲ ဒေါ်အေးယူနဲ့ နန်းရှေ့ခြံထဲမှာ တစ်ဝါတွင်းလုံး နေရတာ ပါဘဲ။

ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူ တို့ကိုးကွယ်တဲ့ ဘိုးတော်ဆိုတဲ့လူကလဲ တော်ချက်ဗျာ။ အကြား အမြင်များ ရနေလေရော့သလား အောင်းမေ့ရတယ်။ သီတင်းကျွတ်လဆန်း (၁၀) ရက်နေ့မှာ ဦးကံပေး E.E ရာထူးတိုးတဲ့အမိန့်စာ ထွက်လာပါတယ်။ မော်လမြိုင်ကို ပြောင်းရတာ။ အမိန့်စာ ၇ ရချင်း သမက်လုပ်တဲ့သူက ဒေါ်အေးယူဆီ လာပြီးအကြောင်းကြားတာ။ 

မန္တလေးက A.E အလုပ်တာ ဝန်တွေကို သီတင်းကျွတ် လပြည့်နေ့မှာ အပြီးလွှဲပြီး လဆုတ် ( ၂ ) ရက်နေ့ ပြောင်းကြမယ်။ ဒေါ်အေးယူက ဗေဒင်ကိန်းခမ်းအရ အရင် သူဆင်းလာတဲ့ ဋ္ဌာနပိုင် ဝန်ထမ်းအိမ်ကို ပြန်မသွားတော့ဘဲနန်းရှေ့ခြံကနေ တခါထဲ ဘူတာကို ဆင်းပြီး ရထားစီးရမယ်တဲ့။ ပြီးတော့ ဦးကံပေးကစီစဉ်တာ။ သူ့အသက်ကလဲ ပင်စင်ယူရမဲ့ အရွယ်နီးနေပြီ။ E.E လဲဖြစ်ပြိမို့ ပင်စင်ယူပြီးရင် အခြေချရအောင် နန်းရှေ့ခြံထဲမှာ တိုက်ဆောက်တော့မယ်။

ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနက လူတွေ တိုက်ဆောက်ရတာ အိမ်ဆောက်ရတာ လွယ်တယ်။ ဘိလပ်မြေ၊ သံချောင်း၊ သွပ်ပြားစတဲ့အဓိက ကျတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ပိုလျှံစာရင်း ကနေ ယူပြီး ဆောက်လို့ရတယ်။ E.Eလောက်အဆင့် ရောက်ပြီဆိုရင် တင်္စပြည်လုံး မှာရှိတဲ E.E အချင်းချင်း ပစ္စည်းချင်း ဖလှယ်လို့ရတယ်။ ဦးကံပေး မန္တလေးမှာတိုက်ဆောက်ဖို့ ဘိလပ်မြေကို မော်လမြိုင်ကနေ ပို့ပေးစရာမလိုဘူး။ မန္တလေး E.E ဆီကနေ ထုတ်ယူပြီး Stock Transfer (လွှဲပြောင်းစာရင်း ) နဲ့မော်လမြိုင် E.E စတိုးစာရင်း မှာ အရပြ။ 

ပြီးရင် ကိုယ့် A.Eတွေ၊ S.A.E (လမ်းဗိုလ်) တွေနဲ့ညှီပြီး စာရင်း ရှင်းရုံဘဲ။ ဒါကြောင့် ဦးကံပေးက သူ့သမီးကြီးကို မော်လမြိုင်ကို ခေါ်မသွားတော့ဘဲ မန္တလေးမှာ ထားခဲ့မယ်။ တိုက်ဆောက်ဖို့မန္တလေးက တပည့်တွေ က စီစဉ်ပေးမယ်။ အုတ်၊ ဘိလပ်မြေ၊ သံချောင်းလုံး စတာတွေ ခြံထဲမှာ စုပုံပြီးထားရမှာရယ်၊ ဆောက်နေတုန်း အလုပ်သမားတွေ ရှင်းပေးရမဲ့ ငွေကြေးကိစ္စတွေရယ်ကြောင့် သမီးကြီးမိသား စုကို ထားခဲ့မယ်။ သမက်ကတော့ မန္တလေး မော်လမြိုင် သွားချည်ပြန်ချည်နဲ့ မှောင်ခိုကုန်ကူးရင်း အိမ်တွက် လိုတဲ့ပစ္စည်းကို ဦးကံပေး စီစဉ်ပေးတဲ့အတိုင်း ချိတ်ဆက်ရယူရမယ်။

နောက်ဦးကံပေး စဉ်းစားတာက ရွှေရ အတွက်။ ဦးကံပေးက သူ့နှမလေးအတွက် သူ့မှာတာ ဝန်ရှိတယ်လို့ ခံယူထားတာ။ ရွှေရကို ကျောင်းမပြီးမချင်း သူတာ ဝန်ယူမယ် ပြောပြီးသား။ ငွေကြေးထောက်ပံ့ပြီး ဘော်ဒါဆောင်မှာ ထားခဲ့ရင်တော့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဦးကံပေးက စိတ်မချဘူး။ သူတူလေး အပေါင်းအသင်းစုံပြီး ပျက်စီးသွားမှာ စိုးရိမ်တယ်။ ဒါကြောင့် ရွှေရအဖို့လဲ စိတ်ချရ၊ ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ကျန်ခဲ့မဲ့သမီးကြီးအတွက်လဲ အဖော်ရအောင် အခုလိုစီစဉ်လိုက်တာ။ ဒီတော့ မှ ဒေါ်အေးယူက ရွှေရကို ဖွင်ုပြောတာ။ သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီတဲ့။ အငယ်ဆုံး မဂွမ်းတောင် (၁၂) နှစ်ရှိနေပြီမို့ မရလောက်တော့ဘူး ထင်နေတာ တဲ့။ 

ဦးကံပေးနဲ့ကလဲ မနေရတလှည့်၊ နေရတလှည့်မို့၊ ပြီးနေတော့ လဲ စိတ်ပါလက်ပါ မဖြစ်တဲ့အခေါက်တွေ များနေလို့မကပ်တာနေမှာ။ ဒီတော့ မရနိုင်တော့ဘူး၊ သွေးဆုံးပြီဆိုပြီး ပေါ့နေလိုက်တာ၊ အခု ရွှေရနဲ့ အတူနေရတော့၊ စိတ်ကလဲပါ၊ ရွှေရက အားကောင်းတဲ့အရွယ်မို့ အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတဲ့သုတ်ပိုးက ဟိုး အတွင်းပိုင်းထဲအထိ ရောက်သွားတာ နဲ့တူတယ်၊ သွေးမပေါ်တာ (၂) လကျော်ပြီ၊ ဟိုတလောက ဖျားလိုက်နာလိုက်ဖြစ်တာကလဲ ဧကန်တ ကိုယ်ဝန်ကပ်လို့ နေမှာတဲ့။ နောက်ဆုံး ဒေါ်အေးယူက ဘာပြောလဲဆိုတော့ “ဗိုက်ကြီးလာတော့လဲ မွေးရမှာပေါ့ ရွှေရရယ်။ ယောင်္ကျားလေးဖြစ်ရင် ကောင်းမှာ။ ငါ တို့အိမ်မှာက သား ယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက်မှ မရှိသေးတာ၊ သားလေးမွေးရင် ညီးလဲ (၁၉) နှစ်နဲ့ကလေးအဖေဖြစ်ရော။

သီတင်းကျွတ်လဆုတ် ( ၂ ) ရက်နေ့မှာ ညရထားနဲ့ ဦးကံပေး+ဒေါ်အေးယူတို့လင်မယား၊ သမီး (၃) ယောက်၊ မပဲ၊ မဗျဲ၊ မဂွမ်း၊ ထမင်းချက်အိမ်ဖော်မိန်းမတို့ ပြောင်းရွှေ့သွားပါတယ်။ သမက်လုပ်တဲ့လူက တရက်ကြိုပြီး အိမ်ထောင်ပရိဘောဂအကြီးတွေနဲ့သွားနှင့်ပါပြီ။ နန်းရှေ့အိမ်မှာတော့လောလောဆယ် ရွှေရရဲ့ အမဝမ်းကွဲ မအဲနဲ့တနှစ်ခွဲသာသာ နို့စို့သမီးလေးသာ ကျန်ရစ်ပါတယ်။ သီတင်းကျွတ်လဆုတ် ဒေါ်အေးယူ ပြောင်းသွားပြီး ရွှေရ မအေးကြည်ဆီ ခါတိုင်း လိုဘဲ တစ်ပတ် (၂) ရက် ပုံမှန်သွားနေတာ တန်ဆောင်တိုင် ပွဲတော်ညမှာတော့ မီးထွန်းပွဲလိုက်ကြည့်ကြရင်း မအေးကြည်က ရွှေရကို စကား တစ်ခွန်းပြောလိုက်တယ်။ 

“ ငါ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ”

မအေးကြည်ရဲ့ စကား ကြား တော့ ရွှေရ အတော်စိတ်ညစ်သွားတယ်။ ဟိုလကမှ ဒေါ်အေးယူက ကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့အကြောင်း ပြောပြခဲ့တာတောင် ဘာတွေဆက်ဖြစ်ကုန်မလဲ တွေးနေတာ။ အခု မအေးကြည်က ပြောလိုက်တော့ ပိုပြီးစိတ်ညစ်သွားတယ်။ ဒေါ်အေးယူနဲ့က တော့ သောကရောက်စရာ သိပ်မရှိဘူး။ ဦးကြီးဦးကံပေး ကိုယ်တိုင်က သဘောတူပြီး အတူနေခိုင်းတာလေ။ 

အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ နှစ်ယောက်အတူ နေပြီဆိုမှတော့ ဗိုက်ကြီးတာ ဘာဆန်းလို့လဲ။ သူ့ဖာသာ မော်လမြိုင်မှာ မွေးလိမ့်မယ်ပေါ့။ ဦးကံပေးနဲ့က လင်မယားဆိုတာ လူတိုင်း သိနေတာ။ တခြားမြို့မှာ ရွှေရနဲ့ရတဲ့ဗိုက်ပါလို့ ဘယ်သူသိမှာလဲ။ မအေးကြည်ရဲ့ ဗိုက်က ပြသာနာဖြစ်လာနိုင်တယ်။ မအေးကြည်ပြောတာ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့သူ အတူမနေတာ နှစ်ပေါက်ပြီတဲ့။ ပြီးဦးရှန်ကွေ့ကြီးက လုံး ၀ မရတော့ဘူးတဲ့။ ပန်းသေသွားပြီတဲ့။ ဒါဆို အခု ဒီဗိုက်ကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ လို့မေးတော့ မအေးကြည်က ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ “အဖိုးကြီးနဲ့ကွာပြီး မင်းနဲ့ငါ ယူလိုက်ရမှာပေါ့” လို့ပြောတာ နဲ့ရွှေရ စိတ်ညစ်ပြန်လာခဲ့ရတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မအဲတို့လင်မယား ရန်ဖြစ်နေကြတာ နဲ့တိုးတယ်။ မအဲယောင်္ကျားက အလုပ်သာ မယ်မယ်ရရ မရှိတာ။ လူက A.E သမက်ဆိုပြီး ဘဝင်ကိုင်နေတာ။ အခု ယောက္ခမက E.E ဖြစ်တော့ ပိုဆိုးတာ ပေါ့။ ဟိုတုန်းကတည်းက လုပ်ငန်းခွင်ထဲက ပန်းရံခကြွေးမလေးတွေ၊ အရပ်ထဲက ပန်းသယ်မလေးတွေ၊ နဲ့ပရောပရီနေတာ။ အခု ယောက္ခမ ခိုင်းလို့မန္တလေး မော်လမြိုင် မှောင်ခိုကုန် ကူးရတော့ လက်ထဲ ငွေရွှင်ပြီမို့ ပိုပြီးဆိုးလာတာ။ ကနေ့တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်၊ အလုပ်ပိတ်လို့တနေကုန် ပန်းရံခကြွေးမလေးနဲ့ လယ်နေတာ အခုလေးတင် ပြန်ရောက်တာ။ ဒါကြောင့် လင်မယား စကား များရန်ဖြစ်ကြတာ။ 

“ နင်က ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်တောင် မရပ်နိုင်သေးဘဲ ယောက္ခမဆီမှာ ကပ်စားနေရတာ၊ သမီးနဲ့မယားကို တောင် ဝအောင်ရှာမကျွေးနိုင်ဘဲ လီးကတောင် ချင်သေးတယ်” 

မအဲ က သူ့လင်ကို ဆူဆဲပြောတယ်။ 

“ ဟ ငါလဲ အလသား နေ နေတာ မဟုတ်ဘူးကွ၊ မင်းအဖေ ခိုင်းတာ လုပ်ပေးနေတာ မတွေ့ဘူးလား” 

လင်မယားနှစ်ယောက် စကား များကြရင်း လက်ပါလာချင်ကြတယ်။ ပုခက်ထဲက ကလေးငိုတာ ကို တောင် မကြား ကြဘူး။ ရွှေရ လင်မယားကြား ဝင်မပါချင်တာ နဲ့ ငိုနေတဲ့ တူမလေးကို ကောက်ချီပွေ့ခဲ့ပြီး ခြံထဲဆင်းလာခဲ့တယ်။

ခဏကြာတော့ မအဲတို့လင်မယား စကား နဲ ရန်စဲ တိတ်သွားကြတယ်။ မအဲက 

“ ဒီလောက်တောင် ရှိတာ၊ နင့်မယားငယ်အိမ် သွားနေချည်” 

လို့မောင်းချတာ၊ ယောင်္ကျားကလဲ မာနနဲ့လေ

” အေး၊ သွားမယ်၊ သွားတယ်” ပြောပြီး အိမ်ကဆင်းသွားတယ်။ သွေးပူနေတုန်းမို့ နှစ်ယောက်လုံးက ကိုယ်အမှန်လို့ ထင်ကြတာ။ “နင်ကလဲ တနေကုန် ဘယ်ပျောက်နေတာ လဲ” 

ကုလားမနိုင် ရခိုင်မဲ ပြီ။ လင်လုပ်တဲ့သူ အိမ်ကဆင်းသွားတာ နဲ့ မအဲ ရွှေရကို မာန်တာလေ။ သူက ရွှေရထက် (၃) နှစ်ကြီးတာ ဆိုတော့ အမကြီးပေါ့။ “သူငယ်ချင်းတွေနဲ့စစ်ကိုင်းတောင် သွားတာ ပါဟာ” ပြောမဲ့သာပြောတာ။ ရွှေရ က သူ့ဖာသာသူ နေတတ်တယ်။ အခုလဲ အမဖြစ်တဲ့သူ လင်မယား စကား များလို့သူ့ကို အလကား နေအလကား ရစ်နေမှန်းသိတယ်။ ဒါကြောင့် 

“ ကဲပါဟာ၊ စိတ်တိုမနေပါနဲ့တော့၊ ရေချိုးမယ်ဆိုလဲ ချိုးတော့၊ ထမင်းစားကြရအောင်” 

ရွှေရ ပြောတာ မှန်နေလို့မအဲ စိတ်ပြည့်ပြီး ရေချိုးဖို့လုပ်တယ်။ ကလေးကတော့ ရွှေရ လက်ပေါ်မှာ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေရှိပေမဲ့ မန္တလေးဆောင်းတွင်း ညနေမှာ ညသိပ်ရေကို မချိုးနိုင်ဘူး။ တအားအေးတာ။ ဒါကြောင့် ခြံထဲကရေတွင်းကရေကို ခပ်ချိုးရမှာ။ မအဲ ထဘီရင်လျားနဲ့ ခြံထဲဆင်းသွားတယ်။ ရွှေရကလွှဲပြီး တခြားဘယ်သူမှမရှိလို့အပေါ်က တဘက်တောင် ပါ မလာဘူး။ ကလေးက သူ့အမေကို မြင်တော့ ရွှေရလက်ပေါ်ကနေပြီး 

“ မေး မေ့” 

ဆိုပြီးသူ့အမေဆီ လိုက်ချင်တာ။ အမေကမခေါ်တော့ ငိုပြီ။ ဒါနဲ့ရွှေရက “ကဲပါ ကလေးခေါ်ပါဦး၊ ငါ ရေဆွဲပေးပါ့မယ်” ပြောပြီး ကလေးကို မအဲလက်ထဲထည့်၊ ခြံထဲလိုက်ပြီး ရေတွင်းကရေကို ရေငှင်ပုံးနဲ့ဆွဲငှင်ပြီး ဘေးမှာရှိတဲ့ စဉ့်အိုးထဲကို လောင်းထည့်ပေးပါတယ်။

စဉ့်အိုးအပြည့် ရေဖြေ့ပေးပြီး

“ ကဲ၊ ရပြီ၊ ချိုးတော့” 

ပြောပြီး ကလေးကို ပြန်ယူတာ၊ ကလေးက သူ့အမေဆီက ပြန်မလိုက်ချင်လို့ ငိုပါလေရော။ ရွှေရ အတင်းခေါ်တော့ ပိုပြီး ငိုလာတာ။ မတတ်နိုင်တော့တာ နဲ့ မအဲက

“ ဟယ်၊ ကဲကဲ၊ မေမေ ဘယ်မှ မသွားဘူး၊ ရှိတယ်၊ မငိုနဲ့၊ တိတ် တိတ်” 

ပြောပြီး ရွှေရကို အနားမှာဘဲ ကလေးချီရင်း နေခိုင်းတယ်။ မအဲ ရေတွင်းဘေးကြိုးတန်းမှာ လှမ်းထားတဲ့ ရေလဲထဘီ အဟောင်းကို လဲဝတ်တယ်။ ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ရင်လျားလိုက်တာ နို့အုံအပေါ်ပိုင်း တဝက်လောက်က ပေါ်နေတယ်။ 

မအဲ စဉ့်အိုးထဲကရေကို ခပ်ချိုးပြီ။ နဲနဲအေးလာပြီမို့ အချိန်မဆွဲဘဲ ခပ်သုတ်သုတ် လောင်းချိုးရင်း အတွင်းသားတွေ ရေထိအောင် ထဘီရင်လျားကိုလျော့ဖြေပြီး ချိုးတာ။ နို့အုံက တခါတလေ အားလုံး နီးပါးလောက် ပေါ်လာတာ။ ပြီးတော့ တခါတလေ ကျောဘက် လှည့်ချိုးလိုက်ရင် ထဘီလျောပြီး ဖင်တဝက်လောက်အထိ မြင်နေရတာ။ ရေလဲထဘီဆိုတော့ ဟောင်းနွမ်း စုတ်ပြတ်သတ်နေတဲ့ ထဘီဘဲလေ။ ပါးချိပြီး အပေါက်ကလေးတွေလဲ ရှိနေတာ၊ ရွှေရ မမြင်ချင်အဆုံးဘဲ။

မအဲကတော့ အိမ်ထောင်သယ် ကလေးအမေ၊ ပြီးတော့ ရွှေရ ဆိုတာ ကလဲ တစိမ်းမဟုတ်ဘူးဆိုပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဘဲ ချိုးနေတာ။ ကျောပေးထိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက် ချေးတွန်းနေတာ။ ထဘီကို ပေါင်လယ်အထိ မ တင်ပြီး ချေးတွန်းသေးတာ။ မအဲရဲ့ အဓိက အစိတ်အပိုင်းတွေကို မမြင်ရပေမဲ့ နောက်ဘက်ခါးစပ်အထိနဲ့ပေါင်လယ်လောက်အထိ မြင်နေရတာ။ မအဲက အမေတူတယ်။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက် အသား ဖြူတာ ကအစ ဒေါ်အေးယူ အတိုင်းဘဲ။ 

ရွှေရ မအဲ ရေချိုးတာ ကို ကြည့်ရင်း ဒေါ်အေးယူနဲ့ အတူနေခဲ့ရတာတွေ ပြန်သတိရလာတယ်။ သတိရလာတာ နဲ့အမျှ ညီတော်မောင်က ထောင်ချင်လာတာ။ ရွှေရလက်ပေါ်က ကလေးက အငြိမ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ တအီအီ ငိုနေတာ။ မအဲက ရေချိုးရင်း

“ ဟေ သမီး မေမေရှိတယ်လေ ငိုနဲ့နော်” 

ချော့မြူ အသံပေးရင်း ကြည့်လိုက်တော့၊ ရွှေရရဲ့ မြွေကြီးပါးပျဉ်းထောင်နေတာ ကို သွားတွေ့ရော။ ရွှေရဝတ်ထားတာ က အိန္ဒိယကလာတဲ့ ကုလားပလေကပ်လုံချည်မို့ ပါးပါးလေးရယ်။ ညနေစောင်း နေရောင်အောက်မှာ မမြင်ချင်အဆုံး။ ဒီကြား ထဲ ပစ္စည်းက (ပစ်ခတ်ရန်အသင့်) အနေအထားမို့ ပိုပြီးတော့ တောင် မြင်နေရတာ။


အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment